Temat: Nautilus - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: "Nautilus" : okręty świata
Autorzy:: Lipiecki, Sławomir.
L.S.
Powiązania:: Bandera 2005, grudzień, s. 22
Data publikacji:: 2005
Tematy:: Nautilus (okręt) Stany Zjednoczone
Okręty podwodne Stany Zjednoczone
Opis:: Rys.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Pierwszy atomowy - USS "Nautilus"
Autorzy:: Rochowicz, Robert.
Powiązania:: Nowa Technika Wojskowa 1996, nr 6, s. 43-46
Data publikacji:: 1996
Tematy:: "Nautilus", okręt konstrukcje Stany Zjednoczone
Okręty podwodne atomowe konstrukcje Stany Zjednoczone
Opis:: Fot.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Siphuncular structure in Ordovician endocerid cephalopods
Budowa syfona ordowickich endoceratydow
Autorzy:: Mutvei, H
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22465.pdf
Data publikacji:: 1997
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: fauna kopalna
Anthoceras vaginatum
Nautilus
muszle
Dideroceras wahlenbergi
zroznicowanie wewnatrzgatunkowe
Spirula
ordowik
Suecoceras barrandei
paleontologia
endoceratydy
mieczaki
fosfatyzacja
morfologia zwierzat
Opis:: Exceptionally well-preserved shells of the endocerids Dideroceras wahlenbergi (Foord, 1887), Anthoceras vaginatum (Schlotheim, 1820), and Suecoceras barrandei (Dewitz, 1880) from phosphatized Early and Middle Ordovician limestones of Northern Estonia were studied by means of SEM. The septal neck in these endocerids is composed of three, structurally different, aragonite layers: outer spherulitic-prismatic, nacreous, and inner prismatic. The connecting ring is a continuation of the spherulitic-prismatic layer of the septal neck. Its inner surface was probably covered by a thin glycoprotein (conchiolin) sheet. Structural differentiations in the spherulitic-prismatic layer of the connecting ring, such as a layering and 'eyelet', reported by previous writers, were not observed. These differentiations probably result from diagenesis. The siphuncular structure in endocerids agrees in detail with that in Recent Spirula and Nautilus. The conical endosiphuncular deposits (endocones) of endocerids show extensive intraspecific variation. Morphological and structural differences in these deposits should therefore be used with caution in generic and specific diagnoses.
Fosfatyzacja jest wyjątkowo korzystnym stanem zachowania w przypadku aragonitowo- organicznych muszli mięczaków, umożliwiającym zachowanie wielu pierwotnych elementów. Ordowickie endoceratydy Dideroceras wahlenbergi (Foord, 1887), Anthoceras vaginatum (Schlotheim, 1820) i Suecoceras barrandei (Dewitz, 1880) ze sfosfatyzowanych wapieni północnej Estonii posłużyły do szczegółowych badań w SEM struktur syfonalnych i porównania ich ze współczesnymi głowonogami z rodzajów Nautilus i Spirula. Lejek syfonalny u tych endoceratydów jest zbudowany z trzech różnych warstw aragonitowych: zewnętrznej warstwy sferolityczno-pryzmatycznej, środkowej perłowej i wewnętrznej pryzmatycznej. Rurka syfonalna łącząca poszczególne lejki jest przedłużeniem sferolityczno-pryzmatycznej warstwy lejka. Jej wewnętrzna powierzchnia była prawdopodobnie pokryta cienką, glikoproteinową (konchiolinową) w yściółką. Nie zaobserwowano cech, opisywanych wcześniej: warstwowania ani zgęstnień ("eyelets'') w obrębie sferolityczno-pryzmatycznej warstwy rurki syfonalnej. Struktury te należy prawdopodobnie uznać za artefakty powstałe w wyniku diagenezy. Ogólny plan budowy syfona endoceratydów jest podobny do planu budowy spiruli i łodzika. Stożkowate złogi endosyfonalne (endokony) wykazują u endoceratydów znaczne wewnątrzgatunkowe zróżnicowanie, dlatego też ich wartość diagnostyczna na poziomie rodzajowym i gatunkowym jest ograniczona.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 3; 375-390
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: NaAVIC, a free downloadable ECS app that runs on ENC data streamed directly from a cloud-based infrastructure specifically designed for marine navigation
Autorzy:: Peyton, D.
Kuwalek, E.
Alla, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/117625.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Morski w Gdyni. Wydział Nawigacyjny
Tematy:: Electronic Navigational Chart (ENC)
ENC data
Electronic Chart System (ECS)
cloud-based infrastructure
marine navigation
ECS app
NaAVIC
nautilus cloud
Opis:: NaAVIC, is a free and downloadable Electronic Chart System app specifically developed for boats of all sizes looking for safe and reliable professional navigation functionality on mobile devices and/or laptops. The app offers a range of features to make navigation easy and reliable, delivered through a clear and intuitive interface designed specifically for navigating at sea. The capabilities cover the range of essential features needed to maintain safety and situational awareness. Separate processes for download and update of the electronic chart data is not required because data is streamed in real-time from a cloud based open source database. The data is supplied to NaAVIC from Nautilus Cloud, a cloud based infrastructure designed for Marine Data, Solutions and Services for Government Organizations, Commercial Industry and Consumers. Nautilus Cloud is a “cloud native” approach and leverages high quality, open source components as its base technology. It uses open standards throughout to build a low-cost system which is flexible and has a much greater degree of interoperability with pre-existing components. A key feature of the Nautilus Cloud platform is the expansion of data holdings into a much wider family of related geospatial data products including the S-100 framework, harmonized metadata, raster and real-time sources. In essence, NaAVIC can operate on real-time and up-to-date information from charting agencies without a separate updating process. This enables the integration of real-time tides, weather, currents and other oceanographic information.
Źródło:: TransNav : International Journal on Marine Navigation and Safety of Sea Transportation; 2019, 13, 1; 237-240
2083-6473
2083-6481
Pojawia się w:: TransNav : International Journal on Marine Navigation and Safety of Sea Transportation
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Współczesne techniki pomiarowe laboratoriów wodnych
Current measuring techniques of water laboratories
Autorzy:: Bajkowski, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/60676.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Stowarzyszenie Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich PAN
Tematy:: laboratoria hydrauliczne
techniki pomiarowe
wyposazenie laboratoryjne
aparatura pomiarowa
miernik Nautilus C2000
miernik PEMS-E30
miernik MicroADV
metody badan
pomiary liniowe
pomiary powierzchniowe
pomiary przestrzenne
Opis:: W laboratoriach hydraulicznych poza podstawowymi badaniami modelowymi budowli hydrotechnicznych coraz częściej prowadzone są eksperymentalne prace nad rozpoznaniem warunków przepływu wody przez różnego typu wodne konstrukcje środowiskowe. Badania te dotyczą wybranych sytuacji towarzyszących przepływowi wody w rozmywanych korytach aluwialnych, z porostem roślinnym, z uwzględnieniem przepływu ryb, na przepuszczalnych konstrukcjach kamiennych, urządzeniach prototypowych, aeratorach lub komorach wirowych. W badaniach tych uzyskujemy szybkie, często pulsacyjne zmiany ciśnień i towarzyszące im pulsacje prędkości przepływu. Wymagają one zastosowania nowoczesnych technik i urządzeń badawczych, które w swym działaniu wykorzystują wysokiej częstotliwości impulsy elektromagnetyczne lub akustyczne. Wykorzystuje się je również w pomiarach terenowych jako źródło sygnałów dla układów wspomagania działań eksploatacyjnych obiektów. Większość ośrodków krajowych posiada laboratoria hydrauliczne wyposażone w podobnej klasy urządzenia pomiarowe. Są to często takie same modele mierników. Niezbędne staje się więc opracowanie spójnych standardów badań i interpretacji uzyskiwanych wyników. W artykule opisano stosowane w Laboratorium Hydraulicznym SGGW mierniki do pomiaru prędkości przepływu wody. Podano zasady konfiguracji tych urządzeń i podłączenia ich do komputerowego systemu pomiarowego. Konfiguracja aparatury pomiarowej zależy od rodzaju i wartości gromadzonych danych, od ich wiarygodności, szybkości pozyskiwania, transmisji i weryfikacji. Omówiono organizację badań w zakresie pomiarów prędkości wody oraz możliwości wykorzystania mierników w pomiarach na budowlach rzecznych. Wskazano zasady pozyskiwania danych, wstępnej ich weryfikacji oraz archiwizacji.
Apart from basic model test of hydro technical structures, more often in hydraulic laboratories experimental works are conducted devoted to the recognition of water flow conditions through various environmental water structures. This kind of research concerns chosen situations accompanying water flow in blurred alluvial troughs, covered with flora, taking fish movement into consideration, on permeable stone constructions, prototype devices, aerators or swirl chambers. From such research we gain fast, often pulsating pressure changes and accompanying them pulsating of flow velocities. They require usage of modern techniques and measuring devices, that utilise high frequency electromagnetic and acoustic impulses. They are also used in field studies as a source of signals for the systems supporting objects’ exploitation activities. The majority of national institutes have hydraulic laboratories well-equipped with similar category measuring devices. These are often the same models of meters. It is thus necessary to establish coherent research and result interpretation standards. In the article the meters of water flow velocity used in SGGW Hydraulic Laboratory are described. The principles of these devices’ configuration are presented as well as their connection to computer research system of the laboratory. Configuration of measuring apparatus depends on the kind and value of collected data, their reliability, speed of obtaining, transmission and verification. The organisation of research work is discussed as regards water velocity measurements and possibility of utilising the meters in measurements on river structures. The rules of obtaining data, their initial verification and archiving are presented.
Źródło:: Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich; 2010, 08/2
1732-5587
Pojawia się w:: Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Functional morphology and taphonomy of nautiloid beaks from the Middle Triassic of Southern Germany
Autorzy:: Klug, C
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22638.pdf
Data publikacji:: 2001
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: Muschelkalk
taphonomy
beak
Germany
Upper Muschelkalk
Middle Triassic
Germanonautilus
Conchorhynchus avirostris
Triassic
Rhyncholithes hirundo
fossil
rhyncholith
living chamber
nautiloid beak
deposit
paleontology
Nautilus
functional morphology
paleozoology
Opis:: New records of nautiloid beak elements conventionally classified as 'Rhyncholithes hirundo (Biguet, 1819)' and 'Conchorhynchus avirostris (von Schlotheim, 1820)' with carbonised (originally chitinous) three-dimensionally preserved appendages from the Upper Muschelkalk (Middle Triassic) of northern Württemberg (Southwest Germany) enable restoration of the complete beak of Germanonautilus. In three specimens, the lower mandible is embedded within the living chamber of Germanonautilus conchs, Beak elements of Germanonautilus differ from those of Recent Nautilus in the more elongate appendages of the fossil lower mandibles and the weaker sculpture on the originally chitinous parts. Furthermore, the dorsal sculpture of the fossil conchorhynchs consists of ridges rather than denticles and the ventral sculpture of the fossil rhyncholiths displays ridges in places where the Recent rhyncholiths have a smooth surface. Additionally, the fossil beak elements attained a larger size than their Recent counterparts, During transport of 'Rhyncholithes hirundo', the light chitinous parts served as a sail and the heavier conchorhynch anchored in the sediment causing alignment. In contrast to the irregularly embedded isolated rhyncholiths, the conchorhynchs usually settled with their ventral side up. From the study of 407 fossil nautiloid beak-elements, a significant variability of the hard parts is evident. Consequently, the assignment of specific morphologies to the species of Germanonautilus is impossible.
Zrekonstruowano aparat szczękowy łodzika z rodzaju Germanonautilus wykorzystując nowe materiały z górnego wapienia muszlowego (środkowy trias) północnej Wirtembergii (południowo-zachodnie Niemcy). Opisane elementy aparatu szczękowego Germanonautilus, tradycyjnie klasyfikowane jako „Rhyncholites hirundo (Biguet, 1819)” oraz „Conchorhynchus avirostris (von Schlotheim, 1820)”, są dobrze zachowane, niekiedy ze zwęglonymi, pierwotnie chitynowymi wyrostkami. Trzy okazy dolnej szczęki znaleziono w komorze mieszkalnej Germanonautilus, co potwierdza powiązanie opisanych elementów aparatu szczękowego z tym rodzajem łodzika. W porównaniu ze współcześnie żyjącym łodzikiem z rodzaju Nautilus, elementy dolnej szczęki Germanonautilus mają bardziej wydłużone wyrostki i mniej wydatne urzeźbienie części pierwotnie organicznych, oraz urzeźbienie grzbietowej części elementów zmieneralizowanych (konchorynchów) w postaci grzbiecików, a nie ząbków jak u Nautilus. Pierwotnie organiczne elementy górnej szczęki u Germanonautilus oraz współczesnego łodzika są bardzo podobne, natomiast części zmineralizowane górnych szczęk (ryncholity) Germanonautilus różnią się bardziej rozciągniętą pokrywą oraz wydatną rzeźbą części brzusznej w postaci grzbiecików (u Nautilus element ten jest gładki). W czasie pośmiertnego transportu pierwotnie organiczne i lżejsze elementy górnej szczęki Germanonautilus działały zapewne jak żagiel, natomiast cięższe elementy szczęki dolnej kotwiczyły się w osadzie, powodując doprądową orientacje skamieniałości. Po rozkładzie części organicznych, elementy aparatu ulegały rozproszeniu, jednak o ile ryncholity znajdowane są w osadzie w rozmaitym położeniu, to konchorynchy położone są najczęściej stroną brzuszną do góry.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 1
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki