Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Liturgical theology" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 32
Tytuł:
Cipriano Vagaggini et Salvatore Marsili Au siècle des grands liturgistes entre le IIe et le IIIe millénaire
Cyprian Vagaggini and Salvatore Marsili in the Age of the Great Liturgists at the Turn of the Second and Third Millennium
Cyprian Vagaggini oraz Salvatore Marsili w wieku wielkich liturgistów na przełomie drugiego i trzeciego tysiąclecia
Autorzy:
Sodi, Manlio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496637.pdf
Data publikacji:
2015-02-28
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
historia liturgii
ruch liturgiczny
odnowa liturgii
teologia liturgii
mistagogia liturgii
history of the liturgy
liturgical movement
liturgical renewal
liturgical theology
mystagogue of the liturgy
Opis:
Przełom drugiego i trzeciego tysiąclecia był okresem bezcennym z punktu widzenia oceny życia i żywotności liturgii, dlatego warto pamiętać o pewnych osobach, które przyczyniły się znacznie do faktu, że Sobór Watykański II został wcielony w życie i następnie rozwinął ruch liturgicznej odnowy w Kościele. Stąd pomysł przedstawienia myśli i dzieła Cypriana Vagaggini i Salvatore Marsili, dwóch mnichów benedyktyńskich, którzy przyczynili się w sposób decydujący do przywrócenia liturgii ludowi i uczynienia jej bardziej zrozumiałą. Wspomnienie tej pracy jest zaproszeniem do zwiększonego wysiłku teraz i w przyszłości zgodnie z perspektywami, które przyczyniają się do rozwoju teologii liturgii.
The turn of the second and the third millennium was an invaluable period to serve for an evaluation of the life and vitality of the liturgy. It is, therefore, important to remember those people who made a significant contribution to the enactment of the Second Vatican Council and subsequent development of the liturgical renewal movement within the Church. Hence, the idea to present the thought and works of Cyprian Vagaggini and Salvatore Marsili, two Benedictine monks who played a crucial role in the restoration of the liturgy to people, and in making it more understandable. The remembrance of their work is a call for increased efforts, now and in the future, in accordance with those perspectives which contribute to the development of liturgical theology.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2015, 36, 1; 91-104
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Codzienność, która stała się liturgią. Życie i działalność Cipriano Vagagginiego
Everyday life which became liturgy. The life and activities of Cipriano Vagaggini
Autorzy:
Matczak, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056730.pdf
Data publikacji:
2015-12-07
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:
teologia liturgii
Cipriano Vagaggini
Sobór Watykański II
historia liturgii
Ateneum świętego Anzelma
Instytut liturgiczny świętego Anzelma
bierzmowanie
modlitwa eucharystyczna
theology of liturgy
The Second Vatican Council
history of the liturgy,
Athenaeum of St. Anselm
Liturgical Institute of St. Anselm
confirmation
Eucharistic Prayer.
Opis:
Cipriano Vagaggini is listed among the greatest theologians of the twentieth century. Being all-round educated, familiar with the benedictine spirituality and fascinated with the liturgy of the western and eastern church, he may be called a true renaissance man. His work is still a valid guideline to the research on the relationship between liturgy and theology. The fact that he was engaged in the aforementioned renewal of the liturgy is also the testament to his greatness. He was employed in the following commissions concerning the preliminary works as well as the works concluding the Second Vatican Council: De Mysterio sacrae Liturgiae eiusque relatione ad vitam Ecclesiae, De Sacramentis et Sacramentalibus and De liturgiae aptatione ad traditionem et ingenium populorum, Consilium ad exsequendam Con-stitutionem de Sacra Liturgia. Furthermore, he worked on the new Ordo Missae, the lection-aries, the Eucharistic Prayers, the sacrament of confirmation and the sacramentals. The prod-uct of his activity is not only the many liturgical texts, but also a number of publications that.
Źródło:
Teologiczne Studia Siedleckie; 2015, XII/12; 99-109
1733-7496
Pojawia się w:
Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Główne zadania homilii w ujęciu teologii liturgicznej
The Main Tasks of the Homily as Defined by the Liturgical Theology
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040828.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
homilia
Msza św.
Eucharystia
teologia liturgiczna
misterium Chrystusa
ofiara duchowa
celebracja liturgiczna
paradygmat życia chrześcijańskiego
homily
Holy Mass
Eucharist
liturgical theology
Mystery of Christ
spiritual sacrifice
liturgical celebration
paradigm of the Christian life
Opis:
Teologia liturgiczna odwołuje się najpierw do liturgii kosmicznej, przyjmując jednak za punkt wyjścia konkretną celebrację liturgiczną. W tym przypadku jest to celebracja Eucharystii. Bardzo ważnym zadaniem teologii liturgicznej jest jej funkcja ewangelizacyjna. Teologia liturgiczna postrzega ewangelizację jako objawianie Chrystusa-Liturga kosmosu, wzywającego ludzi do życia z Bogiem i dla Boga oraz zapraszającego ponownie ludzi do bycia liturgami kosmosu z Nim i w Nim. W takim ujęciu zadaniem homilii, jako integralnej części celebracji, jest sakramentalne uobecnianie Misterium Chrystusa, które zostało spełnione jako duchowa ofiara posłuszeństwa Bogu Ojcu i miłości do rodzaju ludzkiego. Ofiara ta znalazła swą kulminację w krwawej ofierze na krzyżu, dokonanej raz na zawsze. Pierwszym szczególnym zadaniem homilii we Mszy św. jest wezwanie do posłuszeństwa Bogu na wzór Chrystusa i złożenia tym samym ofiary duchowej, czyniąc w ten sposób uczestników współofiarnikami wraz z Chrystusem. Jest to podstawowy warunek participatio actuosa w Eucharystii. Drugim specyficznym zadaniem jest wskazanie na potrzebę osobistej komunii z Chrystusem, która swą kulminację osiąga w Komunii św., a przedłuża się na czas po celebracji. Trzecim najważniejszym zadaniem homilii jest ukazanie celebracji – kultu Boga jako paradygmatu całego życia chrześcijańskiego, aby stawało się życiem dla Boga.
The liturgical theology refers first to cosmic liturgy, accepting, however, as its starting point, the actual liturgical celebration. In this case it is the celebration of the Eucharist. A very important task of the liturgical theology is its function of evangelization. The liturgical theology perceives evangelization as reveling Christ-Liturgician of the cosmos, calling people to live with God and for God, and inviting people again to be liturgicians of the cosmos with Him and in Him. With such an approach, the task of the homily, as an integral part of the celebration, is a sacramental manifestation of Mystery of Christ, which was fulfilled as a spiritual sacrifice of the obedience to God the Father and of love towards the human kind. This sacrifice found its culmination in the bloody sacrifice on the cross, which was made once and for all. The first special task of the homily in the Holy Mass is the call for obedience to God, according to the example of Christ, and hence for making a spiritual sacrifice; in this way the homily makes the participants co-sacrificers, together with Christ. This is the fundamental condition of participatio actuosa in the Eucharist. Another specific task is to point to the need of a personal communion with Christ, which reaches its culmination in the Holy Communion, and is prolonged to the time after the celebration. The third most important task of the homily is to present the celebration – the cult of God, as the paradigm of the whole Christian life, so that it becomes a life for God.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 97-108
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Homilia w osmozie z teologią liturgiczną
A Homily in Osmosis with Liturgical Theology
Autorzy:
Dyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571488.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
misterium zbawienia
homilia
teologia liturgiczna
liturgia
mistagogia
synteza teologiczna
the mystery of salvation
homily
liturgical theology
liturgy
mystagogy
theological synthesis
Opis:
Nowe Dyrektorium homiletyczne przedstawia homilię jako syntezę słowa Bożego, celebracji liturgicznej i chrześcijańskiego życia (por. DH12–14).Homilia jawisię tutaj jako przykład syntezy teologicznej bądź też jako przykład syntezy w teologii. W takim ujęciu może być ona uważana za najlepszy przykład zrodzonej w okresie reformy liturgicznej teologii liturgicznej. Osmoza pomiędzy teologią liturgiczną a homilią polega na tym, że obydwie pozostają w funkcji liturgii i jawią się jako teologia z liturgii. W takim ujęciu homilia, podobnie jak teologia liturgiczna, ma cztery podstawowe cele: pozostajew służbie zbawczemumisterium,tak abywłączyćw nieuczestnikówcelebracji liturgicznej; jest teologiczną syntezą prowadzącą do pełnego poznania misterium Chrystusa; jest syntezą wszystkich dyscyplin teologicznych; jest teologią ortodoksji dla ortopraksji w perspektywie doksologii – żywą teologią zbawczego misterium.
The new Homiletic directory presents a synthesis of the homily as the Word of God, the celebration of the liturgy and Christian life (cf. DH 12–14). According to it, a homily is an example of theological synthesis or an example of the synthesis of theology. We believe that the best examples of such homilies were born during the period of the liturgical reform of liturgical theology. The osmosis between theology and a liturgical homily lies in the fact that both function in the liturgy and emerged from liturgical theology. From this perspective, the homily, as well as liturgical theology, has four main objectives: to remain in the service of the saving mystery so as to include participants in the liturgical celebration; it is a theological synthesis that leads to knowledge of the mystery of Christ; it is the synthesis of all theological disciplines; and it is the theology of orthodoxy for orthopraxy from the perspective of doxology – a living theology of the saving mystery.
Źródło:
Polonia Sacra; 2017, 21, 2(47); 27-43
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus i Jego Krzyż – rozważania na marginesie myśli teologicznej Josepha Ratzingera
Jesus and His Cross – Some Thoughts Around the Theological Thought of Joseph Ratzinger
Autorzy:
Kaczmarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512454.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
Jesus Christ
Cross
liberation theology
liturgical movement
Eucharist
Opis:
The article is a short analysis of the theological teaching of Joseph Ratzinger. It is focused on the idea of the Jesus’ Cross. The first part of the text considers a following subject: if Jesus were to be separated from His Cross, sooner or later such a theology would become a heresy. Such a heterodox consequence can be found in almost every Christological heresy. Cardinal Ratzinger dis-cusses this kind of thinking which he meets in liberation theology, i.e. an ideo-logical movement promoted by Gustavo Gutiérrez mainly in South America and Africa. The second part of the article is concentrated on the theology of liturgy, especially on that of the Eucharist. Joseph Ratzinger seeks to prove that the Eucharist is not a feast, a banquet, or a collective meal. The main sense of the Eucharist can only be found in the Cross where the Eucharist reveals its identity as a Holy Sacrifice of Jesus Christ the Victim-Priest. In the conclusion the au-thor claims that one cannot understand Jesus Christ without His Cross, because it is upon the foundation of the Cross that the Holy Faith of the Church, the creed of the Church, is built.
Źródło:
Studia Ełckie; 2013, 15, 2; 203-217
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język liturgiczny jako narzędzie transcendentnego wymiaru człowieka
Liturgical language as a tool of the transcendent dimension of man
Autorzy:
Warwarko, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14734412.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
liturgia
teologia
język liturgiczny
liturgy
theology
liturgical language
Opis:
The article treats about the liturgical language, understood both as verbal and non-verbal language, which is a tool of the Catholic Church in celebrating of it’s faith. The article contains an analysis of individual elements of liturgical communication, pointing to their significance and possibilities in experiencing divine-human communication, which results in deepening the spirituality of a man.
Artykuł dotyczy języka liturgicznego, rozumianego zarówno jako mowa werbalna, jak i niewerbalna, który stanowi narzędzie Kościoła katolickiego w sprawowaniu kultu. Artykuł zawiera analizę poszczególnych elementów komunikacji liturgicznej, wskazując na ich znaczenie i możliwości w przeżywaniu komunikacji bosko-ludzkiej, która skutkuje pogłębieniem duchowości człowieka. W ten sposób ukazano język liturgiczny w wymiarze transcendencji człowieka.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2022, 2 B (26); 37-53
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kodeks Hartkera (CH-SGs 390/391) – genialna szkoła retoryki w służbie teologii liturgicznej
Autorzy:
Praßl, Franz Karl
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668871.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
cantillation
music interpretation of biblical texts
St. Gallen
rhetorics
Hartker
antiphoner
liturgical theology
aggiornamento
kantylacja
muzyczna interpretacja biblijnych tekstów
Sankt Gallen
retoryka
antyfonarz
teologia liturgiczna
Opis:
Liturgical music in the first millennium was first of all cantillation, reciting liturgical texts with musical formulae and phrases to express structure and meanings of a text. With the means of spoken language a cantor had to give all informations of reading or prayer. Two elements are basic for a good recitation: Accent and articulation. All the types of cadences are acoustic punctuation marks. The oldest neumes had to serve for these rules of language. The monk Hartker was according to the tradition the scribe of a prominent antiphoner about the year 1000. In reality this manuscript had four main scribes and a lot of additional hands. All of them have followed the principle of expressing liturgical theology by means of music like accent and articulation. The examples presented show, how the scribes have understood the texts, which words in an antiphon served as key words, which theological aspects were important for them. This is a school of prayer according to the principle of logiké latreia, praying with intellect and spirit and emotion. Hartker is the aggiornamento of the bible in the 10th century.
Muzyka liturgiczna w pierwszym tysiącleciu była przede wszystkim kantylacją; kantorrecytował teksty liturgiczne formułami i frazami muzycznymi, aby wyrazić strukturęi znaczenie tekstu. Za pomocą języka mówionego kantor musiał podać wszystkie informacjedotyczące czytania lub modlitwy. Dla dobrej recytacji potrzeba dwóch elementów:akcentu i artykulacji. Wszystkie rodzaje kadencji są akustycznymi znakami interpunkcyjnymi.Najstarsze neumy musiały służyć tym regułom języka. Zgodnie z tradycją,mnich Hartker był pisarzem znanego antyfonarza z około roku 1000. W rzeczywistościten rękopis miał czterech głównych skrybów, a może jeszcze wiele innych dodatkowych.Wszyscy postępowali zgodnie z zasadą wyrażania teologii liturgicznej za pomocą muzyki,takiej jak akcent i artykulacja. Przedstawione przykłady pokazują, w jaki sposób notatorzyrozumieli teksty, których słowa w antyfonie służyły jako słowa kluczowe, które aspektyteologiczne były dla nich ważne. Jest to szkoła modlitwy zgodnie z zasadą logiké latreia, według której, człowiek się modli intelektem, duchem i emocjami. Hartker jest jakby aggiornamento Biblii w X wieku.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2019, 17
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La synaxis liturgica nella coscienza della Chiesa primitiva sulla base della rilettura di Ioannis Zizioulas
Liturgiczna synaksa w świadomości pierwotnego Kościoła na podstawie relektury Ioannisa Zizioulasa
The liturgical syntax in the consciousness of early Church based on the relecture of Ioannis Zizioulas
Autorzy:
Pastorczyk, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554037.pdf
Data publikacji:
2019-06-28
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Ioannis Zizioulas
liturgiczna synaksa
teologia prawosławna
Kościół pierwotny
liturgical syntax
Orthodox theology
early Church
Opis:
Przedmiot naszej pracy stanowi zbadanie pojęcia liturgicznej synaksy w świadomości pierwotnego Kościoła na podstawie relektury Pisma i Tradycji dokonanej przez Ioannisa Zizioulasa. W odniesieniu do Pisma, nasze badanie będzie opierało się przede wszystkim na relekturze Pierwszego Listu św. Pawła do Koryntian. Interpretacja biblijnych treści w optyce naszego autora pozwoli nam na wyróżnienie dwóch podstawowych aspektów starożytnej wspólnoty eucharystycznej (geograficznego i eschatologicznego), kształtujących eklezjologiczno-eucharystyczne pojęcie liturgicznej synaksy pierwszych wieków chrześcijaństwa. W patrystyce, zgodnie ze wskazówkami Zizioulasa, wymiarów liturgicznej synaksy Kościoła pierwotnego poszukiwać będziemy u Ignacego z Antiochii w jego zbudowanym na osobie biskupa eucharystycznym modelu Kościoła, u Justyna Męczennika, naocznego świadka eucharystycznej wspólnoty drugiego wieku, a także u Maksyma Wyznawcy, prezentującego ikoniczną perspektywę życia wspólnoty liturgicznej.
The subject of our work is to examine the concept of liturgical syntax in the consciousness of early Church based on the relecture of the Scripture and Tradition by Ioannis Zizioulas. With regard to the Scriptures, our study will be based primarily on the relecture of the First Letter of Saint Paul to the Corinthians. The interpretation of biblical content in the author’s optics will allow us to distinguish two basic aspects of the ancient Eucharistic community (geographical and eschatological), shaping the ecclesiological-eucharistic concept of the liturgical syntax in the first centuries of Christianity. In the patristic, according to Zizioulas’research, the liturgical dimensions of the syntax of early Church will be sought by Ignatius of Antioch in his Episcopal Bishop model of the Church, with Justin Martyr, an eyewitness of the Eucharistic community of the second century, and Maximus the Confessor, presenting the iconic perspective of living liturgical community.
Źródło:
Sympozjum; 2019, 1(36); 205-224
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia jako obraz
Liturgy as an Image
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040488.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
obraz
znak
symbol
ikona
celebracja liturgiczna
liturgia kosmiczna
teologia liturgiczna
antropologia liturgiczna
przestrzeń liturgiczna
ars celebrandi
picture
sign
icon
liturgical celebration
cosmic liturgy
liturgical theology
liturgical anthropology
liturgical space
Opis:
Istotne dla tego artykułu jest spojrzenie na liturgię z perspektywy jej celebracji. Celebracja bowiem, czyli widzialna strona liturgii, a więc zgromadzenie i jego zewnętrzne działanie (postawy, gesty), przestrzeń liturgiczna, paramenty, jak i cała ars celebrandi jest obrazem liturgii niewidzialnej dla ludzkiego oka, a zarazem obrazem tego, co dokonuje się we wnętrzu zgromadzonych osób. Celebracja liturgiczna jest przede wszystkim obrazem liturgii kosmicznej. Chrystus, Kościół, człowiek, a wraz z nim świat spotykają się liturgii. Chrystus objawia się jako Głowa Kościoła i Pan całego wszechświata. Człowiek staje się na nowo ikoną Boga na wzór Chrystusa i tym, w którym cały świat odzyskuje chwałę Bożą. Wszystko to zawiera ważne przesłanie pod adresem osób odpowiedzialnych za ars celebrandi oraz za tworzenie przestrzeni liturgicznej.
Important for this article is to look at the liturgy from the perspective of its celebration. The celebration, i.e. the visible side of the liturgy, so the congregation and its external action (postures, gestures), liturgical space, vestments, paraments and the whole ars celebrandi, is the image of the liturgy invisible to the human eye, yet the image of this reality, which takes place inside the gathered people. The liturgical celebration is first and foremost the image of the cosmic liturgy. Christ, the Church, man, and with him the world, meet in the liturgy. Christ reveals Himself as Head of the Church and Lord of the entire universe. Man becomes a new icon of God, in the image of Christ, and the whole world regains in man the glory of God. All this contains an important message to persons responsible for the ars celebrandi and for the creation of liturgical space.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 99-108
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgical Theology as Point of Synthesis
Teologia liturgiczna jako punkt syntezy
Autorzy:
Fagerberg, David W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062664.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia
liturgia
kult
leitourgia
teologia liturgiczna
teologia liturgii
teologia z liturgii
theology
liturgy
worship
liturgical theology
theology of liturgy
theology from liturgy
Opis:
Autor wyjaśnia w artykule własne rozumienie relacji: lex credendi i lex orandi. Według Fagerberga lex orandi ustanawia lex credendi. Stwierdza przy tym: „Nie proszę teologów, aby przeszukiwali mszał w celu uzasadnienia nauki o Trójcy przez wyszukanie formuły mszalnej, stosującej trzy imiona – sądzę, że Kościół najpierw został porwany przez wszystkie trzy Osoby Trójcy w naszym kulcie liturgicznym, a następnie wyraził to w formie wyznania wiary. Nie twierdzę, że chrystologia musi być uzasadniona za pomocą badania zawartości modlitw liturgicznych. Mówię, że obecność Chrystusa, podtrzymywana w Jego Mistycznym Ciele jest doświadczona liturgicznie i przez to wyrażona w jej modlitwach i w soborowych wyznaniach wiary. Lex orandi jest źródłem wiary Kościoła. Nie o to chodzi, że my patrzymy na liturgię, lecz raczej patrzymy na świat przez pryzmat liturgii, z pomocą liturgii. Pani Murphy [Kowalska] postrzega materię, czas, cnoty, swojego sąsiada, dawanie jałmużny, politykę, kulturę i wszystko inne na świecie w świetle Góry Tabor”. Powodem zajmowania się teologią liturgiczną w taki sposób jest dla Autora to, aby uwypuklić związek, jaki zachodzi między Kościołem i światem, Chrystusem i życiem, światem nadprzyrodzonym i naturą. Chrystus bowiem nie przyszedł po to, „abyśmy mogli mieć rubryki i mieli je w obfitości. On przyszedł, abyśmy mogli mieć życie wieczne – inny rodzaj życia niż jaki może dać świat”. To [życie] jest dane [nam] liturgicznie. Jest ono celebrowane kultycznie. Boże życie, udzielane człowiekowi, jest przedmiotem teologii liturgicznej. Dzięki temu teologia liturgiczna jest syntezą teologii, celebracji i życia.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 29-42
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgiczna perspektywa teologii
Liturgical Perspective of Theology
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036490.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
teologia
Ratio fundamentalis 2016
Biblia
theologia prima
theologia secunda
Objawienie Boże
przekaz Objawienia Bożego
teologia liturgiczna
teologia systematyczna
teologia pastoralna
liturgy
theology
Bible
Divine Revelation
transmission of Divine Revelation
liturgical theology
systematic theology
pastoral theology
Opis:
Ważną pomocą w znalezieniu właściwego miejsca liturgii w teologii i sposobu uprawiania teologii jest nowy dokument Kongregacji ds. Duchowieństwa Stolicy Apostolskiej z 16 grudnia 2016 r., zatytułowany Dar powołania do kapłaństwa. Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis. Dokument ten podaje nową kolejność przedmiotów wykładanych w seminariach duchownych. Na pierwszym miejscu znajduje się Pismo Święte, będące duszą teologii (por. DV 24), a zaraz po nim studium świętej liturgii, która „winna być uznana za dyscyplinę podstawową”. Stało się tak dlatego, że Biblia wraz z liturgią są teologią żywą, teologią pierwszą i podstawowym locus dla całej teologii. Wpływ na to ma też nowe, pogłębione rozumienie liturgii w Katechizmie Kościoła Katolickiego i u współczesnych teologów (J. Corbon, A.M. Triacca, A. Schmemann, J. Ratzinger) oraz głębsze powiązanie liturgii z Objawieniem Bożym i jego przekazem. Autor dostrzega szczególne znaczenie teologii liturgicznej, skoncentrowanej na łącznym ukazywaniu trzech składowych elementów liturgii, czyli zbawczego misterium Boga, celebracji liturgicznej i życia chrześcijańskiego. Może być ona sprawowana z perspektywy każdego z elementów liturgii. Teologia liturgiczna jest najdoskonalszym spełnieniem liturgicznej perspektywy teologii.
An important help in finding the right place for the liturgy in theology and the manner of doing theology is the new document of the Congregation for the Clergy The Gift of Priestly Vocation. Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis issued on 16 December 2016. This document provides a new order of subjects taught in the seminaries. Sacred Scripture is put first being the soul of theology (Dei Verbum 24). It is followed immediately by the study of the sacred liturgy, which “must be considered a fundamental discipline”. This is because Scripture and the liturgy constitute a living theology, they are the first and primary locus for entire theology. The fact that liturgy immediately followed Sacred Scripture is also influenced by a new, in-depth understanding of the liturgy found in the Catechism of the Catholic Church and in contemporary theologians (J. Corbon, A.M. Triacca, A. Schmemann, J. Ratzinger and a deeper connection of the liturgy with Divine Revelation and its transmission. The author of the article recognizes the particular significance of liturgical theology, focused on the joint presentation of the three components of the liturgy, that is, the salvific mystery of God, the liturgical celebration and Christian life. Liturgical theology can be done from the perspective of each of the elements of the liturgy (Mysterium-Actio-Vita). Liturgical theology is the most perfect fulfilment of the liturgical perspective of theology.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 8; 91-105
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgiczny obraz Trójjedynego Boga
The Image of the Triune God in the Liturgy
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037970.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Przenajświętsza Trójca
liturgia
Eucharystia
symbol
obraz
teologia liturgiczna
Alexander Schmemann
Tomáš Špidlík
Achille Maria Triacca
Most Holy Trinity
Liturgy
Eucharist
Symbol
Image
Liturgical Theology
Opis:
Liturgia nie tylko uobecnia wydarzenia zbawcze w perspektywie liturgii niebiańskiej. Poza swym wymiarem sprawczym, czyli działaniem ex opero operato w odniesieniu do zbawczego misterium Boga, jest ona symbolem tegoż misterium, a nawet jego obrazem. Przy czym znaczenie obrazowości liturgii musi być właściwie rozumiane, a w tym celu odniesione do znaczenia symbolu. Alexander Schmemann mówi, że w pierwotnym rozumieniu symbol jest ujawnieniem i obecnością innej rzeczywistości, która w danych warunkach nie może zostać ukazana inaczej niż w nim i poprzez niego. Dość często jednak zdarza się zewnętrzne podobieństwo pomiędzy widzialną warstwą symbolu a rzeczywistością symbolizowaną. Taka sytuacja doprowadza do spłycenia symbolu. Szczególnie cierpi na tym przestrzeń sakralna i sama liturgia, gdyż jej symbolika została ukształtowana w historii zbawienia, a swoje źródło ma w Piśmie Świętym. Jednakże można, a nawet należy mówić o symbolicznej obrazowości całej clebracji liturgicznej. Obrazowość ta powstaje w wyniku docierania do rzeczywistości symbolizowanej. W wyniku takiego zabiegu odkrywa się, że liturgia jest odbiciem Trójcy Przenajświętszej. Jest ona bowiem wspólnym dziełem trzech Osób Boskich. Głównym narzędziem i trwaniem w czasie dzieła zbawienia jest Kościół. Kościół i jego liturgia noszą w sobie symbol/obraz wewnętrznej jedności i miłości Osób Boskich, ale też objawiają posłannictwo poszczególnych Osób na zewnątrz. Kardynał Tomáš Špidlík ukazuje to na podstawie teologii Ojców Kościoła w odniesieniu do nauczania Soboru Watykańskiego II. Teologia liturgiczna przedstawia trynitarne źródło chrześcijańskiej miłości i jedności oraz chrześcijańskiej solidarności. Komunia Osób Trójcy Świętej objawia się zwłaszcza w Eucharystii jako źródło wszelkiej jedności. Objawia ona przejście od jedności trynitarnej do jedności wewnątrzkościelnej i między poszczególnymi wspólnotami eklezjalnymi, aż po wszelkie więzi międzyludzkie.
Liturgy does not only express the events of salvation in the perspective of the heavenly liturgy. Beyond its causative dimension − that is, its action ex opero operato − with respect to the saving mystery of God, it is a symbol of this same mystery, an image, even, of it. In this context the imagery of the liturgy must be properly understood, and to this end, the significance also of the attributed symbol. Alexander Schmemann says that in the original understanding, a symbol is a manifestation and a presence of another reality, which in given conditions may not be exhibited other than in and through this reality. An external likeness between the visible dimension of the symbol and the thing it actually symbolizes, while not essential, and can sometimes even trivialize the symbol, is not however uncommon. This pertains particularly to the Church itself and its liturgy, where symbolism has been shaped by salvation history and has a source of its own in Sacred Scripture. Thus it is possible, and even necessary, to speak of the symbolic imagery of the whole liturgical celebration. The Church and its liturgy are a reflection of the Most Holy Trinity, since they are the common action of the three Divine Persons. The Church is the principle tool of the work of salvation and its continuation in time, but it also carries within it an internal symbol/image of the unity and love of the Persons of the Most Holy Trinity and their outward mission/message. Cardinal Tomáš Špidlík shows this on the basis of the theology of the Fathers of the Church in relation to the teachings of Vatican II. Liturgical theology presents the trinitarian source of Christian love and unity as well as Christian solidarity. The communion of the Persons of the Holy Trinity, revealing itself in every liturgy and especially in the Eucharist, is the source of all unity − from unity within the Church and between particular ecclesial communities to every type of human connection.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 75-86
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistagogia końca IV wieku jako teologia w ujęciu Enrico Mazzy
Mystagogy of the End of the Fourth Century as a Theology in Enrico Mazza’s Terms
Autorzy:
Ostrowski, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062794.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
mistagogia
duchowość
typologia
teologia w pełnym sensie
teologia liturgiczna
Enrico Mazza
mistagogy
spirituality
typology
theology in the fullest sense
liturgical theology
Opis:
The study presents a general sketch of prof. Enrico Mazza’s (born 1940) teaching and writings on the Christian mystagogy of the end of the fourth century. This widely known and respected scholar and expert in the matter, graduate and professor of the Pontifical Liturgical Institute in Rome, a lecturer at Catholic universities in Italy and abroad, affirmed that mystagogy is not just a form of catechism or spirituality, but rather a way of doing theology in the fullest sense. Actually, the fact that mystagogy is built on a specific use of the Bible and employs the typological method, makes of it a distinct kind of theology, called by Mazza a “liturgical theology”.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2012, 3; 115-126
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa czy reforma liturgiczna w świetle teologii Benedykta XVI
Renewal or the Liturgical Reform in the Light of the Theology of Benedict XVI
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432177.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
liturgia
Benedykt XVI
reforma liturgiczna
odnowa liturgii
teologia liturgii
liturgy
Benedict XVI
liturgical reform
renewal of the liturgy
theology of the liturgy
Opis:
Zagadnienie odnowy czy reformy liturgicznej wpisuje się w pontyfikat wybitnego teologa i miłośnika liturgii papieża Benedykta XVI.  Sam papież określił ją jako „reforma w ciągłości” (la riforma nella continuità), natomiast w ocenie współczesnych teologów - „dynamiczną hermeneutyką ciągłości”. Zarówno w nauczaniu Benedykta XVI, jak i w jego osobistej trosce oars celebrandi, a szczególnie w jego reformie liturgicznej wyraża się nieustanne zabieganie o wcielanie w życie Kościoła i wszystkich jego członków zasadylex orandi – lex credendi. Ta zasada wzajemnej zależności między liturgią a wiarą Kościoła ma prowadzić do ukazania ciągłości sprawowanego kultu oddawanego Bogu.
The issue of liturgical renewal or reform is part of the pontificate of the outstanding theologian and liturgy enthusiast, Pope Benedict XVI. The Pope himself described it as a „reform in continuity” (la riforma nella continuità), and in the opinion of contemporary theologians - a „dynamic hermeneutics of continuity”. Both in the teaching of Benedict XVI and in his personal concern for the ars celebrandi, and especially in his liturgical reform, there is a constant effort to implement the principle of lex orandi - lex credendi into the life of the Church and all its members. This principle of mutual dependence between the liturgy and the faith of the Church is intended to demonstrate the continuity of the worship given to God.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 62, 2; 67-84
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1972-1978. Zarys wybranych problemów
Post-council renewal in Catholic Church in Poland in the years 1972-1978. A draft of selected problems
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545125.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Kościół katolicki
PRL
Sobór Watykański II
recepcja Vaticanum II
Komisje Episkopatu Polski
nauczanie soborowe
reforma liturgii
idea synodalności
ruch ekumeniczny
odnowa życia zakonnego
katolickie szkolnictwo wyższe
aktywność wiernych
teologia polska
studia biblijne
formacja seminaryjna
ruchy
movements
stowarzyszenia
Catholic Church
PPR
Second Vatican Council
Vatican II reception in Poland
commissions of Polish Bishops’ Conference
implementation of council’s ideas
liturgical reform
implementation of the idea of synodality
ecumenical movement’s achievements
renewal of oders’ and congregations’ life
renewal of catholic university education
laity’s activity
Polish theology
biblical studies
formation of seminarians
societes
Opis:
Lata 1972-1978 zamykają fazę wczesną recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele katolickim w Polsce. Teoretyczne i praktyczne wcielanie idei soborowych odbywało się w specyficznych warunkach społeczno-politycznych państwa totalitarnego. Do najważniejszych zjawisk charakteryzujących drugą fazę należały: przemiany polskiej religijności; atomizacja środowisk laikatu; wzrost znaczenia kanałów komunikacji społecznej Kościoła instytucjonalnego z wiernymi; relacje hierarchów Kościoła katolickiego z opozycją demokratyczną; próby uregulowania stosunków dyplomatycznych PRL-Stolica Apostolska. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Do najbardziej zaangażowanych gremiów należały: Komisja Liturgiczna, Komisja do Spraw Ekumenizmu, Komisja Apostolstwa Świeckich, Komisji do Spraw Nauki Katolickiej, Komisja Duszpasterstwa Ogólnego. Skromne, ale zasadnicze cele zostały osiągnięte w zakresie aplikacji nauczania soborowego w teologii polskiej. Wśród wielu tytułów na szczególną uwagę zasługuje – opublikowana w 1972 r. – książka „U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II” pióra kardynała Karola Wojtyły. Ważne dla odnowy posoborowej prace wydali również: ks. Stanisław Olejnik (teologia moralna), ks. Wincenty Granat (teologia dogmatyczna), ks. Franciszek Blachnicki (teologia pastoralna i liturgika), o. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (historia ekumenizmu), ks. Feliks Zapłata SVD (misjologia), ks. Eugeniusz Weron SAC (teologia laikatu). Reforma liturgii objęła kilka wymiarów, przy czym wskazać można co najmniej trzy zasadnicze: przygotowania i redakcji nowych ksiąg liturgicznych; praktycznego przystosowania świątyń do nowego rytu mszy św. poprzez zmianę umiejscowienia ołtarza, tabernakulum oraz inne adaptacje architektoniczne; nowej formacji służby liturgicznej. Natomiast pogłębienie studiów biblijnych najpełniej uwidoczniło się poprzez tłumaczenie Pisma św. – tzw. Biblię Poznańską, która ukazała się w 1975 r. Z kolei praktyczna realizacja idei synodalności wyrażała się w kolejnych synodach: III Synodzie Warszawskim; Duszpasterskim Synodzie Archidiecezji Krakowskiej; I Synodzie Katowickim; II Synodzie Gdańskim; II Synodzie Częstochowskim; II Synodzie Lubelskim; II Synodzie Gnieźnieńskim. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było podjęcie działalności przez Komisję Mieszaną Polskiej Rady Ekumenicznej i Komisji do spraw Ekumenizmu Episkopatu Polski. Dla wielu zgromadzeń zakonnych przystosowana odnowa życia wiązała się z powrotem do źródeł i pierwotnego ducha wspólnot. Odnowa katolickiego szkolnictwa wyższego wymagała szczególnego uporządkowania, uregulowania i ujednolicenia kwestii prawno-kanonicznej wydziałów teologicznych oraz ATK, co było przedmiotem szczególnej troski kardynała Karola Wojtyły. Wśród ruchów katolickich przykładem posoborowych przemian był dynamiczny rozwój Ruchu Żywego Kościoła/ Ruchu Światło-Życie. W omawianym okresie wyraźny nacisk położono na kształtowanie się struktur oraz dopracowanie założeń koncepcyjnych.
The years 1972-1978 close the early phase of Vatican II reception in the Catholic Church in Poland. Theoretical and practical implementation of council’s ideas took place in particular socio-political conditions of a totalitarian state. The most important phenomena characteristic for the second phase were: changes in Polish piety, atomization of laity groups, growing importance of social communication channels running joining the institutional Church and laity; relationship between catholic hierarchy and democratic opposition; attempts at regulating diplomatic relations between Polish People’s Republic and the Holy See. An important role was played by commissions of Polish bishops entrusted with special tasks. They made sure that everything happened at a proper speed and controlled the tendencies of transformation. The most engaged groups were: Liturgical Commission, Ecumenical Commission, Commission for the Apostolate of Laity, Commission for Catholic Teaching and Commission of General Pastoral Care. Modest, but most important aims were achieved as far as implementing council’s teaching in Polish theology are concerned. A book by cardinal Karol Wojtyła entitled “At the roots of renewal. A study of Vaticanum II implementation” merits special attention. Works which proved crucial to the post-council renewal were published by fr. Stanisław Olejnik (moral theology), fr. Wincenty Granat (dogmatic theology), fr. Franciszek Blachnicki (pastoral theology and liturgical studies), fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv (history of ecumenism), fr. Feliks Zapłata SVD (mission studies), fr. Eugeniusz Weron SAC (theology of laity). The liturgical reform had several dimensions. Three major ones need to be underscored: preparation and editing of new liturgical books; practical adaptation of churches to the new rite of the Mass by relocation of the altar, tabernacle and other architectonical adaptations; new formation of altar boys. Deeper interest in biblical studies was manifest in publishing the translation of the Bible, the so called Poznań Bible in 1975. Practical implementation of the idea of synodality was expressed in following synods: III Warsaw Synod, Pastoral Synod of the Archdiocese of Cracow, I Synod in Katowice; II Synod in Gdańsk; II Synod in Częstochowa; II Synod in Lublin; II Synod in Gniezno. A major success of the ecumenical movement was the activity of Mixed Commission of Polish Ecumenical Council and Commission for Ecumenism of Polish Bishops’ Conference. For many congregations and orders this renewal had to do with returning to the sources and reawakening the founders’ spirit. The renewal of catholic university education called for exceptional ordering, regulating and unifying canon-law-related matters of theological departments and Academies of Catholic Theology. Cardinal Wojtyła paid special attention this necessity. Among catholic movements an example of the changes in question was dynamic development of the Movement of Living Church/Light-Life Movement. Emphasis was also put on creating institutional structures and perfecting concepts and assumptions.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 387-446
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 32

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies