Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Marek Aureliusz" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Tabula Banasitana. Tekst – tłumaczenie – komentarz
Tabula Banasitana. Text – Translation – Commentaries
Autorzy:
Jurewicz, Aldona
Tadajczyk, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27308742.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Marek Aureliusz
Kommodus
Mauretania Tingitana
Banasa
Tabula Banasitana
obywatelstwo rzymskie
Zegrenses
Marcus Aurelius
Commodus
Roman Citizenship
Opis:
Cesarstwo rzymskie w II w. n.e. weszło w okres szybkiej romanizacji prowincji rzymskich, m.in. miało to miejsce, z rożnym natężeniem, w prowincjach afrykańskich. Wyrazem tego było nadawanie przywodcom plemion tubylczych obywatelstwa rzymskiego. Dokument zwany Tabula Banasitana, znalezisko epigraficzne odkryte w XX w. w miejscu antycznej civitas Banasa, dokumentuje proces nadania rzymskiego prawa przywodcom plemienia Zegrenses oraz ich rodzinom. Rzymskie ius civile zostało przyznane im z zachowaniem praw ich ludu oraz bez zwolnień od ciężarow publicznych. Przedmiotem artykułu jest kompleksowa analiza trzech dokumentow wyrytych na inskrypcji Tabula Banasitana dotyczących romanizacji prowincji Mauretania Tingitana. Artykuł ukazuje stopniowe wciąganie przywódców tubylczych plemion zamieszkujących połnocno-zachodnią Afrykę w struktury rzymskiej prowincji Mauretania. Lokalnym elitom władze rzymskie nadawały niekiedy obywatelstwo rzymskie, jednak z zachowaniem praw rodzimych. Taka zrownoważona polityka pozwalała zachować spokoj na przygranicznych terenach cesarstwa, niejednokrotnie zagrożonych konfliktami z ludami ościennymi, lub, jak to miało miejsce w analizowanym tu przypadku, z plemionami nomadycznymi. Przywileje obywatelstwa rzymskiego nadawano z pewnymi ograniczeniami dotyczącymi zarówno kwestii stosunku nowego obywatela do jego rodzimej społeczności, jak i interesow fiskalnych cesarstwa (bez zwolnień ze zobowiązań, takich jak np. tribulum i vectigal). Zazwyczaj obywatelstwo było nadawane viritim, jednak – jak poświadcza to Tabula Banasitana – mogli je rownież otrzymać członkowie rodziny (żona i dzieci) beneficjenta.
The Roman Empire entered a period of rapid romanization of the Roman provinces in the 2nd century AD. This also took place, with varying intensity, in African provinces. An expression of this was the granting of Roman citizenship to the leaders of indigenous tribes. The document called Tabula Banasitana, an epigraphic find discovered in the 20th century at the site of the ancient civitas Banasa, documents the process of granting Roman law to the leaders of the Zegrenses tribe and their families. The Roman ius civile was granted to them with the preservation of the rights of their people and without exemptions from public burdens. The author analyzes three documents engraved as an inscription known as Tabula Banasitana, concerning the romanization of the province Mauretania Tingitana. The article describes the process of the gradual incorporation of the North-West African tribal leaders into the structures of the Roman province of Mauretania. Sometimes members of the local elites were granted the status of Roman citizen by the Roman authorities, even though they retained all privileges derived from native law. Through this balanced social policy, Rome was able to keep the peace in frontier areas of the Empire, which were threatened by conflicts with neighbors or, as in this case, nomadic tribes. This form of Roman citizenship was limited – the nature and extent of the restrictions depended on the relationship between the person receiving citizenship and the local community or the Empire’s fiscal interests (for example new citizens were not relieved of obligations like tributum or vectigal). Citizenship was usually granted viritim, but sometimes – as Tabula Bansitana shows – members of the newly minted citizen’s family (wife and children) also received the privilege.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2023, 22, 1; 391-417
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kim są „superiores barbari” w Vita Marci Antonini (14.1)?
What does “superiores barbari” mean in Vita Marci Antonini [14.1]?
Autorzy:
Malinowski, Gościwit
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731686.pdf
Data publikacji:
2023-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
Tematy:
superiores barbari
Historia Augusta
Marcomannic Wars
Marcus Aurelius
Marcomanni
translations
Germanic tribes
wojny markomańskie
Marek Aureliusz
plemiona germańskie
przekłady
Markomannowie
Opis:
The phrase Profecti tamen sunt paludati ambo imperatores et Victualis et Marcomannis cuncta turbantibus, aliis etiam gentibus, quae pulsae a superioribus barbaris fugerant, nisi reciperentur, bellum inferentibus was translated by David Magie in the Loeb Classical Library series as “Clad in the military cloak the two emperors finally set forth, for now not only were the Victuali and Marcomanni throwing everything into confusion, but other tribes, who had been driven on by the more distant barbarians and had retreated before them, were ready to attack Italy if not peaceably received.” The term “by the more distant barbarians” follows the interpretation of the words pulsae a superioribus barbaris adopted by Guillaume de Moulines in his 1783 French translation. A similar line of interpretation with an additional indication of the distant north was also proposed by Karl Mannert in 1792. This unrest was supposed to have translated into the general agitation of the Germanic peoples of the Danube limes, contributing to the launching of attacks on the Roman side of the Danube River. A semantic analysis of the adjective superior, however, indicates that it does not mean further away, let alone from the distant north, but only: higher in position, upper, i.e. in the case of ethnic names it refers either to certain barbarians having the upper hand over others, or to the barbarians mentioned above in the source text. Consequently, the superiores barbari that appear in the sentence do not have much to do with the Polish lands, as it is probably precisely the Victuals of the Dacian section of the limes and the Marcomanni of the Pannonian section who took the upper hand over other barbarians in their regions close to the Danube.
Źródło:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2023, 8; 75-91
2544-4379
Pojawia się w:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marek Aureliusz, Lukrecjusz i Brutus - trzy autoportrety psychologiczne Henryka Elzenberga
Autorzy:
Listkowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098572.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Henryk Elzenberg
Marek Aureliusz
Brutus
Lukrecjusz
William Szekspir
etyka
psychologia
Opis:
Henryk Elzenberg w pracach: Marek Aureliusz. Z historii i psychologii etyki, Lukrecjusz i materializm oraz Brutus, czyli przekleństwo cnoty dokonał analizy psychologicznej tytułowych postaci. Wyeksponował te ich cechy, które – jak pokazuje jego dziennik – sam posiadał. Celem tych analiz było – jak się wydaje – nie tylko zrozumienie przeżyć i postępowania wspomnianych postaci, ale także zrozumienie samego siebie.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 4; 419-437
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Panowanie Marka Aureliusza w „Historia adversus paganos” Orozjusza
The Reign of Marcus Aurelius in “Historia adversus paganos” by Orosius
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341379.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Marcus Aurelius
Orosius
reign
emperor
Marek Aureliusz
Orozjusz
panowanie
cesarz
Opis:
Orozjusz opisał rządy Marka Aureliusza dokładniej niż innych cesarzy panujących w II i III wieku. W artykule przeanalizowano to, jak Orozjusz buduje narrację o tym cesarzu oraz jak korzystał ze swoich źródeł. Ponadto przytoczono powody, dla których dokładniej opisał panowanie Marka Aureliusza niż rządy innych władców w II i III wieku.
Orosius described the reign of Marcus Aurelius more accurately than other emperors ruling in the 2nd and 3rd centuries. The article analyzes how Orosius builds a narrative about this emperor and how he used his sources. In addition, the reasons why he described the reign of Marcus Aurelius more precisely than the rule of other rulers in the 2nd and 3rd centuries were cited.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2022, 77; 11-28
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stoik na tronie
Autorzy:
Stabryła, Stanisław (1936- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 2, s. 22-26
Data publikacji:
2021
Tematy:
Marek Aureliusz (cesarz rzymski ; 121-180)
Filozofowie
Władcy
Stoicyzm
Wojna
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Biografia
Opis:
W artykule przedstawiono cesarza Marka Aureliusza, jego osobowość i rządy. Panował 19 lat, do 180 roku naszej ery. Dał się poznać jako człowiek skromny, mądry, ferujący wyważone i słuszne wyroki. Współpracując z senatem, przeprowadził wiele reform w dziedzinie prawa cywilnego, podatków i administracji państwa. Był wszechstronnie wykształcony, wyznawał stoicyzm. Okres rządów Marka Aureliusza to w większości lata wojen najpierw z Partami, którzy najechali podległe Armenię i Syrię, a następnie z Germanami, którzy najechali i zajęli północne prowincje rzymskie. W 180 roku w trakcie wojny Marek Antoniusz zaraził się dżumą i zmarł. Pozostawił po sobie „Rozmyślania” – dzieło napisane po grecku, w którym spisał swoje myśli i refleksje w odniesieniu do porządku świata i relacji człowiek-świat.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
The emperors’ old clothes: Marcus Aurelius’ attiude towards the christianns again
Stare szaty cesarza. Jeszcze raz o stanowisku Marka Aureliusza wobec chrześcijan
Autorzy:
Burliga, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2173138.pdf
Data publikacji:
2011-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
ancient Rome
Marcus Aurelius
"Meditations"
Christians
persecution
starożytny Rzym
Marek Aureliusz
"Rozmyślania"
chrześcijanie
prześladowania
Opis:
This article is devoted to the problem of Emperor Marcus Aurelius' (reigned 161-180 after Christ) attitude and policy towards Christians, based on his famous spiritual diary - which has been preserved in Polish scholarly and cultural literature under the title of "Meditations". The starting point for the deliberations is the commonly accepted observation that Marcus Aurelius was one of the most sensitive, noble and upright men to have sat on the imperial throne in the history of the Roman Empire for several centuries. However, many scholars have been surprised to learn that it was during the reign of this noble emperor-philosopher, a gentle man who was a proponent of Stoicism, which at first sight had so much in common with Christian philosophy, that major persecutions of Christians took place, mainly in Gaul (Lugdunum, today: Lyon) in 177. This article is an attempt to explain the contradiction of how it was possible for a man of such great sensitivity and personal culture to allow the aforementioned acts of repression.
Artykuł poświęcony został problemowi postawy i polityki cesarza Marka Aureliusza (panował w l. 161–180 po Chr.) wobec chrześcjian, w oparciu o jego słynny duchowy pamiętnik – funkcjonujący w polskiej literaturze naukowej i kulturze pod tytułem "Rozmyślania". Punktem wyjścia rozważań jest uznawana powszechnie słuszna obserwacja, że Marek Aureliusz był jednym z najbardziej wrażliwych, szlachetnych i prawych ludzi, jacy w przeciągu kilkuwiekowej historii Imperium Romanum zasiadali na tronie cesarskim. U wielu badaczy budził jednak zdziwienie fakt, że to właśnie za rządów tego szlachetnego cesarza-filozofa, człowieka łagodnego i hołdującego, mającemu tak wiele na pierwszy rzut oka wspólnego z filozofią chrześcijańską, stoicyzmowi, doszło do poważniejszych prześladowań chrześcijan, głównie w Galii (Lugdunum, dzisiaj: Lyon) – w roku 177. Niniejszy artykuł jest próbą wyjaśnienia sprzeczności, jak możliwe było, aby człowiek o tak ogromnej wrażliwości i kulturze osobistej mógł pozwolić na wspomniane akty represji.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2011, 12; 149-168
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies