Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Stwardnienie rozsiane" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 121
Tytuł:
Rola rzutów oraz zasady stosowania glikokortykosteroidów w stwardnieniu rozsianym
Use of glucocorticosteroids in the management of multiple sclerosis relapses
Autorzy:
Mirowska-Guzel, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030205.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
glikokortykosteroidy
pseudorzut
rzut
stwardnienie rozsiane
Opis:
Multiple sclerosis is a chronic demyelinating disease of the central nervous system. At diagnosis, about 85% of patients with multiple sclerosis have a relapsing-remitting form of the disease. Relapses are the typical multiple sclerosis manifestation, yet their frequency during the disease’s course is variable and unpredictable. Usually at the disease onset relapse symptoms resolve totally, whereas in the later period relapses leave permanent residual neurological deficits. Neurological worsening in the course of multiple sclerosis may have aetiology other than relapse. Recurrence of pre-existing symptoms of multiple sclerosis in the context of infection or stress is termed a pseudo-relapse. Glucocorticosteroids are used to improve neurological recovery after a relapse. In the light of the current knowledge they act exclusively to counteract the symptoms, and do not affect disability progression in long-term observation, nor do they prevent subsequent relapses. The use of glucocorticosteroids is not necessary with every case of neurological worsening. Other reasons for exacerbation or occurrence of symptoms should be excluded, such as infection, stress or disease fluctuation. Benefits and risk, including adverse effects, comorbidities and contraindications should be considered before applying glucocorticosteroids for multiple sclerosis relapses. There is no universal dosing regimen. The article presents general rules for glucocorticosteroid use in multiple sclerosis, discussing its advantages and limitations.
Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. W około 85% przypadków początkowo przebiega z rzutami i remisjami. Rzuty są typowym objawem stwardnienia rozsianego, ale częstość ich występowania w przebiegu choroby jest zmienna i nieprzewidywalna. We wczesnej fazie stan neurologiczny pacjenta po rzucie zwykle niemal całkowicie się poprawia; w późniejszych etapach kolejne rzuty mogą pozostawiać objawy resztkowe. Nie każde pogorszenie stanu neurologicznego jest rzutem. Może ono bowiem wynikać z infekcji lub być reakcją na stres – określa się je wtedy mianem „pseudorzutu”. W celu łagodzenia nasilenia i następstw rzutów oraz przyspieszania poprawy stanu neurologicznego stosuje się glikokortykosteroidy. Z dotychczas opublikowanych obserwacji i badań wynika, że leki te mają wyłącznie działanie objawowe i nie wpływają na postęp niepełnosprawności w obserwacji odległej. Nie zapobiegają także kolejnym rzutom choroby. Glikokortykosteroidy nie muszą być podawane w przypadku każdego podejrzenia rzutu. Przed ich wdrożeniem należy wykluczyć inne przyczyny pogorszenia stanu neurologicznego, rozważyć korzyści oraz potencjalne ryzyko związane z chorobami współistniejącymi i przeciwwskazaniami. Wobec braku konsensusu dotyczącego wyboru preparatu, drogi podania i czasu trwania kuracji stosuje się różne schematy leczenia. Nie ma dowodów na to, że rodzaj preparatu, dawka i droga podania wpływają na skuteczność kliniczną glikokortykosteroidów. W artykule przedstawiono zasady podawania tych leków w stwardnieniu rozsianym, korzyści z tego wynikające i ograniczenia terapii.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 3; 131-135
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena poziomu zmęczenia u chorych na stwardnienie rozsiane w zależności od formy klinicznej choroby
Autorzy:
Garczyński, Wojciech
Lubkowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552137.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
zmęczenie
stwardnienie rozsiane
forma kliniczna SM
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2015, 1; 11-14
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyznaczniki wczesnej adaptacji do stwardnienia rozsianego
Autorzy:
Różycka, Jagoda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129071.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
adaptacja
jakość życia
prężność
stwardnienie rozsiane
Opis:
Celem prezentowanych badań było ustalenie istotnych wyznacz-ników procesu przystosowania do stwardnienia rozsianego wśród pacjentów. Badaniom poddano 40 osób z wczesną diagnozą choroby. Wykorzystano Skalę SPP-25, Skalę AIS, Skalę HADS i Skalę MSIS. Uzyskane wyniki wskazują na dobre przystosowanie badanych osób do stwardnienia rozsianego w postaci umiarko-wanego poziom akceptacji choroby oraz wysokiego poziomu jakości życia oraz dobrego funkcjonowania emocjonalnego. Prężność jako zmienna psychologiczna okazała się istotnym czynnikiem sprzyjającym adaptacji w zakresie zdolności do tolerowania niepowodzeń, mobilizacji w trudnych chwilach oraz optymistycz-nego nastawienia do życia. Wyniki omawiane są w kontekście pomocy psycholo-gicznej dla wybranej grupy pacjentów.
Źródło:
Polskie Forum Psychologiczne; 2019, XXIV, 3; 334-355
1642-1043
Pojawia się w:
Polskie Forum Psychologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktywność peroksydazy glutationowej (GSH-Px) i katalazy (Kat) płytek krwi w okresie rzutu stwardnienia rozsianego
Autorzy:
Fijałkowski, Paweł.
Kędziora, Józef.
Chmielewski, Henryk.
Lisiewicz, Janusz.
Powiązania:
Biuletyn Wojskowej Akademii Medycznej 1997, Suplement IV, z. 31, s. 37-[42]
Data publikacji:
1997
Tematy:
Układ nerwowy ośrodkowy choroby
Stwardnienie rozsiane
Opis:
Tab.; Bibliogr.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Neuropatia nerwu wzrokowego w przebiegu stwardnienia rozsianego i innych chorób neurodegeneracyjnych – metody postępowania diagnostyczno-terapeutycznego
Optic neuropathy in multiple sclerosis and other neurodegenerative diseases – diagnostics and therapeutic procedures
Autorzy:
Karolczak-Kulesza, Małgorzata
Karolczak-Tomkiewicz, Agnieszka
Chlebowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927424.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
choroby neurodegeneracyjne
neuropatia nerwu wzrokowego
stwardnienie rozsiane
Opis:
Etiologia stwardnienia rozsianego (SM, sclerosis multiplex) i innych chorób neurodegeneracyjnych jest bardzo złożona. Może się wiązać z wieloma czynnikami działającymi jednocześnie lub kaskadowo. Istotę choroby stanowi wieloogniskowe rozsiane uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (OUN), które powoduje zróżnicowane objawy neurologiczne i okulistyczne. Częstość występowania wynosi 50/10^5–100/10^5 w zależności od szerokości geograficznej. Schorzenia neurodegeneracyjne zależnie od lokalizacji ognisk procesu chorobowego mogą dawać szereg zróżnicowanych objawów okulistycznych. Autorzy przestawiają współczesne spojrzenie na możliwości postępowania diagnostyczno- terapeutycznego u pacjentów z chorobami neurodegeneracyjnymi ze szczególnym uwzględnieniem chorych z neuropatią nerwu wzrokowego w przebiegu SM, podkreślając rolę okulisty i kładąc ogromny nacisk na znaczenie współpracy wielospecjalistycznej w ustalaniu właściwego rozpoznania.
The etiology of multiple sclerosis (MS) and other neurodegenerative diseases is very complex, thus it may be associated with multiple factors operating simultaneously or in cascade scheme. The essence of the disease is multifocal scattered damage to the central nervous system (CNS). The MS incidence varies 50/10^5–100/10^5 depending on latitude. Neurodegenerative diseases, dependent on the location of pathological focus areas, can produce a number of diverse ophthalmic symptoms. The authors present a contemporary look at the possibilities of diagnostic and therapeutic procedures in patients with selected neurodegenerative diseases, with particular attention to patients with optic neuropathy, in the course of MS, by emphasizing the role of ophthalmologist care and accentuating the importance of multidisciplinary co operation in making a correct diagnosis.
Źródło:
OphthaTherapy; 2018, 5, 3; 187-193
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ żeńskich hormonów płciowych na rozwój i przebieg kliniczny stwardnienia rozsianego i jego modeli doświadczalnych
The role of female sex hormones in multiple sclerosis and its animal models
Autorzy:
Śmietanka, Kaja
Bielecki, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030021.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
estrogeny
hormony płciowe
progestageny
płeć
stwardnienie rozsiane
Opis:
Multiple sclerosis is a progressive disease of the central nervous system with a complex immunopathogenesis characterised by inflammation, demyelination and progressive loss of axons. In the studies on the complex and multifactorial pathophysiology of multiple sclerosis, an animal model of the experimental autoimmune encephalomyelitis plays an important role. Clinical and experimental data suggest autoimmune background of inflammatory responses in the central nervous system. Unfortunately, the pathology of multiple sclerosis is still not fully understood, and the currently available drugs are only able to inhibit the progression of the neurological deficits. Epidemiological data clearly show that gender significantly affects the incidence and course of multiple sclerosis. In both clinical and experimental studies, pregnancy and hormonal treatment with female sex hormones have been shown to influence the number of relapses and the progression of neurological deficits. Abundant data suggesting the role of both sex and pregnancy in multiple sclerosis gave rise to research on the role of sex hormones in this disease and new forms of treatment. In this paper, we have reviewed the available literature regarding the effects of female sex hormones on the course of multiple sclerosis, with particular emphasis on the role of estrogens and progestagens. Data from both clinical and experimental studies have been included. Estrogens and progestagens are the two most important groups of female steroid hormones. They are necessary for development of sex organs as well as for fertility and during pregnancy. It is known that these hormones are able to modulate the function of the immune system. In this review, we have focused not only on the immunomodulatory, but also on the neuroprotective and neuroregenerative role of estrogens and progestagens. We have also described the new therapeutic possibilities associated with the hormonal therapy targeting sex hormones.
Stwardnienie rozsiane jest postępującą chorobą ośrodkowego układu nerwowego o złożonej immunopatogenezie, w której występują zapalenie, uszkodzenie mieliny i utrata aksonów. W badaniach doświadczalnych nad patofizjologią stwardnienia rozsianego istotną rolę odgrywa model zwierzęcy – eksperymentalne autoimmunologiczne zapalenie mózgu i rdzenia. Badania kliniczne i doświadczalne wskazują na autoimmunologiczne tło zapalenia w tej chorobie. Niestety, przyczyny rozwoju stwardnienia rozsianego nie zostały dotąd w pełni poznane, a dostępne leki tylko hamują progresję objawów neurologicznych. Z badań epidemiologicznych jednoznacznie wynika, że płeć istotnie wpływa na zachorowalność, a także na przebieg stwardnienia rozsianego. Liczne dane wskazujące na ważną rolę zarówno płci, jak i ciąży były bodźcem do rozwoju badań nad rolą hormonów płciowych w tej chorobie oraz do poszukiwania nowych form terapii. W niniejszej publikacji dokonano przeglądu literatury omawiającej wpływ żeńskich hormonów płciowych, ze szczególnym uwzględnieniem estrogenów i progestagenów, na przebieg stwardnienia rozsianego. Pod uwagę wzięto dane z badań klinicznych i eksperymentalnych. Estrogeny i progestageny należą do najważniejszych żeńskich hormonów steroidowych. Są niezbędne do prawidłowego rozwoju i różnicowania narządów rozrodczych, a także do utrzymania płodności i ciąży. Od dawna znany jest wpływ tych hormonów na regulację odpowiedzi immunologicznej. W niniejszym opracowaniu szczególną uwagę poświęcono nie tylko działaniu immunomodulacyjnemu, ale również neuroprotekcyjnemu i neuroregeneracyjnemu żeńskich hormonów płciowych. Omówiono też nowe możliwości terapeutyczne związane z terapią hormonalną.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2017, 17, 1; 23-33
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie parametru number needed to treat w ocenie skuteczności terapii
The significance of NNT parameter for the evaluation of therapy effectiveness
Autorzy:
Potemkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030033.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
NNT
number needed to treat
stwardnienie rozsiane
Opis:
Clinical trials provide a practicing clinician with an abundance if not excess of data to draw on when comparing treatment methods and deciding the potentially optimal therapeutic option for a given patient. NNT, or number needed to treat, has been identified as one of the parameters useful for assessing the effectiveness of therapy. It represents the number of patients who must undergo a given health-care intervention instead of another one to see a difference in the effectiveness of obtaining a desired outcome within a set timeframe. NNT is a derivative of absolute risk reduction (ARR) or initial risk and its relative reduction. It represents the relative superiority of a given treatment. NNT is primarily used for comparing the advantages and disadvantages of alternative health-care interventions, and its assessment is important for estimating the clinical value of statistically significant clinical trial results. Utilization of NNT allows to predict therapy outcome both in terms of its effectiveness and tolerance. Also, clinical trial results presented in the form of NNT may be easily shared with patients, their families, and the institutions deciding the availability of a given drug. In multiple sclerosis, clinical trial results have been concerned with the impact of therapeutics on decrease of annualized relapse rate (ARR) and reduction of lesions visible in magnetic resonance images as well as slowing of disability progression. Analyses of first-line multiple sclerosis treatments reveal their NNT referred to prevention of relapses, disability progression and lesions in magnetic resonance image to vary significantly. Similar differences exist across NNT values established for second-line treatments or the oral therapies being currently introduced. The data clearly show that when evaluating clinical trial results, it is not enough to consider only given parameters, as they must all be critically and constructively analysed. NNT’s importance is also stressed as a clear parameter to be used for the evaluation of economic outcomes in healthcare.
Badania kliniczne dostarczają lekarzowi praktykowi nazbyt wielu danych, na których podstawie musi on porównać metody leczenia i wybrać tę potencjalnie najkorzystniejszą dla danego pacjenta. Za jedną z użytecznych miar oceny rezultatów terapii uznano number needed to treat – NNT. Parametr ten określa liczbę osób, które należy poddać jednej interwencji zamiast drugiej, aby zaobserwować różnicę w skuteczności uzyskiwania pożądanego wyniku w określonym horyzoncie czasowym. NNT jest pochodną bezwzględnej zmiany ryzyka lub ryzyka wyjściowego i jego zmiany względnej; obrazuje względną przewagę danego sposobu leczenia. NNT służy przede wszystkim do porównywania wad i zalet alternatywnych interwencji, a ocena tego wskaźnika jest ważna w szacowaniu wartości klinicznej istotnych statystycznie wyników badań klinicznych. Zastosowanie NNT pomaga przewidzieć efekt leczenia pod względem zarówno skuteczności, jak i tolerancji. Ponadto wyniki badań klinicznych przedstawione w formie NNT można przekazać chorym, ich rodzinom oraz instytucjom decydującym o dostępności konkretnego leku. W stwardnieniu rozsianym wyniki badań klinicznych dotyczyły wpływu leków na zmniejszenie rocznego wskaźnika rzutów i redukcję zmian w obrazach rezonansu magnetycznego oraz zahamowania progresji niepełnosprawności. W analizach leków pierwszej linii wartości NNT odniesione do przeciwdziałania rzutom, progresji niepełnosprawności i zmianom w rezonansie magnetycznym istotnie się różnią. Podobne różnice występują w przypadku wartości NNT dla leków drugiej linii czy obecnie wprowadzanych leków doustnych. Dane te pokazują, że w ocenie wyników badań klinicznych nie należy brać pod uwagę jedynie wybranych wskaźników – trzeba analizować je wszystkie w sposób konstruktywnie krytyczny. Podkreśla się także znaczenie NNT jako przejrzystego parametru, który może być wykorzystywany do oceny efektów ekonomicznych w ochronie zdrowia.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 4; 175-179
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stwardnienie rozsiane u dzieci – aspekty kliniczne i dylematy diagnostyczne
Multiple sclerosis in children – clinical aspects and diagnostic dilemmas
Autorzy:
Jamroz, Ewa
Paprocka, Justyna
Pietruszewski, Jerzy
Bojda, Anna
Betkiewicz, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437744.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
stwardnienie rozsiane
dzieci
diagnostyka
multiple sclerosis
children
diagnostics
Opis:
Wstęp. Stwardnienie rozsiane (SM) jest przewlekłą, nabytą chorobą demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. Patogeneza choroby nadal pozostaje nieznana, chociaż modele eksperymentalne dostarczają dowodów na temat podłoża zapalno- demielinizacyjnego. Szacowana częstość występowania SM wynosi 3.6 przypadków na 100 000 osobolat wśród kobiet oraz 2.0 u mężczyzn. Około 10% chorych doświadcza pierwszych objawów przed 18. rokiem życia. Diagnoza SM u osób dorosłych opiera się na kryteriach McDonalda, które obejmują objawy kliniczne, ocenę zmian w badaniach neuroobrazowych (MR głowy i rdzenia kręgowego), obecność prążków oligoklonalnych w płynie mózgowo-rdzeniowym oraz nieprawidłowe potencjały wywołane. Te kryteria są mniej przydatne w populacji dziecięcej, we wczesnych stadiach choroby. Postawienie prawidłowej diagnozy u młodszych pacjentów stanowi problem diagnostyczny, ponieważ objawy kliniczne mogą sugerować inną chorobę zapalno-demielinizacyjną lub neurometaboliczną. Cel pracy. Celem pracy była retrospektywna analiza obrazu klinicznego oraz wyników badań dodatkowych u dzieci z rozpoznanym stwardnieniem rozsianym w odniesieniu do aktualnie obowiązujących kryteriów. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 29 dzieci w wieku od 5 do 17 lat (wiek średni: 15lat) hospitalizowanych w Klinice Pediatrii i Neurologii Wieku Rozwojowego SUM w Katowicach w latach 2005–2010. Wyniki. U wszystkich dzieci rozpoznano postać rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego. Najczęściej występującymi pierwszymi objawami były zaburzenia ruchowe i czuciowe (52%). U 91% dzieci stwierdzono obecność prążków oligoklonalnych. 58% pacjentów spełniało kryteria McDonalda z 2005 r., 90% – kryteria McDonalda z 2010 r., natomiast 17%pacjentów 3 z 4 kryteriów Barkhofa.
Background. Multiple sclerosis (MS) is a chronic, acquired demyelinating disease affecting central nervous system. The pathogenesis of the disorder is still unclear, although experimental models provide evidences of autoimmune and inflammatory basis of the disease. The estimated occurence of MS is 3.6 cases per 100,000 person-years in women and 2.0 in men. Up to 10% of patients experiences their first symptoms before the age of 18. The diagnosis of MS in adults is based on Mc Donald criteria, that include clinical symptoms, magnetic resonance imaging (MRI) of the brain and spinal cord, the presence of oligoclonal bands in cerebrospinal fluid (CSF) and abnormal visual evoked potentials. These criteria are less useful in early stages of the disease in children. The exact diagnosis in young patients is even more difficult because of clinical presentation which may suggest other inflammatory-demyelinating and neurometabolic diseases. Aim. The authors analyze a group of 29 children (clinical presentation and additional examinations) in reference to current diagnostic criteria. Material and methods. The analyzed group consisted of 27 children hospitalized in Child Neurology Department of Medical University of Silesia in Katowice in the years 2005- 2010. The average age at diagnosis was 15 years, the range was 5 to 17 years. Results. All children exhibited relapsing, remitting multiple sclerosis. In the analyzed group, patients presented with initial symptoms concerning predominantly sensory and motor symptoms - 52 %. The oligoclonal bands were present in 91% of examined children. 58% of patients fulfill the 2005 McDonald criteria, revised 2010 McDonald criteria 90%. 17 children presented three out of four Barkhof magnetic resonance imaging criteria.
Źródło:
Medical Review; 2013, 4; 501-508
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stwardnienie rozsiane a padaczka – złożone zależności
Multiple sclerosis and epilepsy – the complex relationship
Autorzy:
Waszczuk, Aleksandra
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030298.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
epilepsy
leczenie
multiple sclerosis
padaczka
stwardnienie rozsiane
treatment
Opis:
Multiple sclerosis is one of the most common chronic neurodegenerative diseases of the central nervous system with autoimmune background. The prevalence of epileptic seizures in patients with multiple sclerosis ranges from 0.5% to 10%, while in the general population it ranges from 0.5% to 1%. Clinical studies have proved that all types of epileptic seizures may occur in the course of multiple sclerosis. Yet, it needs to be remembered that not all seizure symptoms are consistent with epileptic seizures. Non-epileptic seizures include tonic spasms (paroxysmal dystonias), paroxysmal akinesias and paresthesias, and trigeminal neuralgia. According to the literature of the subject, the majority of the available antiepileptic drugs have been broadly used for management of seizures in multiple sclerosis patients. However, there is a group of medications registered for multiple sclerosis treatment, that can in isolated cases slightly lower the seizure threshold thus causing or strengthening episodes of epileptic seizures. They include 4-aminopyridine and baclofen used for supportive therapy of multiple sclerosis, and according to some sources also immunomodulatory drugs such as interferon beta. The latest research has shown sodium channel blockers such as lamotrigine and phenytoin to potentially assist neuroprotection by inhibiting axonal degeneration that underlies the impaired mobility in multiple sclerosis patients. Additionally, phenytoin has found its application in the therapy of optic neuritis, also in the course of multiple sclerosis. Multiple sclerosis is indisputably a disease whose course eludes clear prognosis, whereas the coexistence of epileptic seizures and the clinical multiple sclerosis symptoms frequently poses both diagnostic and therapy-related challenges for the treating physicians.
Stwardnienie rozsiane jest jedną z najczęściej występujących przewlekłych chorób neurodegeneracyjnych ośrodkowego układu nerwowego o prawdopodobnym podłożu autoimmunizacyjnym. Rozpowszechnienie napadów padaczkowych w grupie pacjentów chorujących na stwardnienie rozsiane waha się od 0,5% do ponad 10%. Z kolei w populacji ogólnej wskaźnik ten wynosi od 0,5% do 1%. Badania kliniczne dowodzą, że w przebiegu choroby mogą pojawić się wszystkie typy napadów padaczkowych. Jednocześnie należy mieć na uwadze fakt, iż nie wszystkie objawy napadowe odpowiadają napadom padaczkowym. Wśród niepadaczkowych zdarzeń napadowych wymienia się: skurcze toniczne (napadowe dystonie), napadowe akinezje i parastezje czy neuralgię nerwu trójdzielnego. Z informacji zawartych w literaturze wynika, że większość dostępnych leków przeciwpadaczkowych miała szerokie zastosowanie w leczeniu napadów u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Jednakże istnieje grupa leków zarejestrowanych w terapii choroby, które w nielicznych przypadkach mogą nieznacznie obniżać próg drgawkowy i w ten sposób wywoływać lub nasilić epizody napadów padaczkowych. Są to 4-aminopirydyna i baklofen stosowane w leczeniu objawowym stwardnienia rozsianego, a według niektórych źródeł także leki immunomodulujące (interferon beta). Najnowsze badania dowodzą, iż leki działające poprzez blokadę kanałów sodowych (m.in. lamotrygina, fenytoina) mają potencjalny udział w neuroprotekcji poprzez zahamowanie aksonalnej degeneracji będącej główną przyczyną niepełnosprawności ruchowej pacjentów. Dodatkowo fenytoina znalazła zastosowanie w leczeniu zapalenia nerwu wzrokowego, również w przebiegu stwardnienia rozsianego. Stwardnienie rozsiane jest niewątpliwie schorzeniem, które przebiegu nie jesteśmy w stanie do końca przewidzieć, a jednoczesna koincydencja napadów padaczkowych i objawów klinicznych choroby niejednokrotnie stwarza lekarzom klinicystom trudności zarówno diagnostyczne, jak i lecznicze.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 4; 199-204
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of an occupational therapist in working with people with MS in the opinion of patients
Rola terapeuty zajęciowego w pracy z osobami chorującymi na SM w opinii pacjentów
Autorzy:
Aleksander-Szymanowicz, Paulina
Paś, Magdalena
Filar-Mierzwa, Katarzyna
Grapa, Joanna
Bac, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098306.pdf
Data publikacji:
2022-07-13
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
Tematy:
occupational therapist
multiple sclerosis
terapeuta zajęciowy
stwardnienie rozsiane
Opis:
Wprowadzenie: Osoba chorująca na stwardnienie rozsiane potrzebuje opieki wielu specjalistów, począwszy od opieki lekarza i fizjoterapeuty, a kończąc na terapeucie zajęciowym. Zatem celem pracy była ocena roli terapeuty zajęciowego w pracy z osobami chorującymi na SM w opinii pacjentów. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 108 osób chorujących na stwardnienie rozsiane w wieku od 24 do 71 lat (średnia wieku 41,8 ±11,1). Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety składający się z 28 pytań dotyczących choroby oraz współpracy z terapeutą zajęciowym. Wyniki i wnioski: W czasie zaostrzenia choroby badane osoby miały największą trudność z ubieraniem się i wstawianie z łóżka lub krzesła. Najmniej problemów sprawiało respondentom kontynuowanie ulubionych zajęć, hobby. Wśród badanych, większość osób, które regularnie uczęszczały na rehabilitacje współpracowały z terapeutą zajęciowym. Najwięcej badanych brało udział w terapii zajęciowej w ośrodku rehabilitacyjnym i jako interwencje terapeutyczną wskazało modyfikacje czynności codziennych. W badanej grupie najwięcej osób chciałoby podjąć współpracę z terapeutą zajęciowym indywidualnie w domu. Wśród tych osób, większość oczekiwałaby wypracowania alternatywnych metod wykonywania ważnych, ale trudnych czynności oraz wprowadzenia sprzętu pomocniczego w czasie zaostrzenia choroby.
Introduction: A person suffering from multiple sclerosis needs the care of numerous specialists, starting with the care of a doctor and a physiotherapist, and ending with an occupational therapist. Therefore, the purpose of the study was to assess the role of an occupational therapist in working with people with MS in the opinion of patients. Material and methods: 108 persons with multiple sclerosis aged 24 to 71 (average age 41.8 ±11.1) participated in the study. The research tool was the author's questionnaire consisting of 28 questions regarding the disease and the cooperation with an occupational therapist. The results were developed using descriptive statistics, which included the arithmetic mean, standard deviation, minimum value and maximum value. For statistical analysis, the R software was used, and all analyses were performed with the Chi-squared test and the Fisher's exact test with the Monte Carlo simulation method. Results and conclusions: During the exacerbation of the disease, the respondents had the greatest difficulty in getting dressed and getting out of bed or chair. The least problematic issue for the respondents was the continuation of their favourite activities, hobbies. Among the respondents, most of persons who regularly attended rehabilitation cooperated with an occupational therapist. Most of the respondents participated in occupational therapy held in a rehabilitation centre and indicated modifications of daily performed activities as a therapeutic intervention. In the group under study, most persons would like to cooperate with an occupational therapist individually at home. Among these persons, most would expect to develop alternative methods of performing important but difficult activities and to introduce auxiliary equipment during the exacerbation of the disease.
Źródło:
Health Promotion & Physical Activity; 2022, 19, 2; 11-18
2544-9117
Pojawia się w:
Health Promotion & Physical Activity
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autoprzeciwciała rozpoznające białka mieliny jako biomarkery w stwardnieniu rozsianym
Antimyelin atuoantibodies as biological markers in multiple sclerosis
Autorzy:
Jaśkiewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/410279.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
stwardnienie rozsiane
autoprzeciwciała
biomarkery
multiple sclerosis
autoatibodies
biomarkers
Opis:
Stwardnienie rozsiane (SM) jest chroniczną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, charakteryzującą się występowaniem rozsianych ognisk demielinizacji włókien nerwowych. Heterogenność objawów i przebiegu klinicznego choroby wiąże się z koniecznością indywidualnej klasyfikacji pacjentów w oparciu o czynniki genetyczne, kliniczne oraz immunologiczne. Do czynników, które brane są pod uwagę należą autoprzeciwciała, bezpośrednio związane z humoralną odpowiedzią autoimmunologiczną występującą w SM. W przedstawionej pracy podsumowano stan wiedzy na temat autoprzeciwciał rozpoznających trzy główne antygeny mieliny: MBP, PLP oraz MOG. Uważa się, że mogą być one użytecznymi biomarkerami w klasyfikacji i przewidywaniu przebiegu SM, co w przyszłości przyczyni się do wyboru zindywidualizowanej, efektywnej terapii SM.
Multiple sclerosis (MS) is a human inflamatory demyelinating disease of the central nervous system. Because of heterogeneity in phenotypic expression of the disease there is a need for subtyping of patients by genetical, clinical and neuroimmunological parameters. Evidence for a possible role of autoantibodies to myelin antigens as biological markers for MS comes from several studies indicating the importance of humoral response in MS. This reviev summarizes the findings on autoantibodies recognizing three major myelin antigens: MBP, PLP and MOG. It is belived that these antibodies serving as biomarkers will help to establish individual, pathogenic subtype and disease status, that will allow to treat patients selectively and more efficiently.
Źródło:
Chemistry, Environment, Biotechnology; 2010, 14; 153-164
2083-7097
Pojawia się w:
Chemistry, Environment, Biotechnology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Społeczny i medyczny wymiar seksualności osób z niepełnosprawnością na przykładzie osób chorych na stwardnienie rozsiane
The social and medical aspects regarding the sexuality of people with disabilities based on examples of those suffering from multiple sclerosis
Autorzy:
Trojanowska, Milena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651572.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
seksualność
niepełnosprawność
stwardnienie rozsiane
sexuality
disability
multiple sclerosis
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is a demyelinating disease of the central nervous system resulting in a multitude of impairments that may include symptoms such as: difficulties with gait, balance, sensation, pain, bladder and/or bowel control, vision, sexuality, and cognitive function. It has shown that sexual dysfunction is a common problem in multiple sclerosis. These are reported to occur in more than 70% of people living with MS sexual dysfunction, oftener than in other chronic disease. The etiology of sexual dysfunction is multifactorial. There are a number of causes for sexual dysfunction associated with this chronic disease, one of which includes demyelinating lesions in the central nervous system. Symptoms that occur as an effect of neural pathways dysfunction include: fatigue, spasticity, muscle weakness, or negative reactions to medications. In addition, there are also sexual dysfunctions related to psychosocial and cultural issues which could cause a social disability of people with MS. The purpose of this article was to describe how social and medical problems are connected and how sexual dysfunction influence aspects of social life and becoming a social, not only a personal, problem.
Stwardnienie rozsiane (SM) to choroba powodująca powstawanie obszarów demielizacyjnych w centralnym układzie nerwowym, czego skutkiem mogą być objawy takie, jak: zaburzenia chodu, koordynacji, zaburzenia czucia, ból, zaburzenia wzroku, funkcji seksualnych czy funkcji kognitywnych. Udowodniono, że dysfunkcje seksualne występują u osób chorujących na SM często. Dysfunkcje te występują częściej niż w przypadku pacjentów cierpiących na inne przewlekłe choroby – 70% pacjentów ze stwardnieniem rozsianym dotkniętych jest problemami w sferze seksualnej. Patofizjologia tych zaburzeń jest wieloczynnikowa. Jednym z czynników są uszkodzenia w centralnym układzie nerwowym, innym współistniejące zaburzenia niezwiązane bezpośrednio z obszarami demielizacyjnymi, takie jak: zmęczenie, spastyczność, osłabienie siły mięśni czy skutki uboczne wdrożonej w procesie leczenia farmakoterapii. Należy podkreślić, że część dysfunkcji seksualnych u osób z SM ma podłoże psychologiczne i społeczne. Celem artykułu jest określenie medycznych i społecznych aspektów powstawania zaburzeń seksualnych u osób ze stwardnieniem rozsianym oraz zobrazowanie wpływu dysfunkcji seksualnych na funkcjonowanie jednostki w obrębie społeczeństwa.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2017, 60; 111-126
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stres oksydacyjny w patogenezie stwardnienia rozsianego. Nowe możliwości terapeutyczne
Oxidative stress in the pathogenesis of multiple sclerosis. New possibilities of treatment
Autorzy:
Karpińska, Agata
Mirowska-Guzel, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030207.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antyoksydanty
fumaran dimetylu
stres oksydacyjny
stwardnienie rozsiane
wolne rodniki
Opis:
Multiple sclerosis is a progressive inflammatory and demyelinating disease of the central nervous system. Although the primary cause of this disease has not been established yet, it is known that destruction of myelin sheaths and loss of neurons and oligodendrocytes can be observed as disease progresses. It has been suggested that a  possible link between neuroinflammation and neurodegeneration could be the phenomenon of oxidative stress. Oxidative stress develops when there are too many free radicals produced within the cell, and the natural antioxidative mechanisms are not effective enough to dispose of them. It has been proven to contribute to the pathomechanism of such neurodegenerative disorders as Parkinson’s disease or Alzheimer’s disease. The role of oxidative stress in the pathogenesis of multiple sclerosis has also been recently confirmed, establishing it as a new target in the disease’s management. Even though the efficacy of such antioxidants as polyphenols, vitamins (A, C, E) and alpha-lipoic acid has been confirmed in many preclinical experiments, no significant effect has been shown in clinical trials. However, some clinical trials related to the use of antioxidants in multiple sclerosis treatment are still in progress. One compound with antioxidant potential that has been proven effective and safe in both preclinical and clinical trials is dimethyl fumarate. It was licensed for the treatment of multiple sclerosis in 2013. Even though its mechanism of action has not been fully established, one of its known effects is the induction of antioxidant pathway related to Nrf2 transcription factor and synthesis of antioxidant enzymes, leading to decrease in oxidative stress.
Stwardnienie rozsiane to choroba zapalno-demielinizacyjna ośrodkowego układu nerwowego o dotychczas nieznanej przyczynie. W przebiegu stwardnienia rozsianego następuje uszkodzenie osłonki mielinowej komórek nerwowych oraz śmierć neuronów i  oligodendrocytów. W  ostatnich latach zwrócono uwagę, że ogniwem łączącym proces zapalny z neurodegeneracją może być stres oksydacyjny, czyli przewaga tworzenia wolnych rodników nad ich eliminacją przez systemy antyoksydacyjne komórki. Udowodniono, iż stres oksydacyjny ma związek z  patogenezą wielu chorób neurodegeneracyjnych, w tym choroby Parkinsona czy choroby Alzheimera. Wykazano także jego udział w patogenezie stwardnienia rozsianego. W związku z tym zwalczanie stresu oksydacyjnego stało się jednym z nowych celów terapeutycznych. W badaniach przedklinicznych i klinicznych oceniano skuteczność różnych substancji o właściwościach antyoksydacyjnych, m.in. polifenoli, witamin, kwasu α-liponowego czy ekstraktów z Ginkgo biloba, jako potencjalnych leków na stwardnienie rozsiane. Ich skuteczność w modelach zwierzęcych rzadko znajduje odzwierciedlenie w wynikach badań klinicznych, ale wybrane związki są obecnie w trakcie oceny klinicznej. W badaniach zarówno przedklinicznych, jak i klinicznych skuteczny okazał się fumaran dimetylu, zarejestrowany w 2013 roku do leczenia stwardnienia rozsianego. Mechanizm działania tego związku nie został jeszcze w pełni poznany. Wiadomo jednak, że pobudza on naturalny szlak antyoksydacyjny związany z czynnikiem transkrypcyjnym Nrf2, co prowadzi do redukcji nasilenia stresu oksydacyjnego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 3; 136-145
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Objawy okulistyczne w stwardnieniu rozsianym
Ocular symptoms of multiple sclerosis
Autorzy:
Glasner, Paulina
Serkies-Minuth, Ewelina
Koberda, Mateusz
Glasner, Leopold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928044.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
objawy okulistyczne SM
pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego
stwardnienie rozsiane
Opis:
Stwardnienie rozsiane (SM) to główna przyczyna niepełnosprawności u osób młodych w krajach wysoko rozwiniętych. Jednym z pierwszych, dominujących objawów choroby jest zapalenie nerwu wzrokowego w odcinku pozagałkowym. Ponadto w przebiegu SM dochodzi do wielu innych patologii w obrębie narządu wzroku, a niektóre z nich wyprzedzają diagnozę tej choroby o wiele lat. Autorzy postanowili zebrać i omówić wszystkie zaburzenia widzenia, jakie mogą wystąpić w przebiegu stwardnienia rozsianego.
Multiple sclerosis (MS) is the main reason of disability among young people in well-developed countries. One of the first symptoms of the disease is retrobulbar optic nerve inflammation. It appers that there is also a lot of other ocular symptoms in MS. Some of this symptoms occurs a few years before the diagnosis. Authors review all of the ocular symptoms in MS.
Źródło:
OphthaTherapy; 2018, 5, 1; 10-15
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stres i obraz siebie wśród osób chorujących na stwardnienie rozsiane oraz wybrane pozytywne aspekty zmagania się z chorobą
Stress and self-image in multiple sclerosis patients and selected positive aspects of struggling with the disease
Autorzy:
Neustein, Jolanta
Pawik, Malwina
Rymaszewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029698.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
obraz siebie
pomoc psychologiczna
psychologia pozytywna
stres
stwardnienie rozsiane
Opis:
Multiple sclerosis is an inflammatory demyelinating disease of the central nervous system. It is a chronic disease, with an unpredictable course, involving a heterogeneous clinical picture, and is commonly considered life-changing for both the patient and their family. The diagnosis of multiple sclerosis and the reality of living with the condition come as powerful stress to the affected individual, often rapidly altering their previous self-image and self-esteem. The lowered self-esteem contributes to the patient’s suffering, impedes their daily functioning, and affects their ability to perform their social roles. It is not only the diagnosis as such that weighs the patient down, but the increasing toll the disease takes on all areas of life with time. There is a reciprocal correlation between stress and multiple sclerosis flare-ups, with stress being a well-recognised trigger of multiple sclerosis relapses, and relapses, in turn, being extremely stressful to the patient. Any psychological therapy for multiple sclerosis patients must account for the central role of their way of perceiving reality and interpreting stress factors. The patient’s ability to look for and acknowledge good things, positive aspects and favourable circumstances in life may become their shield against the condition’s impact, relieving the negative effects of chronic stress. In the case of multiple sclerosis patients, the increasingly popular positive psychology calls for focus to be placed on exploring the existing assets and resources of one’s situation rather than the deficits in self-image and one’s reality. Studies examining such variables as the willingness for personal growth, or the patient’s levels of optimism, gratitude, sense of meaning, positive orientation, spirituality and satisfaction facilitate the construction of therapies aimed at identifying the positive aspects of life, helping to shift the person’s perspective on the unpleasant experiences associated with their condition.
Stwardnienie rozsiane jest zapalno-demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego. To choroba przewlekła, nieprzewidywalna, wielopostaciowa, o różnorodnym obrazie objawów i przebiegu, zmieniająca życie pacjenta, jego rodziny i bliskich. Diagnoza stwardnienia rozsianego oraz następstwa choroby wiążą się z tak silnym stresem, że powodują gwałtowne i niezgodne z dotychczasowym rozwojem zmiany w obrazie siebie. Skutkować to może zaniżeniem samooceny i spadkiem poczucia własnej wartości, co z kolei wpływa zarówno na cierpienie chorego, jak i na jego codzienne funkcjonowanie czy odgrywanie ról społecznych. Źródłem stresu jest nie tylko ustalone rozpoznanie, ale przede wszystkim jego następstwa, które z czasem coraz bardziej uwidaczniają się we wszystkich sferach życia. Należy również mieć na względzie dwukierunkową zależność między stresem a zaostrzeniem choroby, czyli wystąpieniem rzutu: stresory sprzyjają rzutom, rzuty zaś wywołują stres. W szeroko pojętej pracy terapeutycznej z osobami chorymi na stwardnienie rozsiane kluczowe znaczenie wydają się mieć sposób postrzegania rzeczywistości oraz interpretacja czynników stresogennych. Odnajdywanie przez chorego pomyślnych zdarzeń, sprzyjających okoliczności i pozytywnych aspektów codziennego życia z chorobą staje się swoistym buforem i łagodzi negatywne skutki trwałego stresu. Coraz popularniejsza obecnie psychologia pozytywna każe nie tylko skupić się na deficytach w postrzeganiu siebie i rzeczywistości występujących u osób chorych na stwardnienie rozsiane, lecz także eksplorować ich zasoby. Badania nad takimi zmiennymi, jak gotowość do uzyskania wzrostu osobistego czy poziom optymizmu, wdzięczności, poczucia sensu, orientacji pozytywnej, duchowości i satysfakcji, pozwalają konstruować oddziaływania terapeutyczne ukierunkowane na dostrzeganie pozytywnych aspektów życia, co może pomóc w przewartościowywaniu przykrych doświadczeń związanych z chorobą.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2018, 18, 1; 34-39
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kiedy włączać leczenie II linii w stwardnieniu rozsianym?
When should second-line treatment of multiple sclerosis be started?
Autorzy:
Losy, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030324.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
immunomodulators
leczenie
leki immunomodulacyjne
multiple sclerosis
stwardnienie rozsiane
therapy
Opis:
The aim of relapsing-remitting multiple sclerosis therapy is to achieve the maximum clinical effect of reducing the number of or eliminating relapses of the disease and achieving the lack of progression of physical disability with a minimum or nonexistent disease activity observed in magnetic resonance imaging. Treatment should be started as soon as possible in order to limit the inflammatory and autoimmune process which leads to neurodegenerative lesions. There are a number of first-line medicines which are used at the beginning of the disease such as interferon beta and glatiramer acetate. Oral drugs have recently been introduced into this group such as dimethyl fumarate and teriflunomide, among others. They are characterised by a good safety profile and moderate efficacy. If first-line therapies turn out to be ineffective, second-line medicines are used such as, for example, natalizumab or fingolimod. The views on when second-line therapy should be started and what substances to use have been constantly evolving and the recommendations sometimes differ depending on the country. For instance, fingolimod was approved by the European Medicines Agency as a second-line therapy for relapsing-remitting multiple sclerosis, while Food and Drug Administration approved it as a first-line therapy for this disease. When selecting a medicine one should take into account disease activity, the efficacy of the treatment used so far, comorbidities as well as potential side effects.
Celem leczenia stwardnienia rozsianego w postaci rzutowo-remisyjnej jest uzyskanie maksymalnego efektu klinicznego w postaci zmniejszenia liczby lub ustąpienia rzutów choroby i braku progresji niewydolności ruchowej przy minimalnej bądź zerowej aktywności obserwowanej w tomografii rezonansu magnetycznego. Leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej, tak aby udało się ograniczyć proces zapalno-autoimmunologiczny, prowadzący do zmian neurodegeneracyjnych. Istnieje szereg leków I linii, które stosuje się na początku choroby, takich jak interferon beta i octan glatirameru. Do tej grupy w ostatnim czasie zostały wprowadzone leki doustne, m.in. fumaran dimetylu i teriflunomid. Cechują się one dobrym profilem bezpieczeństwa i umiarkowaną skutecznością. W przypadku braku skuteczności leków I linii stosuje się leki II linii, np. natalizumab czy fingolimod. Poglądy na to, kiedy należy włączać kurację lekami II linii i jakie substancje stosować, nieustannie ewoluują, a zalecenia niekiedy różnią się w zależności od kraju. Przykładem może być fingolimod – zaaprobowany przez European Medicines Agency jako lek II linii, podczas gdy Food and Drug Administration zaaprobowała go jako lek I linii w rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego. Wybór konkretnego leku powinien uwzględniać aktywność choroby, skuteczność dotychczasowej terapii, współistniejące schorzenia oraz potencjalne objawy uboczne.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 124-129
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Assessment of the quality of life and functional status of multiple sclerosis patients
Ocena jakości życia oraz stanu funkcjonalnego chorych na stwardnienie rozsiane
Autorzy:
Drewniak, Anna
Śliwka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965299.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Multiple Sclerosis
Quality of Life
stwardnienie rozsiane
jakość życia
Opis:
Background: Multiple sclerosis is a chronic demyelinating disease of the central nervous system. The patient’s state is determined by factors such as the type of MS, the time since diagnosis, family support and many other individual characteristics. The prolonged and progressive nature of the disease leads to a decrease in the quality of life and the gradual deterioration of a patient’s functional state.Purpose: The aim of this study was to evaluate the quality of life in people with multiple sclerosis and to determine the relationship between the quality of life and the disease duration, the type of MS and the functional state. The second goal was to compare the questionnaires in order to assess the quality of life in patients with MS.Material and methods: The study involved 35 consecutive patients with a clinical diagnosis of multiple sclerosis. Quality of life was assessed using the SF-36 and MSIS-29 questionnaires. To assess the patients' functional state the Timed Up & Go test, De Souza scale and a 4-test balance scale were used.Results: The mean scores of all subscales of the SF-36 were below the norm in the study group. There was a strong positive correlation between the results of Physical Functioning (PF), Role Physical (RP) and Physical Summary Component (PSC) and the results of the four-step balance scale and the De Souza scale, as well as a strong negative correlation between the PF, RP, PSC and the Timed Up & Go results. The longer the duration of the disease was, the lower the scores assessed on the PF and PSC subscales were.Conclusion: 1. A longer duration of the disease and a worse functional state, lowers the quality of life of patients with multiple sclerosis. It seems that this group of patients requires more support from formal and informal caregivers and institutions within the health care system. 2. A significant correlation between the results obtained in patients with MS in the SF-36 and MSIS-29 questionnaires, suggests that using them alternatively in the assessment of some areas of the quality of life may be justified.
Wstęp: Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. Na stan funkcjonalny i psychiczny chorego wpływają takie czynniki jak: postać stwardnienia rozsianego, czas od diagnozy, wsparcie ze strony rodziny oraz wiele innych indywidualnych cech. Postępujący i długotrwały charakter choroby prowadzi z czasem do obniżenia jakości życia pacjentów oraz stopniowego pogarszania się ich stanu funkcjonalnego. Cel pracy: Ocena jakości życia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym oraz określenie zależności pomiędzy jakością życia a: postacią stwardnienia rozsianego, czasem trwania choroby oraz sprawnością funkcjonalną, a także porównanie kwestionariuszy do oceny jakości życia u chorych na stwardnienie rozsiane. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 35 pacjentów z potwierdzoną diagnozą stwardnienia rozsianego. Jakość życia oceniana była za pomocą kwestionariusza SF-36 oraz MSIS-29. Oceniano także sprawność funkcjonalną pacjentów testem Timed Up&Go, na skali DeSouza oraz na 4-etapowej skali równowagi. Wyniki: Średnie wyniki wszystkich podskal kwestionariusza SF-36 w badanej grupie osiągnęły wartości poniżej normy. Odnotowano silne dodatnie korelacje pomiędzy wynikami Physical Functioning (Aktywność fizyczna i jej ograniczenia spowodowane stanem zdrowia), Role Physical (Ograniczenia w pełnieniu ról społecznych z powodu problemów w funkcjonowaniu fizycznym) i Physical Summary Component (PSC), a rezultatami 4-etapowej skali równowagi oraz skali De Souza, a także silną ujemną korelację pomiędzy PF, RP PSC, a wynikami testu Timed Up&Go. Wraz z wydłużaniem się czasu trwania choroby znamiennie obniżały się wyniki na podskalach PF oraz PSC. Wnioski: 1. Dłuższy czas trwania choroby oraz gorsza sprawność funkcjonalna, wpływa na obniżenie poziomu jakości życia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Należy spodziewać się, że ta grupa docelowa wymagała będzie szczególnego wsparcia ze strony formalnych i nieformalnych opiekunów oraz instytucji opieki zdrowotnej. 2. Silna korelacja pomiędzy wynikami uzyskanymi u chorych na stwardnienie rozsiane w kwestionariuszu SF-36 oraz MSIS-29, sugeruje, że stosowanie ich zamiennie do oceny niektórych obszarów jakości życia może być uzasadnione
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2013, 17(2); 11-17
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oczekiwania i potrzeby chorych w zakresie leczenia stwardnienia rozsianego a wyniki badania BENEFIT 11
Expectations and needs of patients concerning the treatment of multiple sclerosis and the results of the BENEFIT 11 study
Autorzy:
Potemkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030321.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
expectations
leczenie
multiple sclerosis
needs
oczekiwania
potrzeby
stwardnienie rozsiane
therapy
Opis:
The expectations and needs of patients concerning the treatment of multiple sclerosis focus on the improvement of chances for the pursuit of their life goals. The contemporary patient has an increasing amount of information on the indications for the use of different medicines. Therefore, the conclusions derived from the BENEFIT study summarised results, especially those concerning the last follow-up – after 11 years, have generated knowledge of vital importance to the patients. It was demonstrated that the patients who started their therapy earlier had a longer time to conversion to multiple sclerosis – by 2.7 years compared to the group with postponed treatment. The annualised relapse rate was significantly lower and the time to the next relapse was significantly longer in patients who received treatment early. Only 13.3% of individuals left employment immediately after they were diagnosed with multiple sclerosis and only 12.2% went on disability pension. The results of the BENEFIT 11 study, especially those relating to professional activity, support the idea of starting the treatment as early as possible and are important particularly to those patients for whom work is a value in itself. The knowledge derived from the BENEFIT 11 study that early interferon beta treatment provides a chance for maintaining professional activity, delays the conversion from the relapsing-remitting multiple sclerosis to the secondary progressive form of the disease and minimises the progression of disability, significantly affects the patient’s willingness to comply with the recommendations and treatment regimens, i.e. promotes patient adherence. This knowledge should also be the basis of communication with those individuals who will be diagnosed with multiple sclerosis and who will be asking questions about their future.
Oczekiwania i potrzeby chorych związane z leczeniem stwardnienia rozsianego odnoszą się do poprawy szans na realizację założonych celów życiowych. Współczesny pacjent ma coraz więcej informacji na temat wskazań do stosowania poszczególnych preparatów. Dlatego wnioski z podsumowań wyników badania BENEFIT, a zwłaszcza ostatniej obserwacji – po 11 latach, przyniosły wiedzę mającą zasadnicze znaczenie dla chorych. Wykazano, że pacjenci, którzy wcześniej rozpoczęli terapię, wykazywali dłuższy czas konwersji do stwardnienia rozsianego – o 2,7 roku w porównaniu z grupą z odroczonym leczeniem. Wśród chorych wcześnie leczonych roczny wskaźnik rzutów był istotnie niższy, a czas do wystąpienia kolejnego rzutu – znamiennie dłuższy. Jedynie 13,3% osób zrezygnowało z pracy bezpośrednio po rozpoznaniu stwardnieniu rozsianego, a tylko 12,2% przeszło na rentę. Wyniki BENEFIT 11, zwłaszcza te odnoszące się do aktywności zawodowej, przekonują do jak najszybszego rozpoczęcia leczenia i są istotne szczególnie dla pacjentów, dla których praca stanowi wartość samą w sobie. Wynikająca z BENEFIT 11 wiedza o tym, że wczesne leczenie interferonem beta daje szansę na utrzymanie aktywności zawodowej, opóźnia konwersję z postaci rzutowo-remisyjnej do wtórnie przewlekle postępującej i minimalizuje postęp niepełnosprawności, znacząco wpływa na przekonanie chorego do przestrzegania zaleceń i schematów leczenia, czyli sprzyja adherencji. Wiedza ta powinna być także podstawą komunikacji z osobami, u których dopiero zostanie zdiagnozowane stwardnienie rozsiane i które będą pytać o swoją przyszłość.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 119-123
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 121

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies