Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Marian Bogusz" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Muzeum Sztuki Nowoczesnej Według Założeń Mariana Bogusza
Premises for a Museum of Modern Art by Marian Bogusz
Autorzy:
Zagrodzki, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424393.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Marian Bogusz
Kolekcja Galerii Krzywe Koło
projekty scenograficzne Mariana Bogusza
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Koszalinie
Collection of The Krzywe Koło Gallery
Marian Bogusz stage design
Museum of Modern Art in Koszalin
Opis:
Artykuł odnosi się do ważnej inicjatywy twórczej Mariana Bogusza (1920-1980) utworzenia Muzeum Sztuki Nowoczesnej na wzór zorganizowanej w 1931 r., przez Władysława Strzemińskiego i grupę „a.r.” Międzynarodowej Kolekcji zdeponowanej w muzeum łódzkim. Przygotowania do tego projektu artysta rozpoczął natychmiast po uwolnieniu z obozu koncentracyjnego w Mauthausen (1945) i powołaniu w Warszawie Klubu Młodych Artystów i Naukowców (1947). Okres socrealizmu przerwał kolekcjonowanie sztuki nowoczesnej. Dopiero powstanie Klubu Krzywego Koła i prowadzonej przez Bogusza autonomicznej Galerii (1956) umożliwiło powrót do tych idei. Bogusz chciał utworzyć kolekcję dzieł artystów skupionych w międzynarodowym ruchu Phases i innych wystawianych w Galerii Krzywe Koło oraz utworzyć z nich stale eksponowany, rozszerzający się zbiór. Początkowo prowadził rozmowy z Muzeum Sztuki w Łodzi. Powstał zespół dzieł (13 obrazów) artystów działających w Paryżu, które przyjęło łódzkie muzeum, odrzucając jednak projekt powstania odrębnego Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Kolejna I Kolekcja Galerii Krzywe Koło, dzieł z lat 1957-1961 (35 obrazów), trafiła jako dar do Muzeum Narodowego w Warszawie (1963), ale i tam nie była eksponowana. W latach sześćdziesiątych głównym miejscem aktywności Bogusza stał się Koszalin. Pierwsze ekspozycje sztuki nowoczesnej odbywały się w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym, a następnie w Muzeum w Koszalinie. Bogusz miał nadzieję stworzyć odrębne Muzeum Sztuki Nowoczesnej, właśnie do tego muzeum przekazał (w 1963 r.) Kolekcje II (13 obrazów) i III (29 gwaszy, rysunków i grafik). Rozwój przyszłego muzeum miały zapewnić coroczne Spotkania Artystów i Naukowców w Osiekach pod Koszalinem (od 1963 r.), na które zapraszano wybitnych artystów. Warunkiem uczestnictwa w spotkaniach było ofiarowanie jednego z dzieł do zbiorów muzeum. W 1965 r. realizacja projektu Bogusza została przerwana. Decyzją administracyjną zlikwidowano w koszalińskim muzeum dział sztuki. Muzeum Sztuki Nowoczesnej organizowane od czerwca 1963 r., fizycznie przestało istnieć. Idea nowego muzeum nakreślona przez Bogusza, wiążąca poezję, teatr i muzykę z malarstwem i rzeźbą, zasługuje na szczególną uwagę. Światowe dokonania sztuki początku lat sześćdziesiątych XX wieku, w których poważny udział mieli artyści polscy, w dotychczas przygotowywanych ekspozycjach nie znalazły właściwego miejsca, istnieją tylko wirtualnie. Rozproszone zbiory Muzeum Sztuki Nowoczesnej, zebrane według założeń Bogusza, dalej czekają na odbiorców świadomych ich znaczenia.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 15-27
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomen twórczości scenograficznej Mariana Bogusza
The Phenomenon of Marian Bogusz’s Set Design
Autorzy:
Dąbek-Derda, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47225658.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Marian Bogusz
scenografia
projektowanie
kompozycja przestrzenna
makieta
rzeźba sceniczna
set design
designing
spatial composition
mockup
stage sculpture
Opis:
Artykuł poświęcono twórczości scenograficznej Mariana Bogusza (1920–1980), której znakiem szczególnym jest zdecydowana przewaga projektów niezrealizowanych. Jego praktyka artystyczna – projektowanie, konstruowanie i eksponowanie scenograficznych makiet – skonfrontowana została z wyrazistymi poglądami artysty na temat kolektywnego charakteru pracy nad inscenizacją teatralną oraz roli, jaką w tym procesie pełnić powinien scenograf. W tym kontekście gest tworzenia koncepcji plastycznej do inspirujących artystę tekstów dramatycznych ukazany został jako rodzaj scenograficznej utopii. Przestrzenne koncepcje Bogusza i ich niewykorzystany artystyczny potencjał zaprezentowano na podstawie analizy trzech projektów z 1957 roku: Białej zarazy i Matki Karela Čapka oraz Krwawych godów Federica Garcii Lorki.
This article discusses selected set designs of Marian Bogusz (1920–1980), whose work is characterized by a predominance of unrealized projects. Bogusz’s artistic practice – designing, constructing, and exhibiting mockups – is juxtaposed with his clear views on the collective character of the work on a theater production and on the set designer’s role in this process. In this context, Bogusz’s gesture of creating visual concepts for the dramatic texts that inspired him is presented as a kind of scenographic utopia. His spatial compositions and their unused artistic potential are discussed based on an analysis of three projects from 1957: Karel Čapek’s The White Disease and Mother, and Federico García Lorca’s Blood Wedding.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 1; 95-112
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mała Utopia Awangardy. „Kolekcja Studio” i „Kolekcja Osiecka” Jako Lokalne Zawiązki Muzeów Sztuki Współczesnej
Small Utopia of the Avant-Garde. The Collections of both the Studio Gallery in Warsaw and Koszalin Museum Seen as Local Initiatives for the Foundation of Contemporary Art Museums in Poland
Autorzy:
Jarecka, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424542.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Galeria Studio w Warszawie
Plenery w Osiekach
Józef Szajna
Marian Bogusz
kolekcje sztuki
muzeum sztuki współczesnej
Studio Gallery in Warsaw
Osieki plain-airs
art collections
museum of contemporary art
Opis:
Artykuł przeprowadza porównanie między dwiema instytucjami w odniesieniu do problemu kolekcjonowania dzieł sztuki współczesnej oraz muzeum sztuki współczesnej jako składnika awangardowej utopii. Galeria Studio powstała w 1972 roku i działa do dzisiaj przy Teatrze Studio w Warszawie, od początku zajmuje się też gromadzeniem dzieł sztuki najnowszej. Dział sztuki współczesnej w Muzeum Koszalinie powstał w 1976 roku i funkcjonuje w tym samym miejscu do dzisiaj, jednak historia kolekcjonowania sztuki współczesnej przez muzeum w Koszalinie, sięga 1956 kiedy do Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Koszalinie nabyto pierwsze prace współczesnych artystów. Muzeum w Koszalinie w 1963 roku otrzymało dar w postaci trzynastu obrazów od Mariana Bogusza, pochodzących ze zbiorów Galerii Krzywego Koła w Warszawie, zaś w sąsiednich Osiekach z jego inicjatywy zaczęły się odbywać plenery gromadzące awangardowych artystów z całej Polski. Organizatorzy plenerów mieli nadzieję, że uda się na bazie lokalnego muzeum zbudować instytucję, która z czasem zamieni się w muzeum sztuki nowoczesnej. Taki plan się nie powiódł. Ostatecznie z marzeń o muzeum w Koszalinie pozostał jedynie zbiór dzieł, zwany dzisiaj „kolekcją osiecką”. W Galerii Studio zbiory sztuki także nie przerodziły się w muzeum, choć chciał tego założyciel galerii Józef Szajna. Autorka rozważa historyczne implikacje oraz możliwe scenariusze przyszłości dwóch zmarginalizowanych w polityce lokalnych władz i macierzystych instytucji, wybitnych zbiorów polskiej sztuki współczesnej.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 95-109
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialektyka Gestu. Dar Galerii Sztuki Nowoczesnej Krzywe Koło dla Muzeum w Koszalinie w Zbiorach Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku
The Dialectic of Gesture. The Gift by the Krzywe Koło Gallery of Contemporary Art to the Museum in Koszalin, Held in the Collection of the Museum of Middle Pomerania in Slupsk
Autorzy:
Kal, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424424.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
polska sztuka współczesna
malarstwo abstrakcyjne
malarstwo gestu
malarstwo materii
Galeria Krzywe Koło
Marian Bogusz
Muzeum Pomorza Środkowego
zbiory sztuki współczesnej MPŚ
wystawy czasowe MPŚ
Polish modern art
abstract painting
action painting
matter painting
Krzywe Koło Gallery
Museum of Middle Pomerania
contemporary art collections of the Museum of Middle Pomerania
temporary exhibitions of the Museum of Middle Pomerania
Opis:
Tekst jest prezentacją i próbą kontekstualnej analizy obrazów oraz prac na papierze, podarowanych przez Galerię Krzywe Koło w Warszawie dla przyszłej kolekcji sztuki nowoczesnej w Koszalinie. W marcu 1963 roku kierownik galerii Marian Bogusz przekazał do Muzeum w Koszalinie 12 abstrakcyjnych obrazów w geście rewanżu za nawiązaną współpracę i współorganizację plenerów w pobliskich nadmorskich Osiekach. Plenery – łącznie odbyło się ich 19 – stały się okazją do spotkań awangardowych artystów, naukowców i krytyków z całej Polski i zza granicy. Powstawały tu pierwsze happeningi (Panoramiczny happening morski Tadeusza Kantora), akcje artystyczne, dzieła sztuki konceptualnej, odbywały się wykłady, konfrontacje i dyskusje. W grudniu 1963 r., po I. Plenerze w Osiekach M. Bogusz przekazał Muzeum w Koszalinie kolejny dar, 29 prac na papierze, także twórców związanych z Krzywym Kołem. Na skutek różnych reorganizacji i zbiegów okoliczności oba zbiory znalazły się w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku i stały się częścią Działu Sztuki Współczesnej. Na początku autorka rozważa znaczenia gestu: pozaartystyczne (np. kurtuazji), a przede wszystkim w sztuce („gest Duchampa”, malarstwo gestu - action painting, do którego można zaliczyć część omawianych prac). Następnie analizuje obrazy m.in. Mariana Bogusza, Zbigniewa Dłubaka, Stefana Gierowskiego, Hilarego Krzysztofiaka, Henryka Stażewskiego, Kajetana Sosnowskiego ( i trzech znanych czeskich artystów) na tle polskiej sztuki powojennej, którą reprezentują także wspominane prace na papierze. Są wśród nich np. rysunki M. Bogusza, Alego Bunscha, Jerzego Kujawskiego czy Andrzeja Wróblewskiego. Dalej autorka omawia znaczenie obu darów w kontekście zbiorów sztuki współczesnej słupskiego muzeum, w tym największej kolekcji dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza oraz wystaw, na których dary Krzywego Koła były prezentowane. W zakończeniu wyraża nadzieję, że po adaptacji przekazanych MPŚ zabytkowych spichlerzy najcenniejsze dzieła sztuki współczesnej znajdą godne miejsce na stałych ekspozycjach.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 111-131
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies