Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Zakażenie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-50 z 74
Tytuł:
Mediastenitis as complication of acute dental infection
Autorzy:
Chudakov, O. P.
Barmutzkaya, A. Z.
Pohodenko-Chudakova, I. O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285028.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
zakażenie
stomatologia
dental infection
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2007, 10, no. 63-64; 1-2
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wiedzy młodzieży dotyczącej profilaktyki zakażeń wirusem brodawczaka ludzkiego
Autorzy:
Jurczak, Anna
Rosińska, Jolanta
Karakiewicz, Beata
Wieder-Huszla, Sylwia
Grochans, Elżbieta
Augustyniuk, Katarzyna
Grzywacz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553080.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
zakażenie HPV
młodzież
profilaktyka
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 2; 160-162
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie Streptococcus pyogenes jako czynnik etiologiczny plamicy Schönleina–Henocha
Streptococcus pyogenes as the aetiological agent of Henoch–Schönlein purpura
Autorzy:
Kundera, Aleksandra
Jagielak, Aleksandra
Mierzejewska, Anna
Wawrzyniak, Agata
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034688.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
zakażenie górnych dróg oddechowych
Opis:
Henoch–Schönlein purpura is a systemic disease mainly affecting school age children. It is characterised by leukocytoclastic small-vessel vasculitis with the deposition of IgA-containing immune complexes in cutaneous, gastrointestinal, articular and renal vessels. Although the cause is still unknown, potential aetiological factors include infectious agents, drugs, exposure to physical factors, allergens or tumour antigens. Streptococcus pyogenes responsible for bacterial pharyngitis is one of the infectious agents that can cause Henoch–Schönlein purpura. The disease is generally mild and self-limiting. Usually, only symptomatic treatment is used. However, renal, gastrointestinal and articular involvement may occur in some cases, which may require intensified treatment. Glucocorticoids are usually used in the case of nephropathy, severe pain and limited mobility of the joints as well as gastrointestinal symptoms. There are also attempts with cyclosporine A, azathioprine, methotrexate, cyclophosphamide, and plasmapheresis. ACE inhibitors are also used to reduce proteinuria and control blood pressure. The paper presents two paediatric cases of Henoch–Schönlein purpura developing within a few weeks following upper respiratory infection. Diagnosis in search of the aetiological factor showed elevated ASO titres and confirmed Streptococcus pyogenes infection in both cases. Regression of symptoms was observed after causal treatment with antibiotic.
Plamica Schönleina–Henocha jest schorzeniem ogólnoustrojowym występującym głównie u dzieci w wieku szkolnym. Charakteryzuje się leukocytoklastycznym zapaleniem drobnych naczyń z odkładaniem się kompleksów immunologicznych zawierających IgA w naczyniach skóry, przewodu pokarmowego, stawów oraz nerek. Jednoznaczna przyczyna choroby nadal nie została ustalona, do potencjalnych czynników etiologicznych zalicza się czynniki zakaźne, leki, czynniki fizyczne, alergeny czy antygeny nowotworowe. Wśród czynników infekcyjnych mogących wywołać chorobę znajduje się również Streptococcus pyogenes odpowiedzialny za bakteryjne zapalenie gardła. Przebieg choroby jest zazwyczaj łagodny i samoograniczający się, w tych przypadkach stosowane jest jedynie leczenie objawowe. Jednak u części chorych może dochodzić do zajęcia nerek, przewodu pokarmowego oraz stawów i pacjenci ci mogą wymagać zintensyfikowanego leczenia. W przypadku wystąpienia nefropatii, znacznej bolesności i ograniczenia ruchomości stawów, jak również objawów z przewodu pokarmowego stosowane są głównie glikokortykosteroidy. Podejmuje się także próby leczenia cyklosporyną A, azatiopryną, metotreksatem, cyklofosfamidem oraz plazmaferezami. W celu zmniejszenia białkomoczu i kontroli ciśnienia tętniczego krwi stosowane są inhibitory ACE. W pracy przedstawiono opisy choroby dwójki dzieci, u których kilka tygodni po zakażeniu układu oddechowego wystąpiła plamica Schönleina–Henocha. Diagnostyka ukierunkowana na poszukiwanie czynnika etiologicznego w obu przypadkach wykazała wysokie miano ASO, co było związane z zakażeniem Streptococcus pyogenes. Po zastosowaniu leczenia przyczynowego antybiotykiem obserwowano ustąpienie objawów plamicy Schönleina–Henocha.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 3; 398-405
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
25 lat HIV w Polsce. Czy coś się zmieniło?
Autorzy:
Ankiersztejn-Bartczak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552455.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
epidemiologia
zakażenie HIV
Polska
testowanie.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 1; 71-75
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna za narażenie na zakażenie HIV i AIDS
Criminal liability for exposure to HIV and AIDS
Autorzy:
Bartnik, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046944.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zakażenie
zarażenie
AIDS
HIV
infection
responsibility
Opis:
Przedstawiona krótka analiza regulacji związanej z odpowiedzialnością karną za narażenie na zarażenie wirusem HIV i chorobą AIDS pozwala stanąć na stanowisku, iż zamiast skupiać się na karaniu i tak „ukaranego” już nosicielstwem wirusa HIV sprawcy przestępstwa z art. 161 §1 k.k. należałoby raczej zastanowić się nad rozwiązaniami, które uniemożliwiałyby przenoszenie się w większości przypadków śmiertelnego wirusa.
The brief analysis of the criminal liability regulation for exposure to HIV and AIDS presents the view that instead of focusing on the punishment of alreadypenalized HIV carriers, 161 §1 k.k. One should rather consider solutions that would make it impossible to transmit in most cases of fatal virus.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2017, 3; 7-15
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie Clostridium difficile u pacjentów hospitalizowanych w oddziale gastroenterologicznym - analiza retrospektywna
Autorzy:
Podlaszewska, Kinga
Małecka‑Panas, Ewa
Gąsiorowska, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392562.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zakażenie Clostridium difficile
czynniki ryzyka
biegunka
Opis:
WSTĘP. Zapalenie jelit w przebiegu zakażenia Clostridium difficile, w okresie ostatnich lat stało się ogólnoświatowym problemem medycznym, który dotyczy również pacjentów polskich szpitali. Celem pracy była analiza częstości i przebiegu zakażenia u pacjentów z CZCD hospitalizowanych w Oddziale Gastroenterologicznym Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Zgierzu w latach 2012-2015. MATERIAŁY I METODY. Analizie retrospektywnej poddano historie chorób 79 pacjentów hospitalizowanych z powodu CZCD. 
dane demograficzne, epidemiologiczne i przebieg kliniczny zakażenia. WYNIKI. W badanej grupie kobiety stanowiły 59,5%, natomiast mężczyźni 40,5%. Średnia wieku wynosiła 70,5 lat. Średni czas hospitalizacji wyniósł 10,3 dnia. Wykazano sezonowość zachorowań na CZCD, która istotnie statystycznie była większa w miesiącach wiosennych. 73% pacjentów było wcześniej hospitalizowanych. 85% pacjentów miało choroby współistniejące. 76% pacjentów było leczonych antybiotykami, natomiast 29% pacjentów - IPP przed wystąpieniem objawów zakażenia Clostridium difficile. W badanej grupie pacjentów ciężką postać zdiagnozowano u 50,6% pacjentów. Odsetek nawrotów wyniósł 14%. W 19% hospitalizacja zakończyła się zgonem. DYSKUSJA. Uzyskane wyniki badań jednoznacznie potwierdziły istotny wzrost częstości hospitalizacji pacjentów z CZCD w Oddziale Gastroenterologicznym w czasie czteroletniej obserwacji. Zdecydowanie częściej choroba występowała u pacjentów powyżej 65 roku życia, wcześniej hospitalizowanych oraz leczonych antybiotykami. W badanej grupie pacjentów istotnym czynnikiem ryzyka, zwłaszcza postaci ciężkiej, były choroby współistniejące. WNIOSKI. Uzyskane przez nas wyniki potwierdzają istotne znaczenie zakażenia Clostridium difficile jako przyczyny biegunek poantybiotykowych u osób dorosłych, która przyczynia się do przedłużenia hospitalizacji, zwiększenia chorobowości i śmiertelności pacjentów. Poznanie oraz zminimalizowanie czynników ryzyka zapobiegnie w przyszłości zarówno rozwojowi jak i rozprzestrzenianiu się choroby.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 7-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie miejsca operowanego u chorych po operacji raka jelita grubego
Autorzy:
Banaszkiewicz, Zbigniew
Cierzniakowska, Katarzyna
Tojek, Krzysztof
Kozłowska, Elżbieta
Jawień, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393522.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zakażenie miejsca operowanego
rak jelita grubego
Opis:
Introduction: Operative field infection appears among 2,5–22,3% of patients after surgery. It is an indicator of a quality of treatment on operative wards and has significant influence on its cost. Material and methods: The analysed group were patients, who had operative field infection in 30-days observation with colorectal cancer in one clinic.The criteria, that were excluded from the survey were: lack of trustworthy treatment documentation and the death of patient before 30th day after the surgery without operative field infection. The statistic analysis was carried with the usage of Statistica 10. Results: Postoperative complications appeared among 262/16,6% of patients. The most common complication was operative field infection (198/12,52%). It was stated that appearance of this complication depended on how advanced the cancer was, age, comorbidities (diabetes, and cardiological diseases). Morover, it was stated thatthis complication appeared significantly more often among patients with surgery in a matter of urgency and among which stoma had to be revealed. However, there was no dependence stated on appearance of this complication with patients’ sex and the localisation of a tumour. Conclusion: Among patients after colorectal surgery, the biggest threat of surgical site infection was among patients over 75 years, with diabetes and cardiological diseases, with advanced cancer, with surgery in a matter of urgency and among patients with stoma (especially colostomy).
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 9-15
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem zgorzeli gazowej na ostrym dyżurze chirurgicznym – doświadczenia własne
Autorzy:
Zaręba, Konrad Piotr
Dawidziuk, Tomasz
Zińczuk, Justyna
Pryczynicz, Anna
Guzińska-Ustymowicz, Katarzyna
Kędra, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392122.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Clostridium
skóra
terapia hiperbaryczna
zakażenie
zgorzel
Opis:
W niniejszej pracy autorzy przedstawiają problem postępowania ze zgorzelą gazową u chorych przyjmowanych na „ostrym dyżurze chirurgicznym”. Zgorzel gazowa wydaje się obecnie rzadkim problemem klinicznym, a co za tym idzie, postępowanie z chorym, u którego podejrzewa się zgorzel, może być dużym wyzwaniem diagnostyczno-terapeutycznym, zwłaszcza w ramach Szpitalnego Oddziału Ratunkowego czy Izby Przyjęć. Autorzy przedstawiają spostrzeżenia kliniczne dotyczące 8 przypadków chorych, którzy trafili do Kliniki w ramach „ostrego dyżuru chirurgicznego”. Wszyscy pacjenci byli leczeni operacyjnie, a następnie przekazani do leczenia hiperbarycznego w możliwie najkrótszym czasie. Poniższa praca przedstawia standardy postępowania z chorym ze zgorzelą gazową, które zostały wypracowane w Klinice w oparciu o doświadczenia własne.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 6; 1-5
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa grupa pacjentów zagrożonych biegunką o etiologii Clostridium difficile
Autorzy:
Jermakow, Katarzyna
Pajączkowska, Magdalena
Gościniak, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551897.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
zakażenie Clostridium difficile
biegunka
nowa grupa ryzyka.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 3; 331-332
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenia układu moczowego u dzieci – co nowego 2012/2013?
Autorzy:
Kiliś-Pstrusińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552527.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
zakażenie układu moczowego
dzieci
diagnostyka
terapia
profilaktyka
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 2; 227-230
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kamica infekcyjna
Infectious urolithiasis
Autorzy:
Skrzypczyk, Piotr
Pańczyk-Tomaszewska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035504.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
dzieci
kamica infekcyjna
kamica struwitowa
zakażenie układu moczowego
Opis:
Infectious urolithiasis is a form of urolithiasis associated with the presence of bacteria in the urinary tract (Proteus spp., Klebsiella spp., Providencia spp., Pseudomonas, Morganella morganii and Staphylococcus aureus). These bacteria produce urease, i.e. an enzyme which decomposes urea. Deposits made of magnesium ammonium phosphate (struvite), sometimes combined with carbonate apatite, can quickly expand, fill the entire renal pelvis and lead to renal failure. In children, struvite urolithiasis has a variable frequency – in 1–29% of all patients with urinary tract deposits. The predisposing factors for the development of this urolithiasis in children are urinary tract defects and neurogenic bladder. Its symptoms are a combination of the symptoms of urolithiasis and urinary tract infection (fever, dysuria, lumbar pain, urinary urgency). In imaging studies, a large branched deposit is often visible, sometimes filling the entire renal pelvis and calyces. Treatment consists of surgical removal of deposits (most often by percutaneous nephrolithotomy) in combination with targeted antibiotic therapy. In Poland, combined treatment (percutaneous nephrolithotomy + ureterorenoscopy) proved to be a very effective and safe method, allowing the removal of large urinary deposits from the urinary tract in children. Antimicrobial treatment without surgical treatment is rarely effective. Other options for non-surgical management include reducing dietary phosphates, acidifying urine, administration of urease inhibitors (in adults) or citrates, and rinsing the renal pelvis with a solution of citrates or hemiacidrin. The prognosis in this group of patients depends mainly on the completeness of the surgical procedure and the lack of relapses.
Kamica infekcyjna to postać kamicy nerkowej związana z obecnością w drogach moczowych bakterii (Proteus spp., Klebsiella spp., Providencia spp., Pseudomonas, Morganella morganii oraz Staphylococcus aureus), które wytwarzają enzym ureazę – rozkładający mocznik. Złogi, zbudowane z fosforanu magnezowo-amonowego (struwit), czasami w połączeniu z węglanoapatytem, mogą szybko się powiększać, wypełniać całą miedniczkę nerkową i prowadzić do niewydolności nerek. U dzieci kamicę struwitową stwierdza się ze zmienną częstością – u 1–29% wszystkich pacjentów ze złogami w drogach moczowych. Czynnikami predysponującymi do rozwoju tej kamicy u dzieci są wady układu moczowego i pęcherz neurogenny. Jej objawy stanowią kompozycję objawów kamicy i zakażenia układu moczowego (gorączka, dyzuria, bóle w okolicy lędźwiowej, uczucie parcia na mocz). W badaniach obrazowych często uwidacznia się duży rozgałęziony złóg, niekiedy wypełniający całą miedniczkę nerkową i kielichy. Leczenie polega na zabiegowym usunięciu złogów (najczęściej metodą przezskórnej nefrolitotomii) w połączeniu z celowaną antybiotykoterapią. W doświadczeniach polskich kombinowane leczenie zabiegowe (przezskórna nefrolitotomia + ureterorenoskopia) okazało się bardzo skuteczną i bezpieczną metodą, pozwalającą na usunięcie dużych złogów infekcyjnych z dróg moczowych u dzieci. Leczenie przeciwdrobnoustrojowe bez zabiegowego rzadko jest skuteczne. Inne możliwości postępowania niezabiegowego obejmują ograniczenie fosforanów w diecie, zakwaszanie moczu, podawanie inhibitorów ureazy (u dorosłych) lub cytrynianów oraz płukanie miedniczki nerkowej roztworem cytrynianów lub hemiacydryny. Rokowanie w tej grupie chorych jest uzależnione przede wszystkim od doszczętności wykonanego zabiegu i braku nawrotów.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2019, 15, 1; 33-37
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenia miejsca operowanego – przegląd aktualnej wiedzy, metody zapobiegania
Autorzy:
Kolasiński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392190.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
antybiotykoterapia okołooperacyjna
chlorheksydyna
Staphylococcus aureus
zakażenie miejsca operowanego
Opis:
Wstęp: Infekcje miejsca operowanego (ang. Surgical site infections – SSI) towarzyszą ludzkości od zarania dziejów. Wraz z rozwojem medycyny udało się zmniejszyć ich odsetek, jednak do dziś stanowią poważny problem, z którym mierzymy się każdego dnia. Zakażenia miejsca operowanego powodują wzrost kosztów leczenia. Dlatego też na całym świecie poszukuje się metod skutecznego zapobiegania tym powikłaniom. Materiały i metody: Celem pracy jest przedstawienie aktualnych poglądów na temat etiologii i sposobów zapobiegania infekcjom miejsca operowanego. Wyniki: Za zakażenia miejsca operowanego najczęściej odpowiadają patogeny własne chorego. Dopiero przy hospitalizacjach powyżej 5–7 dni przewagę zdobywa flora egzogenna, szpitalna. Głównie izolowanym patogenem jest Staphylococcus aureus. Rośnie odsetek szczepów metycylinoopornych – MRSA. Przedoperacyjna antybiotykoterapia przyczynia się do zmniejszania częstości infekcji miejsca operowanego w wielu procedurach chirurgicznych. Czas podania, rodzaj i dawka antybiotyku, odgrywają ważną rolę w zapobieganiu infekcjom pooperacyjnym. Również antyseptyka pola operacyjnego jest istotna. Dwa najczęściej używane składniki to: glukonian chlorheksydyny i jodpowidon. Najnowsze doniesienia wskazują na alkoholowy roztwór chlorheksydyny jako ten o wyższym stopniu skuteczności. Wnioski: W 2017 roku Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ang. Centers for Disease Control and Prevention) opublikowało wytyczne przedstawiające nowe i zaktualizowane zalecenia dotyczące zapobiegania SSI. Powinny one zostać wprowadzone do postępowania chirurgicznego w celu poprawy bezpieczeństwa pacjentów.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 41-47
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kamica żółciowa – czy zawsze zakażona?
Autorzy:
Matyjas, Tomasz
Pomorski, Lech
Witas, Henryk
Płoszaj, Tomasz
Matyjas, Katarzyna
Kaczka, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393675.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
żółć
złogi żółciowe
kamica żółciowa
zakażenie żółci
bakterie
Opis:
Celem pracy jest przedstawienie wyników badań dotyczących obecności i identyfikacji gatunkowej bakterii obecnych w żółci i złogach z pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych u chorych operowanych z powodu kamicy żółciowej. Materiał i metody. Zbadano florę bakteryjną żółci u 92 pacjentów – 54 kobiet (59%) i 38 mężczyzn (41%) – których w latach 2013–2014 poddano zabiegom chirurgicznym z powodu kamicy pęcherzyka i/lub kamicy dróg żółciowych. Żółć i złogi pobrano śródoperacyjnie na podłoże dla wzrostu bakterii, a następnie identyfikowano florę bakteryjną i określano jej wrażliwość na antybiotyki. Metodami molekularnymi (NGS oraz metodą Sangera) wyodrębniono gatunki bakterii w jednym ze złogów z pęcherzyka żółciowego, a wyniki porównano z gatunkami bakterii wyhodowanymi z żółci. Wyniki. Dodatnie wyniki posiewów żółci stwierdzono u 46 chorych, czyli 50% z nich. Wyhodowane z żółci rodzaje bakterii to: Enterococcus spp. (44 %), Escherichia coli (37%) oraz Klebsiella spp. (35%). U 7 pacjentów (15%) stwierdzono infekcję grzybami z rodzaju Candida, która współistniała z zakażeniem bakteryjnym. W zbadanym molekularnie złogu z pęcherzyka żółciowego wykryto DNA bakteryjne Enterococcus spp., Escherichia spp., Streptococcus spp. oraz Clostridium spp., a w posiewie żółci od tego samego chorego Enterococcus spp. (avium i fecalis). Wnioski. 1. U 31 chorych (70%) z zakażeniem żółci wyhodowano więcej niż jeden patogen. 2. Najczęstsze wyhodowane patogeny to: Enterococcus spp., Escherichia coli i Klebsiella spp. 3. Zakażeniom bakteryjnym często towarzyszyła infekcja grzybicza (Candida albicans). 4. Gatunki bakterii obecne w złogu, zostały częściowo zidentyfikowane również w żółci u tego samego pacjenta.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 23-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie HPV i jego związek z nowotworami złośliwymi
HPV infection and HPV-related malignancies
Autorzy:
Jach, Robert
Dumin, Magda
Radoń-Pokracka, Małgorzata
Basta, Antoni
Kojs, Zbigniew
Karolewski, Kazimierz
Klimek, Małgorzata
Blacharz, Paweł
Ziętarski, Grzegorz
Dulińska-Litewka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030988.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
HPV infection
HPV type
cancer
extracervical HPV infection
intraepithelial neoplasia
pozaszyjkowe zakażenie hpv
rak
typ hpv
zakażenie hpv
śródnabłonkowa neoplazja
Opis:
Human papillomavirus (HPV) infection is the most frequent sexually transmitted disease. According to current estimates, there are about 5 500 000 new infections diagnosed annually. Among about 100 known types of HPV, 40 are designed as genital due to their preferential affinity to vulvar, vaginal, cervical, penile and anogenital epithelium. Chronic infection with types 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58 and 59 is associated with an elevated risk of malignant transformation, whereby the type 16 is detected in 50-55% of cases of invasive cervical cancer. Certain diagnosis of HPV infection at every stage of viral life cycle is provided by molecular virological techniques, while detection of viral DNA gains a novel significance as an adjunct to cytological study. Promising diagnostic potential in the setting of chronic HPV infections is associated with the test based on analysis of mRNA transcripts, enabling detection of active oncogenes E6 and E7 of the virus. This enables not only to confirm the presence of virus as such, but also to determine its activity gauged by initiation of transcription, i.e. the earliest phase of carcinogenesis. This is most useful the management of women infected by non-highly oncogenic HPV types. Most vulvar, vaginal and anal cancers are associated with HPV infection. Recently, the incidence of anogenital malignancies is increasing significantly. In view of continuously increasing number of HPV infections, it is reasonable to expect an increased number of anogenital malignancies and precursor lesions thereof, being diagnosed in the near future. Therefore, current epidemiological studied focus on inclusion of HPV testing (HPV DNA, HPV mRNA and early HPV genes) into large-scale screening programs for cervical cancer.
Zakażenie HPV jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową. Rocznie rozpoznaje się około 5 500 000 nowych zakażeń. Spośród 100 typów wirusów HPV 40 określa się mianem genitalnych z uwagi na ich preferencyjne występowanie w nabłonku okolic sromu, pochwy, szyjki macicy, penisa i okolicy anogenitalnej. Przetrwałe zakażenie wywołane przez typy 16., 18., 31., 33., 35., 39., 45., 51., 52., 56., 58., 59. wiąże się z wysokim ryzykiem rozwoju raka, przy czym typ 16. jest wykrywany w 50-55% przypadków inwazyjnego raka szyjki macicy. Pewne rozpoznanie zakażenia HPV w każdym stadium cyklu życiowego wirusa zapewniają molekularne metody wirusologiczne, a oznaczenie DNA HPV nabiera znaczenia jako procedura uzupełniająca badanie cytologiczne. Obiecujące możliwości diagnostyczne rozpoznania przetrwałego zakażenia HPV niesie ze sobą test oparty na wykrywaniu aktywnych onkogenów E6 i E7 wirusów HPV poprzez analizę transkryptów mRNA. Pozwala on określić nie tylko obecność, ale również aktywność wirusa, w tym rozpoczęcie transkrypcji, czyli najwcześniejszy etap karcinogenezy. Ma zastosowanie również wśród kobiet zakażonych typami wirusów HPV nienależącymi do grupy wysokoonkogennych. Przeważająca większość przypadków raka sromu, pochwy oraz odbytu związana jest z zakażeniem wirusem HPV. Częstość występowania nowotworów okolicy płciowo-odbytniczej znacząco zwiększyła się w ostatnich latach. Z uwagi na stały wzrost liczby zakażeń HPV należy w przyszłości spodziewać się diagnozowania większej liczby przypadków raków okolicy anogenitalnej i ich zmian prekursorowych. Dlatego też obecne badania epidemiologiczne koncentrują się na włączeniu testowania HPV (DNA HPV, mRNA HPV oraz genów wczesnych HPV) do programu masowych badań skryningowych raka szyjki macicy.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 200-213
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ropnie śledziony jako powikłanie infekcyjne po implantacji urządzenia wspomagającego lewą komorę serca – opis przypadku
Autorzy:
Gajda, Sławomir
Szczepanik, Anna M
Religa, Grzegorz
Misiak, Andrzej
Szczepanik, Andrzej B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393519.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ropień śledziony
splenektomia
urządzenie wspomagające lewą komorę serca
zakażenie
Opis:
Mechaniczne wspomaganie lewej komory serca jest jedną z nowoczesnych metod leczenia chorych z zaawansowaną niewydolnością serca. Stosuje się ją jako pomost do transplantacji serca lub nawet jako terapię definitywną. Metoda ta – pomimo stosowania profilaktyki – jest jednak obciążona dużym ryzykiem powikłań: krwotocznych, zakrzepowych i infekcyjnych. W piśmiennictwie nie opisano dotąd ropni śledziony jako powikłania infekcyjnego po wszczepieniu urządzenia wspomagającego mechanicznie lewą komorę serca. Autorzy przedstawiają pacjenta z zaawansowaną niewydolnością lewokomorową serca (NYHA II/III), nadciśnieniem płucnym i arytmią po implantacji pompy HeartWare®, wspomagającą mechanicznie lewą komorę serca, z jednoczesną plastyką zastawki trójdzielnej jako pomostu do przeszczepienia serca. W ciągu dwóch lat po wszczepieniu urządzenia pacjent przebył trzykrotnie zakażenie skóry MRSA w miejscu wyjścia kaniuli łączącej sztuczną komorę z jednostką zewnętrzną. Zakażenia były powikłane sepsą, a chory był leczony antybiotykami o szerokim spektrum działania. Kilka miesięcy później w badaniu TK jamy brzusznej stwierdzono dwa ropnie śledziony, pacjenta zakwalifikowano do splenektomii w Instytucie Hematologii. Wykonano otwartą splenektomię, stosując terapię antykoagulacyjną w pełnych dawkach przy zastosowaniu heparyny niefrakcjonowanej (HNF) we wlewie ciągłym. Przebieg śródoperacyjny i pooperacyjny był niepowikłany. Leczenie HNF kontynuowano przez 6 dni po operacji, w 4. dobie po operacji włączono ponownie antykoagulację doustną. Pacjent został wypisany w 7. dobie po zabiegu z raną zagojoną przez rychłozrost. Otwarta splenektomia, wykonana przy zastosowaniu antykoaguacji w pełnych dawkach leczniczych, okazała się skuteczną i definitywną metodą leczenia przebiegającą bez żadnych powikłań.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 61-65
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trudności w leczeniu zakażeń pooperacyjnych – opis przypadku
Autorzy:
Różalska, Małgorzata
Józefowicz-Korczyńska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398718.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zakażenie rany pooperacyjnej
MRSA
synergizm rifampicyny i ko-trimoksazolu
Opis:
Postoperative wounds infections due to surgical intervention of laryngeal cancer are serious therapeutic problem. This process led to the necrosis of surrounding tissues and in consequence prolongs the wounds healing and cause longer hospitalisation, delay of vocal rehabilitation and cause chronic infl ammation of trachea and bronchi. We investigated a cause of patient after surgical intervention. Postoperative wound as well as upper respiratory tracts of this patient were colonized by methicillinresistant Staphylococcus aureus (MRSA). The following symptoms of in infl ammation were noticed: subfebrile condition, muscles and joints pain, excessive secretion of mucus in respiratory tracts and malaise. Patient was treated many times (repeatedly) with antibiotics and chemotherapeutics ambulatory and during hospitalisation. The susceptibility to antibiotics and chemotherapeutics to isolated MRSA strain was established. The effective therapy occurred using combine of rifampicin and co-trimoxasole. The patient status was radically improved. Patient after therapy was monitored microbiologically for a several month and in clinical material isolated from him did not found MRSA.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2008, 62, 6; 776-778
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeciwdziałanie zakażeniom i chorobom zakaźnym w podmiotach leczniczych w kontekście zwolnienia z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej
Prevention and Combating of Contagious Diseases and Infections in the Context of Exemptions from Doctor-Patient Confidentiality
Autorzy:
Pacian, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046951.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
choroba zakaźna
zakażenie
zwalczanie
zapobieganie
infectious disease
infection
control
prevention
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie unormowań prawnych oraz stanowiska doktryny i orzecznictwa dotyczących zwolnienia lekarza z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej w zakresie zapobiegania oraz zwalczania chorób zakaźnych i zakażeń. Zgodnie z ustawą z dnia 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarz zobowiązany jest do zachowania tajemnicy lekarskiej. Artykuł 40 ust. 1 stanowi, że lekarz ma obowiązek zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu. Ustęp 2 natomiast głosi m.in., że przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób. Gwarancje ustawowe dotyczące zwolnienia z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej powinny skutecznie służyć zwalczaniu chorób zakaźnych i zakażeń. Także możliwość poniesienia odpowiedzialności prawnej przez lekarza za złamanie tych obwarowań prawnych, wydawać by się mogło, sprzyja ich wykluczaniu i ograniczaniu.
The aim of the paper is to present the legal regulations and the positions of the doctrine and the judicature concerning exemption of a physician from a duty of maintaining doctor-patient confidentiality with respect to prevention and combating of contagious diseases and infections. Pursuant to the Act of 05.12.1996 on the Professions of a Doctor and a Dentist, a physician is obliged to maintain doctor-patient confidentiality. Article 40 section 1 of the Act provides that a physician has a duty to keep confidential patient-related information obtained in connection with practising the profession. On the other hand, section 2 provides that the regulation contained in section 1 is not applied when: maintaining confidentiality can pose a danger to life or health of the patient or other people. The statutory guarantees pertaining to exemption from doctor-patient confidentiality should effectively serve to combat contagious diseases and infections. Moreover, possible legal responsibility that a physician can bear for breaking these regulations seems to support exemptions and restrictions of these rules.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2017, 3; 91-106
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characterization of Staphylococcus epidermidis isolates cultured from patients with infected hip prostheses
Charakterystyka izolatów Staphylococcus epidermidis wyhodowanych od pacjentów z zakażeniami endoprotez stawu biodrowego
Autorzy:
Bogut, A.
Niedźwiadek, J.
Strzelec-Nowak, D.
Plewik, D.
Mazurkiewicz, T.
Marczyński, W.
Olender, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052873.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Tematy:
prosthetic joint infection
Staphylococcus epidermidis
biofilm
heterogeneity
zakażenie okołoprotezowe
heterogenność
Opis:
Background. Coagulase negative staphylococci are at the forefront of etiologic agents of periprosthetic joint infections (PJIs). The purpose of the study was to characterise causative isolates (n=19) of Staphylococcus epidermidis (SE) – with emphasis on their phenotypic and genotypic heterogeneity. Material and methods. The isolates were cultured from multiple samples obtained perioperatively during revision surgery from 14 patients with clinically and/or microbiologically proven PJI. Phenotypic heterogeneity included variations of colony morphologies, drug resistance patterns and/or the capability of the biofilm formation and was verified by the DNA fingerprinting assay. Results. Phenotypic discrepancies were observed between isolates cultured from 5 patients (35.7%). The genotyping assay identified 3 pairs of isolates as unrelated; single pairs were genetically related and indistinguishable. The biofilm production was detected in 17 isolates, among which 5 (29.4%) were proficient biofilm formers harbouring the icaADBC genes. Additionally, one ica-positive isolate produced a moderate, protease-sensitive biofilm. The remaining isolates were moderate biofilm producers among which four developed protease-sensitive biofilms. Conclusions. The majority of PJIs are monoclonal; nevertheless, phenotypic diversity of SE is a frequent phenomenon which can complicate the diagnostic proceeding. Adherence ability is an important pathogenic trait of SE although the chemical composition of the resultant biofilm, its intensity and regulation of development can vary.
Wprowadzenie. Gronkowce koagulazo-ujemne są wiodącymi czynnikami etiologicznymi zakażeń okołoprotezowych. Celem pracy była charakterystyka izolatów (n=19) Staphylococcus epidermidis (SE) ze szczególnym uwzględnieniem ich fenotypowej i genotypowej heterogenności. Materiał i metody. Izolaty gronkowców zostały wyhodowane z materiałów klinicznych pobranych śródoperacyjnie od 14 pacjentów, u których zakażenie endoprotezy stawu biodrowego zostało potwierdzone klinicznie i/lub mikrobiologicznie. Fenotypową heterogenność definiowano w oparciu o odmienne cechy morfologii kolonii bakteryjnych, profile lekowrażliwości izolatów i/lub ich zdolność tworzenia biofilmu w warunkach in vitro i weryfikowano ją na postawie genotypowania. Wyniki. Fenotypowe rozbieżności zaobserwowano pomiędzy izolatami SE wyhodowanymi od 5 (35.7%) pacjentów. W oparciu o wyniki genotypowania za genetycznie niespokrewnione uznano 3 pary izolatów, pojedyncze pary zaś za spokrewnione i nieodróżnialne/klonalne. Wytwarzanie biofilmu zostało potwierdzone dla 17 badanych izolatów, wśród których 5 (29.4%) wytwarzało intensywny biofilm i posiadało geny icaADBC. Ponadto, jeden izolat SE ica+ wytwarzał umiarkowany, wrażliwy na działanie proteazy biofilm. Pozostałe izolaty wytwarzały biofilm umiarkowany. Cztery z nich charakteryzowały się tworzeniem biofilmu wrażliwego na działanie proteazy. Wnioski. Większość PJIs ma charakter monoklonalny, niemniej jednak zmienność fenotypowa SE pozostaje częstym zjawiskiem, co może utrudniać diagnostykę zakażeń wywoływanych przez te drobnoustroje. Zdolność adherencji jest ważną cechą warunkującą patogenność SE, aczkolwiek skład chemiczny powstającego w jej wyniku biofilmu oraz jego intensywność i regulacja mechanizmów wpływających na jego tworzenie mogą różnić się pomiędzy izolatami.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2018, 12, 2; 132-138
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie zakażeń układu moczowego u dzieci
Treatment of urinary tract infection in children
Autorzy:
Zwolińska, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034055.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
treatment
urinary tract infection
zakażenie układu moczowego
dzieci
leczenie
v
Opis:
Urinary tract infection is the most frequent bacterial infection in children. Its prevalence in the population younger than 14 years of age has been estimated at 5–10%. Its high recurrence, especially in patients with risk factors, poses a significant problem. The risk factors most common in the group of children ≤3 years are congenital defects blocking the flow of urine to the bladder, whereas in older children they most typically include a tendency for constipation and dysfunction of the lower urinary tract. The clinical picture is variable and depends on the child’s age, immunity status, pathogen virulence and localisation of infection. The mildest form of urinary tract infection is asymptomatic bacteriuria, whereas more severe presentations include acute pyelonephritis, acute focal bacterial nephritis and urosepsis. Prognosis is usually good, but under certain circumstances hypertension, proteinuria and chronic kidney disease may develop. Therefore, early introduced appropriate treatment is essential. According to the Polish Society for Paediatric Nephrology guidelines, asymptomatic bacteriuria does not warrant treatment, whereas febrile patients (>38°C) under 24 months old with a suspicion for urinary tract infection must be promptly administered antibiotic therapy, after a urine specimen has been obtained for culture. For many years, urinary tract infection has remained a topic of controversy in terms of therapy duration and administration route. Inpatient treatment of children under 3 months of age is an accepted rule. Acute pyelonephritis necessitates a longer therapy, lasting from 7 to 10 days, whereas the duration of treatment of lower urinary tract infection has been cut down to 3 up to 5 days. Routine prophylactic antimicrobial therapy is not recommended following the initial urinary tract infection episode, yet should be considered in special circumstances. Alternative prophylactic methods, such as immunostimulating agents, probiotics or cranberry, may be used, but their efficacy has not been confirmed in large clinical studies.
Zakażenie układu moczowego to najczęstsza infekcja bakteryjna u dzieci. Częstość jego występowania w populacji do 14. roku życia oszacowano na 5–10%. Istotnym problemem jest duża skłonność do nawrotów, zwłaszcza u pacjentów z czynnikami ryzyka – w grupie dzieci do 3. roku życia dominują wady wrodzone utrudniające spływ moczu do pęcherza, a u dzieci starszych zaparcia i dysfunkcja dolnych dróg moczowych. Obraz kliniczny jest bardzo różnorodny, zależny od wieku dziecka, stanu jego odporności, wirulencji patogenu oraz lokalizacji zakażenia. Najłagodniejszą formę stanowi bezobjawowa bakteriuria, do cięższych postaci należą ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ostre ogniskowe bakteryjne zapalenie nerek i urosepsa. Rokowanie jest zazwyczaj dobre, ale w pewnych okolicznościach może dojść do nadciśnienia tętniczego, białkomoczu oraz rozwoju przewlekłej choroby nerek. Ważne jest zatem, by jak najwcześniej wdrożyć adekwatne leczenie. Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej bezobjawowa bakteriuria nie powinna być leczona, natomiast u dzieci do 24. miesiąca życia gorączkujących bez uchwytnej przyczyny powyżej 38°C należy podejrzewać zakażenie układu moczowego i wdrożyć jak najszybciej empiryczną antybiotykoterapię, po uprzednim pobraniu moczu na posiew. Od wielu lat leczenie zakażenia układu moczowego jest przedmiotem kontrowersji w odniesieniu do czasu trwania terapii oraz drogi podania leku. Zasadą jest hospitalizacja dzieci do 3. miesiąca życia. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek wymaga dłuższej interwencji (7–10 dni), z kolei czas trwania terapii zakażenia dolnego odcinka dróg moczowych został skrócony (3–5 dni). Nie zaleca się rutynowej profilaktyki przeciwbakteryjnej po pierwszym epizodzie infekcji; należy ją jednak rozważyć w szczególnych przypadkach. Alternatywne metody profilaktyki (leki immunostymulujące, probiotyki, żurawina) są dozwolone, choć ich skuteczność nie została potwierdzona w dużych badaniach klinicznych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 264-275
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profilaktyczny drenaż jamy brzusznej po przeszczepieniu nerki: przegląd systematyczny i metaanaliza
Autorzy:
Zawistowski, Michał
Nowaczyk, Joanna
Domagała, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391634.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
drenaż chirurgiczny
Konkurs PPCH
limfocele
metaanaliza
przeszczepienie nerki
zakażenie miejsca operowanego
Opis:
Wstęp: Zasadność rutynowego zakładania drenów chirurgicznych po przeszczepieniu nerki stanowi element toczącej się dyskusji. Cel: Celem niniejszej pracy było przeprowadzenie przeglądu systematycznego i metaanalizy badań analizujących to zagadnienie oraz wykazanie, czy rutynowe zakładanie drenów przynosi korzyści wobec: profilaktyki wystąpienia zbiornika okołonerkowego, zakażenia miejsca operowanego, torbieli limfatycznej, krwiaka, przecieku moczu, rozejścia się rany pooperacyjnej, utraty graftu oraz konieczności reoperacji. Metody: Wykorzystując model efektów losowych, przeprowadziliśmy metaanalizę nierandomizowanych badań porównujących dorosłych biorców nerki, u których zastosowano drenaż chirurgiczny z tymi, którzy go nie mieli, rozpatrując ryzyko wystąpienia zbiornika okołonerkowego oraz innych powikłań miejsca operowanego. Jakość badań oraz ryzyko błędu systematycznego oceniliśmy za pomocą narzędzia ROBINS-I i analizy asymetrii wykresów lejkowych. Wyniki: Włączono pięć prac o umiarkowanym, wysokim lub bardzo wysokim ryzyku błędu systematycznego. Łącznie przeanalizowano 2094 dorosłych biorców nerki. Metaanaliza nie wykazała istotnych różnic pomiędzy pacjentami z drenażem i bez niego odnośnie do ryzyka wystąpienia: zbiornika okołonerkowego (iloraz szans [OR] 0,77; 95% przedział ufności [CI] 0,28–2,17; I 2 = 72%), zakażenia miejsca operowanego (OR 1,64; 95% CI 0,11–24,88; I 2 = 80%), torbieli limfatycznej (OR 0,61; 95% CI 0,02–15,27; I 2 = 0%), krwiaka miejsca operowanego (OR 0,71; 95% CI 0,12–3,99; I 2 = 71%) oraz rozejścia się rany pooperacyjnej (OR 0,75; 95% CI 0,21–2,70; I 2 = 0%). Dane dotyczące pozostałych punktów końcowych były niewystarczające do przeprowadzenia analizy zbiorczej efektu. Wnioski: Dostępne dowody są niskiej jakości. Ich ocena wykazała, że stosowanie drenażu chirurgicznego nie ma korzystnego ani szkodliwego wpływu na występowanie po transplantacji zbiornika okołonerkowego ani innych powikłań miejsca operowanego. Nasza analiza przemawia przeciwko rutynowemu stosowaniu drenów chirurgicznych u pacjentów poddawanych przeszczepieniu nerki.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 4; 1-10
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie "pneumocystis carinii" w przebiegu chorób układu oddechowego u dzieci
Autorzy:
Sakson, Bogusław.
Milewska, Halina.
Powiązania:
Lekarz Wojskowy 1997, Suplement I, s. [186]-191
Data publikacji:
1997
Tematy:
Układ oddechowy choroby materiały konferencyjne
Zakażenie materiały konferencyjne
Pediatria materiały konferencyjne
Opis:
Ryc., tab.; Bibliogr.; Materiały X Jubileuszowych Dni Klinicznych Pediatrów WP. Kraków, 24-25 IV 1997 r.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Utajone zakażenie gruźlicą u polskich funkcjonariuszy służby więziennej
Latent tuberculosis infection in the Polish prison staff
Autorzy:
Filipek-Czerska, Aneta
Karczewski, Jan K.
Gładysz, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081865.pdf
Data publikacji:
2021-08-31
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
gruźlica
zakłady karne
latentne zakażenie prątkami gruźlicy
zakażenie Mycobacterium tuberculosis
infekcja utajona
służba więzienna
tuberculosis
penitentiaries
latent tuberculosis infection
Mycobacterium tuberculosis infection
latent infection
prison employees
Opis:
Gruźlica jest chorobą zakaźną wywoływaną przez prątki kwasooporne z grupy Mycobacterium tuberculosis complex. Choroba rozprzestrzenia się, gdy chorzy na gruźlicę płucną wydalają bakterie podczas kaszlu, kichania, śmiania się czy mówienia. Więzienia, które są często nazywane rezerwuarami chorych na gruźlicę, stwarzają duże zagrożenie dla zatrudnionych w nich osób. Dłuższy czas pracy w więzieniu i ośrodkach penitencjarnych sprzyja zakażeniu latentnemu wśród personelu więziennego. Dotychczas opublikowano niewiele prac dotyczących zagadnienia latentnego zakażenia prątkami gruźlicy wśród pracowników zakładów karnych.Materiał i metodyPrzebadano łącznie 84 pracowników zakładów karnych zlokalizowanych w województwie lubelskim. Zastosowano test QuantiFERON-TB Gold In-Tube (QFT-GIT), który w 2005 r. został zatwierdzony do użytku przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków jako pomoc w diagnozowaniu zakażenia M. tuberculosis. Materiał do badań stanowiły próbki krwi pobrane metodą testu QFT-GIT.WynikiLatentne zakażenie gruźlicą stwierdzono u 16,6% funkcjonariuszy. Największy odsetek wyników dodatnich zaobserwowano wśród badanych funkcjonariuszek z zakładu karnego, w wieku 36–57 lat, stanu cywilnego wolnego. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic między stanowiskiem pracy funkcjonariuszy służby więziennej a czynnikami ryzyka zakażenia gruźlicą latentną. Okazało się, że na ryzyko zakażenia gruźlicą wpływają staż pracy i kontakt z osadzonymi.Wnioski Wyniki badań częściowo potwierdzają obserwacje innych autorów dotyczące oddziaływania czynników ryzyka latentnego zakażenia gruźlicą pracowników zakładów karnych. W badanych zakładach karnych staż i kontakt miały wpływ na zakażenie. Med. Pr. 2021;72(4):415–422
Tuberculosis is a chronic infectious disease caused by acid-fast mycobacteria from the Mycobacterium tuberculosis complex group. The disease spreads when people with pulmonary tuberculosis excrete bacteria when they cough, sneeze, laugh or speak. Prisons are often called reservoirs of patients with tuberculosis, posing a great threat to their staff. Longer working hours in prison and penitentiary facilities aid latent contamination among the prison staff. So far, there have been few works discussing latent tuberculosis infection issues among the prisoners and prison staff.Material and MethodsA total of 84 employees of penitentiary facilities located in the Lublin Voivodship were examined using the QuantiFERON-TB Gold In-Tube (QFT-GIT) test which was approved for use in 2005 by the U.S. Food and Drug Administration as an aid in the diagnosis of Mycobacterium tuberculosis. The material for the research included blood samples collected using the QFT-GIT.ResultsPositive test results of latent tuberculosis infections were found in 16.6% of officers. The highest percentage with positive results of tuberculosis infections was found among the surveyed single women aged 36–57, working in penitentiary facilities. There have been no statistically significant differences between the position of officers and the risk factors increasing the chance of the latent tuberculosis infection. Work experience and contact with inmates were found to have an impact on tuberculosis infection.ConclusionsThe obtained results partially confirm other authors’ observations concerning the influence of the risk factors of latent tuberculosis infections in prisons. Work experience and contact with inmates have an impact on tuberculosis infections among the prison staff in the Lublin Voivodeship. Med Pr. 2021;72(4):415–22
Źródło:
Medycyna Pracy; 2021, 72, 4; 415-422
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena wyników badań mikrobiologicznych i klinicznych dwuetapowej endoprotezoplastyki rewizyjnej wykonanej z powodu infekcji okołoprotezowej stawów
Assessment of Microbiological and Clinical Findings of Two-Stage Revision Arthroplasty Performed Due to Prosthetic Joint Infection
Autorzy:
Bereza, Przemysław
Ekiel, Alicja
Aptekorz, Małgorzata
Kusz, Damian
Martirosian, Gajane
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409183.pdf
Data publikacji:
2022-07-01
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
zakażenie
endoprotezoplastyka
reoperacja
biofilm
sonikacja
prosthesis-related infections
revision arthroplasty
biofilms
sonication
Opis:
Wstęp. Dwuetapowa endoprotezoplastyka rewizyjna stanowi główną strategię leczenia infekcji okołoprotezowych stawów. Hodowla płynu sonikacyjnego ma większą czułość w stosunku do standardowej hodowli mikrobiologicznej tkanek, jednak jej przydatność w czasie drugiego etapu endoporotezoplastyki rewizyjnej jest ograniczona. Material i metody. 27 pacjentów z infekcją okołoprotezową zostało włączonych do badania. W celu diagnostyki zakażenia przeprowadzono badanie mikrobiologiczne materiału tkankowego okołoprotezowego i płynu uzyskanego po sonikacji usuniętego spacera. Wyniki. Wyniki hodowli mikrobiologicznej materiału tkankowego wykazały dodatnie wyniki posiewów w 6/27 przypadków (22.2%) z identyfikacją gronkowców koagulazo-ujemnych w 4 przypadkach (14.8%), w jednym przypadku Staphylococcus aureus (1/27, 3.7%) oraz kolejnym Enterococcus faecalis (1/27, 3.7%). Sonikacja pozwoliła rozpoznać zakażenie w 3 przypadkach (11.1%). Powikłania w okresie obserwacji stwierdzono u 4 pacjentów (14.8%), a ponowna infekcja wystąpiła u 3 spośród nich. Artrodezę i wymianę spacera z następczą antybiotykoterapią supresorową zastosowano w 2 przypadkach. Wnioski. 1. Hodowle tkankowe pozostają złotym standardem w diagnostyce IOP, chociaż ujemne posiewy nie wykluczają obecności bakterii na powierzchni usuniętych spacerów podczas drugiego etapu endoprotezoplastyki rewizyjnej wykonywanej z powodu IOP. 2. Sonikacja wydaje się mieć ograniczoną zdolność do wykrywania przetrwałego zakażenia przed reimplantacją, jednak można ją uznać za metodę uzupełniającą, która może umożliwić identyfikację nowych drobnoustrojów i ułatwić wybór odpowiedniej opcji leczenia. 3. Pozytywne wyniki sonikacji należy interpretować jako rzeczywiste czynniki sprawcze infekcji, jednak w świetle danych klinicznych, mikrobiologicznych i histopatologicznych, zwłaszcza u pacjentów z niedoborem odporności.
Background. Two-stage revision arthroplasty remains the main surgical strategy for the treatment of prosthetic joint infections (PJI). Sonicate fluid culture has improved sensitivity compared to standard periprosthetic tissue culture, but its usefulness is questionable during the second stage of revision arthroplasty. Material and methods. Twenty-seven patients with prosthetic joint infection were investigated. Tissue and sonicate fluid cultures were examined to detect bacteria on the removed spacer during the second stage of exchange arthroplasty. Microbiological findings were analyzed and patients were assessed within an average of 5 years’ follow up. Results. Tissue cultures in second-stage revision arthroplasties were positive in 6/27 cases (22.2%) growing CNS in 4 cases (14.8%), Staphylococcus aureus in 1 case (3.7%), and Enterococcus faecalis in 1 case (3.7%). In 3 cases (11.1%) infection was identified as a result of a sonication procedure. Clinical failures at final follow-up were recorded in 4 (14.8%) patients, with reinfection noted in 3 of them. Arthrodesis and spacer exchange followed by suppressive antibiotic therapy were performed in 2 cases. Conclusions. 1. Tissue cultures remain the gold standard in diagnosis of PIJ although a negative culture does not rule out the presence of bacteria on spacers removed during second stage revision for PJI. 2. Sonication appears to have limited ability to detect persistent infection before reimplantation and was not associated with recurrent infection; however, it can be considered a complementary method that could make it possible to identify new microorganisms and facilitate the selection of appropriate treatment options. 3. The positive results of sonication should be interpreted as the detection of actual pathogens in the light of the clinical, microbiological and histopathological data, especially for patients with immunodeficiency.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(3); 163-179
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sepsa jako powikłanie drobnego zranienia
Sepsis as a complication of a small injury
Autorzy:
Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031553.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Staphylococcus aureus
children
infection
sepsis
wound
rana
zakażenie
sepsa
dzieci
staphylococcus aureus
Opis:
Sepsis is a severe generalised infection caused usually by pathogenic bacteria. Natural defence mechanisms are destroyed by bacterial toxin and systemic inflammatory response syndrome (SIRS) is developed. High virulence pathogens like meningococcus, pneumococcus, Haemophilus influenzae, Salmonella, Streptococcus, Staphylococcus (generally Staphylococcus aureus) are factors causing general infection. Other microorganisms causing SIRS are viruses, fungus, or parasites. Mechanisms developing sepsis are complex. Respiratory system, infection in abdominal cavity, encephalomyelitis, and urinary system infection are usually entry of septicaemia. Particular type of infection is sepsis developed after surgical procedure or invasive diagnostic investigation. Rare cause of fully symptomatic SIRS are small skin wounds causing damage of skin barrier and penetration of skin bacteria inside the organism. In propitious conditions i.e. decrease of immunity bacteria can spread via bloodstream, destroy vessel endothelium and provoke septic shock. The article presents two cases of sepsis induced by Staphylococcus aureus. No other deviation but small wounds were found in general state of those children. Early diagnostics and highly specialistic treatment carried out on Pediatric Surgery and Orthopedics Department resulted in complete recovery of presented patients.
Sepsa jest to ciężkie uogólnione zakażenie, powstające najczęściej na skutek zakażenia bakteriami chorobotwórczymi. Toksyny bakteryjne uszkadzają naturalne mechanizmy obronne organizmu, wywołując uogólniony zespół odczynu zapalnego (SIRS). Do czynników wywołujących zakażenie należą bakterie chorobotwórcze o dużej zjadliwości, takie jak: meningokoki, pneumokoki, pałeczka hemofilna, salmonella, paciorkowce czy gronkowce (najczęściej Staphylococcus aureus). Innymi drobnoustrojami odpowiadającymi za wystąpienie zespołu SIRS mogą być wirusy, grzyby lub pasożyty. Mechanizm powstawania sepsy jest złożony. Wrotami zakażenia krwi najczęściej są układ oddechowy, infekcje w obrębie jamy brzusznej, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zakażenia układu moczowego. Szczególnym rodzajem zakażenia jest sepsa rozwijająca się po zabiegach operacyjnych lub inwazyjnych badaniach diagnostycznych. Rzadką przyczyną wystąpienia pełnoobjawowego zespołu SIRS mogą być drobne zranienia skóry powodujące uszkodzenie bariery skórnej i przeniknięcie do organizmu bakterii, które zwykle znajdują się na powierzchni skóry. W sprzyjających warunkach, na przykład zmniejszonej odporności, mogą one rozprzestrzenić się drogą krwionośną, uszkadzając śródbłonek naczyń, i w efekcie wywołać wstrząs septyczny. W pracy przedstawiono dwa przypadki sepsy wywołanej bakterią Staphyloccocus aureus u dzieci, u których stwierdzono jedynie drobne zranienia skóry bez żadnych innych odchyleń od stanu prawidłowego. Wczesna diagnostyka i wczesne wysokospecjalistyczne leczenie wprowadzone w Oddziale Chirurgii i Ortopedii Dziecięcej pozwoliło na opanowanie sepsy i doprowadziło do całkowitego wyleczenia dzieci.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 324-327
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A mathematical model of HIV-1 infection including the saturation effect of healthy cell proliferation
Autorzy:
Kouche, M.
Ainseba, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/907704.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
zakażenie HIV
stabilność
hodowla tkanek
HIV
periodic oscillations
persistence
stability
tissue culture
Opis:
In this paper we derive a model describing the dynamics of HIV-1 infection in tissue culture where the infection spreads directly from infected cells to healthy cells trough cell-to-cell contact. We assume that the infection rate between healthy and infected cells is a saturating function of cell concentration. Our analysis shows that if the basic reproduction number does not exceed unity then infected cells are cleared and the disease dies out. Otherwise, the infection is persistent with the existence of an infected equilibrium. Numerical simulations indicate that, depending on the fraction of cells surviving the incubation period, the solutions approach either an infected steady state or a periodic orbit.
Źródło:
International Journal of Applied Mathematics and Computer Science; 2010, 20, 3; 601-612
1641-876X
2083-8492
Pojawia się w:
International Journal of Applied Mathematics and Computer Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fluorochinolony. Bezpieczeństwo terapii
Fluoroquinolones: safety of therapy
Autorzy:
Dziedzic, Anna
Leks-Sadowska, Sylwia
Chronowska, Justyna
Madej, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/527385.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
fluorochinolony
neuropatia
zakażenie
zespół Guillaina-Barrégo
fluoroquinolones
neuropathy
infection
Guillain-Barré syndrome
Opis:
Fluorochinolony (m.in. ciprofl oksacyna, moksyfl oksacyna, lewofl oksacyna, gemifl oksacyna) są antybiotykami skutecznymi, powszechnie stosowanymi i o szerokim spektrum aktywności bakteriobójczej. Znajdują zastosowanie m.in. w zakażeniach układu oddechowego, układu moczowego, skóry i tkanki podskórnej, a nawet miejscowo w okulistyce. Niestety powodują szereg efektów ubocznych. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) informuje, że działania niepożądane fl uorochinolonów przeważają nad korzyściami wynikającymi z ich zastosowania u chorych z ostrym zapaleniem zatok, ostrym zapaleniem oskrzeli i niepowikłanym zakażeniem układu moczowego. Poza znanymi od dawna działaniami ubocznymi fl uorochinolonów, takimi jak tendinopatia, zapalenie i zerwanie ścięgien piętowych (Achillesa), powikłania żołądkowo-jelitowe, zakażenie, zapalenie jelit i biegunka Clostridium diffi cile, powikłania dotyczące ośrodkowego układu nerwowego (neurotoksyczność), hepatotoksyczność, hipo- i hiperglikemia oraz zaburzenia rytmu serca (m.in. torsade de pointes) i nagły zgon sercowy jako konsekwencja wydłużenia odstępu QT elektrokardiogramu – zwraca się uwagę na nowe, czyli neuropatie, a wśród nich najcięższą postać – zespół Guillaina-Barrégo.
Fluoroquinolones (i.e. ciprofl oxacin, moxifl oxacin, levofl oxacin, gemifl oxacin) are effective, commonly used broad-spectrum antibacterial drugs. They are used in infections of the respiratory system, urinary tract, skin, and subcutaneous tissue and, even topically in ophthalmology. Unfortunately, they cause many adverse effects. The US Food and Drug Administration (FDA) states that their adverse effects outweigh the benefi ts of using them in patients with acute sinusitis, acute bronchitis, and uncomplicated urinary tract infection. The well-known adverse effects of fl uoroquinolones include Achilles tendinopathy, tendon rupture, gastrointestinal complications, Clostridium diffi cile infection, central nervous system dysfunction, hepatotoxicity, hypoglycemia and hyperglycemia, QT interval prolongation, cardiac arrhythmia (including torsade de pointes) and sudden cardiac death. Nowadays, attention is drawn to neuropathies, the most severe of which is Guillain-Barré syndrome.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2017, 4; 125-132
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ultrasound imaging as the basis of a clinical diagnosis of systemic bartonellosis in a patient after bone marrow transplantation. A case report
Obrazowanie ultrasonograficzne podstawą klinicznego rozpoznania narządowej bartonellozy u pacjentki po transplantacji szpiku kostnego. Opis przypadku
Autorzy:
Krasowska-Kwiecień, Aleksandra
Goździk, Jolanta
Woźniak, Magdalena
Czogała, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052469.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
niedobór odporności
transplantacja macierzystych komórek krwiotwórczych
ultrasonografia
zakażenie
hematopoietic stem cell transplantation
Opis:
Infections in immunocompromised patients after hematopoietic stem cell transplantation can have a severe and atypical course. Some opportunistic pathogens are difficult to detect in microbiological tests, and that is why treatment success depends on an accurate clinical diagnosis. This article presents a case of a 7-year-old girl with severe aplastic anemia treated with bone marrow transplantation with post-transplantation period complicated by persistent, hectic fever, with peak episodes of 39–40°C, lasting several weeks. Repeated microbiological tests failed to reveal the etiological agent, and empirical anti-infective treatment was ineffective. In the fourth week of fever, imaging showed multiple foci resembling abscesses in the patient’s internal organs and, subsequently, in soft tissues. The characteristics of these changes and data concerning environmental exposure led to the clinical diagnosis of cat scratch disease (bartonellosis) with multi-organ involvement and enabled the targeted treatment to be implemented. Fever subsided and organ lesions regressed. In this case, repeated ultrasound imaging was the basic diagnostic tool that helped arrive at a correct diagnosis and implement effective treatment of this life-threatening complication after hematopoietic stem cell transplantation.
Zakażenia w warunkach upośledzonej odporności po transplantacji komórek krwiotwórczych mogą mieć ciężki, nietypowy przebieg. Niektóre patogeny oportunistyczne są trudne w detekcji mikrobiologicznej i powodzenie leczenia zależy od właściwego rozpoznania klinicznego. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 7-letniej dziewczynki z ciężką anemią aplastyczną leczoną przeszczepieniem szpiku kostnego, u której w przebiegu potransplantacyjnym przez kilka tygodni występowały uporczywe, hektyczne stany gorączkowe z epizodami szczytowymi do 39–40°C. Powtarzane badania mikrobiologiczne nie wskazały czynnika etiologicznego, empiryczne leczenie przeciwzakaźne było nieskuteczne. W czwartym tygodniu trwania gorączki w badaniach obrazowych wykazano obecność mnogich ognisk o obrazie ropni w narządach wewnętrznych, następnie w tkankach miękkich. Charakterystyka zmian oraz informacja o ekspozycji środowiskowej dały podstawę do klinicznego rozpoznania narządowej postaci choroby kociego pazura (bartonellozy) i wdrożenia ukierunkowanego leczenia. Uzyskano ustąpienie gorączki i ograniczenie zmian narządowych. W omówionym przypadku powtarzane badania ultrasonograficzne były podstawowym narzędziem diagnostycznym w celu właściwego rozpoznania i zastosowania skutecznego leczenia w zagrażającym życiu powikłaniu po transplantacji krwiotwórczej.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 65; 204-209
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie układu moczowego o etiologii Enterobacter sakazakii – opis przypadku
Urinary tract infection caused by the Enterobacter sakazakii – case study
Autorzy:
Galicka-Brzezina, Anna
Leks-Sadowska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/528484.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Enterobacter sakazakii
Cronobacter sakazakii
urinary tract infection
carrier
zakażenie układu moczowego
bezobjawowe nosicielstwo
Opis:
Enterobacter sakazakii (Cronobacter sakazakii) is a rare bacteria causing necrotizing enterocolitis and meningitis mainly in newborns and infants (particularly pre-term, low birth weight or with immunodefi ciency). The best known source of infection is infant formula. Among adults there are only a few reports of Enterobacter sakazakii infections. In this article we introduce 87-year-old female with urinary tract infection due to Enterobacter sakazakii.
Enterobacter sakazakii (Cronobacter sakazakii) jest rzadkim patogenem niebezpiecznym zwłaszcza dla noworodków oraz niemowląt, w szczególności tych: przedwcześnie urodzonych, z niską masą urodzeniową lub niedoborem odporności, wywołującym martwicze zapalenia jelit oraz zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Najlepiej poznanym źródłem zakażenia E. sakazakii są wtórnie zanieczyszczone gotowe mieszanki mleczne w proszku dla niemowląt. Wśród dorosłych odnotowano jedynie pojedyncze przypadki zakażenia. Jednym z nich jest opisany w niniejszym artykule przypadek 87-letniej pacjentki z zakażeniem układu moczowego o etiologii Enterobacter sakazakii.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2019, 1; 105-111
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychospołeczne uwarunkowania postępowania terapeutycznego u chorych zakażonych wirusem HIV stosujących dożylne środki odurzające
Psychosocial aspects of therapeutic management among HIV infected patients addicted to intravenous drugs
Autorzy:
Beniowski, Marek
Wagner, Grzegorz
Mazur, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039775.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
zakażenie hiv
uzależnienie od dożylnych środków odurzających
hiv infection
addiction to intravenous drugs
Opis:
There are 13.2 million HIV infected persons addicted to intravenous drugs (AIDs) and 80% of them live to developing countries. Highly Active Antiretroviral Therapy (HAART) is provided to 15% of AIDs persons. Improper provision of HAART to AIDs persons was described both to Europe and to the USA. The factor which is responsible to HAART is adherence. The patients on substitutive treatment can achieve quite often the level of adherence and HAART effectiveness similar to persons not addicted to drugs. But not all addicted patients can follow medically advised treatment and live in good social position and that influences inappropriate results of provided support. Many investigators do confirm that there is no difference for activity of HIV infection to general population comparing to AIDs patients. Still there is some data that HAART can be provided to patients even in once daily mode. There are many infections which are influencing drug users history – i.e. tuberculosis, abscesses or STDs. About 95% of patients do suffer from HCV infection world wide. Adherence is very important to the treatment provided to drug users and sometimes drugs could be provided as Directly Observed Therapy – DOT. Antireroviral drugs thanks to the influence of cytochrome P450 (mainly CYP3A4) can develop interactions and should be properly medically adapted. Patients from the substitutive programs who are receiving antiretrovirals should be prepared for increased requirement of opioids and signs of the drugs deficiency to the patients.
Na świecie zakażenie HIV u osób przyjmujących dożylne środki uzależniające (OPDŚU) może wynosić 13,2 mln osób, a 80% z nich żyje w krajach rozwijających się. Wysoce aktywną terapię antyretrowirusową (HAART) przyjmuje ok. 15% OPDŚU. Złe wykorzystanie HAART u OPDŚU zostało opisane zarówno w krajach europejskich jak i w USA. Czynnikiem, który warunkuje powodzenie terapii antyretrowirusowej jest adherencja. Pacjenci programów substytucyjnych często osiągają poziom adherencji i skuteczność HAART zbliżoną do uzyskiwanej u osób nigdy nieuzależnionych. Nie wszystkie osoby przyjmujące dożylne środki uzależniające mają możliwość stosować się do zaleceń terapeutycznych i mieć dobre warunki socjalno-ekonomiczne. Natomiast wiele badań wskazują, że HAART stosowane jeden raz dziennie jest równie efektywne, jak leczenie stosowane dwa razy dziennie. Większość badaczy zwraca uwagę na brak różnicy w postępie zakażenia HIV pomiędzy OPDŚU a osobami, które nabyły zakażenie w inny sposób. Znacznie częstsze jest występowanie chorób, które nie należą do schorzeń definiujących AIDS, natomiast w istotny sposób wpływają na losy narkomanów dożylnych zakażonych HIV. Ważnym elementem jest współzakażenie wirusem HCV, które może dotyczyć ponad 95% OPDŚU. U osób leczonych HAART sposobem na poprawienie adherencji jest tzw. leczenie bezpośrednio obserwowane – Directly Observed Therapy. Leki antyretrowirusowe poprzez wpływ na układ cytochromu P450 (głównie na CYP3A4) wchodzą w interakcje, które muszą być właściwie diagnozowane. Pacjenci programów substytucyjnych, u których wdraża się HAART z udziałem leków antyretrowirusowych powinni być przygotowani na wzrost zapotrzebowania na opioidy i ewentualne objawy niedoboru.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 2; 48-58
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wstępowania szpitalnych zakażeń układu moczowego w 10-letniej obserwacji oddziału chorób wewnętrznych i nefrologii w Małopolsce
Autorzy:
Wałaszek, Marta
Kołpa, Małgorzata
Wolak, Zdzisław
Sydor, Antoni
Pelczar, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097675.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
Tematy:
ddział chorób wewnętrznych
zakażenie szpitalne
Healthcare – Associated Infections (HAI)
szpitalne zakażenie układu moczowego (UTI)
E. coli
P. aeruginosa
internal medicine department
hospital-acquired infections
healthcare associated infections
urinary tract infections
Opis:
Wstęp: Zakażenia szpitalne są jednym z poważniejszych zagrożeń zdrowia pacjenta podczas hospitalizacji. Wśród nich zakażenia szpitalne HAI (Healthcare – Associated Infections). Najczęściej występującą formą są szpitalne zakażenia układu moczowego (UTI – Urinary Tract Infection). Cel: W celu zbadania częstości występowania szpitalnych zakażeń układu moczowego poddano analizie strukturę zakażeń szpitalnych występujących u pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Chorób Wewnętrznych i Nefrologii Szpitala Wojewódzkiego im. Św. Łukasza w Tarnowie. Materiał i metody: Analizowano dane dotyczące 13 965 pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Chorób Wewnętrznych i Nefrologii w latach od 2006 do 2015. W analizie materiału wykorzystano standardowe metody epidemiologiczne i ujednolicone definicje zakażeń szpitalnych wydane przez ECDC (European Center for Disease Prevention and Control) oraz CDC (Centers for Disease Control and Prevention). Wyniki: Wykryto 237 szpitalnych UTI co stanowiło 33% wszystkich zakażeń szpitalnych wykrytych w badanym oddziale. Zachorowalność wynosiła 1,7%, w tym: 1,5% dla potwierdzonych mikrobiologicznie zakażeń (UTI-A: Microbiologically Confirmed Symptomatic UTI) i 0,2% bez potwierdzenia mikrobiologicznego (UTI-B: Not Microbiologically Confirmed Symptomatic UTI). Współczynnik gęstości zachorowań na 1000 osobodni pobytu (ID – density incidence /1000 osobodni pobytu) wynosił 0,2/1000. Rozpoznano 168 przypadków zakażeń UTI związanych z cewnikiem moczowym i 69 przypadków bez cewnika moczowego. Współczynnik gęstości zachorowań dla UTI z cewnikiem moczowym wynosił 3,3 na 1000 osobodni z cewnikiem moczowym. Wśród czynników etiologicznych, które izolowano z materiałów pochodzących od pacjentów z zakażeniem układu moczowego (UTI) dominowały: Escherichia coli 63 (29%), Enterococcus spp. 37 (16%), Klebsiella spp. 23 (11%). Wnioski: Dziesięcioletnia obserwacja szpitalnych UTI występujących w oddziale chorób wewnętrznych i nefrologii wykazała możliwość przeprowadzenia bardzo dokładnej analizy epidemiologicznej tych zakażeń. Porównanie gęstości występowania szpitalnych UTI uzyskane w badanym oddziale z odnotowaną w programach CDC pozwala wnioskować, iż sytuacja epidemiologiczna w badanym oddziale nie odbiega znacząco od sytuacji w innych krajach.
Introduction: Hospital-acquired infections are one of the most serious health threats during a patient’s stay in hospital, including healthcare associated infections (HAI). The most typical form of hospital-acquired infections is urinary tract infection (UTI). Objective: To examine the frequency of appearing UTIs, the structure of UTIs in in-patients in the department of internal medicine and nephrology at Saint Lucas’s general hospital in Tarnów was analysed. Materials and methods: Data analysis of 13 965 in-patients staying in the department of internal medicine and nephrology from 2006 to 2015 was carried out. To investigate these data epidemiological methods and standard definitions of hospital- acquired infections issued by European Center for Disease Prevention as well as Control and Centers for Disease Control and Prevention were used. Results: 237 hospital-acquired UTIs were revealed, which is 33% of all UTIs revealed in the investigated ward. The UTI incidence rate was 1.7% including 1.5% for microbiologically confirmed symptomatic UTIs and 0.2% not microbiologically confirmed symptomatic UTIs. The incidence density rate per 1 000 person-days was 0.2 over 1 000. The number of revealed catheter-related cases was 168, and not catheter-related cases – 69. The incidence density rate of UTIs associated with urinary catheters was 3.3 per 1 000 person-days. The dominant etiological factors, which were taken to be detected from the infected patients’ specimens, were: Escherichia coli 63 (29%), Enterococcus spp. 37(16%), Klebsiella spp. 23 (11%). Conclusions: A 10 year observation of UTIs, which have appeared in the department of internal medicine and nephrology, allowed to conduct the accurate analysis of these infections. The comparison of urinary tract infection rates done in the investigated ward, and recorded in the Research Participation Programs at the Centers for Disease Control and Prevention (CDC), allows to draw the conclusion that the presented epidemiological situation does not differ significantly from other countries.
Źródło:
Health Promotion & Physical Activity; 2017, 2, 3; 141-154
2544-9117
Pojawia się w:
Health Promotion & Physical Activity
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ropień mózgu
Cerebral abscess
Autorzy:
Jaskólski, Dariusz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053358.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antibiotics
brain infection
cerebral abscess
management
prognosis
rokowanie
ropień mózgu
zakażenie mózgu
leczenie
antybiotyki
Opis:
The advent of CT/MRI and modern antibiotics along with the progress in surgical techniques made both diagnosis and management of brain abscesses easier and safer. Nonetheless they remain one of the most challenging lesions, both for surgeons and internists. Atypical bacterial and fungal abscesses are frequently due to chemotherapy, immunosuppression, HIV infection, or prolonged antibiotic therapy. This paper gives an account of epidemiology, aetiology and pathogenesis of cerebral abscesses, discusses stages of the infection and stadia of the abscess formation as well as immune response, clinical presentation, diagnosis, management and prognosis. The specific clinical picture of mucormycotic abscesses and those caused by Aspergillus sp., Nocardia sp. and Scedosporium apiospermum were addressed, as were the contemporary MR techniques – diffusion weighted images (DWI) and proton spectroscopy (MRS). Up-to-date there has been no randomised controlled clinical trial comparing two methods of surgery: tap and aspiration versus excision. The review of the literature allowed a presentation of recommended management variants. Currently, mortality in brain abscesses decreased down to 17–32%. From 20% to 70% of patients have permanent neurological sequelae, often (30–50%) epilepsy. Immunosuppression and comorbidities, initial neurological status, and intraventricular rupture are significant factors influencing the outcomes of patients.
Rozwój badań obrazowych (CT i MRI), wprowadzenie nowoczesnej antybiotykoterapii, a także postępy techniki chirurgicznej sprawiły, że rozpoznanie oraz leczenie ropni mózgu stało się łatwiejsze i bezpieczniejsze. Mimo to w dalszym ciągu stanowią one poważne wyzwanie dla klinicystów. Szczególnie ważnym zagadnieniem są atypowe ropnie bakteryjne, jak również ropnie grzybicze, występujące zwykle u chorych poddawanych chemioterapii, immunosupresji, zakażonych HIV oraz po długotrwałym leczeniu antybiotykami. W pracy omówiono epidemiologię, etiologię i patogenezę ropni mózgu, stadia zakażenia oraz związane z nimi fazy rozwoju ropnia, mechanizmy obronne organizmu, a także objawy kliniczne, diagnostykę, leczenie i rokowanie. Zwrócono uwagę na swoisty obraz kliniczny ropni mukormykotycznych, kropidlakowych oraz wywołanych przez Nocardia sp. i Scedosporium apiospermum, jak również na współczesne techniki MRI znajdujące zastosowanie w rozpoznaniu różnicowym ropni – dyfuzję i spektroskopię. Jak dotąd nie przeprowadzono randomizowanego badania klinicznego porównującego dwie metody leczenia chirurgicznego: aspirację i usunięcie ropnia. Przedstawiono dane z piśmiennictwa na ich temat, dokonując przeglądu zalecanych sposobów postępowania. Współcześnie śmiertelność w przypadku ropnia mózgu zmalała do 17–32%. Od 20 do 70% chorych ma trwałe następstwa neurologiczne, często (30–50%) padaczkę. Najważniejsze czynniki wpływające na rokowanie to: obecność zaburzeń odporności, choroby współistniejące, stan neurologiczny przy przyjęciu do szpitala i przebicie się ropnia do układu komorowego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 2; 96-106
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiedza nastolatek i ich matek na temat profilaktyki raka szyjki macicy oraz szczepionek przeciwko wirusowi HPV
Knowledge of adolescent girls and their mothers on the prevention of cervical cancer and HPV (human papilloma virus) vaccines
Autorzy:
Bajcarczyk, Renata
Florek, Renta
Kozieł, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/529062.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
HPV infection
vaccine
prevention
cervical cancer
zakażenie wirusem HPV
szczepionka
profilaktyka
rak szyjki macicy
Opis:
Introduction: Infection with high-oncogenic types of HPV is associated with the development of cervical cancer in 70-80%. Primary prevention of cervical cancer is based on education and vaccination of girls aged 11-12 before sexual initiation (PTG recommendations). HPV vaccination is not obligatory. The aim of the study is to investigate why mothers do not decide to vaccinate their daughters with HPV vaccine. Material and methods: The research group consisted of female students of two secondary schools in Tarnobrzeg and their mothers. An author’s questionnaire was used as a research method. Results: In the study group, both mothers and daughters have knowledge about the cy- tological examination, the relationship between HPV infection and the development of cervical cancer, women know the way of HPV infection. However, the knowledge of mothers about HPV vaccination is insufficient, the women surveyed do not know the vaccines, they do not know when to vaccinate their daughters and they are afraid of the side effects of vaccination.
Wprowadzenie: Zakażenie wysokoonkogennymi typami wirusa HPV jest w 70-80% związane z rozwojem raka szyjki macicy. Profilaktyka pierwotna tego rodzaju raka polega na edukacji i szczepieniu dziewcząt w wieku 11-12 lat, przed rozpoczęciem przez nie inicjacji seksualnej (zalecenia PTG). Szczepienie przeciwko wirusowi HPV nie jest jednak obowiązkowe. Celem pracy jest zbadanie wiedzy kobiet i ich córek na temat profilaktyki raka szyjki macicy, w tym: badań cytologicznych, możliwości zakażenia wirusem HPV oraz szczepionek przeciwko wirusowi. Materiał i metody: Grupę badawczą stanowiły uczennice dwóch szkół średnich w Tarnobrzegu i ich matki. Jako metodę badawczą zastosowano autorski kwestionariusz. Wyniki: Otrzymano 105 prawidłowo wypełnionych ankiet od córek i 46 od matek. Matki najczęściej wykonują badanie cytologiczne raz na rok (50%) i prawidłowo określają czas odpowiedni na jego wykonanie (54,3%). Wraz z córkami posiadają wiedzę o badaniu oraz znają związek pomiędzy zakażeniem wirusem HPV a rakiem szyjki macicy. Obie grupy określają się jako zwolenniczki szczepień (matki 60,8%; córki 80%), jednak w grupie matek tylko 8,6% kobiet zaszczepiło swoje córki, natomiast 59% córek chciałoby się zaszczepić. Wnioski: Zarówno matki, jak i córki posiadają wiedzę na temat badania cytologicznego, związku pomiędzy zakażeniem wirusem HPV a rozwojem raka szyjki macicy oraz znają drogę zakażenia wirusem. Natomiast wiedza matek na temat szczepień przeciwko wirusowi HPV jest niewystarczająca - badane kobiety nie znają szczepionek, nie wiedzą kiedy zaszczepić swoje córki i obawiają się skutków ubocznych szczepień.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2019, 4; 97-112
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie Helicobacter pylori. Diagnostyka i leczenie
Helicobacter pylori infection. Diagnosis and treatment
Autorzy:
Dryla, Przemysław
Gil, Jerzy
Wojtuń, Stanisław
Korszun, Karolina
Kasińska, Ewa
Mackiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033698.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Helicobacter pylori
diagnosis
efficacy of treatment
eradication
infection
helicobacter pylori
zakażenie
diagnostyka
eradykacja
skuteczność leczenia
Opis:
Helicobacter pylori infection is common. The World Health Organization estimates that about 70% of people in developing countries and 30% in developed countries are infected with this bacterium. The infection spreads through personal contacts via an oral-oral, gastro-oral and faecal-oral route of transmission. Helicobacter pylori infection is asymptomatic in 80–90% of cases. Both invasive and non-invasive methods are used in the diagnosis of this infection. The choice of the method depends on the current clinical condition and the necessity to perform endoscopy of the upper gastrointestinal tract. Since the incidence and prevalence of Helicobacter pylori infection are high, H. pylori detection tests should be performed only when eradication therapy is planned. According to the guidelines of the Working Group of the Polish Society of Gastroenterology, eradication treatment involves a multidrug therapy with proton pump inhibitors, antibiotics and bismuth citrate. All of these drugs should be used for a period of 10–14 days. Clarithromycin should not be used as the first choice treatment because of increasing resistance in Poland. A breath test is an optimal way to evaluate the effectiveness of the antibacterial therapy but is rarely performed due to high price and low availability. Serology tests are available and cheap, but are not suitable to assess the efficacy of eradication. Helicobacter pylori antigen detection in stool is therefore important in the diagnosis. The test is not very expensive, available and characterised by very high sensitivity and specificity of up to 90%.
Zakażenie Helicobacter pylori jest powszechne. Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że zainfekowanych tą bakterią jest około 70% ludzi w krajach rozwijających się i około 30% w krajach rozwiniętych. Zakażenie szerzy się przez kontakty międzyludzkie. Dochodzi do niego na drodze: oralno-oralnej, gastro-oralnej oraz fekalno-oralnej. W 80–90% przypadków infekcja H. pylori ma charakter bezobjawowy. W diagnostyce zakażenia tym drobnoustrojem stosuje się metody inwazyjne i nieinwazyjne. Wybór metody uwarunkowany jest aktualną sytuacją kliniczną oraz koniecznością wykonania badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego. Wobec znacznego rozpowszechnienia i dużej częstości rozpoznawania zakażenia H. pylori testy na obecność tej bakterii należy wykonywać tylko w sytuacji, gdy planowane jest włączenie odpowiedniego schematu leczenia eradykacyjnego. Zgodnie z wytycznymi Grupy Roboczej Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii w leczeniu eradykacyjnym stosuje się schematy wielolekowe uwzględniające inhibitory pompy protonowej, antybiotyki i cytrynian bizmutu. Wszystkie wymienione leki powinny być stosowane przez okres 10–14 dni. Z uwagi na narastającą w Polsce oporność na klarytromycynę antybiotyk ten nie powinien być wykorzystywany w leczeniu pierwszego wyboru. Optymalną ocenę skuteczności terapii przeciwbakteryjnej przeprowadza się na podstawie testu oddechowego, lecz z powodu ceny i dość trudnej dostępności nie jest to podstawowe narzędzie diagnostyczne. Z kolei dostępne dość szeroko i niezbyt drogie testy serologiczne nie nadają się do oceny skuteczności eradykacji. Na uwagę zasługuje więc oznaczanie antygenu H. pylori w kale, będące niezbyt drogim badaniem, dostępnym, charakteryzującym się wysoką czułością i swoistością, sięgającymi 90%.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 1; 68-74
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Częstość i charakter zakażeń miejsca operowanego wywołanych przez pałeczki Gram(-) z rodziny Enterobacteriacae i ziarniaki Gram(+) z rodzaju Staphylococcus u chorych operowanych w wybranych oddziałach zabiegowych
Autorzy:
Tomaszewska-Kowalska, Małgorzata
Kołomecki, Krzysztof
Wieloch-Torzecka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393926.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zakażenie miejsca operowanego
czynnik etiologiczny
pałeczki G(-) z rodziny Enterobacteriacae
ziarniaki G(+) z rodzaju Staphylococcus
Opis:
Zakażenia miejsca operowanego (ZMO) na oddziałach zabiegowych stanowią najczęstszą przyczynę powikłań pooperacyjnych. Częstość występowania ZMO zależna jest od dziedziny chirurgicznej. Na podstawie przyczyn ZMO można stwierdzić, iż najczęstszymi czynnikami wywołującymi zakażenie miejsca operowanego są drobnoustroje stanowiące własną florę bakteryjną chorego – pałeczki Gram(-) z rodziny Enterobacteriacae oraz florę skóry chorego – ziarniaki Gram(+) Staphylococcus. Celem pracy była ocena częstości i charakteru zakażeń miejsca operowanego wywołanych przez pa- łeczki Gram(-) z rodziny Enterobacteriacae i ziarniaki Gram(+) z rodzaju Staphylococcus, u chorych operowanych w WSS im. M. Kopernika Łodzi na wybranych oddziałach zabiegowych. Materiał i metodyka. Badanie przeprowadzono na podstawie retrospektywnej analizy dokumentacji medycznej leczonych chorych. Badaniami objęto 195 chorych Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego M. Kopernika w Łodzi, leczonych w latach 2012‑2014 na oddziałach: Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Onkologicznej, Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej, Neurochirurgii i Nowotworów Układu Nerwowego oraz Oddziale Chirurgii Endokrynologicznej – Klinice Chirurgii Endokrynologicznej. Do badania włą- czono 84 kobiety i 111 mężczyzn. Średnia wieku wynosiła 59 lat (przedział wiekowy18‑94 lat). Wyniki. W grupie liczącej 195 chorych u 84 osób (43,08% grupy badanej) zarejestrowano ZMO, którego czynnikiem etiologicznym były pałeczki Gram(-) z rodziny Enterobacteriacae i u 52 chorych (26,67% grupy badanej) ziarniaki Gram(+) z rodzaju Staphylococcus. U czterech chorych (2,05% badanej grupy) czynnikiem etiologicznym ZMO była flora mieszana. Wnioski. Czynnik etiologiczny ZMO zależny jest od profilu oddziału, czystości pola operacyjnego oraz od formy zakażenia miejsca operowanego.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 5; 430-447
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SARS-CoV-2 – koronawirus, który zmienił świat. Rola lekarza rodzinnego w opanowaniu pandemii COVID-19
SARS-CoV-2 – coronavirus that changed the world. Family physician’s role in tackling COVID-19 pandemic
Autorzy:
Zakrzewska, Ewa
Lewek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037858.pdf
Data publikacji:
2021-03-04
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
SARS-CoV-2
koronawirus
pandemia
zakażenie
lekarz rodzinny
szczepionka
coronavirus
pandemic
infection
family physician
vaccine
Opis:
Koronawirusy to duża grupa wirusów RNA. Mogą one wywoływać infekcję dróg oddechowych, przebiegającą łagodnie jak zwykłe przeziębienie, jak też pod postacią ciężkiego zapalenia płuc mogącego zakończyć się zgonem. Od czasu wybuchów epidemii SARS i MERS zaczęto zwracać na nie większą uwagę. Pod koniec 2019 r. w Chinach zaobserwowano tajemnicze przypadki ciężko przebiegających zapaleń płuc. Analiza przypadków wykazała, że ich czynnikiem sprawczym był koronawirus SARS-CoV-2. Chorobę, którą wywołuje, nazwano COVID-19. Wirus bardzo szybko rozprzestrzenił się na cały świat, co zaowocowało ogłoszeniem przez Światową Organizację Zdrowia 11 marca 2020 r. pandemii COVID-19. Okazała się ona ogromnym wyzwaniem dla całego świata, przede wszystkim dla systemów opieki zdrowotnej, w tym również dla lekarzy rodzinnych i Podstawowej Opieki Zdrowotnej. Przebieg kliniczny zakażenia wirusem SARS-CoV-2 jest różnorodny. Infekcja może przebiegać jedynie z łagodnymi objawami ze strony układu oddechowego, jak również prowadzić do ciężkiego zapalenia płuc z zespołem ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) oraz niewydolnością wielonarządową i zakończyć się zgonem pacjenta. Dominującymi objawami u większości pacjentów są gorączka, suchy kaszel, duszność. Oprócz tego pacjenci często zgłaszają bóle mięśni, bóle głowy i gardła, krwioplucie, utratę węchu i smaku. U kilku procent pojawia się również biegunka. Wszystkie objawy rozwijają się zwykle miedzy 2. a 14. dniem po zakażeniu. Zazwyczaj początkowo objawy są łagodne. Nasilają się wraz z czasem trwania infekcji. Po przeanalizowaniu badań chińskich naukowców zauważono, że ok. 80% osób, które zostały zakażone, nie wymagało leczenia i choroba stopniowo ustępowała sama. U pozostałych 20% przebieg był cięższy. Pojawiały się problemy ze swobodnym oddychaniem i pacjenci ci wymagali specjalistycznego leczenia.
Coronaviruses are a large group of RNA viruses. They are known cause of respiratory infections that can be as mild as a common cold, or severe pneumonia, which can be fatal. Since the SARS and MERS outbreaks, more attention has been paid to them. At the end of 2019, mysterious cases of severe pneumonia began to be observed in China. After conducting the research, it turned out that their causative factor was the SARS-CoV-2 coronavirus. The disease it causes is called COVID-19. The virus has spread very quickly around the world causing the declaration of a pandemic by the World Health Organization on March 11, 2020. It turned out to be a huge challenge for the whole world, especially for health care systems including family physicians and primary care.
Źródło:
Gabinet Prywatny; 2021, 28 (275), 02; 17-24
2353-8600
Pojawia się w:
Gabinet Prywatny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Outbreak of Clostridioides difficile infection in Silesian district hospital
Ognisko epidemiczne Clostridioides difficile w śląskim szpitalu powiatowym
Autorzy:
Szarek, Klaudia T.
Kabała, Monika A.
Sacha, Krzysztof
Drzymała, Franciszek
Borek, Adam
Pomorska-Wesołowska, Monika
Aptekorz, Małgorzata
Martirosian, Gayane
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2206391.pdf
Data publikacji:
2023-06-22
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
Clostridioides difficile infection
outbreak
Clostridioides difficile toxins
zakażenie Clostridioides difficile
ognisko epidemiczne
toksyny Clostridioides difficile
Opis:
INTRODUCTION: In order to evaluate a Clostridioides difficile infection (CDI) outbreak between December 2018 and February 2019 in the internal medicine ward of a district hospital in Silesia, 6 stools from 5 patients were examined. MATERIAL AND METHODS: C. difficile was identified, genes encoding glutamate dehydrogenase (GDH) – gluD, A/B – tcdA/tcdB and binary – cdtA/cdtB toxins, ermB were determined by mPCR and antibiotic resistance by means of E-Tests. RESULTS: Women predominated among the patients (4/5). All the 6 C. difficile isolates belonged to hyperepidemic ribotype 027, were positive for all genes and were resistant to moxifloxacin, erythromycin, clindamycin, rifampicin, imipenem, and chloramphenicol. CONCLUSIONS: The obtained results indicate that the hyperepidemic C. difficile clone is spreading in the ward.
WSTĘP: W celu oceny ogniska zakażenia Clostridioides difficile (Clostridioides difficile infection – CDI) w okresie od grudnia 2018 r. do lutego 2019 r. na oddziale chorób wewnętrznych szpitala powiatowego na Śląsku objęto badaniem materiały kliniczne od 5 pacjentów (6 stolców). MATERIAŁ I METODY: Zidentyfikowano izolaty C. difficile, geny kodujące dehydrogenazę glutaminianową (GDH) – gluD, toksyny A/B – tcdA/tcdB oraz geny cdtA/cdtB kodujące toksynę binarną, ermB wykryto za pomocą mPCR, a antybiotykooporność za pomocą E-testów. WYNIKI: Wśród pacjentów dominowały kobiety (4/5). Wszystkie szczepy C. difficile (6) należały do hiperepi-demicznego rybotypu 027, we wszystkich szczepach wykazano obecność badanych genów oraz wykryto oporność na: moksyfloksacynę, erytromycynę, klindamycynę, ryfampicynę, imipenem i chloramfenikol. WNIOSKI: Uzyskane wyniki świadczą o szerzeniu się na oddziale hiperepidemicznego klonu C. difficile o rybotypie 027.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2023, 77, 1; 75-81
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeszczep mikrobioty w leczeniu zakażenia Clostridium difficile
Microbiota transplant to treat Clostridium difficile infection
Autorzy:
Jamróz, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11236594.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
przeszczep mikrobioty kałowej
mikroflora jelitowa
zakażenie Clostridium difficile
fecal microbiota transplantation
intestinal microflora
Clostridium difficile infection
Opis:
Zakażenia bakterią Clostridium difficile są główną przyczyną biegunek poantybiotykowych i zakażeń wewnątrzszpitalnych. W ostatnich latach uległa zwiększeniu zapadalność na poantybiotykowe zakażenia wywołane przez Clostridium difficile, a przebieg choroby uległ pogorszeniu. Leczeniem z wyboru są nadal antybiotyki, mimo że przeszczep mikroflory jelitowej okazał się skuteczniejszy, osiągając wyniki ponad 90%, w badaniach randomizowanych. Podany jako leczenie pierwszego rzutu zmniejszył śmiertelność u chorych zakażonych Clostridium difficile wywołanymi hiperwirulentnymi szczepami bakterii (np. B1/NAP1/027). Obecnie, Europejskie Towarzystwo Mikrobiologii Klinicznej i Chorób Zakaźnych (ESCMID), zalicza transplantacje do arsenału terapeutycznego w postaciach nawracających. Lepsza znajomość mikroflory przewodu pokarmowego pozwoli rozszerzyć zakres wskazań do stosowania tej formy leczenia.
Clostridium difficile infections are the leading cause of antibioticinduced diarrhea and nosocomial infections. In recent years, the incidence of Clostridium difficile post-antibiotic infections has increased and the course of the disease has worsened. Antibiotics are still the treatment of choice, although intestinal microflora transplantation has been shown to be more effective, with over 90% in randomized trials. When given as first line therapy, it reduced mortality in patients with Clostridium difficile caused by hypervirulent strains of bacteria (e.g., B1/NAP1/027). Currently, the European Society of Clinical Microbiology and Infectious Diseases (ESCMID) includes transplantation in its therapeutic arsenal in relapsing forms. A better knowledge of the gastrointestinal microflora will extend the range of indications for this form of treatment.
Źródło:
Review of Medical Practice; 2022, XXVIII, 1-2; 85-88
2956-4441
2956-445X
Pojawia się w:
Review of Medical Practice
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ropniaki wewnątrzczaszkowe
Intracranial empyemas
Autorzy:
Jaskólski, Dariusz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053307.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ropniak podtwardówkowy
ropniak nadtwardówkowy
zakażenie mózgu
leczenie
rokowanie
subdural empyema
epidural empyema
brain infection
management
prognosis
Opis:
An intracranial empyema is a sub- or epidural collection of pus. Subdural empyema comes frequently as a sequela of ENT infections, meningitis or neurosurgical procedures, and rarely as a result of hematogenous spread, whereas epidural one usually coexists with osteomyelitic flap in patients after surgery. A typical clinical picture consists of fever, meningeal irritation, symptoms of raised intracranial pressure including somnolence or coma, neurological deficit and seizures. Establishing the diagnosis requires radiological studies, preferably MRI including diffusion weighted images. Surgical treatment allows drainage of pus and obtaining samples for Gram stain and culture assessment. Craniectomy relieves raised intracranial pressure. Up-to-date there has been no randomised controlled clinical trial comparing three applicable methods of surgery: burr hole aspiration, craniotomy and craniectomy. Currently, the average mortality rate in subdural empyema is 10–20%, however, it does not exceed 5% in patients in good general condition on admission, reaching up to 75% in unconscious ones. Delayed diagnosis and treatment brings about a significant risk of permanent neurological deficit. Possible complications involve: herniation, ischaemic stroke, venous sinus thrombosis, cranial osteomyelitis, cerebral abscess, septic shock, hydrocephalus and epilepsy. The last-named has been reported in as many as 42% of patients after subdural empyema.
Ropniakiem wewnątrzczaszkowym nazywamy zbiornik ropy umiejscowiony nad lub pod oponą twardą. Ropniak podtwardówkowy jest zwykle powikłaniem infekcji laryngologicznych, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, operacji neurochirurgicznych, rzadziej następstwem krwiopochodnego rozsiewu zakażenia, z kolei ropniak nadtwardówkowy często współistnieje z zapaleniem kości czaszki związanym z zakażeniem okołooperacyjnym. Na typowy obraz kliniczny składają się: gorączka, zespół oponowy, symptomy nadciśnienia wewnątrzczaszkowego, w tym zaburzenia świadomości, oraz ubytkowe objawy neurologiczne i napady padaczkowe. Do ustalenia właściwego rozpoznania niezbędne jest wykonanie badań radiologicznych, najlepiej MRI, w tym obrazowania dyfuzji. Leczenie operacyjne umożliwia usunięcie ropy i uzyskanie materiału do badań mikrobiologicznych, a poprzez kraniektomię także obniżenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Do tej pory nie przeprowadzono randomizowanego badania klinicznego oceniającego wyniki leczenia chirurgicznego trzema dostępnymi technikami: ewakuacji poprzez otwory trepanacyjne, na drodze kraniotomii i kraniektomii. W pracy omówiono zasady antybiotykoterapii oraz leczenia wspomagającego: steroidami i antyepileptykami. Śmiertelność w ropniaku podtwardówkowym wynosi średnio 10–20%, lecz nie przekracza 5% u chorych hospitalizowanych w dobrym stanie ogólnym, sięgając 75% u pacjentów nieprzytomnych przy przyjęciu. Zwłoka w podjęciu leczenia istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia trwałego deficytu neurologicznego. Możliwe powikłania to: wklinowanie, udar niedokrwienny, zakrzepica zatok żylnych, zapalenie kości czaszki, ropień mózgu, wstrząs septyczny, wodogłowie i padaczka. Ostatnie powikłanie występuje u 42% chorych po leczeniu ropniaka podtwardówkowego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 2; 112-116
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Częstość pozytywnych wyników testów serologicznych przeciw SARS-CoV-2 u personelu medycznego Aglomeracji Górnośląskiej
The frequency of positive results of serological tests against SARS-CoV-2 in healthcare workers in Upper Silesia Metropolitan Area, Poland
Autorzy:
Wojczyk, Marek
Kowalska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081163.pdf
Data publikacji:
2022-04-22
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
epidemia
personel medyczny
zakażenie
SARS-CoV-2
COVID-19
przeciwciała IgG
epidemy
healthcare workers
infection
IgG antibodies
Opis:
Śląsk jest jednym z regionów Polski najbardziej dotkniętych przez epidemię COVID-19. Wysoka liczba zakażeń wśród mieszkańców zwiększa i tak wysokie ryzyko zakażenia SARS-CoV-2 pracowników medycznych, którzy ze względu na swoją pracę są narażeni na kontakt z nosicielami SARS-CoV-2 częściej niż osoby z populacji ogólnej. Celem niniejszego badania była ocena na podstawie wyników badania seroepidemiologicznego rozpowszechnienia zakażenia SARS-CoV-2 wśród pracowników ochrony zdrowia z Aglomeracji Górnośląskiej.Materiał i metodyBadanie seroepidemiologiczne przeprowadzono w okresie październik–listopad 2020 r. wśród mieszkańców Aglomeracji Górnośląskiej (objęło m.in. osoby wykonujące zawody medyczne, które wyselekcjonowano, tworząc grupę badanych pracowników medycznych). Poza przeprowadzeniem badania kwestionariuszowego, niezbędnego do ustalenia objawów, okoliczności oraz czynników ryzyka sprzyjających zakażeniu, oceniono obecność swoistych przeciwciał przeciwko SARS-CoV-2 w klasach IgG oraz IgM.WynikiW badaniu wzięło udział 575 osób deklarujących wykonywanie zawodu medycznego. Dodatni wynik testu na obecność przeciwciał w klasie IgG uzyskano u 19,1% badanych, a w klasie IgM – u 4,3% badanych. Dodatnie wyniki, wskazujące na zakażenie SARS-CoV-2, najczęściej dotyczyły osób deklarujących wcześniejszy kontakt z osobą zakażoną (p = 0,001) oraz odbywających kwarantannę (p < 0,0001).WnioskiCzęstość zakażeń SARS-CoV-2 u personelu medycznego w Aglomeracji Górnośląskiej, oceniana na podstawie pozytywnego wyniku testu przeciwciał w klasie IgG, wynosi 16,1–22,5%. Med. Pr. 2022;73(2):125–133
Silesia is one of the regions in Poland most affected by the COVID-19 epidemic. The high number of infections among the inhabitants of the region increases the already high risk of infection of SARS-CoV-2 virus of medical workers who, due to their work, are more likely to be exposed to people with SARS-CoV-2 than people from the general population. The aim of this study is to assess the prevalence of SARS-CoV-2 infection among healthcare workers in the Upper Silesia Metropolitan Area based on the results of a seroepidemiological study.Material and MethodsThe seroepidemiological study was carried out in October– November 2020 among the inhabitants of the Upper Silesia Metropolitan Area (including medical professionals who were selected, creating a research group of healthcare workers). Apart from the questionnaire examination necessary to determine the declared symptoms, circumstances and risk factors conducive to infection, the level of specific antibodies against the SARS-CoV-2 virus in the IgG and IgM class was assessed.ResultsIn the study participated 575 people declaring their medical profession. A positive test for the presence of IgG antibodies was confirmed in 19.1% of the respondents, while a positive test for IgM concerned 4.3% of the subjects. The most common positive results indicating infection with the SARS-CoV-2 virus concerned people declaring prior contact with an infected person (p = 0.001) and those undergoing quarantine (p < 0.0001).ConclusionsThe frequency of SARS-CoV-2 virus infections in medical personnel in the Upper Silesia Metropolitan Area, assessed on the basis of a positive IgG antibody test result, was 16.1–22.5%. Med Pr. 2022;73(2):125–33
Źródło:
Medycyna Pracy; 2022, 73, 2; 125-133
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-50 z 74

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies