Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ovarian cancer" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 97
Tytuł:
Transperitoneal transport dynamics of methotrexate in vitro: tissue and diffusion barriers
Autorzy:
Czyzewska, K
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/69773.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Fizjologiczne
Tematy:
transport dynamics
diffusion barrier
anticancer drug
transport asymmetry
in vitro
methotrexate
intraperitoneal pharmacotherapy
mesothelial barrier
peritoneal membrane
intraperitoneal chemotherapy
ovarian cancer
rabbit
tissue
Źródło:
Journal of Physiology and Pharmacology; 1995, 46, 2
0867-5910
Pojawia się w:
Journal of Physiology and Pharmacology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relationship of c-myc and erbB oncogene family gene aberrations and other selected factors to ex vivo chemosensitivity of ovarian cancer in the modified ATP-chemosensitivity assay.
Autorzy:
Vogt, Ulf
Falkiewicz, Bogdan
Bielawski, Krzysztof
Bosse, Ulrich
Schlotter, Claus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044426.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
cultured tumor cells
antitumor drug screening assays
oncogenes
ovarian cancer
antineoplastic agents
Opis:
A pilot study on relationships of selected molecular factors [erbB-1, erbB-2, erbB-3, and c-myc oncogene average gene copy numbers (AGCN); steroid receptors and pS2 gene expression; tumor cells' DNA values] to the ex vivo chemosensitivity of ovarian cancer in a modified adenosine triphosphate cell viability chemosensitivity assay (ATP-CVA), was performed. Despite the relatively small number of patients, numerous correlations among the factors tested were found. Nevertheless, only c-myc gene dosage positively affected ex vivo chemosensitivity of tumors tested.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2000, 47, 1; 157-164
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wybranych czynników molekularnych i klinicznych u pacjentek leczonych z powodu raka jajnika taksanami i cisplatyną
Analysis of selected molecular and clinical factors in patients with ovarian cancer treated with taxanes and cisplatin
Autorzy:
Ziółkowska-Seta, I.
Derlatka, P.
Sobiczewski, P.
Panek, G.
Kraszewska, E.
Kupryjańczyk, J.
Bidziński, M.
Mądry, R.
Markowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908278.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
BAX
BCL-2
TP53
ovarian cancer
taxanes
Opis:
Introduction: Paclitaxel and platinum analogs are standard drugs implemented as first-line therapy in advanced ovarian cancer, after previous surgery. One of causes of resistance to therapy is, among others, disruption of mechanisms leading to cell apoptosis. Aim of the paper is to determine the significance of expression of TP53, BAX and BCL-2 in response to first-line chemotherapy using paclitaxel in patients with advanced ovarian cancer, as well as to assess the role of TP53 as a prognostic and predictive factor in ovarian cancer. Material and method: The study included 164 patients with advanced ovarian cancer. Immunohistochemical staining was performed on histological specimens obtained from paraffin blocks. Monoclonal antibodies anti-BAX, anti-BCL-2 and anti-p53 were used. Results: Accumulation of TP53 was noticed in 60% of tumors. BCL-2 was absent in half of tumors studied. Significant expression of BCL-2 was noticed in 24% of tumors, while that of BAX was seen in 34% of tumors. There was a correlation of histological grade, volume of residual tumor left after surgery and BAX expression with overall survival. Enhanced expression of BAX correlated directly with increased death risk. Accumulation of none of proteins studied had any influence on disease-free survival. Complete remission was obtained in 106 patients. Size of residual tumor has a significant impact on disease-free survival. Conclusions: 1) In ovarian cancer patients, clinical factors clearly have far greater prognostic value than molecular factors. 2) There was no correlation between TP53 expression and clinical response to first-line chemotherapy using paclitaxel, cisplatin or platinum analogs. 3) TP53 expression is not a prognostic or predictive factor in ovarian cancer.
Wstęp:Paklitaksel i analogi platyny są standardem postępowania w pierwszej linii leczenia w zaawansowanym raku jajnika, po uprzedniej chirurgii. Przyczyną oporności na leczenie jest między innymi uszkodzenie mechanizmów prowadzących do apoptozy. Celem naszej pracy jest określenie znaczenia ekspresji TP53, BAX i BCL-2 w odpowiedzi na chemioterapię pierwszej linii z zastosowaniem paklitakselu u pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika, jak również ocena TP53 jako czynnika prognostycznego i predykcyjnego w raku jajnika. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 164 chorych z zaawansowanym rakiem jajnika. Barwienia immunohistochemiczne zostały wykonane na materiale z bloczków parafinowych. Stosowano przeciwciała monoklonalne anty-BAX, anty-BCL-2 i anty-p53. Wyniki: Akumulację TP53 stwierdzono w 60% guzów. Obecności BCL-2 nie wykazano w połowie badanych guzów. Silną ekspresję BCL-2 stwierdzono w 24%, zaś silną ekspresję BAX – w 34% guzów. Wykazano wpływ histologicznego stopnia zaawansowania, wielkości pozostawionych resztek oraz ekspresji BAX na całkowite przeżycia. Przy silnej ekspresji BAX ryzyko zgonu było większe. Akumulacja żadnego białka nie miała wpływu na długość czasu wolnego od choroby. Całkowitą remisję uzyskano u 106 pacjentek. Wielkość pozostawionych resztek miała znaczący wpływ na długość czasu wolnego od choroby. Wnioski: 1) Czynniki kliniczne mają zdecydowanie większe znaczenie prognostyczne niż czynniki molekularne w raku jajnika. 2) Nie zaobserwowano związku pomiędzy stanem TP53 a odpowiedzią na leczenie pierwszej linii chemioterapii z zastosowaniem paklitakselu i cisplatyny lub analogów platyny. 3) Nie wykazano znaczenia TP53 jako czynnika prognostycznego i predykcyjnego w raku jajnika.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 220-229
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chemioterapia dootrzewnowa w zaawansowanym raku jajnika
Intraperitoneal chemotherapy in the treatment of late-stage ovarian cancer
Autorzy:
Demska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908051.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
GOG172 trial
advanced ovarian cancer
conventional intravenous chemotherapy
first-line chemotherapy
intraperitoneal chemotherapy
Opis:
Ovarian cancer is worldwide the leading cause of mortality in women with genital tract malignancy. Over one-half of patients are diagnosed with their ovarian cancer in the 3rd and 4th clinical stage. Currently, the standard protocol of management consists in surgery aiming at obtaining histological diagnosis, determination of clinical stage and cytoreduction followed by chemotherapy. At present, generally accepted chemotherapy protocol includes paclitaxel and platinum derivates (6 courses 3 weeks apart). Unfortunately, the outcome of this therapy is far from satisfactory and only about 20% of women with late-stage ovarian cancer survive over 5 years. Studies are underway aiming at improvement of the patients’ survival rate. Promising results are associated with intraperitoneal chemotherapy, which may be implemented as first-line treatment, consolidation of remission or salvage treatment. This modality may be an attractive alternative, because it by-passes peritoneal barrier, overcomes resistance of cancer cells, results in less systemic toxicity, increases exposure of tumour to high concentration of cytostatics. The newest GOG172 trial confirmed a 21.6% mean reduction of death risk. This study enabled to define a group of patients who may benefit most of intraperitoneal chemotherapy. These are patients in the 3rd clinical stage, after optimal surgical cytoreduction, with minimal residual disease. At present, great hopes are associated with the protocol including intraperitoneal cisplatin (100 mg/m2) and taxanes administered intravenously only or intravenously and intraperitoneally.
Rak jajnika jest na świecie główną przyczyną śmierci kobiet z powodu nowotworów narządu rodnego. U ponad połowy chorych nowotwór jajników jest rozpoznany w III° i IV° zaawansowania. Obecnie standardowe postępowanie obejmuje zabieg operacyjny, mający na celu uzyskanie diagnozy histopatologicznej, ocenę stopnia klinicznego zaawansowania, cytoredukcję, a następnie chemioterapię. Aktualnie powszechnie akceptowanym schematem chemioterapii jest paklitaksel i pochodne platyny (6 kursów co trzy tygodnie). Niestety rezultaty tej terapii są dalekie od oczekiwanych i tylko około 20% kobiet z zaawansowanym rakiem jajnika przeżywa 5 lat. Prowadzone są badania, których celem jest poprawa przeżywalności chorych. Obiecująca wydaje się być chemioterapia dootrzewnowa, która może być zastosowana jako terapia pierwszej linii, konsolidacyjna lub ratunkowa. Terapia ta może być atrakcyjnym sposobem leczenia, ponieważ pomija barierę otrzewnową, przełamuje oporność komórki nowotworowej, daje mniejszą toksyczność układową oraz większą ekspozycję guza na wysokie stężenie cytostatyków. Najnowsze badanie GOG172 potwierdziło średnie zmniejszenie ryzyka zgonu o 21,6%. Badanie to wyodrębniło grupę chorych, które mogą osiągnąć największą korzyść z chemioterapii dootrzewnowej. Są to pacjentki z nowotworem w III° zaawansowania, po optymalnym zabiegu cytoredukcyjnym, z minimalną chorobą resztkową. Obecnie za budzący nadzieję uważa się schemat zawierający IP cisplatynę 100 mg/m2 i taksany podawane tylko IV lub IV i IP.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 241-249
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy optymalność zabiegu może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy u chorych na zaawansowanego raka jajnika?
Is optimal surgical cytoreduction an independent prognostic factor for women with advanced ovarian cancer?
Autorzy:
Starnawski, Michał
Bidziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908220.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
optimal cytoreduction
ovarian cancer
residual disease
surgery
Opis:
In Poland ovarian cancer is on fifth place regarding morbidity and fourth most common cause of cancerrelated death in women. Surgical cytoreduction followed by paclitaxel and platinum-based chemotherapy is standard of care in advanced ovarian cancer. The aim of this study was to assess, if optimal surgical cytoreduction is an independent prognostic factor in this group of patients. Clinical data of 358 women with FIGO stage III ovarian cancer treated in Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Centre – Institute, Warsaw, between 1995 and 1999 were assessed. Primary endpoint was PFS. Multivariable analysis showed that optimal surgical cytoreduction was not independent prognostic factor. Optimal surgery was statistically less frequently performed in older patients (p=0.06; borderline statistical significance), FIGO stage III C and patients with performance status 1 or 2 according to WHO criteria (p<0.001). Grade and FIGO stage were identified as independent prognostic factors for PFS. Median PFS were 11.4 and 5.7 months in optimally and suboptimally cytoreduced group respectively. We conclude that optimal surgical cytoreduction was not independent prognostic factor in this group of patients because there was correlation between surgical resectability and certain clinical factors.
Rak jajnika jest piątym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u kobiet i czwartą co do częstości przyczyną zgonów w Polsce. Leczenie operacyjne z następową chemioterapią, opartą na pochodnych platyny w skojarzeniu z paklitakselem, jest podstawową metodą terapii przypadków zaawansowanego raka jajnika. Celem niniejszej pracy była odpowiedź na pytanie, czy optymalność zabiegu może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy u chorych na raka. Badaną grupę stanowiło 358 kobiet leczonych w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1995-1999 z powodu raka jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO. Głównym punktem końcowym stosowanym w analizie był czas do progresji choroby (PFS). Na podstawie wyników analizy wieloczynnikowej stwierdzono, że optymalność zabiegu operacyjnego nie może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy w tej grupie chorych. Uznano, że zabieg optymalny był istotnie rzadziej wykonywany u pacjentek, u których rozpoznano nowotwór w późniejszym wieku (p=0,06; na granicy istotności) oraz u pacjentek z FIGO III C i pacjentek ze stanem sprawności wg WHO 1-2 (p<0,001). Czynnikami wpływającymi niezależnie na długość czasu do progresji choroby były stopień zróżnicowania histologicznego oraz stopień zaawansowania wg FIGO. Mediany czasu do progresji choroby wynosiły: w przypadku chorych operowanych optymalnie – 11,4 miesiąca, a grupie, w której takiego zabiegu nie udało się wykonać – 5,7 miesiąca. W badanej grupie chorych wykazano związek pomiędzy rodzajem zabiegu a występowaniem pewnych cech klinicznych, dlatego też optymalność zabiegu nie powinna być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 2; 90-98
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niedokrwistość towarzysząca leczeniu chorych na raka jajnika schematem chemioterapii składającym się z paklitakselu i pochodnej platyny – analiza wstępna
Chemotherapy-related anaemia in ovarian cancer patients treated with paclitaxel and a platinum compound – preliminary analysis
Autorzy:
Miedzińska-Maciejewska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908260.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anaemia
chemotherapy
erythropoietic proteins
ovarian cancer
supportive care
Opis:
Aim: The aim of the paper is to evaluate the problem of anaemia in patients treated with paclitaxel and cisor carboplatin as a first line treatment for ovarian cancer. Material and methods: The analysis comprised patients who completed 6 cycles of chemotherapy and who commenced the treatment not sooner than in 2004. The patients were not selected in any way with respect to anaemia. The data concerning the haemoglobin concentration and the management of anaemia were collected retrospectively. The blood counts taken into consideration had been performed on the day of the chemotherapy or on the previous day. Results: The patients’ age ranged from 31 to 78. Patients with FIGO IIIC stage ovarian cancer accounted for 67.5% of the whole group. The haemoglobin concentration at the beginning of the treatment was 9.5 – 14.4 g/dl (average 11.8 g/dl). In the course of subsequent chemotherapy cycles, a gradual decrease was observed, down to the values of 7.2 – 13.8 g/dl (average 10.9 g/dl) at the 6th cycle. In 52 patients, at least one count was below 11 g/dl, including 13 patients with haemoglobin below 9 g/dl. Chemotherapy had to be postponed due to anaemia in 10 patients; 9 patients required erythrocyte concentrate transfusion. No patients was administered epoietin and 3 patients were administered alpha-darbepoietin. Conclusions: 30% of the patients in the whole group maintained a haemoglobin concentration above 11 g/dl in the course of treatment. This fact implies that anaemia is very common in ovarian cancer patients treated with paclitaxel and a platinum compound. However, the prophylaxis or management of anaemia still seems to be insufficient, despite the availability of erythropoietic proteins.
Cel badania: Przedstawienie problemu niedokrwistości u chorych leczonych paklitakselem z cis- lub karboplatyną w ramach chemioterapii pierwszej linii z powodu raka jajnika. Materiał i metody: Badaniem objęto 74 chore, które ukończyły 6 kursów chemioterapii i rozpoczęły leczenie nie wcześniej niż w 2004 roku. Badane nie były w jakikolwiek sposób selekcjonowane pod względem występowania niedokrwistości. Retrospektywnie zebrano dane o stężeniu hemoglobiny i postępowaniu w przypadku niedokrwistości. W analizie brano pod uwagę pomiary morfologii wykonywane w dniu lub w przeddzień terminu chemioterapii. Wyniki: Wiek chorych wynosił od 31 do 78 lat. Chore w IIIC stopniu zaawansowania według FIGO (Federation Internationale de Gynecologie Oncologique) stanowiły 67,5% całej grupy. Stężenie hemoglobiny na początku leczenia wynosiło od 9,5 do 14,4 g/dl (średnio 11,8 g/dl). W trakcie kolejnych cykli chemioterapii następował stopniowy spadek aż do wartości od 7,2 do 13,8 g/dl (średnio 10,9 g/dl) przy 6 cyklu. U 52 pacjentek przynajmniej jednokrotnie stężenie hemoglobiny obniżyło się poniżej 11 g/dl, w tym u 13 poniżej 9 g/dl. Konieczność odroczenia chemioterapii z powodu anemii wystąpiła u 10 badanych, a u 9 zaistniała konieczność przetaczania koncentratu krwinek czerwonych. Żadna chora nie otrzymała epoetyny, a trzy otrzymały darbepoetynę alfa. Wnioski: Niespełna 30% pacjentek z całej grupy utrzymało stężenie hemoglobiny powyżej 11 g/dl w trakcie całego leczenia. Świadczy to o ogromnym rozpowszechnieniu niedokrwistości u chorych z rakiem jajnika leczonych schematem chemioterapii pierwszej linii, opartym na paklitakselu i pochodnych platyny. Natomiast leczenie i profilaktyka anemii, mimo dostępnych leków w postaci białek erytropoetycznych, wydają się wciąż niewystarczające.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 151-159
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ odstępu czasu między zabiegiem operacyjnym a rozpoczęciem chemioterapii na rokowanie u chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania klinicznego wg FIGO
Impact of time-interval between surgery and institution of chemotherapy on prognosis in FIGO stage III ovarian cancer patients
Autorzy:
Starnawski, Michał
Bidziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908251.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemotherapy
ovarian cancer
surgery
time interval
Opis:
Ovarian cancer is the 5th most common malignancy in Polish women and is the 4th most common cause of death. Surgical treatment with subsequent platinum derivates-based chemotherapy combined with paclitaxel is the cornerstone of treatment of far advanced cases. The aim of this paper was to analyze patients treated since 1995 thru 1999 for FIGO stage III ovarian cancer. The primary end-point was progression-free survival (PFS). Based on our results, time interval between surgery and institution of chemotherapy had no influence on PFS in the study population. Median PFSs for particular quartiles were 8.4 months, 4.9 months, 7.8 months and 7.2 months respectively. Survival curves for these subgroups did not differ significantly (log rank test, p=0.74). Similar results were obtained when analyzing two groups of patients: those undergoing optimal surgical resection and those, in whom optimal procedure was impossible. In conclusion, time interval between surgery and adjuvant chemotherapy does not influence prognosis measured as progression-free survival in FIGO stage III ovarian cancer patients.
Rak jajnika jest piątym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u kobiet w Polsce i zajmuje czwarte miejsce wśród najczęstszych przyczyn zgonów. Leczenie operacyjne z następową chemioterapią opartą na pochodnych platyny w skojarzeniu z paklitakselem jest podstawową metodą terapii przypadków zaawansowanego raka jajnika. Celem niniejszej pracy była analiza chorych leczonych w latach 1995-1999 z powodu raka jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO. Głównym punktem końcowym stosowanym w analizie był czas do progresji choroby (PFS). Na podstawie wyników analizy statystycznej nie stwierdzono, aby odstęp czasu pomiędzy zabiegiem operacyjnym a rozpoczęciem chemioterapii miał wpływ na długość czasu do progresji choroby w badanej populacji. Mediany czasu do progresji choroby dla poszczególnych kwartyli wynosiły 8,4 miesiąca, 4,9 miesiąca, 7,8 miesiąca oraz 7,2 miesiąca. Krzywe przeżycia dla tych grup nie różniły się w sposób istotny statystycznie – test log rank: p=0,74. Podobnie sytuacja wyglądała w przypadku analizy dwóch grup pacjentek – tych, u których wykonano optymalną resekcję chirurgiczną, i w grupie kobiet, u których nie udało się przeprowadzić optymalnego zabiegu chirurgicznego. Należy zatem wysnuć wniosek, że odstęp czasu pomiędzy chirurgią i adiuwantową chemioterapią nie ma wpływu na rokowanie mierzone jako czas do progresji choroby w grupie chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 177-185
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne możliwości oszczędzenia zdolności do rozrodu u kobiet leczonych z powodu nowotworów narządu rodnego
Modern therapeutic modalities enabling preservation of procreative potential in women treated for genital malignancies
Autorzy:
Panek, Grzegorz
Sobiczewski, Piotr
Derlatka, Paweł
Gmyrek, Jarosław
Ziółkowska-Seta, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908262.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
endometrial cancer
ovarian cancer
preservation of fertility
sparing treatment
uterine cervix cancer
Opis:
Recent decade saw a significant progress in the diagnosis of prognostically important features of neoplasm, in particular those influencing critically the choice of techniques and protocols of oncological treatment. Principles of therapeutic approach to patients with genital malignancies, which were valid in the past, most often neither took into consideration the age of patients, nor was the issue of preservation of procreative functions considered as clinically important. In recent years, the situation in this area underwent a dramatic change. In patients of procreative age, the measure of therapeutic success is not as much standard parameters, e.g. long-term survival rate or recurrence risk, but rather overall quality of life and in particular preservation of ability to procreate. At present, in most locations of early-stage female genital malignancy, there is a possibility to spare procreative function. Based on reports in recent publications, we undertook a review of current views on management of malignancies of uterine cervix, uterine mucosa and ovary enabling preservation of procreative potential of women involved.
Ostatnie dziesięciolecie to czas, w którym dokonał się znaczący postęp w rozpoznawaniu istotnych prognostycznie czynników charakteryzujących nowotwór, zwłaszcza tych, które w sposób znaczący wpływają na wybór metody leczenia onkologicznego. Obowiązujące w przeszłości zasady postępowania terapeutycznego stosowane w leczeniu nowotworów złośliwych narządu rodnego najczęściej nie uwzględniały wieku pacjentek i możliwości oszczędzenia funkcji rozrodczych jako istotnego klinicznie elementu. Sytuacja w tym zakresie uległa w ostatnich latach zasadniczej zmianie. U chorych w wieku rozrodczym miarą sukcesu terapeutycznego są obecnie nie tylko typowe parametry, jak odsetek wieloletnich przeżyć czy też ryzyko nawrotu, ale również jakość życia – w tym szczególnie zachowanie zdolności do rozrodu. Obecnie w większości lokalizacji wczesnych postaci nowotworów narządów płciowych kobiecych istnieje możliwość oszczędzenia zdolności do prokreacji. Bazując na doniesieniach współczesnego piśmiennictwa, dokonano przeglądu aktualnych stanowisk i opinii na leczenie nowotworów szyjki macicy, błony śluzowej macicy oraz jajnika z oszczędzeniem zdolność do rozrodu.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 230-240
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wartości prognostycznej markera CA 125 w przewidywaniu skuteczności chirurgii oraz przeżyć bezobjawowych u chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania
Analysis of prognostic value of CA 125 relating to effectiveness of surgery and symptom-free survival in patients with FIGO stage III ovarian cancer
Autorzy:
Panek, Grzegorz
Olszewski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908064.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CA 125 follow-up
CA 125 level
CA 125 prognostic value
advanced ovarian cancer
cytoreductive surgery in ovarian cancer
Opis:
Aim of paper: The aim of paper was to assess the prognostic value of preoperative CA 125 level in patients with late-stage ovarian cancer, particularly in correlation with optimal cytoreduction rate and duration of symptom-free survival. Material and methods: Retrospective analysis included 76 patients with FIGO stage III ovarian cancer. Using the uni- and multivariate models, prognostic value of the following parameters was assessed: preoperative CA 125 level, clinical stage, histological type and grade of maturity in correlation with quality of cytoreduction and symptom-free survival. Results: Baseline CA 125 serum level in the entire study population ranged from 35 to 9740 IU (median: 1117 IU). Optimal cytoreduction rate for the entire population was: 73.7% for CA 125 level below 288 IU, 47.4% for CA 125 level 288-1118 IU, 26.3% for CA 125 level 1119-2880 IU and 15.8% for CA 125 above 2880 IU (p=0.019; χ2). In the logistic-regression model, only CA 125 level had a significant influence on quality of cytoreduction. Analysis of correlation of other prognostic factors on symptom-free survival revealed, that only CA 125 and histological maturity grade correlated significantly with survival. Conclusions: Preoperative serum CA 125 level is significantly correlated with optimal cytoreduction rate achieved, as well as with risk of death and symptom-free survival.
Cel: Celem analizy była ocena znaczenia prognostycznego przedoperacyjnego poziomu CA 125 u chorych na zaawansowanego raka jajnika, ze szczególnym uwzględnieniem jego wpływu na odsetek optymalnych cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano 76 chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania (FIGO). Wykorzystując mono- i wielowariantowy model, dokonano oceny prognostycznej przedoperacyjnego poziomu CA 125, a także stopnia zaawansowania, typu histologicznego oraz stopnia dojrzałości histologicznej na stopień uzyskanej cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Wyniki: Wyjściowy poziom CA 125 w całej analizowanej populacji wyniósł od 35 do 9740 IU (mediana 1117 IU). Odsetek optymalnych cytoredukcji w całej badanej grupie chorych wyniósł 40,8%, zaś dla chorych w poszczególnych grupach prognostycznych odpowiednio: 73,7% - CA 125 <288 IU, 47,4% - CA 125 =288-1118 IU, 26,3% - CA 125 =1119-2880 IU i 15,8% - CA 125 >2880 IU (p=0,019; x2). W modelu logistyczno-regresywnym jedynie poziom CA 125 miał znamienny wpływ na poziom cytoredukcji. Ocena wpływu analizowanych czynników prognostycznych na przeżycia bezobjawowe wykazała, że tylko CA 125 oraz stopień dojrzałości histologicznej miały znamienny wpływ na przeżycia. Wnioski: Przedoperacyjny poziom CA 125 ma istotne znaczenie w przewidywaniu optymalnej cytoredukcji, ma też znamienny statystycznie wpływ na ryzyko zgonu i przeżyć bezobjawowych.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 102-110
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chirurgiczne leczenie raka jajnika
Surgical treatment of ovarian cancer
Autorzy:
Bidziński, Mariusz
Dańska-Bidzińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908065.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemotherapy
cytoreductive surgery
ovarian cancer
second-look surgery
secondary debulking surgery
Opis:
The paper presents current algorithms of surgical treatment of patients with ovarian cancer. At early clinical stages (FIGO stage I and II), the basic principle of surgical treatment is radical excision of malignant lesions within the pelvis and meticulous search for metastatic foci of tumour within the mid-abdomen and epigastrium. Therefore, mandatory procedures include omentectomy, multiple sampling of peritoneum (including diaphragmatic lining) and periaortal lymph nodes. In late-stage disease (FIGO stages III and IV), the main task is to remove all metastatic foci, both within the abdominal cavity and retroperitoneal space. In late-stage cases, surgery requires great expertise of both surgical, anesthetic and physiotherapy teams. Required are also precise surgical instruments, including argon bipolar coagulation, a reliable diathermy unit and a kit of self-retaining retractors. Extensive cytoreductive procedures are burdened by an elevated complication rate, therefore in selected cases preoperative (neoadjuvant) chemotherapy is used.
W artykule przedstawiono współczesne algorytmy postępowania chirurgicznego u chorych leczonych z powodu raka jajnika. We wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego (I i II wg klasyfikacji FIGO) zasadą postępowania chirurgicznego jest nie tylko usunięcie zmian nowotworowych zlokalizowanych w miednicy mniejszej, lecz także dokładne sprawdzenie, czy nie ma ognisk nowotworu w śródbrzuszu i nadbrzuszu. Dlatego obligatoryjne jest wycięcie sieci, pobranie licznych wycinków z otrzewnej, w tym także przepony, oraz pobranie do badania węzłów przyaortalnych. W stopniach zaawansowanych (III i IV wg klasyfikacji FIGO) zasadniczym zadaniem jest usunięcie wszystkich ognisk przerzutowych zarówno z terenu jamy brzusznej, jak i przestrzeni zaotrzewnowej. Chirurgia w tych stopniach zaawansowania wymaga bardzo dużego doświadczenia zespołu zarówno chirurgów, jak i anestezjologów i rehabilitantów. Wymaga także użycia precyzyjnych narzędzi chirurgicznych, w tym: bimera argonowego, dobrej diatermii oraz zestawów haków samotrzymają-cych. Rozległe cytoredukcyjne operacje są obarczone większą liczbą powikłań i dlatego niekiedy stosowana jest przedoperacyjna (neoadiuwantowa) chemioterapia.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 61-74
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziedziczny rak jajnika – opis przypadku
Hereditary ovarian cancer – case report
Autorzy:
Gmyrek, Leszek Jarosław
Nowakowska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908428.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
BRCA1
BRCA2
diagnosis
hereditary ovarian cancer
prophylaxis
therapy
Opis:
Hereditary causative factors are present in about 10% of ovarian cancer cases, mainly BRCA1 and BRCA2 mutations. Mean age of women developing hereditary ovarian cancer is about 10 years lower (42-45 years) than that of women with sporadic ovarian cancer (54 years). In both groups prognosis is similar. Most common histological type is serous adenocarcinoma. The paper presents a case of a 44-year-old woman, in the care of genetic outpatient clinic because of BRCA1 mutation. For the first time, the patient presented at the Centre of Oncology in Warsaw, Poland, in 2002, with results of biopsy of a breast lesion. Due to a positive family history, the patient entered of the Program of supervision of families burdened by high, genetically determined risk of malignant tumours, conducted by the Genetic Outpatient Clinic of the Institute. The patient was subjected to a regular follow-up at 6-months’ intervals. Five years after her first visit, in October 2007, transvaginal sonography revealed a small cystic lesion with endophytic excrescences in the left ovary, 3 cm in diameter, with concomitant increase of the Ca 125 level. Control study in December 2007 confirmed the presence of a cystic-solid tumour of the left ovary. The patient was qualified for surgical treatment. Surgery consisted in hysterectomy, adnexectomy, omentectomy, retroperitoneal lymphadenectomy and peritoneal biopsy. Microscopic studies of surgical specimens revealed urothelial adenocarcinoma G3. The patient was referred for paclitaxel- and carboplatin-based chemotherapy.
Około 10% przypadków raka jajnika związanych jest z czynnikami dziedzicznymi, głównie z mutacjami BRCA1 i BRCA2. Średnia wieku kobiet, u których wystąpił dziedziczny rak jajnika, jest mniej więcej o 10 lat niższa (42-45 lat) niż u kobiet z grupy, w której stwierdzono sporadycznego raka jajnika (54 lata). Rokowanie w obu grupach jest podobne. Najczęściej spotykanym typem histopatologicznym jest rak gruczołowy surowiczy. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 44-letniej kobiety będącej pod opieką poradni genetycznej z powodu stwierdzonej mutacji genu BRCA1. Pacjentka zgłosiła się po raz pierwszy do Centrum Onkologii - Instytutu w Warszawie w 2002 roku z wynikiem biopsji ze zmiany w piersi. Ze względu na obciążony wywiad rodzinny pacjentka została zakwalifikowana do Programu opieki nad rodzinami wysokiego, dziedzicznie uwarunkowanego ryzyka zachorowania na nowotwory złośliwe, realizowanego przez Poradnię Genetyczną w CO-I w Warszawie. Pacjentka została poddana regularnym badaniom, które odbywały się co 6 miesięcy. Po 5 latach od pierwszego badania, w październiku 2007 roku, w badaniu USG TV stwierdzono niewielką, trzycentymetrową torbielowatą zmianę z endofitycznymi wypustkami w prawym jajniku oraz jednoczesny wzrost poziomu Ca 125. Kontrolne badanie USG TV przeprowadzone w grudniu 2007 roku potwierdziło obecność podejrzanego tor-bielowato-litego guza prawego jajnika. Wobec podejrzenia raka jajnika pacjentka została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego. Wykonano wycięcie macicy z przydatkami, sieci większej i węzłów chłonnych za-otrzewnowych oraz biopsję otrzewnej. Wynik materiału pooperacyjnego: rak gruczołowy urotelialny G3. Pacjentka została zakwalifikowana do chemioterapii uzupełniającej z zastosowaniem paklitakselu i karboplatyny.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 4; 236-242
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nawrotowy platynowrażliwy i platynooporny nabłonkowy zaawansowany rak jajnika
Recurrent platinum-resistant and platinum-sensitive advanced epithelial ovarian cancer: an update
Возобновленный платиночувствительный и платинорезистентный эпителиальный развивающийся рак яичника
Autorzy:
Olejek, Anita
Waksmański, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908001.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemioterapia
chemotherapy
late-stage disease
ovarian cancer
recurrent ovarian cancer
therapy
rak jajnika
zaawansowane stadium choroby
nawrotowy rak jajnika
postêpowanie
terapeutyczne
Opis:
Ovarian cancer continues to be the most lethal malignancy in women. Standard treatment in advanced ovarian cancer is primary optimal cytoreduction with extensive tumour excision combined with platinum- and taxanoid-based chemotherapy. The cornerstone of treatment is surgical reduction of tumour burden. Usually, surgical cytoreduction precedes or follows neoadjuvant therapy, i.e. after several courses of chemotherapy. The key issue in the treatment of ovarian cancer is correct determination of clinical stage of tumour. Nevertheless, still we lack reliable data based on metaanalyses, which might define optimal management of patients presenting with a recurrence of ovarian cancer. Recurrent ovarian cancer is a pathologic process or a chronic disease. We review results of clinical studies aiming at improvement of effectiveness while reducing toxicity of drugs used in systemic treatment of advanced epithelial ovarian cancer. Apart of well-known preparations, e.g. cisplatin, paclitaxel, topotecan and liposomal doxorubicin, great hopes are associated with novel compounds, e.g. gemcitabine, docetaxel, etoposide, irinotecan, vinorelbine and bevacizumab, particularly in platinum-resistant form of recurrent ovarian cancer. Further studies on novel therapeutic protocols focus on different management strategies, e.g. serial administration of drugs, or evaluation of effectiveness of a single drug used as monotherapy. Currently, the most important therapeutic aim is to improve survival of patients with recurrent ovarian cancer while preserving an acceptable quality of life.
Rak jajnika jest nadal najbardziej śmiertelną chorobą nowotworową wśród kobiet. Leczeniem standardowym w przypadku zaawansowanego raka jajnika jest pierwotna optymalna cytoredukcja wraz z rozległym usunięciem guza uzupełniona o następczą chemioterapię składającą się z pochodnych platyny i taksonoidów. Zabieg chirurgiczny jest podstawową formą leczenia. Zwykle optymalny zabieg zostaje wykonany na początku lub po terapii neoadjuwantowej, tj. po kilku cyklach chemioterapii. Kluczowym aspektem chirurgii w raku jajnika jest zapewnienie odpowiedniej klasyfikacji według stadiów zaawansowania klinicznego nowotworu. Nadal brak wiarygodnych danych opartych na metaanalizach, które pomogłyby określić odpowiednie postępowanie kliniczne w przypadkach nawrotów raka jajnika. Nawracający rak jajnika jest procesem chorobowym, a raczej chorobą chroniczną. Przedstawiono w pracy wyniki badań klinicznych mających na celu poprawę skuteczności oraz zmniejszenie toksyczności leków wykorzystywanych w systemowym leczeniu zaawansowanego nabłonkowego raka jajnika. Obok dobrze znanych środków, takich jak cisplatyna, pakli-taksel, topotekan, liposomalna doksorubicyna, coraz większe nadzieje wiąże się z nowymi lekami, takimi jak gemcytabina, docetaksel, etopozyd, irynotekan, winorelbina i bewacizumab, szczególnie w platynoopornej postaci nawrotowego raka jajnika. Dalsze badania nad nowymi środkami skupiają się w innych strategiach postępowania, takich jak na przykład leki podawane seryjnie, bądź też oceniają skuteczność pojedynczej, izolowanej monoterapii. Obecnie najważniejszym celem terapii jest zwiększenie przeżywalności pacjentek z nawracającym rakiem jajnika z zachowaniem odpowiedniej jakości życia.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 3; 140-150
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwotny surowiczy rak otrzewnej – diagnoza, leczenie i rokowanie
Primary peritoneal serous carcinoma – diagnosis, management and prognosis
Autorzy:
Miedzińska, Magdalena
Bodnar, Lubomir
Bobkiewicz, Piotr
Bidziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908305.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
advanced ovarian cancer
diagnosis
primary peritoneal serous carcinoma
prognosis
treatment
Opis:
Primary peritoneal serous carcinoma (PPSC) is a rarely diagnosed malignancy. Furthermore, use of different terminology and classifications in reporting particular cases precludes collection and presentation of reliable epidemiological data. As a consequence, we lack adequate experience, enabling confident management of patients with this diagnosis. On histological grounds, PPSC is a neoplasm identical to invasive epithelial ovarian cancer. Also, patients present a similar profile of clinical symptoms. Most often these include abdominal pain, gastrointestinal disorders and weight loss. Clinical staging is based on surgical-pathological criteria of advanced ovarian cancer. Therapeutic management, i.e. combination of cytoreductive surgery and chemotherapy, is similar to that used in the treatment of late-stage ovarian cancer. Systemic adjuvant and palliative treatment includes chemotherapy protocols based on platinum derivates, recently combined with paclitaxel. Proper administration of combined treatment yields a high response rate and mean survival time of about 40 weeks. Prognosis in PPSC is not fully elucidated. Some studies indicate that prognosis is similar to that seen in late-stage ovarian cancer, while others report worse outcomes and shorter survival. Unfavourable prognostic factors include: suboptimal cytoreduction, poor general condition, advanced age of patient and 4th clinical stage. Data gathered hitherto point to highly similar natural course of PPSC and ovarian cancer, justifying the same therapeutic approach in both these conditions.
Pierwotny surowiczy rak otrzewnej (primaryperitonealserous carcinoma, PPSC) jest nowotworem rzadko rozpoznawanym. Jednocześnie stosowanie różnej terminologii i klasyfikacji poszczególnych przypadków nie pozwala na przedstawienie wiarygodnych danych epidemiologicznych. W związku z powyższym brak jest wystarczającego doświadczenia w postępowaniu z chorymi z tym rozpoznaniem. PPSC histopatologicznie jest nowotworem o utkaniu identycznym z inwazyjnym nabłonkowym rakiem jajnika. Pacjentki manifestują także podobny profil objawów klinicznych. Najczęściej są to dolegliwości bólowe ze strony jamy brzusznej, zaburzenia pracy przewodu pokarmowego, ubytek masy ciała. Do oceny stopnia zaawansowania wykorzystuje się kyteria oceny chirurgiczno-patologicznej zaawansowanego raka jajnika. Również postępowanie terapeutyczne skojarzenie operacji cytoredukcyjnej z chemioterapią, jest analogiczne do leczenia zaawansowanego raka jajnika. W systemowym leczeniu uzupełniającym i paliatywnym stosowane są schematy chemioterapii oparte na pochodnych platyny, obecnie w połączeniu z paklitakselem. Właściwe przeprowadzenie leczenia skojarzonego pozwala na uzyskanie wysokiego odsetka odpowiedzi i średnich przeżyć sięgających 40 miesięcy. Nie jest do końca wyjaśniona kwestia rokowania w PPSC. Niektóre badania wskazują na podobieństwo do rokowania w zaawansowanym raku jajnika, natomiast inne donoszą o gorszych wynikach leczenia i krótszym przeżyciu chorych. Do niekorzystnych czynników prognostycznych należą: nieoptymalna cytoredukcja, gorszy stan ogólny, starszy wiek pacjentek oraz IV stopień zaawansowania choroby. Dotychczas zgromadzone dane przemawiają za znacznym podobieństwem przebiegu naturalnego PPSC i raka jajnika, co upoważnia do stosowania takiego samego postępowania terapeutycznego w obu tych jednostkach chorobowych.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 1; 15-21
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chemioterapia dootrzewnowa w leczeniu chorych na raka jajnika
Intraperitoneal chemotherapy for ovarian cancer
Autorzy:
Milczek, Tomasz
Emerich, Janusz
Klasa-Mazurkiewicz, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030634.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
IP
chemotherapy
intraperitoneal chemotherapy
ovarian cancer
IPC
ip
ipc
chemioterapia
chemioterapia dootrzewnowa
rak jajnika
Opis:
The paper is a detailed review of recent advances in the treatment of ovarian cancer patients using intraperitoneal chemotherapy. Theoretical basis of intraperitoneal treatment is discussed, this being understood as passage of substances through semipermeable membrane, where rate of passage depends on peritoneal clearance, size and electric charge of particles and concentration gradient. History of intraperitoneal treatment is reviewed, starting with early works by Green and Kottmeier dating back to the ‘50s, and ending with recent studies, including a meta-analysis of 8 randomized trials of first-line treatment published within the past 12 years, which included a total of 1819 patients. The authors discuss reasons for issuing pertinent recommendations by the US National Cancer Institute, emphasizing the leading role of intraperitoneal chemotherapy in the treatment of ovarian cancer patients. Effectiveness of platinum derivates-based chemotherapy in consolidation treatment is discussed, supported by a review of pivotal papers concerning this subject. The paper presents and discusses key reports on implementation of intraperitoneal chemotherapy in consecutive lines of treatment of ovarian cancer, as well as the role of cisplatin and carboplatin in intraperitoneal therapy, highlighting differences in outcome after application of both agents. Emphasized are also limitations of the method. Next, the authors review surgical complications arising during procedures associated with implementation of intraperitoneal chemotherapy, as well as several aspects of complications resulting in premature interruption of intraperitoneal chemotherapy (on the average: 50% of cases; up to 60% in the GOG 172 trial). Critique of the method, mainly on the part of European centers, is referred to.
W prezentowanej pracy szczegółowo omówiono najnowsze aspekty dotyczące leczenia chorych na raka jajnika przy użyciu chemioterapii dootrzewnowej. Przedstawiono podstawy teoretyczne leczenia dootrzewnowego jako przepływu substancji przez błonę półprzepuszczalną, gdzie prędkość przepuszczania substancji zależy od ich klirensu otrzewnowego, wielkości cząsteczki i jej ładunku oraz stosunku stężeń. Omówiono historię leczenia dootrzewnowego – od pierwszych prac Geena i Kottmeier z lat 50. do chwili obecnej – a także wyniki ośmiu randomizowanych badań poświęconych leczeniu pierwszej linii, przeprowadzonych w ciągu ostatnich 12 lat, w których przebadano 1819 pacjentów. Autorzy odnoszą się do powodów wydania zalecenia National Cancer Institute dotyczącego nadrzędnej roli chemioterapii dootrzewnowej w leczeniu chorych na raka jajnika. Przedstawiają znaczenie chemioterapii dootrzewnowej opartej na pochodnych platyny w leczeniu konsolidującym, analizując ważniejsze prace dotyczące tego tematu. W artykule zaprezentowano i przeanalizowano główne doniesienia na temat leczenia za pomocą chemioterapii dootrzewnowej w kolejnych liniach leczenia raka jajnika, jak również rezultaty badań nad wykorzystaniem cisplatyny i karboplatyny w terapii dootrzewnowej, co pozwoliło wykazać różnice w wynikach po zastosowaniu tych pochodnych platyny. Zwrócono także uwagę na ograniczenia metody. Oprócz tego autorzy opisali powikłania chirurgiczne występujące podczas operacji mających związek ze stosowaniem chemioterapii dootrzewnowej, omówili aspekty związane z powikłaniami będącymi przyczyną przedwczesnych ukończeń chemioterapii dootrzewnowej (50%, a w badaniu GOG 172 nawet 60% przypadków) oraz odnieśli się do krytyki tej metody płynącej głównie z ośrodków europejskich.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 4; 270-281
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
D-dimery w chemioterapii pierwszego rzutu w raku jajnika
Significance of D-dimers in first-line chemotherapy of ovarian cancer
Autorzy:
Stanisławiak, Joanna
Markowska, Janina
Mądry, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908506.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
D-dimers
neoplasm
ovarian cancer
rirst-line chemotherapy
thromboembolic complications
Opis:
Background: Ovarian cancer is usually diagnosed late and is one of leading causes of genital malignan-cies-related mortality in women. Thromboembolic events are a frequent complication of neoplastic disease, occurring four-fold more often in patients with this disease and six-fold more often in persons undergoing chemotherapy. The aim of paper was to answer the following questions: What is the impact of first-line chemotherapy on D-dimer level during treatment? Is there any correlation between D-dimer level and FIGO stage of ovarian cancer? Is there a correlation between D-dimer level during chemotherapy and completeness of tumour resection? Is there a correlation between D-dimer level and incidence of thromboembolic complications during chemotherapy of ovarian cancer? Material and method: Study population initially consisted of 20 women with ovarian cancer treated at the Department of Oncologic Gynaecology of the K. Marcinkowski Medical University in Poznan. Each patient underwent cytoreductive surgery with subsequent paclitaxel-plati-num chemotherapy. Peripheral blood has been obtained four times from each patient in order to assess D-dimer level, CA 125 tumour marker and blood count. Results: In persons with ovarian cancer, preoperative D-dimer level several-fold exceeded normal range. Application of chemotherapy significantly (p<0.05) reduced D-dimer level in women with ovarian cancer. Conclusions: Assessment of risk of thromboembolic complications in women with ovarian cancer during chemotherapy based on D-dimer level is not possible.
Rak jajnika jest nowotworem późno diagnozowanym i jedną z głównych przyczyn zgonów z powodu nowotworów złośliwych narządu rodnego kobiet. Incydenty zakrzepowo-zatorowe są częstym powikłaniem choroby nowotworowej, występują cztery razy częściej u pacjentów z tą chorobą i sześć razy częściej u osób leczonych chemioterapią. Cel badania: Celem badania była próba odpowiedzi na pytania: Jak chemioterapia pierwszego rzutu wpływa na stężenie D-dimerów podczas leczenia? Czy istnieje związek pomiędzy: stężeniem D-dimerów a stopniem zaawansowania raka jajnika według FIGO; stężeniem D-dimerów podczas chemioterapii a radykalnością zabiegu operacyjnego; stężeniem D-dimerów a występowaniem zaburzeń zakrzepowo-zatorowych podczas chemioterapii w raku jajnika? Materiały i metody: Grupę badaną początkowo stanowiło 20 kobiet z rozpoznanym rakiem jajnika hospitalizowanych na Oddziale Ginekologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Każda pacjentka została poddana operacji cytoredukcyjnej z następową chemioterapią według schematu paklitaksel i pochodna platyny. Każdej pacjentce czterokrotnie pobrano krew obwodową na oznaczenie stężenia D-dimerów, markera CA 125 oraz morfologii. Wyniki: Stężenie D-dimerów u osób z rakiem jajnika przed zabiegiem operacyjnym kilkakrotnie przewyższało wartości prawidłowe. Stosowanie chemioterapii znamiennie statystycznie (p<0,05) wpływa na obniżenie stężenia D-dimerów u kobiet z rakiem jajnika. Wnioski: Ocena ryzyka wystąpienia zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u kobiet z rakiem jajnika podczas chemioterapii na podstawie stężenia D-dimerów nie jest możliwa.
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2009, 7, 2; 114-122
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 97

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies