Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Leczenie chirurgiczne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-56 z 56
    Tytuł:
    Leczenie chirurgiczne guzowatości nosa – doświadczenia własne
    Autorzy:
    Kamiński, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399779.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    guzowatość nosa
    leczenie chirurgiczne
    Opis:
    Guzowatość nosa (rhinophyma) to końcowe stadium trądziku różowatego. Guzowaty przerost nosa zewnętrznego jest schorzeniem o przewlekłym przebiegu. Głównym problemem u chorych z objawami przerostu guzowatego nosa, oprócz zaburzeń czynnościowych, są kwestie dotyczące estetyki, związane z deformacją i zniekształceniem nosa. W związku z tym chorzy często przyjmują postawę izolacyjną, unikają kontaktów interpersonalnych i społecznych. Większość chorych z objawami rhinophyma nie jest świadoma możliwości terapeutycznych, które polegają na poprawie funkcji czynnościowych oraz estetyki twarzy. Metodą z wyboru w leczeniu guzowatości nosa jest leczenie chirurgiczne. Długotrwałe obserwacje pacjentów dowodzą, że leczenie konwencjonalne daje satysfakcjonujące wyniki kosmetyczne i czynnościowe.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 1; 42-44
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena czynników prognostycznych raka sromu ze szczególnym uwzględnieniem klasyfikacji zaawansowania według FIGO 2009 – wyniki własne i przegląd piśmiennictwa
    Analysis of prognostic factors in vulvar cancer, with special emphasis on FIGO 2009 staging classification – results of own study and literature review
    Autorzy:
    Koryga-Wszołek, Sylwia
    Wojas, Paweł
    Iwańska, Ewa
    Janeczek, Maja
    Karolewski, Kazimierz
    Szatkowski, Wiktor
    Blecharz, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029664.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    czynniki prognostyczne
    leczenie chirurgiczne
    rak sromu
    Opis:
    Aim: The study is aimed at the analysis of prognostic factors in a group of 160 patients with vulvar cancer managed with primary surgery at the Center of Oncology, Maria Skłodowska-Curie Memorial Institute, Cracow Branch, with special emphasis on the prognostic value of FIGO 2009 staging classification for vulvar cancer. Material and method: The clinical data of patients affected with invasive vulvar cancer treated with primary surgery at the Center of Oncology, Maria Skłodowska-Curie Memorial Institute, Cracow Branch in the years 1985–2009. In 6 (3.8%) patients, partial radical vulvectomy and unilateral lymphadenectomy were performed, in 65 (40.6%) – complete radical vulvectomy and unilateral lymphadenectomy, and in 89 (55.6%) – complete radical vulvectomy and bilateral lymphadenectomy. The survival probability was estimated with the Kaplan–Meier method, and the Cox proportional hazards model was used to evaluate the effect of selected factors on patient survival. Results: The mean follow-up time was 9 years (range 0.6–23 years). The 5-year survival rate equaled 45.6%. Multivariate analysis showed patients with cancer spread to inguinal lymph nodes to be characterized by an over 15 times higher risk of death than patients without lymph node metastases. In univariate analysis, the use of FIGO 2009 staging classification for vulvar cancer deteriorated the outcomes for stage IB patients compared with FIGO 1988 classification, with 5-year survival rates amounting to 69% and 88%, respectively. No differences in outcomes were identified for the remaining FIGO stages compared between the two classifications. Conclusions: The microscopic status of regional lymph nodes was identified as the sole independent prognostic factor of 5-year overall survival rates.
    Cel pracy: Celem pracy była analiza czynników prognostycznych w grupie obejmującej 160 chorych na raka sromu, poddanych pierwszorazowemu leczeniu chirurgicznemu w  krakowskim Oddziale Centrum Onkologii  – Instytutu im. M. Skłodowskiej-Curie, ze szczególnym uwzględnieniem wartości prognostycznej klasyfikacji zaawansowania raka sromu według FIGO 2009. Materiał i metody: Dokonano analizy materiału klinicznego obejmującego chore na inwazyjnego raka sromu, leczone pierwotnie chirurgicznie w krakowskim Oddziale Centrum Onkologii – Instytutu w latach 1985–2009. U 6 (3,8%) pacjentek wykonano częściowe wycięcie sromu i limfadenektomię jednostronną, u 65 (40,6%) – całkowite wycięcie sromu i limfadenektomię jednostronną, a u 89 (55,6%) – całkowite wycięcie sromu i limfadenektomię obustronną. Prawdopodobieństwo przeżycia oszacowano metodą Kaplana i Meiera, a w celu oceny wpływu wybranych czynników na przeżycia chorych posłużono się modelem proporcjonalnego hazardu Coxa. Wyniki: Średni czas obserwacji wyniósł 9 lat (zakres 0,6–23 lat). Odsetek 5-letnich przeżyć całkowitych wynosił 45,6%. W analizie wieloczynnikowej chore z przerzutami w pachwinowych węzłach chłonnych cechowały się ponad 15-krotnie większym ryzykiem zgonu niż chore bez przerzutów. Zastosowanie klasyfikacji FIGO z 2009 roku pogorszyło w analizie jednoczynnikowej wyniki leczenia w stopniu IB w porównaniu z klasyfikacją z roku 1988; 5-letnie przeżycia wyniosły odpowiednio 69% i 88%. Nie stwierdzono różnic w wynikach leczenia w pozostałych stopniach zaawansowania według obu klasyfikacji. Wnioski: Jedynym niezależnym czynnikiem prognostycznym co do 5-letnich przeżyć całkowitych był stan mikroskopowy regionalnych węzłów chłonnych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 3; 157-171
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stożek tylny soczewki – wyniki leczenia chirurgicznego u dzieci
    Posterior lenticonus – the results of surgical treatment in children
    Autorzy:
    Prost, Marek E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1928053.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    dzieci
    leczenie chirurgiczne
    stożek tylny soczewki
    Opis:
    Cel: Omówienie wyników leczenia chirurgicznego stożka tylnego soczewki z wszczepieniem wieloogniskowych soczewek wewnątrzgałkowych u dzieci. Materiał i metoda: Operację usunięcia soczewki z wszczepieniem wieloogniskowej soczewki wewnątrzgałkowej wykonano u 22 dzieci w wieku 1–10 lat. Przed operacją i w trakcie 2–5-letnich obserwacji oceniano przedni i tylny odcinek oczu, ostrość wzroku, widzenie obuoczne i ciśnienie śródgałkowe. Wyniki: Ostrość wzroku przed operacją wynosiła średnio 0,05–0,1. Po operacji wahała się od 0,1 do 1,0 i w dużym stopniu zależała od prowadzonego leczenia niedowidzenia. Ostrość wzroku powyżej 0,3 stwierdzono u 81,8% operowanych. Obserwowano znaczną poprawę widzenia obuocznego w porównaniu z okresem przedoperacyjnym. W 1 przypadku musiano powtórnie operować dziecko z powodu przemieszczenia się soczewki wewnątrzgałkowej. Nie stwierdzono przypadków jaskry w operowanej grupie dzieci. Wnioski: Usunięcie soczewki z wszczepieniem wieloogniskowych soczewek wewnątrzgałkowych to metoda zapewniająca dobre wyniki czynnościowe u operowanych dzieci. Technika zabiegów jest jednak trudniejsza niż w przypadku zaćmy wrodzonej z powodu cienkiej i słabej tylnej torebki soczewki i występowania w niej otworów przed operacją.
    Aim: To present the results of surgical treatment of the posterior lenticonus with implantion of multifocal IOLs in children. Material and method: Lens aspiration with a multifocal IOL implantion was performed in 22 children aged 1–10 years. Before and during the 2–5-year follow-up, the anterior and posterior eye segment, visual acuity, binocular vision and intraocular pressure were evaluated. Results: The visual acuity before surgery was ranged from 0.05 to 0.1. After the operation, it improved from 0.1 to 1.0 and depended mainly on the effectiveness of amblyopia treatment. Visual acuity better than 0.3 was found in 81.8% of operated patients. There was a significant improvement in binocular vision in comparison to the preoperative period. In 1 case, the child had to be reoperated due to the IOL dislocation. There were no glaucoma cases in the operated group of children. Conclusions: Lens aspiration with a multifocal IOL implantation is a method that provide good functional outcomes in operated children. However, the technique of surgery treatment is more difficult than in the patients with congenital cataract due to the very thin and weak posterior lens capsule and occurrence pre-operative capsule tearings.
    Źródło:
    OphthaTherapy; 2018, 5, 1; 39-45
    2353-7175
    2543-9987
    Pojawia się w:
    OphthaTherapy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie petrosektomii bocznej w patologii ucha i kości skroniowej
    Autorzy:
    Bartoszewicz, Robert
    Niemczyk, Kazimierz
    Krzysztof, Morawski
    Bruzgielewicz, Antoni
    Sokołowski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398650.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    perlak
    leczenie chirurgiczne
    petrosektomoa boczna
    Opis:
    Introduction: Certain problems in ear surgery are caused by temporal bone cholestetoma and chronic otitis media complicated by deafness, facial nerve dysfunction, vertigo or meningcephalocele. Lateral petrosectomy offers possibility of radical treatment and prevention of temporal bone destruction and following complications. Aim of study: It is an analysis of indications for lateral petrosectomy and it's results as a treatment of otitis media and temporal bone cholesteatoma. The possibility of synchronous cochlear implantation is noted. Material: Retrospective analysis of 62 patients after lateral petrosectomy, operated in the Department of Otolaryngology at the Medical University of Warsaw in 2001-2009. The group consisted of thirty one men and thirty one women. Results: Thirty two patients suffered from chronic granuloma or chronic choleateatoma otitis media or temporal bone cholesteatoma. Seventeen patients suffered from deafness prior surgery. Cochlear implantation was possible in fi ve patients: two of them after cranium fracture, two with deafness caused by chronic otitis media and one with deafness caused by osteoradionecrosis. Intraoperative CSF leak was observed of eight patients. In one case lateral perosectomy was used as a treatment of CSF leak after removal of cerebellopontine tumor. There was no evidence of CSF leak after surgery. Facial nerve dysfunction was observed in fi fteen cases. Conclusions: Lateral petrosectomy offers possibility of radical treatment in same patients with chronic otorrhea. The total removal of cholesteatoma prevents intracranial and intratemporal complications in case of chronic otitis media. Patients after lateral petrosectomy require systematic ENT and radiological (CT, NMR) examination.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2010, 64, 7; 81-86
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jakość życia kobiet w Polsce z rakiem piersi leczonych mastektomią i rekonstrukcją piersi jest taka sama jak po leczeniu oszczędzającym pierś
    Autorzy:
    Szutowicz-Wydra, Beata
    Wydra, Jacek
    Ciesielski, Maciej
    Kruszewski, Wiesław J
    Szajewski, Mariusz
    Walczak, Jakub
    Hansdorfer-Korzon, Rita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393927.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rak piersi
    leczenie chirurgiczne
    jakość życia
    Opis:
    Chirurgiczne nowoczesne leczenie raka piersi oferuje pacjentkom różne możliwości. Jakość życia po leczeniu chirurgicznym może być czynnikiem decydującym o wyborze rodzaju leczenia: leczenia oszczę- dzającego pierś lub mastektomii z rekonstrukcją piersi. Wiedzę o różnicach jakości życia pacjentek czerpiemy z badań porównawczych, prowadzonych często w krajach różniących się kulturowo i spo- łecznie od Polski. Celem pracy była ocena jakości życia kobiet po leczeniu chirurgicznym. Materiał i metodyka. Do badania włączono pacjentki operowane z powodu raka piersi w okresie od września 2010 do listopada 2013 r. na Oddziale Chirurgii Onkologicznej Gdyńskiego Centrum Onkologii Szpitala Morskiego im. PCK w Gdyni. Wykonano 82 zabiegi rekonstrukcji piersi u 79 kobiet (u 3 pacjentek wykonano zabieg obustronnie) oraz 226 zabiegów oszczędzających pierś. Ocenę jakości życia przeprowadzono z użyciem kwestionariuszy EORTC QLQ-C30 i EORTC QLQ-BR23. Wyniki. Jakość życia kobiet w ujęciu globalnym była wysoka w obu badanych grupach i nie różniła się statystycznie. Postrzeganie własnego ciała było nieznacznie lepsze w grupie poddanej leczeniu oszczędzającemu pierś, jednak funkcjonowanie w sferze seksualnej niższe niż u pacjentek leczonych mastektomią z rekonstrukcją piersi. Kobiety w obu grupach obawiały się o swoją przyszłość. Dolegliwości związane z chorobą nowotworową i leczeniem nie były uciążliwe. Wnioski. Jakość życia Polek z rakiem piersi leczonych z zaoszczędzeniem gruczołu piersiowego lub mastektomią z rekonstrukcją jest wysoka i się nie różni. Konieczne jest wprowadzenie działań mających na celu obniżenie poziomu lęku związanego z chorobą oraz poprawa w zakresie funkcjonowania pacjentek w sferze seksualnej.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 5; 464-474
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena wyników chirurgicznego leczenia wrodzonego opadnięcia powieki górnej zmodyfikowaną metodą Mustarde’a
    Autorzy:
    Iljin, Aleksandra
    Zieliński, Andrzej
    Lewandowicz, Edward
    Antoszewski, Bogusław
    Zieliński, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394182.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    wrodzone opadnięcie powieki górnej
    leczenie chirurgiczne
    Opis:
    Celem pracy była ocena wyników chirurgicznego leczenia wrodzonego opadnięcia powieki górnej (WOPG) zmodyfikowanym sposobem Mustarde’a. Materiał i metodyka. Operacyjnej korekcji WOPG zmodyfikowaną metodą Mustarde’a poddano 48 chorych, w latach 2005-2014. Na podstawie badań okulistycznych i pomiarowych oceniono: zmianę położenia operowanej powieki i wzajemną symetrię położenia powiek górnych po leczeniu chirurgicznym. Ponadto analizie poddano powikłania pooperacyjne u pacjentów. Wyniki. Bardzo dobre wyniki pooperacyjne uzyskano u wszystkich chorych z łagodnym, umiarkowanym (89,5%) i z zaawansowanym jednostronnym (85,7%) WOPG, a także u 75% pacjentów z obustronną wadą po korekcjach zmodyfikowaną metodą Mustarde’a. Niedomykalność powiek stwierdzono u 6,25%, a niedokorygowanie u 12,5%. Wnioski. 1. Zastosowanie zmodyfikowanej metody Mustarde’a pozwala osiągnąć dobre wyniki czynnościowe i estetyczne u chorych z WOPG. 2. Zmodyfikowana technika Mustarde’a jest dobrym uzupeł- nieniem dotychczasowych technik operacyjnych WOPG i wpływa na niską częstość, a także na nieznaczny zakres niedomykalności powiek u chorych z WOPG.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 3; 270-277
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tłuszczak wywodzący się z krezki u konia. Opis przypadku
    Mesenteric lipoma in horse. A case report
    Autorzy:
    Henklewski, R.
    Biazik, A.
    Szmigielska, M.
    Omyla, K.
    Jargielo, M.
    Kondratowicz, K.
    Ferenz, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/858982.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    konie
    nowotwory
    tluszczaki
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    leczenie
    leczenie chirurgiczne
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 04
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie z nawrotowym gruczolakiem wielopostaciowym ślinianek przyusznych: analiza materiału Kliniki Otolaryngologii WUM od 1988 do 2008 roku
    Autorzy:
    Szwedowicz, Paweł
    Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
    Bruzgielewicz, Antoni
    Chęciński, Piotr
    Nyckowska, Jagna
    Grotthuss, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398693.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    nawrotowy gruczolak wielopostaciowy
    ślinianka przyuszna
    leczenie chirurgiczne
    nerw twarzowy
    Opis:
    Objectives: Treatment of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland is a challenge for a surgeon due to frequent problems with complete resection of all tumour foci while preserving continuity and function of the facial nerve. The aim of this study was to evaluate the clinical presentation and treatment results of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland. Materials and Methods: The medical records of 35 patients (25 women and 10 men) operated on (44 operations) for recurrent pleomorphic adenoma between the years 1988 and 2008 at the Otolaryngology Department, Medical University of Warsaw, were reviewed. These patients accounted for 8.9% of all patients treated for pleomorphic adenoma of the parotid gland (N=395). A retrospective analysis was performed to examine clinical features, surgical technique and facial nerve management. Results: All patients had palpable, nontender mass or masses in a parotid bed after 1 to 5 previous operations. Multifocal recurrences were present in 79.5% of cases. Median interval between initial treatment and commencement of recurrences was 6.1 (0.25-29) years. Patients with more than one recurrence were younger than patients who had only one. Malignant transformation of recurrent pleomorphic adenoma was observed in two patients (5.7%). Postoperative facial nerve paresis occurred in 15 cases. In two additional cases eradication of recurrent tumour required the facial nerve resection and reconstruction. Conclusions: Recurrent pleomorphic adenoma occurs more often in younger patients and women. The risk of the facial nerve injury increases with each successive operation. Surgical treatment should be individualized, taking into consideration the extent of the previous surgery and the type of recurrence.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2010, 64, 7; 50-54
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nadmierne leczenie („overtreatment”) w chirurgii – czy dotyczy również pacjentów z rakiem przewodowym piersi in situ?
    Autorzy:
    Nowikiewicz, Tomasz
    Zegarski, Wojciech
    Głowacka-Mrotek, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392585.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    nadmierne leczenie
    nadrozpoznawalność
    leczenie chirurgiczne
    rak piersi
    rak przewodowy in situ
    Opis:
    Pojęcie nadmiernego leczenia oznaczające stosowanie u chorych leczenia wykraczającego poza obowiązujące standardy terapeutyczne, może dotyczyć każdej formy opieki zdrowotnej. Zjawisko to jest spotykane również w onkologii, obejmując także pacjentów z nowotworami złośliwymi wymagających leczenia operacyjnego. Jest ono bezpośrednio związane z problemem nadrozpoznawalności Oprócz istotnego aspektu finansowego (generowanie wymiernych kosztów), możliwe do uniknięcia leczenie operacyjne chorych powoduje także wystąpienie chorobowości związanej z niepożądanymi następstwami wykonanych procedur chirurgicznych. Wymieniony problem kliniczny jest najbardziej widoczny w grupie pacjentów z najczęstszymi przyczynami zachorowań na nowotwory złośliwe, zdiagnozowanymi najczęściej w trakcie badań przesiewowych. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów z rakiem piersi, w szczególności z rakiem przedinwazyjnym. W tej grupie zachorowań, rak przewodowy in situ (ductal carcinoma in situ – DCIS) stanowi około 80 % przypadków. W prezentowanej pracy omówiono najczęściej spotykane problemy kliniczne związane z istnieniem zjawiska nadmiernego leczenia w przypadku tej grupy chorych.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 47-51
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rekomendacje Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Otorynolaryngologów, Chirurgów Głowy i Szyi na czas pandemii COVID-19 dla Otolaryngologów w praktyce ambulatoryjnej i szpitalnej
    Autorzy:
    Wierzbicka, Małgorzata
    Niemczyk, Kazimierz
    Jaworowska, Ewa
    Burduk, Paweł
    Składzień, Jacek
    Szyfter, Witold
    Markowski, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397332.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    COVID-19
    epidemia
    leczenie chirurgiczne
    onkologia
    pacjent ambulatoryjny
    Opis:
    Zalecenia Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Otorynolaryngologów, Chirurgów Głowy i Szyi dotyczące świadczenia usług podczas pandemii COVID-19 stanowią wytyczne dla ambulatoryjnych i szpitalnych praktyk we wszystkich przypadkach kontaktu z pacjentem, którego status COVID-19 jest nieznany. Zostały one utworzone w oparciu o światowe publikacje i rekomendacje ze względu na obecny stan pandemii COVID-19. Przedstawiono uzasadnienie zawieszenia planowanego świadczenia usług w pierwszej fazie pandemii. Omówiono wskazanie najlepszych praktyk medycznych na czas stabilizacji, ale z utrzymaniem się ryzyka zakażenia COVID-19 w populacji. Ważna jest możliwość świadczenia usług w następnych miesiącach pandemii. Wskazano na obiektywne przesłanki uzasadniające wznowienia zabiegów medycznych, tym samym przedstawiając optymalne procedury i zachowania do czasu zatwierdzenia procedur, wytycznych i zasad postępowania w zakresie związanym z SARS-COV2.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 3; 1-5
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interdyscyplinarne leczenie i rehabilitacja oparta o elektrostymulacje punktową pacjentki z masą naczyniaka dna jamy ustnej
    Autorzy:
    Zomkowska, Edyta
    Sowa, Mariusz
    Barczewska, Monika
    Misiowiec, Piotr
    Kukwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399619.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    naczyniaki języka
    arteriografia
    leczenie chirurgiczne
    embolizacja
    rehabilitacja
    punktowa elektrostymulacja
    palatogram
    Opis:
    Naczyniaki krwionośne języka zwykle wywodzą się z układu naczyń krwionośnych. Posiadają kulisty kształt i często osiągają duże rozmiary, wywołując rozrost i obrzęk tkanek okolicy warg (tzw. naczyniaki krwionośne jamiste) lub dziąsła i języka (tzw. ziarniniaki naczyniaste). Naczyniaki jamy ustnej często powodują obrzęk sąsiadujących tkanek, co utrudnia mówienie, połykanie, spożywanie i żucie pokarmu. Leczeniem z wyboru naczyniaka krwionośnego jest chirurgiczne usunięcie zmiany. Zabieg powinien być poprzedzony diagnostyką obrazową naczyń (arteriografią) w celu oceny rozległości i stopnia unaczynienia guza. Bogato unaczynione guzy leczy się za pomocą wewnątrznaczyniowej embolizacji naczyń zaopatrujących. Embolizacja wykonywana jest w celu zmniejszenia krwawienia podczas operacji. Generowanie dźwięcznej mowy w zmienionych warunkach anatomicznych wymaga poszukiwania nowych, zastępczych obszarów artykulacji. Jest to trudne ze względu na deformację tkanek po zabiegu chirurgicznym (obejmującym częściową glossektomię). bardzo pomocne w podejmowaniu decyzji o wyborze metody rehabilitacji mowy są lingwogramy. Najważniejsze we wczesnej fazie rehabilitacji jest zainicjowanie funkcji łuku odruchowego poprzez stymulację lub indukowane skurcze mięśni uczestniczących w połykaniu i mowie. W przypadku omawianej pacjentki rehabilitację przeprowadzono metodą elektrostymulacji punktowej. Zastosowanie elektrostymulatora punktowego przyczyniło się do skrócenia czasu utrzymania sondy żołądkowo-przełykowej, przyspieszyło możliwość samodzielnego żywienia i skutkowało skuteczniejszą rehabilitacją mowy czynnej.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 44-48
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    North American Veterinary Conference – Orlando 2011
    Autorzy:
    Tomczak, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/9918.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Okulistyka Weterynaryjna
    Tematy:
    okulistyka weterynaryjna
    choroby oczu
    leczenie zachowawcze
    leczenie chirurgiczne
    szkolenie
    konferencje
    Orlando konferencja
    Źródło:
    Okulistyka Weterynaryjna. e-kwartalnik dla lekarzy i studentów weterynarii; 2011, 4
    2082-9256
    Pojawia się w:
    Okulistyka Weterynaryjna. e-kwartalnik dla lekarzy i studentów weterynarii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Owrzodzenie rogówki u koni - aktualne spojrzenie na leczenie
    Current treatment methods of equine ulcerative keratitis
    Autorzy:
    Pakula, P.
    Szklarz, M.
    Slowikowska, M.
    Janeczek, M.
    Niedzwiedz, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/862083.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    okulistyka weterynaryjna
    konie
    owrzodzenia rogowki
    etiopatogeneza
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    leczenie
    leczenie chirurgiczne
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2017, 92, 12
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwagi dotyczące kwalifikacji pacjentów do implantacji ślimakowej
    Autorzy:
    Karlik, Michał
    Wiskirska-Woźnica, Bożena
    Sekula, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401779.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    implanty ślimakowe
    głuchota
    głęboki niedosłuch odbiorczy
    leczenie chirurgiczne
    kwalifikacja do implantu ślimakowego
    Opis:
    Obserwowany od ponad 30 lat postęp w  rozwoju technik chirurgicznych oraz technologii implantów ślimakowych doprowadził do zmiany podejścia i  poszerzenia wskazań do kwalifikacji chorych do leczenia ubytków słuchu typu odbiorczego. Podstawowe wskazania do implantacji ślimakowej stanowią: obustronna głuchota, obustronne resztki słuchowe lub obustronny głęboki niedosłuch typu odbiorczego oraz brak zysku akustycznego z zastosowania klasycznych aparatów słuchowych na przewodnictwo powietrzne po minimum 5–6-miesiącach użytkowania. Przy ocenie wskazań do implantacji wykorzystywane są metody subiektywne oraz obiektywne słuchu. Opinia psychologiczna ma na celu ocenę oczekiwań pacjenta/rodziców dziecka, ich motywacji oraz poziomu intelektualnego pod kątem obecności deficytów mogących powodować trudności zarówno w  późniejszej rehabilitacji, jak i  akceptacji nowego rodzaju stymulacji. W ocenie logopodycznej uwzględniany jest aktualny stopień rozwoju mowy, zaburzenia artykulacyjne związane z  upośledzeniem słuchu, sposób komunikowania się z  otoczeniem. Do ostatecznej kwalifikacji konieczne jest wykonanie badania obrazowego głowy/uszu (TK i/lub MRI). Nabywane doświadczenie chirurgiczne pozwoliło na stopniowe implantowanie dzieci z  różnymi wadami rozwojowymi w  zakresie ucha wewnętrznego. Obecność stanu zapalnego w  obrębie jamy bębenkowej i  przestrzeni pneumatycznych wyrostka sutkowatego może wymagać wcześniejszego usunięcia zmian zapalnych albo wyboru innego dojścia chirurgicznego.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 1; 18-21
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czas utrzymywania sie dodatnich wynikow badan serologicznych u osob operowanych z rozpoznaniem bablowicy watroby - obserwacje wlasne
    Autorzy:
    Kondrusik, M
    Pancewicz, S.A.
    Zajkowska, J.M.
    Hermanowska-Szpakowicz, T.
    Snarska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/841179.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    choroby pasozytnicze
    choroby czlowieka
    badania serologiczne
    parazytologia
    bablowica watroby
    leczenie chirurgiczne
    Opis:
    The purpose of this Work was to analyse results of serologie examinations and complaints reported by patients who were operated on echinococcal liver cysts. The analysis was conducted on patients who were qualified to surgical removal of echionococcal liver cysts. Persons who were analysed answered the questionaires and 11 of them send sera for serologie examination. The questionaires consisted of questions about time since operation, complaints before and after operation abdomen pains, distensions, vomits, exanthema, weakness, headaches). Results showed that patient were from 1 to 6 years after operation. Among 11 who send sera 18% results were negative (2 and 6 years after operation) and 82% was positive. Analysis of 15 questionnaires showed that majority of patients still had the complaints that were present before operation.
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1999, 45, 3; 387-389
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czas utrzymywania się dodatnich wyników badań serologicznych u osób operowanych z rozpoznaniem bąblowicy wątroby - obserwacje własne
    THE TIME OF MAINTAINANCE OF POSITIVE SROLOGIC RESULTS AMONG PATIENTS OPERATED ON ECHINOCOCCAL LIVER CYSTS
    Autorzy:
    Kondrusik, M.
    Pancewicz, S. A.
    Zajkowska, J. M.
    Hermanowska-Szpakowicz, T.
    Snarska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148818.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    choroby pasozytnicze
    choroby czlowieka
    badania serologiczne
    parazytologia
    bablowica watroby
    leczenie chirurgiczne
    Opis:
    The purpose of this Work was to analyse results of serologie examinations and complaints reported by patients who were operated on echinococcal liver cysts. The analysis was conducted on patients who were qualified to surgical removal of echionococcal liver cysts. Persons who were analysed answered the questionaires and 11 of them send sera for serologie examination. The questionaires consisted of questions about time since operation, complaints before and after operation abdomen pains, distensions, vomits, exanthema, weakness, headaches). Results showed that patient were from 1 to 6 years after operation. Among 11 who send sera 18% results were negative (2 and 6 years after operation) and 82% was positive. Analysis of 15 questionnaires showed that majority of patients still had the complaints that were present before operation.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1999, 45, 3; 387-389
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnozowanie i leczenie guzów mózgu u ludzi
    Autorzy:
    Pawlicka, K.
    Barciszewska, A.M.
    Rolle, K.
    Barciszewski, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/853959.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
    Tematy:
    czlowiek
    choroby czlowieka
    choroby mozgu
    nowotwory mozgu
    glejak wielopostaciowy
    wykrywanie
    leczenie
    leczenie chirurgiczne
    radioterapia
    chemioterapia
    Źródło:
    Wszechświat; 2018, 119, 01-03
    0043-9592
    Pojawia się w:
    Wszechświat
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ruja ciągła u kotek
    Persistent estrus in queens
    Autorzy:
    Max, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28763378.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    koty
    kotki
    zaburzenia cyklu plciowego
    ruja ciagla
    estrogenizacja
    torbiele pecherzykowe
    nowotwory jajnika
    leczenie
    leczenie chirurgiczne
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2023, 98, 05; 295-298
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Isokinetic evaluation of knee joint flexor and extensor muscles after tibial eminence fractures
    Autorzy:
    Melzer, P.
    Głowacki, M.
    Głowacki, J.
    Misterska, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/307520.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    leczenie chirurgiczne
    ocena izokinetyczna
    staw kolanowy
    tibial eminence fracture
    surgical treatment
    isokinetic evaluation
    Opis:
    The aim of the study was the evaluation of knee joint function in adolescent patients following operative treatment – fixation via arthroscopic or open surgery (arthrotomy), due to tibial eminence fractures. 28 patients, aged from 7 to 16 years, treated operatively between 1994-2009 in four orthopeadic centres underwent evaluation. Evaluation was performed 12-180 months following surgery. Patients were divided into two groups depending on the operative treatment received. Group A consisted of 14 patients who underwent arthroscopic reduction and stabilization. Group B consisted of 14 patients who were treated by open reduction (artrothomy) and stabilization. The results of clinical and radiological examinations and isokinetic tests used in the evaluation declared that operative treatment due to tibial eminence fracture, regardless of surgical method used, does not significantly disrupt knee joint function resulting in a slight weakening of knee joint extensor muscle strength.
    Źródło:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2014, 16, 3; 111-118
    1509-409X
    2450-6303
    Pojawia się w:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem. Część II: metody leczenia – chirurgiczne, monoterapia i terapie złożone
    Age related macular degeneration. Part II: therapeutic options – surgical, pharmacological and composite therapies
    Autorzy:
    Jarmak, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929152.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    glikokortykosteroidy
    leczenie chirurgiczne
    lentiwirusy
    nowe terapie AMD
    plazmafereza
    radioterapia
    terapie złożone w AMD
    Opis:
    Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem jest najczęstszą przyczyną utraty widzenia centralnego. Proces chorobowy obejmuje region plamkowy siatkówki i prowadzi do znacznego pogorszenia ostrości wzroku, a co za tym idzie – jakości życia. Chory traci możliwość uprawiania dotychczas wykonywanego zawodu, czytania, oglądania telewizji czy prowadzenia samochodu. Schorzenie to jest wyraźnie związane z procesami starzenia się i degeneracji tkanek i zazwyczaj pojawia się po 50. r.ż. Dopiero kilka lat temu wprowadzono środki farmakologiczne i inne metody terapeutyczne, które zdecydowanie poprawiły szanse na zachowanie użytecznej ostrości wzroku. Przełomowym odkryciem było klinicznie potwierdzone zahamowanie endotelialnego czynnika wzrostu, powodującego neowaskularyzację, co skutkowało brakiem wzrostu nieprawidłowych naczyń i w efekcie chroniło nie tylko przed spadkiem ostrości wzroku, ale nawet tę funkcję poprawiało. To była prawdziwa rewolucja w okulistyce, która dała pacjentom nadzieję na całkowite wyleczenie. Jednak czy jest ono możliwe? Jak wskazują doświadczenia kliniczne i doniesienia badaczy, walka o zahamowanie rozwoju choroby trwa. Leczenie chirurgiczne, leki podawane miejscowo i ogólnie, plazmafereza, wirusy wektorowe, radioterapia to tylko niektóre sposoby w walce o zachowanie widzenia centralnego. Arsenał terapeutyczny stale i intensywnie się poszerza i daje nadzieję na powstrzymanie rozwoju schorzenia.
    Macular degeneration associated with age is a leading cause of central vision loss. The disease process involves macular area of the retina and leads to a significant deterioration of visual acuity and, thus, a quality of life. A patient loses the opportunity to practice their profession, read, watch TV or drive. This condition is significantly associated with aging and degeneration of tissues and usually occurs after age of 50. Pharmaceuticals and other therapeutic approaches were introduced a few years ago and they substantially improved the prognosis for keeping the useful field of vision. The breakthrough discovery was clinically confirmed inhibition endothelial growth factor, causing neovascularization, which resulted in the lack of growth of abnormal vessels and as a result protected not only against the decrease in visual acuity, but even improved this function. It was a real revolution in ophthalmology, which gave patients hope for a full recovery. But is it possible? As practice and researchers’ reports show, struggle to inhibit the progress of the disease continues. Surgical treatment, topical drugs administered systemically, plasmapheresis, virus vector and radiotherapy are examples of the ways to fight to preserve central vision. The therapeutic arsenal is expanding rapidly and gives hope to inhibit the development of the disease.
    Źródło:
    OphthaTherapy; 2015, 2, 1; 31-45
    2353-7175
    2543-9987
    Pojawia się w:
    OphthaTherapy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rekomendowane standardy wyposażenia ośrodka leczniczego w zakresie chirurgii bariatrycznej i metabolicznej – doświadczenia własne
    Autorzy:
    Sztuczka, Ewa
    Żukowska, Wioletta
    Jackowski, Marek
    Janik, Michał R
    Paśnik, Krzysztof
    Michalik, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392906.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Chirurgiczne leczenie otyłości
    laparoskopia
    rekomendacje
    Opis:
    Ze względu na masę ciała chorego, oraz niejednokrotnie ponadnormatywną posturę, w oddziale chirurgicznym uwzględnić należy wyposażenie w następujący sprzęt: 1. Odpowiednio wzmocnione łóżko szpitalne o szerokości do 120 cm i nośności co najmniej 250–300 kg. Łóżko bariatryczne powinno mieć możliwość podnoszenia leżanki do pozycji zagłówkowej, kucznej, pozycji Trendelenburga (do kąta +10˚) i anty-Trendelenburga (–10˚). W standardzie doposażyć je należy w poręcze i wysięgnik o wzmocnionej konstrukcji oraz solidne lejce ułatwiające wczesne, pooperacyjne uruchomienie pacjenta. 2. Wzmocniony materac (większy komfort zapewni materac próżniowy). 3. Odpowiednie siedzisko, krzesło, wózek inwalidzki, które umożliwią pacjentowi spędzanie czasu w korzystnej dla niego pozycji pionowej (poprawa czynności płuc i krążenia krwi). Siedzisko powinno oferować zadowalające obciążenie robocze do co najmniej 250–300 kg i odpowiednie wymiary siedzenia, które zapewnią wystarczającą przestrzeń dla bioder pacjenta i znajdującej się wokół nich tkanki tłuszczowej oraz uwzględnią kształt ciała chorego, rozkład jego masy (apple – shaped, pear - shaped). Doposażenie siedziska w kółka umożliwia bezpieczne przemieszczanie chorego w dowolne miejsce w szpitalu. 4. Stosowną do badania i leczenia leżankę bariatryczną, która sprosta wykonaniu codziennych czynności terapeutycznych i pielęgnacyjnych, np. zmianom opatrunków, przeprowadzeniu badania fizykalnego. Wskazana byłaby leżanka elektryczna, z regulacją wysokości i oparcia, oraz odpowiednim, bezpiecznym obciążeniem roboczym rzędu ok. 300 kg. 5. Dużych rozmiarów kabinę prysznicową, dostosowaną do potrzeb otyłych pacjentów. Dodatkowo należy wyposażyć ją w poręcze, uchwyty i mobilne krzesło toaletowe. 6. Solidny balkonik umożliwiający samodzielne poruszanie się, utrzymanie własnego ciężaru ciała zarówno w okresie przed-, jak i pooperacyjnym, ewentualnie profesjonalne nosidło do bezpiecznego przekładania pacjenta. 7. Wagę dostosowaną do pomiaru ciężaru ciała pacjentów bariatrycznych (możliwość dokonania pomiaru masy ciała do co najmniej 350 kg). 8. Stopnie (podesty), umożliwiające wejście i położenie pacjenta bariatrycznego, np. na leżance, kozetce opatrunkowej. 9. Specjalistyczne (duże) mankiety, które umożliwiają prawidłowy pomiar ciśnienia tętniczego krwi. Masa ciała chorych kwalifikowanych do operacyjnego leczenia otyłości najczęściej przekracza 100 kg. Bez względu na rodzaj proponowanej procedury chirurgicznego leczenia otyłości, konieczne jest odpowiednie wyposażenie sali operacyjnej w sprzęt i aparaturę medyczną. 1. Automatyczny stół operacyjny, umożliwiający bezpieczne ułożenie pacjenta w pozycji anty-Trendelenburga. Zalecane obciążenie robocze stołu do 350 kg. Wyposażenie w akcesoria umożliwiające utrzymanie żądanej pozycji chorego, np. szerokie podpory pod kończyny górne i dolne, masywne pasy mocujące chorego do stołu i zapobiegające ześlizgiwaniu podczas operacji, ale nieupośledzające krążenia krwi w kończynach. Posiadanie stołu z wymiennym blatem pozwoli na rezygnację z konieczności zabezpieczenia odpowiedniego wózka transportowego ze śluzy do sali operacyjnej. 2. Materac próżniowy, który po wypompowaniu powietrza dopasowuje się do ciała chorego i pozwala na odpowiednie umocowanie pacjenta na stole operacyjnym. Dostępem z wyboru chirurgicznego leczenia otyłości jest dziś technika laparoskopowa. Konieczne jest zatem posiadanie: 1. Dobrej jakości toru wizyjnego z insuflatorem gazu, najlepiej w technologii HDTV prezentującej obraz w naturalnych barwach z dobrym kontrastem i ostrością. System powinien być wyposażony w możliwość rejestracji zapisu przebiegu operacji oraz w pompę ssąco-tłoczącą, niezbędną do ewakuacji nagromadzonych płynów ustrojowych oraz wypłukania pola operacyjnego [6]. 2. Koagulującego urządzenia dwubiegunowego lub noża harmonicznego (preparowanie tkanek techniką laparoskopową wymaga zastosowania zaawansowanych narzędzi służących do cięcia i koagulacji tkanek). Zaletą tego sprzętu jest możliwość zamykania naczyń o średnicy 5–7 mm, a w przypadku skalpela harmonicznego zapewnienie cięcia, preparowania oraz koagulacji tkanek przy zastosowaniu jednego narzędzia roboczego. Nowoczesne instrumentarium elektrochirurgiczne pozwala też zmniejszyć zużycie materiału szewnego (co minimalizuje ryzyko powikłań, zakażenia miejsca operowanego, ponieważ w organizmie pacjenta pozostaje mniej ciała obcego), znacząco skraca czas operacji i zmniejsza utratę krwi [7, 8, 9]. 3. Bazowego i specjalistycznego instrumentarium medycznego. Ilość narzędzi, ich rodzaj oraz rozmiar zależy od wykonywanej procedury bariatrycznej. 1. Trzonek i ostrze nr 11.
2. Strzykawka z 10 ml roztworu 0,9% NaCl.
3. Nożyczki do preparowania tkanek.
4. Nożyczki do szwów.
5. Dwa haki Langenbecka.
6. Końcówka ssąca z drenami.
7. Dren do insuflacji gazu.
8. Igła Veressa do wytworzenia odmy.
9. Dwa kleszczyki typu Pean.
10. Imadło.
11. Dwie pincety chirurgiczne.
12. Dwa opinaki typu Backhaus.
13. Dwa haczyki jednozębne do uchwycenia powięzi, ewentualnie dwa kleszczyki Kochera.
14. Materiał opatrunkowy: 15. Materiał szewny do zamknięcia otworów po trokarach: 16. Dren Redona nr 14 lub 16.
17. Worek do pasywnego drenażu Redona.
18. Antyadhezyjne opatrunki pooperacyjne. Zalecane instrumentarium bazowe przedstawiono na fotografii 1. 1. Trokar optyczny o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
2. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
3. Dwa trokary o średnicy 5 mm lub dwa trokary o średnicy
 10/12 mm z redukcją na 5mm i długości 15 cm.
4. Wideokamera lub optyka skośna o kącie 30˚ ze światłowodem.
5. Retraktor do podtrzymania wątroby.
6. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
9. Monopolarna elektroda hakowa o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
10. Atraumatyczne kleszczyki typu Babcock o średnicy 5 mm
 lub 10 mm.
11. Imadło.
12. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej energii
 bipolarnej o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia
 od 35 cm.
13. Klipsownica.
14. Klipsy naczyniowe.
15. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją,
 o średnicy12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,
 lub uniwersalna rączka
16. Kilka (6–7) ładunków do endoskopowego staplera
 liniowego o różnej wysokości zszywek (wybierając
 ładunek, należy kierować się wiedzą o grubości oraz
 biomechanice tkanki). 17. Stapler okrężny o średnicy 25 CDH i długiej rękojeści
 (ewentualnie w wyposażeniu dodatkowym kowadełko typu
 or-vill).
18. Filtr oddymiający pole operacyjne [10]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji Roux-en-Y Gastric Bypass techniką laparoskopową (LRYGB) przedstawiono na fotografii 2. 1. 5 ml błękitu metylenowego 1% do sprawdzenia szczelności
 zespolenia.
2. Strzykawkę10 ml.
3. Sondę żołądkową 34–36. 1. Trokar optyczny o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości15 cm.
2. Trokar o średnicy 5 mm lub 10/12 mm z redukcją na 5mm
 i długości 15 cm.
3. Dwa trokary o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
4. Wideokamera lub skośna optyka o kącie 30˚ ze światłowodem.
5. Retraktor do podtrzymania wątroby.
6. Zakrzywiony dysektor o średnicy 5 mm i długości 40–44cm.
7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5mm i długości 40–44cm.
8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
9. Rurka kalibracyjna z podziałką do 10 cm o średnicy 5mm
 i długości 40–44 cm.
10. Imadło.
11. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej
 energii bipolarnej o średnicy 5mm lub 10 mm i długości
 ramienia od 35cm.
12. Klipsownica.
13. Klipsy naczyniowe do uszczelnienie szwów staplerowych
 na żołądku.
14. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją
 średnicy 12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,
 lub uniwersalna rączka.
15. Kilka (6–7 sztuk) ładunków do endoskopowego staplera
 liniowego o różnej wysokości zszywki (wybierając ładunek,
 należy kierować się wiedzą o grubości oraz biomechanice
 tkanki).
16. Filtr do ewakuacji dymu z pola operacyjnego.
17. Endocatch / bag (do wyjęcia resekowanej części żołądka).
18. Rozwieracz trójramienny do bezpiecznego usunięcia worka
 z żołądkiem [11]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji resekcji rękawowej żołądka techniką laparoskopową (LSG) przedstawiono na fotografii 3. 1. sondę żołądkową 34–44 CDH.
2. 5 ml błękitu metylenowego 1%.
3. Strzykawkę 10 ml. 1. Trokar optyczny o średnicy10 mm.
2. Trokar o średnicy15 mm z redukcją na 5 mm.
3. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm.
4. Retraktor Goldfinger.
5. Opaska gastric band.
6. Wideokamera lub skośna optyka 30˚ ze światłowodem.
7. Retraktor do podtrzymania wątroby.
8. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
9. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44cm.
10. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
11. Imadło.
12. Skalpel harmoniczny, lub instrument zaawansowanej energii
 bipolarnej, o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia
 od 35 cm.
13. Klipsownica i klipsy naczyniowe.
14. Filtr do ewakuacji zadymienia w polu operacyjnym [12]. Wprawdzie odchodzi się obecnie od zakładania opasek bariatrycznych, niemniej jednak są jeszcze ośrodki w kraju, które decydują się na tę metodę operacyjną. null null null Częstość występowania otyłości oraz chorób jej towarzyszących gwałtownie wzrasta zarówno w kraju, jak i na świecie, osiągając skalę epidemii. Zgodnie z wynikami badań naukowych, zabiegi bariatryczne stanowią obecnie jedyną metodę leczenia otyłości olbrzymiej o udowodnionej skuteczności. Postęp wiedzy, który dokonał się na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat, pozwolił na zweryfikowanie wskazań do chirurgicznego leczenia otyłości [1]. Złotym standardem leczenia operacyjnego jest zastosowanie małoinwazyjnych technik laparoskopowych, które wiążą się ze zmniejszonym odsetkiem powikłań oraz niższą śmiertelnością okołozabiegową [2, 3]. Dostęp laparoskopowy zapewnia także mniejsze ryzyko kontaminacji ran operacyjnych, uzyskanie lepszych efektów kosmetycznych i szybszy powrót pacjenta do codziennych czynności życiowych i zawodowych. Zaleca się, aby zabiegi chirurgicznego leczenia otyłości wykonywano w ośrodkach z doświadczeniem w chirurgii bariatrycznej i metabolicznej, posiadających wyszkoloną kadrę oraz niezbędny sprzęt [3]. Terapia i opieka pielęgnacyjna nad pacjentem oraz przygotowanie chorego do bariatrycznej procedury chirurgicznej wymaga odpowiedniego, i dodatkowego, wyposażenia oddziału oraz bloku operacyjnego w aparaturę medyczną, która dostosowana jest do chorych z otyłością olbrzymią [4]. Ośrodek taki powinien dysponować również możliwością leczenia powikłań występujących po operacjach bariatrycznych [5].
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 52-56
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rehabilitation after surgical treatment of lumbar disc herniation: Overview of clinical studies and suggestions of management
    Rehabilitacja po chirurgicznym leczeniu lędźwiowej przepukliny krążka międzykręgowego – przegląd badan oraz propozycje postępowania
    Autorzy:
    Kużdżał, Adrian
    Magoń, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1938543.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    lumbar spine
    discopathy
    surgical treatment
    Rehabilitation
    kregosłup ledzwiowy
    dyskopatia
    leczenie chirurgiczne
    rehabilitacja
    Opis:
    Introduction: In the scholarly literature, many examples of rehabilitation approaches following surgical treatment of discopathy can be found. However, little is known about the effectiveness of those methods assessed according to the standards of Evidence Based Medicine. Aim: The aim of this study was to analyse publications of experimental clinical studies including assessment of quality of the applied methodology and, based on this analysis, to evaluate the effectiveness of rehabilitation following surgical therapy of lumbar disc herniation. Material and methods: The analysis comprised clinical studies with and without randomisation and case-control clinical studies on rehabilitation therapy after surgery due to lumbar disc herniation. The overview was conducted using the following databases: MEDLINE, EMBASE, PEDro, Cochrane Database, CEBP and comprised the period of time from 1985 to 2006. Results: Nineteen publications were finally included in the analysis; 10 of them were randomised clinical trials of high methodological quality, 7 were randomised clinical trials of low methodological quality, and 2 reports of case-control, non-randomised studies. Conclusions: So far, there is no strong scientific evidence confirming the efficacy of rehabilitation initiated immediately following surgery. There is strong evidence confirming high effectiveness of intensive rehabilitation exercises initiated in the 4th – 6th week following surgery that improve mobility, stabilise the spine and strengthen back muscles. Intensive rehabilitation, as compared to the traditional or less intensive rehabilitation and to the lack of rehabilitation (moderate scientific evidence), significantly improves patients’ quality of life, ameliorates functioning, reduces pain and thus accelerates patients’ return to work. However, there are no scientifically confirmed guidelines as to which types of exercises should be recommended.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2007, 11(2); 14-20
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Badanie ultrasonograficzne piersi – oczekiwania chirurga
    Breast ultrasound scans – surgeons’ expectations
    Autorzy:
    Bednarski, Piotr
    Dobruch-Sobczak, Katarzyna
    Chrapowicki, Eryk
    Jakubowski, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053439.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    breast cancer
    breast ultrasound
    surgical treatment
    usg piersi
    leczenie chirurgiczne
    rak piersi
    Opis:
    Recent years have witnessed a dynamic development of mammary gland imaging techniques, particularly ultrasonography and magnetic resonance imaging. A challenge related to these studies is the increase in the precision of the anatomical assessment of breast, particularly for early detection of subclinical lesions, performance of ultrasound- guided biopsy procedures, and accurate preoperative location of pathological lesions so as to optimize the surgical treatment. Ultrasound imaging is a primary and baseline diagnostic procedure the patient with suspected pathological lesions within breast is referred to by the surgeon. Lesions visualized in ultrasound scans are classified according to the BI-RADS US assessment categories. The successive categories (2 through 6) encompass individual pathological lesions, estimating the risk of malignancy and provide guidelines for further diagnostic and therapeutic management. This article described the important aspects of ultrasonographic imaging of focal lesions within the breasts as significant from the standpoint of surgical treatment of patients falling within BI-RADS US categories 3, 4, 5, and 6. Attention is drawn to the importance of ultrasound scans in the assessment of axillary fossa lymph nodes before the decision regarding the surgical treatment.
    W ostatnich latach obserwujemy dynamiczny rozwój metod obrazowania gruczołów piersiowych, zwłaszcza ultrasonografii i badania techniką rezonansu magnetycznego. Wyzwaniem dla tych badań pozostaje jeszcze bardziej precyzyjna ocena anatomii piersi, zwłaszcza pod kątem wczesnego wykrywania zmian subklinicznych, monitorowanie zabiegów biopsyjnych pod kontrolą obrazu ultrasonograficznego, dokładna lokalizacja przedoperacyjna nieprawidłowych zmian w celu optymalizacji leczenia chirurgicznego. Badanie ultrasonograficzne jest podstawowym i wyjściowym badaniem diagnostycznym, na które chirurg kieruje pacjentkę z podejrzeniem zmian patologicznych w piersiach. Uwidocznione w tym badaniu zmiany są na podstawie cech morfologicznych przydzielane do konkretnej kategorii wg klasyfikacji BIRADS-usg. Kolejne stopnie tej klasyfikacji (od 2 do 6) obejmują poszczególne nieprawidłowe zmiany (patologie piersi), szacują ryzyko ich złośliwości i zawierają wskazówki dotyczące dalszego postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. W artykule omówiono ważne elementy obrazowania ultrasonograficznego zmian ogniskowych w piersiach, istotne z punktu widzenia leczenia chirurgicznego w poszczególnych kategoriach BIRADS-usg 3, 4, 5 i 6. Zwrócono uwagę na znaczenie badania ultrasonograficznego w ocenie węzłów dołów pachowych przed decyzją dotyczącą leczenia chirurgicznego.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 61; 164-171
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Principles of orthopedic treatment for malignant bone tumors in children
    Zasady postępowania ortopedycznego w złośliwych nowotworach kości w wieku rozwojowym
    Autorzy:
    Kowalczyk, Bartłomiej
    Szafrański, Andrzej
    Kuźnik-Buziewicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2193855.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    malignant bone tumor
    pediatric
    surgery
    biopsy
    złośliwy nowotwór
    kości
    leczenie chirurgiczne
    biopsja
    Opis:
    Primary bone sarcomas are not frequent entities, but constitute important issue especially in pediatric population. Advances in chemotherapy and diagnostic modalities allowed limb saving resections of malignant bone tumors became leading surgical option. To be successful the treatment of primary bone tumors should be conducted in dedicated centers by experienced team of specialists. Nevertheless, the rules of such treatment should be known widely to improve diagnosis, medical care over oncologic patient and communication between specialists. In this review paper the authors present current rules of surgical approach to bony malignancies in children and adolescents.
    Złośliwe nowotwory układu ruchu są rzadkimi, lecz istotnymi klinicznie chorobami, szczególnie w populacji pediatrycznej. Postępy w skuteczności leczenia chemioterapeutycznego oraz poprawa możliwości diagnostycznych spowodowały zastąpienie amputacji operacjami oszczędzającymi kończyny w chirurgicznym leczeniu guzów kości. Choć leczenie tych chorób powinno być prowadzone w specjalistycznych centrach, wiedza o zasadach postępowania w złośliwych nowotworach kości powinna być szeroko znana, dla poprawy procesu diagnostycznego, opieki nad pacjentem onkologicznym i ułatwienia komunikacji między medycznymi profesjonalistami. W niniejszym przeglądzie autorzy przybliżają zasady chirurgicznego postępowania w złośliwych nowotworach układu ruchu u dzieci i młodzieży.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 1; 13-19
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chirurgiczna korekcja wywinięcia III powieki
    Surgical correction of everted of the third eyelid in a boxer dog
    Autorzy:
    Bryla, P.K.
    Tomczak, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/9973.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Okulistyka Weterynaryjna
    Tematy:
    okulistyka weterynaryjna
    psy
    bokser
    trzecia powieka
    wywiniecie trzeciej powieki
    leczenie chirurgiczne
    technika wykonania zabiegu
    Opis:
    Third eyelid eversion is seen most commonly in young large breed dogs. The everted cartilage appeared as an anterior folding of the leading edge of the third eyelid. The main differential diagnosis is a “cherry eye”. Both conditions cause chronic irritation of the conjunctiva and cornea, and if untreated, can lead to conjunctival edema, epiphora and keratoconjunctivitis sicca. Standard surgical method for the correction of this conditions is to remove the scrolled portion of the cartilage. In this report a case of surgical correction in four-month-old Boxer is reported step by step.
    Źródło:
    Okulistyka Weterynaryjna. e-kwartalnik dla lekarzy i studentów weterynarii; 2011, 1
    2082-9256
    Pojawia się w:
    Okulistyka Weterynaryjna. e-kwartalnik dla lekarzy i studentów weterynarii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Schorzenia szyjki macicy leczone operacyjnie w latach 2007–2009 w materiale Kliniki Ginekologii i Położnictwa
    Diseases of the uterine cervix treated surgically between 2007–2009 in Department of Obstetrics and Gynecology
    Autorzy:
    Badora, Agnieszka
    Bakon, Igor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038441.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    rak szyjki macicy
    leczenie chirurgiczne
    dysplazja szyjki macicy
    cervical carcinoma
    surgical treatment
    dysplasia
    Opis:
    INTRODUCTION Diseases of the uterine cervix are usually asymptomatic. Dysplasia may lead to cervical cancer, the third most common malignant neoplasia in women. Early diagnosis and treatment enable successful outcome. The aim of the study was to determine risk factors, signs, and indications for surgical procedures. MATERIAL AND METHODS The study group consisted of 141 patients with diff erent cervical lesions, treated surgically in Ob&Gyn Department. 69 women had dysplasia, 44 cervical with cancer, 19 with large cervical erosion and 9 with other disorders. D&C and conization was performed in 80 patients, Wertheim-Meigs procedure in 34, hysterectomy in 22, and other procedures in 5 women. Symptoms like pain, bleeding or whites were observed in 17 women. Additionally in 2 patients with dysplasia, in 1 with erosion and 1 admitted for other reasons, cervical cancer was found with histological examination. Statistical analysis was performed using Anova, Chi2 and Kruskal-Wallis tests, as well as rang matrix correlation ratios of Spearman. RESULTS Symptoms like pain or bleeding was not more frequent in any group. The number of pregnancies, births and miscarriages, age of menarche or irregular menstruations did not aff ect diagnosis. CONCLUSIONS Uterine cervix disorders occures more often among women with higher BMI (p = 0,005). For other risk factors such relationship was not observed. In the study group dysplasia and cervical cancer were the most common indications for surgical treatment.
    WSTĘP Schorzenia szyjki macicy przebiegają często bezobjawowo. Na podłożu dysplazji może rozwinąć się rak szyjki macicy. Wczesne rozpoznanie i podjęcie leczenia znacznie poprawiają rokowanie. Celem pracy była analiza czynników ryzyka, objawów i wskazań do leczenia operacyjnego w przypadku schorzeń szyjki macicy. MATERIAŁ I METODY Badaniami objęto 141 kobiet w wieku 48,4 ± 7,5 roku, leczonych operacyjnie w Klinice z powodu patologii w obrębie szyjki macicy w latach 2007–2009. Przyczyną hospitalizacji u 69 z nich była dysplazja szyjki macicy, u 44 rak szyjki macicy, u 19 rozległa nadżerka części pochwowej, a u 11 inne przyczyny. Jedynie 17 kobiet zgłaszało bóle, krwawienia lub upławy. Abrazję i konizację wykonano u 80 badanych, operację Wertheima- Meigsa u 34, histerektomię z przydatkami u 15, histerektomię bez przydatków u 7, a inne zabiegi u 5. U 2 chorych z dysplazją, u 1 z nadżerką i u 1 przyjętej z innej przyczyny rozpoznano raka szyjki macicy w badaniu histopatologicznym. Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą testów: Anova, Chi2, Kruskala-Wallisa i macierzy rangowych współczynników korelacji Spearmana. WYNIKI Ból czy krwawienia nie występowały istotnie częściej w żadnej z grup. Schorzenia szyjki macicy częściej obserwowano u kobiet z podwyższonym BMI (p = 0,005). Nie stwierdzono zależności ich występowania od liczby przebytych ciąż, porodów i poronień, wieku menarche, nieregularnych miesiączek. WNIOSKI Schorzenia szyjki macicy najczęściej przebiegają bezobjawowo lub objawy są niecharakterystyczne. W badanej grupie najczęstszym wskazaniem do leczenia operacyjnego były dysplazja oraz rak szyjki macicy. Schorzenia szyjki macicy częściej obserwowano u chorych z podwyższonym BMI.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2011, 65, 4; 14-18
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroby powiek - entropium i ektropium
    Eyelid diseases - entropion and ectropion
    Autorzy:
    Lew, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/9984.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Okulistyka Weterynaryjna
    Tematy:
    okulistyka weterynaryjna
    psy
    koty
    choroby powiek
    entropium
    ektropium
    wystepowanie
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    leczenie
    leczenie chirurgiczne
    predyspozycje rasowe
    Opis:
    Entropium i Ektropium zaliczają się do powszechnie spotykanych przypadków okulistycznych u psów i kotów. Są przyczyną wielu poważnych powikłań, a nie leczone doprowadzić mogą do utraty wzroku. Prawidłowe rozpoznanie jest warunkiem zastosowania odpowiedniej procedury chirurgicznej, prowadzącej do pełnego wyleczenia.
    Entropion as well as ectropion classify to common ophthalmic cases in dogs and cats. They are the cause of many serious complication and untreated may lead to sight loss. Properly diagnosis determine adequate surgery procedure ended with completely recovery.
    Źródło:
    Okulistyka Weterynaryjna. e-kwartalnik dla lekarzy i studentów weterynarii; 2012, 3
    2082-9256
    Pojawia się w:
    Okulistyka Weterynaryjna. e-kwartalnik dla lekarzy i studentów weterynarii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Methods of cleft lip and palate treatment over the centuries – a historical view
    Metody leczenia rozszczepów podniebienia pierwotnego i wtórnego na przestrzeni wieków – rys historyczny
    Autorzy:
    Ilczuk-Rypuła, Danuta
    Pietraszewska, Daria
    Kempa, Maria
    Zalewska-Ziob, Marzena
    Wiczkowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036400.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    cleft palate
    cleft surgery
    history of dentistry
    obturator
    rozszczep podniebienia
    leczenie chirurgiczne rozszczepu
    historia stomatologii
    Opis:
    INTRODUCTION: Cleft palate is one of the most common congenital defects, associated with many problems including cosmetic and dental abnormalities, as well as speech, suction, chewing, swallowing, hearing and facial growth difficulties. AIM OF THE STUDY: To review different attempts and methods of cleft palate treatment, such as using obturators or surgical treatment. CONCLUSIONS: Cleft palate has been known for a long time and its treatment has been a considerable challenge for clinicians throughout the history of dentistry. The contemporary system of treatment of cleft palate is complex and multidisciplinary.
    WPROWADZENIE: Rozszczep podniebienia jest jedną z najczęstszych wad rozwojowych twarzoczaszki, polegającą na braku ciągłości anatomicznej i niedorozwoju tej struktury. Powoduje ponadto liczne zaburzenia czynnościowe (oddychania, ssania, połykania, żucia i mowy) oraz sprzyja infekcjom dróg oddechowych i ucha środkowego. CEL PRACY: Przedstawienie na podstawie piśmiennictwa różnych metod leczenia rozszczepu podniebienia, zarówno leczenia protetycznego przy zastosowaniu obturatorów, jak i leczenia chirurgicznego. PODSUMOWANIE: Rozszczep podniebienia, podobnie jak inne choroby, prawdopodobnie znany był ludzkości od początku jej istnienia. Na przestrzeni wieków podejmowano wiele prób wyleczenia tej wady lub zniwelowania efektów ubocznych. Obecnie obowiązuje wielospecjalistyczny model leczenia rozszczepu podniebienia.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 399-406
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polski konsensus w sprawie leczenia chorych na raka żołądka – aktualizacja 2017
    Autorzy:
    Kulig, Jan
    Wallner, Grzegorz
    Drews, Michał
    Frączek, Mariusz
    Jeziorski, Arkadiusz
    Kielan, Wojciech
    Kołodziejczyk, Piotr
    Nasierowska-Guttmejer, Anna
    Starzyńska, Teresa
    Zinkiewicz, Krzysztof
    Wojtukiewicz, Marek
    Skoczylas, W. Tomasz
    Richter, Piotr
    Krawczyk, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393366.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    raka żołądka
    Przerzuty nowotworowe
    Helicobacter pylori
    Laparotomia
    Niesteroidowe leki przeciwzapalne
    Immunohistochemia
    Leczenie chirurgiczne
    Panendoskopia
    Biopsja
    Opis:
    Od roku 1986 kontynuowany jest projekt naukowy pt. „Polskie Badania nad Rakiem Żołądka”. Głównym celem tego projektu czyli wieloośrodkowych i interdyscyplinarnych badań jest poprawa wyników leczenia chorych na raka żołądka poprzez opracowanie i propagowanie optymalnych metod rozpoznawania i leczenia zarówno chirurgicznego, jak i skojarzonego. Jednym z ważniejszych osiągnięć projektu jest opracowanie i publikacja dokumentu pt. „Polski Konsensus w Sprawie Leczenia Chorych na Raka Żołądka”, którego pierwsza wersja została opublikowana w roku 1998. Kolejne wersje były aktualizowane adekwatnie do zmieniających się trendów w postępowaniu u chorych na raka żołądka. W Krakowie w dniach 3-4 czerwca 2016r. odbyło się sympozjum naukowe „Polski konsensus w sprawie leczenia raka żołądka – aktualizacja 2016”. W czasie sympozjum odbyła się sesja panelowa w trakcie wszyscy autorzy przedstawili publicznie założenia Konsensusu do dalszej dyskusji. Ponadto wspomniana sesja była poprzedzona zarówno dyskusją w formie korespondencji i jak i spotkaniem roboczym w celu ujednolicenia stanowiska. Należy podkreślić, że zawarte w Konsensusie wskazówki i zalecenia nie są arbitralnie przyjętymi zasadami postępowania w aspekcie prawnym a tym samym każdy lekarz/zespół lekarzy ma prawo podjęcia innych decyzji o ile będzie to korzystne dla chorego na raka żołądka. Konsensus omawia kolejno: a) zalecane kwalifikacje (stopnia zaawansowania, patologiczna, topografii węzłów chłonnych oraz zakresu wycięcia węzłów chłonnych, podziału raka połączenia przełykowo-żołądkowa) b) zasady rozpoznawania w tym zalecenia dotyczące badania endoskopowego i klinicznej oceny stopnia zaawansowania c) zalecenia dotyczące leczenia chirurgicznego (zakres resekcji, zakres limfadenektomii, taktyka postępowania w raku połączenia przełykowo-jelitowego) d) zalecenia dotyczące leczenia skojarzonego z chemioterapią lub radioterapią. e) miejsce chirurgii endoskopowej i małoinwazyjnej w leczeniu raka żołądka. Niniejsza publikacja jest podsumowaniem ustaleń sesji panelowej w trakcie wspomnianego sympozjum naukowego w Krakowie w 2016 roku.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 59-73
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nietypowe złamanie kości śródręcza III u konia - przypadek kliniczny
    Non-typical metacarpal III fracture in horse - clinical case report
    Autorzy:
    Samsel, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/859334.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    konie
    kosci srodrecza
    zlamania kosci
    zlamanie proksymalnej czesci kosci srodrecza III
    zlamania zmeczeniowe
    leczenie chirurgiczne
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 08
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wskazania do leczenia operacyjnego w ostrej fazie udaru mózgu
    Indications for surgical treatment in acute stroke
    Autorzy:
    Brola, Waldemar
    Fudala, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058075.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    indications
    leczenie zachowawcze
    non-invasive treatment
    stroke
    surgical treatment
    thrombolysis
    udar mózgu
    tromboliza
    leczenie chirurgiczne
    wskazania
    Opis:
    Stroke is an emergency state requiring immediate diagnosis and treatment. It is recommended that all acute stroke patients should be treated in a stroke unit. Thrombolytic therapy proved to be the most effective treatment. Although intravenous thrombolysis is available, only 10% of the patients are treated with recombinant tissue plasminogen activator (rt-PA) in the best Polish centres. Statistically, in scale of the country, the percentage of patients treated that way is no more than 1. Recently there has been a dynamic development of surgical neurology, which aims at surgical treatment of ischemic stroke including intraarterial thrombolysis, mechanical recanalisation of arteries (embolectomy), carotid endarectomy, remodeling, angioplasty and stenting. There is, however, lack of reliable research results confirming efficiency of these methods. According to recommendations of experts from the National Programme of Prevention and Treatment of Stroke POLKARD surgical stroke care is rarely advised. Surgical treatment is recommended in specific cases of ischemic stroke (malignant middle cerebral artery infarct, large spaceoccupying cerebellum infarct) and in some cases of intracerebral hemorrhage. Surgical treatment is restricted to patients with superficial intracerebral hematoma (cases with localization in basal ganglia), cases of rapid decrease of consciousness or neurological deterioration. Another issue is treatment of subarachnoid hemorhage connected with arteriovenous malformation where neurosurgical operations are more advised. In cases of aneurismal rupture neurosurgical clip is the method of choice.
    Udar mózgu jest stanem nagłym wymagającym szybkiej diagnostyki i terapii. Podstawowym postępowaniem w ostrej fazie udaru mózgu wciąż pozostaje leczenie zachowawcze, które należy prowadzić w warunkach pododdziału udarowego. Najlepsze efekty daje leczenie trombolityczne, ale mimo dostępności trombolizy dożylnej jedynie 10% pacjentów w najlepszych polskich ośrodkach jest leczonych rekombinowanym tkankowym aktywatorem plazminogenu (rt-PA). W skali kraju odsetek ten nie przekracza bariery 1%. W ostatnich latach dynamicznie rozwija się neurologia interwencyjna, której głównym celem jest zabiegowe leczenie niedokrwiennego udaru mózgu. Jej zakres działania obejmuje trombolizę dotętniczą, mechaniczną rekanalizację tętnic (embolektomię), endarterektomię, remodeling, angioplastykę i stentowanie tętnic w ostrym okresie udaru niedokrwiennego. Brak jest jednak wiarygodnych badań potwierdzających ich skuteczność. Zgodnie z Wytycznymi Grupy Ekspertów Narodowego Programu Profilaktyki i Leczenia Chorób Układu Sercowo-Naczyniowego POLKARD interwencja neurochirurgiczna wskazana jest w nielicznych sytuacjach. Leczenie chirurgiczne zalecane jest jedynie w szczególnych przypadkach udaru niedokrwiennego (złośliwy zespół tętnicy środkowej mózgu, rozległy zawał móżdżku) oraz w niektórych przypadkach krwotoku mózgowego. Leczenie operacyjne krwotoku ogranicza się do chorych z powierzchownie położonym krwiakiem bez zajęcia jąder podstawy oraz przypadków z szybko narastającymi zaburzeniami świadomości i pogłębiającym się deficytem neurologicznym. Osobnym zagadnieniem jest leczenie krwotoku podpajęczynówkowego związanego z malformacją tętniczo-żylną, gdzie zakres wskazań do operacji neurochirurgicznych jest znacznie większy. Chirurgiczne zamknięcie pękniętego tętniaka jest metodą z wyboru.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 1; 19-25
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niedrożność aortalno-biodrowa u koni
    Iliac artery thrombosis in horses
    Autorzy:
    Kozlowska, N.
    Kozniewski, P.
    Szymanska, J.
    Yan-Kalinska, M.
    Turek, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/858777.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    konie
    choroby zwierzat
    niedroznosc aortalno-biodrowa
    etiopatogeneza
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    leczenie farmakologiczne
    leczenie chirurgiczne
    trombektomia
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 08
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola pielęgniarki w opiece nad pacjentem z ostrym zapaleniem wyrostka robaczkowego
    The role of the nurse in the surgical treatment of acute appendicitis
    Autorzy:
    Kaczmarek, Justyna
    Okoń, Ewelina
    Olszewska, Paulina
    Pawlak, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/470198.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
    Tematy:
    rola pielęgniarki
    leczenie chirurgiczne
    wyrostek robaczkowy
    the role of nurses
    surgical treatment
    the appendix
    Opis:
    Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego jest jednym z najczęściej pojawiających się schorzeń układu pokarmowego. Leczenie chirurgiczne wyrostka robaczkowego może odbywać się w sposób klasyczny bądź też laparoskopowo. Aby przygotować pacjenta do operacji, konieczna jest fachowa wiedza, a także umiejętności pielęgniarskie. Celem tej pracy jest przybliżenie leczenia oraz roli pielęgniarki podczas opieki nad osobami z ostrym zapaleniem wyrostka robaczkowego.
    Acute appendicitis is one of the most frequent diseases of the digestive system. Surgical treatment of appendicitis can be done in a classic or a laparoscopy. To prepare the patient for surgery is needed expertise and skills of nursing. The purpose of this paper is to present treatment and the role of nurses in the care of persons with acute appendicitis.
    Źródło:
    Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2012, 2; 38-39
    2084-4212
    Pojawia się w:
    Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwotne nowotwory wewnątrzczaszkowe u psów. Część II. Leczenie
    Primary intracranial tumors in dogs. Part II. Therapy
    Autorzy:
    Kaczmarska, A.
    Sobczynski, J.
    Czubaj, N.
    Lukasz, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/859136.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    onkologia weterynaryjna
    psy
    choroby zwierzat
    nowotwory osrodkowego ukladu nerwowego
    nowotwory wewnatrzczaszkowe
    nowotwory mozgu
    leczenie
    leczenie chirurgiczne
    radioterapia
    chemioterapia
    leczenie paliatywne
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 06
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmodyfikowana tylna egzenteracja miednicy w zaawansowanym raku jajnika z zajęciem otrzewnej miednicy. Opis techniki operacyjnej
    Modified posterior pelvic exenteration in advanced ovarian cancer with peritoneal involvement. A description of the surgical technique
    Autorzy:
    Jędryka, Marcin
    Lepka, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1584036.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    rak jajnika
    leczenie chirurgiczne
    zmodyfikowana tylna egzenteracja miednicy mniejszej
    ovarian cancer
    surgery
    modified posterior pelvic exenteration
    Opis:
    Podstawową metodą leczenia chirurgicznego zaawansowanego raka jajnika jest chirurgia cytoredukcyjna, której celem jest pierwotne usunięcie wszystkich makroskopowych ognisk rozsiewu tego nowotworu przed systemowym leczeniem uzupełniającym. Bardzo istotnym elementem optymalnej chirurgii cytoredukcyjnej w zaawansowanym raku jajnika jest miednicza, blokowa resekcja wielonarządowa, zwana zmodyfikowaną tylną egzenteracją, obejmującą usunięcie w jednym bloku nacieczonej nowotworowo otrzewnej ściennej miednicy wraz z zajętym narządem płciowym oraz odbytnicą. W artykule opisano szczegółowo operację zmodyfikowanej tylnej egzenteracji w zaawansowanym raku jajnika. Dla lepszego zrozumienia poszczególnych jej elementów autorzy wyszczególnili etapy tej procedury chirurgicznej, ilustrując je szkicami oraz fotografiami.
    In the case of advanced ovarian cancer, primary surgical cytoreduction remains the main management option. The target of such a complex debulking procedure is the removal of all macroscopic tumor masses before adjuvant systematic treatment. En-bloc pelvic resection of all organs involved, including the peritoneum, uterus with adnexa and rectum, known as modified posterior exenteration, is the key element of optimal surgical debulking in advanced ovarian cancer. In this article the modified posterior exenteration procedure in advanced ovarian cancer is described in detail. The authors have divided the whole procedure into several steps for better understanding and illustrated them with some sketches and images.
    Źródło:
    Państwo i Społeczeństwo; 2021, 1; 99-114
    1643-8299
    2451-0858
    Pojawia się w:
    Państwo i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba refluksowa przełyku – spojrzenie specjalisty gastroenterologa, otolaryngologa i chirurga
    Autorzy:
    Jurkiewicz, Dariusz
    Waśko-Czopnik, Dorota
    Pietruszewska, Wioletta
    Tarnowski, Wiesław
    Barańska, Magda
    Kowalczyk, Magdalena
    Jaworski, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397277.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    choroba refluksowa
    leczenie zachowawcze i chirurgiczne
    rozpoznawanie
    Opis:
    Choroba refluksowa przełyku to zarzucanie treści żołądkowej do przełyku, powodujące kłopotliwe dla pacjenta objawy lub powikłania. Przed włączeniem leczenia należy zawsze obiektywnie potwierdzić tę chorobę, zwłaszcza w korelacji z dolegliwościami laryngologicznymi jako powikłaniami pozaprzełykowymi. W diagnostyce „złotym standardem” jest 24-godzinna impedancja-pH, uzupełniona endoskopią. Nie zaleca się leczenia bez obiektywnego potwierdzenia choroby, tym bardziej, że najwięcej powikłań laryngologicznych powoduje refluks niekwaśny gazowy proksymalny, możliwy do detekcji wyłącznie w badaniu MII-pH. Ważne jest potwierdzenie współwystępowania wraz z zespołami pozaprzełykowymi objawów klinicznych GERD (ang. Gastroesophgaeal Reflux Disease). Mając na uwadze czas leczenia choroby i jej konsekwencji, warto rozważnie i ostrożnie podchodzić do rozpoznania choroby, a leczenie powinno być odpowiednio długo prowadzone, w odniesieniu do rekomendacji, najlepiej przy współpracy specjalisty laryngologa i gastroenterologa. Największą efektywność terapeutyczną uzyskujemy poprzez połączenie inhibitorów pompy protonowej (PPI) z itoprydem przy zachowaniu odpowiednich dawek leków oraz przestrzegając odpowiednio długiego czasu leczenia z zachowaniem prawidłowego schematu redukcji dawek i odstawiania leków. W przypadku nieskuteczności leczenia zachowawczego, należy rozważyć leczenie chirurgiczne antyrefluksowe.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 2; 42-50
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Guzy jajnika o granicznej złośliwości – diagnostyka, leczenie i obserwacja po leczeniu
    Borderline ovarian tumors – diagnosis, treatment and follow-up
    Autorzy:
    Sobiczewski, Piotr
    Kupryjańczyk, Jolanta
    Śpiewankiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030294.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    borderline tumors
    follow-up
    relapse
    surgical treatment
    guzy graniczne
    leczenie chirurgiczne
    nawroty
    obserwacja po leczeniu
    Opis:
    Tumors of borderline malignancy account for approximately 20% of all ovarian tumors. Their diagnostic criteria mainly include: the absence of destructive stromal invasion, stratification of epithelial cells, moderate mitotic activity and non-intensified nuclear atypia. The mainstay of treatment is surgery. Indications for radical treatment include older patient’s age and considerable advancement of the disease. The surgery should involve hysterectomy with salpingo-oophorectomy and removal of all macroscopic tumor foci as well as staging, which includes: peritoneal fluid sampling, omentectomy and peritoneal biopsy. Adjuvant treatment is not recommended except for cases with invasive implants. Over 50% of patients with borderline tumors are women at the child-bearing age. In these patients, the wish to preserve fertility should be considered. Conservative treatment consists of tumor removal, preservation of the uterus and at least a part of one ovary as well as staging. The follow-up period should be long since the disease can recur after several or even a dozen or so years. Patients with risk factors (advanced FIGO stage, presence of implants, incomplete staging or a residual tumor mass) should be followed every 3–4 months for the first 2 years, and subsequently, every 6 months. A similar follow-up pattern is recommended in patients after conservative treatment, particularly because most recurrences typically occur within the first 2 years after surgery. The total frequency of relapse is approximately 10–11%. These cases usually involve recurring borderline tumors, but approximately 30% are invasive (2.5–3% of malignant transformation). Conservative treatment is associated with a higher risk of relapse (up to 35%). However, in such cases, tumors are usually of borderline malignancy and can be effectively managed surgically. Invasive relapse is associated with poor prognosis.
    Guzy o granicznej złośliwości stanowią około 20% guzów jajnika. Kryteriami rozpoznania są: brak destrukcyjnego naciekania podścieliska, nawarstwianie komórek nabłonka, umiarkowana aktywność mitotyczna i nienasilona atypia jądrowa. Podstawową metodą leczenia jest chirurgia. Wskazania do leczenia radykalnego to starszy wiek pacjentki i znaczne zaawansowanie choroby. Zakres operacji powinien obejmować usunięcie macicy z przydatkami i wszystkich makroskopowych ognisk nowotworu oraz staging, w którego skład wchodzą: pobranie płynu z otrzewnej, usunięcie sieci, biopsje otrzewnej. Leczenie adiuwantowe nie jest rekomendowane, z wyjątkiem przypadków, w których obecne są wszczepy inwazyjne. Ponad 50% chorych z guzami o granicznej złośliwości to kobiety w wieku rozrodczym – u nich leczenie powinno uwzględniać chęć zachowania płodności. Leczenie oszczędzające polega na usunięciu zmian nowotworowych z zachowaniem macicy i przynajmniej fragmentu jednego jajnika oraz oceną stopnia zaawansowania. Obserwacja po leczeniu powinna być wieloletnia, ponieważ nawroty mogą występować po kilku, a nawet kilkunastu latach. Chore z czynnikami ryzyka (zaawansowany stopień FIGO, obecność implantów, niepełny staging lub pozostawiona masa resztkowa nowotworu) przez 2 pierwsze lata powinny mieć kontrole co 3–4 miesiące, a następnie co 6 miesięcy. Podobną obserwację zaleca się u pacjentek po leczeniu oszczędzającym, zwłaszcza że największy odsetek nawrotów występuje w ciągu 2 lat po operacji. Częstość nawrotów wynosi około 10–11%. Najczęściej są to wznowy typu granicznego, niemniej około 30% nawrotów ma charakter inwazyjny (2,5–3% transformacji złośliwej). Leczenie oszczędzające wiąże się z wyższym ryzykiem nawrotu (nawet 35%), jednak wznowy mają charakter graniczny i są skutecznie leczone chirurgicznie. Wystąpienie wznowy inwazyjnej wiąże się ze złym rokowaniem.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 234-244
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola splenektomii w chirurgicznym leczeniu raka jajnika
    Role of splenectomy in surgical treatment of ovarian cancer
    Autorzy:
    Opławski, Marcin
    Kojs, Zbigniew
    Bieda, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031520.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    rak jajnika
    leczenie chirurgiczne
    usunięcie śledziony
    powikłania okołooperacyjne
    całkowita
    cytoredukcja
    ovarian cancer
    surgery
    splenectomy
    perioperative complications
    complete cytoreduction
    Opis:
    In the treatment of ovarian cancer, surgery, chemotherapy or possibly radiotherapy are applied. The scope of surgery is the most significant prognostic factor. Complete cytoreduction is the optimal surgical method. Most frequently, ovarian carcinoma does not involve only the reproductive system, but spreads throughout the peritoneal cavity. In some cases, splenic involvement is found during a surgery. In such cases the surgery should be supplemented with splenectomy – when the spleen is removed as an additional procedure during the operation or as an element of the en bloc removal of the tumor along with the omentum, colon and gastrocolic ligament. Such an extended operation results in only slightly increased number of complications and has no significant impact on the quality of life of ovarian cancer patients. It often enables full cytoreduction. Complications of this part of the operation predominantly include hemorrhage, thromboembolism, infection and, in the case of en bloc operation, anastomotic separation within the gastrointestinal tract. The data available report increased number of intraoperative blood transfusions. The procedure in question is most frequently carried out during a secondary cytoreductive surgery. Despite the lack of recommendations, such procedures should be performed by a surgical team experienced in operations in the upper abdominal cavity. The treatment should be complemented with state-of-the-art chemotherapy. This kind of treatment requires establishing a national network of oncological centers dealing with combined therapies of malignant neoplasms.
    W terapii raka jajnika stosuje się leczenie chirurgiczne, chemioterapię i, ewentualnie, radioterapię. Zakres leczenia operacyjnego stanowi najistotniejszy czynnik prognostyczny. Całkowita cytoredukcja jest optymalną opcją leczenia chirurgicznego. Rak jajnika najczęściej dotyczy nie tylko narządu rodnego, ale również jamy otrzewnej. U niektórych chorych podczas zabiegów stwierdzane są przerzuty do śledziony. W takich przypadkach procedura chirurgiczna powinna być uzupełniona o wycięcie śledziony, która jest usuwana dodatkowo w trakcie zabiegu lub jako element operacji en bloc guza wraz z siecią, okrężnicą i więzadłem żołądkowo-okrężniczym. Takie poszerzenie zabiegu powoduje tylko nieznaczne zwiększenie liczby powikłań i nie wpływa znacząco na jakość życia chorych. Zabieg ten często umożliwia uzyskanie pełnej cytoredukcji. Do powikłań tej części zabiegu należą głównie powikłania krwotoczne, zakrzepowo-zatorowe, infekcje oraz w przypadkach operacji en bloc – rozejścia zespoleń w układzie pokarmowym. Dostępne dane wskazują na zwiększoną liczbę śródoperacyjnych przetoczeń krwi. Zazwyczaj zabieg ten jest wykonywany podczas wtórnej operacji cytoredukcyjnej. Pomimo braku takich zaleceń operację powinien wykonywać zespół doświadczony w przeprowadzaniu zabiegów w górnym piętrze jamy brzusznej. Leczenie należy uzupełnić o nowoczesną chemioterapię. Taki model postępowania wymaga utworzenia ogólnokrajowej sieci ośrodków onkologicznych, zajmujących się leczeniem skojarzonym nowotworów złośliwych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 3; 210-216
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Limfadenektomia miednicza i okołoaortalna w przypadku raka endometrium
    Pelvic and periaortic lymphadenectomy in the treatment of endometrial cancer
    Autorzy:
    Opławski, Marcin
    Kojs, Zbigniew
    Smoczyńska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031512.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    rak endometrium
    leczenie chirurgiczne
    usunięcie węzłów chłonnych
    powikłania okołooperacyjne
    radioterapia
    endometrial cancer
    surgery
    lymphadenectomy
    postoperative complications
    radiotherapy
    Opis:
    Treatment of endometrial cancer includes surgery, radiotherapy, chemotherapy, and hormonal therapy. Since early 1990s, a matter of much controversy remains the scope of surgery, particularly in the context of excision of lymph nodes. Currently valid surgical classification of clinical stages entails the need to assess the presence of metastases to pelvic and periaortic nodes (FIGO 2009). Technique of mapping sentinel nodes in endometrial cancer is currently being developed and is inherently complicated due to several routes of lymphatic drainage from the uterus. Excision of lymph nodes should be a part of routine surgical staging, as apart from diagnostic-prognostic value, it is of paramount significance for clinical decision-making process. Planning of adjuvant therapy without such an assessment is imprecise. Intraoperative evaluation of extent of the neoplastic process is much more precise than assessment based on imaging studies or clinical criteria of staging, promoted by some centers. An increasing number of centers consider lymphadenectomy as an indispensable component of endometrial cancer management – according to present-day standards, reliable staging of endometrial cancer requires excision and study of lymph nodes. More extensive procedure is not associated with significant increase of complication rate, while reduces number of patients requiring radiotherapy, affecting favorably the patients’ quality of life. Patients undergoing pelvic and periaortic lymphadenectomy benefit from a longer recurrence-free survival and overall survival. Most frequent complication of these procedures is intraoperative bleeding, thromboembolic events and lymphocele. Favorable effects of a more extensive procedure are seen mainly in centers specialized in gynecologic oncology, where median number of excised pelvic and periaortic lymph nodes is significantly higher.
    W leczeniu raka błony śluzowej macicy stosuje się leczenie chirurgiczne, radioterapię, chemioterapię, hormonoterapię. Od początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku kontrowersje wzbudza rozległość operacji, szczególnie w zakresie usuwania węzłów chłonnych. Obecnie obowiązująca chirurgiczna klasyfikacja stopnia zaawansowania tego nowotworu wskazuje na konieczność oceny występowania przerzutów do węzłów chłonnych miednicy oraz węzłów okołoaortalnych (FIGO 2009). Technika oznaczenia węzła wartownika w raku endometrium jest na etapie opracowywania i jest utrudniona z powodu kilku dróg spływu chłonki z macicy. Usuwanie węzłów chłonnych powinno być elementem chirurgicznej oceny zaawansowania tego nowotworu, gdyż poza wartością diagnostyczno-rokowniczą ma także znaczenie decyzyjne. Zaplanowanie terapii uzupełniającej bez takiej oceny jest nieprecyzyjne. Operacyjna ocena rozległości procesu nowotworowego cechuje się znacznie większą dokładnością niż ocena za pomocą badań obrazowych oraz kryteriów klinicznych zaawansowania tego nowotworu, promowanych przez część ośrodków. Zwiększa się liczba placówek uznających usuwanie węzłów chłonnych za niezbędny element leczenia operacyjnego raka endometrium – przy obecnym poziomie wiedzy prawidłowa ocena stopnia zaawansowania raka endometrium wymaga usuwania węzłów chłonnych. Poszerzenie zabiegu nie zwiększa znacznie liczby powikłań, za to zmniejsza częstość stosowania radioterapii, co korzystnie wpływa na jakość życia chorych. W przypadkach, w których usunięto węzły chłonne miednicy mniejszej wraz z węzłami okołoaortalnymi, stwierdzono dłuższy czas wolny od wznowy oraz dłuższe przeżycie. Najczęstsze powikłania takich zabiegów to krwawienie śródoperacyjne, incydenty zakrzepowo-zatorowe, występowanie lymphocele. Korzystne wyniki poszerzenia zabiegu są obserwowane głównie w wyspecjalizowanych ośrodkach ginekologii onkologicznej, w których mediana liczby usuniętych węzłów chłonnych miednicy oraz okołoaortalnych jest zdecydowanie większa.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 2; 151-158
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kluczowe problemy procesu leczenia raka błony śluzowej trzonu macicy w świetle wspólnych ustaleń ESMO, ESGO i ESTRO z grudnia 2015 roku
    Key problems in the treatment of endometrial cancer in the light of ESMO-ESGO-ESTRO Consensus of December 2015
    Autorzy:
    Kryniewska, Katarzyna
    Sznurkowski, Jacek Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029913.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adjuvant treatment
    endometrial cancer
    radiation therapy
    recommendations
    surgical treatment
    leczenie adiuwantowe
    leczenie chirurgiczne
    radioterapia
    rak endometrium
    rak trzonu macicy
    rekomendacje
    Opis:
    In December 2015, representatives of the European Society for Medical Oncology (ESMO), the European Society of Gynaecological Oncology (ESGO) and the European Society for Radiotherapy and Oncology (ESTRO) gathered to achieve a consensus on the current diagnostic methods as well as surgical and adjuvant treatment in endometrial cancer. During the conference, a multipage document identifying the key diagnostic and therapeutic problems, containing current findings together with the level of their scientific credibility was developed, followed by presenting expert consensus achieved by voting as well as a summary of evidence supporting each recommendation. The aim of the paper was to summarize the current ESMO, ESGO and ESTRO expert guidelines for a Polish reader in the absence of national recommendations on the diagnosis and treatment of endometrial cancer. The minimum (essential) preoperative management involves: clinical examination, including inguinal examination, speculum examination, bimanual examination, rectal examination, abdominal and transvaginal ultrasound, and, if indicated, transrectal ultrasound as well as risk assessment for Lynch syndrome if no ovariectomy is planned in FIGO stage I patients under the age of 45. A simple hysterectomy with the removal of the adnexa is the primary surgical protocol. Systematic lymphadenectomy involving pelvic and para-aortic lymph nodes should be performed in all patients (regardless of the histopathological type) with apparent FIGO stage IIIA, IIIB and FIGO stage II as well as in non-endometrioid apparent FIGO stage I cancers. In FIGO stage I endometrioid cancer, depending on the histopathological grade and the invasiveness, which is measured by myometrial invasion (MI), patients should be stratified into three preoperative risk groups: low risk – G1/G2 and MI < 50%, where systematic lymphadenectomy is not needed; intermediate risk – G1/G2, MI > 50% or G3, MI < 50%, where lymphadenectomy can be considered; high risk – G3 and MI > 50%, where lymphadenectomy is obligatory. The excision of the greater omentum should be performed only in serous cancer and carcinosarcoma. Stratification of patients for adjuvant treatment is based on pathological features, such as grading, MI, FIGO, lymphovascular space invasion. There is an urgent need to adapt the ESMO-ESGO-ESTRO consensus to Polish conditions as well as to develop national recommendations for the diagnosis and treatment of endometrial cancer.
    W grudniu 2015 roku przedstawiciele Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (European Society for Medical Oncology, ESMO), Europejskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej (European Society of Gynaecological Oncology, ESGO) oraz Europejskiego Towarzystwa Radioterapii i Onkologii (European Society for Radiotherapy and Oncology, ESTRO) zebrali się w celu opracowania wspólnego stanowiska dotyczącego aktualnych metod diagnostyki, leczenia operacyjnego i uzupełniającego raka błony śluzowej trzonu macicy. W trakcie konferencji powstał wielostronicowy dokument, w którym zidentyfikowano kluczowe problemy diagnostyczno-terapeutyczne, zamieszczono aktualne wyniki badań wraz z oceną poziomu ich wiarygodności naukowej, a następnie zaprezentowano ustalone w drodze głosowania wspólne stanowisko ekspertów z określeniem siły zaleceń i uzasadnieniem. Celem niniejszej pracy było syntetyczne przedstawienie aktualnych zaleceń ekspertów ESMO, ESGO i ESTRO polskiemu czytelnikowi w sytuacji braku krajowych rekomendacji dotyczących diagnostyki i leczenia raka błony śluzowej trzonu macicy. Minimalne (niezbędne) postępowanie przedoperacyjne obejmuje: badanie kliniczne, w tym ocenę pachwin, badanie we wziernikach, badanie dwuręczne, badanie per rectum, badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej i przezpochwowe, a jeśli są wskazania – badanie ultrasonograficzne transrektalne, jak również ocenę ryzyka zespołu Lyncha, gdy nie planuje się usuwać jajników kobietom z FIGO I przed 45. rokiem życia. Podstawowy protokół operacyjny to proste wycięcie macicy wraz z przydatkami. Limfadenektomia systematyczna obejmująca węzły miedniczne i okołoaortalne powinna zostać wykonana u wszystkich pacjentek (niezależnie od typu histopatologicznego) z prawdopodobnym FIGO IIIA, IIIB i FIGO II oraz w rakach nieendometrioidalnych FIGO I. W raku endometrioidalnym FIGO I, w zależności od stopnia zróżnicowania histopatologicznego (gradingu) i inwazyjności nowotworu, mierzonej głębokością naciekania mięśniówki (myometrial invasion, MI), pacjentki podzielono na trzy przedoperacyjne grupy ryzyka: grupa o niskim ryzyku – G1/G2 i MI < 50%, w której można odstąpić od limfadenektomii systematycznej; grupa o pośrednim ryzyku – G1/G2, MI > 50% lub G3, MI < 50%, w której limfadenektomię można rozważyć; grupa wysokiego ryzyka – G3 i MI > 50%, w której limfadenektomia powinna być wykonywana obligatoryjnie. Wycięcie sieci większej należy wykonać wyłącznie w raku surowiczym i w mięsakoraku. Stratyfikacja chorych do leczenia adiuwantowego opiera się na cechach patologicznych, takich jak grading, MI, FIGO, inwazyjność przestrzeni limfatycznej. Adaptacja ustaleń konsensusu ESMO, ESGO i ESTRO do warunków polskich oraz stworzenie krajowych rekomendacji diagnostyki i leczenia raka endometrium jest pilną potrzebą.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 145-155
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwości przywrócenia płodności suk i kotek z torbielami jajnikowymi
    Possibilities of maintaining fertility in bitches and queens suffering from ovarian cysts
    Autorzy:
    Max, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22180763.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    koty
    suki
    kotki
    torbiele jajnikowe
    leczenie chirurgiczne
    leczenie farmakologiczne
    zwierzęta towarzyszące
    rozród zwierząt
    płodność
    przywracanie płodności
    dog
    cat
    ovary
    cystic degeneration
    fertility
    Opis:
    This article, aims at the presentation of chances to restore fertility in females of small animals affected by ovarian cysts. The most common ovarian disease in bitches and queens, appears to be cystic degeneration. This condition affects health and fertility of the female. Ovarian cysts may develop as solitary or multiple structures, and they may also be unilateral or bilateral. In bitches and queens that are not designed for breeding purposes, ovariohysterectomy is highly recommended, because of possible negative consequences of ovarian cysts on the endometrium and the estrogen-induced bone marrow toxicity. In younger females, without uterine pathologies, some procedures of saving fertility potential may be instituted. Hormonal treatment proposed for follicular cysts is based on the attempt to luteinize these structures so they can regress subsequently, as a result of natural or pharmacologically intended luteolysis, and ovaries function may be maintained. If the pharmacological therapy is ineffective and in other clinical cases, surgical methods are recommended.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2021, 96, 02; 86-88
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozległość limfadenektomii w raku endometrium oraz jej wpływ na utratę krwi i czas trwania zabiegu
    The extent of lymphadenectomy in endometrial cancer and its effect on blood loss and procedure duration
    Autorzy:
    Opławski, Marcin
    Bieda, Tomasz
    Zarawski, Marcin
    Kojs, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030382.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    endometrial cancer
    lymphadenectomy
    para-aortic lymph nodes
    pelvic lymph nodes
    surgical treatment
    leczenie chirurgiczne
    limfadenektomia
    rak endometrium
    węzły miednicze
    węzły okołoaortalne
    Opis:
    The clinical staging of endometrial cancer is performed based on surgical-pathological criteria. The extent of lymph node dissection represents a clinical problem. The study was performed in order to assess the occurrence of metastases in iliac and para-aortic lymph nodes as well as to compare selected surgical risk factors in the case of extending the surgery with the dissection of these lymph nodes. The control group included 27 patients undergoing hysterectomy with iliac lymph node dissection; the study group included 30 patients after iliac and para-aortic lymph node removal. The incidence of metastases was assessed as well as the duration of procedure and intraoperative blood loss were compared. Metastases to lymph nodes were found in 10 (17.5%) females. Iliac lymph node metastases were detected in four patients (14.8%) in group I. In group II, metastases were detected in six (20%) patients: isolated para-aortic metastases in two patients (6.67%), para-aortic and iliac metastases in four (13.33%) patients. Statistically significant difference (p = 0.0035) was found in the duration of procedures: the median was 102.5 minutes for iliac lymphadenectomy, and 132.5 minutes for iliac/para-aortic lymphadenectomy; the maximum duration of iliac/para-aortic lymphadenectomy was 20 minutes longer. There was no statistically significant difference in blood loss (p = 0.4980). However, significantly higher maximum blood loss volume was noticeable in the study group. It is necessary to adjust the para-aortic lymphadenectomy in endometrial cancer to patient’s health status as well as to make maximum use of preoperative diagnostics. The procedure should be performed by a specialist experienced in gynecologic oncology to minimize the surgical risk. Information on lymph node status is the most important prognostic factor in endometrial cancer, which allows for a proper qualification for adjuvant therapy.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 2; 99-105
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Całkowite usunięcie zewnętrznego przewodu słuchowego u psów
    Total ablation of external ear canal in dogs
    Autorzy:
    Osinski, B.
    Skrzypczak, P.
    Przadka, P.
    Bzorski, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/858112.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    choroby zwierzat
    zapalenie ucha zewnetrznego
    leczenie chirurgiczne
    usuniecie przewodu sluchowego zewnetrznego
    przygotowanie do zabiegu
    technika wykonania zabiegu
    postepowanie pooperacyjne
    powiklania
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 01
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chirurgiczna korekcja skrętu macicy poprzez laparotomię na koniu stojącym. Pięć przypadków klinicznych
    Standing flank laparotomy for uterine torsion in a mare. Five cases report
    Autorzy:
    Samsel, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22034837.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    konie
    klacze [zool.]
    leczenie chirurgiczne
    laparotomia
    opis przypadku
    skręt macicy
    laparotomia na koniu stojącym
    powikłania
    uterine torsion
    mare
    standing flank laparotomy
    Opis:
    The aim of this paper is to present the technique, complications and the outcome of standing flank laparotomy for uterine torsion in five pure Arabians mares, between 267–300 days of gestation. Each mare was diagnosed with a 180° uterine torsion: 2 cases clockwise and 3 cases counterclockwise. No additional abdominal problems were found on admission; the clinical exam results of the mares and heart rate of fetuses were within normal limits (one mare had tachycardia), and patients were cooperative. Mares were put in the stocks, both paralumbar fossae were prepared for surgery and local infiltrative analgesia was administered subcutaneously and intramuscularly on one side (right for clockwise torsion, left for counterclockwise torsion). Sharp incision of the skin and superficial fascia was followed with muscles layers moderate preparation with fingers, using the grid technique. After initial evaluation of the uterus position and confirmation of the diagnosis, the torsion was corrected with gentle manual manipulation. The abdominal wall closure was a routine process. An intradermal suture was used to improve the cosmetic result. A perforated drain was left between muscles and superficial fascia to prevent seroma formation. The air was removed from the peritoneal cavity with active suction. Correction of the uterine torsion was done successfully in all five cases. No reoccurrence or major complications occurred: only in one mare there was some bleeding from the muscles of the abdominal wall and prolonged wound healing due to seroma. All mares had foaled on term, without complications. The foals remain healthy. The cosmetic results were excellent. In selected cases standing flank laparotomy is a safe, cost effective and relatively straightforward method of correction of uterine torsion in a mare.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2020, 95, 08; 489-493
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rak surowiczy śluzówki trzonu macicy – trudności w postępowaniu diagnostyczno-leczniczym
    Uterine papillary serous carcinoma – diagnostic and therapeutic pitfalls
    Autorzy:
    Adam, Cieminski
    Janusz, Emerich
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031074.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemioterapia
    chemotherapy
    dysplazja gruczołowa endometrium
    endometrial glandular dysplasia
    endometrial papillary serous cancer
    leczenie chirurgiczne
    pathogenesis
    patogeneza
    surgical treatment
    surowiczy brodawkowaty rak endometrium
    Opis:
    Uterine papillary serous carcinoma (UPSC) is an extremely malignant tumor associated with a grim prognosis. It accounts for less than 10% of all cases of endometrial cancer. Mean age at presentation is 68 years. Morphological appearance is similar to poorly differentiated serous cancer of the ovary. A characteristic feature is extensive invasion of blood and lymph vessels and rapid intraperitoneal dissemination. Endometrial glandular dysplasia is currently considered a precursor lesion of UPSC. The basic pathogenetic event is mutation of suppressor gene TP53 and overexpression of HER2/neu (human epithelial growth factor receptor 2). UPSC differs morphologically, genetically and clinically from endometrioid cancer. It is usually diagnosed in slender elderly women and is not corre-lated with hormonal risk factors. The serous type, in contrast to endometrioid cancer (EEC) usually developing within atypical proliferative lesion, develops mainly within atrophic endometrium, is characterized by high grade of malignancy (G3) and aggressive clinical course. Metastases within the abdominal cavity and lymph nodes develop rapidly and recurrences are usually distant and multifocal. Every case of endometrial cancer of any grade, with a component of serous cancer, should be treated like serous cancer of the ovary. Properly performed staging includes: hysterectomy with adnexectomy, pelvic and periaortal lymphadenectomy, omentectomy and inspection of the peritoneal cavity, as in the case of ovarian cancer. Adjuvant treatment includes chemotherapy based on platinum and taxane with or without radiotherapy. High frequency of extrauterine serous foci even at early stages of the disease necessitates an aggressive and multimodal therapeutic approach. Unfavorable treatment outcomes in UPSC reported to date, force us to search for novel therapeutic techniques, based mainly on targeted therapies.
    Rak błony śluzowej macicy brodawkowaty typu surowiczego (UPSC) to bardzo złośliwy nowotwór związany z poważnym rokowaniem. Stanowi on mniej niż 10% wszystkich przypadków raka endometrium. Średni wiek zachorowania wynosi 68 lat. Obrazem morfologicznym przypomina niskozróżnicowanego surowiczego raka jajnika. Charakteryzuje się znaczną inwazją naczyń krwionośnych i limfatycznych oraz szybkim rozsiewem śródotrzewnowym. Obecnie za zmianę prekursorową raka błony śluzowej trzonu macicy typu surowiczego uznaje się dysplazję gruczołową endometrium. U podstaw jego patogenezy leży mutacja genu supresorowego TP53 i nadekspresja receptora 2. ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu (HER-2/neu). UPSC różni się morfologicznie, genetycznie i klinicznie od raka endometrioidalnego. Diagnozowany jest częściej u szczupłych, starszych kobiet bez związku z czynnikami hormonalnymi. Typ surowiczy, w przeciwieństwie do raka endometrioidalnego (EEC), powstającego najczęściej w przebiegu rozrostu atypowego, rozwija się głównie w obrębie endometrium atroficznego, cechuje się wysokim stopniem złośliwości (G3) i agresywnym przebiegiem klinicznym. Szybko powstają przerzuty w jamie brzusznej i węzłach chłonnych, a wznowy mają charakter odległy i wieloogniskowy. Każdy stopień raka endometrium z komponentą raka surowiczego powinien być leczony jak rak surowiczy jajnika. Właściwie przeprowadzony staging obejmuje: wycięcie macicy z przydatkami, resekcję węzłów chłonnych miedniczych i okołoaortalnych, usunięcie sieci większej oraz ocenę otrzewnej jak w raku jajnika. W leczeniu uzupełniającym stosuje się chemioterapię opartą na schemacie platyna + taksan ± radioterapia. Wysoki odsetek ognisk o utkaniu surowiczym poza macicą we wczesnych stopniach zaawansowania wymusza również agresywne, skojarzone podejście terapeutyczne. Dotychczasowe niekorzystne wyniki leczenia raka surowiczego endometrium wskazują na konieczność poszukiwania nowych metod terapeutycznych opartych głównie na terapii celowanej.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 2; 157-164
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie chirurgiczne w zaawansowanym raku jajnika
    Surgical treatment of advanced ovarian cancer
    Autorzy:
    Wicherek, Łukasz
    Rajs, Tomasz
    Koper, Krzysztof
    Mazur, Aleksandra
    Maślińska, Mariola
    Opławski, Marcin
    Mbamu, Nsonsa
    Leśniak, Michał
    Kojs, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031086.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    całkowita cytoredukcja
    chemioterapia indukcyjna
    complete cytoreduction
    induction chemotherapy
    leczenie chirurgiczne
    limfadenektomia okołoaortalna
    ovarian cancer
    para-ortic lymphadenectomy
    rak jajnika
    surgical treatment
    Opis:
    Standard treatment for ovarian cancer is systemic therapy; as a rule it comprises surgical excision, chemotherapy and, in selected cases, radiotherapy. The scope of the surgical excision and its relation to chemotherapy recently underwent certain changes. On the one hand, the use of taxanes and platinum derivates has enhanced the role of chemotherapy; on the other hand, progress in surgery has enabled what only a few years ago were limitations to be overcome. Already in the 1970s, a link was suggested between the completeness of the surgical excision and the prolongation of the time period for both overall and progression-free survival. Now after the publication of several randomized trials, a direct correlation has been made between complete cytoreduction performed during the primary surgery and the prolongation of the time period for both overall and progression-free survival. It appears that non-resectability depends mainly on the experience of the surgeon and the degree of infiltration of the bowels and superior mesenteric vessels and bile ducts. Imaging studies are of no use in determining the resectability of lesions. Consequently, patients should not be qualified for lymphadenectomy based solely on the results of imaging studies. Systemic excision of pelvic and para-aortic lymph nodes is a permanent component of the surgical treatment of ovarian cancer in: 1) patients in the early clinical stages within the scope of staging; 2) patients with clinically positive nodes as a component of cytoreduction; 3) patients after complete cytoreduction as a prognosis-improving factor.
    Standardem w leczeniu raka jajnika jest leczenie systemowe, którego stałe elementy to leczenie chirurgiczne i chemioterapia oraz, w pewnych przypadkach, radioterapia. Zakres leczenia chirurgicznego oraz jego stosunek do chemioterapii podlegał w ostatnich latach pewnym zmianom. Z jednej strony zastosowanie taksanów i pochodnych platyny sprawiło, że wzrosło znaczenie chemioterapii, z drugiej postęp w chirurgii pozwolił przekroczyć nieosiągalne wcześniej granice. Już w latach 70. ubiegłego stulecia zasugerowano istnienie związku pomiędzy radykalnością leczenia chirurgicznego a wydłużeniem całkowitego przeżycia i wydłużeniem okresu wolnego od wznowy. Obecnie po opublikowaniu wyniku szeregu randomizowanych badań stwierdzono bezpośrednią zależność pomiędzy całkowitą cytoredukcją przeprowadzoną podczas pierwotnej operacji a wydłużeniem całkowitego przeżycia i wydłużeniem okresu wolnego od wznowy. Wydaje się, iż nieresekcyjność zależy głównie od doświadczenia chirurga i stopnia zajęcia naczyń krezkowych górnych oraz wnęki wątroby. Badania obrazowe nie znajdują zastosowania w określeniu resekcyjności zmian. Podobnie na podstawie wyników badań obrazowych nie powinno się kwalifikować chorych do usunięcia węzłów chłonnych. Systemowe usunięcie węzłów chłonnych miednicznych i okołoaortalnych to stały element chirurgicznego leczenia raka jajnika: 1) we wczesnych przypadkach raka jajnika – jako element określania stadium zaawansowania; 2) w przypadku klinicznie dodatnich węzłów – jako element cytoredukcji; 3) u chorych, u których wykonano całkowitą cytoredukcję – jako czynnik poprawiający rokowanie.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 88-100
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Guz miejsca łożyskowego – opis przypadku
    Placental site trophoblastic tumor – case report
    Autorzy:
    Cieminski, Adam
    Januszkiewicz, Agnieszka
    Emerich, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030605.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    EMA-CO
    human chorionic gonadotropin
    human placental lactogen
    placental site trophoblastic tumor
    surgical treatment
    gonadotropina kosmówkowa
    guz miejsca łożyskowego
    laktogen łożyskowy
    leczenie chirurgiczne
    Opis:
    Placental site trophoblastic tumor is the rarest and most difficult to diagnose forms of gestational trophoblastic disease. It constitutes 1–2% of gestational trophoblastic disease cases. The most common symptom of placental site trophoblastic tumor is abnormal vaginal bleeding with enlargement of the uterus. Symptoms related to the location of the metastases may occur as well. Placental site trophoblastic tumor may develop in women of any age after pregnancy as well as a long time after menopause. Placental site trophoblastic tumor mostly follows normal delivery, then molar pregnancy, spontaneous abortion, termination of pregnancy or ectopic pregnancy. Placental site trophoblastic tumor etiology is not entirely known. Inactivation and disregulation of TP53 gene as well as upregulation of EGFR and MIB-1 are thought to be the leading factors in the pathogenesis of this tumor. The tumor histologically arises from the intermediate trophoblast cells, which are present at fetus implantation. The majority of placental site trophoblastic tumor behave in a benign fashion and approximately 10–15% are clinically malignant. Placental site trophoblastic tumor can metastasize. The most common site of metastasis are the lungs and vagina. Placental site trophoblastic tumor is characterized by high human placental lactogen levels and high or normal human chorionic gonadotropin levels. The diagnosis of placental site trophoblastic tumor is confirmed by a histopathological and immunohistochemical report. Placental site trophoblastic tumor is usually resistant to chemotherapy. For this reason, placental site trophoblastic tumor is mostly treated surgically, including hysterectomy with or without adnexectomy and subsequent chemotherapy is administered. The first-line chemotherapy regimen is EMA-CO. For EMA-CO refractory cases, second-line chemotherapy is EMA-EP. Radiation is reported to be useful. In post-treatment monitoring, the chorionic gonadotropin and placental lactogen concentration in the blood is observed, as well as performing imaging examinations such as ultrasound, magnetic resonance imaging and positron emission tomography. The chance of recovery depends on the tumor advancement, time passed from the previous pregnancy and pregnancy duration as well as mitotic index of the tumor cells. In cases when placental site trophoblastic tumor is limited to the uterus, the prognosis is relatively good, providing hysterectomy has been carried out. Some cases of long-term remission have been reported with multiagent therapy.
    Guz miejsca łożyskowego to najrzadsza (1–2% przypadków) i najtrudniejsza do zdiagnozowania postać ciążowej choroby trofoblastycznej. Najpowszechniejszym objawem guza miejsca łożyskowego jest nieprawidłowe krwawienie z dróg rodnych z powiększeniem macicy; mogą również wystąpić symptomy związane z lokalizacją przerzutów. Choroba rozwija się u kobiet w różnym wieku w związku z przebytą ciążą, nawet długo po menopauzie. Najczęściej występuje po prawidłowej ciąży, następnie – po ciąży zaśniadowej, poronieniu samoistnym, terminacji ciąży i ciąży ektopowej. Etiologia guza miejsca łożyskowego nie została do końca poznana. Uważa się, że główną rolę w patogenezie odgrywają inaktywacja i dysregulacja genu TP53 oraz nadmierna ekspresja EGFR i MIB-1. Histologicznie nowotwór pochodzi z komórek trofoblastu pośredniego, biorących udział w implantacji zarodka. Większość przypadków guza miejsca łożyskowego przebiega łagodnie, ale 10–15% wykazuje kliniczną złośliwość i daje przerzuty, najczęściej do płuc i pochwy. Nowotwór charakteryzuje się podwyższonym poziomem laktogenu łożyskowego i prawidłowym lub podwyższonym poziomem gonadotropiny kosmówkowej. Ostateczne rozpoznanie uzyskuje się na podstawie badania histopatologicznego oraz immunohistochemicznego. Ze względu na wysoką chemiooporność postępowaniem z wyboru jest leczenie chirurgiczne – usunięcie macicy z przydatkami lub bez nich – wraz z następową chemioterapią. Chemioterapia pierwszego rzutu bazuje na schemacie EMA-CO. W przypadku chemiooporności stosuje się EMA-EP. Opisywane są pojedyncze przypadki zastosowania brachyterapii i teleterapii. W monitorowaniu po leczeniu ocenia się stężenia gonadotropiny kosmówkowej i laktogenu łożyskowego we krwi oraz wykonuje badania obrazowe: ultrasonograficzne, rezonans magnetyczny, pozytonową tomografię emisyjną. Rokowanie zależy od stopnia zaawansowania, odstępu czasowego od poprzedniej ciąży i czasu jej trwania oraz indeksu mitotycznego komórek guza. W przypadku guza miejsca łożyskowego ograniczonego do macicy rokowanie jest względnie dobre pod warunkiem wykonania histerektomii. Opisywano kilka pojedynczych przypadków długotrwałych przeżyć dzięki intensywnej i złożonej terapii.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 1; 59-65
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przydatnosc zmodyfikowanego wytrzewienia tylnego w leczeniu raka jajnika
    Modified posterior exenteration in ovarian cancer treatment
    Autorzy:
    Wicherek, Łukasz
    Kuśnierz, Jerzy
    Śpiewankiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031459.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    rak jajnika
    leczenie chirurgiczne
    zmodyfikowane wytrzewienie tylne
    usunięcie odbytnicy i esicy
    powikłania okołooperacyjne
    ovarian carcinoma
    surgical treatment
    modified posterior exenteration
    rectosigmoid resection
    perioperative complications
    Opis:
    The treatment of ovarian cancer is a type of combination treatment consisting of surgery and chemotherapy. Based on numerous studies, one might conclude that the radical nature of the surgical treatment is critical to the survival of the ovarian cancer patient. The aim of the primary procedure is complete cytoreduction, meaning the removal of all macroscopic foci of the cancer. This can be challenging since infiltration of the cancer frequently goes beyond the reproductive organs into the pelvis, involving the rectum, sigmoid colon, and the peritoneum of the lower recess. Therefore, apart from standard procedures, modified posterior exenteration (MPE) should be performed. MPE allows for en bloc resection of the cancerous tumor together with the uterus, adnexa, and parametria, and portions of the vagina, the pelvic peritoneum, the anterior aspect of the rectum, and the sigmoid colon. The next stage of the pro-cedure is colostomy or anastomosis within the region of the gastrointestinal tract followed by lymphadenectomy. A natural consequence of such an extensive intervention is a substantial number of complications. These, however, do not affect the quality of life of patients with ovarian cancer in an appreciable manner and thus have been accepted among gynecologic oncologists. What is important is that this type of surgery has a positive influence on prognosis, tending to prolong patients’ lives. Even when complications do occur, it is still more valuable to go ahead with this type of treatment than to forgo it in the interests of trying to avoid any possible negative consequences. This decision seems even more valid when the progress of medicine, which has enabled the effective treatment of such complications, is taken into consideration. The most common consequences of such a procedure are infection and wound dehiscence while anastomotic dehiscence within the gastrointestinal tract rarely occurs. The data included in the literature has clearly demonstrated that the patient’s preoperative serum albumin level may be con-nected with the risk of these common consequences and that the experience of the gynecologic oncologist who per-forms the procedure substantially influences whether such complications occur. It is therefore crucial that we create a nationwide chain of oncologic hospitals where these types of combination treatments of malignant neoplasms can be successfully carried out.
    Leczenie raka jajnika jest leczeniem skojarzonym, którego podstawowymi składowymi są leczenie chirurgiczne i che-mioterapia. Na podstawie wielu badań można stwierdzić, że kluczowe znaczenie dla przeżycia chorych ma radykal-ność leczenia chirurgicznego. Celem pierwotnego zabiegu operacyjnego jest doprowadzenie do całkowitej cytoreduk-cji – usunięcie wszystkich makroskopowych ognisk raka. Szerzący się w miednicy naciek wykracza poza narząd rodny i obejmuje bardzo często odbytnicę, esicę oraz otrzewną dolnego zachyłku. Dlatego poza standardowymi procedu-rami należy wykonać zabieg zmodyfikowanego wytrzewienia tylnego (modified posterior exenteration, MPE), który umożliwia usunięcie w technice en bloc guza nowotworowego wraz z macicą, przydatkami, przymaciczami, frag-mentem pochwy, otrzewną miednicy, przednią częścią odbytnicy i esicą. Kolejny etap zabiegu stanowi wyłonienie kolostomii lub zespolenia w obrębie przewodu pokarmowego, a następnie wykonanie limfadenektomii. Naturalną konsekwencją tak rozległej ingerencji jest pojawienie się znacznej liczby powikłań, jednak ich poziom został zaak-ceptowany przez środowisko ginekologów onkologów – nie wpływają one znacząco na zmniejszenie jakości życia chorych na raka jajnika. Co istotne, przeprowadzenie takiego zabiegu korzystnie wpływa na rokowanie – przedłu-żenie życia chorej, nawet przy wystąpieniu powikłań, ma bezsprzecznie wyższą wartość niż uniknięcie negatywnych następstw dzięki odstąpieniu od operacji. Tym bardziej że postęp medycyny umożliwia skuteczne ich leczenie. Spośród powikłań po tym zabiegu najczęściej obserwuje się zakażenie i rozejście rany pooperacyjnej. Rozejścia zespoleń w obrębie przewodu pokarmowego występują w niewielkiej liczbie przypadków. Z danych zebranych w literaturze wynika, że poziom przedoperacyjny albumin może mieć związek z ryzykiem występowania tych powikłań. Znaczny wpływ na zmniejszenie ich liczby ma doświadczenie zespołu ginekologów onkologów wykonujących zabieg. Z tego względu konieczne wydaje się utworzenie ogólnokrajowej sieci szpitali onkologicznych zajmujących się leczeniem skojarzonym nowotworów złośliwych.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 2; 125-136
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wznowa ziarniszczaka jajnika po 7 latach od pierwotnego, oszczędzającego leczenia operacyjnego – opis przypadku, przegląd piśmiennictwa
    Recurrence of granulosa cell tumor of the ovary 7 years after primary sparing surgery – case report and review of the literature
    Autorzy:
    Cieminski, Adam
    Lewandowski, Jan
    Emerich, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031030.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adjuvant chemotherapy
    granulosa cell tumor of the ovary
    recurrence
    review of literature
    surgical treatment
    chemioterapia adiuwantowa
    leczenie chirurgiczne
    przegląd piśmiennictwa
    wznowa
    ziarniszczak jajnika
    Opis:
    Granulosa cell tumor of the ovary is a rare gonadal tumor, accounting for 1-5% of all malignant ovarian tumors. It may take two histological forms: mature (95%), occurring mostly in the 5th decade, and juvenile, developing mostly in young women. In most cases, it is diagnosed at FIGO stage I. The tumor is hormonally active, secreting estrogens and/or, rarely, androgens. While being a slow-growing and moderately malignant, even after appropriate therapy, it often recurs several years after first diagnosis. We present a case of granulosa cell tumor of the ovary in a young woman, 7 years after diagnosis and correct, sparing surgical treatment. At laparoscopy, during tumor removal, the lesion has been torn apart, and also tumor tissue was detected in contralateral ovary, spared during primary surgery. Due to invasion of existing ovary and dissemination after tumor rupture at laparoscopy, radical surgery was opted for, with excision of existing adnexae, uterus and subsequent staging. Persistent tumor focus was found within the pelvic peritoneum. The patient was referred for adjuvant treatment by chemotherapy (the BEP protocol). Currently, management of granulosa cell tumor relies in surgery, both sparing (in the case of young women at an early clinical stage), and radical. An important aspect of treatment is adjuvant chemotherapy, rarely – radiotherapy. Recurrence rate is estimated at 10-33% of all cases, both within the pelvis and, even more frequently, out of it. Ten-year survival rate in patients with recurrence is estimated at 57%. A review of pertinent literature is included.
    Ziarniszczak jajnika jest rzadkim nowotworem gonadalnym, który stanowi 1-5% wszystkich guzów złośliwych jajnika. Występuje w dwóch postaciach histologicznych: dojrzałej (95% przypadków), zazwyczaj w 5. dekadzie życia, oraz młodzieńczej, u młodych kobiet. W większości przypadków rozpoznawany jest w I stopniu zaawansowania klinicznego według FIGO. Należy do guzów hormonalnie czynnych wydzielających estrogeny, rzadziej androgeny. Choć jest guzem o niskim potencjale złośliwości i charakteryzuje się wolnym wzrostem, pomimo zastosowania prawidłowego postępowania leczniczego często odnotowuje się wznowy w odległym czasie od pierwotnego rozpoznania. Przedstawiono przypadek występowania ziarniszczaka jajnika u młodej kobiety, u której po prawidłowym, oszczędzającym leczeniu operacyjnym po 7 latach stwierdzono wznowę choroby. Zastosowano laparoskopię, w czasie której, w trakcie usuwania zmiany, doszło do rozerwania guza, jak również wykazano proces nowotworowy w obrębie pozostawionego jednego jajnika po pierwotnej operacji. Z uwagi na obecność zmian nowotworowych w pozostawionym jajniku i rozsiew procesu z powodu rozerwania guza w czasie laparoskopii przeprowadzono radykalne postępowanie chirurgiczne, usuwając pozostawione przydatki, macicę, a także dokonano oceny zaawansowania procesu. Wykazano ognisko przetrwałej choroby w obrębie otrzewnej miednicy. Chora zakwalifikowana do leczenia adiuwantowego chemioterapią systemową (BEP). Podstawą leczenia ziarniszczaka jest leczenie chirurgiczne – zarówno oszczędzające, w przypadku młodych kobiet z wczesnym stopniem zaawansowania klinicznego, jak i radykalne. Istotny etap terapii stanowi zastosowanie adiuwantowej chemioterapii, rzadziej radioterapii. Nawroty choroby występują w10-33% przypadków zarówno w obrębie miednicy, jak i – częściej – poza nią. W grupie chorych ze wznową okres 10-letniego przeżycia wynosi 57%. Przedstawiono przegląd literatury dotyczącej ziarniszczaka jajnika.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 1; 58-62
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Objawy chorobowe u kotów leczonych z powodu nadczynności tarczycy. Część II. Niepożądane efekty leczenia
    Clinical signs in cats after treatment of hyperthyroidism. Part II. Adverse effects of the therapy
    Autorzy:
    Gójska-Zygner, Olga
    Gajger, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22180981.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    koty
    patofizjologia
    objawy kliniczne
    leczenie
    leki przeciwtarczycowe
    leczenie chirurgiczne
    leczenie dieta
    metody radioizotopowe
    radioizotop jodu
    hipokalcemia
    choroby zwierząt
    nadczynność tarczycy
    skutki niepożądane
    przełom tarczycowy
    jatrogenna niedoczynność tarczycy
    adverse drug reaction
    feline hyperthyroidism
    hyperthyroid crisis
    Opis:
    Feline hyperthyroidism is a common endocrine disease of older cats. Treatment of the hyperthyroid cat, may uncover previously masked diseases and may cause adverse reactions or other iatrogenic disorders. The authors have described major adverse effects of the therapy, including adverse drug reaction, surgery, radioiodine therapy, and diet in second part of this review.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2021, 96, 06; 424-430
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykorzystanie trabekulektomii chirurgicznej w leczeniu jaskry u psów
    Trabeculectomy surgery in the treatment of glaucoma in dogs
    Autorzy:
    Bryla, P.K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/9893.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Okulistyka Weterynaryjna
    Tematy:
    okulistyka weterynaryjna
    psy
    choroby oczu
    jaskra
    jaskra pierwotna
    jaskra wtorna
    ciecz wodnista
    wytwarzanie
    odplyw cieczy wodnistej
    cisnienie srodgalkowe
    objawy chorobowe
    leczenie chirurgiczne
    trabekulektomia
    irydotomia
    technika wykonania zabiegu
    Opis:
    Aqueous humor is produced by the ciliary body by active secretion and filtration of plasma. Most of the aqueous humor flows from the posterior chamber, through the pupil, to the anterior chamber, and goes out at the iridocorneal angle into the intrascleral venous plexus. The balance between formation and drainage maintains intraocular pressure. In glaucoma the pressure in the eye increased. Prolonged or recurrent elevation of intraocular pressure lead to degeneration of the retina and optic nerve. The presence of a “red eye”, corneal edema, mydriasis, blepharospasm, blidness, and buphtalmos can be seen. Pupillary light reflex may be slow or absent. Glaucoma is divided into primary (including congenital) and secondary categories. The iridocorneal angle may be open, narrow or closed in either type. Secondary glaucoma is most frequently due to severe anterior uveitis or iris melanoma. Aggressive medical and possibly surgical therapy is indicated for patients with glaucoma that continues to progress despite use of medications therapy. In some cases, trabeculectomy surgery may be recommended. This procedure we applied in the case of our patient.
    Źródło:
    Okulistyka Weterynaryjna. e-kwartalnik dla lekarzy i studentów weterynarii; 2012, 4
    2082-9256
    Pojawia się w:
    Okulistyka Weterynaryjna. e-kwartalnik dla lekarzy i studentów weterynarii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie nowotworów germinalnych i gonadalnych jajnika na oddziale ginekologiczno-położniczym
    Treatment of ovarian germ cell and gonadal tumors in the gynecology and obstetrics department
    Autorzy:
    Sikora-Szczęśniak, Dobrosława L.
    Szczęśniak, Grzegorz
    Sikora, Wacław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031543.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    nowotwory germinalne i gonadalne jajnika
    współwystępowanie nowotworów germinalnych
    i gonadalnych
    wole tarczycowe jajnika
    leczenie chirurgiczne
    ovarian germ cell and gonadal tumors
    coexistence of germ cell and gonadal tumors
    struma ovarii
    surgical treatment
    Opis:
    Introduction: Germ cell tumors are the second (after epithelial cancers) most common ovarian cancers. They account for 25–30% of all tumors and 5–9% of malignant ovarian cancers. Gonadal tumors are the third most common ovarian cancers and account for 5–8% of all ovarian tumors and 7% of malignant ovarian cancers. Aim: The paper presents the results of surgical treatment of germ cell and gonadal tumors performed between 1985 and 2001 in the Department of Gynecology and Obstetrics of the District Hospital in Lipsko. Material and methods: Study material comprised cases of patients undergoing surgeries due to ovarian germ cell and gonadal tumors. Supplementary interviews on the postoperative period were conducted with patients or their family members dozen to several dozen years after procedures. Individual histological types of tumors as well as the proportion of their incidence in the analyzed groups were presented. Results: A total of 38 germ cell tumor cases were reported. Benign tumors (teratoma adultum) were found in 35 (92.1%) patients, and malignant tumors were found in 3 (7.9%) cases. Granulosa cell tumor, theca cell tumor and fibroma, i.e. 6 (60%), 3 (30%) and 1 (10%) case, respectively, were identified among the 10 gonadal tumors. Conclusions: In the case of germ cell malignant tumor, fertility-sparing surgical treatment in women of childbearing age allows to preserve the fertility of a patient. Radical surgery combined with adjuvant therapy allowed for a full recovery even in the cases of advanced malignant ovarian tumor. Metachronous occurrence of mature teratoma and granulosa cell tumor was observed in one (2.0%) out of 48 patients. In the case of dermoid cysts, struma ovarii was left-sided.
    Wstęp: Nowotwory germinalne zajmują drugie miejsce – po nowotworach nabłonkowych jajnika – pod względem częstości występowania. Stanowią 25–30% wszystkich nowotworów i 5–9% nowotworów złośliwych jajnika. Z kolei nowotwory gonadalne zajmują trzecie miejsce i stanowią 5–8% wszystkich nowotworów jajnika i 7% złośliwych nowotworów jajnika. Cel pracy: W pracy przedstawiono w yniki leczenia operacyjnego nowotworów germinalnych i gonadalnych przeprowadzonego na Oddziale Ginekologiczno-Położniczym Szpitala Rejonowego w Lipsku w latach 1985–2001. Materiał i metody: Materiał do analizy stanowiły przypadki pacjentek operowanych z powodu nowotworów germinalnych i gonadalnych jajnika. Z operowanymi kobietami lub członkami ich rodzin kilkanaście do kilkudziesięciu lat po zabiegach operacyjnych przeprowadzono uzupełniające wywiady na temat przebiegu pooperacyjnego. Wyszczególniono poszczególne typy histologiczne nowotworów i odsetek ich występowania w omawianych grupach. Wyniki: Odnotowano 38 przypadków nowotworów germinalnych jajnika. Nowotwory łagodne (teratoma adultum) stwierdzono w 35 (92,1%), a złośliwe – w 3 (7,9%) przypadkach. Wśród 10 przypadków nowotworów gonadalnych stwierdzono ziarniszczaka, otoczkowiaka i włókniaka, odpowiednio w 6 (60%), 3 (30%) i 1 (10%) przypadku. Wnioski: Oszczędzające leczenie operacyjne u kobiet w wieku rozrodczym w przypadku nowotworu germinalnego złośliwego pozwala na zachowanie płodności pacjentki. Radykalne leczenie operacyjne oraz terapia uzupełniająca umożliwiły powrót do zdrowia i całkowite wyleczenie nawet w zaawansowanych przypadkach nowotworów złośliwych jajnika. Metachroniczne występowanie potworniaka dojrzałego i ziarniszczaka odnotowano w jednym (2,0%) przypadku spośród 48 leczonych pacjentek. Przypadki wola tarczycowego jajnika wśród torbieli dermoidalnych występowały lewostronnie.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 4; 264-273
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chirurgiczne metody leczenia padaczki
    Surgical treatment of epilepsy
    Autorzy:
    Kaczorowska, Beata
    Pawełczyk, Małgorzata
    Przybyła, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053718.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    padaczka lekooporna
    chirurgiczne leczenie padaczki
    diagnostyka ogniska padaczkowego
    lobektomia
    kallozotomia
    neurostymulacja
    drug-resistant epilepsy
    epilepsy surgery
    diagnosis of epileptogenic area
    lobectomy
    callosotomy
    neurostimulation
    Opis:
    Despite a systematic and multidrug treatment, about 6–10% epileptic patients continue to present epileptic seizures. This is the so-called drug-resistant epilepsy. Authors discuss currently available surgical epilepsy treatment. Potential candidates are patients with focal epilepsy and epileptogenic foci which may be removed without causing new neurological deficits. We present diagnostic techniques enabling precise location of focus within the brain (Holter EEG, videometry, telemetry, digital EEG, MRI, SPECT, PET, electrocorticography). We also show the types of neurosurgical procedures used in epilepsy therapy: procedures of resection (lobectomy, lesionectomy, hemispherectomy, extensive multilobar resection), procedures of disconnection (callosotomy) and procedures of neurostimulation (vagus nerve stimulation, deep brain stimulation). We consider these methods might be of benefit in a selected group of patients with drug-resistant epilepsy.
    U około 6–10% chorych z padaczką, u których stosowano różne kombinacje leków przeciwpadaczkowych, mimo systematycznego leczenia nadal występują napady. Są to chorzy z tzw. padaczką lekooporną. Autorzy przedstawiają możliwości chirurgicznego leczenia takich osób. Potencjalnymi kandydatami do takiego leczenia padaczki są też chorzy z napadami częściowymi prostymi z precyzyjnie określonym ogniskiem padaczkorodnym, którego usunięcie jest możliwe i nie spowoduje powstania u pacjenta tzw. ubytków neurologicznych. W pracy omówiono techniki diagnostyczne pozwalające zlokalizować ognisko padaczkowe w mózgu (EEG z możliwościami długotrwałego monitorowania: Holter, wideometria, telemetria; cyfrowe EEG: rezonans magnetyczny, SPECT, PET, elektrokortykografia). Przedstawiono także rodzaje zabiegów neurochirurgicznych wykonywanych w celu leczenia padaczki: zabiegi resekcyjne (lobektomia, lezjonektomia, hemisferektomia, rozległa resekcja wielopłatowa), zabiegi rozłączeniowe (kallozotomia) oraz zabiegi neurostymulacyjne (stymulacja nerwu błędnego, głęboka stymulacja mózgu). Autorzy uważają, że w pewnych określonych przypadkach chorych z padaczką niepoddającą się leczeniu farmakologicznemu są to skuteczne metody leczenia.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 3; 159-163
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie HPLC do oznaczania meropenemu w osoczu krwi pacjentów leczonych z powodu infekcji po przebytym zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego
    Application of HPLC to meropenem determination on plasma samples of patients with infections treated after coronary artery bypass graft surgery
    Autorzy:
    Bafeltowska, J.
    Pokorska, A.
    Bialek, K.
    Wilczynski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/876537.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
    Tematy:
    bypass aortalno-wiencowy zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    farmakokinetyka
    infekcja
    leczenie chirurgiczne
    meropenem
    metoda HPLC
    osocze
    oznaczanie
    pacjenci
    pomost aortalno-wiencowy zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    pomostowanie aortalno-wiencowe
    pomostowanie tetnic wiencowych zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    pomostowanie wiencowe zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    zespolenie omijajace aortalno-wiencowe zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    coronary artery bypass surgery
    pharmacokinetics
    infection
    surgical treatment
    high performance liquid chromatography
    plasma
    determination
    patient
    Opis:
    W przeprowadzonych badaniach oceniano skuteczność dawkowania meropenemu stosowanego leczniczo w terapii zakażeń po przebytym zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego na podstawie analizy stężeń antybiotyku w próbkach osocza krwi pacjentów oznaczonych metodą HPLC. Celem pracy było wyznaczenie wartości parametrów farmakokinetycznych meropenemu w osoczu krwi pacjentów po wielokrotnym podaniu antybiotyku dożylnie, a ponadto ocena wartości stężeń meropenemu w odniesieniu do MIC patogénnych bakterii. Materiał biologiczny pobierano do badań w 2; 4; 5 i 6 dobie antybiotykoterapii. Proces izolacji meropenemu z próbek osocza krwi prowadzono techniką ekstrakcji do fazy stałej. Warunki analizy chromatograficznej antybiotyku uwzględniały zastosowanie kolumny LiChrisopher 100 RP-18 (5 µm, 250mm x 4mm);fazy ruchomej o składzie buforfosforanowy pH 7,0/acetonitryl (92:8); detektora DAD, długość fali 296 nm. Stężenie maksymałne meropenemu w stanie stacjonarnym (Cssmax) w 2 dobie antybiotykoterapii 0,25 h po podaniu kolejnej dawki leku wynosiło 17,58 µg/ml. W próbkach osocza krwi pobranych pod koniec przedziału dawkowania (8h) w kolejnych dobach terapii nie stwierdzono obecności leku. Tylko u jednego pacjenta stężenie minimalne w stanie stacjonarnym (Cssmax) wynosiło 0,87-0,89 µg/ml i przekraczało MIC Staphylococcus aureus, Enterobacter, Escherichia coli і Serratia. Należy rozważyć skrócenie częstości dawkowania antybiotyku celem zabezpieczenia terapeutycznych wartości stężeń.
    In performed study the effectiveness of meropenem administration was estimated after therapeutic using in infections treatment after coronary artery bypass graft surgery on the base of antibiotic concentrations determined by HPLC method in the plasma samples of patients. The aim of the present study was to determine pharmacokinetic parameters of meropenem in patients 'plasma samples after multiple intravenous antibiotic administration and the estimation of meropenem concentrations to MIC of bacterial patogens. The biological material to our study was taken in 2; 4; 5 and 6 day of the antibiotic therapy. The solid phase extraction was used to the isolation of meropenem from the plasma samles. Applied chromatographic conditions of antibiotic included the column LiChrisopher 100 RP-18 (5 µm, 250mm x 4mm); the mobile phase comprised phpsphate buffer pH 7,0/acetonitrile (92:8); DAD with detection at 296 nm. The maximal meropenem concentration in the steady state (Cssmax) in 2 day of treatment 0,25 h after administration of the next dose of antibiotic was 17,58 µg/ml. In the plasma samples which were taken in the end of the dosage regimen (8h) in subsequent days the antibiotic was not fund. Only in one patient the minimal concentration in the steady state (Cssmax) was 0,87-0,89 µg/ml and exceeded MIC for Staphylococcus aureus, Enterobacter, Escherichia coli і Serratia. The shorter frequency of drug administration has to be consider to assure the therapeutic range of antibiotic concentrations.
    Źródło:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2010, 61, 3
    0035-7715
    Pojawia się w:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interdyscyplinarne leczenie rozszczepów wargi i/lub podniebienia – aktualny stan wiedzy
    Interdisciplinary Treatment of Cleft Lip and/or Palate – State of the Art
    Autorzy:
    Hortis-Dzierzbicka, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/892799.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-30
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    rozszczep podniebienia
    rozszczep wargi i podniebienia
    chirurgiczne zamknięcie rozszczepu podniebienia
    leczenie zespołowe
    aktualny stan wiedzy
    cleft palate
    cleft lip and palate
    cleft palate surgery
    interdisciplinary management
    state of the art
    Opis:
    Rozszczep wargi i/lub podniebienia jest jedną z najczęstszych występujących w populacji ludzkiej wad wrodzonych. Odpowiada bowiem za 65% anomalii rozwojowych twarzoczaszki, a postępowanie terapeutyczne w tej wadzie, ze względu na różnorodność i złożoność problemów, które z niej potencjalnie wynikają, bywa niezwykle trudne. Rozliczne kontrowersje dotyczą zarówno samego postępowania chirurgicznego – pierwotnego i wtórnego – jak i rehabilitacji, która w najprostszym ujęciu dotyczy warunków szczękowo-zgryzowych i mowy. Na przestrzeni ostatniego ćwierćwiecza nastąpiło szczególnie dużo zmian w koncepcji leczenia tej wady. Przedstawia je niniejszy artykuł, podkreślając najistotniejsze nowe tendencje. W odniesieniu do samego leczenia chirurgicznego światową tendencją stało się skracanie terminu pierwotnego chirurgicznego zamknięcia szczeliny rozszczepu podniebienia. Wg obecnych standardów postępowania powinno ono mieć miejsce w pierwszym roku życia dziecka, co ma związek zarówno z rozwojem anestezjologii dziecięcej, jak i z nowoczesnym spojrzeniem na rehabilitację mowy i zgryzu w tej najczęstszej wadzie rozwojowej twarzoczaszki.
    Cleft lip and/or palate is one of the most common birth defects in the human population. It is responsible for 65% of craniofacial developmental anomalies, and the therapeutic procedure in this defect, due to the variety and complexity of problems that potentially result from it, can be extremely difficult. Numerous controversies concern both the surgical procedure itself, both primary and secondary, as well as rehabilitation, which in the simplest terms concerns maxillofacial conditions and speech. Over the last quarter of a century, there have been particularly many changes in the concept of treatment of orofacial clefts. This article presents them highlighting the most important new trends. With regard to the surgical treatment itself, the global tendency has been to shorten the date of primary surgical closure of the clefted palate. According to current standards, it should take place in the first year of a child’s life, which is related to both the development of pediatric anesthesiology and a modern view on speech and occlusion rehabilitation in this defect.
    Źródło:
    Logopedia; 2019, 48, 1; 439-446
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-56 z 56

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies