Temat: Polish affairs - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Bierni na Wschodzie, ponoszący zbiorową winę i oczywiście obecni w Europie – krytyka niemieckich i polskich podręczników do historii w oparciu o kontrastywną lingwistykę dyskursu
Passive in the East, collectively guilty and obviously within Europe – criticism of German and Polish history text-books by contrastive discourse linguistics
Autorzy:: Dreesen, Philipp
Judkowiak, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/474073.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet Rzeszowski
Tematy:: contrastive discourse linguistics
textbooks
Polish-German affairs
Opis:: The goal of the article is to introduce school books as a possible object of study of contrastive discourse linguistics. The analysis of selected German and Polish history textbooks for the level Oberstufe II/Liceum provides, thanks to its contrastiveness, information about similarities and differences (or gaps, fr. le non dit) between the presented knowledge about neighbouring countries and binational relationships. The imparted knowledge order can be recognized at the word-level, in text strategies, text-image relations, and at the level of discourse. The article outlines several examples of these kinds of knowledge manifestations distinctive for Polish-German affairs. The result of the multi-level analysis serves to elicit the role of a textbook as a knowledge-canonising medium and its influence on formation of the normalization discourse as well as to criticize this medium especially in consideration of meta-linguistic aspects.
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na podręczniki szkolne jako na przedmiot badawczy kontrastywnej lingwistyki dyskursu. Analizie poddane zostały wybrane niemieckie i polskie podręczniki do historii na poziomie liceum/Oberstufe II. Analiza kontrastywna dostarcza informacji o podobieństwach i różnicach (także o „lukach treściowych”) występujących w sposobie przedstawiania wiedzy o danym kraju i o wzajemnych relacjach polsko-niemieckich. Porządek wiedzy obecny w polskich i niemieckich podręcznikach można wyśledzić w oparciu o zjawiska występujące na płaszczyźnie słowa, w strategiach tekstowych, relacjach tekst – obraz oraz na płaszczyźnie dyskursywnej. Wyniki analizy wielopłaszczyznowej wskazują na szczególną rolę podręczników w kształtowaniu kanonu wiedzy oraz dyskursu o normalizacji stosunków polsko-niemieckich, uwzględniają one przy tym także aspekty metajęzykowe.
Źródło:: tekst i dyskurs - text und diskurs; 2012, 5; 91-126
1899-0983
Pojawia się w:: tekst i dyskurs - text und diskurs
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi zwana pierwszym „polskim papieżem”
Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi – The First “Polish Pope”
Autorzy:: Bender, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1791423.pdf
Data publikacji:: 2020-12-22
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi
Rzym
Watykan
polski papież
sprawy polskie
Rome
Vatican
Polish pope
Polish affairs
Opis:: Zofi Branicka (1821-1886) była polską, niezwykle zamożną arystokratką, która w 1841 roku poślubiła włoskiego księcia Livia III Erba Odescalchi. Od tego czasu do śmierci mieszkała w Rzymie. Dzięki olbrzymiemu posagowi księżnej rodzina Odescalchi mogła między innymi odkupić od rodziny Torlonia zamek w Bracciano (niedaleko Rzymu). Zofia otrzymała bardzo staranne wykształcenie, znała biegle kilka języków. Od samego początku swego pobytu w Rzymie zaczęła organizować słynne wieczorne spotkania w salonie, w Pałacu Odescalchi. W ten sposób księżna Zofi skupiała elitę arystokracji, dyplomacji i kleru z różnych krajów europejskich. Wkrótce poznała też papieża Piusa IX, z którym połączyła ją więź wieloletniej przyjaźni. Zofia bezpośrednio informowała papieża o złożonej ówcześnie sytuacji Polski, która była pod rozbiorami. Od początku pobytu we Włoszech zaangażowała się w pomoc charytatywną ubogim. Księżna była też bardzo zaangażowana w finansową i organizacyjną pomoc Polakom we Włoszech (emigrantom, powstańcom, księżom, artystom, takim jak Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski i inni). Ściśle współpracowała ze Zgromadzeniem Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w organizowaniu Polskiego Seminarium w Rzymie, które zostało otwarte w 1866 roku. Było to niezwykle doniosłe i ważne wydarzenie dla Polaków, którzy w tym czasie nie mieli swojego państwa. Dzięki głębokiej religijności i patriotycznej działalności, księżna Zofia była wśród swoich rodaków nazywana „polskim papieżem”. Nikt w tamtych czasach nie przypuszczał, że sto lat później Karol Wojtyła zostanie prawdziwym pierwszym polskim papieżem.
Zofia Branicka (1821-1886) was a Polish wealthy noblewoman who married Italian Prince Livio III Erba Odescalchi (1805-1885) in 1841. From then on until her death she lived in Rome. Thanks to her opulent dowry, Odescalchi family could buy back among others, the Bracciano castle (near Rome) from the Torlonia family. Zofia was very well educated and a polyglot. From the very first years of her stay in Rome, she started to organise famous soirees at her salon in Palazzo Odescalchi. In this way Princess Zofi gathered the elite of aristocracy, diplomacy and the clergy, from diff European countries. Soon she had a possibility to get to know the pope Pius IX, with whom she would maintain a real and close friendship. Zofia had informed the pope about the complex situation of Poland, partitioned by her neighbours. From the beginning of her stay in Italy she was involved in charity work. The princess was very involved in financial and organisational help to Polish people in Italy (emigrees, insurgents, priests, artists as Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski etc.). She closely co-operated with The Congregation of the Resurrection of Our Lord Jesus Christ in organising the Polish Seminar in Rome in 1866. That was an event of a great importance for Polish people who at that time had no country of their own. Thanks to her deep religiosity and patriotic activity Princess Zofi was known among her contemporaries as “the Polish pope”. Nobody at that time could have imagine that after one hundred years Karol Wojtyła would become the first actual Polish pope.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 213-233
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Rola refleksji: percepcja filmu „Katyń” przez członków polskiej diaspory w Stanach Zjednoczonych
Autorzy:: Yelich Biniecki, Susan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1387079.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:: reflection
adult learning
Katyń
outreach education
international
education
world affairs Polish Diaspora
United States
Opis:: This article focuses on the role reflection played with four Polish born adult learners who participated in the viewing of the film Katyń, an international education outreach program in the United States. The accounts of participants presented and the analysis are part of a larger qualitative interpretive study. The discussion of the narratives and themes point to the potential role of diaspora groups as co-creators of knowledge in international adult education programs and the complex role such outreach education programs play with diverse groups having self-defined learning needs.
refleksja, andragogika, nauczanie dorosłych, Katyń, zewnętrzny program edukacyjny, edukacja międzynarodowa, polska diaspora, Stany Zjednoczone. Streszczenie: Artykuł ten koncentruje się na roli refleksji w procesie edukacji dorosłych. Dotyczy czterech obywateli polskich mieszkających na stałe w Stanach Zjednoczonych i ich uczestnictwa w pokazie filmu „Katyń” – jako części procesu międzynarodowej edukacji dorosłych. W artykule zaprezentowana jest grupa osób i jej analiza, która jest częścią większego badania. Artykuł zwraca uwagę na potencjalną rolę osób przeze mnie badanych jako „ko-kreatorów” wiedzy w procesie edukacji międzynarodowej, ich kompleksową rolę w procesie edukacji dorosłych i własne definiowanie potrzeb edukacyjnych.
Źródło:: Edukacja Dorosłych; 2011, 1(64); 198-207
1230-929X
Pojawia się w:: Edukacja Dorosłych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Sylwetki polskich dyplomatów na Pacyfiku
Profiles of Polish diplomats in the Pacific
Autorzy:: Siekiera, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/449389.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:: diplomacy
Polish diplomats
Polish foreign affairs
international relations
Pacific
South Pacific
Australia
New Zealand
dyplomacja
polscy dyplomaci
polska polityka zagraniczna
sprawy międzynarodowe
Pacyfik
Pacyfik Południowy
Nowa Zelandia
Opis:: The paper aims to illustrate profiles of important Polish diplomats in relations between Poland and the Pacific. The characteristics of the Pacific region, its geopolitical position towards Europe, the relatively small trade, as well as limited diplomatic ties do not pose a priority direction to Polish diplomacy. However, as been shown by Western scholars, the role of Oceania gradually increases, neglecting the existing supremacy of the Atlantic Community. Warsaw efforts to maintain and then to deepen friendly relations with the Pacific are caused by various reasons. There is a need for establishment strategic partnerships on the political and economic basis. This is crucial for Poland, which looks to strengthening its role on the international arena. Polish ambassadors and consuls, including honorary consuls work on many areas of bilateral cooperation, often beyond the obligations under the Vienna Convention. That is the daily work of Polish diplomats, which allows bringing closer two distant regions (in both geographic and social sense) for our mutual benefit. Some significant names have to recalled already here: John Roy--Wojciechowski, former Honorary Consul of Poland in Auckland, whose multidimensional activity influenced development of Polish--New Zealand relations, Bożena Jarnot, Honorary Consul in Hawaii, involved in popularising Polish culture in the UK and Paweł Milewski, Polish Ambassador to Australia and Papua New Guinea, who is the Foreign Ministry envoy to establish further diplomatic relations with the Pacific.
Referat ma na celu przedstawienie ważnych dla relacji Polska-Pacyfik postaci polskich dyplomatów. Specyfika regionu Oceanu Spokojnego, jego położenie względem Europy, relatywnie mała wymiana handlowa, a także nieliczne stosunki dyplomatyczne z państwami Pacyfiku Południowego sprawiają, iż nie jest to kierunek priorytetowy polskiej dyplomacji. Jednak, jak wskazują zachodni badacze, rola Oceanii stopniowo acz znacząco rośnie, deklasującym tym samym dotychczasowy prym Wspólnoty Atlantyku. Starania Warszawy o nawiązanie, a następnie pogłębianie przyjaznych relacji z państwami Pacyfiku spowodowane są m.in. potrzebą ustanowienia partnerstwa strategicznego na gruncie politycznym i ekonomicznym. Ma to kluczowe znaczenie dla Polski, która dąży do umocnienia jej roli na arenie międzynarodowej. Polscy ambasadorzy oraz konsulowie zawodowi, a także honorowi, działają na wielu płaszczyznach współpracy bilateralnej, nierzadko wykraczając poza obowiązki wynikające z Konwencji Wiedeńskich. To dzięki codziennej pracy dyplomatów z Polski, dwa tak odległe geograficznie i społecznie regiony mogą współdziałać na rzecz obopólnych korzyści. Już teraz należy wymienić nazwiska Johna Roy-Wojciechowskiego, byłego Konsula Honorowego RP w Auckland, którego wieloaspektowa aktywność znacząco wpłynęła na rozwój relacji polsko-nowozelandzkich, Bożeny Jarnot – Konsul Honorowej na Hawajach, angażującej się w popularyzację polskiej kultury na Wyspach oraz Ambasadora RP na Australię oraz Papuę Nową Gwineę, Pawła Milewskiego, który jest wysłannikiem MSZ w ustanawianiu kolejnych stosunków dyplomatycznych na Pacyfiku.
Źródło:: Polonia Journal; 2015, 1-2; 247-267
2083-3121
Pojawia się w:: Polonia Journal
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: PROTOKOŁY Z KONFERENCJI NACZELNIKÓW WYDZIAŁÓW POLITYCZNYCH MSZ JAKO ŹRÓDŁO DO BADANIA POLSKIEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ W 1921 ROKU
REPORTS FROM THE CONFERENCE OF THE HEADS OF POLITICAL DEPARTMENTS OF THE MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS AS A SOURCE FOR STUDYINGPOLISH FOREIGN POLICY IN 1921
Autorzy:: Landmann, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/418637.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:: II Rzeczpospolita, bezpieczeństwo, MSZ, polityka zagraniczna.
the Second Polish Republic, Ministry of Foreign Affairs, foreign policy.
Opis:: Celem artykułu jest przedstawienie znaczenia i treści zawartych w protokołach z konferencji naczelników Wydziałów Politycznych MSZ w kontekście analizy tematów istotnych dla polityki zagranicznej II RP w 1921 roku. W analizie uwzględniono kwerendę materiałów archiwalnych zgromadzonych w Archiwum Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce oraz dostępną literaturę naukową. Postawiono tezę, że protokoły z konferencji naczelników Wydziałów Politycznych MSZ mogą stanowić ważne uzupełnienie źródłoznawcze dla badania polskiej polityki zagranicznej w 1921 roku, czyli wpoczątkowym okresie umacniania niepodległej państwowości po I wojnie światowej. W następstwie przedstawionych argumentów dowiedziono, że w ocenie MSZ polska polityka zagraniczna była w 1921 roku ukierunkowana w dużej mierze na relacje z Niemcami oraz Rosją sowiecką, zwłaszcza w kontekście rozpoznania zagrożenia bezpieczeństwa II RP w związku z działaniami obu sąsiadów. Istotne znaczenie należy przypisać również postulatom politycznym formułowanym ze względu na relacje z Czechosłowacją, Stanami Zjednoczonymi oraz w odniesieniu do polityki wobec Turcji, Bliskiego i Dalekiego Wschodu.
The aim of this article is to present the meaning, and content of the reports fromthe conference of the Heads of Political Departments of the Ministry of Foreign Affairs in the context of analyzing topics relevant for the foreign policy of the Second Polish Republic in 1921. The analysis includes a query of archival materials collectedin the Józef Piłsudski Institute of America and scientific literature. A thesis was put forward that the reports from the conference of the Heads of Political Departments of the Ministry of Foreign Affairs may constitute an important source supplement for the study of Polish foreign policy in 1921, i.e. the initial period of strengthening independent statehood after World War I. Based on the presented arguments, it has been proven that in the opinion of the Ministry of Foreign Affairs, Polish foreign policy in 1921 was largely focused on the relations with Germany, and Soviet Russia, especially in the context of recognizing the threat to the security of the Second Polish Republic in connection with the actions of both neighbors. Significant importance should also be attached to political demands formulated due to the relations with Czechoslovakia, and the United States, as well as in regard to the policy toward Turkey, the Middle, and Far East.
Źródło:: Colloquium; 2020, 12, 2; 65-88
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:: Colloquium
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Polish e-democracy: legal state of affairs
Autorzy:: Matusiak, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1819126.pdf
Data publikacji:: 2019-05-12
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: E-democracy
e-voting
Poland 21st century
Polish e-democracy: legal state of affairs
Opis:: One of the elements upon which e-Government is based is electronic democracy. It stands for a broad range of activities engaging citizens in state matters. In Poland, it is difficult to find examples of such activities whether in the area of e-Voting, e-Engagement, e-Controllership, or e-Consultation. This is due to many reasons, one of which may be errors committed by the legislator, and upheld by it, with respect to the conceptual framework related to the e-Government, as well as the conceptual framework used in acts of law, while another reason may be the legislative quality of some of them. The phenomenon which raises the highest concern, however, is the fact that the initiatives that are undertaken, usually at local, not central, level, arouse very little interest among citizens, who do not trust public administrative authorities providing the solutions to question. By way of illustration, the paper presents local solutions related to electronic voting, and central solutions related to public information. Due to the scarcity of solutions and their often questionable quality, it is hard to say that in Poland electronic democracy solutions are well developed and shaped.
Źródło:: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach; 2018, 46, 119; 65-72
2082-5501
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Urząd do Spraw Wyznań wobec Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wybrane zagadnienia
Bureau for Religious Affairs and Catholic University of Lublin. Selected Issues
Autorzy:: Białecki, Konrad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1806992.pdf
Data publikacji:: 2019-10-23
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Katolicki Uniwersytet Lubelski; Urząd do Spraw Wyznań; PRL; Lublin; komuniści; Kościół rzymskokatolicki
Catholic University of Lublin; Bureau for Religious Affairs; Polish People’s Republic; communists; Roman Catholic Church
Opis:: Urząd do Spraw Wyznań był w latach 1950-1989 jednym z najważniejszych narzędzi, za pomocą których komunistyczne władze realizowały swoją politykę wyznaniową. Rola Urzędu i jego ekspozytur terenowych (w Lublinie Wydziału do spraw Wyznań przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, a od maja 1975 r. przy Urzędzie Wojewódzkim) nie ograniczała się do zbierania danych i przygotowywania opracowań o charakterze eksperckim dla władz partyjnych. Do jego zadań należało również podejmowanie decyzji i rozstrzyganie wątpliwości, gdy jakiś organ władzy państwowej, od ministerstwa poczynając, a na miejskiej radzie narodowej kończąc, trafiał w swej aktywności na sprawy związane z zagadnieniami wyznaniowymi. Wtedy Urząd do Spraw Wyznań, czy też jedna z jego terenowych ekspozytur, wydawał opinie, zalecenia, podpowiadał rozwiązania, zatwierdzał. Dodajmy, że swoją działalność Urząd prowadził oczywiście w koordynacji z wieloma innymi organami ówczesnego państwa, będąc w pełni podporządkowany ogólnym dyrektywom płynącym z PZPR. Wszystkie przywołane przed chwilą formy aktywności Urzędu do Spraw Wyznań spełniał w odniesieniu do Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Reasumując, można postawić tezę, że Urząd do Spraw Wyznań okazał się bardzo skutecznym narzędziem kolejnych ekip komunistycznych w realizacji niektórych założeń ich polityki względem KUL-u. Przypomnijmy w tym miejscu, że polityka ta ewoluowała w kolejnych dekadach. O ile w latach 50. i do połowy lat 60. starano się przede wszystkim maksymalnie ograniczyć zakres działania KUL-u, czyniąc z niego uczelnię małą, bez znaczącej kadry akademickiej, prowincjonalną i pozbawioną wydziałów świeckich, to od drugiej połowy lat 60. przyjęto nową taktykę, stawiając przede wszystkim na „lojalizację” kadry akademickiej za cenę pewnego złagodzenia kursu wobec uczelni. Urząd do Spraw Wyznań nie zdołał jednak, pomimo pewnych sukcesów cząstkowych, w pełni zapanować nad kadrą naukową i studentami, o czym świadczą liczne sprawozdania sporządzane przez urzędników zarówno szczebla lokalnego, jak i centralnego w latach 70. i 80.
In 1950-1989, the Religious Denominations Bureau was among the most significant tools by means of which the communist authorities administered their religious policy. The role of the Bureau and its branch offices (in Lublin, branch offices of the Religious Denomination Department at the Presidium of the Provincial National Council and since May 1975, at the Province Office) was not limited to collecting data or developing expert reports submitted before the communist party. The Bureau was also in charge of making decisions and dismissing doubts whenever a state authority, be it a ministry or a municipal national council, investigated cases related to religious matters. In such instances, the Religious Denominations Bureau or its branch office expressed opinions, made recommendations, suggested solutions and approved them. It is worth adding that the Bureau’s operations were coordinated with many other state authorities and fully subordinated to the general directives laid down by the Polish United Workers’ Party. All the above mentioned forms of activity were sustained by the Religious Denominations Bureau in relation with the Catholic University of Lublin (KUL). To sum up: a thesis may be put forward that the Religious Denominations Bureau proved a very effective tool employed by the communist governments pursuing specific assumptions of their policy on the University. This policy evolved in the subsequent decades. While in the 1950s and by the mid-1960s efforts were made predominantly to limit the scope of KUL’s operations as much as it was possible, turning it into a small, parochial university without recognised faculty members or secular departments, in the mid-1960s new tactics were adopted. The emphasis was placed on making the faculty members more “loyal” and lessening the political pressure in return. Despite some partial successes, the Religious Denominations Bureau failed to fully control the faculty members or the students as testified in the numerous reports drawn by the officials on the local and central levels in the 1970s and 1980s.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 2 Special Issue; 9-35
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Relacja z wizyty ministra spraw zagranicznych Mariana Orzechowskiego w Teheranie (2-3 luty 1987)
Report from the Visit of the Minister of Foreign Affairs Marian Orzechowski in Tehran (2-6 February 1978)
Autorzy:: Maj, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/578174.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Orientalistyczne
Tematy:: Iran
Iranian Revolution
Minister of Foreign Affairs Marian Orzechowski
Polish–Iranian Relations
Opis:: Iran in 1979 was one of Poland’s most important business partners in the Middle East. After the Iranian Revolution the situation changed dramatically. The available documents allow previously unaudited Polish–Iranian relations to be researched and reveal attempts at the closing of both countries in the 1980s. The climax of these attempts was a visit by the Minister of Foreign Affairs Marian Orzechowski to Tehran in 1987. Showing a complete picture of these contacts required research of documents from the Archives of the Ministry of Foreign Affairs, Newsreel, and the Institute of National Remembrance in Warsaw. Results of the research were compared with information in the Polish press and the interview with Professor Orzechowski as well as with his written memoires. Orzechowski’s visit to Iran was an actual resumption of Polish–Iranian relations, which had ceased as a result of the Iranian Revolution in 1979.
Źródło:: Przegląd Orientalistyczny; 2016, 1-2; 141-153
0033-2283
Pojawia się w:: Przegląd Orientalistyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Polityka państwa polskiego wobec krajów rozwijających się w świetle planu pracy Ministerstwa Spraw Zagranicznych na 1973 r.
Polish politics towards developing countries in the light of work plan of the Minister of Foreign Affairs in 1973
Autorzy:: Knopek, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/559100.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: Afryka, kraje rozwijające się, Maghreb, Maszrek,Ministerstwo Spraw Zagranicznych, polska polityka zagraniczna
Africa, countries in development, foreign policy Polish, Maghreb, Mashriq, Minister of Foreign Affairs
Opis:: W artykule wskazuje się na cele i kierunki polskiej polityki zagranicznej względem krajów arabskich i muzułmańskich oraz państw afrykańskich zawarte w planie pracy resortu Ministerstwa Spraw Zagranicznych na 1973 r. W przedmiotowym planie występują dwa regiony oddziaływań – kraje arabskie i Iran oraz państwa afrykańskie. Cały ten obszar podlegał strukturze kompetencyjnej Departamentu V.
Targets and directions of Polish foreign policy towards the Arab, Muslim and African countries which were mentioned in the work plan of the Minister of Foreign Affairs in 1973 are indicated in the article. There are two districts of influence in the subject plan: Arab countries, Iran and African states. The whole of this area fell within the competence of the Fifth Department. In the course of analysis of the document, there is adduced that Poland wanted to actively participate in political and military, economic and agricultural, social and cultural life of the majority Arab and Muslim countries and selected African states. All of these countries were ranked as a wide conception of developing countries, rising markets or Third World countries. Poland was supporting ideological and national independence movements and afterwards also anti‑colonial and anti‑racial actions in the mentioned area. What in more, Poland actively participated in economic cooperation, trade exchange, sending scientific and technical personnel and accepting students’ applications for Polish universities. Furthermore, Poland was propagated cultural contacts, sending journalists, literature, science and cultural representatives and artists. All of these decisions were supposed to promote a positive image of Polish country in the Arab, Muslim and African world. Some of the assumptions of Polish foreign policy towards above region (no fundamental results when it comes to oil acquisition from the Mediterranean Sea and Persian Gulf ) couldn’t be implemented because of the Yom Kippur War and the 1973 Oil Crisis. Countries from the Mashriq region – Egypt and Libya, the Maghreb region Tunis, Algerien and Marocco, Near East – Syria and Iraq, and from the African area – Nigeria and Kenya, had fundamental meaning for Poland those days.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2013, 33; 111-129
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Stosunki polsko-gruzińskie w latach 1918 – 1921
Polish-Georgian relations in 1918 – 1921
Autorzy:: Włodarczyk, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2195289.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: stosunki polsko-gruzińskie
Gruzja
federalizm
polityka zagraniczna
Kaukaz
Polish-Georgian relations
Georgia
federalism
foreign affairs
Caucasia
Opis:: The tradition of Polish-Georgian relations is many centuries old. It manifested itself differently over the course of history, originally based on the ideology of the Sarmatism and a diplomatic alliance in the war against Turkey. Later, when they were annexed by the Russian Empire, it was based on their fight for independence against a common enemy. Their relations have a political and historical background, and are associated with the resettlement policy of Russia. Establishing diplomatic relationships during the short period of the Democratic Republic of Georgia’s existence meant acknowledging Georgia internationally, first de facto, and then de iure. The cooperation was focused mainly on providing safe return for large Polish minority living in Transcaucasia, and on Marshal Józef Piłsudzki’s federalist agenda which supported newly emerged states. Both countries’ relations were reinforced by signing a military alliance and creating Polish-Georgian Industrial and Trade Union. The cooperation was finally ended by Soviet Russia’s assault on Georgia in year 1921.
Tradycja stosunków polsko-gruzińskich sięga kilkuset lat. Przejawiała się w różnej formie. Pierwotnie ideologicznej w sarmatyzmie oraz dyplomatycznej w szukaniu sojusznika w wojnie z Turcją. Następnie w formie podmiotów wchodzących w skład Imperium Rosyjskiego oraz walczących o niepodległość z tym samym wrogiem. Zagadnienie wspólnych kontaktów ma podłoże historyczne oraz polityczne, związane z przesiedleńczą polityką Rosji. Nawiązanie stosunków dyplomatycznych w krótkim okresie istnienia Demokratycznej Republiki Gruzińskiej wiązało się z uznaniem początkowo de facto, a następnie de iure Gruzji na mapie świata. Współpraca opierała się głównie na zapewnieniu bezpiecznego powrotu do Polski licznej Polonii na Zakaukaziu oraz na sprzyjającej nowopowstałym państwom koncepcji federalistycznej marszałka Józefa Piłsudskiego. Stosunki obu państw były wzmocnione przez podpisanie sojuszu wojskowego oraz utworzenie Polsko-Gruzińskiego Związku Przemysłowo-Handlowego. Współpracę zakończyła agresja Rosji Radzieckiej na Gruzję w 1921 r.
Źródło:: Świat Idei i Polityki; 2016, 15; 452-476
1643-8442
Pojawia się w:: Świat Idei i Polityki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Polish affairs" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język