Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Soviet theatre" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Маяковский на сценах венгерского театра
Mayakovsky on the Hungarian Stage
Autorzy:
Kasprzyk, Oliwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437008.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej
Tematy:
Majakowski
teatr węgierski
recepcja literatury rosyjskiej
dramaturgia radziecka
Hungarian theatre
reception of Russian literature
Soviet drama
Opis:
Artykuł poświęcony jest próbie syntetycznego ujęcia problemu teatralnych realizacji utworów i biografii Władimira Majakowskiego na Węgrzech. Proces recepcji literatury rosyjskiej, w tym i Majakowskiego był na Węgrzech utrudniony z powodu silnej odmienności kulturowej i językowej kraju. Po raz pierwszy twórczość Majakowskiego trafiła do węgierskiego czytelnika w czasach politycznego napięcia, w okresie „białego terroru”. Mimo okoliczności, grunt okazał się podatny – część społeczeństwa, w tym literatów, pozytywnie odebrała rewolucję 1917 roku, a Majakowski widziany był jako rewolucjonista formy, ale przede wszystkim po 1945 roku, jako trybun ludów. Taki stosunek do Majakowskiego jako naczelnego głosu rewolucji proletariackiej i twórcy ważnego dla formowania się poetyki socjalistycznej jest obecny w teatrze węgierskim aż do lat 70. Potem, gdy nastąpiła rewolucja teatralna, akcent przeniesiony został na nowatorstwo formy. Mimo to trudno mówić o różnorodności repertuarowej – teatr węgierski zdecydowanie zdominowała Łaźnia, z nielicznymi wystawienia mi Pluskwy czy, dopiero współcześnie, wariację na temat twórczości Majakowskiego, która po raz pierwszy wprowadziła na scenę węgierską fragmenty Misterium Buffo.
The article offers a synthetic review of Hungarian theatrical realizations of Mayakovsky’s biography and works. The process of reception of Russian literature, including Mayakovsky, in Hungary was hindered by country’s strong cultural and language distinctness. For the fi rst time Mayakovsky’s works reached Hungarian reader during politically strained times, namely the period of “white terror”. Despite the circumstances, the ground was fertile – part of the society, including writers positively received the Revolution of 1917, while Mayakovsky was seen as the voice of the revolutionary forms and after 1945 as a tribune of the people. This attitude towards Mayakovsky – seen as the main voice of the proletarian revolution and key author in the process of the formation of socialist poetics – is noticeable in the Hungarian theater until the 1970’s. Then, after a theatrical revolution, accent was placed on his innovative forms. Although there was no real diversity in the repertoire – Hungarian theater was dominated by The Bathhouse, with some exceptions for The Bedbug, or, just until recently, a variation of the works of Mayakovsky, which for the first time introduced fragments of Mystery-Bouff e onto the Hungarian stage.
Źródło:
Przegląd Środkowo-Wschodni; 2017, 2; 217-247
2545-1324
Pojawia się w:
Przegląd Środkowo-Wschodni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Social Justice to Metaphor: The Whitening of Othello in the Russian Imagination
Autorzy:
Khomenko, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1812145.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Othello
blackface
Russian theatre
Russian film
Soviet theatre
Soviet film
adaptation
translation
Sergei Iutkevich
Eldar Riazanov
Aleksei Zernov
Nikolai Koliada
Petr Gladilin
Vahram Papazian
Opis:
Othello was the most often-staged Shakespeare play on early Soviet stages, to a large extent because of its ideological utility. Interpreted with close attention to racial conflict, this play came to symbolize, for Soviet theatres and audiences, the destructive racism of the West in contrast with Soviet egalitarianism. In the first decades of the twenty-first century, however, it is not unusual for Russian theatres to stage Othello as a white character, thus eliminating the theme of race from the productions. To make sense of the change in the Russian tradition of staging Othello, this article traces the interpretations and metatheatrical uses of this character from the early Soviet period to the present day. I argue that the Soviet tradition of staging Othello in blackface effectively prevented the use of the play for exploring the racial tensions within the Soviet Union itself, and gradually transformed the protagonist’s blackness into a generalized metaphor of oppression. As post-collapse Russia embraced whiteness as a category, Othello’s blackness became a prop that was entirely decoupled from race and made available for appropriation by ethnically Slavic actors and characters. The case of Russia demonstrates that staging Othello in blackface, even when the initial stated goals are those of racial equality, can serve a cultural fantasy of blackness as a versatile and disposable mask placed over a white face.
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2021, 23, 38; 75-89
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świętować, nie świętować? Kontrowersje wokół dwudziestej rocznicy wyjścia wojsk (post)radzieckich z Legnicy
Autorzy:
Zuzanna, Grębecka,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897025.pdf
Data publikacji:
2017-09-08
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Legnica
Soviet Army
Helena Modrzejewska Theatre
memory
counter-memory
Opis:
This article deals with the controversy surrounding the celebration of the 20th anniversary of the withdrawal of the (post)Soviet troops from Legnica – the former garrison town of the Northern Group of Soviet Army. The author presents the concepts of commemorating the jubilee by municipal authorities and socio-cultural institutions, as well as particular events organized in the anniversary year, and the overall picture the celebrations created. Furthermore the media and social reactions to this particular shape of the jubilee year are analyzed with a particular focus on the intense debate on the socio-cultural project “20 Years After...” organized by the Helena Modrzejewska Theatre in Legnica. This example serves to illustrate the mechanisms of official memory and counter-memory.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2017, 61(2 (457)); 35-48
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies