Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Stwardnienie rozsiane" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Znaczenie prognostyczne wzrokowego potencjału wywołanego w terapii immunomodulującej stwardnienia rozsianego
Predictive value of visual evoked potential in immunomodulating therapy of multiple sclerosis
Autorzy:
Kuczko-Piekarska, Ewelina
Niezgodzińska-Maciejek, Anna
Maciejek, Zdzisław
Wawrzyniak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057811.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
immunomodulating therapy (DMT)
magnetic resonance
multiple sclerosis
visual evoked potential (VEP)
stwardnienie rozsiane
rezonans magnetyczny
kuracja immunomodulująca (DMT)
wzrokowe potencjały wywołane (WPW)
Opis:
Background: Visual evoked potential is an essential element of the diagnosis of multiple sclerosis. It is useful in the detection of asymptomatic demyelinating lesions. The aim of this study was to determine, whether VEP, apart from its diagnostic role, can also be a predictor of responsiveness to immunomodulating therapy (DMT). Material and methods: The study recruited 110 patients (35 men, 75 women, aged 18-54 years) diagnosed with multiple sclerosis, subjected to an at least 2-years’ DMT treatment (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Results: In this group, 32 patients (29%) had a relapse during observation period. Normal baseline VEP was documented in 8 patients and an abnormal VEP – in the remaining 24. After 2-years’ treatment in the normal VEP group, disease progression was seen in 7 patients, 3 of whom had also new lesions in their MRI scans. In the abnormal VEP group, disease progression was seen in 22 patients, 12 of whom had new demyelinating lesions in their MRI scans. Conclusions: In DMT-treated group, clinical and radiological disease progression was more common in patients with abnormal baseline VEP compared with those with normal baseline VEP.
Badanie wzrokowego potencjału wywołanego stanowi istotny element diagnostyczny stwardnienia rozsianego. Jest przydatne w wykrywaniu niemych klinicznie ognisk demielinizacji. Celem pracy było zbadanie, czy WPW oprócz wartości diagnostycznej może stanowić również istotną wartość prognostyczną odpowiedzi na kurację lekami immunomodulującymi (DMT) u chorych na stwardnienie rozsiane (SM). Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 110 pacjentów (35 mężczyzn i 75 kobiet) w wieku 18-54 lat, z rozpoznanym SM, poddanych co najmniej 2-letniej kuracji immunomodulującej (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Wyniki: W ocenianej grupie pacjentów u 32 chorych (29%) wystąpił w trakcie kuracji rzut choroby. W tej grupie 8 pacjentów miało wyjściowo prawidłowy wynik WPW, zaś pozostałe 24 osoby – wynik nieprawidłowy. Po zakończeniu 2-letniego okresu leczenia w grupie z prawidłowym WPW przed leczeniem immunomodulującym progresję choroby stwierdzono u 7 chorych, spośród których u 3 wykryto również nowe ogniska w obrazie MRI. W grupie z nieprawidłowym WPW progresję choroby stwierdzono u 22 chorych, w tym u 12 z obecnością nowych zmian demielinizacyjnych w badaniu MRI. Wnioski: W grupie leczonej DMT progresja choroby w ocenie klinicznej oraz radiologicznej dominowała u chorych z nieprawidłowym WPW w badaniu wyjściowym, w porównaniu z pacjentami z prawidłowym wynikiem WPW.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 1; 26-29
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie parametru number needed to treat w ocenie skuteczności terapii
The significance of NNT parameter for the evaluation of therapy effectiveness
Autorzy:
Potemkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030033.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
NNT
number needed to treat
stwardnienie rozsiane
Opis:
Clinical trials provide a practicing clinician with an abundance if not excess of data to draw on when comparing treatment methods and deciding the potentially optimal therapeutic option for a given patient. NNT, or number needed to treat, has been identified as one of the parameters useful for assessing the effectiveness of therapy. It represents the number of patients who must undergo a given health-care intervention instead of another one to see a difference in the effectiveness of obtaining a desired outcome within a set timeframe. NNT is a derivative of absolute risk reduction (ARR) or initial risk and its relative reduction. It represents the relative superiority of a given treatment. NNT is primarily used for comparing the advantages and disadvantages of alternative health-care interventions, and its assessment is important for estimating the clinical value of statistically significant clinical trial results. Utilization of NNT allows to predict therapy outcome both in terms of its effectiveness and tolerance. Also, clinical trial results presented in the form of NNT may be easily shared with patients, their families, and the institutions deciding the availability of a given drug. In multiple sclerosis, clinical trial results have been concerned with the impact of therapeutics on decrease of annualized relapse rate (ARR) and reduction of lesions visible in magnetic resonance images as well as slowing of disability progression. Analyses of first-line multiple sclerosis treatments reveal their NNT referred to prevention of relapses, disability progression and lesions in magnetic resonance image to vary significantly. Similar differences exist across NNT values established for second-line treatments or the oral therapies being currently introduced. The data clearly show that when evaluating clinical trial results, it is not enough to consider only given parameters, as they must all be critically and constructively analysed. NNT’s importance is also stressed as a clear parameter to be used for the evaluation of economic outcomes in healthcare.
Badania kliniczne dostarczają lekarzowi praktykowi nazbyt wielu danych, na których podstawie musi on porównać metody leczenia i wybrać tę potencjalnie najkorzystniejszą dla danego pacjenta. Za jedną z użytecznych miar oceny rezultatów terapii uznano number needed to treat – NNT. Parametr ten określa liczbę osób, które należy poddać jednej interwencji zamiast drugiej, aby zaobserwować różnicę w skuteczności uzyskiwania pożądanego wyniku w określonym horyzoncie czasowym. NNT jest pochodną bezwzględnej zmiany ryzyka lub ryzyka wyjściowego i jego zmiany względnej; obrazuje względną przewagę danego sposobu leczenia. NNT służy przede wszystkim do porównywania wad i zalet alternatywnych interwencji, a ocena tego wskaźnika jest ważna w szacowaniu wartości klinicznej istotnych statystycznie wyników badań klinicznych. Zastosowanie NNT pomaga przewidzieć efekt leczenia pod względem zarówno skuteczności, jak i tolerancji. Ponadto wyniki badań klinicznych przedstawione w formie NNT można przekazać chorym, ich rodzinom oraz instytucjom decydującym o dostępności konkretnego leku. W stwardnieniu rozsianym wyniki badań klinicznych dotyczyły wpływu leków na zmniejszenie rocznego wskaźnika rzutów i redukcję zmian w obrazach rezonansu magnetycznego oraz zahamowania progresji niepełnosprawności. W analizach leków pierwszej linii wartości NNT odniesione do przeciwdziałania rzutom, progresji niepełnosprawności i zmianom w rezonansie magnetycznym istotnie się różnią. Podobne różnice występują w przypadku wartości NNT dla leków drugiej linii czy obecnie wprowadzanych leków doustnych. Dane te pokazują, że w ocenie wyników badań klinicznych nie należy brać pod uwagę jedynie wybranych wskaźników – trzeba analizować je wszystkie w sposób konstruktywnie krytyczny. Podkreśla się także znaczenie NNT jako przejrzystego parametru, który może być wykorzystywany do oceny efektów ekonomicznych w ochronie zdrowia.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 4; 175-179
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie kliniczne przeciwciał przeciw interferonowi beta u chorych na stwardnienie rozsiane
Clinical utility of anti-interferon-beta antibodies in patients with multiple sclerosis
Autorzy:
Pietrzak, Anna
Michalak, Sławomir
Kozubski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030226.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
interferon beta
interferon-beta
multiple sclerosis
neutralising antibodies
przeciwciała neutralizujące
stwardnienie rozsiane
Opis:
Treatment of multiple sclerosis with interferon-beta involves the risk of the development of immunological response to this protein. The response consists in the production of antibodies that bind or neutralise interferon-beta. The binding antibodies are detectable in the majority of the treated patients and do not influence the efficacy of treatment. Simultaneously, large clinical studies provide evidence that the neutralising antibodies reduce and in high titres suppress the effect of interferon, which causes the frequency of exacerbations and the number of new and intensified outbreaks in magnetic resonance imaging to increase. What is more, it may even result in the accelerated progression of disability. The incidence of the neutralising antibodies depends on the preparation as well as the route of administration and concerns from 2 to 42% of the treated patients; it reaches its maximum between the 6th and the 24th month of treatment. The neutralising antibodies may be present temporarily (once they disappear, the efficacy of interferon returns to its initial level), yet a high titre predicts their long-term persistence, even after the drug has been discontinued. Various ways of detecting the neutralising antibodies have been devised – from methods that take advantage of a cytopathic effect to those based on the induction of a luciferase reporter gene. Reliable markers of the in vivo activity of interferon-beta that may complement marking of the antibodies are being sought. For many years, the issue of anti-interferon antibodies was accompanied by controversy that resulted from methodological difficulties in studying their clinical utility. At present, in view of the gathered data, European experts unanimously recommend a repeated screening examination of the neutralising antibody titre for patients treated with interferon and considering the results when making therapeutic decisions.
Leczenie stwardnienia rozsianego interferonem beta wiąże się z ryzykiem rozwoju odpowiedzi immunologicznej przeciw temu białku. Polega ona na produkcji przeciwciał wiążących lub neutralizujących interferon beta. Przeciwciała wiążące są wykrywalne u większości leczonych i nie wpływają na skuteczność terapii. Jednocześnie duże badania kliniczne dostarczają dowodów na to, że przeciwciała neutralizujące zmniejszają, a w wysokich mianach znoszą działanie interferonu, co przekłada się na wzrost częstości rzutów oraz liczby nowych i wzmacniających się ognisk w badaniach rezonansu magnetycznego, a nawet przyspieszenie postępu niesprawności. Częstość występowania przeciwciał neutralizujących zależy od preparatu i drogi podania oraz dotyczy od 2 do 42% osób leczonych; maksimum osiąga między 6. a 24. miesiącem terapii. Przeciwciała neutralizujące mogą być obecne przejściowo (po ich zaniknięciu skuteczność interferonu powraca do poziomu wyjściowego), ale wysokie miano zapowiada ich wieloletnie utrzymywanie się, nawet po odstawieniu leku. Opracowano różne sposoby wykrywania przeciwciał neutralizujących – od metod wykorzystujących efekt cytopatyczny do tych opartych na indukcji genu reporterowego lucyferazy. Poszukuje się wiarygodnych markerów aktywności interferonu beta in vivo, które mogłyby uzupełniać oznaczenie przeciwciał. Przez wiele lat zagadnieniu przeciwciał przeciwinterferonowych towarzyszyły kontrowersje, które wynikały z trudności metodologicznych w badaniu ich znaczenia klinicznego. Obecnie, w świetle zgromadzonych danych, eksperci europejscy zgodnie zalecają powtarzane przesiewowe badanie miana przeciwciał neutralizujących u chorych leczonych interferonem i uwzględnienie wyników przy podejmowaniu decyzji terapeutycznych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 2; 92-98
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmniejszenie umieralności na stwardnienie rozsiane ma związek z niższym rozpowszechnieniem palenia papierosów wśród mężczyzn w Polsce
Reduction of multiple sclerosis-related mortality is associated with lower prevalence of tobacco smoking among Polish males
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053729.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
stwardnienie rozsiane
palenie papierosów
umieralność
asocjacja
Polska
multiple sclerosis
tobacco smoking
mortality
association
Polska
Opis:
Introduction: Longitudinal studies of multiple sclerosis (MS) demonstrated decrease of mortality rates (MR) throughout Europe and United States. The aim of this study was to explore possible a correlation between reduced MR in MS and prevalence rates (PR) of cigarette smoking (CS) in Poland. Method: The study was based on 10 272 MS patients (M – 4367, F – 5905) who died since 1982 thru 2008. Annual, average, crude MR (CMR) and sex-adjusted MR (SAMR) in MS per 100 000 population were correlated to PR of CS per 100 inhabitants in the general population and 2 subpopulations. Data were obtained from the Central Statistical Office and the Centre of Oncology in Warsaw. Results: CMR, SAMR in M and F were significantly higher in the years 1982–1995: 1.33 (SD 0.07), 1.19 (SD 0.13), 1.47 (SD 0.07) than in the years 1996–2008: p=0.000006, p=0.0002, p=0.0008. There was a decrease of CS PR in the years 1982–2008 in the general population (p=0.000003) and in M (p=0.0000004). No decrease of CS PR in F was found (p=0.127). CMR and SAMR among M with MS showed highly significant correlation to PR of CS in the period 1982–2008; r=0.673,p=0.0006; r=0.774, p=0.0001. No correlation was found between SAMR among F with MS and PR of CS: r=0.369, p=0.0910. Conclusion: Reduction of MS mortality was associated with a decreased incidence of CS in the general population and among males, but not among females.
Wprowadzenie: Długookresowe badania stwardnienia rozsianego (SM) udowodniły spadek umieralności (U) w Europie i USA. Celem badania jest wykazanie związku między zmniejszeniem U na SM i rozpowszechnieniem palenia papierosów (PP) w Polsce. Metoda: Badania oparto na 10 272 chorych na SM (M – 4367, K – 5905), którzy zmarli w latach 1982–2008. Przeciętne, roczne, surowe współczynniki U (SWU) oraz dostosowane do płci współczynniki U (DPWU) w SM na 100 000 ludności skorelowano z rocznymi współczynnikami rozpowszechnienia (WR) PP na 100 mieszkańców w ogólnej populacji i 2 podpopulacjach. Dane uzyskano z Głównego Urzędu Statystycznego oraz z Centrum Onkologii w Warszawie. Wyniki: SWU, DPWU wśród M i K na SM były istotnie wyższe w latach 1982–1995: 1,33 (SD 0,07), 1,19 (SD 0,13), 1,47 (SD 0,07) niż w latach 1996–2008: p=0,000006, p=0,0002, p=0,0008. WR PP obniżyły się w latach 1982–2008 w ogólnej populacji (p=0,000003) i wśród mężczyzn (p=0,0000004), lecz nie wśród kobiet (p=0,127). SWU i DPWU wśród M z SM wykazały wysoką korelację z WR PP w latach 1982–2008; r=0,673, p=0,0006 i r=0,774, p=0,0001. Nie stwierdzono korelacji DPWU wśród K z SM i WR PP: r=0,369, p=0,0910. Wniosek: Spadek U na SM miał związek z rzadszym PP w ogólnej populacji i wśród mężczyzn, lecz nie wykazał asocjacji w podpopulacji kobiet w latach 1982–2008 w Polsce.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 3; 149-153
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiany czynności kory ruchowej mózgu po leczeniu botuliną u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym i spazmem kończyn dolnych
Changes in motor cortex activation after botulinum toxin treatment in MS patients with leg spasticity
Autorzy:
Hok, Pavel
Hluštík, Petr
Tüdös, Zbyněk
Frantis, Petr
Klosová, Jana
Sládková, Vladimíra
Mareš, Jan
Otruba, Pavel
Kaňovský, Petr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057894.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
botulinum A toxin
fMRI
motor cortex
multiple sclerosis
muscle spasticity
funkcjonalny rezonans magnetyczny
kora ruchowa
stwardnienie rozsiane
spastyczność
botulina A
Opis:
Local administration of botulinum neurotoxin type A (BoNT-A) is becoming the preferred treatment for focal spasticity, a movement disorder commonly occurring in multiple sclerosis (MS). In this study, 4 out of 10 enrolled MS patients with leg spasticity and 5 healthy controls (HCs) were included. In the patient group, the fMRI examination was performed three times: before the BoNT-A administration and at the week 4 and week 12 visits after injection. During all the examinations, subjects performed blocks of repeated knee extension-flexion alternating with rest blocks, each 15 seconds long. The patient group mean images at the week 0 examination showed significant compensatory spatial enlargement of bilateral frontoparietal sensorimotor cortices when compared to controls, whereas the results of the second examination showed significant contraction of previously activated areas with no significant difference from HCs. At the final examination, the activation areas expanded back close to their original volume, in association with the disappearance Local administration of botulinum neurotoxin type A (BoNT-A) is becoming the preferred treatment for focal spasticity, a movement disorder commonly occurring in multiple sclerosis (MS). In this study, 4 out of 10 enrolled MS patients with leg spasticity and 5 healthy controls (HCs) were included. In the patient group, the fMRI examination was performed three times: before the BoNT-A administration and at the week 4 and week 12 visits after injection. During all the examinations, subjects performed blocks of repeated knee extension-flexion alternating with rest blocks, each 15 seconds long. The patient group mean images at the week 0 examination showed significant compensatory spatial enlargement of bilateral frontoparietal sensorimotor cortices when compared to controls, whereas the results of the second examination showed significant contraction of previously activated areas with no significant difference from HCs. At the final examination, the activation areas expanded back close to their original volume, in association with the disappearance.
Miejscowe skurcze toniczne to powszechnie spotykany objaw stwardnienia rozsianego (łac. sclerosis multiplex, SM). Do ich zwalczania coraz częściej stosowany jest zastrzyk domięśniowy botuliny typu A. Do analizy statystycznej zaakceptowaliśmy 4 z 10 badanych pacjentów z SM i spastycznością kończyn dolnych oraz 5 zdrowych wolontariuszy. Pacjenci zostali poddani badaniu fMRI trzykrotnie: w tygodniu przed zastrzykiem botuliny A, a następnie w 4. i 12. tygodniu po iniekcji. Podczas badań fMRI probanci wykonywali zginanie i prostowanie stawu kolanowego według planu blokowego, przy czym faza czynna zamieniała się z fazą spoczynku w 15-sekundowych odstępach. Obraz przeciętnej aktywacji pacjentów podczas pierwszej sesji wskazywał, w porównaniu z grupą kontrolną, na istotny wzrost aktywacji obustronnej kory czuciowo-ruchowej płatu czołowego i ciemieniowego. Podczas drugiej sesji w 4. tygodniu aktywacja zmalała do tego stopnia, że statystycznie nie różniła się od zdrowej kontroli. Z kolei w obrazach trzeciej sesji po 12 tygodniach odnotowano w związku z wygaśnięciem efektu botuliny A ponowny wzrost aktywacji niemal do objętości pierwotnej. Wnioski: Stwierdzamy, że aktywacja kory ruchowej odzwierciedla zmiany w obwodowym układzie nerwowym zachodzące podczas leczenia za pomocą botuliny A, w czym prawdopodobnie pośredniczą zmiany w aferentacji. Jest to nowe odkrycie, aczkolwiek nie wykracza poza stwierdzenia podobnych badań przeprowadzonych innymi metodami.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2011, 11, 4; 251-256
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół zmęczeniowy, depresja i zaburzenia funkcji poznawczych – podstawowe czynniki zmieniające jakość życia chorych ze stwardnieniem rozsianym
Fatigue syndrome, depression and cognitive dysfunction – basic factors changing quality of life of patients with multiple sclerosis
Autorzy:
Palasik, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058233.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cognitive functions
depression
fatigue syndrome
multiple sclerosis
quality of life
stwardnienie rozsiane
funkcje poznawcze
depresja
zespół zmęczeniowy
jakość życia
Opis:
Fatigue syndrome, depression and cognitive function impairment are very frequent in multiple sclerosis. Investigations of symptoms of these disturbances were not examined routine. They require time and clinical experience. These sufferings can step out on every stage of the disease, also outdistancing physical symptoms, as well in clinically isolated syndrome. Unfortunately, they undergo remission seldom. Fatigue syndrome is one of the most frequent and the most serious problem in multiple sclerosis. It is the cause of serious motor and mental handicap and intellectual, the causing the greater depth the disability and deterioration quality of life. Moreover, it is unusually difficult to clinically effective treatment. The impairment of cognitive functions, and especially the fresh memory, belongs to deficits observed already in initial phase of disease. Depression among the patient with multiple sclerosis is result of many complicated processes. It can be result of chronicity of disease, as also the lack of possibility of effective treatment and the unforeseeable course of the disease or the effect of therapy of disease. Depression is intensified at the beginning of the disease, mainly in the relapsing-remitting form and influences on negative perceptions of neurological symptoms of the disease. It poorly correlates with clinical severity of multiple sclerosis. Fatigue syndrome, depression and cognitive function impairment more often were observed in primary progressive form of the disease than in relapsing-remitting, although this has not been a constant finding.
Zespół zmęczeniowy, depresja i zaburzenia funkcji poznawczych bardzo często występują u chorych ze stwardnieniem rozsianym. Badań tych zaburzeń nie wykonuje się rutynowo – wymagają czasu i doświadczenia klinicznego. Dolegliwości te mogą pojawiać się na każdym etapie choroby, także wyprzedzając objawy fizykalne, jak również przy zespole klinicznie izolowanym. Niestety, rzadko ulegają remisji. Zespół zmęczeniowy należy do najczęstszych i najpoważniejszych dolegliwości zgłaszanych przez chorych ze stwardnieniem rozsianym. Jest przyczyną poważnego upośledzenia ruchowego i umysłowego, powodując pogłębienie inwalidztwa i pogorszenie jakości życia tych osób. Ponadto jest niezwykle trudny do skutecznego, czyli efektywnego klinicznie, leczenia. Zaburzenia funkcji poznawczych, a zwłaszcza pamięci świeżej, należą do deficytów obserwowanych już w początkowej fazie choroby. Depresja u osób ze stwardnieniem rozsianym jest wynikiem szeregu złożonych procesów. Może wynikać z samej świadomości przewlekłości procesu chorobowego, jak również z braku możliwości wyleczenia i nieprzewidywalnego przebiegu schorzenia lub też być efektem terapii choroby. Depresja jest szczególnie nasilona w pierwszym etapie, głównie w postaci przebiegającej z rzutami, i wpływa na negatywny odbiór zaburzeń neurologicznych powodujących pojawienie się niesprawności. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy kliniczną aktywnością choroby a stopniem zaawansowania wymienionych powyżej zaburzeń. Zespół zmęczeniowy, depresję i zaburzenia funkcji poznawczych częściej obserwuje się w formach przewlekle postępujących choroby, zwłaszcza pierwotnie postępującej, niż w postaci przebiegającej z rzutami, niemniej ostatnio obserwacje te są coraz częściej dyskutowane.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 4; 267-271
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół demielinizacyjny z obecnymi przeciwciałami anty-MOG. Opis przypadku
Demyelinating syndrome with the presence of anti-MOG antibodies. A case report
Autorzy:
Wencel-Warot, Agnieszka
Kemnitz, Paweł
Steinborn, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026072.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
Proces demielinizacyjny
stwardnienie rozsiane
przeciwciała anty-MOG
leczenie immunomodulacyjne
Demyelinating process
multiple sclerosis
anti-MOG antibodies
immunomodulatory treatment
Opis:
Proces demielinizacyjny to jedna z przyczyn występowania deficytów neurologicznych także w populacji dziecięcej. Nie jest to proces jednorodny i wymaga szczegółowej diagnostyki, również tej różnicowej. W niektórych przypadkach postawienie diagnozy wiąże się z wykonaniem wielu badań i długotrwałą obserwacją pacjenta. Jest to tym bardziej istotne, że dopiero postawienie właściwego rozpoznania jest związane z optymalną terapią pacjenta. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjentki, u której rozpoznano proces demielinizacyjny z obecnymi przeciwciałami anty-MOG.
The demyelinating process is one of the causes of neurological deficits also in the pediatric population. It is not a homogeneous process and requires detailed diagnostics, including differential diagnosis. In some cases making a diagnosis involves carrying out many tests and prolonged observation of the patient. This is all the more important as only the correct diagnosis is associated with optimal patient therapy. This paper presents the case of a patient diagnosed with demyelination with anti-MOG antibodies present.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2020, 29, 59; 97-102
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie programów komputerowych w rehabilitacji neuropsychologicznej dysfunkcji poznawczych u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym
Implementation of computer programs in neuropsychological rehabilitation of cognitive impairment in SM patients
Autorzy:
Tyburski, Ernest
Mak, Monika
Korwin-Piotrowska, Karolina
Potemkowski, Andrzej
Stencelewicz, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053573.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
rehabilitacja neuropsychologiczna
stwardnienie rozsiane
zaburzenia poznawcze
depresja
neuroplastyczność
neuropsychological rehabilitation
sclerosis multiplex
cognitive impairment
depression
neuroplasticity
Opis:
In the clinical picture of sclerosis multiplex (SM) the neurological functioning of patients is affected, besides the neurological symptoms, by neuropsychological symptoms, which include emotional disturbances, cognitive dysfunction, and personality factors. Memory, attention or executive functions disturbances affect reduction of adaptability, which play a key role in the quality of life of patients. Prevalence studies using large, community and clinical samples indicate that roughly 45–60% of patients with SM are cognitively impaired. Cognitive disorders with mobility disabilities may hinder daily functioning, often they become obstacle to take life tasks, so there is a need to develop new and effective rehabilitation programs for this group of patients. Neuropsychological rehabilitation of patients with SM is covered by the various types of impacts, especially reduction of cognitive deficits as much as possible. There is increasingly use of computer programs to cognitive trainings in neuropsychologist work. The basis for this type of impact is evidence of neuroplastic changes in people with SM. The greatest therapeutic effects are achieved through the cooperation of an interdisciplinary team, including neurologist, psychiatrist, neuropsychologist and physiotherapist. Obtaining such assistance by patients with SM still remains difficult in Poland. An example illustrating the effective usage of neuropsychological rehabilitation with the help of computer programs is a case study of a patient with SM.
W obrazie klinicznym stwardnienia rozsianego (łac. sclerosis multiplex, SM) na funkcjonowanie chorych wpływają – poza objawami neurologicznymi – współwystępujące objawy neuropsychologiczne, do których zalicza się zaburzenia emocjonalne i dysfunkcje poznawcze oraz czynniki osobowościowe. Dysfunkcje w sferze procesów uwagi, funkcji wykonawczych czy pamięci mają wpływ na zmniejszenie zdolności adaptacyjnych, które są kluczowe dla jakości życia chorych. W badaniach dużych grup klinicznych udowodniono obecność dysfunkcji poznawczych u 40–65% pacjentów. Najczęściej na SM zapadają osoby młode, u których dysfunkcje ruchowe i zaburzenia poznawcze mogą utrudniać codzienne funkcjonowanie, a często też stają się przeszkodą w podejmowaniu zadań życiowych. Dlatego też istnieje potrzeba opracowania nowych i skutecznych programów rehabilitacyjnych dla tej grupy chorych. Rehabilitacja neuropsychologiczna pacjentów z SM obejmuje różnego rodzaju oddziaływania, których celem jest leczenie dysfunkcji poznawczych. W pracy neuropsychologa coraz częściej jako narzędzie terapeutyczne wykorzystuje się programy komputerowe służące do treningów poznawczych. Podstawą dla tego typu oddziaływań są dowody świadczące o zmianach neuroplastycznych u osób ze stwardnieniem rozsianym. Największe efekty terapeutyczne osiąga się jednak dzięki współpracy zespołu interdyscyplinarnego, w którego skład powinni wchodzić neurolog, psychiatra, neuropsycholog oraz rehabilitant. W Polsce uzyskanie takiej pomocy przez pacjentów z SM jest nadal bardzo trudne. Przykładem obrazującym skuteczne zastosowanie rehabilitacji neuropsychologicznej za pomocą programów komputerowych jest studium przypadku chorego ze stwardnieniem rozsianym.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 2; 136-144
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie egzoszkieletów w rehabilitacji ruchowej u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym
Application of exoskeletons in motor rehabilitation in patients with multiple sclerosis
Autorzy:
Adamczyk, Dominika
Jankowski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2063768.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Międzynarodowe Stowarzyszenie na rzecz Robotyki Medycznej
Tematy:
rehabilitacja ruchowa
stwardnienie rozsiane
egzoszkielety
motor rehabilitation
multiple sclerosis
exoskeletons
Opis:
Stwardnienie rozsiane (SM) jest schorzeniem neurologicznym prowadzącym często do inwalidztwa, dlatego w jego leczeniu dużą rolę odgrywa rehabilitacja. Zarówno neurolodzy jak i fizjoterapeuci szukają najlepszych metod, by poprawić stan neurologiczny chorych na SM. Naprzeciw tym potrzebom wychodzą nowoczesne technologie, oferując innowacyjne rozwiązanie – egzoszkielety. W artykule przedstawiono przegląd wybranych egzoszkieletów stosowanych w neurorehabilitacji wraz z najnowszymi doniesieniami naukowymi o efektach przeprowadzanej z ich użyciem terapii u pacjentów z diagnozą stwardnienia rozsianego.
Multiple sclerosis (MS) is a neurological disease that often leads to disability, therefore rehabilitation plays a significant role in its treatment. Both neurologists and physical therapists are searching for the best methods to improve the neurological condition of people with MS. Modern technologies meet these needs, offering an innovative solution – exoskeletons. The article presents an overview of selected exoskeletons used in neurorehabilitation together with the latest scientific reports on the effects of therapy performed using exoskeletons in patients diagnosed with multiple sclerosis.
Źródło:
Medical Robotics Reports; 2020, 8/9; 41--46
2299-7407
Pojawia się w:
Medical Robotics Reports
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie biofeedbacku w rehabilitacji neurologicznej
Use of biofeedback in neurological rehabilitation
Autorzy:
Kwolek, Andrzej
Podgórska, Justyna
Rykała, Justyna
Leszczak, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437806.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
biofeedback
neurorehabilitacja
udar mózgu
stwardnienie rozsiane
choroba Parkinsona
neurorehabilitation
brain stroke
multiple sclerosis
Parkinson’s disease
Opis:
Artykuł zawiera przegląd badań i wybranych rozwiązań zastosowania biofeedbacku we współczesnej neurorehabilitacji. Ich problematyka dotyczy osób dotkniętych chorobami neurologicznymi. Badania te wykonywane są coraz częściej, a zatem doniesienia naukowe, które są coraz liczniejsze wskazują na fakt, iż w dziedzinie neurorehabilitacji, w tym również poznawczej, odpowiednio skonstruowane programy terapeutyczne mogą poprawiać wyniki leczenia w przypadku wielu chorób neurologicznych. Dlatego coraz częściej dochodzi do „wzbogacania” tzw. tradycyjnego modelu postępowania o nowe metody terapeutyczne, czy udoskonalony sprzęt rehabilitacyjny. Wszystkie te modyfikacje mają na celu jak najszybszy powrót pacjenta do pełnej sprawności lub pełne wykorzystanie jego szeroko rozumianego potencjału funkcjonalnego. A zatem metoda biofeedbacku z powodzeniem powinna być stosowano nie tylko jako rozszerzenie standardowego postępowania terapeutycznego, ale również w wielu wypadkach powinna stać się jego integralną częścią. Dlatego też można stwierdzić, iż wiele z zaprezentowanych rozwiązań należy wprowadzić do nowoczesnego modelu postępowania z pacjentem neurologicznym.
This article includes a review of research and chosen solutions of use of biofeedback in contemporary neurorehabilitation. Their subject matter concerns persons suffering from neurological diseases. These kinds of research are performed increasingly, so the scientific reports that are more and more numerous indicate the fact that properly constructed therapeutic programs may improve the treatment results in case of many neurological problems in the field of neurorehabilitation, also the cognitive one. Therefore, so called traditional model of procedure is often “enriched” with new therapeutic methods or improved rehabilitation equipment. All these modifications aim at the faster recovery of patient or full use of his/her widely understood functioning potential. As one can see, the biofeedback method should be successfully used not only as an expansion of standard therapeutic procedure but in many cases also as its integral part. Therefore, one can state that many of the presented solutions shall be implemented to the contemporary model of proceeding with neurological patient.
Źródło:
Medical Review; 2013, 3; 379-388
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia słuchu w praktyce neurologa
Hearing disturbances in neurologist clinical practice
Autorzy:
Konarska-Król, Maria
Kacperska, Magdalena Justyna
Jastrzębski, Karol
Radek, Maciej
Tomasik, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053263.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
zaburzenia słuchu
zaburzenia krążenia mózgowego
nagły niedosłuch czuciowo-nerwowy
guzy
kąta mostowo-móżdżkowego
choroby kości
choroby zakaźne
stwardnienie rozsiane
urazy głowy
uraz ciśnieniowy
choroby genetyczne
choroba ménière’a
leki ototoksyczne
hearing impairment
cerebrovascular disease
sudden sensorineural hearing loss
pontine angle
tumours-brain
bone disease
infectious disease
multiple sclerosis
brain injury
barotrauma
genetic disease
meniere’s disease
ototoxic drugs
Opis:
Hearing is one of the most important human senses closely associated with the organ of hearing and balance. Patients with sudden hearing loss sometimes report ear fullness, tinnitus or vertigo. Hearing disturbances is a very unpleasant sensation lowering the quality of life. Sudden hearing loss is mostly caused by otologic diseases but also disturbances of brain circulation, brain injury, viral (mumps, rubella, herpes zoster) and bacterial infections, bone diseases, bone tumours, 8th nerve tumours, genetic disorders, autoimmune diseases (e.g. multiple sclerosis), ototoxic medications and many others. Hearing disorders are generally divided into central and peripheral, the latter divided into conductive and perceptive. Deafness is a worrying symptom not only for the patient but also for a clinical neurologist. Diagnosis is based on the past history, physical examination, both otolaryngological and neurological, diagnostic investigations, audiological investigation, atrial excitability testing (caloric tests, electronystagmography) depending on clinical indications, neuroradiological investigations, brainstem auditory evoked potentials, blood tests and others, which enables instituting a proper treatment.
Słuch to jeden z najważniejszych zmysłów człowieka, ściśle związany z narządem słuchu i równowagi. Nagłe lub szybko postępujące upośledzenie słuchu, któremu mogą towarzyszyć szumy uszne, uczucie zatkania ucha czy zawroty głowy, jest dla pacjenta nieprzyjemne i w dużym stopniu obniża jakość jego życia. Wśród przyczyn nagłych zaburzeń słuchu wymienia się przede wszystkim choroby laryngologiczne, ale też zaburzenia krążenia mózgowego, urazy czaszkowo-mózgowe, infekcje wirusowe (wirusy świnki, różyczki, półpaśca) i bakteryjne, choroby kości, guzy nerwu VIII, choroby genetyczne, schorzenia o podłożu autoimmunologicznym (np. stwardnienie rozsiane), leki ototoksyczne i wiele innych. Zaburzenia słuchu dzielimy na ośrodkowe i obwodowe, te drugie natomiast – na przewodzeniowe i odbiorcze. Głuchota jest objawem bardzo niepokojącym nie tylko dla pacjenta, lecz także dla neurologa. W jej przypadku kluczową rolę odgrywają: wywiad, badanie przedmiotowe, w tym badanie otolaryngologiczne, neurologiczne i audiologiczne, badanie pobudliwości przedsionków (próby kaloryczne, elektronystagmografia) oraz – w zależności od wskazań klinicznych – badania neuroobrazowe, badanie słuchowych potencjałów wywołanych z pnia mózgu, badania laboratoryjne krwi i inne, a następnie podjęcie właściwego leczenia.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 1; 61-69
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia psychiczne w stwardnieniu rozsianym
Psychiatric disorders in multiple sclerosis
Autorzy:
Florkowski, Antoni
Chmielewski, Henryk
Gałecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058494.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anxiety
cognitive impairment
depressive disorder
emotional disorders
fatigue
multiple sclerosis
depresja
lęk
zaburzenia emocjonalne
zmęczenie
zaburzenia funkcji poznawczych
stwardnienie rozsiane
Opis:
Multiple sclerosis is chronic and progressive disorder of central nervous system, in which different psychiatric diagnosis comorbit in 75% with neurological symptoms. The reasons of depressive disorders are still not precisely known. Psychiatric disorders are often comorbid with neurological disorders and also influence diagnosis and treatment, more often than in other somatic illnesses. It is worth to emphasize that psychic disturbances are a consequence of neurological disorders but can also be primary sign of the disease. Especially emotional disorders and cognitive impairment are characteristic to patients with multiple sclerosis. Emotional, behavioural disorders and cognition dysfunction are often a result of pharmacotherapy of neurological disorders. Psychiatric disorders are often met in patients with autoimmunological disorders, what is more corticosteroid treatment may worsen the symptoms. Depressive disorders, especially serious and moderate episodes, occur twice more frequent than in general population. Following some authors patients suffering from multiple sclerosis and psychiatric disorders present deeper cognitive function impairment, poorer life quality and motor abilities as well as have worse treatment response. Although cognitive functions’ worsening occurs in half number of multiple sclerosis patients, dementia appears in few cases. Psychiatric disorders commonly comorbit with multiple sclerosis have adverse influence on everyday functioning.
Stwardnienie rozsiane jest przewlekle postępującym schorzeniem ośrodkowego układu nerwowego, w którym dolegliwościom i objawom neurologicznym u około 75% pacjentów towarzyszą różne zaburzenia psychiczne. Do chwili obecnej nie ustalono jednoznacznie przyczyn depresji u chorych na stwardnienie rozsiane. Ponieważ zaburzenia psychiczne współistnieją w schorzeniach neurologicznych o wiele częściej niż w innych chorobach somatycznych, dosyć często wywierają wpływ na rozpoznanie i leczenie. Należy także pamiętać, że niektóre zaburzenia psychiczne mogą być powikłaniem schorzeń neurologicznych lub też stanowić objaw pierwotny choroby. Dotyczy to szczególnie zaburzeń emocjonalnych i funkcji poznawczych u chorych na stwardnienie rozsiane. Objawy dotyczące zaburzeń emocjonalnych i zachowania oraz zaburzeń funkcji poznawczych mogą być następstwem prowadzonego leczenia farmakologicznego schorzeń neurologicznych. Objawy psychiczne często występują u chorych na schorzenia autoimmunologiczne, dodatkowo stosowane u tych pacjentów leczenie kortykosteroidami może zaostrzać te objawy. Zaburzenia depresyjne, w tym epizody ciężkie i umiarkowane depresji, występują u chorych na stwardnienie rozsiane dwukrotnie częściej niż w populacji ogólnej. W ocenie niektórych autorów pacjenci ze stwardnieniem rozsianym i współwystępującymi zaburzeniami depresyjnymi wykazują głębsze upośledzenie funkcji poznawczych, prezentują gorszą jakość życia, mają większy stopień niepełnosprawności pod względem ruchowym oraz gorzej reagują na leczenie. Jakkolwiek zaburzenia funkcji poznawczych pojawiają się u połowy pacjentów chorujących na stwardnienie rozsiane, to jednak proces otępienny występuje u nielicznych osób z tym schorzeniem. Występujące dosyć powszechnie w przebiegu stwardnienia rozsianego objawy psychiczne wpływają niekorzystnie na codzienne funkcjonowanie tych chorych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 4; 264-266
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wzrastające występowanie stwardnienia rozsianego u kobiet ma związek z paleniem papierosów
Increasing occurrence of multiple sclerosis in women is linked with cigarette smoking
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053620.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
gender ratio
multiple sclerosis
prevention
smoking
stwardnienie rozsiane
wskaźnik płci
palenie papierosów
zapobieganie
Opis:
Introduction: Reasons of increasing multiple sclerosis (MS) occurrence in women are unclear, although infection with Epstein-Barr virus and smoking were taken into consideration. The current study investigates relation between smoking and increasing occurrence of MS in women. Method: The female to male ratio (FMR) in smokers of the general population was correlated to FMR in 10 272 (M – 4367, F – 5905) MS patients, who died in the years 1982–2008 in Poland. The ratio of F:M in expected MS patients, who smoked cigarettes and died over 27 years, was also correlated to FMR in smoking general population. Data concerning deceased MS assemblage was received from the Central Statistical Office and information on prevalence of smoking was obtained from the Centre of Oncology in Warsaw. Correlation test by Pearson and linear regression test were used in the study. Results: Annual FMR in 10 272 MS patients was growing in Poland from 1.12 to 1.37 over the years 1982–2008; correlation coefficient r with calendar year was 0.548, p < 0.01. Significant correlation was found between the gender-specific smoking ratio in the general population and the sex-specific ratio in MS assemblage during 27 years: r = 0.595, p = 0.003. Strong correlation was ascertained between the F:M ratio in smoking general population and expected smokers with MS, who died over 3 decades; r = 0.882, p = 0.01-7. The result corresponded to close link between the F:M ratio in MS assemblage and in expected cohort of smokers with MS: r = 0.809, p = 0.01-5. Noteworthy was significant correlation of FMR in expected MS smokers with calendar year (1982–2008): r = 0.794, p < 0.001. Results indicate that the higher was the F:M ratio in cigarette smoking general population, the more increased was the F:M ratio in MS assemblage. Conclusions: The F:M ratio in MS calculated according to year of death increased significantly over 3 decades in Poland. The increasing occurrence of MS in women showed association with F:M smoking proportion in the general population. Growing occurrence of MS in women was at least in part linked with cigarette smoking.
Wprowadzenie: Przyczyny wzrastającego występowania stwardnienia rozsianego (sclerosis multiplex, SM) u kobiet nie są jasne, aczkolwiek brano pod uwagę zakażenie wirusem Epsteina-Barr i palenie papierosów. Przedstawione badanie dotyczy relacji między paleniem papierosów i rosnącą częstością SM u kobiet. Metoda: Wskaźnik K:M (WKM) wśród palaczy w ogólnej populacji skorelowano z WKM 10 272 (M – 4367, K – 5905) chorych z SM w Polsce zmarłych w latach 1982–2008. Badano również korelację między wskaźnikiem płci wśród palaczy w ogólnej populacji i wśród oczekiwanych chorych z SM, którzy palili papierosy i zmarli w ciągu 27 lat. Dane dotyczące zbiorowości z SM otrzymano z Głównego Urzędu Statystycznego, a informację o rozpowszechnieniu palenia papierosów w ogólnej populacji – z Zakładu Epidemiologii Centrum Onkologii w Warszawie. W badaniu zastosowano test Pearsona i test liniowej regresji. Wyniki: Roczny WKM 10 272 chorych zmarłych z SM w Polsce wzrósł z 1,12 do 1,37 (1982–2008); współczynnik korelacji z rokiem kalendarzowym był istotny: r = 0,548, p < 0,01. Stwierdzono znamienną korelację p omiędzy swoistym dla płci WKM wśród palących w ogólnej populacji i wskaźnikiem K:M w zbiorowości z SM w ciągu 27 lat: r = 0,595, p = 0,003. Silną korelację znaleziono między wskaźnikami K:M palaczy papierosów w ogólnej populacji i oczekiwanych chorych na SM, którzy palili papierosy: r = 0,882, p = 0,01-7. Ustalono ścisłą zależność między wskaźnikami K:M w zbiorowości SM i w kohorcie oczekiwanych chorych z SM, którzy palili papierosy: r = 0,809, p = 0,01-5. Obliczono korelację między wskaźnikiem K:M w kohorcie oczekiwanych chorych palących papierosy, którzy zmarli z SM, i kalendarzowym rokiem (1982–2008): r = 0,794, p < 0,001. Wyniki wskazują, że im większa była proporcja K do M palących papierosy w ogólnej populacji, tym liczniejszy był wskaźnik K do M w zbiorowości chorych zmarłych z SM. Wnioski: Wskaźnik K:M w SM obliczony według roku zgonu istotnie wzrósł w Polsce w ciągu trzech dekad. Rosnące występowanie SM u kobiet wykazało asocjację z proporcją K:M palących papierosy w ogólnej populacji. Wzrastające występowanie SM u kobiet przynajmniej w części wiązało się z paleniem papierosów.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 4; 267-274
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyznaczniki wczesnej adaptacji do stwardnienia rozsianego
Autorzy:
Różycka, Jagoda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129071.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
adaptacja
jakość życia
prężność
stwardnienie rozsiane
Opis:
Celem prezentowanych badań było ustalenie istotnych wyznacz-ników procesu przystosowania do stwardnienia rozsianego wśród pacjentów. Badaniom poddano 40 osób z wczesną diagnozą choroby. Wykorzystano Skalę SPP-25, Skalę AIS, Skalę HADS i Skalę MSIS. Uzyskane wyniki wskazują na dobre przystosowanie badanych osób do stwardnienia rozsianego w postaci umiarko-wanego poziom akceptacji choroby oraz wysokiego poziomu jakości życia oraz dobrego funkcjonowania emocjonalnego. Prężność jako zmienna psychologiczna okazała się istotnym czynnikiem sprzyjającym adaptacji w zakresie zdolności do tolerowania niepowodzeń, mobilizacji w trudnych chwilach oraz optymistycz-nego nastawienia do życia. Wyniki omawiane są w kontekście pomocy psycholo-gicznej dla wybranej grupy pacjentów.
Źródło:
Polskie Forum Psychologiczne; 2019, XXIV, 3; 334-355
1642-1043
Pojawia się w:
Polskie Forum Psychologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies