Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish romanticism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 78
Tytuł:
« De la poésie polonaise » d’Auguste Lacaussade et Le cimetière du Père Lachaise de Juliusz Słowacki
‘De la poésie polonaise’ by Auguste Lacaussade and Le cimetière du Père Lachaise by Juliusz Słowacki
Autorzy:
Pawłowska, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233997.pdf
Data publikacji:
2022-12-29
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
Tematy:
Slowacki
Lacaussade
Polish poetry
romanticism
pain of exile
Opis:
Auguste Lacaussade, in his article ‘De la poésie polonaise’, has identified the relevant features of Polish romantic poetry: the originality and harmony of the language, the favourite themes (silence, shadow, ghosts, and the tendency to rise above the real) and the fundamental dominants (mysticism, patriotism, suffering and the pain of expatriation). All of these elements can be found in the poem Le cimetière du Père Lachaise by Juliusz Slowacki. It is obvious that the French poet was able to reach a wider and more general point of view, but with a literary insight uncommon at the time.
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2022, Special Issue, 17; 131-139
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Homo capax” – a romantic subject with a past: Adam Mickiewicz’s anthropology
„Homo capax” – podmiot romantyczny po przejściach. Antropologia Adama Mickiewicza
Autorzy:
Bednarek-Bohdziewicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088325.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
19th-century Polish literature
Romanticism
philosophy of the self
duality of character
Adam Mickiewicz (1798–1855)
Paul Ricoeur (1913–2005)
homo capax (homme capable)
Adam Mickiewicz
romantyzm
homo capax
podmiot otwarty
Opis:
The article attempts to outline Adam Mickiewicz’s concept of subjectivity. He introduces it in his visionary poetic drama Dziady (Forefathers’ Eve) where a radically ambivalent situation is presented through the duality of the main character Gustaw/Konrad. The article describes this duality in terms of Paul Ricoeur’s distinction between cogito exalté and cogito brisé. In Dziady Mickiewicz dramatizes the transition from exaltation to dejection, the condition of cogito brisé (living with a wound). His romantic subject cannot throw away his past, but because he is acutely aware of his failings and his inadequacy he is able to free himself from delusions of grandeur and self-centered pride. The condition of uncertainty, inadequacy and chronic insatiability is like a gaping wound or a lack which may lead the ‘I’ to open up and seek the Other. It is a vision of man who knows he is deeply fl awed but capable of pursuing a noble desire; vulnerable and fallible, beset by ‘endless error’ and yet able to act and get his act together; self-centered and yet, because of the relational nature of the human identity, capable of redirecting his emancipatory energy to Others. It can be summed up the concept of homo capax (homme capable) which, as this article argues, provides the key to Mickiewicz’s anthropology.
Źródło:
Ruch Literacki; 2018, 6; 667-682
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Mordujmy się!”. Dekonstrukcja polskiej tożsamości narodowej w „Lilli Wenedzie” Juliusza Słowackiego i teatralnej recepcji dramatu
"Lets Murder!": Deconstruction of the Polish National Identity in Lilla Weneda by Juliusz Słowacki and Theatrical Reception of the Drama
Autorzy:
Zimnoch, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1997110.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
romantyzm
tragedia
ironia
polska tożsamość narodowa
trauma
romanticism
tragedy
irony
Polish national identity
Opis:
W artykule poddano analizie koncepcję polskiej tożsamość narodowej w Lilli Wenedzie Juliusza Słowackiego. Autor dowodzi, że Słowacki, ukazując w dramacie genezę Polaków jako naródu, który ukonstytuował się w wyniku krwawego podboju Wenedów przez Lechitów, za pośrednictwem ironii dekonstruuje polską tożsamość ufundowaną na poczuciu krzywdy i naznaczoną nieprzepracowaną traumą.  W swoich rozważaniach uwzględnia teatralną recepcję tragedii, świadczącą o jej nieoczywistym charakterze.
The article analyses the concept of Polish national identity in Juliusz Słowacki's Lilla Weneda. The author argues that Słowacki shows in the drama the genesis of Poles as a nation which came into being as a result of the bloody conquest of the Venedians by the Lechits. By doing that, the poet uses irony to deconstruct Polish identity based on a sense of injustice and marked by unprocessed trauma.  In his considerations, he takes into account the theatrical reception of the tragedy, which proves its ambivalent character.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2021, 19; 207-228
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Mówię rzecz, jak jest – kolor biały nie rozwija się przez niuanse”. Wybrane przykłady funkcjonowania symboliki bieli w liryce Cypriana Norwida
Autorzy:
Wójcik, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030696.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
symbolism of whiteness
romanticism poetry
Cyprian Norwid
19th- -century Polish poetry
symbolika bieli
poezja romantyzmu
poezja polska XIX wieku
Opis:
W artykule przedstawiono funkcjonowanie bieli jako symbolu w twórczości poetyckiej Cypriana Norwida na wybranych przykładach. Autorka wskazuje, że zagadnienie to nie zostało jeszcze w pełni zbadane, a artykuł ze względu na jego rozległość jest jedynie zarysem tematu. Badania koncentrują się na kilku wybranych znaczeniach: bieli krajobrazu, bieli jako symbolu szlachetności i boskości, dziewictwa i czystości, a nawet etycznej dwuznaczności. W tekście rozróżniono także motywy bieli i bladości. Biel kojarzy się przede wszystkim z tematem światła w poezji, który Norwid bardzo często używał, ale to nie jedyne znaczenie. Kultura starożytna i chrześcijańska definiowała semantykę białego koloru jako symbol czystości, dziewictwa i boskości i takie znaczenia dominują w wierszach Norwida. Co ciekawe, pisarz wykorzystał biel także do opisania natury zła. Poeta zestawił symbolikę bieli, porównując ją z brudem czy czernią, gromadził tematy związane z bielą, by ukazać jej znaczenie w szerszym kontekście. Podsumowując, Norwid w swoich poetyckich utworach często posługiwał się symboliką bieli w sposób zdeterminowany kulturą, robił to jednak w sposób oryginalny, wzbogacając ją własnymi pomysłami i skojarzeniami.
The article presents functioning of whiteness as a symbol in Cyprian Norwid’s poetic works, based on selected examples. The author indicates that this issue has not yet been fully investigated and the article is only an outline of the subject due to its extent. The research is focused on several selected meanings: whiteness of the landscape, white color as a symbol of nobility and divinity, of virginity and purity, even of ethical ambiguity. Author also distinguishes between themes of whiteness and pallor. White color can be mainly associated with theme of the light in poetry, which Norwid very often used, but this not makes the only meaning. Ancient and Christian culture defined the semantics of white color as a symbol of purity, virginity and divinity and such meanings dominate in Norwid’s poems. Interestingly, the writer also used the whiteness to describe the nature of evil. The poet juxtaposed the symbolism of white by comparing it to dirt or black color, he  accumulated themes related to whiteness as well to show its meaning in a broader context. In conclusion, Norwid, in his poetic works, often used the symbolism of whiteness in the sense determined by culture, however, he did it in an original way, enriching it with his own ideas and associations.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 359-371
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Polska Południa”? Wizerunek Portugalii w "Czterech powstaniach" Karola Hoffmana
“Poland of the South”? The image of Portugal in Karol Hoffman’s book 'Cztery powstania' [Four insurrections]
Autorzy:
Bąk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2080532.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Portugalia
sebastianizm
związki polsko-portugalskie
wizerunek Portugalii w literaturze polskiej
romantyzm
Portugal
Sebastianism
Polish-Portuguese relations
the image of Portugal in Polish literature
Romanticism
Opis:
The aim of this article is to analyse the image of Portugal as presented by Karol Hoffman in his book 'Cztery powstania czyli krótki wykład sposobów jakimi dobijały się o niepodległość Grecja, Holandia, Portugalia i Polska' [Four insurrections that is how Greece, Holland, Portugal, and Poland were fighting for their independence] (1837). Hoffman creates an analogy between the situation of Poland in the partition era and the situation of Portugal when it was united with Spain under the Iberian Union (1580-1640). Comparing Polish efforts with the efforts of the representatives of other European nations,Hoffman tries to revealthe causes ofthe defeat of Poles. However, he has also managed to create an interesting image of the Portuguese that influenced the way the Polish readers regarded this nation in the 19th century.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2021, 21; 100-111
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tatarski czyn” Norwida między hierarchią a erupcją (semantyka, konteksty, konsekwencje)
Norwids "tatarski czyn". Between hierarchy and eruption (semantics, contexts, and consequences)
Autorzy:
Zehnder, Christian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117452.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Mickiewicz
Cieszkowski
polski romantyzm
Promethidion
aktywizm romantyczny
filozofia czynu
Imperium Rosyjskie
orientalizm
Polish Romanticism
Romantic activism
philosophy of action
Russian Empire
Orientalism
Opis:
Opierając się na polemice między Stanisławem Cywińskim a Ignacym Fikiem z lat 30. XX w. artykuł rozróżnia dwa sposoby rozumienia norwidowskiego wyrażenia „tatarski czyn”: jako ‘akcja’ lub jako ranga (z rosyjskiego czin według carskiej Tabeli rang). Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób erupcyjne i hierarchiczne odczytania „tatarskiego czynu” wpłynęły na opinie na temat Promethidiona (1851) i, szerzej, na norwidowską krytykę utopijnej myśli polskiego romantyzmu i rosyjskiej polityki. Adam Mickiewicz w latach dwudziestych i trzydziestych XIX w. wskazywał na homonimię między wyrazami czyn a czin oraz na jej potencjał w tworzeniu ambiwalencji między pozornie nieprzystającymi wyobrażeniami erupcji i hierarchii. Ponadto Mickiewicz powiązał oba rozumienia słowa czyn ze stereotypową tatarską lub mongolską „azjatyckością”. Pod tym względem sformułowanie Norwida jest konwencjonalne. Oryginalne jest jednak to, jak Norwid obraca wcześniejsze idee Mickiewicza przeciwko późniejszym poglądom autora Dziadów, który w swoich prelekcjach paryskich zdaje się gloryfikować „czyn tatarski”. W przeciwieństwie do „krwawej drabiny” rosyjskiej biurokracji i irracjonalnej tendencji w aktywizmie Mickiewicza, Norwid proponuje „stopniową pracę”, której kulminacją, a nie erupcją, jest czyn. Ten aspekt wyobraźni Norwida ukazany jest w równoległej lekturze z myślą filozofa Augusta Cieszkowskiego, który w swoich Prolegomenach do historiozofii określił historię jako „tkaninę czynów” prowadzącą do instytucji. W podobny sposób pozytywne wyobrażenie Norwida o czynie, czyli jego rewizja romantycznego akty-wizmu, powinno sytuować się poza alternatywami erupcji i hierarchii.
Drawing on a scholarly polemic of the 1930s, this paper differentiates between two ways of understanding and translating Cyprian Norwid’s formula “tatarski czyn,” as ‘Tatar deed’ (from the Polish czyn) or as ‘Tatar rank’ (from the Russian chin according to the Tsarist Table of Ranks). The aim is to show how the eruptive versus the hierarchical readings of “tatarski czyn” have influenced the opinions on Norwid’s dialogic treatise Promethidion (1851) and, more generally, on his criticism of the utopian thought of Polish Romanticism and of Russian po-litics. It was Adam Mickiewicz who in the 1820s and 1830s pointed to the homonymy between czyn and chin and its potential in enacting ambivalences between the seemingly incommensurable imaginaries of eruption and hierarchy. Moreover, Mickiewicz already linked both understandings of czyn with a stereotypical Tatar, or Mongolian, “Asianness.” In this respect, Norwid’s formula is fairly conventional. What is genuinely original, however, is how Norwid turns Mickiewicz’s earlier ideas against those of the later Mickiewicz who, in his Paris Lectures on the Slavs (1840–1844), seems to glorify the “Tatar deed.” In contrast to the “bloody ladder” of Russian bureaucracy and the irrational tendency in Mickiewicz’s activism, Norwid suggests a “gradual labor” culminating in, not erupting with, the deed (Promethidion). This aspect of Norwid’s metaphorical thought is shown in a parallel reading with the philosopher August Cieszkowski who, in his Prolegomena to Historiosophy (1838), conceptualized history as a “texture of deeds” leading to institutions. Similarly, Norwid’s positive notion of the deed, i.e. his revision of Romantic activism, should be situated beyond the alternatives of eruption and hierarchy.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37; 17-42
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“The Song of Our Land” Revisited: The poems of Wawrzyniec Engeström
Śladem „Pieśni o ziemi naszej”. Poematy Wawrzyńca Engeströma
Autorzy:
Budrewicz, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087787.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish literature of the 19th century
Polish-Swedish literary connections
Romanticism
nationalism
patriotic poetry
Wincenty Pol (1807–1872)
Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887)
Wawrzyniec (Lars) Engeström (1829–1910)
Engeström
Kraszewski
Pol
poemat
parafraza
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
Wawrzyniec Engeström (altern. Lars Benzelstierna von Engeström) was a 19th-century Polish aristocrat with Swedish roots, a historian, writer and political activist who made it his life's mission to build bridges between Polish and Swedish culture. The rapprochement he sought was based on anti-German and anti-Russian sentiments. In his poems A Song about Our Stars (Pieśń o gwiazdach naszych, 1874, 1883) and The Vistula: A National Fantasy (Wisła – Fantazja narodowa, 1883) he drew on Wincenty Pol's Songs of Our Land (Pieśni o ziemi naszej). They all celebrated the idea of national unity based on historical memory, religion and custom. His inspiration came from Swedish Romantic literature, whose main works he translated into Polish.
Źródło:
Ruch Literacki; 2020, 3; 229-245
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Upaństwowienie romantyzmu" w kinie II RP. O "Panu Tadeuszu" w reżyserii Ryszarda Ordyńskiego
Autorzy:
Szyngiel, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186762.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Pan Tadeusz
Adam Mickiewicz
Ryszard Ordyński
film adaptation
Romanticism
cinema of the Second Polish Republic
Opis:
The article concerns the film Pan Tadeusz (1928) by Ryszard Ordyński, and issues related to the adaptation process and political reception of Mickiewicz’s artwork. In the first part of the text, the author discusses the application of 19th-century romantic ideas by the Sanacja authorities as part of their historical policy. The cult of Romanticism was realized on many levels, including everyday life as well as literature, art and journalism. Its functioning was conditioned by the existence of a holistic romantic narrative and the possibilities it brought in terms of building the continuity of tradition in social awareness. These possibilities resulted from the patriotic staffage, which over time surrounded the work of romantic bards. The second part of the text describes the tendencies dominating in Polish cinema at that time, the most important of which are the politicisation and the domination of love themes. These directions influenced the final shape of the films made in the 1920s. Afterwards, R. Ordyński’s film was presented, taking into account the political and cultural background mentioned above. The production of the picture aroused great interest among the public opinion and reviewers. The subject of discussion at that time was fidelity of the film adaptation to the literary prototype. In the article, Pan Tadeusz was presented as an example of an artwork committed to ideology. The screen trivialization of the content of Mickiewicz’s poem took place at the level of creation of a world that was simplified and devoid of romantic ambivalence, as well as in meticulous presenting details at the cost of more significant elements of the work, and intentional lowering of the level of presented content. In this way, Pan Tadeusz was a commercial undertaking, and at the same time it participated in the process of a kind of social engineering. It was a tool for building national consciousness in a reborn Polish state and, in a way, for reigning souls.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2018, 5; 55-75
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Wernyhora» i «ukraiński step» jako polskie „lieux de mémoire”
Autorzy:
Marta, Brzezińska,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927187.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Wernyhora
places of memory
Polish romanticism
Polish identity
Ukrainian Steppe
Opis:
The aim of the article is to present figures of Ukrainian legendary bard Wernyhora and the Ukrainian Steppe as Polish places of memory according to the concept of French historian Pierre Nora. In this concept a place or figure can act as a transmitter of national common values or a center around which visions of the past can be formed. Places of memory (lieux de mémoire) are also special kinds of symbols because of their visual character. In the article I try to highlight this based on (mainly) literature of Polish romanticism. A visual character of both figures and its connection with Polish identity and historical discussions make them vital and important motif of Polish past and imaginary.
Źródło:
Studia Interkulturowe Europy Środkowo-Wschodniej; 2015, 8; 34-42
1898-4215
Pojawia się w:
Studia Interkulturowe Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adam Mickiewicz’s „Pan Tadeusz” and the culture of remembrance
Kultura pamięci: Pan Tadeusz Adama Mickiewicza
Autorzy:
Speičytė, Brigita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087171.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish literature of the 19th century
Lithuania
epic poetry and Romanticism
historical narrative
the culture of remembrance
Adam Mickiewicz (1798–1855)
kultura pamięci
epopeja
nowoczesność
tożsamość
recepcja
Opis:
Adam Mickiewicz's epic poem Pan Tadeusz, published in Paris in 1834, can be seen as an expression of a romantic culture of remembrance which emerged in Poland and Lithuania in the aftermath of a traumatic political event, the January Uprising of 1830–1831. This article discusses the poet's transformation of the devices and generic model of heroic epic for the double purpose of expressing a notion of historical time which holds out an open future for both the individual and the national community, and of promoting the acceptance of a complicated past through the resolution of its conflicts. Both in Poland and in Lithuania, Pan Tadeusz was regarded as a monumental tribute to the culture of the Polish-Lithuanian Commonwealth and a major influence on the modern national literatures in Lithuanian, Belarusian and Yiddish, sprouting on the territory of the former Grand Duchy of Lithuania.
Źródło:
Ruch Literacki; 2020, 6; 585-602
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adam Mickiewiczs ‘Forty and Four’: A conjecture
„Czterdzieści i cztery”. Hipoteza
Autorzy:
Szargot, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087762.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish literature of the 19th century
Romanticism
prophetic symbolism
number 44
tyrannicide
Brutus
Reign of Terror
Adam Mickiewicz (1798‑1855)
'Dziady' (Forefathers' Eve)
Mickiewicz
"Dziady"
44
tyranobójstwo
antyczny Rzym
Wielka Rewolucja Francuska
Opis:
This article attempts to formulate a new interpretation of the mysterious messianic character marked "Forty and Four" from the Vision of Priest Piotr in Adam Mickiewicz's poetic drama Dziady (Forefathers' Eve), Part III. After a review of earlier readings of this crux and its symbolism, the author of the article presents his own proposal, which contextualizes the enigmatic number in three historical frameworks. The first of them is ancient history, and, more specifically, 'Forty four' is seen as a reference to the Ides of March in 44 B.C., the date on which Julius Caesar was assassinated by a group of conspirators led by Brutus. The other two relevant contexts are the Reign of Terror during the French Revolution, and the high tides of modern history culminating in tyrannicide. In effect, the 'Forty four' passage is seen as an affirmation or even a sacralization of tyrannicide, symbolized by not only by inexplicit references to Brutus and the Israelite heroine Judith. It is a theme which reverberates not only in Dziady but also throughout Adam Mickiewicz's work.
Źródło:
Ruch Literacki; 2020, 4; 359-379
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspects of Intertextuality in the Works of the ‘Stalowa Wola Generation’ (Eugeniusz Knapik, Andrzej Krzanowski, Aleksander Lasoń)
Autorzy:
Kiwała, Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780193.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
intertextuality
Polish contemporary music
Stalowa Wola Generation
New Romanticism
Opis:
In the panorama of Polish music of the 2nd half of the 20th century the works of Silesian composers stand out. They were born in 1951 and thus they are referred to as the ‘Generation 51’ or the ‘Stalowa Wola Generation’ (from the place of their debut at the Festival ‘Young Musician for the Young City’ in Stalowa Wola in 1976): Eugeniusz Knapik, Aleksander Lasoń and Andrzej Krzanowski. They constituted the first generational phenomenon of such significance in Polish music since the debut of ‘Generation 33’ (Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki and others). The musical style of these young authors was in tune with the Polish popular phenomenon of the 1970s of ‘New Romanticism’, consisting in a return to certain artistic and aesthetic values lost in modernism and avant-garde. One of the distinguishing features of Knapik’s, Lasoń’s and Krzanowski’s work is the application of various ‘intertextual strategies’ – quotations, allusions, and clear references to more or less specific musical traditions. In the works of ‘Generation 51’ composers, these strategies have a certain superior ‘axiological sense’ (Władysław Stróżewski), which is far from a purely ludic, postmodernist play on conventions and texts. The aim of the text is a review and an attempt to interpret those strategies. A methodological reference point will be the semantic analyses of possible intertextual references performed by Mieczysław Tomaszewski and Stanisław Balbus.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2019, 19; 155-172
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Auf der Suche nach der polnischen Identitat. Zum romantischen Kulturmuster in Polen
Autorzy:
Mrożek, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444446.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Polish Romanticism
national identity
tradition and patriotism
struggle of national independence
Polish cultural patterns
canon of the Polish national literature: Mickiewicz
Opis:
The present article shows the moulding of the national identity of the Polish, their struggle of independence through the national uprising as well as the literature and the art. The period of a romanticism in Poland is the formation time of a national culture and myths (The Polish Messianism). They will build the mentality of Polish people during next decades. The cultural patterns formed in this period, especially the struggle of freedom and the sovereignty, will go back in the periods of a civil or a political captivity. Untill today is the Polish romanticism - as was shown in the text - an element of the national culture and tradition, which is referenced by artists. In special pieces of the literature of the period became the canon of Polish national literature.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2007, IX; 167-174
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between Romanticism and the Baroque – Władysław Syrokomla as a translator of Maciej Kazimierz Sarbiewski’s poetry: Theory and practice
Między romantyzmem a barokiem. Władysław Syrokomla jako tłumacz poezji Sarbiewskiego – teoria i praktyka
Autorzy:
Buszewicz, Elwira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088449.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish literature of the 17th and 19th century
New Latin poetry
translation theory and practice in the Age of Romanticism
Władysław Syrokomla (1823–1862)
Maciej Sarbiewski (1595–1640)
Władysław Syrokomla (Ludwik Kondratowicz)
teoria i praktyka przekładu w dobie romantyzmu
przekłady poezji polsko-łacińskiej
Maciej Kazimierz Sarbiewski
Opis:
This article outlines the approach adopted by Władysław Syrokomla (the pen name of Ludwik Kondratowicz) in his translation of Latin verse and examines, by analyzing some of the poems he translated into Polish, how it worked in practice. He believed that the translator should strive for an empathic attunement to the writers voice (Einfühlung) while ‘remaining oneself’ and that abandoning ‘slavish imitation’ was the best way to animate a poem (an approach much criticized by philological authorities). These ideas are discussed in the fi rst part of the article; the second part contains analyses of his translations of Latin odes written by Maciej Sarbiewski, i.e. Ode I 19 (Ad caelestem adspirat patriam), II 3 (Ad suam testudinem), and IV 12 (Ad Ianum Libinium. Solitudinem suam excusat). Syrokomla does not engage in any intertextual games with the ancients; instead, he adapts the original to the formal and stylistic conventions of his time, most notably the Romantic concept of the poem as a projection of a poetic consciousness (‘ego’). In effect, Sarbiewski’s (neo) classical poetic personas become versions of the Romantic hero, most conspicuously in the case of Ode IV 12.
Źródło:
Ruch Literacki; 2019, 3; 289-299
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bloody lining of high-minded ideas: “Un-divine comedy” and its contemporary contexts
Krwawa podszewka wzniosłych idei. Nie-boska komedia i współczesne konteksty
Autorzy:
Sekuła, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361317.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Zygmunt Krasiński’s “Un-Divine Comedy”
Romanticism
Polish Jews
nationalism
phantasmal criticism in literary research
Nie-Boska komedia Zygmunta Krasińskiego
romantyzm
Żydzi polscy
nacjonalizm
krytyka fantazmatyczna w badaniach literackich
Opis:
Zygmunt Krasiński’s “Un-Divine Comedy”, the 19th-century drama on revolution, although in general highly prized by a prominent Polish romantic poet, Adam Mickiewicz, was nonetheless criticised by him because of the scene with converted Jews, which depicted them as traitors, provocateurs of the revolutionary disorder and plotters that strive to achieve power and ruin Christianity. In this scene, called by Mickiewicz “a national crime”, focused one of the literary contests for “Un-Divine Comedy”. Some of the literary interpretations and theatre versions seek to revoke this cumbersome fragment as “non-embeded” in the main context of problems in the drama. However, the heuristic works of Maria Janion inserted the incriminated scene anew in the ideological construction of the whole drama by using the phantasmal criticism in literary research, placing it in the history of the European thought and the circulation of ideas in the romantic epoch and in Krasiński’s biography. The 2014 production by Demirski (adapter of the text) and Strzępka (director) shown at the National Stary Theatre in Cracow takes hold of recent literary and historical scholarship and, moreover, makes a step forward: carries on the phantasmal interpretation, without loosing any of the drawn out meanings and connotations, in order to raise the universal question about the people’s fear.
Jeden ze sporów wokół Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego, dramatu romantycznego o rewolucji, zogniskował się wokół sceny z przechrztami, ukazanymi jako zdrajcy wszelkiej idei, spiskujący przeciw chrześcijańskiemu światu i pracujący wyłącznie dla osiągnięcia własnych celów. Adam Mickiewicz określił taki sposób ukazania społeczności żydowskiej w dramacie, skądinąd wysoko przezeń cenionym, mianem „występku narodowego”. Interpretacje historyków literatury starały się unieważnić niewygodną sekwencję jako „nieorganiczną” w kontekście całości problematyki utworu. Również przez inscenizatorów bywała ekstrahowana lub bagatelizowana. Heurystyczne teksty Marii Janion wbudowały powtórnie sensy wypływające z „zalatującej siarką” sceny w konstrukcję ideowo-fantazmatyczną dramatu, osadzając ją przy tym w historii myśli europejskiej, obiegu idei charakterystycznych dla epoki oraz w biografii autora. Wystawiona w Teatrze Starym w Krakowie w 2014 r. inscenizacja Pawła Demirskiego zatytułowana „Nie-Boska komedia. Wszystko powiem Bogu” zdradza nie tylko świadomość dotychczasowych opracowań historyczno-literackich utworu, ale prowadzi wydobyte z nich myśli, sensy i utożsamienia dalej, scalając je w wizję uniwersalnej opowieści o ludzkim lęku.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 147-160
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 78

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies