Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Szekspir" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
„Najistotniejsza kwestia, jaka może być”. Odpowiedź na artykuł E.A.J. Honigmanna
”The most important subject that can possibly be”. A response to E.A.J. Honigmann’s article
Autorzy:
Hammerschmidt-Hummel, Hildegard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392135.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Szekspir
katolicyzm
sztuka
Opis:
This text is a reply to E.A.J. Honigmann and presents another point of view on Shakespeare’s Catholicism. H. Hammerschmidt-Hummel defends her thesis and tries to convince that her book is based on reliable studies and historical sources. She proves that a secret Catholic code in his plays is the most important key to understanding his whole output. Her arguments are based on two evidences: the known or presumed “Catholic sympathies” of the dramatist’s family, friends and patrons and the “Catholic attitudes” embedded in the plays.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2011, 16; 307-318
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Szekspir katolikiem?”. Odpowiedź na książkę Hildegard Hammerschmidt-Hummel
”Catholic Shakespeare?”. A response to Hildegard Hammerschmidt- Hummel’s book
Autorzy:
Honigmann, Ernst A.J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392136.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Szekspir
katolicyzm
sztuka
Opis:
The text “Catholic Shakespeare?” is a response to the book of Hildegard Hammerschmidt-Hummel titled William Shakespeare – Sein Zeit – Sein Leben – Sein Werk (2003). E.A.J. Honigmann joins the debate about a secret Catholic code in Shakespeare’s plays. The researcher disagrees with some theses, for example with mysterious inscriptions in the English College at Rheims. He also tries to convince that Shakespeare’s Catholicism isn’t that obvious as Hammerschmidt-Hummel says.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2011, 16; 299-306
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ludmiła Mnich, Шекспир в русской теории первой половины ХХ века, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kultury Regionalnej i Badań Literackich im. Franciszka Karpińskiego, Siedlce 2019,
Autorzy:
Łucewicz, Ludmiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604981.pdf
Data publikacji:
2019-12-06
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Szekspir
recepcja
teoria literatury
Opis:
recenzja książki Ludmiła Mnich, Шекспир в русской теории первой половины ХХ века, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kultury Regionalnej i Badań Literackich im. Franciszka Karpińskiego,  Siedlce 2019.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2019, 169, 1
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trust and Suspicion: Gabriel Josipovici on Shakespeare and Modernity
Ufność i wątpienie: Gabriel Josipovici o Szekspirze i nowoczesności
Autorzy:
Sawa, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366864.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Gabriel Josipovici
ufność
wątpienie
Szekspir
nowoczesność
Opis:
The aim of this paper is to present Gabriel Josipovici’s seminal publication On Trust: Art and the Temptation of Suspicion (1999) as a valuable contribution to the contemporary affective debate and the post-postmodernist undoubting perspective. An eminent British novelist, playwright and critic, Josipovici attempts in his study to characterise pre-modern cultures and the modern world in terms of contrastive emotional attitudes of trust and suspicion. This article seeks to present the part of Josipovici’s extended discussion which pertains to the crucial phase in modern history when the feeling of suspicion began to gain intensity; hence the concentration on the moment of transition, the advent of modernity in the Renaissance and the way Shakespeare’s plays thematise the tension between trust and suspicion in the face of the tenets of humanism and Protestantism. Additionally, the presentation of the central idea of On Trust is aided with references to Josipovici’s other publications such as Writing and the Body (1982), The Book of God (1988), What Ever Happened to Modernism? (2010) and Hamlet: Fold on Fold (2016) in order to show the author’s concern with the interplay in culture of trust and suspicion as informing his entire critical thought.
Celem artykułu jest ukazanie pracy Gabriela Josipovici zatytułowanej On Trust: Art and the Temptation of Suspicion (1999) jako cennego wkładu we współczesne rozważania nad afektem oraz kształtowaniem się post-postmodernistycznej postawy odrzucającej wątpienie. Wybitny brytyjski pisarz, dramaturg i krytyk Josipovici podejmuje próbę charakterystyki kultur przednowoczesnych oraz świata nowoczesnego za pomocą dwóch kontrastowych postaw emocjonalnych: ufności i wątpienia. Artykuł przedstawia tę część rozważań autora, która dotyczy istotnego momentu w historii świata, kiedy to uczucie wątpienia zaczyna dominować w kulturze. Stąd koncentracja na wyłanianiu się nowoczesności w renesansie, znajdujące odzwierciedlenie w utworach Szekspira, które wskazują na napięcie między ufnością i wątpieniem tworzące się w kontekście humanizmu i protestantyzmu. Próbie rekonstrukcji myśli przewodniej On Trust towarzyszą odniesienia do innych utworów Gabriela Josipovici, takich jak: Writing and the Body (1982), The Book of God (1988), What Ever Happened to Modernism? (2010) i Hamlet: Fold on Fold (2016). Dzięki odwołaniom do innych prac Josipovici udowodniono, że perspektywa ufności i wątpienia jest stale obecna w myśli krytycznej autora.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 1; 187-198
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Serc starania stracone" - szekspirowskie libretto Wystana Hugh Audena i Chestera Kallmana
“Love’s Labour’s Lost” – Shakspearean Libretto by W.H. Auden and Ch. Kallman
Autorzy:
Kowalski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920337.pdf
Data publikacji:
2009-06-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
adaptation
W.H. Auden
Ch. Kallman
libretto
adaptacja
Szekspir
opera
Opis:
The article deals with the most significant changes the authors introduced in order to adapt the Shakespearean play to operatic requirements, e.g. reducing the number of characters, ascribing new parts to some of the characters remaining or balancing female and male voices on stage. An analysis is made here also of the flow of time inscribed in the libretto and the significance of the scene when the messenger comes to the Princess, saying that the King of France is dead. Their symbolism is interpreted with the additional contexts that were provided by W.H. Auden’s lecture on Love’s Labour’s Lost, which are: court love, court manners, euphuism and the Platonic philosophy and its continuations. This philosophical context allowed both poets to read the play as a process of gaining knowledge of life and feelings which the King of Navarre and his courtiers had declared to study in their academy, but never succeeded.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2009, 7, 13-14; 97-110
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Shylock i Jessica – Maurycy Gottlieb jako malarz
Shylock and Jessica – Maurycy Gottlieb as a painter
Autorzy:
Haake, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560130.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Instytut Historii Sztuki
Tematy:
Maurycy Gottlieb
korespondencja sztuk
William Szekspir
Shylock
Jessica
hermeneutyka obrazu
Opis:
The oeuvre of a Jewish-Polish painter, Maurycy Gottlieb has been considered so far as strictly related with his biography and the questions of a national and religious identity. This perspective, much as it applies to extraordinarily significant issues, results in overlooking a picture as a picture, meaning the relation between a representation and a pictorial medium, i.e. surface. The relation of the both elements makes up a possibility to reveal a specific speech of painting, absent in other kinds of art. The question whether it comes to this revelation is an indispensable one. Especially in terms of the pictures whose contents derive from texts, as in the case of Gottlieb’s painting, Shylock and Jessica, which depicts characters of Shakespeare’s The Merchant of Venice. In this case the question must be also posed if the painting’s features, perceived as the painter’s original achievement – namely iconography, the scene of handing in the keys, and its composition, as well as depicting Shylock as a tender, painful father – should be perceived as a typical solution in view of various manifestations of reception of this work by Shakespeare. Originality and artistic significance of Gottlieb’s painting is revealed instead in the fact that the artist – with the aim of provoking an optical play between the representation and the pictorial surface – managed to come up with a visual equivalent of important and general, namely reaching beyond a narrative dimension of the scene, traits of relations between the drama characters. Referring to the question of identity, in consequence we can state that Gottlieb by means of his painting does not speak to us neither as a Jew, nor as a Pole, but as a painter.
Źródło:
Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego; 2015, 1(35); 20-34
1896-4133
Pojawia się w:
Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marek Aureliusz, Lukrecjusz i Brutus - trzy autoportrety psychologiczne Henryka Elzenberga
Autorzy:
Listkowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098572.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Henryk Elzenberg
Marek Aureliusz
Brutus
Lukrecjusz
William Szekspir
etyka
psychologia
Opis:
Henryk Elzenberg w pracach: Marek Aureliusz. Z historii i psychologii etyki, Lukrecjusz i materializm oraz Brutus, czyli przekleństwo cnoty dokonał analizy psychologicznej tytułowych postaci. Wyeksponował te ich cechy, które – jak pokazuje jego dziennik – sam posiadał. Celem tych analiz było – jak się wydaje – nie tylko zrozumienie przeżyć i postępowania wspomnianych postaci, ale także zrozumienie samego siebie.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 4; 419-437
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Euphemisms to Vulgarisms: Translating King Lear’s Misogynistic Monologue (Act IV, Scene 6) into Polish
Od eufemizmów do wulgaryzmów – tłumaczenia na język polski mizoginistycznego monologu Króla Leara (Akt IV, Scena 6)
Autorzy:
Cebrat, Grzegorz Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1192812.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
Shakespeare
King Lear
Polish translations
obscenity
Szekspir
Król Lear
tłumaczenia
obsceniczność
Opis:
The paper investigates the issue how Polish translators of William Shakespeare’s King Lear dealt with rendering Lear’s monologue (Act IV, Scene 6, ll. 107-132), being a misogynistic tirade of the mad king against adultery, sexuality, and women in general. The play was translated into Polish at least fifteen times in the 19th and 20th centuries, beginning with the oldest published rendition by Ignacy Hołowiński (1841) and concluding with the most recent one by Jerzy S. Sito (2001). The paper analyses seven selected fragments taking into consideration lexical and stylistic choices made by the translators of the monologue in order to show how changing attitudes to sexual taboo and Shakespearean obscenities affected the translations in question. The analysis reveals the evolution of translators’ attitudes to those issues (also affected by contemporary Shakespearean research): from euphemistic treatment of the topic in the 19th century, through philological translations of Tarnawski and Chwalewik, to unrestricted modern renditions of Słomczyński and Barańczak, and the extreme case of straightforward obscene translation of Jerzy S. Sito
Artykuł jest próbą analizy technik i metod zastosowanych przez tłumaczy w trakcie przekładu wyrazów i wyrażeń obscenicznych występujących w tragedii Williama Shakespeare’a Król Lear na język polski. Analiza skupia się na tłumaczeniach monologu szalonego króla (Akt IV, scena 6, wersy 107-132), który jawi się jako mizoginistyczny atak na kobiety, seksualność, oraz cudzołóstwo. Materiał tekstowy stanowi 15 przekładów sztuki, począwszy od najstarszego tłumaczenia, dokonanego przez Ignacego Hołowińskiego i opublikowanego w 1841 roku, a skończywszy na wersji Jerzego S. Sity z roku 2001. Artykuł analizuje wybrane zdania i jednostki leksykalne, pochodzące z siedmiu fragmentów monologu, pod kątem technik i strategii tłumaczeniowych zastosowanych przez poszczególnych tłumaczy przy przekładaniu pojęć uważanych za nieprzyzwoite, a dotyczących kobiecego ciała, seksu, rozpusty, cudzołóstwa, itp. Przeprowadzona analiza wykazuje ewolucję sposobów przekładu, związanych z epoką w której polski tekst powstał i jej uwarunkowaniami kulturowo-społecznymi, a także z rozwojem badań nad twórczością i językiem Shakespeare’a, i pozwala śledzić zmiany, począwszy od eufemistycznego stylu tłumaczeń powstałych w XIX. wieku, poprzez filologiczne tłumaczenia Tarnawskiego i Chwalewika, a skończywszy na współczesnych, miejscami ‘niecenzuralnych,’ tekstach Słomczyńskigo, Barańczaka, a zwłaszcza Sity, który nie zawahał się użyć wulgaryzmów.
Źródło:
Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2020, 5, 1; 77-96
2543-7844
Pojawia się w:
Półrocznik Językoznawczy Tertium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co mówi kostium? Idea, etyka, moda – wybrane wizerunki Hamleta w polskim teatrze najnowszym
What the costume says? Idea, ethics, fashion – chosen Hamlet’s images in Polish Contemporary Theatre
Autorzy:
Świąder-Puchowska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339603.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
Hamlet
Szekspir
polski teatr najnowszy
kostium
Shakespeare
Polish contemporary theatre
costume
Opis:
W artykule przedstawiono analizę kilku wybranych, istotnych realizacji Hamleta Williama Szekspira, powstałych na polskich scenach w ciągu ostatnich dwudziestu lat, w interpretacji następujących twórców: Krzysztof Warlikowski, Jan Klata, Radosław Rychcik i Krzysztof Garbaczewski. Celem autorki jest ukazanie, jak interpretacja reżyserów i ich koncepcje, dotyczące postaci oraz całego dramatu (także te etyczne), znajdują swoje odzwierciedlenie w kostiumie głównego bohatera, będącym istotnym elementem komunikatu scenicznego, i odwrotnie – jak strona wizualna postaci Hamleta „odbija” główne trendy w interpretowaniu klasyki w polskim teatrze współczesnym.
The analysis presents a few selected important Polish theatre interpretations of Hamlet by William Shakespeare, realized during last twenty years by Krzysztof Warlikowski, Jan Klata, Radosław Rychcik and Krzysztof Garbaczewski. The main issue is to show how director’s interpretation and ideas are manifested in the costumes and creation of Hamlet’s character in each performance. And the other way around – how visual part of presenting each Hamlet expresses main trends in interpreting classics in Polish contemporary theatre in general.
Źródło:
Media Biznes Kultura; 2018, 1(4); 35-44
2451-1986
2544-2554
Pojawia się w:
Media Biznes Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ran”, czyli Szekspir po japońsku
“Ran”, or Shakespeare in Japanese
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28631785.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Akira Kurosawa
William Szekspir
nō
kaidan
kino japońskie
William Shakespeare
Japanese cinema
Opis:
Wskazując na podobieństwo fabularne filmu Kurosawy do tragedii Szekspira, autor zwraca uwagę na oryginalne podejście wybitnego reżysera do pierwowzoru teatralnego. Nie ma przy tym na myśli wyłącznie przenikania się konwencji teatru elżbietańskiego z japońską tradycją estetyczną, ale przetworzenie materiału źródłowego, wejście w dialog z tekstem dramatu, wypracowanie oryginalnego języka wizualnego bez uciekania się do prostych transpozycji oraz ilustracyjności. Na poziomie stylistycznym i narracyjnym ważną rolę w Ran odgrywają nawiązania do klasycznego teatru nō, japońskich opowieści niesamowitych (kaidan), ludowych podań i rodzimej mitologii – zwłaszcza wykorzystanie metafor zwierzęcych, charakteryzujących postaci zarówno w sztuce Szekspira, jak i w filmie Kurosawy. Ostatnim tropem interpretacyjnym, na który Loska zwraca uwagę, jest obecność odniesień religijnych, szczególnie widocznych w przywołaniu tradycji buddyjskiej, która łagodzi pesymistyczną wymowę dzieła.
Pointing to the plot similarities between Kurosawa’s film and Shakespeare’s tragedy, the author notes the original approach of the outstanding director to the play written for the theatre. What he has in mind is not the simple mingling of the Elizabethan theatre with the Japanese aesthetic tradition, but the way the source material was processed without the use of simple transpositions and illustrativeness. At the stylistic and narrative levels, references to the classical nö theatre, Kaidan – Stories and Studies of Strange Things, and folk myths and legends, especially the use of animal metaphors, characterising the protagonists both in Shakespeare’s drama, and in Kurosawa’s film play an important role in Ran. The last interpretative trope which Loska notes is the presence of religious references, particularly visible in references to the Buddhist tradition, which lightens the pessimistic message of the work.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 160-170
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Димитър Тополин и респиритуализирането на сонетната форма
Autorzy:
Mihaylov, Kalin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681517.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Petrarchism, Christianity, sonnet, Shakespeare, religious poetry
petrarkizm, chrześcijaństwo, sonet, Szekspir, poezja religijna
Opis:
The sonnet in its Shakespearean form holds a prominent place in the poetry of the Bulgarian Orthodox priest Dimitar Popnikolov-Topolin (1886–1962) whose ample oeuvre has only partially been published. This article seeks to situate Topolin’s poems within the seven-centuries old European tradition of this influential lyric genre. As it turns out, Topolin’s numerous sonnet variations consistently work towards overcoming the cult of the superb human personality celebrated as an idol in Western Renaissance classical literary samples. Thus, Dimitar Topolin turns into a unique Bulgarian Orthodox “Shakespeare” who breathes new life into the sonnet form and fills it with the spiritual essence of Eastern Christian sensibility and worldview.
Dimitar Topolin i respirytualizacja formy sonetuSonet szekspirowski zajmuje znaczące miejsce w ogromnym dorobku poetyckim bułgarskiego księdza prawosławnego Dimitra Topolina (1886–1962). Artykuł jest próbą ustalenia miejsca poezji Topolina w odniesieniu do siedmiusetletniej europejskiej tradycji tego uznanego i niezwykle cenionego gatunku liryki. Autor jest zdania, że liczne wariacje sonetowe w twórczości poety prowadzą do przezwyciężenia kultu pięknej osobowości, charakterystycznego dla klasycznych wzorców zachodnioeuropejskiego renesansu. W ten sposób Topolin, próbując odnowić formę sonetu za pomocą wschodniochrześcijańskiej wrażliwości i światopoglądu. stał się niejako swoistym bułgarskim prawosławnym „Szekspirem”.
Źródło:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie; 2018, 7
2449-8297
Pojawia się w:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
,,Soliloquia” z dramaturgii Szekspira – w świetle teorii
,,Soliloquies” in the dramatic works of Shakespeare – in light of theories
Autorzy:
Kulczycka, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/955679.pdf
Data publikacji:
2014-11-03
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
solilokwium, monolog, samotność, prawda, William Szekspir
Soliloquy, monologue, solitude, the truth, William Shakespeare
Opis:
This article reflects on soliloquies in the dramatic plays of William Shakespeare, in particular in Hamlet, Othello, and King Lear, and confronts them with the great Augus-tinian tradition as well as theories formulated later, e.g. in the 18th century (A.A. Cooper, Earl of Shaftesbury). An important point of reference is also found in contemporary Polish studies (by J. Płuciennik, and E. Kasperski, among others) as well as conceptions presented in books, dictionaries and encyclopaedias written in languages other than Pol-ish (by P. Pavis, C.H. Holman, W. Harmon, J.A. Cuddon, S. Chatman, and others). This article argues that the scholars’ findings regarding a number of pivotal aspects are not always definitive.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2014, 12; 75-92
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“This sceptred isle”. Reflections on Shakespeare and Brexit
Autorzy:
Kaptur, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2084143.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
William Shakespeare
Brexit
European Union
isolationism
integration
William Szekspir
Unia Europejska
izolacjonizm
integracja
Opis:
During the Brexit campaign, both those who opted for Britain leaving the EU and those who wanted to remain in the structures of the Union referred to William Shakespeare to support the rightness of their preference. The question of how Shakespeare would have voted was raised by numerous journalists, writers and politicians who either tried to present Shakespeare as a national bard promoting British isolationism or a staunch adherent of England being an integral part of the European continent. The paper scrutinizes some aspects of Shakespeare’s plays which indicate the writer’s attitude towards the relations between England and Europe.
W czasie kampanii brexitowej, zarówno ci, którzy opowiadali się za wyjściem Zjednoczonego Królestwa ze struktur Unii Europejskiej, jak i ci którzy chcieli w nich pozostać odwoływali się do twórczości Williama Szekspira, aby wesprzeć swoje racje. Pytanie „jak głosowałby Szekspir” podnoszone było przez licznych dziennikarzy, naukowców i polityków, którzy starali się przedstawić Szekspira albo jako narodowego barda promującego brytyjski izolacjonizm, albo jako zagorzałego zwolennika Anglii będącej integralną częścią kontynentu europejskiego. Niniejszy artykuł jest próbą analizy wybranych aspektów twórczości Williama Szekspira, które mogłyby wskazywać na stosunek dramaturga do relacji pomiędzy Anglią a Europą.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2020, 4; 562-573
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Jan Kott stworzył mit? Jeszcze raz o "Hamlecie" ‘56 Romana Zawistowskiego
Did Jan Kot create the myth? Once again about 'Hamlet' '56 by Roman Zawistowski
Autorzy:
Świątkowska, Wanda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938222.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
'Hamlet'
William Szekspir
Jan Kott
Roman Zawistowski
polityka
odwilż gomułkowska
William Shakespeare
Gomułka's thaw
Opis:
The article presents the origins of Hamlet directed by Roman Zawistowski at the Stary Theatre in Krakow (1956) and is an attempt at answering the question: to what extent the famous Jan Kott’s review influenced its reception. The author analyzes the translation of the tragedy, the script of the play, acting, scenography and the historical context. By comparing the reviews with Kott’s interpretation, it is possible to indicate the areas where critics disagree, and at which point Kott’s review becomes opinion-oriented and establishes the reception of Zawistowski’s Hamlet – actually to this day.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2019, 19; 178-193
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Глубоко-гуманное влияние педагога Виктора Острогорского». Oбраз Шейлока Ивана Гревса по Венецианскому купцу Уильяма Шекспира
Deeply humane influence of the teacher Viktor Ostrogorsky”. Ivan Greavs’ image of Shylock based on The Merchant of Venice by William Shakespeare
„Wpływ humanisty-pedagoga Wiktora Ostrogorskiego”. Obraz Shylocka u Iwana Griewsa na podstawie Kupca weneckiego Williama Szekspira
Autorzy:
Vakhromeeva, Oksana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191544.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Ostrogorski
Gedda
Czernyszewski
Griews
edukacja literacka
Shylock
Szekspir
Ostrogorskiy
Chernyshevskiy
Greavs
literary education
Shakespeare
Opis:
Artykuł omawia jedyny żydowski wątek, którym zajmuje się w swojej działalności naukowej petersbursko-leningradzki mediewista, profesor Iwan Michajłowicz Griews (1860–1941). Autorka jako pierwsza podejmuje próbę wyjaśnienia początków i dalszego zainteresowania Griewsa, będącego na przełomie lat 70. i 80. XIX stulecia bardzo młodym człowiekiem, twórczością wielkiego angielskiego dramatopisarza Williama Szekspira, w kontekście wzajemnego zrozumienia przedstawicieli dwóch różnych kultur — Wenecjan i Żydów.
The article is devoted to the only Jewish plot, which can be traced in the work of Professor Ivan Mikhailovich Greаvs (1860–1941). For the first time in historiography, an attempt has been made to highlight the emergence and development of a steady interest in Greavs’ interest in the work of the great English playwright William Shakespeare, and through it to the topic of mutual understanding of representatives of two different cultures, Venetians and Jews.
Źródło:
Iudaica Russica; 2020, 2(5); 126-136
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:
Iudaica Russica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies