Temat: Resurrection - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: “…a Gentle Calm and Happy Resurrection” – Theological and Folk-religious Backgrounds of Crypt Burials
„…łagodne, spokojne i szczęśliwe zmartwychwstanie” – teologiczny i związany z religią naturalną wymiar pochówków w kryptach
Autorzy:: Ströbl, Regina
Ströbl, Andreas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032031.pdf
Data publikacji:: 2020-12-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: krypta (rodzinna)
mumifikacja
zmartwychwstanie
kontekst teologiczny
crypt
mummification
resurrection
theological background
Opis:: For years there has been a lively discussion if there did exist a tradition of intentional mummification in Christian Europe, since hundreds of naturally mummified individuals of a social elite have been found preserved in family- and church crypts. But in most cases well ventilated crypt spaces are the reason for this natural mummification. Besides their dynastic and representative nature, crypts with the well closed coffins were probably understood as spaces of protection for a facilitated resurrection of the body at the day of judgement. Physical resurrection was church-dogmatical from the beginning of Christianity until 20th century and as well a private religious fact. Numerous inscriptions on coffins and crypt walls testify the hope of a “happy resurrection”. The believe in resurrection is common for all confessions, though it is probably Protestantism that has promoted burials in crypts. But only the comprehension of the interaction of different social and religious aspects opens the access to the complex “crypt”.
Od lat trwa ożywiona dyskusja na temat tego, czy w chrześcijańskiej Europie istniała tradycja celowych mumifikacji, jako że w kryptach rodzinnych i kościelnych odnaleziono setki naturalnie zmumifikowanych ciał przedstawicieli elit społecznych. W większości przypadków jednak powodem tego typu naturalnych mumifikacji była dobra wentylacja krypt. Poza swym dynastycznym i reprezentatywnym charakterem, krypty ze szczelnie zamkniętymi trumnami prawdopodobnie rozumiano jako przestrzenie ochronne, mające ułatwić wskrzeszenie ciała w dniu ostatecznym. Fizyczne zmartwychwstanie stanowiło dogmat od początku chrześcijaństwa do XX w., jak również fakt religii naturalnej. Wiele inskrypcji na trumnach i ścianach krypt świadczy o nadziei na „szczęśliwe zmartwychwstanie”. Wiara w zmartwychwstanie jest powszechna dla wszystkich wyznań, choć prawdopodobnie to protestantyzm rozpowszechnił pochówki w kryptach. Jednakże dostęp do złożoności „krypty” uzyskać można wyłącznie poprzez zrozumienie interakcji między różnymi aspektami społecznymi i religijnymi.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2020, 35; 7-17
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: „Credo in carnis resurrectionem” w komentarzach do symbolu św. Piotra Chryzologa
“Credo in carnis resurrectionem” in the commentary of st. Peter Chrysologus to the symbol
Autorzy:: Kochaniewicz, Bogusław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612481.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Piotr Chryzolog
Symbol
zmartwychwstanie umarłych
Peter Chrysologus
the resurrection of the dead
Opis:: An analysis of sermons 56-62bis showed that Peter Chrysologus’ doctrine of the universal resurrection of the dead is not original and exhaustive. He presented to the catechumens the two most important arguments, explaining the truth of the faith: God’s omnipotence and resurrection of Christ. Bishop of Ravenna, commenting on the phrase “credo in carnis resurrectionem” also used the analogies referring to the cyclicality of the phenomena of nature (day and night, the seasons). Despite the developed reflection on this topic in the writings of early Christian writers of the fourth and fifth centuries, Peter Chrysologus did not use the arguments defending the truth about the resurrection of the dead resulting from: the purpose of life, the human structure and justice. His sermons also lack other topics: the relationship of the universality of the resurrection to the universality of redemption (Hilary of Poitiers), reflection on the properties of the resurrected body – his spirituality (Cyril of Jerusalem, Ambrose) and comparison of its properties to the body of an angel (Hilary of Poitiers, Jerome, Augustine). There is also no biblical argument that has been used, for example in the writings of St. Irenaeus of Lyons, or in the commentary of Venantius Fortunatus to the Symbol. Despite these shortcomings, Peter Chrysologus’ comment to an article about the general resurrection of the dead, deserves to be acknowledged – it is a testimony of faith of the Church in the 5th century Ravenna and the expression of his pastoral care of the faith of the community.
Źródło:: Vox Patrum; 2014, 61; 457-466
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: „Katedra” i „kazalnica”: poszukiwanie antropologicznego wymiaru pesymizmu krakowskiej szkoły historycznej (na przykładzie Waleriana Kalinki)
Autorzy:: Morawiec, Norbert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/689992.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: Walerian Kalinka
zmartwychwstańcy
historia historiografii
antropologia historiografii
pesymizm
grzech
Order of Resurrection
history of historiography
anthropology of historiography
pessimism
sin
Opis:: Artykuł dotyczy miejsca charyzmatu zmartwychwstańców w procesie tworzenia wizji dziejowych w narracjach badawczych Waleriana Kalinki. Myślał on i działał w ramach specyficznej charyzmatycznej matrycy, która wyznaczana była przez ważny element zmartwychwstańczej duchowości – rozpamiętywanie grzechów w ramach ignacjańskich Ćwiczeń duchownych. Element ten przyjął z czasem charakter kluczowej idei, a dominując zmartwychwstańczą duchowość, metaforyzował wszelkie kategorie poznawcze, odciskając swoje piętno na refleksji pedagogicznej, ale i dziejowej. Można wręcz powiedzieć o makrometaforze „przeglądu grzechów”, jaką Kalinka nałożył na przeszłość w celu jej usensownienia. „Grzechy” narodu miały doprowadzić Polskę do upadku i jedynie ich uświadomienie i zadośćuczynienie mogło doprowadzić Polaków do odzyskania upragnionej ojczyzny. The article deals with the place of charisma of the friars of the Order of Resurrection in the process of creation of history visions in scholarly narratives by Walerian Kalinka. He thought and acted within a specific charismatic matrix determined by an important element of spirituality of the Resurrection friars – to dwell on penance and sorrow within “The Spiritual Exercises” by St Ignatius of Loyola. With the lapse of time, the element took on importance becoming the key idea, and dominating the resurrect spirituality, it metaphorized all cognitive categories, leaving its mark both on the pedagogical but also on historical reflection. We are justified in talking about the macro-metaphor of “review of sins” Kalinka put on the past in order to give it sense. “Sins” of the nation were to make Poland collapse and only the awareness of and satisfaction for them would make it possible for the Poles to regain their country.
Źródło:: Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej; 2018, 10
2450-8381
2450-8373
Pojawia się w:: Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: „Pismo mówi, że On ma powstać z martwych” (J 20,9). Znaczenie odwołania się do Pisma w najwcześniejszych formach wyznania wiary w Zmartwychwstanie. Analiza teologicznofundamentalna
“The Scripture Says that He Must Rise from the Dead” (Jn. 20:9). The Meaning of the Appeal to the Scripture in the Earliest Forms of the Confession of Faith in Resurrection
Autorzy:: Borto, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2036013.pdf
Data publikacji:: 2019-08-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: zmartwychwstanie
Pismo
argument skrypturystyczny
resurrection
Scripture
scriptural argument
Opis:: Niniejszy artykuł omawia sposób, w jaki najwcześniejsze formy wyznania wiary w Zmartwychwstanie odwołują się do świadectwa Pisma Starego Testamentu. Analizie zostały poddane najważniejsze świadectwa wiary w Zmartwychwstanie wyrażone w aklamacjach i formułach wiary – zarówno te, w których nie pojawia się bezpośrednie odwołanie się do Pisma, jak też i te, w których można wskazać nawiązanie do określonych miejsc w Piśmie. W analizie pominięto katechezy i hymny liturgiczne, stosując w wyborze kryterium diachroniczne wskazujące na pierwszeństwo chronologiczne aklamacji i formuł wiary. Przeprowadzona analiza pozwoliła wykazać, że pierwszym punktem odniesienia dla wiary w Zmartwychwstanie nie jest Pismo, lecz świadectwo świadków, którzy spotkali Zmartwychwstałego, a więc u początku wiary w Zmartwychwstanie jest wydarzenie. Słowo Starego Testamentu samo w sobie jest niewystarczalne. Dopiero kiedy zaczyna się je odczytywać w świetle wydarzeń z życia Jezusa i w świetle Jego słów, można zacząć wskazywać na wypełnienie się Pisma w wydarzeniach paschalnych. Tak więc choć to nie Pismo jest początkiem wiary w Zmartwychwstanie, to zarazem wiara ta szuka odniesienia w Piśmie – lecz nie w pojedynczych tekstach Pisma, ale w Piśmie czytanym jako jedno wielkie świadectwo o zbawczym Bożym działaniu. W pierwszych formułach wiary w Zmartwychwstanie oraz w aklamacjach utrwalony został zarazem pewien sposób lektury Pisma, który stanowi wzorzec dla budowania argumentacji skrypturystycznej w teologii fundamentalnej, ponieważ ukazuje on, że Pismo jest tu czytane najpierw jako całość (egzegeza kanoniczna) oraz w świetle tradycji apostolskiej i z uwzględnieniem analogii wiary, na co zwraca uwagę Benedykt XVI w dokumencie Verbum Domini.
The article explains how the oldest formulas of faith in resurrection and their acclamations relate to the Scripture. The aim of the discussion is the presentation of the relation between the confession of faith in Resurrection and the testimony of Scripture from the theologico-fundamental perspective. On this basis, the author draws conclusions concerning the role of the scriptural argument in the faith in Resurrection.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 9; 19-34
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: „Ponieważ jeden jest chleb...” Eucharystyczna eklezjologia J. Ratzingera/Benedykta XVI
“Since there is only one Bread...” Eucharistic Ecclesiology of J. Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:: Szymik, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31234132.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Eucharystia
liturgia
kult
Kościół
Komunia
zmartwychwstanie
eklezjologia
ofiara
wiara
sakrament
tajemnica
niedziela
przemiana
Eucharist
liturgy
worship
Church
Communion
Resurrection
ecclesiology
sacrifice
faith
sacrament
mystery
Sunday
transformation
Opis:: In a specific way, while making a synthesis of various aspects of theology of the Eucharist, J. Ratzinger/Benedict XVI leads us deep into the reality, towards the final truth of the world which was created by God as good and which was redeemed. As the realization of the unity of what is spiritual, internal, personal and what is physical, external, social, the Eucharist shapes the Church, which – in turn – enables it, assumes and exists on the basis of its gift, as one and universal (Catholic). The thought of J. Ratzinger/Benedict XVI combines biblical hermeneutics, patristic interpretations, dogmatic findings, spirituality, morality, liturgy and social science. This integrity, manifested through the Passion and Paschality of Christianity, where such notions and terms as Body of Christ, Communion, Eucharist, participation in the Body and Blood, participation in the prayer of Jesus not only explain each other, but also add meaning to one another, shows what sacramental consciousness can be and how to approach the great mystery of faith.
Źródło:: Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2013, 5; 75-94
2080-6345
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: „Równi aniołom” (Łk 20, 36). Płeć człowieka w perspektywie wieczności
„Equal to Angels” (Lk 20, 36). Human Sex in the Aspect of Eternity
Autorzy:: Kunka, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31234116.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: męskość i kobiecość
płeć człowieka
eschatologia
zmartwychwstanie
bezżenność dla Królestwa
masculinity and femininity
human sex
eschatology
resurrection
celibacy for the sake of the Kingdom
Opis:: A Christian reflection on human life flows from the person of Jesus Christ. Currently, „the mentality of gender” is being developed. This necessitates showing the meaning of sex for a human being. The meaning of masculinity and femininity for a risen man can be inferred from the Gospel accounts of the Risen Lord. In conversation with the Sadducees (cf. Lk 20, 27-36) Jesus shows that the risen participants of the future world to come will be transformed. The marriage and the procreation will be transformed, but it doesn't mean that the sexuality in the risen body will be negated. The risen bodies will still be marked by the masculinity or the femininity, but they will express their „nuptial” meaning in some other way. The words of Jesus have also great importance for the theological meaning of virginity and celibacy. These states of life are prelude to the „nuptial” meaning of the body in an eschatological aspect. However, in the resurrection, the relationships between human beings do not lose their importance. They will be transformed. It has the connection with the reference of all to God. A saved man will experience communion with the Triune God. The man will live in a perfect union with God by seeing Him „face to face”, that is by seeing Trinitarian communion of the divine persons. It will be done in the whole truth of psychosomatic subjectivity and in aspect of the whole communio sanctorum. In the words of St. Paul: „there is neither male nor female, for you are all one in Christ Jesus” (Gal 3, 28), there isn't any eschatological „trivialization” of masculinity and femininity in the saved man. The Virgin Mary, in the mystery of the Assumption, is seen as the witness of the dignity of the human body, of all aspects of human life: including the motherhood, work and suffering.
Źródło:: Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 243-258
2080-6345
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: „Zburzcie tę świątynię, a ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Analiza egzegetyczno-teologiczna J 2,19
“Destroy This Temple, and in Three Days I Will Raise it Up”. Exegetical and Theological Analysis of John 2:19
Autorzy:: Szubtarski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944097.pdf
Data publikacji:: 2017-06-30
Wydawca:: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:: Jezus
świątynia
śmierć
zmartwychwstanie
krzyż
Jesus
temple
death
resurrection
cross
Jerusalem
Opis:: W niniejszym artykule została przeprowadzona analiza słów Jezusa o zniszczeniu i odbudowie świątyni zawartych w J 2,19. Na początku przeanalizowano znaczenie słów „burzyć” i ,,odbudować”. Wykazano, że nie mają one sensu fizycznego zniszczenia świątyni, oznaczają śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Następnie ukazano, że słowo ,,świątynia” zostało w tym miejscu użyte w odniesieniu do ciała Jezusa jako nowej przestrzeni obecności Boga. Przeprowadzone analizy wykazały, że słowa Jezusa należy rozumieć głębiej niż polecenie zniszczenia świątyni w Jerozolimie. W tych słowach Jezus przepowiedział swoją śmierć i zmartwychwstanie i wskazał, że od tej pory nie świątynia z kamienia, ale Jego ciało jest nowym miejscem obecności Boga.
This article has been carried out analysis of Jesus’ words about the destruction and rebuilding of the temple in John 2: 19. First analyzed the meaning of the words ,,demolish” and ,,rebuild”. It has been shown that they have no meaning of physical destruction of the temple, but it means the death and resurrection of Jesus. Later it has been shown the word ,,temple” means the body of Jesus as the new space the presence of God. The analyzes carried out showed that the words of Jesus must be understood more deeply than command the destruction of the temple in Jerusalem. By these words Jesus foretold his death and resurrection, and pointed out that from now not the temple of stone, but his body is a new place of God’s presence.
Źródło:: Seminare. Poszukiwania naukowe; 2017, 38, 2; 21-33
1232-8766
Pojawia się w:: Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: "Spirit and Power": Modernity on Miracles, Biblical Studies and the Leap of Faith
"W Duchu i mocy". Współczesne podejście do cudów, badania biblijne i decyzja wiary
Autorzy:: Giambrone, Anthony
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050910.pdf
Data publikacji:: 2020-03-17
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: cuda
egzegeza
modernizm
Jezus historyczny
zmartwychwstanie
miracles
exegesis
modernism
historical Jesus
resurrection
Opis:: Modern interpretation of the Holy Scripture, especially historicocritical exegesis must crash with the classical dogmatic approach. The case in which this crash is unavoidable is the historicity of Jesus Christ and his miraculous deeds. For contemporary mentality miracles are definitely strange so it is not surprising that such kind of interpretation of the Gospels, in which miracles taken literally are excluded, has been occurring for few ages now. Today, we see a debate between exegetes who are deeply engaged in modern rationalistic paradigm and the ones who try to be faithful to the Church testimony in the first place. This article argues that modern exegesis must lead to the leap of faith. Only faith can affirm the truth of the Gospel, taking aside the question of historical character of Jesus’ miracles. Ultimately, the case of Jesus is mainly about faith, not only about historical research.
Nowoczesny sposób interpretacji Pisma Świętego, w tym zwłaszcza egzegeza historyczno-krytyczna, w wielu punktach musi zderzyć się z podejściem kościelno-dogmatycznym. Kwestią, która rodzi w tym spotkaniu szczególnie dużo wątpliwości, jest historyczność Jezusa, a zwłaszcza czynionych przez Niego cudów. Dla nowoczesnej mentalności cuda są czymś skrajnie obcym, toteż od kilkuset lat pojawiają się próby takiej interpretacji przekazu Ewangelii, która wykluczyłaby literalne przyjmowanie opisów wydarzeń cudownych. Również i dziś w egzegezie toczy się pewien spór pomiędzy tymi, którzy mocno tkwią w nowoczesnym, racjonalistycznym paradygmacie, a tymi, którzy starają się być zakorzenieni nade wszystko w tradycyjnej teologii. Niniejszy artykuł dowodzi, że współczesna egzegeza z konieczności prowadzi do decyzji wiary. Tylko owa wiara może opowiedzieć się za prawdą Ewangelii, niezależnie od kwestii historycznego charakteru opisów cudów w tekstach biblijnych. Ostatecznie sprawa Jezusa i Jego cudów jest sprawą wiary, a nie samych badań historycznych.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 19-34
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: 1 Kor 15, 3b-8 syntezą chrześcijańskiej doktryny o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa
1 Cor 15, 3b-8 as a Synthesis of the Christian Doctrine on Jesus’ Death and Resurrection
Autorzy:: Paciorek, Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1051289.pdf
Data publikacji:: 2015-12-11
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Paweł
Pierwszy List do Koryntian
wyznania wiary
tradycja apostolska
zmartwychwstanie Jezusa
chrystofanie
St Paul
The First Epistle to the Corinthians
professions of faith
apostolic tradition
Jesus’ resurrection
Christophanies
Opis:: St Paul’s text of 1 Cor 15 3b-8 in a concise and schematic way gives the basic data con¬cerning Jesus’ death, funeral, resurrection and manifestations. It is a true synthesis of the Christian doctrine on the death and resurrection of Christ the Redeemer. The author of the article first discusses the literary aspect of St Paul’s words; he analyzes the context, tradition, edition and the structure of the text, and then he carefully interprets it from the exegetic and theological point of view.
Źródło:: The Biblical Annals; 2010, 2, 1; 123-142
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: [Rev.:] Kazimierz Wójtowicz CR, Dookoła Emaus i dalej. (Wiersze niemal zebrane), posłowie – ks. Stefan Radziszewski, Alleluja, Kraków 2012, 820, [1] s.
Around Emmaus and Beyond (Poems Almost Collected)
Autorzy:: Tytko, Marek Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/440884.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:: Kazimierz Wójtowicz (1945-)
lirics
Polish religious poetry
Polish literature
Christian culture
Christian literature Resurrectionists
20. century
21. century
Emmaus
resurrection
conversion
literary translation
Rose Ausländer (1901-1988) Datlev Block (1934-)
Dietrich Bonhoeffer
(1906-1945)
Christine Busta (1915-1987) Georg Bydlinski (1956-)
Ernesto Cardenal (1925-)
Paul Celan (1920-1970)
Josef Dirnbeck (1948-)
Gerhard Fritsch (1924-1969) Gertrud Fussenegger
(1912-2009)
Martin Gutl (1942-1994)
Paul Konrad Kurz (1927-2005) Kurt Marti (1921-)
Rainer Maria Rilke (1875-1926) Rudolf Otto Wiemer (1905-1998) Eva Zeller (1923-)
Michael Zielonka
(1942-)
liryka
polska poezja religijna
literatura polska
kultura chrześcijańska
literatura chrześcijańska zmartwychwstańcy
XX wiek
XXI wiek
Emaus
zmartwychwstanie
nawrócenie
tłumaczenie literackie
Dietrich Bonhoeffer (1906-1945) Christine Busta (1915-1987) Georg Bydlinski (1956-)
Gerhard Fritsch (1924-1969) Gertrud Fussenegger (1912-2009), Martin Gutl (1942-1994), Paul Konrad Kurz (1927-2005),
Kurt Marti (1921-), Rainer Maria Rilke (1875-1926), Rudolf Otto Wiemer (1905-1998), Eva Zeller
(1923-), Michael Zielonka (1942-)
Opis:: Ksiądz dr Kazimierz Wójtowicz CR (1945-), krakowski poeta, teolog literatury, zmartwychwstaniec – jest postacią od ponad czterdziestu lat obecną w polskim obiegu literackim. Należy do nurtu tzw. poezji kapłańskiej, lecz cokolwiek miałoby to określenie znaczyć, nie oddaje ono rzeczywistości jego wierszy. Ostatnio o. Wójtowicz wydał bardzo obszerny tom poetycki pt. Dookoła Emaus i dalej (Wiersze niemal zebrane) (2012), w którym zawarł zdecydowaną większość wszystkich swoich dotychczas publikowanych utworów poetyckich, pochodzących z wielu tomów. Odnajdujemy tu teksty wierszy z kilkunastu zbiorków. Już każdy z tych tomików wzięty z osobna, stanowi znaczące wydarzenie artystyczne w polskim życiu literackim, szczególnie zaś w obiegu polskiej poezji religijnej. Tomiki wierszy o. K. Wójtowicza CR z licznie tam obecną motywiką religijną z pewnością zasługują na uwagę wyrobionego czytelnika, ponieważ są zwykle przemyślane w zakresie treści, z pogłębioną refleksją teologiczną tego wybitnego polskiego teologa literatury, bardzo precyzyjnie dopracowane co do formy artystycznej, wysmakowane w układzie utworów i „dopieszczone” w niemal każdym detalu. Dbałość o wysoki poziom merytoryczny tekstów idzie w parze z niesłychanie bogatą wyobraźnią twórczą o. Kazimierza Wójtowicza, zaskakującego czytelnika raz po raz niespotykanymi zestawieniami rzeczywistości ewangelicznej (biblijnej) i współczesnego nam życia naszej cywilizacji. Ojciec Kazimierz ma iście heurystyczną zdolność wynajdowania niesamowitych skojarzeń, niebanalnych metafor, oryginalnych kontaminacji frazeologicznych, metonimii, oksymoronów. Autor ten nie zadowala się tym, co już było dotąd powiedziane w poezji, lecz pracowicie drąży materię słowa, materię rzeczywistości ludzkiej, wyrażaną przez słowo. W rzeczywistości świata przedstawionego w utworach poetyckich K. Wójtowicza CR przebija troska o dyskretną obecność Słowa, delikatną pomoc Opatrzności Bożej światu ludzkiemu. Twórca nie stroni od malowniczości krajobrazów, opisów pięknej natury, sięga obficie po cytaty lub kryptocytaty biblijne, nawiązuje do znanych (bardziej lub mniej) wątków kultury chrześcijańskiej. Język jego wierszy jest zwarty, współczesny, przemawia do czytelnika konkretnością i zaciekawia niebywałymi skojarzeniami, odkryciami cudów dnia codziennego. Wychodząc od motywów biblijnych dochodzi do życia współczesnego i zestawia ze sobą myśli ewangeliczne z rzeczywistością zgoła im przeciwną, jaką niesie ze sobą współczesny nam świat. Te zestawienia niebanalne budują świat przedstawiony, pozwalają dookreślić miejsce człowieka w relacji z Bogiem w rozmaitych aspektach. Autor ten nie stroni od trudnych tematów, czasem gorzkich i niewygodnych, uważając, że człowiek należy oddać w pełni jego realności, wraz ze słabościami, grzechami, upadkami, a zarazem ukazuje światło nawrócenia „połamanego” duchowo, zagubionego, osamotnionego, skrzywdzonego czasem człowieka. Obok cieni pokazuje także i blaski ludzkiego żywota. Jego wiersze z pewnością nie są „laurkami” na cześć człowieka, lecz realistyczne spojrzenie poprzez piękne obrazy poetyckie na rzeczywistość ludzką i Boską. Twórczość o. Kazimierza Wójtowicza CR z pewnością czerpie z bogatych źródeł duchowości zmartwychwstańczej, której nota bene jest on znakomitym znawcą, jako autor bardzo wielu wytrawnych książek i artykułów, erudycyjnych wypisów cytatów z dziejów swojego macierzystego zgromadzenia. Dostrzegam w Wójtowiczowskiej poezji rys niejako ‘zmartwychwstańczy’ w tym sensie, w jakim chciał widzieć człowieka założyciel Zmartwychwstańców – Bogdan Jański (1807- 1840) i poniekąd współzałożyciele zgromadzenia – o. Piotr Semenenko CR (1814- 1886) i o. Hieronim Kajsiewicz CR (1812-1873), którzy podchodzili do rzeczywistości ludzkiej realistycznie, a zarazem niezwykle głęboko duchowo, akcentując nawrócenie człowiecze z upadku, z grzechu ku Chrystusowi. Tak realistyczne i zarazem głęboko metafizyczne, prześwietlone głęboką duchowością, delikatne i wrażliwe, całościowe spojrzenie na człowieka obecne jest również w poezji Kazimierza Wójtowicza CR, który jako zmartwychwstaniec uczynił owo zmartwychwstanie, a raczej nieustanne zmartwychwstawanie, podnoszenie się z upadków życiowaych, odkrywanie Boga w rzeczywistości wokół siebie na nawo, jak uczniowie idący do Emaus, którym w pewnym decydującym opadają zasłony z oczu i odkrywają na zasadzie „heureki” obecność Boga przy sobie. Nie przypadkiem o. K.Wójtowicz CR nadał swojemu najważniejszemu jak dotąd zbiorowi wierszy znaczący tytuł: Dookoła Emaus i dalej. Dla zrozumienia Wójtowiczowskich wierszy istotna jest tu rzeczywistość ewangelicznej drogi z Jerozolimy do Emaus, jaką odbywali zasmuceni i zatrwożeni uczniowie Jezusa Chrystusa, którzy przeżywali Jego mękę i śmierć na krzyżu i zwątpili nawet w pewnym momencie w Jego misję, którą postrzegali oni jako skończoną wraz ze zgonem i złożeniem do grobu swego Mistrza z Nazaretu. Dopiero wraz ze stopniowym wyjaśnieniem pism prorockich odnoszących się do Zbawiciela, przeżywają oni nawrócenie, które kończy się rzeczywiście „nawróceniem”, tj. powróceniem, realnym powrotem jeszcze tego samego dnia z Emaus do Jerozolimy i radosnym odkryciem obecności zmartwychwstałego Boga-Człowieka na ziemi wśród ludzi, istnieniem żywego Stwórcy, który jest, który był i który przychodzi, realnie przychodzi do swoich uczniów, tu: na symbolicznej, choć zarazem przecież realnej kilkukilometrowej drodze do Emaus. O. Kazimierz Wójtowicz CR nadał swojemu najważniejszemu i największemu w sensie objętościowym (liczbowym), jak dotąd zbiorowi utworów poetyckich tytuł dotyczący rzeczywistości istniejącej po zmartwychwstaniu Boga- Człowieka, tj. realności niejako ‘Emausowej’ (Dookoła Emaus). Ponadto druga część tytułu (i dalej) wskazuje na rzeczywistość eschatologiczną, sięgającą ‘dalej’, niż ziemskie Emaus, dalej niż ziemska realność doczesna, w której antycypujemy tylko stan doskonałości wiecznej (niebiańskiej, rajskiej, zbawionej, przebóstwionej). W zasadzie w zwięzłej recenzji nie ma miejsca na szersze, pogłębione analizy poszczególnych utworów, dlatego tylko sygnalizuje się ogólnie ważność tej swoistej, w zasadzie ‘autoantologicznej’ książki poetyckiej o. Kazimierza Wójtowicza CR, który sam dokonał wyboru własnych wierszy i dał do tej autoantologii to, co chciał dać z pewnym zamiarem całościowej wizji człowieka i Boga ukazanej oczami uduchowionego poety obdarzonego zarazem teologiczną erudycją, ludzką wrażliwością i artystyczną wyobraźnią. Wysokoartystyczne dzieła poetyckie tego autora dążą do ideału poezji czystej w rozumieniu ks. Henri Brémonda (1865- 1933), ukazując wielką paletę możliwości malowania życia słowem w kontekście Słowa (Logosu). Z jednej strony Dookoła Emaus i dalej odnosi się do aspektu czasowego (doczesnego i wiecznego, który wykracza poza zwykłą, liniową chronologię), Z drugiej strony można jednak tytuł Dookoła Emaus i dalej odnosić paradoksalnie do aspektu przestrzennego, to znaczy do tej konkretnej miejscowości i coraz dalszych okolic wokół Emaus. Przestrzennie ujmowane kolejne ‘koła’ (wszak występuje tu zaimek dookoła w tytule książki), czyli kręgi, wytaczają kolejne obszary poetyckiej penetracji o. K. Wójtowicza CR wokół punktu centralnego, umieszczonego w geograficznej Palestynie / Izraelu – Ziemi Świętej. Można te wiersze układać retrospektywnie kolejno zarówno według kryterium czasowego (według kolejności następstwa wydarzeń w chronologii liniowej, jak wskazuje kalendarz świecki), jak i według kryterium czasu wiecznego (kołowego, liturgicznego, zamkniętego pierwszym dniem Adwentu a zakończonego Świętem Chrystusa Króla). Ponadto można tę twórczość próbować retrospektywnie porządkować według kryterium przestrzennego (geograficznego), rekonstruując nie tylko geografię realną (geografię fizyczną), ale i geografię zbawienia, opisywanych przez autora różnych miejsc na świecie stanowiących jakiś punkt odniesienia dla historii zbawienia rodzaju ludzkiego oraz dla życia duchowego i materialnego poszczególnych bohaterów poetyckich (lub podmiotu lirycznego). Ciekawe zestawienie nazwy Emaus z rzeczywistością przestrzenną (krakowską), w której od kilkudziesięciu lat zakorzeniony jest autor wierszy – o. Kazimierz Wójtowicz CR – ujawnia fakt odniesienia się wtórnego do tzw. „odpustu Emaus”, funkcjonującego zwyczajowo w Krakowie od kilku stuleci, wielkiego odbywającego się zawsze w pierwszy dzień po Wielkanocy (tj. w Poniedziałek Wielkanocny) w klasztorze Sióstr Norbertanek na krakowskim Zwierzyńcu. To także jakieś symboliczne, wtórne odniesienie się tytułu książki do rzeczywistości „odpustu”, rozumianego tu bardziej jako odpuszczenie grzechów, win człowieczych przez laskę Zmartwychwstałego Boga-Człowieka (znów zmartwychwstanie jako motyw znaczący), a nie w sensie ludowego jarmarku ze świecidełkami (wymiar merkantylny współczesnego świata, profanum), który próbuje zastąpić tę rzeczywistość ważniejszą, duchową (wymiar religijny, zbawczy, wieczny, teofaniczny, apokatastatyczny, sacrum, sanctum). Motywy Miłoszowskiej „cywilizacji kupna i sprzedaży” pojawiają się niejako przy okazji w wierszach o. Kazimierza Wójtowicza („giełda” etc.). W tym sensie – zupełnego odpustu grzechów i win – Emaus krakowski wyznacza zupełnie inną perspektywę w możliwości uporządkowania twórczości par excellence krakowskiego poety-kapłana, o. Wójtówicza CR. Próba wieloaspektowego odczytania tytułu książki Dookoła Emaus i dalej natrafia co rusz, na jakieś nowe możliwości zrozumienia tytułowego przesłania autorskiego. Zapewne nie wyczerpuje to wszystkich jego aspektów. Autor zawarł w tytule książki różnorodne ślady pozwalające na odczytanie na nowo, w coraz to inny sposób, niczym Cortazarowską „grę w klasy”, według rozmaitych kluczy, według urozmaiconych kryteriów swojego dorobku poetyckiego. Tytuł tomiku sam w sobie daje odbiorcy wiele dróg odczytania (wszak biblijny termin droga do Emaus jaki pośrednio ewokowany jest przez książkę Dookoła Emaus i dalej) także umożliwia różne sposoby wyjaśnienia fenomenu relacji mistrza i uczniów. ‘Droga’ oznacza także w Ewangelii (Nowym Testamencie) także ‘sposób’ życia, który jest inny, nowy, odmienny niż ten dotychczasowy, co ma związek z nawróceniem, powrotem do Boga-Człowieka, jedynego Zbawiciela rodzaju ludzkiego. Książka podzielona jest na poszczególne rozdziały (części) autorstwa o. K. Wójtowicza CR o następujących tytułach: Przedsłowie, Pierwopisy, W drodze, Przypisy do ziemi, Odpisy nadziei, Przepisy na światło, Zapisy dłużnika, Wypisy nie tylko pogodne, Napisy na piasku, Podpisy pod Przymierzem, Odpisy świadectwa, Wpisy w Księgę, Spisy obietnic, Tryptyk papieski albo ostatnie dni Jana Pawła II, Dopisy procentów, Rysopisy pielgrzymów, Brudnopisy pytlowane, Z nowych wierszy, Z przekładów. Ponadto w skład książki Dookoła Emaus i dalej wchodzi posłowie pt. Prawie posłowie, autorstwa ks. dra Stefana Radziszewskiego, składający się z tekstu pt. Jeden wiersz o Emaus oraz studium pt. Siedemnaście uwag o poezji ks. Kazimierza Wójtowicza. Nadto znajduje się w tej części publikacji garść cytatów zaczerpniętych z opinii innych autorów o twórczości poetyckiej omawianego tu krakowskiego autora-zmartwychwstańca pt. O wierszach Kazimierza Wójtowicza. Opinie o poezji o. Wójtowicza wyrazili tu zarówno duchowni, jak i świeccy, w tym: Andrzej Babuchowski (1949-), Krzysztof Dybciak (1948-), ks. Franciszek Kamecki (1940-), Aleksander Kowalski, Stanisław Kozielski, Katarzyna Krupa, Ryszard Matuszewski (1914-2010), ks. Bonifacy Miązek (1935-), Beata Pierz, Jan Skoczyński (1946-), Wiesław Jan Wysocki (1950-). Poza tym książka zawiera dodatkowe części stanowiące jej aparat naukowy, ułatwiający wyszukiwanie informacji, tj. bibliografię ważniejszych dzieł autora (tylko książkowych) i biografię o. Kazimierza Wójtowicza CR pt. Bio/bibliogram, oraz trzy indeksy: Alfabetyczny spis utworów, Alfabetyczny spis incipitów, Indeks wersetów biblijnych, nadto wykaz pierwodruków, pt. Pierwsze wydania tomików poezji zawierający nie tylko wykaz tomów wydanych po polsku, niemiecku i włosku, ale także wybory i zbiory poetyckie, nadto wykaz kilkunastu antologii, w których drukował autor Dookoła Emaus i dalej. Zbiór poezji o. Wójtowicza CR jest niezwykle wartościową publikacją, zbierającą w jednym, opasłym tomie reprezentatywny wybór autorski jego wierszy religijnych i innych. Odnajdujemy tu także udane, świetne tłumaczenia poezji z obcych języków, takich poetów jak: Rose Ausländer, Datlev Block, ka. Dietrich Bonhoeffer, Christine Busta, Georg Bydlinski, ks. Ernesto Cardenal, Paul Celan, Josef Dirnbeck, Gerhard Fritsch, Gertrud Fussenegger, Martin Gutl, Paul Konrad Kurz, Kurt Marti, Rainer Maria Rilke, Rudolf Otto Wiemer, Eva Zeller, Michael Zielonka. Warto sięgnąć po arcyciekawy zbiór poetycki o. Kazimierza Wójtowicza CR pt. Dookoła Emaus i dalej (Wiersze niemal zebrane) także w kontekście współczesnych analiz poezji religijnej i sakralnej dokonywanych przez literaturoznawców, teologów literatury i rozmaitych „sakrologów”. Można go wpisać do kanonu polskiej poezji religijnej oraz klasyki polskiego przekładu poetyckiego XX i XXI wieku jako zasłużonego przedstawiciela kultury polskiej i godnego uwagi twórcę literatury pięknej, mając świadomość, że realnie nie ma twórczości doskonałej bez skazy i twórców pozbawionych wad. O. K. Wójtowicz CR próbuje owe wady i skazy ludzkie przezwyciężyć poetycko, dając czytelnikowi namiastkę oczekiwanej rzeczywistości doskonałej (zmartwychwstałej), którą poniekąd tylko w przebłyskach rozbudowanej teologicznie i literacko wyobraźni antycypuje swoimi wierszami tak, jak potrafi najlepiej, nie unikając tematów trudnych, złożonych, które uchwytuje, jak się może wydawać odbiorcy, łatwo i prosto, mając biblijny dar nie tylko języków ale i talent tłumaczenia języków.
Źródło:: Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 4(4); 211-216
2299-9922
Pojawia się w:: Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Abel Gance po trzykroć oskarża: metafizyka i apokaliptyczna wyobraźnia w służbie pacyfizmu
Abel Gance accuses thrice: metaphysics and apocalyptic imagery in the service of pacifism
Autorzy:: Kłys, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2135412.pdf
Data publikacji:: 2021-12-15
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: J’accuse
Abel Gance
World War One
pacifism
war trauma
resurrection
Magirama
Opis:: This text is inspired by monumental and editorially perfect BluRay/DVD box set J’accuse (Gaumont, Paris 2017). It includes BluRay and DVD editions of all three J’accuse films (1919, 1937, 1956), two other Gance’s films, specifying the context of „trilogy” (Les Gaz mortels, 1916 and La Fin du monde, 1931) and the large director’s monography by Laurent Véray. From this revelatory archive emerges the image of Abel Gance as an artist who for 40 years of his filmmaker’s career was incessantly reworking deep trauma caused by World War One. It resulted in three J’accuse films, two other finished films and some other never realized screenplays and projects which made up particular work-in-progress whose mission is a message of peace. The text analyzes all three versions of J’accuse, concentrating on their allegorical style, metaphysical concept of ressurrection of fallen soldiers and apocalyptic vision of resurrected dead men’s processions which by its horror should persuade the mankind to stop all wars. In the last J’accuse (1956) – in fact, strongly shortened and reedited film from 1937 – Gance used the technique of triptych in which the picture was projected by three parallelly set projectors on the large screen with proportions 4:1. This version, immersing perceptually and sensorically spectator in the wide-format picture full of war horrors, today seems to be much more effective medium for message of peace than undecided between pacifism and patriotism, impressionistic in its style film from 1919, or laden with full of pathos verbal rhetorics J’accuse 1937.
Źródło:: Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2021, 30, 39; 67-94
1731-450X
Pojawia się w:: Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Accomplissement et dépassement comme traits caractéristiques du corps ressuscité.
Spełnienie i transgresja jako charakterystyczne cechy zmartwychwstałego ciała
Autorzy:: Nawracała, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/559477.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: matière
corps
résurrection
christophanie
Christ
transformation
eschatologie
materia
ciało
zmartwychwstanie
chrystofanie
Chrystus
przemiana
eschatologia
Opis:: La résurrection du Christ appartient au kérygme fondamental de l'Église. Dès le début, les apôtres lui consacrent toute leur attention, soulignant son importance pour l'accomplissement de la volonté salvifiques de Dieu. D'une part, la résurrection est l’achèvement de la passion et de la mort du Christ, et d'autre part, elle souligne la bonté de la matière et sa participation à l'accomplissement eschatologique. Le Nouveau Testament attire constamment l'attention sur la dimension matérielle et corporelle de la résurrection, bien qu'il le fasse selon ses propres méthodes et hypothèses. Les auteurs inspirés essaient de refléter la nouvelle réalité comme ils le peuvent et le plus possible. N'ayant aucune analogie dans l'histoire du salut, ils s'attachent à souligner le fait de la résurrection et moins sa compréhension. Celle-ci reste le domaine de la foi. L’article que voici propose deux hypothèses liées à l'interprétation des messages bibliques concerant la résurrection. Ils visent à montrer les conséquences théologiquement possibles de la compréhension de la corporéité et de la matérialité de la résurrection, non seulement de Christ, mais également de tout être humain.
Zmartwychwstanie Chrystusa należy do podstawowego kerygmatu Kościoła. Od samego początku Apostołowie poświęcają mu uwagę, podkreślając jego znaczenia dla wypełnienia zbawczych planów Boga. Z jednej strony zmartwychwstawanie jest dopełnieniem męki i śmierci Chrystusa, a z drugiej – podkreśleniem dobroci materii i jej udziału w eschatologicznym spełnieniu. Nowy Testament nieustannie zwraca uwagę na materialno-cielesny wymiar zmartwychwstania, choć czyni to według właściwych sobie metod i założeń. Autorzy natchnieni starają się oddać nową rzeczywistość tak, jak potrafią i na tyle, na ile mogą. Nie mając żadnych analogii w dziejach zbawienia, skupiają się oni na uwypukleniu faktu zmartwychwstania, a mniej nad jego zrozumieniem. Pozostaje ono domeną wiary. W niniejszym artykule zaproponowane zostały dwie hipotezy związane z interpretacją biblijnych przekazów o zmartwychwstaniu. Chodzi w nich o podkreślenie możliwych teologicznie konsekwencji w rozumieniu cielesności i materialności zmartwychwstania nie tylko Chrystusa, ale i każdego człowieka.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2019, 45; 57-75
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Anamnetyczny wymiar liturgii Triduum Paschalnego w tekstach Mszału Rzymskiego
The anamnetic dimension of the liturgy of the Holy Triduum in the texts of the Roman Missal
Autorzy:: Kwiatkowski, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1550380.pdf
Data publikacji:: 2021-07-07
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Anamneza
misterium paschalne
liturgia
Msza Wieczerzy Pańskiej
Liturgia Męki Pańskiej
Wigilia Paschalna
Niedziela Zmartwychwstania
zbawienie
życie
światło
Anamnesis
paschal mystery
liturgy
Mass of the Lord's Supper
Liturgy of the Friday of the Lord's Passion
Easter Vigil
Easter Sunday of the Lord's Resurrection
salvation
life
light
Opis:: Artykuł przedstawia anamnetyczny wymiar liturgii misterium paschalnego Chrystusa, które uobecnia się w czasie Triduum Paschalnego. W celu zrealizowania postawionego celu badawczego posłużono się metodą hermeneutyki liturgicznej oraz metodą krytyczno-praktyczną. Podstawowym źródłem opracowania są formuły modlitewne zawarte w Mszale Rzymskim. Odwołując się do tekstów liturgicznych zawartych w Mszale Rzymskim, artykuł ukazuje liturgiczne: hic, nunc i hodie wydarzeń paschalnych. Liturgiczna anamneza jest spoiwem łączącym wszystkie celebracje Triduum Paschalnego. W tym przypadku można mówić o jednej celebracji rozłożonej w czasie. Triduum Sacrum przedstawia swego rodzaju tryptyk, czyli trzy różne obrazy. By jednak zobaczyć i zrozumieć sens tegoż tryptyku każdy obraz należy oglądać razem z dwoma pozostałymi. Liturgia Triduum Paschalnego uobecnia najpierw Ostatnią Wieczerzę, gdzie Chrystus ustanowił sakramenty Kapłaństwa i Eucharystii, następnie mękę i śmierć na krzyżu, spoczynek w grobie i w końcu zmartwychwstanie Jezusa. Artykuł pokazuje, że Pascha Chrystusa, czyli Jego przejście ze śmierci do życia nie jest tylko pobożnym wspominaniem faktów z historii zbawienia, ale ich rzeczywistym uobecnieniem w formie sakramentalnej. Dzięki temu człowiek każdej epoki może zanurzyć się w tajemnicy misterium paschalnego Chrystusa i korzystać z jego zbawczych owoców.
This article presents the anametic dimension of the liturgy of the paschal mystery of Christ, which takes place during the Holy Triduum. In order to achieve the main goal, the author was using the method of liturgical hermeneutics and the critical-practical method. The most important source of the study are the prayer formulas contained in the Roman Missal. Referring to the liturgical texts contained in the Roman Missal, this article presents the liturgical: hic, nunc and hodie of the paschal mysteries. The liturgical anamnesis unites all the celebrations of the Paschal Triduum. In this case, we can speak of one celebration, which is spread over time. The Triduum Sacrum is a kind of triptych, that is to say, three different paintings. To see and understand the meaning of this triptych, each painting should be viewed together with the other two. The Liturgy of the Easter Triduum presents the Last Supper, where Christ instituted the sacraments of the priesthood and the Eucharist. Then the passion and death on the cross, resting in the tomb, and finally, the resurrection of Christ. This article shows that the Passover o f Jesus, that is, His passage from death to life, is not only a pious recall of the facts of salvation history, but their actual sacramental presentation. Therefore, everyone can always immerse themselves in the mystery of Christ's paschal mystery and enjoy its saving fruits.
Źródło:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 57, 1; 57-73
1234-4214
Pojawia się w:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Assessment of the conservation status of the selected manuscripts in the Archive of the Resurrectionist Fathers in Rome
Ocena stanu zachowania zbioru wybranych zabytków na podłożu papierowym w Archiwum Księży Zmartwychwstańców w Rzymie
Valutazione dello stato di conservazione dei manoscritti selezionati nell’Archivio dei Padri Resurrezionisti a Roma
Autorzy:: Serafinowicz, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26850591.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Archive of the Resurrection Priests in Rome
microorganisms
paper acidification
foxing
iron-gallus ink
Japanese tissue paper
Archiwum Księży Zmartwychwstańców w Rzymie
atrament żelazowo-gallusowy
bibuła japońska
mikroorganizmy
zakwaszenie papieru
Archivio dei Sacerdoti della Resurrezione a Roma
microrganismi
fioritura
inchiostro ferro-galluso
carta velina giapponese
acidificazione della carta
Opis:: W artykule omówiono zmiany w stanie zachowania wybranego zbioru materiałów rękopiśmiennych wchodzących w skład Archiwum Księży Zmartwychwstańców w Rzymie. Pokazano zniszczenia wywołane na skutek procesów starzeniowych papieru, wilgoci, owadów i grzybów pleśniowych. Zwrócono też uwagę na inne czynniki związane z użytkowaniem dokumentów w okresie ich powstania: niekorzystnych zdarzeń losowych i przechowywania w niewłaściwych warunkach. Ręczny zapis przekazu treściowego na podłożu papierowym stanowi dla historyków i badaczy przeszłości niewyczerpalne źródło informacji, podjęto więc działania, których celem była próba zdiagnozowania negatywnych zmian w stanie zachowania i wyeliminowania widocznych zagrożeń oraz wytypowanie tych elementów zasobu, które wymagają profesjonalnych prac konserwatorskich.
Il documento affronta i cambiamenti nello stato di conservazione di una raccolta selettiva di materiali manoscritti appartenenti all’Archivio dei Padri Resurrezionisti di Roma. Vengono mostrati i danni causati dall’invecchiamento della carta, dall’umidità, dagli insetti e dai processi di ammuffimento. L’attenzione è stata rivolta anche ad altri fattori legati all’uso dei documenti durante il periodo di provenienza: eventi fisici avversi e conservazione in condizioni inadeguate. La registrazione manoscritta del messaggio su carta è una fonte di informazione indispensabile per gli storici e i ricercatori del passato, pertanto sono state adottate misure per cercare di diagnosticare i cambiamenti negativi nello stato di conservazione ed eliminare le minacce visibili, oltre a selezionare gli elementi della fonte che richiedono un lavoro di conservazione professionale.
The paper addresses changes in the state of preservation of a selected collection of manuscript materials belonging to the Archive of the Resurrectionist Fathers in Rome. The damage caused by the aging of paper, moisture, insects and mold processes has been shown. The attention was also paid to other factors related to the use of documents during the period of their origin: adverse physical events and storage in inappropriate conditions. The handwritten record of the message on paper is an indispensable source of information for historians and researchers of the past, therefore, measures were taken to try to diagnose the negative changes in the state of preservation and eliminate the visible threats, as well as to select those elements of the resource that require professional conservation work.
Źródło:: Facta Simonidis; 2023, 16, 3; 357-367 (eng); 175-185 (pol)
1899-3109
Pojawia się w:: Facta Simonidis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Auferstehung im Tod und Vollendung der Welt im Lichte der individuellen Eschatologie von Gisbert Greshake
Zmartwychwstanie w śmierci i dopełnienie świata w świetle indywidualnej eschatologii Gisberta Greshake
Resurrection in death and the addition of the world in the light of individual eschatology by Gisbert Greshake
Autorzy:: Nowak, Joachim
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595462.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: eschatologia indywidualna, Gisbert Greshake, zmartwychwstanie w śmierci, dopełnienie świata
individual eschatology, Gisbert Greshake, resurrection in death, the addition of the world
Opis:: G. Greshake jest przodującym teologiem niemieckim w dyskusji na temat zmartwychwstania w chwili śmierci. Broni on tezy, że śmierć łączy się ze zmartwychwstaniem, które dokonuje się w momencie śmierci. Teza ta podtrzymuje konsekwentnie jedność człowieka, która nie zostaje zniszczona nawet w śmierci. Człowiek w dokonującym się w śmierci spotkaniu z Bogiem jest tym, czym był w swej „cielesności”. W tym ujęciu dusza niesie w sobie wskrzeszone, uwielbione ciało, a przez to dawny swój światowy wyraz. Bóg dopełnia więc w zmartwychwstaniu to, co człowiek czynił i w końcu zrealizował w ziemskim życiu. Greshake zwraca także uwagę na pewny stan pośredni, co wynika stąd, że umarli nie osiągają swej pełni w chwili zmartwychwstania, lecz czekają jeszcze na żyjących. Niemiecki teolog uzasadnia to faktem oczekiwania zmartwychwstałych w śmierci na dopełnienie świata.
Gisbert Greshake is a leading German theologian in discussions about resurrection at the moment of death. He defends the thesis that death connects with resurrection, which happens at the moment of death. Consequently this thesis supports man’s unity, which is not destroyed even in death. During death, man meets with God the same as he was in his “corporeality”. In this view the soul carries in himself the revived and adored body, and through this his past world expression. God concludes in the resurrection what man did and realized in his earthly life. Greshake pays attention to one intermediate state, of which the results from this are that the departed people do not reach their fulfillment at the moment of resurrection and rather wait for living people. The German theologian’s justification is due to the fact that the expectation of those risen in death are for the addition of the world.
Źródło:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 119-132
0137-3420
Pojawia się w:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Resurrection" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język