Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Sympozjon" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Mitologizowanie toposu uczty w powieściach Castle Rackrent M. Edgeworth i Pan Chalawski H. Kwitki-Osnowjanenki
Mythologising the Topos of The Banquet in “Castle Rackrent” by Maria Edgeworth and “Pan Chalawski” by Grigoryi Kvitka-Osnowyanenko
Autorzy:
Czyk, Denis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179607.pdf
Data publikacji:
2015-11-03
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
symposium
banquet
ritual
libation
Ukrainian cuisine
Irish cuisine
alcohol in rituals and literature
Grigoriy Kvitka-Osnovyanenko
Maria Edgeworth
sympozjon
uczta
rytuał
libacja
ukraińska kuchnia
irlandzka kuchnia
alkohol w rytuałach i w literaturze
Hryhorij Kwitka-Osnowianenko
Maria Edgewort
Opis:
W artykule przeprowadzono porównawczą analizę toposu uczty w powieści ukraińskiego pisarza G. Kvitki-Osnowianenki Pan Chalawski (1839) oraz utworu irlandzkiej pisarki M. Edgeworth Castle Reckrent (1800). Obie powieści przedstawiają system społeczny i stan świadomości szlachty w wieku XIX, której styl życia, oparty na ucztowaniu, zabawie oraz innych skarnawalizowanych rytuałach, odchodzi w zapomnienie. Utwory pisarzy zawierają obrazy konfrontacji starych, dobrych czasów ze współczesną, dekadencką i odartą z dawnej wspaniałości formą rytuału zdegradowanego. Zdegradowany rytuał, choć oddaje społeczną strukturę i dawne zależności międzystanowe, jednak przedstawia je w formie prześmiewczej, krytycznej. Topos uczty i zabawy pełni rolę demaskatorską wobec trudnej ukraińskiej oraz irlandzkiej rzeczywistości społeczno-politycznej.
The article offers a comparative analysis of the topos of banquet in the novel by the Ukrainian writer Kvitka-Osnovyanenko Pan Chalawski (1839) and the Irish writer Maria Edgeworth Castle Reckrent (1800). Both novels present the social system and the degree of the nobility’s awareness in the 19th century whose lifestyle based on parties, fun and other carnivalesque rituals, is fading away. The works present a confrontation of good old times with the contemporary, decadent and de-void of former grandeur form of degraded ritual. The degraded ritual still illustrates the former social structure and inter-class relations though in a mocking and critical way. The topos of the banquet and fun unveils the difficult Ukrainian and Irish socio-political reality.
Źródło:
Porównania; 2015, 17; 215-224
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epikur i wino
Epicurus and wine
Autorzy:
Jaworska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/12660483.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
Epikur
Sympozjon
wino
winopicie
Epicurus
Symposium
wine
drunkenness
Opis:
The symposium has been the subject of research by many authors. Plutarch, in Quaestiones Convivales (Plut. Quaest. conv. I, 612d-e), states that the most famous thinkers considered it worthy of literary effort, to write down disputes at the table. He included Plato, Xenophon, Aristotle, Speusippus, Dion, Prytanis, Hieronymus and, most importantly, Epicurus among those who were able to make use of symposium threads. The composition of the Epicurean Symposium is quite different from the Platonic dialogue, which has not escaped the attention of the author of The Deipnosophists , Athenaeus. Presumably, it also differs quite a bit from Aristotle’s Symposium. The noticeable lack of passion for wine at the Hellenistic thinker contributed not only to the promotion of a new attitude towards this drink, but also to a radical change in the convivial genre itself.
Sympozjon był przedmiotem dociekań wielu autorów. Plutarch w Zagadnieniach biesiadnych (Plut. Quaest. conv. I, 612d-e) podaje, że najbardziej sławni myśliciele mieli zapisywanie dysput przy stole za godne literackiego wysiłku i trudu. Do grona tych, którzy potrafili czerpać użytek z wątków sympozjalnych zaliczył Platona, Ksenofonta, Arystotelesa, Speuzypposa, Akademika Diona, Prytanisa, Hieronima, a co najważniejsze – Epikura. Kompozycja epikurejskiego Sympozjonu jest całkiem inna od dialogu platońskiego, co nie uszło uwadze już twórcy Uczty mędrców, czyli Atenajosowi. Przypuszczalnie różni się on niemało także od arystotelesowskiego Sympozjonu. Zauważalny brak zamiłowania do wina u hellenistycznego myśliciela przyczynił się nie tylko do propagowania nowej postawy wobec tego trunku, ale i do radykalnej zmiany samego gatunku biesiadnego.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2022, 2 B (26); 113-125
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Dworzanin polski" Łukasza Górnickiego wobec sympozjonu literackiego. Chatakterystyka gatunkowa
A Polish Courtier by Łukasz Górnicki and the Literary Symposium. Literary genre description
Autorzy:
Bedyniak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579323.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
A Polish Courtier
literary symposium
literary genre
ancient tradition
feast
Dworzanin polski
sympozjon literacki
gatunek literacki
tradycja antyczna
uczta
Opis:
"Dworzanin polski" Łukasza Górnickiego realizuje poetykę sympozjonu literackiego (łac. convivium). W niniejszej pracy wskazano na obecność charakterystycznych elementów antycznego gatunku w strukturze polskiego przekładu Il Cortegiano Baltazara Castiglionego. Wśród wyznaczników gatunkowych występujących w przekładzie Górnickiego wymieniono: narrację zewnętrzną i wewnętrzną, porządek rozmów, podyktowany rytmem spożywanych posiłków, brak udziału kobiet w rozmowach, dużą liczbę interlokutorów (9), prowadzenie dysput pod kierunkiem wybranego w tym celu najstarszego spośród biesiadników, eksponowanie idei równości towarzyskiej oraz nawiązania w strukturze dzieła do starożytnych i renesansowych dialogów biesiadnych. Górnicki, nadając Dworzaninowi polskiemu wytworną formę sympozjonu, zdystansował się od wzorca oryginalnego. To wyznaczniki sympotycznego gatunku najmocniej zaważyły na zmianach, jakich dokonał starosta tykociński wobec ramy narracyjnej włoskiego pierwowzoru.
A Polish Courtier (Dworzanin polski) by Łukasz Górnicki reflects the poetics of a literary symposium (Lat. convivium). In this thesis I indicate the presence of characteristic features of the ancient genre in the structure of the Polish translation of Cortegiano II Baldassare Castiglione. Genre determinants, which appear in the Górnicki’s translation include the following: external and internal narration, the order of the talks dictated by the rhythm of food consumption, the absence of women in the talks, significant number of interlocutors (9), carrying out disputes under the direction of the oldest feaster especially elected for this purpose, exposing the idea of social equality and references to the ancient and renaissance regale dialogues in the structure of the work. Górnicki created Dworzanin polski with the use of a refined form of symposium. He went away from the original pattern. The determinants of the genre of a symposium are the factors, which mostly influenced the changes introduced by the governor of Tykocin in the narrative frame of the Italian original.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/113 z. 1; 213-233
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies