Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Prymat" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-50 z 50
    Tytuł:
    Uzasadnienie historyczności prymatu biskupa Rzymu w apologii Pawła Lisickiego
    A justification of the historicity of primacy of the bishop of Rome in the apologia of Paweł Lisicki
    Autorzy:
    Artemiuk, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010832.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    apology
    primacy
    history
    archaeology
    apologia
    prymat
    historia
    archeologia
    Opis:
    W artykule autor zajmuje się uzasadnieniem historyczności prymatu biskupa Rzymu, jakie przedstawia w swojej apologii Paweł Lisicki. Tekst składa się z sześciu części. Jego główną oś stanowi rekonstrukcja argumentacji Lisickiego. Składają się na nią racje, które wypływają z badań archeologicznych, analizy przekazów tradycji oraz interpretacji tekstów Nowego Testamentu. Autor przedstawia również założenia metodologiczne, jakie formułuje Lisicki. W zakończeniu formułuje wnioski w perspektywie teologii fundamentalnej.
    In the article, the author deals with justification of the historicity of – primacy of the bishop of Rome, which Paweł Lisicki presents in his apologia. The text consists of six parts. Its main axis is the reconstruction of Lisicki’s arguments. It consists of reasons that arise from archaeological research, the analysis of tradition and the interpretation of the New Testament texts. The author also presents methodological assumptions formulated by Lisicki. Finally, he draws conclusions from the perspective of fundamental theology.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 153-172
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Primacy of the Apostle Peter in the Gospel of Matthew 16,18-19
    Prymat Apostoła Piotra w Ewangelii Mateusza 16,18-19
    Autorzy:
    Głowacki, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076937.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    prymat apostoła Piotra
    prymat jurysdykcji
    prymat honorowy
    skała
    opoka
    wiązać i rozwiązywać
    klucze królestwa niebieskiego
    primacy of Peter
    primacy of jurisdiction
    primacy of honor
    rock
    binding and loosing
    keys of the kingdom of heaven
    Opis:
    The paper discusses the problem of the proper interpretation of the Petrine text from the Gospel of Matthew 16,18-19. It is based on the mainly protestant but also orthodox and catholic commentaries to these verses. Jesus Christ bestowed on the apostle Peter the unique and supreme authority in the Kingdom of God. He changed his name from Simon to Peter to show him and others that this apostle received new dignity and mission, which is to be the rock for the future community of believers. What is more, Jesus also entrusted to Peter the “Keys of the Kingdom” in the same way like in the Old Testament king of the house of David appointed his own prime mister, royal steward by giving to him the “Key of the House of David”. Therefore Peter occupies the same office with the same supreme authority  under the new jewish king, Jesus Christ. Due to this fact it also means that this office is transferred from one prime minister to another. Furthermore, to Peter was given the power of “binding and loosing” with the special protection of God called infallibility. For these reasons, the Catholic interpretation which does not ignore the jewish context and the Old Testament allusions to this passage is truly shedding the new light on the proper interpretation of this Matthew’s fragment and the role of the Apostle Peter.
    Artykuł porusza problem właściwej interpretacji Piotrowego tekstu z Ewangelii Mateusza 16,18-19. Opiera się on głównie na protestanckich ale także prawosławnych i katolickich komentarzach do tych wersetów. Jezus nadał apostołowi Piotrowi wyjątkową i najwyższą władzę w Królestwie Bożym. Syn Boży zmienił Szymonowi imię na Piotr, aby pokazać jemu i innym, że ten apostoł otrzymał nową godność i misję, która polega na byciu skałą dla przyszłej wspólnoty wierzących. Co więcej, Jezus powierzył Piotrowi „Klucze Królestwa” w taki sam sposób, jak w Starym Testamencie król z rodu Dawida wyznaczył swojego własnego pierwszego ministra, królewskiego rządcę, przekazując mu „klucz rodu Dawida”. Dlatego Piotr zajmuje ten sam urząd, z tą samą najwyższą władzą pod rządami nowego żydowskiego króla, Jezusa Chrystusa. Oznacza to również, że urząd ten jest przechodni i przechodzi z jednego królewskiego rządcy na kolejnego. Ponadto Piotr otrzymał moc „wiązania i rozwiązywania” pod specjalną Bożą protekcją zwaną nieomylnością. Z tych powodów katolicka interpretacja, która nie ignoruje żydowskiego kontekstu i starotestamentowych aluzji do tego fragmentu, w rzeczywistości rzuca nowe światło na właściwą interpretację tego Mateuszowego fragmentu i samej roli apostoła Piotra.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2020, 54; 107-120
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawy prymatu oraz misja Biskupa Rzymu według kardynała Gerharda L. Müllera
    Basics of Primacy and Mission of the Bishop of Rome According to Cardinal Gerhard L. Müller
    Autorzy:
    Artemiuk, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1685384.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    papież
    prymat
    Kościół
    eklezjologia fundamentalna
    pope
    primacy
    church
    fundamental ecclesiology
    Opis:
    Pytanie o miejsce i rolę papieża w Kościele katolickim bardzo wyraźnie pojawia się w myśli teologicznej kard. G.L. Müllera (ur. 1947). Niemiecki hierarcha, podejmując refleksję nad tym zagadnieniem, czyni to w sposób uporządkowany i systematyczny, łącząc wątki dogmatyczne ze spojrzeniem fundamentalnoteologicznym. Papiestwo, zdaniem G.L. Müllera, jest faktem historycznym, który posiada swoje źródło w tajemnicy Objawienia. Podejmując refleksję nad tym zagadnieniem, obecnym w myśli teologa, autor odwołuje się do jego kluczowych tekstów, przede wszystkim do pracy Der Papst. Sendung und Auftrag opublikowanej w roku 2017, a także do wypowiedzi zawartych w tomie rozmów, jakie z kardynałem przeprowadził red. Paweł Lisicki. W prezentowanym artykule autor ukazuje najpierw interpretację klasycznych tekstów prymacjalnych, proponowaną przez kard. Müllera. Następnie omawia najwcześniejsze świadectwa Tradycji, do których odwołuje się niemiecki teolog. W końcu zwraca uwagę na misję, jaka wypływa z papieskiego urzędu. W zakończeniu wyciąga wnioski w perspektywie eklezjologii fundamentalnej.
    The question about the place and the role of the pope in the Catholic Church appears very clearly in the theological thought of the cardinal G.L. Müller (born in 1947). The German hierarch, when reflecting on this issue, does so in an orderly and systematic way, combining dog-matic themes with a fundamental theological perspective. Papacy, according to G.L. Müller is a historical fact that has its source in the mystery of Revelation. Reflecting on this issue, present in the thought of the theologian, the author refers to his key texts, primarily to the work Der Papst. Sendung und Auftrag published in 2017, as well as to the statements included in the volume of conversations with the cardinal, carried out by Paweł Lisicki. In the presented article, the author first presents the interpretation of the classic texts about primacy proposed by cardinal Müller. Then, he discusses the earliest testimonies of Tradition, which the German theologian refers to. Next, he draws attention to the mission of the papal office. Finally, he draws conclusions from the perspective of the fundamental ecclesiology.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 9; 37-51
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz papieża w dialogu anglikańsko-katolickim
    Pope in the Anglican-Roman Catholic Dialogue
    Autorzy:
    Radkiewicz, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480134.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    papiestwo
    prymat
    reformacja
    anglikanizm
    ekumenizm
    papacy
    primacy
    Reformation
    Anglicanism
    ecumenism
    Opis:
    Reformacja angielska (XVI wiek), szukając nowej tożsamości, zachowała w dużej mierze katolickie tradycje. Zerwanie jedności z Rzymem przez króla Henryka VIII (1533) przyczyniło się do podporządkowania Kościoła ustawodawstwu państwowemu. Anglikanizm – jako forma protestantyzmu – przyjął elementy doktryny luterańskiej i kalwinistycznej, nie rezygnując z podstaw moralnych i dogmatycznych Kościoła katolickiego. Doktryna Kościoła anglikańskiego została wyrażona w 39 Artykułach religii anglikańskiej określających trzy zasady: protestancko-biblijną (Low Church), katolicko-sakramentalną (High Church) i krytyczno-racjonalną (Broad Church). Określany jako via media między katolicyzmem a protestantyzmem, współczesny anglikanizm przybiera bardziej otwartą postawę wobec papiestwa (Raport z Malty 1968) oraz władzy w Kościele (Dokument z Wenecji 1976). Istotną formą wymiany na płaszczyźnie teologicznej jest Anglikańsko-Rzymskokatolicka Komisja Międzynarodowa (ARCIC, 1969). Kontrowersje międzywyznaniowe nie dotyczą doktryny, ale sposobu jej interpretacji. Dialog na temat prymatu uwzględnia: prymat stolicy rzymskiej, kolegialny charakter władzy episkopatu i kapłańsko-profetyczną funkcję Ludu Bożego. Anglikanie de facto nie odrzucili „szczególnej” roli Piotra w Kościele, ale tylko konkretne, historyczne papiestwo.
    Reformation in England in the XVI century, while searching for a new identity, retained many aspects of traditional Catholic piety. Rejection of the primacy of the papacy by king Henry VIII in 1533 resulted in the subjugation of the church in England to the state. Anglicanism, as an offshoot of Protestantism, has absorbed certain dogmatic elements of Lutheranism and Calvinism, but never completely abandoned the basic moral and dogmatic statements of Catholicism. Its docrine, expressed in the Thirty-Nine Articles of Religion, defines three principles: Protestant and biblical (Low Church), Catholic and sacramental (High Church) and critical and rational (Broad Church). Today, Anglicanism is often viewed as a via media between Catholicism and Protestantism. It displays an increasingly open attitude towards the papacy (The Malta Report of 1968) and authority in the Church (The Venice Statement of 1976). The Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) established in 1969, plays a very important role in theological conversations between both churches, which actually differ more in the interpretation of the doctrine than its content. The discourse over the primacy is centred on the primacy of Rome, collegiality of bishops and the priestly and prophetic functions of the faithful. In fact, Anglicans never questioned the special role of Peter in the Church. They only rejected the concrete, historical papacy.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 1; 157-192
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Agatologiczne implikacje paradoksu „walki transcendentaliów” u Hansa Ursa von Balthasara i Józefa Tischnera
    Autorzy:
    Wołowski, Lech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426741.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    transcendentals
    agathology
    primacy of good
    Balthasar
    Tischner
    transcendentalia
    agatologia
    prymat dobra
    Opis:
    In this article, we consider the problem of the equivalence of transcendentals: beauty, truth and good, in the perspective of two great thinkers of the twentieth century: H. U. von Balthasar and J. Tischner. Based on the confrontation of their reflections, we introduce the concept of the paradox of the “strugle of transcendentals” and we analyze the philosophical positions they occupy in this matter. The obtained research results, concerning all transcendentals, are then concretized on the agathological ground, where the similarities and differences in views of both authors are apparent. A common ground for Balthasar and Tischner consists in the recognition of good as a fundamental transcendentale in the development of (theo)dramatic reflection. The basic difference is revealed in their perception of the relation of good to other transcendentals. Tischner is in favor of the absolute primacy of good among all transcendentals, while Balthasar admits only a relative primacy in this case. In the final section of the work we indicate some shortcomings of both approaches and we propose a soteriological-anthropological example illustrating the validity of tischnerian approach.
    W niniejszym artykule rozpatrujemy problem równoważności transcendentaliów: piękna, prawdy i dobra, w ujęciu dwóch znakomitych myślicieli XX wieku: H. U. von Balthasara i J. Tischnera. Opierając się na konfrontacji ich refleksji, wprowadzamy pojęcie paradoksu „walki transcendentaliów” i analizujemy stanowiska filozoficzne, jakie zajmują oni wobec tego zagadnienia. Uzyskane wyniki badań, dotyczące ogółu transcendentaliów, konkretyzujemy następnie na gruncie agatologicznym, na którym najwyraźniej zarysowują się podobieństwa i różnice w poglądach obu autorów. Wspólną płaszczyzną dla Balthasara i Tischnera okazuje się być uznanie dobra jako transcendentale fundamentalnego dla rozwijania refleksji (teo)dramatycznej. Podstawowa różnica ujawnia się w ich postrzeganiu relacji dobra do pozostałych transcendentaliów. Tischner opowiada się za absolutnym prymatem dobra wśród transcendentaliów, Balthasar dopuszcza w tym przypadku jedynie prymat relatywny. W końcowej sekcji pracy zwracamy uwagę na pewne mankamenty obu podejść i proponujemy soteriologiczno-antropologiczny przykład ilustrujący zasadność podejścia Tischnerowskiego.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2019, 49, 1
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synodalność w myśli Josepha Ratzingera
    Synodality in the Theological Thought of Joseph Ratzinger
    Autorzy:
    Samulnik, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36838262.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    synod
    synodalność
    Kościół
    prymat
    episkopat
    Joseph Ratzinger
    synodality
    Church
    primacy
    episcopate
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie linii myślenia Josepha kardynała Ratzingera na temat idei synodalności. W kolejnych krokach swojej refleksji Bawarski teolog stawia na pozór rudymentalne, choć zasadnicze pytania: Czym jest synod? Jaka jest funkcja instytucji synodu w Kościele? Ratzinger nie stroni również od pytań dotyczących aktualnej problematyki związanej z drogą synodalną. Przybierają one ton prowokacyjny: Czy w Kościele katolickim nie powinien trwać nieprzerwany synod, który łączyłby  zasadę synodalności z zasadą papieskiego prymatu? Czy synod może funkcjonować wyłącznie jako własny, niezależny organ części bądź całości kolegium biskupów danego regionu? Kto ostatecznie kieruje Kościołem? Własne próby odpowiedzi na postawione pytania autor osadza przede wszystkim w Tradycji Kościoła, a także w kontekście bliskiej Bawarczykowi eklezjologii communio. Istotnym atutem jest również zawarty w refleksji wymiar pragmatyczny podejścia do zagadnienia synodalności. 
    The aim of this article is to present Joseph Cardinal Ratzinger's line of thought on the idea of synodality. In the following steps of his reflection, the Bavarian theologian poses seemingly rudimentary, yet fundamental questions: What is a synod? What is the function of the institution of synod in the Church? Ratzinger also does not shy away from questions on current issues related to the synodal path. They take on a provocative tone: Shouldn't there be an uninterrupted synod in the Catholic Church that combines the principle of synodality with the principle of papal primacy? Can a synod function only as its own independent body of part or all of the college of bishops of a region? Who ultimately governs the Church? The author's own attempts to answer the questions posed are set primarily in the Tradition of the Church and in the context of an ecclesiology of communio close to Bavarian theologian. The pragmatic dimension of the approach to the question of synodality contained in the reflection is also an important asset.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2023, 17, 2; 161-170
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synteza teologiczna nauki o prymacie papieskim i misja Następcy Piotra w służbie prawdy w pismach J. Ratzingera/Benedykta XVI
    Theological synthesis of the teaching about the Papal primacy and the mission of St. Peter’s successor in the service of truth in Joseph Ratzinger’s (Pope Benedict XVI) writings
    Autorzy:
    Bartocha, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/503459.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Benedykt XVI
    Joseph Ratzinger
    Prymat Piotrowy
    Biskup Rzymu
    prymat
    teologia prymatu
    dialog ekumeniczny
    Benedict XVI
    Peter’s primacy
    bishop of Rome
    primacy
    primacy theology
    ecumenical dialogue
    Opis:
    The aim of this article is to present the main lines of the primacy theology as presented by Joseph Ratzinger (Pope Benedict XVI) and its significance in an ecumenical dialogue. Ratzinger, following Catholic ecclesiology, points out that the bishop of Rome carries out the task which was entrusted to Peter by Jesus. Referring to the biblical sources, he researches Peter’s place in all New Testament writings and analyses texts describing his mission. Quoting the arguments from the Bible supporting Christ's origin of Peter’s prerogatives in the area of leading and directing the Church, Ratzinger argues that Peter’s primacy has its Biblical roots and comes from God. The Bavarian theologian points out a personal character of the primacy, thus assessing that the foundation of the Church is both the person and the statement of faith, whose subject is the person. Ratzinger presents the papal office in relation to the Passion of Christ so the Peter’s primacy has a testimonial structure and is related to matryrology through following. The essence of Papacy’s message includes witnessing about Jesus Christ and His salvific message. Thus, the primacy always witnesses about a relationship of the Church with Christ, legitimizes and strengthens it. Stressing a personal character of the primacy, which is expressed in the attitude of being “on the way with Jesus” in the perspective of the Passion and the Cross, we can conclude that authenticity and authority of Christianity takes place not through law, norms and rules but through the miracle of the person of the Church Shepherd, who is responsible for the faith purity and Church unity.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 2; 99-116
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synodalność i prymat jako wyzwanie w ekumenicznym dialogu katolicko-prawosławnym
    Synodality and primacy as a challenge in catholic-orthodox ecumenical dialogue
    Autorzy:
    Bujak, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147655.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-10
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    synodalność
    prymat
    dialog katolicko-prawosławny
    eklezjologia eucharystyczna
    synodality
    primacy
    catholic-orthodox dialogue
    eucharistic ecclesiology
    Opis:
    W ostatnich dziesięcioleciach w dialogach ekumenicznych coraz częściej pojawia się temat relacji pomiędzy prymatem a synodalnością. Dotyczy to przede wszystkim oficjalnego dialogu katolicko-prawosławnego, który od pierwszego dokumentu, przyjętego w Monachium w 1982 roku, aż po ostatnie dokumenty z Rawenny (2007 rok) i Chieti (2016 rok) podejmuje kwestie dotyczące prymatu i synodalności w kontekście eklezjologii eucharystycznej. Ważnym dokumentem dotyczącym tych samych treści jest studium Grupy Roboczej św. Ireneusza opublikowane w 2018 roku. Celem artykułu Synodalność i prymat jako wyzwanie w ekumenicznym dialogu katolicko-prawosławnym jest ukazanie rozwoju myśli synodalnej i prymacjalnej w pracach Międzynarodowej Komisji Mieszanej do Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim a Kościołem Prawosławnym oraz oceny stanu synodalności w Kościołach prawosławnych z punktu widzenia teologii wschodniej, jak również prezentacja dokumentu opracowanego przez Grupę Roboczą św. Ireneusza, który ma ambicję wnieść swój wkład w oficjalny dialog katolicko-prawosławny. Zauważalny impas w dialogu wynika – zdaniem autora artykułu – w dużej mierze z eklezjologii sprowadzającej Kościół do poziomu lokalnego, etnofiletyzmu prawosławnego, rywalizacji o pierwszeństwo w świecie prawosławnym pomiędzy patriarchatami moskiewskim i konstantynopolitańskim oraz negowania, również przez wielu teologów katolickich, prawomocności rozwoju prymatu biskupa Rzymu w pierwszym, a zwłaszcza w drugim tysiącleciu.
    In recent decades the topic of the relationship between primacy and synodality has increasingly come up in ecumenical dialogues. It especially refers to the official catholic-orthodox dialogue, started from its first document adopted in Munich in 1982 to the recent documents of Ravenna (2007) and Chieti (2016), addresses the issues of primacy and synodality in the context of Eucharistic ecclesiology. The study of the St. Irenaeus’ Working Group published in 2018 is another important document on the same content. The aim of the article Synodality and Primacy as a Challenge in Catholic-Orthodox Ecumenical Dialogue is to show the development of a synodal and primacy thought in the work of the International Mixed Commission for Catholic-Orthodox Dialogue. It both estimates the state of synodality in the Orthodox Churches from the perspective of Eastern theology and presents a document produced by the St. Irenaeus Group who aspires to contribute to an official Catholic-Orthodox dialogue. The noticeable impasse in the dialogue is, largely due to ecclesiology that reduces the Church to the local level, Orthodox ethnophilicism, competition for primacy in the Orthodox world between the Moscow and Constantinopolitan patriarchates and the denial of the legitimacy of the development of the primacy of the Bishop of Rome in the first and especially the second millennium. The denial is shown also by many Catholic theologians.
    Źródło:
    Sympozjum; 2022, 1(42); 91-122
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niepokalana - ikona prymatu łaski w ujęciu papieża Franciszka
    The Immaculate - an Icon of Grace Primacy as Approached by Pope Francis
    Autorzy:
    Wojtczak, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601850.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Niepokalana
    prymat łaski Bożej
    Papież Franciszek
    mariologia
    the Immaculate
    God's grace primacy
    Pope Francis
    mariology
    Opis:
    Z miłości Boga Maryja stała się nowym stworzeniem, pierwszą wśród odkupionych. Jej piękno pochodzi „z łaski”, „z daru Boga”. Posiada ono charakter znaku. Odnosi się nie tylko do Niej, ale niesie w sobie o wiele szersze przesłanie historiozbawcze: jest ikoną prymatu łaski w życiu chrześcijańskim, a zatem tego, że Bóg zawsze działa jako pierwszy, przemienia nas swoją łaską. Myśl ta występuje dobitnie w nauczaniu papieża Franciszka. Niniejszy artykuł próbuje ją odczytać w dwóch odsłonach. Pierwsza omawia istotę łaski początkowej świętości (pełni łaski), która została udzielona Maryi, aby była Ona godną Matką i Współpracownicą Chrystusa. Druga koncentruje się na pociągającym pięknie Niepokalanej. Mówienie o Niej wskazuje jednocześnie na prymat i darmowość zbawczego działania Trójjedynego Boga oraz współpracę człowieka, który przyjmuje wezwanie do wspólnoty życia z Bogiem.
    Mary became a new creation, the first one to be redeemed, from God’s love. Her beauty comes “from grace”, “from God’s gift”. It bears the nature of a sign. It refers not only to Her, but also casts light on a wider historical-salvific message: it is an icon of grace primacy in Christian life, that is to mean that God always acts first, changing us with his grace. This thought is prominent in Pope Francis’s teaching. The present article attempts to reveal this in a twofold way. First one points to the essence of the grace of original holiness (the fullness of grace) and brings to light the whole truth about Mary and her service and beauty. The other one concentrates on the Immaculate’s appealing beauty. Speaking about Her means speaking about Triune God and His free-given salvific activity, as well as cooperation of man who accepts an invitation to the communion of life with God.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2017, 11, 1; 107-127
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Martyrological Dimension of the Petrine Primacy in the Teachings of Joseph Ratzinger–Benedict XVI
    Martyrologiczny wymiar prymatu piotrowego w nauczaniu Josepha Ratzingera - Benedykta XVI
    Autorzy:
    Woźniak, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1532285.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-06
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Petrine primacy
    martyrdom
    testimony
    imitation
    cross
    humility
    responsibility
    prymat Piotrowy
    męczeństwo
    świadectwo
    naśladowanie
    krzyż
    pokora
    odpowiedzialność
    Opis:
    The author succinctly discusses the martyrological dimension of the Petrine primacy on the basis of the teachings of Joseph Ratzinger–Benedict XVI. The paper presents the biblical foundation of the prophecy of St. Peter’s death as a martyr given by the Resurrected Jesus on the shore of the Sea of Galilee, offering an analysis of the Greek text of John 21:18–19. In his further reflections, the author discusses the development of the term “witness” in its Greek and Christian understanding. Then, he briefly addresses the significance of a martyr as defined by Christian theology, explaining the dimensions of red and white martyrdom. In the fourth and last part of the paper, elements of martyrological primacy are presented, including a reference to the work by Cardinal Reginald Pole as quoted by Joseph Ratzinger.
    Autor artykułu w sposób zwięzły omawia element martyrologiczny wymiaru prymatu piotrowego w oparciu o nauczanie Josepha Ratzingera-Benedykta XVI. W swoim artykule ukazuje podstawę biblijną zapowiedzi męczeńskiej śmierci św. Piotra, które wypowiedział Zmartwychwstały Jezus nad Jeziorem Tyberiadzkim, analizując tym samym grecki tekst: J 21, 18-19. W dalszej refleksji autor omawia kształtowanie się terminu „świadek” w rozumieniu greckim jak i chrześcijańskim. Następnie krótko omawia znaczenie męczennika w rozumieniu teologii chrześcijańskiej ukazując wymiar czerwony i biały męczeństwa. W ostatniej, czwartej części, ukazane zostają elementy martyrologicznego prymatu, w której następuje odwołanie do dzieła kardynała Reginalda Pola, na które powołuje się Joseph Ratzinger.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2020, 46; 47-66
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biblijne uzasadnienie prymatu biskupa orientu na podstawie listów Tymoteusza I, patriarchy Bagdadu
    Biblical justification of primacy of the bisphop of orient on the basis of the letters of Timothy I, patriarch of Baghdad
    Autorzy:
    Żelazny, Jan W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612811.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Tymoteusz I
    pentarchia
    egzegeza orientalna
    obraz
    typologia
    prymat
    Timothy I
    pentarchy
    oriental egsegesis
    image
    typology
    primacy
    Opis:
    In the interpretation of the Bible among Christians of the Orient, i.e. in the ancient Oriental exegesis, the historical sense is relevant, as history reveals Jesus to us. He is present, as the School of Alexandria describes, in the entire Bible, on its every page, but He is not veiled by allegory – He is present through time, having its special place in the revelation of the Word. Using types and images to explain certain points in the Bible is related to the concept of theological language in which types and images inscribed in the Holy Bible play an important role in our way of talking about God. They are elements that, by definition, should form the theological discourse. Certain elements of this exegesis are similar to concepts both of the School of Antioch and that of Alexandria, although, from the point of view of its basic assumptions and axioms, it is completely different. In many aspects, it is close to Judaism against which it fights so intensely, as many of its concepts are inspired by the heritage of the Jewish Diaspora of the Middle East.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 779-788
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spór o pierwszeństwo w prawosławiu. Kontrowersyjny dokument Patriarchatu Moskiewskiego w sprawie prymatu w Kościele
    The Controversy over Primacy in the Orthodox Church. A Controversial Document of the Moscow Patriarchate Concerning Primacy in the Church
    Autorzy:
    Kałużny SCJ, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595250.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    primacy in the Church
    Orthodoxy
    Moscow Patriarchate
    Constantinople Patriarchate
    prymat w Kościele
    prawosławie
    Patriarchat Moskiewski
    Patriarchat Konstantynopolitański
    Opis:
    The author of the article aims at presenting the essential contents of the document by the Holy Synod of the Russian Church on primacy in the Church, and the more important voices in the debate on the issue. The Russian text was written as an answer to the Ravenna document of the theological dialogue between the Roman Catholic and Orthodox Church (2007). The Moscow Patriarchate expressed their disaproval of the latter document where it touches upon conciliarity and primacy at the universal level. In their synodal document, the Moscow Patriarchate presents their own vision of primacy in the Church. They emphasize that primacy at the universal level – which belongs to the Constantinople capital today – by its nature, is exclusively ‘primacy of honour’ and not authority. It does not have its source in the person of the ‘prime hierach’, but in the consensus of local Orthodox Churches. The vision of primacy presented in the Russian document met with a sharp reaction of the representatives of the Constantinople Patriarchate. According to its critics, the Russian document presents a simplified version of primacy in the Church. While aiming at strenghthening her rank in the Orthodox Church, the Russian Church is questioning the competence of the Constantinople Patriarch. Thus, the presented document is part of the argument between Moscow and Constantinople about primacy in the Orthodox world.
    Celem artykułu jest ukazanie istotnych treści dokumentu Świętego Synodu Kościoła rosyjskiego w sprawie prymatu w Kościele oraz ważniejszych głosów w toczącej się wokół tego tekstu dyskusji. Rosyjski tekst powstał jako odpowiedź na dokument katolicko-prawosławnego dialogu teologicznego z Rawenny (2007). Patriarchat Moskiewski nie zgodził się z nim w tej części, w której mówi się o soborowości i prymacie na poziomie powszechnym. W synodalnym dokumencie Patriarchat Moskiewski prezentuje własną wizję prymatu w Kościele. Podkreśla m.in., że prymat na poziomie powszechnym – przynależący dzisiaj stolicy Konstantynopola – jest ze swej natury wyłącznie „prymatem czci”, a nie władzy. Znajduje on swoje źródło nie w osobie „pierwszego” hierarchy, ale konsensusie lokalnych Kościołów prawosławnych. Przedstawiona w rosyjskim dokumencie wizja prymatu spotkała się z ostrą reakcją ze strony przedstawicieli Patriarchatu Konstantynopola. Rosyjski dokument – w przekonaniu krytyków – prezentuje uproszczoną wizję prymatu w Kościele. Zabiegając o swoją pozycję w prawosławiu, Kościół rosyjski podważa w nim kompetencje patriarchy Konstantynopola. W ten sposób prezentowany dokument wpisuje się w spór między Moskwą a Konstantynopolem o pierwszeństwo w świecie prawosławnym.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2016, 16; 97-111
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Encyklika Ut Unum Sint papieża Jana Pawła II jako zaproszenie do dyskusji o prymacie papieskim
    The Encyclical Ut Unum Sint of pope John Paul II as an invitation to a discussion on papal primacy
    Autorzy:
    Tomalak, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2233589.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-15
    Wydawca:
    Teologiczne Towarzystwo Naukowe Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
    Tematy:
    John Paul II
    Ut unum sint
    primacy
    ecumenism
    Orthodoxy
    Protestantism
    Jan Paweł II
    prymat
    ekumenizm
    prawosławie
    protestantyzm
    Opis:
    Jan Paweł II podejmował liczne inicjatywy ekumeniczne, które stanowiły tło powstania encykliki Ut unum sint, pierwszej po Soborze Watykańskim II bezpośrednio traktującej o ekumenizmie, przez którą papież chciał ożywić dialog i przezwyciężyć kryzys ekumeniczny narastający pod koniec XX w. W artykule przedstawiono genezę jej powstania, odniesiono się do części nawiązującej wprost do posługi Biskupa Rzymu – jednej z największych przeszkód na drodze do jedności Kościoła – oraz ukazano recepcję przez wspólnoty chrześcijańskie.
    John Paul II was undertaking numerous ecumenical initiatives, which were the background for the creation of the encyclical Ut unum sint, the first after the Second Vatican Council dealing directly with ecumenism, through which the Pope wanted to revive the dialogue and overcome the ecumenical crisis growing at the end of the 20th century. The article presents the genesis of its creation, refers to the part directly alluding to the ministry of the Bishop of Rome – one of the greatest obstacles to the unity of the Church – and shows perception by Christian communities.
    Źródło:
    Studia Włocławskie; 2022, 24; 180-198
    1506-5316
    2449-8777
    Pojawia się w:
    Studia Włocławskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryzys władzy w Kościele i kolegialność
    A crisis of authority in the Church and the collegiality
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553474.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-01
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Kościół
    władza
    kolegialność
    osoba
    społeczność
    prymat papieża
    współodpowiedzialność
    Church
    authority
    collegiality
    person
    community
    Papal primacy
    joint responsibility
    Opis:
    We współczesnym Kościele mamy niewątpliwie do czynienia z kryzysem władzy. W Kościele już dość dawno realistycznie zdano sobie sprawę z tego faktu, co wyraźnie potwierdziły debata II Soboru Watykańskiego oraz wypowiedzi dotyczące tej delikatnej materii. Dokumenty soborowe w wielu miejscach podejmują to trudne zagadnienie, chociaż nie wyprowadzono z nich jeszcze całościowego i odnowionego rozumienia władzy i jej sprawowania w Kościele. Mając na uwadze właściwe głoszenie Ewangelii, musimy zagadnienia władzy w ogóle, a władzy świętej i duchowej w szczególności, podjąć w sposób zdecydowany i otwarty, zgadzając się w punkcie wyjścia na wprowadzenie koniecznych uaktualnień. W tym miejscu zwracamy uwagę na fakt, że zwłaszcza wprowadzone w nauczaniu soborowym zagadnienie kolegialności jawi się jako ważna, a nawet kluczowa próba odpowiedzi na kryzys władzy. Proponujemy niektóre uwagi na ten temat, a zwłaszcza podkreślamy konsekwencje, jakie wynikają z tego pojęcia dla rozumienia współodpowiedzialności za Kościół, która jawi się jako fundamentalne przesłanie II Soboru Watykańskiego. Kościół jest przede wszystkim Kościołem Jezusa Chrystusa, ale troska o niego jest powierzona wszystkim wierzącym.
    The modern Church is undoubtedly troubled by a crisis of authority. This actual problem has been noticed quite long ago, which was clearly acknowledged by the session of the Second Vatican Council and the statements made there concerning this delicate issue. The conciliar documents touch upon this difficult matter at numerous points, although there has been no holistic and renewed conclusion drawn yet dealing with the issue of the authority and its exercise in the Church. Having regard to the appropriate preaching of the Gospel, we have to discuss the question of authority in general and the question of the holy and spiritual authority in particular, in an open and decisive way agreeing from the start to certain necessary actualisations. Here we point out that the idea of collegiality introduced in conciliar teaching manifests itself especially as an important or even key attempt to answer to the crisis of authority. We propound certain ideas dealing with the notion, but mostly we emphasise the consequences which stem from this idea for the understanding of joint responsibility for the Church, which appears to be the fundamental message of the Second Vatican Council. The Church belongs to Jesus Christ, however all the believers are summoned to take care of it.
    Źródło:
    Sympozjum; 2017, 2(33); 193-209
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Iure divino i iure humano prymatu papieskiego w dialogu katolicko-luterańskim
    Iure divino and iure humano of the papal primacy in the dialogue between Catholicism and Lutheranism
    Autorzy:
    Żmudziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040989.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Primat
    Ökumenismus
    Einheit
    Papst
    Kirche
    Reformation
    primacy
    ecumenism
    unity
    pope
    church
    reformation
    prymat
    ekumenizm
    jedność
    papież
    Kościół
    reformacja
    Opis:
    Artykuł jest prezentacją poglądów ukazujących katolickie i ewangelickie stanowisko dotyczące funkcji prymacjalnej Biskupa Rzymu i jego pochodzenia. Kluczowe sformułowanie, które jest osią kontrowersji brzmi iure divino i iure humano, wskazując na boskie albo ludzkie pochodzenie prymatu. Katolicki pogląd wyraża przekonanie, że Jezus Chrystus powołał do istnienia Kościół i wyposażył go w stałe elementy strukturalne: prymat i apostolat. Teza ta jest traktowana jako imperatyw wiary. Oparta jest na tekstach ewangelijnych, które podkreślają pierwszeństwo św. Piotra Apostoła w gronie Dwunastu oraz w pierwotnym Kościele. Eklezjologia katolicka stwierdza, że nie był to tylko osobisty przywilej Piotra ale stały element struktury Kościoła, który na Soborze Watykańskim I otrzymał formalny status dogmatu. Reformacja nie negowała samej funkcji prymacjalnej ale sposób jej sprawowania oraz jej genezę. Przyjmuje od początku, że jest to element ukształtowany w historycznym rozwoju Kościoła. Dialog ekumeniczny katolicko-luterański wypracował stanowisko zmierzające do tratowania pochodzenia prymatu jako problemu mniej istotnego, na rzecz podkreślania komunijnego wymiaru Kościoła z istotną funkcją jednoczącą i prezentującą na zewnątrz całe chrześcijaństwo. Podstawową przesłanką jej wiarygodności jest oparcie na Ewangelii.
    The paper outlines the Catholic and the Evangelical standpoint on the primate’s function served by the Bishop of Rome and its origin. The controversy revolves around the key phrase, iure divino and iure humano, which points to the divine or human origin of the primacy. In the Catholic perspective, Jesus Christ brought the Church into existence and provided this institution with permanent structural elements: primacy and apostolate. This thesis, considered an imperative of faith, is based on the texts of the Gospel which underscore the primacy of Saint Peter the Apostle among the Twelve and in the early Church. According to the Catholic ecclesiology, it was not only a private privilege enjoyed by Peter but a permanent element of the structure of the Church, which received the formal status of a dogma at the First Vatican Council. From the outset, the Reformation has assumed that primacy is an element shaped in the course of the historical development of the Church. The ecumenical dialogue between Catholicism and Lutheranism led to the establishment of a standpoint veering towards the consideration of the origin of primacy as a matter of lesser consequence. This step was taken in order to underscore the communal dimension of the Church, with its important function in unifying Christianity and presenting it to the world. The basic premise giving credence to this function is its foundation in the Gospel.
    Der Artikel enthält eine Präsentation der Ansichten, welche die katholische und die evangelische Position bezüglich der primazialen Funktion des Bischofs von Rom und ihrer Herkunft kennzeichnen. Die wichtigsten Formulierungen, die eine Achse der Kontroverse bilden, lauten: iure divino bzw. iure humano und auf die göttliche bzw. menschliche Herkunft des Primats verweist. Nach der katholischen Überzeugung rief Jesus Christus die Kirche zum Sein und stattete sie mit den unveränderlichen Strukturelementen, also mit dem Primat und dem Apostolat, aus. Diese These wird als ein Glaubensimperativ betrachtet. Sie gründet in den Texten der Evangelien, welche die Vorrangstellung des Petrus im Zwölferkreis sowie in der Urkirche bezeugen. Gemäß der katholischen Ekklesiologie war das keineswegs nur ein persönliches Privileg Petri, sondern es ist ein bleibendes Strukturelement der Kirche, das am I. Vatikanischen Konzil den formellen Status eines Dogmas erhalten hat. Die Reformation stellte die primaziale Funktion nicht in Frage, sondern bemängelte lediglich die Art und Weise ihrer Ausübung sowie ihre Herkunft. Es wird angenommen, dass es ein Element ist, das im Laufe der historischen Entwicklung der Kirche herausgebildet wurde. Im Zuge der katholisch-lutherischen Dialogs wurde eine Stellungnahme herausgearbeitet, nach der man die Herkunft des Primats als ein untergeordnetes Problem zu sehen versucht. Die Aufmerksamkeit soll eher auf die Betonung der Communio-Dimension mit ihrer einheitsstiftenden Rolle sowie mit der Funktion, die gesamte Christenheit nach außen zu präsentativen, gelegt werden. Die wichtigste Prämisse der Glaubwürdigkeit dieser Funktion ist ihre Verwurzelung im Evangelium.      
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 129-143
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne przemiany w katolickiej teologii prymatu biskupa Rzymu
    Contemporary transformations in the Catholic theology of the primacy of the bishop of Rome
    Autorzy:
    Słupek, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/503567.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    prymat biskupa Rzymu
    Kościół
    eklezjalność wiary
    eklezjologia
    primacy of bishop of Rome
    Church
    ecclesial character of faith
    ecclesiology
    Opis:
    The Catholic theology of the primacy of the bishop of Rome received an essential impulse for development thanks to the incentive of John Paul II, which appeared in the encyclical about ecumenical activity Ut unum sint (No. 95). The article undertakes one of the motifs of this development included in the thesis: the essence and form of the service of the bishop of Rome’s primacy in the Church is determined by the very nature of Christian faith, or – more precisely – by ecclesial nature of the faith. The mission of St Peter and of his successors is in the service of this faith (cf. Łk 22, 32). The first part of the article presents the context of a contemporary, post-conciliar perspective of the primacy of the bishop of Rome. In the second part the author points out that the truth about the ecclesial itinerarium of St Peter’s faith (living the faith in the Church and with the Church) constitutes the crucial element of the papal teaching at the end of the 20th and at the beginning of the 21st century. This truth shapes the primatial self-awareness of the Popes of this period and is expressed in the form in which their service is performed. The ecclesial reciprocity in the faith causes the primacy itself to be presented as ministry in the service of communion of faith of the whole Church.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 2; 23-39
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Źródła dla komentarza tekstowego Nowego Testamentu w tłumaczeniu Jakuba Wujka z roku 1593. Studium Dz 2, 14–36
    Autorzy:
    Nicko-Stępień, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/602638.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Jakub Wujek
    reformacja
    renesans
    Biblia
    Robert Bellarmin
    Rheims
    prymat Piotrowy
    Reformation
    Renaissance
    Bible
    Robert Bellarmine
    Peter’s primacy
    Opis:
    Celem artykułu jest wskazanie źródeł dla komentarza tekstowego Nowego Testamentu w tłumaczeniu Jakuba Wujka z 1593 r. Zagadnienie zostanie przedstawione na przykładzie Dz 2, 14–36. Jezuita w pracy translatorskiej posłużył się angielskim Nowym Testamentem z Rheims z 1582 r. i łacińskim komentarzem Roberta Bellarmina pt. Disputationes Christianae Fidei. Kwestia źródeł dla Nowego Testamentu w tłumaczeniu Wujka była do tej pory niemal zupełnie niezbadana albo rozpoznana błędnie. Tymczasem zestawienie komentarza Wujkowego z komentarzami z dzieła Bellarmina i Nowym Testamentem z Rheims doprowadziło do zaskakujących rezultatów: Jakub Wujek, jeden z najwybitniejszych tłumaczy biblijnych XVI w., najprawdopodobniej znał język angielski, a jego komentarz tekstowy do Nowego Testamentu z 1593 r. stanowi kompilację tekstów dwóch wyżej wymienionych dzieł. To oznacza, że jako komentator Wujek był w ogromnym stopniu odtwórczy i zależny od źródeł, i nie korzystał bezpośrednio z dzieł Ojców Kościoła, ale cytował ich fragmenty z gotowych już kompendiów. The purpose of the study is to indicate the sources for a textual commentary to the New Testament in Jakub Wujek’s translation of 1593. The problem is presented on the example of the Acts 2:14–36. The Jesuit in his translatory work used the English Rheims New Testament of 1582, and Robert Bellarmine’s Latin commentary entitled Disputationes Christianae Fidei. The question of sources for the New Testament in Jakub Wujek’s translation has been almost completely unexplored or explored incorrectly. A comparative analysis of Wujek’s commentary with that of Bellarmine’s and of the Rheims New Testament has led to surprising conclusions: that Jakub Wujek, one of the most outstanding Bible translators in the sixteenth century, probably knew English, and his textual commentary to the New Testament of 1593 is a compilation of the two abovementioned texts. This means that as a Bible commentator Wujek was imitative and dependent on secondary sources, as he did not use texts by Church Fathers, but relied on quotations from their writings he found in other compendia.
    Źródło:
    Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2017, 61
    0029-8514
    Pojawia się w:
    Odrodzenie i Reformacja w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Perspectives du dialogue œcuménique entre l’Église catholique et les Églises orthodoxes
    Perspectives of the Ecumenical Dialogue between the Catholic Church and the Orthodox Churches
    Perspektywy dialogu ekumenicznego między Kościołem katolickim a Kościołami prawosławnymi
    Autorzy:
    Koch, Kurt
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040512.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dialog ekumeniczny
    dialog katolicko-prawosławny. eklezjologia
    prymat papieski. uniatyzm
    ecumenical dialogue
    Catholic-Orthodox dialogue
    ecclesiology
    papal primacy
    uniatism
    Opis:
    Artykuł podejmuje analizę historii dialogu ekumenicznego między Kościołem katolickim a Kościołami prawosławnymi. Ukazuje on także główne tematy, osiągnięcia. trudności i perspektywy tego dialogu. II Sobór Watykański miał przełomowe znaczenie w relacjach katolicko-prawosławnych. Jego następstwem były znaczące gesty pojednania czynione przez Kościoły. Katolicko-prawosławny dialog teologiczny jest jednym z najważniejszych rezultatów wspólnego ekumenicznego zaangażowania. Artykuł omawia główne kwestie tego dialogu, nie unikając tematów najtrudniejszych: uniatyzmu i prymatu papieskiego. Rozważa 011 możliwość syntezy katolickiej teologii prymatu i prawosławnej teologii soborowości jako obiecującą perspektywę dalszego dialogu.
    The article is focused on the analysis of the history of the ecumenical dialogue between the Catholic Church and the Orthodox Churches. It also shows its main themes, achievements, difficulties and perspectives. The Second Vatican Council was a breakthrough in Catholic-Orthodox relations. In the aftermath of the Council significant gestures of reconciliation have been made by the Churches. The Catholic-Orthodox theological dialogue has been one of the most important results of this shared commitment to ecumenism. The article discusses the key issues of the dialogue, without avoiding the most difficult questions: uniatism and papal primacy. It considers a possibility of synthesis of the Catholic theology of primacy and the Orthodox theology of conciliarity (synodality) as a promising prospect of further dialogue.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 7; 5-26
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Natura i manifestacje kolegialności biskupów w dialogu z myślą Johna R. Quinna
    Nature and manifestation of bishops’ collegiality in the dialogue with John R. Quinn’s thought
    Autorzy:
    Wąsek, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/503292.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    John R. Quinn
    kolegialność
    prymat
    eklezjologia
    modele Kościoła
    kontekstualność
    decentralizacja
    collegiality
    primacy
    ecclesiology
    models of the Church
    contextuality
    decentralization
    Opis:
    In the field of science and journalism an American theologian and bishop John R. Quinn asked about the nature of the Church and the perspectives for ecclesiology development. The article is a presentation of his approach to the issue of collegiality and an attempt at collating this idea with some other contemporary approaches. With reference to theological and historical strands, I presented the relationship between the model of the Church and the nature of the Holy Trinity as well as ecclesiastical consequences of the selected moments from the first centuries of Christianity. As far as perspectives for the future are concerned, the creation of cultural patriarchates is suggested, which would allow for decentralization and lead to greater sensitivity of the Church and her teaching to local contexts.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 2; 59-70
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Joseph Ratzinger’s Proposal to Decentralise the Ecclesial Structures in the Context of Conciliar Debates on Lumen Gentium
    Autorzy:
    Wąsek, Damian
    Gilski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328358.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    patriarchat
    kolegialność
    prymat papieski
    Sobór Watykański II
    Joseph Ratzinger
    Benedykt XVI
    patriarchy
    collegiality
    papal primacy
    Second Vatican Council
    Benedict XVI
    Opis:
    Celem artykułu jest ukazanie propozycji Ratzingera zawartej w jego książce Das neue Volk Gottes odnośnie do decentralizacji struktur eklezjalnych w kontekście soborowych debat nad Lumen gentium. Chodzi o odpowiedź na pytania: W jakiej mierze twórczość Ratzingera wpisywała się w sposób myślenia teologów i biskupów na Vaticanum II? Na ile pomysły niemieckiego profesora stanowiły jego oryginalny, bądź odosobniony, głos, a w jakim wymiarze były kompatybilne z innymi poglądami reformatorskimi w ówczesnej refleksji teologicznej? Artykuł składa się z trzech części: pierwsza referuje soborowe dyskusje nad tymi fragmentami Lumen gentium, które podejmują problematykę relacji między kolegium biskupów a papieżem, druga prezentuje propozycje Ratzingera odnośnie do decentralizacji struktur kościelnych, trzecia ma charakter oceniający i ukazuje późniejszego papieża nie tyle jako nowatora, co zwolennika rozwiązania kompromisowego.
    The purpose of this article is to show Ratzinger’s proposal, contained in his book Das neue Volk Gottes, regarding the decentralisation of ecclesial structures in the context of the conciliar debates on Lumen gentium. The aim is to answer the questions: To what extent did Ratzinger’s work fit into the thinking of theologians and bishops at Vatican II? To what extent did the German professor’s ideas represent his original, or isolated, voice, and to what extent were they compatible with other reformist views in theological reflection at the time? The article consists of three parts: the first part refers to the conciliar discussions on those passages of Lumen gentium which deal with the relationship between the college of bishops and the pope; the second presents Ratzinger’s proposals for the decentralisation of ecclesiastical structures; the third part is evaluative and shows the later pope not so much as an innovator, but as a proponent of a compromise solution.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 109-127
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół rzymski i pierwszeństwo jego biskupa w eklezjologii ks. Mikołaja Afanasjewa
    The Church of Rome and the primacy of its bishop in Fr. Nicholas Afanasiev’s ecclesiology
    Autorzy:
    Kuźma, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/594985.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    prymat w Kościele, biskup Rzymu, eklezjologia eucharystyczna, eklezjologia uniwersalistyczna
    primacy in the Church, bishop of Rome, Eucharistic ecclesiology, universal ecclesiology
    Opis:
    Fr. Nicholas Afanasiev was one the most significant Orthodox theologians of the 20th century in the field of ecclesiology. He developed and justified the concept of Eucharistic ecclesiology; and, in a certain way, contrasted it with universal ecclesiology. On the basis of both ecclesiologies, he raised the question of primacy in the Church. Based on Eucharistic ecclesiology, he emphasized the equality of the bishops of particular local churches in their office. However, the equality of bishops is not at odds with the fact that certain Churches enjoyed greater authority than others. In the apostolic period, the Church of Jerusalem possessed the most authority; however, starting in the 2nd century, the Church of Rome took its place. Fr. Nicholas Afanasiev believed that the development of universal ecclesiology, mainly thanks to St. Cyprian of Carthage, contributed to fact that the authority of the Church of Rome in the person of its bishop achieved legal status. In this manner, Roman bishops began to acknowledge themselves as leaders of the entire universal Church. Afanasiev emphasizes that the Orthodox Church has always accepted the primacy of the Church and Bishop of Rome on the basis of Eucharistic ecclesiology,however it cannot accept its jurisdictional character of universal primacy on the basis of universal ecclesiology.
    Ks. Mikołaj Afanasjew jest jednym z najbardziej znaczących teologów prawosławnych XX w. w dziedzinie eklezjologii. Rozwinął i uzasadnił koncepcję eklezjologii eucharystycznej, w pewien sposób przeciwstawiając ją eklezjologii uniwersalistycznej. Na bazie tych obu eklezjologii poruszył problem prymatu w Kościele. Wychodząc z założeń eklezjologii eucharystycznej, podkreślał równość biskupów poszczególnych lokalnych Kościołów w ich posłudze. Równość biskupów jednak nie jest w sprzeczności z tym, że niektóre Kościoły cieszyły się większym autorytetem od pozostałych. W okresie apostolskim Kościołem, który posiadał największy autorytet, był Kościół jerozolimski, natomiastod II w. stał się Kościół rzymski. Rozwój eklezjologii uniwersalistycznej, przede wszystkim za sprawą św. Cypriana z Kartaginy, jak uważa ks. M. Afanasjew, przyczynił się to tego, że autorytet Kościoła rzymskiego w osobie jego biskupa zyskał wymiar prawny. W ten sposób biskupi rzymscy zaczęli się uważać za zwierzchników całego Kościoła powszechnego. Afanasjew podkreśla, że Kościół prawosławny na bazie eklezjologii eucharystycznej zawsze akceptował pierwszeństwo Kościoła i biskupa rzymskiego, natomiast nie może przyjąć jego prymatu o charakterze jurydycznym na bazie eklezjologii uniwersalistycznej. 
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2018, 18; 161-184
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metamorfoza czy transformacja doktryny Kościoła w nauczaniu Franciszka?
    Metamorphosis or Transformation of Church Doctrine in Francis’ Teaching?
    Autorzy:
    Krzesik, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430774.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    papież Franciszek
    pluralizm religijny
    teologia ludu
    Kościół
    synodalność
    prymat
    ekologia
    Pope Francis
    religious pluralism
    theology of the people
    Church
    synodality
    primacy
    ecology
    Opis:
    Od pierwszych dni pontyfikatu papieża Franciszka katolicy na całym świecie usiłują zrozumieć intencje, które przyświecają następcy Piotra, kiedy zabiera głos w istotnych dla nauczania Kościoła kwestiach. U wielu katolików niektóre elementy nauczania Franciszka rodzą niepokój, u innych zdziwienie, a jeszcze inni entuzjastycznie je aprobują. Tekst jest próbą analizy niektórych elementów nauczania Franciszka i genetycznego pochodzenia głoszonych treści, które implikują niewierność przyjętemu nauczaniu Magisterium. Wśród analizowanych tematów są podejmowane przez papieża zagadnienia: rozumienie Kościoła, prymat Piotra, małżeństwo katolickie, dialog międzyreligijny, ekologia. Autor poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy papież odczytuje znaki czasu i dostosowuje nauczanie Kościoła do mentalności i realiów życia współczesnego człowieka, czy też dokonuje przewrotu, który może przynieść trudne do przewidzenia konsekwencje.
    From the first days of Pope Francis’ pontificate, Catholics around the world have been trying to understand the intentions of the Successor of Peter when he speaks on issues important to the teaching of the Church. For many Catholics, some elements of Francis’ teaching are disturbing, others are surprised, and still others enthusiastically endorse them. This text is an attempt to analyze some elements of Francis’ teaching and the genetic origin of the proclaimed content, which imply an infidelity to the accepted teaching of the Magisterium. The topics analyzed include the following issues raised by the Pope: understanding of the Church and the primacy of Peter, Catholic marriage, interreligious dialogue, and ecology. The author is looking for an answer to the question of whether the Pope reads the signs of the times and adjusts the teaching of the Church to the mentality and realities of modern life, or whether he is staging a coup that may bring consequences that are difficult to predict.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2022, 26, 2; 159-179
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hierarchiczna struktura Kościoła w ujęciu Kardynała Stanisława Nagyego
    The Hierarchical Structure of the Church in the Reflection of Cardinal Stanisław Nagy
    Autorzy:
    Kałuża, Krystian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343145.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Stanisław Nagy
    hierarchiczna struktura Kościoła
    apostolat
    sukcesja apostolska
    prymat papieski
    the hierarchical structure of the Church
    apostolic ministry
    apostolic succession
    papal primacy
    Opis:
    Zagadnienie hierarchicznej struktury Kościoła stanowiło jedno z głównych zainteresowań naukowych Kardynała Stanisława Nagyego SCJ (1921-2013). W artykule podjęto próbę systematycznego i jednocześnie krytycznego dowartościowania jego badań w tym zakresie. Całość składa się z następujących elementów: najpierw nakreślono kontekst historyczno-teologiczny myśli kardynała; w kolejnym kroku ukazano metodę, którą się posługiwał, pojęcie Kościoła, które zakładał oraz  nakreślono problematykę genezy Kościoła. Kolejne zagadnienia dotyczą bezpośrednio hierarchicznej struktury Kościoła. Są to: apostolat, sukcesja i prymat. W ostatniej części przedłożenia postawiono pytanie o znaczenie hierarchii kościelnej w życiu Kościoła oraz stosunek kapłaństwa urzędowego do kapłaństwa ogólnego wszystkich wiernych.
    The issue of hierarchical structure of the Church was one of the main academic interests of Cardinal Stanisław Nagy SCJ. The article attempts a systematic and at the same time critical evaluation of his research in this field. The paper adopts the following structure: first, the historical and theological context of Nagy’s reflection has been presented; then method he used, the concept of the Church he assumed and the problem of the Church’s genesis have been pointed out. Three further themes are directly related to the hierarchical structure of the Church: apostolate, succession and papal primacy. Finally, the question of the importance of the ecclesiastical hierarchy in the life of the Church and the relationship of the hierarchical priesthood to the universal priesthood of all believers has been posed.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 9; 45-64
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święty Paweł Apostoł i prymat św. Piotra
    Paul the Apostle and the Primacy of Saint Peter
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40024066.pdf
    Data publikacji:
    2023-10-15
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    św. Paweł
    św. Piotr
    Rzym
    Dwunastu
    prymat Piotrowy
    jedność Kościoła
    Paul
    Peter
    Rome
    the Twelve
    primacy of Saint Peter
    unity of the Church
    Opis:
    W ramach teologii prymatu Piotrowego na ogół pomija się, co na jego temat wynika z postawy i nauczania św. Pawła Apostoła. Zagadnienie wydaje się ważne, ponieważ jest wyraźnie obecne w Nowym Testamencie. Chodzi o to, by przez pogłębione studium włączyć je do całości zagadnień dotyczących pierwotnego rozumienia prymatu Piotrowego oraz traktowania go w pierwotnym Kościele. Święty Paweł na pewno wciąż stanowi brakujące ogniwo w uzasadnianiu prymatu św. Piotra oraz może służyć za wzór jego praktycznej afirmacji. Prezentowany artykuł stanowi próbę zwrócenia uwagi na to zagadnienie i potrzebę dokonania uzupełnień w teologii prymatu Piotrowego.
    Within the frames of theology of the Primacy of Saint Peter the testimony concerning this issue which Paul the Apostle provides through his attitude and teachings is generally disregarded. The question, however, is quite significant since it is clearly present in the New Testament. The point is, that through the profound study this issue should be included among the subjects concerning the original understanding of the primacy of Saint Peter and his status in the early Church. Certainly, Saint Paul still constitutes a decisive argument in the discussion concerning the primacy of Saint Peter and may serve as an example of its practical affirmation. This paper constitutes an attempt to draw the attention to this issue and to the need for certain supplementation in the theology of the primacy of Saint Peter.
    Źródło:
    Sympozjum; 2023, 1(44); 69-88
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postkultura - obszar działań i badań pedagogicznych. Zarys problematyki
    Autorzy:
    Górniewicz, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36451038.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-18
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    Postkultura
    postmodernizm
    źródła nominalne i formalne kultury współczesnej
    pedagogika kultury i postkultury
    prymat nowości
    media w postkulturze
    kod kulturowy
    upadek wartości i autorytetów
    Opis:
    W artykule analizuję nowe trendy w rozwoju kultury. Nie mają one własnej nazwy stąd pojawił się termin postkultura jako oznaczenie schyłkowej formy kultury współczesnej. Omawiam źródła postkultury, jej przejawy i konsekwencje dla człowieka, czyli: upadek autorytetu, wartości religijnych, wartości moralnych i pozbawiania się korzeni kulturowych. Współczesny człowiek karmi swój umysł treściami mediów elektronicznych i społecznościowych
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2022, XIII(2 (39)); 9-26
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Istota eklezjologii pierwszego tysiąclecia w ujęciu prawosławnym i rzymskokatolickim w świetle dokumentu: „Synodalność i prymat w pierwszym Tysiącleciu: Ku wspólnemu rozumieniu w służbie jedności Kościoła”, Chieti 2016
    The essence of the ecclesiology of the first millennium in the Orthodox and Roman Catholic perspective in light of: Synodality and primacy during the first millennium: towards a common understading in service to the unity of the church, Chieti 2016
    Autorzy:
    Kuźma, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1917278.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-27
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Catholic-Orthodox dialogue
    ecumenism
    Chieti Document
    synodality and primacy in the Church
    dialog katolicko-prawosławny
    ekumenizm
    dokument z Chieti
    synodalność i prymat w Kościele
    Opis:
    Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej przedstawione zostały rezultaty osiągnięć dialogu katolicko-prawosławnego, który rozpoczął się w 1982 r. Drugą część stanowi tłumaczenie na j. polski dokumentu, który został przyjęty na 14-tej sesji plenarnej dialogu katolicko-prawosławnego w Chieti w 2016 r. Pierwsza faza dialogu, która przebiegała w latach 1982-2000 poruszała zagadnienia, które w swojej istocie zarówno dla Kościoła prawosławnego jak też dla Kościoła rzymskokatolickiego są wspólne i w wielu punktach zbieżne. Począwszy od 2006 r. Komisja zajęła się tematem zależności synodalności i prymatu w Kościele. Dokument z Chieti porusza zagadnienie rozumienia prymatu w pierwszym tysiącleciu niepodzielonego Kościoła. Historia tego okresu, jak wskazują autorzy dokumentu powinna stanowić punkt odniesienia względem szukania dróg jedności Kościoła w przyszłości.
    This article consists of two parts. The first part presents the achievements of the Catholic-Orthodox dialogue which commenced in 1982. The second part contains a Polish translation of a document which was adopted at the 14th plenary session of the Catholic-Orthodox dialogue in Chieti in 2016. The first phase of the dialogue, which took place between 1982-2000, raised issues which are in essence common for both the Orthodox Church and Roman Catholic Church and in many aspects convergent. Starting in 2006, the Commission addressed the relations of synodality and primacy in the Church. The Chieti Document addresses the question of understanding primacy in the first millennium of the undivided Church. As the authors of this document point out, the history of this period should serve as a benchmark in the quest for Church unity in the future.
    Źródło:
    ELPIS; 2019, 21; 109-120
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne kanony na temat Biskupa Rzymskiego: łacińskie i wschodnie. Porównanie oraz ich źródła
    Modern canons relating to the Bishop of Rome: Latin and Eastern. Comparison and their sources
    Autorzy:
    Rozkrut, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11331841.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    the Bishop of Rome
    the College of Bishops
    the Latin Code
    the Eastern Code
    Primacy
    Biskup Rzymski
    Kolegium Biskupów
    kodeks łaciński
    kodeks wschodni
    prymat
    Opis:
    Osoba oraz urząd Biskupa Rzymskiego – najwyższy i najważniejszy w całym Kościele, nieporównywalny z żadnym innym urzędem, czy to w samym Kościele, czy też w społeczności świeckiej, trwający nieprzerwanie przez wieki oraz tysiąclecia i jednocześnie pozostający niezmiennym i ciągle z pietyzmem odkrywanym – to problematyka i tematyka niezmiernie bogata, ważna i złożona. To również przedmiot wielowiekowej i dogłębnej analizy teologiczno-prawnej, który doczekał się wielu interesujących monografii oraz innych szczegółowych studiów, w tym ważnych sympozjów naukowych, ale również publikacji zawierających osobiste odniesienia do konkretnych papieży. Artykuł poddaje analizie współczesne kanony na temat Biskupa Rzymskiego, to jest kanony zawarte w kodeksach prawa kanonicznego promulgowanych przez papieża Jana Pawła II, czyli w kodeksie łacińskim z roku 1983 oraz w kodeksie wschodnim z roku 1990. Prezentowana wypowiedź to jedynie zarysowanie bardzo bogatej problematyki, z którą wiąże się między innymi szczegółowe studium oraz analiza syntetycznie wskazanych źródeł kanonów łacińskich oraz wschodnich dotyczących osoby oraz urzędu Biskupa Rzymskiego. Setna rocznica urodzin św. Jana Pawła II, który w szczególności Kościołowi w Polsce, który w szczególności Kościołowi w Polsce przybliżył osobę oraz urząd Biskupa Rzymskiego swoim długim oraz bogatym pontyfikatem, zachęca do ciągłej analizy tego wyjątkowego urzędu.
    The Person and the Office of the Bishop of Rome that is the highest and the most important office within the entire Church and that cannot be compared to any other office both in the Church itself and the secular community, that has lasted continuously for centuries and millennia and that has remained unchanged at the same time and has constantly been discovered with reverence, constitutes exquisitely rich, important, and complex issue and thematics. It is not only an incisive look and theological and legal analysis or historic and even political analysis that have been depicted in a number of interesting monographies and other detailed studies, including important scientific symposia, but also publications containing personal references to individual popes. The article is aimed at analysing current canons concerning the Bishop of Rome, i.e. canons included in the codes of canon law promulgated by Pope John Paul II, it means the Latin Code of 1983 and Eastern Code of 1990. The presented statement is only a depiction of a very rich issue, which inter alia involves a detailed study and analysis of only synthetically indicated sources of Latin canons and Eastern cannons concerning the Person and the Office of the Bishop of Rome. Anniversary of one hundred years of birth of St. John Paul II, who made the Person and the Office of the Bishop of Rome much closer to the Church in Poland especially by his long and rich pontiff, encourages to a continuous analysis of this extraordinary office.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2020, 16, 1; 39-58
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia prymatu w myśli eklezjologiczno-ekumenicznej kardynała Stanisława Nagyego
    The Theology of Primacy in Eclessiological and Ecumenical Thought of Cardinal Stanisław Nagy
    Autorzy:
    Żmudziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036335.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół
    św. Piotr
    prymat
    sukcesja
    Biskup Rzymu
    Jan Paweł II
    eklezjologia
    ekumenizm
    Church
    St. Peter
    primacy
    succession
    Bishop of Rome
    John Paul II
    ecclesiology
    ecumenism
    Opis:
    Artykuł ukazuje w szerokim kontekście poglądów eklezjologicznych i ekumenicznych problem prymatu Biskupa Rzymu w dorobku Kardynała S. Nagyego. Sobór Watykański II miał wpływ na przemiany w przedmiocie badań dotyczących Kościoła: od eklezjologii apologetycznej do fundamentalnej. Najważniejsza funkcja w Kościele katolickim została ukazana w klasycznej argumentacji via primatus, jako argument jego wiarygodności oraz w dialogu ekumenicznym, a także w aspekcie prakseologicznym w pontyfikacie Jana Pawła II. Poglądy Profesora początkowo podkreślały instytucjonalne i historyczne aspekty prymatu, jednak wraz z rozwojem posoborowej eklezjologii akcentowały teologiczną stronę, ukazując tę misję w historiozbawczej wizji Kościoła.
    The article presents the achievements of Cardinal Stanisław Nagy in the field of ecclesiology, including the ecumenical context. The main problem is the primacy of the Bishop of Rome as the supreme office in the Catholic Church. The article presents the apologetic argumentation concerning the truthfulness of the Church, called via primatus. It describes the ministry of primacy as the function of St. Peter the Apostle and his successors, conferred upon him by Jesus Christ with the purpose to ensure the unity and permanence of the Church. The article also addresses the problem of ecumenical quest, for which the person of the pope is the most difficult obstacle in the process of unifying Christianity. The last part of the article presents the praxeological aspect of the ministry of primacy in the pontificate of John Paul II.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 9; 91-106
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Papal primacy as the main problem of ecumenism in theological reflections of Joseph Ratzinger
    Der päpstliche Primat als Grundproblem der Ökumene in der theologischen Reflexion Joseph Ratzingers
    Autorzy:
    Biniek, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595041.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    prymat papieski, urząd Piotrowy, dialog ekumeniczny, sukcesja apostolska, reforma papiestwa, Joseph Ratzinger
    papal primacy, office of Peter, ecumenical dialogue, apostolic succession, reform of papacy, Joseph Ratzinger
    Opis:
    Prymat papieski stanowi bez wątpienia ważny problem ekumeniczny. Według J. Ratzingera jest on jednak nie tylko główną trudnością, ale też podstawowym warunkiem umożliwiającym dążenie do przywrócenia widzialnej jedności Kościoła. Poniższy artykuł przedstawia jego refleksje na temat urzędu Piotrowego w kontekście dialogu ekumenicznego, jak również jego propozycje dotyczące reformy instytucji prymatu w ekumenicznej perspektywie. W pierwszej części przedstawiono dwa typy kościelnego rozłamu, które tworzą odmienne punkty wyjścia dla ekumenicznej dyskusji na temat urzędu papieskiego. Druga część omawia wypowiedzi Ratzingera dotyczące prymatu w kontekście dialogu katolicko-prawosławnego. Szczególną rolę odgrywa tu „Propozycja z Graz”, w której opowiada się on za zjednoczeniem w oparciu o teologię i praktykę rzymskiego prymatu w pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa. W trzeciej części przedstawiono przemyślenia Ratzingera na temat dialogu katolicko-protestanckiego. Ze względu na charakteryzującą protestantyzm różnorodność oraz reprezentowaną przez wywodzące się z reformacji denominacje odmienną wizję Kościoła dialog ten koncentruje się najpierw na wyjaśnieniu podstawowych zagadnień eklezjologicznych (sukcesja apostolska, rozumienie urzędu kościelnego), bez którego niemożliwa jest skuteczna dyskusja na temat urzędu Piotrowego. Ostatnia część prezentuje najważniejsze motywy teologii prymatu w ujęciu Ratzingera oraz wynikające z nich ekumenicznie istotne propozycje dotyczące odnowy papiestwa. Są to np.: postulat utworzenia nowych patriarchatów, idea communio-prymatu oraz refleksje dotyczące jego martyrologicznego charakteru. Ratzinger nie formułuje co prawda gotowego ekumenicznego rozwiązania problemu prymatu, definiuje jednak teologiczne podstawy dla dalszego dialogu na ten temat.
    Papal primacy is without a doubt an important ecumenical problem. According to J. Ratzinger it is, however, not only the main difficulty, but also the basic condition for a possibility of the unification of the Church. The article presents his reflections on the office of Peter in the context of ecumenical dialogues and his proposals for the reform of the papacy as well. The first part describes two types of Church schism, which create different starting points for the ecumenical discussion on the papal authority. The second part discussesthe primacy in the context of the Catholic-Orthodox dialogue. The proposal of Graz play here a special role, where Ratzinger is in favour of unification on the basis of theology and practice of the primacy in the first millennium. In the third part is presented Ratzingers thoughts on Catholic-Protestant dialogue. Due to the different vision of the Church that the Protestantism represents, the dialogue focuses on explaining of fundamental ecclesiological issues (apostolic succession, office in the Church) as a condition for the discussion on the office of Peter. The last part presents the most important themes of Ratzingers theology ofthe primacy and his proposals for its renewal that are relevant for ecumenism. These are for example: the postulate to create new patriarchates, the idea of the communio-primacy and reflections on its martyrologic character. Ratzinger doesn’t formulate any finished ecumenical solutions to the problem of the primacy, but he defines the theological basis for the further dialogue on this topic. 
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2018, 18; 69-88
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat papieski w służbie jedności Kościoła – perspektywa teologii luterańskiej
    Autorzy:
    Hintz, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041173.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Papst
    Papsttum
    päpstliches Primat
    Ökumenismus
    Protestantismus
    lutherische Theologie
    ökumenische Pentarchie
    Pope
    Papacy
    Papal Primacy
    Ecumenism
    Lutheranism
    Ecumenical Pentarchie
    papież
    papiestwo
    prymat papieski
    ekumenizm
    luteranizm
    ekumeniczna pentarchia
    Opis:
    Der Artikel versucht zu skizzieren einen akzeptabel für lutherischen Theologie Model des Dienstes von Papst für die Einheit der gesamten, geteilten Christentum. Zunächst wird die Problematik des Papstverständnis im Protestantismus des 16. Jh. besprochen. Schwerpunkt dieser Analyse liegt an Schriften von Reformator Dr. Martin Luther. In zweiten Abschnitt wird die Beziehung des polnischen Protestantismus zum Papsttum erörtern. Der Verfasser konstruiert auf den Basis des lutherischen Model der Einheit der Kirche bekannt als „Einheit in versöhnter Verschiedenheit” den Vorschlag für die Rolle des Papst in ökumenischen Dialog. Der Papst als primus inter pares könnte den Botschafter den ganzen Christentum werden. Der Artikel schlägt das Model der ökumenischen Pentarchie vor. Die 5. größten Traditionen des heutigen Christentums: Römischer Katholizismus, Orthodoxer Christentum, Östliche Pre-Chalcedonische Kirchen, Anglikanismus und lutherischen Protestantismus könnte in dieser informellen Einheit unter Ehrenleitung des Bischof von Rom gemeinsames Zeugnis geben. Das Model der ökumenischen Pentarchie bedeutet keine institutionelle Unterordnung der verschiedenen Konfessionen unter dem Papsttum.
    The article tries to find a possible model of the role of the papal office in the ecumenical dialogue. First, the paper reconstructs the opinions about the pope and his office issued by the Evangelical Church in the 16th  century, especially in the theology by Reformer Martin Luther. In the second step, there is an analysis of the ‘pope’ understanding presented by the modern Polish Lutheran theology. According to the applied method of “unity in n reconciled diversity” it seems that the pope, as a head of the Roman Catholic Church could be understood as primus inter pares. The article develops the possible consequence of this papal duty in the vision of the ecumenical Pentarchie. It would be an ecumenical collaboration between the 5 biggest traditions of the modern Christianity: Roman Catholicism, Orthodoxy, Eastern Pre-Chalcedonian Churches, Anglicanism and Lutheran Protestantism. This model does not mean a way to the institutional primacy of the Bishop of Rome.
    Der Artikel versucht, ein für lutherische Theologie akzeptables Model zu skizzieren, für den Dienst des Papstes für die Einheit des gesamten, geteilten Christentums. Zunächst wird die Problematik des Papstverständnisses im Protestantismus des 16. Jh. besprochen. Schwerpunkt dieser Analyse liegt an Schriften von Reformator Dr. Martin Luther. Im zweiten Abschnitt wird die Beziehung des polnischen Protestantismus zum Papsttum erörtert. Der Verfasser konstruiert auf der Basis des lutherischen Models der Einheit der Kirche bekannt als „Einheit in versöhnter Verschiedenheit” den Vorschlag für die Rolle des Papst im ökumenischen Dialog. Der Papst als primus inter pares könnte der Botschafter des ganzen Christentums werden. Der Artikel schlägt das Model der ökumenischen Pentarchie vor. Die 5 größten Traditionen des heutigen Christentums: Römischer Katholizismus, Orthodoxer Christentum, Östliche Prä-Chalcedonische Kirchen, Anglikanismus und lutherischen Protestantismus könnten in dieser informellen Einheit unter Ehrenleitung des Bischof von Rom gemeinsames Zeugnis geben. Das Model der ökumenischen Pentarchie bedeutet keine institutionelle Unterordnung der verschiedenen Konfessionen unter das Papsttum.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 123-144
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat biskupa Rzymu w perspektywie prawosławnej. Ekumeniczne nadzieje
    Autorzy:
    Glaeser, Zygfryd
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041178.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Primat
    Bischof von Rom
    Kirche
    Konziliarität
    Orthodoxie
    Dialog
    Ökumenismus
    Primacy
    Bishop of Rome
    Church
    conciliarity
    Orthodoxy
    dialogue
    ecumenism
    prymat
    biskup Rzymu
    Kościół
    soborowość
    prawosławie
    dialog
    ekumenizm
    Opis:
    Jednym z istotnych problemów w relacjach rzymskokatolicko-prawosławnych jest różnica w interpretacji aktualnych form sprawowania prymacjalnej roli w Kościele przez biskupa Rzymu. Współczesne badania nad istotą i sposobem wypełniania posługi na rzecz powszechnej jedności Kościoła nabierają nowego dynamizmu po publikacji „ekumenicznej encykliki” Jana Pawła II Ut unum sint. Papież zwrócił się do pasterzy i teologów z prośbą o nawiązanie z nim „braterskiego i cierpliwego dialogu” (zob. US 95-96), aby wspólnie poszukiwać „takich form sprawowania owego urzędu, w którym możliwe będzie realizowanie przez jednych i drugich posługi miłości” (US 95). W oparciu o wyniki badań historycznych, współcześni teologowie prawosławni wyrażają przekonanie, że idea prymatu rzymskiego była zawsze obecna w teologicznej świadomości chrześcijańskiego Wschodu. Kościoły wschodnie nie negują prymatu czci przysługującego papieżowi jako biskupowi Rzymu oraz jako pierwszemu biskupowi całego Kościoła. Uznając prymat stolicy rzymskiej za bezsporny fakt historyczny, teologowie prawosławni widzą zasadniczy problem w określeniu jego natury. Nie akceptują prymatu w sensie jurysdykcyjnym.
    One of the essential problems in the relationship between Catholic-Orthodox churches is the difference in the interpretation of the current forms of the primacy in the Church of the Bishop of Rome. Contemporary studies on the essence and on the method of accomplishing this service on behalf of the universal Church’s unity assumed new dynamics after the publication of the ecumenical encyclical letter of John Paul II – Ut unum sint. The Pope addressed and requested the pastors and theologians to establish with him a “patient and fraternal dialogue” (see US 95-96), for both parties to strive to achieve “the forms in which this ministry may accomplish a service of love recognized by all concerned” (US 95). The contemporary Orthodox theologians, based on the results of historical studies, are convinced that the idea of the Roman primacy has been always presented in the theological awareness of the Christian East. The Eastern Churches do not negate the primacy of the Pope, as the Bishop of Rome, and as the first bishop of the whole Church. Recognizing the primacy of the Holy See as an incontestable historical fact, the Orthodox theologians see the crucial problem in the determination of its nature. They do not accept the primacy in the juridical sense.
    Eines der wesentlichen Probleme im Verhältnis zwischen römischen Katholiken und Orthodoxen ist der Unterschied in der Interpretation der gegenwärtigen Formen der Ausübung von der primatialen Rolle des Bischofs von Rom. Die gegenwärtigen Untersuchungen über das Wesens und die Art und Weise der Ausübung des Dienstes zugunsten der allgemeinen Einheit der Kirche haben nach der Erscheinung der "ökumenischen Enzyklika" von Johannes Paul II. Ut unum sint einen neuen Auftrieb erhalten. Der Papst hat sich an die Hirten und Theologen mit der Bitte gewandt, mit ihm in einen "brüderlichen und geduldigen Dialog" einzutreten, um gemeinsam "solche Formen der Ausübung dieses Amtes zu suchen, in denen die Realisierung des Dienstes der Liebe durch die Einen und die Anderen möglich wird" (US 95). Anhand der historischen Untersuchungen, äußern heutige orthodoxe Theologen die Überzeugung, dass die Idee des römischen Primats schon immer im Bewusstsein des christlichen Ostens gegenwärtig war. Die östlichen Kirchen stellen das Ehrenprimat, das dem Papst als dem Bischof von Rom und dem ersten Bischof der gesamten Kirche gezollt wird, nicht in Frage. Indem sie den Primat des römischen Stuhls anerkennen, sehen sie das größte Problem in der Definition seiner Natur. Der Iurisdiktionsprimat wird von Ihnen nicht akzeptiert.     
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 161-184
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat według Josepha Ratzingera
    Autorzy:
    Góźdź, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041168.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Papst
    päpstlicher Primat
    petrinische Sukzession
    doktrinale Unfehlbarkeit
    Iurisdiktionsprimat
    Kollegalität in der Kirche
    Communio
    J. Ratzinger
    Abdankung des Papstes
    Nachfolge des Gekreuzigten
    Pope
    Pope’s primacy
    Petrine succession
    doctrinal infallibility
    jurisdictional primacy
    Collegiality of the Church
    communio
    papal renunciation
    following the Crucified
    papież
    prymat papieski
    sukcesja Piotrowa
    nieomylność doktrynalna
    prymat jurysdykcyjny
    kolegialność w Kościele
    abdykacja papieska
    naśladowanie Ukrzyżowanego
    Opis:
    Joseph Ratzinger ujmuje rzeczywistość prymatu papieskiego na płaszczyźnie Kościoła rozumianego jako communio, gdzie podstawową kategorią jest wzajemna relacja prymatu i kolegialności w Kościele. Dlatego jest on za prymatem jurysdykcyjnym, wykonywanym w sposób nie monarchistyczny, lecz kolegialny, gdzie papież jest głową kolegium biskupów. Wyraźnie wskazuje na pierwszeństwo Piotra w Nowym Testamencie i stąd rozwija myśl o sukcesji urzędu Piotrowego, wybierając via media między papalizmem a konciliaryzmem. Stąd też skupia się na personalnym charakterze prymatu, związanym z konkretna osobą. Ponadto artykuł rozważa relację urzędu i nieomylności doktrynalnej, a przy tym stawia hipotezę, czy po abdykacji Benedykta XVI zachował on jeszcze charyzmat nieomylności doktrynalnej (czy autentycznej prawowierności) i jak ma się ona do obecnego papieża Franciszka.
    Joseph Ratzinger discusses papal primacy in the Church, which is a communio based on the relationship between primacy and collegiality. Therefore, he supports jurisdictional primacy executed not in a monarchical way, but collegially, with the Pope as the head of the college of bishops. Joseph Ratzinger discusses the Petrine primacy in the New Testament, which he considers a starting point for a discussion about the succession of Peter’s office, choosing (via  media) between papalism and conciliarism. He, therefore, focuses on the personal aspect of primacy connected with a given person. Moreover, the article discusses the relationship between the papacy and doctrinal infallibility. It also poses the question whether after his renunciation Benedict XVI still retains the charism of doctrinal infallibility (or authentic orthodoxy) and how this refers to the current Pope Francis.
    Joseph Ratzinger zeigt die Wirklichkeit des päpstlichen Primats auf der Ebene der Kirche, verstanden als Communio, wo die grundlegende Kategorie die gegenseitige Relation des Primats und Kollegialität in der Kirche ist. Aus diesem Grund plädiert er für das Jurisdiktionsprimat, das jedoch nicht in einer monarchistischen, sondern einer kollegialen Art ausgeübt wird, wo der Papst als Haupt des Bischofskollegiums verstanden wird. Er verweist nachdrücklich auf die Vorrangstellung des Petrus im Neuen Testament und von da aus entfaltet er den Gedanken der Sukzession des päpstlichen Amtes, indem er den Mittelweg zwischen Papalismus und Konziliarismus wählt. Aus diesem Grund konzentriert er sich auf den personalen Charakter des Primats, verbunden mit einer konkreten Person. Außerdem wird im Artikel das Verhältnis zwischen dem Amt und der doktrinalen Unfehlbarkeit analysiert, wobei eine Hypothese bezüglich der Frage aufgestellt wird, ob Benedikt XVI. nach seinem Rücktritt das Charisma der Unfehlbarkeit beibehalten hat und wie das in Bezug auf den Papst Franziskus zu verstehen ist.  
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 67-80
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat Biskupa Rzymu jako posługa jedności
    The primacy of the Bishop of Rome as a service of unity
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148029.pdf
    Data publikacji:
    2019-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    prymat Biskupa Rzymu
    struktura prymacjalna Kościoła
    struktura kolegialna Kościoła
    jedność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    patriarchal structure of the Church
    collegial structure of the Church
    Opis:
    Problematyka prymatu Biskupa Rzymu należy do najważniejszych zagadnień poruszanych na płaszczyźnie ekumenicznej podczas prowadzonych dialogów Kościoła rzymskokatolickiego z innymi Kościołami i Wspólnotami eklezjalnymi. Należy go rozpatrywać odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa, którego podstawowym i fundamentalnym przymiotem jest jedność. Źródłem i wzorem jedności eklezjalnej jest komunia Osób w Trójcy Świętej. Podstawą jedności Kościoła jest wyznawanie tej samej wiary, celebrowanie tych samych sakramentów i uznanie komunii hierarchicznej. Na przestrzeni wieków można zaobserwować ciągłość w rozwoju doktryny o prymacie Biskupa Rzymu. Urząd Następcy Piotra należy do podstawowych struktur Kościoła. Kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa w jej permanentnej eklezjogenezie. Kościół rzymskokatolicki niezmiennie utrzymuje, że prymat Biskupa Rzymu jest darem Chrystusa dla Kościoła jako niezbędna posługa na rzecz jedności. Papieskie ministerium dobrze oddaje określenie Jana Pawła II – pierwszy pośród sług jedności. Struktura prymacjalna Kościoła nie przeciwstawia się jego strukturze kolegialnej. Istnieje między nimi pierwotna i zasadnicza harmonia.
    The subject of the primacy of the Bishop of Rome is one of important and up-to-date theological issues. It is particularly significant in the sphere of ecumenism. The primacy of Peter and his followers can be presented with reference to the mystery of the Church as a divine-human reality, whose basic quality is unity. The primacy of the Bishop of Rome by the will of Jesus Christ is a necessary service aimed at ecclesiastic unity. Fulfilling this aim requires that it is linked with an authority and a specific jurisdictional power. The patriarchal structure of the Church does not impede its collegial structure.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2019, 20; 339-350
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia i prakseologia prymatu w pontyfikacie Jana Pawła II
    Autorzy:
    Żmudziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041165.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Johannes Paul II.
    Kirche
    Primat
    Kollegialität
    Vaticanum II
    Amt
    John Paul II
    church
    primacy
    collegiality
    Vatican II
    office
    J 21
    15-19
    Piotr jako pasterz
    prymat Piotra Apostoła
    papiestwo
    Opis:
    Prymat Biskupa Rzymu jest określeniem najwyższego urzędu w Kościele. Polega on na wypełnianiu misji zleconej przez Chrystusa św. Piotrowi i jego następcom. Prawda o prymacie ma płaszczyznę teoretyczną, określoną dogmatycznie na Soborze Watykańskim I w 1870 roku. Ma również wymiar praktyczny, który zależny jest od poszczególnych papieży i konkretnego kontekstu historycznego. Charakterystyczną cechą pontyfikatu Jana Pawła II było wdrożenie w życie reform Soboru Watykańskiego II oraz przygotowanie Kościoła do Wielkiego Jubileuszu trzeciego tysiąclecia. Jan Paweł II realizował funkcję prymacjalną w zgodzie z tradycją Kościoła, uzasadniając ją biblijnym obrazem Piotra Apostoła oraz kontynuując linię swoich poprzedników - Jana XXIII i Pawła VI. Wiodącym elementem pontyfikatu była otwartość na świat, na człowieka i jego godność, czyli wrażliwość na znaki czasu. Priorytetem na płaszczyźnie eklezjalnej była troska o jedność wspólnoty na wszystkich płaszczyznach, włącznie z dziedziną ekumeniczną. Jan Paweł II realizował posługę prymacjalną jako Servus servorum Dei, w starożytnej formule - pierwszeństwo w miłości.
    The primacy of the Bishop of Rome is the term for the highest office in the Church. It consists in carrying out a mission appointed to St. Peter and his successors by Christ. The truth about the primacy is a theoretical plane, dogmatically defined at the I Vatican Council in 1870. It also has a practical dimension, which depends on the individual popes and the particular historical context. A characteristic feature of the pontificate of John Paul II was the implementation of the reforms of the II Vatican Council and the Church's preparation for the Great Jubilee of the third millennium. John Paul II realized the primacy function in accordance with the tradition of the Church, on the grounds of the biblical image of Peter the Apostle, and continuing the line of his predecessors - John XXIII and Paul VI. The leading element of his pontificate was the openness to the world, to man and his dignity, or sensitivity to the signs of the times. The priority at the level of ecclesial unity was a concern for the community at all levels, including the ecumenical field. John Paul II realized the primacy ministry as Servus servorum Dei, in the ancient formula - priority in love.
    Das Primat des Bischofs von Rom bezeichnet die Höchste Gewalt in der Kirche. Sie besteht in der Erfüllung der Mission, die von Petrus und seinen Nachfolgern von Christus gegeben wurde. Die Wahrheit über den Primat lässt sich auf einer theoretischen Ebene betrachten, die dogmatisch durch das I. Vatikanische Konzil im Jahre 1870 definiert wurde. Sie hat aber auch eine praktische Dimension, die von einzelnen Päpsten und einem konkreten historischen Kontext abhängt. Das charakteristische Merkmal des Pontifikats von Johannes Paul II. war die Umsetzung der Reformen des II. Vatikanischen Konzils sowie die Vorbereitung der Kirche auf das große Jubiläum des dritten Jahrtausends. Johannes Paul II hat seine primatiale Funktion gemäß der Tradition der Kirche ausgeübt, indem er auf das biblische Bild des Apostels Petrus verwies und die Linie seiner Vorgänger - Johannes XXIII. und Paul VI. weiter verfolgte. Das leitende Element seines Pontifikats war die Öffnung für die Welt, für den Menschen und seine Würde, also eine Sensibilität für die Zeichen der Zeit. Die Priorität auf der ekklesialen Ebene war die Sorge um die Einheit der Gemeinschaft auf allen Ebenen, inklusiv auf dem ökumenischen Bereich. Johannes Paul II übte den primatialen Dienst als Servus servorum Dei, was in einer altertümlichen Formel heißt: die Vorrangstellung in der Liebe
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 49-66
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Der Glaube und die dogmatischen Aussagen des I. Vaticanums über den päpstlichen Primat
    Autorzy:
    Greshake, Gisbert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041172.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Primat
    Petrusamt
    fides qua
    fides quae
    Einheit
    Dogmengeschichte
    I Vaticanum
    primacy
    office of Peter
    unity
    history of dogmas
    Vatican I
    Prymat
    urząd Piotrowy
    jedność
    historia dogmatów
    Vaticanum I
    Opis:
    Wobec tego, że urząd papieski w swoim od I Soboru Watykańskiego zdefiniowanym stanowi jeden z największych przeszkód dla jedności Kościołów chrześcijańskich, autor niniejszego artykułu próbuje na nowo zinterpretować wypowiedzi soborowe odnoszące się do tej problematyki. Dokonuje tego na tle teologii wiary, która zdecydowanie odnosi treść wiary (fides quae) do fides qua. W ten sposób pewne wypowiedzi dotyczące wiary, także odnoszące się do papieża, są relatywizowane, jednak nie w sensie ich eliminacji, ale w znaczeniu intensywnego odniesienia ich do centrum wiary biblijnej. W ten sposób zostaje otwarta "przestrzeń", dzieki której jest możliwe nadanie każdorazowo nowego kształtu urzędowi piotrowemu rozumianemu jako "służba jedności".
    As we know the idea of papacy defined during the First Vatican Council is one of the biggest problems for the unity of Christian Churches. The author of this article attempts to re-interpret the statements of the Council relating to this matter. It will be done against the background of the theology of faith that definitely relates the content of faith (fides quae) to the fides qua. In this way, certain statements regarding faith, also referring to the pope, are relativized, but not in the sense of elimination, but in the sense of their intense reference to the center of biblical faith. We have also the possibility to give every time a new shape of papacy, understood as a "ministry of unity".
    Angesichts dessen, dass das Amt des Papstes in seiner auf dem I. Vaticanum definierten Gestalt eines der größten Hindernisse für die Einheit der christlichen Kirchen ist, versucht der Beitrag eine Neuinterpretation der diesbezüglichen konziliaren Aussagen. Dies geschieht auf dem Hintergrund einer Glaubenstheologie, welche die Inhaltlichkeit des Glaubens (fides quae) dezidiert an die fides qua zurückbindet. Damit werden bestimmte Glaubensaussagen, auch die über den Papst, relativiert, und zwar nicht im Sinn einer Eliminierung, sondern einer intensiven Inbezugsetzung auf das Zentrum des biblischen Glaubens. Damit öffnet sich ein „Raum“, dem Petrusamt als „Dienst an der  Einheit“ jeweils neue konkrete Gestalt zu geben.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 107-122
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Papieska elekcja i posługa w dokumentach soboru we Florencji
    Autorzy:
    Medwid, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669659.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    council in Florence
    conciliarism
    election of the pope
    duties of the Bishop of Rome
    papal primacy
    Eugene IV
    sobór we Florencji
    koncyliaryzm
    wybór papieża
    obowiązki biskupa Rzymu
    prymat papieski
    Eugeniusz IV
    Opis:
    This article aims to answer the question how the Florentine council defined the election of the Pope, his competence and importance in the conductivity of the Church and how his function influenced on overcoming conciliarism. The council showed the leading role of the pope over the universal Church and identified specific tasks and priorities of the Bishop of Rome, and the procedures the election of the Pope. In case of vacancy of the Holy See, which arise in the course of the meeting the council, election of a new bishop of Rome is to take place where at that time shall debate fathers. Before entering the conclave electors take the oath to God and the Church. The Pope is the first and the highest shepherd of sheepfold of Christ and therefore he has to be a person caring for the salvation of all souls and the advantage of the whole Christian world. The Bishop of Rome has strongly profess and preserve the Catholic faith, according to the Apostolic Tradition, the councils common and holy fathers. The Pope has to be aware of his function and ready for the greatest sacrifices in the service of God and the faithful, and he has to take care of conducting and directing the path of salvation, the clergy and the Roman people, and he has to repair and remove anything that could be tainted with simony or concubine. He can’t follow the ties of kinship and shall be available for the faithful.
    Artykuł ma na celu odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób sobór florencki zdefiniował wybór papieża, jego kompetencje i znaczenie przewodnictwa Kościołowi oraz jak papieska funkcja wpłynęła na przezwyciężenie koncyliaryzmu. Sobór pokazał przewodnią rolę papieża nad Kościołem powszechnym i określił konkretne zadania i priorytety biskupa Rzymu oraz procedury jego wyboru. W przypadku wakatu w Stolicy Apostolskiej, który powstałby w trakcie obrad soborowych, wybór nowego biskupa Rzymu miał mieć miejsce tam, gdzie obradują ojcowie. Przed wejściem na konklawe elektorzy mieli złożyć przysięgę Bogu i Kościołowi. Papież jest pierwszym i najwyższym pasterzem owczarni Chrystusa i dlatego musi być osobą zatroskaną o zbawienie wszystkich dusz i o pożytek dla całego świata chrześcijańskiego. Biskup Rzymu ma zdecydowanie wyznawać i zachować wiarę katolicką, według tradycji apostolskiej, soborów powszechnych i świętych ojców. Papież musi być świadomy swojej funkcji i gotowy do największych poświęceń w służbie Bogu i wiernym. Ma także dbać o prowadzenie i kierowanie na drogę zbawienia duchowieństwa i ludu rzymskiego oraz musi naprawiać i usuwać wszystko, co może być skażone symonią lub konkubinatem. Papież nie może kierować się więzami pokrewieństwa, ma być dostępny dla wiernych.
    Źródło:
    Analecta Cracoviensia; 2016, 48
    2391-6842
    0209-0864
    Pojawia się w:
    Analecta Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wulgata Lowańska a Nowy Testament w przekładzie ks. Jakuba Wujka z roku 1593 Studium Mt 16, 13-20
    Autorzy:
    Nicko-Stępień, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/602705.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Jakub Wujek
    tłumaczenia Biblii
    Wulgata Lowańska
    reformacja
    prymat św. Piotra
    Ewangelia według św. Mateusza
    Bible translations
    Louvain edition of the Vulgate
    Protestant Reformation
    primacy of St Peter
    Gospel according to Matthew
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony wpływowi Wulgaty Lowańskiej na warsztat Jakuba Wujka – jednego z najbardziej znanych tłumaczy biblijnych XVI w. Zależność ta została ukazana na przykładzie perykopy o obietnicy prymatu św. Piotra z Mt 16, 13-20. Do tej pory w badaniach nad metodą tego jezuity z Wągrowca posługiwano się przypadkowymi wydaniami Wulgaty (różnymi od tych, z których tłumacz korzystał, a nawet współczesnymi), co prowadziło do błędnych wniosków na temat jego warsztatu. Niniejszy artykuł zawiera dokładnie te edycje, na których Wujek opierał swoją pracę. To doprowadziło do odkrycia, że noty marginalne umieszczane przez tłumacza przy tekstach nie były sporządzane przez niego, ale przepisywane z Wulgaty Lowańskiej.
    The article is devoted to the influence of the Louvain edition of the Vulgate on the workshop of Jakub Wujek, one of the most famous 16th-century translators of the Bible. This relationship is shown based on the example of the pericope concerning the promise of the primacy of St Peter from Matthew 16:13‒20. Until now, studies of the method of the Jesuit from Wągrowiec have availed themselves at random of various editions of the Vulgate (different from those used by the translator, including even modern translations), leading to erroneous conclusions about his workshop. The article comprises the exact editions on which Wujek based his work. This method enabled the discovery that the marginal notes added to the text by the translator were not compiled by him, but transcribed from the Louvain edition of the Vulgate.
    Źródło:
    Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2015, 59
    0029-8514
    Pojawia się w:
    Odrodzenie i Reformacja w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ku archeontologii martwego ciała. (Kontemplacyjne podejście do przeszłości)
    Autorzy:
    Domańska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/467619.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    ideologemy końców i nowych/innych początków
    kres historii a myślenie o przeszłości
    tworzenie potencjalności
    zwrot ontologiczny
    prymat pytań o byty i bycie (Sein) nad pytania o wiedzę
    archeologia heideggerowska/archeologia kontemplacyjna
    archeontolog
    Opis:
    Ewa Domańska Towards an Archeontology of the Dead body (A Contemplative Approach to the Past) Ewa Domaiiska distinguishes a distinct contemplative approach to the past which - unlike documentary, commemorative or 'oral evidence' approaches - undertakes, among other things, reflection on various aspects of the dead body's existence and functioning. She traces the facets of 'end-ism' in historical reflection, which is increasingly skeptical of the prospects of historiography characterised by anthropocentrism, ethnocentrism, eurocentrism and phallocentrism. Thus many scholars think that present-day historiography should first of all study historians - their motivations, sponsors and backgrounds. Those who want the Third Millennium to be a new beginning for historiography postulate that scholars should give more thought to death, the deceased and their corpses. Domaflska's claim is that in future-oriented human sciences questions concerning the past cannot be answered until we refer to ontology, to those thinkers who - like Martin Heidegger - study existence, death and the issue of being.
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2009, 18/19
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Piotr jako pasterz w J 21,15-19
    Autorzy:
    Karczewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041164.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Joh. 21
    15-19
    Petrus als Hirte
    Primat des Apostels Petrus
    Papsttum
    John 21:15-19
    Peter as Shepherd
    Primacy of the Apostle Peter
    Papacy
    J 21
    Piotr jako pasterz
    prymat Piotra Apostoła
    papiestwo
    Opis:
    Artykuł nosi tytuł Piotr jako pasterz w J 21,15-19. Główny cel opracowania stanowi ukazanie oryginalnych akcentów teologicznych dotyczących Piotra, zawartych we wskazanym fragmencie Ewangelii wg  św. Jana. Rozdział  21 to tekst uważany za późniejszy dodatek do całości tej ewangelii. W celu uzyskania wiarygodnych wniosków egzegetycznych konieczne jest zatem zwrócenie szczególnej uwagi na związane z tym tekstem kwestie redakcyjne. Fragment J 21,15-19 pomimo swojej pozornie prostej struktury  stawia także inne wyzwania. Należy do nich przede wszystkim zagadkowa zmienność stosowanej terminologii. W celu usunięcia wszelkich wątpliwości dotyczących jej właściwego doboru konieczne jest zwrócenie uwagi na możliwe warianty krytyczno-literackie. W J 21,15-19 Piotr jest przedstawiony jako pasterz. Funkcję tę otrzymuje od Zmartwychwstałego Jezusa. Owczarnia, którą ma paść pozostaje własnością Jezusa. J 21,18-19 wiąże posługę Piotra z perspektywą martyrologiczną. Tekst J 21,15-19 posiada także wyraźny potencjał ekumeniczny. Przekazanie władzy pasterskiej może być traktowane jak wydarzenie jednorazowe. Jednak kontekst historyczny dodania J 21 do reszty ewangelii wskazuje na jednoczący charakter posługi pasterza Piotra. Rodzi się pytanie: czy odczytanie tego tekstu w duchu ekumenicznym może ułatwić dialog na temat natury prymatu Biskupa Rzymu.
    The article is titled Peter as a shepherd in John 21:15-19. The main objective of development is to show the original theological emphasis on Peter the Apostle The main objective of development is to show the original theological emphasis on Peter the Apostle. Chapter 21 is a text considered to be a later addition to the Gospel of John. It is necessary to pay special attention to the related issues of editorial text. Despite its seemingly simple structure Jn 21:15-19 poses other challenges. One of them is a puzzling variation of terminology. It is therefore necessary to draw attention to possible variants of critical-literary ?assessment? of the biblical text. In Jn 21:15-19 Peter is presented as a shepherd. This particular mission gives him the Risen Jesus. The flock, which he has to feed, remains the property of Jesus. Jn 21:18-19 associated the ministry of Peter with his martyrdom. Text of Jn 21,15-19 has ecumenical significance. The delegation of pastoral authority can be treated as a one-off event. The historical context of  Jn 21  indicates the unifying character of the ministry of Peter the Apostle. Proper reading of the text can facilitate dialogue on the nature of the primacy of the Bishop of Rome.
    Das Hauptziel des Artikels besteht im Aufzeichnen der originellen theologischen Akzente der Gestalt des Petrus, enthalten im behandelten Fragment des Johannesevangeliums. Das 21. Kapitel wird heute für einen späteren Zusatz zum Text des Evangeliums gehalten. Um glaubwürdige exegetische Schlussfolgerungen erhalten zu können, muss man eine besondere Aufmerksamkeit auf die mit dem Text zusammenhängende redaktionelle Fragen richten. Trotz seiner auf den ersten Blick einfachen Struktur, ist das Fragment Joh 21, 15-19 eine Herausforderung. Dazu gehört vor allem eine rätselhafte Veränderung der verwendeten Terminologie. Um alle Unsicherheiten bezüglich der gewählten Terminologie ausräumen zu können, müssen verschiedene kritisch-literarische Varianten berücksichtigt werden. Petrus wird in Joh 21, 15-19 als Hirte dargestellt. Diese Funktion erhält er vom Auferstandenen. Die Herde, die von ihm geweidet werden soll, bleibt das Eigentum Jesu. Verse 18-19 verbinden den Dienst Petri mit der martyrologischen Perspektive. Der ganze Text Joh 21, 15-19 hat ein deutliches ökumenisches Potential. Die Übergabe der Hirtengewalt kann zwar als ein einmaliges Ereignis betrachtet werden. Doch der historische Kontext um die Hinzufügung des Kapitels 21 zum Rest des Evangeliums verweist deutlich auf den einheitsstiftenden Charakter des petrinischen Hirtendienstes. Es stellt sich die Frage, ob die Lektüre des Textes im ökumenischen Sinn den Dialog über das Wesen des Primats des Bischof von Rom erleichtern kann.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 31-48
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KOŚCIÓŁ JAKO ''MYSTERIUM LUNAE''. ŹRÓDŁO, KOMUNIA, PRAWDA
    CHURCH AS ''MISTERIUM LUNAE''. SOURCE, COMMUNION, TRUTH
    Autorzy:
    Szymik, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/489977.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    Kościół, komunia, eklezjologia, współuczestnictwo, braterstwo, chrześcijaństwo, demokracja, hierarchia, reforma, świętość, uniwersalizm, soteriologia, zbawienie, prymat Boga, wiara
    Church, communion, ecclesiology, co-participation, brotherhood, Christianity, democracy, hierarchy, reform, holiness, universalism, soteriology, salvation, primacy of God, faith
    Opis:
    Similarly as in the whole theology of J. Ratzinger/Benedict XVI, the primacy of God constitutes a starting point also in ecclesiology. And it is only through this hermeneutic key that we are able to properly read communio ecclesiology – the most characteristic and original element of Ratzinger’s teaching on the Church. Its deepest source is the communion of God and man, fulfilling itself to the richest extent in the Person of Jesus Christ – God-Man. Communio of the Church means co-participation with Christ; the Church is not ours, it belongs to God. We shall perceive the universality and holiness of the Church or Christian brotherhood from this perspective. The saving universalism of the Church does not depend on alleged openness of the community (flexibility, adaptability, susceptibility to change), yet it results from the God’s plan we all contribute to, not through “improving” church structures, according to our own and casual valuation, but through deepening our faith, conversion, confidence towards God’s presence inside the Church and surrender to Him.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2017, 24; 495-507
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawosławie wobec reformacji Lutra
    The Orthodox Church towards Luther’s Reformation
    Autorzy:
    Pańkowski, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040984.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Luther
    orthodoxe Kirche
    Westkirche
    der Leipziger Disput
    Primat
    Rechtfertigung
    Fegefeuer
    Ekklesiologie
    the Orthodox Church
    the Western Church
    the Leipzig dispute
    primacy
    justification
    purgatory
    ecclesiology
    Luter
    Kościół prawosławny
    Kościół zachodni
    dysputa lipska
    prymat
    usprawiedliwienie
    czyściec
    eklezjologia
    Opis:
    Rocznica 500lecia Reformacji dla Kościoła prawosławnego nie stanowi szczególnego powodu do radości, ponieważ stanowi kolejny podział w Kościele – powiedział metropolita Hilarion (Ałfiejew). Pomimo, że dotyczyła ona relacji Lutra i Kościoła zachodniego, jej odniesieniem stał się Kościół prawosławny, w którym Luter doszukiwał się pierwotnej nauki i eklezjologii. Dowodem tego był dysputa lipska, podczas której prymat, liturgikę, strukturę Kościoła, naukę o usprawiedliwieniu i czyśćcu Luter konfrontował z nauką Kościoła prawosławnego. Skoro Luter widział w prawosławiu osnowę dla swojej reformy, dlaczego nie zdecydował się na konwersję do Kościoła wschodniego? Karmires, podkreślając dużą znajomość prawosławia przez Lutra, twierdzi jednak, iż miała ona jedynie powierzchowny charakter, któremu brakował empirycznego poznania. Konkluduje ponadto, że Luter ani nie chciał, ani nie mógł przyjąć prawosławia ze względu na swoje przywiązanie do mentalności Kościoła zachodniego, a także teologii scholastycznej.
    ”The 500th anniversary of the Reformation for the Orthodox Church is not a special reason for joy, because that was another division in the Church” – Metropolitan Hilarion (Alfeyev) said. Although it concerned the relationship between Luther and the Western Church, its reference became the Orthodox Church, in which Luther sought primary teaching and ecclesiology. The proof of this was the Leipzig dispute, during which the primacy, liturgy, structure of the Church, the teaching of justification and purgatory, Luther confronted with the teaching of the Orthodox Church. If Luther saw in the Orthodox Church a framework for his reform, why did he not decide to convert to the Eastern Church? Karmires, emphasizing Luther's great knowledge of the Orthodox Church, claims, however, that it had only a superficial character, lacking empirical knowledge. He also concludes that Luther neither wanted nor accepted Orthodoxy because of his affection to the mentality of the Western Church and to scholastic theology as well.  
    Der 500. Jahrestag der Reformation ist für die orthodoxe Kirche kein besonderer Anlass zur Freude, da es die nächste Teilung der Kirche bedeutet – sagte der Metropolit Hilarion (Ałfiejew). Obwohl sie das Verhältnis zwischen Luther und der westlichen Kirche betrifft, wurde die orthodoxe Kirche zum Referenzpunkt, da Luther in ihr die ursprüngliche Lehre und Ekklesiologie gesucht hat. Der Beweis dafür ist der Leipziger Disput, in der Luther die Problematik des Primats, der Liturgie, der Kirchenstruktur sowie der Rechtfertigung und des Fegefeuers mit der Lehre der orthodoxen Kirche konfrontiert hat. Wenn Luther in der Orthodoxie einen Bezugspunkt für seine Reform gesehen hat, warum hat er nicht zur orthodoxen Kirche konvertiert? Karmires ist der Meinung, dass trotz der detaillierten Kenntnisse Luthers über die Orthodoxie, sein Verständnis oberflächlich war, ohne empirische Erfahrung. Er stellt fest, dass Luther weder die Orthodoxie annehmen wollte noch konnte wegen seiner Verbundenheit mit der Mentalität der westlichen Kirche und der scholastischen Theologie.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 83-91
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rdzeń w hebrajszczyźnie biblijnej. Próba ujęcia sensu i problem przekładu
    Roots in Biblical Hebrew. An Attempt to Assess their Significance and Problems of Translation
    Autorzy:
    Termińska, Kamilla
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057949.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-30
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    holizm semantyczny
    kontekstualna teoria znaczenia
    prymat zdania
    wizualizacja rdzenia
    metaforyzacja
    nielinearność czytania Tanachu
    semantic holism
    contextual theory of meaning
    primacy of the
    sentence
    visualisation of the root
    metaphorization
    nonlinearity of reading of the Tanach
    Opis:
    Akceptacja semantycznego prymatu zdania nie redukuje wyrazu do roli przez zdanie mu przypisanej. Kontekst zdaniowy nie tworzy sensu, lecz go umożliwia, synchronizując ze sobą, aktualizując i modyfikując znaczenia niesione przez generowane wprost z polisemantycznego rdzenia leksemy. Powiązane z rdzeniem wyrazy tworzą w Piśmie rozległą sieć, zachowując palimpsestową pamięć sensu swego rdzennego pochodzenia w kontekstach modyfikujących, a nawet diametralnie zmieniających, często w sposób metaforyczny, jego znaczenie. Wobec tego słowo w klasycznym języku Tanachu, chociaż nie może oderwać się od kontekstu wewnętrzzdaniowego, iskrzy się znaczeniami swego rdzenia, zbierając w sobie jednocześnie sensy wynikłe z umiejscowienia w owej sieci. Zjawisko to tworzy jeszcze jedną warstwę semantyczną Pisma, wspierając tezę o jego nielinearności.
    Acceptance of the idea of semantic primacy of the sentence does not reduce the word to the role assigned to it by the sentence. Sentential context does not create significance but makes it possible by synchronizing it with the context, and actualizing and modifying meanings carried by lexemes generated directly from a polysemantic root. Words bound by a root create in the Scripture an extensive network that retains a palimpsestic memory of the words’ root in contexts which modify, even change diametrically its meaning, often in a metaphorical way. As a result a word in the classical language of the Tanach – though it cannot detach itself from its intrasentential contexts – sparkles with its root’s meanings, simultaneously gathering within itself the meanings deriving from its place in the network. It is a phenomenon which creates one more semantic layer of the Scripture, supporting the thesis of its nonlinearity.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2022, 36, 1; 247-264
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Primat und Kollegialität
    Autorzy:
    Klausnitzer, Wolfgang
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041170.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Primat
    Kollegialität
    universal und/oder Ortskirche
    „munera” des Bischofs und des Papstes
    Communio
    Iurisdictio
    Dogmenentwicklung
    Primacy
    collegiality
    local and/or universal Church
    the office
    prymat
    kolegialność
    Kościół uniwersalny/lokalny
    munera biskupa i papieża
    communio
    iurisdictio
    rozwój dogmatów
    Opis:
    W artykule porównane są dwa modele kierowania Kościołem, które w Kościele katolickim co najmniej od Soboru Watykańskiego II stoją wobec siebie w pewnym napięciu. Model Communio strukturyzuje cały Kościół wychodząc od Kościoła lokalnego; Model Iurisdictio (bądź też hierarchiczny) wychodzi od prymatu jurysdykcyjnego biskupa Rzymu. Wraz z Walterem Kasperem autor artykułu opowiada się za syntezą Iurisdictio oraz Ordo, co pozostaje jeszcze zadaniem do wykonania na trzecie chrześcijańskie tysiąclecie. Tematem Ekskursu jest teoria eklezjologiczna Josepha Ratzingera, w ramach której w odniesieniu do relacji między papieżem a episkopatem można zaobserwować rozwój od podkreślania kolegialności w kierunku świadectwa pojedynczego biskupa.
    The article compares two models of church leadership that are in certain tension in the Catholic Church since the Second Vatican Council at least. The Model of "Communio" structures the whole church, starting from the local Church. The Model of "Iurisdictio" (hierarchical) comes out of the legal primacy of the Bishop of Rome. The author of this article, together with Walter Kasper, advocates the synthesis of Iurisdictio and Ordo, which remains the task to be performed in the third Christian millennium. The theme of the appendix is the ecclesiological theory of Joseph Ratzinger, in which we can observe the development from the emphasizing of collegiality in the direction of testimony of a single bishop in the relationship between the pope and the episcopate.
    Der Artikel vergleicht die zwei Modelle der Kirchenleitung, die in der Katholischen Kirche spätestens seit dem Vaticanum II mit konziliarer Autorität in Spannung zueinander stehen. Das Modell der Communio strukturiert die Gesamtkirche von der Ortskirche her; das Modell der Iurisdictio (oder der „Hierarchie“) geht vom Jurisdiktionsprimat des Bischofs von Rom aus. Der Verfasser plädiert mit Walter Kasper für eine Synthese von Iurisdictio und Ordo als eine noch zu leistende Aufgabe für das dritte christliche Jahrtausend. Ein Exkurs beschäftigt sich mit Joseph Ratzingers ekklesiologischer Theorie, in der im Blick auf das Verhältnis von Primat und Episkopat eine Entwicklung von der Betonung der   Kollegialität zum Zeugnis des Einzelbischofs festgestellt werden kann.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 81-106
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bóg w życiu człowieka w ujęciu Benedykta XVI
    God in a Mans Life as Seen by Benedict XVI
    Autorzy:
    Warzeszak, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1011700.pdf
    Data publikacji:
    2017-03-30
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Bóg życia
    prymat Boga
    Jezus nauczyciel życia
    Kościół środowiskiem życia
    chrzest źródłem życia
    życie wieczne
    God of life
    God's primacy
    Jesus the teacher of life
    Church as life environment
    baptism as the source of life
    eternal life
    Opis:
    The difference between the teachings of St. John Paul II and the teachings of Benedict XVI may be described thus: while the Polish Pope focused on the personal human dignity and thus attempted to restore in man the dignity of God's image, expiated with Christ's blood, Benedict XVI attempted to demonstrate God's priority in man's personal and social life. He very boldly opposed any contemporary trends which replace God with man, demonstrated the harmful consequences of such ideologies and sought God's primacy in a man's life. God deserves that central position, as He is the Creator of man, sustains man's life and actions, is close to man through Jesus Christ and through the Church, introduces man into the communion of life with Him and constitutes the ultimate fulfilment of human life. As such, the subject discussed appears to be an important element of the teachings of Benedict XVI, as well as an important part of every man's life.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 1; 6-37
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat Papieża
    Papal Primacy
    Autorzy:
    Klausnitzer, Wolfgang
    Kałuża, Krystian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040459.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    urząd papieski
    „posługa Piotra”
    prymat biskupa Rzymu
    rozwój dogmatów
    szkoły teologiczne
    perspektywa ekumeniczna odnośnie do prymatu
    Papal Office
    Peter's Ministry
    Primate of the Bishop of Rome
    Development of Dogmas
    Ecclesiological Schools
    Papal Office in Ecumenical Perspective
    Opis:
    Problematyka teologicznego uzasadnienia urzędu papieskiego obejmuje tradycyjnie trzy pytania: Czy Jezus w osobie Piotra założył urząd uniwersalnej jedności Kościoła (petrinitas)? Czy istnieje sukcesja tego urzędu począwszy od Piotra po dzień dzisiejszy (perpetuitas)? Wjaki sposób urząd Piotra wiąże się z Rzymem jako miejscem jego sprawowania (romanitas)? W artykule przedstawiono nowe koncepcje teologiczne dotyczące prymatu papieża, biorąc pod uwagę obraz Piotra w Nowym Testamencie oraz proces rozwoju urzędu papieskiego w postaci prymatu biskupa Rzymu. Wostatniej części przedłożenia nakreślono perspektywę ekumeniczną, rozpatrywaną na tle teologicznych i magisterialnych wypowiedzi na temat rozwoju dogmatu.
    The problem of the theological legitimization of the papacy is traditionally structured in the questions of its possible institution by Jesus Christ (petrinitas), of an eventual succession beginning with Peter until now (perpetuitas) and of the connection of Rome with the “Petrine office” (Romanitas). The article discusses new theological arguments regarding the role of Peter in the NT and the development of the papacy in the form of the primacy of the bishop of Rome in history and sketches some ecumenical perspectives in the context of relevant texts of theological authors and the magisterium on the development of (Catholic) doctrine.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 9; 131-160
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstytucyjna wolność przedsiębiorczości w kontekście społecznej gospodarki rynkowej – pożądane standardy regulacji
    Constitutional freedom of entrepreneurship in the context of the social market economy – desirable regulatory standards
    Autorzy:
    Ciapała, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30097996.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    constitutional freedom of entrepreneurship
    principle of social market economy
    primacy of private property
    desirable features of statutory regulations
    negative trends in legislation
    konstytucyjna wolność przedsiębiorczości
    zasada społecznej gospodarki rynkowej
    prymat własności prywatnej
    pożądane cechy regulacji ustawowych
    negatywne tendencje w ustawodawstwie
    Opis:
    Przedmiotem opracowania są prezentacja i analiza wolności przedsiębiorczości w kontekście społecznej gospodarki rynkowej. Punkty odniesienia stanowią postanowienia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Autor odniósł się przede wszystkim do orzecznictwa polskiego Trybunału Konstytucyjnego oraz, w mniejszym stopniu, do stanowiska doktryny. Zasadne stało się przypomnienie cech istotnych wolności przedsiębiorczości (działalności gospodarczej), tak aby wskazać ich doniosłość względem przyjmowanych regulacji prawnych. Uznać należy, że wolność przedsiębiorczości stanowi pierwszy filar społecznej gospodarki rynkowej. Dwa pozostałe to własność prywatna oraz solidarność, dialog i współpraca partnerów społecznych. W podsumowaniu należy podkreślić całkowity brak konsekwencji w przyjmowanych regulacjach ustawowych, które powinny odpowiadać normom zadaniowym, w tym tendencjom wskazywanym w orzecznictwie i doktrynie. Mamy zatem do czynienia z istotną fikcją regulacji konstytucyjnych, co jest negatywną cechą dla całego polskiego porządku prawnego, zwłaszcza że po 2016 roku pozycja Trybunału Konstytucyjnego jest podważana.
    The subject of the study is the presentation and analysis of the freedom of entrepreneurship in the context of the social market economy. The points of reference are the provisions of the Constitution of the Republic of Poland. The author referred in particular to the jurisprudence of the Polish Constitutional Tribunal and, to a lesser extent, to the position of the doctrine. It has become justified to recall the essential features of the freedom of entrepreneurship (economic activity) in order to indicate their importance in relation to the adopted legal regulations. It must be recognized that freedom of enterprise is the first pillar of the social market economy. The other two pillars are private property and solidarity, dialogue and cooperation between social partners. In conclusion, it should be emphasized the complete lack of consistency in the adopted statutory regulations, which should comply with task standards, including the trends indicated in jurisprudence and doctrine. Therefore, we are dealing with a significant fictitious nature of constitutional regulations, which is a negative feature for the entire Polish legal order, especially since after 2016 the position of the Constitutional Tribunal is being questioned.
    Źródło:
    Acta Iuris Stetinensis; 2023, 44; 21-42
    2083-4373
    2545-3181
    Pojawia się w:
    Acta Iuris Stetinensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu
    "Fides quaerens dialogum". The Primacy of the Bishop of Rome in the Dialogue with the Churches of East
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050718.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prymat biskupa Rzymu
    jedność Kościoła
    dialog ekumeniczny
    dialog z Kościołami Wschodu
    dialog rzymskokatolicko-prawosławny
    synodalność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    unity of the Church
    ecumenical dialogue
    dialogue with Eastern Churches
    Roman Catholic-Orthodox dialogue
    synodality of the Church
    Opis:
    Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.
    The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 165-185
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ochrona akcjonariuszy mniejszościowych przed nieuzasadnioną tezauryzacją zysku spółki
    Protecting minority shareholders against the abusive restrictions on profit distribution
    Autorzy:
    Miedziński, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/694090.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    dividend
    profit distribution
    challenging shareholder resolutions
    protection of minority
    voting rights
    unfair prejudice
    corporate governance
    primacy of capital
    duty of loyalty
    dywidenda
    podział zysku
    zaskarżenie uchwały
    prawo głosu
    ochrona akcjonariuszy
    ochrona wspólników
    pokrzywdzenie mniejszości
    tezauryzacja zysku
    rządy większości
    prymat kapitału
    obowiązek lojalności
    Opis:
    Distribution of yearly profits in companies raises complex issues pertaining to the statutory framework of shareholder relationship. Under Article 191 and 347 of the Code of Commercial Partnerships and Companies the above matter is decided by the resolution passed at the annual general meeting and (as such) is left to the discretion of the controlling members. Notably, the general meeting can retain profits in the company or declare low dividends. However, in light of the Supreme Court’s decisions, the above resolution, reflecting only the interests of the majority, can be viewed as oppressive for the minority and consequently set aside in court. The consequences of the court ruling are, nonetheless, unclear, as it does not imply an obligation on the company to pay higher dividends. Some authors go as far as to argue that the ruling itself is of no value to the claimants and that the majority rule in Polish company law is unconditional and absolute.The article explores the above issue in the context of a public limited company and attempts to answer the question of whether the minority shareholders can protect their rights in the event of excessive (abusive) restrictions on profit distribution.
    Podział rocznego zysku w spółce kapitałowej jest źródłem złożonych zagadnień związanych z istotą i normatywnym ukształtowaniem relacji korporacyjnej. Przepisy art. 191 i 347 Kodeksu spółek handlowych poddają powyższą kwestię kontroli większości na zgromadzeniu. Zgromadzenie może m.in. podjąć uchwałę o tezauryzacji wyniku finansowego lub wypłacie minimalnej dywidendy. Jak jednak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, powyższa uchwała, realizująca interes wyłącznie większości, może być uchylona przez sąd, jako sprzeczna z dobrymi obyczajami i mająca na celu pokrzywdzenie mniejszościowych udziałowców. Jednocześnie konsekwencje wyroku uchylającego nie są oczywiste, ponieważ nie zobowiązuje on pozwanej spółki do wypłacenia większej dywidendy. W literaturze zakwestionowano wręcz praktyczne znaczenie takiego orzeczenia, wskazując, że nie ma ono wymiernego skutku w sferze praw wspólników, a reguła rządów większości w zakresie dysponowania wynikiem finansowym ma charakter bezwzględny. Celem artykułu jest analiza powyższego zagadnienia w kontekście stosunków spółki akcyjnej oraz odpowiedź na pytanie, czy w przypadku abuzywnej praktyki ograniczania wypłaty zysku akcjonariusze mniejszościowi mogą realnie chronić swoje interesy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 1; 119-131
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym
    Primacy of the Bishop of Rome in a global dialogue between the Roman Catholic and Anglican Church
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480194.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    dialog ekumeniczny
    dialog rzymskokatolicko-anglikański
    jedność Kościoła
    Międzynarodowa Komisja Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC)
    prymat Biskupa Rzymu
    synodalność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    Roman Catholic-Anglican dialogue
    Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC)
    The Church unity
    ecumenical dialogue
    synodality of the Church
    Opis:
    Problematyka natury Kościoła, sprawowania w nim władzy – zwłaszcza kwestia prymatu Biskupa Rzymu – należą do głównych zagadnień w dialogu ekumenicznym. Od ponad pół wieku prowadzony jest dialog teologiczny Kościoła rzymskokatolickiego ze Wspólnotą anglikańską na forum światowym. W 1969 roku powołano Międzynarodową Komisję Anglikańsko-Rzymskokatolicką (Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC). Jej prace obejmują trzy okresy: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) oraz ARCIC III (2011- do chwili obecnej). Problematyka prymatu Następcy Piotra została podjęta w czterech deklaracjach: ARCIC I – Dokument z Wenecji (1976), Dokument z Windsoru (1981) wraz z dodanymi do deklaracji Wyjaśnieniami (1979-1981); ARCIC II – Dar autorytetu (1999); ARCIC III – Dokument z Erfurtu (2017). Dialog zaowocował znacznym zbliżeniem doktrynalnym. Nie oznacza to pełnego uznania przez anglikanów katolickiego rozumienia urzędu prymacjalnego. Promowana przez papieża Franciszka zasada synodalności Kościoła otwiera nowe nadzieje ekumeniczne; tematyka prymatu Biskupa Rzymu pozostaje otwarta.
    The issues concerning the nature of the Church and exercising the authority in it, particularly the Papal primacy, are the main problems in the ecumenical dialogue. The theological dialogue of the Roman Catholic Church with the Anglican Community has been held for over half a century. In 1969 Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) was appointed. Its work covers three periods: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) and ARCIC III (2011- up to now). The issue of the primacy of Peter’s Successor was addressed in four declarations: ARCIC I – the Venetian Document (1976), The Windsor Document (1981) along with Elucidations added to the declaration (1979-1981); ARCIC II – The Gift of Authority (1999) and ARCIC III – The Erfurt Document (2017). A significant doctrinal rapprochement was attained. It does not mean that Anglicans fully acknowledge the Catholic understanding of primacy. The principle of the synodality of the Church promoted by Pope Francis opens new ecumenical hopes. The issue of the Papal primacy remains open.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2020, 1; 131-146
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Renewed Christocentric Synthesis in Joseph Ratzinger’s Logos-centric Symphony
    Odnowiona synteza chrystocentryzmu w Logos-centrycznej symfonii Josepha Ratzingera
    Autorzy:
    Millare, Roland
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343723.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Benedykt XVI
    Joseph Ratzinger
    wiara i rozum
    logos vs etos
    nowoczesność
    chrystologia duchowa
    misja teologii
    podejście chrystocentryczne
    prymat miłości
    Logos Wcielony
    Benedict XVI
    faith and reason
    logos vs ethos
    modernity
    spiritual Christology
    mission of theology
    Christocentric approach
    primacy of love
    Incarnate Logos
    Opis:
    This article aims to present Joseph Razinger’s Christocentric approach to the question of the relation between faith and reason. Modernity introduces the separation between faith and reason, which results in the limitation of reason and the subordination of logos to ethos. This disunity, however, between faith and reason and the primacy of the ethos over logos affects the nature and mission of theology. In contrast to the loss of the integrative harmony between faith and reason, Joseph Ratzinger argues for the distinction and unity between faith and reason built upon the primacy of logos and a Christocentric approach. The author also intends to prove that although Ratzinger describes his theology as “fragmentary” and “incomplete,” he has gifted the Church with a renewed theological symphony that flourishes only in conjunction with the gift of faith working in concert with reason. In Ratzinger’s view only faith can enable reason to overcome the self-imposed limitation developed by modern thinkers such as Immanuel Kant. Finally, the article will demonstrate that the crowning achievement of Joseph Ratzinger/Benedict XVI’s theology is the recognition of the primacy of love as embodied by the saints who are witnesses of the transformative power of knowing and loving Jesus, the Incarnate Logos.
    W niniejszym artykule przedstawiona zostanie kwestia relacji między wiarą a rozumem w ujęciu Josepha Ratzingera. Nowoczesność wprowadza rozdział między wiarą a rozumem, co skutkuje ograniczeniem rozumu i podporządkowaniem logosu etosowi. Ten brak jedności między wiarą i rozumem oraz prymat etosu nad logosem wpływa następnie na naturę i misję teologii. Wbrew temu postulowanemu brakowi integrującej harmonii między wiarą a rozumem, Joseph Ratzinger dowodzi jedności wiary i rozumu jako całości zbudowanej na prymacie logosu i podejściu chrystocentrycznym. Autor artykułu zamierza udowodnić, że chociaż Ratzinger określa swoją teologię jako „fragmentaryczną” i „niekompletną”, to zostawił Kościołowi nowatorską „symfonię” teologiczną opartą na połączeniu daru wiary z rozumem. Wykazane zostanie, w jaki sposób – według Ratzingera – wiara może umożliwić rozumowi przezwyciężenie ograniczeń narzuconych przez współczesnych myślicieli, takich jak Immanuel Kant. W ostatniej części artykułu pokazane będzie, że ukoronowaniem teologii Josepha Ratzingera/Benedykta XVI jest uznanie prymatu miłości uosabianej przez świętych, którzy świadczą o przemieniającej mocy poznania i miłości do Jezusa, Wcielonego Logosu.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 2; 243-262
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-50 z 50

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies