Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Zarząd Główny" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Wojsko Polskie w kampanii wyborczej i wyborach do Sejmu PRL I kadencji z 26 października 1952 roku
The Polish Army’s Role during the Election Campaign and Subsequent Election of the First Sejm of the Polish People’s Republic held on 26 October 1952
Die polnische Armee im Wahlkampf und bei den Wahlen zum Sejm der Volksrepublik Polen der ersten Wahlperiode vom 26. Oktober 1952
Autorzy:
Zaćmiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22746653.pdf
Data publikacji:
2023-12-21
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
PRL
Parlamentaryzm Polski
Wybory do Sejmu PRL I kadencji
Siły Zbrojne PRL
Główny Zarząd Polityczny WP
Polish Parliamentarism
Elections to the first Sejm of the Polish People’s Republic
the Armed Forces of the PRL
the Main Political Directorate of the Polish Army
Volksrepublik Polen
Parlamentarismus in Polen
Wahlen zum Sejm der Volksrepublik Polen I. Wahlperiode
Streitkräfte der Volksrepublik Polen
Hauptpolitische Verwaltung der Polnischen Armee
Opis:
W Wojsku Polskim (WP) głównym organizatorem wyborów do Sejmu PRL I kadencji z 26 października 1952 r. był Główny Zarząd Polityczny WP, któremu podlegały również jednostki Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Kampania wyborcza oraz głosowanie na terenie jednostek wojskowych przebiegały według identycznego scenariusza jak w cywilu. Utworzono 519 obwodowych komisji wyborczych, które liczyły 2888 członków. W wojsku do urn wyborczych udało się 99,9% uprawnionych do głosowania, z czego 99,97% oddało swój głos na Front Narodowy (FN). W kampanii wyborczej aparat polityczno-wojskowy wsparło 4674 agitatorów w mundurach. Około 20 tys. przedstawicieli wojska aktywnie włączyło się również do działań propagandowo-agitacyjnych poza koszarami. Uczestniczyli oni w zakładaniu Gromadzkich Komitetów Wyborczych FN, a następnie prowadzili agitację w społeczeństwie w ramach tzw. akcji wygłaszania referatów.
In the Polish Army the principal organizer of the election that would create the first Sejm of the Polish People’s Republic (Polska Rzeczpospolita Ludowa, PRL), which took place on 26 October 1952, was the Main Political Directorate of the Polish Army, to which units of the Internal Security Corps were also subordinated. The election campaign and the subsequent voting in military units followed the same scenario as in civilian life. 519 district electoral commissions were established, consisting of 2,888 members. In the army, 99,9% of eligible voters went to the polls, of which 99,97% voted for the National Unity Front (Front Narodowy, FN). During the election campaign, the political and military apparatus was supported by 4,674 uniformed agitators. Also, approximately 20,000 military personnel were engaged in spreading propaganda and causing political agitation outside of their barracks. They participated in establishing the Municipal Electoral Committees of the FN, and then conducted widespread subversion within society as part of the so-called action of presenting papers.
In der Polnischen Armee (Wojsko Polskie, WP) war der Hauptorganisator der Wahlen zum Sejm der Volksrepublik Polen der ersten Wahlperiode vom 26. Oktober 1952 die Hauptpolitische Verwaltung der WP, dem auch die Einheiten des Korps der Inneren Sicherheit unterstellt waren. Der Wahlkampf und die Stimmabgabe auf dem Gebiet der Militäreinheiten verliefen nach demselben Muster wie im zivilen Leben. Es wurden 519 Bezirkswahlkommissionen mit 2,888 Mitgliedern eingerichtet. In den Streitkräften gingen 99,9% der Wahlberechtigten zu den Urnen, von denen 99,97% für die Nationale Front (Front Narodowy, FN) stimmten. Im Wahlkampf wurde der politisch-militärische Apparat von 4674 Agitatoren in Uniform unterstützt. Etwa 20.000 Militärs waren auch außerhalb der Kasernen aktiv an Propaganda- und Agitationsaktivitäten beteiligt. Sie beteiligten sich an der Gründung der FN-Sammelwahlkomitees und agitierten anschließend in der Öffentlichkeit im Rahmen der so genannten „Referat-Aktionen”.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2023, XXIV(LXXV), 3(285); 46-89
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współpraca służb wywiadowczych PRL i Związku Sowieckiego jako element relacji dwustronnych KGB z MSW (1956–1990)
Cooperation between the intelligence services of the Polish People’s Republic and the Soviet Union as an element of bilateral relations between the KGB and the Ministry of the Interior (1956–1990)
Autorzy:
Bagieński, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33955313.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
intelligence
civilian intelligence
Ministry of the Interior
Department I of the Ministry of the Interior
Security Service
KGB
First Main Directorate of the KGB
the Union of Soviet Socialist Republics
the Cold War
wywiad
wywiad cywilny
MSW
Departament I MSW
Służba Bezpieczeństwa PRL
I Zarząd Główny KGB
Związek Socjalistycznych Republik Sowieckich
zimna wojna
Opis:
Przez cały okres PRL organy bezpieczeństwa w Polsce znajdowały się pod wpływem i nadzorem Związku Sowieckiego. Na początku 1957 r. uzgodniono, że w Warszawie zostanie powołana Grupa Łącznikowa KGB, która od wczesnych lat siedemdziesiątych nosiła nazwę Przedstawicielstwo KGB przy MSW PRL. Jej zadaniem było koordynowanie współpracy między organami bezpieczeństwa obu krajów. Kierunki współdziałania pomiędzy MSW a KGB były ustalane podczas dwustronnych narad, które naprzemiennie odbywały się w Warszawie i Moskwie. Z inicjatywy strony sowieckiej zwoływano również cykliczne konferencje służb wywiadowczych państw bloku. Po 1956 r., mimo zmiany sytuacji politycznej, służby sowieckie wywierały wpływ na kierunek działań MSW. Jedną z najważniejszych dziedzin współpracy była działalność wywiadowcza. Departament I MSW współpracował z I Głównym Zarządem KGB na wielu polach. Podstawą współpracy była wymiana danych operacyjnych, informacji i niektórych uzyskanych dokumentów. Dotyczyły one przede wszystkim tematyki politycznej i gospodarczej. Ważną dziedziną współpracy był również wywiad naukowo-techniczny oraz tzw. operacje aktywne. Organy bezpieczeństwa PRL nie były traktowane przez KGB jako równorzędny partner. Bardzo często były zmuszone dawać więcej, niż otrzymywały w zamian. Współdziałanie z sowieckim wywiadem ustało w pierwszym kwartale 1990 r. na skutek zmiany wektorów polityki zagranicznej państwa.
Throughout the communist period, the security authorities in Poland were under the influence and supervision of the Soviet Union. At the beginning of 1957, it was agreed to set up a KGB Liaison Group in Warsaw, which, from the early 1970s, was called the KGB Representation to the Interior Ministry of the Polish People’s Republic. Its task was to coordinate cooperation between the security authorities of the two countries. The course of interaction between the Ministry of the Interior and the KGB was established during bilateral meetings, which took place alternately in Warsaw and Moscow. Periodic conferences of the intelligence services of the bloc socialist countries were also convened on the initiative of the Soviet side. After 1956, despite the change in the political situation, the Soviet services continued to exert influence on the direction of the activities taken by the Ministry of the Interior. One of the most important areas of cooperation was in intelligence activities. The Department I of the Ministry of the Interior cooperated with the First Main Directorate of the KGB in many fields. The basis of cooperation was the exchange of operational data, information and certain obtained documents. These mainly concerned political and economic subjects. Scientific and technical intelligence as well as so-called active operations were also important areas of cooperation. The security authorities of the Polish People’s Republic were not treated as an equal partner by the KGB. Very often they were forced to give more than they received in return. Cooperation with Soviet intelligence ceased in the first quarter of 1990 as a result of the change in the state’s foreign policy directions.
Źródło:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2023, 21; 15-38
1733-6996
Pojawia się w:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwa oblicza niemieckich bibliotekarzy w Polsce podczas okupacji 1939–1945
Two faces of German librarians in Poland during the 1939–1945 occupation
Autorzy:
Mężyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154648.pdf
Data publikacji:
2022-12-07
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
German occupation in Poland 1939–1945
scientific libraries in Poland
Central Library Board (Poland – 1940–1945)
German librarians
okupacja niemiecka w Polsce 1939–1945
biblioteki naukowe w Polsce
Główny Zarząd Bibliotek (Polska – 1940–1945)
bibliotekarze niemieccy
Opis:
In 1940, on the initiative of the authorities of the General Government, the scientific libraries in the Warsaw. Krakow, Lublin and Lviv into a network of state libraries. This network was managed by the Central Library Board in Krakow under the direction of Gustav Abba and the supervision of the authorities in Berlin. To General Government, Berlin delegated a dozen German librarians who took up successive managerial positions in these libraries. The German library managers, although loyal functionaries of the Third Reich, undoubtedly protected the library collections totaling some 6 million volumes from dispersal, as well as preserving some 300 jobs for Polish librarians.
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2022, 3; 393-406
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ludowiec w Zrzeszeniu WiN : Karol Chmiel ( 1911-1950)
Autorzy:
Pacyna, Szymon.
Powiązania:
Biuletyn IPN 2022, nr 1/2, s. 115-122
Data publikacji:
2022
Tematy:
Chmiel, Karol (1911-1951)
I Zarząd Główny (Zrzeszenie "Wolność i Niezawisłość ; 1945-1947)
Zrzeszenie "Wolność i Niezawisłość" (1945-1947)
Polskie Stronnictwo Ludowe (1945-1949)
Armia Krajowa (AK)
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
W artykule omówiono postać Karola Chmiela, prawnika, działacza Stronnictwa Ludowego, od 1941 dowódca plutonu w AK Sędziszów II. Pośredniczył w kontaktach między dowództwem AK i lokalnymi oddziałami BCh. Miał jednak własne zdanie nt scalania ludowców z ZWZ AK - uważał to za zbyt pospieszne, protestował przeciwko nieograniczonemu werbunkowi do oddzialów ludowców, bo było to niebezpieczne dla konspiracji. Po rozwiązaniu Armii Krajowej nie działał w konspiracji i przeniósł się do Krakowa gdzie włączył się do prac PSL u Mikołajczyka. Utrzymywal też lączność między jawnie działającym PSL-em i strukturami WiN-u. W trakcie aresztowań w Zarządzie WiN. UB aresztowało Karola Chmiela. Po trzech latach więzienia i procesie uznano go za teoretyka WiN. Otrzymał dwukrotny wyrok kary śmierci.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Rzeszowszczyzna Walcząca
Autorzy:
Ostasz, Grzegorz (1964- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2022, nr 1/2, s. 85-99
Data publikacji:
2022
Tematy:
Armia Krajowa (AK)
I Zarząd Główny (Zrzeszenie "Wolność i Niezawisłość ; 1945-1947)
Służba Zwycięstwu Polski
Związek Walki Zbrojnej
Podziemie polityczne i zbrojne (1944-1956)
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Tematem artykułu jest Służba Zwyciestwu Polski, Związek Walki Zbrojnej i Armii Krajowej na Rzeszowszczyźnie. Gdy kraj znalazł się pod panowaniem sowieckim, podjęli tajną działalność polityczną w Zrzeszeniu „Wolność i Niezawislość“. Działali w nim jak napisał jeden z nich Franciszek Leśniak „Jacek” żołnierz AK i „NIE”, później WiN-u. Po zlikwidowaniu AK nastapiła próżnia i wielu ludzi w tym czasie załamało się psychicznie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Kłopot z niepokornymi
Autorzy:
Kapuściak, Bartosz (1983- ).
Powiązania:
Polska Zbrojna. Historia 2021, nr 4, s. 132-135
Data publikacji:
2021
Tematy:
Główny Zarząd Polityczny (Wojsko Polskie ; 1944- )
Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego
Wojskowa Służba Wewnętrzna
Klerycy
Wojsko
Kapelani wojskowi
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Z punktu widzenia ideologii marksizmu-leninizmu Kościół katolicki głosił ideologię wrogą komunizmowi. Główny Zarząd Polityczny Wojska Polskiego (później WSW) dokładał wszelkich starań aby kadry WP i ich rodziny maksymalnie separować od związków z kościołem katolickim. Istotnym problemem od 1959 roku stała się służba poborowych - kleryków. Jak pisze autor - dodatkowym utrudnieniem był fakt zdecydowanie wyższego poziomu intelektualnego, jaki prezentowali alumni wobec zwykłego szeregowego. Namawiali żołnierzy do niedzielnych nabożeństw czy wspólnych modlitw. Stąd też oficerowie kontrwywiadu i SB prowadzili pracę operacyjną pozyskując współpracowników wśród alumnów. Z czasem tajni współpracownicy spośród kleryków byli przez oficerów WSW przekazywani Służbie Bezpieczeństwa, a teczki z adnotacjami o nim przekazywane do terenowych Wydziałów IV SB. Ale wydaje się, że państwo chcąc osłabić Kościół wcielaniem kleryków do wojska tylko instytucję Kościoła wzmocniło.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Rückgabe des beschlagnahmten Bibliotheksgutes – argumentacja Gustava Abba i stanowisko Kajetana Mühlmanna. Epizod z dziejów polskich zbiorów artystycznych w okresie II wojny światowej
Rückgabe des Beschlagnahmten Bibliotheksgutes: Gustav Abb’s Argumentation and the Position of Kajetan Mühlmann. An Episode in the History of Polish Artistic Collections during WW II
Autorzy:
Zadrożny, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24779787.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Gustav Abb
Kajetan Mühlmann
Generalne Gubernatorstwo - niemiecka administracja okupacyjna
grabież i eksploatacja okupowanych ziem polskich
Sonderbeauftragte für die Erfassung und Sicherung der Kunst- und Kulturschätze
Urząd Pełnomocnika Specjalnego do spraw Sporządzenia Spisu i Zabezpieczenia Dzieł Sztuki i Zabytków Kultury
Staatsbibliothek Krakau
Hauptverwaltung der Bibliotheken
Główny Zarząd Bibliotek
Sichergestellte Kunstwerke im Generalgouvernement
zagrabione dzieła sztuki - zabezpieczone dla Rzeszy Niemieckiej
occupatio bellica
debellatio
zawojowanie
General Government
administration of Germany-occupied territory
looting and exploitation of occupied Polish territories
Office of the Plenipotentiary for the Safeguarding of Works of Art and Cultural Heritage
Main Library Board
looted artworks sequestrated for the German Reich
conquest
Opis:
Pod koniec listopada 1941 r. doszło do dyskusji między Gustavem Abbem, szefem Głównego Zarządu Bibliotek w Generalnym Gubernatorstwie, i Kajetanem Mühlmannem, Pełnomocnikiem Specjalnym do Spraw Zabezpieczenia Dzieł Sztuki i Zabytków Kultury, na temat ewentualnego przekazania do Staatsbibliothek obiektów bibliotecznych „zabezpieczonych" przez Urząd Mühlmanna. Raport z tej konfrontacji doskonale obrazuje dwoistość postaw funkcjonariuszy GG wobec dóbr skonfiskowanych z rozkazu i w imieniu władz niemieckich na okupowanych polskich ziemiach, tak jak i ich biegłość w dostosowaniu wywodu do korzystnych dla Niemiec, lecz niezgodnych z prawem międzynarodowym, koncepcji prawnych, w tym wypadku do idei debellatio.
Towards the end of November 1941, a discussion took place between Gustav Abb, head of the Main Board of Libraries in the General Government, and Kajetan Mühlmann, the Special Plenipotentiary for the Safeguarding of Works of Art and Cultural Heritage, about the possible transfer to the Staatsbibliothek of library objects "secured" by Mühlmann's office. The report on this confrontation perfectly illustrates the duality of attitudes of the GG officers towards goods confiscated in occupied Polish territories by order and on behalf of the German authorities, as well as their proficiency in adapting legal arguments which, while in contravention of international law, were favourable to Germany, in this case to the concept of debellatio.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2021, 83, 4; 697-734
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A co z 17-ym września? Katyniem? Armią Krajową? : nastroje społeczne w meldunku Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego z 17 maja 1946 roku
Autorzy:
Kondracki, Tadeusz (1956- ).
Powiązania:
Biuletyn Informacyjny / Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny 2020, nr 5, s. 20-28
Data publikacji:
2020
Tematy:
Welfeld, Zenon
Świetlik, Konrad (1911-1998)
Główny Zarząd Polityczny (Wojsko Polskie ; 1944- )
Dzień Zwycięstwa (8 maja 1945)
Propaganda
Indoktrynacja
Meldunki wojskowe
Opinia publiczna
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Opis:
Fotografie.
Artykuł przedstawia kulisy akcji propagandowej przeprowadzonej w szkołach i zakładach pracy w pierwszą rocznicę zwycięstwa. 7-8 maja 1946 roku oficerowie Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego i elewi Wyższej Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych wygłaszali referaty. Autor artykułu przytacza, z niewielkimi skrótami, meldunek z 17 maja 1946 roku szefa Wydziału Instruktorsko-Lektorskiego GZPW, podpułkownika Zenona Welfelda. Mówi on o przebiegu kampanii propagandowej w poszczególnych szkołach.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Sercem tego domu jest pamięć
Autorzy:
Piekarska-Olszówka, Marlena.
Powiązania:
Kombatant 2020, nr 11, s. 4-7
Współwytwórcy:
Gałaszewska-Chilczuk, Dorota. Wywiad
Data publikacji:
2020
Tematy:
Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego
Fundacja "Willa Jasny Dom"
Podziemie polityczne i zbrojne (1944-1956)
Więźniowie polityczni
Więzienia (budynki)
Służba bezpieczeństwa
Stalinizm
Willa Jasny Dom (Warszawa)
Świadomość społeczna
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Wywiad dziennikarski
Opis:
W lutym 1945 roku, w prywatnym budynku w warszawskiej dzielnicy Włochy, w Willi Jasny Dom zainstalował się Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego. Właścicieli i zarazem mieszkańców budynku wyrzucono na bruk. Piwnice domu zamieniono na cele więzienne, a na wyższych kondygnacjach odbywały się przesłuchania. Szefem aresztu śledczego został Rosjanin, a przesłuchiwali więźniów funkcjonariusze Smiersz i NKWD. Istnieją przekazy, iż jednym z więzionych w tej kamienicy był August Emil Fieldorf, pseudonim „Nil”. Na tej samej ulicy mieścił się areszt NKWD, gdzie w 1945 uwięziono 16 przywódców Polskiego Państwa Podziemnego, skazanych potem bezprawnie w Moskwie. Właściciel budynku – notariusz z Pabianic Józef Kasperkiewicz występował bezskutecznie przez ponad 12 lat o zwrot własności. Jego rodzina odzyskała tytuł własności budynku w 1990 roku, a jeden z lokali dopiero w 1999 roku. Wtedy też z napisów wydrapanych przez więźniów w piwnicach budynku wyszła na jaw przeszłość obiektu. Zaproszeni pracownicy Instytutu Pamięci Narodowej potwierdzili te fakty. Rodzina właścicieli założyła fundację Willa Jasny Dom i udostępnia bezpłatnie zwiedzającym budynek, organizuje prelekcje historyków i autorów książek, oraz prezentacje filmów z udziałem edukatorów z IPN-u.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Walka kontrwywiadu wojskowego z Kościołem katolickim. Alumni w „ludowym” Wojsku Polskim w świetle dokumentów Wojskowej Służby Wewnętrznej
Military Counterintelligence Fight with the Catholic Church. Clerical Students in the Polish „People’s” Army in the Light of the Documents of the Internal Military Service
Борьба военной контрразведки с католической церковью. Семинаристы в „народном” Войске Польском в свете документов Внутренней Военной службы
Autorzy:
Kapuściak, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1916591.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Wojskowa Służba Wewnętrzna
Główny Zarząd Polityczny WP
służba wojskowa
kleryk-żołnierz
alumni
Kościół katolicki
Internal Military Service
Main Political Board of the Polish Army
military service
clerical student-soldier
seminarians
Catholic Church
Внутренняя Военная Служба
Главный политический совет Войска Польского
воинская служба
семинарист-солдат
семинаристы
католический костёл
Opis:
W 1959 r., w związku z wprowadzeniem ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym, zaczęto powoływać alumnów do „ludowego” Wojska Polskiego w ramach służby zasadniczej, początkowo rozpraszając ich po licznych jednostkach. Była to forma represji, która według władz komunistycznych miała ukrócić „niepokorne” zachowanie się poszczególnych hierarchów kościelnych. W dalszych latach nastąpiły zmiany w sposobie wcielania kleryków do wojska – zaczęto grupować ich w trzech pododdziałach, co pozwoliło na lepszą indoktrynację prowadzoną przez Główny Zarząd Polityczny Wojska Polskiego, ale przede wszystkim „ochronę” kontrwywiadowczą alumnów organizowaną przez Wojskową Służbę Wewnętrzną. Początkowo kontrwywiad wojskowy nie radził sobie z werbunkiem kleryków na agentów. Z czasem, przy rozwijającej się współpracy z Departamentem IV MSW (cywilnym pionem antykościelnym), udało się organom WSW lepiej rozwinąć pracę operacyjną w batalionach, gdzie służyli przyszli duchowni. Pomimo częściowej rezygnacji kleryków ze studiów i werbunkowi przez WSW, dzięki staraniom Kościoła katolickiego udało się uratować sporą liczbę młodych alumnów, a wcielanie ich do wojska wzmocniło tylko Kościół, weryfikując już na wstępie przyszłych księży. Ostatecznie rok 1980 przyniósł zakończenie akcji powoływania alumnów do Sił Zbrojnych PRL. Jedna z licznych akcji władz komunistycznych przeciwko Kościołowi katolickiemu okazała się nieskuteczna.
In 1959, following the introduction of the law on universal military service, seminarians were conscripted into the Polish „People’s” Army as part of compulsory service, initially dispersing them into numerous units. This was a form of repression which, according to the communist authorities, was supposed to curb the „unruly” behavior of individual church hierarchs. In the following years, there were changes in the way clerical students were dispersed in the army – they started to be grouped into three subunits, which allowed for better communist indoctrination led by the Main Political Directorate of the Polish Army, but above all for the counterintelligence „protection” of the seminarians organized by the Internal Military Service (IMS). Initially, military counterintelligence did not do well with recruiting seminarians as agents. With time, as the cooperation with Department IV of the Ministry of Interior (civil anti-church department) was developing, the IMS authorities managed to improve their operational work in the battalions where future clergymen served. Despite the partial resignation of clerical students from their studies and recruitment amongst them by IMS, thanks to the efforts of the Catholic Church a large number of young seminarians were saved, and their conscription into the army only strengthened the Church by verifying future priests through their military service at the very beginning. Eventually, year 1980 put an end to the conscription of seminarians into the Armed Forces of the People’s Republic of Poland. One of the numerous actions of the communist authorities against the Catholic Church proved to be ineffective.
В 1959 г., в связи с введением закона о всеобщей воинской повинности, в основной состав „народного” Войска Польского начали призывать семинаристов, поначалу распределяя их по многочисленным подразделениям. Это была форма репрессии, которая, по мнению коммунистических властей, должна была положить конец „мятежному” поведению отдельных церковных иерархов. В последующие годы произошли изменения в методе набора семинаристов в армию: их начали распределять по трем подразделениям, что привело не только к улучшению коммунистической индоктринации, проводимой Главным политическим советом Войска Польского, но и–прежде всего–к появлению „охраны” семинаристов контрразведкой, организованной Внутренней Военной Службой. Изначально военная контрразведка не справлялась с вербовкой семинаристов в качестве агентов. Со временем, при развивающемся сотрудничестве с IV департаментом Министерства внутренних дел (гражданским антицерковным органом), отделам Внутренней Военной Службы удалось развернуть операционную работу в батальонах, где служили будущие духовники. Несмотря на частичный отказ семинаристов от учебы и частичное их вербование, благодаря стараниям католического Костёла удалось спасти большую часть молодых семинаристов, а их присоединение к армии лишь укрепило Костёл, ибо проверка будущих священников проходила уже на этапе службы. В итоге в 1980 г. завершилась акция по зачислению семинаристов в Вооруженные силы Польской народной республики. Одна из крупнейших акций коммунистических властей против католического Костела оказалась неэффективной.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 4 (274); 84-124
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Антін Гапяк – управитель маєтку «Просвіти» в Угерцях Винявських... (1 квітня 1920 р. – 31 березня 1932 р.) Стрещення
Antin Gapiak – the Head of the Mansion of „Prosvita” in Uhertsi Vyniavski (April 1st 1920 – March 31st 1932)
Antin Gapiak – zarządca majątku „Proswity” w Uhercach Wieniawskich (1 kwietnia 1920 – 31 marca 1932)
Autorzy:
Лучаківська, Іванна Лучаківська
Зуляк, Іван
Кліш, Андрій
Stępień, Stanisław
Sukhyy, Oleksiy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1574205.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Archiwum Państwowe w Rzeszowie
Tematy:
антін гапяк
управитель маєтку
«просвіта»
головний виділ
ревізійна комісія
економічна діяльність
рентабельність
угерці винявські
Antin Gapiak
the head of the mansion
„Prosvita”
the Main Department
inspection
economic activity
profitability
Uhertsi Vyniavski
zarządca majątku
„Proswita”
Zarząd Główny
Komisja Rewizyjna
działalność gospodarcza
rentowność
Uherce Wieniawskie
Opis:
У статті розкрито особливості взаємин Головного виділу «Просвіти» з упра- вителем маєтку товариства в Угерцях Винявських А. Гапяком у міжвоєнний пе- ріод, визначено їхню значимість і роль у контексті фінансово-господарського становища інституції, простежено стан маєтку, розкрито причини непорозумінь між А. Гапяком й ревізійною комісією, керівництвом «Просвіти». Для відбудови маєтку в Угерцях Винявських його орендував управитель А. Гапяк. Відсутність коштів на його утримання призвела до того, що він ви- користовував для потреб маєтку лісові насадження, що й стало основною при- чиною непорозумінь, ускладнило стосунки між ним і Головним виділом та ревізійною комісією, призвело до ліквідації контракту на оренду маєтку. Госпо- дарсько-економічне становище маєтку було надзвичайно складним й залежало від прибутків економічної діяльності, що були незначними й обмеженими, не змогли забезпечити йому рентабельності й повноцінного поступу.
This article reveals the specifics of the relations between the Management Board of ‘Prosvita’ and the head of the mansion in Uhertsi Vyniavski, A. Gapiak, in the interwar period. It determines their importance and role in the context of the financial and economic situation of the institution, records the condition of the estate and reveals the disagreements between A. Gapiak, the Audit Committee, and the Management Board of ‘Prosvita’. In order to rebuild the estate in Uhertsi Vyniavski it was leased to A. Gapiak. Due to a lack of funds to maintain the estate, he used the forests on the estate grounds for additional income, which became the cause of isagreements and complicated his relations with the Audit Committee and the Management Board of ‘Prosvita’, ultimately causing the termination of the contract for the lease of the estate. The economic situation of the estate was incredibly disadvantageous and depended on the income from its economic activities, which were meager and limited, all in all unable to make profit, not to mention developing the estate.
Artykuł ukazuje specyfikę stosunków między Zarządem Głównym „Proswity” a zarządcą majątku w Uhercach Wieniawskich A. Gapiakiem w okresie międzywojennym, określa ich znaczenie i rolę w kontekście sytuacji finansowo-gospodarczej instytucji, śledzi stan majątku, ujawnia nieporozumienia między A. Gapiakiem a Komisją Rewizyjną, zarządem „Proswity”. W celu odbudowy majątku w Uhercach Wieniawskich dzierżawił go zarządca A. Gapiak. Brak środków na utrzymanie majątku doprowadził do tego, że wykorzystywał on lasy na potrzeby majątku, co stało się główną przyczyną nieporozumień, skomplikowało relacje między nim a Zarządem Głównym i Komisją Rewizyjną, doprowadziło do rozwiązania umowy na dzierżawę majątku. Sytuacja ekonomiczna majątku była niezwykle trudna i zależała od zysków z działalności gospodarczej, które były nieznaczne i ograniczone, nie mogły zapewnić rentowności i pełnego rozwoju.
Źródło:
Prace Historyczno-Archiwalne; 2020, 32; 111-124
1231-3335
Pojawia się w:
Prace Historyczno-Archiwalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Książka
Tytuł:
Celowe niszczenie czy przepisowe brakowanie? : glosa w sprawie nieistniejących materiałów po Głównym Zarządzie Informacji i Wojskowej Służbie Wewnętrznej
Deliberate destruction or legal discarging? : remarks on missing materials from the former Main Directorate of Information and the Military Internal Service
Autorzy:
Kapuściak, Bartosz (1983- ).
Powiązania:
Przegląd Archiwalny Instytutu Pamięci Narodowej 2018, T. 11, s. 33-48
Data publikacji:
2018
Tematy:
Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego
Wojskowa Służba Wewnętrzna
Brakowanie akt
Informacja (wojsk.)
Dokumenty
Zbiory archiwalne
Niszczenie
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma naukowego
Opis:
W artykule zaprezentowano brakowanie akt Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego i Wojskowej Służby Wewnętrznej w latach 1958-1991. Autor opisuje celowe niszczenie dokumentów w okresie 1989-1990 przeprowadzone na rozkaz generała Edmunda Buły. W związku z likwidacją GZI i powstaniem Wojskowej Służby Wewnętrznej nagromadzone przez te instytucje materiały stały się problematyczne. Brakowanie akt po organach WSW, trwało do końca istnienia tej formacji. Historycy i badacze nie są w stanie zliczyć dokładnie straconej dokumentacji. Akcja niszczenia akt miała ukryć rolę kontrwywiadu wojskowego w walce z podziemiem antykomunistycznym po II wojnie światowej, Kościołem i opozycją antysystemową z lat 70. i 80.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies