Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Opera" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 173
Tytuł:
“Corpo di cento mille / molini a vento!”. Il percorso testuale del Don Chisciotte nei libretti d’opera italiani
Autorzy:
Ruta, Maria Caterina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120397.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Don Quijote
librettos
opera
text
rewriting
Don Kiszot
libretta
tekst
przepisanie
Opis:
A very particular form of reception of the Don Quijote de la Mancha is musical reception. In transcoding from narrative prose to the language of the Opera, the librettist shows his personal knowledge of the work of Miguel de Cervantes, read in the original text or in translation. Since the eighteenth century, in some librettos written in Italian, adherence to the hypotext, albeit interpreted in a new light, leads in some passages to an authentic rewriting of the play. The aim of this article is to show the processes of transcoding de Cervantes’ novels based on significant Italian librettists.
Szczególną formą odbioru Don Kiszota z la Manchy jest recepcja muzykalna. W transkodowaniu z narracyjnej prozy na język operowy, librecista wykazuje się własną znajomością dzieła Miguela de Cervantesa, czytanego w oryginale lub w przekładzie. Od XVIII wieku, w niektórych librettach napisanych po włosku, przestrzeganie hipotekstu, aczkolwiek interpretowanego w nowym świetle, prowadzi w niektórych fragmentach do autentycznego przepisania sztuki. Celem artykułu jest pokazanie procesów transkodowania powieści de Cervantesa na podstawie znaczących włoskich librecistów.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2022, 2; 243-256
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Die Schweizerhütte”, Moniuszkowska prapremiera spóźniona o blisko dwa stulecia: pytania, hipotezy, nowe perspektywy badawcze
‘Die Schweizerhütte’, a Moniuszko World Premiere Delayed for Nearly Two Centuries: Questions, Hypotheses and New Research Perspectives
Autorzy:
Zieziula, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731691.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Stanisław Moniuszko
opera komiczna
Die Schweizerhütte
Carl Blum
Mary, Max und Michel
historia opery XIX w.
comic opera
the history of opera in the 19th-century
Opis:
Dwuaktowa komische Oper zatytułowana Die Schweizerhütte to nieznane, młodzieńcze dzieło Stanisława Moniuszki, które swojego pierwszego wystawienia doczekało się dopiero w 2018 r., a więc po ok. 180 latach od czasu swojego powstania. Niemiecki tekst tego utworu – zasadniczo zapożyczony przez Moniuszkę z opery Carla Bluma Mary, Max und Michel – pomija niektóre fragmenty „pierwowzoru”, zawiera także interpolację nieustalonego autorstwa oraz odmiennie zredagowane didaskalia. W omówieniu problematyki Die Schweizerhütte autor skupia się na analizie uwertury oraz zastosowanych przez kompozytora form arii, duetów, chórów i finałów. Spójność zastosowanych środków kompozytorskich z koncepcją dramaturgiczną dzieła potwierdza m.in. świadome powiązanie tematyczne uwertury z wieloczęściowymi finałami obydwu aktów oraz wprowadzenie motywów przypominających. Niemieckojęzyczny utwór przyszłego „ojca opery polskiej” dowodzi zatem poważnych przemyśleń wykształconego w Berlinie, dwudziestoletniego zaledwie, operowego nowicjusza na temat sposobów wewnętrznej integracji dzieła i zaskakująco dojrzałej świadomości reguł dramaturgii muzycznej. Wszystko wskazuje na to, że po powrocie do Wilna Moniuszko nie znalazł niestety sprzyjających warunków do dalszego rozwoju swojego talentu. Jednakże o ile za kontynuację i rozwinięcie ambitnych pomysłów dostrzegalnych w Die Schweizerhütte trudno uznać tzw. operetki (pisane przez Moniuszkę na początku lat 40. z myślą o śpiewających aktorach i szerokich kręgach odbiorców), to pomysły te odezwały się zapewne echem w zaginionej dzisiaj, pierwszej „operze seria” polskiego kompozytora zatytułowanej Twardowski i z pewnością ujawniły się w pełni w wileńskiej Halce. Staje się coraz bardziej oczywiste, że styl operowy Moniuszki od samego początku ściśle powiązany był nie tylko z tradycją lokalną, wzorcami wykształconymi przez Stefaniego, Elsnera i Kurpińskiego, lecz także z poetyką opery europejskiej, przede wszystkim włoskiej i francuskiej. Transfer ten został jednak zapośredniczony przez niemiecką kulturę muzyczną, teatralną i literacką. Pobyt Moniuszki w Berlinie i stworzenie tam pierwszego, niemieckojęzycznego dzieła operowego odegrał zatem kluczową rolę w złożonym procesie absorpcji i syntezy różnych wzorów dramaturgii operowej. Dzięki niemu kompozytor osiągnąć miał z czasem swoją artystyczną dojrzałość.
Stanisław Moniuszko’s early two-act komische Oper titled Die Schweizerhütte, previously unknown, was first staged only in 2018, around 180 years after its composition. The German libretto, basically borrowed by Moniuszko from Carl Blum’s opera Mary, Max und Michel, leaves out some sections of the ‘prototype’, adds an interpolation whose authorship has not been established, and changes the stage directions. In my paper, I focus on analysing the overture to Moniuszko’s Die Schweizerhütte, as well as the forms of arias, duets, choruses and finales employed by the composer. The compositional tools he used are well suited to the dramatic concept of the work, as is confirmed by the thematic links between the overture and the multipartite finales of both acts, as well as the introduction of reminder motifs. This German-language work written by the future ‘father of Polish opera’ demonstrates that the barely 20-year-old Berlin-trained newcomer to the operatic scene was already giving serious consideration to the internal integration of his work and was surprisingly mature in his awareness of the principles of musical dramaturgy. Unfortunately, after his return to Vilnius, Moniuszko in all probability did not find favourable conditions for the further development of his talent. Yet while the so-called operettas that he wrote in the early 1840s with singing actors and a wide audience in mind could hardly be considered a continuation and extension of the ambitious ideas already discernible in Der Schweizerhütte, those ideas were probably echoed in his first opera seria, titled Twardowski (now lost), and are certainly fully manifest in the Vilnius version of his Halka. It is increasingly evident that Moniuszko’s operatic style was closely related from the very start not only to the local tradition (to models elaborated by Stefani, Elsner and Kurpiński), but also to the poetics of European opera, primarily the Italian and French models. Moniuszko absorbed those influences, however, via German musical, theatrical and literary culture. His time in Berlin and his earliest (German-language) attempt at an operatic work that he undertook there thus played a key role in the complex process of the absorption and synthesis of various models of operatic dramaturgy. This ultimately helped the composer attain artistic maturity.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 2; 3-36
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Don Giovanni”, sex’n’roll i echa kontrkultury: Krótka historia pożądania czytana wstecz“
“Don Giovanni,” Sex’n’Roll, and Echoes of the Counterculture: A Brief History of Desire Read Backwards
Autorzy:
Żywiołek, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26917855.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
opera
muzyka
pożadanie
mit
historia
"Don Giovanni"
music
desire
myth
history
Opis:
Artykuł stanowi próbę odczytania wstecz historii pożądania uosobionej w micie Don Juana, a więc wyznaczenia takiej perspektywy, która umożliwia interpretację dwudziestowiecznej rewolucji seksualnej poprzez ukazanie jej historycznych i archetypicznych wzorów. Autor przedstawia hybrydyczne związki łączące operową aktualizację tego mitu z jego interpretacjami filmowymi, filozoficznymi i muzycznymi, starając się dowieść, że zjawisko powszechnej współcześnie estetyzacji życia opiera się na iluzji, jaką jest możliwość osiągnięcia absolutnego spełnienia w przemijającym świecie. Mit Don Juana urzeczywistnia właśnie ten wymiar współczesności, która temu, co estetyczne (zmysłowe), nadaje rangę absolutu, a liczne artystyczne aktualizacje tego mitu potwierdzają, że zachodnioeuropejskie imaginarium ma swój afektywny substrat w postaci pożądania, które jest niemożliwe do zaspokojenia.
This article is an attempt to read the history of courtly love backwards, thus setting a perspective that enables the interpretation of the contemporary sexual revolution by revealing its historical and archetypal patterns. It presents the hybrid relationships linking operatic “archaicness” with film, philosophy, and music in their contemporary artistic forms. The central argument is that the widespread phenomenon of aestheticization of life is based on the illusion that one is able to achieve absolute fulfillment in a transient world. The myth of Don Juan embodies this very dimension of modernity, which gives the aesthetic (sensual) the rank of the absolute, while numerous artistic actualizations of this myth confirm that the Western European imaginarium has its affective substrate in the form of desire, which is impossible to satisfy.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 63-84
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Echo w lesie” Józefa Elsnera i Wojciecha Pękalskiego – późny pogłos włoskiego intermezza na warszawskiej scenie narodowej?
Józef Elsner and Wojciech Pękalski’s 'The Echo in the Wood': A Late Reverberation to Italian Intermezzi in the Repertoire of Warsaw’s National Theatre?
Autorzy:
Chachulski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328071.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Józef Elsner
Wojciech Pękalski
Jan Nepomucen Szczurowski
opera
intermezzo
Opis:
Przedmiotem artykułu jest jednoaktowa opera Echo w lesie Józefa Elsnera z tekstem Wojciecha Pękalskiego, rozpatrywana w kluczu określenia gatunkowego „intermezzo” nadanego jej oryginalnie przez obu twórców, podobnie jak kilku innym – dziś zaginionym – utworom Elsnera powstałym w latach 1808–1810, w większości z myślą o małżeństwie aktorów-śpiewaków Janie Nepomucenie i Joannie Szczurowskich. Tło historyczne uzasadnia uznanie tego określenia za sygnalizujące  intencje nawiązania dla włoskich intermezzów buffa z końca XVIII w.; pod tym kątem zanalizowane zostają fragmenty opisywanego utwóru, ujawniając zarówno treściowe powiązania z osiemnastowieczną opera buffa, obecność cech stylistycznych i technik kompozytorskich charakterystycznych dla tego obszaru repertuarowego, jak i typowych dla opery buffa elementów muzycznych aluzji, parodii i innego typu nawiązań intertekstualnych. Omówione zostają także kwestie zachowanych źródeł, tj. istotne odmienności zachodzące pomiędzy rękopisem libretta z 1808 r. a zachowanym odpisem partytury powstałym po 1835 roku. Różnice te, wespół z wnioskami z analizy utworu, wskazują raczej na to, iż znana nam postać utworu jest wersją pierwotną (i jedyną), choć hipotezy przeciwnej przy obecnym stanie wiedzy także nie da się odrzucić.
The paper presents Józef Elsner’s one-act opera Echo w lesie [The echo in the wood] to a text by Wojciech Pękalski in the context of the generic term ‘intermezzo’, originally applied by both its authors to this work, similarly as to several other pieces by Elsner, written in 1808–10 and now considered lost. Most of these compositions were written for performance by Jan Nepomucen Szczurowski and Joanna Szczurowska, a married couple of actors-singers. The historical context justifies the interpretation of this term as an intentional reference to late 18th-century Italian intermezzi buffi. I therefore analyse fragments of The Echo, revealing the associations between its textual content and the 18th-century opera buffa, the presence of stylistic qualities and composition techniques characteristic of that repertoire, as well as of elements of musical allusion, parody, and other intertextual references which are typical of the opera buffa. Furthermore, I discuss the existing sources and their problems, such as the major discrepancies between the libretto manuscript of 1808 and the surviving copy of the score, made after 1835. These differences, along with conclusions from my analysis, suggest that the version of the work now known to us is the original (and the only) one, though in the current state of knowledge the opposite hypothesis might also be true.
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 2; 105-146
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Life-writing” in Aleksander Nowak’s Operas: Sudden Rain and Space Opera
Autorzy:
Zgliniecka, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513964.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
“life-writing”
opera
Aleksander Nowak
“Space Opera”
“Sudden Rain”
relation between text and music
Opis:
“Life-writing”, manifesting itself in the extremely personal character of the composition, is one of the most important features of Aleksander Nowak’s work, which clearly distinguish him from other composers. “Life-writing” conceals such creative inspirations as the methods and means of composing. Nowak very often draws topics or sound material of the composition from his own life experiences. At the same time, he hopes to achieve a certain type of energy or emotions, which will then to evoke the feelings that are similar to those accompanying the writing of the piece. The issue of conveying in the work any or more specific, though significant, emotions is therefore the first-rate issue. For this reason, in his works, the musical tradition is often combined with the popular and well-known music. A specific representation of the idea of “life-writing” are Nowak’s operas: Sudden Rain for soprano, baritone, mixed choir and chamber orchestra and two-act Space Opera for soprano, mezzo-soprano, countertenor, baritone, bass, mixed choir and symphonic orchestra.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2018, 3(38) Eng; 79-103
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Melpomeny podrzucone dziecię” oraz „grand monstre”: Porównanie dramatycznej architektoniki dzieł Wojciecha Bogusławskiego «Herminia, czyli Amazonki» oraz «Izkahar, król Guaxary»
'Melpomene’s Abandoned Babe' or 'a Grand Monstre': A Comparison of the Dramatic Architectures of «Herminia, czyli Amazonki» and «Izkahar, Król Guaxary» by Wojciech Bogusławski
Autorzy:
Stachuła, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520639.pdf
Data publikacji:
2017-10-15
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Wojciech Bogusławski
libretto
melodramat
opera
melodrama
Opis:
Tekst jest próbą nowego ujęcia problematyki dotyczącej twórczości dramatyczno-muzycznej Wojciecha Bogusławskiego, poprzez wprowadzenie jej w obszar badań operologicznych. W artykule analizowane są wzajemne relacje libretta operowego i melodramatu w twórczości ojca polskiego teatru. Obierając za punkt wyjścia tezę Alberta Giera o paradygmatycznym kształcie libretta operowego i tzw. dramatu otwartego, zastosowano metodę krzyżowej weryfikacji hipotez, która służy uwypukleniu zacierania się granic gatunkowych obu form dramatycznych. Libretto Herminii, czyli amazonek zostaje oświetlone rozważaniami z zakresu poetyki melodramatu, zaś Izkahar, król Guaxary interpretowany jest w perspektywie rozważań librettologicznych. Wyniki prowadzonych badań wskazują na daleko idące podobieństwa obu form dramatycznych na płaszczyźnie strukturalno-ideowej (muzyczność obu form dramatycznych, mozaikowość czasoprzestrzenna, tableau vivant, silna polaryzacja sfer dobra i zła, skutkująca ich personalizacją, modus melodramatyczny, hiperbolizacja stanów emocjonalnych, nadmierna afektacja, lieto fine, pierwowzór epicki, konstruowanie scen zbiorowych, operowanie zbiorowością na scenie), a także filozoficzno-antropologicznej (rozpad paradygmatu klasycznego, „biedermeierowski tragizm”,  zanegowanie opozycji zewnętrzne – wewnętrzne, problematyka teodycei).
The text approaches the problems of music-dramatic work of Wojciech Bogusławski in a new way by examining it from the standpoint of opera studies. The article analyses relations between opera libretto and melodrama in the work of the father of the Polish theater. By taking Albert Gier’s thesis about the paradigmatic shape of the opera libretto and the so-called open drama as its starting point, the article applies the method of hypothesis cross-validation to emphasise blurriness of generic boundaries of the two dramatic forms. New light is shed on the libretto of Herminia, czyli amazonki [Herminia, or the Amazons] as it is considered from the point of view of melodrama poetics, whereas Izkahar, król Guaxary [Izkahar, the King of Guaxara] is examined from the perspective of libretto studies. The results of the study thus conducted indicate strong similarities between the two dramatic forms at the level of structure and ideas (musicality of both dramatic forms, the mosaic-like quality of the space and time, tableaux vivant, strongly hyperbolised emotional states, high affectation, lieto fine, the use of an epic prototype, a preference for composing group scenes and deploying crowds on the stage) as well as at the philosophical and anthropological level (the collapse of the classical paradigm, the “Biedermeier tragedy” quality, negation of the internal/external opposition, the problematics of theodicy).
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2017, 66, 3; 16-42
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie wierz tak niedorzecznej baśni” . O tożsamości postaci „Królewny Śnieżki” Roberta Walsera i Heinza Holligera
“Do Not Believe Such a Ridiculous Tale.” On the Identity of Robert Walser’s and Heinz Holliger’s Snow White
Autorzy:
Kornatowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135482.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Robert Walser
Snow White
Grimm
Heinz Holliger
opera
fairy tale
Opis:
This article is devoted to the characters in Heinz Holliger’s opera Snow White (1998) based on Robert Walser’s dramolette (1901) of the same title. Taking into account the chronology of the plot, the analysis and interpretation focuses on the evolution of the relationships of the characters struggling with the baggage of a difficult past written in the Grimms’ fairy tale. Snow White, the Queen, the Prince and the Huntsman juggle with each other’s versions of events, swapping positions at the expense of the characters’ individual contours, succumbing to the changeability of their feelings and opinions, not stopping in their search for a post-tale identity which would allow them to coexist harmoniously. The discussion emphasises the psychoanalytical approach and criticism of language characteristic of the period in which the dramolette was written. The interpretation of the libretto is complemented by the presentation of selected musical aspects, corresponding with the character of Walser’s text and determining the final meaning of the operatic work.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2022, 42; 171-184
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Opera mleczana”: Między teatralnym komiksem a musicalem
“Opera mleczana”: Between a Comic Strip and a Musical
Autorzy:
Regiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430943.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
"Opera mleczana"
opera
musical
komiks
satyra
intermedialność
Stanisław Radwan
comics
satire
intermediality
Opis:
Artykuł jest analizą spektaklu Opera mleczana w reżyserii Mikołaja Grabowskiego (Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, prem. 9 marca 2003). Podstawę spektaklu stanowiły libretto i muzyka Stanisława Radwana, stworzone na bazie satyrycznych rysunków Andrzeja Mleczki. Posługując się teorią intermedialności, autor podejmuje próbę interpretacji nie tylko treści przedstawienia, lecz także wykorzystanych form i środków, które twórcy przenieśli z opery, musicalu, filmu, opery mydlanej czy komiksu. Hybrydyczność Opery mleczanej, według autora, przyczyniła się do popularności przedstawienia, ponieważ ułatwiła aktorom nawiązanie kontaktu z wielopokoleniową widownią.
This article offers an analysis of the performance Opera mleczana (Milk Opera), directed by Mikołaj Grabowski, which premiered on 9 March 2003 at Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej (Helena Modrzejewska National Old Theatre) in Kraków. Its libretto and music by Stanisław Radwan were based on satirical drawings by Andrzej Mleczko. Using the theory of intermediality, the author interprets not only the content of the performance, but also the various forms and means of expression it employs, borrowed from opera, musical, film, soap opera, and comic strips. It is argued that the show’s hybridity contributed to its popularity, as it made it easier for the actors to connect with a multigenerational audience.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 85-102
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Operowość” Czerwonego marszu Karola Huberta Rostworowskiego
Autorzy:
Ziemba, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/650373.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
operowość, opera, Karol Hubert Rostworowski, dramat, Czerwony marsz
Opis:
The article discusses the subject matter of filiations between literature and music. It is an attempt to look at one of the later works of Karol Hubert Rostworowski, namely, Czerwony marsz [The Red March], through the prism of operatic conventions. The point of departure for the considerations above is an article by Piotr Strugała and the term “operatics” adopted by him, utilized in reference to the play under analysis. In Rostworowski’s drama, operatic conventions are revealed at the level of structure, subject matter, as well as semantics of the work. The first one is the architectural form of the play, i.e. division into three preludes and the eponymous Red March. The “operatics” is also evidenced by such elements as: presence of solo and ensemble parts, partially corresponding to arias, recitatives and choral parts; dancing parts; leitmotifs; marching rhythms; as well as spectacularity and impressiveness.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2015, 12, 2
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Serc starania stracone" - szekspirowskie libretto Wystana Hugh Audena i Chestera Kallmana
“Love’s Labour’s Lost” – Shakspearean Libretto by W.H. Auden and Ch. Kallman
Autorzy:
Kowalski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920337.pdf
Data publikacji:
2009-06-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
adaptation
W.H. Auden
Ch. Kallman
libretto
adaptacja
Szekspir
opera
Opis:
The article deals with the most significant changes the authors introduced in order to adapt the Shakespearean play to operatic requirements, e.g. reducing the number of characters, ascribing new parts to some of the characters remaining or balancing female and male voices on stage. An analysis is made here also of the flow of time inscribed in the libretto and the significance of the scene when the messenger comes to the Princess, saying that the King of France is dead. Their symbolism is interpreted with the additional contexts that were provided by W.H. Auden’s lecture on Love’s Labour’s Lost, which are: court love, court manners, euphuism and the Platonic philosophy and its continuations. This philosophical context allowed both poets to read the play as a process of gaining knowledge of life and feelings which the King of Navarre and his courtiers had declared to study in their academy, but never succeeded.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2009, 7, 13-14; 97-110
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Talenta przyjemne” Izabeli Marii z Lubomirskich Sanguszkowej (1808–1890)
The ‘Pleasing Talents’ of Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska (1808–1890)
Autorzy:
Bieńkowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806099.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa
Gumniska
Kraków
patronat muzyczny kobiet
muzykowanie amatorów
opera
muzyka fortepianowa
Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska
women’s musical patronage
amateur music-making
piano music
Opis:
Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa była córką Henryka Lubomirskiego (1777–1850) i Teresy z Czartoryskich (1785–1868). Jej ojciec – wychowany przez daleką zamożną krewną Elżbietę z Czartoryskich Lubomirską (1736–1816), jedną z największych patronek sztuki na przełomie XVIII i XIX wieku – znany był za swojego szczególnego zamiłowania do muzyki. Zainteresowanie sprawami muzycznymi, a szczególnie operą, Henryk przekazał córce. Izabela świetnie śpiewała (w Wiedniu pobierała nauk u włoskich mistrzów – słynnego barytona Antonio Tamburiniego (1800–76), a następnie u kompozytora Stefano Pavesi (1779–1850)) i grała na fortepianie. W listach do ojca często komentowała bieżące wydarzenia muzyczne, a w oficynach wydawniczych Wiednia, Paryża, Mediolanu kupowała fragmenty wysłuchanych dzieł (głównie) operowych w opracowaniu na głos i fortepian czy też na cztery ręce. Ślady tych nabytków widać w zachowanych do dziś muzykaliach należących ongiś do Izabeli – w zbiorach Narodowego Zakładu im. Ossolińskich (zbiory sprzed zamążpójścia) i, nieznane do tej pory badaczom, Miejskiej Bibliotece Publicznej w Tarnowie (zbiory Izabeli, jej męża i dzieci). W Przeworsku, w którym Izabela dorastała, miała do dyspozycji przebogatą bibliotekę muzyczną, liczącą blisko 1400 pozycji, inwentarzem której obecnie dysponujemy. Po zamążpójściu nie zaprzestała muzykowania, prowadząc, zachowany do dziś, dzienniczek, zawierający w znacznej części nieznane 32 kompozycje, gromadząc muzykalia, dbając o wykształcenie muzyczne dzieci, wspierając twórczość kompozytorów. Kreowana przez Izabelę aktywność muzyczno-artystyczna w Krakowie i Gumniskach jest istotnym uzupełnieniem obrazu kultury muzycznej XIX-wiecznej Rzeczpospolitej.
Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska, was a daughter of Henryk Lubomirski (1777–1850) and his wife Teresa, née Czartoryska (1785–1868). Izabela’s father had been brought up by a rich distant relative, Elżbieta Lubomirska, née Czartoryska (1736–1816), one of the leading patronesses of art around the turn of the nineteenth century. He was known for his particular fondness of music, and he passed on his interest in this field, particularly in opera, to his daughter. Izabela was an excellent singer, who studied in Vienna with Italian masters: the famous baritone Antonio Tamburini (1800–76), and subsequently the composer Stefano Pavesi (1779–1850). She also played the piano. In letters sent to her father, she frequently commented on musical life. From publishers in Vienna, Paris and Milan, she would also purchase selections (transcriptions for voice and piano or for piano four hands) from works she had heard (mainly operas). Some of those purchases have been preserved in the National Ossoliński Institute in Wrocław (from Izabela’s maiden years) and the Municipal Public Library in Tarnów (items belonging to Izabela, her husband and their children, hitherto unknown to scholars). In Przeworsk, where Izabela grew up, she had at her disposal a vast music library comprising nearly 1400 items, which are fully inventoried. Izabela did not give up music-making after getting married. She kept a diary, preserved to this day, containing 32 compositions, many of them not known from other sources. She collected sheet music and ensured her children received a musical education. She also supported the work of composers. The musical-artistic activity created by Izabela in Kraków and Gumniska represents an important aspect of nineteenth-century musical culture in the territories of partitioned Poland.
Źródło:
Muzyka; 2022, 67, 1; 3-19
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Zły smak i gminna przesada”. Kilka uwag o muzyczno-dramatycznej konstrukcji opery Sułtan Wampum Józefa Elsnera na tle oryginalnego libretta Augusta von Kotzebue
‘Bad Taste and Common Exaggeration’. Several remarks on the musical and dramatic structure of Józef Elsner’s Opera Sultan Wampum, as compared with the original libretto by August von Kotzebue
Autorzy:
Chachulski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408590.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Józef Elsner
August von Kotzebue
Sułtan Wampum
opera
singspiel
Sultan Wampum
Opis:
Przedmiotem artykułu jest opera Sułtan Wampum Józefa Elsnera z tekstem Wojciecha Bogusławskiego i Augustyna Glińskiego, rozpatrywana jako adaptacja niemieckiego libretta Augusta von Kotzebuego. Zakwestionowane zostaje stanowisko cytowanego w tytule warszawskiego recenzenta z 1815 r., zarzucającego tłumaczom wprowadzenie zbędnych i „gminnych” dodatków, zamiast tego dodane fragmenty ujęte są jako warunkowane spójną koncepcją adaptacyjną Elsnera i Bogusławskiego dotyczącą muzyczno-dramatycznego kształtu dzieła, której głównym elementem była transformacja gatunkowa specyficznego singspielu Kotzebuego w pełnoprawną operę komiczną. Omówiona zostaje zmiana struktury aktowej i charakter dodanych numerów solowych. Szczegółowo omówione są obszerne finały, stanowiąca zasadniczą ingerencję warszawskich twórców w oryginalny kształt libretta. Dokonane zmiany rozpoznane zostają jako rozbijające konsekwentną wizję niemieckiego autora i skutkujące wewnętrznymi niekonsekwencjami warszawskiej wersji opery, lecz zarazem z powodzeniem dostosowujące dzieło do gustu szerszych mas warszawskiej publiczności teatralnej.
The paper discusses Józef Elsner’s opera Sultan Wampum with texts by Wojciech Bogusławski and Augustyn Gliński, analysed here as an adaptation of the German libretto by August von Kotzebue. I have questioned the Warsaw reviewer’s opinion of 1815 (quoted in the title), in which he criticised the Polish translators for inserting ‘common’ and unnecessary elements in the text. Instead, I present those added sections as a result of Elsner and Bogusławski’s consistent concept for the adaptation of Kotzebue’s peculiar type of singspiel and transforming it into a fully-fledged comic opera. Te additions thus mainly stemmed from the consideration of musical-dramatic form and their choice of genre. I examine changes in the structures of acts, and the character of the added solo numbers. I also discuss in detail the extensive fnales, which are the main point at which the Warsaw authors interfered with the original libretto. Te changes they introduced distorted the coherent vision of the German librettist and led to internal discrepancies in the Warsaw version, which, nevertheless, proved to be a successful adaptation of the work to the tastes of the wide audience that frequented Warsaw’s theatres.
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 4; 3-36
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Życiopisanie” w operach Aleksandra Nowaka – Sudden Rain, Space Opera
“Life-writing” in Aleksander Nowaks operas: Sudden Rain and Space Opera
Autorzy:
Zgliniecka, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513860.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
“life-writing”
opera
Aleksander Nowak
“Space Opera”
“Sudden Rain”
relation between text and music
Opis:
“Life-writing”, manifesting itself in the extremely personal character of the composition, is one of the most important features of Aleksander Nowak's work, which clearly distinguish him from other composers. “Life-writing” conceals such creative inspirations as the methods and means of composing. Nowak very often draws topics or sound material of the composition from his own life experiences. At the same time, he hopes to achieve a certain type of energy or emotions, which will then to evoke the feelings that are similar to those accompanying the writing of the piece. The issue of conveying in the work any or more specific, though significant, emotions is therefore a first-rate issue. For this reason, in his works the musical tradition is often combined with the popular and well-known music. A specific representation of the idea of “life-writing” are Nowak's operas: Sudden Rain for soprano, baritone, mixed choir and chamber orchestra and two-act Space Opera for soprano, mezzo-soprano, countertenor, baritone, bass, mixed choir and symphonic orchestra.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2018, 3(38); 81-102
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Подлое звание театрального стихотворца»: А. П. Сумароков и Дж. Бонеки
“The despicable rank of a theatrical versifier”: Alexander Sumarokov and Giuseppe Bonechi
Autorzy:
Дёмин, Антон
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651290.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Александр Сумароков
Джузеппе Бонеки (Бонекки)
русский театр
опера
социальное положение писателя
Alexander Sumarokov
Giuseppe Bonechi (Bonecchi)
Russian theatre
opera
writer’s social position
Opis:
The paper examines the mention of Giuseppe Bonechi made by Alexander Sumarokov in his letter to count Shuvalov dated the 12th March 1761 in the context of the quarrel with count Sievers and of Sumarokov’s dismissal from theatre and from service. The expression “the despicable rank of a theatrical versifier” is interpreted in the light of Bonechi’s social position as a subordinate in the court’s Italian troupe, while Sumarokov aspires to a leading position in the Russian company. The artistic relationship of Sumarokov and Bonechi is examined from the point of view of the competition between the Italian and the Russian company at the court. Bonechi’s dismissal in 1752 was less painful than that of Sumarokov in 1761 because the Italian could easily find a place at any European court as a man of theatre, while Sumarokov, having created the unique Russian national theatre, was considerably more vulnerable due to his social position.
Рассмотрено упоминание Дж. Бонеки в письме А. П. Сумарокова от 12 марта 1761 г. к И. И. Шувалову в контексте ссоры с К. Е. Сиверсом и отставки Сумарокова от театра и от службы. Выражение «подлое звание театрального стихотворца» толкуется в свете социального положения Бонеки как подчиненного в придворной итальянской труппе, тогда как Сумароков претендует на руководящую должность в русской. Рассмотрены творческие связи Сумарокова и Бонеки в свете конкуренции русской и итальянской трупп при дворе. Отставка Бонеки в 1752 г. была для него менее болезненна, чем отставка для Сумарокова в 1761 г., поскольку он легко мог найти себе место как театральный деятель при любом европейском дворе, а Сумароков, создававший уникальный русский театр, был более уязвим в своем социальном положении.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2018, 11; 55-63
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wanda – between the mystery and the libretto
Wanda – między misterium a librettem
Autorzy:
Sokalska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17865004.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wanda
libretto
opera adaptation
adaptacja operowa
Opis:
The article discusses the operatic filiation of Norwid’s works. On the one hand, these are forms borrowed from opera, which influenced the structure of the drama (e.g. choirs and the construction of collective scenes, solo parts of a quasi-recitative character or similar to arias, the composition of the finales of acts); on the other hand, Norwid’s work was interpreted in a broad context of 19th-century opera libretti, whose protagonist is Wanda. In addition to the produced operas (Vanda by A. Dvořák), the legend about the Krakow princess was adapted in numerous libretti (fragments in the work by L.A. Dmuszewski, the entire libretti by G. Olizar and W. Bełza, an operatic remake of the tragedy by F. Wężyk). The fact that most of these texts have never been musically elaborated encourages reflection on their borderline and indeterminate status as a literary work.
Artykuł „Wanda” – między misterium a librettem poświęcony został operowym filiacjom twórczości Norwida. Z jednej strony są to zapożyczone z formy operowej formy, które wpłynęły na strukturę dramatu (jak chóry i konstrukcja scen zbiorowych, partie solowe o charakterze quasirecytatywnym lub aryjnym, kompozycja finałów aktów), z drugiej jednak Norwidowskie dzieło zinterpretowane zostało w szerokim kontekście XIX-wiecznych librett operowych, których bohaterką jest Wanda. Oprócz zrealizowanych oper (Vanda A. Dvořáka), legendę o krakowskiej księżniczce adaptowano w licznych librettach (fragmenty w opracowaniu L.A. Dmuszewskiego, całe libretta G. Olizara i W. Bełzy, operowa przeróbka tragedii F. Wężyka). Fakt, że większość z tych tekstów nie została nigdy opracowana muzycznie, zachęca do namysłu nad ich pogranicznym i niedookreślonym statusem dzieła literackiego.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36 English Version; 103-124
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 173

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies