Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Paweł VI;" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 37
Tytuł:
A Complicated ‘Denominator’ of the Beginnings of the History of the Charismatic Renewal in the Roman Catholic Church
Skomplikowany „mianownik” początków historii Odnowy w Duchu Świętym w Kościele rzymskokatolickim
Autorzy:
Kasprzak, Artur Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038458.pdf
Data publikacji:
2021-12-10
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Cardinal Léon-Joseph Suenens
Veronica O’Brien
Pope Paul VI
Ralph Martin
Steve Clark
Gerry Rauch
Charismatic renewal
Pentecostalization of Christianity
charis
kardynał Léon-Joseph Suenens
Weronika O’Brien
papież Paweł VI
Odnowa charyzmatyczna
pentekostalizacja chrześcijaństwa
Opis:
Every story has its beginning. Most stories have their end. An attempt at a synthetic analysis of the history of the beginning of the Charismatic Renewal in the Roman Catholic Church turns out to be confronted with a  certain initial reality: not only does this history not have a specific beginning, but it also has no end. It is a story that is still open. In celebrating its fiftieth birthday in the Roman Catholic Church recently (2017), a symbolic experience was taken as the original reference date. The receipt of charisms by members of a small group of American students on 18 February 1967, in Pittsburgh (Pennsylvania) in the United States, is a date and place that is in a sense only symbolic. Neither that moment nor that event exhausts the vast and much broader charismatic experience of the Holy Spirit in the Church, which can be seen in various and numerous moments in the history of the Church. This study efforts to explain this singular experience from the perspective of analysing the essential elements of the first structuring of the Charismatic Renewal in the Roman Catholic Church in the 20th century. The study is also an attempt at a synthetic look at the history, but also at its authors, including Ralph Martin, Steve Clark, Gerry Rauch, Veronica O'Brien, Cardinal Léon-Joseph Suenens and Pope Paul VI.
Każda historia ma swój początek. Większość historii ma swój koniec. Próba syntetycznej analizy historii początku Odnowy w Duchu Świętym w Kościele rzymskokatolickim okazuje się zderzać z pewną wstępną rzeczywistością: owa historia nie tylko nie ma konkretnego początku, lecz także nie ma swojego zakończenia. To historia wciąż otwarta. Obchodząc niedawno (2017 r.) jej pięćdziesiąte urodziny w Kościele rzymskokatolickim, przyjęto za datę pierwotnego odniesienia doświadczenie de facto tylko symboliczne. Dzień otrzymania charyzmatów przez członków niewielkiej grupy amerykańskich studentów 18 lutego 1967 r. w Pittsburghu (Pensylwania) w Stanach Zjednoczonych to data i miejsce tylko umowne. Ani ów moment, ani owo wydarzenie nie wyczerpują bowiem ogromnego i o wiele rozleglejszego charyzmatycznego doświadczenia Ducha Świętego w Kościele, które można dostrzec w różnych i licznych momentach historii Kościoła. Niniejsze studium podejmuje próbę wyjaśnienia owego jednostkowego doświadczenia z perspektywy analizy istotnych elementów pierwszej strukturyzacji charyzmatycznego odrodzenia w Kościele rzymskokatolickim w XX w. Studium to jest też próbą syntetycznego spojrzenia na historię wydarzeń, jak również na tworzących ją autorów, m.in. Ralpha Martina, Steve’a Clarka, Gerry’ego Raucha, Weronikę O’Brien, kardynała Léona-Jospeha Suenensa i papieża Pawła VI.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2021, 38; 57-88
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alcuni elementi della formazione sacerdotale nei discorsi e scritti quaresimali di beato Paulo VI
Selected Elements of Priestly Formation in the Lenten Writings and Speeches of Blessed Pope Paul VI
Wybrane elementy formacji kapłańskiej w wielkopostnych pismach i przemówieniach bł. Pawła VI.
Autorzy:
Bartczak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944238.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
kapłaństwo;
formacja;
Paweł VI;
świętość;
służba;
duszpasterstwo;
ewangelizacja;
posłuszeństwo;
jedność;
priesthood;
formation;
Paul VI;
sanctity;
service;
pastoral ministry;
evangelism;
obedience;
unity;
Opis:
Dla bł. Pawła VI temat formacji kapłańskiej był od zawsze ważny, dlatego, stojąc na czele Kościoła, zarówno mediolańskiego, jak i powszechnego, każdego roku w okresie Wielkiego Postu kierował do kapłanów ojcowskie słowo. W jego nauczaniu wyróżnić można takie tematy, jak: tożsamość kapłańska, uświęcenie, służba i jedność. Tożsamość wynika z żywej relacji kapłana-powołanego z Chrystusem-powołującym i realizuje się w konkretnych realiach świata, który stawia chrześcijan, a zwłaszcza kapłanów, wobec niełatwych wyborów i zadań. Uświęcenie polega na głoszeniu Słowa Bożego oraz sprawowaniu sakramentów, w których działa sam Bóg. Jednak pierwszym adresatem tych świętych czynności musi być sam kapłan. Służba kapłana wobec człowieka, Kościoła i świata, musi być pokorna i wypływać z miłości na wzór Chrystusa w Wieczerniku, powinna ona być realizowana w duchu Ewangelii i ukierunkowana na poszukiwanie większej chwały Bożej, nigdy własnej. Niezbędną pomocą w czynieniu postępów w sferze tożsamości, uświęcania i służby jest jedność. Jedność kapłańska, mająca swe źródło w Ostatniej Wieczerzy i w modlitwie Chrystusa, gwarantuje wierność wybranej drodze życia, skuteczność posługi duszpasterskiej oraz stabilność rozwoju Kościoła.
Priestly formation was always an important issue for Paul VI, therefore, being the head of both Milan and Universal Church, he annually addressed his paternal words to the priests during the Lenten time. His teaching revolves around such topics as: priestly identity, sanctification, service and unity. Priestly identity stems from a living relationship between a priest, the appointed one, and Christ who appoints him and it is pursued in the concrete world’s realities which impose on Christians, especially priests, difficult choices and tasks. Sanctification consists in proclamation of God’s Word and celebration of sacraments, in which God himself acts. However, the first recipient of the sacred rites must be the priest himself. What is more, the priest’s service to man, the Church and the world, must be humble and have its source in love, in imitation of Christ in Cenacle, it should, moreover, be realized in the spirit of the Gospel and be directed at seeking the greater glory of God, never that of one’s own. Priestly unity provides essential assistance in improving the sphere of identity, sanctification and service. Deriving from the Last Supper and from Christ’s prayer, it guarantees fidelity to the chosen way of life, efficacy of pastoral ministry and stable development of the Church.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 3; 11-19
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Audiencje polityków komunistycznej Polski u papieża w latach 1945–1978
Polish Communist Politicians’ Audiences with the Pope in 1945–1978
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478031.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
dyplomacja komunistyczna
polityka zagraniczna PRL
Stolica Apostolska
Pius XII
Jan XXIII
Paweł VI
polityka wschodnia Watykanu
relacje państwo–Kościół
Communist diplomacy
foreign policy of the Polish People’s Republic
Holy See
John XXIII
Paul VI
eastern policy of the Vatican
state-Church relations
Opis:
After the Second World War, Communist Poland and the Holy See did not maintain official diplomatic relations for over a quarter of the century (1945–1974). Despite that complicated situation, there were several personal meetings between the Pope and the representatives of Communist Poland during the pontificated of Pius XII, John XXIII and Paul VI. These meetings seemingly confirm the definite rule of the Vatican’s diplomacy which does not refuse to talk with anyone and to conduct dialogue in any situation. The analysis of the circumstances and the courses of meetings between Communist politicians from Poland and the Pope allows us to draw the line that divides the period in question into two parts. Until 1965, the Pope held audiences with Catholic activists engaged in public Communist Poland, while after that date, there were also meetings with Communist politicians, including two foreign ministers and a First Secretary of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party. Throughout nearly the entire period, the primary goal of the relations between Poland and the Vatican, including meetings with the Pope, was to win the Holy See’s favour, particularly in opposition to the Primate, and create the propaganda image of religious freedom and good relations between the state and the Church in Poland. It is difficult to assess how the Holy See benefited from those meetings. The dialogue started in 1965, and it took an institutional form in 1974, but that did not affect the model of religious policy in Poland, and the strong position of the Church did not result from the dialogue between the Communists and the Vatican, but the unrelenting and principled policy of the Episcopate lead by the Primate. I have based the present article primarily on materials prepared by the Communist diplomatic service and stored in the Archives of the Ministry of Foreign Affairs and documents prepared by the Party and administration of the Communist Poland, particularly the Office for Religious, and stored at the Polish Central Archives of Modern Records. Diaries and memoirs also proved to be important – particularly those by Jerzy Zawieyski and Janusz Zabłocki.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 50-71
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblijne fundamenty encykliki Humanae vitae
The Biblical foundations of the encyclical Humanae vitae
Autorzy:
Nawrot, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047458.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Teachings of the Church
morality
Bible
Humanae vitae
Pope Paul VI
papal encyclicals
nauczanie Kościoła
moralność
Biblia
Paweł VI
encykliki papieskie
Opis:
50 lat po opublikowaniu encykliki Humanae vitae, nawet w łonie samego Kościoła wybuchł ostry spór o jej zasadność. Został on następnie rozszerzony o możliwość kierowania życiem wierzących przez magisterium Kościoła oraz granice wolności wyboru człowieka życia według uznanych przez niego zasad. Dokument jest świadectwem zarówno odpowiedzialności papieża wobec Chrystusa i świata za niezmienność prawd nauczanych przez Kościół, jak i odważnego podjęcia tematów seksualnego pożycia małżonków w dobie ogólnego rozluźnienia lub zanegowania kryteriów moralnych stojących na straży nierozerwalności związku małżeńskiego. Nie dziwi, że papież sięgnął po nieliczne wprawdzie, lecz znamienne teksty biblijne, by uzasadnić wagę podejmowanych zagadnień oraz ich trwałość w odniesieniu do życia poszczególnych wierzących. Poniższy artykuł próbuje wykazać, że dobór tekstów Pisma Świętego nie tylko nie był przypadkowy, lecz całkowicie uzasadnia trudne do zaakceptowania przez współczesną mentalność prawdy poruszane w encyklice. Ze względu na ograniczone rozmiary pracy poruszone zostaną tylko te cytaty, które ukazują głębię zakotwiczenia tekstu encykliki w prawdach wynikających z nieomylnego słowa Bożego, co posiada niemały wpływ na uzasadnienie jej nienaruszalności w kwestiach moralnych szeroko pojmowanej ludzkiej płciowości w świetle nauczania Kościoła.
The problems presented in Humanae vitae have become the object of harsh disagreement even in the Church some fifty years after the encyclical's publication. The dispute has been extended to the possibility that the Magisterium of the Church should give lay people some direction in their lives. Moreover, the disagreement has also concerned the boundaries of freedom of choice for a person who wants to live by their accepted rules. The document in question is a testimony to the pope's responsibility to Christ and the world for the immutability of truths taught by the Church. It is also a courageous testament to the issue of sexual intercourse of spouses in the age of a general slackening or negation of morals which guard the indissolubility of marriage. It comes as no surprise that the pope referred to the few – yet important – biblical texts in order to justify the rightness and significance of the undertaken issues, as well as their permanence in the lives of particular people of faith. The present paper attempts to prove that the choice of the biblical texts was not random; moreover, this paper fully justifies the truths touched upon in the encyclical which are difficult to accept in the contemporary mentality. Due to the limited character of this research, it will only deal with those quotations that show the depth of the encyclical's anchorage in the truths resulting from the infallible Scripture, which has a strong bearing on the justification of the encyclical's sanctity in the moral issues of widely understood human sexuality in the light of the Church teachings.
Źródło:
Teologia i moralność; 2018, 13, 2(24); 45-65
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Da Rio de Janeiro a Medellin: la nascita della teologia post-conciliare latinoamericana
Autorzy:
Campagnaro, Matteo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007460.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
teologia latynoamerykańska
metoda teologiczna
Jan XXIII
Sobór Watykański II
Paweł VI
wyzwolenie
ubodzy
Latin American theology
theological method
John XXIII
Vatican Council II
Paul VI
liberation
poors
Opis:
In recent decades, from a theological point of view, the Church in Latin America has gone from being a "receiving" church to being a "protagonist" church. This happened thanks to the dynamic development of a new way of practicing theology. Latin American post-Conciliar theology presents a new existential, kerygmatic and methodological approach based on a wise balance (hermeneutic circle) between orthopraxis and orthodoxy. The article presents and attempts to critically analyze the most important events of the period from the first Latin American Episcopal Conference in Rio de Janeiro in 1955 to the second in Medellin in 1968, which laid the foundations for the birth of post-Conciliar Latin America theology: the rise of CELAM, the choice of John XXIII, the Cuban Revolution and the Vatican Council II and especially the Constitution Gaudium et Spes, which introduces a new theological paradigm that recognizes the historical realities of pluralism of nations and cultures, as well as social, political and economic structures. Undoubtedly, the election of Cardinal Bergoglio as Pope is a "sign of the times" that makes the richness and freshness of Latin American theological reflection powerfully join the world theological discourse.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2021, 34, 2; 26-44
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Defekty interpretacyjne w pracy o nieprawidłowościach liturgicznych. Na marginesie książki Dawida Mielnika „De defectibus" od Mszału Piusa V do Mszału Jana XXIII. Pomiędzy wiernością i zmianą
Interpretive Defects in the Work About Liturgical Irregularities. On a Side Note of Daniel Mielnik’s Book "De defectibus" od Mszału Piusa V do Mszału Jana XXIII. Pomiędzy wiernością i zmianą
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36461907.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Missal
Pius V
John XXIII
Paul VI
Holy Mass
De defectibus
rubrics
liturgy reneval
Mszał
Jan XXIII
Paweł VI
Msza Święta
rubryki
odnowa liturgii
Opis:
W niniejszym artykule ustosunkowujemy się krytycznie do niektórych tez i analiz Dawida Mielnika zawartych w jego książce: De defectibus od Mszału Piusa V do Mszału Jana XXIII. Pomiędzy wiernością i zmianą (Lublin 2022). Autor książki analizuje rubryki, które zostały ogłoszone w Mszale Piusa V, a potem przechodziły rozmaite modyfikacje, aż do Mszału Jana XXIII (1962). Następnie zestawia przeprowadzoną analizę z Mszałem Pawła VI, w którym opuszczono przepisy dotyczące niewłaściwości w celebracji Mszy Świętej, oceniając ten fakt bardzo krytycznie. W swojej jednostronnej ocenie D. Mielenik pomija jednak wiele istotnych zagadnień historycznych i teologicznych, które nie pozwalają na sformułowanie tak jednoznacznie negatywnych sądów. W niektórych przypadkach popełnia także znaczące błędy teologiczne.
In this item we take a critical perspective at certain analyses and theses of Daniel Mielnik, which he includes in his book: De defectibus od Mszału Piusa V do Mszału Jana XXIII. Pomiędzy wiernością i zmianą (Lublin 2022). The author of the book examines the rubrics which were promulgated in the Missal of Pius V in the section De defectibus and later underwent multifarious modifications until the Missal of John XXIII (1962). Then the author juxtaposes his study with the Missal of Paul VI in which the regulations concerning the irregularities in the celebration of the Holy Mass were omitted, evaluating this fact in a highly critical manner. In his research, however, D. Mielnik overrides a series of significant historical and theological issues which if taken into consideration do not allow such an unequivocally negative judgement. What is more, in numerous instances he commits serious theological errors.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2023, 17, 1; 21-46
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fatimskie przemówienia papieży
Papal speeches from Fatima
Autorzy:
Warzeszak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009448.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Paweł VI
Jan Pawel II
Benedykt XVI
Franciszek
Fatima
pielgrzymka
Paul VI
John Paul II
Benedict XVI
Francis
pilgrimage
Opis:
The analyses of papal speeches related to Fatima apparitions allow to learn about the personal engagement of each of the Popes in accepting the Fatima messa-ge and its implementation by the acts of entrustment and devoting the Church and the world to the Immaculate Heart of Mary in order to save it from the dangers. Knowing the papal texts allows to learn about the authentic, profound theology of those apparitions the trinitarian, christological, ecclesial, spiritual and existential context. The Popes indicate close relationship between Mary and Christ and God’s salvation plan. They justify the need for conversion, prayer, especially with the Rosary, penance, compensation, as these are the means which allow for the healing of the world, saving its future and salvation of souls. God’s Mother of Fatima brings hope to the world, strengthens the faith and reveals God’s merciful love.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 2; 6-53
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ferula świętego papieża Pawła VI – innowacja i symbol tradycji
Ferule of St. Pope Paul VI – an Innovation and a Symbol of Tradition
Autorzy:
Rolska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791404.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
papież św. Paweł VI
papież św. Jan Paweł II
ferula
krzyż boleściwy
Drzewo Życia
St. Pope Paul VI
St. Pope Johan Paul II
ferule
painful crosses
Tree of Life
Opis:
Wśród tematów Soboru Watykańskiego II były rozpatrywane zagadnienia dotyczące sztuki. Papież Paweł VI pragnął, by współczesna sztuka otworzyła się na nową, posoborową epokę w dziejach Kościoła. Wydarzenia artystyczne, i same dzieła sztuki nowoczesnej, którym patronował papież, w konserwatywnych środowiskach wywołały dyskusje nad współczesną sztuką religijną, a nawet brak zgody na odejście artystów od przyjętych kanonów sztuki. Największy bodaj sprzeciw konserwatystów wywołała papieska ferula, wielowiekowy znak władzy religijnej papieża nadanej przez Boga. Paweł VI zamówił nową ferulę u rzeźbiarza Lello Scorzelliego. Ferula Pawła VI jest przykładem dzieła sztuki nowoczesnej, ale zawarta w niej symbolika nawiązuje do starej tradycji. Układ umęczonego, wydłużonego ciała Chrystusa nawiązuje do średniowiecznych dolorystycznych ukrzyżowań – krzyży bolesnych. Chrystus na feruli został ukrzyżowany na Drzewie Życia, które symbolicznie daje pokarm życia dla chrześcijan. Z okresu sztuki średniowiecznej zaczerpnięto również formę wygiętej, a nie prostej belki krzyża. Było to symboliczne zerwanie z orzeczeniem, że władza papieża pochodzi od Boga. Jednocześnie symbolicznie stwierdzało posłuszeństwo papieża wobec tajemnicy krzyża i jego apostolską misję. Ferulę św. papieża Pawła VI w swojej apostolskiej misji używali papieże: Jan Paweł I, a najdłużej Jan Paweł II.
Among the topics of the Second Vatican Council were issues related to art. Pope Paul VI wanted contemporary art to open up to a new post-Conciliar era in the history of the Church. Artistic events and the works of modern art themselves, under the patronage of the Pope, in conservative environments, provoked discussions on contemporary religious art, and even the lack of consent for artists to depart from accepted canons of art. Perhaps the greatest opposition of conservatives was caused by the papal ferula, a centuries-old sign of the pope’s religious authority given by God. Paul VI ordered a new ferule from the sculptor Lello Scorzelli. Paul’s VI ferule is an example of a work of modern art, but the symbolism contained in it refers to the old tradition. The arrangement of the tormented, elongated body of Christ refers to medieval doloristic crucifixions – painful crosses. Christ on the ferule was crucified on the Tree of Life, which symbolically gives food to life for Christians. The form of a bent, not straight cross beam was also taken from the period of medieval art. It was a symbolic break with the statement that the pope’s authority came from God. At the same time, he symbolically stated the pope’s obedience to the mystery of the cross and his apostolic mission. Ferule St. Pope Paul VI in his apostolic mission used Popes: John Paul I, and the longest St. John Paul II.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 73-80
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontrowersje wokół Humanae vitae
Controversies around Humanae vitae
Autorzy:
Tomczyk, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047032.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Humanae vitae
Paul VI
contraception
sexual revolution
split in Church
Paweł VI
antykoncepcja
rewolucja seksualna
rozłam w kościele
Opis:
Celem tekstu jest zaprezentowanie szeregu kontrowersji, które miały miejsce z okazji publikacji encykliki Humanae vitae przez Pawła VI. Najpierw, przez ukazanie tła historycznego, zostały przedstawione przyczyny tak trudnej recepcji papieskiego dokumentu. W dalszej części opisano kulisy samego promulgowania encykliki przez papieża. Następnie, ukazano sprzeciw duchowieństwa, teologów i laikatu względem treści dokumentu, a także przytoczono przykłady pozytywnego odbioru Humanae vitae. Autor ukazuje również obecne trudności w przyjęciu orędzia encykliki oraz podkreśla jej niezmienną aktualność.
The purpose of the text is to present a list of controversies that took place at the time of publication of encyclical Humanae Vitae, written by pope Paul VI. First, through presentation of the historical background, the text shows the reasons of diffi - cult reception of papal document. Further, the text presents the backstage of the sheer promulgation of the encyclical by the pope. Next, the objection to the document by the clergy, theologians, and laity is shown, followed by the examples of positive reactions to Humanae Vitae. The author presents also current diffi culties in reception of the message of the encyclical and highlights its lasting relevance.
Źródło:
Teologia i moralność; 2020, 15, 1(27); 163-178
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia sakramentu bierzmowania w pracach nad „Ordo Confirmationis” 1971
The liturgy of confirmation sacrament in the works on ordo confirmationis of 1971
Autorzy:
Krakowiak, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496232.pdf
Data publikacji:
2014-05-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Liturgia bierzmowania
Ordo Confirmationis
prezentacja kandydatów
odnowienie przyrzeczeń chrztu
Pierwsza Komunia św
Msza św
liturgia słowa Bożego
Consilium
Coetus a Studiis XX
Praenotanda
Paweł VI
Kongregacje Rzymskie
Confirmation liturgy
presentation of candidates
renewal of baptismal promises
the First Holy Communion
the Holy Mass
the Liturgy of the Word
Paul VI
Roman Congregations
Opis:
The article deals with the works carried out on the reformation and renewal of Confirmation sacrament, Ordo Confirmationis, promulgated in 1971. The reform of the book was postulated in votes and suggestions by bishops, Roman Congregations and catholic universities and presented to the Holy See before the Council. Editorial works on Ordo Confirmationis were carried out by Consilium ad exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia and a special work team appointed especially for this task, namely, Coetus a Studiis XX, which consisted of experts on Confirmation liturgy history, theology and legal issues. The team prepared successive schemes of De Confirmatione, which were then discussed and consulted with the members of relevant Congregations and submitted to Pope Paul VI for assessment. Ordo Confirmationis is mainly the work of Coetus a Studiis XX, whereas Praenotanda were prepared by The Congregation for Divine Worship in cooperation with other discasteria of the Holy See. The final version of Ordo Confirmationis was preceded by a special Apostolic Constitution, Divinae consortiun naturae, in which the Pope approved of the rites and defined a significant sacramental sign of Confirmation (substance and formula). Since then, Confirmation is usually bestowed during the Holy Mass and, in other cases, it is always combined with the Liturgy of the Word.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2014, 35, 2; 47-59
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mass media i czerpanie z wartości duchowych w świetle orędzia Pawła VI na VII Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu
Autorzy:
Misztal, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669641.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
christianity
Catholic Church
mass media
pope Paul VI
social life
spirituality
chrześcijaństwo
duchowość
Kościół katolicki
papież Paweł VI
życie społeczne
Opis:
In 1973, for the VII World Social Communications Day, pope Paul VI proclaimed the message The mass media and the affirmation and promotion of spiritual values. The article presents the relations between mass media and the drawing from the spiritual values. Attention was drawn to the following issues: 1) in times of the dynamic technological development essential for the human being and the world are relations with God; of these compounds depends their prosperity; 2) the human person and the world are dynamic protagonist of multiple relationships; 3) the spiritual values as having important positive significance also today; 4) understanding of the relations between the media and the spiritual values and positive significance of these compounds today and in the future.
W 1973 roku, w związku z VII Światowym Dniem Środków Społecznego Przekazu, papież Paweł VI ogłosił orędzie Środki społecznego przekazu oraz afirmacja i promocja wartości duchowych. Artykuł prezentuje, jak w dokumencie rozumiana jest relacja między mass mediami i czerpaniem z wartości duchowych. Zwrócono uwagę na następujące zagadnienia: 1) także w czasach dynamicznego rozwoju technologicznego podstawowymi dla człowieka i świata są związki z Bogiem; to od tych związków zależy ich pomyślność; 2) ukazano człowieka jako istotę dynamiczną, jako protagonistę wielorakich relacji; 3) wskazano na pojmowanie wartości duchowych jako posiadających ważne, pozytywne znaczenie także współcześnie; 4) wskazano na rozumienie wybranych relacji między mediami i wartościami duchowymi oraz pozytywne znaczenie tych związków współcześnie i w przyszłości.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2015, 47
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mass media i prawda w orędziach papieża Pawła VI na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu
Autorzy:
Misztal, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/447721.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
truth
means of social communication
Paul VI
Church
messages for the World Communications Day
prawda
środki społecznego przekazu
Paweł VI
Kościół
orędzia na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu
Opis:
Pope Paul VI began publishing the messages for the World Days of Social Communications, in which he gave the basic axiological and evangeli-zing dimensions of social communication. The relationship between the truth and the media is the essence of the credibility and truthfulness of media coverage in public space. The purpose of this article is to show the truth as the foundation of the media’s functioning in the messages of Pope Paul VI on the World Communications Day
Mass media i prawda w orędziach papieża Pawła VI na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu. Papież Paweł VI rozpoczął publikację orędzi na Światowe Dni Środków Społecznego Przekazu, w których wkazywał na podstawowe wymiary aksjologiczne i ewangelizacyjne komunikacji społecznej. Relacje między prawdą i mediami stanowią istotę wiarygodności i prawdziwości przekazów medialnych w przestrzeni publicznej. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie prawdy jako fundamentu funkcjonowania mediów w orędziach papieża Pawła VI na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2018, 10, 2
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowione pojmowanie roli chórów w liturgii
Autorzy:
Linnenborn, Marius
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668939.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
liturgical movement
cecilian movement – cecilianism
music and singing in liturgy
schola
church choir
liturgical choir
men’s choir
boys’ choir
capella musica
Cappella Sistina
Pius X
Pius XI
Pius XII
Pius Parsch
Paul VI
John Paul II
ruch liturgiczny
ruch cecyliański – cecylianizm
muzyka i śpiew w liturgii
chór kościelny
chór liturgiczny
chór męski
chór chłopięcy
Paweł VI
Jan Paweł II
Opis:
The author indicates a few crucially significant issues arisen after the Second Vatican Council, namely the revival of music and singing in liturgy, particularly the role of a choir, and the questions of a repertoire, choir composition and voice arrangement during liturgy entailing the problem of women’s inclusion into the choir. Through his most exhaustive, against the paper limitations, historical analysis, the author demonstrates how the role of the choir in liturgy was understood at the beginning and how this understanding has evolved over the years.According to the reformatory movement of sacred music and liturgy, the so called cecilianism, it is singing itself which is part of liturgy and not merely the music decoration of the latter, that is why “choir dignity” derives from the unity with a celebrant occurring while singing the antiphony through which the choir represents the faithful. The advocates of the cecilian movement claimed that the choir could consist solely of boys and men, which was later confirmed by the decisions of diocesan synods. Motu proprio Tra le sollecitudini issued by Pope Pius X in 1903, the 1928 Apostolic Constitution Divini cultus of Pope Pius XI or the encyclical Musicae sacrae disciplina of Pius XII from 1955, all addressing the issue of liturgical singing, even proposed the exclusive men’s choir composition. The Instruction on Sacred Music and Sacred Liturgy published in 1958 by the Congregation for Rites provided as well a precise definition of a singing choir: although the baptized laity take an active part in liturgy: “the direct, albeit symbolic service” may be delivered only by the laity of the male sex – boys, young men or adults. In its Constitution on Sacred Liturgy Sacrosanctum concilium of 4 December 1963, in the chapter devoted to church music, Vatican Council II postulated, on the one hand the promotion of boy’s choirs (“particularly in cathedral churches”), on the other hand it imposed upon the bishops and other ecclesiastical executives the obligation of guaranteeing that „whenever the sacred action is to be celebrated with song, the whole body of the faithful may be able to contribute that active participation which is rightly theirs“. The Instruction Musicam sacram of 5 March 1967 specified the role of a choir naming it capella musica or schola cantorum which is “to ensure the proper performance of the parts which belong to it, according to the different kinds of music sung, and to encourage the active participation of the faithful in the singing”. Although article 22 stipulates that a choir should consist of men, yet there is no quality differentiation with regard to liturgical service between boy’s and men-women’s or even solely women’s choirs. In this way the process of clericalisation of a singing choir finally reached its end.The author emphasizes as well a vital role of children choirs in liturgy, advocated by the liturgical movement which originally assumed children’s singing in a schola or a choir as a “pioneering function for singing of the faithful”. One of the main propagator of the above pioneering function of children’s singing was Pius Parsch, founder of the Volksliturgiche Bewegung. Pope Paul VI used beautiful words to describe the role of singing children when addressing Pueri Cantores: “We trust that you will become co-participants or even the pioneers of a concrete and practical liturgy revival of our liturgical assembly. Wherever children sing, the faithful pray and wherever children are silent, the faithful reluctantly open their mouths to sing”. Just like sacred music plays a servicing role in liturgy (cf. CL 112) “the primary and the most essential function of a choir or of a cantor is to serve the faithful in their singing during liturgy, not to replace them. The secondary function is to perform by the choir the singing parts which the faithful are not capable of performing on their own and on a high artistic level” (the Austrian liturgist Philipp Harnoncourt). In his letter celebrating the 100th anniversary of publishing motu proprio by Pius X on 22 November 1903, Pope John Paul II highlighted the double role of a choir: “The task of the schola has not decreased: it indeed develops in the assembly the role of guide and support and, at certain moments of the Liturgy, has its own specific role“. Pope Benedict XVI defied the exclusive singing of the faithful and of liturgical music, ascribing to the choir singing an equivalent value: „there are a good number of people who can sing better  «with their heart»  than  «with their mouths», but their hearts are really stimulated to sing through the singing of those who have the gift of singing «with their mouths». It is as if they themsleves actually sing in the others; thankful listening is united with the voices oft he singers in the one worship of God”.To conclude his study the author ensures that the responsibilities of the choir were not, despite the concerns voiced by some of church musicians, limited after the Second Vatican Council, rather they have become more ambitious. The role of a choir is not only to sing on behalf of a congregation, but also to sing together with it as part of a celebrating unity – and this involves, functionally and substantively, the choir in liturgy.
Autor artykułu stwierdza, że od czasu Soboru Watykańskiego II w życiu Kościoła bardzo ważne miejsce zajmuje sprawa odnowy muzyki i śpiewu w liturgii, zwłaszcza rola chóru i kwestia jego repertuaru, skład chóru śpiewającego podczas liturgii, w tym problem, czy kobiety mogą współtworzyć chór kościelny. Autor, dokonując wyczerpującej jak na ramy tego studium, analizy historycznej, pokazuje, jak pojmowano rolę chóru w liturgii i jakim przemianom owo pojmowanie podlegało.Reformatorski ruch muzyki sakralnej i liturgii, tzw. cecylianizm, uważał, że śpiew sam w sobie jest częścią liturgii, a nie tylko muzyczną ozdobą, i dlatego „godność chóru” bierze się z jedności z celebransem w śpiewaniu antyfony, przez co chór reprezentuje Lud. W pojęciu przedstawicieli cecylianizmu chór mógł się składać wyłącznie z chłopców i mężczyzn, co znalazło swoje potwierdzenie w postanowieniach synodów diecezjalnych. Motu proprio Tra le sollecitudini papieża Piusa X z roku 1903, konstytucja apostolska Divini cultus papieża Piusa XI z roku 1928 czy encyklika Musicae sacrae disciplina Piusa XII z roku 1955, poruszając kwestię śpiewu liturgicznego, zakładały jeszcze wyłącznie męski skład chóru. Wydana w roku 1958 przez Kongregację Kultu Bożego Instrukcja o muzyce sakralnej i liturgii Musicam sacram po raz kolejny precyzuje rozumienie chóru śpiewaczego: wprawdzie świeccy, będąc ochrzczonymi, biorą czynny udział w liturgii, ale „bezpośrednią, choć symboliczną służbę” mogą pełnić jedynie świeccy płci męskiej – a więc chłopcy, młodzieńcy i mężczyźni. Sobór Watykański II w konstytucji liturgicznej Sacrosanctum concilium z 4 grudnia 1963 roku w rozdziale poświęconym muzyce kościelnej postuluje z jednej strony propagowanie chórów męskich („zwłaszcza przy kościołach katedralnych”), z drugiej zaś nakłada na biskupów i pozostałych włodarzy kościelnych zadanie, aby „gorliwie dbali o to, żeby w każdej śpiewanej czynności liturgicznej wszyscy wierni umieli czynnie uczestniczyć w sposób im właściwy”. Instrukcja Musicam sacram z 5 marca 1967 roku określa rolę chóru, nazywanego capella musica, schola cantorum, która polega na „poprawnym, zgodnym z różnymi rodzajami śpiewu, wykonywaniu właściwych im części liturgii, oraz wspomaganiu wiernych, gdy ci śpiewem uczestniczą w liturgii”. W artykule 22. wprawdzie mówi się na pierwszym miejscu o męskim składzie chóru, ale nie ma już jakościowej różnicy w pełnieniu służby liturgicznej między chórami męskimi a żeńsko-męskimi czy wręcz tylko żeńskimi. W ten sposób zakończył się proces klerykalizacji chóru śpiewaczego.Autor zwraca w swym artykule uwagę także na ważną rolę w liturgii, jaką spełniają chóry dziecięce, promowane w sposób szczególny już przez ruch liturgiczny, który widział śpiew dzieci w scholi czy w chórze w aspekcie „pionierskiej funkcji dla śpiewu wiernych”. Ważnym propagatorem owej funkcji pionierskiej śpiewu dzieci był Pius Parsch, założyciel Ruchu Liturgii Ludu Bożego. Papież Paweł VI określił pięknie rolę śpiewających dzieci, zwracając się do chórów Pueri Cantores: „Ufamy, że staniecie się współuczestnikami, a może nawet pionierami konkretnej i praktycznej liturgicznej odnowy naszego zgromadzenia liturgicznego. Tam, gdzie śpiewają dzieci, modli się Lud, a kiedy dzieci milczą, Lud niechętnie otwiera swoje usta do śpiewu”. Tak jak muzyka sakralna spełnia w liturgii zadanie służebne (zob. KL 112), tak „pierwsza i najważniejsza funkcja chóru czy też kantora to służba w śpiewie wiernych podczas liturgii, a nie zastępowanie śpiewu Ludu. Wtórnym zadaniem zaś jest wykonywanie przez chór pewnych śpiewów, których Lud nie może wykonać, w pełni samodzielnie i na wysokim poziomie artystycznym (austriacki liturgista Philipp Harnoncourt)”. Papież Jan Paweł II w swoim liście napisanym z okazji setnej rocznicy opublikowania motu proprio Piusa X z 22 listopada 1903 roku opisuje bardzo wyraźnie tę podwójną rolę chóru: „Zadanie scholi niewiele zmniejszyło się: schola przewodzi i wspiera (w śpiewie) i przejmuje w określonych momentach liturgii swoją własną rolę”. Papież Benedykt XVI przeciwstawił się wyłączności śpiewu Ludu i muzyki liturgicznej i przypisuje śpiewowi chóru równoważną wartość: „Niemało jest ludzi, którzy lepiej potrafią śpiewać sercem niż ustami, ale którym śpiew tych, którzy umieją śpiewać ustami, zaprawdę pozwoli rozśpiewać serce, tak iż niejako w nich sami będą śpiewać, a wdzięczne słuchanie i śpiew śpiewaków stopią się w jedno nabożeństwo”.Autor na zakończenie swojego studium zapewnia, że zadania chóru nie zostały, wbrew obawom żywionym przez niektórych muzyków kościelnych po Soborze Watykańskim II, ograniczone, lecz stały się raczej jeszcze ambitniejsze. Chór ma już nie tylko za zadanie śpiewać w imieniu wspólnoty, lecz śpiewać wraz z nią jako część celebrującej wspólnoty – a to włącza go funkcjonalnie i merytorycznie w liturgię.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2018, 16
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 37

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies