Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sacred Music" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 51
Tytuł:
An Attempt to Reconstruct the Original Lyrics of the Concerto Mutetta super Nicolai Solemnia by Franciszek Lilius1
Autorzy:
Bebak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514038.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Sacred music
contrafactum
reconstruction
Franciszek Lilius
Wrocław
Opis:
Franciszek Lilius was one of the most prominent composers of the 17 th‐century Poland, a pedagogue and a choirmaster of Kraków’s Cathedral between 1630 and 1657. The majority of the sources containing his compositions were created after the composer’s death. Many of them are incomplete. Owing to these two facts, we do not know the original version of the compositions mentioned by Lilius. One of the examples is the concerto Mutetta super Nicolai Solemnia preserved in Staatsbibliothek in Berlin as a German contrafactum with the text “Kompt lasst uns betrachten”. The composition may havebeen performed during services at the Protestant church of St. Mary Magdalene in Wrocław. The text was probably modified and adapted to Evangelical requirements in this place. However, originally the work must have been intended to be performed in the Catholic church during the feast of St. Nicholas (the 6 th of December), as it is suggested not only by its original name—Mutetta super Nicolai Solemnia, but also by the pre‑compositional material used in it. This material comprises, on the one hand, the one‑voice hymn Nicolai solemnia preserved in e.g. the cantional of Stanisław Serafin Jagodyński from 1639 and the cantional of Literary Archconfraternity in Warsaw from 1668, and on the other hand—its four‑voice setting preserved in the Sandomierz and Wawel sources. If the copyist had not written original Latin title in his manuscript, we would not know what kind of Latin text was previously used by composer. Only this information made it possible to recreate the lost Catholic version of the concerto. The main aim of the article is an attempt to reconstruct the original lyrics of the concerto Mutetta super Nicolai Solemnia and to analyze different problems connected with it.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2017, 2(33) Eng; 4-23
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próba rekonstrukcji pierwotnego tekstu słownego w koncercie Mutetta super Nicolai Solemnia Franciszka Liliusa
An attempt to reconstruct the original lyrics of the concerto Mutetta super Nicolai Solemnia by Franciszek Lilius
Autorzy:
Bebak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514088.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Sacred music
contrafactum
reconstruction
Franciszek Lilius
Wrocław
Opis:
Franciszek Lilius was one of the most prominent composers of the 17th century Poland, a pedagogue and a choirmaster of Krakow’s Cathedral between 1630 and 1657. The majority of the sources containing his compositions was created after composer’s death. Many of them are incomplete. Owing to these two facts, we do not know the original version of compositions mentioned by Lilius. One of the examples is the concerto Mutetta super Nicolai Solemnia preserved in Staatsbibliothek in Berlin as a German contrafactum with the text „Kompt lasst uns betrachten”. The composition may have been performed during services at the Protestant church of St Mary Magdalene in Wrocław. The text probably was modified and adapter to Evangelical requirements in this place. However, originally the work must have been intended to be performed in the Catholic church during the feast of St. Nicholas (6th December), as is suggested not only by its original name – Mutetta super Nicolai Solemnia, but also by the precompositional material used in it. This material comprises, on the one hand, the one-voice hymn Nicolai solemnia preserved in e.g. the hymnbook of Stanisław Serafin Jagodyński from 1639 and the hymnbook of Literary Archconfraternity in Warsaw from 1668, and on the other hand – its four-voice arrangement preserved in the Sandomierz and Wawel sources. If the copyist hadn’t written original Latin title in his manuscript, we would not know what kind of Latin text was previously used by composer. Only this information made it possible to recreate original, missing catholic version of the concerto. The main issue of the article is an attempt to reconstruct the original lyrics of the concerto Mutetta super Nicolai Solemnia and to analyse different problems connected with it.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2017, 2(33); 5-24
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Jerzy Pikulik, Polskie graduały średniowieczne, Warszawa 2001, ss. 456, il.
Autorzy:
Rozen, Fryderyk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039911.pdf
Data publikacji:
2008-06-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
średniowiecze
liturgia
muzyka sakralna
Middle Ages
liturgy
sacred music
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2008, 89; 427-434
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość fortepianowa Mariana Sawy
Marian Sawa’s piano music
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495044.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Marian Sawa
Mazurka
Study
piano music
carol
neoclassicism
sacred music
folklore
Opis:
Marian Sawa (1937-2005), composer, organist, improviser and pedagogue, owes his reputation primarily to his prolific organ output (over 200 works for organ solo, including five concertos), choral music (several dozen compositions) and vocal-instrumental sacred music. Pride of place goes to Droga Krzyżowa (The Way of the Cross), Missa claromontana and works for organ: Witraże (Stained-glass), Ecce lignum crucis and Hymnus in honorem sancti Petri et Pauli. Works for piano are modest in number, less known and rather rarely performed but they are hardly of a marginal character. Marian Sawa’s piano output comprises a dozen or so pieces of diverse genres and styles. The earliest compositions, dating from Sawa’s studies at the State Higher School of Music in Warsaw, include Four Etudes, a cycle of Variations and the Prelude and Fugue, all in the neo-Classical style (1966-67). In the etudes the composer explored several problems, such as the technique of double stops and octaves. The later Toccata (1970) and Stylized Prelude (1975) are, by and large, the continuation of the same style. In the Toccata one can notice the genre’s characteristic features including the motoric drive, a sense of mobility and the repetitiveness of notes (similar effects can be found in toccatas by such composers as Bolesław Woytowicz and Sławomir Czarnecki). Sawa’s most interesting piano works date from the 1980s and 1990s, Scherzino (1983) and Four Mazurkas (1993/94) being the most frequently-performed pieces. Sawa’s output also includes compositions which draw freely on the sonata form: Sonatę Ha-Fis (Sonata B-Fsharp) for keyboard instruments (1995, the title refers to the two opening notes), Sonatina for harpsichord, piano or organ (1995) and arrangements of Polish Christmas carols. One of Sawa’s most spectacular pieces is the Fugue-Bolero for two pianos (1996), which is an arrangement of his earlier, highly popular version for organ. Three idioms can be distinguished in Sawa’s piano music: dance/folk, motoric/toccata and sacred. The first employs the dance forms popular in Polish folk music (mazurek, oberek, krakowiak), the rhythm pattern of the ‘mazur’ and bourdon fifths. The main features of the second idiom are the figurative texture, virtuosity, a sense of mobility and, in the majority of works (including those from the 1990s), references to the neo-Classical style. The sacred idiom manifests itself in the use of quotations from church songs. For example, in the Third Mazurka (1993) it is a quotation from the Polish church song to St Joseph, while the musical material of the Three Elegies (1995) is based on the religious song Ja wiem, w kogo ja wierzę / I know in whom I believe. These works are also renowned for their specific mood of meditation and contemplation, creating an aura of spiritual music. The arrangements of Polish Christmas carols also belong to this group (Four Christmas Carols for piano / four hands, 2003; Kolędowe granie / Playing the carols, 2004).
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2011, 29; 317-335
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śpiewając z aniołami. Podstawy teologii muzyki sakralnej w prawosławiu
Autorzy:
Paprocki, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668855.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
sacred music
liturgy, Orthodoxy
esthetics
muzyka sakralna
liturgia
prawosławie
estetyka
Opis:
The author’s reflections on the theology of sacred music in Orthodoxy commences with the fact that the entire Liturgy is precisely outlined in the book known as the Typikon, which is at the same time a scenario and score of the service.   The Typikon introduces order in the elements of prayer and also places an emphasis on beauty.  For this reason, concepts such as artistry, artist, art and creativity  play such an important role in the thought of the Church Fathers.  The essence of this music is fundamentally an unceasing pursuit of the heavenly archetype, in order to attain unity between the divine realm and the human world.  Liturgical music is therefore one of the ways of overcoming the fallen state and recovering the unity lost.  The theory of church singing originates in Byzantium and influenced the formation of the Byzantine musical form, which delighted Prince Vladimir’s representatives in Constantinople.   The beauty of the Greek Liturgy has become one of the criterions of authenticity of faith.  The fascination with the beauty of the Liturgy is not an esthetic evaluation, but is a desire to grasp the essence of God through beauty.  The Byzantine concept has been heavily influenced by the idea of the divine pattern, which was given to people by God by the angels or saints.  This principle applies to all types of art including music.  According to tradition, the well-known Byzantine hymnographer, poet and musician St. Roman the Melodist received the gift of arranging kontaktions and chants in a vision.  The Mother of God appeared to him in a church and gave him a scroll with the instructions to consume it.  After waking up, Roman the Melodist sang “Today the Virgin Gives Birth.”  As a result, his creativity is the fruit of a gift received from God.  Moreover, comparing church chants with the heavenly (from the 8th century, choir) is expressed in liturgical hymns, which tell of human voices blending with the songs of the Cherubim, thus creating a choir proclaiming the glory of God as “an icon in sound.”  Liturgical chant contrasts itself with folklore songs.  Church singers represented the angels, and for this reason, the name “choir” makes reference to the concept of the nine choirs of angels.  Liturgical chant should sound solemnly, heavenly, and should be dematerialized (complemented by church architecture, giving the effect of poured out sounds rising to the dome of the church and returning as celestial and heavenly chant).
Rozważania na temat teologii muzyki sakralnej w prawosławiu autor zaczyna od przypomnienia faktu, że cała liturgia jest precyzyjnie opisana w księdze zwanej Typikon, która jest zarazem scenariuszem i partyturą nabożeństwa. Typikon wprowadza uporządkowanie w żywioł modlitwy, równocześnie kładąc nacisk na piękno. Dlatego też takie pojęcia, jak artyzm, artysta, sztuka, twórczość, zajmują ważne miejsce w myśli Ojców Kościoła. Istota tej muzyki sprowadza się do nieustannego dążenia do niebiańskiego archetypu celem osiągnięcia jedności świata Boskiego i świata ludzi. Muzyka liturgiczna jest więc jednym ze sposobów przezwyciężenia stanu upadku i przywracania utraconej jedności. Teoria śpiewu cerkiewnego zrodziła się w Bizancjum i oddziałała na ukształtowanie się bizantyjskiego wzorca muzycznego, który tak zachwycił posłów księcia Włodzimierza w Konstantynopolu. Piękno liturgii greckiej stało się jednym z kryteriów prawdziwości wiary. Zachwyt wobec piękna liturgii nie jest estetyczną oceną, ale chęcią osiągnięcia istoty Boga poprzez piękno. Na koncepcję bizantyjską ogromny wpływ wywarła idea wzorca Boskiego, który został przekazany ludziom od Boga przez aniołów lub świętych. Ta zasada odnosiła się do wszystkich rodzajów sztuki, w tym także muzyki. Zgodnie z tradycją znany bizantyjski hymnograf, poeta i muzyk św. Roman Melodos otrzymał w sennej wizji dar układania kontakionów i śpiewania. W świątyni objawiła mu się Bogurodzica, dała zwój i poleciła go spożyć. Po przebudzeniu się Roman Melodos zaśpiewał „Dziewica dziś rodzi”. Dlatego też jego twórczość jest owocem daru otrzymanego od Boga. Z kolei porównanie śpiewu cerkiewnego z niebieskim (od VIII wieku chóru) znalazło swój wyraz w hymnach liturgicznych, które mówią, że ludzkie głosy mieszają się ze śpiewem cherubinów, tworząc chór głoszący chwałę Boga jako „ikona w dźwiękach”. Śpiew liturgiczny przeciwstawia się śpiewowi ludowemu, folklorowi. Śpiewacy cerkiewni przedstawiali aniołów i dlatego sama nazwa „chór” nawiązuje do koncepcji dziewięciu chórów anielskich. Śpiew liturgiczny powinien brzmieć podniośle, niebiańsko, powinien być zdematerializowany (czemu sprzyjała architektura cerkwi, dająca efekt lotu dźwięków zlewających się w kopule i powracających stamtąd jak nieziemski, niebiański śpiew).
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2015, 13
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trzynastowieczny graduał Ms. 205 z Biblioteki Klarysek Krakowskich w świetle polskiej i europejskiej tradycji liturgiczno-muzycznej : studium źródłoznawcze : część druga - aneksy
Autorzy:
Szczotka, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038197.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
muzyka sakralna
zabytki
rękopis
kościół
sacred music
antiquity
manuscript
church
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1999, 72; 353-443
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Regens chori figuralis” Caspar Raff (1683–1738) i muzyka wokalno-instrumentalna w klasztorze cystersów w Lubiążu na początku XVIII wieku
'Regens chori figuralis' Caspar Raff (1683–1738) and vocal-instrumental music at the Cistercian monastery in Lubiąż during the early eighteenth century
Autorzy:
Hauptman-Fischer, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408915.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Cystersi
muzyka religijna
muzyka XVIII wieku
Caspar Raff
Cistercians
sacred music
eighteenth-century music
Opis:
Następstwem wprowadzenia do klasztornej liturgii polifonii, muzyki wokalno-instrumentalnej i instrumentalnej było powstanie nowego urzędu. W klasztorach cysterskich na Śląsku regens chori figuralis powoływany był począwszy od 2 połowy XVII wieku. W klasztornych dokumentach cystersów śląskich nie zachował się żaden opis tego urzędu; nie znamy zatem zakresu jego obowiązków. To on dostarczał repertuar (kupując, kopiując lub zlecając te zadania), uczył nowych utworów, prowadził próby nadając ostateczny kształt nowym utworom, dyrygował utworami w trakcie liturgii i poza nią (także większymi dziełami, takimi jak oratoria czy utwory dramatyczne). Ślady jego codziennej pracy odnaleźć można w rękopisach muzycznych. W klasztornym nekrologu z Lubiąża wyróżnia się wspomnienie wieloletniego regensa chóru, o. Caspara Raffa (1683–1738), doskonałego muzyka, zakonnika o wyjątkowym guście. Dostarczył on kapeli wiele pięknych i rzadkich utworów. Komponował utwory liturgiczne, o czym świadczą dwa zidentyfikowane ostatnio źródła. Nowo wyodrębnione 22 rękopisy muzyczne sporządzone w całości lub częściowo przez Caspara Raffa to najstarsze zachowane źródła muzyki wokalno-instrumentalnej w Lubiążu. Jest to repertuar skopiowany w latach ok. 1714–38 a użytkowany w klasztorze aż do kasaty. Zawiera utwory kompozytorów współczesnych Raffowi, takich jak Gunther Jacob (1685–1734), Francesco Mancini (1672–1737), Domenico Natale Sarri (1679–1744), Francesco Feo (1691–1761), Nicola Fago (1677–1745), Antonio Vivaldi (1678–1741) czy Pietro Paolo Bencini (1670–1755) oraz kilka utworów anonimowych. Do szczególnie interesujących źródeł należy kontrafaktura arii „Benché nasconda la serpe in seno” Antonia Vivaldiego (1678–1741) z opery Orlando furioso. Proweniencja i czas powstania tego rękopisu nie były dotychczas znane. Niezwykle ciekawy, doskonałej muzycznej jakości repertuar rodzi pytania o jego pochodzenie. Muzyka wykonywana u cystersów w Lubiążu nie odbiegała od repertuaru największych ośrodków muzycznych tego czasu, w których na lata dwudzieste XVIII w. przypada wzrost zainteresowania twórczością kompozytorów włoskich. Na przepływ tego repertuaru niewątpliwie miała wpływ polityka i fakt, że w latach 1714–35 Neapol znalazł się pod panowaniem habsburskim. Bezpośrednio przyczyniały się podróże muzyków włoskich do innych części monarchii, do Pragi czy Wrocławia i podejmowanie tam zatrudnienia, czego przykładem jest m.in. działalność teatrów operowych w tych miastach. Z drugiej strony do Włoch podróżowali dyplomaci i kolekcjonerzy, np. Balthasar Knapp czy Jan Rudolf von Sporck. Popularność włoskiej muzyki religijnej w monarchii habsburskiej wyprzedza ekspansję włoskiej opery mniej więcej o dekadę. Ogromny, dotychczas nie zawsze doceniany wkład w dystrybucję muzyki włoskiej miały klasztory i większe ośrodki kościelne. Utwory kompozytorów włoskich m. in. odnotowuje inwentarz z 1723 r. z klasztoru cystersów w Oseku, jednego z największych odbiorców muzyki włoskiej w Środkowej Europie. Działała tam doskonała orkiestra. Rękopisy ujawniają, że Caspar Raff w Lubiążu dysponował zbliżonym pod względem instrumentarium zespołem i na jego potrzeby szybko sprowadzał do Lubiąża aktualnie komponowane, doskonałe utwory włoskich mistrzów muzyki religijnej.
One of the consequences of introducing polyphony, vocal-instrumental music and instrumental music into monastic liturgy was the establishment of a new office. In Cistercian monasteries in Silesia, a regens chori figuralis was appointed from the second half of the seventeenth century onwards. In the archives bequeathed by Silesian Cistercians to posterity, there is not a single description of this office, so we do not know what duties it involved. It is clear, however, that the regens supplied the repertoire to the ensemble (by purchasing or copying scores, or having them copied), taught the ensemble new compositions, led rehearsals to polish the performance of new music and conducted performances during liturgy and on other occasions (including large-scale works, such as oratorios and dramatic music). Traces of his day-to-day work have survived in music manuscripts. A distinguished name in the necrology of the Lubiąż monastery is that of a long-standing regens of the choir, friar Caspar Raff (1683–1738), an excellent musician and a monk of exceptional taste. He supplied the ensemble with many beautiful and rare compositions. He also composed liturgical works, as is confirmed by two recently identified sources. The twenty-two newly identified music manuscripts written completely or partially by Caspar Raff are the oldest known vocal-instrumental compositions in Lubiąż. This repertoire was copied during the period from around 1714 until 1738 and used in the monastery until its dissolution. The music preserved in the manuscripts was written by Raff’s contemporaries, such as Gunther Jacob (1685–1734), Francesco Mancini (1672–1737), Domenico Natale Sarri (1679–1744), Francesco Feo (1691–1761), Nicola Fago (1677–1745), Antonio Vivaldi (1678–1741) and Pietro Paolo Bencini (1670–1755), while several compositions are anonymous. One particularly interesting source is a contrafactum of the aria ‘Benché nasconda la serpe in seno’ by Antonio Vivaldi (1678–1741) from the opera Orlando furioso. Previously, the provenance and date of this manuscript were unknown. The presence of a repertoire so interesting and of such high artistic merit prompts questions about its provenance. The music performed in the Cistercian monastery in Lubiąż did not diverge from the mainstream repertoire used in major centres of musical life, where the 1720s were a period of growing interest in the music of Italian composers. The transmission of this repertoire was undoubtedly facilitated by political change and the fact that in the years from 1714 to 1735 Naples found itself under Habsburg influence. Also crucial were journeys undertaken by Italian musicians to other parts of the monarchy, including Prague and Wrocław, to find employment; examples of their activity include the operatic theatres established in those two cities. On the other hand, Italy remained a destination for diplomats and collectors, such as Balthasar Knapp and Jan Rudolf von Sporck. The popularity of Italian sacred music throughout the Habsburg monarchy preceded the expansion of Italian opera by a decade or so. Monasteries and larger ecclesiastical centres made a vast and sometimes underestimated contribution to the transmission of Italian music. For example, works by Italian composers are listed in a 1723 inventory from the Cistercian monastery in Osek, which was one of the greatest recipients of Italian music in Central Europe. The monastery had an excellent music ensemble. The manuscripts discussed in this article reveal that in Lubiąż Caspar Raff had at his disposal an ensemble with a comparable set of instruments and that in order to satisfy its needs he would quickly import to Lubiąż newly composed, outstanding works by Italian masters of sacred music.
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 1; 48-74
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kult Maryi w polskiej muzyce sakralnej
The Cult of Mary in Polish Sacred Music
Autorzy:
Janiec, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040821.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
muzyka sakralna
Maryja
kult
pieśni
sacred music
the Virgin Mary
cult
songs
Opis:
Jedną z form kultu tak liturgicznego, jak i pozaliturgicznego jest muzyka sakralna. Problematyka ta może być ujęta zarówno od strony form, które są wykorzystywane w funkcji kultycznej, jak i poruszanej w utworach tematyki. Ważnym aspektem jest również przedmiot kultu wyrażonego w formie muzycznej. Od początku istnienia chrześcijaństwa w Polsce obok Trójcy Świętej i samego Chrystusa przedmiotem kultu jest Najświętsza Maryja Panna. Dotyczy to każdej z epok historii Kościoła w Polsce. Kult maryjny w Polsce w muzyce sięga swymi początkami czasów średniowiecza i trwa nieprzerwanie aż do czasów współczesnych. Wielość form, jak chociażby pieśni, kantyki, hymny, sekwencje, antyfony, oratoria maryjne, pozwala nie tylko na wyrażenie czci Matce Bożej, ale przede wszystkim staje się drogą do odkrycia jej obecności w życiu chrześcijańskim.
One of the forms of cult, be it liturgical or extra-liturgical, is sacred music. This issue may be approached both from the perspective of the forms that are used in the cultic form, and of the subjects brought up in the music. Also, the subject of the cult expressed in the musical form is an important aspect here. Since the beginning of the existence of Christianity in Poland, beside the Holy Trinity and Christ Himself the Virgin Mary has been the object of cult. The Marian cult in music in Poland goes back to the Medieval times and has been practiced incessantly until modern times. The multitude of forms, like songs, canticles, hymns, sequences, antiphons, Marian oratories, allows not only expressing veneration for the Mother of God, but first of all it becomes a way to discover her presence in Christian life.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 33-41
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka sakralna w służbie tajemnic wiary
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669283.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
faith
theology
mystery
sacred music
worship
wiara
teologia
tajemnica
muzyka sakralna
kult
Opis:
Sacred music acts as a service for liturgy and is in fact the service for faith mysteries. So if you want to say something reasonable from a theological point of view on the theme: sacred music, its elements and ways of manifestation you have to begin with understanding of the mystery in the faith of the Church and in the theology. This article treats therefore of the mentioned above. In this way there is emphasized that if you talk about sacred music you can speak about it only on the basis of faith in the mystery thus creating the right spiritual climate in which the music can be experienced and further creatively developed.There is paid particular attention to the issue of worship being the appropriate environment to use sacred music and the reference point for its creation. The point is the music is supposed to serve in deeper experiencing of faith mysteries in worship. The final conclusion is as follows: the mystery, whose sacred music is in fact on service, is the mystery of „spirit and truth” (Jn 4, 23). If sacred music subordinates to spirit and truth of the faith mystery and does not treat itself as another reality, the music will be always open to the mystery realizing its the most appropriate function to lead a man to joy in God, whose fullness is achieved in an attitude of adoration.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2014, 33, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zachodnia i wschodnia tradycja wykonawcza śpiewu sakralnego: aspekt estetyczny
Western and Oriental vocal performing tradition: the aesthetic aspect
Autorzy:
Lazarevych, Ievgeniia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514045.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Roman Catholic church music,
Byzantine Orthodox church music,
Kyiv-Pechersk choral style,
sacred music,
performance practice
Opis:
Western and Oriental vocal performing tradition: the aesthetic aspect Fundamental differences between Kyiv-Pechersk choral style and Western model of performance of religious chants can be considered in various contexts and at several levels. One should take into account diversity of church rules (canon), mentality, even geographical location and physiological capabilities of voices of the singers coming from a particular area. The performance practice is also connected with such factors as cultural traditions, language, way of life and social issues related to faith. It is therefore understandable that, after a short period of a fragile cultural unity of the Church, different traditions emerged. The author argues that the way of singing is directly dependent on the fundamental philosophical and theological ideas, originating from the Church canon. Then, the differences between chant performance in two main branches of the Christian Church seem to be a consequence of the distinct ways in which the theological doctrine, dogma of the Church, the temporal and spatial principles of worship and art developed in Roman Catholic and Byzantine Orthodox traditions. The two different perceptions of communication with God and its influence on church singing are considered by the author as an exemplary case.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 4(31); 6-22
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Henryk Mikołaj Górecki i jego muzyka
Autorzy:
Siedlik, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669039.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
choral music
poetry
sacred music
religious concentration and meditation
musical composition
simplicity
logic RT
Opis:
Henryk Mikołaj Górecki, one of the most renowned Polish composers, died on 12 November 2009. Athough he is no longer present among us, his music lives on. Sadly, many of contemporary musicians did not or did not want to notice the music composed by Professor Górecki. Some listeners got shocked, others were astonished by it. The music, aesthetic and philosophical values of his III Symphony were only discerned after 17 years. The triumphal return to Poland of the III Symphony’s scores arouse the great, unprecedented worldwide, interest in H. M. Górecki’s compositions. This unbelievably modest artist, both in life and in art, remained uncompromising until the end.Henryk Mikołaj Górecki created his compositions while being deeply rooted in the Polish tradition, particularly folk and religious, which was his source of inspiration. Before developing his own style he went a long artistic way. Always openly declared his origin that can be heard in his compositions and in his views of which he was never ashamed. He lived an austere life among his highlanders, disregarding his fame, solemn banquets and presents.During the last 20 years I have been privileged to perform Professor Górecki’s choral music with ten choirs, including 4 professional ones at the distinguished concerts, competitions and festivals. The choral music has been recorded on 12 CD records featuring various performers. With the assistance of the Choir of Polish Radio and as requested by the composer, I delivered several first performances of his works.I am a great debtor to the Professor for his teaching me humbleness towards music, humbleness towards every artist, co-performer and myself.
Henryk Mikołaj Górecki, one of the most renowned Polish composers, died on 12 November 2009. Athough he is no longer present among us, his music lives on. Sadly, many of contemporary musicians did not or did not want to notice the music composed by Professor Górecki. Some listeners got shocked, others were astonished by it. The music, aesthetic and philosophical values of his III Symphony were only discerned after 17 years. The triumphal return to Poland of the III Symphony’s scores arouse the great, unprecedented worldwide, interest in H. M. Górecki’s compositions. This unbelievably modest artist, both in life and in art, remained uncompromising until the end.Henryk Mikołaj Górecki created his compositions while being deeply rooted in the Polish tradition, particularly folk and religious, which was his source of inspiration. Before developing his own style he went a long artistic way. Always openly declared his origin that can be heard in his compositions and in his views of which he was never ashamed. He lived an austere life among his highlanders, disregarding his fame, solemn banquets and presents.During the last 20 years I have been privileged to perform Professor Górecki’s choral music with ten choirs, including 4 professional ones at the distinguished concerts, competitions and festivals. The choral music has been recorded on 12 CD records featuring various performers. With the assistance of the Choir of Polish Radio and as requested by the composer, I delivered several first performances of his works.I am a great debtor to the Professor for his teaching me humbleness towards music, humbleness towards every artist, co-performer and myself.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2012, 10
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język muzyczny w słowackich kompozycjach sakralnych XXI wieku
The musical language in XXIth century Slovak sacred compositions
Autorzy:
ADAMKO, Rastislav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454106.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
słowackie kompozycje sakralne XXI wieku muzyka sakralna
muzyka współczesna
20th century Slovak sacred compositions sacred music
contemporary music
Opis:
Jesteśmy świadkami procesu stopniowego wypierania z liturgii muzyki klasycznej i zastępowania jej muzyką rozrywkową. Zjawiska tego jak do tej pory nie udało się zatrzymać. Czy jego przyczyny nie należy upatrywać również w tym, że nie znaleźliśmy jeszcze odpowiedniego języka muzycznego dla współczesnej muzyki liturgicznej, wyrastającej z klasycznych tradycji? Jedną z nowych propozycji są utwory muzyczne, które powstały dzięki inicjatywie pedagogów Katedry Muzyki na Wydziale Pedagogiki Katolickiego Uniwersytetu w Ružomberku, które omawia niniejszy artykuł. Są one przeznaczone raczej dla wykształconych muzyków kościelnych niż dla zgromadzenia liturgicznego. Analiza tych dzieł pokazała, że współczesna twórczość muzyki sakralnej na Słowacji wyrasta z wielowiekowej tradycji. Kompozytorzy chętnie sięgają po dawne formy muzyczne, techniki kompozytorskie, wzorce brzmieniowe, skale modalne. Te archaizujące elementy starają się wdrożyć w kontekst współczesnego języka brzmieniowego współczesne techniki pracy z materiałem dźwiękowym, formy otwarte itp. Wspólną cechą wszystkich tych utworów jest powrót do melodyki kantylenowej, ściśle złączonej z tekstem. Właśnie takie wymagania stawiały muzyce liturgicznej wszystkie dokumenty Kościoła katolickiego. W tym sensie kompozytorzy słowaccy zrozumieli dotychczasowe postulaty dotyczące muzyki we współczesnym Kościele. Stworzyli różnorodny i na pewno zrozumiały język muzyczny, który – mam nadzieję – znajdzie swoich odbiorców, interpretatorów i słuchaczy.
We are witnessing a process of gradual displacement of classical music from the liturgy in fa- vour of light music. It has not yet been possible to halt this phenomenon. Shouldn’t we see the reason for this also in the fact that we did not yet find an appropriate musical language for con- temporary liturgical music, rooted in the classical tradition? The article describes one of the new proposals, which are the pieces of music created thanks to the initiative of the academic staff working in the Department of Music of the Faculty of Education at the Catholic University in Ružomberok. They are intended rather for trained church musicians than for a liturgical assembly. The analysis of these works showed that the contemporary sacred music in Slovakia stems from centuries of tradition. The composers are eager to reach for old musical forms, compositional techniques, sound patterns and modal scales. These archaising elements are aimed at introducing into the context of contemporary musical language, modern techniques of working with sound material, open forms etc. A common feature of all these musical pieces is the return to cantilena – a cantilena closely connected to the text. Such requirements were imposed upon liturgical music by all the documents of the Catholic Church. In this sense, the Slovak composers understood the existing demands concerning music in the contemporary church. They created a diverse and certainly understandable musical language, which – I hope, will find its audience, interpreters and listeners.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2015, 10; 119-134
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Regensburg music inspirations in sacred liturgy of the cathedral church in Łomża in the years 1949–1951
Regensburskie inspiracje muzyczne w liturgii sakralnej kościoła katedralnego w Łomży w latach 1949–1951
Autorzy:
Ankudowicz-Bieńkowska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166162.pdf
Data publikacji:
2017-12-15
Wydawca:
Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Łomża
Regensburg
sacred music
Cathedral Church of Łomża
muzyka sakralna
łomżyński kościół katedralny
Opis:
In the article, Regensburg music inspirations in sacred liturgies of the Łomża Cathedral Church in the years 1949–1951 are described. They were introduced by a Vilnius musician – Władysław Kalinowski – a graduate of the School of Church Music in Regensburg – who after the Second World War (as a result of the resettlement which for many years was called repatriation) settled in Łomża, where, encouraged by the Vilnius bishop Czesław Falkowski, started working as an organist and a choir conductor.
W artykule opisane zostały regensburskie inspiracje muzyczne w liturgii sakralnej łomżyńskiego Kościoła katedralnego w latach 1949–1951. Zostały one wprowadzone przez wileńskiego muzyka – Władysława Kalinowskiego – absolwenta Szkoły Muzyki Kościelnej w Regensburgu – który po II wojnie światowej (w ramach przesiedlenia zwanego przez lata repatriacją) zamieszkał w Łomży, gdzie za namową ówczesnego biskupa wileńskiego Czesława Falkowskiego podjął pracę organisty i dyrygenta chóru.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2017, Zeszyt, XXXI; 215-226
0860-9608
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie i aktywność Wacława Raszka (1764–1837) w świetle źródeł
The Life and Work of Wacław Raszek (1764–1837) in the Light of Historical Sources
Autorzy:
Bujas-Poniatowska, Jolanta
Godek, Andrzej Edward
Poniatowski, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806086.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Wacław Raszek
muzyka religijna
religijna kultura muzyczna XIX w.
Kancjonał muzyki kościelnej
Instytut Muzyczny w Puławach
muzyka w Kościele katolickim
sacred music
nineteenth-century sacred music culture
Music Institute in Puławy
music in the Catholic Church
Opis:
Działający na przełomie XVIII i XIX w. Wacław Raszek należy do grona muzyków, o których – mimo zainteresowania ze strony badaczy – wiadomo nader niewiele. Niejasności dotyczące właściwie wszystkich podstawowych informacji na temat muzyka, tj.: jego imienia, lat życia, ośrodków, w których przebywał czy przypisywanych mu utworów muzycznych, doprowadziły do licznych nieścisłości, pomyłek i niesprawdzonych hipotez. Zgodnie z obecną wiedzą można stwierdzić, że Wacław (a właściwie Ignacy Wacław) Raszek urodził się w Rychnovie nad Kněžnou w północnych Czechach, jako drugie z dwojga bliźniąt ochrzczonych pierwszego lutego 1764 roku. Wiadomo, że już w połowie lat osiemdziesiątych jego utwory przepisywane były dla zespołu działającego przy dominikańskim kościele w Gidlach – prawdopodobnie w tym czasie kompozytor też był już aktywny na terenach polskich, pracując jako kapelmistrz w Żarkach oraz dorywczy organista kapeli gidelskiej. W 1789 r. w Żarkach poślubił Klarę Szretter, jednak już dwa lata później był wdowcem, a w 1793 r. ponownie się ożenił, z Joanną Sytniowską (zmarłą w 1797 r. w Koziegłowach). Na przełomie XVIII i XIX w. centrum życia i aktywności zawodowej Wacława Raszka stała się Warszawa, w której pracował jako nauczyciel fortepianu konwiktu pijarskiego na Żoliborzu (1812–17), prawdopodobnie podejmując też współpracę z Teatrem Narodowym. Być może uczestniczył w muzyce uprawianej przy kościele św. Benona. W 1815 r. ożenił się po raz  trzeci z rodowitą warszawianką Elżbietą Lewicką. Po roku urodziło im się pierwsze dziecko, Ludwik Wacław. W latach 1818 i 1819 odnotowano aktywność muzyka w Opolu Lubelskim, gdzie miał być kapelmistrzem i gdzie urodziła się, a po roku zmarła jego córka Rozalia Kaliksta. Jednak już pod koniec 1819 r. Wacław Raszek przeniósł się do Puław, gdzie został zatrudniony w charakterze dyrektora muzyki w Instytucie Nauczycieli Elementarnych i Organistów. W szkole tej działał aktywnie prawdopodobnie do końca 1825 r., kształcąc kilkudziesięciu chłopców oraz ucząc śpiewu dziewczęta w szkółce parafialnej. Uważano go za sumiennego, pracowitego i odnoszącego sukcesy nauczyciela oraz organizatora życia muzycznego. W Puławach Raszek napisał swoje opus magnum, Kancjonał Muzyki Kościelnej, wydany w Warszawie w 1825 roku. Tam też urodziło się kolejnych dwóch synów kompozytora. Po opuszczeniu Puław Wacław Raszek powrócił do Warszawy, gdzie współpracował z Archikonfraternią Warszawską oraz dawał prywatne lekcje fortepianu. Zmarł 29 I 1837 r. i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, a wraz z nim dwójka jego synów, zmarłych odpowiednio sześć i siedem lat po ojcu.
Wacław Raszek, active in the late eighteenth and early nineteenth century, is one of those musicians whose life and work, despite scholarly interest, remains largely unknown. Virtually all the basic information concerning this musician, including his first name, date of birth and death, the places he lived and worked in, and the compositions attributed to him, has remained ambiguous, leading to numerous inaccuracies, mistakes and unverified hypotheses. According to the current state of knowledge, Wacław (actually Ignacy Wacław) Raszek was born in Rychnov nad Kněžnou, in Bohemia, as one of twins baptised on 1 February 1764. We know that in the mid-1780s his works were being copied for the ensemble active at the Dominican church in Gidle, in central southern Poland. At that time, he was most likely already active in Poland, as the Kapellmeister in Żarki, in the Polish Jura, and occasionally as an organist working with the Gidle ensemble. In 1789, in Żarki, he married Klara Szretter, but just two years later he was widowed. He remarried in 1793, to Joanna Sytniowska (d. Koziegłowy, 1797). Around the turn of the nineteenth century, Warsaw became the focus of Raszek’s life and professional activity. He worked as a piano teacher at the Piarist boarding school in Żoliborz, now a district of Warsaw (1812–17), probably also working with the National Theatre and taking part in the performance of music at the Church of St Benno. In 1815 he got married for the third time, to Elżbieta Lewicka, a native of Warsaw. Their first child, Ludwik Wacław, was born a year later. For 1818 and 1819 we have record of his work as a Kapellmeister in Opole Lubelskie, where his daughter Rozalia Kaliksta was born and died a year later. Towards the end of 1819, however, Raszek moved to Puławy, where he was taken on as director of music at the Institute of Elementary School Teachers and Organists, where he probably worked till the end of 1825, teaching several dozen boys and training girls to sing in the parish school. He was regarded as a diligent, hardworking and successful teacher and organiser of musical life. It was in Puławy that he wrote his opus magnum, the Kancjonał muzyki kościelnej [Church hymnal and songbook], published in 1825 in Warsaw. Two sons were born to him in Puławy. Having left that town, Raszek returned to Warsaw, where he worked with the Warsaw Archconfraternity and privately gave piano lessons. He died on 29 January 1837 and is buried in Powązki Cemetery, along with two of his sons, who died respectively six and seven years after their father.
Źródło:
Muzyka; 2022, 67, 1; 20-38
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między tradycją a liberalizmem. Wybrane problemy związane z wykorzystaniem tekstów proprium mszalnego we współczesnej praktyce muzyki liturgicznej
Between Tradition and Liberalism. Selected Issues of Using the Texts of the Mass “Proprium” in the Contemporary Practice of Liturgical Music
Autorzy:
Dobosz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146639.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
muzyka kościelna
Tradycja
proprium
antyfony
Msza Święta
sacred music
Tradition
Holy Mass
propers
antiphons
Opis:
Niezmienność sporej części tekstów, które funkcjonowały w liturgii łacińskiej była zasadą przez całą historię Kościoła. W warstwie muzycznej przeciwnie, stosowano coraz nowsze formy i style. Nie wykazywano się ostrożnością we wprowadzaniu nowinek, taką jak w przypadku nowych tekstów mszalnych. Dlatego można powiedzieć, że tradycja muzyki kościelnej opiera się przede wszystkim na związku z tekstem liturgicznym. W warstwie muzycznej podejściem „tradycyjnym” jest poszukiwanie nowych form wyrazu. W praktyce liturgicznej po Soborze Watykańskim II teksty antyfon oparte w dużej części na psalmach najczęściej zastępowane są pieśniami, w znakomitej większości o proweniencji ludowej. Powiązanie niektórych psalmów z konkretnymi momentami roku liturgicznego stało się nieczytelne. To wszystko doprowadziło do osłabienia więzi z Tradycją Kościoła zachodniego, a warunkiem jej odbudowy jest poszukiwanie form wyrazu adekwatnych do tego, czym jest liturgia w oparciu o jej tradycyjne teksty.
The immutability of a large part of the texts that functioned in the Latin liturgy has been a rule throughout the history of the Church. On the contrary, in terms of music, newer and newer forms and styles were used. The caution was not shown in introducing novelties, as in the case of new texts for the masses, therefore it can be said that the tradition of church music is based primarily on the connection with the liturgical text. In terms of music, the “traditional” approach is the search for new forms of expression. In liturgical practice after the Second Vatican Council, texts of the antiphon, largely based on psalms, are most often replaced with songs, the vast majority of folk origin. The connection of some psalms with specific moments of the liturgical year has become illegible. All this has led to the weakening of ties with the tradition of the Western Church. The condition for reconstruction of mentioned ties is the search for forms of expression adequate to what the liturgy is, based on its traditional texts.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2022, 20; 69-96
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słuchać Pana. O doświadczaniu sacrum w kościele i krajobrazie
Listening to the Lord. On experiencing sacrum in church and landscape
Autorzy:
Bernat, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/88046.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geograficzne
Tematy:
Kościół
krajobraz
percepcja
muzyka sakralna
turystyka kontemplacyjna
church
landscape
perception
sacred music
spiritual tourism
Opis:
Celem badań jest rozpoznanie uwarunkowań sprzyjających kontemplacji, rozumianej jako słuchanie głosu Boga. Skupiając się na perspektywie religii chrześcijańskiej odwołano się do Biblii, nauczania Kościoła, literatury pięknej. Następnie przedstawiono przykłady inicjatyw umożliwiających doświadczanie sacrum w krajobrazie. Zwrócono uwagę na krajobrazy sakralne objęte prawną formą ochrony parku kulturowego jako miejsca mogące sprzyjać kontemplacji. Podkreślono ważną rolę muzyki sakralnej, jako wyraz oddawania chwały Bogu przemawiającemu przez usłyszane Słowo. Krajobraz związany z sacrum charakteryzuje najczęściej wyjątkowość, zróżnicowane ukształtowanie terenu, zwłaszcza obecność gór, które przez swoją wysokość i naturalność budzą podziw, wywołują nastrój tajemniczości. Krajobraz sacrum posiada duże walory estetyczne, oddziałuje multisensoryczne. Doświadczanie sacrum nie ogranicza się tylko do wyjątkowych krajobrazów. Również w krajobrazach codziennych możliwe jest usłyszenie głosu Boga. Sprzyja temu rozwinięta wrażliwość estetyczna, wiara, czyste serce, wyciszenie. Krajobraz posiadający cechy sacrum może sprzyjać rozwojowi turystyki kontemplacyjnej. Aktywne słuchanie i zachwyt na pięknem powinny prowadzić do działania na rzecz zachowania krajobrazów sprzyjających kontemplacji dla przyszłych pokoleń.
The purpose of the research is to identify determinants that are favorable for contemplation. The author appeals to the Bible, teaching of the Catholic Church and literature. Then, he presents exemplary initiatives which enable to experience sacrum in landscape. Sacred landscapes, that are protected by law as cultural parks, are pointed as places for contemplation. Importance of sacred music is emphasized and its role for honour the God who speaks through the Word. Landscape which is connected with sacrum possesses some specific features, namely uniqueness and diversity of relief. Mountains, thanks to their height and natural character, play especial role and arouse atmosphere of mysteriousness. Landscape of sacrum has got great aesthetic values and influence people in a multisensory way. One can experience sacrum not only by exceptional landscape. It is possible to hear God thanks to ordinary landscape. Faith, pure heart, inner calmness and peace, aesthetic sensitivity are favourable for listening to God. Landscape with distinct features of sacrum enables to develop tourism of contemplation. Admiration of beauty of landscapes should result in activities for the benefit of them and should help to protect them for next generations.
Źródło:
Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego; 2012, 17; 96-108
1896-1460
2391-5293
Pojawia się w:
Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Messe Kompositionen zu Ehren der Hailigen Anna. Umriss der Problematik
Liturgical Compositions in Honor of Saint Anne. A Topical Overview
Kompozycje mszalne ku czci świętej Anny. Zarys problematyki
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45645070.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
msza
Ordinarium Missae
św. Anna
muzyka sakralna
Mass
ordinarium Missae
St. Anne
sacred music
Opis:
Die Verehrung der heiligen Anna, die sich im Westen seit dem 14. Jahrhundert entwickelt hat, ist mit liturgischen Werken, einschließlich musikalischer Kompositionen, verbunden. Dazu gehören die Messeproprien: Alleluja-Akklamationen mit Strophen, Sequenzen, und vor allem zahlreiche Motetten (Festa, Senfl, Mouton, de Mantua, Lhéritrier, di Lasso, Charpentier). Der vorliegende Artikel konzentriert sich jedoch nur auf ausgewählte Messen als Musikformen, die mit dem Namen der heiligen Großmutter Jesu verbunden sind. Diese Sammlung umfasst Kompositionen von Künstlern wie Pierre de la Rue, Marcin Mielczewski, Josef Gruber, Kazimierz Garbusiński, Charles Haenni und Richard Flury. Eine interessante Entdeckung waren die Messen aus dem 20. Jahrhundert im Zusammenhang mit dem bretonischen Wallfahrtsort Saint-Anne-d‘Auray (Bretagne). In ihnen finden sich Bezüge zum gregorianischen Gesang und zum bretonischen Kirchenlied (Ropartz, Le Penven, Salaün, Le Marec). Ebenfalls mit dem Namen der Heiligen Anna verbunden sind eine zeitgenössische Messe von Peter F. Schneider, die auf einem deutschen Ordinarium Missae basiert, sowie Kompositionen von polnischen Autoren: Józef Świder und Anna M. Huszcza. Dies sind wichtige Spuren, die die Vitalität des Christentums in der Musikkultur der Vergangenheit und Gegenwart bezeugen.
Z rozwijającym się na Zachodzie od XIV w. kultem św. Anny związana została twórczość liturgiczna, w tym kompozycje muzyczne. Chodzi o propria mszalne: aklamacje alleluja z wersetami oraz sekwencje, a przede wszystkim liczne motety (Festa, Senfl, Mouton, de Mantua, Lhéritrier, di Lasso, Charpentier). Przedłożony artykuł skupia się jednak tylko na wybranych mszach jako formach muzycznych związanych z imieniem świętej babki Jezusa. Do zbioru tego należą kompozycje takich twórców jak: Pierre de la Rue, Marcin Mielczewski, Josef Gruber, Kazimierz Garbusiński, Charles Haenni, Richard Flury. Ciekawym odkryciem okazały się dwudziestowieczne oraz współczesne msze związane z bretońskim sanktuarium w Saint-Anne-d’Auray (Bretania). Odnajdujemy w nich nawiązania do chorału gregoriańskiego oraz bretońskiej pieśni religijnej (Ropartz, Le Penven, Salaün, Le Marec). Z imieniem św. Anny złączona została także, oparta o niemieckie ordinarium, współczesna msza Petera F. Schneidera oraz kompozycje polskich twórców: Józefa Świdra i Anny M. Huszczy. Są to ważne ślady świadectwa żywotności chrześcijaństwa w kulturze muzycznej przeszłości i teraźniejszości.
As devotion to St. Anne developed in the West from the 14th century onwards, it became associated with liturgical works, including musical compositions. These include the propria of Mass: alleluia acclamations with verses and sequences, and, above all, numerous motets (Festa, Senfl, Mouton, de Mantua, Lhéritrier, di Lasso, Charpentier). This article, however, focuses only on selected Masses, which, in their musical forms, are associated with the name of Jesus’s Holy Grandmother. This collection includes compositions by such artists as Pierre de la Rue, Marcin Mielczewski, Josef Gruber, Kazimierz Garbusiński, Charles Haenni and Richard Flury. An interesting discovery was made regarding 20th-century and contemporary Masses connected with the Breton sanctuary in Saint-Anne-d’Auray (Brittany). References to Gregorian chants and Breton religious songs (Ropartz, Le Penven, Salaün, Le Marec) have been found there. Contemporary Masses by Peter F. Schneider, based on a German ordinarium, and compositions by the Polish composers Joseph Świder and Anna M. Huszcza have also been linked to the name of St. Anne. These are all important testimonies to the vitality of Christianity in the musical culture of the past and present.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 12; 183-196
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Franciszek Walczyński (1852–1937) – tarnowski działacz muzyczny
Fr. Franciszek Walczyński ‒ a music activist from Tarnów
Autorzy:
Garnczarski, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1201967.pdf
Data publikacji:
2021-06-24
Wydawca:
Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych
Tematy:
muzyka sakralna
kapłan
muzyk
dyrygent
nauczyciel
działacz muzyczny
sacred music
priest
musician
conductor
teacher
music activist
Opis:
Ks. Franciszek Walczyński zapisał się na trwałe w historii diecezji tarnowskiej jako gorliwy kapłan, sumienny nauczyciel i wychowawca, muzyk, kompozytor oraz niezmordowany działacz na polu religijnej muzyki. Wydawał książki i artykuły ascetyczno-homiletyczne, śpiewniki dla młodzieży, organizował zespoły śpiewacze, orkiestry, dyrygował nimi w katedrze i w innych świątyniach Tarnowa z okazji uroczystości religijnych i patriotycznych. Zainicjował powstanie Towarzystwa św. Wojciecha w Tarnowie, w jego ramach Studium organistowskie oraz warsztaty dla doskonalenia muzyków kościelnych z całej diecezji. Organizował koncerty charytatywne, a przy okazji wiele dzieł charytatywnych. Był prezesem Stowarzyszenia św. Filomeny i Domu dla Nieuleczalnie Chorych w Tarnowie.
Fr. Francis Walczyński enrolled permanently in the history of the Diocese of Tarnów, as a zealous priest, a conscientious teacher and educator, musician, composer and tireless activist in the field of religious music. He published ascetic and homiletic books and articles, songbooks for young people, organized singing groups and orchestras, and conducted them in the cathedral and other churches in Tarnów on the occasion of religious and patriotic celebrations. He initiated the creation of the Society of St. Wojciech in Tarnów, as part of the Organist Studies and workshops for the improvement of church musicians from the entire diocese. He organized charity concerts, and many charity works. He was president of the Association of St. Philomena and the Home for the Terminally Ill in Tarnów.
Źródło:
Musica Ecclesiastica; 2021, 16; 21-30
2353-6985
Pojawia się w:
Musica Ecclesiastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu miejsca dla koncertów muzyki popularnej w świątyni katolickiej
In a search for a place for popular music concerts in the Catholic Church
Autorzy:
Późniak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558838.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
koncerty w kościołach
muzyka sakralna
piosenka religijna
concerts in churches
religious song
sacred music
Opis:
Artykuł podejmuje tematykę organizowania koncertów w kościołach. Re;ektuje jednakże nad specyczną twórczością muzyczną – popularną muzyką chrześcijańską i piosenką religijną. Zasadniczym punktem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie: Jakie warunki winna spełniać piosenka religijna, aby można było ją wykonywać podczas koncertów w kościołach? Odpowiedź i wszelkie uwarunkowania zostały przedłożone w treści podzielonej na następujące części: 1. repertuar; 2. „intencje” wykonawców; 3. akustyka przestrzeni kościelnej; 4. stylistyka muzyczna; 5. ekspresja wykonawców – ekspresja odbiorców.
The article focuses on the issue of organizing concerts in churches. More precisely, it concerns a specific musical creativity, that is, popular Christian music and a religious song. The starting point of this paper has its source in the letter written by the bishop of Cracow, Card. S. Dziwisz, published on the day commemorating St. Cecilia, the patroness of Church music. Among other issues, Card. Dziwisz points to the church environment as the one designed exclusively for sacred music. Speaking about sacred music leads to a distinction in music between the categories of sacrum and profanum, to which the author refers. However, the fundamental point of this article is an attempt to answer the following question: what are the conditions that a religious song should comply with in order to be appropriate to be performed during concerts in churches. The answer as well as all of the conditions are presented in the following parts of the article: 1. repertoire; 2. performers’ “intentions”; 3. acoustics of the church space; 4. music stylistics; 5. the expression of performers vs. the expression of receivers.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2012, 31; 301-313
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola scholi cantorum w dokumentach Kościoła rzymskokatolickiego
The role of schola cantorum in Church documents
Autorzy:
Filipczak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009498.pdf
Data publikacji:
2017-10-18
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
schola cantorum
zespół śpiewaczy
muzyka sakralna
liturgia
prawo Kościoła
choir
sacred music
liturgy
Church law
Opis:
As it can be observed in Church documents schola cantorum plays a key role in the concern for proper quality of the sacred music. The Magisterium recommends that choirs should be established in every parish. Proper activity of schola cantorum may de facto result in introducing Pope’s and Vaticanum Secundum regulations into the life of the Church. Great responsibility rests upon the leader of a choir, who should be concerned about the quality of the sacred music in a particular parish. In view of numerous errors and breaking of the church law church musicians indicate urgent need to rethink the participation of choir in divine services. Also nowadays schola cantorum plays a very important role and may help to introduce liturgical renewal in the life of the Church.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 2; 178-202
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antyfony maryjne Antona Aschnera
Anton Aschner’s Marian Antiphons
Autorzy:
ZAHRADNÍKOVÁ, Zuzana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454026.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
słowacka muzyka kościelna XVIII wieku
antyfony maryjne
18th century Slovak sacred music
Marian antiphons
Opis:
Artykuł omawia postać mało znanego słowackiego kompozytora Antona Aschnera (ur. 1732 roku) oraz wybrane aspekty jego twórczości. Na początku autorka przedstawia stan badań nad tym tematem. Następnie przybliża dzieje życia i twórczości, z której zachowały się tylko kompozycje sakralne, a wśród nich opracowania maryjnych antyfon. Antyfony maryjne w XVIII wieku należały do najbardziej lubianych form muzycznych w gatunku muzyki sakralnej. Miało to związek z rozpowszechnioną wówczas duchowością maryjną, jak również z codzienną praktyką liturgiczną w ramach oficjum modlitewnego. Z tego punktu widzenia nie dziwi fakt, iż niemal połowa kompozycji sakralnych Antona Aschnera – kapelmistrza, kompozytora i nauczyciela muzyki w Kremnicy – to utwory o tematyce maryjnej. Wśród nich znajdują się opracowania czterech wielkich antyfon maryjnych – Alma Redemptoris Mater, Ave Regina coelorum, Regina coeli oraz Salve Regina, których omówienie stanowi główną refleksję niniejszego artykułu. Opracowania muzyczne Aschnera tych modlitw skierowanych do Matki Bożej przeznaczone są na skład tzw. kirchentrio, które w pewnych przypadkach poszerzone zostało o instrumenty dęte blaszane oraz kotły. Warstwę wokalną tworzą głosy solowe i chóralne.
The article introduces the figure of Anton Aschner (born in 1732), a barely known Slovak composer, as well as the selected aspects of his artistic creation. The Author starts with the presentation of the state of research on this subject. Further she brings closer the history of Aschner’s life and creation from which only the sacred works have survived, including the arrangement of the Marian antiphons. In the 18th century, Marian antiphons were among the most appreciated musical forms of the sacred music. It had to do with the Marian spirituality, which was widespread at this time, and also with the daily liturgical practice within the prayer office. In this sense, it is not surprising that nearly half of the sacred pieces by Anton Aschner – bandmaster, composer and music teacher at Kremnica – are devoted to Marian themes. They include the arrangements of four great Marian antiphons – Alma Redemptoris Mater, Ave Regina coelorum, Regina coeli oraz Salve Regina. These works are the main focus of the article. The musical arrangements of the Aschner’s prayers to the Blessed Mother were intended to be part of the so called kirchentrio, that was extended in some cases by brass instruments and kettledrums. The vocal layer is built by solo and choral voices.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2014, 9; 19-33
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka sakralna jako via pulchritudinis wyzwaniem dla kompozytorów
Autorzy:
Bramorski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669097.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
via pulchritudinis
sacred music
the way of beauty
new evangelization
muzyka sakralna
droga piękna
nowa ewangelizacja
Opis:
If nature and cosmos are the expression of the beauty of the Creator and bring us to the threshold of a contemplative silence, artistic creation possesses its own capacity to evoke the ineffable aspects of the mystery of God. For the believer, beauty transcends the aesthetics and finds its archetype in God. The contemplation of the eternal beauty is the living source from which the Christian composers take inspiration to speak of the mystery of God. Works of sacred music inspired by the Christian faith posses an enormous potential pertinent to contemporary needs that remain unaltered by the times that pass. In an intuitive and tasteful manner, they permit participation in the great experience of faith, the meeting with God in the face of Christ in whom he uncovers the mystery of the love of God and the identity of man. With the language of beauty, Christian musicwork does not only transmit the message of the artist, but also the truth of the mystery of God meditated by a person who reads it to us, not to glorify himself but to glorify the Source. The beauty of the liturgy, an essential moment in the experience of faith and the pathway towards the adult faith, is unable to reduce itself to mere formal beauty. It is, first of all, the deep beauty of the meeting with the mystery of God. Superficiality, banality and negligence have no place in the liturgical music. They definitely do not help the believers progress on his path of faith but, above all, damage those who attend Christian celebrations. Beauty is seen as fundamental to faith and to the perception of truth. Via pulchritudinis as the way of beauty in sacred music is the finest expression of faith, hope and love.
Jeśli natura i kosmos są odblaskiem piękna Stwórcy i prowadzą nas do kontemplacji Jego wielkości, to również twórczość artystyczna ma możliwość przybliżania nas do tajemnicy Boga. Dla człowieka wierzącego piękno wykracza poza estetykę i odnajduje swój archetyp w Bogu. Kontemplacja odwiecznej piękności jest źródłem, z którego kompozytorzy chrześcijańscy czerpią natchnienie, aby ukazywać w swej twórczości misterium Boga. Inspirowane wiarą chrześcijańską dzieła muzyki sakralnej pozwalają nam w intuicyjny sposób uczestniczyć w doświadczeniu wiary, odkrywając tajemnicę miłości Boga i tożsamości człowieka. Posługując się językiem piękna, dzieła muzyczne są nie tylko nośnikami przesłania artysty, ale także prawdy o Bogu. Kompozytor, ukazując ową prawdę, nie wychwala samego siebie, ale pragnie uwielbiać Źródło Piękna. W liturgii, będącej istotnym momentem w doświadczaniu dojrzałej wiary, piękna nie można zredukować jedynie do formalnego estetyzmu. Jest to przede wszystkim głębokie piękno spotkania z tajemnicą Boga. Dlatego w muzyce liturgicznej nie ma miejsca na powierzchowność, banalność i niedbałość. Muzyka nie pomagałaby wówczas w rozwoju wiary, ale wręcz stawałaby się przeszkodą w godnym uczestniczeniu w chrześcijańskich obrzędach. Piękno stanowi zatem jedną z fundamentalnych kategorii teologicznych, pomagając wzrastać w wierze oraz dążyć do prawdy. Istotną rolę ewangelizacyjną pełni w tym kontekście muzyka sakralna, która jako via pulchritudinis stanowi wspaniały wyraz wiary, nadziei i miłości.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2017, 15
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antonio Chemotti, The Hymnbook of Valentin Triller (Wrocław 1555). Musical Past and Regionalism in Early Modern Silesia, Warsaw 2020 Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, pp. XXIV+292. ISBN 978-83-66519-05-3, online at https://epub.uni-regensburg.de/43464/
Autorzy:
Honisch, Erika Supria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26470645.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Valentin Triller
hymny
hymnały
Śląsk
muzyka religijna
muzyka luterańska
hymnografia
hymns
hymnals
Silesia
sacred music
Lutheran music
hymnography
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 3; 202-209
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa śpiewu i muzyki kościelnej – aktualność przesłania św. Piusa X w Inter sollicitudines pastoralis officii z 22 listopada 1903 roku
Autorzy:
Janicki, Jan Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668847.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
St. Pius X
singing in liturgy
sacred music
Gregorian chant
singing and secular music in liturgy
improper sacred music
Św. Pius X
śpiew w liturgii
muzyka kościelna
śpiew gregoriański
śpiew i muzyka świecka w liturgii
niewłaściwa muzyka kościelna
Opis:
Amongst many activities aimed at the revival of Christian life, undertaken by the Church in 19th and at the beginning of the 20th centuries, it was the revival of liturgy which started to enrich her religious life. The very essence of Christian life was re-seen in liturgy and it was in liturgy that the means of the revival were sought; “not only  by new means of influence’, but also through giving the Church life “a sense of so desirable respectability and dignity”.The first and most authoritative person, indicating the liturgy as a font of spiritual life for every Christian, not only for „chosen” few groups of the faithful, was Pope Pius X, “the Shepherd of the souls” who made his motto:  Instaurare omnia in Christo the programme of his service. So as to realize this programme of “restoring all things in Christ” in the realm of liturgy he focused all his efforts first of all on the revival of singing and liturgical music (motu proprio Inter sollicitudines pastoralis officii – Tra le sollicitudini). This document was published on 22 November 1903 on liturgical feast of St. Cecilia, the virgin and the martyr, and the patroness of sacred music. The Saint Congregation of Rites, by their decree of 8 January 1904, promulgated the above pontifical document as “a juridical code of sacred music”In his motu proprio of 22 November 1903, published in the form of instructions on sacred music ((Instructio de musica sacra),  Pope Pius X successfully restored the Gregorian chant, according to the ancient books, re-introducing it to their primary use in churches, and collecting all prescripts into a whole. Their aim was to build up or restore the sanctity and solemnity of church singing, and by the power of the authority of the Holy See, making this collection a juridical, lawfully abiding code.Ojciec święty Pius X zaraz na początku swego pontyfikatu skierował do całego Kościoła powszechnego stosunkowo obszerną i poniekąd surową instrukcję o śpiewie i muzyce kościelnej. Był bowiem przekonany, że wymaga tego zaistniała sytuacja nadużyć w tej dziedzinie życia Kościoła.//Only at the beginning of his service did Pope Pius X issue a comprehensive and, in some ways, strict instruction on singing and sacred music. He was convinced that the occurences of the abuse called for actions.
Pośród różnych działań mających na celu odnowę życia chrześcijańskiego podejmowanych przez Kościół w XIX i na początku wieku XX odnowa liturgii zaczęła najbardziej wzbogacać jego życie religijne. W liturgii zaczęto na nowo dostrzegać istotę życia chrześcijańskiego i w niej szukano jego odnowy; „nie tylko nowymi środkami oddziaływania”, ale nadając życiu Kościoła „wyraz tak potrzebnej powagi i dostojeństwa”.Pierwszą i najbardziej autorytatywną osobą pokazującą liturgię jako źródło życia duchowego dla każdego chrześcijanina, a nie tylko dla niewielkich „wybranych” grup wiernych, stał się papież Pius X, „pasterz dusz”, który programem swojej posługi apostolskiej uczynił hasło: Instaurare omnia in Christo. Papież Pius X, podejmując się realizacji swego programu „odnowienia wszystkiego w Chrystusie” w dziedzinie liturgii, skoncentrował swe działania przede wszystkim na odnowie śpiewu i muzyki liturgicznej (motu proprio Inter sollicitudines pastoralis officii – Tra le sollicitudini). Dokument ten został opublikowany 22 listopada 1903 w liturgiczne wspomnienie św. Cecylii, dziewicy i męczennicy, patronki muzyki kościelnej. Święta Kongregacja Obrzędów dekretem z dnia 8 stycznia 1904 roku ogłosiła ten papieski dokument „prawomocną ustawą o muzyce kościelnej”.Ojciec święty Pius X w motu proprio z dnia 22 listopada 1903 roku wydanym w formie instrukcji o muzyce kościelnej (Instructio de musica sacra), przywrócił szczęśliwie czcigodny śpiew gregoriański, według ksiąg starożytnych, do pierwotnego użycia w kościołach i zarazem w jedną całość zebrał główne przepisy, mające na celu pomnożenie lub przywrócenie w świątyniach świętości i godności śpiewów, rozkazując z mocy pełności Apostolskiej swej Władzy, aby ten zbiór jako kodeks prawomocny muzyki kościelnej miał obowiązującą siłę prawa.Ojciec święty Pius X zaraz na początku swego pontyfikatu skierował do całego Kościoła powszechnego stosunkowo obszerną i poniekąd surową instrukcję o śpiewie i muzyce kościelnej. Był bowiem przekonany, że wymaga tego zaistniała sytuacja nadużyć w tej dziedzinie życia Kościoła.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2014, 12
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół, sztuka i muzyka: doświadczenie poszukiwań i odnajdywania zawsze nowych horyzontów
Autorzy:
de Gregorio, Vincenzo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668921.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Church
Naples
Rome-Vatican
the Pontifical Institute of Sacred Music
sacred music
music school
the art of music
musical formation
the experience of faith
Kościół
Neapol
Rzym-Watykan
Papieski Instytut Muzyki Kościelnej
  muzyka kościelna
szkoła muzyczna
sztuka muzyczna
formacja muzyczna
doświadczenie wiary
Opis:
On the basis of his own experiences of music, starting with the early childhood, throughout the university studies, until holding various managerial positions at music institutions, the author reaches the final conclusion that the very idea of musical school was born in the Church. The Church has always taught music and singing. Liturgical music has invariably been viewed as “primordial” (“di prim’ordine”), requiring professional skills from its performers. It has not only been a form of artistic expression or the aim in itself, but an instrument of communicating the Gospel and the words directed by the Church to God since the dawn of her history. The “professionalism” of the music within the Church, however, calls for the places of formation and education, so as to endure in time and to lay the foundation for setting guidelines to follow. The above postulate of teaching music in the Church originates from the very mission of the latter which, through her evangelization, “sings out” her faith. The author proposes his own, based on the experiences of many musicians as well, “definition” of the Church music: “Performing music in Church is the experience of faith, enlightened with aesthetic joy which moves the deepest recesses of the soul”. The Church music, understood in this way, evokes in us responsibility for preserving and passing down to next generations the idea of balance between the conception of art as the celestial gift of God (virtus cujusdam caelestis influxus) and the fruit of human intelligence (vehementia assidue exercitationis). Art and music – according to the author – are the fruits (ingenium et opus) of intelligence, efforts and commitment, and they compound with one another into a complete and final work of art (opus cansummatum et effectum).
Na kanwie osobistych doświadczeń z muzyką, począwszy od wczesnej młodości przez lata studiów muzycznych, pełnienia różnych kierowniczych funkcji w instytucjach muzycznych, autor dochodzi do przekonania, że sama idea szkoły muzycznej zrodziła się w Kościele. Kościół zawsze nauczał muzyki i śpiewu. Muzyka liturgiczna zawsze była postrzegana jako „pierwszorzędna” („di prim’ordine”) i domagała się od jej wykonawców profesjonalizmu. Od zarania dziejów Kościoła była nie tylko formą artystycznego wyrazu i  celem sama dla siebie, ale narzędziem komunikowania Słowa Bożego oraz słowem Kościoła zwracającego się do Boga. „Profesjonalizm” muzyki w Kościele potrzebuje jednak miejsc formacji i nauczania, aby móc przetrwać w czasie i mieć solidne podstawy do wytyczania kierunku dla przyszłości. Ten postulat nauczania muzyki ma swoje podstawy w samej naturze misji Kościoła, który ewangelizując, „wyśpiewuje” swoją wiarę. Autor proponuje swoją własną, powstałą także na bazie doświadczeń wielu muzyków, „definicję” muzyki kościelnej: „Wykonywanie muzyki w Kościele jest doświadczeniem wiary, oświeconej estetyczną radością, która porusza najgłębsze zakamarki duszy”. Z tak pojmowanej muzyki kościelnej rodzi się nasza odpowiedzialność za to, aby nadal utrzymywać i przekazać następnym pokoleniom ideę równowagi między koncepcją sztuki jako niebiańskiego daru Boga (virtus cujusdam caelestis influxus) a owocu ludzkiej inteligencji (vehementia assidue exercitationis). Sztuka i muzyka – według autora – są owocem (ingenium et opus) inteligencji, wysiłku i zaangażowania oraz dopełniają się w kompletnym i efektywnym dziele sztuki (opus cansummatum et effectum).
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2018, 16
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 51

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies