Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "N" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 1517
Tytuł:
"Dardanele" : Delegatura WiN-u za granicą (1946-1949)
Współwytwórcy:
Rostworowski, Stanisław J. Opracowanie
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Wrocław : Zarząd Główny WiN-u
Tematy:
Nowak-Jeziorański Jan (1913- ) biografia
Nowak-Jeziorański, Jan
Armia Krajowa. Komenda Główna. Oddział VI - Biuro Informacji i Propagandy. Wydział Propagandy Mobilizacyjnej. Podwydział Propagandy Dywersyjnej "N" biografie
Błyskawica (radiostacja) Warszawa sierpień-wrzesień 1944 r.
Polskie Radio Warszawa sierpień-wrzesień 1944 r.
Kurierzy państwa podziemnego
Biografia
Opis:
Emisariusz gen. "Bora" do Naczelnego Wodza. Od 26 VII 1944 r. ponownie w kraju. W Powstaniu Warszawskim otrzymał przydział do Oddziału VI KG AK. Redaktor naczelny radiostacji "Błyskawica", nadawał na Zachód audycje Polskiego Radia w jęz. angielskim. Nakręcił 6 600 m taśmy filmowej z przebiegu Powstania. 3 X wyruszył do Londynu jako emisariusz gen. Okulickiego.
S. 467-468, Jeziorański Zdzisław, ur. 15 V 1913, ps. "Janek", "Jan Kwiatkowski", "Zych", "Jan Nowak" -- wojskowy, publicysta, pisarz, działacz polityczny.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
"Gravis defectus discretionis iudicii" (kan. 1095, n. 2 KPK) i "incapacitas assumendi" (kan. 1095, n. 3 KPK) w świetle wyroku Roty Rzymskiej c. Caberletti z 9 lutego 2006 roku
Gravis defectus discretionis iudicii (can. 1095, n. 2) ed incapacitas assumendi (can. 1095, n. 3) alla luce della sentenza della Rota Romana c. Caberletti del 9 febbraio 2006
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663629.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
gravis defectus discretionis iudicii
incapacitas assumendi
kanon 1095, n. 2 KPK
kanon 1095, n. 3 KPK
marriage
canon 1095, n. 2 CIC/1983
canon 1095, n. 3 CIC/1983
Opis:
La sentenza presentata e commentata dall’autore riguarda la causa Reg. Triveneti seu Vicentina giudicata dal turno rotale (I. Caberletti, ponente, A.B. Bottone, G. Erlebach) in terza istanza dal titolo del difetto grave della discrezione di giudizio (can. 1095, n. 2 CIC) nonchè della incapacità ad assumere gli obblighi essenziali del matrimonio (can. 1095, n. 3 CIC), in cui si dichiara la nullità del matrimonio sia dal primo sia dal secondo titolo.Si tratta di un caso in cui l’attrice era toccata dalla grave immaturità affettiva e dai disturbi del sè (disturbo borderline di personalità scondo D.S.M.), causati dalle esperienze traumatiche vissute durante l’infanzia e l’adolescenza.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2011, 22, 16; 191-210
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Na skraju przepaści...”. Dostojewski, Gogol, Bieliński
„On the brink of an abyss...”: Dostoevsky, Gogol, Belinsky
Autorzy:
Krasicki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15036644.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
V. Belinsky
Christianity
F. Dostoevsky
N. Gogol
Russian literature
W. Bieliński
chrześcijaństwo
F. Dostojewski
M. Gogol
literatura rosyjska
Opis:
W artykule podejmuje się problem osobistych relacji między Fiodorem Dostojewskim, Mikołajem Gogolem i Wissarionem Bielińskim. Zostaje pokazane, jak osobiste stosunki pomiędzy nimi wpłynęły na koleje ich losu i na rozwój twórczości Gogola oraz Dostojewskiego. Stawia się tezę, że relacja ta została określona przez zwrot ideowy w twórczości Dostojewskiego – jego odejście od realizmu (Biedni ludzie) w kierunku „realizmu fantastycznego” (Sobowtór) – a także przez stanowisko ideowe Gogola w ostatnich latach życia, wyrażone w Wybranych fragmentach korespondencji z przyjaciółmi.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2021, 2; 195-205
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nigdy już tu nie powrócę…” – koncepcja „powrotu” Tadeusza Kantora do jego domu w Hucisku (gmina Gdów)
Autorzy:
Orzechowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640282.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tadeusz Kantor
The House of Tadeusz Kantor
n Hucisko
Tadeusz Kantor’s Theatre Academy in Hucisko
„Do not come back here anymore ...”
Opis:
„I won ’t come back here anymore ...” – the concept of Tadeusz Kanor ’s „return ” to his home in Hucisko (municipality Gdów)In the nineties of the twentieth century, Tadeusz Kantor built a house in Hucisko, a small town located in the municipality of Gdów. The design of the artist’s office definitely served a practical aesthetic. It is therefore not surprising that the rhythm of the windows is determined by the functional layout. The artist distributed them so that they could encompass the widest possible view. „Kantorówka” is very modest and intimate, but not without fancy elements. It was built in three months by a highland carpenter. In „Kantorówka” one finds the workshops of Tadeusz Kantor and his wife – Mary Stangret. Today the house is empty. Maria Stangret comes here but rarely. Also, „Cricoteka” no longer organizes activities and trips to the village near Cracow. Yet the manor house in Hucisko is the home of the artist’s „soul” and is ideal for conducting creative workshops and the development of artistic imagination. Kantor wanted his home in Hucisko to become a place for meetings, conferences, exhibitions and educational activities aimed at the local population. He tried to create a meeting place for people of different views, to discuss the art and science, and thus encourage and educate the public. However, his death meant that this vision was never fully realized. Kantor’s house is deserted, and the title of one of his recent dramas „I’ve been here not to come back” takes on an added significance... The Foundation „Given a Chance”, whose statutory aims are based on educational and cultural activities, has proposed to create a summer Theatre Academy in the home of Tadeusz Kantor in Hucisko. The Academy would organize a wide variety of different classes devoted to drama activities, painting and photography workshops, as well as literary – journalistic activities. At the end of each cycle, the Academy would organize a conference and a series of exhibitions of works by people who participated in the workshops. It is proposed that classes should be available to foreigners, so that the work of Tadeusz Kantor could return to his home in Hucisko. This paper also proposes that the above projects should be financed from the European Union funds available for the years 2007–2013.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2012, 13, 2
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Перший” та „другий” поети „Празької школи”: проблема автентичності „свідчень авторитетних митців”
First” and "second” poets "Prague school”: the problem of authenticity "evidence reputable artists”
„Первый” и„второй" поэты „пражской школы": проблема аутентичности „свидетельств авторитетных мастеров"
Autorzy:
Крупач, Микола
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178925.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
genesis theme Ukrainian emigration poetry 1920–1930’s
Y. Daragan
E. Malanyuk
O. Olzhych
article Modern Ukrainian poetry
генезис тематики украинской эмиграционной поэзии 1920-1930-х годов
Ю. Дараган
Е. Маланюк
О. Ольжич
статья Современная украинская nоэзия
Opis:
For decades, the vast majority of literature theorists link the genesis theme in Ukrainian emigration poetry of 1920-1930’5 with the name Y. Daragan, while at the same time E. Malaniuk is considered the greatest poet of the exile. However, today there are no sound scientific studies that would prove the validity of these controversial statements. Often they are allegedly derived from ”evidence of influential artists” of the interwar period : B.I. Antonych and 0. Olzhych, in accordance with their articles Poetry on this side of the barricades and Modern Ukrainian poetry. These articles are supposedly given thematic status of ”primacy” among the works of immigrants just south of Y. Daragan collection Quiver. However the detailed analysis revealed that the article written by B.I. Antonych in the order and under the pressure of cultural figures of Soviet orientation, but the article seems to 0. Olzhycha clearly not to be written by its alleged author.
Уже десятилетиями подавляющее большинство литературоведов связывают генезис тематики украинской эмиграционной поэзии 1920-1930-х годов с именем Ю. Дарагана, хотя в то же время наиболее выдающимся поэтом эмиграции считают Е. Маланюка. На сегодня нет основательного научного исследования, которое бы доказывало правомерность таких неоднозначных утверждений. Часто они вроде бы вытекают из „свидетельств авторитетных мастеров" слова междувоенного периода (к ним прежде всего относят Б.-И. Антоныча и О. Ольжича), которые соответственно в статьях Поэзия no эту сторону баррикады и Современная украинская nоэзия будто предоставили статус тематического „первенства" среди произведений поэтов-эмигрантов именно стихам Ю. Дарагана из сборника Сагайдак. Однако в результате детального анализа выяснилось, что статья Б.-И. Антоныча написана по заказу и под давлением культурных деятелей советской ориентации, а вот „статья" О. Ольжича явно не принадлежит перу этого автора.
Źródło:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2015, 1; 219-232
2543-9227
Pojawia się w:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Я semper idem» и / или «времяобъемлющее единство личности»: личность и время у Вячеслава Иванова и Семена Франка
“Me, semper idem” and/or “vriemiaobiemlushcheje jedinstvo lichnosti”: Person and Time in the Works of Vyacheslav Ivanov and Semyon Frank
Autorzy:
Cymborska-Leboda, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031517.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
V. Ivanov
S. Frank
St. Augustine
N. Berdyaev
L. Karsavin
P. Ricoeur
G. Bachelard
person
time
idem identity
ipsem identity
transcending time
“moment-Eternity”
becoming
Being/Beauty
Źródło:
Slavia Orientalis; 2019, LXVIII, 4; 629-644
0037-6744
Pojawia się w:
Slavia Orientalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1-Metylo-2-pirolidon
1-Methyl-2-pyrrolidone
Autorzy:
Pakulska, D
Czerczak, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137384.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1-metylo-2-pirolidon
narażenie zawodowe
NDS
N-methyl-2-pyrrolidinone
occupational exposure
MAC value
Opis:
1-Metylo-2-pirolidon (NMP) jest bezbarwną, higroskopijną cieczą o łagodnym zapachu amin. Substancja jest stosowana głównie jako: rozpuszczalnik i zmywacz farb, środek do zawieszania pigmentów, półprodukt w przemyśle chemicznym oraz środek czyszczący w przemyśle mikroelektronicznym. Na podstawie wyników badań na zwierzętach wykazano bardzo małą toksyczność ostrą 1-metylo-2-pirolidonu, zarówno po podaniu per os, jak i w kontakcie ze skórą (wartość LD50, szczur, per os: 3914 mg/kg; LD50 królik, skóra: 8000 mg/kg). Nie ma danych dotyczących wartości medialnych stężeń letalnych po narażeniu inhalacyjnym. Na podstawie wyników badań na szczurach stwierdzono, że ostre narażenie inhalacyjne na związek powoduje podrażnienie błon śluzowych, zaburzenia czynnościowe i depresję czynności ośrodkowego układu nerwowego u szczurów. Doniesienia dotyczące siły działania drażniącego 1-metylo-2-pirolidonu u ludzi nie są jednoznaczne. W badaniach na ochotnikach stwierdzono słabe działanie drażniące związku, natomiast doniesienia z przemysłu wskazują raczej na działanie związku od średniego do silnego, co może wynikać z obecności na stanowiskach pracy także innych substancji drażniących. 1-Metylo-2-pirolidon nie wykazywał u szczurów działania mutagennego ani genotoksycznego, nie indukował także nowotworów, ale działał fetotoksyczne. W Niemczech związek zaklasyfikowano do grupy „C”, co oznacza, że nie ma uzasadnionych obaw, iż substancja stwarza ryzyko uszkodzeń zarodka lub płodu, jeśli jest przestrzegana wartość dopuszczalna MAK. W Polsce, według Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy, w 2007 oraz w 2010 r. nie notowano przekroczeń wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) tego związku, tj. stężenia 120 mg/m3. Na podstawie wyników badań, którym poddano ludzi i zwierzęta, wykazano, że substancja dobrze wchłania się niezależnie od drogi jej podania. W badaniach na ochotnikach wchłanianie dermalne par 1-metylo-2-pirolidonu stanowiło 30% całkowitej pobranej dawki inhalacyjnej. Narażenie szczurów na 1-metylo-2-pirolidon o stężeniu 1000 mg/m3 (całe ciało) przez 14 dni powodowało łagodne zmiany w narządach wewnętrznych, natomiast narażenie tylko przez nos na związek o tym samym stężeniu powodowało jedynie podrażnienie nosa. Największe stężenie 1-metylo-2-pirolidonu po jednorazowym podaniu dożylnym szczurom stwierdzono w wątrobie. Związek u ludzi ulega biotransformacji do 5-hydroksy-N-metylo-2-pirolidonu (5-HNMP), a następnie ulega utlenieniu do N-metylobursztynianu (MSI), który jest hydroksylowany do 2-hydroksy-N--metylobursztynianu (2-HMSI). Półokres wydalania z moczem dla 5-HNMP wynosi 4 h, dla MSI – 8 h, a dla 2-HMSI – 17 h. Ze względu na dużą korelację między stężeniem 1-metylo-2-pirolidonu w powietrzu środowiska pracy a stężeniem 2-hydroksy-N-metylobursztynianu (2-HMSI) w moczu oraz długi półokres wydalania z moczem uznano 2-hydroksy-N-metylobursztynian za właściwy bioindykator narażenia na 1-metylo-2-pirolidon. Proponuje się zmniejszenie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) 1-metylo-2-pirolidonu do wielkości 40 mg/m3. Za podstawę wyprowadzenia wartości NDS przyjęto stężenie 160 mg/m3 związku wywołujące skutki chemosensoryczne u ochotników. Stężenie to uznano za wartość LOAEL. Ze względu na działanie drażniące związku, proponuje się przyjęcie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) 1-metylo-2-pirolidonu na poziomie 80 mg/m3. Ponieważ wartości NOAEL dla działania fetotoksycznego i embriotoksycznego 1-metylo-2-pirolidonu znajdują się w przedziale od 206 do 500 mg/m3, proponowana wartość NDS (40 mg/m3) jest około 5 ÷ 12 razy mniejsza od tego zakresu stężeń. Proponowane wartości normatywów powinny zabezpieczyć pracowników nie tylko przed działaniem drażniącym 1-metylo-2-pirolidonu oraz skutkami chemosensorycznymi, lecz także przed szkodliwym wpływem związku na potomstwo. Proponowane wartości NDS i NDSCh są zgodne z wartościami przyjętymi w Unii Europejskie, zawartymi w dyrektywie 2009/161/UE. Biorąc pod uwagę działanie drażniące 1-metylo-2-pirolidonu, jego wchłanianie przez skórę oraz możliwy wpływ na rozwijający się płód, proponujemy pozostawienie dotychczasowego oznakowania związku literami „Sk”– substancja wchłania się przez skórę, „Ft” – substancja fetotoksyczna oraz „I” –substancja drażniąca. Zaleca się, zgodnie z ekspertami SCOEL, prowadzenie monitoringu biologicznego i ustalenie wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 1-metylo-2-pirolidonu na poziomie 20 mg 2-HMSI/g kreatyniny w moczu pobranym rano po zakończeniu zmiany roboczej.
1-Methyl-2-pyrrolidone is a colorless, hygroscopic liquid with a mild odor of amines. The vapor pressure of the substances is not very high (39 Pa at 20 °C), but due to the wide range of applications, 1-methyl-2-pyrrolidone may exists in vapor and aerosol forms in the workplace, and as a mixture of both. The substance is well absorbed regardless of the route of its administration, as demonstrated in animal and human studies. In studies on volunteers, dermal absorption of 1-methyl-2-pyrrolidone vapors accounted for 30% of the total absorbed dose. Exposure of a rat’s whole body to 1-methyl-2-pyrrolidone at 1000 mg/m3 for 14 days resulted in changes in the inter-nal organs, but exposure through nose to the same concentration resulted merely in nasal irritation. 1-Methyl-2-pyrrolidone has low acute toxicity (LD50, oral: 3914 mg/kg LD50 rabbit, skin: 8000 mg/kg). 95 Acute inhalation exposure to the compound causes irritation of mucous membranes, functional disorders and depression of the central nervous system in rats. 1-Methyl-2-pyrrolidone did not show genotoxic potential in in vivo and in vitro test systems and did not induce tumors in rats, but acted as a fetotoxic agent. The NOAEL values for the reproductive and developmental toxicity ranged from 206 to 500 mg/m3. Due to the high correlation between the concentration of 1-methyl-2-pyrrolidone in workplace air and the concentration of its metabolite (2-hydroxy-N-methylsuccinimide - 2-HMSI) in urine as well as its slow excretion process, 2-HMSI was considered an appropriate bioindicator of exposure to 1-methyl-2-pyrrolidone. In setting exposure limits, the concentration of 160 mg/m3, which caused a chemosensoric effect in volunteers, is taken into account following the SCOEL expertsʼ approach. This concentration was considered the LOAEL value. It was proposed to reduce the current value of the maximum allow-able concentration (MAC-TWA) of 1-methyl-2-pyrrolidone from 120 to 40 mg/m3. Due to the irri-tating properties of the compound, the MAC-STEL at 80 mg/m3 was proposed. Since the proposed MAC-TWA value (40 mg/m3) is about 5-12 times smaller than the NOAEL values for the reproductive and developmental toxicity, the proposed values of MAC will not only protect workers from exposure to irritation of 1-methyl-2-pyrrolidone and its chemosensoric ef-fects, but also against its harmful effects on offspring. The proposed MAC-TWA and MAC-STEL values are consistent with the values adopted in the European Union, laid down in Directive 2009/161/EU. The following notations are considered appropriate for 1-methyl-2-pyrrolidone: “Sk” – substance absorbed through the skin, “Ft” – fetus toxic substance and “I” – irritating substance. In accordance with the Scientific Committee (SCOEL) proposal in the European Union, the value of BEI is recommended (20 mg of 2-HMSI/g in urinary creatinine collected after the morning shift).
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2011, 4 (70); 71-95
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1-Metylo-2-pirolidon. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
N-Methyl-2-pyrrolidone
Autorzy:
Sitarek, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138571.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
N-metylo-2-pirolidon
najwyższe dopuszczalne stężenie
NDS
dopuszczalny poziom narażenia zawodowego
N-methyl-2-pyrrolidone
TLV (MAC)
occupational limit
Opis:
1-Metylo-2-pirolidon (NMP) jest bezbarwną, higroskopijną cieczą o zapachu amin, stosowaną jako rozpuszczalnik, zmywacz farb, środek do zawieszania pigmentów, półprodukt w przemyśle chemicznym oraz w przemyśle elektrycznym i elektronice. NMP należy do substancji nieklasyfikowanych pod względem toksyczności ostrej. Głównymi objawami ostrego działania NMP w następstwie inhalacyjnego narażenia szczurów są: ataksja, pobudzenie, a następnie śpiączka. 1-Metylo-2-pirolidon należy do związków o słabym działaniu drażniącym, które dobrze przenikają przez skórę w warunkach in vitro – średnia stała przenikania wynosi 171 ± 59 g/m2 h. NMP nie wykazuje działania mutagennego ani genotoksycznego, a także nie indukuje nowotworów u szczurów narażanych 2 lata na związek o stężeniach 40 i 400 mg/m3, należy natomiast do związków zaburzających rozwój prenatalny szczurów (wywiera działanie fetotoksyczne i embriotoksyczne). W państwach skandynawskich NMP zaliczono do grupy I B, tzn. związków prawdopodobnie zaburzających prokreację u ludzi. W wyniku badania rozmieszczania znakowanego 14C lub 3H 1-metylo-2-pirolidonu u szczurów po jednorazowej iniekcji wykazano, że największe stężenie związku występuje w wątrobie. W organizmie ludzi (badania ochotników) NMP ulega przemianie do 5-hydroksy-N-metylo-2-pirolidonu, którego półokres wydalania z moczem wynosi 4 h.
N-methyl-2-pyrrolidone (NMP) is an industrial solvent. NMP can be absorbed through the skin. This chemical is not mutagenic, genotoxic or carcinogenic. NMP belongs to the chemicals, which disturb fetal development of laboratory animals as a result of maternal exposure. It is embryptoxic, fetotoxic and teratogenic at doses which are non-toxic to the mothers. Considering that it disturbs prenatal development in more than one animal species, in the Scandinavian countries NMP has been classified into the IB group, which comprises substances probably harmful to human reproduction. Based on the NOAEL value obtained in an experimental study (500 mg/m3) and appropriate uncertainty factors, a TLV has been calculated and proposed at 120 mg/m3, and the STEL value as 240 mg/m3. The Expert Group for Chemical Agents suggested additional notations: I (irritative substace), Sk (substance absorbed through the skin), Ft (fetotoxic substance).
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 1 (43); 103-115
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
100. lat ks. prałata Wacława Nikodema Karłowicza
Autorzy:
Hozakowski, Bolesław.
Piechocki, Przemysław.
Powiązania:
Biuletyn Informacyjny Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny, 2007, nr 9, s. 37-39
Data publikacji:
2007
Tematy:
Karłowicz, Wacław N.
Gronkiewicz-Waltz, Hanna
Malinowska-Grupińska, Ewa
Glemp Józef
Karłowicz Wacław N. (1907-2007) biografia
Krupski, Janusz (1951-2010)
Rada Miasta Stołecznego Warszawy uroczystości
Powstanie warszawskie (1944)
Opis:
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
100 lat Westend-Synagoge we Frankfurcie nad Menem 1910-2010
100 years of Westend-Synagoge in Frankfurt am Main 1910-2010
Autorzy:
Isenberg, H.R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218062.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
rewaloryzacja
Westend-Synagoge
Frankfurt n. Menem
revalorization
Frankfurt am Main
Opis:
W artykule autor przedstawił prace rewaloryzacyjne, które przeprowadził w latach 1988-94 w objętym ochroną konserwatorską budynku Westend-Synagoge we Frankfurcie nad Menem. Obiekt pochodzi z początku XX wieku, a we wczesnych latach powojennych zostały tam przeprowadzone prace zwane mylnie „odbudową”, które w rzeczywistości były zniekształceniem pierwotnego wystroju wnętrza przez jego całkowite uproszczenie. Przedstawiona autorska koncepcja łączy pierwotny wystrój wnętrza z późniejszymi działaniami, ukazując historię, pamięć, trwanie i przemijanie w architekturze.
In the article the author presents restoration work carried out during the years 1988-94 in the building of Westend-Synagoge, under conservation protection, in Frankfurt am Main. The object dates back to the beginning of the 20th century, and during the early post-war period work mistakenly called “rebuilding” was conducted there, which really led to distortion of the original interior decoration by its complete simplification. The author’s concept presented here combines the original interior decoration with later alterations, revealing history, remembrance, lasting and passing of time in architecture.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2013, 33; 77-85
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,1-Dithiolenes: the Good, the Not Bad, and the Ugly
Autorzy:
Cassoux, P.
Bowlas, C. J.
Lahlil, K.
Moradpour, A.
Bonvoisin, J.
Launay, J.-P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933327.pdf
Data publikacji:
1995-04
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Fizyki PAN
Tematy:
33.20.-t
82.40.-g
82.45.+z
33.10.-n
82.30.-b
Opis:
A series of 1, 1'-dithiolate ligands were used in the attempted preparation of metal complexes. These bidentate sulphur ligands were subsequently used in aromatic nucleophilic substitution reactions giving rise to several novel organic donor molecules. The electrochemistry data of two of the donors and their subsequent use in the preparation of donor-acceptor compounds is presented. One donor-acceptor compound exhibited high room temperature conductivity (up to 900 S cm$\text{}^{-1}$) and remained metallic down to low temperature. One donor containing two tetrathiafulvalene units was studied by near infrared absorption spectroscopy. An intervalence transition in the monocation form of this donor was observed, indicating that it behaves as a class II mixed valence compound.
Źródło:
Acta Physica Polonica A; 1995, 87, 4-5; 743-748
0587-4246
1898-794X
Pojawia się w:
Acta Physica Polonica A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
15N magnetic relaxation study of backbone dynamics of the ribosome-associated cold shock response protein Yfia of Escherichia coli
Autorzy:
Zhukov, Igor
Bayer, Peter
Schölermann, Beate
Ejchart, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040866.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
anisotropic overall molecular diffusion
model-free approach
15N NMR spectroscopy
stress adaptation
disordered polypetide chain motion
protein Y
Opis:
In the solution structure of the ribosome-associated cold shock response protein Yfia of Escherichia coli in the free state two structural segments can be distinguished: a well structured, rigid N-terminal part displaying a βαβββα topology and a flexible C-terminal tail comprising last 20 amino-acid residues. The backbone dynamics of Yfia protein was studied by 15N nuclear magnetic relaxation at three magnetic fields and analyzed using model-free approach. The overall diffusional tumbling of the N-terminal part is strongly anisotropic with a number of short stretches showing increased mobility either on a subnanosecond time scale, or a micro- to millisecond time scale, or both. In contrast, the unstructured polypeptide chain of the C-terminal part, which cannot be regarded as a rigid structure, shows the predominance of fast local motions over slower ones, both becoming faster closer to the C-terminus.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2007, 54, 4; 769-775
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
2-(Dietyloamino)etanol
2-Diethylaminoethanol
Autorzy:
Kupczewska-Dobecka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137297.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
2-(dietyloamino)etanol
N,N –dietyloetanoloamina
NDS
2-(diethylamino)ethanol
N,N –diethylethanolamine
Opis:
2-(Dietyloamino)etanol (DEAE) to palna, ciekła substancja organiczna, bezbarwna lub jasnożółta o zapachu aminy. Jest stosowana w syntezie leków jako katalizator w produkcji polimerów, stabilizator pH, składnik inhibitorów korozji, farb, pigmentów, środków polerujących oraz chemikaliów przemysłu papierniczego. Według danych Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy w 2007 r. nie zanotowano przekroczeń wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) 2-(diethylamino)etanolu wynoszącego 50 mg/m3 na stanowiskach pracy w przedsiębiorstwach objętych nadzorem w zakresie higieny pracy w 2007 r. Pary (dietyloamino) etanolu wykazują działanie drażniące na skórę, oczy i błony śluzowe dróg oddechowych. W piśmiennictwie nie znaleziono danych dotyczących zależności skutku toksycznego od wielkości narażenia u ludzi. Powtarzane narażenie zwierząt na pary 2-dietyloaminoetanolu o stężeniu powyżej 365 mg/m3 przez 14 tygodni powoduje miejscowe działanie drażniące, głównie na górne drogi oddechowe oraz na oczy. Po narażeniu na związek o tym stężeniu nie obserwowano działania układowego 2-(dietyloamino)etanolu i dlatego przyjęto stężenie 365 mg/m3 za wartość NOAEC działania układowego. Wartość NOAEC działania miejscowego wynosi 53 mg/m3 (11 ppm). Obserwowane przemijające objawy działania drażniącego związku o tym stężeniu uznano za zmiany adaptacyjne. Za wartość LOAEC przyjęto najmniejsze stężenie, po którym obserwowano zmiany w śluzówce nosa, tj. 120 mg/m3 (25 ppm). Zmiany histologiczne obejmowały rozrost i płaskonabłonkową metaplazję nabłonka w błonie śluzowej nosa. 2-(Dietyloamino)etanol wykazuje działanie żrące na skórę królika oraz działa drażniąco lub powoduje nieodwracalne poważne uszkodzenie oka królika. Nie ma dowodów działania mutagennego w warunkach in vitro lub in vivo 2-dietyloaminoetanolu. nNie stwierdzono zależności dawka–skutek między występowaniem różnych rodzajów nowotworów a dożołądkową dawką DEAE-HCl. Nie stwierdzono także działania 2-(dietyloamino) etanolu na rozrodczość. W dobrze udokumentowanym badaniu na działanie teratogenne wyznaczono wartość NOAEC dla toksyczności rozwojowej równą 486 mg/m3 (100 ppm). W badaniu embriotoksyczności wartość NOEL wyznaczono na poziomie 100 mg/kg m.c. dla toksyczności matczynej i działania embriotoksycznego. W Polsce obowiązująca wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) 2-(dietyloamino) etanolu wynosi 50 mg/m3, dla związku nie ustalono wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh). W Niemczech wartość MAK ustalono na poziomie 24 mg/m3, natomiast w USA wartość TLV wynosi 9,6 mg/m3. Za skutek krytyczny dla 2-(dietyloamino)etanolu przyjęto działanie drażniące związku na drogi oddechowe. Do wyznaczenia wartości NDS zastosowano wartość NOAEC dla działania miejscowego wyznaczoną w badaniu 14-tygodniowym na szczurach i wynoszącą 53 mg/m3. Po wprowadzeniu dwóch współczynników niepewności oszacowano, że wartość NDS powinna wynosić 13 mg/m3. Proponuje się przyjęcie stężenia 13 mg/m3 2-(dietyloamino)etanolu za wartość NDS, a ze względu na działanie drażniące związku stężenia 26 mg/m3 za wartość NDSCh oraz oznakowanie substancji literami „C” (substancja o działaniu żrącym) oraz „Sk” (substancja wchłania się przez skórę). Współczynnik przenikania związku przez skórę człowieka oszacowano na poziomie 3,44 mg/cm2/h; wartość LD50 dla świnek morskich po podaniu na skórę (dietyloamino) etanolu wynosi 885 mg/kg m.c., natomiast na skórę królików – około 1100 mg/kg m.c.
2-Diethylaminoethanol is a colorless, light yellowish organic flammable liquid with an amine-like odor. The hygroscopic substance is micsible with water in all proportions. The vapor pressure is about 1.8 hPa at 20 °C. 2-Diethylaminoethanol is rapidly absorbed via the oral route. It is presumably absorbed by dermal and inhalation routes of administration. The LD50 for the rat after oral administration was 1320 mg/kg bw. The main clinical signs described were apathy and dyspnea. After inhalation of vapors of 2-diethy-laminoethanol an LC50 of 4600 mg/m3/4 h was estimated in rats. Severe signs of irritation were observed, e.g. mucous membrane irritation and dyspnea. A dermal LD50 in guinea pigs was reported to be 885 mg/kg bw. 2-Diethylaminoethanol was corrosive to the skin of rabbits; since the pH was measured to be 11.5 (100 g/l) at 20 °C. The potential for severe damage to the eyes can be expected. 2-Diethylaminoethanol was no sensitizing to the skin in studies with guinea pigs. Repeated exposure of rats to diethylaminoethanol vapors (up to 365 mg/m3) for 14 weeks caused local toxicity (irritation) at the site of contact, namely, the upper respiratory tract and the eyes; however, systemic toxicity was not observed (NOAEC, systemic toxicity, 365 mg/m3 or 76 ppm). After inhalation exposure, the main symptom described was respiratory irritation which led to noises called rales and irritation of the eyes. The LOAEC for local toxicity (irritation) to the respiratory tract was 120 mg/m3 (25 ppm) and the NOAEC for local toxicity was 53 mg/m3 (10 ppm) based on histopathological effects in the nasal cavity. 2-Diethylaminoethanol gave no evidence of in vitro mutagenic activity nor in vivo clastogenic potential. Repeated exposure of rats to 2-diethylaminoethanol vapors (365 mg/m3) for 14 weeks did not cause any adverse effects to the reproductive organs when administered by inhalation. In pregnant rats even the highest concentration tested of 486 mg/m3, which already produced maternally toxic effects, did not lead to adverse developmental effects. In a limited study, 2-diethylaminoethanol was not carcinogenic in rats when given by feed (tested up to approximately 11-400 mg/kg/day). In setting exposure limits, the results of a subchronic inhalation exposure in rats were considered. Based on the NOAEC value for histopathological effects in the nasal cavity (53 mg/m3) and the relevant uncertainty factors, a MAC (TWA) value was calculated at 13 mg/m3. The MAC (TWA) and MAC (STEL) values of 13 mg/m3 and 26 mg/m3, respectively were suggested. Because 2-diethylaminoethanol has been shown to penetrate the skin in amounts sufficient to induce systemic toxicity and exerts reproductive toxicity, a skin (Sk) and corrosive (C) notations are considered appropriate.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2010, 4 (66); 33-53
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 1517

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies