Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Spiritual Care" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Opieka duchowa w medycynie: duchowość a postrzeganie choroby, radzenie sobie z cierpieniem – ankietowe badanie ilościowe na polskiej populacji dorosłych chorych przewlekle
    Autorzy:
    Klimasiński, Maciej Wiktor
    Theda, Joanna
    Cofta, Szczepan
    Springer, Daria
    Wieczorkowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142424.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Collegium Medicum
    Tematy:
    opieka duchowa
    duchowe radzenie sobie
    postrzeganie choroby
    spiritual care
    spiritual coping
    perception of illness
    Opis:
    Opieka duchowa jest odpowiedzią na potrzeby duchowe chorych. Aby rozwijać tę dziedzinę w Polsce, potrzebne jest rozpoznanie, co jest dla polskich pacjentów najbardziej pomocne. Celem pracy jest ustalenie, jak duchowość wpływa na postrzeganie choroby przewlekłej oraz jakie czynności podejmują chorzy, aby radzić sobie z cierpieniem. W badaniu ankietowym opartym na autorskim kwestionariuszu uczestniczyło 204 pacjentów. Dla ponad połowy wiara stanowiła źródło wsparcia w chorobie. Najczęściej wybieranym przekonaniem było to, że Bóg ma plan na ich życie i nie dopuścił choroby bez powodu. Najczęściej podejmowanymi przez chorych czynnościami duchowymi były: modlitwa, przyjmowanie sakramentów i uczestnictwo w nabożeństwach. Najsilniejszym predyktorem dla podejmowania tych praktyk było postrzeganie wiary jako źródła wsparcia w chorobie. Otrzymane wyniki wskazują na to, że perspektywa duchowa umożliwia wierzącym pacjentom nadanie sensu trudnemu doświadczeniu choroby. Dlatego należy wspierać ich w korzystaniu z zasobów religijnych. Natomiast do pozostałych chorych szczególnie kierować należy pozareligijną opiekę duchową.
    Spiritual care is an answer to the spiritual needs of the sick. In order to develop this field in Poland, recognition is needed about what exactly is helpful for the patients. The purpose of this research is to determine how spirituality affects the perception of chronic illness and what spiritual actions patients undertake to cope with suffering. 204 people filled in an original questionnaire. For more than half of them, faith is a source of support in illness. The most often selected answer was the belief that God has a plan for their lives and did not allow illness without a reason. The most frequent spiritual activities chosen by the patients were: prayer, receiving the sacraments and participating in services. The strongest predictor for undertaking those practices was the perception of faith as a source of support in illness. The obtained results show that the spiritual perspective enables some patients to find meaning in the difficult experience of a chronic disease. Therefore, they should be supported in using religious resources. Non-religious spiritual care should be especially available for other patients
    Źródło:
    Sztuka Leczenia; 2020, 35, 1; 9-18
    1234-7175
    1898-2026
    Pojawia się w:
    Sztuka Leczenia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Łagodność pastoralna w pracy kapelana szpitalnego w kontekście opieki duchowej nad pacjentem
    Pastoral gentleness in the work of a hospital chaplain in the context of spiritual care for the patient
    Autorzy:
    Bohdanowicz, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2044468.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-28
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    pastoral gentleness
    spiritual care
    hospital chaplain
    łagodność pastoralna
    opieka duchowa
    kapelan szpitalny
    Opis:
    W artykule autor zastanawia się nad kwestią zastosowania znanej już od starożytności chrześcijańskiej duszpasterskiej zasady benignitas pastoralis (łagodności pastoralnej) w pracy kapelana szpitalnego, szczególnie w kontekście problemu opieki duchowej nad pacjentem. Na początku artykułu przybliżone zostało samo pojęcie opieki duchowej, następnie wyjaśnionona czym polega duszpasterstwo oparte o łagodność pastoralną, a w końcowej części zwrócono uwagę na implikacje benignitas pastoralis w pracy kapelana szpitalnego w perspektywie opieki duchowej nad pacjentem. Wiele z przymiotów pastoralnej łagodności można odnieść explicite do posługi kapelana w szpitalu, szczególnie jej charakter personalistyczny, wartość pedagogiczną, oddziaływanie terapeutyczne oraz ewangeliczną siłę. Wiemy dzisiaj już z naukową pewnością, że dobra opieka duchowa leży w najlepiej rozumianym interesie pacjenta. Staje się coraz bardziej oczywiste, że aby osiągnąć ten cel, konieczne jest, aby z empatią i szacunkiem podchodzić do pacjenta, rozmawiać z nim i uczyć się o jego potrzebach, obawach, marzeniach, i nadziejach. W ramach takiej opieki postawa kapelana oparta na benignitas pastoralis wydaje się dziś konieczna.
    In the article the author reflects on the question of applying the principle of benignitas pastoralis (pastoral gentleness), known since antiquity, in the work of a hospital chaplain, especially in the context of the problem of spiritual care of the patient. At the beginning of the article, the very concept of spiritual care is introduced, then the pastoral care based on pastoral gentleness is explained, and in the final part, attention is drawn to the implications of benignitas pastoralis in the work of the hospital chaplain in terms of spiritual care for the patient. Many of the qualities of pastoral gentleness can be applied explicitly to the service of the chaplain in the hospital, especially its personalistic character, pedagogical value, therapeutic effect and evangelical strength. We already know with scientific certainty that a good spiritual care is in the best interest of the patient. It is becoming increasingly clear that to achieve this goal, it is necessary to approach the patient with empathy and respect, to talk to him and to learn about his needs, fears, dreams and hopes. As part of such care, the chaplain's attitude based on benignitas pastoralis seems to be necessary today.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2021, 1, 1(29); 171-182
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spiritual Care als ethisches Instrument bei Sterbewünschen multimorbider und chronisch kranker Patienten unter thanatosoziologischen Gesichtspunkten
    Individual Ethics and Spirituality at the End of Life: Spiritual Care of Terminally Ill Patients With Dying Wishes
    Autorzy:
    Menke, Marius
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/516546.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    Spiritual Care
    Medizin
    Ethik & Seelsorge Thanatosoziologie Interprofessionalität
    medicine, ethics & pastoral ministry sociology of death and dying
    interdisciplinarity
    Opis:
    Tod und Sterben sind zwei Aspekte des menschlichen Lebens, die in modernen Gesellschaften westlicher Prägung zunehmend marginalisiert werden. Seit dem Ende omnipräsenter Todeserfahrungen zweier Weltkriege und dem Beginn kontinuierlich steigender Lebensqualität, verschiebt sich der Sterbeprozess in die Stille und Abgeschiedenheit professioneller Gesundheits-einrichtungen. Andererseits stellt sich statt langwieriger Lebenserhaltung und fortwährender Todesverdrängung die Frage nach einem würdevollen Sterben in der Hoffnung auf ein Leben nach dem Tod. Gesundheitsfachkräfte müssen sich zusätzlich zu den medizinischen Behandlungsprozessen auf eine Fülle von ethischen, sozialen und seelischen Bedürfnissen der Patienten einstellen. Aufgrund steigender Arbeitsverdichtung, bedarf es dazu der Implementierung inter-professioneller Teams. Die hier besprochene Variante von Spiritual Care ist der Versuch einer gegenseitigen Durchdringung von lebensoffen abwägender Medizin, handlungsleitender Ethik und christlicher Seelsorge. So soll bestmöglich auf existentielle Grenzsituationen, wie etwa Sterbewünsche, reagiert werden können.
    Death and dying in western nations have been socially marginalized in recent decades. Since life is no longer under an imminent threat by wars and epidemics, the process of dying has been shifting into the seclusion of professional health care institutions. On the other hand there has been a development towards endless sustainment and a lack of awareness for the inevitability of one´s death. This new situation adds to the regular medical care of terminally ill patients an additional mindfulness for their social, ethical and spiritual needs. The version of “spiritual care” discussed below aims at a mutual strategy to combine medical care, ethics and pastoral ministry.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2019, 29; 101-130
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historical Overview of Pastoral Care in Prison in Poland (1550-1956)
    Przegląd historyczny opieki duszpasterskiej w więzieniu
    Autorzy:
    Czelny, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1754716.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    prison chaplaincy
    religious assistance
    spiritual care
    prison regulations
    kapelan więzienny
    pomoc religijna
    opieka duchowa
    przepisy więzienne
    Opis:
    W Polsce (1550-1956)Historia opieki duszpasterskiej w więzieniu przedstawiona w niniejszym artykule dotyczy dwóch wymiarów: sytuacji prawnej więźnia (jego prawa i obowiązki) oraz sytuacji prawnej kapelana więziennego. Do 1918 r. kapelan więzienny koncentrował swoje wysiłki na pomocy religijnej i budowie nowych kaplic więziennych. Następnie w drugim okresie (1918-1939) na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1928 r. w sprawie organizacji więziennictwa, polscy więźniowie uzyskali prawo do uczestnictwa w nabożeństwach. Na mocy kolejnego aktu normatywnego wydanego w 1931 r. rozstrzygnięte zostały kwestie dostępu więźniów różnych wyznań do posługi religijnej w kaplicy więziennej. Istotną rolę odegrała ustawa z 26 lipca 1939 r. o organizacji więziennictwa. W artykule przedstawiona została również ewolucja kapelaństwa więziennego w czasie okupacji sowieckiej i niemieckiej. Wreszcie uwagę zwrócono także na porozumienie z dnia 14 kwietnia 1950 r. zawarte między rządem komunistycznym a Episkopatem Polski.
    The entire history of pastoral care in prison presented in this article focused on two dimensions: the prisoner’s legal situation (his rights and duties as a prisoner) and the legal situation of the prison chaplain. Until 1918, prison chaplaincy concentrated on performing the religious assistance and building new prison chapels. Subsequently, in the second period (1918-1939), based on the rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1928 r. w sprawie organizacji więziennictwa, Polish prisoners obtained the right to participate in religious services. The next legal act [rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 czerwca 1931 r. w sprawie regulaminu więziennego] issued in 1931, allowed to sort out matters related to the access of prisoners of various denominations to the religious ministry in the prison chapel. The Act of 26 of July of 1939 on the organization of penitentiary institutions [ustawa z dnia 26 lipca 1939 r. o organizacji więziennictwa] has significant role. The evolution of prison chaplaincy during the Soviet and German occupation was also presented. At least, the special attention was paid to the agreement of 14 of April 1950 concluded between the communistic Government and the Polish Episcopate.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 29, 4; 23-36
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Way to the Contractual Model of Anchoring Healthcare Chaplains in the Czech Legal System
    Droga do kontraktowego modelu uregulowania kapelanów szpitalnych w czeskim systemie prawnym
    Autorzy:
    Menke, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22739482.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-12
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    healthcare
    spiritual care
    chaplaincy
    pastoral care
    churches and religious societies
    healthcare law
    opieka zdrowotna
    opieka duchowna
    kapelan
    duszpasterstwo
    kościoły i związki wyznaniowe
    prawo zdrowotne
    Opis:
    This paper discusses the gradual steps leading to the legal establishment of pastoral care in the health care system of the Czech Republic. It is written both from the position of confessional law and from the position of the theology of the Catholic Church. The Czech model was formed gradually and does not fully correspond to the definition of the healthcare chaplain in canon law. Its starting point is a superconfessional approach, focused on the patient, on his loved ones, but also on hospital staff, which in the Czech environment is not confessionally uniform (or predominantly Catholic). This model has worked better in this environment than the model focused solely on the provision of sacraments to Catholics. This is mainly because it deals with environments that do not encounter disease (or death) and because it is set up as a combination of spiritual care, some kind of psychological accompaniment and personal human accompaniment, especially in understanding life-threatening situations and seeking encouragement that can result in the context of the biopsycho-socio-spiritual model of man in holistic healing.
    Artykuł omawia stopniowe kroki prowadzące do prawnej bazy duszpasterstwa w systemie opieki zdrowotnej w Republice Czeskiej. Jest napisany zarówno ze stanowiska prawa wyznaniowego, jak i ze stanowiska teologii Kościoła katolickiego. Model czeski kształtował się stopniowo i nie odpowiada w pełni kanoniczno-prawnej definicji kapelana szpitalnego. Punktem wyjścia jest „superwyznaniowe” podejście, skoncentrowane na pacjencie, na jego bliskich, ale także na personelu szpitala, który w czeskim środowisku nie jest wyznaniowy (lub w przeważającej mierze katolicki). Model ten sprawdził się lepiej w tym środowisku niż model skupiony wyłącznie na udzielaniu sakramentów katolikom. Głównie dlatego, że interweniuje w środowisku, które nie spotyka się z chorobą (lub śmiercią) i ponieważ jest traktowany jako połączenie opieki duchowej, pewnego rodzaju psychologicznego i osobistego towarzyszenia ludzkiego, zwłaszcza w zrozumieniu sytuacji zagrażającej życiu i szukaniu zachęty, która w kontekście „bio-psycho-społeczno-duchowego” modelu człowieka skutkuje jego holistycznym uzdrowieniem.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2020, 15, 17 (2); 133-143
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dimension spirituelle en évidence dans le domaine de la santé par la profession des intervenants en soins spirituels (exemple du Québec)
    Spiritual Dimension Highlighted in the Field of Health by the Profession of Spiritual Care Workers (Quebec Example)
    Uwydatnienie wymiaru duchowego w dziedzinie zdrowia poprzez zawód pracowników opieki duchowej (przykład prowincji Quebec)
    Autorzy:
    Kryshtal, Halyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035018.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    integralna wizja osoby ludzkiej
    duchowość
    zdrowie
    wsparcie duchowe
    pracownicy opieki duchowej
    cierpienie
    choroba
    sens życia
    wartości ludzkie
    integral vision of the human person
    spirituality
    health
    spiritual support
    spiritual care workers
    suffering
    illness
    meaning of life
    human values
    Opis:
    Obserwujemy ogromne zmiany w społeczeństwach, które wcześniej uchodziły za chrześcijańskie. Fala zeświecczenia doprowadziła do tego, że szkoły lub szpitale katolickie, prowadzone kiedyś przez zgromadzenia zakonne, znalazły się w rękach świeckiego państwa z odpowiednio świecką ideologią. Prowincja Quebec nie jest wyjątkiem. Właśnie Kościół Katolicki był tą instytucją, która dbała przede wszystkim o wymiar duchowy człowieka w powierzonych sobie ośrodkach. Opiekę duchową nad pacjentami sprawowali księża, udzielając sakramentów świętych, pocieszając i podtrzymując chorych oraz ich rodziny na duchu. Wskutek zredukowania roli Kościoła poprzez „spokojną rewolucję” i oddzielenie Kościoła od państwa kapelani szpitalni w Quebecu w większości zostali zastąpieni przez pracowników opieki duchowej. Kuriozalne jest zarazem to, że państwo tak laickie jak Kanada w swoich ustawach dotyczących opieki medycznej wymaga poszanowania prawa człowieka i zapewnienia mu opieki duchowej. Stąd też funkcjonuje oficjalny zawód opiekuna duchowego, przez co sfera duchowa człowieka zostaje niejako uwydatniona – i to jest rzeczą pozytywną. W tym artykule zostało podkreślone, że podmiotem opieki duchowej jest zawsze człowiek, postrzegany jako jedność cielesno-psychiczno-duchowa. Sfera duchowa jest trudna do zdefiniowania. Analizując różne definicje duchowości, można wyodrębnić kilka wspólnych elementów, takich jak poszukiwanie odpowiedzi na pytania: o tożsamość człowieka („kim jestem?”), o cel i sens życia („po co żyję?”), o sens cierpienia i śmierci („dlaczego mnie to spotkało?”). Wielu odpowiedzi na te pytania znajduje w religii, a więc w relacji z transcendencją/Siłą Wyższą/Bogiem. Niektórzy jednak rozpatrują duchowość w całkowitym oderwaniu od religii. Wówczas głównymi elementami sfery duchowej często są dla nich relacje z bliskimi oraz wartości ogólnoludzkie. Pracownicy opieki duchowej pomagają człowiekowi cierpiącemu w odnalezieniu sensu życia, odkryciu sensu cierpienia oraz przywróceniu równowagi życiowej poprzez zaakceptowanie ograniczeń i nauczenie się życia z nimi. W tej służbie człowiekowi choremu ważna jest obecność przy nim, aktywne słuchanie, dialog, solidarność, współczucie i miłość. Podkreśla się, że pracownikiem opieki duchowej może być każdy, niezależnie od płci, stanu cywilnego lub religijnej przynależności. Niektóre wydziały teologiczne oraz Instytuty religijne, przeżywające obecnie kryzys z powodu niedoboru studentów na kierunek filozofii czy teologii, po zreorganizowaniu się proponują programy kształcenia dla przyszłych pracowników opieki duchowej.   Dimension spirituelle en évidence dans le domaine de la santé par la profession des intervenants en soins spirituels (exemple du Québec) Beaucoup de sociétés au monde, auparavant profondément chrétiennes, sont devenues laïques dans les dernières décennies. La société québécoise n’est pas une exception, et les raisons pour cela sont diverses. Nous pouvons observer comment les écoles ou les hôpitaux dirigés par les ordres religieux sont devenus la propriété de l'État. L’Église catholique qui auparavant jouait un rôle important dans la société et prenait soin de l'aspect spirituel des personnes, ne joue presque plus ce rôle. Mais cela ne veut pas dire que les besoins spirituels des personnes et leur soif pour la transcendance soient disparus. Les besoins d'un équilibre global de vie se manifestent lors d’une crise causée par la maladie. C'est surtout dans les moments cruciaux, comme la souffrance, la maladie ou la proximité de la mort que les personnes posent beaucoup de questions sur la spiritualité. Un aspect positif est que la société laïque du Québec a un respect pour les droits des personnes et de leurs besoins spirituels. Pour répondre à ces besoins, une nouvelle profession a vu le jour et elle prend en compte la dimension spirituelle des personnes. Cette dimension doit être au cœur des pratiques de toutes les personnes engagées à donner un support aux malades. La personne dans son ensemble «corps-âme-esprit» doit être au centre pendant tous les soins médicaux. C'est pour cette raison qu'en premier lieu dans cet article, j'ai parlé de la conception de la personne dans laquelle prévalent l’approche globale et intégrative. Ensuite, je me suis concentrée sur la notion de la spiritualité. En démontrant la diversité des définitions de la spiritualité, j'ai souligné les éléments communs, tels que la recherche de réponses aux questions : l'identité d'un être humain („qui suis-je?”), le but et le sens de la vie („pourquoi j'existe?”), le sens de la souffrance et la mort („pourquoi cela m’arrive?”). Le problème du sens et du but de la vie est une question primordiale pour l'homme, même si elle demeure souvent inexprimée. Beaucoup de gens retrouvent les réponses à ces questions dans la religion, dans leurs rapports avec la transcendance / Être Suprême / Dieu. Certaines personnes, cependant, considèrent la spiritualité dans l'isolement complet de la religion. Ensuite, les principaux éléments de la sphère spirituelle sont souvent les relations avec les proches et les valeurs humaines. Les intervenants en soins spirituels aident les personnes souffrantes à retrouver le sens de la vie, de reconstruire un équilibre de vie global et/ou d'apprendre à «vivre avec» leurs limites. Par leur profession ils offrent l'écoute attentive, la possibilité du dialogue, la solidarité, la compassion et l'amour dont les personnes souffrantes ont tant besoin. Il est bien de mentionner que les facultés de théologie et les instituts d'études religieuses se sont réorientés pour proposer des programmes académiques afin de former les intervenants en soins spirituels.
    Beaucoup de sociétés au monde, auparavant profondément chrétiennes, sont devenues laïques dans les dernières décennies. La société québécoise n’est pas une exception, et les raisons pour cela sont diverses. Nous pouvons observer comment les écoles ou les hôpitaux dirigés par les ordres religieux sont devenus la propriété de l'État. L’Église catholique qui auparavant jouait un rôle important dans la société et prenait soin de l'aspect spirituel des personnes, ne joue presque plus ce rôle. Mais cela ne veut pas dire que les besoins spirituels des personnes et leur soif pour la transcendance soient disparus. Les besoins d'un équilibre global de vie se manifestent lors d’une crise causée par la maladie. C'est surtout dans les moments cruciaux, comme la souffrance, la maladie ou la proximité de la mort que les personnes posent beaucoup de questions sur la spiritualité. Un aspect positif est que la société laïque du Québec a un respect pour les droits des personnes et de leurs besoins spirituels. Pour répondre à ces besoins, une nouvelle profession a vu le jour et elle prend en compte la dimension spirituelle des personnes. Cette dimension doit être au cœur des pratiques de toutes les personnes engagées à donner un support aux malades. La personne dans son ensemble «corps-âme-esprit» doit être au centre pendant tous les soins médicaux. C'est pour cette raison qu'en premier lieu dans cet article, j'ai parlé de la conception de la personne dans laquelle prévalent l’approche globale et intégrative. Ensuite, je me suis concentrée sur la notion de la spiritualité. En démontrant la diversité des définitions de la spiritualité, j'ai souligné les éléments communs, tels que la recherche de réponses aux questions : l'identité d'un être humain („qui suis-je?”), le but et le sens de la vie („pourquoi j'existe?”), le sens de la souffrance et la mort („pourquoi cela m’arrive?”). Le problème du sens et du but de la vie est une question primordiale pour l'homme, même si elle demeure souvent inexprimée. Beaucoup de gens retrouvent les réponses à ces questions dans la religion, dans leurs rapports avec la transcendance / Être Suprême / Dieu. Certaines personnes, cependant, considèrent la spiritualité dans l'isolement complet de la religion. Ensuite, les principaux éléments de la sphère spirituelle sont souvent les relations avec les proches et les valeurs humaines. Les intervenants en soins spirituels aident les personnes souffrantes à retrouver le sens de la vie, de reconstruire un équilibre de vie global et/ou d'apprendre à «vivre avec» leurs limites. Par leur profession ils offrent l'écoute attentive, la possibilité du dialogue, la solidarité, la compassion et l'amour dont les personnes souffrantes ont tant besoin. Il est bien de mentionner que les facultés de théologie et les instituts d'études religieuses se sont réorientés pour proposer des programmes académiques afin de former les intervenants en soins spirituels.
    Many societies throughout the world, formerly deeply Christian, have become secular in recent decades. Quebec society is no exception, and the reasons for this are diverse. We can see how schools and hospitals once run by religious orders have become state property. In the past, the Catholic Church played an important role in society and took care of spiritual aspects of its people. Presently, it no longer provides these services. But this does not mean that people's spiritual needs and their thirst for transcendence have disappeared. Needs for an overall balance of life often manifest themselves in a crisis caused by illness. It is especially true in crucial moments, such as suffering, illness or closeness to death, that people ask many questions about spirituality. A positive aspect is that Quebec's secular society respects the rights of individuals and their spiritual needs. To meet these needs, a new profession has emerged and it highlights the spiritual dimension of people. It must be taken into account by all those committed to giving support to the sick. The person as a whole “soul-body” must be at the centre during all medical care. It is for this reason that in this article I spoke firstly about the concept of the person in which the holistic and integrative approach prevails. I then focused on the notion of spirituality. The spiritual sphere is difficult to define. By analyzing the different notions of spirituality, there are several common elements, such as seeking answers to the following questions: the identity of a human being (“who am I?”), the purpose and meaning of life (“why do I live”), the meaning of suffering and death (“Why does this happen to me?”). The problem of the meaning and purpose of life is a primordial question for man, even if it is often unexpressed. Many people find the answers to these questions in religion, in their relationship with transcendence / Supreme Being / God. Some people, however, consider spirituality in complete isolation from religion. Then, the main elements of the spiritual sphere are often relations with relatives and human values. Spiritual care workers help those suffering to regain the meaning of life, rebuild a global balance of life and/or learn to “live with” the limits. Through their profession they offer attentive listening, the possibility of dialogue, solidarity, compassion and love that the person so needs. It is noteworthy that theological faculties and institutes of religious studies have reoriented themselves to offer programs to train spiritual care workers.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 3; 27-42
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sociálna práca a duchovné sprevádzanie chorých a zomierajúcich
    Autorzy:
    Vallová, Jana
    Buzalová, Szilvia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2131193.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
    Tematy:
    dying
    social work
    spiritual caregiver
    palliative care
    Opis:
    The report will describe the part of the social work and spiritual accompayining for seriously sick and dying people. The author shows the needs of sick people and providing adequate social work in the past as well as providing social work in the palliative care today. Social work and palliative care meet at this field. The report explores the role of social worker in time of grieving. To supervision and self-care as the ethical mandate belong to the important tools of good social work and spiritual accompanying.
    Źródło:
    Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne; 2016, 2(21); 195-197
    1898-8431
    Pojawia się w:
    Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spiritual Dimension of Care: A Case Study of Caregivers Practices with Elderly Women Religious (Sisters)
    Duchowy wymiar opieki: studium praktyk opiekuńczych wobec starszych sióstr zakonnych
    Autorzy:
    Davis, Nancy L.
    Diltz, Judith
    Uzar-Szcześniak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1811150.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    duchowy wymiar opieki nad ludźmi starszymi
    diagnoza i zaspokajanie potrzeb duchowych osób starszych
    intuicyjna strategia opieki
    duchowość i starość
    spiritual dimension of care for the elderly
    the assessment and delivery of spiritual needs of older people
    intuitive strategy of care, spirituality and aging
    Opis:
    Celem studium było zbadanie, w jaki sposób opiekunowie odpowiadają na duchowe potrzeby starszych sióstr w katolickich wspólnotach zakonnych. Wywiadem objęto czterech opiekunów – dwóch ze Stanów Zjednoczonych oraz dwóch zPolski. Skierowane do nich pytania koncentrowały się wokół sposobów tworzenia, organizowania, realizowania i rozszerzania planów opieki w odpowiedzi na duchowe potrzeby, pojawiające się w codziennej praktyce każdej z placówek. Badania przeprowadzone w USA i Polsce doprowadziły do uzyskania wspólnych wyników, odnoszących się do ustalonych nawyków członków wspólnot oraz intuicyjnej postawy opiekunów, którzy dostrzegali wartość holistycznego podejścia do opieki, polegając bardziej na spontaniczności i intuicji niż na planowaniu. Rezultaty badań dostarczają wstępnego wglądu w proces duchowej opieki – głównie poprzez określenie czynników, które wpływają na duchowe potrzeby podopiecznych oraz sposoby ich zaspokajania przez opiekunów. Niemniej jednak zalecana jest ocena przyjmowanych przez nich intuicyjnych strategii opieki w toku dalszych badań.
    The purpose of the study was to explore how caregivers respond to the spiritual needs of elderly women religious (Catholic Sisters). The research interviews involved four caregivers – two from the United States and two from Poland. The interview questions posed to caregivers focused on how plans of care were developed, organized, delivered and extended into responses to spiritual needs on a daily basis in the respective facilities. The research conducted both in the US and in Poland resulted in common findings related to the religious members' routines and an intuitive attitude of caregivers who valued a holistic approach to care, relying more on spontaneity and intuition than on designed planning. Spiritual needs were also framed by physical requirements and life history. Results provide the initial insight in the process of spiritual care – mainly by determining the conditions that influence spiritual needs and ways of fulfilling them by caregivers, but assessment of the intuitive strategies is recommended as research is extended.
    Źródło:
    Roczniki Pedagogiczne; 2012, 4(40), 4; 127-136
    2080-850X
    Pojawia się w:
    Roczniki Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terapeutyczna rola benignitas pastoralis
    Therapeutic Role of Benignitas Pastoralis
    Autorzy:
    Hajduk, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142928.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Church
    pastoral care
    spiritual therapy
    disease
    sin
    Kościół
    duszpasterstwo
    terapia duchowa
    choroba
    grzech
    Opis:
    W czasach współczesnych propagowana jest kultura terapeutyczna, w której człowiek wyraża sprzeciw wobec wszelkich form cierpienia oraz bólu i podejmuje wiele wysiłków, aby zachować zdrowie i dobre samopoczucie. Wszystko to stanowi wyzwanie dla Kościoła, którego zadaniem jest pomóc ludziom wykorzystać terapeutyczny potencjał wiary chrześcijańskiej i służyć im pomocą w prowadzeniu zdrowego życia, w którym człowiek integruje wszystkie stany – chorobę, śmierć, błędne decyzje i niepowodzenia. W tym działaniu wspiera wierzących sam Bóg, pokazując im, jak służyć ludziom chorym na ciele i duszy, zniżając się ku nim ze swoją uprzedzającą miłością. To działanie Boga wypełnione troską o słabych i potrzebujących i łaskawością względem grzeszników jest wzorem dla duszpasterzy, którzy wezwani są do pełnienia swojej posługi w duchu benignitas pastoralis. Wówczas w nawiązywanych przez nich relacjach międzyosobowych komunikowane jest ludziom współczucie, solidarna bliskość i czułość Boga. Tak praktykowana łagodność duszpasterska prowadzi ludzi poszukujących uzdrowienia do zaakceptowania swojej kruchości i grzeszności, do zjednoczenia się z Bogiem i czerpania z tej więzi siły do pokonania swoich słabości i zranień duchowych.
    In modern times, a therapeutic culture is promoted in which people express their resistance toward all forms of suffering and pain and make many efforts in order to stay healthy and well. All this is a challenge for the Church, whose task is to use the therapeutic potential of the Christian faith and help them in leading a healthy life. It becomes possible when a person is able to integrate in her life all states – illness, death, wrong decisions and failings. In this action of supportive believers, God himself supports them how to serve people who are sick in body and soul, descending towards them with his foregoing love. God’s action, filled with care for the weak and needy and with graciousness towards sinners, is a model for pastors who are called to carry out their ministry in the spirit of benignitas pastoralis. Then, compassion, solidary closeness and God’s tenderness are communicated to people in the interpersonal relationships they establish in their pastoral activity. Pastoral meekness practiced in this way leads people seeking health to accept their fragility and sinfulness, to unite with God and to draw strength from it to overcome their weaknesses and spiritual hurts.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2021, 25, 1; 55-75
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dasein – in Beziehung treten – Gott zur Sprache bringen
    To exist – to relate – to speak to God
    Autorzy:
    Geisler, Andreas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/475379.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Pastoral care in retirement homes spiritual accompaniment of elderly people human dignity of old people consoling rites for old people accompaniment of dying persons professional groups in retirement homes
    Opis:
    The dignity of human beings in old age determines pastoral care in retirement homes. Christian pastoral care considers men and women in their relationship to God, to their fellow human beings, to their environment and to themselves. In these relationships dignity is unconditionally attributed to every person. It is therefore fundamental for every pastor and pastoral caregiver to be rooted in this faith and to experience it in concrete practice as a meaningful and reliable foundation. Pastoral care in a retirement home is a healing one and puts the whole person at the centre. The pastoral caregivers at the retirement home “St. Josef am Inn” in Innsbruck, Austria, understand themselves as bridge builders between the elderly home residents, their relatives, and the staff of the home. They emphasize the concrete moment of authentic encounter and offer themselves as conversation partners. It is important to appreciate each individual’s life-story, avoiding premature judgements. Furthermore, they look at spiritual sources together with the elderly people. Their spiritual needs are taken seriously and spiritual accompaniment is offered in form of conversation, prayer, divine services, sacraments, and consoling rites. Pastoral care as integral accompaniment means also to assist a person at the end of their life. Elderly home residents should feel protected, carried, and loved in the process of dying. Pastoral care in retirement homes, finally, has to take care also of the different professional groups who work there, always considering joys and distress, needs and possible overload of the employees. Summarizing, pastoral care in retirement homes stands up for friendly atmosphere, Christians values and good interpersonal relationships. It is an indispensable contributor to a high quality of care in senior-citizens homes.
    Der Wert und die Würde des Menschen im Alter bestimmen das seelsorgliche Handeln im Seniorenheim. Christliche Seelsorge betrachtete den Menschen in seinem Verhältnis zu Gott, zu den Mitmenschen, zu seiner Umwelt und zu sich selbst. In dieser Bezogenheit wird dem Menschen Sinn und Würde bedingungslos zugesprochen. Grundlegend ist deshalb für jede(n) Seelsorger/in, dass er/sie sich selbst in diesem Glauben verwurzelt weiß, und den praktizierten Glauben selbst als tragend und kostbar erlebt. Zudem ist es wichtig sich selbst, in der je eigenen Biographie und Persönlichkeit, gut zu kennen. So werden die Seelsorger/innen zu echten Zeug/innen der befreienden Botschaft Gottes. Seelsorge im Seniorenheim ist eine heilende Seelsorge, und stellt immer den ganzen Menschen in den Mittelpunkt.Die Seelsorger/innen im Heim St. Josef am Inn verstehen sich zunächst als Brückenbauer zwischen den Bewohner/innen, den Angehörigen und den Mitarbeiter/innen. Es wird auf den kostbaren Moment echter Begegnung besonderer Wert gelegt. Zudem bieten sich die Seelsorger/innen als Gesprächspartner/innen an. Ihr Anliegen ist es, Menschen in ihrer Geschichte und ihrem Ausdruck verstehen zu lernen und sie zu begleiten. Die jeweilige Lebensbiographie wird dabei gewürdigt, ohne diese vorschnell zu bewerten oder gar zu urteilen. Weiters wird gemeinsam auf die spirituellen Ressourcen geblickt. Die jeweiligen spirituellen Bedürfnisse der Bewohner/innen werden ernst genommen und eine Begleitung und Förderung in Form von Gesprächen, Gebet, Gottesdiensten, tröstenden Ritualen und Sakramenten angeboten. Seelsorge als ganzheitliche Begleitung heißt ebenso helfen, dass das Leben – auch am Ende – gelingt, in dem die Heimbewohner/innen sich auch im Prozess des Sterbens gehalten, geliebt und getragen wissen. Seelsorge in Seniorenheimen gilt zudem verschiedenen Berufsgruppen im Haus, deren Freuden und Nöten, Bedürfnissen und Überlastungen. Sie setzt sich für ein humanes Klima, christliche Werte und zwischenmenschliche Kontakte ein und steht zudem auch im Dienste der Weiterbildung. Insgesamt stellt die Seelsorge einen unverzichtbaren Beitrag zu Pflegequalität eines Seniorenheims dar.
    Źródło:
    Family Forum; 2018, 8; 83-100
    2084-1698
    Pojawia się w:
    Family Forum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Człowiek duchowy czy intelektualista celem edukacji? Alternatywa troski o siebie
    The goal of education: spirituality or an intellectualism? An alternative to care of the self
    Autorzy:
    Stępniewska-Gębik, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2103352.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-17
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    pedagogika
    człowiek duchowy
    intelektualista
    prawda
    troska o siebie
    wychowanie.
    pedagogy
    spiritual man
    intellectual
    truth
    care of the self
    upbringing.
    Opis:
    W artykule został podjęty dylemat związany z celem wychowania. Koncepcja troski o siebie M. Foucaulta oraz prace J. Patočki pozwalają na postawienie pytania dotyczącego celu wychowania. Czy owym celem ma być intelektualista czy człowiek duchowy? Możliwość takiego rozróżnienia osadzona jest w etyce troski o siebie, starożytnej tradycji, która obecnie, min. za sprawą P. Sloterdijka, czy samego M. Foucaulta pojawia się jako kategoria istotna również współcześnie. Etyczna postawa wobec siebie otwiera drogę do duchowości poprzez zespół odpowiednich praktyk. Staje się ona podstawą relacji z innymi i ze światem.
    This article deals with the dilemma related to the purpose of upbringing. M. Foucault's concept of care of the self and J. Patočka's works allow us to ask questions about the goal of education. Is it to become an intellectual or a spiritual person? The possibility of such a distinction is embedded in the ethics of care of the self, an ancient tradition, which even nowadays, among others, thanks to P. Sloterdijk or Foucault himself, has become an important category. An ethical attitude towards the self opens the way to spirituality through a set of appropriate practices. It becomes the basis for relations with others and with the world.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2021, XII(2(35)); 185-194
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Migracja w nauczaniu społecznym Kościoła i w przemówieniach papieża Jana Pawła II
    Migration in the social teaching of the Church and in the speeches of Pope John Paul II
    Autorzy:
    Głowiak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2165237.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-15
    Wydawca:
    Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    bagaż kulturowy
    pozycja społeczna
    postawa religijno-
    -moralna
    utrzymywanie duchowej więzi
    integracja
    tradycje religijne i narodowe
    wsparcie religijne
    ognisko rodzinne
    godność ludzka
    międzykulturowa solidarność
    opieka duszpasterska i misja duchowa
    cultural baggage
    social position
    the attitude of the religious-
    -moral
    to maintain a cultural bond
    the integration
    national traditions and religious
    religious support
    home family
    human dignity
    cross-cultural solidarity
    pastoral care and the spiritual mission
    Opis:
    Migracja, jako zjawisko społeczne, stanowi wyzwanie dla społeczności międzynarodowej i dla poszczególnych państw. Z tego też powodu znalazła się również w kręgu zainteresowania katolickiej nauki społecznej. Różnorodność ludzkich doświadczeń, związanych z tym procesem, jest tak szeroka, że nauczanie społeczne Kościoła mówi o nich często i bardzo konkretnie. Z jednej strony pojawiają się tutaj tematy związane z prawem do miejsca zamieszkania na terenie własnego kraju, z drugiej podkreśla się prawo do opuszczenia kraju i osiedlenia się w innym państwie. Podstawą tego prawa jest fakt, iż ta sama osoba jest jednocześnie obywatelem określonego państwa i całego świata. W nauczaniu społecznym Kościoła podkreśla się potrzebę przyznania prawa do emigracji, sprzyjającej integracji, ułatwiającej emigrantom awans zawodowy, zdobycie przyzwoitego mieszkania, krytykując jednocześnie ciasne nacjonalizmy. Uniemożliwiają one prawdziwe braterstwo – podstawę rzeczywistego pokoju i sprawiedliwości. Jedyną racją ograniczenia migracji jest dobro wspólne państwa, przeżywającego sytuacje emigracji lub imigracji.
    Migration, as a social phenomenon, is a challenge for the international community and for the individual Member States. For this reason, was also of concern Catholic social teachings. The diversity of human experience, the process is so wide, that social teaching Church says about them and often very specifically. On the one hand, they appear here topics related to the law of the place of residence within their own country, on the other hand, insists on the right to leave the country and settle in another country. The basis of this law is the fact that the same person is also a national of a particular State and around the world. In the teaching of the Church and social stresses the need to grant the right to emigrate, inclusive, to facilitate immigrants promotion, getting a decent apartment, criticizing both tight nationalism. They prevent real brotherhood-the basis for a real peace and justice. The only limitation is migration policy the common good the Member States experiencing situations of emigration or immigration.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2014, Zeszyt, XXVIII; 198-213
    0860-9608
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies