Temat: Peace Treaty - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Obtaining International Sovereignty of the UPR at the Central Rada Period
Autorzy:: Holovchenko, Volodymyr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/519220.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:: diplomatic recognition
independence
peace treaty
state, war
Opis:: The history of diplomacy and foreign policy of new independent states are one of the most difficult and hardest objects of scientific study because they synthesize complex issues of world and national history system components. The diplomatic service is one of the most important attributes of any sovereign state, an indicator of real aspirations of the country and of its attitude towards the world and its political content. The ultimate success of the Ukrainian revolution of 1917–1920 both in the East and in the West, in our opinion, depended on the international publicity and receiving substantial external support as it happened for example in Poland, Finland and the Baltic States. Measures on the formation of an all-Russian federation taken by the Central Rada led to the opposite result – the armed conflict with red Petrograd and invitation of the German-Austrian troops to save the UPR from the Bolshevik aggression. In the long term the foreign policy choice made by the Central Rada in January 1918 in favor of Germany and its allies, that were defeated in World War I, was a mistake. At the same time, signing the Brest peace treaty between the UPR and the Central Powers and diplomatic recognition of Ukraine from these states opened new opportunities for the development of national diplomatic and consular service, and forced RSFSR to agree to start peace talks with the Ukrainian People’s Republic.
Źródło:: Historia i Polityka; 2017, 20(27); 89-100
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:: Historia i Polityka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The Taiwan Problem: Two China or One China
Problem Tajwanu: jedno czy dwa państwa chińskie
Autorzy:: Suzuki, Teruji
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2011880.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:: Taiwan status
Peace Treaty of San Francisco
Treaty of Taipei
Shimonoseki Peace Treaty
status Tajwanu
traktat z San Francisco
traktat z Tajpej
traktat z Shimonoseki
Opis:: The difficult history of Taiwan has preoccupied politicians and scholars for the better part of the last century and is unlikely to be unraveled in the near future. The main issue is the following: are there two separate Chinas or one and if so who has the right to represent China? Both the Taiwanese and Peking governments have consistently adhered the One China theory and both claim the right to represent the country. Many legal concepts were devised in support of either party, including that Taiwan had become res nullius after Japan’s unconditional surrender, or a condominium of the Allied Powers. Several major theories are analysed in depth, based on the interpretation of public international law such as the Peace Treaty of San Francisco, the Treaty of Taipei and the Shimonoseki Peace Treaty. Parallels are drawn between the attempts to decide the legal status of Taiwan and akin attempts performed by some European territories such as bringing Alsace-Loraine in the fold of France. The paper aims mainly at exploring various concepts of Taiwan’s status according to international law. This investigation takes into account the international and the domestic situation.
Trudna historia Tajwanu zajmowała polityków i badaczy przez większą część ubiegłego stulecia i jest mało prawdopodobne, aby można ją było rozwikłać w najbliższej przyszłości. Podstawowym problemem jest niemożność rozstrzygnięcia, czy istnieje jedno, czy dwa oddzielne państwa oraz kto ma prawo do reprezentowania Chin. Zarówno rząd tajwański, jak i Pekin, konsekwentnie popierają teorię jednych Chin i swoje prawo do ich wyłącznego reprezentowania. Powstało wiele teorii prawnych powoływanych przez każdą ze stron na poparcie swojego stanowiska, m.in. określające Tajwan jako res nullius po bezwarunkowej kapitulacji Japonii lub kondominium mocarstw sojuszniczych. Wiodące teorie interpretowane są w oparciu o akty prawa międzynarodowego publicznego, w tym traktat pokojowy z San Francisco, traktat z Tajpej i traktat pokojowy z Shimonoseki. Podejmowane są także próby określania statusu prawnego Tajwanu na zasadzie podobieństwa do statusu niektórych terytoriów europejskich, np. przyłączenia Alzacji i Lotaryngii do Francji. Celem artykułu jest przedstawienie na gruncie prawa międzynarodowego różnych koncepcji statusu Tajwanu, z uwzględnieniem jego sytuacji międzynarodowej i wewnętrznej.
Źródło:: Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2015, 7, 1; 497-523
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:: Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Zawarcie przymierza pod warunkiem w legendzie o Horatiusach i Kuriatiusach (Liv. 1.24)
Establishing a Conditional Peace Treaty on the Basis of the Legend of the Horatii and Curiatii (Liv. 1.24)
Autorzy:: Leraczyk, Izabela
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/4285126.pdf
Data publikacji:: 2023-04-25
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: przymierze
foedus
pojedynek
monomachia
warunek
condicio
Peace treaty
Single-combat
Duel
Monomachia
Opis:: Artykuł przedstawia zagadnienie zawarcia pod warunkiem (condicio) traktatu pokojowego (foedus) na przykładzie legendy o Horatiusach i Kuriatiusach, przedstawianej m.in. przez Liwiusza czy Dionizjusza z Halikarnasu. Warunek zakładał, że losy wojny rozstrzygnie pojedynek pomiędzy przedstawicielami obu stron, a zwycięzca będzie sprawował dowództwo wojskowe nad armią pokonanego. Tekst wspomina również o koncepcie tzw. monomachii, czyli pojedynku wybranych, który – zgodnie z antycznymi przekazami – mógł zakończyć bitwę.
The article presents the issue of establishing a conditional (condicio) peace treaty (foedus) on the basis of the legend of the Horatii and Curiatii, as depicted by Livy or Dionysius of Halicarnassus, among others. The condition stipulated that the fate of the war would be decided by a combat between the representatives of the two sides, and the victor would take full military leadership over the defeated side’s army. The text also refers to the concept of the so-called monomachia, that is a single combat of the chosen warriors, which, according to the ancient tradition, might end the battle.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2023, 102; 79-89
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Consequences of the Battle of Satala (298)
Autorzy:: MAKSYMIUK, Katarzyna
HOSSEIN TALAEE, Parviz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2142402.pdf
Data publikacji:: 2022-08-28
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: Sasanians
Iran
Rome
Armenia
Wars
Satala
Narseh
Diocletian
Nisibis
Shapur II
Peace Treaty
Opis:: The priority for the Sasanid rulers was to eliminate from the throne of Armenia, the Parthian Arsacid dynasty, linked by blood ties to the formerly abolished Iranian ruling dynasty. In 298, the Battle of Satala took place in Armenia, in which the Roman army commanded by Caesar Galerius won a crushing victory over the Sassanian troops headed by King Narseh. The Romans captured huge amounts of booty and captured the Persian royal family. The campaign ended with a peace treaty very favourable to Rome, in which Narseh renounced Trans-Tigritania, pledged non-intervention in Armenia, and recognised the Roman protectorate in Iberia. The revision of the so-called Treaty of Nisibis was the foundation of the Persian-Roman wars in the 4th century carried out by Shapur II. In this study, it is aimed to give information about the effect of the Battle of Satala on the beginning of the Persian-Roman wars in the 4th century and its results.
Źródło:: Historia i Świat; 2022, 11; 145-154
2299-2464
Pojawia się w:: Historia i Świat
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Obraz traktatu z Trianon w słowackiej historiografii
Autorzy:: Horbulák, Zsolt
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/632345.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Peace Treaty of Trianon, Slovak historiography, Hungarian historiography
traktat w Trianon, słowacka historiografia, węgierska historiografia
Opis:: The past used to be evaluated differently. The victors usually point out positive sides of the events and the losers typically the negative sides. The peace treaties of the 20th century brought huge territorial changes. In the age of centralized national states to become a citizen of another state means more considerable changes in life of people than ever before.The peace treaties after World War I rewrote the map of Central Europe. They created new states which had never existed before. During those stormy times, Hungary suffered the greatest losses. The territory of the country was reduced from 282,870 km² to 92,952 km², of which Czechoslovakia gained 61,646 km². The number of inhabitants fell from 18,264,533 to 7,615,117 of which Czechoslovakia gained 3,517,568 persons including 1,066,685 Hungarians. The historical Upper Hungary was renamed to Slovakia and became the part of Czechoslovakia. The process of peacemaking reminded war, even so after the armistice between the Hungarian Soviet Republic and the Czechoslovak Legion Army broke out a war.These events the Hungarian and Slovak historians estimate completely different. While the Hungarian side focuses mainly on losses, contradictions inside the Czechoslovak diplomatic argument as well as the incorrect interpretation of facts, the Slovak historians are doing the same but from their own point of view: they accuse the Hungarian policy about national minorities, denied the truth of data of census about national minorities, and also criticise the Hungarian efforts to maintain the borders. The general aim of all historical oeuvres is to justify the Czech political acts during the formation of Czechoslovakia with the current frontiers.This paper constitutes an attempt to present the actual view on the Peace Treaty of Trianon by Slovak historians included in recently published books. I attempted to summarize the main group of opinions represented by the academics; books written by authors who are widely acknowledged historians as well as by historians representing the “nationalistic” approach. The paper primly deals with the Slovak opinion. The Hungarian view is resumed in the last part of the article.
Przeszłość zwykło się oceniać w różny sposób. Zwycięzcy zazwyczaj wskazują pozytywne strony zdarzeń, a przegrani z reguły skupiają się na ich negatywnych aspektach. XX-wieczne traktaty pokojowe niosły za sobą ogromne zmiany terytorialne. W czasach scentralizowanych państw narodowych uzyskanie obywatelstwa innego państwa oznacza bardziej znaczące zmiany w życiu ludzi, niż miało to miejsce kiedykolwiek wcześniej.Traktaty pokojowe kończące I wojnę światową na nowo nakreśliły mapę Europy Środkowej. Doprowadziły do powstania nowych państw, które nie istniały nigdy wcześniej. W tym burzliwym okresie Węgry poniosły największe straty. Terytorium państwa uległo zmniejszeniu z 282 870 km² do 92 952 km², z czego Czechosłowacja pozyskała 61 646 km². Liczba mieszkańców spadła z 18 264 533 do 7 615 117, przy czym na terytorium Czechosłowacji przeszło 3 517 568 osób (wliczając w to 1 066 685 Węgrów). Historyczne Górne Węgry (węg. Felvidék) zostały przemianowane na Słowację i stały się częścią Czechosłowacji. Proces pokojowy przypominał stan wojny, bo nawet po wprowadzeniu zawieszenia broni doszło do wybuchu walk między Węgierską Republiką Rad a Legionem Czechosłowackim(Československé legie).Powyższe wydarzenia są oceniane w zupełnie odmienny sposób przez historyków węgierskich i słowackich. Podczas gdy strona węgierska skupia się głównie na poniesionych stratach, wskazywaniu sprzeczności w czechosłowackiej argumentacji praktykowanej w dyplomacji, jak i niepoprawnej interpretacji faktów, historycy słowaccy robią to samo, tyle że z ich perspektywy: oskarżają węgierską politykę w sprawie mniejszości narodowych, negującą prawdziwość danych ze spisów mniejszości narodowych, jak również krytykują węgierskie wysiłki zmierzające do utrzymania granic(status quoante). Zasadniczym celem ich historiografii jest uzasadnienie czeskich działań politycznych w czasie powstawania Czechosłowacji w (do niedawna) aktualnych granicach.W artykule podjęto próbę przedstawienia współczesnych poglądów na traktat pokojowy w Trianon, wyrażanych przez słowackich historyków w ostatnio opublikowanych syntezach. Starałem się podsumować główne poglądy prezentowane zarówno przez poszczególnych historyków akademickich, których opinie są szeroko akceptowane, jak i badaczy o nastawieniu „nacjonalistycznym”. Publikacja w pierwszej kolejności dotyczy poglądów historiografii słowackiej. Węgierski punkt widzenia został streszczony w ostatniej części artykułu.
Źródło:: Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Obraz traktatu z Trianon w słowackiej historiografii
Autorzy:: Horbulák, Zsolt
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631527.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Peace Treaty of Trianon, Slovak historiography, Hungarian historiography
traktat w Trianon, słowacka historiografia, węgierska historiografia
Opis:: Przeszłość zwykło się oceniać w różny sposób. Zwycięzcy zazwyczaj wskazują pozytywne strony zdarzeń, a przegrani z reguły skupiają się na ich negatywnych aspektach. XX-wieczne traktaty pokojowe niosły za sobą ogromne zmiany terytorialne. W czasach scentralizowanych państw narodowych uzyskanie obywatelstwa innego państwa oznacza bardziej znaczące zmiany w życiu ludzi, niż miało to miejsce kiedykolwiek wcześniej.Traktaty pokojowe kończące I wojnę światową na nowo nakreśliły mapę Europy Środkowej. Doprowadziły do powstania nowych państw, które nie istniały nigdy wcześniej. W tym burzliwym okresie Węgry poniosły największe straty. Terytorium państwa uległo zmniejszeniu z 282 870 km² do 92 952 km², z czego Czechosłowacja pozyskała 61 646 km². Liczba mieszkańców spadła z 18 264 533 do 7 615 117, przy czym na terytorium Czechosłowacji przeszło 3 517 568 osób (wliczając w to 1 066 685 Węgrów). Historyczne Górne Węgry (węg. Felvidék) zostały przemianowane na Słowację i stały się częścią Czechosłowacji. Proces pokojowy przypominał stan wojny, bo nawet po wprowadzeniu zawieszenia broni doszło do wybuchu walk między Węgierską Republiką Rad a Legionem Czechosłowackim(Československé legie).Powyższe wydarzenia są oceniane w zupełnie odmienny sposób przez historyków węgierskich i słowackich. Podczas gdy strona węgierska skupia się głównie na poniesionych stratach, wskazywaniu sprzeczności w czechosłowackiej argumentacji praktykowanej w dyplomacji, jak i niepoprawnej interpretacji faktów, historycy słowaccy robią to samo, tyle że z ich perspektywy: oskarżają węgierską politykę w sprawie mniejszości narodowych, negującą prawdziwość danych ze spisów mniejszości narodowych, jak również krytykują węgierskie wysiłki zmierzające do utrzymania granic(status quoante). Zasadniczym celem ich historiografii jest uzasadnienie czeskich działań politycznych w czasie powstawania Czechosłowacji w (do niedawna) aktualnych granicach.W artykule podjęto próbę przedstawienia współczesnych poglądów na traktat pokojowy w Trianon, wyrażanych przez słowackich historyków w ostatnio opublikowanych syntezach. Starałem się podsumować główne poglądy prezentowane zarówno przez poszczególnych historyków akademickich, których opinie są szeroko akceptowane, jak i badaczy o nastawieniu „nacjonalistycznym”. Publikacja w pierwszej kolejności dotyczy poglądów historiografii słowackiej. Węgierski punkt widzenia został streszczony w ostatniej części artykułu.
Źródło:: Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: The Image of the Treaty of Trianon in Slovak Historiography
Obraz traktatu z Trianon w słowackiej historiografii
Autorzy:: Horbulák, Zsolt
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/953462.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Peace Treaty of Trianon, Slovak historiography, Hungarian historiography
traktat w Trianon, słowacka historiografia, węgierska historiografia
Opis:: Przeszłość zwykło się oceniać w różny sposób. Zwycięzcy zazwyczaj wskazują pozytywne strony zdarzeń, a przegrani z reguły skupiają się na ich negatywnych aspektach. XX-wieczne traktaty pokojowe niosły za sobą ogromne zmiany terytorialne. W czasach scentralizowanych państw narodowych uzyskanie obywatelstwa innego państwa oznacza bardziej znaczące zmiany w życiu ludzi, niż miało to miejsce kiedykolwiek wcześniej.Traktaty pokojowe kończące I wojnę światową na nowo nakreśliły mapę Europy Środkowej. Doprowadziły do powstania nowych państw, które nie istniały nigdy wcześniej. W tym burzliwym okresie Węgry poniosły największe straty. Terytorium państwa uległo zmniejszeniu z 282 870 km² do 92 952 km², z czego Czechosłowacja pozyskała 61 646 km². Liczba mieszkańców spadła z 18 264 533 do 7 615 117, przy czym na terytorium Czechosłowacji przeszło 3 517 568 osób (wliczając w to 1 066 685 Węgrów). Historyczne Górne Węgry (węg. Felvidék) zostały przemianowane na Słowację i stały się częścią Czechosłowacji. Proces pokojowy przypominał stan wojny, bo nawet po wprowadzeniu zawieszenia broni doszło do wybuchu walk między Węgierską Republiką Rad a Legionem Czechosłowackim(Československé legie).Powyższe wydarzenia są oceniane w zupełnie odmienny sposób przez historyków węgierskich i słowackich. Podczas gdy strona węgierska skupia się głównie na poniesionych stratach, wskazywaniu sprzeczności w czechosłowackiej argumentacji praktykowanej w dyplomacji, jak i niepoprawnej interpretacji faktów, historycy słowaccy robią to samo, tyle że z ich perspektywy: oskarżają węgierską politykę w sprawie mniejszości narodowych, negującą prawdziwość danych ze spisów mniejszości narodowych, jak również krytykują węgierskie wysiłki zmierzające do utrzymania granic(status quoante). Zasadniczym celem ich historiografii jest uzasadnienie czeskich działań politycznych w czasie powstawania Czechosłowacji w (do niedawna) aktualnych granicach.W artykule podjęto próbę przedstawienia współczesnych poglądów na traktat pokojowy w Trianon, wyrażanych przez słowackich historyków w ostatnio opublikowanych syntezach. Starałem się podsumować główne poglądy prezentowane zarówno przez poszczególnych historyków akademickich, których opinie są szeroko akceptowane, jak i badaczy o nastawieniu „nacjonalistycznym”. Publikacja w pierwszej kolejności dotyczy poglądów historiografii słowackiej. Węgierski punkt widzenia został streszczony w ostatniej części artykułu.
The past used to be evaluated differently. The victors usually point out positive sides of the events and the losers typically the negative sides. The peace treaties of the 20th century brought huge territorial changes. In the age of centralized national states to become a citizen of another state means more considerable changes in life of people than ever before.The peace treaties after World War I rewrote the map of Central Europe. They created new states which had never existed before. During those stormy times, Hungary suffered the greatest losses. The territory of the country was reduced from 282,870 km² to 92,952 km², of which Czechoslovakia gained 61,646 km². The number of inhabitants fell from 18,264,533 to 7,615,117 of which Czechoslovakia gained 3,517,568 persons including 1,066,685 Hungarians. The historical Upper Hungary was renamed to Slovakia and became the part of Czechoslovakia. The process of peacemaking reminded war, even so after the armistice between the Hungarian Soviet Republic and the Czechoslovak Legion Army broke out a war.These events the Hungarian and Slovak historians estimate completely different. While the Hungarian side focuses mainly on losses, contradictions inside the Czechoslovak diplomatic argument as well as the incorrect interpretation of facts, the Slovak historians are doing the same but from their own point of view: they accuse the Hungarian policy about national minorities, denied the truth of data of census about national minorities, and also criticise the Hungarian efforts to maintain the borders. The general aim of all historical oeuvres is to justify the Czech political acts during the formation of Czechoslovakia with the current frontiers.This paper constitutes an attempt to present the actual view on the Peace Treaty of Trianon by Slovak historians included in recently published books. I attempted to summarize the main group of opinions represented by the academics; books written by authors who are widely acknowledged historians as well as by historians representing the “nationalistic” approach. The paper primly deals with the Slovak opinion. The Hungarian view is resumed in the last part of the article.
Źródło:: Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Główne kierunki polityki zagranicznej Egiptu od 1979 r. Ciągłość czy zmiana?
The Main Directions of Egypt’s Foreign Policy from 1979. Continuity or Change?
Autorzy:: Lipa, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/506571.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: Egypt’s foreign policy
Egypt-Israel peace treaty
Egypt–U.S. relations
Saudi Arabia
Nile river
Ethiopia
Opis:: The paper aims at presenting the Egypt’s foreign policy from 1979 in terms of stability and change (regarding relations with the United States, Israel, Egypt’s southern neighbours, and the Gulf states, especially Saudi Arabia). The main thesis of this article is the assertion that the foreign policy of Egypt remains stable, despite internal political turbulences and dismissal of Muhammad Husni Mubarak in 2011.
Źródło:: Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2014, 3; 87-102
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:: Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Russia’s Military Invasion of Ukraine in 2022: Aim, Reasons, and Implications
Autorzy:: Fedorenko, Vladislav
Fedorenko, Maksym
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2082809.pdf
Data publikacji:: 2022-03-15
Wydawca:: Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:: war
military agression
military invasion
martial law
law of war
laws and rules of warfare
peace treaty
Opis:: The publication examines the legal nature of wars, looks into the law of war genesis, reviews its conventions, as well as identifies the aim, objectives, causes together with the consequences of Russia’s military aggression on February 24, 2022; it provides a testimony on the war of aggression against Ukraine and identifies its threats to post-war international law and order. The aim of the article is to determine the background, nature, fundamentals and nature of the war the Russian Federation launched on February 24, 2022 against Ukraine within the context of confrontation with the values of Western democracy. Historical-legal dialectical, comparative-legal and system-structural methods, as well as methods of formal logic (induction and deduction, analysis and synthesis, abstraction and concretization, etc.) were used to study the issues. The application of these research methods entails a cross-sectoral scientific nature. Wars have accompanied the entire history of mankind. Since the 17th century the theoretical foundations of the law of war have been laid, which enshrined in international laws and customs of warfare (Geneva Conventions, Hague Convention, etc.) since the 19th century, thus forming the international humanitarian law. After World War II, violations of the latter by the belligerent party are viewed by the world community no less harshly than the mere war. The paper questions the purpose, reasons, conditions and intermediate consequences of the war of the Russian Federation against Ukraine. Obviously, the military aggression and the Russian invasion on February 24, 2022 marked the beginning of the de facto war, under a specific formal definition by a Russian official as a “special military operation” instead of naming it an attempt to avoid legal responsibility for war crimes committed in Ukraine. The article analyses the aggressive nature of this war on the part of the Russian Federation, demonstrates numerous violations of international law conventions by the Russian armed forces during the military invasion and temporary occupied territories in Ukraine. It emphasizes that the law of war has always been replaced by signing a peace treaty and relevant international agreements, which entails the obligation to severe the political, economic, and legal responsibility of the state violating international humanitarian law. The paper reviews the key institutions and legal tools for bringing the Russian Federation authorities to justice for the war crimes committed in Ukraine. So far, the President of Ukraine, the Supreme Council of Ukraine, and the Cabinet of Ministers of Ukraine have managed to apply legitimate international legal mechanisms, primarily the International Criminal Court and the UN Security Council, to prosecute Russia for violating the international humanitarian law and committing war crimes in Ukraine. At the same time, on the Ukrainian territories currently liberated from the Russian army’s occupation (Bucha, Gostomel, Irpin, etc.), it is already possible to implement a special mechanism of justice, which consists in the collaboration between national and international experts: specialists, investigators, prosecutors, and judges to collect objective and impartial evidence of gross violations of international law and war conventions in Ukraine. It is obvious that for Ukraine today both the victory and just punishment for the committed and continuing committed war crimes on its territory are important. The aftermath of World War II’s “Never Again” now requires, as never before, its effective guarantee and protection
Źródło:: Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2022, 14, 1; 7-42
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:: Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Writing at the Emperor’s Behest: A Remark on Theodore Daphnopates’ Correspondence to Bulgarian Tsar Symeon I the Great (893–927)
Pisząc na rozkaz cesarza. Uwagi na temat korespondencji Teodora Dafnopata do bułgarskiego cara Symeona I Wielkiego (893–927)
Autorzy:: Hristov, Yanko M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23050701.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Europa Południowo-Wschodnia
dyplomacja
niewola
jeńcy wojenni
wymiana jeńców
Southeastern Europe
peace treaty
diplomacy
captivity
prisoners of war
exchange of captives
Opis:: The letters written by Theodore Daphnopates, a high Byzantine dignitary, and sent to Bulgarian Tsar Symeon (r. 893–927; d. May 27, 927) on behalf of the Byzantine Emperor Romanos I Lekapenos (r. 920–944; d. June 29, 948) in the ﬁnal phase of the prolonged Byzantine-Bulgarian war of 913–927, are well known. Daphnopates’ correspondence has encouraged, and will probably continue to encourage, research activity due to its focus on both the aspects of Byzantine political ideology and concepts, and on the Bulgarian claims in the early 10th century. This text focuses on information concerning Byzantine civilians and their fate under the pressure of advancing enemy troops. Attention is paid to their capture and abduction. The main focus of this article is on the often overlooked or overtly neglected statements that Daphnopathes offers on enslavement, slave trafﬁcking, and the efforts of the Byzantine authorities to bring at least some of their subjects back to the Empire through the familiar practice of exchanging prisoners of war.
Listy wysokiego dygnitarza bizantyńskiego Teodora Dafnopata, wysłane do bułgarskiego cara Symeona (893–927; zm. 27 V 927) w imieniu cesarza bizantyńskiego Romana I Lekapena (920–944; zm. 29 VI 948), są dobrze znane. Zostały napisane w końcowej fazie długiej wojny bizantyńsko-bułgarskiej w latach 913–927. Korespondencja Daphnopatesa wywołała i prawdopodobnie nadal będzie inspirować poważną działalność badawczą. Trudno się temu dziwić biorąc pod uwagę fakt, że listy dotyczyły niektórych aspektów bizantyńskiej ideologii i koncepcji politycznych, a także roszczeń bułgarskich z początku X w. Niniejszy artykuł koncentruje się na informacjach dotyczących bizantyńskiej ludności cywilnej i jej losów pod presją nacierających wojsk wroga. Zwrócono uwagę na ich schwytanie i porwanie. Główny nacisk kładziony jest na często pomijane lub jawnie zaniedbywane informacje, które Daphnopathes przekazuje w kwestii zniewolenia, handlu niewolnikami oraz wysiłków władz bizantyńskich, by sprowadzić przynajmniej część poddanych z powrotem do Cesarstwa poprzez znaną praktykę wymiany jeńców wojennych.
Źródło:: Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 1; 233-250
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:: Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: The specific legal-international regime of peace treaties
Szczególny, prawno-międzynarodowy reżim traktatów pokojowych
Autorzy:: Grochalski, Stefan Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/697441.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Opolski
Tematy:: umowa międzynarodowa
traktat pokojowy
wojna
pacta sunt servanda
wola państwa
skuteczność umów
international agreement
peace treaty
war
will of state
effectiveness of agreements
Opis:: Prezentowany materiał jest próbą analizy dotyczącej szczególnej pozycji prawnej traktatów pokojowych. Autor polemizuje z występującym (co prawda nieczęsto) stanowiskiem, że owe traktaty, z racji niewyrażania w sposób klasyczny woli państwa, umowami, jako takimi, być nie mogą. W artykule ukazuje się podstawowe podobieństwa i przede wszystkim dające się określić różnice, zwłaszcza w tzw. postanowieniach końcowych, w odniesieniu do umów międzynarodowych oraz traktatów pokojowych. W opracowaniu stawia się tezę o szczególnej roli, znaczeniu i ewoluowaniu traktatów pokojowych, pomimo częstego nieprzestrzegania ich postanowień. Przywołuje się, analizuje się przykłady z historii zawieranych traktatów pokojowych, zderzając je z traktatami zawieranymi w XX wieku, zwłaszcza tych, które zostały zawarte po pierwszej i drugiej wojnie światowej.
The presented material is an attempt at analyzing the specific legal position of peace treaties. The author argues with the opinion which is put forward (not too often, though), maintaining that such treaties – due to their not expressing the will of states in a classical way – cannot be considered to be agreements as such. He presents the basic similarities and – first of all – differences, especially concerning the so-called final provisions, with reference to both typical international agreements and peace treaties, respectively. In the study, he formulates the thesis of a special role, significance and evolution of peace treaties, despite frequent disrespect for the resolutions they contain. Instances of peace treaties which were concluded in the past are recalled and analyzed, and juxtaposed with ones made in the 20th century, particularly those following the First and the Second World Wars.
Źródło:: Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2019, 17, 4; 23-34
2658-1922
Pojawia się w:: Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Wojna północna (1655-1660) jako casus wczesnonowożytnej geopolityki
The Second Northern War (1655-1660) as a Casus of the Early Modern Geopolitics
Autorzy:: Makiłła, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1601423.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: geopolitics
the Peace Treaty of Oliva
Brandenburg
Rzeczpospolita
Sweden
Northern War (1655–1660)
geopolityka
pokój w Oliwie
Brandenburgia
Szwecja
wojna północna 1655–1660
Opis:: Przedmiotem artykułu jest przedstawienie na przykładzie wojny północnej (1655–1660) kształtowania się regionalnego porządku międzynarodowego w Europie w epoce wczesnonowożytnej. W pracy dokonano analizy przypadku dużej wojny, przeprowadzonej w określonych warunkach, mającej swoje podłoże i przyczyny, ale stanowiącej również instrument polityki, realizowanej w określonej przestrzeni i czasie oraz nastawionej na osiągnięcie pewnych celów politycznych, związanych z postrzeganą przez jej uczestników pozycją w skali międzynarodowej. Artykuł jest jednocześnie studium przypadku wojny rozumianej jako model sytuacyjny określonej polityki, realizowanej podczas wojny północnej 1655–1660, wywierającej wpływ na ukształtowanie się określonego ładu, skutkującego zmianami zarówno w porządku międzynarodowym, jak i w stosunkach wewnętrznych uczestników wojny 1655–1660.
The text presents the shaping of the international regional order in Europe in early modern times exemplified with the Northern War (1655–1660). The text includes an analysis of a big war waged under specific conditions, which had its causes and which was an instrument of a policy made in a definite space and time geared to achieve certain political objectives connected with an international position such as it was perceived by its participants. At the same time the text is a case study of war understood as a situational model of a policy made during the Northern War (1655–1660), which affected the shaping of a certain order, and as a result there were some changes both in the international order and in internal relations of the participants of the 1655–1660 war.
Źródło:: Studia Maritima; 2016, 29; 83-113
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:: Studia Maritima
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Рижский мирный договор в советской и современной белорусской историографии
The Treaty of Riga in Soviet and modern Belarusian historiography
Autorzy:: Огородников, Александр
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27311760.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: Riga Peace Treaty
historiography
Soviet historiography
modern Belarusian historiography
Soviet-Polish war
Traktat Pokojowy w Rydze
wojna radziecko-polska
historiografia
historiografia radziecka
współczesna historiografia białoruska
Opis:: The Riga Peace Treaty was a very important political fact for the whole of Eastern Europe and for this reason it began to figure in Soviet historiography almost immediately after its signing. This interest on the part of the Soviet government in the treaty was justified by the desire to ‘soften’ the results and ‘explain’ the reasons for the defeat in the Soviet-Polish war. The war, which was very important from an ideological point of view for Soviet Russia and was initially presented as ‘the victorious march of bolshevism to the West’. At the same time, despite the ideologization of Soviet historiography on the issue of the Riga Peace Treaty, these works contain factual material and also deserve critical analysis. In modern Belarusian historiography, despite the enormous importance of issues related to the Riga Peace Treaty, there are still no elaborated and generalizing research works of an encyclopedic and dissertation nature that consider this issue from a critical and non-ideologized point of view. Such works should be based on the achievements of global scholarship, take into account different points of view and reveal the true reasons, conditions and consequences of the conclusion of the Riga Peace Treaty between Poland and Soviet Russia for Belarusians and Belarusian lands. At the same time, modern Belarusian historiography is in continuous development and, of course, in the near future, it will be replenished with new scientific works, including those revealing the problems of the Riga Peace Treaty.
Źródło:: Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 232-242
2450-4475
Pojawia się w:: Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Cesarzowa Bułgarów, augusta i bazylisa – Maria-Irena Lekapena i transfer bizantyńskiej idei kobiety-władczyni (imperial feminine) w średniowiecznej Bułgarii
Autorzy:: Brzozowska, Zofia A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/677435.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:: Maria-Irene Lekapene
Peter I of Bulgaria
First Bulgarian State
Byzantine- Bulgarian relations
peace treaty of 927
Byzantine political thought
Byzantine influence on Old Bulgarian culture
Opis:: Empress of Bulgarians, augusta and basilissa – Maria-Irene Lekapene and the transfer of the idea of imperial feminine in the Medieval BulgariaMaria Lekapene was a granddaughter of Byzantine Emperor Romanos I Lekapenos. In 927 she married Peter I of Bulgaria. Her marriage, ceremoniously entered into in Constantinople, aimed to strengthen the newly signed Byzantine-Bulgarian peace treaty. Historians attributed to the Empress a significant impact on the political moves of her husband. The Empress was also to introduce a lot of elements of the Byzantine theory of power in Bulgaria. Cesarzowa Bułgarów, augusta i bazylisa – Maria-Irena Lekapena i transfer bizantyńskiej idei kobiety-władczyni (imperial feminine) w średniowiecznej Bułgarii Maria Lekapena była wnuczką cesarza bizantyńskiego Romana I Lekapena. W 927 roku poślubiła władcę Bułgarii, Piotra. Jej małżeństwo, uroczyście zawarte w Konstantynopolu, miało za zadanie umocnić dopiero co podpisany pokój bizantyńsko-bułgarski. Historycy przypisywali carycy znaczny wpływ na polityczne posunięcia jej męża. Władczyni miała też zaszczepić na gruncie bułgarskim wiele elementów bizantyńskiej teorii władzy.
Źródło:: Slavia Meridionalis; 2017, 17
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:: Slavia Meridionalis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Kuryle Południowe – przekazania Japonii nie będzie
Southern Kuriles – Russia Will Not Give Them Back
Южные Курилы – острова раздора
Autorzy:: Potocka, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2176088.pdf
Data publikacji:: 2022-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Ainu
Southern Kurils
Joint Declaration 1956
territorial issues
Northern Territories
no peace treaty
Айны
Малая Курильская гряда
Советско-японская
декларация 1956
Tерриториальный вопрос
Северные территории
нет
мирного договора
Opis:: The development of Russian-Japanese relations from the moment the two countries met in the eighteenth century was an arena of clashes and fights for the islands of the Sea of Okhotsk – the Kurils and Sakhalin. Russia and Japan divided them among themselves according to their political needs. At the outbreak of war in the Far East, South Sakhalin and the Kuril Islands were within the borders of Japan. The Soviet Union had been planning to change this situation for years. It did so by starting war with Japan in August 1945. The USSR occupied not only the islands promised at Yalta, but much more, namely the Southern Kurils, i.e., the islands of Iturup, Kunashir, Shikotan, and the Habomai. Japan demanded their return citing historical rights.
Развитие российско-японских контактов с момента их встречи в XVIII веке стало ареной столкновений и сражений за острова Охотского моря – Курилы и Сахалин. Россия и Япония разделили их между собой в соответствии со своими политическими потребностями. В начале войны на Дальнем Востоке в 1937 году Южный Сахалин и Курильские острова находились в границах Японии. Советский Союз планировал изменить эту ситуацию в течение многих лет. И он сделал это, вступив в войну с Японией в августе 1945 года, которая полностью изменила баланс сил в этом районе. СССР оккупировал не только обещанные ему в Ялте острова, но и Южные Курилы, т.е. острова Итуруп, Кунашир, Шикотан и группа островов Хабомаи. Япония требовала их возвращения, ссылаясь на исторические права.
Źródło:: Studia Orientalne; 2022, 3(23); 19-41
2299-1999
Pojawia się w:: Studia Orientalne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: British Diplomacy, Soviet-Polish War, and the Treaty of Riga: Searching for Stabilization in Eastern Europe
Autorzy:: Sergeev, Evgeny Yu.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27311706.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: Versailles world order
Soviet-Polish War
Riga peace treaty
British diplomacy
British policy in Eastern Europe
światowy ład wersalski
wojna polsko-sowiecka
traktat ryski
dyplomacja brytyjska
brytyjska polityka w Europie Wschodniej
Opis:: British diplomacy played an important role not only during the Soviet-Polish War of 1919–20 but also in the settlement of this armed con‑ict, which ended with the signing of the Riga peace treaty on 18 March 1921. How effective was London? What political methods did the British government use to achieve the main strategic objective of stabilizing the Versailles order in Eastern Europe? And what were the short- and long-term consequences for Soviet Russia and Poland? The answers to these questions will be given in this article, based upon diplomatic correspondence as well as on diaries and memoirs penned by direct participants and contemporary observers.
Źródło:: Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 184-193
2450-4475
Pojawia się w:: Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: The Treaty of Trianon as a Source of Instability in the Central-Eastern Europe (Part 3)
Тріанонський мирний договір – джерело нестабільності у Центрально-Східній Європі (Частина 3)
Autorzy:: Держалюк, M.C.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22676582.pdf
Data publikacji:: 2021-06-10
Wydawca:: National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:: Тріанонський мирний договір
титульна нація і меншина
міжетнічні проблеми
закордонні угорці
подвійне громадянство
автономія
мова освіти меншин
роль державної мови
Trianon Peace Treaty
titular nation and minority
interethnic problems
foreign Hungarians
dual citizenship
autonomy
language of education of minorities
the role of the state language
Opis:: У статті мовиться про те, що Тріанонський мирний договір від 4 червня 1920 р. між країнами Антанти та Угорщиною за наслідками Першої світової війни виявився, як і усі інші шість договорів Версальської системи, переважно несправедливим. У насильницький спосіб територія Угорщини зменшилася на 2/3-х, чисельність населення скоротилася у 2,7 рази, третина угорського етносу перейшла до складу сусідніх держав. Наголошується, що упродовж 1920-2020 рр. в Угорщині не було владних політичних сил різних спрямувань і течій, які визнавали б Тріанонський мирний договір справедливим. Водночас, правлячі політичні еліти сусідніх з Угорщиною держав вважали і вважають умови Тріанона справедливими. Такі протилежні оцінки наслідків Версалю породжували антагонізм, унеможливлювали досягнення компромісу між країнами Центрально-Східної Європи. Звертається увага на те, що у часи домінування у Європі коаліції країн на чолі з Німеччиною Версальські мирні договори, зокрема й Тріанонський, були демонтовані, запроваджувався новий порядок, у якому активну роль відіграли опоненти Версаля – Німеччина, Італія, Японія, СРСР, Угорщина, Болгарія. Зазначається, що переможці Другої світової війни відновили кордони країн-союзниць Німеччини у Європі, згідно з власними геополітичними інтересами, що на 70% відповідали кордонам, встановленим Антантою після Першої світової війни. Паризьким мирним договором від 10 лютого 1947 р. над Угорщиною було поновлено тріанонські кордони. СРСР, Велика Британія, Франція і США діяли з гегемоністських позицій, керувалися правом переможця і багато в чому нав’язали переможеним країнам дискредитовані умови Версальської системи, не зробили належних висновків і не вибудували міжнародні відносини на наближених до справедливості принципах, а зберегли відповідними договорами ускладнені територіальні суперечності минулого. Вказується, що загроза асиміляції і зникнення закордонних угорців – одна з головних причин активізації сучасної Угорщини. Заходи для подолання синдрому розчленованості угорської нації у Центрально-Східній Європі, що триває уже століття, дають незначні результати; темпи скорочення чисельності угорців у сусідніх державах упродовж останнього століття є найбільшими, тому Будапешт вважає, що немає часу для зволікання із запровадженням автономії для закордонних угорців, бо через наступні 25 років сама потреба в ній відпаде через їх зникнення. Підкреслюється, що рівень забезпечення прав угорської меншини Закарпаття особливо позначається на взаєминах Угорщини з Україною. Оздоровлення відносин між Угорщиною та Україною має мінімальні шанси, оскільки позиції сторін щодо порядку застосування освітнього та мовного законів в Закарпатті не співпадають. Враховуючи рішучу активність Угорщини та угорських закордонних спільнот у 2020 р. (століття підписання Тріанонського мирного договору 4 червня 1920 р.), зроблено висновки, що дана проблема не тільки не втратить актуальності, а й значно посилиться.
The article notes that the Trianon Peace Treaty of June 4, 1920 between the Entente countries and Hungary, as a result of the First World War, turned out to be, like all the other six treaties of the Versailles system, mostly unfair. Forcibly the territory of Hungary decreased by 2/3, the population decreased 2,7 times, a third of the Hungarian ethnic group became part of neighboring states. It is noted that during 1920-2020. In Hungary, there were no powerful political forces of various trends and trends that would recognize the Trianon Peace Treaty as just. At the same time, the ruling political elites of the neighboring states of Hungary considered and still consider the conditions of the Trianon fair. Such opposite assessments of the consequences of Versailles engendered antagonism, making it impossible to reach a compromise between the countries of Central-Eastern Europe. Attention is drawn to the fact that during the domination in Europe of the coalition of countries led by Germany of the Versailles Peace Treaty, including the Trianon, were dismantled, a new order was introduced, in which opponents of Versailles – Germany, Italy, Japan, the USSR, Hungary, Bulgaria. played an active role. It is noted that the winners of the World War ІІ restored the borders of the countries of Germany’s allies in Europe, in accordance with their own geopolitical interests, which corresponded by 70% to the borders established by the Entente after the World War І. The Trianon borders were restored over Hungary by the Paris Peace Treaty of February 10, 1947. The USSR, Great Britain, France and the United States acted from a hegemonic position, were guided by the right of the winner and in many respects imposed on the defeated countries the conditions of the Versailles system were discredited, did not draw proper conclusions and did not build international relations on principles close to justice, but preserved the complicated territorial contradictions of the past with the corresponding treaties. It is indicated that the threat of assimilation and disappearance of foreign Hungarians is one of the main reasons for the revitalization of modern Hungary. Measures to overcome the syndrome of the dismemberment of the Hungarian nation in Central-Eastern Europe have been going on for centuries with little results; The rate of decline in the number of Hungarians in neighboring states over the past century is the highest, so Budapest believes that there is no time to delay the introduction of autonomy for foreign Hungarians, because in the next 25 years the very need for it will disappear through their disappearance. It is emphasized that the level of ensuring the rights of the Hungarian minority in Transcarpathia especially affects the relationship of Hungary with Ukraine. The improvement of relations between Hungary and Ukraine has minimal chances, since the positions of the parties on the procedure for the application of educational and language laws in Transcarpathia do not coincide. Taking into account the decisive activity of Hungary and the Hungarian foreign communities in 2020 (the century of the signing of the Trianon Peace Treaty on June 4, 1920), it is concluded that this problem will not lose its relevance, but will significantly increase.
Źródło:: Проблеми всесвітньої історії; 2021, 14; 26-106
2707-6776
Pojawia się w:: Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Niektóre polityczno-prawne aspekty pokojowej umowy między Litwą i Rosją z 12 lipca 1920 r.
Some Political and Legal Aspects of the Peace Treaty between Russia and Lithuania from 12th of July 1920
Autorzy:: Wołkonowski, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/621422.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: wojna polsko-bolszewicka 1920, tajne załączniki umowy pokojowej między Litwą i Rosyjską Socjalistyczną Federacyjną Republiką Radziecką z 12 lipca 1920 r., neutralność Litwy, ratyﬁkacja
Polish-Bolshevik war 1920, secret attachments to the Lithuanian-Bolshevik peace treaty from July 12, 1920, neutrality of Lithuania, ratiﬁcation
Opis:: The paper analyzes selected political and legal issues of the peace treaty between Li- thuania and Bolshevik Russia from 12 July 1920. The treaty had its secret part, which consisted of a few attachments, signed by the representatives of both parties. The most important protocol concerned the neutrality of Lithuania during the Polish – Bolshe- vik war. Lithuania gave permission for the Bolsheviks to use Lithuanian territory for strategic war purposes of the Red Army against Poland. None of these attachments were presented for ratiﬁcation by the Lithuanian parliament. Speeches presented by Lithuanian MPs indicate that none of them knew about the secret attachments. The Prime Minister and Foreign Minister did not inform MPs of their existence. The treaty was ratiﬁed on August 6, 1920. During the debate MPs of the Lithuanian parliament unambiguously supported Bolshevik Russia in its ﬁght against the Polish army. They wrongfully understood the intentions of the Bolsheviks.
Źródło:: Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 2; 327-338
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Тріанонський Мирний Договір – Джерело Нестабільності У Центрально-східній Європі (частина 1)
The Treaty of Trianon as a Source of Instability in the Central-Eastern Europe (Part 1)
Autorzy:: Derzhaliuk, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1070501.pdf
Data publikacji:: 2020-09-29
Wydawca:: National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:: trianon peace treaty
titular nation and minority
interethnic problems
dual citizenship
autonomy
language of education of minorities
the role of the state language
foreign Hungarians
тріанонський мирний договір
титульна нація і меншина
міжетнічні проблеми
закордонні угорці
подвійне громадянство
автономія
мова освіти меншин
роль державної мови
Opis:: The article notes that the Trianon Peace Treaty of June 4, 1920 between the Entente countries and Hungary, as a result of the First World War, turned out to be, like all the other six treaties of the Versailles system, mostly unfair. In the forcibly the territory of Hungary decreased by 2/3, the population decreased 2,7 times, a third of the Hungarian ethnic group became part of neighboring states. It is noted that during 1920-2020. In Hungary, there were no powerful political forces of various trends and trends that would recognize the Trianon Peace Treaty as just. At the same time, the ruling political elites of the neighboring states of Hungary considered and still consider the conditions of the Trianon fair. Such opposite assessments of the consequences of Versailles engendered antagonism, making it impossible to reach a compromise between the countries of Central-Eastern Europe. Attention is drawn to the fact that during the domination in Europe of the coalition of countries led by Germany of the Versailles Peace Treaty, including the Trianon, were dismantled, a new order was introduced, in which opponents of Versailles – Germany, Italy, Japan, the USSR, played an active role. Hungary, Bulgaria. It is noted that the winners of the World War ІІ restored the borders of the countries of Germany’s allies in Europe, in accordance with their own geopolitical interests, which corresponded by 70% to the borders established by the Entente after the World War І. The Trianon borders were restored over Hungary by the Paris Peace Treaty of February 10, 1947. The USSR, Great Britain, France and the United States acted from a hegemonic position, were guided by the right of the winner and in many respects imposed on the defeated countries the conditions of the Versailles system were discredited, did not draw proper conclusions and did not build international relations on principles close to justice, but preserved the complicated territorial contradictions of the past with the corresponding treaties. It is indicated that the threat of assimilation and disappearance of foreign Hungarians is one of the main reasons for the revitalization of modern Hungary. Measures to overcome the syndrome of the dismemberment of the Hungarian nation in Central-Eastern Europe have been going on for centuries with little results; The rate of decline in the number of Hungarians in neighboring states over the past century is the highest, so Budapest believes that there is no time to delay the introduction of autonomy for foreign Hungarians, because in the next 25 years the very need for it will disappear through their disappearance. It is emphasized that the level of ensuring the rights of the Hungarian minority in Transcarpathia especially affects the relationship of Hungary with Ukraine. The improvement of relations between Hungary and Ukraine has minimal chances, since the positions of the parties on the procedure for the application of educational and language laws in Transcarpathia do not coincide. Taking into account the decisive activity of Hungary and the Hungarian foreign communities in 2020 (the century of the signing of the Trianon Peace Treaty on June 4, 1920), it is concluded that this problem will not only not lose its relevance, but will significantly increase.
У статті зазначається, що Тріанонський мирний договір від 4 червня 1920 р. між країнами Антанти та Угорщиною за наслідками Першої світової війни виявився, як і усі інші шість договорів Версальської системи, переважно несправедливим. У насильницький спосіб територія Угорщини зменшилася на 2/3-х, чисельність населення скоротилася у 2,7 рази, третина угорського етносу перейшла до складу сусідніх держав. Наголошується, що упродовж 1920-2020 рр. в Угорщині не було владних політичних сил різних спрямувань і течій, які визнавали б Тріанонський мирний договір справедливим. Одночасно, правлячі політичні еліти сусідніх з Угорщиною держав вважали і вважають умови Тріанона справедливими. Такі протилежні оцінки наслідків Версалю породжували антагонізм, унеможливлювали досягнення компромісу між країнами Центрально-Східної Європи. Звертається увага на те, що у часи домінування у Європі коаліції країн на чолі з Німеччиною Версальські мирні договори, у тому числі й Тріанонський, були демонтовані, запроваджувався новий порядок, у якому активну роль відіграли опоненти Версаля – Німеччина, Італія, Японія, СРСР, Угорщина, Болгарія. Зазначається, що переможці Другої світової війни відновили кордони країн союзниць Німеччини у Європі, згідно з власними геополітичними інтересами, що на 70% відповідали кордонам, встановленим Антантою після Першої світової війни. Паризьким мирним договором від 10 лютого 1947 р. над Угорщиною було поновлено тріанонські кордони. СРСР, Велика Британія, Франція і США діяли з гегемоністських позицій, керувалися правом переможця і багато в чому нав’язали переможеним країнам дискредитовані умови Версальської системи, не зробили належних висновків і не вибудували міжнародні відносини на наближених до справедливості принципах, а зберегли відповідними договорами ускладнені територіальні суперечності минулого. Вказується, що загроза асиміляції і зникнення закордонних угорців – одна з головних причин активізації сучасної Угорщини. Заходи для подолання синдрому розчленованості угорської нації у Центрально-Східній Європі, що триває уже століття, дають незначні результати; темпи скорочення чисельності угорців у сусідніх державах упродовж останнього століття є найбільшими, тому Будапештом вважається, що немає часу для зволікання із запровадженням автономії для закордонних угорців, бо через наступні 25 років сама потреба в ній відпаде через їх зникнення. Підкреслюється, що рівень забезпечення прав угорської меншини Закарпаття особливо позначається на взаєминах Угорщини з Україною. Оздоровлення відносин між Угорщиною та Україною має мінімальні шанси, оскільки позиції сторін щодо порядку застосування освітнього та мовного законів в Закарпатті не співпадають. Враховуючи рішучу активність Угорщини та угорських закордонних спільнот у 2020 р. (століття підписання Тріанонського мирного договору 4 червня 1920 р.), зроблено висновки, що дана проблема не тільки не втратить актуальності, а й значно посилиться.
Źródło:: Проблеми всесвітньої історії; 2020, 12; 118-151
2707-6776
Pojawia się w:: Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Тріанонський мирний договір – джерело нестабільності у Центрально-Східній Європі (Частина 2)
The Treaty of Trianon as a Source of Instability in the Central-Eastern Europe (Part 2)
Autorzy:: Держалюк, M.C.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22676563.pdf
Data publikacji:: 2021-03-18
Wydawca:: National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:: Тріанонський мирний договір
титульна нація і меншина
міжетнічні проблеми
закордонні угорці
подвійне громадянство
автономія
мова освіти меншин
роль державної мови
Trianon Peace Treaty
titular nation and minority
interethnic problems
foreign Hungarians
dual citizenship
autonomy
language of education of minorities
the role of the state language
Opis:: У статті мовиться про те, що Тріанонський мирний договір від 4 червня 1920 р. між країнами Антанти та Угорщиною за наслідками Першої світової війни виявився, як і усі інші шість договорів Версальської системи, переважно несправедливим. У насильницький спосіб територія Угорщини зменшилася на 2/3-х, чисельність населення скоротилася у 2,7 рази, третина угорського етносу перейшла до складу сусідніх держав. Наголошується, що упродовж 1920-2020 рр. в Угорщині не було владних політичних сил різних спрямувань і течій, які визнавали б Тріанонський мирний договір справедливим. Водночас, правлячі політичні еліти сусідніх з Угорщиною держав вважали і вважають умови Тріанона справедливими. Такі протилежні оцінки наслідків Версалю породжували антагонізм, унеможливлювали досягнення компромісу між країнами Центрально-Східної Європи. Звертається увага на те, що у часи домінування у Європі коаліції країн на чолі з Німеччиною Версальські мирні договори, зокрема й Тріанонський, були демонтовані, запроваджувався новий порядок, у якому активну роль відіграли опоненти Версаля – Німеччина, Італія, Японія, СРСР, Угорщина, Болгарія. Зазначається, що переможці Другої світової війни відновили кордони країн-союзниць Німеччини у Європі, згідно з власними геополітичними інтересами, що на 70% відповідали кордонам, встановленим Антантою після Першої світової війни. Паризьким мирним договором від 10 лютого 1947 р. над Угорщиною було поновлено тріанонські кордони. СРСР, Велика Британія, Франція і США діяли з гегемоністських позицій, керувалися правом переможця і багато в чому нав’язали переможеним країнам дискредитовані умови Версальської системи, не зробили належних висновків і не вибудували міжнародні відносини на наближених до справедливості принципах, а зберегли відповідними договорами ускладнені територіальні суперечності минулого. Вказується, що загроза асиміляції і зникнення закордонних угорців – одна з головних причин активізації сучасної Угорщини. Заходи для подолання синдрому розчленованості угорської нації у Центрально-Східній Європі, що триває уже століття, дають незначні результати; темпи скорочення чисельності угорців у сусідніх державах упродовж останнього століття є найбільшими, тому Будапешт вважає, що немає часу для зволікання із запровадженням автономії для закордонних угорців, бо через наступні 25 років сама потреба в ній відпаде через їх зникнення. Підкреслюється, що рівень забезпечення прав угорської меншини Закарпаття особливо позначається на взаєминах Угорщини з Україною. Оздоровлення відносин між Угорщиною та Україною має мінімальні шанси, оскільки позиції сторін щодо порядку застосування освітнього та мовного законів в Закарпатті не співпадають. Враховуючи рішучу активність Угорщини та угорських закордонних спільнот у 2020 р. (століття підписання Тріанонського мирного договору 4 червня 1920 р.), зроблено висновки, що дана проблема не тільки не втратить актуальності, а й значно посилиться.
The article notes that the Trianon Peace Treaty of June 4, 1920 between the Entente countries and Hungary, as a result of the First World War, turned out to be, like all the other six treaties of the Versailles system, mostly unfair. Forcibly the territory of Hungary decreased by 2/3, the population decreased 2,7 times, a third of the Hungarian ethnic group became part of neighboring states. It is noted that during 1920-2020. In Hungary, there were no powerful political forces of various trends and trends that would recognize the Trianon Peace Treaty as just. At the same time, the ruling political elites of the neighboring states of Hungary considered and still consider the conditions of the Trianon fair. Such opposite assessments of the consequences of Versailles engendered antagonism, making it impossible to reach a compromise between the countries of Central-Eastern Europe. Attention is drawn to the fact that during the domination in Europe of the coalition of countries led by Germany of the Versailles Peace Treaty, including the Trianon, were dismantled, a new order was introduced, in which opponents of Versailles – Germany, Italy, Japan, the USSR, Hungary, Bulgaria. played an active role It is noted that the winners of the World War ІІ restored the borders of the countries of Germany’s allies in Europe, in accordance with their own geopolitical interests, which corresponded by 70% to the borders established by the Entente after the World War І. The Trianon borders were restored over Hungary by the Paris Peace Treaty of February 10, 1947. The USSR, Great Britain, France and the United States acted from a hegemonic position, were guided by the right of the winner and in many respects imposed on the defeated countries the conditions of the Versailles system were discredited, did not draw proper conclusions and did not build international relations on principles close to justice, but preserved the complicated territorial contradictions of the past with the corresponding treaties. It is indicated that the threat of assimilation and disappearance of foreign Hungarians is one of the main reasons for the revitalization of modern Hungary. Measures to overcome the syndrome of the dismemberment of the Hungarian nation in Central-Eastern Europe have been going on for centuries with little results; The rate of decline in the number of Hungarians in neighboring states over the past century is the highest, so Budapest believes that there is no time to delay the introduction of autonomy for foreign Hungarians, because in the next 25 years the very need for it will disappear through their disappearance. It is emphasized that the level of ensuring the rights of the Hungarian minority in Transcarpathia especially affects the relationship of Hungary with Ukraine. The improvement of relations between Hungary and Ukraine has minimal chances, since the positions of the parties on the procedure for the application of educational and language laws in Transcarpathia do not coincide. Taking into account the decisive activity of Hungary and the Hungarian foreign communities in 2020 (the century of the signing of the Trianon Peace Treaty on June 4, 1920), it is concluded that this problem will not lose its relevance, but will significantly increase.
Źródło:: Проблеми всесвітньої історії; 2021, 13; 53-92
2707-6776
Pojawia się w:: Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Wojna hiszpańsko-amerykańska 1898 roku
The Spanish-American war of 1898
Autorzy:: Pastusiak, Longin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/46173247.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: prezydentura Williama McKinleya
rozbudowa floty amerykańskiej
wizyta pancernika „Maine” na Kubie
powstanie na Kubie
wojna hiszpańsko-amerykańska
traktat pokojowy 1898 roku
presidency of William McKinley
expansion of the American navy
visit of the battleship “Maine” in Cuba
uprising in Cuba
Spanish-American war
peace treaty of 1898
Opis:: Wojna hiszpańsko-amerykańska 1898 r. była świadectwem wzrostu tendencji ekspansjonistycznych w polityce amerykańskiej. W ostatniej dekadzie XIX w. obserwujemy proces szybkiego rozwoju ekspansji zagranicznej Stanów Zjednoczonych. Terytorium kontynentalne Stanów Zjednoczonych było już względnie zintegrowane. Umacniające się monopole nie zadowalały się jednak rynkiem wewnętrznym, szukając możliwości zwiększenia zysków w zagranicznej ekspansji. Tendencje te jeszcze bardziej umocnił kryzys 1893 r. Ekspansja amerykańska kierowała się przede wszystkim ku Ameryce Łacińskiej. Tu jednak interesy amerykańskie nieuniknienie musiały zderzyć się z interesami kolonialnymi Anglii, Francji i Hiszpanii. Pod panowaniem Hiszpanii były m.in. wyspy Kuba i Portoryko. W 1895 r. na Kubie wybuchło powstanie przeciw hiszpańskim kolonizatorom. Imperialistyczne koła w Stanach Zjednoczonych postanowiły wykorzystać tę sytuację zarówno w celu osłabienia pozycji Hiszpanii w tym rejonie świata, jak również umocnienia interesów amerykańskich. Wojna hiszpańsko-amerykańska trwała niespełna cztery miesiące i zakończyła się zwycięstwem Stanów Zjednoczonych. Traktat pokojowy podpisano 10 grudnia 1898 r. Hiszpania zrzekła się Kuby, Filipin, Portoryko i Guam. W wyniku tej wojny Stany Zjednoczone zaczęły umacniać swoją pozycję międzynarodową.
The Spanish-American war of 1898 is an example of increasing expansionist tendencies in American foreign policy. In the last decade of the 19th century, we observe the process of rapid development of the US foreign expansion. The continental territory of the United States was already relatively integrated. American ruling circles were seeking possibilities of expansion outside United States. These tendencies were further strengthened by the economic crisis of 1893. The American expansion was mainly directed towards Latin America. This expansion collided with interests of colonial powers of England, France and Spain. Cuba and Puerto Rico were under Spanish domination. In 1895, an uprising against the Spanish colonizers broke out in Cuba. United States took advantage of this conflict both to weaken Spain’s position and to strengthen American interests. The Spanish-American war lasted less than four months and ended with a victory for the United States. The peace treaty was signed on December 10, 1898. Spain withdrew from Cuba, the Philippines, Puerto Rico and Guam. As a result of this war, the United States strengthened its international position.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2022, 110; 275-290
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: Подьячий Никифор Иванов сын Шипулин на русскопольских переговорах в мае – начале июня 1619 г.: материалы к биографии
Poddjaczy Nikofor Iwanow syna Szyplina na rosyjsko-polskich rozmowach w maju – na pocz. czerwca 1619 r.: materiały do biografii
Autorzy:: Małow, Aleksandr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/969592.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:: Россия
XVII в.
Смута
русско-польские отношения
Деулинского перемирие
приказная бюрократия
российская дипломатия
Посольский приказ
Russia
XVII century
Smuta
Russian-Polish relations
Deulin peace Treaty
Prikazy`s bureaucracy
Russian diplomacy
the Foreign prikaz
Rosja
XVII wiek
smuta
stosunki polsko-rosyjskie
rozejm dywiliński
biurokracja przykazowa
dyplomacja rosyjska
przykaz poselski
Opis:: Artykuł jest poświęcony rekonstrukcji biografii poddjaczego, późniejszego - diaka Nikifora (Mikifora) Iwanowa syna Szipulina, który postawił pierwsze ważne kroki w swojej karierze znanego urzędnika przykazów, w trakcie pertraktacji rosyjsko-polskich w 1619 r. Przede wszystkim zaś praca traktuje o jego roli i zasługach na tych rozmowach, tej niełatwej akcji dyplomatycznej, w której się znalazł ten młody urzędnik. Opracowanie oparte jest na dokumentach z archiwum Poselskiego Przykazu, a także na materiałach z archiwum przykazów: Razrjadnego, Skarnowego, Pomiestnego, Drukarskiego, Ustinskoj czetii i kilku innych urzędów oraz archiwów klasztornych. Część wykorzystanych materiałów dokumentowych nie była opublikowana i jest przechowywana w zespołach Rosyjskiego Państwowego Archiwum Akt Starych w Moskwie i Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Petersburgu. Nazwisko bohatera pracy pojawia się w klasycznych pracach dotyczących biurokracji przykazowej S.K. Bogojawlenskiego, S. B. Weselowskogo i N.F. Demidowej jednak osobnej pracy poświęconej jego osobie nie ma w historiografii.
Źródło:: Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 3; 97-119
1731-982X
Pojawia się w:: Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: Rola carycy Marii-Ireny Lekapeny w recepcji elementów bizantyńskiego modelu władzy w pierwszym państwie bułgarskim
The role of empress Maria-Irene Lekapene in the reception of the elements of Byzantine model of power in the first Bulgarian state
Autorzy:: Brzozowska, Zofia A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/611898.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Maria-Irena Lekapena
Piotr I
pierwsze państwo bułgarskie
stosunki bizantyńsko-bułgarskie
pokój z 927 r.
bizantyńska myśl polityczna
wpływ bizantyński na kulturę starobułgarską
Maria-Irene Lekapene
Peter I of Bulgaria
First Bulgarian State
Byzantine-Bulgarian relations
peace treaty of 927
Byzantine political thought
Byzantine influence on Old Bulgarian culture
Opis:: Maria Lekapene was the granddaughter of Byzantine Emperor Romanos I Lekapenos. In 927 she married Peter I of Bulgaria. Her marriage in Constantinople aimed to strengthen the newly signed Byzantine-Bulgarian peace treaty. Historians attributed to the Empress a significant impact on the political moves of her husband. The Empress was also to introduce a lot of elements of the Byzantine theory of power in Bulgaria and even to play the role of spy of Constantinople at the Preslav court. These views have not been corroborated in surviving source material. The Byzantine authors, who provided a lot of information about the wedding of Maria and Peter, did not write anything about the subsequent behavior of the Empress in her new homeland. The political activity of the wife of Peter is not mentioned in indigenous Bulgarian sources or foreign ones (e.g. Liutprand of Cremona). The thesis that Maria wielded real political power can be confirmed only in sigillographic materials. In 927-945 the Bulgarian ruler was always represented on his own official seals accompanied by his wife. However it was not a reflection of her status as a real co-emperor. These seals were propagandic artifacts which were made to commemorate the peace of 927. The seals could also be seen as a tool legitimizing the imperial title of Peter. It is hard to consider Mary as the initiator of the Byzantinization of the culture of tenth-century Bulgaria. In 927 Lekapene arrived at the court, which was already quite familiar with the Byzantine civilization. This does not exclude the possibility of her personal impact on the new court. However, most likely the impact did not go beyond the walls of the Emperor’s headquarters.
Źródło:: Vox Patrum; 2016, 66; 443-458
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: L’idée de la république universelle pendant la Révolution Française
The Idea of a Universal Republic during the French Revolution
Autorzy:: Skrzypek, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/903533.pdf
Data publikacji:: 2014-06-30
Wydawca:: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:: idea of a universal republic
enlightenment cosmopolitanism
idea of European community
federation of European states
treaty of eternal peace
cult of the human race
Opis:: The idea of a universal republic as a global democratic state was deeply rooted in the enlightenment cosmopolitanism. Its conservative, anarchic and libertine version is represented by L. Ch. Fougeret de Montbron, the author of Le Cosmopolite ou citoyen du monde (1750). The person who is considered to be the father of the idea of the European community is I. Castel de Saint-Pierre, the author of Projet pour rendre la paix perpétuelle en Europe (1713-1717). In this work he proposed a federation of European states with different political systems, which would conclude a treaty of perpetual peace. The continuator of Saint-Pierre’s ideas was J.J. Rousseau, who undertook the publication of his manuscripts left behind after his death in 1743. Rousseau adopted the ideas of his predecessor, but in his own essays Sur le système de paix perpétuelle (1741), Projet d`une paix perpétuelle et générale entre les puissances de l`Europe (1747), Extrait du Projet de paix perpétuelle de M. l`abbé de Saint-Pierre he gave them a new meaning. Rousseau saw the world community as a federation of small republics or patriarchal communities. Another important philosopher, who during the French Revolution took up the idea of universal republic was P.S. Maréchal, who saw a future republic as a federation of egalitarian patriarchal communities. Maréchal was a proponent of Polish national liberation and Poland’s rebirth as a democratic state.
Źródło:: Studies in Global Ethics and Global Education; 2014, 1; 41-63
2392-0890
Pojawia się w:: Studies in Global Ethics and Global Education
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: The cartographic materials auxiliary in the determination of the borders of Poland during the Paris Peace Conference (1919-1920) in the light of archival records
Autorzy:: Konopska, B.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/92456.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Oddział Kartograficzny Polskiego Towarzystwa Geograficznego
Tematy:: history
20th century
cartography
Paris Peace Conference
Treaty of Versailles
Polish border
Opis:: The work indicated in Polish literature as the cartographic basis for the negotiations of Polish issues at the Paris Peace Conference (1919-1920) is Eugeniusz Romer’s Geograficzno-statystyczny atlas Polski (Geographical and Statistical Atlas of Poland). Given the complicated fate of the atlas, the position of its author in the Polish delegation, and the multidisciplinarity and importance of the conference, it is worth considering whether this atlas really played such an important role, or whether this is merely a statement, a repeated assignment of this role, to stave off concealment or lack of knowledge about other cartographic materials developed and used for the same purpose. Therefore, the main aim of this study was to determine the level of use of cartographic documents other than the Geographical and Statistical Atlas of Poland in lobbying and official negotiations of Polish issues before and during the Paris Peace Conference. The research task was associated with an extensive archival query, which confirmed the fact that dozens of maps survived, mainly manuscripts, which were prepared before and during the conference. It should be concluded that the maps of E. Romer’s atlas constituted one set of many equally important cartographic documents which were used by the negotiators at the Paris Peace Conference.
Źródło:: Polish Cartographical Review; 2016, 48, 2; 67-75
2450-6974
Pojawia się w:: Polish Cartographical Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Peace Treaty" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język