Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Quignard" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Lecture et sens chez Pascal Quignard (La Suite des chats et des ânes, La Rive dans le noir, Performances de ténèbres)
    Autorzy:
    Gauthier, Patricia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559908.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
    Tematy:
    Quignard
    reading
    lectio
    lecture
    performance
    meaning
    stage
    Opis:
    Reading and Meaning in Pascal Quignard’s work Pascal Quignard makes reading the very core of his work, drawing on his erudition to feed its content. It is not, however, to be viewed as a scholarly process to legitimize the construction of a discourse. For he is always wary of any construction of meaning and consistently exposes the illusion of Logos and reason. On the contrary, his work is aimed at deconstructing their hold on them. In La Suite des chats et des ânes, Quignard recounts the lecture given to Mireille Calle-Gruber’s students at the Sorbonne, in which he comments on the writing of his novel Les Solidarités mystérieuses. What we mean to do is follow this lesson in order to trace the meaning of the readings at work in writing.
    Źródło:
    Orbis Linguarum; 2018, 50; 199-209
    1426-7241
    Pojawia się w:
    Orbis Linguarum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy muzyka jest symbolem porządku moralnego? Koncepcje Gisèle Brelet i Pascala Quignarda
    Is Music a Symbol of Moral Order? Gisèle Brelet’s and Pascal Quignard’s Approaches to Music and Morality
    Autorzy:
    Chęćka-Gotkowicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521936.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    Brelet
    Quignard
    music
    morality
    aesthetic
    value
    ethical value
    Opis:
    The paper examines Gisèle Brelet’s and Pascal Quignard’s concepts concerning the relation between music and morality. The fi rst consideration involves Gisèle Brelet’s assumption that music always helps to instill virtue in the listeners. Brelet claims that we can train ourselves to be better people by listening to absolute (instrumental) music in particular. Contrary to Brelet’s intuition, Pascal Quignard, in his controversial discussion of music in La haine de la musique (Hatred of music), asks how we could be moved by Schubert and at the same time be able to act ferociously? How to explain the coexistence of Holocausts and terror campaigns on one hand, and the aesthetic sensibilities of the persons responsible for such evil on the other? In my paper, I give a sympathetic hearing to both Brelet’s and Quignard’s perspectives. I try to respond to some likely objections to Brelet’s idealism and Quignard’s skepticism.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2011, 1; 47-61
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Le(s) sens et la lecture chez Pascal Quignard : du Lecteur à L’Homme aux trois lettre
    Sense(s) and Reading in Pascal Quignard’s Works: from Le Lecteur to L’homme aux trois lettre
    Autorzy:
    Dranenko, Galyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2234006.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-29
    Wydawca:
    Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
    Tematy:
    contemporary French literature
    Pascal Quignard
    reading
    sense
    L’Homme aux trois lettre
    Opis:
    This study will attempt to underline the various forms and functions Pascal Quignard assigns to reading in his different texts. To begin with, we will consider the subtle distinctions and links he creates between silence reading, loneliness reading and wandering reading. In this respect, particular attention will be paid to the relationships which are woven between reading and loneliness in texts by this solitary and unusual author. In the second part the focus will be on the evolution of the concept of reading for the author of L’Homme aux trois lettres (2020), who is anxious to develop an “oceanic” work. Indeed literature as “an elusive prey”, according to the author, is not about sense, but about the senses. Finally we shall conclude that in Pascal Quignard’s works, which defy any oversimplifie characterization or classification as far as genres are concerned, reading appears above all as a sensual experiment which leads the reader to some sort of condition close to disappearing and annihilation, in the symbolic or even the mystic sense one can give these terms.
    Źródło:
    Academic Journal of Modern Philology; 2022, Special Issue, 17; 35-43
    2299-7164
    2353-3218
    Pojawia się w:
    Academic Journal of Modern Philology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy można mówić o tym, o czym mówić nie można? Analiza kategorii archiwum jako figury władzy w pismach Michela Foucaulta
    Can one speak of what one must pass over in silence? The analysis of the notion of “archive” as a figure of power in the Michel Foucault’s works
    Autorzy:
    Sadzik, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1009811.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Archive
    Foucaul
    power
    resistance
    ethics
    history
    Quignard
    Archiwum
    Foucault
    władza
    opór
    etyka
    historia
    Opis:
    Artykuł omawia znaczenie, jakie w myśli Michela Foucaulta posiada kategoria „archiwum”, które powinno być, zdaniem filozofa, rozumiane w szerszym niż zwyczajowo sensie, nie tylko jako miejsce gromadzenia i przechowywania dokumentów, lecz także jako dyskursywna maszyna, która formuje i tworzy podmiotową tożsamość. Obecny w słowie „archiwum” prefiks „arche” wskazuje na uwikłanie wszelkiego archiwum w mechanizmy władzy, która arbitralnie zakreśla jego granice, wyznacza jego status i decyduje o tym, co znajdzie się poza nim. Archiwum ustanawia zatem granicę możliwości wypowiedzi, decydując, innymi słowy, o tym, o czym można mówić, a o czym trzeba milczeć. Pytanie, jakie wyłania się z pism filozofa dotyczy tego, na ile można przeciwstawić się owemu archiwalnemu dyktatowi, tj. na ile można wypowiadać treści, które albo nie zostały włączone w obręb archiwum albo zostały z niego wykluczone i skazane na niemotę. Jeśli historia pisana była przez zwycięzców, to znaczy to także, że głos uciśnionych objawić mógł się jedynie pod postacią pisma opresorów, którzy stawali się w ten sposób paradoksalnymi przedstawicielami swych ofiar. Powołując się na pisma Jacquesa Derridy i Pascala Quignarda, staram się dowieść, że archiwalny dyktat, jakkolwiek apodyktyczny, nie dokonuje całkowitego ubezwłasnowolnienia podmiotu. Dla wspomnianej dwójki, jak i dla Foucaulta, miejscem, w którym wypowiada się to, czego wypowiedzieć nie można (bo nie znalazło się w archiwum), jest literatura, która staje się w ten sposób miejsce an-archiwalnym, czy wręcz an-archicznym par excellence. Miejscem gestu etycznego wobec uciśnionej przeszłości, opowiedzeniem się po stronie tych, którym odebrano głos. Chodziłoby o to, by, zgodnie ze sławnym stwierdzeniem Benjamina, „oddać sprawiedliwość prawdzie, że niczego, co się kiedykolwiek zdarzyło, nie należy spisywać na straty”, a władczej sile przeciwstawić apologię znękanego, znikomego i pokonanego istnienia.
    The article discusses Michel Foucault’s notion of “archive” which for the philosopher should be understood in the broader sense, not only as a place of gathering and of preserving documents but also as a discursive machine which forms and constructs a subject identity. The prefix “arche” suggests that every archive is implicated in mechanisms of power which high-handedly demarcates the archive, defines its status and decides what should be excluded outside. The archive establishes a field of the utterance possibility and decides, in other words, what one can speak of and what one must pass over in silence. Is it then possible to stand up to this archival diktat, i.e. is it then possible to express that which has not been included in the archive or that which has been excluded and condemned to dumbness? If history was written only by the winners, it means that the voice of the oppressed could appear only in the writing of oppressors who thereby become paradoxical representatives of their victims. Referring to Jacques Derrida’s and Pascal Quignard’s works, I try to prove that archival diktat, however authoritarian it can be, doesn’t incapacitate the subject entirely. In their opinion (and from the point of Foucault’s view) the place where one can expresses that which can’t be expressed (and which is absent in the archive) is literature which becomes thereby an an-archival or even an-archic place par excellence. Literature becomes a place of an ethical gesture toward a bruised past, it takes the side of those who have been deprived of voice. One should, according to Walter Benjamin’s famous statement, “account for the truth, that nothing which has ever happened is to be given as lost to history”. Against dominative power we should oppose with the apologia of the harassed, inappreciable and defeated existence.
    Źródło:
    Praktyka Teoretyczna; 2014, 11, 1; 195-219
    2081-8130
    Pojawia się w:
    Praktyka Teoretyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Les collectionneurs chez Pascal Quignard – s’accrocher obstinément au passé
    Pascal Quignard’s collectors – stubbornly hold on to the past
    Autorzy:
    Preda, Andreea-Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24201048.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    Pascal Quignard
    collectionneur
    objet-temps
    objet-trace
    remémoration
    échec
    collector
    time-object
    trace-object
    remembrance
    failure
    Opis:
    Le propos de cet article est de relever, dans une approche comparative, la versatilité du rôle des objets de collection dans le processus de remémoration chez les collectionneurs de certains romans de Pascal Quignard. L’analyse du discours mémoriel des collectionneurs relève deux aspects : un rapport différent à la valeur de l’objet (muséal ou intime) et le pouvoir de déclencher des émotions. Le discours balance entre une évocation impersonnelle, qui met l’accent sur l’importance matérielle, la dimension testimoniale et esthétique des objets d’art d’époques anciennes et une description passionnée et subjective de petits objets banals, mais chargés de significations psychologiques. L’article démontre que se rapporter excessivement aux objets-temps/trace en vertu de leur valeur documentaire ou commémorative débouchera sur un échec de la démarche mémorielle. Paradoxalement, le collectionneur reste toujours à la recherche de la mémoire perdue, malgré l’excès de preuves matérielles qu’il détient.
    The purpose of this article is to highlight – in a comparative approach – the versatility of the role of collectibles in the process of recollection among collectors in certain novels by Pascal Quignard. The analysis of the memorial discourse of collectors reveals two aspects: the different relationship to the value of the object (museum or intimate) and the power to trigger emotions. The discourse balances between an impersonal evocation, with emphasis on the material importance, the testimonial and aesthetic dimension of art objects from ancient times and a passionate and subjective description of small, banal objects, but charged with psychological meanings. The article demonstrates that excessively relating to time-/trace-objects by virtue of their documentary or commemorative value will lead to a failure of the memorisation process. Paradoxically, the collector always remains in search of the lost memory, despite the excess of material evidence he holds.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2022, 12; 139-150
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies