Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rzymskie prawo karne" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Szkice z zakresu rzymskiego prawa karnego – damnatio ad bestias
Essays about roman criminal law – damnatio ad bestias
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596911.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Rzymskie prawo karne
Damnatio ad bestias
Roman criminal Law
Opis:
Damnatio ad bestias is definitely one of the most amazing institutions of Roman criminal law. It was an aggravated form of death penalty used in public procedure, mostly against noncitizens and humiliores, from I century a. D. As it seems however, it had already appeared before in domestic jurisdiction of the owners of the slaves, in the frames of ius vitae ac necis, but not as a death penalty. Such slaves were sold to lanistae in order to fight with wild animals. The interesting point about damnatio ad bestias is, that it was omitted in the legal catalogues of inflicted penalties. It was the consequence of its characteristic – it depended on organization of the games and some infrastructure, like amphitheatres or animals. So there were just few occasions during the year to inflict this penalty. Other aggravated forms of death penalty, crucifixion and burning alive, were equivalent and could be inflicted interchangeably with analyzed punishment, despite few exceptional texts. Damnatio ad bestias could be also executed in the situations of aggravation of perpetrator’s responsibility resulting from the use of arms, in cases of organized crimes or committed by night. Sometimes it was also replacing other traditional penalties, like for example poena cullei.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2010, LXXXII (82); 107-124
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność penalna za ucieczkę osoby prawnie pozbawionej wolności w prawie rzymskim i prawie starożytnych Aten
Penal responsibility for the escape of a person who was legally deprived of liberty under Roman law and law of Ancient Athens
Autorzy:
Poniatowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917041.pdf
Data publikacji:
2020-08-10
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ucieczka osoby prawnie pozbawionej wolności
rzymskie prawo karne
prawo karne starożytnych Aten
Opis:
Przedmiotem  artykułu jest kwestia odpowiedzialności penalnej będącej konsekwencją ucieczki osoby prawnie pozbawionej wolności w związku z popełnionym przez nią (albo zarzuconym jej) przestępstwem w prawie rzymskim i starożytnych Atenach. Autor skupia się na opisaniu odpowiedzialności osoby, która uciekła (z miejsca, w którym przebywała w związku z wykonywaniem środka zapobiegawczego bądź kary izolacyjnej), a także osób, które przyczyniły się (umyślnie albo nieumyślnie) do takiej ucieczki.
The subject matter of the present article is the issue of penal responsibility as a consequence of an escape by a person who was legally deprived of their liberty in connection with a committed offence (or due to be charged with committing an offence) under Roman law and under the law of Ancient Athens. The paper focuses on describing the responsibility of the person who escaped (from the place where they were confined to in connection with the execution of a preventive measure or from where they were imprisoned) as well as of persons who contributed (intentionally or unintentionally) to such an escape.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2020, 72, 1; 77-88
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkice z zakresu rzymskiego prawa karnego – skazanie na udział w igrzyskach gladiatorskich (damnatio ad gladium ludi)
Skatches about Roman Criminal Law – damnation to gladiatorial games
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596338.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Rzymskie prawo karne
Damnatio ad gladium ludi
Roman criminal Law
Opis:
In Ancient Rome, there was a group of penalties closely connected to gladiatorial games, like damnation to the beasts (damnatio ad bestias), damnation to the school of gladiators (damnatio in ludum) and, the object of this paper, damnation to gladiatorial games (damnatio ad gladium ludi). As it seems, on the basis of very few textual sources, the latter was a kind of death penalty executed in the arena at noon. The condemned were supposed either to kill each other with sword, either be executed by one of them or a professional gladiator. The most interesting however is the form of functioning of this phenomenon. It looks that Roman Criminal Law did not know this penalty, there is only one doubtful legal source, which may refer to it. On the other hand, it is hard to deny its existence – quite a few historical sources confirm, that at noon a number of condemned were killed in the arena. As it seems, there was a variety of forms of executions in Ancient Rome, which took place during the gladiatorial games. They depended mostly on the discretional power of the organizer of the games and the will of the people. Damnatio ad gladium ludi was a collective category for all of them, no matter what the actual sentence stated, whether it was crucifixion, burning alive or other death penalties. In that way, it was possible to present in the arena mythological and historical enactments known from the sources.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2011, LXXXIV (84); 147-165
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humanitas and Severitas On Possible Impact of Christianity on Roman Criminal Law in Fourth Century
Autorzy:
Zalewski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046770.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
chrześcijaństwo
rzymskie prawo karne
humanitas
severitas
christianity
roman criminal law
Opis:
The article synthetically presents the main directions of the possible influence of Christianity on the Roman criminal law, which are characterised by two mutually opposing tendencies: intensification and alleviation of penal repression. However, one cannot overestimate the influence of Christianity on the Roman criminal law of the period in question, covering the years 313–380. Christianity did not have a fundamental impact on the imperial legislation during that period and did not contribute to the discontinuation of the trends already occurring in the period of the late Principate.
Artykuł w syntetyczny sposób prezentuje główne kierunki możliwych wpływów chrześcijaństwa na rzymskie prawo karne, przejawiające się w dwu przeciwstawnych tendencjach: wzmożenia oraz złagodzenia represji karnej. Wpływów chrześcijaństwa na rzymskie prawo karne w omawianym okresie, obejmującym lata 313–380, nie można jednak przeceniać. Chrystianizm nie wywarł zasadniczego wpływu na prawodawstwo cesarskie w tym okresie i nie przyczynił się do przełamania tendencji występujących już w okresie późnego pryncypatu.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 249-272
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
STAN NIETRZEŹWOŚCI JAKO „AFEKT” W RZYMSKIM PRAWIE KARNYM?
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663867.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
rzymskie prawo karne
afekt
stan nietrzeźwości
wino
przestępstwa popełnione w afekcie
Opis:
Drunkenness – a “Passion” in Roman Criminal Law?SummarySince ancient times jurists and lawyers have had to handle offencesconnected with alcohol abuse. There are only three texts on drunkenness in the Roman legal sources: two relate to offences committed byinebriate soldiers, and the third contains the basic division into intentional offences, accidental offences, and crimes of passion. In all threecategories drunkenness was a mitigating factor, which may be surprising for modern lawyers. Other Roman sources present public opinionon drinking, which seems to have depended on the circumstances– heavy drinking and alcoholism were disapproved of. A precise analysis of the rhetorical writings shows elaborate distinctions betweenintentional and unintentional acts. Drunkenness was regarded as anemotional state which could influence the penalty, but the specific circumstances of the offence were crucial. The rhetorical works confirmthe views presented in poetry and philosophy. Contrary to the legalsources, the facts seem to show that a judge could sentence an offenderto a severe or mild punishment, or even acquit him if drunkenness hadbeen a factor contributing to the offence. The rhetorical works may beconsidered to provide not only an important theoretical background tothe legal sources, but also crucial supplementary information givinga better insight into Roman criminal law.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoretyczny model przestępstwa prawa publicznego (crimen publicum) autorstwa Claudiusa Saturninusa (D. 48,19,16) a współczesna nauka o przestępstwie karnym
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609427.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
public law crime
Roman penal law
Claudius Saturninus
przestępstwo prawa publicznego
rzymskie prawo karne
Opis:
The Romans did not develop the science of the criminal offence, yet they attempted to describe the nature and characteristic features of public law crime. According to the Justinian sources, the jurist who made such an attempt was Claudius Saturninus. He distinguished between crimes based mainly on the manner of committing the crime, thus following the same direction as contemporary science when it examines the so-called criminal modus operandi. He made his distinction in a quite original, two-stage manner. First, the jurist made a fourfold division (quattuor genera) of crimes, based on a criterion similar to the criterion of form that is adopted for legal actions in the area of private law. According to the jurist, crimes could be committed in the form of facta, dicta, scripta or consilia. This quattuor genera system of forms and manners of committing crimes was then followed by a more detailed division of circumstances involved in the type of the criminal offence. In this way, Claudius Saturninus enumerated seven elements of the (almost exclusively) objective aspect of the crime: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas and eventus. The jurist illustrated all manners and circumstances of committing a criminal offence with examples.
Rzymianie nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, ale podejmowali próby opisania istoty i specyfiki przestępstwa prawa publicznego. Ze źródeł Justyniańskich wiadomo, że jurystą, który na taką próbę się odważył, był Claudius Saturninus. Dokonał on rozróżnienia przestępstw, koncentrując się głównie na sposobie ich popełnienia i idąc w podobnym kierunku, jak współczesna nauka podczas rozważań dotyczących tzw. przestępczego modus operandi. Rozróżnienia dokonał w dość oryginalny dwustopniowy sposób. Jurysta stworzył najpierw czwórpodział (quattuor genera) przestępstw, kierując się kryterium przypominającym kryterium formy, jakie jest przyjmowane dla czynności prawnych na gruncie prawa prywatnego. Według jurysty przestępstwa mogły być popełniane w formie facta, dicta, scripta i consilia. Na tak stworzony system quattuor genera (form, sposobów) popełnienia przestępstw karnych Claudius Saturninus nałożył następnie już bardziej szczegółowy podział okoliczności składających się na typ czynu zabronionego prawem. W ten sposób wyliczył kolejno siedem znamion (niemal wyłącznie) strony przedmiotowej przestępstwa: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas i eventus. Wszystkie sposoby i okoliczności popełnienia przestępstwa karnego jurysta zilustrował przykładami.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag na temat rzymskiego prawa karnego w Institutiones Marcianusa
A Few Remarks on the Roman Criminal Law in Marcian’s Institutions
Autorzy:
Kołodko, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621658.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
rzymskie prawo karne, starożytny Rzym, jurysta Marcianus
Roman criminal law, ancient Rome, jurist Marcianus
Opis:
The text presents a few reflections on the Roman criminal law in the Institutions of Marcianus. During the analysis it has been established that the Justinianic compilers drew heavily on this jurist’s work. This was applied not only to individual institu- tions of criminal law (e.g. intentional and unintentional fault or crimen maiestatis), but also Marcianus’s fragments repeatedly pointed to titles of the books in librii terribiles (books 47 to 48 in the Digest of Justinian). Marcianus knew well the imperial constitutions (in particular rescripts), which was probably related to the work in the imperial office (scrinium libellorum). The imperial constitutions suit, primarily, the shape of criminal law in the imperial period, should be noted. One cannot exclude that the hypothetical work in the imperial office and a good knowledge of the imperial rescripts determined the frequent reaching for the Institutiones by the compilers of Justinian.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 1; 253-268
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Academic Works of Roman Jurists Regarding Criminal Law
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618715.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal law
Roman criminal action
Roman jurisprudence
rzymskie prawo karne
rzymski proces karny
jurysprudencja rzymska
Opis:
Roman jurists started to work on the criminal law only in days of the Empire. First works on this dedicated to public judicial proceedings included De iudiciis publicis created mainly by Maecianus, Marcianus, Macer, Venuleius Saturninus. Apart from them the following should also be mentioned: De officio proconsulis by Ulpian, De cognitionibus by Callistratus. Works on the issues of penalties are:  De poenis omnium legum, De poenis paganorum by Paulus; De poenis by Modestyn; and De poenis paganorum by Claudius Saturninus. Most of the above-mentioned works are commentaries directed at judge practitioners, more specifically, at imperial officials having specific jurisdictional functions. However, among them we can also find ones of the academic nature focused on criminal law and criminal action, such as De poenis paganorum by Claudius Saturninus. Many of the above-mentioned works are of substantive and procedural nature. In works of Roman jurists on criminal law one can see specific efforts or attempts at systematizing discussed legal material. Unfortunately, in the majority of works it is difficult to find such vivid and complex statements or even academic debates as on private law, not to mention any critique of imperial constitutions. This was caused by an authoritarian character of Roman national power and system of criminal judicature that was closely connected to this power. Thus, it was very difficult for the jurists to conduct free jurisprudence activity.
Juryści rzymscy zaczęli zajmować się w swych dziełach rzymskim prawem karnym dopiero w okresie cesarstwa. Pierwszymi pracami z tego zakresu, poświęconymi postępowaniom sądowym publicznym, były De iudiciis publicis autorstwa zwłaszcza Maecianusa, Marcianusa, Macera, Venuleiusa Saturninusa. Poza nimi należy wymienić także takie dzieła, jak De officio proconsulis Ulpiana i De cognitionibus Callistratusa. Prace poświęcone zwłaszcza problematyce kar to De poenis omnium legum i De poenis paganorum Paulusa, De poenis Modestyna i De poenis paganorum Claudiusa Saturninusa. Większość z przywołanych powyżej dzieł ma charakter komentarzy skierowanych do praktyków sędziów, a konkretnie cesarskich urzędników sprawujących określone funkcje jurysdykcyjne. Wśród nich możemy wskazać również te, które mają charakter naukowych wykładów poświęconych prawu i procesowi karnemu, jak np. De poenis paganorum Claudiusa Saturninusa. Duża część przywołanych prac ma charakter materialno-procesowy. W dziełach rzymskich jurystów z zakresu prawa karnego widać określone zabiegi czy też próby usystematyzowania omawianego materiału prawnego. Niestety, w większości prac trudno odnaleźć tak barwne i rozbudowane wypowiedzi czy wręcz naukowe dysputy, jak na gruncie prawa prywatnego, nie mówiąc o jakiejkolwiek krytyce cesarskich konstytucji. Należy stwierdzić, że przyczyną takiego stanu rzeczy był autorytarny charakter rzymskiej władzy państwowej oraz systemu sądownictwa karnego, który pozostawał w ścisłym związku z tą władzą. W następstwie tego jurystom dużą trudność sprawiało uprawianie swobodnej jurysprudencyjnej działalności.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘MODUS OPERANDI’ SPRAWCY PRZESTĘPSTWA KARNEGO W ROZWAŻANIACH RZYMSKIEJ JURYSPRUDENCJI?
A criminal offender’s modus operandi in Roman jurisprudence?
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096769.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
przestępstwo prawa publicznego; rzymskie prawo karne; jurysprudencja; Claudius Saturninus.
crimen publicum; Roman criminal law; jurisprudence; Claudius Saturninus.
Opis:
W dobie integracji i budowy europejskiego prawa karnego, rzymskie postrzeganie przestępstwa może wzbogacić dyskusję nad europejską koncepcją sprawstwa czynu kryminalnego o doświadczenie historyczne. Wprawdzie juryści rzymscy nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, podejmowali jednak nieliczne próby opisania istoty przestępstwa prawa publicznego. Stylistyka wywodów Claudiusa Saturninusa i Paulusa może budzić dalekie skojarzenia z pojęciem modus operandi sprawcy przestępstwa, znanym współczesnej kryminologii. Juryści tworząc modele sposobów popełniania przestępstw opierali się na opisach przestępstw znanych im z leges iudiciorum publicorum, ale ograniczyli się głównie do strony przedmiotowej przestępstwa. Problematyka modus operandi w prawie rzymskim wymaga zatem dalszych badań uwzględniających specyfikę norm rzymskiego prawa karnego, którą wyraża penalizacja wskazanych w ustawach różnorodnych sposobów działania sprawców czynów kryminalnych.
At a time when European criminal law is undergoing a process of integration and development, the way the concept of an offence was perceived in Roman law may make a helpful contribution to the European concept of causation in criminal law, enhancing it from a perspective on historical experience. While the Roman jurists did not advance a highly sophisticated notion of the criminal offence in their theory, nonetheless they did make a few attempts to describe the nature of the crimen publicum. The style Claudius Saturninus and Paulus employed in their work may conjure up a remote association with the idea of a criminal offender’s modus operandi – a familiar concept in modern criminology. To create their models of the ways in which ancient offenders committed their crimes, Roman jurists relied on the accounts of crimes given in the leges iudiciorum publicorum, but they usually kept their remarks to the offence’s normative aspect. For a better insight into the question of modus operandi in Roman law, we shall have to embark on further research, taking a closer look at the specific features of the provisions of criminal law in ancient Rome, as expressed in the penalties prescribed in the relevant legal provisions depending on the different methods ancient offenders used to commit their crimes.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 15-42
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
RZYMSKIE UREGULOWANIA DOTYCZĄCE ‘INIURIA’ A KARNOPRAWNA OCHRONA CZCI W PRAWIE POLSKIM
Autorzy:
Nowicka, Dobromiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664059.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
cześć
zniesławienie
pomówienie
zniewaga
prawo rzymskie karne
polskie prawo karne
Opis:
ROMAN REGULATIONS CONCERNING ‘INIURIA’ AND PROTECTION OF HONOUR AND REPUTATION IN POLISH CRIMINAL LAWSummaryThe aim of this article is to compare and contrast Roman and Polish criminal regulations concerning protection of an individual’s honour and reputation in two different areas: objects of legal protection, and forms of conduct liable to prosecution and providing grounds for legal action. Considerable differences may be observed between these two legal systems on both counts. While in Roman law any and every defamatory act, regardless of its form, gave rise to iniuria, Polish penal law divides non-physical acts against honour and reputation into two separate categories: pomówienie (defamation and/or slander), and zniewaga (insult). This distinction is based on the criterion of the object of legal protection: pomówienie is an attack on an individual’s reputation, while zniewaga is an attack on his dignity. The types of punishable conduct are different as well; as regards pomówienie only verbalised attacks are liable to prosecution as offences against reputation. Analysis of this matter leads to the conclusion that the distinction made in Polish criminal law for offences against honour and reputation into two different categories in consequence of the recognition of two separate objects of protection against non-physical attacks may not be the best solution.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2014, 14, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cognitio extra ordinem Procedure in the Roman Public Criminal Law
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618675.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal law
Roman criminal procedure
cognitio extra ordinem
crimina extraordinaria
rzymskie prawo karne publiczne
rzymski proces karny
Opis:
At the time of the Roman Empire, quaestiones perpetuae faced competition from the imperial court of justice, i.e. the cognitio extra ordinem proceedings. The new system inspired the establishment of a new type of crimes called crimina extraordinaria. The Principate period with its new court procedure also brought a wider catalogue of offences by enabling to prosecute more offences extra ordinem – i.e. outside the order set by the leges iudiciorum publicorum. The cognitio extra ordinem procedure allowed the examination of extenuating and aggravating circumstances, and choosing penalties in accordance with the seriousness of the offence.
W okresie cesarstwa quaestiones perpetuae musiały zderzyć się z konkurencją ze strony cesarskiego sądownictwa zwanego cognitio extra ordinem. Nowy system zainspirował tworzenie nowego typu przestępstw zwanych crimina extraordinaria. W okresie tym doszło także do poszerzenia katalogu przestępstw, których ściganie możliwe było extra ordinem, tj. poza porządkiem wyznaczonym przez leges iudiciorum publicorum. System cognitio extra ordinem umożliwiał uwzględnianie okoliczności łagodzących i obciążających oraz dopasowanie kar do stopnia szkodliwości popełnionego czynu.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Utilitas rei publicae contra misericordiam. Justinian’s Criminal Legislation in Borys Łapicki’s View
Autorzy:
Czech-Jezierska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046746.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Borys Łapicki
rzymskie prawo karne
ustawodawstwo cesarza Justyniana
misericordia
utilitas rei publicae
Roman criminal law
legislation of Emperor Justinian
Opis:
Borys Łapicki (1889–1974) was a Roman law scholar whose works contained many references to the correlations between Roman law and ethics. The article provides an overview of B. Łapicki’s writings and discusses his views on the concept of misericordia and on the influence of that concept on Emperor Justinian’s criminal legislation. A definite and clear-cut thesis emerges from this analysis. Borys Łapicki declares that although Justinian was an emperor who considered himself and was considered to be the great defender of the Christian faith, his legislation was influenced by the principle of utilitas rei publicae, rather than by Christian misericordia and by the humanitarian principles of the New Testament ethics. This is particularly evident in his criminal legislation. This leads B. Łapicki to conclude that it was “not Christianity that influenced Justinian, but on the contrary, he exercised his influence on Christianity so that it could serve his political purposes.”
Borys Łapicki (1889–1974) był romanistą, którego twórczość zawierała wiele odniesień do związków prawa rzymskiego z etyką. W artykule autorka dokonuje przeglądu twórczości B. Łapickiego i przytacza poglądy Łapickiego w zakresie pojęcia misericordia oraz jego wpływu na rzymskie prawodawstwo karne cesarza Justyniana. Wyłania się z nich skrystalizowana i jednoznaczna teza B. Łapickiego – pomimo, że Justynian był cesarzem uważającym się i uważanym za wielkiego obrońcę wiary chrześcijańskiej, jego ustawodawstwu przyświecała raczej utilitas rei publicae, aniżeli chrześcijańska misericordia i humanitarne zasady etyki Nowego Testamentu. Widać to szczególnie wyraźnie w jego prawodawstwie karnym. Borys Łapicki doszedł zatem do wniosku, że to „nie chrześcijaństwo wywiera wpływ na Justyniana, lecz przeciwnie, on w celach politycznych wywiera wpływ na chrześcijaństwo”.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 57-73
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
If a Maidservant “Dies a Horrible Death”: Canon 5 of the Synod of Elvira in the Light of the Norms of Roman Criminal Law
Autorzy:
Zalewski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913205.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
slavery
Roman criminal law
legal protection of slaves
Synod of Elvira
niewolnictwo
rzymskie prawo karne
ochrona prawna niewolników
synod w Elwirze
Opis:
This article aims to analyse canon 5 of the Synod of Elvira (beginning of the 4th century) taking into account the norms of Roman law concerning the legal protection of slaves. This canon provided for the punishment of repentance and a prohibition of giving Eucharistic Communion to a woman who, in anger caused by jealousy, caused the death of her slave as a result of whipping. It was probably adopted based on a certain, particularly shocking matter, perhaps related to the intimate life between the master and her slave. The content of the canon suggests that the person responsible for its editing was familiar with Roman law, including probably in particular Emperor Hadrian’s rescripts – especially those addressed to the Governor of Baetica, where Elvira was located. The canon provided slaves with a wider scope of protection than the norms of Roman law did, both those in force at the time of its release and later introduced by Emperor Constantine the Great. It was also an expression of the generally discernible attitude of Christian communities towards the institutions of slavery. On the one hand, the existence of slavery was accepted and, on the other hand, there were efforts to improve the situation of slaves, especially if they were Christians.
Niniejszy artykuł ma na celu dokonanie analizy kanonu 5 synodu w Elwirze (początek IV w.) z uwzględnieniem norm prawa rzymskiego dotyczących ochrony prawnej niewolników. Omawiany kanon przewidywał karę pokuty oraz zakaz udzielania Komunii eucharystycznej kobiecie, która w gniewie powodowanym zazdrością doprowadziłaby do śmierci swojej niewolnicy na skutek wymierzonej chłosty. Prawdopodobnie został on przyjęty na kanwie jakiejś konkretnej, szczególnie bulwersującej sprawy, być może związanej z pożyciem intymnym między właścicielką a jej niewolnikiem. Treść kanonu sugeruje, że osoba odpowiedzialna za jego redakcję była obeznana z prawem rzymskim, w tym zapewne w szczególności z reskryptami cesarza Hadriana – zwłaszcza tymi, które adresowane były do namiestnika Betyki, w której położona była Elwira. Kanon zapewniał niewolnikom szerszy zakres ochrony niż normy prawa rzymskiego, zarówno te obowiązujące w czasie jego wydania, jak i wprowadzone później przez cesarza Konstantyna Wielkiego. Stanowił on też wyraz ogólnie dostrzegalnego nastawienia gmin chrześcijańskich do instytucji niewolnictwa. Z jednej strony bowiem akceptowano istnienie niewolnictwa, z drugiej zaś dążono do poprawy bytu niewolników, zwłaszcza jeżeli byli oni chrześcijanami.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 1; 385-400
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CZYN POPEŁNIONY W „AFEKCIE” WEDŁUG KONCEPCJI ARYSTOTELESA
Crimes of passion according to Aristotle
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096773.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
rzymskie prawo karne; przestępstwo w afekcie; odpowiedzialność karna; wina; umyślność/nieumyślność.
Roman criminal law; crimes of passion; criminal liability; guilt, voluntary/involuntary.
Opis:
Dzieła filozofczne stanowią jedno z ważnych źródeł poznania praw antyku. Pośród nich Etyki Arystotelesa zasługują na szczególne wyróżnienie. Bogactwo i dojrzałość jego myśli inspirować mogą do refleksji nad obowiązującym systemem prawa. Filozof poświęca znaczną część swoich rozważań rozróżnieniu działań zależnych i niezależnych od woli człowieka. Na ich tle czyni kilka ważnych uwag na temat oceny moralnej czynów popełnionych pod wpływem emocji, które odnieść można do ich oceny prawnej. W jego refleksjach wybrzmiewają też reminiscencje szerokiego wachlarza współczesnych instytucji prawa karnego: od zagadnień związanych z pojęciem czynu, rodzajem i stopniem winy sprawcy oraz przymusem i brakiem świadomości, po bardziej wysublimowane kwestie, jak niepoczytalność, zawinienie na przedpolu czynu czy właśnie czyny popełnione w „afekcie”.
Ancient works on philosophy are an important source of information on the laws observed in Antiquity, and Aristotle’s Ethics is a special instance of this phenomenon. The abundance and maturity of his ideas on the law may inspire reflection on our current legal system. Aristotle devotes a considerable part of his Ethics to the distinction between voluntary and involuntary acts. He uses this discussion as a background to some important remarks on the moral assessment of acts committed under the influence of emotions which may relate to their legal evaluation. His reflections hark back to a wide range of the criminal law institutions of his times, such as the ancient concept of an offence and issues related to this, the type and degree of the offender’s guilt, his acting under duress or lack of awareness, as well as more sophisticated issues such as insanity, culpability prior to the commission of the offence, and crimes of passion.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 89-120
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies