Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish Second Corps" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Desert Mould: Witold Odrzywolski and His Work on Crude Penicillin in a Military Hospital in the Middle East in 1944
    Autorzy:
    Łotysz, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2129270.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-25
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    penicillin
    Second World War
    military healthcare
    medicine
    Polish Second Corps
    Opis:
    The author analyses the activities of Witold Odrzywolski, who in 1944 was the first Pole to produce penicillin, in a military hospital in the Middle East. The paper contextualizes this achievement in a broad array of the scientific, medical, military and political determinants of the era.
    Źródło:
    Kwartalnik Historyczny; 2020, 127, 4; 77-103
    0023-5903
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Historyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mąż stanu polskiej emigracji. Władysław Anders w latach 1945–1970
    Autorzy:
    Wolsza, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/608262.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Władysław Anders
    emigration
    Second Polish Corps
    Monte Cassino
    Polish Armed Forces
    Katyn Crime
    emigracja
    2 Korpus Polski
    Polskie Siły Zbrojne
    zbrodnia katyńska
    Opis:
    In the article, I present five priorities related to the post-war activity of Gen. Władysław Anders. The most important were those concerning the future of the Polish Armed Forces in the West, operations of the Polish government-in-exile, the assessment of the situation in the international arena and Sovietised Poland, the Katyn crime, and the punishment of its perpetrators as well as a suitable commemoration of the Polish soldiers fallen in the Second World War.
    W artykule przedstawiono pięć priorytetów związanych z powojenną działalnością gen. Władysława Andersa. Najważniejsze dotyczyły przyszłości Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, działalności władz RP na emigracji, oceny sytuacji międzynarodowej i w sowietyzowanej Polsce, zbrodni katyńskiej i ukarania winnych jej popełnienia oraz godnego upamiętnienia polskich żołnierzy poległych w II wojnie światowej.
    Źródło:
    Dzieje Najnowsze; 2020, 52, 2
    0419-8824
    Pojawia się w:
    Dzieje Najnowsze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jerzy Jeremiasz Łopatto i jego Notatnik
    Jerzy Jeremiasz Lopatto and His Notebook
    Autorzy:
    Zajączkowska-Łopatto, Maria Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440364.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Jerzy Łopatto
    Lukishki prison
    Vilnius
    the Vorkutastroj forced labor camp
    Koltubianka
    the Second Polish Corps
    the Royal Air Force
    British occupation zone
    Quakenbrück
    Opis:
    Jerzy Jeremiasz Łopatto (1896-1978) był piątym dzieckiem Józefa i Raisy z Juchniewiczów. Ukończył szkołę podchorążych w Odessie, walczył na frontach I wojny światowej, dwa razy ciężko ranny, wraz z bratem Aleksym walczył w pociągu pancernym „Na Moskwu”. Do Wilna wrócił w 1924 r. Ożenił się z Zofią Kobecką w 1926 i założył biuro melioracyjne. W 1934 r. przejechał wraz z żoną i trzema synami do majątku Szyłele w gminie Mejszagoła. Był dobrym gospodarzem, życzliwym sąsiadem, założyli z okolicznymi ziemianami kółko rolnicze. W nocy z 2 na 3 sierpnia 1940 r. przyjechało NKWD i zabrali go do więzienia Łukiszki w Wilnie. Oskarżony za przynależność do polskiej partii OZON (Obóz Zjednoczenia Narodowego), jako ziemianin na 140 ha dostał wyrok 8 lat( isprawitelno=trudowogo lagiera) poprawczego lagru pracy. Wywieziono go do Workuty. Wyszedł z lagru we wrześniu 1941 r. po podpisaniu przez gen. W. Sikorskiego układu z ambasadorem Iwanem Majskim w Londynie o wznowieniu stosunków dyplomatycznych polsko-sowieckich i utworzeniu armii polskiej w ZSRR.( Zwanego potocznie Paktem Sikorski – Majski) Dostał zaświadczenie ważne 3 miesiące, stwierdzające, że jest obywatelem polskim i udaje się do Buzułuku, gdzie zaczynały się formować Polskie Siły Zbrojne gen. W. Andersa. Zaciągnął się jako starszy szeregowy. Po opuszczeniu terytorium sowieckiego 30 marca 1943 r. zaczyna pisać „Notatnik”, nazwany „listy niewysłane” przedstawiając swoje losy dla żony i synów. Ten „Notatnik” ma 154 strony pisane wiecznym piórem Opisuje drogę jaką przebył : więzienie w Wilnie, pracę w lagrze, dojazd do Kołtubianki, a potem przez Guzar w Uzbekistanie, do Pahlevi w Iranie, Irak, Palestynę do Egiptu, skąd został oddelegowany do Anglii. Tam po ukończeniu kursów został przyjęty do Royal Air Force do Dywizjonu Budowy Lotnisk Nr 5029 /P/ w Portreath w Kornwalii i przerzucony do Brytyjskiej Strefy Okupacyjnej w Quakenbrücku. Ostatni zapis ma datę 31.XII 1946. Tam, w maju 1946 r. odszukał go najstarszy syn Emanuel i został wysłany do Florencji. Sierżant Jerzy Łopatto P-707496 pełnił służbę na stanowisku kierownika technicznego w Lotnictwie Polskim pod dowództwem brytyjskim w Anglii od 21 IV 1944 do 12 III 1947 i został zdemobilizowany wskutek przeniesienia go do Polskiego Korpusu Demobilizacyjnego (R.A.F). Nie doczekawszy się na przyjazd Żony i dwóch synów niepełnoletnich Jerzy Lopatto postanowił pojechać do nich do Wrocławia, aby się nimi zaopiekować.
    Jerzy Jeremiasz Lopatto (1896-1978) was the fifth child of Jozef Lopatto and his wife Raisa nee Juchniewicz. He graduated from cadet school in Odessa, fought at the front in World War I, was twice seriously wounded and fought alongside his brother Aleksy on the “Na Moskvu” (“To Moscow”) armoured train. In 1924 he came back to Vilnius, where he married Zofia Kobecka in 1926 and started his own land drainage office. In 1934 he moved with his wife and three sons to the Szylele estate in Mejszagoła district. He was a good landlord and a kind neighbour. He established a farmers’ association representing local landowners. On 3rd August 1940 NKVD arrested him in the middle of the night and sent him to Lukiszki prison in Vilnius. Accused of being a member of the Polish OZN Party (“Camp of National Unity”), being the landowner of 140 hectares of land, he was sentenced to 8 years in a corrective labour camp and was transported to Vorkuta. He was released from the labour camp in September 1941 after General W. Sikorski had signed an agreement in London with ambassador Iwan Majski restoring Polish-Soviet diplomatic relations and forming a Polish army in the USSR (the Sikorski–Majski Agreement). Jerzy Łopatto was issued a certificate valid for 3 months, confirming that he was of Polish nationality and was going to Buzuluk, where Polish armed forces were being assembled under the command of General W. Anders. He enlisted as a senior private. After leaving Soviet territory on 30th March 1943 he began writing his “Notebook”, entitled “Unsent Letters”, in which he described his wartime experiences to his wife and sons. This notebook consists of 154 pages written with a fountain pen. He describes the long journey he made: prison in Vilnius, work at the labour camp, the journey to Koltubianka, and then through Guzar in Uzbekistan to Pahlevi in Iran, and from there onto Iraq, Palestine and Egypt, from where in turn he was assigned to England. After having completed suitable courses, he was admitted to the Battalion of Airport Construction No. 5029/P/ of the Royal Air Force in Portreath/Cornwall and transferred to the British occupation zone in Quakenbrueck. The closing entry in the notebook was written in Quakenbrueck on 31st December 1946. There, in May 1946, his eldest son Emanuel found him and from there the young man was sent to his uncle in Florence. Sergeant Jerzy Lopatto P-707496 was on duty as a technical manager in the Polish Air Forces under British command in England from 21st April 1944 to 12th March 1947 and was demobilised as a result of being transferred to the Polish Demilitarization Corps (R.A.F). Having waited in vain for his wife and two under-age sons to reach Western Europe Jerzy Lopatto eventually decided to return to the family in Wroclaw in Poland in order to take care of them.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2015, 4; 217-265
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    General Anders and the soldiers of the Second Polish Corps
    Autorzy:
    Sarner, Harvey.
    Współwytwórcy:
    Wierzewski, Wojciech A. Recenzja
    Siemaszko, Zbigniew S. Recenzja
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Cathedral City, CA : Brunswick Press
    Tematy:
    Anders, Władysław (1892-1970)
    Polskie Siły Zbrojne 2 Korpus Polski dowódca
    8 Armia (Wielka Brytania). II Korpus Polski dowódcy
    General Anders and the soldiers of the Second Polish Corps recenzja
    Biografia
    Opis:
    Wojciech A. Wierzewski. - Athenaeum. - 2000, [vol.] 4.
    Polacy i Żydzi w ujęciu Sarnera / Zbigniew S. Siemaszko. - Zeszyty Historyczne (Paryż). - 2000, z. 131.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Poezja i pamięć: odzyskanie niepodległości, bohaterowie i święta narodowe w twórczości środowiska poetyckiego 2 Korpusu Polskiego
    Poetry and Memory: Regaining Independence, Heroes and National Holidays in the Verses of Poetry Group of the Second Polish Corps
    Autorzy:
    Chłap-Nowakowa, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951067.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    collective memory
    identity
    Romanticism
    patriotic poetry
    WW2
    Second Polish Corps
    heroes and national holidays
    military press
    pamięć zbiorowa
    tożsamość
    romantyzm
    poezja patriotyczna
    II wojna światowa
    2 Korpus Polski
    bohaterowie i święta narodowe
    prasa żołnierska
    Opis:
    Poezja patriotyczna sięgająca do historii wskazuje relacje pomiędzy wydarzeniami z przeszłości a współczesnością, interpretując je zarazem. Rolę tę wypełniała twórczość środowiska poetyckiego działającego w 2 Korpusie Polskim, w okresie II wojny i pierwszych latach powojennych. Podejmowała ona wątki oparte na wojennych przeżyciach i doświadczeniach poetów: zesłańczych, tułaczych i typowo żołnierskich, wpisując je w tradycję literacką i doświadczenia poprzednich pokoleń walczących o niepodległość.
    Patriotic poetry referring to history indicates the relationship between events from the past and the present, and at the same time interprets them. This role was fulfilled by the literary works of the poetic group formed within the Second Polish Corps during World War II and the first post-war years. The group took up topics based on the war experiences of the of poets, such as exile, wandering and soldiery life, inscribing them into the literary tradition and experiences of earlier generations fighting for independence.
    Źródło:
    Dzieje Najnowsze; 2019, 51, 2; 45-66
    0419-8824
    Pojawia się w:
    Dzieje Najnowsze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Za kulisami „akcji zaolziańskiej” – finansowo-organizacyjne kłopoty DOK V Kraków w przededniu wybuchu wojny
    Behind the Scenes of the “Zaolzie Operation”: Financial and Organizational Problems of Corps District Command No. V Cracow on the Eve of the Outbreak of War
    Autorzy:
    Latkowska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28411110.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    Dowództwo Okręgu Korpusu V Kraków
    Zaolzie
    aneksja
    wojsko
    II RP
    bezpieczeństwo
    Corps District Command No. V Cracow
    anexation
    the Second Polish Republic
    safety
    Opis:
    Ostatnie lata przed wojną w 1939 r. upływały na dozbrajaniu armii, budowaniu umocnień i kontynuowaniu polityki równowagi, w której jednak nie było miejsca dla Czechosłowacji, traktowanej jako przejściowy twór. Kontrowersyjne decyzje Józefa Becka o włączeniu Zaolzia do Polski zostały wykorzystane propagandowo i spotkały się z aplauzem społeczeństwa, jednak na arenie międzynarodowej mocno je skrytykowano, pełnego poparcia nie znalazły również wśród niektórych wojskowych. Wydarzenia z 1938 r. stanowiły wstęp do II wojny światowej i chociaż pierwszoplanowa w stosunkach polsko-czechosłowackich tego okresu była dyplomacja, a aspekt wojskowy w rzeczywistości odegrał drugorzędną rolę, to jednak była to, obok wydarzeń z maja 1926 r., największa operacja wojskowa w warunkach pokojowych. Chociaż operacja ta została przeprowadzona bez chociażby częściowej mobilizacji i przy jak najmniejszych kosztach, to jej skutki były poważnie odczuwalne na terenie, na którym ją przeprowadzono.
    The last years before the war in 1939 were spent on rearming the army, building fortifications and continuing the balance policy, in which, however, there was no place for Czechoslovakia, treated as a temporary entity. The controversial decisions of Józef Beck to incorporate Zaolzie into Poland were used for propaganda purposes and met with applause from the public, but they were strongly criticized in the international arena, and they did not find full support among some of the military. The events of 1938 were an introduction to World War II, and although diplomacy was the most important in Polish-Czechoslovak relations of that period, and the military aspect actually played a secondary role, nevertheless – besides the events of May 1926 – it was the largest military operation in peacetime conditions. Although this operation was carried out without even partial mobilization and at the lowest possible cost, its effects were severely felt in the area where it was played.
    Źródło:
    Historia i Polityka; 2023, 43 (50); 95-115
    1899-5160
    2391-7652
    Pojawia się w:
    Historia i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Płonąca granica”. Działalność szpiegowska w kontekście nielegalnych migracji na wschodniej granicy II Rzeczypospolitej (na przykładzie województwa tarnopolskiego)
    “A Border in Flames”. Espionage in the Context of Illegal Migrations along the Eastern Border of the Second Republic of Poland (Based on the Example of the Tarnopolskie Voivodeship)
    Autorzy:
    Humennyi, Serhii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/478484.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    spying and sabotage activities
    illegal migration
    smuggling
    USRR
    Second Republic of Poland
    Tarnopolskie Voivodeship
    Soviet and Polish border
    State Political Board (GPU)
    Border Protection Corps (BPC)
    Opis:
    Z jawisko działalności szpiegowskiej w kontekście nielegalnych migracji na terenach przygranicznych II Rzeczypospolitej pozostaje nadal mało zbadane. Celem niniejszego artykułu jest analiza procederu nielegalnego przekraczania granicy państwowej i wyjaś- nienie wpływu tego zjawiska na sytuację polityczną i gospodarczą w przygranicznym pasie województwa tarnopolskiego, a ściślej w jego powiatach: borszczowskim, czortkow- skim, kopyczynieckim, skałackim i zbaraskim, w latach 1921–1939. Najprawdopodobniej jest to pierwsza próba przybliżenia zależności między stanem ochrony granicy pań- stwowej, konfliktem ukraińsko-polskim w warunkach istnienia państwa polskiego i działalnością dywersyjno-wywiadowczą władz radzieckich na obszarze jednego ze wschodnich województw ІІ Rzeczypospolitej.
    T he phenomenon of espionage in the context of illegal migrations in the borderlands of the Second Republic of Poland has not been thoroughly examined so far. This article aims to analyse the procedure of crossing the state border illegally and explaining the impact of the phenomenon on the political and economic situation in the borderlands of the Tarnopolskie Voivodeship, specifically in the Poviats of Borszczów, Czortków, Kopyczyńce, Skałat and Zbaraż in the years 1921–1939. This it most probably the first attempt to explain the relationship between the status of the protection of the state bor- der, the Ukrainian and Polish conflict during the existence of the Polish state and the sabotage and intelligence activities of the Soviet authorities in the territories of one of the Eastern voivodeships of the Second Republic of Poland.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 327-344
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bohaterski czyn por. Kazimierza Śledzińskiego podczas napadu pod Sieniawką (1926 r.). Przyczynek do historii Korpusu Ochrony Pogranicza (1924–1939)
    Lieutenant Kazimierz Śledziński’s Heroic Act during the Ambush near Sieniawka (1926). Contribution to the History of the Border Protection Corps (1924–1939)
    Геройский поступок пор. Казимира Следзинского во время под Сенявкой (1926 г.). Вклад в историю Корпуса охраны пограничья (1924–1939)
    Autorzy:
    Ochał, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916564.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    polskie formacje graniczne
    II Rzeczypospolita Polska
    Korpus Ochrony Pogranicza
    radziecka dywersja
    Polish border formations
    Second Polish Republic
    Border Protection Corps
    Soviet diversion
    польские пограничные формирования
    Вторая Речь Посполитая
    Корпус Охраны Пограничья
    советская диверсия
    Opis:
    Kresy Wschodnie II Rzeczypospolitej, pomimo zawarcia traktatu pokojowego w Rydze (21 marca 1921 r.) formalnie kończącego wojnę polsko-rosyjską (1918–1921), nadal nie były miejscem bezpiecznym dla mieszkańców. Wprawdzie Rosja Radziecka oficjalnie uznała postanowienia traktatu pokojowego i ratyfikowała je, tym samym uznając m.in. kształt i przebieg granicy z Polską, ale komuniści związani z Międzynarodówką Komunistyczną nigdy nie zarzucili planów światowej rewolucji i przeniesienia jej płomienia poprzez Polskę do krajów Europy Zachodniej. Zadaniem Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP), jako specjalnej formacji wojskowej, utworzonej jesienią 1924 r. dla ochrony granic wschodnich państwa polskiego, było przywrócenie ładu, porządku i bezpieczeństwa na pograniczu w związku z dywersją i pospolitym bandytyzmem inspirowanym przez wywiad Związku Sowieckiego. Przyjęte przez dowództwo KOP ugrupowanie jednostek w trzech liniach, wspartych pododdziałami kawalerii, a przede wszystkim determinacja i stanowczość żołnierzy w zwalczaniu dywersji i bandytyzmu, miały doprowadzić do pacyfikacji band i uspokojenia sytuacji na pograniczu polsko-radzieckim. W styczniu 1926 r. doszło do bandyckiego napadu na podróżnych autobusu pod Sieniawką na Nowogródczyźnie. Jednym z podróżnych był por. Kazimierz Śledziński, oficer 9 Batalionu KOP w Klecku, który w poczuciu żołnierskiego obowiązku w pojedynkę stoczył walkę z dywersantami w obronie osób cywilnych. Pomimo przewagi napastników zdołał odeprzeć atak – nie zważając na własne rany – wezwać pomoc. Był pierwszym żołnierzem, który został odznaczony Krzyżem Zasługi za Dzielność ustanowionym w 1928 r.
    Despite the signing of the peace treaty in Riga (March 21, 1921), which formally ended the Polish-Soviet War (1918–1921), the Eastern Borderlands of the Second Polish Republic were still not a safe place. Although Soviet Russia officially recognized the provisions of the peace treaty and ratified them – thus recognizing, among others, the shape and course of the border with Poland – the communists connected with the Communist International never abandoned their plans for a global revolution and carrying its flame through Poland to Western Europe. The task of the Border Protection Corps (Korpus Ochrony Pogranicza, KOP), a special military formation created in the fall of 1924 to protect the eastern borders of the Polish state, was to restore order and security on the border in response to the diversion and common banditry inspired by Soviet intelligence. The grouping of units in three lines, supported by cavalry subunits, adopted by the KOP command, and above all the determination and firmness of the soldiers in fighting sabotage and banditry, was supposed to pacify the bands and calm the situation on the Polish-Soviet border. In January 1926 there was a bandit attack on bus passengers near Sieniawka in Nowogródczyzna. One of the passengers was Lieutenant Kazimierz Śledziński, an officer of the 9th KOP Battalion in Klecko, who, with a sense of soldierly duty, fought alone against infiltraitors in defense of the civilians. Despite being outnumbered, he managed to repel the attack and bring help despite his wounds. He was the first soldier to be awarded the Cross of Merit for Bravery established in 1928.
    Восточные окраины Второй Речи Посполитой, несмотря на заключение мирного договора в Риге (21 марта 1921 г.), официально положившего конец польско-русской войне (1918–1921 гг.), все еще не были безопасным местом для ее жителей. Правда, Советская Россия официально признала и ратифицировала положения мирного договора, признав, в частности, форму и расположение границы с Польшей, но коммунисты, связанные с Коммунистическим Интернационалом, никогда не отказывались от своих планов мировой революции и переноса ее пламени через Польшу в страны Западной Европы. Задача Корпуса охраны пограничья (КОП) как специального военного формирования, созданного осенью 1924 года для защиты восточных границ Польши, заключалась в восстановлении порядка и безопасности в приграничных районах в связи с подрывной деятельностью и обыкновенным бандитизмом, подстрекаемым разведкой Советского Союза. Принятая командованием КОП группировка военных подразделений в три линии, поддерживаемые кавалерийскими подразделениями, и, прежде всего, решимость и стойкость солдат в борьбе с диверсиями и бандитизмом должны были привести к успокоению беспорядков и урегулированию ситуации на польско-советской границе. В январе 1926 г. случилось бандитское нападение на пассажиров автобуса под Сенявкой в районе Новогрудка. Одним из пассажиров был лейтенант Казимеж Следзинский, офицер 9-го батальона КОП в Клецке, который из чувства своего солдатского долга в одиночку сражался с саботажниками, защищая мирных жителей. При всем преимуществе нападающих, ему все же удалось отбить атаку и, несмотря на ранения, вызвать помощь. Он был первым солдатом, награжденным Крестом Заслуги „За Храбрость”, учрежденным в 1928 г.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 4 (274); 126-144
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kapitan Kazimierz Czyhiryn (1898–1940): zarys biografii
    Captain Kazimierz Czyhiryn (1898–1940): A Biographical Outline
    Autorzy:
    Jarno, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23050644.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    III Korpus Polski w Rosji
    garnizon łódzki
    garnizon lwowski
    10 Dywizja Piechoty
    armia polska II Rzeczypospolitej
    zbrodnia katyńska
    III Polish Corps in Russia
    Lodz garrison
    Lviv garrison
    10th Infantry Division
    Polish Army of the Second Polish Republic
    Katyn massacre
    Opis:
    Artykuł przedstawia życiorys kpt. Kazimierza Czyhiryna (1898–1940), egzemplifikujący zawiłe losy Polaków w pierwszej połowie XX w. Bohater niniejszego szkicu urodził się na Ukrainie w polskiej rodzinie o głębokich tradycjach patriotycznych. Pierwsze prace niepodległościowe podjął już w trakcie nauki w gimnazjum w Winnicy. W latach 1916–1917 służył w armii rosyjskiej, a następnie w III Korpusie Polskim w Rosji. Dwa lata przebywał w niewoli bolszewickiej. Po powrocie do Polski służył w 29. i 31. pSK. Przebywając wiele lat w łódzkim garnizonie stał się tu osobą znaną i popularną wśród mieszkańców miasta. W 1931 r. objął stanowisko oficera ordynansowego dowódcy Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi – najpierw gen. Stanisława Nałęcza Małachowskiego, a następnie gen. Władysława Langnera. Wraz z tym ostatnim wyjechał do Lwowa, gdzie zajmował podobne stanowisko. We wrześniu 1939 r. uczestniczył w rozmowach o warunkach kapitulacji miasta. Później został aresztowany przez NKWD i zamordowany w bliżej nieznanych okolicznościach w 1940 r. (tzw. Ukraińska Lista Katyńska).
    The article focuses on the biography of Capt. Kazimierz Czyhiryn (1898–1940), which shows the complicated fate of Poles in the first half of the 20th century. He was born in Ukraine to a Polish family with deep patriotic traditions. He started his first pro-independence work while studying at the gymnasium in Winnica. In the years 1916–1917 Czyhiryn served in the Russian army, and then in the III Polish Corps in Russia. He has then been held in Bolshevik captivity for two years. After having re-turned to Poland, he served in the 29th and 31st Kaniowski Rifle Regiment. Serving for many years in the Lodz garrison, he became a well-known and popular person among the inhabitants of the city. In 1931, he took the position of an orderly officer of the commander of Corps District No. IV in Lodz – first under General Stanisław Nałęcz Małachowski, and then under General Władysław Langner. Subsequently, together with Lagner, Czyhiryn went to Lviv, where he held a similar position. In September 1939, he participated in talks on the terms of the city’s capitulation. In 1940, he was arrested by the NKVD and murdered in unknown circumstances (the so-called Ukrainian Katyn List).
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 2; 185-212
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recenzja: J. Widacki, A. Szuba-Boroń, Sprawy o szpiegostwo przed sądami wileńskimi w okresie II RP. Przyczynek do historii zmagań polskiego wywiadu i kontrwywiadu z wywiadem sowieckim i litewskim, Kraków 2020, s. 208
    Review: J. Widacki, A. Szuba-Boroń, Sprawy o szpiegostwo przed sądami wileńskimi w okresie II RP. Przyczynek do historii zmagań polskiego wywiadu i kontrwywiadu z wywiadem sowieckim i litewskim [Espionage Cases Before the Vilnius Courts During the Second Polish Republic. A Contribution to the History of the Struggle of Polish Intelligence and Counterintelligence with Soviet and Lithuanian Intelligence], Kraków 2020
    Autorzy:
    Hoc, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954723.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-22
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    espionage in criminal law Second Polish Republic
    Lithuanian espionage
    Soviet intelligence
    Lithuanian intelligence
    intelligence KOP (Border Protection Corps)
    szpiegostwo w prawie karnym II RP
    szpiegostwo litewskie
    wywiad sowiecki
    wywiad litewski
    wywiad KOP (Korpusu Ochrony Pogranicza)
    Opis:
    Problematyka badawcza, którą zainteresował się J. Widacki i A. Szuba-Boroń, nie była dotąd przedmiotem zainteresowań naukowych. J. Widacki podczas sprawowania misji dyplomatycznej w Wilnie kontynuował swoje zainteresowania naukowe, docierając do akt spraw o szpiegostwo z okresu międzywojennego. Natomiast A. Szuba-Boroń, badając m.in. akta spraw o szpiegostwo, zajęła się prozą Sergiusza Piaseckiego, pisarza i byłego szpiega. Obraz pogranicza, a w nim walka wywiadów sowieckiego, litewskiego oraz polskiego kontrwywiadu to niewątpliwie interesujące tło do badań. Autorzy zdają sobie sprawę z ograniczeń badawczych, nie dotarli bowiem do spraw sądzonych w innych sądach okręgowych znajdujących się na terenie ówczesnej Rzeczypospolitej. Realnie oceniają, że wyszukanie, a także przebadanie wszystkich spraw karnych o szpiegostwo toczonych przed sądami II Rzeczypospolitej nie wydaje się dziś możliwe. Podjęty trud badawczy zasługuje na podkreślenie.
    As so far, the research issues that J. Widacki and A. Szuba-Boroń became interested in have not been the subject of scientific interests. During the diplomatic mission in Vilnius, J. Widacki continued his scientific interests, reaching the files of espionage cases dated from the interwar period. On the other hand, A. Szuba-Boroń examined, inter alia, the files of espionage cases, dealing with the prose of Sergiusz Piasecki, the writer and former spy. The picture of a border, and in it the struggle of Soviet, Lithuanian and Polish intelligence services is undoubtedly an interesting background for research. The authors are aware of the research limitations, as they did not reach the cases tried in other Regional Courts, located in the territory of the then – Republic of Poland. They realistically estimate that finding and examining all of the criminal espionage cases pending before the courts of the Second Polish Republic seem to be impossible today. The undertaken research efforts are worth to be emphasized.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2021, 20, 1; 345-354
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    90 lat tradycji – historia i działalność Korpusu Pomocniczego Pań SWAP w Ameryce
    90 years of tradition – history and activity of PAVA Ladies‘ Auxiliary Corps in America
    Autorzy:
    Maksymowicz, Anitta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/449419.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
    Tematy:
    First World War
    Second World War
    PAVA Ladies‘ Auxiliary Corps
    Polish Army Veterans Association
    Blue Army
    aid
    aid organizations
    history of women
    nurses
    veterans
    American Polonia
    Polish White Cross
    Sokol movement in America
    Polska
    France
    USA
    Canada
    I wojna światowa
    II wojna światowa
    Korpus Pomocniczy Pań
    Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce
    Błękitna Armia
    działalność pomocowa
    organizacje pomocowe
    historia kobiet
    sanitariuszki
    weterani
    Polonia amerykańska
    Polski Biały Krzyż
    Sokolstwo w Ameryce
    Polska
    Francja
    Stany Zjednoczone
    Kanada
    Opis:
    1795–1918 Poland was partitioned by three invaders – Prussia (later German Empire), Russia and Austria and didn’t exist on political maps. The outbreak of the World War I woke hope for the rebirth of the Polish state among Poles, including those in the U.S.A. and Canada. During WWI over 20,000 volunteers of Polish origin went from North America to Europe to fight in the Polish Army in France (“Blue Army”) and in Polish-Bolshevik war (1919–1921). After Poland regained its statehood, over 14,000 soldiers re-turned to America. Most of them faced a dramatic situation – wounded, disabled, homeless and without their jobs, they didn’t receive any help from the state, because (according to law) they weren’t the U.S. veterans and therefore had no right to federal health care. Poland, considering them Americans, didn’t support them either. Consequently, the entire responsibility for helping the veterans took numerous Polish organizations in the USA. Some of them – like the Polish Army Veterans Association (PAVA, or in Polish Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce, SWAP) – were founded just in this respect: to help the veterans. PAVA was established in 1921 in Cleveland, with many branches all around the country. It was a men’s organization whose main function was self-aid. Four years later, the PAVA Ladies’ Auxiliary Corps (Korpus Pomocniczy Pań SWAP), one of the most significant organizations, was created. The article presents the Corps’ activity, under Agnieszka Wisła. The organization has been focused on humanitarian and charity work and has distinguished itself enormously in this endeavor. Their tasks have been among others: caring for the disabled and the sick veterans; organizing help for the homeless and unemployed veterans – i.e. the establishing and maintaining the shelters and nursing homes; visiting the sick veterans in hospitals and nursing homes; raising money by organizing charity balls or exhibitions of their needlework; arranging various entertainment events in order to acquire funds for The Corps’ activities; participating in funerals and caring for the graves of Polish veterans; assisting in organization and taking part in patriotic events (like veterans’ parades, lectures and readings, organizing patriotic trips to Poland); organizing the “Cornflower Days” (Cornflower symbolizes the Blue Army), i.e. – raising funds not only among the Polonia but also among Americans of other origins. At some point of time (mainly in the 40. and in the 50.) there were few thousand members of the Corps working in America, for instance: in 1946 there were 4614 members, and in 1958 as many as 5079 members. Today Auxiliary Corps has about 250 members. Until today the Auxiliary Corps is one of the oldest, strongest and most dynamic Polish women's organizations in America. They have supported thousands of Polish veterans and their families with material as well as moral help for over 90 years now. Their history as well as history of the PAVA is commemorated at the Polish Military Heritage Museum in New York.
    W latach 1795–1918 Polska znajdowała się pod zaborami, podzielona między trzy mocarstwa – Prusy (później Cesarstwo Niemieckie), Rosję i Austrię – i nie istniała na politycznych mapach. Wybuch I wojny światowej obudził wśród Polaków, także tych w USA i Kanadzie, nadzieję na odrodzenie się państwa polskiego. Podczas I wojny światowej ponad 20 000 ochotników polskiego pochodzenia wyruszyło z Ameryki Północnej do Europy, aby walczyć w Armii Polskiej we Francji („Błękitnej Armii‖) oraz w wojnie polsko-bolszewickiej (1919–1921). Po odzyskaniu przez Polskę państwowości, ponad 14 000 żołnierzy wróciło do Ameryki. Większość z nich stanęła w obliczu dramatycznej sytuacji – ranni, niepełnosprawni, bezdomni lub bez pracy nie otrzymywali żadnej pomocy od państwa, ponieważ (zgodnie z prawem) nie byli weteranami amerykańskimi i w związku z tym nie mieli prawa do opieki zdrowotnej. Polska, uznając ich za Amerykanów, również się nimi nie zaopiekowała.Całą odpowiedzialność za pomoc weteranom wzięły zatem na siebie liczne polskie organizacje w USA. Niektóre z nich – jak Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce (SWAP, Polish Army Veterans Association, PAVA) – powstały właśnie w celu pomocy weteranom. SWAP utworzony został w 1921 roku w Cleveland, z wieloma placówkami w całym kraju, jako głównie męska organizacja samopomocowa. Cztery lata później, powołano jego siostrzaną, jedną z najbardziej znaczących organizacji – Korpus Pomocniczy SWAP (PAVA Ladies' Auxiliary Corps). Artykuł poświęcony jest działalności założonego i kierowanego przez Agnieszkę Wisłę Korpusu Pomocniczego. Organizacja koncentrowała się na pracy charytatywnej i humanitarnej na rzecz weteranów, a do głównych jej zadań należało m.in.: dbanie o niepełnosprawnych i chorych weteranów; organizowanie pomocy dla bezdomnych i bezrobotnych poprzez tworzenie i utrzymanie schronisk i domów opieki; odwiedzanie chorych weteranów w szpitalach i domach opieki; zbiórki pieniędzy w ramach bali charytatywnych lub wystaw robótek ręcznych; organizowanie różnego rodzaju imprez rozrywkowych w celu zdobycia środków na działalność Korpusu; uczestnictwo w pogrzebach i opieka nad grobami polskich weteranów; pomoc w organizacji i udział w imprezach patriotycznych (jak parady, wykłady i odczyty, organizacja wycieczek patriotycznych do Polski); organizowanie „Dnia Bławatka" (bławatek jest symbolem Błękitnej Armii), podczas którego prowadzone są kwesty na rzecz polskich weteranów nie tylko wśród Polonii, ale także wśród Amerykanów innego pochodzenia. W pewnym okresie (głównie w latach 40. i 50.) Korpus Pomocniczy liczył kilka tysięcy członkiń, np.: w 1946 roku było 4614 członkiń, a w 1958 aż 5079 członkiń. Obecnie organizacja skupia około 250 pań. Korpus Pomocniczy jest do dziś dnia jedną z najstarszych, największych i najbardziej aktywnych polskich organizacji kobiecych w Ameryce. Przez ponad 90 lat korpusianki wsparły tysiące polskich weteranów i ich rodzin, zarówno w formie materialnej, jak i duchowej. Historia Korpusu Pomocniczego oraz Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce jest upamiętniona w Muzeum Tradycji i Oręża Polskiego w Nowym Jorku.
    Źródło:
    Polonia Journal; 2016, 3-4; 113-150
    2083-3121
    Pojawia się w:
    Polonia Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies