Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Nowa Sztuka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Truizmy Jenny Holzer jako kontrhegemoniczna praktyka artystyczna
    Autorzy:
    Adamska-Kijko, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22792565.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
    Tematy:
    sztuka publiczna
    agonistyka
    kontrhegemonia
    hegemonia
    przestrzeń publiczna
    nowa sztuka publiczna
    Jenny Holzer
    Opis:
    Celem artykułu jest interpretacja strategii artystycznych wykorzystanych przez amerykańską artystkę neokonceptualną Jenny Holzer w pracy Truizmy w kontekście agonistycznej koncepcji polityki Chantal Mouffe. Powstały pod koniec lat 70. XX wieku ciąg wzajemnie wykluczających się znaczeniowo jednowersówek, pozbawionych autora, multiplikowany w różnorodnych formach i obszarach życia codziennego – od przedmiotów jednorazowego użytku, takich jak długopisy czy prezerwatywy, aż po tablice świetlne na Times Square – staje się doskonałą metonimią tego, co można nazwać wiedzą potoczną. Powielając pracę w różnorodnych formach i kontekstach od końcówki lat 70. XX wieku aż do dziś, Holzer obnaża sposoby uprawomocniania się przestrzeni dyskursywnych, próbując włączyć do niej swój własny język.
    Źródło:
    Władza sądzenia; 2020, 19; 293-308
    2300-1690
    Pojawia się w:
    Władza sądzenia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Street Art as a New Phenomenon of Art – a Means of Gentrification of the Urban Environment
    Street-art jako nowe zjawisko w sztuce – środek na gentryfikację miejskiego środowiska
    Autorzy:
    Dyomin, Mykola
    Ivashko, Oleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593897.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    nowa sztuka
    street-art
    wypełnienie treścią
    klastery artystyczne
    globalizacja
    new art
    street art
    content
    art cluster
    globalization
    Opis:
    W artykule są rozpatrywane kwestie pochodzenia street-artu, jego transformacji ze zjawiska spontanicznie pojawiającego się w przestrzeni miejskiej na zjawisko, które zyskało uznanie wśród szerokiej publiczności i fachowców oraz przyciągnęło uwagę zawodowych artystów. Street-art stopniowo przekształcił się w specyficzną odmianę współczesnej sztuki. Można w nim zauważyć różne nurty, mające międzynarodowy bądź regionalny charakter (graffiti, muralizm). Rozpo¬wszechnieniu street-artu jako zjawiska sztuki sprzyjała dostępność technologii informacyjnych oraz aktywność producentów farb w sprayu. W trakcie rozwoju street-artu, dzięki udziałowi zawodowych malarzy, ukształtowały się artystyczne chwyty związane z różnymi kierunkami sztuki. Rozszerzenie sfery stosowania street-artu staje się zauważalnym składnikiem produkcji artystycznej i wymaga współczesnych struktur organizacyjnych i związków, takich jak ośrodki i klastery. Będzie to sprzyjało skuteczności działań i popularyzacji street-artu jako środku wycho¬wania estetycznego. Zachodzi też krystalizacja twórczych procesów i ich przemiana na kierunki i style street-artu.
    The article deals with the genesis of street art, its transformation from a spontaneous phenomenon of the urban environment, to a phenomenon that has been recognized by the people and professionals and attracted the attention of expert artists. Successively, street art has transformed and is transforming into a specific type of contemporary art, in which various movements of international or regional character (graffiti, muralism) can be determined. The spread of street art as a phenomenon of art was promoted by the availability of information technologies and the activity of manufacturers of aerosol paints. In the process of development of street art, thanks to the participation of professional artists, the art techniques have emerged, which have an interconnection with the classical styles of art. Expanding the scope of applica¬tion of street art products becomes a significant component of the sphere of spiritual production and requires modern organizational structures and associations, such as art centres and art clusters. It will contribute to the effectiveness of their activities, the popularization of street art as a means of art education of the population, the synthesis of experience. Crystallization of creative processes and thanks to the globalization, their transformation into the directions and styles of street art occur.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 129-148
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    F.X. Kroetz’ Oberösterreich und C.J. Setz’ Vereinte Nationen in der Konsumtheorie
    Oberösterreich by F.X. Kroetz and Vereinte Nationen by F.J. Setz in consumption theory
    Oberösterreich F.X. Kroetza i Vereinte Nationen C.J. Setza w teorii konsumpcji
    Autorzy:
    Feliszewski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1627454.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Franz Xaver Kroetz
    Clemens J. Setz
    Konsumtheorie
    das neue Volksstück
    engagierte Literatur
    teoria konsumpcji
    nowa sztuka ludowa
    literatura zaangażowana
    consumption theory
    new folk art
    engaged literature
    Opis:
    Oberösterreich (1972) von Franz Xaver Kroetz ist ein Stück in der Gattung des neuen Volksstücks, dessen Autoren die Einleitung der Emanzipationsprozesse in der Gesellschaft auf ihre Fahnen schrieben. Grundsätzlich zeichnet sich diese Dramaturgie durch ein großes Subversionspotential aus, das gegen die bestehende Ordnung, verstanden als politisches und soziales System, darunter die in diesem Zeitraum entstehende Konsumgesellschaft, gerichtet ist. Das Drama Vereinte Nationen (2017) des österreichischen Autors Clemens J. Setz exploriert ähnliche Themen, wenngleich diekünstlerischen Mittel grundsätzlich unterschiedlich sind. Beide Stücke verbindet das Sujet der Verdinglichung eines Kindes. In Anlehnung an die Konsumtheorien von Jean Baudrillard, Zygmunt Bauman und Norbert Bolz verfolge ich im vorliegenden Artikel das Ziel, Ähnlichkeiten, Unterschiede und Wandlungen in der Denk- und Handlungsweise einer Konsumgesellschaft zu analysieren.
    Górna Austria (1972) Franza Xavera Kroetza jest sztuką spod znaku gatunku nowej sztuki ludowej, którego autorzy stawiali sobie za cel zainicjowanie procesów emancypacyjnych w społeczeństwie. Zasadniczo dramaturgia lat 70. ma spory ładunek subwersji wobec istniejącego porządku. Dotyczy to w równym stopniu systemów politycznych i społecznych, w tym rodzącego się w RFN-ie w tym okresie społeczeństwa konsumpcyjnego. Współczesna dramaturgia niemieckojęzyczna, której reprezentantem w niniejszym artykule jest dramat Vereinte Nationen (Zjednoczone Narody (2017)) austriackiego pisarza Clemensa J. Setza, w niemniejszym stopniu eksploruje podobne tematy, choć środki do osiągnięcia celu zdają się zasadniczo różne. Obie sztuki łączy temat utowarowienia dziecka w celu krytycznego wyostrzenia struktur rządzących społeczeństwem opartym na przesłankach filozofii konsumpcji. Opierając się na teoriach konsumpcji stworzonych przez Jeana Baudrillarda, Zygmunta Baumana i Norberta Bolza autor próbuje w niniejszym artykule prześledzić podobieństwa i zmiany w podejściu do sposobów myślenia i środków postępowania społeczności opartej na zasadach konsumpcji.
    Oberösterreich [Upper Austria] (1972) by Franz Xavier Kroetz is a play belonging to the genre of new folk art, whose authors aimed at initiating emancipatory processes in society. Essentially, the dramatic art of the 1970s is characterized bya considerable amount of subversion to the existing order. It applies equally to political and social systems, including the emerging consumer society in West Germany at that time. Contemporary German-language dramaturgy, represented in this article by the drama Vereinte Nationen [United Nations] (2017) written by the Austrian writer Clemens J. Setz, explores similar problems in no lesser extent, although the means undertaken to achieve the goal seem to be fundamentally different. Both plays address the topic of child commodification in order to critically sharpen the structures that govern a society based on the assumptions of consumption philosophy. On the basis of the theory of consumption developed by Jean Baudrillard, Zygmunt Bauman, and Norbert Boltz, the author in the present article tries to trace similarities and differences in the approach to the ways of thinking and patterns of behaviour of the consumption-based society.
    Źródło:
    Wortfolge. Szyk Słów; 2019, 3; 45-60
    2544-4093
    Pojawia się w:
    Wortfolge. Szyk Słów
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A previously unknown poem by Jalu Kurek
    Nieznany wiersz Jalu Kurka
    Autorzy:
    Wójtowicz, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088446.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Polish literature of the early 20th century
    futurism and avant-garde
    poetic magazine New Art (Warsaw 1921–1922)
    Jalu Kurek (1904–1983)
    Jalu Kurek
    awangarda
    futuryzm
    Nowa Sztuka
    juwenilia
    Opis:
    The article presents a previously unknown poem by Jalu Kurek, found in the Józef Czechowicz Museum of Literature in Lublin. The youthful poem titled Nostalgia shows Kurek’s breaking away from the spell of futurism and edging towards an avant-garde poetics with a great deal of juxtaposition.
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2019, 2; 249-255
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Codzienność i polityka. Społeczny wymiar nowej duchowości w polskiej sztuce współczesnej
    Everyday life and politics. Social dimension of new spirituality in Polish contemporary art
    Autorzy:
    Chodań, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424332.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    nowa duchowość
    codzienność
    polityka
    posthumanizm
    sztuka współczesna
    Opis:
    Current interest in religion, religiosity and spirituality may be viewed as belonging to a post-secular turn, representatives of which are related to critical, social and philosophical, leftist theory. Literary studies of the Bible, traditional religious iconography and contemporary art have become sources of extra-ecclesiastical, feminist and queer theology. Post-humanist thought is an equally significant theoretical context or the so-called ‘new spirituality’ in Polish contemporary art as post-secularism. In her essential study, Bio-transfigurations. Art and Aesthetics of Posthumanism, Monika Bakke argues that it is impossible to speak today about a single posthumanism, however, for Rosi Braidotty, the leading spokesperson for posthumanism, post-secularism seems to be a notable point of reference. It is also note-worthy that numerous tenets of Braidotti’s posthumanism seem to correspond with extant conceptualisations of posthumanism in academic discourse: the struggle for emancipation of subjects (new spirituality speaks of transgression and transcending individual limitations); immanentism (sacrum accessible in earthly life); deconstruction of oppositions and a tendency towards holism, or even monism (in posthumanism, Spinoza-inspired new/vitalist materialism of Braidotti); emphasis on the affective dimension of cognitive processes (including, in social sciences); importance of experience; and connecting a critical with an affirmative approach. The work by Ola Kozioł, Honorata Martin and Magdalena Starska provides examples of individualised spirituality, focused on everyday life, with an interest in interpersonal and inter-species relationships. The political in these artforms is expressed in an examination of risks and direct formulation of postulates for social change (Kozioł), but its primary expression is a commitment to everyday life, opening an individual to a search for meanings beyond themselves, in group activities, in a dialogue with others, with nature and in inter-species relationships (Kozioł, Starska, Martin). A postuhmanist perspective points at new forms of spirituality, manifested in a very different realm than the religion of the future, proclaimed by the pioneer of sociology, Emil Durkheim, or ‘the cult of the individual’. It presupposes a communality and a relational construction of meanings; it has feminist aspects and sometimes reiterates counter-cultural postulates, resembling those put forward by the 1960s counter-culture.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2017, 16; 81-89
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    I quattro elementi nell’iconografia medievale del Giudizio Universale? Una nuova proposta iconografica per la lettura del mosaico della parete ovest a Torcello (Venezia, Italia) – parte I
    Four elements in the medieval iconography of the Last Judgement? New iconographic interpretation of the mosaic of the western wall of basilica on Torcello island – part I
    Autorzy:
    Krauze-Kołodziej, Aleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791424.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ikonografia porównawcza
    cztery żywioły
    sztuka średniowieczna
    Torcello
    nowa interpretacja
    comparative iconography
    four elements
    medieval art
    new interpretation
    Opis:
    Cztery żywioły w średniowiecznej ikonografii sądu ostatecznego? Propozycja nowej interpretacji ikonograficznej dekoracji mozaikowej ze ściany zachodniej bazyliki na Torcello – część i Artykuł ma na celu przedstawienie problematyki skupionej wokół niektórych elementów wczesnośredniowiecznej ikonografii czterech żywiołów stanowiących integralną część sceny Sądu Ostatecznego. Wybrany problem został pokazany na bazie przedstawienia ze ściany zachodniej Bazyliki Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na wyspie Torcello (Włochy). Autorka stawia pytanie o możliwe występowanie i symboliczne znaczenie czterech żywiołów w wyżej wymienionej mozaice, porównując ją z innymi przedstawieniami Sądu Ostatecznego z tego samego i wcześniejszego okresu. Na podstawie przesłanek wynikających z gruntownej analizy ikonograficznej przedstawienia, dokonanej we wcześniejszych publikacjach oraz rozprawie doktorskiej, autorka proponuje nową hipotezę interpretacyjną zarysowaną przez obecność ikonografii czterech żywiołów jako symbolu pierwotnego aktu stworzenia w przedstawieniu Sądu Ostatecznego.
    The article aims to present the issues concentrated on early medieval iconography of the four elements being an integral part of the scene of the Last Judgment. The selected problem was shown basing on the representation from the western wall of the Basilica of the Assumption of the Mary on the island of Torcello (Italy). The author poses a question about the possible occurrence and symbolic significance of the four elements in the abovementioned mosaic, comparing it with other representations of the Last Judgment from the same and the earlier period. Basing on a thorough iconographic analysis of the representation present in her earlier publications and the doctoral dissertation, the author presents a new interpretation hypothesis outlined by the presence of the iconography of the four elements as a symbol of the original act of creation in the Last Judgment.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 237-257
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ахеменидский след в Южном Туркменистане (об одной находке с городища Новая Ниса)
    Autorzy:
    Мурадов, Руслан
    Никоноров, Валерий
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972781.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    New Nisa, terracotta fragment, Persepolis, stone reliefs, Achaemenid art
    Nowa Nisa, fragment terrakoty, Persepolis, kamienny relief, sztuka Achemenidów
    Opis:
    In the summer of 2015, within the ancient site of New Nisa (Southern Turkmenistan), a local resident found by chance, in a deep gully made as a result of a heavy rain a terracotta fragment consisting of two pieces joining well to each other, which in the entire (glued) form has 16 cm in height and 18 cm in width. On the obverse of the fragment there is a partial image of a warrior – only the head and the uppermost parts of his spear and bow are preserved. He is shown standing against the background of what is a relief grid, the cells of which are rhomboid. Being produced in a special form-mould, this image is characterized by a fuzzy pattern with smoothed edges – the mould seems to have been used many times. This artifact is currently stored in the Museum of Fine Arts of Turkmenistan (Ashgabat) under the accession number СН15/НН15/Т1. The warrior’s representation on this fragment is of the greatest interest: according to its iconographic realities (“fluted” headdress, a set of weaponry, facial features, hairstyle and beard), it practically coincides with the images of Persian guardsmen on the famous stone reliefs of the first half of the 5th century BC from Persepolis. It is to be noted that the picture from New Nisa is absolutely unique: until now, this is the only known one coming from the territory outside the Achaemenid ceremonial capital. Just one feature distinguishes it from the Persepolitan reliefs, viz. the background in the form of the relief grid of rhombuses. It is, in all probability, a variety of geometric ornament that emerged as a decor on painted ceramic vessels in Iran as far back as the Aeneolithic era and continued to exist there in the Bronze Age, as well as later on – during the Early Iron Age, Achaemenid and Hellenistic times (this ornament was definitely used both in Iran proper and in some neighboring regions, such as Partava/Parthia, Marguš/Margiana and Caucasian Iberia). It cannot be ruled out that the product, the fragment of which was found in New Nisa, had been manufactured in a ceramic workshop located somewhere near Persepolis and somehow connected with the royal court. If not all, then some part of its production was intended to be distributed in the other lands of the Achaemenid Empire, including Parthava, in the northern part of which the ancient city known at present under the name of New Nisa was located. The likelihood that the artifact in question is a later fake looks more than doubtful. Its authenticity is indicated, among other considerations, by the availability of multilayer mouldy growths of different tints – from black to greygreen – on the external chips and over the traces of adhesive (?) on the reverse side, which clearly testify to a very long stay of our fragment in the earth. In addition, its greatly fragmented state and (what is most important!) the fact of its discovery within the territory of the ancient urban settlement, and not on the surface at that, but most likely in the thickness of cultural strata, do not permit, in our conviction, to seriously doubt the authenticity of this specimen of Achaemenid art.
    W 2015 r. znaleziono na stanowisku Nowa Nisa (niedaleko Aszchabadu, Turkmenistan) figurkę terakotową z fragmentem wyobrażeniem wojownika. Sylwetka wojownika podobna jest do przedstawień wojowników pokazanych na datowanych na pierwszą połowę V w. p.n.e. z Persepolis. Przedstawienia z Nowej Nisy jest dziełem wyjątkowym – obecnie jest to jedyne przedstawienie „gwardzisty” pokazanego w Persepolis, tak daleko od ceremonialnej stolicy Achemenidów.  
    Летом 2015 г. в пределах городища Новая Ниса (Южный Туркменистан) при случайных об- стоятельствах местный житель обнаружил в глубокой промоине, образовавшейся после проливного дождя, фрагмент терракотового изделия, состоящий из двух хорошо стыкующихся друг с другом кусков, который в целом (склеенном) виде имеет 16 см в высоту и 18 см в ширину. На лицевой стороне фрагмента присут- ствует частичное изображение воина – сохранились только голова и самые верхние части его копья и лука. Он показан стоящим на фоне подобия рельефной сетки, ячейки которой имеют вид ромбов. Изготовленное в специальной форме-матрице, это изображение характеризуется нечетким рисунком со сглаженными края- ми – матрица, надо полагать, использовалась многократно. Хранится этот артефакт в Музее изобразительных искусств Туркменистана (Ашхабад) под инвентарным номером СН15/НН15/Т1. Наибольший интерес вызывает изображение воина: по своим иконографическим реалиям («гофрирован- ный» головной убор, набор оружия, черты лица, прическа и борода) оно практически полностью совпадает с образами персидских стражей на знаменитых каменных рельефах первой половины V в. до н. э. из Персеполя. Следует отметить, что изображение из Новой Нисы абсолютно уникально: на сегодняшний день оно един- ственное, происходящее с территории за пределами церемониальной столицы Ахеменидов. Единственное, что отличает его от персепольских рельефов – это фон в виде рельефной сетки из ромбов, который, по всей видимости, представляет собой разновидность геометрического орнамента, который в качестве декора на рас- писных керамических сосудах появился в Иране еще в эпоху энеолита и продолжал бытовать там в эпоху бронзы, а также позднее – в раннем железном веке, в ахеменидский и эллинистический периоды (этот орна- мент определенно использовался как в самом Иране, так и в некоторых соседних областях – Партаве/Парфии, Маргуш/Маргиане и Кавказской Иберии). Не исключено, что изделие, фрагмент которого нашли в Новой Нисе, было изготовлено в керамической ма- стерской, располагавшейся где-то неподалеку от Персеполя и каким-то образом связанной с царским двором. Если не вся, то какая-то часть ее продукции была предназначена для поставки в другие области Ахеменидской империи, в том числе и в Партаву, в северной части которой располагался древний город, известный сейчас под названием Новая Ниса. Вероятность того, что рассматриваемый артефакт является более поздней подделкой, выглядит более чем сомнительной. На его подлинность указывают, помимо прочих соображений, многослойные наросты плесени разных оттенков – от черного до серо-зеленого – на внешних сколах и поверх следов клеящего раствора (?) на оборотной стороне, что наглядно свидетельствует об очень длительном пребывании нашего фрагмента в зем- ле. Вдобавок его сильно фрагментированный вид и (что особенно важно!) факт его обнаружения на террито- рии древнего городища, причем не на поверхности, а, скорее всего в толще культурных напластований, не по- зволяют, по нашему убеждению, всерьез сомневаться в подлинности этого образца ахеменидского искусства.
    Źródło:
    Acta Archaeologica Lodziensia; 2018, 64; 31-44
    0065-0986
    2451-0300
    Pojawia się w:
    Acta Archaeologica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie Marii Pinińskiej-Bereś i Jerzego Beresia dla lokalnego dziedzictwa kulturowego. Głos w dyskusji nad koncepcją Muzeum Prądnika
    Autorzy:
    Ozaist-Zgodzińska, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27751824.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-20
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Maria Pinińska-Bereś
    Jerzy Bereś
    nowa muzeologia
    partycypacja
    performans
    ekomuzeum
    rzeźba społeczna
    Joseph Beuys
    Yayoi Kusama
    Matsumoto
    Grupa Krakowska
    sztuka feministyczna
    sztuka ekologiczna
    Kraków
    Prądnik
    Opis:
    Studium Programowe Muzeum Prądnika z 2021 r. podsumowuje dyskusje o ukazywaniu dziedzictwa północy Krakowa. Uznani na świecie artyści Jerzy Bereś i Maria Pinińska-Bereś, którzy mieszkali i tworzyli w tej części miasta, nie są zaznaczeni w przestrzeni publicznej i zapewne z tego powodu nie zostali wyeksponowani w Studium. Jednocześnie mieszkańcy bez pośrednictwa instytucji podejmują akcje artystyczne bliskie performansom Beresiów. Protest saneczkowy przeprowadzony latem przypomina Aneksję krajobrazu i Transparent Pinińskiej-Bereś, społeczne zakładanie ogrodów – Żywy róż, przenoszenie wód rzeki Prądnik – Modlitwę o deszcz, a sąsiedzkość – Latawiec-List i Listy wysyłane siłami natury. Ze względu na te nieuświadomione podobieństwa twórczość artystki wydaje się warta wzięcia pod uwagę w postulowanym muzeum. W artykule omówiono trzy dodatkowe propozycje Muzeum Prądnika, uwzględniające twórczość Beresiów, społeczno-artystyczną działalność mieszkańców oraz postulaty nowej muzeologii (osadzenie w społeczności lokalnej oraz nastawienie na edukację i partycypację). Muzeum performansu może być odpowiedzią na problem braku kolekcji, pozwala wykorzystać twórczość społeczności i artystów żyjących współcześnie w Krakowie, w tym reenactment Bettiny Bereś. Muzeum biograficzne może służyć do snucia opowieści oraz badania tożsamości i kształtowania więzi. Inspirację może stanowić muzeum Yayoi Kusamy, której dzieło zostało wykorzystane w identyfikacji wizualnej w jej rodzinnym mieście Matsumoto. Ekomuzeum pozwala włączyć zachowaną pracownię Beresiów, rzekę Prądnik oraz dziedzictwo poprzemysłowe. Dodając ten potencjał do wniosków płynących ze Studium, w północnej części Krakowa rzeczywiście można stworzyć nową wizytówkę miasta.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2022, 63; 36-46
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesna praktyka artystyczna jako droga do doświadczania sacrum na wybranych przykładach z własnej twórczości
    Contemporary art practice as a means to experiencing the sacred based on selected examples of own work
    Autorzy:
    Szostak, N.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/398185.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
    Tematy:
    duchowość pozareligijna
    nowa duchowość
    sacrum w sztuce
    sztuka rytualna
    sztuka jako religia
    sztuka w przestrzeni publicznej
    street art
    non-religious spirituality
    new spirituality
    sacred in art
    ritual arts
    art as religion
    art in public space
    Opis:
    Na przykładzie dwóch realizacji w przestrzeni publicznej (przestrzeń miejska i przestrzeń leśna) pokazano sposób, w jaki sztuka – przenikając się z życiem (miejskim i przyrodniczym) – może poruszać temat sacrum. Obie realizacje powstały w przestrzeni pozareligijnej (w naturze i kulturze): „Holy!” (2012) to akcja artystyczna w przestrzeni czterech szczecińskich ośrodków mieszkaniowych. „Umajenie” (2015) to instalacja na terenie Lasu Oliwskiego w Gdańsku Oliwie. Obie prace czerpią swoje inspiracje i bezpośrednio odnoszą się do ikonografii religijnej, jednocześnie przeinterpretowując ich tradycyjne założenia w celu skonstruowania współczesnej wypowiedzi na temat duchowego potencjału sztuki. Wypowiedź świadomie sformułowano wobec panującego obecnie kryzysu religijności w ogóle, a w szczególności w kontekście dyskursu artystycznego. Prace te są efektem osobistej potrzeby obcowania ze sferą sacrum poprzez medium sztuki i poza zdającą się tkwić w impasie tradycyjną przestrzenią sakralną. Zastosowane metody badawcze: eksperymentalna, obserwacyjna, intuicyjna, metoda indywidualnych przypadków, metoda wywiadu.
    On the basis of two examples of art in public space (urban and natural), I show how art – interfused with life (urban and natural) – can pertain to the sphere of the sacred. Both works were realized in non-religious environment (in nature and culture): “Holy!” (2012) is an art intervention in four different housing developments in Szczecin. “Umajenie” (2015) is an installation inside the Forest of Oliwa in Gdansk. Both pieces draw their inspiration from and directly refer to religious iconography, simultaneously reinterpreting their traditional premises in order to construct a contemporary statement about the spiritual potential of art. I consciously formulate this statement in the current circumstance of crisis of religion in general, and in particular in the context of contemporary artistic discourse. These works result from a personal need to commune with the sphere of the sacred through art – and outside of weary traditional sacred space. Scientific methods used in the process: experimental, intuitive, observation, case study, interview.
    Źródło:
    Architecturae et Artibus; 2017, 9, 2; 35-45
    2080-9638
    Pojawia się w:
    Architecturae et Artibus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sztuka sakralna wobec wyzwań sekularyzacji
    Autorzy:
    Bramorski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041259.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    sakrale Kunst
    Säkularisierung
    Neuevangelisierung
    via pulchritudinis
    Sacred art
    secularization
    new evangelization
    via pulchritudinis (the way of beauty)
    Sztuka sakralna
    sekularyzacja
    nowa ewangelizacja
    Opis:
    Jedną z przyczyn współczesnego kryzysu kulturowego są procesy sekularyzacyjne. Wywierają one wpływ na wiele aspektów życia indywidualnego i społecznego, których odzwierciedleniem jest sfera sztuki. Twórczość artystyczna jest nie tylko obrazem ludzkiej egzystencji, ale także wyrazem tęsknoty i dążenia do tego, co wykracza poza doczesność. Potwierdzają to wielkie arcydzieła, które pomimo, iż powstały przed wiekami ciągle nas zachwycają, gdyż ich twórcy czerpali inspirację z piękna chrześcijańskiej wiary. Współczesne odejście od  Boga przyjmuje różne formy – od sekularyzmu, który radykalnie neguje rzeczywistość nadprzyrodzoną aż po desekularyzację z jej „nową duchowością”, będącą często nieokreślonym spirytualizmem w stylu New Age. W tej perspektywie sztuka sakralna, zamiast ulegać presji zeświecczenia, winna na nowo odnaleźć swoją tożsamość jako ważny element nowej ewangelizacji. Wobec dzisiejszego człowieka, który zagubił niejednokrotnie drogę do Boga, sztuka jako via pulchritudinis spełni wówczas misję ewangelizacyjną, stając się pełnym nadziei ukazywaniem sensu, jaki nadaje naszemu życiu tajemnica zbawczej miłości Chrystusa.
    Secular processes are one of the reasons of the contemporary cultural crisis. They influence many aspects of individual and social life which is reflected in the sphere of art. Artistic activity is not only a picture of human existence, but also an expression of longing and desire for what exceeds wordliness. Great masterpieces, in spite of being created many centuries ago, confirm this, as they do not stop to delight us because their creators were inspired by the beauty of Christian faith. The contemporary departure from God takes different forms - from securalizatiom which radically denies the supernatural reality to desecularization with its "new spirituality", being quite often an indefinite spiritualism in the New Age style. In this perspective, sacred art, instead of surrendering to the secularization pressure, should find its new identity as an important element of the new evangelization. Art as via pulchritudinis is to continue to fulfill its evangelizing mission for modern man who so often loses his way to God. It will then become for us a meaning full of hope which human life receives from the mystery of Christ’s redeeming love.
    Eine der Ursache der heutigen Kulturkrise sind Säkularisierungsprozesse. Sie beeinflussen viele von jenen Aspekten des individuellen und gesellschaftlichen Lebens, die ihren Wiederhall in der Kunst finden. Die künstlerische Tätigkeit ist nicht nur das Abbild der menschlichen Existenz, sondern sie spiegelt auch die Sehnsucht und Suche nach dem wider, das die diesseitige Existenz übersteigt. Dies wird an großen Meisterwerken sichtbar, welche ‒ obwohl sie vor Jahrhunderten entstanden sind ‒  immer noch beeindrucken, weil ihre Schöpfer die Inspiration aus der Schönheit des christlichen Glaubens geschöpft hatten. Das gegenwärtige Weggehen von Gott nimmt verschiedene Formen an: von einem Säkulkarismus, der die übernatürliche Wirklichkeit radikal in Frage stellt, bis hin zur Desakralisierung mit ihrer "neuen Spiritualität", die nicht selten zu einem unbestimmten New-Age-artigen Spiritualismus verkümmert. In dieser Perspektive muss die sakrale Kunst, statt dem Laizisierungsdruck nachzugeben, ihre Identität als ein wichtiges Element der Neuevangelisierung wiederfinden. Gegenüber dem heutigen Menschen, der nicht selten den Weg zu Gott verloren hat, wird die Kunst als via pulchritudinis eine Evangelisierungsmission spielen können, indem sie den hoffnugsvollen Sinn darstellt, der unserem Leben das Gehemnis der erlösenden Liebe Christi verleiht.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2014, 9; 189-208
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Galeria Wyspa (1990–2002)
    Wyspa Gallery (1990–2002)
    Autorzy:
    Wroniszewski, Maksymilian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424361.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Galeria Wyspa,
    Fundacja Wyspa Progress,
    Grzegorz Klaman,
    nowa szkoła gdańska,
    proces Doroty Nieznalskiej,
    sztuka krytyczna
    Wyspa Gallery,
    Foundation Wyspa Progress,
    new gdansk school,
    Dorota Nieznalska’s trial,
    critical art
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 221-225
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepcja twórczości Francisa Bacona w sztuce polskiej lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Rozpoznanie wstępne
    Reception of Francis Bacon’s Paintings in the Polish Art. Introductory Reconnaissance
    Autorzy:
    Zychowicz, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2121221.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    polska sztuka po 1945 roku
    malarstwo polskie
    rzeźba polska
    figuracja
    „nowa figuracja”
    nouvelle figuration
    realizm
    pop-art
    sztuka zaangażowana
    deformacja
    groteska
    egzystencjalizm
    angoisse
    Angst
    recepcja
    intertekstualność
    Polish art after 1945
    Polish painting
    Polish sculpture
    figuration
    New Figuration
    Realism
    Pop-art
    Engaged Art
    deformation
    grotesque
    existentialism
    reception
    intertextuality
    Opis:
    In the mid Sixties New Figuration appeared in Poland. Researchers interested in this chapter of polish art consider the reception of Francis Bacon's paintings as one of the sources of this kind of art. The subject of this article is mainly the painters, whose works show this reception, but also the sculptors. It concentrates on the Sixties and Seventies in Polish painting. At that time in the Polish art we can see a group of artists connected with existentialism. One of the most interesting phenomena is the painting of Teresa Pągowska (1926-2007), this artist, whom was older than others who were also working in the area of New Figuration, already had concrete artistic experience. In spite of similarities between many works of Francis Bacon and Teresa Pągowska, mainly in the composition and shot of the figure (deformed, not complete, dismembered), the works of Pągowska should be considered in their own right particular to her own style. Pągowska processed Bacon's art in an original way. Her distinction from other painters belonging to New Figuration comes from her experience, on the one hand Colorism (polish Postimpresionism), on the other hand – Abstraction, which led her to understand figures as a plastic sign, moving, full of color. In the second half of the Sixties we can find the inspiration of Francis Bacon's art in the paintings of Janusz Przybylski (1937-1998). Bacon in his compositions used spatial frame which was interpreted in different ways. It had been seen as a usual glass cage, confined the human being. The artist admitted that he uses this endeavour to expose a man in a better way. This solution became a kind of an artistic hook and it was taken by other artists. It spread so much that it became a kind of a manner. To avoid narration Bacon sometimes used a form of triptych. This was typically used by him and was imitated almost as often as placing people in a spatial frame. Both hooks were used by Przybylski, whose art in a different way fits in as a style of existentialism. The deformed human beings in the cages should show alienation and the drama of man. This aspect of polish artists' paintings more than others highlights connections with the English master's art. The polish painter of the Sixties and Seventies was not an artist who could be described as self-sufficient from what we can see by viewing their paintings and reading art critics. The reception of Bacon's painting we can also find in the art of a group from Cracow called “Wprost”, especially in the one of their member's art – Zbylut Grzywacz (1939-2004). Grzywacz confirmed that his interest in Bacon's art can be seen in his paintings created in the Seventies. The nature of these adaptations lay mainly in getting compositional solutions typical to Bacon and the original look of the deformed human being. However, the artist also underlined that used by him endeavours of body's deformation were connected with politics so they had a different context than in the work of Bacon. This highlights the large gap between English artists who's art concentrated on universal cases and the public art of the polish artist. Grzywacz painted with speed, carelessly, he just wanted to give us a short message, he didn't care about particular artistic problems. He wasn't a member of this group interested in Francis Bacon. Next to him we should remember Jacek Waltoś (born 1938). In his paintings we won't find such a direct connection with Bacon's art like as is the case with Grzywacz. Waltoś was fascinated by Bacon but he took from him just the ideas concerning problems of a painting's composition. This artist, contrary to other members of “Wprost” was mostly interested in the representation of emotional states, of what is inside the human being. Waltoś, a creator of existential art, feeling incomplete, the loneliness of human being, found in the Irish artist a kind of brother. There was also Wiesław Szamborski (born 1941) who was among the painters inspired by Bacon. In the first years after he finished his studies he exhibited often with Marek Sapetto (born 1939; until 1974). The art of both artists joins with Bacon's art color standardisation of painted surfaces and putting on them strongly deformed human beings. More painters were regarded as inspired by Bacon but there is not a description of their art in this article which is just an introductory reconnaissance of this problem. The image of a human being which was proposed by Francis Bacon turned out to be very interesting also for sculptors centred on existential reflection. The dramatically deformed face occurred to be the best medium to express people's anxieties, their feelings of emptiness and loneliness (Jacek Waltoś, Jan Kucz – born 1936, Wiktor Gajda – 1938, Adam Myjak – born 1947). The Eighties did not have such rich artistic material as can confirm a permanent fascination of Bacon's painting in Poland. It seems that in a world dominated by New Expressionism there is no place for it. Enough to say that the most interesting artist in dialogue with the English painter seems to be Grzegorz Bednarski (born 1954), consequently belonging to Figuration, connected with Cracow's environment. After his debut he moved to the area of existentialism. Nowadays Bacon's work is regarded as a classic. Artists quote his paintings in a conscious way (for example Marek Przybył, born 1961). Bacon happened to be a very popular artist in Poland in the Sixties and Seventies which corresponds with general trends in European art. At this time came after return to show a human being. It appeared New Figuration, antidote on the Abstraction, Conceptual Art and metavisual experiments of the Sixties. Bacon became the father to these new phenomena in art because he brought about a renewed artistic imagination and created a new image of the human being. Moreover, Bacon was regarded as a main representative of art identified with existential philosophy. This painting in a very good way expressed spirits of the time. It reflected Zeitgeist, that climate which was then best shown in the philosophy of existentialism. Bacon's reception in Poland had also local color. English artist's art was assimilated by polish painters, who were interested in politics, what was unfamiliar with Bacon who concentrated on universal problems. It seems that polish artists like thematic art, taking problems concerning a human being and his immediate environment, what constitutes the heritage of our history.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 56-57, 4; 55-79
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On Foreclosure and Fresh Cherries
    O wykluczeniu i świeżych wiśniach
    Autorzy:
    Ajder, Teodor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593885.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Anna Baumgart
    Polish Contemporary Art
    Video art
    Serge Daney
    Women’s Rights
    Film Theory
    Jean-Luc Godard
    French New Wave Cinema
    Jacques Rivette
    współczesna sztuka polska
    video art
    prawa kobiet
    teoria filmu
    francuska Nowa Fala w filmie
    Opis:
    This is an attempt to put a video artwork – Świeże wiśnie [Fresh cherries] by Anna Baumgart to a critical test proposed by the film critic Serge Daney. Daney formulated it while discussing a number of films that emerged in Europe as a result of the Holocaust experience. He claims that first, an author creating a film dealing with such a theme should not place beauty before the just; second, the author should honestly acknowledge the impossibility of telling the story – the stopping point in the course of history, when storytelling freezes or runs idle, and finally, such a film should not be talking about amnesia or repression, but rather about foreclosure, that is a hallucinatory return to the reality of something upon which it was impossible to place a ’judgment of reality’.
    Artykuł stanowi próbę poddania pracy wideo, zatytułowanej Świeże wiśnie autorstwa Anny Baumgart, krytycznemu testowi zaproponowanemu przez krytyka filmowego Serge’a Daney’a. Daney sformułował go w czasie omawiania szeregu filmów, które powstały w Europie w wy-niku doświadczeń Holocaustu. Twierdzi on, że po pierwsze, autor/ka tworząc film o takim temacie nie powinien/na stawiać piękna nad słusznością, po drugie, powinien/na nadać filmo-wi szczerość, która uniemożliwiłaby opowiadanie fabuły. Jest to moment, w którym opowia-danie toczy się na jałowym biegu lub ulega zawieszeniu. Film taki nie powinien mówić w związku z tym o amnezji lub represji, lecz raczej o wykluczeniu, o halucynacyjnym powro-cie do prawdziwości czegoś, czego nie można było osądzić „orzeczeniem rzeczywistości”.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2013, 15; 89-106
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies