Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Nachfolge" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Prymat według Josepha Ratzingera
    Autorzy:
    Góźdź, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041168.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Papst
    päpstlicher Primat
    petrinische Sukzession
    doktrinale Unfehlbarkeit
    Iurisdiktionsprimat
    Kollegalität in der Kirche
    Communio
    J. Ratzinger
    Abdankung des Papstes
    Nachfolge des Gekreuzigten
    Pope
    Pope’s primacy
    Petrine succession
    doctrinal infallibility
    jurisdictional primacy
    Collegiality of the Church
    communio
    papal renunciation
    following the Crucified
    papież
    prymat papieski
    sukcesja Piotrowa
    nieomylność doktrynalna
    prymat jurysdykcyjny
    kolegialność w Kościele
    abdykacja papieska
    naśladowanie Ukrzyżowanego
    Opis:
    Joseph Ratzinger ujmuje rzeczywistość prymatu papieskiego na płaszczyźnie Kościoła rozumianego jako communio, gdzie podstawową kategorią jest wzajemna relacja prymatu i kolegialności w Kościele. Dlatego jest on za prymatem jurysdykcyjnym, wykonywanym w sposób nie monarchistyczny, lecz kolegialny, gdzie papież jest głową kolegium biskupów. Wyraźnie wskazuje na pierwszeństwo Piotra w Nowym Testamencie i stąd rozwija myśl o sukcesji urzędu Piotrowego, wybierając via media między papalizmem a konciliaryzmem. Stąd też skupia się na personalnym charakterze prymatu, związanym z konkretna osobą. Ponadto artykuł rozważa relację urzędu i nieomylności doktrynalnej, a przy tym stawia hipotezę, czy po abdykacji Benedykta XVI zachował on jeszcze charyzmat nieomylności doktrynalnej (czy autentycznej prawowierności) i jak ma się ona do obecnego papieża Franciszka.
    Joseph Ratzinger discusses papal primacy in the Church, which is a communio based on the relationship between primacy and collegiality. Therefore, he supports jurisdictional primacy executed not in a monarchical way, but collegially, with the Pope as the head of the college of bishops. Joseph Ratzinger discusses the Petrine primacy in the New Testament, which he considers a starting point for a discussion about the succession of Peter’s office, choosing (via  media) between papalism and conciliarism. He, therefore, focuses on the personal aspect of primacy connected with a given person. Moreover, the article discusses the relationship between the papacy and doctrinal infallibility. It also poses the question whether after his renunciation Benedict XVI still retains the charism of doctrinal infallibility (or authentic orthodoxy) and how this refers to the current Pope Francis.
    Joseph Ratzinger zeigt die Wirklichkeit des päpstlichen Primats auf der Ebene der Kirche, verstanden als Communio, wo die grundlegende Kategorie die gegenseitige Relation des Primats und Kollegialität in der Kirche ist. Aus diesem Grund plädiert er für das Jurisdiktionsprimat, das jedoch nicht in einer monarchistischen, sondern einer kollegialen Art ausgeübt wird, wo der Papst als Haupt des Bischofskollegiums verstanden wird. Er verweist nachdrücklich auf die Vorrangstellung des Petrus im Neuen Testament und von da aus entfaltet er den Gedanken der Sukzession des päpstlichen Amtes, indem er den Mittelweg zwischen Papalismus und Konziliarismus wählt. Aus diesem Grund konzentriert er sich auf den personalen Charakter des Primats, verbunden mit einer konkreten Person. Außerdem wird im Artikel das Verhältnis zwischen dem Amt und der doktrinalen Unfehlbarkeit analysiert, wobei eine Hypothese bezüglich der Frage aufgestellt wird, ob Benedikt XVI. nach seinem Rücktritt das Charisma der Unfehlbarkeit beibehalten hat und wie das in Bezug auf den Papst Franziskus zu verstehen ist.  
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 67-80
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Idea naśladowania w teologii moralnej jako próba metodycznego przedstawienia chrześcijańskiego powołania do świętości
    The Idea of Imitation in Moral Theology as an Attempt to Systematically Present the Christian Call to Holiness
    Autorzy:
    Zadykowicz, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041414.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Moraltheologie
    Nachfolge
    Heiligkeit
    personales Vorbild
    moral theology
    imitation
    holiness
    personal pattern
    teologia moralna
    naśladowanie
    świętość
    wzór osobowy
    Opis:
    Jednym z najstarszych sposobów ukazywania praktycznej realizacji powołania do świętości jest naśladowanie Chrystusa. W przeszłości próbowano wykorzystać tę ideę, poszerzoną o naśladowanie wzorów ludzkich, także w teologicznomoralnej refleksji nad procesem doskonalenia i uświęcenia człowieka. Próby te napotkały jednak wiele przeszkód związanych z określeniem przedmiotu naśladowania (wzoru) oraz samego naśladowania. Także współcześnie, z pewnymi zastrzeżeniami, idea naśladowania może służyć metodycznemu przedstawieniu chrześcijańskiego powołania do świętości oraz konkretnych dróg urzeczywistniania tego powołania. Ujmowana łącznie z biblijną kategorią powołania i obdarowania pozwala ona w sposób syntetyczny ująć chrześcijańskie życie moralne i może być punktem odniesienia dla szczegółowych zobowiązań moralnych. Poprawne przedstawienie powołania do świętości w kategoriach naśladowania musi być jednak oparte o właściwą terminologię i winno stanowić syntezę tego, co na temat naśladowania mówi Objawienie oraz osiągnięć współczesnych nauk szczegółowych i tzw. nauk o człowieku. Takie przedstawienie podkreśla istotne cechy moralności chrześcijańskiej, a zwłaszcza jej charakter religijny, personalistyczny i społeczny, a zarazem wykazuje błąd ujęć skrajnie autonomicznych oraz skrajnej heteronomii.
    One of the oldest ways of showing the practical realization of a call to holiness is the imitation of Christ. In the past this idea, with additional role models included, was also used in the moral theological reflection on human development and sanctification. However, those attempts found it difficult to define the subject of imitation as well as imitation itself. Also today, with some reservations, the idea of imitation can be used for a methodical presentation of the Christian vocation to holiness and of concrete ways how this vocation can be realized. When taken together with the biblical category of the vocation and of the gift, this idea allows to present Christian moral life in a synthetic way and can be the reference point for specific moral obligations. However, when using the category of imitation in the correct presentation of a call to holiness, correct terms are needed as well as an understanding of the vocation as found in Revelation and in particular and modern behavioural sciences. Such a presentation would emphasize important features of Christian morality, especially its religious, personalistic and social character, and would manifest misconceptions of both extreme autonomy and extreme heteronomy.
    Eine der ältesten Darstellungsweisen praktischer Realisierung der Berufung zur Heiligkeit ist die Nachfolge Christi. In der Vergangenheit versuchte man diese Idee, bereichert durch die Nachahmung der menschlichen Vorbilder, in der moraltheologischen Reflexion über den Prozess der Vervollkommnung und Heiligung des Menschen fruchtbar zu machen. Diese Versuche sind jedoch auf zahlreiche Probleme gestoßen, verbunden mit der Bestimmung des Nachfolgeobjektes (Vorbildes) sowie mit der Definierung der Nachfolge selbst. Auch heute, wenngleich mit einigen Einschränkungen, kann die Idee der Nachfolge der methodischen Darstellung christlicher Berufung zur Heiligkeit sowie konkreter Wege der Realisierung dieser Berufung dienen. Verbunden mit dem biblischen Verständnis der Berufung und Begabung, erlaubt diese Idee, das moralische Leben der Christen in eine synthetische Weise darzustellen und kann einen Referenzpunkt für kategoriale moralische Verpflichtungen bilden. Die richtige Darstellung der Berufung zur Heiligkeit in den Nachfolgekategorien muss jedoch auf einer korrekten Terminologie basieren und soll eine Synthese dessen, was die Offenbarung zum Thema der Nachfolge zu sagen hat, mit den Errungenschaften der empirischen Wissenschaften sowie der Humanwissenschaften bilden. Eine solche Darstellungsweise unterstreicht wesentliche Merkmale der christlichen Moral, vor allem ihr religiöser, personaler und sozialer Charakter und zugleich zeigt die Mängel der extrem autonomistischen und heteronomistischen Konzepte auf.    
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 123-140
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tożsamość osobowa (jedna jaźń czy sekwencja następujących po sobie jaźni), czyli co filozof może powiedzieć poecie
    Autorzy:
    Zięba, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644143.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    personale Identität
    Nachfolge der Ich-Identitäten
    die Nicht-Identifizierung
    personal identity
    serial persons
    succession of egos
    non-identification
    tożsamość osobowa
    osoby seryjne
    seria jaźni
    nieutożsamianie się
    Opis:
    Im Artikel wird das Problem der personalen Identität aus psychologischer Perspektive bei Derek Parfit betrachtet. Indem ich von den in der Literatur vorhandenen Vorahnungen (M. Proust, A. Solschenizyn) ausgehe, zeige ich, dass der Mangel an psychologischer Verbindung nicht den Identitätsverlust nach sich ziehen muss, sondern als eine Nachfolge der aufeinander folgenden Ich-Identitäten dargestellt werden kann. Dabei wird jedoch hervorgehoben, dass die Sequenz der Identitäten kein ontologischer Standpunkt ist, sondern eine Darstellungsweise der differenzierten Stufen der psychologischen Verbindungen.
    Examined is the notion of personal identity from the psychological perspective of Derek Parfit. Referring to the perception of intuition found in literature ( in works by M. Proust, A. Solzhenitsyn) the author concludes that the lack of psychological connections does not necessarily lead to loss of identity and can be described as a sequence of consecutive egos. He points out, however, that a series of the egos does not constitute an ontological position but is a way of describing versatile degrees of psychological links.
    W artykule rozważam problem tożsamości osobowej w perspektywie psychologicznej Dereka Parfita. Wychodząc od intuicji obecnych w literaturze (M. Proust, A. Sołżenicyn), pokazuję, że brak łączności psychologicznej nie musi pociągać za sobą utraty tożsamości, a może być opisywany jako sukcesja następujących po sobie jaźni. Akcentuję jednak, że seria jaźni nie jest stanowiskiem ontologicznym, lecz sposobem opisu zróżnicowanych stopni łączności psychologicznych.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2017, 23
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies