Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 782
Tytuł:
Шекспировские римейки в современной российской драме
Shakespearean Remakes in Recent Russian Drama
Autorzy:
Шамина, Вера Б.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446760.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
post modernism
Russian drama
theatre
play
intertextuality
remake
Shakespeare
Hamlet
Opis:
The article addresses postmodern plays by recent Russian playwrights, which use the plot of Shakespeare’s Hamlet, such as L. Petrushevskaya, B. Akunin, V. Korkiya and brothers Presnyakov. It demonstrates different techniques and approaches they use to deconstruct the original text. In the end the author comes to the conclusion that these playwrights in their games with classics to a great extent follow the path that was laid by the Bard himself.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 115-124
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Українське театрознавство першої третини хх століття: робота з першоджерелами
Ukraińskie studia teatralne w pierwszych trzech dekadach XX wieku. Praca z materiałami źródłowymi
Ukrainian theatre studies in the first three decades of the 20th century. Working with sources materials
Autorzy:
Korzhova, Anastasiia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363436.pdf
Data publikacji:
2020-12-13
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
Іван Франко
Володимир Перетц
Володимир Рєзанов
методологія театрознавства
дослідження історичних джерел
Iwan Franko
Władimir Peretz
Władimir Rezanow
teatr: metodologia badawcza źródeł historycznych
Ivan Franko
Volodymyr Peretz
Volodymyr Rezanov
theatre study methodology: historical sources research
Opis:
У статті здійснено спробу на основі аналізу текстів провідних українських істориків театру першої третини ХХ століття виявити їхні методологічні принципи. Визначено, що підходи театрознавців зазначеного періоду до дослідження першоджерел було зумовлено академічною традицією дисциплін історико-філологічного циклу, з яких постало театрознавство, і процесом самоідентифікації науки про театр. Виявлено, що для досліджень істориків театру характерні наступні ознаки: історична і жанрова атрибуція джерел; визначення композиційних і стилістичних особливостей тексту; порівняльний аналіз (визначення джерел наслідування, паралелей тощо). Разом із тим, дослідження кожного з істориків мають свої особливості: зроблено акцент на національній складовій (І. Франко), сюжетних архетипах (В. Рєзанов), сценічних ефектах і поетиці театру (В. Перетц), його естетичній (О. Кисіль) і соціологічній (П. Рулін) складових. Встановлено, що зміни способів роботи з першоджерелами протягом першої третини ХХ століття свідчать не лише про індивідуальні особливості підходів різних дослідників, а й про різні етапи театрознавства. Способи роботи з джерелами опосередковано виявляють зміну як предметного поля дослідження, так і методи, на які спиралися дослідники різних поколінь.
W artykule na podstawie analizy tekstów czołowych ukraińskich historyków teatru trzech pierwszych dziesięcioleci XX wieku podjęto próbę ukazania ich podstaw metodologicznych. Ustalono, że podejście teatroznawców z tego okresu do badania materiałów źródłowych wynikało z akademickiej tradycji dyscyplin historyczno-filologicznych, z której wyłoniło się teatroznawstwo, oraz z procesu samoidentyfikacji nauki o teatrze. Stwierdzono, że badania te charakteryzują następujące cechy: atrybucja historyczna i gatunkowa źródeł; określenie cech kompozycyjnych i stylistycznych tekstu; analiza porównawcza (identyfikacja źródeł, podobieństwa itp.). Jednak studia poszczególnych badaczy różnią się grupą odrębnych właściwości: nacisk na komponent narodowy (I. Franco), archetypy fabularne (V. Rezanov), efekty sceniczne i poetykę teatru (V. Peretz), jego estetyczny (A. Kisel) i socjologiczny (P. Roulin) wymiar. Ustalono, iż różnice w sposobie pracy ze źródłami we wspomnianym okresie świadczą nie tylko o indywidualnym podejściu uczonych, ale także o różnych etapach rozwoju teatroznawstwa. Sposoby pracy ze źródłami pośrednio ujawniają zmianę zarówno dziedziny badań, jak i metod, po które sięgali badacze różnych pokoleń.
The article attempts to identify leading Ukrainian theatre historians of the first third of the 20th century methodological principles based on the analysis of their texts. It was established that the approach of theatre experts from this period to the study of source materials resulted from the academic tradition of historical and philological disciplines, from which theatre studies emerged, and from the process of self-identification of theatre science. These studies are characterized by the following features: historical and species attribution of sources; defining the compositional and stylistic elements of the text; comparative analysis (identification of sources, similarities, etc.). However, the studies of individual researchers differ in the group of distinct properties: the national component emphasis (I. Franko), the plot archetypes (V. Rezanov), the stage effects and the poetics of the theatre (V. Peretz), its aesthetic (O. Kysil) and sociological (P. Rulin) component. It was found that differences of working with sources in the said period testify not only to the individual approach of scholars, but also to various stages of the development of theatre studies. Working with sources indirectly reveals the change in both the field of research and the methods that researchers of different generations sought.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2020, 6; 53-71
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Спектакль "Паўлінка" (1944–2021) Льва Літвінава як прастора барацьбы за памяць
Spektakl „Paulinka” (1944–2021) Lwa Litwinowa jako narzędzie walki o pamięć
Autorzy:
Arcimovich, Tania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222661.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
National Kupala Theatre
Lev Litvinav
Pavlinka
Memory Studies
Teatr Narodowy Janki Kupały
Lew Litwinow
Paulinka
pamięcioznawstwo
Купалаўскі тэатр
Леў Літвінаў
Паўлінка
даследаванні памяці
Opis:
W artykule przedstawiono niemal nieznaną historię granego do dziś w Narodowym Teatrze Kupały w Mińsku słynnego spektaklu „Paulinka”, wystawionego w 1944 r. przez Lwa Litwinowa. Pomimo etnograficznego i komediowego charakteru przedstawienia, podczas protestów 2020 r. stał się on przestrzenią walki ideologicznej między aktorami, którzy opuścili teatr (przyłączyli się do protestów) a zwolennikami reżimu. W artykule nakreślono osie ideologiczne tego sporu, a także skrywane dotąd losy tytułowej Paulinki, zrekonstruowane przez reżysera na podstawie dokumentów pochodzących między innymi z archiwum rodzinnego Litwinowów.
The article explores  the almost indescribable history of the famous performance Pavlinka staged in 1944 by Lev Litvinav  that still is performed at the National Kupala Theatre in Minsk. Despite the ethnographic and comedy character of the performance, during the protests 2020, it became a space for the ideological struggle between the actors who left the theatre (joined the protests) and those who supported the regime. Briefly presenting the main points of this ideological campaign between two troupes of the National Kupala Theatre, the article describes the history of the play  Pavlinka and as well as the biography of its director Lev Litvinav, which the author could reconstruct using archival documents, including from Litvinav’s family archive.
У артыкуле даследуецца амаль неапісаная гісторыя знакамітага спектакля Паўлінка Нацыянальнага тэатра імя Янкі Купалы, які быў пастаўлены рэжысёрам Львом Літвінавым ў 1944 годзе. Нягледзячы на этнаграфічна-камедыйны характар, падчас пратэстаў 2020 года гэты спектакль стаў прасторай ідэалагічнай барацьбы паміж акцёрамі, якія пакінулі тэатр (далучыўшыся да пратэстаў), і тымі, хто падтрымаў рэжым. Коратка паказваючы асноўныя моманты гэтай ідэалагічнай кампаніі паміж дзвюма трупамі Купалаўскага тэатра, артыкул апісвае гісторыю спектакля, а таксама біяграфію ягонага рэжысёра, якія аўтарка змагла аднавіць з дапамогай архіўных дакументаў, у тым ліку з сямейнага архіва Літвінавых.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2022, 16; 159-175
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Семантика театра в повести И. С. Тургенева После смерти (Клара Милич)
Theatre stratum in Turgenev’s Clara Milich
Autorzy:
Шелогурова, Галина
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446748.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
theatre
drama
tragedy
mythos
the category of action
Opis:
The article presents an attempt of interpretation of the last story by Turgenev from the point of view of theatre as a specific cultural and social phenomenon. This approach enables us 1) to distinguish between concepts of drama and tragedy as they are used in the text and metatext of the story; 2) to get out of the text’s boundaries and to involve biographical and historical contexts to the analysis.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, 6; 45-54
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Русская современная политическая драма в отношении к традиции
Contemporary Russian political drama vis-à-vis tradition and continuity
Autorzy:
Olaszek, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22593058.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
contemporary Russian drama
political theatre/drama
recent Russian drama vis-à-vis tradition
Opis:
Eminent Russian theatre makers, playwrights and theatre critics are not unanimous in their opinion on the matter of the indispensability of political drama. The majority of them maintain that there is a need for political drama in the times of excessive politicization of the mass media. However, they make it clear that theatre productions should not be a direct response to the events, actions and political activities of the governing authorities, individuals and organizations, but merely reflections on the human condition in the new social reality. The subject of our study is the issue of references in the recent Russian political drama to the the politicized Soviet plays of the 1970 with respect to the theme: an individual vs. government, the principles of exercising power, democracy and equal rights and the role of the mass media; and with respect to artistic means of expression: narrative and journalistic, a documentary and parodic manner, the poetics of the absurd and non-canonical genre stylization. From the point of view of the theme, the contemporary drama continues the tradition of the leading playwrights of the ‘new wave’, and as for the way of expression, new solutions are proposed, such as: irony, parody, and the idea of the absurd, with reference to theatre of the absurd.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2012, 5; 164-171
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Россия в зеркале современной драмы. Коллаж образа
Russia in the Mirror of Contemporary Dramatic Works – Collage of Image
Autorzy:
Olaszek, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446767.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
contemporary Russian drama
image of present-day Russia in contemporary theatre
new Russian drama – poetics
Opis:
This paper attempts to reconstruct the image of present-day Russia, as presented in the contemporary Russian theatre. Combining isolated fragments of new post-perestroika reality into a cohesive whole: the social status of the intelligentsia, of ordinary people, young people and senior citizens and problems of settling accounts with the Communist past and the Chechen war, which have been scattered throughout individual dramatic works, makes it possible to show the author’s appraisal of the social changes. These are expressed through the employment of such metaphorical words and phrases as ‘madhouse / loony bin’, [a right] ‘farce’, [totally] ‘chaotic’, ‘new broom sweeps clean’ etc. The object of scientific reflection is also the ways of artistic realization of the image of Russia. The various means of artistic expression employed in the ‘new drama’: modifications of genre and time-space modifications, historical figures and simulacra, various stylistic means, like irony and grotesque, rhetorical figures, notional metaphors; and finally, inter-textual quotations and references taken from a vast store of pop culture and the language of mass media impart a collage-like atmosphere to the image, which allude through its aesthetics to the theatre of absurd.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 15-29
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Практики памяти: Тверь, Медное, Ржев
Praktyki pamięciowe: Twer, Miednoje, Rżew
Memorial Practices: Tver, Mednoye, Rzhev
Autorzy:
Boushev, Alexander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433562.pdf
Data publikacji:
2022-10-19
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
практики памяти
мемориал
медиа
документальный театр
репрессии
борьба за пересмотр истории
praktyki pamięci
memoriał
media
teatr dokumentalny
represje
walka o rewizję historii
practices of memory
memorial
documentary theatre
struggle against historical falsification
Opis:
Трагическая история двадцатого столетия уходит в прошлое — не остаётся в живых авторитетных свидетелей истории первой половины XX века. Однако остаются коллективные практики памяти и коммеморации. В работе рассматривается, каковы практики коллективной памяти, касающиеся травматических событий истории XX века. Исследуется этичность современного документального театра о репрессиях, медийное освещение демонтажа памятных досок в Твери, попытки ребрендинга музея в Медном, борьба за подлинную историю военного историка Светланы Герасимовой и создание монумента во Ржеве. Статья заставляет подумать, каковы образы памяти и ее состояние в сознании современников, каковы приемы проникновения в память в литературных и нелитературных текстах или попытки избавиться от нее.
The tragic history of the first half of the 20th century is receding into annals of history there are hardly any surviving witnesses. However, practices of commemoration and collective memory are still there. Aleksandr Bushev looks at practices of public commemoration of collective consciousness related to the traumatic events in the history of the 20th century. The article focuses on modern documentary theatre concerned with repressions, media coverage of deconstruction of memorial plaques on the former building of Kalinin NKVD, the attempts to rebrand the Mednoye Museum, the struggle against the falsification of military history undertaken by Tver historian Svetlana Gerasimova, and the creation of a Soviet soldier memorial in Rzhev. Bushev’s goal is make us reflect on the images of memory in the consciousness of our contemporaries, on the ways in which this memory can be penetrated via creative and journalistic texts, and on attempts to erase this memory.
Tragiczna historia XX wieku odchodzi w przeszłość — nie pozostało przy życiu wielu reprezentatywnych świadków dziejów jego pierwszej połowy. Pozostają jednak zbiorowe praktyki pamięci i komemoracji. W artykule omówiono rodzaje praktyk pamięci zbiorowej odnoszące się do traumatycznych wydarzeń z historii XX wieku. Analizie poddane zostały kwestie etyczności współczesnego teatru dokumentalnego o represjach, medialne relacje z demontażu tablic pamiątkowych w Twerze, próby rebrandingu muzeum w Miednoje, walka o prawdę prowadzona przez historyka wojskowości Swietłanę Gierasimową i powstanie pomnika w Rżewie. Artykuł skłania do refleksji nad obliczami pamięci i jej stanem w świadomości współczesnych, technikami wnikania w pamięć w tekstach literackich i nieliterackich czy próbami pozbycia się jej.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2022, 32; 1-20
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Патологический разум в пьесе Аси Волошиной Пациенты
Pathological reason in Asya Voloshina’s drama Patients
Autorzy:
Tyczko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022178.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
contemporary theatre
philosophy
neurology
Oliver Sacks
Luis Buñuel
Opis:
In this article Asia Voloshina’s drama Patients is analysed in the context of the pathologies the characters deal with. The inspirations of her play are described, i.e. the films and memories of Luis Buñuel as well as medical cases from the practice of Oliver Sacks. The author also refers to Dante Alighieri’s The Divine Comedy. In this perspective the analysed work is a text about fear that appears when the quest for freedom is abandoned. If in The Divine Comedy in hell and purgatory are people who are sinful and do not know Christ, in the universe of the clinic in “hell” there are all those who are afraid. Voloshina’s play constitutes one out of a number of her works concerning the social and political situation in Russia. In the play, the author points to fear as the source of the viciousness of the collective consciousness. Voloshina raises a question that is characteristic of the post-Soviet space: the characters “hide from themselves and their fate”. Voloshina, however, leads them towards it.
Źródło:
Studia Rossica Posnaniensia; 2020, 45, 1; 99-108
0081-6884
Pojawia się w:
Studia Rossica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Маяковский на сценах венгерского театра
Mayakovsky on the Hungarian Stage
Autorzy:
Kasprzyk, Oliwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437008.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej
Tematy:
Majakowski
teatr węgierski
recepcja literatury rosyjskiej
dramaturgia radziecka
Hungarian theatre
reception of Russian literature
Soviet drama
Opis:
Artykuł poświęcony jest próbie syntetycznego ujęcia problemu teatralnych realizacji utworów i biografii Władimira Majakowskiego na Węgrzech. Proces recepcji literatury rosyjskiej, w tym i Majakowskiego był na Węgrzech utrudniony z powodu silnej odmienności kulturowej i językowej kraju. Po raz pierwszy twórczość Majakowskiego trafiła do węgierskiego czytelnika w czasach politycznego napięcia, w okresie „białego terroru”. Mimo okoliczności, grunt okazał się podatny – część społeczeństwa, w tym literatów, pozytywnie odebrała rewolucję 1917 roku, a Majakowski widziany był jako rewolucjonista formy, ale przede wszystkim po 1945 roku, jako trybun ludów. Taki stosunek do Majakowskiego jako naczelnego głosu rewolucji proletariackiej i twórcy ważnego dla formowania się poetyki socjalistycznej jest obecny w teatrze węgierskim aż do lat 70. Potem, gdy nastąpiła rewolucja teatralna, akcent przeniesiony został na nowatorstwo formy. Mimo to trudno mówić o różnorodności repertuarowej – teatr węgierski zdecydowanie zdominowała Łaźnia, z nielicznymi wystawienia mi Pluskwy czy, dopiero współcześnie, wariację na temat twórczości Majakowskiego, która po raz pierwszy wprowadziła na scenę węgierską fragmenty Misterium Buffo.
The article offers a synthetic review of Hungarian theatrical realizations of Mayakovsky’s biography and works. The process of reception of Russian literature, including Mayakovsky, in Hungary was hindered by country’s strong cultural and language distinctness. For the fi rst time Mayakovsky’s works reached Hungarian reader during politically strained times, namely the period of “white terror”. Despite the circumstances, the ground was fertile – part of the society, including writers positively received the Revolution of 1917, while Mayakovsky was seen as the voice of the revolutionary forms and after 1945 as a tribune of the people. This attitude towards Mayakovsky – seen as the main voice of the proletarian revolution and key author in the process of the formation of socialist poetics – is noticeable in the Hungarian theater until the 1970’s. Then, after a theatrical revolution, accent was placed on his innovative forms. Although there was no real diversity in the repertoire – Hungarian theater was dominated by The Bathhouse, with some exceptions for The Bedbug, or, just until recently, a variation of the works of Mayakovsky, which for the first time introduced fragments of Mystery-Bouff e onto the Hungarian stage.
Źródło:
Przegląd Środkowo-Wschodni; 2017, 2; 217-247
2545-1324
Pojawia się w:
Przegląd Środkowo-Wschodni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Камишибай-театр как средство, употребляемое в процессе обучения иностранному языку в группах детей дошкольного и младшего школьного возраста
The Kamishibai Theatre as the Tool Used in The Process of the Foreign Language Teaching in Groups of Pre-School Children and Early-School
Autorzy:
Buczek, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798226.pdf
Data publikacji:
2020-01-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teatr; Kamishibai; storytelling; dzieci; nauczanie języka obcego
theatre; Kamishibai; storytelling; children; foreign language teaching
Opis:
Teatr Kamishibai jako narzędzie wykorzystywane w procesie nauczania języka obcego w grupach dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym Na rezultat w procesie pracy z językiem obcym wpływają różnorodne czynniki, zarówno takie, które sprzyjają opanowaniu języka obcego, jak i te, które będą ten proces utrudniać. W niniejszym artykule zwrócono uwagę na różnorodne aspekty natury psychologicznej i fizjologicznej, które w znaczący sposób wpływają na opanowanie języka obcego przez małe dziecko. Biorąc pod uwagę specyfikę pracy z dziećmi, zaproponowano teatr Kamishibai, jako technikę, która sprawdza się w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
In the process of the work with foreign language there are numerous factors that affect results, one of them support mastering a foreign language, the other ones make this process difficult. In the article, the attention was directed to diverse aspects of the psychological and physiological nature, which significantly influence acquiring a foreign language by a small child. A Kamishibai theatre considered as a technique, which is working with pre-school as well as early-school children was suggested, taking the specificity of the work with children into consideration.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 10; 19-29
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
К вопросу о технике вербатим в русской драматургии первого двадцатилетия XXI века
The Question of the Technique of Verbatim Theatre in Russian Dramaturgy in the First Two Decades of the 21st Century
Autorzy:
Sikora-Krizhevska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446731.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
verbatim technique
documentary drama
documentary theatre
modern Russian drama
Teatr.doc
вербатим
документальная драма
документальный театр
современная русская драматургия
Театр.doc
Opis:
Вместе с началом третьего десятилетия ХХI века отмечается двадцать лет существования техники вербатим в российском драматургическом пространстве. В настоящей статье описывается история и специфика российского вербатима, а также разные способы использования и адаптации этой техники в пьесах авторов, связанных, постоянно или эпизодически, с московским Театром.doc. На примере текстов Норд-Ост: Сорок первый день (2002) журналиста и театрального критика Григория Заславского, Новая Антигона (2017) журналистки Елены Костюченко и 67/871 (2017) драматурга Елены Греминой иллюстрируется, что главные различия между пьесами вербатим связаны прежде всего со степенью авторской обработки документального материала. Норд-Ост: Сорок первый день – это расшифровки акции, прошедшей в Театре.doc, дословная запись высказываний ее участников, Новая Антигона – монтаж фрагментов расшифровок судебного процесса, разговоров, историй жизни героинь и цитат из Антигоны Софокла, 67/871 – монтаж фрагментов монологов героев, собранных в тематические блоки, цитат из высказываний Адольфа Гитлера и Генриха Гиммлера и письма немецкого солдата. Разнообразие способов создания текстов вербатим влияет на расширение границ понятия «пьеса» и указывет, что традиционная последовательность возникновения драматического текста и его театрального воплощения потеряла свою актуальность. Специфика пьес вербатим вписывается в современную тенденцию к демократизации театра и драматургии, так как их укорененность в мире реального и документального открывает путь в драматургию авторам, которые раньше не занимались художественной деятельностью.
The start of the third decade of the 21st century marks twenty years of the existence of the verbatim technique in the Russian dramatic space. This article describes the history and specificity of the Russian verbatim theatre, as well as different ways of using and adapting this technique in the plays of the authors associated, permanently or occasionally, with the Moscow-based Teatr.doc. Using the example of texts such as Nord-Ost: Forty-First Day (2002) by journalist and theatre critic Grigory Zaslavsky, New Antigone (2017) by journalist Elena Kostyuchenko, and 67/871 (2017) by dramatist Elena Gremina, it can be concluded that the main differences between verbatim plays are primarily related to the degree of the author’s processing of documentary material. Nord-Ost: Forty-First Day is a transcript of the event that took place in the Teatr.doc, a literal recording of the statements of their participants; New Antigone – the montage of fragments of transcripts of the trials, conversations, life stories of the heroines, and quotes from Sophocles’ Antigone; 67/871 – a montage of fragments of the characters’ monologues united into thematic blocks, quotes from statements from Adolf Hitler and Heinrich Himmler, and letters from a German soldier. The variety of ways to create verbatim texts influences the expansion of the boundaries of the concept of “play” and indicates that the traditional sequence of the emergence of a dramatic text and its theatrical embodiment has lost its relevance. It is concluded that the specificity of verbatim plays fits into the modern trend of the democratisation of theatre and drama, since their rootedness in the world of reality and documentaries opens the way to dramaturgy for those authors who had not been engaged in this type of activity before.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 23-32
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Интермедијалноста во македонскиот театар
Intermediality in Macedonian theatre
Autorzy:
Петровска-Кузманова, Катерина
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635583.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
intermediality
performance
postmodern
ready-made
theatre
drama
folklore
Opis:
In the text  Intermediality in Macedonian theatre, which uses the play  Macedonian bloody wedding  by  Vojdan  Chernodrinski,  directed  by  Ljupco  Gorgievski,  as  an  example,  an attempt  is  made  at  representing  intermediality  in  theatrical  performance.  It  is  achieved through  a  ready-made  technique  in  which  a  significant  role  is  played  by  the  music  group Foltin and their performance. They use various props, which they turn into their instruments. This  leads  to  their  actualization  through  dedication  to  their  essence.  In  this  way,  the  old forms  and  elements  of  the traditional folk  culture  cross  the  bounds  of  time,  reading  the folklore signs in the style of the postmodern scene expressions.
In the text  Intermediality in Macedonian theatre, which uses the play  Macedonian bloody wedding  by  Vojdan  Chernodrinski,  directed  by  Ljupco  Gorgievski,  as  an  example,  an attempt  is  made  at  representing  intermediality  in  theatrical  performance.  It  is  achieved through  a  ready-made  technique  in  which  a  significant  role  is  played  by  the  music  group Foltin and their performance. They use various props, which they turn into their instruments. This  leads  to  their  actualization  through  dedication  to  their  essence.  In  this  way,  the  old forms  and  elements  of  the traditional folk  culture  cross  the  bounds  of  time,  reading  the folklore signs in the style of the postmodern scene expressions. 
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2012, 2
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Зинаида Гиппиус и творчество Льва Бакста
Zinaida Gippius and works of Leon Baksta
Autorzy:
Panek, Inna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481937.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Common themes in painting and literature
Leon Bakst
works of Zinaida Cippius
painting
impact theatre
the art of
Opis:
The purpose of this paper is to show the correlation between poetry of Zinaida Gippius and works of Leon Baksta. Emphasizing motives common for both authors such as fascination with theatre and art of ancient civilizations makes possible to present the connection between poetry and painting which is of special interest of comparative studies. The comparative analysis of the authors’ works has revealed a profound impact their biographies had on the quality and meaning of their artistic creations. This paper has also presented motif of the death, symbolic meaning of flowers and fascination with theater common for both authors. Zinaida Gippius and Leon Bakst created moving, dynamic and vibrant works and tackled with the most important questions looming out of loneliness.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2015, 1, XX; 103-110
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Драматургія Лесі Українки на сцені українських театрів за 20 років незалежності держави (за матеріалами театральної преси)
Lesya Ukrainka’s Dramas on the Scenes of Ukrainian Theatres in the Past Two Decades of Ukrainian Independence (as Reported by the Theatrical Press)
Dramatopisarstwo Łesi Ukrainki na scenie ukraińskich teatrów w ciągu 20 lat niepodległości państwa (według prasy teatralnej)
Autorzy:
Pushak, Lyubomyr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929316.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Teatr koryfeuszy”
Teatr Młody Łesia Kurbasa
ukraiński teatr nowoczesny
„życie sceniczne” utworów dramatycznych Łesi Ukrainki
dramat neoromantyczny
niesceniczność utworów dramatycznych Łesi Ukrainki
nowoczesne podejścia reżyserów ukraińskich
recenzje spektakli
festiwale teatralne
analiza repertuaru
„Theater coryphaeus”
The Young Theatre Kurbas
modern ukrainian theater
stage of life dramatic works Lesya Ukrainka
neo-romantic drama
not staginess dramatic works Lesya Ukrainka
modern approach ukrainian directors
reviews of performances
theater festivals
analysis of the repertoire
Opis:
W niniejszym artykule podejmujemy próbę odpowiedzi na dwa pytania: dlaczego utwory dramatyczne Łesi Ukrainki, należące do najwyższych osiągnięć sztuki dramatopisarskiej, w znikomym stopniu były wystawiane przez ukraińskich reżyserów oraz w jakim stopniu taka sytuacja uległa poprawie w ciągu 20 lat niepodłegłości Ukrainy. W tym celu przejrzeliśmy wszystkie dostępne materiały na stronach internetowych teatrów Ukrainy, publikacje wydania internetowego pisma „Кіно-Театр” z lat 2001-2011 oraz materiały z innej prasy internetowej. Na podstawie analizy zebranych materiałów i informacji doszliśmy do wniosku, że cały szereg współczesnych teatrów ukraińskich nowatorsko podchodzi do wcielenia dramatów Łesi. Jednak nadal najczęściej są wystawiane takie dramaty, jak Pieśń lasu (Лісова пісня) і Kamienny gospodarz (Камінний господар).
This paper attempts to answer two questions: Why the dramatic legacy of Lesya Ukrainka, which represents the finest example of European drama writing, has rather been infrequently staged by Ukrainian directors? And to what extent this state of affairs has changed for the better throughout the past two decades of the Ukrainian independent state. To answer these questions, the author has researched all the materials available from the web services offered by Ukrainian theatres, in the internet journal „Кіно-Театр” („Cinema-Theatre”) from the years 2001-2011 as well as in other internet publications. The analysis of the materials led the author to the conclusion that a lot of contemporary Ukrainian theatres adopt an innovative approach to Lesya Ukrainka’s dramatic legacy. However, the stage is still dominated by works such as Pieśń lasu (Лісова пісня) [The Song of the Wood] і Kamienny gospodarz (Камінний господар) [The Stone Host].
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 129-147
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Драматичні етюди Олександра Олеся: символізм і театральність
Short Drama Stories of Oleksandr Oles’: Symbolism and Theatricality
Autorzy:
Chorob, Stepan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807315.pdf
Data publikacji:
2016-02-02
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
theatricality of poetry
lyric drama
poetic theatre
the lyric hero’s character
symbolistic dramaturgical sketches by O. Oles’
Opis:
The article raises the issue of the existence of Ukrainian poetic/lyric dramaturgy. Based on the example of the analysis of lyric-intimate symbolist dramaturgical sketches by O. Oles’, it is proved that the characteristic features of such types of works are the lyric self-expression of the hero resulting from poetic speech, the incredible tenseness of monologues and dialogues, intensification of inner psychological conflict, reduction and erosion of the plot pattern of events, extension of theatricality and the emotional perception of the world and the mental condition of the dramatis personae, et cetera. For clarification of such dramaturgy of the writer, typologically similar plays by other Ukrainian and foreign authors are given.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2016, 4; 463-473
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 782

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies