Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rzymskie prawo karne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Szkice z zakresu rzymskiego prawa karnego – damnatio ad bestias
Essays about roman criminal law – damnatio ad bestias
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596911.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Rzymskie prawo karne
Damnatio ad bestias
Roman criminal Law
Opis:
Damnatio ad bestias is definitely one of the most amazing institutions of Roman criminal law. It was an aggravated form of death penalty used in public procedure, mostly against noncitizens and humiliores, from I century a. D. As it seems however, it had already appeared before in domestic jurisdiction of the owners of the slaves, in the frames of ius vitae ac necis, but not as a death penalty. Such slaves were sold to lanistae in order to fight with wild animals. The interesting point about damnatio ad bestias is, that it was omitted in the legal catalogues of inflicted penalties. It was the consequence of its characteristic – it depended on organization of the games and some infrastructure, like amphitheatres or animals. So there were just few occasions during the year to inflict this penalty. Other aggravated forms of death penalty, crucifixion and burning alive, were equivalent and could be inflicted interchangeably with analyzed punishment, despite few exceptional texts. Damnatio ad bestias could be also executed in the situations of aggravation of perpetrator’s responsibility resulting from the use of arms, in cases of organized crimes or committed by night. Sometimes it was also replacing other traditional penalties, like for example poena cullei.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2010, LXXXII (82); 107-124
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkice z zakresu rzymskiego prawa karnego – skazanie na udział w igrzyskach gladiatorskich (damnatio ad gladium ludi)
Skatches about Roman Criminal Law – damnation to gladiatorial games
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596338.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Rzymskie prawo karne
Damnatio ad gladium ludi
Roman criminal Law
Opis:
In Ancient Rome, there was a group of penalties closely connected to gladiatorial games, like damnation to the beasts (damnatio ad bestias), damnation to the school of gladiators (damnatio in ludum) and, the object of this paper, damnation to gladiatorial games (damnatio ad gladium ludi). As it seems, on the basis of very few textual sources, the latter was a kind of death penalty executed in the arena at noon. The condemned were supposed either to kill each other with sword, either be executed by one of them or a professional gladiator. The most interesting however is the form of functioning of this phenomenon. It looks that Roman Criminal Law did not know this penalty, there is only one doubtful legal source, which may refer to it. On the other hand, it is hard to deny its existence – quite a few historical sources confirm, that at noon a number of condemned were killed in the arena. As it seems, there was a variety of forms of executions in Ancient Rome, which took place during the gladiatorial games. They depended mostly on the discretional power of the organizer of the games and the will of the people. Damnatio ad gladium ludi was a collective category for all of them, no matter what the actual sentence stated, whether it was crucifixion, burning alive or other death penalties. In that way, it was possible to present in the arena mythological and historical enactments known from the sources.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2011, LXXXIV (84); 147-165
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
RZYMSKIE UREGULOWANIA DOTYCZĄCE ‘INIURIA’ A KARNOPRAWNA OCHRONA CZCI W PRAWIE POLSKIM
Autorzy:
Nowicka, Dobromiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664059.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
cześć
zniesławienie
pomówienie
zniewaga
prawo rzymskie karne
polskie prawo karne
Opis:
ROMAN REGULATIONS CONCERNING ‘INIURIA’ AND PROTECTION OF HONOUR AND REPUTATION IN POLISH CRIMINAL LAWSummaryThe aim of this article is to compare and contrast Roman and Polish criminal regulations concerning protection of an individual’s honour and reputation in two different areas: objects of legal protection, and forms of conduct liable to prosecution and providing grounds for legal action. Considerable differences may be observed between these two legal systems on both counts. While in Roman law any and every defamatory act, regardless of its form, gave rise to iniuria, Polish penal law divides non-physical acts against honour and reputation into two separate categories: pomówienie (defamation and/or slander), and zniewaga (insult). This distinction is based on the criterion of the object of legal protection: pomówienie is an attack on an individual’s reputation, while zniewaga is an attack on his dignity. The types of punishable conduct are different as well; as regards pomówienie only verbalised attacks are liable to prosecution as offences against reputation. Analysis of this matter leads to the conclusion that the distinction made in Polish criminal law for offences against honour and reputation into two different categories in consequence of the recognition of two separate objects of protection against non-physical attacks may not be the best solution.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2014, 14, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zniewaga imagines władcy jako podstawa oskarżenia o crimen maiestatis w świetle wybranych rzymskich procesów karnych w Annales Tacyta
Autorzy:
Wojtczak, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/914311.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
prawo rzymskie
prawo karne
historiografia rzymska
dzieje Rzymu
Opis:
Zjawisko rozrastania się „katalogu” czynów kwalifikowanych jako crimen leasae maiestatis w początkach Pryncypatu poddawano już licznym analizom i interpretacjom. Zwiększającą się liczbę postępowań odbywających się w cieniu oskarżeń o przestępstwo obrazy majestatu tłumaczy się przeważnie interpretacyjnym rozszerzaniem zakresu tego przestępstwa. Wydaje się jednak, że w proponowanych rozważaniach zbyt mało uwagi poświęca się instrumentalnemu wykorzystywaniu prawa, do którego uciekają się władcy w procesach o często politycznym wymiarze.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2014, 66, 2; 205-240
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag na temat rzymskiego prawa karnego w Institutiones Marcianusa
A Few Remarks on the Roman Criminal Law in Marcian’s Institutions
Autorzy:
Kołodko, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621658.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
rzymskie prawo karne, starożytny Rzym, jurysta Marcianus
Roman criminal law, ancient Rome, jurist Marcianus
Opis:
The text presents a few reflections on the Roman criminal law in the Institutions of Marcianus. During the analysis it has been established that the Justinianic compilers drew heavily on this jurist’s work. This was applied not only to individual institu- tions of criminal law (e.g. intentional and unintentional fault or crimen maiestatis), but also Marcianus’s fragments repeatedly pointed to titles of the books in librii terribiles (books 47 to 48 in the Digest of Justinian). Marcianus knew well the imperial constitutions (in particular rescripts), which was probably related to the work in the imperial office (scrinium libellorum). The imperial constitutions suit, primarily, the shape of criminal law in the imperial period, should be noted. One cannot exclude that the hypothetical work in the imperial office and a good knowledge of the imperial rescripts determined the frequent reaching for the Institutiones by the compilers of Justinian.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 1; 253-268
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
STAN NIETRZEŹWOŚCI JAKO „AFEKT” W RZYMSKIM PRAWIE KARNYM?
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663867.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
rzymskie prawo karne
afekt
stan nietrzeźwości
wino
przestępstwa popełnione w afekcie
Opis:
Drunkenness – a “Passion” in Roman Criminal Law?SummarySince ancient times jurists and lawyers have had to handle offencesconnected with alcohol abuse. There are only three texts on drunkenness in the Roman legal sources: two relate to offences committed byinebriate soldiers, and the third contains the basic division into intentional offences, accidental offences, and crimes of passion. In all threecategories drunkenness was a mitigating factor, which may be surprising for modern lawyers. Other Roman sources present public opinionon drinking, which seems to have depended on the circumstances– heavy drinking and alcoholism were disapproved of. A precise analysis of the rhetorical writings shows elaborate distinctions betweenintentional and unintentional acts. Drunkenness was regarded as anemotional state which could influence the penalty, but the specific circumstances of the offence were crucial. The rhetorical works confirmthe views presented in poetry and philosophy. Contrary to the legalsources, the facts seem to show that a judge could sentence an offenderto a severe or mild punishment, or even acquit him if drunkenness hadbeen a factor contributing to the offence. The rhetorical works may beconsidered to provide not only an important theoretical background tothe legal sources, but also crucial supplementary information givinga better insight into Roman criminal law.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Academic Works of Roman Jurists Regarding Criminal Law
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618715.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal law
Roman criminal action
Roman jurisprudence
rzymskie prawo karne
rzymski proces karny
jurysprudencja rzymska
Opis:
Roman jurists started to work on the criminal law only in days of the Empire. First works on this dedicated to public judicial proceedings included De iudiciis publicis created mainly by Maecianus, Marcianus, Macer, Venuleius Saturninus. Apart from them the following should also be mentioned: De officio proconsulis by Ulpian, De cognitionibus by Callistratus. Works on the issues of penalties are:  De poenis omnium legum, De poenis paganorum by Paulus; De poenis by Modestyn; and De poenis paganorum by Claudius Saturninus. Most of the above-mentioned works are commentaries directed at judge practitioners, more specifically, at imperial officials having specific jurisdictional functions. However, among them we can also find ones of the academic nature focused on criminal law and criminal action, such as De poenis paganorum by Claudius Saturninus. Many of the above-mentioned works are of substantive and procedural nature. In works of Roman jurists on criminal law one can see specific efforts or attempts at systematizing discussed legal material. Unfortunately, in the majority of works it is difficult to find such vivid and complex statements or even academic debates as on private law, not to mention any critique of imperial constitutions. This was caused by an authoritarian character of Roman national power and system of criminal judicature that was closely connected to this power. Thus, it was very difficult for the jurists to conduct free jurisprudence activity.
Juryści rzymscy zaczęli zajmować się w swych dziełach rzymskim prawem karnym dopiero w okresie cesarstwa. Pierwszymi pracami z tego zakresu, poświęconymi postępowaniom sądowym publicznym, były De iudiciis publicis autorstwa zwłaszcza Maecianusa, Marcianusa, Macera, Venuleiusa Saturninusa. Poza nimi należy wymienić także takie dzieła, jak De officio proconsulis Ulpiana i De cognitionibus Callistratusa. Prace poświęcone zwłaszcza problematyce kar to De poenis omnium legum i De poenis paganorum Paulusa, De poenis Modestyna i De poenis paganorum Claudiusa Saturninusa. Większość z przywołanych powyżej dzieł ma charakter komentarzy skierowanych do praktyków sędziów, a konkretnie cesarskich urzędników sprawujących określone funkcje jurysdykcyjne. Wśród nich możemy wskazać również te, które mają charakter naukowych wykładów poświęconych prawu i procesowi karnemu, jak np. De poenis paganorum Claudiusa Saturninusa. Duża część przywołanych prac ma charakter materialno-procesowy. W dziełach rzymskich jurystów z zakresu prawa karnego widać określone zabiegi czy też próby usystematyzowania omawianego materiału prawnego. Niestety, w większości prac trudno odnaleźć tak barwne i rozbudowane wypowiedzi czy wręcz naukowe dysputy, jak na gruncie prawa prywatnego, nie mówiąc o jakiejkolwiek krytyce cesarskich konstytucji. Należy stwierdzić, że przyczyną takiego stanu rzeczy był autorytarny charakter rzymskiej władzy państwowej oraz systemu sądownictwa karnego, który pozostawał w ścisłym związku z tą władzą. W następstwie tego jurystom dużą trudność sprawiało uprawianie swobodnej jurysprudencyjnej działalności.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cognitio extra ordinem Procedure in the Roman Public Criminal Law
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618675.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal law
Roman criminal procedure
cognitio extra ordinem
crimina extraordinaria
rzymskie prawo karne publiczne
rzymski proces karny
Opis:
At the time of the Roman Empire, quaestiones perpetuae faced competition from the imperial court of justice, i.e. the cognitio extra ordinem proceedings. The new system inspired the establishment of a new type of crimes called crimina extraordinaria. The Principate period with its new court procedure also brought a wider catalogue of offences by enabling to prosecute more offences extra ordinem – i.e. outside the order set by the leges iudiciorum publicorum. The cognitio extra ordinem procedure allowed the examination of extenuating and aggravating circumstances, and choosing penalties in accordance with the seriousness of the offence.
W okresie cesarstwa quaestiones perpetuae musiały zderzyć się z konkurencją ze strony cesarskiego sądownictwa zwanego cognitio extra ordinem. Nowy system zainspirował tworzenie nowego typu przestępstw zwanych crimina extraordinaria. W okresie tym doszło także do poszerzenia katalogu przestępstw, których ściganie możliwe było extra ordinem, tj. poza porządkiem wyznaczonym przez leges iudiciorum publicorum. System cognitio extra ordinem umożliwiał uwzględnianie okoliczności łagodzących i obciążających oraz dopasowanie kar do stopnia szkodliwości popełnionego czynu.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
De his qui ipis se deferunt. Czynny żal a interes państwa
De his qui ipis se deferunt. Active regret and the interest of the state
Autorzy:
Sitek, Bronisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452135.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
Tematy:
fiscal penal offense
Roman law
fiscal penal code
self-reporting
state interest
przestępstwo karne skarbowe
prawo rzymskie
Kodeks karny
skarbowy
samodoniesienie
interes państwa
Opis:
The subject of this study is to present and to compare two institutions. The first of these is the active regret regulated in the Polish penal and fiscal law. The second of these is self-reporting normalized in the Roman law. The aim of the study is to present various methods of acquiring the possibility of increasing the income to the budget in Roman law under Polish law. The work will be based on the legal-dogmatic, descriptive and legal-comparative method. The latter method will allow us to compare active regret with the institution of self-apprehension. Both institutions show far-reaching similarities, but also some differences. Hence, the simple assumption that the modern solution is the reception of the Roman solution cannot be accepted. However, the inspirations cannot be excluded. In this case, the solution from Roman law would be a kind of prototype of the modern institution of active regret. Making the comparison, however, allows us to suggest some changes in Polish law that could increase the state budget, which is undoubtedly a vital interest of the state treasury
Przedmiotem niniejszego opracowania jest przedstawienie i porównanie dwóch instytucji. Pierwszą z nich jest czynny żal uregulowany w polskim prawie karnym skarbowym. Drugą z nich jest samodoniesienie, instytucja unormowana i w prawie rzymskim. Celem opracowania jest przedstawienie różnych metod pozyskiwania możliwości powiększenia dochodu budżetu w prawie rzymskim w prawie polskim. W pracy zostaną wykorzystane metody: prawno-dogmatyczna, opisowa i prawno-porównawcza. Ta ostatnia pozwoli na porównanie czynnego żalu z instytucją samodoniesienia. Obie instytucje wykazują daleko idące podobieństwa, ale i różnice. Stąd nie można przyjąć prostego założenia, iż współczesne rozwiązanie jest recepcją rozwiązania rzymskiego. Nie można jednak wykluczyć inspiracji. W tym przypadku rozwiązanie pochodzące z prawa rzymskiego byłoby pierwowzorem współczesnej instytucji czynnego żalu. Dokonanie porównania pozwala jednak na zasugerowanie w polskim prawie pewnych zmian, które mogłyby zwiększyć wpływy do budżetu państwa, co niewątpliwie jest żywotnym interesem Skarbu Państwa.
Źródło:
Journal of Modern Science; 2018, 37, 2; 147-160
1734-2031
Pojawia się w:
Journal of Modern Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humanitas and Severitas On Possible Impact of Christianity on Roman Criminal Law in Fourth Century
Autorzy:
Zalewski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046770.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
chrześcijaństwo
rzymskie prawo karne
humanitas
severitas
christianity
roman criminal law
Opis:
The article synthetically presents the main directions of the possible influence of Christianity on the Roman criminal law, which are characterised by two mutually opposing tendencies: intensification and alleviation of penal repression. However, one cannot overestimate the influence of Christianity on the Roman criminal law of the period in question, covering the years 313–380. Christianity did not have a fundamental impact on the imperial legislation during that period and did not contribute to the discontinuation of the trends already occurring in the period of the late Principate.
Artykuł w syntetyczny sposób prezentuje główne kierunki możliwych wpływów chrześcijaństwa na rzymskie prawo karne, przejawiające się w dwu przeciwstawnych tendencjach: wzmożenia oraz złagodzenia represji karnej. Wpływów chrześcijaństwa na rzymskie prawo karne w omawianym okresie, obejmującym lata 313–380, nie można jednak przeceniać. Chrystianizm nie wywarł zasadniczego wpływu na prawodawstwo cesarskie w tym okresie i nie przyczynił się do przełamania tendencji występujących już w okresie późnego pryncypatu.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 249-272
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Purposes and Functions of Public Punishment in Roman Law in the Perspective of Justinians Codification
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046740.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
funkcje kary
rzymskie prawo karne publiczne
kodyfikacja justyniańska
cesarska polityka karna
functions of the punishment
the Roman penal public law
Justinian’s Codification
imperial criminal policy
Opis:
The objectives and functions of the punishment for a public offence (crimen) had already been discussed by M. Tullius Cicero, Seneca the Younger, or Aulus Gellius many centuries before Emperor Justinian. According to their statements, the Romans distinguished in principle all the types of punitive functions known today: deterrence (special and general prevention), reprisal (retaliation), elimination (protection of society against the perpetrator), and even the rehabilitation (educative) function. The emergence of the imperial judiciary extra ordinem in criminal matters could have been conducive to performance of various functions assigned to various penalties, along with the possibilities offered by the discretionary power of judicial decisions. However, when reading Emperor Justinian’s Constitutio Tanta and the numerous accounts from the Roman jurists included in his codification, contained in Book 48 of the Digest, one may be convinced that the function of paramount importance for the emperor was to deter potential perpetrators by means of severe penalties, including notably the death penalty. The educational function was rather marginal. The primary objective of the imperial criminal policy was the ruthlessly severe punishing for criminal offences (severitas, atrocitas) and the implementation of the postulate of inevitability of criminal responsibility.
O celach i funkcjach kary za przestępstwo publiczne (crimen) rozprawiali już na wiele wieków przed cesarzem Justynianem: M. Tulliusz Cyceron, Seneka Młodszy, Aulus Gellius. Z ich wypowiedzi wynika, że Rzymianie rozróżniali w zasadzie wszystkie rodzaje znanych dzisiaj funkcji karania: funkcję odstraszającą (prewencję szczególną i ogólną), odpłacającą (odwetową), eliminacyjną (ochrona społeczeństwa przed sprawcą), a nawet resocjalizacyjną (wychowawczą). Pojawienie się cesarskiego sądownictwa extra ordinem w sprawach karnych mogło sprzyjać realizacji różnych funkcji przypisanych do różnych kar, wraz z możliwością, jaką dawała dyskrecjonalność orzeczeń sądowych. Lektura Konstytucji Tanta cesarza Justyniana oraz licznych przekazów jurystów rzymskich włączonych do jego kodyfikacji, zawartych w Księdze 48 Digestów przekonuje jednak, że funkcją mającą dla cesarza pierwszorzędne znaczenie było odstraszanie potencjalnych sprawców przestępstw surowymi karami, w tym szczególnie karą śmierci. Funkcja wychowawcza miała raczej marginalne znaczenie. Podstawowym celem cesarskiej polityki karnej jawiło się bezwzględnie surowe karanie za przestępstwa (severitas, atrocitas) oraz realizacja postulatu nieuchronności odpowiedzialności karnej.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 21-37
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoretyczny model przestępstwa prawa publicznego (crimen publicum) autorstwa Claudiusa Saturninusa (D. 48,19,16) a współczesna nauka o przestępstwie karnym
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609427.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
public law crime
Roman penal law
Claudius Saturninus
przestępstwo prawa publicznego
rzymskie prawo karne
Opis:
The Romans did not develop the science of the criminal offence, yet they attempted to describe the nature and characteristic features of public law crime. According to the Justinian sources, the jurist who made such an attempt was Claudius Saturninus. He distinguished between crimes based mainly on the manner of committing the crime, thus following the same direction as contemporary science when it examines the so-called criminal modus operandi. He made his distinction in a quite original, two-stage manner. First, the jurist made a fourfold division (quattuor genera) of crimes, based on a criterion similar to the criterion of form that is adopted for legal actions in the area of private law. According to the jurist, crimes could be committed in the form of facta, dicta, scripta or consilia. This quattuor genera system of forms and manners of committing crimes was then followed by a more detailed division of circumstances involved in the type of the criminal offence. In this way, Claudius Saturninus enumerated seven elements of the (almost exclusively) objective aspect of the crime: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas and eventus. The jurist illustrated all manners and circumstances of committing a criminal offence with examples.
Rzymianie nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, ale podejmowali próby opisania istoty i specyfiki przestępstwa prawa publicznego. Ze źródeł Justyniańskich wiadomo, że jurystą, który na taką próbę się odważył, był Claudius Saturninus. Dokonał on rozróżnienia przestępstw, koncentrując się głównie na sposobie ich popełnienia i idąc w podobnym kierunku, jak współczesna nauka podczas rozważań dotyczących tzw. przestępczego modus operandi. Rozróżnienia dokonał w dość oryginalny dwustopniowy sposób. Jurysta stworzył najpierw czwórpodział (quattuor genera) przestępstw, kierując się kryterium przypominającym kryterium formy, jakie jest przyjmowane dla czynności prawnych na gruncie prawa prywatnego. Według jurysty przestępstwa mogły być popełniane w formie facta, dicta, scripta i consilia. Na tak stworzony system quattuor genera (form, sposobów) popełnienia przestępstw karnych Claudius Saturninus nałożył następnie już bardziej szczegółowy podział okoliczności składających się na typ czynu zabronionego prawem. W ten sposób wyliczył kolejno siedem znamion (niemal wyłącznie) strony przedmiotowej przestępstwa: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas i eventus. Wszystkie sposoby i okoliczności popełnienia przestępstwa karnego jurysta zilustrował przykładami.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Utilitas rei publicae contra misericordiam. Justinian’s Criminal Legislation in Borys Łapicki’s View
Autorzy:
Czech-Jezierska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046746.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Borys Łapicki
rzymskie prawo karne
ustawodawstwo cesarza Justyniana
misericordia
utilitas rei publicae
Roman criminal law
legislation of Emperor Justinian
Opis:
Borys Łapicki (1889–1974) was a Roman law scholar whose works contained many references to the correlations between Roman law and ethics. The article provides an overview of B. Łapicki’s writings and discusses his views on the concept of misericordia and on the influence of that concept on Emperor Justinian’s criminal legislation. A definite and clear-cut thesis emerges from this analysis. Borys Łapicki declares that although Justinian was an emperor who considered himself and was considered to be the great defender of the Christian faith, his legislation was influenced by the principle of utilitas rei publicae, rather than by Christian misericordia and by the humanitarian principles of the New Testament ethics. This is particularly evident in his criminal legislation. This leads B. Łapicki to conclude that it was “not Christianity that influenced Justinian, but on the contrary, he exercised his influence on Christianity so that it could serve his political purposes.”
Borys Łapicki (1889–1974) był romanistą, którego twórczość zawierała wiele odniesień do związków prawa rzymskiego z etyką. W artykule autorka dokonuje przeglądu twórczości B. Łapickiego i przytacza poglądy Łapickiego w zakresie pojęcia misericordia oraz jego wpływu na rzymskie prawodawstwo karne cesarza Justyniana. Wyłania się z nich skrystalizowana i jednoznaczna teza B. Łapickiego – pomimo, że Justynian był cesarzem uważającym się i uważanym za wielkiego obrońcę wiary chrześcijańskiej, jego ustawodawstwu przyświecała raczej utilitas rei publicae, aniżeli chrześcijańska misericordia i humanitarne zasady etyki Nowego Testamentu. Widać to szczególnie wyraźnie w jego prawodawstwie karnym. Borys Łapicki doszedł zatem do wniosku, że to „nie chrześcijaństwo wywiera wpływ na Justyniana, lecz przeciwnie, on w celach politycznych wywiera wpływ na chrześcijaństwo”.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 57-73
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność penalna za ucieczkę osoby prawnie pozbawionej wolności w prawie rzymskim i prawie starożytnych Aten
Penal responsibility for the escape of a person who was legally deprived of liberty under Roman law and law of Ancient Athens
Autorzy:
Poniatowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917041.pdf
Data publikacji:
2020-08-10
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ucieczka osoby prawnie pozbawionej wolności
rzymskie prawo karne
prawo karne starożytnych Aten
Opis:
Przedmiotem  artykułu jest kwestia odpowiedzialności penalnej będącej konsekwencją ucieczki osoby prawnie pozbawionej wolności w związku z popełnionym przez nią (albo zarzuconym jej) przestępstwem w prawie rzymskim i starożytnych Atenach. Autor skupia się na opisaniu odpowiedzialności osoby, która uciekła (z miejsca, w którym przebywała w związku z wykonywaniem środka zapobiegawczego bądź kary izolacyjnej), a także osób, które przyczyniły się (umyślnie albo nieumyślnie) do takiej ucieczki.
The subject matter of the present article is the issue of penal responsibility as a consequence of an escape by a person who was legally deprived of their liberty in connection with a committed offence (or due to be charged with committing an offence) under Roman law and under the law of Ancient Athens. The paper focuses on describing the responsibility of the person who escaped (from the place where they were confined to in connection with the execution of a preventive measure or from where they were imprisoned) as well as of persons who contributed (intentionally or unintentionally) to such an escape.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2020, 72, 1; 77-88
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies