Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Posthumanizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 126
Tytuł:
Przyroda(i)kultura w epoce antropocenu
Nature(and)culture in the anthropocene epoch
Autorzy:
Gajewska, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392064.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
natura
kultura
posthumanizm
bioart
Opis:
The article deals with a New Understanding of nature and culture, which is being crystallized in the intellectual current defined by the name of post-humanities. The starting point for the analysis of work of art from the area of bioart – transgenic plant named Edunia, which is a part of a larger project Natural History of the Enigma. Edunia, which does not occur in nature but was created by the artist Eduardo Kac by means of specialists in the field of genetic engineering. A new form of life defined as plantimal shows a DNA expression of the artist included into decorative flowers of petunia. Rose petals of flowers are “interspersed” by dark red vessels the feature of which is the expression of Kac’s gene; this because the artist took care of that that his DNA was found just in the venation of the flower. In the article I present two interpretation paths of this work of bioart which, however, are not a sharp counterpoint to one another, but somewhat differently place accents between nature and culture in their mutual entanglements. One of these paths may be defined as an attempt at making others realise or reminding them about our evolutional species condition, while the other one as an attempt at treating nature as an important actor of the sociopolitical activities.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2012, 17; 105-115
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posthumanizm jako koncepcja kształtująca pokazy ubiorów projektowanych przez Iris van Herpen? Rozważania na marginesie aktualnego dyskursu o modzie
Posthumanism as a concept shaping the fashion shows designed by Iris van Herpen? Considerations on the margins of the current discourse about fashion
Autorzy:
Kozina, Irma
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142127.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Iris Van Herpen
posthumanism in fashion
Gucci
Alesssandro Michelle
posthumanism
posthumanizm w modzie
Alessandro Michelle
posthumanizm
Opis:
Fascynacja nowymi materiałami i innowacyjną technologią zapewniła holenderskiej projektantce mody Iris van Herpen jedną z czołowych pozycji pośród twórców łączonych w dyskursie teoretycznym z tendencją określaną mianem posthumanizmu. Analiza narracji obecnych w rozważaniach współczesnych krytyków modowych prowadzi do wniosku, że posthumanizm nie jest zazwyczaj definiowany jednoznacznie. Jedni postrzegają go jako idealizowaną wizję przyszłości wolnej od binarnego klasyfikowania rzeczywistości za pomocą dychotomicznych par: dobro – zło, przyroda – cywilizacja itp., inni natomiast kojarzą ten nurt z utratą tożsamości wypracowanej przez biologiczny gatunek homo sapiens i widzą w nim nawet dystopijny kres ludzkości. W artykule podjęto próbę przedstawienia związku koncepcji posthumanizmu z twórczością projektową Iris van Herpen, odnosząc się zwłaszcza do kolekcji przygotowanych przez nią we współpracy z Neri Oxman i Philipem Beesleyem. Przeprowadzono też porównanie wątków posthumanistycznych wykorzystywanych przez van Herpen z analogiczną koncepcją obecną w pokazie cyborgicznym przygotowanym w 2018 roku przez dyrektora artystycznego domu mody Gucci Alessandra Michelego.
The fascination with new materials and innovative technology has placed the Dutch fashion designer Iris van Herpen on one of the leading positions among artists associated, in the theoretical discourse, with the tendency known as posthumanism. An analysis of the narratives present in the considerations of contemporary fashion critics leads to the conclusion that posthumanism is rarely defined unambiguously. Some perceive it as an idealized vision of a future free from binary classification of reality by means of dichotomous pairs: good / evil, nature / civilization, etc., while others associate this trend with the loss of identity developed by the biological species of homo sapiens and even see it as a dystopian end to humanity. The article attempts to present the relationship between the concept of posthumanism and the design creativity of Iris van Herpen, referring in particular to the collections prepared by her in cooperation with Neri Oxman and Philip Beesley. A comparison was also made of the posthumanist themes used by van Herpen with a similar concept present in the cyborg show prepared in 2018 by Alessandro Michelli, the artistic director of the Gucci fashion house.
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2021, 7; 201-220
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Codzienność i polityka. Społeczny wymiar nowej duchowości w polskiej sztuce współczesnej
Everyday life and politics. Social dimension of new spirituality in Polish contemporary art
Autorzy:
Chodań, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424332.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
nowa duchowość
codzienność
polityka
posthumanizm
sztuka współczesna
Opis:
Current interest in religion, religiosity and spirituality may be viewed as belonging to a post-secular turn, representatives of which are related to critical, social and philosophical, leftist theory. Literary studies of the Bible, traditional religious iconography and contemporary art have become sources of extra-ecclesiastical, feminist and queer theology. Post-humanist thought is an equally significant theoretical context or the so-called ‘new spirituality’ in Polish contemporary art as post-secularism. In her essential study, Bio-transfigurations. Art and Aesthetics of Posthumanism, Monika Bakke argues that it is impossible to speak today about a single posthumanism, however, for Rosi Braidotty, the leading spokesperson for posthumanism, post-secularism seems to be a notable point of reference. It is also note-worthy that numerous tenets of Braidotti’s posthumanism seem to correspond with extant conceptualisations of posthumanism in academic discourse: the struggle for emancipation of subjects (new spirituality speaks of transgression and transcending individual limitations); immanentism (sacrum accessible in earthly life); deconstruction of oppositions and a tendency towards holism, or even monism (in posthumanism, Spinoza-inspired new/vitalist materialism of Braidotti); emphasis on the affective dimension of cognitive processes (including, in social sciences); importance of experience; and connecting a critical with an affirmative approach. The work by Ola Kozioł, Honorata Martin and Magdalena Starska provides examples of individualised spirituality, focused on everyday life, with an interest in interpersonal and inter-species relationships. The political in these artforms is expressed in an examination of risks and direct formulation of postulates for social change (Kozioł), but its primary expression is a commitment to everyday life, opening an individual to a search for meanings beyond themselves, in group activities, in a dialogue with others, with nature and in inter-species relationships (Kozioł, Starska, Martin). A postuhmanist perspective points at new forms of spirituality, manifested in a very different realm than the religion of the future, proclaimed by the pioneer of sociology, Emil Durkheim, or ‘the cult of the individual’. It presupposes a communality and a relational construction of meanings; it has feminist aspects and sometimes reiterates counter-cultural postulates, resembling those put forward by the 1960s counter-culture.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2017, 16; 81-89
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka i krytyka socjopolityczna na stacji benzynowej. O Cremasterze 2 Matthew Barneya.
Autorzy:
Markowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560199.pdf
Data publikacji:
2006-02-02
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Instytut Historii Sztuki
Tematy:
sztuka współczesna
Matthew Barney
Cremaster
postbiologizm
posthumanizm
Źródło:
Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego; 2006, 2(2); 77-94
1896-4133
Pojawia się w:
Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ponowoczesność jako posthumanistyczna kondycja społeczno-kulturowa: perspektywa pedagogiczno-socjologiczna
Postmodernity as a posthuman socio-cultural reality – a pedagogical- sociological perspective
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/544602.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
człowiek
decentralizacja
edukacja
jednostka
pedagogika
ponowoczesność
posthumanizm
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie ponowoczesności jako rzeczywistej kondycji społeczno-kulturowej. Z perspektywy pedagogicznej najbardziej podstawową cechą tej kondycji jest osłabienie idei człowieczeństwa, co sprawia, że adaptacyjno-emancypacyjny paradygmat edukacji utracił swoją dawną legitymizację antropologiczną. Z tego powodu podstawowe zasady uspołecznienia, wychowania i edukacji stały się w ponowoczesności „grą” znaków i sensów nastawionych na samorealizację i autokreację indywidualną. W konsekwencji uformowały się nowe sposoby pojmowania życia zarówno indywidualnego, jak i wspólnotowego. Te strukturalne zmiany stosunków społecznych będę w ostatniej części artykułu odnosił do pewnych wątków post- i transhumanizmu. Docelowo zechcę pokazać, iż ponowoczesność w pełni realizuje się w posthumanistycznej rekonfiguracji rzeczywistości społeczno-kulturowej, w której edukacja zmierza do pojednania ludzi z bytami nie-ludzkimi.
Źródło:
Przegląd Pedagogiczny; 2017, 2; 34-50
1897-6557
Pojawia się w:
Przegląd Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Posthuman
Autorzy:
Hoły - Łuczaj, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944031.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
posthumanizm
postmodernizm
feminizm
gender studies
płeć kulturowa
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2014, 4, 1; 181-188
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między homo immunologicus a homo repetitivus. Koncepcje antropologiczne Petera Sloterdijka – notatki na marginesie Du mußt dein Leben ändern
Autorzy:
Smrokowska-Reichmann, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/706200.pdf
Data publikacji:
2012-06-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
antropotechnika
antropologia
immunologia
ćwiczenie
metaforologia,kaleka
kompensacja
posthumanizm
Opis:
Peter Sloterdijk w swej filozofii człowieka podąża ścieżką antropologii pragmatycznej, która stawia pytania o możliwości bycia człowiekiem oraz rozumienia siebie samego przez człowieka. Przedstawiając człowieka jako homoimmunologicus, czyli jako istotę zdolną do przetrwania jedynie w potrójnym kokonie konstruowanych przez siebie systemów obronnych: biologicznego, socjologicznego i psychologicznego (symbolicznego) - Sloterdijk jednocześnie przepisuje w kategoriach antropotechnicznych sporą część etycznego dyskursu współczesności. Według Sloterdijka człowiek kreuje samego siebie nie przez pracę (nawet nie pracę nad sobą), ale przez nieustanne ćwiczenia. Człowiek to istota składająca się z powtórzeń. Dotychczasowe pojęcia: homo faber i homoreligiosus Sloterdijk ujmuje w nową antropotechniczną nadkategorię: homorepetitivus. Antropotechnika jak klamra spina podwójne rozumienie człowieka: w jego działaniach immunologicznych i jego repetycjach. Rozróżnienia te nie są sztuką dla sztuki: Sloterdijk rozumie samego siebie jako psychagoga i społecznego diagnostę, który próbuje ostrzec (i uchronić?) człowieka przez zagrożeniami współczesnej rzeczywistości.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 2; 441-453
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sieciowa ekstropia. Wprowadzenie
Autorzy:
Leś, Mariusz Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638950.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
utopia, myślenie utopijne, cyberprzestrzeń, hipertekst, humanistyka cyfrowa, posthumanizm
Opis:
Internet as extropy. An introductionAuthor of the article offers an insight into three threads of utopian thinking in a world wide web environment. In the first of them, cyberspace operates – in terms of Gibson’s protypical Neuromancer – as a space of decentralized exchange of ideas. In the second, hypertext brings a promise of non-linear and democratized perception, an open-ended eutopia of shared knowledge. In the third, the web is a place of an intriguing meeting of man and machine inside posthumanism and digital humanities movements.
Źródło:
Wielogłos; 2014, 3(21)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posthumanistyczny android oraz transhumanistyczny gracz w “Detroit: Become Human”
Autorzy:
Waszkiewicz, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/630695.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Detroit: Become Human
transhumanism
posthumanism
android
cyborg
posthumanizm
Opis:
The aim of this paper is to offer a close reading of the 2018 science fiction video game Detroit: Become Human which, despite its promising and novel narrative, offers a simple and otherwise familiar narrative of conscious androids who gradually begin the fight for emancipation from their human creators and owners. However, offering a complex branching narrative with multiple endings affected by the player’s choices, the game encourages the discussion on the relationship between the player and the game system, furthermore drawing on the posthuman and transhuman theories, the concepts of Donna Haraway’s cyborg (1999) and the postmodern identities theories. On the narrative level the android characters will be scrutinized as embodying the humanist underpinning, especially when contrasted with the human characters who are lacking the agency and the self-consciousness. Furthermore, on the non-diegetic level, the game strategies will be shown as influencing the player who, in contact with the game is allowed to experiment with their identities, and, furthermore, to explore the transhumanist and postmodern identities.
Celem artykułu jest analiza gry wideo science-fiction z 2018 roku pod tytułem Detroit: Become Human, która pomimo obietnicy nowatorskiej narracji oferuje prostą i skądinąd znaną fabułę dotyczącą świadomych androidów, które stopniowo rozpoczynają walkę o emancypację spod władzy swoich ludzkich twórców i właścicieli. Jednakowoż, oferując skomplikowaną narrację, rozgałęzioną z wieloma zakończeniami zależnymi od decyzji graczy, gra zachęca do dyskusji na temat relacji pomiędzy graczami a systemem gry, opierając się na teoriach posthumanistycznych oraz transhumanistyczych, na koncepcji cyborga zaproponowanej przez Donnę Haraway (1991), jak również na postmodernistycznych teoriach tożsamości. Na poziomie narracyjnym przyglądać się będę tym bohaterom, którzy jako androidy ucieleśniają założenia humanizmu, szczególnie kontrastując w tym z postaciami ludzkimi, które charakteryzują się brakiem samoświadomości. Co więcej, na niediegetycznym poziomie, strategie gry będą przedstawione poprzez swój wpływ na gracza, który w zetknięciu z grą może eksperymentować ze swoją tożsamością, albo wręcz, eksplorować swoje transhumanistyczne oraz postmodernistyczne właściwości.
Źródło:
Acta Humana; 2018, 9
2082-4459
Pojawia się w:
Acta Humana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powieść в Советском союзе не было аддерола Olgi Breininger z perspektywy posthumanizmu
The novel в Советском союзе не было аддерола by Olga Breininger from the perspective of posthumanism
Autorzy:
Stryjakowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916034.pdf
Data publikacji:
2019-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Olga Breininger
posthumanism
Übermensch
anthropocentrism
posthumanizm
nadczłowiek
antropocentryzm
Opis:
The analysis focuses on the novel’s protagonist – a young woman who gets involved in an experiment that is aimed at creating the contemporary Übermensch. It is claimed that the novel can be interpreted from the perspective of posthumanism, as it questions the anthropocentric standpoint, which refers mainly to the intellectual dimension of the human being and its economic efficiency.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2019, 9; 149-155
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezgraniczny wzrost. Ramując na nowo relacje między ludźmi i roślinami
Borderless growth: reframing human-plant relationships
Autorzy:
Modrzyk, Ariel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120177.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
plants
humans
posthumanism
borders
rośliny
ludzie
posthumanizm
granice
Opis:
Tekst ma formę dyskusji z pracą Magdaleny Zamorskiej zatytułowanej Z Uważnością i Troską. Feministyczne studia nad roślinami. Punktem wyjścia jest zaproponowany w nim postulat konieczności pisania nowych narracji, dzięki którym moglibyśmy postrzegać rośliny w sposób wykraczający poza traktowanie ich jako półżywnych, podatnych na manipulacje i pasywnych istot. Celem artykułu jest rozwinięcie tej opowieści w postaci dwóch narracji: o człowieku jako istocie kreatywnej, tworzącej dobre warunki dla rozwoju niektórych roślin; oraz o porządku ludzkim jako kruchym i podatnym na zaburzenie. Pierwsza z nich opisywana jest na przykładzie wszędobylskiej i nieuchronnej obecności roślin w mieście, druga wskazuje, że praktyki ciągłego odgradzania sfery kontrolowanej przez człowieka od samoistności przyrodniczej mają swoje ograniczenia i nie mogą być w pełni realizowane. Obie te historie zaproponowane są po to, aby spojrzeć na relacje ludzko-roślinne w inny sposób niż poprzez pryzmat obrazu człowieka jako destruktywnej siły wrogiej życiu i bioróżnorodności. Rośliny są dzięki temu ukazane jako nieodłączna i aktywna część życia społecznego. W podsumowaniu artykułu zaproponowano ideę  normatywną „dawania się zarastać”, która postuluje koniczność płynnego traktowania granic między tym, co ludzkie, a tym, co roślinne.
The text takes the form of a discussion with Magdalena Zamorska’s work entitled Attentiveness and care: feminist plant studies. The starting point is the postulate of the necessity of writing new narratives, so that we can perceive plants in a way that goes beyond treating them as half-alive, manipulable and passive creatures. Thus, the aim of the article is to develop this story in the form of two narratives: about man as a creative being who creates the proper conditions for the development of certain plants; and about the human order as fragile and prone to disturbances. The first story is based on the example of the ubiquitous and inevitable presence of plants in the city, the second one indicates that the practice of constantly fencing off the human-controlled sphere from natural spontaneity has its limitations and cannot be fully implemented. Both of these stories are proposed so as to look at human-plant relationships in a different way than the image of man as a destructive force hostile to life and biodiversity. Therefore, plants are presented as an integral and active part of social life. In the conclusion of the article, the normative idea of ‘getting overgrown’ is proposed, which postulates the necessity of adopting a flexible approach to the boundaries between humans and plants.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2022, 84, 1; 213-227
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja poczłowiecza: <i>Pokarm Suweren</i> Kacpra Bartczaka
Posthuman poetry: Kacper Bartczak’s <i>Pokarm Suweren</i>
Autorzy:
Pietrzak, Wit
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467695.pdf
Data publikacji:
2018-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
poezja polska
posthumanizm
głos
Polish poetry
posthumanism
voice
Opis:
The present essay focuses on Kacper Bartczak’s latest volume, Pokarm Suweren, which is shown to be a radical attempt at expressing a posthumanist selfhood that instantiates itself as a borderline figure between language and body.
W niniejszym szkicu analizie poddany zostaje najnowszy tom Kacpra Bartczaka pt. Pokarm Suweren, który ukazany jest tu jako radykalna próba wyrażenia podmiotu posthumanistycznego – istniejącego jako figura na granicy języka i ciała.    
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2018, 38
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Evolution Within Human. Francesca Ferrando, Philosophical Posthumanism. (Theory in the New Humanities)
Ewolucja człowieczeństwa. Francesca Ferrando, Philosophical Posthumanism. (Theory in the New Humanities)
Autorzy:
Mikoś, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912549.pdf
Data publikacji:
2021-09-03
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
posthumanizm
filozofia
władza
Francesca Ferrando
posthumanism
philosophy
power
Opis:
Philosophical Posthumanism is a unique intellectual proposition – one in which Francesca Ferrando not only presents and expands but also celebrates posthumanist thought. The monograph is an open invitation to explore new horizons by de-familiarizing classical humanist thought embedded within the Western civilization. Explicitly deconstructing classical humanism, Ferrando offers her readership a versatile insight into the complexity of the polyphony of new voices including, but not limited to, Posthumanism, Transhumanism, and Antihumanism – contributing to the discourse, which, as the author affirms, is tantamount to the “philosophy of our time.”
Filozoficzny posthumanizm to wyjątkowa propozycja intelektualna – taka, w której Francesca Ferrando nie tylko prezentuje i rozwija, ale też celebruje myśl posthumanistyczną. Monografia jest otwartym zaproszeniem do odkrywania nowych horyzontów poprzez od-swajanie klasycznej myśli humanistycznej, osadzonej w cywilizacji zachodniej. Wyraźnie dekonstruując klasyczny humanizm, Ferrando oferuje swoim czytelnikom wszechstronny wgląd w złożoność polifonii nowych głosów, w tym m.in. posthumanizmu, transhumanizmu i antyhumanizmu – współtworząc dyskurs, który - jak twierdzi autorka - jest tożsamy z “filozofią naszych czasów”.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2021, 42; 283-292
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konfigurowanie granic gatunkowych a problem polityczności. Przypadek posthumanizmu i transhumanizmu
Configuring species boundaries and the problem of the political: the case of posthumanism and transhumanism
Autorzy:
Minkner, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1943149.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
polityczność
posthumanizm
transhumanizm
biopolityka
the political
posthumanism
transhumanism
biopolitics
Opis:
Przedmiotem artykułu są teoriopolityczne rozważania na temat posthumanizmu. Jest to podejście, które zrywa z humanistycznym dogmatem, że człowiek jest bytem najważniejszym w rzeczywistości. Zamiast tego posthumanizm dowartościowuje byty pozaludzkie (naturalne, sztuczne, rzeczy), z którymi ludzie wchodzą w rozmaite interakcje. Autor uznał, że problematyka posthumanistyczna może być rozpatrywana w perspektywie biopolityki, która zajmuje się relacjami między polityką a życiem. Jednakże w odróżnieniu od wcześniejszych ujęć wiążących biopolitykę z kontrolą populacji posthumanizm stawia na szali żywotność gatunkową. W artykule przedstawiono konsekwencje takiego myślenia dla problemu polityczności. Autor odniósł to pojęcie przede wszystkim do fundamentalnych uwarunkowań konstytuowania się społeczeństwa jako pewnej całości, a szczególnie granic rozmaitych struktur i tożsamości. W przypadku posthumanizmu chodzi o przemyślenie granic człowieczeństwa oraz napięć między tym, co biologiczne, społeczne i technologiczne. To możliwość przepracowania na nowo problemu opresji i kontroli (np. kwestia szowinizmu gatunkowego) oraz emancypacji (np. cyberfeminizm). Ostatecznie sam posthumanizm stał się ruchem ideowym o politycznym znaczeniu, czego wyrazem jest aktywność transhumanistów domagających się przezwyciężania ograniczeń biologicznych człowieka poprzez innowacje technologiczne.
The article is a theoretical politics refl ection on posthumanism. It is an approach that breaks with humanistic dogma that human being is the most important being in reality. Instead, posthumanism underlines value of non-human beings (natural, artifi cial, things), with which people enter into various interactions. The author assumed that the issue of posthumanism can be considered from the perspective of biopolitics, which deals with the relationship between politics and life. However, unlike the earlier approaches which associated biopolitics with population control, a posthumanism stresses the life capacities of the species. This article presents the consequences of such thinking for the problem of the political. The author referred this concept primarily to the fundamental conditions for the constitution of a society as a whole, and especially to the boundaries of the various structures and identities. In the case of posthumanism the point is to rethink the boundaries of humanity and the tensions between the biological, the social, and the technological. It gives an opportunity to work anew the problem of oppression and control (eg. the question of species chauvinism), and emancipation (eg. cyberfeminism). Eventually, a posthumanism itself has become an ideological movement of political importance, which is reflected in the activity of transhumanists who demand to overcome the biological limitations of h uman being by harnessing the technological innovations.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2017, 55; 7-27
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Logic of “Both/And” in The Matrix: Eutopian Mapping in a Posthuman World
Autorzy:
Terentowicz-Fotyga, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803959.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
posthumanizm; dystopia; eutopia; podmiot
posthumanism; dystopia; eutopia; human subject
Opis:
Logika „zarówno/i” w Matriksie: Utopijne mapowanie w posthumanistycznym świecie Artykuł poświęcony jest analizie utopijnych kontekstów dialogu z posthumanizmem, jaki prowadzi pierwsza części filmowej trylogii Matrix. Artykuł stawia tezę, że dialog filmu z posthumanizmem oparty jest na logice “zarówno/i”, zgodnie z którą dwie przeciwstawne perspektywy zestawione są ze sobą w sposób niewykluczający się. Z jednej strony, film można odczytać jako krytyczną dystopię, w której ucieczki od koszmaru posthumanistycznej przyszłości należy upatrywać w powrocie do „myślącego podmiotu” z tradycji kartezjańskiej. Z drugiej strony, film zachęca widza do poważnego potraktowania radykalnie anty-antropomorifcznych przesłanek posthumanizmu. W takim odczytaniu Matrix stanowi utopijną odpowiedź na ekologiczną apokalipsę, do której doprowadził gatunek ludzki.
The paper analyses the first part of The Matrix trilogy with a view of discussing its dialogue with posthumanism in the context of utopianism. It argues that the film’s dialogue with posthumanism follows the logic of “both/and,” in which contrasting perspectives are juxtaposed and embraced. On the one hand, the film can be interpreted as a critical dystopia, whereby the way out of the nightmare of posthuman future is sought in the return of “the thinking subject” of the Cartesian tradition. On the other hand, the film encourages the viewer to take seriously the radically anti-anthropocentric premise of posthumanism. In such reading, the utopia of the Matrix offers a way out of the ecological apocalypse engineered by human beings.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 11 Special Issue; 101-111
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 126

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies