Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wyobraźnia" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Pastoral discernment, imagination and ekphrases in Pope Francis’ apostolic exhortation Amoris laetitia
Rozeznanie duszpasterskie, ekfrazy i wyobraźnia w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia
Autorzy:
Abram, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595338.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
rozeznanie
wyobraźnia
obrazy słowne
model Kościoła
discernment
imagination
verbal images
model of Church
Opis:
Artykuł podejmuje próbę określenia pojęcia „rozeznania duszpasterskiego” w oparciu o ekfrazy (obrazy słowne, które mają na celu mobilizację wyobraźni i unaocznianie tego, co ważne) w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia. Zawiera ogólną refleksję na temat języka adhortacji i kluczowych sformułowań na temat rozeznania jako praktyki osobistej i eklezjalnej. Praktyka ta w kontekście modlitwy ma na celu przybliżyć znaki, symbole, pomóc zrozumieć uczucia, myśli i spełnić rolę „wglądu” w poszczególne sytuacje osoby podejmującej decyzje. W zgłębieniu pojęcia „rozeznania” służą pomocą myśli trzech teologów moralistów: Williama Spohna, Jamesa Gustafsona i Edwarda Vacka. Główna dyskusja toczy się wokół relacji pomiędzy prawem i przepisami a rzeczywistością, której nie da się opisać w kolorach czarno-białych, a która jest często wieloznaczna. Przytoczone zostały podejścia papieża Franciszka, który w oparciu o zasadę „stopniowości” oraz cnoty miłości miłosiernej, przypatrywania i przywiązywania uwagi, nawołuje do „cierpliwego realizmu”, postrzegania rozeznającego Kościoła jako „szpitala polowego”, „schroniska” i rodziny, która nie waha się wyjść poza literę prawa.
This paper examines the notion of “pastoral discernment” in the post-synodal exhortation Amoris laetitia. It attempts to find out what Pope Francis means by his frequently used term “discernment” and how he sees the role of discernment in the lives of individuals as well as an ecclesial practice. This practice, which takes place in prayer, aims at reading signs, symbols, emotions, thoughts; it seeks to acquire an insight or a set of insights into the specific situation of the discerning person. To illuminate further the practice of discernment, three moral theological works, by William Spohn, James Gustafson and Edward Vacek, will be briefly explored. The article examines the language and ekphrases (verbal images) and argues that Pope Francis in this document reclaims imagination as an important tool for pastoral discernment. The main discussion touches upon the relationship between moral norms and regulations on the one hand and the human reality that is seldom black and white and cannot be adequately captured by legalistic approaches. Attention will be drawn to Pope Francis’ endorsement of the principle of graduality and qualities of mercy, gazing, attentiveness and “patient realism” as well as to the possibility of the discerning Church model, which is best captured in such images as “field hospital”, “shelter”, and “family”.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 141-162
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzułmański personalizm czy indywidualizm? Próba antropologii Ibn’Arabiego
Muslim personalism or individualism? An attempt in anthropology of Ibn’Arabi
Autorzy:
Ambrożewicz, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480722.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Islam
Ibn’Arabi
safizm
personalizm
indywidualizm
Człowiek Doskonały
wyobraźnia
Sufism
Personalism
Individualism
the Perfect Man
imagination
Opis:
Islam, a zwłaszcza mistycyzm muzułmański – sufizm, wypracował własną antropologię ściśle sprzężoną z teologią. W artykule próbuję odpowiedzieć na pytanie, czy w sufickiej antropologii da się odnaleźć wątki analogiczne do mocno osadzonych w kulturze i filozofii chrześcijańskiej takich zjawisk jak personalizm i indywidualizm. Jako materiał do analiz posłużyła mi myśl wybitnego średniowiecznego arabskiego sufickiego mistyka, Ibn’Arabiego (1165-1240), który rozwinął interesującą koncepcję Człowieka Doskonałego oraz stworzył oryginalną teorię poznania metafizycznego opartą na wyobraźni. Próbuję dowieść, że pewne podobieństwa i analogie nie dają mocnych podstaw do traktowania Ibn’Arabiego teorii człowieka jako personalizmu, indywidualizmu czy nawet ścisłego holizmu.
Islam and especially Muslim mysticism, that is Sufism, worked out its own anthropology strictly connected to its theology. In the paper I try to answer a question if one may find in the sufi anthropology issues similar to problems of personalism and individualism which are firmly embedded in Christian culture and philosophy. As a good example of Muslim thought I use a work of distinguished medieval Sufi Master – Ibn’Arabi (1165-1240) who developed an interesting conception of the Perfect Man and invented an original theory of metaphysical cognition based on imagination. I argue that there are not good reasons, in spite of some similarities and analogies, to consider Ibn’Arabi’s theories of man as personalism, individualism or even strict holism.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 112-133
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Światostwórstwo. Motywy solarne i lunarne w dziecięcej poezji Jerzego Ficowskiego
Autorzy:
Armatowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/646066.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
O Swarogu Swarożycu
poezja dla dzieci
wyobraźnia dziecięca
mitologia słowiańska
prasłowiańszczyzna
Słońce
Księżyc
Opis:
World-creating. Solar and lunar motifs in children’s poetry by Jerzy Ficowski The subject of inquiries in this sketch is an ancient Slavonic fairy tale About Swaróg Swarożyc by Jerzy Ficowski – a work directed to the youngest readers, which the author describes as a theogonical poem. It launches two main interpretative contexts. The first is the specifics of children’s literature, in particular the role of the child as an active recipient of poetry in which the metaphor gains an advantage over morality. The second one – a look at Ficowski’s childhood artwork of solar and lunar motifs through the prism of pre-Slavic beliefs. In the mythological Slavonic pantheon, it was the mentioned in the title Swaróg, the god of the sun and the fire, who occupied the highest position, at the same time ruling life-giving force and deadly power. The author shows how this heterogeneous, dissonant world of the poet reveals a subjective approach to children, treating them as an equal literary readers. Key words: About Swaróg Swarożyc; children’s poetry; children’s imagination; Slavonic mythology; proto-Slavicism; sun; moon;
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2016, 16; 240-249
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek jako element środowiska: sprawa świadomości ekologicznej
Autorzy:
Banot, W.
Oles, W.
Miler, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/852539.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
srodowisko
czlowiek
swiadomosc ekologiczna
wiedza ekologiczna
wyobraznia ekologiczna
etyka ekologiczna
ochrona srodowiska
ochrona przyrody
ochrona bioroznorodnosci
Źródło:
Wszechświat; 2015, 116, 04-06
0043-9592
Pojawia się w:
Wszechświat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Does la bouche de la loi Have Anything to Say in Democracy? An Exercise in Legal Imagination
Czy la bouche de la loi mają coś do powiedzenia w demokracji? Ćwiczenie w wyobraźni prawniczej
Autorzy:
Barwicka-Tylek, Iwona
Ceglarska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348261.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
democracy
legal imagination
political universe
judiciary
demokracja
wyobraźnia prawnicza
uniwersum polityczne
wymiar sprawiedliwości
Opis:
The article uses the potential of spatial imagination to discuss challenges judicial power and judges face nowadays, due to fierce philosophical and theoretical debates over the future of democracy and various “democratic innovations”. To identify and discuss possible reactions to these new challenges, we refer to the three-level concept of the political universe. It is argued that the “modern” legal and political imagination has neglected the importance of the most basic of these levels, namely the level of commonly shared cultural values. In effect, as Montesquieu famously summarized, judges became “no more than the mouth that pronounces the words of the law”. This traditional view is still persistent in legal debates but proves to be more and more insufficient, as it does not allow lawyers to take an active part in contemporary political and constitutional debates. Unfortunately, the attempts to overcome it are often far from being satisfactory, as they focus on justifying or criticising allegedly inevitable “politicization” of the judiciary. In effect, both images encourage competition rather than a dialogue, which may in fact hinder understanding and responding to new political processes. In the conclusions of the article, we suggest that the history of European political and legal traditions offers a possibility to go beyond such neutral-political opposition towards a more complicated view, which is at the same time more attuned to unending struggles for and with democracy.
W artykule wykorzystano potencjał wyobraźni przestrzennej do przedstawienia wyzwań stojących przed sędziami oraz władzą sądowniczą w dzisiejszych czasach, wynikający z intensywnych debat filozoficznych i teoretycznych na temat przyszłości demokracji oraz różnych „demokratycznych innowacji”. Aby zidentyfikować i omówić możliwe reakcje na te nowe wyzwania, odwołujemy się do trójpoziomowej koncepcji uniwersum politycznego. Twierdzi się, że „nowoczesna” wyobraźnia prawno-polityczna zaniedbała znaczenie najbardziej podstawowego z tych poziomów, czyli poziomu wspólnie podzielanych wartości kulturowych. W efekcie, jak podsumował Monteskiusz, sędziowie to „jedynie usta, które wygłaszają brzmienie praw”. Ten tradycyjny pogląd wciąż utrzymuje się w debatach prawnych, ale staje się coraz bardziej niewystarczający, ponieważ nie pozwala prawnikom na czynny udział we współczesnych debatach politycznych i ustrojowych. Niestety, próby jego przezwyciężenia są często dalekie od satysfakcjonujących, gdyż koncentrują się na usprawiedliwieniu lub krytyce rzekomo nieuniknionego „upolitycznienia” wymiaru sprawiedliwości. W efekcie oba wyobrażenia zachęcają raczej do rywalizacji niż do dialogu, co może rzeczywiście utrudniać zrozumienie nowych procesów politycznych i reagowanie na nie. W podsumowaniu artykułu sugerujemy, że historia europejskich tradycji polityczno-prawnych daje możliwość wyjścia poza taką neutralno-polityczną opozycję w kierunku bardziej skomplikowanego poglądu, który jednocześnie jest bardziej nastawiony na niekończące się walki o demokrację i z demokracją.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 2; 85-99
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geometrical imagination and knowledge of triangles at elementary schools
Autorzy:
Benešová, L.
Tláskal, J.
Molnár, J.
Slezáková, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/122099.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
triangle
spatial imagination
geometrical imagination
mathematical abilities
trójkąt
wyobraźnia przestrzenna
wyobraźnia geometryczna
zdolności matematyczne
Opis:
A pilot study concerning rudimentary knowledge of triangles and spatial imagination is submitted to 7th-grade pupils of an elementary school and students of the same age at a grammar school. The theory is important but practical problems are more interesting for students. Problems in spatial imagination allow a teacher to specify the level of students' mathematical abilities. The aim of this pre-research is to compare knowledge of pupils of an elementary school and a grammar school.
Źródło:
Scientific Issues of Jan Długosz University in Częstochowa. Mathematics; 2011, 16; 191-196
2450-9302
Pojawia się w:
Scientific Issues of Jan Długosz University in Częstochowa. Mathematics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między formą plastyczną a architektoniczną
Between the artistic and architectural forms
Autorzy:
Białkiewicz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/345665.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:
demonstracja architektoniczna
wyobraźnia
architectural demonstration
imagination
Źródło:
Środowisko Mieszkaniowe; 2009, 7; 8-10
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:
Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eksperymenty myślowe w filozofii – przegląd stanowisk
Thought Experiments in Philosophy: Review of Positions
Autorzy:
Biłgorajski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232821.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
metaphilosophy
thought experiments
imagination
analogies
argumentation
metafilozofia
eksperymenty myślowe
wyobraźnia
analogie
argumentacja
Opis:
Powszechność stosowania eksperymentów myślowych w filozofii sprawia, że same eksperymenty myślowe stają się coraz częstszym przedmiotem filozoficznych analiz. Różni autorzy, wychodząc od rozmaitych epistemologicznych i metafizycznych założeń, proponowali rozmaite poglądy na naturę eksperymentów myślowych. Moim celem jest krytyczna analiza tych stanowisk. W pierwszej części artykułu podaję ogólną charakterystykę eksperymentów myślowych, zakładając podobieństwo eksperymentów myślowych i eksperymentów rzeczywistych. W drugiej części omawiam obecne w literaturze propozycje typologizacji eksperymentów myślowych. W trzeciej części przedstawiam sześć stanowisk dotyczących natury eksperymentu myślowego.
The widespread use of thought experiments in philosophy has made thought experiments themselves an increasingly common subject of philosophical analysis. Different authors, starting from various epistemological and metaphysical assumptions, have proposed a variety of views on the nature of thought experiments. The purpose of this paper is a critical analysis of these positions. In the first, I give a general characterization of thought experiments assuming the similarity of thought experiments and real experiments. In the second part, I discuss the typologizations of thought experiments present in the literature. In the third part, I present six concepts of thought experiment.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 3; 115-132
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ultimism: A Philosophy That Wants to Be a Religion
Ultymizm – filozofia, która chce być religią
Autorzy:
Biłgorajski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791151.pdf
Data publikacji:
2021-09-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
J. L. Schellenberg
ultymizm
filozofia religii
epistemologia
wyobraźnia
ultimism
philosophy of religion
epistemology
imagination
Opis:
Ultimism is the view that there is a metaphysically and axiologically ultimate reality in relation to which it is possible to achieve the ultimate good. John Schellenberg believes that ultimism is the backbone of every religion, while the differences between religions arise from different views of what the nature of the ultimate is. Schellenberg tries to show that if there is progress in religion, then it is most reasonable to assume that we are only at the beginning of the inquiry into the ultimate. The aim of the paper is to show that epistemological and methodological objections can be raised against ultimism. It will present an epistemological argument, pointing to the cognitive limitations of imagination, and a methodological argument, questioning the feasibility of Schellenberg’s project.
Ultymizm to pogląd, wedle którego istnieje metafizycznie i aksjologicznie ostateczna rzeczywistość, w stosunku do której możliwe jest osiągnięcie ostatecznego dobra. J. L. Schellenberg uważa, że ultymizm jest podstawą każdej religii, podczas gdy różnice między religiami wynikają z różnych poglądów na to, jaka jest natura rzeczywistości ostatecznej. Schellenberg próbuje wykazać, że jeśli w religii jest postęp, to najrozsądniej jest założyć, że jesteśmy dopiero na początku badania rzeczywistości ostatecznej. Celem artykułu jest wykazanie, że można podnosić zastrzeżenia epistemologiczne i metodologiczne wobec ultymizmu. Prezentuję argument epistemologiczny, wskazujący na poznawcze ograniczenia wyobraźni, oraz argument metodologiczny, kwestionujący wykonalność projektu Schellenberga.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 3; 291-304
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
90-letni Zygmunt Bauman: Schopferkraft i jego dwoistości
Autorzy:
Blackshaw, Tony
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462296.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
wieloznaczność
efekt Baumana
polityka kulturalna
hermeneutyczna socjologia
i socjologiczna hemeneutyka
wyobraźnia
wiedza
płynna nowoczesność metafora
Schöpfung
ambivalence
Bauman Effect
cultural politics
hermeneutic sociology and sociological
hermeneutics
imagination
knowledge
liquid modernity
metaphor
Schöpfung.
Opis:
W listopadzie 2015 roku Zygmunt Bauman obchodził 90. urodziny, będąc przy tym jak zwykle żywotnym, produktywnym i inteligentnym. Po ponad 70 opublikowanych książkach, z których każda analizuje jeden temat i otwiera drzwi na wszystkie strony, jego praca pozostaje istotnym punktem odniesienia w socjologii. Bauman nadal jest jednym z najbardziej elektryzujących socjologów, jednym z najbłyskotliwszych i najbardziej elastycznych myślicieli w swym pokoleniu. Wyjaśnia to, dlaczego niektórzy komentatorzy uznali go za jednego z najważniejszych żyjących socjologów. Gwoli ścisłości, jego prace poddane zostały również zdecydowanej krytyce. Po zarysowaniu rozumowania umniejszających jego dokonania w niniejszym artykule rozwija się myśl, że więcej ona mówi o stanie obecnej kultury w socjologii niż jakości pracy Baumana. Sposób praktykowania swego rzemiosła przez Baumana można uznać za osobliwy, nie jest on jednak w socjologii niczym nowym. Inni ważni socjologowie – Marks, Simmel, Weber – byli również nonkonformistami, lecz we współczesnym świecie Bauman jest wyjątkiem. Bauman, jak i inni ważni nonkonformiści, jest wytworem własnej niezwykłej biografii. Podobnie jak niektórzy z nich potrafił on wykorzystać podwójną wizję emigranta, która wyostrzyła jego osobistąświadomość wieloznaczności nowoczesności. W tekście ukazuje się, że socjologia w rękach Baumana tworzy odmienną mapę kognitywną tego, co zwykli ludzi uznają za rzeczywistość, zaś my wszyscy bierzemy za oczywistość. Punktem wyjścia jego pracy jest hermeneutyczne zrozumienie przygodności i wieloznaczności strumienia życia. Baumanowskie metafory opisujące tę nowoczesność są mesjanistyczne i ekologiczne: ratują pewną odmianę socjologii, która jest zagrożonym gatunkiem. Ostatnia część artykułu rzuca wyzwanie tendencji krytyków Baumana, wedle których ostateczną ochroną socjologii jako dyscypliny akademickiej leży poza władzą społeczną, znajdując się we władzy tego, co obiektywne. Bauman zajmuje odmienne stanowisko, jego socjologia bowiem rozpościera się między dwiema „rzeczywistościami” – hermeneutyczną socjologią i socjologiczną hermeneutyką. Wskutek nieustannego procesu wymiany między nimi, potrafi on „odkryć to, co istnieje”. Oto poczucie wolności, które promieniuje z dialektyki, która cechuje jego dzieło.
Zygmunt Bauman turned 90 years of age in November 2015, as vital, productive, and intelligently alive as ever. After more than seventy books written over five decades, each one taking a single subject and finding doors to open in all directions, his work remains an essential reference point in sociology. Bauman continues to be one of most electrifying writers in sociology, among the sharpest and most supple thinkers of his generation. This explains why some commentators have described him as the most important living sociologist. Yet his work has also come in for some severe critique. After outlining what his detractors have had to say, the view developed in this article is that generally speaking this criticism says more about present culture in sociology than it does about the quality of the work as such. The way in which Bauman practices his craft may have the appearance of idiosyncrasy, yet nothing about it is unusual; it has had a previous life in sociology. Other important sociologists have played the same nonconformist game that Bauman plays – Marx, Simmel, Weber – but none in the contemporary period. It is explained that in common with other important nonconformists Bauman is a product of his own unusual biography. And like some of them he has also been able to take the advantage of an émigré’s double vision which has sharpened his personal awareness of the ambivalence of modernity. It is subsequently demonstrated that in Bauman’s hands sociology is compelled into a different cognitive mapping of what we ordinarily understand as reality, the one we all experience and take for granted. What we find in his work is the demand that sociology begin with a hermeneutic understanding of the contingency and ambivalence of life’s flux. It is argued thereafter that the metaphors Bauman uses to describe this modernity are messianic and ecological: they are saving a certain kind of sociology, an endangered species. The final part of the article challenges the tendency of Bauman’s critics to assume that the ultimate defence of sociology as an academic discipline lies in an authority beyond that of society – the authority of the objective is. It is argued that Bauman leaves no room for such an authority since his sociology is established between two ‘realities’ – hermeneutic sociology and sociological hermeneutics. As a result of a continuous reciprocal process between the two, he is able to ‘disclose that which exists’. And it is the sense of freedom emanating from this dialectic that he communicates in his work.
Źródło:
Studia Krytyczne/ Critical Studies; 2016, 2
2450-9078
Pojawia się w:
Studia Krytyczne/ Critical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inner picture or inner description – is it possible to combine cognitive codes with autobiographical memories and what we earn from it?
Autorzy:
Błaszczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129121.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
Ja
historia życia
pamięć autobiograficzna
wizualizacja
wyobraźnia
Opis:
Współczesne podejście do badań nad pamięcią zakłada traktowanie jej jako aktywnego narzędzia w systemie Ja. Pomysł użycia kodów poznawczych, w tym wizualizacji, dla zrozumienia mechanizmów Ja jest jedną z dróg współczesnej psychologii. W artykule ukazano, jak pojęcie wizualizacji funkcjonuje w obszarze psychologii i jak termin dwóch kodów poznawczych może zostać odniesiony do zagadnień pamięci autobiograficznej i Ja. Ta dyskusja staje się ważną dla współczesnej psychologii, w artykule ukazano, co udało się zrobić w tym obszarze oraz jakie pytania domagają się dalszych odpowiedzi.
Źródło:
Polskie Forum Psychologiczne; 2020, XXV, 2; 208-220
1642-1043
Pojawia się w:
Polskie Forum Psychologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Puste miejsca w przestrzeni, puste miejsca w języku. Wokół Miejsca Andrzeja Stasiuka i dwóch opowiadań Zygmunta Haupta
Empty places in space, empty places in language. Around the Place of Andrzej Stasiuk and two short stories by Zygmunt Haupt
Autorzy:
Borowczyk, Jerzy
Skibski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1076597.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
place texture
anthropology of place
Polish-Ukrainian-Lemko border region
language (lexical reflection on language) and time
trace (in physical space and in language)
imagination
iconostasis
icon
tekstura miejsca
antropologia miejsca
polsko-ukraińsko-łemkowskie pogranicze
język (leksykologiczny namysł nad językiem) a czas
ślad (w przestrzeni fizycznej i w języku)
wyobraźnia
ikonostas
ikona
Opis:
Przedmiotem zainteresowania autorów są literackie przekształcenia miejsc południowo-wschodniej Polski międzywojennej (w dwóch opowiadaniach Zygmunta Haupta) oraz z czasów ustrojowego przełomu pod koniec XX wieku (jedna z „opowieści galicyjskich” Andrzeja Stasiuka). Punktem wyjścia uczyniono dwa doświadczenia dydaktyczne z utworem drugiego z pisarzy. Obaj pisarze ewokują w swoich utworach fenomen miejsc pustych, ogołoconych wskutek zawirowań historycznych, ale także wydanych na działanie „ślepej” natury. W toku analizy (wykorzystującej metodologię geografii kulturowej i geopoetyki) przestudiowane zostały językowe próby uchwycenia tekstury miejsc oraz problematyki czasu, wynikającej z doświadczania konkretnej przestrzeni. Istotnym elementem omawianych opowiadań jest żywioł pracy wyobraźni, za pomocą której artyści usiłują wypełnić terytoria dotknięte pustką. Jeszcze inna ważna kwestia to rozporządzalność miejsca w stosunku do znajdującego się w nim podmiotu.
The subject of interest of the authors of an article are literary transformations of the places of south-eastern Poland in the interwar period (in two stories by Zygmunt Haupt) and from the systemic breakthrough at the end of the 20th century (one of the „Galician stories” by Andrzej Stasiuk). The starting point was two didactic experiences with the work of the latter writer. Both writers evoke in their works the phenomenon of empty places, stripped as a result of historical turmoil, but also spent on the action of „blind” nature. In the course of the analysis (using the methodology of cultural geography and geopoetics), linguistic attempts to grasp the texture of places and the problems of time resulting from the experience of a specific space were studied. An important part of the stories discussed is the element of imagination work, with the help of which artists try to fill the territories affected by emptiness. Yet another important issue is the availability of space in relation to the subject placed in it.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2018, 8; 173-190
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O roli wyobraźni i wpływie poetyk II awangardy na kształt języka poetyckiej wypowiedzi Tadeusza Gajcego
About the role of imagination and the impact poetyk II avant-garde on the shape of the language of poetic expression of Tadeusz Gajcego
Autorzy:
Brasse, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943062.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
wyobraźnia twórcza
wzorzec etyczny
liryka wizjonerska
the imagination of creative
ethical pattern
poetry a visionary
Opis:
Tadeusz Gajcy – like enjoying today a world acclaimed Artur Rimbuad – belongs to the Group of poets of the symbol and the imagination. The author of the child his creative practice was so thinking the image, metaphor. When applying on the basis of articles literary and creative practice of the author to the child, you can be tempted to declare that the poet has set the imagination a specific role in the formation of aesthetic sensitivity and moral. Concepts such as love, patriotism, friendship, birth-place, a sense of community the fate bestowed the deep personal dimension. In addition, drawing inspiration and continuing to some extent political program II avant-garde, creative practice finally managed to break the well-established by the circle of these poets Convention. Happening the crash, destroyed world around him trying to defy a timeless harmony (and ethical). Created the master poet soldier calculates the direction of the shots of human suffering, love and death, by reference to the symbolism associated with the concept of the cross and martyrdom of the dependence of the current in the video poem Spectrum katastrofizmem, focused on shaping the ethical standard, which was to meet the challenges of the time, specify your relationship to the occupation of reality.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2017, 2(16); 79-96
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Poems of Ossian: Between Memory and Imagination
Autorzy:
Bugajska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441091.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
imagination
memory
Poems of Ossian
Scottish literature
eighteenth century
wyobraźnia
pamięć
Pieśni Osjana
literatura szkocka
osiemnasty wiek
Opis:
The Poems of Ossian (1760, 1765) by James Macpherson are considered the most famous literary hoax in history. On the wave of pseudo-historical productions of the first half and – especially – the middle of the eighteenth century the counterfeit songs of a fictional third-century Scottish bard gained popularity that spanned the ocean, exerting a lasting influence on literature and culture (to mention the endurance of such names as Malvina or Oscar). The battle over their authenticity, waged for fifty years, testifies to the eagerness with which the contemporary people embraced the fictional version of history, choosing to preserve the idealized and heroic version of the past. Considering the destruction of the old Highland culture that Scotland was facing at that time, the attitude of the Scots can be understood. However, the rising sensibility movement also expressed its support for Macpherson’s creation, regardless of nationality. In the words of Thomas Gray (1716–71): „I am resolved to believe them genuine, spite of the Devil and the Kirk” (Poems and Letters, 1820, 276). It must be noted that the eighteenth century was the time in which the division between factual history and fictional history was in its nascence. Imagination, traditionally distrusted, was sometimes considered a part of memory. Some thinkers – like seventeenth-century Hobbes – believed the two are essentially the same. Others – like David Hume – saw the difference in the vividness of the images they create. From the attempts to define the mental faculties responsible for perception there arises the image of the „universe of imagination” (Hume): built of ever-changing impressions, hazy and blurry. The Poems of Ossian, a complex and little-studied work, responds to all the questions of the period outlined above. It is a perfect example of imaginative alternate history arrested between the Enlightened reverence for history and Romantic awe for imagination. The main hero, Ossian, a blind bard, the last of his race, tries to retrieve from his crumbling memory the „tales of the times of old”, creating the world of mist and shadow: a liminal, limbo-like space, between the actual memory of the past and imagination filling in for the missing facts.
Pieśni Osjana (1760, 1765) Jamesa Macphersona uważane są za najsłynniejsze oszustwo literackie w historii. Sfabrykowane poematy fikcyjnego szkockiego barda z trzeciego wieku naszej ery zyskały popularność po obu stronach Atlantyku na fali osiemnastowiecznej mody na pseudo-historyczne dzieła. Pieśni wywarły trwały wpływ na literaturę i kulturę (by wspomnieć używane wciąż imiona Malwina czy Oskar). Pięćdziesięcioletni konflikt, dotyczący ich autentyczności dowodzi, jak chętnie ówcześni ludzie zanurzyli się w fikcyjnej wersji historii, która zachowuje wyidealizowany, heroiczny obraz przeszłości. Biorąc pod uwagę zniszczenie starej kultury szkockich Highlands, można zrozumieć entuzjazm Szkotów. Macpherson znalazł jednak również głosy poparcia wśród rodzącego się ruchu sentymentalistów, niezależnie od ich narodowości. W słowach Thomasa Graya (1716–71): “Chcę wierzyć w ich autentyczność, niezależnie od tego, co mówi diabeł czy Kościół” (Poems and Letters, 1820, 276; tłum. własne). Należy zauważyć, iż wiek osiemnasty był czasem, w którym rozdział pomiędzy faktycznością i fikcyjnością historii dopiero powstawał. Wyobraźnia, tradycyjnie traktowana z niedowierzaniem, uważana była za część pamięci. Niektórzy filozofowie – jak siedemnastowieczny Hobbes – sądzili, że wyobraźnia i pamięć są tym samym. Inni – jak David Hume – dostrzegali różnicę w żywości obrazów, tworzonych przez te władze. Próby zdefiniowania władz umysłowych odpowiedzialnych za percepcję przyniosły obraz “uniwersum wyobraźni” (Hume), które zbudowane jest ze zmieniających się impresji, zacierających się i mglistych. Pieśni Osjana, złożone i mało zbadane dzieło, dotyka wszystkich powyżej nakreślonych kwestii. Jest to doskonały przykład fantastycznej historii alternatywnej, zawieszonej pomiędzy oświeceniową rewerencją dla historii i romantycznym zachwytem nad wyobraźnią. Główny bohater, Osjan, niewidomy bard, ostatni ze swojej rasy, próbuje przywołać ze swej słabnącej pamięci „opowieści o dawnych czasach”, tworząc świat mgły i cienia: liminalną przestrzeń limbo, pomiędzy faktyczną pamięcią o przeszłości i wyobraźnią, wypełniającą w niej luki.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2015, 18; 29-41
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Socjologia Postsekularna?
Sociology beyond the Secularist Paradigm?
Autorzy:
Burdziej, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135505.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
wyobraźnia socjologiczna
teologia
John Milbank
sekularyzm
sociological imagination
theology
secularism
Opis:
Rodzące się nowożytne nauki społeczne stoczyły na przestrzeni wieku XIX bitwę z autorytetami religijnymi analogiczną do tej, jaką o swą legitymizację musiały stoczyć nauki przyrodnicze dwieście lat wcześniej. Walka ta zakończyła się zwycięstwem, ale nauki społeczne nie były w stanie całkowicie odciąć się od pojęć, metod i języka, jakim posługiwała się teologia, do analizy tego samego obszaru problemów. Rozwój socjologii jako dyscypliny akademickiej wiązał się z delegitymizacją teologii jako nauki społecznej. Niniejszy artykuł podkreśla konkurencyjny charakter „wyobraźni socjologicznej” wobec „wyobraźni religijnej” oraz analizuje konsekwencje „postmodernistycznego zwrotu” w naukach społecznych, który prowadzi ku nowej konceptualizacji relacji między socjologią a teologią.
In this paper I claim that basic premises and concepts of sociology are secularised versions of theological concepts, while the personal biographies of the early sociologists determined their attitude to religion and fostered the quasi-religious ambitions of the new discipline. Sociological imagination, as envisioned by C. W. Mills, was specifically supposed to replace religious imagination in explaining human fears, suffering and longings. However, the recent postmodern turn in humanities opened up a possibility of a post-secular sociology: one that is conscious of its own limits, mindful of ideological premises inherent in much of sociological research, and ready to appreciate the “sociological” insights present in other systems of knowledge, such as religion.
Źródło:
Studia Socjologiczne; 2010, 2(197); 89-107
0039-3371
Pojawia się w:
Studia Socjologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies