Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Restytucja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 835
Tytuł:
Is the Rothbardian Theory of Punishment Retributive?
Czy rothbardowska teoria kary jest retrybutywna?
Autorzy:
Dominiak, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232845.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
libertarianism
punishment
retribution
restitution
compensation
Murray Rothbard
libertarianizm
kara
retrybucja
restytucja
odszkodowanie
zadośćuczynienie
Opis:
Murray Rothbard claims that it is “evident that our theory of proportional punishment—that people may be punished by losing their rights to the extent that they have invaded the rights of others—is frankly a retributive theory of punishment, a ‘tooth (or two teeth) for a tooth’ theory.” The present paper argues that it is not. The role that Rothbard assigns for victims in determining punishment justifies classifying his theory of punishment as corrective rather than retributive, for vesting victims with rights over punishment defeats the retributive justice requirement that criminals are punished solely because they deserve it and in accordance with their respective deserts. Instead of giving offenders what they objectively deserve, the Rothbardian theory of punishment allows victims to seek compensation in various forms, including revenge.
Murray Rothbard twierdzi, że „jest oczywistym, że nasza teoria proporcjonalnej kary—iż ludzie mogą być ukarani przez utratę swoich praw do poziomu, do którego sami pogwałcili prawa innych —jest, szczerze mówiąc, retrybutywną teorią kary, teorią ‘ząb (lub dwa zęby) za ząb’”. Niniejszy artykuł argumentuje, że tak nie jest. Rola, jaką Rothbard przypisuje ofiarom w określaniu kary, uzasadnia zaklasyfikowanie jego teorii kary jako teorii korekcyjnej raczej niż retrybutywnej, ponieważ przyznanie ofiarom praw decydowania o karze podważa wymóg sprawiedliwości retrybutywnej, aby przestępcy byli karani wyłącznie dlatego, że na to zasługują i dokładnie w tej mierze, w jakiej na to zasługują. Zamiast dawać przestępcom to, na co obiektywnie zasługują, rothbardowska teoria kary pozwala ofiarom zamienić wymierzenie kary na uzyskanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, również w formie zemsty.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 3; 5-23
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proceeds of Crime, Punishment, and Libertarianism
Korzyści pochodzące z przestępstwa i libertarianizm
Autorzy:
Dominiak, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11855300.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
proceeds of crime
libertarianism
restitution
punishment
korzyści z przestępstwa
libertarianizm
restytucja
kara
Opis:
In his recent publication, Walter Block claims that disgorgement of indirect proceeds of crime is incompatible with libertarianism. The present paper argues that Block’s claim is incorrect. In support of this position two general arguments are offered. The first one builds on the distinction between restitution and punishment, showing that forfeiture of assets derived indirectly from crime would not – contra Block – result in unequal punishment under retributive justice. The second one refers to libertarian principles of distributive justice and demonstrates that indirect proceeds of crime are owned by the aggrieved parties. Put together, these arguments conclusively show that the idea that indirect proceeds of crime should be forfeited is compatible with libertarianism.
W jednym ze swoich najnowszych artykułów Walter Block twierdzi, że przepadek korzyści pochodzących w niebezpośredni sposób z przestępstwa byłby niekompatybilny z libertarianizmem. W naszym artykule argumentujemy, że twierdzenie to jest błędne. Na wsparcie naszej tezy wysuwamy dwa ogólne argumenty. Pierwszy z nich wychodzi od rozróżnienia pomiędzy restytucją a karą i wskazuje, że utrata rzeczonych korzyści nie skutkowałaby – wbrew twierdzeniom Blocka – nierównością horyzontalną w ramach sprawiedliwości retrybutywnej. Drugi z nich odnosi się do libertariańskich zasad sprawiedliwości dystrybutywnej i dowodzi, że rzeczone korzyści należą do stron poszkodowanych działaniem przestępcy. Razem wzięte, argumenty te konkluzywnie wskazują, że przepadek korzyści pochodzących niebezpośrednie z przestępstwa jest kompatybilny z libertarianizmem.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2023, 35, 2; 20-33
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krótki opis kwestii reprywatyzacji znacjonalizowanych nieruchomości kościelnych w Rumunii, ze szczególnym uwzględnieniem przypadku Kolegium im. Mikó Székelya
Autorzy:
Veress, Emőd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148298.pdf
Data publikacji:
2022-11-28
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
Rumunia
Siedmiogród
nacjonalizacja
szkoły kościelne
restytucja
Romania
Transylvania
nationalization
ecclesiastical schools
restitution
Opis:
Mienie kościelne w Rumunii zostało znacjonalizowane przez reżim komunistyczny. Kościoły mniejszości narodowych (węgierskich i niemieckich), które tradycyjnie były szeroko zaangażowane w utrzymanie i prowadzenie szkół, zostały szczególnie dotknięte przez proces nacjonalizacji. W okresie międzywojennym szkoły te prowadziły nauczanie w językach mniejszości narodowych. Nacjonalizacja objęła cały majątek szkół wyznaniowych, często niszcząc wielowiekową tradycję. Majątek podlegający upaństwowieniu obejmował zarówno budynki szkolne, jak i mieszkania nauczycieli oraz aktywa gospodarcze, które służyły do finansowania działalności szkoły. Po transformacji ustrojowej państwo rumuńskie stopniowo tworzyło ramy prawne restytucji. Po obiecujących początkach tendencja uległa zmianie, a zwrot znacjonalizowanego majątku kościołom zaczęto utrudniać w praktyce orzeczniczej sądów i organów administracji. Zmianie praktyki nie towarzyszyły jednak zmiany legislacyjne. Niniejszy artykuł ilustruje na konkretnym przykładzie sprzeczności w orzecznictwie, przeszkody o charakterze ideologicznym utrudniające reprywatyzację, a także złożone tło historyczne i pojawiające się problemy cywilnoprawne.
The “communist” regime nationalized church property also in Romania. Minority (Hungarian and German) churches were traditionally extensively involved in school maintenance and were particularly hard hit. In the interwar period, these schools provided education in minority languages. Nationalization affected the entire property of the denominational schools and often broke centuries of tradition. The property included school buildings, teachers’ residences, and economic assets that served to finance the school. After the regime change, the state gradually established a framework for restitution. Still, after a positive start, the trend was reversed and restitution of the nationalized property to churches, without any change in the legal framework, began to be prevented by administrative and judicial practice. Through a concrete example, the article illustrates contraditictions in case law, ideological obstacles to restitution, and the complex legal history and civil law issues that arise.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2022, 1; 237-259
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of local communities in the discourse of Controversial heritage of Norway and Estonia
Rola społeczności lokalnych w dyskursie kontrowersyjnego dziedzictwa Norwegii i Estoni
Autorzy:
Paulus, Ave
Brekke, Arnstein
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2172462.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
cultural heritage
heritage communities
sociocultural accessibility
inclusiveness
restitution
reconciliation
dziedzictwo kulturowe
wspólnota dziedzictwa
dostępność socjokulturowa
inkluzywność
restytucja
pojednanie
Opis:
This chapter analyses paradigm shifts in the discourse of heritage sites connected with tragic personal stories, memories and relics, emphasising local communities’ role in reframing controversial heritage in Norway and Estonia. Although these stories come from different cultures and places, they all revolve around the question of how we approach the most delicate strings in the human mind: beliefs, sorrows and dignity. The sites under discussion are “ hosts” of tragedies from the past century. Among heritage communities, states and experts, there were intense debates about the value and fate of those areas. Besides several historical, political and socioeconomic issues, personal wounds weretaken into account. The first case describes initatives of heritage communities to recognize and acknowledge values of contested Cold War heritage: Suurpea Naval Base built during Soviet occupation, and the deportations on the coasts of Estonia. The second case deals with the initial demolition and later recognition of Sami burial sites and sacred landscapes of Arctic Norway, restoring rights to Saami heritage. These cases highlight the importance of inclusiveness in dealing with conflicting histories, involoving reconciliation and restitution of dignity to the heritage and communities concerned. Authors rely on a holistic concept of cultural heritage. Community spirit and and sense of place are essential indicators of local character. Authors show the benefits of a people-centred approach towards heritage as a basis for transformative change in heritage protection. The authors’ positions are not purely academic as they have been involved in defining and protecting the cultural heritage in discussed areas.
Niniejszy rozdział analizuje zmiany paradygmatu w dyskursie o miejscach dziedzictwa związanych z tragicznymi historiami osobistymi, wspomnieniami i pozostałościami, podkreślając rolę społeczności lokalnych w przeformułowaniu kontrowersyjnego dziedzictwa w Norwegii i Estonii. Choć historie te pochodzą z różnych kultur i miejsc, wszystkie obracają się wokół pytania o to, jak podchodzimy do najdelikatniejszych strun w ludzkim umyśle: przekonań, smutków i godności. Omawiane miejsca są "gospodarzami" tragedii z minionego wieku. Wśród środowisk zajmujących się dziedzictwem, państw i ekspertów toczyły się intensywne debaty na temat wartości i losu tych obszarów. Oprócz kilku kwestii historycznych, politycznych i społeczno-ekonomicznych, brano pod uwagę rany osobiste. Pierwszy przypadek opisuje inicjatywy społeczności zajmujących się dziedzictwem kulturowym mające na celu rozpoznanie i uznanie wartości spornego dziedzictwa z okresu zimnej wojny: Bazy Marynarki Wojennej Suurpea zbudowanej podczas okupacji sowieckiej oraz deportacji na wybrzeżach Estonii. Drugi przypadek dotyczy początkowego wyburzenia, a następnie uznania miejsc pochówku Saamów i świętych krajobrazów w arktycznej Norwegii, przywracając prawa do dziedzictwa Saamów. Przypadki te podkreślają znaczenie inkluzywności w radzeniu sobie z konfliktami historycznymi, co wiąże się z pojednaniem i przywróceniem godności dziedzictwu i zainteresowanym społecznościom. Autorzy opierają się na holistycznej koncepcji dziedzictwa kulturowego. Duch wspólnoty i poczucie miejsca są podstawowymi wskaźnikami lokalnego charakteru. Autorzy pokazują korzyści płynące z podejścia skoncentrowanego na ludziach w stosunku do dziedzictwa jako podstawy transformacyjnej zmiany w ochronie dziedzictwa. Stanowiska autorów nie są czysto akademickie, gdyż byli oni zaangażowani w definiowanie i ochronę dziedzictwa kulturowego na omawianych obszarach.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2022, 13; 111--128
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odwrócić koło historii
Autorzy:
Kolmasiak, Mariusz (1987- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 3, s. 42-47
Data publikacji:
2021-2021
Tematy:
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Traktat ryski (1921)
Restytucja dóbr kultury
Straty wojenne
Kradzież dóbr kultury
Kradzież dzieł sztuki
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Tematem artykułu jest Pokój Ryski i toczące się kilka lat rokowania polsko-rosyjskie wokół odzyskania licznych dzieł sztuki, kronik Długosza i księgozbiorów, które trafiły do Rosji w trakcie zaborów i w okresie wojny 1914-1918 roku. Odzyskano m.in. arrasy i głowy wawelskie doby renesansu zdobiące Wawel, wynegocjowano też pamiątki związane z polskim monarchami, w tym tron królewski, berło Stanisława Augusta i złoty łańcuch Orderu Orła Białego. Do Polski wrócił też obraz Jana Matejki „Bitwa pod Grunwaldem” i miecz koronacyjny polskich królów Szczerbiec. Do rewindykacji doszło na podstawie art. XI traktatu ryskiego, zapewniającego Polsce zwrot zabytków zagrabionych i ewakuowanych przez Rosjan z jej terytorium od 1 stycznia 1772 roku do 1 października 1915 roku.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Rozproszone dziedzictwo. Kwestia rewindykacji polskich zasobów archiwalnych
Dispersed Heritage. The Issue of the Regaining of Polish Archival Resources
Autorzy:
Krochmal, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826662.pdf
Data publikacji:
2021-10-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rewindykacja archiwaliów
restytucja
dziedzictwo archiwalne
traktat ryski
misja Adama Stebelskiego
recovery of archives
restitution
archival heritage
Treaty of Riga
Adam Stebelski’s mission
Opis:
Polska jest krajem posiadającym jeden z najbardziej rozproszonych zasobów archiwalnych. Wyraźny wpływ na taką sytuację wywarły ważne wydarzenia dziejowe, w tym przede wszystkim katastrofa rozbiorów w końcu XVIII stulecia oraz dwie późniejsze wojny światowe. Począwszy od XVII wieku aż do okresu II wojny światowej trwały grabieże lub przemieszczenia polskich dóbr kultury do państw sąsiadujących z Polską (głównie Rosji i Niemiec). W artykule ukazano główne etapy postępowań rewindykacyjnych w odniesieniu do materiałów archiwalnych, podejmowanych przez państwo polskie wobec sąsiadów z Europy Wschodniej i Zachodniej. Pierwsze próby restytucji zagrabionych zbiorów miały miejsce już w XVII wieku na podstawie zapisów w traktatach pokojowych w Oliwie (ze Szwecją zawarty w 1660 r.) czy w Andruszowie (rozejm z Rosją w 1667 r.). Pierwszą większą akcją rewindykacyjną, która przyniosła konkretne rezultaty i dotyczyła utraconych dóbr kultury, była realizacja postanowień traktatu ryskiego z 18 marca 1921 r. Podstawowe znaczenie dla spraw archiwalnych miał artykuł XI Traktatu. Przewidywał on zwrot z Rosji radzieckiej wszystkich materiałów wywiezionych z Polski po 1 stycznia 1772 r. Do wykonania tych postanowień powołano Mieszaną Polsko-Sowiecką Komisję Specjalną, z udziałem wybitnych specjalistów (historyków, archiwistów, bibliotekarzy). Efektem ich działań był powrót do 1924 r. 31 wagonów materiałów archiwalnych, w tym archiwów z okresu I Rzeczypospolitej oraz akt wywiezionych przez Rosjan w 1915 r. Na znacznie mniejszą skalę rewindykowano w okresie II Rzeczypospolitej akta z Austrii oraz Niemiec. Druga fala rewindykacji nastąpiła po 1945 r. Główne materiały odzyskane z Niemiec były efektem tzw. misji Adama Stebelskiego w latach 1946-1949. Archiwalia z ZSRR powracały do Polski dwukrotnie, w latach 1945-1952 oraz 1957-1964. Do dnia dzisiejszego nie odzyskano wielu materiałów źródłowych wywiezionych z Polski do ZSRR lub Niemiec, dlatego rewindykacja pozostaje aktualną i otwartą kwestią w relacjach z tymi państwami.
Poland is a country with one of the most dispersed archival resources. This situation was clearly influenced by important historical events, including, in particular, the catastrophe of partitions at the end of the 18th century and the two subsequent world wars. From the 17th century until the Second World War, there were looting or relocating Polish cultural goods to Poland’s neighboring countries (mainly Russia and Germany). The article presents the main stages of recovery proceedings in relation to archival materials undertaken by the Polish state against its neighbors from Eastern and Western Europe. The first attempts to restore the plundered collections took place in the 17th century, based on the provisions of the peace treaties in Oliwa (with Sweden concluded in 1660) or in Andruszów (truce with Russia in 1667). The first major recovery action, which brought concrete results and concerned lost cultural goods, was the implementation of the provisions of the Treaty of Riga of March 18, 1921. Article XI of the Treaty was of fundamental importance for archival matters. It provided for the return from Soviet Russia of all materials taken from Poland after January 1, 1772. A Mixed Polish-Soviet Special Commission was established to implement these decisions, with the participation of eminent specialists (historians, archivists, librarians). Their activities resulted in the return to 1924 of 31 wagons of archival materials, including archives from the period of the First Polish Republic and files taken by the Russians in 1915. Files from Austria and Germany were restored during the Second Polish Republic on a much smaller scale. The second wave of recovery took place after 1945. The main materials recovered from Germany were the result of the so-called Adam Stebelski’s mission in 1946-1949. Archives from the USSR returned to Poland twice, in the years 1945-1952 and 1957-1964. Until today, many source materials taken from Poland to the USSR or Germany have not been recovered, therefore recovery remains a topical and open issue in relations with these countries.
Źródło:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL; 2021, 18; 113-158
2658-1175
2719-3144
Pojawia się w:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Issue of Restitution of Local Self-governments in Poland and Croatia in the Late 20th Century – the Question of Their Constitutionalisation
Z problematyki restytucji samorządu terytorialnego w Polsce i w Chorwacji w końcu XX w. – kwestia ich konstytucjonalizacji
Autorzy:
Wojnicki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096335.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
local self-government
constitutionalisation
restitution
Polska
Croatia
post-socialist countries
samorząd lokalny
konstytucjonalizacja
restytucja
Polska
Chorwacja
państwa postsocjalistyczne
Opis:
The subject of this analysis is the restoration of the institutions of local self-government in the two socialist states, Poland and Croatia, in the early 1990s, with some references to the past. The key research question involves the issue of constitutionalisation of local self-government in the two post-socialist countries. The article examines how the process of constitutionalisation proceeded, which specific phases can be identified in its evolution, and whether the constitutionalisation is part of broader Central European or even broader European trends. The basic research question is: What actual model of local self-government was drawn up by legislators in both the Polish and Croatian cases? Several research methods were adopted as appropriate for the analysis conducted – they include the legal-institutional analysis, historical-descriptive analysis and comparative method. The paper is written from the perspective of the science of politics and administration, but there are also threads undertaken in analyses originating from the legal sciences. We are of the opinion that the broadening of the research perspective should be regarded as a positive fact for the analytical conclusions obtained.
Przedmiotem analizy jest przywracanie instytucji samorządu lokalnego w dwóch państwach socjalistycznych – Polsce i Chorwacji – na początku lat 90. XX w., z pewnymi odwołaniami do przeszłości. Kluczowe pytanie badawcze odnosi się do kwestii konstytucjonalizacji samorządów lokalnych w tych dwóch państwach postsocjalistycznych. Zbadano: jak proces konstytucjonalizacji przebiegał, jakie konkretne fazy można wyróżnić w jego ewolucji oraz czy konstytucjonalizacja wpisuje się w szersze środkowoeuropejskie, czy nawet szerzej – europejskie, trendy. Podstawowe pytanie badawcze brzmi: Jaki faktyczny model samorządu terytorialnego kreślili ustrojodawcy, zarówno w przypadku polskim, jak i chorwackim? Wykorzystano kilka metod badawczych, które uznano za właściwe dla przeprowadzenia analizy, w tym analizę prawno-instytucjonalną, analizę historyczno-opisową oraz metodę komparatystyczną. Artykuł został napisany z punktu widzenia nauki o polityce i administracji, ale obecne są w nim również wątki podejmowane w analizach rodem z nauk prawnych. Stoimy na stanowisku, iż poszerzenie perspektywy badawczej należy uznać za fakt pozytywny dla uzyskanych wniosków analitycznych.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 577-599
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
447 : plan grabieży Polski : od Deklaracji Terezińskiej do Ustawy 447 : w świetle najnowszych raportów
Plan grabieży Polski : od Deklaracji Terezińskiej do Ustawy 447 : w świetle najnowszych raportów
Autorzy:
Sosnowski, Leszek (1948- ).
Współwytwórcy:
Fronda Pl. Wydawca
Data publikacji:
2020
Wydawca:
[Warszawa] : Fronda
Tematy:
Kongres Stanów Zjednoczonych
Ocaleni z Holokaustu
Prawo międzynarodowe
Prawodawstwo
Restytucja (prawo)
Roszczenie
Stosunki dyplomatyczne
Własność
Publicystyka polityczna
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
By ślad nie pozostawał "tylko w Chwalewiku"
Autorzy:
Łuczak, Agnieszka (1969-2022).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2020, nr 10, s. 46-60
Data publikacji:
2020
Tematy:
Lorentz, Stanisław (1899-1991)
Chwalewik, Edward (1873-1956)
Zachwatowicz, Jan (1900-1983)
Zamek Królewski (Warszawa ; instytucja kultury)
Zagraniczny Komitet Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie
II wojna światowa (1939-1945)
Straty wojenne
Dziedzictwo kulturowe
Zabytki kultury
Instytucje kultury
Restytucja dóbr kultury
Zamek Królewski (Warszawa ; budynek)
Traktat ryski (1921)
Ludzie kultury
Odszkodowania wojenne
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Edward Chwalewik, ekspert zajmujący się w ramach Mieszanej Komisji Specjalnej zwrotem polskich dóbr kultury w ramach ustaleń traktatu ryskiego z 1921 roku, stworzył obszerne kompendium dotyczące polskich zbiorów gromadzonych od stuleci. Pod względem strat dóbr kultury II wojna światowa przewyższyła wcześniejsze konflikty, grabież i dewastacja osiągnęły niespotykaną skalę, przykładem burzliwych dziejów naszego dziedzictwa jest Zamek Królewski w Warszawie. Dobra te przetrwały wojenną pożogę przede wszystkim dzięki ludziom zaangażowanym w ich ratowanie. Ich działania nie ustały po zakończeniu wojny, przykładem może być Stanisław Lorentz, który z determinacją dążył do odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Wbrew praktyce konserwatorskiej zadecydowano o restauracji warszawskiej Starówki, której podjął się profesor Jan Zachwatowicz. Wciąż pozostaje żywy temat rewindykacji, restytucji dóbr kultury i odszkodowań za ich utratę, komplikowany przez układy polityczne.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Grabież dzieł sztuki przez Armię Czerwoną.
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 12, s. 50-53
Data publikacji:
2020
Tematy:
Armia Czerwona
II wojna światowa (1939-1945)
Kradzież dzieł sztuki
Restytucja dóbr kultury
Straty wojenne
Zaginione dzieła sztuki
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Tematem artykułu jest rabunek polskich dzieł sztuki dokonany przez „sojusznika” – Armię Czerwoną, w czasie drugiej wojny światowej. Niemieckie składnice z polskimi dobrami kultury zagrabionymi przez Niemców były wywożone do Rosji, choć powinny być przekazane stronie polskiej. Przy wszystkich frontach Armii Czerwonej, walczących z Niemcami na terytorium Polski powołano jednostki specjalistów ds. dzieł sztuki, które wywoziły znalezione obrazy, starodruki i rzeźby do Rosji. Wśród nich także te zagrabione przez Niemców w 1939 roku z polskich muzeów. W 1942 roku w ZSRR wprowadzono prawo o rekompensacie strat wyrządzonych przez Niemcy. Według tego przepisu dobra kultury uznano za zdobycz wojenną i podlegały one konfiskacie. Mimo polskich interwencji do dziś np. w Muzeum im. A.S. Puszkina eksponowany jest obraz „Madonna z dzieciątkiem” autorstwa Lucasa Cranacha, z katedry w Głogowie, będący własnością Polski. I mimo obowiązującego prawa międzynarodowego publicznego, nakazującego bezwzględny zwrot zagrabionych dzieł sztuki ten i wiele setek innych cennych polskich obiektów jest tam przetrzymywanych.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Graduał Priusquam te formarem z Graduału Jana Olbrachta w świetle authenticum fontium gregorianorum
Graduale Priusquam te formarem in the context of Authenticum Fontium Gregorianorum
Autorzy:
Kasprzyk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2232931.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Gregorian semiology
gregorian chant
gregorian interpretation
Jan Olbracht graduale
melodic restitution
melodic analisys
semiologia gregoriańska
chorał gregoriański
interpretacja gregoriańska
graduał Jana Olbrachta
restytucja melodyczna
analiza melodyczna
Opis:
Współczesny stan wiedzy na temat śpiewu gregoriańskiego zawdzięczamy przede wszystkim badaniom prowadzonym nad najstarszymi rękopisami. Owocem tych badań jest m.in. możliwość analizowania przekształceń, którym ulegał autentyczny repertuar gregoriański na przestrzeni wieków. Jednym z najcenniejszych zabytków liturgiczno‑muzycznych na gruncie polskim jest datowany na początek XVI wieku Graduał króla Jana Olbrachta, przechowywany w Archiwum Kapituły Katedralnej na Wawelu. Analiza graduału Priusquam te formarem, przeznaczonego na święto Narodzin Jana Chrzciciela, pokazuje, jak pochodząca z VIII wieku melodia została uproszczona na przestrzeni lat, tracąc swój gregoriański charakter.
Contemporary knowledge on Gregorian Chant is mainly attributed to research conducted on oldest manuscripts. As a result we gained abilities to analyze the transformations which a Gregorian repertoire underwent on the course of ages. One of the most precious liturgical and musical monuments preserved in Poland is a 16th-century Graduale of King Jan Olbracht, stored in Archiwum Kapituły Katedralnej on Wawel, Kraków. Analysis of a graduale Priusquam te formarem for the feast of Birth of John the Baptist shows how an 8th-century melody has been simplified, losing its Gregorian characteristics.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2020, 18; 155-166
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kim jest pułkownik od ukrywanych teczek
Autorzy:
Wierzchołowski, Grzegorz (1983- ).
Powiązania:
Gazeta Polska 2020, nr 43, s. 26-28
Współwytwórcy:
Kania, Dorota (1964- ). Autor
Data publikacji:
2020
Tematy:
Borzym, Andrzej (1948- )
Gmina Izraelicka (Katowice)
Instytut Pamięci Narodowej
Służba Bezpieczeństwa (SB ; Polska)
Urząd Ochrony Państwa (Polska)
Gazeta Polska (Warszawa ; 1993- )
PRL
Służba bezpieczeństwa
Oficerowie polityczni
Inwigilacja
Dziennikarze i dziennikarki
Tajni współpracownicy służb specjalnych
Śledztwo i dochodzenie
Dekomunizacja
Archiwa służby bezpieczeństwa
Gmina żydowska
Żydzi
Restytucja (prawo)
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł dotyczy byłego funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa PRL płk. Witolda Z., który nielegalnie przetrzymywał ponad 100 dokumentów SB i materiałów Urzędu Ochrony Państwa. Z nieoficjalnych informacji wynika, że materiały zawarte w teczkach są tajne i dotyczą współpracowników SB ze świata polityki i biznesu. Witold Z. był oficerem wywiadu katowickiej Służby Bezpieczeństwa, został pozytywnie zweryfikowany w trakcie transformacji ustrojowej i w 1990 roku pełnił funkcje zastępcy w katowickiej delegaturze Urzędu Ochrony Państwa. W tekście zwrócono uwagę także na opisywany w „Gazecie Polskiej” przez Andrzeja Borzyma proceder wyłudzania pożydowskich kamienic w Katowicach.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Ratowanie dóbr kultury w czasie II wojny światowej : ludzie, taktyka, metody
Autorzy:
Romanowska-Zadrożna, Maria.
Powiązania:
Biuletyn IPN 2020, nr 10, s. 29-45
Data publikacji:
2020
Tematy:
Estreicher, Karol (1906-1984)
Lorentz, Stanisław (1899-1991)
II wojna światowa (1939-1945)
Straty wojenne
Dziedzictwo kulturowe
Zabytki kultury
Instytucje kultury
Restytucja dóbr kultury
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
W artykule opisano akcję ratowania polskich dóbr kultury w czasie II wojny światowej. Omówiono działania podjęte tuż przed wybuchem wojny w 1939 roku przez najważniejsze narodowe instytucje (muzea, galerie) oraz prywatnych kolekcjonerów. Cenne zbiory były pakowane i ewakuowane w bezpieczne miejsca w kraju lub za granicą. Karol Estreicher jako sekretarz gen. Władysława Sikorskiego dokumentował straty kultury polskiej pod okupacją niemiecką. Dyrektor warszawskiego Muzeum Narodowego Stanisław Lorentz zabezpieczał zbiory już od kwietnia 1939 r., a w czasie okupacji kierował powstałym w muzeum ośrodkiem ochrony muzeów i zbiorów. Powstała w listopadzie 1939 r. tajna Komisja Rewindykacji i Odszkodowań dokumentowała straty powstałe w czasie działań wojennych i grabieży. Sowiecka ofensywa z 1945 roku przyniosła kolejne zagrożenia rabowania i dewastacji ocalałych zabytków. Po wojnie rozpoczął się żmudny proces odszukiwania i odzyskiwania dóbr kultury. Było to możliwe dzięki osobistemu zaangażowaniu pokolenia, które ratowało polskie zabytki.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Ratowanie zbiorów bibliotecznych w powojennej Polsce
Autorzy:
Nowicki, Ryszard.
Powiązania:
Biuletyn IPN 2020, nr 10, s. 72-84
Data publikacji:
2020
Tematy:
Grycz, Józef (1890-1954)
Zbiory biblioteczne
Zabytki kultury
Ochrona i konserwacja
II wojna światowa (1939-1945)
Straty wojenne
Restytucja dóbr kultury
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Tematem artykułu są straty wojenne w polskich zbiorach bibliotecznych w czasie II wojny światowej oraz próby odbudowania zniszczonych i rozkradzionych księgozbiorów. Autor wskazuje, że w latach 1939-1945 zniszczeniu uległo ok. 70% całości zbiorów w centralnej i zachodniej Polsce. Przedstawiono działalność Józefa Grycza, który w czasie niemieckiej okupacji stanął na czele Biblioteki Narodowej, przemianowanej przez Niemców na II Oddział Biblioteki Państwowej. To według jego planów podejmowano praktycznie wszystkie działania ratujące polskie zbiory w okresie powojennym. Poruszono kwestię konieczności stworzenia w powojennej Polsce nowych regulacji prawnych dotyczących ochrony zabytków i księgozbiorów, a także działalność siedmiu zbiornic-segregatorni księgozbiorów, utworzonych 1 lutego 1947 roku.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 835

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies