Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Propaganda Fide" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Werbiści a geneza dekretu Ad gentes
Divine Word Missionaries and the genesis of the decree Ad gentes
Autorzy:
Miotk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480480.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
schematy misyjne
geneza
Propaganda Fide
biskupi misyjni
Johannes Schutte SVD
dekret misyjny Ad gentes
missionary drafts
origins
missionary bishops
missionary decree Ad gentes
Opis:
Artykuł przedstawia genezę powstania dekretu misyjnego Ad gentes. Historia dekretu stanowi jeden z najbardziej pasjonujących epizodów Soboru Watykańskiego II. W ciągu czterech lat komisje misyjne wypracowały sześć różnych dokumentów. Negatywna ocena szóstego schematu (9 listopada 1964 roku) otwarła drogę do ostatecznej wersji Ad gentes. Jego perypetie wkomponowane były w proces powstawania innych dokumentów soborowych. Powstanie dekretu Ad gentes było możliwe dzięki zwycięstwu soborowej opcji reformatorskiej. Jej głównymi przedstawicielami byli biskupi misyjni i przełożeni zgromadzeń misyjnych - wśród nich główny architekt dokumentu, generał Zgromadzenia Słowa Bożego o. Johannes Schutte, przyjaciel kardynała Kolonii Josefa Fringsa. Dzięki poparciu biskupów misyjnych stał się on promotorem dokumentu misyjnego. O. Schutte pozyskał do pracy w podkomisji redakcyjnej w Nemi najlepszych ekspertów, jak Y. Congar czy J. Ratzinger.
One of the most fascinating episodes of the Second Vatican Council is the history of the decree Ad gentes. Various mission commissions were working on it for four years. They came up with six different versions, the last of which was rejected on 9 November 1964. Fashioning the decree was made possible by the victory of the reformist wing within the Council, represented mainly by the bishops from the missionary territories and the superiors of the missionary orders. Among them was the chief architect of the decree, Fr Johannes Schutte, superior general of the Divine Word Missionaries (SVD), friend of cardinal Josef Frings of Cologne. Thanks to the support of the missionary bishops, he became the promoter of the missionary document. Fr Schutte enlisted to the editorial subcommittee on the decree, working in Nemi, the best experts, like Y. Congar and J. Ratzinger.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 86-116
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblia Arabica. Inkulturacyjna działalność Kościoła w XVII wieku
Biblia Arabica. Church and inculturation in the 17th century
Autorzy:
Rostkowski, Marek A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480364.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Biblia Sacra Arabia
inkulturacja
Kongregacja de Propaganda FIDE
Lodovico Maracci
Wulgata
the Vulgate
Biblia Sacra Arabica
Congregation for the Evangelisation of Peoples
Propaganda Fide
Opis:
Od dwóch tysięcy lat Kościół nieprzerwanie głosi Ewangelię w setkach języków i dialektów, docierając „aż po krańce ziemi”. Przepowiadanie musi być przekazywane w języku zrozumiałym dla tego, do kogo zostaje skierowane. Skuteczne głoszenie Ewangelii i przesłania chrześcijańskiego zawsze jest „inkulturowane”. Biblia Sacra Arabica stanowi przykład tej działalności Kościoła. Przygotowana i wydana przez Kongregację de Propaganda Fide była przeznaczona dla chrześcijan żyjących na terenach należących do imperium otomańskiego. W trzech tomach zawarty został kompletny tekst Pisma Świętego według kanonu Soboru Trydenckiego. Wydanie to zawiera tekst łacińskiej Wulgaty i arabskie tłumaczenie.
The Church has been spreading the Good News in hundreds of languages and dialects ”throughout the whole world.” The Gospel must be delivered in the language that is comprehensible to the recipient. Efficient proclamation of the Christian message implies its ”inculturation”. Biblia Sacra Arabica, published by the Congregation for the Evangelisation of Peoples (Propaganda Fide), intended for the Christians in the Ottoman Empire, is a good example of this dictum. Its three volumes, compiled in accordance with the canons of the Council of Trent, contains the Latin (Vulgate) and Arabic translations of the entire Scripture.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 1; 216-223
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies