Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Paweł Althamer" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Pawła Althamera i Artura Żmijewskiego obrazy (nie)ostateczne
Paweł Althamer and Artur Żmijewskis (in)final paintings
Autorzy:
Wróbel, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32443977.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Paweł Althamer
Artur Żmijewski
sztuka
antropologia
art
anthropology
Opis:
Prezentowany tekst jest swobodną interpretacją 32 montaży „wytworzonych” podczas letniego pobytu Pawła Althamera i Artura Żmijewskiego w Kaliszu w Galerii Sztuki im. Jana Tarasina. Omawianą serię kolaży autor nazywa Obrazami (nie)ostatecznymi. Autor stawia tezę, zgodnie z którą „maszyna montażowa” o nazwie „Althamer-Żmijewski” w sposób udany, ale i przewrotny, łączy pracę przy dwóch stołach. Jeden to „stół prosektoryjny” (table d’opération). Na tym stole rodzi się leksykon i encyklopedia świata współczesnego. To stół „sekcji zwłok” naszego świata. Drugi stół pozwala nam ujrzeć obraz-montaż w momencie narodzin. Przy tym stole pracuje „akuszerka życia” pozwalająca śledzić momenty rodne myśli, skurcze rzeczywistości, tj. obrazy w chwili ich wyłaniania się. Stół akuszerski nie jest stołem prosektoryjnym, ale jest „stołem porodowym” (table d’accouchement). Obie maszyny przyjaźnią się tak jak przyjaźni się Eros i Tanatos, życie i śmierć. Przy obu stołach jednak dokonuje się jeden i ten sam proces – rozpruwania i ponownego zszywania świata.
The presented text is a free interpretation of 32 montages "created" during the summer stay of Paweł Althamer and Artur Żmijewski in Kalisz at the Art Gallery. Jan Tarasin. The author calls the discussed series of collages "(non-)final Images". The author puts forward a thesis that the "assembly machine" called "Althamer-Żmijewski" successfully, but also perversely, combines work at two tables. One is the “dissection table” (table d’opération). The lexicon and encyclopedia of the modern world are born on this table. This is the “autopsy” table of our world. The second table allows us to see the image-montage at the moment of birth. The "midwife of life" works at this table, allowing us to track the birth moments of thoughts, the contractions of reality, i.e. images as they emerge. The midwife's table is not a "dissection table", but a "delivery table" (table d'accouchement). The two machines are friends just like Eros and Thanatos, life and death. However, at both tables, one and the same process takes place - the unraveling and re-stitching of the world.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 343, 4; 250-260
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Participative Art: Delegated Performance versus Communal Engaged Performance Using the Example of Artistic Activities by Krzysztof Wodiczko and Paweł Althamer
Sztuka partycypacyjna. Performans delegowany a wspólnotowy performans zaangażowany na przykładzie działań artystycznych Krzysztofa Wodiczko i Pawła Althamera
Autorzy:
Jałowik, Delfina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593977.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
sztuka partycypacyjna
performans delegowany
wspólnotowy performans zaangażowany
Claire Bishop
projekcje publiczne
Krzysztof Wodiczko
Paweł Althamer
Grupa Nowolipie
participative art
delegated performance
communal engaged performance
public projections
Nowolipie Group
Opis:
The author analyzes selected practices of two Polish world-renowned artists – Krzysztof Wodiczko and Paweł Althamer. What their activities with people have in common are their performative aspect and socio-political engagement. The artists do not put themselves in the center of attention. With regard to Krzysztof Wodiczko, the focus is on the stages of creation and presentation of the artist’s public projections on buildings and monuments in cities around the world. In turn, the emphasis of the analysis of Paweł Althamer is on his activities as a founder and co-participant of the Nowolipie Group, within the frames of which Althamer creates works with the members of Polish Society of Multiple Sclerosis. The works of Wodiczko and Althamer exemplify meaningful and popular contemporary participative practices. The latter are the topic of Claire Bishop’s book Artificial Hells: Participatory Art and the Politics of Spectatorship (2012), in which Bishop develops the term “delegated performance”. Taking as her starting point the description of specific artistic phenomena, the author of the present article considers whether Bishop’s term is applicable to the artistic practices of Wodiczko and Althamer; she analyses the process of their activities and how they differ, as well as the role of the artists themselves and the participants indispensable for the project to take shape. Last but not least, the author considers the question of authorship and attribution of the works.
Artykuł analizuje wybrane działania dwóch polskich artystów o światowej renomie – Krzysztofa Wodiczko oraz Pawła Althamera. Ich działania z ludźmi łączy aspekt performatywny oraz zaangażowanie w kwestie społeczno-polityczne. Artyści nie stawiają samych siebie w centrum zainteresowania. W przypadku Krzysztofa Wodiczko opisane są etapy powstawania i prezentacji odbywających się w miastach na całym świecie projekcji publicznych na budynkach oraz pomnikach. Z kolei w przypadku Pawła Althamera przywołane zostają przede wszystkim jego działania jako założyciela i współuczestnika Grupy Nowolipie, w ramach której Althamer tworzy prace z członkami Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego. Działania Wodiczko i Althamera to przykłady istotnych i jednocześnie popularnych w sztuce współczesnej praktyk partycypacyjnych. Te ostatnie są tematem wydanej w 2012 roku książki Claire Bishop Sztuczne piekła. Sztuka partycypacyjna i polityka widowni, w której został rozwinięty termin „performans delegowany”. Autorka artykułu, wychodząc od opisu konkretnych zjawisk, zastanawia się, na ile ten termin przystaje do praktyki artystycznej Wodiczko i Althamera, analizuje przebieg ich działań, różnice, które między nimi istnieją, rolę niezbędnych do ich zaistnienia uczestnika oraz artysty, a także kwestię autorstwa czy atrybucji prac.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 159-171
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies