Temat: Muschelkalk - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Dasycladalean green algae and associated foraminifers in Middle Triassic (Lower and Middle Muschelkalk) carbonates of the south-eastern Germanic Basin (Upper Silesia, Poland)
Autorzy:: Bucur, Ioan I.
Matysik, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1836256.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:: Dasycladales
green algae
benthic foraminifera
Middle Triassic
Muschelkalk
Polska
Opis:: Middle Triassic dasycladalean algae occur in limestones and dolstones of the Diplopora Beds in Upper Silesia, a region representing the southern part of the Germanic Basin. The dasycladales assemblage of this area was studied by Kotański at the end of the last century, mostly from dolomitized and weathered material. The relatively well-preserved specimens the authors found in thin sections from undolomitized strata allowed the description and revised taxonomical assignment of the algae. The identified microflora includes: Diplopora annulatissima Pia, 1920, Diplopora annulata (Schafhäutl, 1853), Salpingoporella cf. krupkaensis Kotański, 2013, Physoporella prisca Pia, 1912, Physoporella cf. pauciforata (Gümbel, 1872), Holosporella? sp. 1, and Holosporella? sp. 2. Diplopora annulatissima and Favoporella annulata Sokač, 1986 are regarded here as two different species. Oligoporella elegans Assmann ex Pia, 1931, extensively illustrated and described by Kotański (2013), is considered a junior synonym of Oligoporella prisca Pia, 1912, and transferred to the genus Physoporella emended by Grgasovic, 1995. Also, some of the dasycladalean algae (Salpingoporella cf. krupkaensis, Holosporella? sp. 1, and Holosporella? sp. 2) described here could represent new species, but more well-preserved material is necessary. The algae are accompanied by foraminiferal microfauna, which collectively indicate a late Anisian (Illyrian) age of the strata studied.
Źródło:: Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2020, 90, 4; 391-407
0208-9068
Pojawia się w:: Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Trace fossils from the Lower Muschelkalk of Raciborowice Gorne (North Sudetic Synclinorium, SW Poland) and their palaeoenvironmental interpretation
Autorzy:: Chrząstek, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/139193.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: Sudetes
North Sudetic Synclinorium
Lower Muschelkalk
trace fossils
Ichnoassociations
carbonate ramp
palaeoenvironment
Sudety
synklinorium
wapień muszlowy
skamieniałości śladowe
rampa węglanowa
paleośrodowisko
Opis:: The following trace fossils have been recognised in the Lower Muschelkalk of Raciborowice Gorne (North Sudetic Synclinorium, SW Poland): Archaeonassa fossulata, Balanoglossites triadicus, ?Gastrochaenolites isp., Lockeia isp., Palaeophycus tubularis, Palaeophycus isp., ?Planolites beverleyensis, P. montanus, Planolites isp., ?Protovirgularia isp., Rhizocorallium commune var. auriforme, R. commune var. irregulare, R. jenense, Skolithos linearis, Thalassinoides suevicus and Trypanites weisei. Coprolites and an unidentified trace fossil A are also described. The trace fossils allow the discrimination of five ichnoassociations in the Raciborowice G1) Rhizocorallium- Pholeus, (IA 2) Rhizocorallium-Palaeophycus, (IA 3) Thalassinoides, (IA 4) Trypanites-Balanoglossites and (IA 5) Planolites-Palaeophycus. The Lower Muschelkalk succession was deposited on a shallow carbonate ramp affected by frequent storms. Deposition commenced with sedimentation in a restricted lagoon on the inner ramp with a short episode of sabkha formation. It continued on the middle and outer ramp and then on a skeletal shoal of the outer ramp and in an open basin. Ichnoassociation IA 5 is related to a maximum transgression that commenced with the deposition of the Spiriferina Bed and which probably marked the opening of the Silesian-Moravian Gate. The basin underwent two shallowing episodes, as evidenced by ichnoassociations IA 3-IA 4, resulting in the formation of hardgrounds. Bathymetric changes in the Raciborowice Gorne section correspond well with a general transgressive trend in the Germanic Basin.
Źródło:: Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 3; 315-353
0001-5709
Pojawia się w:: Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Vertebrate remains from the Lower Muschelkalk of Raciborowice Górne (North-Sudetic Basin, SW Poland)
Autorzy:: Chrząstek, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2060216.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:: North-Sudetic Basin
fish teeth
Chondrichthyes
Osteichthyes
Lower Muschelkalk
Opis:: Vertebrate remains, mostly fish teeth and scales, are described from the Lower Muschelkalk of Raciborowice Górne, North-Sudetic Basin, SW Poland. The assemblage occurs in dark grey organodetrital limestone of unit C. Vertebrate remains, represented mainly by vertebrate bones and coprolites, are also known from unit B. Five taxa of chondrichthyan teeth — Acrodus lateralis, Acrodus cf. lateralis, Acrodus sp., Palaeobates angustissimus, Palaeobates sp. and, for the first time from this region, two taxa of osteichthyan remains — teeth of Birgeria sp., scales from Gyrolepis sp. as well as scales from unclassified actinopterygians and enigmatic bones (fishes?) are described from the Lower Muschelkalk at Raciborowice Górne. Reptile teeth represent ing the Nothosauridae or Cymatosauridae have been found for the first time at this locality. They were discovered in the Bone Bed of unit C, that had previously only yielded fish teeth. The material collected has allowed reconstruction of the vertebrate as semblage of the Lower Muschelkalk of the North-Sudetic Basin. It has also helped to constrain reconstructions of the palaeoenvironment, sugesting that it represented a deepening lagoon. The assemblage has been correlated with age-equivalents from other regions of Europe, the faunas from the Holy Cross Mts. (Central Poland) being the closest analogy. The evidence indicates that, during the deposition of units Band C that, contain the vertebrate remains, connection with the Tethys Ocean was through the Silesian–Moravian and East Carpathian marine gateways.
Źródło:: Geological Quarterly; 2008, 52, 3; 225-225
1641-7291
Pojawia się w:: Geological Quarterly
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: A characterisation of the geothermal potential of the Muschelkalk deposits’ location, with the prospective of its utilization in balneology and recreation (southern Poland)
Autorzy:: Gancarz, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/184140.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:: muschelkalk
geothermal water
balneology
recreation
Opis:: Analysis of the geothermal potential of the Muschelkalk deposits was carried out from the point of view of utilising hot groundwater in balneology and recreation. As a result of a number of analytical studies, the area situated in the southern part of the Polish Lowland was selected as one of the prospective areas for the location of geothermal intakes. This area encompasses the southern part of the Fore-Sudetic Monocline, the southern part of the Łódź Trough and a small section of the Miechowska Trough. The deposits are buried at depths of between 500 m b.s.l and 1500 m b.s.l. Their thickness varys from 100 m to 300 m. The temperature at the top in most cases is about 30 - 50 °C. TDS in most cases does not exceed 60 g/dm3 Mineralised water flood tide is from 0.4 m3/h to 13.8 m3/h Porosity is between 9% and 23%, and permeability is from 25 mD to 340 mD. As a result of the analyses, the most favourable conditions for development of balneotherapy and recreation in the Muschelkalk deposits in the three locations of the selected area were found to be where the boreholes Trzebnica IG-1 (first area), Wierzchlas 3, Rzeki IG-1 (second area) and Trzonów 2 (third area) were located.
Źródło:: Geology, Geophysics and Environment; 2015, 41, 4; 333-342
2299-8004
2353-0790
Pojawia się w:: Geology, Geophysics and Environment
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Właściwości zbiornikowe utworów wapienia muszlowego na Niżu Polskim
Assesment of reservoir properties of the muschelkalk deposits in the Polish Lowlands
Autorzy:: Gancarz, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/217144.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
Tematy:: wapień muszlowy
własności zbiornikowe
szczelinowatość
porowatość
przepuszczalność
muschelkalk
reservoir properties
fissuring
porosity
permeability
Opis:: Utwory wapienia muszlowego (trias środkowy) zajmują ponad 70% obszaru Niżu Polskiego. Reprezentowane są przede wszystkim przez różne odmiany wapieni, dolomitów i margli. Stanowią jeden z mniej rozpoznanych poziomów wodonośnych formacji mezozoicznej na Niżu Polskim, dlatego wzbudzają duże zainteresowanie badawcze m.in. odnośnie do parametrów zbiornikowych. Jednoznaczną ocenę parametrów zbiornikowych, węglanowych utworów wapienia muszlowego, utrudnia obecność złożonej przestrzeni szczelinowej i porowej oraz brak wiedzy na temat szczelinowatości tych utworów. Niemniej jednak na podstawie analizy parametrów porowatości całkowitej i przepuszczalności wskazano rodzaj skały zbiornikowej oraz wytypowano obszar i ogniwo o najkorzystniejszym rozkładzie tych parametrów w utworach wapienia muszlowego. Zmiany własności petrofizycznych utworów wapienia muszlowego zależą przede wszystkim od rodzaju skały zbiornikowej oraz przebiegu stref dyslokacji. Analizując rozkład tych parametrów w obszarze całego zbiornika, widać ich wyraźną dwudzielność. Porowatością do 2% i przepuszczalnością poniżej 1 mD charakteryzują się głównie zbite niespękane wapienie oraz iłowce i margle. W obrębie całej formacji obserwuje się wartości przepuszczalności bliskie zera.Większość badanych prób zawiera się w przedziale przepuszczalności 0–0,1 mD. Najwyższe wartości parametrów petrofizycznych zaobserwowano przede wszystkim w wapieniach piankowych i wapieniach czystych, dolnego wapienia muszlowego, na głębokościach nieprzekraczających 2500 m p.p.t. Maksymalne wartości porowatości całkowitej wapieni wynoszą > 20% przy przepuszczalności dochodzącej do 340 mD. Obszar o najkorzystniejszych wartościach parametrów porowatości całkowitej i przepuszczalności rozciąga się na granicy monokliny przedsudeckiej i niecki łódzkiej, co zostało potwierdzone na podstawie porównania rozkładu parametru porowatości całkowitej z przebiegiem regionalnych stref tektonicznych.
Muschelkalk (Middle Triassic) deposits occupy more than 70% of the Polish Lowlands and consist of mainly limestone, dolomite and marls, among which there could be several lithological types. The Middle Triassic formation is one of the less identified Mesozoic aquifers in the Polish Lowlands, which is why arouse more attention inter alia relating to reservoir parameters. Presence of fissure and pore space in the Muschelkalk deposits and lack of knowledge about their fissuring, makes it difficult to assessment the reservoir properties. However, on the basis of the parameters of the total porosity and permeability indicated the type of reservoir rock and were selected area and member with the best distribution of these parameters in the Muschelkalk formations in the Polish Lowland. Changes in petrophysical properties in the Muschelkalk deposits mainly depend on the type of reservoir rocks and the course of dislocation zones.The didtribution of porosity and permeability around the all reservoir area is clearly bipartition. The lowest porosity below 2% and permeability below 1 mD were observed mainly in compact and unfractured limestones, marls and claystones in all the members and every structural units. The permeability close to zero is observed in all formation. Most of the tested samples have a permeability in the range 0–0,1 mD. The highest values of petrophysical parameters were observed mainly in foam and pure limestone of Lower Muschelkalk in limestone foam series, at depths below 2500 m. The maximum values of the total porosity for limestone are greater than 20% and for permeability are more than 340 mD. The area of the most favorable values of the total porosity and permeability parameters extends to the border of Fore-Sudetic Monocline and Łódź Trough. This was confirmed by comparing the distribution of total porosity with the course of the regional tectonic zones on the Polish Lowlad.
Źródło:: Gospodarka Surowcami Mineralnymi; 2015, 31, 1; 65-79
0860-0953
Pojawia się w:: Gospodarka Surowcami Mineralnymi
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: The Lower Muschelkalk crinoids from Raciborowice, North-Sudetic Basin, SW Poland
Autorzy:: Głuchowski, E.
Salamon, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2059547.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:: North-Sudetic Basin
Triassic
muschelkalk
crinoids
Opis:: Five Middle Triassic crinoid taxa: Eckicrinus radiatus (Schauroth, 1859), Holocrinus acutangulus (Meyer, 1847), H. dubius (Goldfuss, 1831), Dadocrinus sp. and Encrinidae gen. et sp. indet., from the North-Sudetic Basin, are described. The occurrence of Eckicrinus radiatus (Schauroth) is reported in the area for the first time. Based on the stratigraphic distribution of the crinoids, the ranges of three crinoid zones (Dadocrinus Zone, acutangulus Zone and dubius Zone) have been constrained. A modified correlation between the Lower Muschelkalk deposits of the North-Sudetic Basin, Upper Silesia and the Holy Cross Mountains is proposed.
Źródło:: Geological Quarterly; 2005, 49, 1; 83--92
1641-7291
Pojawia się w:: Geological Quarterly
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Burrows of Enteropneusta in Muschelkalk (Middle Triassic) of the Holy Cross Mountains, Poland
Kanały jelitodysznych (Enteropneusta) w wapieniu muszlowym Gór Świętokrzyskich
Khody kishechnodyshashhikh (Enteropneusta) w rakovinnom izvestnjake (Muschelkalk) Sventokshiskikh Gor, Polsha
Autorzy:: Kazmierczak, J.
Pszczolkowski, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23341.pdf
Data publikacji:: 1969
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: burrow
Enteropneusta
Muschelkalk
deposit
carbonate sediment
paleoecology
Middle Triassic
Triassic
Holy Cross Mountains
Polska
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1969, 14, 2
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: A new species of the sauropsid reptile Nothosaurus from the Lower Muschelkalk of the western Germanic Basin, Winterswijk, The Netherlands
Autorzy:: Klein, N.
Albers, P.C.H.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22006.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: new species
sauropsid reptile
Nothosaurus
Lower Muschelkalk
Germanic Basin
Winterswijk town
Netherlands,The
paleobiology
Sauropterygia
ontogenesis
Opis:: A nothosaur skull recently discovered from the Lower Muschelkalk (early Anisian) locality of Winterswijk, The Netherlands, represents at only 46 mm in length the smallest nothosaur skull known today. It resembles largely the skull morphology of Nothosaurus marchicus. Differences concern beside the size, the straight rectangular and relative broad parietals, the short posterior extent of the maxilla, the skull proportions, and the overall low number of maxillary teeth. In spite of its small size, the skull can not unequivocally be interpreted as juvenile. It shows fused premaxillae, nasals, frontals, and parietals, a nearly co−ossified jugal, and fully developed braincase elements, such as a basisphenoid and massive epipterygoids. Adding the specimen to an existing phylogenetic analysis shows that it should be assigned to a new species, Nothosaurus winkelhorsti sp. nov., at least until its juvenile status can be unequivocally verified. Nothosaurus winkelhorsti sp. nov. represents, together with Nothosaurus juvenilis, the most basal nothosaur, so far.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2009, 54, 4
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Functional morphology and taphonomy of nautiloid beaks from the Middle Triassic of Southern Germany
Autorzy:: Klug, C
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22638.pdf
Data publikacji:: 2001
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: Muschelkalk
taphonomy
beak
Germany
Upper Muschelkalk
Middle Triassic
Germanonautilus
Conchorhynchus avirostris
Triassic
Rhyncholithes hirundo
fossil
rhyncholith
living chamber
nautiloid beak
deposit
paleontology
Nautilus
functional morphology
paleozoology
Opis:: New records of nautiloid beak elements conventionally classified as 'Rhyncholithes hirundo (Biguet, 1819)' and 'Conchorhynchus avirostris (von Schlotheim, 1820)' with carbonised (originally chitinous) three-dimensionally preserved appendages from the Upper Muschelkalk (Middle Triassic) of northern Württemberg (Southwest Germany) enable restoration of the complete beak of Germanonautilus. In three specimens, the lower mandible is embedded within the living chamber of Germanonautilus conchs, Beak elements of Germanonautilus differ from those of Recent Nautilus in the more elongate appendages of the fossil lower mandibles and the weaker sculpture on the originally chitinous parts. Furthermore, the dorsal sculpture of the fossil conchorhynchs consists of ridges rather than denticles and the ventral sculpture of the fossil rhyncholiths displays ridges in places where the Recent rhyncholiths have a smooth surface. Additionally, the fossil beak elements attained a larger size than their Recent counterparts, During transport of 'Rhyncholithes hirundo', the light chitinous parts served as a sail and the heavier conchorhynch anchored in the sediment causing alignment. In contrast to the irregularly embedded isolated rhyncholiths, the conchorhynchs usually settled with their ventral side up. From the study of 407 fossil nautiloid beak-elements, a significant variability of the hard parts is evident. Consequently, the assignment of specific morphologies to the species of Germanonautilus is impossible.
Zrekonstruowano aparat szczękowy łodzika z rodzaju Germanonautilus wykorzystując nowe materiały z górnego wapienia muszlowego (środkowy trias) północnej Wirtembergii (południowo-zachodnie Niemcy). Opisane elementy aparatu szczękowego Germanonautilus, tradycyjnie klasyfikowane jako „Rhyncholites hirundo (Biguet, 1819)” oraz „Conchorhynchus avirostris (von Schlotheim, 1820)”, są dobrze zachowane, niekiedy ze zwęglonymi, pierwotnie chitynowymi wyrostkami. Trzy okazy dolnej szczęki znaleziono w komorze mieszkalnej Germanonautilus, co potwierdza powiązanie opisanych elementów aparatu szczękowego z tym rodzajem łodzika. W porównaniu ze współcześnie żyjącym łodzikiem z rodzaju Nautilus, elementy dolnej szczęki Germanonautilus mają bardziej wydłużone wyrostki i mniej wydatne urzeźbienie części pierwotnie organicznych, oraz urzeźbienie grzbietowej części elementów zmieneralizowanych (konchorynchów) w postaci grzbiecików, a nie ząbków jak u Nautilus. Pierwotnie organiczne elementy górnej szczęki u Germanonautilus oraz współczesnego łodzika są bardzo podobne, natomiast części zmineralizowane górnych szczęk (ryncholity) Germanonautilus różnią się bardziej rozciągniętą pokrywą oraz wydatną rzeźbą części brzusznej w postaci grzbiecików (u Nautilus element ten jest gładki). W czasie pośmiertnego transportu pierwotnie organiczne i lżejsze elementy górnej szczęki Germanonautilus działały zapewne jak żagiel, natomiast cięższe elementy szczęki dolnej kotwiczyły się w osadzie, powodując doprądową orientacje skamieniałości. Po rozkładzie części organicznych, elementy aparatu ulegały rozproszeniu, jednak o ile ryncholity znajdowane są w osadzie w rozmaitym położeniu, to konchorynchy położone są najczęściej stroną brzuszną do góry.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 1
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Nowe jednostki litostratygraficzne w randze warstw w obrębie formacji gogolińskiej (trias środkowy) na Śląsku Opolskim
The new lithostratigraphic units in rank of bed in the Gogolin Formation (Middle Triassic) in the Opole Silesia region
Autorzy:: Kowal-Linka, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/183926.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:: trias
wapień muszlowy
formacja gogolińska
litostratygrafia
Górny Śląsk
Triassic
muschelkalk
Gogolin Formation
lithostratigraphy
Upper Silesia
Opis:: Ogniwo wapienia krynoidowego z Zakrzowa zostało rozdzielone na trzy jednostki podrzędne: warstwę wapienia pelitowego z Krapkowic zbudowaną z cienkoławicowych, falisto-gruzłowych, marglistych wapieni pelitowych, warstwę wapienia organodetrytycznego z Dąbrówki utworzoną z grubo- i średnioławicowych, warstwowanych przekątnie wapieni organodetrytycznych (krynoidowych), warstwę wapienia organodetrytycznego z Podboru składającą się z cienko- i średnioławicowych wapieni organodetrytycznych, wapieni pelitowych oraz podrzędnie zlepieńców śródformacyjnych. Dolna część leżącego powyżej ogniwa margla ze Skały, zbudowana lokalnie ze zlepieńca śródformacyjnego z dużymi intraklastami przykrytego zlepieńcem śródformacyjnym z małymi intraklastami, została wydzielona jako warstwa zlepieńca śródformacyjnego z Kociny. Leżące powyżej ogniwo wapienia komórkowego z Emilówki zostało rozdzielone na dwie jednostki podrzędne: warstwę wapienia organodetrytycznego z Karłubca zbudowaną z cienko- i średnioławicowych wapieni organodetrytycznych i pelitowych oraz warstwę wapienia marglistego z Otmętu utworzoną z silnie porowatych, cienkoławicowych wapieni marglistych (dedolomitów).
The Zakrzów Crinoidal Limestone Member is subdivided into the three subordinate units: the Krapkowice Pelitic Limestone Bed built of thin-bedded, wavy-bedded and crumpled marly pelitic limestones, the Dąbrówka Bioclastic Limestone Bed consisting of thick- to medium-bedded, cross-bedded bioclastic limestones (crinoidal), the Podbór Bioclastic Limestone Bed built of thin- to medium-bedded bioclastic limestones, pelitic limestones and intraformational conglomerates. The lower part of the Skała Marl Member consisting locally of the intraformational conglomerate with big intraclasts covered by the intraformational conglomerate with small intraclasts is designed as the Kocina Intraformational Conglomerate Bed. The Emilówka Cellular Limestone Member is subdivided into the two subordinate units: the Karłubiec Bioclastic Limestone Bed built of thin-to medium-bedded bioclastic and pelitic limestones and the Otmęt Marly Limestone Bed consisting of strongly porous, thin-bedded marly limestones (dedolomites).
Źródło:: Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 2; 153-174
0138-0974
Pojawia się w:: Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Formalizacja litostratygrafii formacji gogolińskiej (trias środkowy) na Śląsku Opolskim
Formalization of the lithostratigraphy of the Gogolin Formation (Middle Triassic) in the Opole (Silesia) region
Autorzy:: Kowal-Linka, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/94369.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: formacja gogolińska
wapień muszlowy
trias
Wyżyna Śląsko-Krakowska
litostratygrafia
Gogolin Formation
Muschelkalk
Triassic
Silesia-Cracow Upland
lithostratigraphy
Opis:: Formacja gogolińska, nazywana dotychczas warstwami gogolińskimi, jest najniższą jednostką litostratygraficzną dolnego wapienia muszlowego Wyżyny Śląsko-Krakowskiej, leżącą pomiędzy węglanowymi utworami retu (górny pstry piaskowiec) i wapienną formacją górażdżańską. Początek sedymentacji utworów formacji przypadł na późny olenek lub wczesny anizyk, a koniec - na wczesny pelson. Podstawą do sformalizowania litostratygrafii formacji gogolińskiej stał się podział wprowadzony w 1944 r. przez Paula Assmanna. Formację tworzą zróżnicowane utwory węglanowe, które zostały podzielone na sześć głównych jednostek litostratygraficznych - cztery ogniwa i dwa poziomy (jednostki nieformalne, nie odsłania się granica pomiędzy nimi). Najniższą jednostkę, ogniwo wapienia krynoidowego z Zakrzowa (odpowiadające wyróżnionym przez Assmanna wapieniom z Pecten i Dadocrinus) budują w dolnej części cienkoławicowe, falisto-gruzłowe margliste wapienie pelitowe, w środkowej - grubo- i średnioławicowe, warstwowane przekątnie wapienie krynoidowe, w górnej - cienko- i średnioławicowe, uziarnione frakcjonalnie normalnie i warstwowane poziomo lub przekątnie wapienie organodetrytyczne oraz zbioturbowane wapienie pelitowe. Ogniwo margla ze Skały (odpowiadające wyróżnionemu przez Assmanna poziomowi margli ilastych) jest utworzone z warstw margli przeławiconych wapieniami pelitowymi i organodetry- tycznymi. Lokalnie dolną część jednostki stanowi zespół buł i fragmentów ławic spojonych marglem i przykrytych zlepieńcem śródformacyjnym z małymi intraklastami. Ogniwo wapienia komórkowego z Emilówki (odpowiadające wyróżnione- mu przez Assmanna wapieniowi komórkowemu) budują w dolnej części masywne, warstwowane przekątnie i poziomo, cienko- i średnioławicowe wapienie organodetrytyczne i pelitowe, a w górnej - silnie porowate, cienkoławicowe wapienie margliste (dedolomity). Poziom wapienia marglistego z Odrowąża (odpowiadający wyróżnionym przez Assmanna gruboławicowym wapieniom i wkładkom wapieni falistych) jest zbudowany głównie z warstw margli, cienko- i średnioławicowych, uziarnionych frakcjonalnie normalnie i warstwowanych przekątnie lub poziomo wapieni organodetrytycznych oraz piaszczystych, a także cienkich warstw płytowych i falisto-gruzłowych wapieni pelitowych. Poziom wapienia z Malni (odpowiadający wyróżnionemu przez Assmanna poziomowi wapienia marglistego) tworzą cienko- i średnioławicowe, uziarnione frakcjonalnie normalnie i laminowane poziomo lub przekątnie wapienie organodetrytyczne oraz cienkoławicowe płytowe i faliste wapienie pelitowe. Ogniwo wapienia falistego z Ligockiej Góry (odpowiadające wyróżnionemu przez Assmanna głównemu poziomowi falistemu) zbudowane jest z pakietów falisto-gruzłowych wapieni pelitowych przewarstwionych cienko- i średnioławicowymi, uziarnionymi frakcjonalnie normalnie i warstwowanymi przekątnie lub poziomo wapieniami organodetrytycznymi oraz piaszczystymi.
The Gogolin Formation, hitherto named the Gogolin Beds, is the lowermost lithostratigraphical unit of the Lower Muschelkalk in the Silesian-Cracow Upland, underlain by the Upper Buntsandstein carbonates and overlain by the Górażdże Formation carbonates. The formation is built of various carbonates which were deposited on a carbonate ramp during the late Olenekian or the early Anisian to the early Pelsonian. Assmann's (1944) lithostratigrapic subdivision was the basis for formalizing the lithostratigraphy of the Gogolin Formation. This Formation has recently been divided into four members and two horizons (still informal units, the boundary between them could not be defined). The lowermost unit, the Zakrzów Crinoidal Limestone Member (equivalent to Assmanmn's limestones with Pecten and Dadocrinus) is built of thin-bedded, wavy- bedded and crumpled marły pelitic limestones (the lower part of the member), thick- to medium-bedded, cross-bedded crinoidal limestones (the middle part) and thin- to medium-bedded, graded, horizontally and cross-bedded bioclastic lime-stones and wavy-bedded pelitic limestones (the upper part). The Skała Marl Member (equivalent to Assmann's horizon of clayey marls) consists of marls interbedded with pelitic and bioclastic limestones. The lowermost part of this member is locally built of broken-up limestone beds and lumps which are covered by an intraformational conglomerate with small intraclasts. The Emilówka Cellular Limestone Member (equivalent to Assmann's cellular limestone) consists of massive, cross- bedded, thin- to medium-bedded bioclastic and pelitic limestones (the lower part of the member), and strongly porous, thin- bedded marły limestones that are, in fact, dedolomitized dolomites (the upper part). The Odrowąż marly limestone horizon (equivalent to Assmann's thick-bedded limestones and wavy-bedded limestone intercalations) is mainly built of marls, thin- to medium-bedded, graded, cross-bedded and horizontally bedded bioclastic limestones and thin layers of platy and wavy- bedded pelitic limestones. The Malnia limestone horizon (equivalent to Assmann's horizon of marly limestone) consists of thin- to medium-bedded, graded, horizontally and cross-bedded bioclastic limestones, thin-bedded, platy and wavy-bedded pelitic limestones. The Ligota Hill Wavy-Bedded Limestone Member (equivalent to Assmann's main horizon of wavy-bedded limestone) is built of wavy-bedded and crumpled pelitic limestones intercalated with medium- to thin-bedded, graded, cross- and horizontally bedded, bioclastic limestones.
Źródło:: Geologos; 2008, 14, 2; 125-161
1426-8981
2080-6574
Pojawia się w:: Geologos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Origin of chert nodules from the Polish Muschelkalk, Middle Triassic
Geneza nodul czertowych i węglanowych w wapieniu muszlowym Polski
Autorzy:: Kwiatkowski, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/191958.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:: chert nodules
silicification
earthquakes
muschelkalk
Polska
Opis:: In the Muschelkalk of Poland, carbonate nodules and chert nodules (siliceous and silico-carbonate ones) occur in two regions: the Upper Silesia and the Holy Cross Mountains. The chert nodules were formed by silicification of carbonate deposit, what is proved by silicified skeletal remains of carbonate fauna. The primary deposit formed in aerobic and sometimes evaporitic conditions was permeable, not lithified, and contained some per cent of SiO2. The silicification advanced either radially from the centre outwards, or from the outer surface inwards. In the latter case, a precursor of chert nodule was probably a carbonate nodule. The formation of chert nodules proceeded in two stages. In the first stage, the primary fabrics of rock were silicified but preserved, while in the second one they were destroyed. Simultaneously, the organic matter and iron were removed. Lithification advanced from the outer surface inwards. At first, the whole nodule was in a semi-plastic state, what is proved by the occurrence of plastic deformations. Some deformations have been induced by earthquake tremors. With aging of the nodule, only its outer, indurated part underwent cracking. The cortex was developed mostly after nodule's lithification at the expense of the outer part of the nodule, and it entered into the nodule's interior along the cracks. The transformations in particular nodules were stopped in various stages of their development.
W wapieniu muszlowym Polski nodule czertowe (krzemionkowe i krzemionkowo-wapienne) oraz węglanowe (Tabela 1) występuj ą wyłącznie w dwóch regionach: górnośląskim i świętokrzyskim (Fig. 1, 2). Regiony te odpowiadają dwóm połączeniom morza wapienia muszlowego z Tetydą - bramie wschodnio-karpackiej i bramie morawskiej. W obu regionach ilość i wielkość nodul zmniejsza się ku ich peryferiom. Występowanie nodul jest nieregularne lecz obfite w niektórych poziomach (Fig. 2), w skałach osadzonych w warunkach dobrego utlenienia (w wapieniach organogenicznych lub oolitowych) i w węglanowych osadach powstających wspólnie z ewaporatami. Nodule tworzyły się w osadzie węglanowym, niezlityfikowanym, przepuszczalnym, zawierającym kilka procent krzemionki i kilka procent substancji organicznej. W skałach zawierających nodule czertowe zawartość krzemionki w samym wapieniu jest niższa niż w skałach bez nodul, co dowodzi, że zawartość krzemionki w pierwotnym osadzie była mniej więcej wyrównana i utworzenie nodul czertowych nie było powiązane z dodatkową dostawą krzemionki do osadu. Nie było też żadnego wpływu opadów tufowych. Zsylifikowane szczątki węglanowej pierwotnie fauny dowodzą, że nodule czertowe utworzyly się przez sylifikację skały węglanowej. Poziome wymiary nodul są zawsze większe od ich wymiarów pionowych, co prawdopodobnie wynika z większej przepuszczalności horyzontalnej osadu i większej dostawy krzemionki lub węglanu w poziomie niż w pionie. Nodule utworzone w warunkach ewaporacyjnych są bardziej spłaszczone, co świadczy, że w tych warunkach różnica między przepuszczalnościami osadu w pionie i poziomie była większa niż w innych osadach. W nodulach czertowych sylifikacja obejmowała całkowicie lub częściowo (Fig. 5C) ooidy, onkoidy i drobne resztki szkieletowe. Duże wapienne skorupki fauny były zazwyczaj rozpuszczane z pozostawieniem próżni (Fig. 4B). Często nodule czertowe zawierają relikty skały macierzystej, zazwyczaj w centrum noduli (Fig. 3A,F, 4D) oraz żyły i romboedry węglanowe utworzone w czasie diagenezy (Fig. 5B). Sylifikacja postępowała bądź od środka noduli na zewnątrz, bądź od zewnątrz ku środkowi.Wpierwszym przypadku niekiedy powierzchnia noduli zatrzymywała się na dużej skorupie (Fig. 4C). Także nodule o strukturze grubych pasm powstały prawdopodobnie przez wzrost od środka w zmieniających się warunkach fizyko-chemicznych. We wnętrzach nodul tworzących się od zewnątrz węglany dominują nad krzemionk ą w środku noduli (Fig. 4E, F). Takie nodule powstały prawdopodobnie przez sylifikację nodul wapiennych. Części nodul, w których dominują węglany są dużo bardziej zanieczyszczone substancj ą organiczną niż części, w których dominuje krzemionka (Fig. 5A). Wyróżniono dwa etapy tworzenia się noduli czertowej. W pierwszym sylifikacja obejmuje elementy pierwotnej skały – ooidy, onkoidy (Fig. 5C), szczątki szkieletowe, laminację (Fig. 3E, D, 7D) nie niszcząc ich kształtu, zachowując część pierwotnej porowatości i tworząc w ten sposób strukturę widmową, przeważnie ciemnej barwy. W drugim stadium sylifikacja powoduje zniszczenie kształtów elementów pierwotnej skały, zmniejszenie porowatości i wyparcie na zewnątrz znacznej części substancji organicznej i związków żelaza (Fig. 3E, 6D). Usunięcie substancji organicznej następuje prawdopodobnie przez utworzenie rozpuszczalnych związków organiczno-krzemionkowych i ich od prowadzenie na zewnątrz. Powstaje struktura homogeniczna (Fig. 3H, 4G), zazwyczaj jasna. Najczęoeciej struktura widmowa występuje w środku noduli, a struktura homogeniczna ją otacza. Niekiedy cała nodula jest zachowana w jednej strukturze widmowej lub homogenicznej. Oprócz tych dwóch podstawowych struktur wyróżniono: 1) strukturę grubopasmową (Fig. 3I, 4E, 6A, 7F, H), w której współśrodkowe pasma różnią się składem mineralnym, strukturą lub kolorem, 2) strukturę drobnopasmową typu pierścieni Lieseganga (Fig. 6B, C), 3) strukturę kłębkową (Fig. 6D, E) porozrywanych i skłębkowanych pasm, 4) strukturę krystaliczną (Fig. 7A) drobno przekrystalizowanej krzemionki. Struktury te współwystępują ze strukturami widmową i homogeniczną. Lokalnie obserwowano przejścia od struktury grubopasmowej do kłębkowej (Fig. 6F, G, H). Nodule czertowe były początkowo przez krótki czas w stanie półplastycznym, o czym świadczą: 1) struktura kłębkowa powstała prawdopodobnie ze struktury grubopasmowej przy trzęsieniu ziemi, 2) rzadko występujące w nodulach pionowe rurki puste lub wypełnione kalcytem lub krzemionką -prawdopodobnie oelady ichnofauny (Fig. 7C, D) i 3) rzadko występujące pogrązy wapienia w stropie nodul czertowych (Fig. 7B) Oprócz typowych nodul czertowych z wyraźnymi granicami występują rzadko skupienia krzemionki z zatartymi granicami (Fig. 7E). W większości nodul czertowych występują spękania, czasem przechodzące w skałę otaczającą, czasem ograniczone do samych nodul. W nodulach krzemionkowych (nie krzemionkowo-wapiennych) spękania sa często wypełnione osadem identycznym ze skałą macierzystą (Fig. 4G, H, 6C, 7G), co dowodzi, że powstały przed lityfikacją skały macierzystej. Stwardnienie plastycznych nodul zaczynało się od zewnątrz. Początkowo tworzyła się twarda skorupka otaczająca miękkie jądro. Płytkie spękania ograniczały się do tej skorupki. Na powierzchni większości nodul występuje jasna, porowata kora (Fig. 3C, F, H), która często wnika wzdłuż spękań do wnętrza noduli (Fig. 3A, D, H, 4F). Tworzyła się więc po powstaniu spękań. Kora noduli czertowych wapienia muszlowego Polski tworzyła się inaczej niż kora czertowych noduli kredy Francji (Tabela 2). Wspólne występowanie w tych samych odsłonięciach nodul krzemionkowych, wapienno-krzemionkowych i wapiennych, o różnych strukturach, z korą lub bez kory, ze spękaniami wypełnionymi lub nie wypełnionymi osadem dowodzi, że diageneza w poszczególnych nodulach przebiegała różnie i zatrzymywała się w różnych stadiach swego rozwoju.
Źródło:: Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2005, 75, No 3; 287-308
0208-9068
Pojawia się w:: Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Sedimentology of the “ore-bearing dolomite” of the Kraków-Silesia region (Middle Triassic, southern Poland)
Autorzy:: Matysik, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/191964.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:: ore-bearing dolomite
epigenetic dolomitization
lead-zinc mineralization
facies pattern
peritidal and subtidal facies
Middle Triassic
muschelkalk
Upper Silesia
Polska
Opis:: The depositional history and facies heterogeneity of the epigenetically dolomitized Middle Triassic carbonates of southern Poland are poorly recognized, and existing concepts of fluid circulation entirely overlook the primary lithology as a factor controlling fluid flow. This study reconstructs the consecutive phases of Kraków-Silesia Sub-basin history in the Anisian and highlights their influence on the development of the so-called “ore-bearing dolomite”. Extensive fieldwork and microfacies analyses were carried out in order to decipher the original depositional fabric of the ore-bearing dolomites. As a rule, epigenetic dolomitization affected a horizon of porous strata, 35 m thick and resting directly on impermeable, wavy-nodular clay-rich calcilutites of the Gogolin Formation, which represent the interval of deepest and fully marine (offshore) sedimentation. The sedimentary succession of the porous strata is bipartite. The lower part (Olkusz Beds) is composed of Balanoglossites and Thalassinoides micritic firmgrounds and peloidal packstones-grainstones, representing shoreface-foreshore facies assemblages, whereas the upper part (Diplopora Beds) consists of dolocretes, rhizolites, cryptalgal laminites, peloidal packstones-grainstones and bioturbated fine-grained dolostones, formed in a system of tidal flats and lagoons. These two parts are separated by a subaerial disconformity, which marks a sequence boundary. During emersion, the underlying deposits were subjected to meteoric diagenesis, which led to the development of moldic porosity. This combination of depositional history and diagenetic alteration determined the routes of initial migration of dolomitizing solutions on the one hand, and the location of cavern formation on the other. Owing to progressive dissolution, small caverns were changed into large karstic forms, in which the ore minerals precipitated ultimately. These findings emphasize the importance of sedimentological analysis to the understanding of the evolution of the Kraków-Silesia ore province.
Źródło:: Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2014, 84, 2; 81-112
0208-9068
Pojawia się w:: Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Warunki depozycji szczątków kręgowców w osadach środowisk okołopływowych dolnego wapienia muszlowego (anizyku) w kopalni „Stare Gliny” koło Olkusza
Depositional conditions of vertebrate remains within the Lower Muschelkalk (Anisian) peritidal carbonates of the “Stare Gliny” quarry near Olkusz (Kraków-Silesia region, southern Poland)
Autorzy:: Matysik, M.
Surmik, D.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2075514.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:: szczątki kręgowców
facja
urwisko
dolny wapień muszlowy
anizyk
Śląsk
vertebrate remains
cliff facies
Lower Muschelkalk
Anisian
Silesia
Opis:: A detailed sedimentological study of the Lower-Middle Muschelkalk (Middle Triassic) carbonate succession exposed at the “Stare Gliny” quarry near Olkusz (Kraków-Silesia region, southern Poland) revealed numerous vertebrate remains within its lowermost sedimentary unit. This 7-m-thick package onlaps a gently-inclined surface of a paleoisland made of the Devonian (Givetian) dolostones, and was deposited during a transgressive phase of the second Middle Triassic transgression onto the southern Poland. The package consists largely of: 1) unfossiliferous dolosiltites and fine-grained dolarenites, the tops of which commonly contain root molds and small-scale karstic forms; 2) breccias (minor conglomerates) with lithoclasts of Givetian dolostones; 3) dolocretes; and 4) dolomitic shales. This lithofacies association represents a restricted lagoon which experienced longer periods of emersion. A minor occurrence of cryptalgal laminites reflects only temporary sedimentation in the intertidal zone of a tidal flat. The bone fragments occur within all types of lithofacies, but the macroscopically distinguishable specimens have been found exclusively in the dolocretes. The poor preservation and advanced disarticulation of bones hinder unequivocal assessment of their affinity. The small size of bones suggests that they represent prolacertiforms (perhaps juvenile Macrocnemus) or other small archosauromorphs similar in sizes to Protorosaurus or Czatkowiella whose remains were found in the 1950s within cave deposits, in the same outcrop. Macrocnemus widely inhabited Middle Triassic lagoons and tidal flats across Paleo-Europe and thus seems to fit well to the peritidal setting surrounding the “Stare Gliny” paleoisland. The bone-bearing package occurs 30 metres below the 5-m-thick oncolitic package that is widely regarded as a correlation horizon over the entire Kraków-Silesia region, and 15 metres below the sequence boundary marking the top of the Górażdże Beds in the Opole region and the Olkusz Bedsin the Kraków-Silesiaregion.On the basis of the secor relations,a conclusion can be made that the vertebrate assemblage is Bithynian/Pelsonian (middle Anisian) in age.
Źródło:: Przegląd Geologiczny; 2016, 64, 7; 495--503
0033-2151
Pojawia się w:: Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Using abundance data to assess the relative role of sampling biases and evolutionary radiations in Upper Muschelkalk ammonoids
Autorzy:: McGowan, A.J.
Kiessling, W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22024.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: Ammonoidea
Ceratites
biodiversity
rank abundance
paleoecology
Muschelkalk
Triassic
Upper Muschelkalk
ammonoid
Opis:: The Middle Triassic ammonoid genus Ceratites diversified spectacularly within the Germanic Muschelkalk Basin during the Anisian/Ladian (244–232 Mya). Previous studies have interpreted this diversification as a sequence of rapid, endemic radiations from a few immigrant taxa. Here we investigate the possibility that geological and sampling biases, rather than ecological and evolutionary processes, are responsible for this pattern. A new specimen−based dataset of Ceratites species−richness and abundance was assembled. This dataset was combined with 1:200 000 geological maps in a geodatabase to facilitate geospatial analyses. One set of analyses compared species richness per geological map with the number of occurrences and localities per map. Per−map change in the amount of rock available to sample for fossils was also included as a variable. Of these three variables, number of occurrences is the most strongly correlated with richness. Variation in the amount of rock is not a strong determinant of species−richness. However, rarefaction of basin−wide species/abundance data demonstrates that differences in species−richness through time are not attributable to sample size differences. The average percent similarity among sites remained close to 50% throughout the Upper Muschelkalk. The rank abundance distribution (RAD) of species from the first interval of the Upper Muschelkalk is consistent with colonization of a disturbed environment, while the other two intervals have RADs consistent with more stable ecosystems. These results indicate that genuine ecological and evolutionary events are partly responsible for the observed differences in richness and abundance. Although changes in the RADs through time support changes in the ammonoid assemblage structure, the processes underlying increasing richness and change in RADs cannot be explained by increasing geographic distinctiveness or isolation among the ammonoid assemblages present at different localities.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2013, 58, 3
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Muschelkalk" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język