Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Latin American literature" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    De brújulas y nepantlas: identidad y fronteras en Borges y Anzaldúa
    Autorzy:
    Barili, Amelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2087620.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
    Tematy:
    Jorge Luis Borges
    Gloria Anzaldúa
    identity
    Latin American literature
    borderlands
    Opis:
    Al estilo del ensayo de Borges “Kafka y sus precursores”, en este artículo propongo leer a Borges desde/con Anzaldúa y a Anzaldúa desde/con Borges, y reflexionar sobre cómo articulan ellos su identidad desde el margen. Espero poder mostrar que ambos autores, y por extensión chicanos y latinoamericanos comparten perspectivas comunes que pueden ser mutuamente fructíferas en el momento de pensar la cuestión de cómo establecer un nuevo sujeto enunciador que exprese su propia voz, en pie de igualdad, con los discursos dominantes vigentes. En mi análisis relaciono los conceptos de “aleph”, “borderlands” y “nepantla” como espacios fluidos desde los que crear sentido de los múltiples fragmentos e influencias de variada índole que contribuyen a formar nuestra identidad. Propongo que tanto Anzaldúa como Borges ilustran que ese vivir entre culturas, ese “ver doble” (ver desde varias perspectivas simultáneamente) vuelve transparentes los condicionamientos culturales y permite subvertirlos. Ambos ponen énfasis en la experiencia como determinante del contenido de lo literario y –considerando tanto al lector como al escritor como horizontes de recepción y de producción– dan voz a la complejidad de su experiencia de mestizaje cultural.
    Źródło:
    Itinerarios; 2009, 9; 9-21
    1507-7241
    Pojawia się w:
    Itinerarios
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The “Narrative Turn” in Literature. Observations on Digital Works
    „Zwrot narracyjny” w literaturze. Zapiski o literaturze cyfrowej
    Autorzy:
    Wendorff, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366157.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-25
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    narrative turn
    Latin American literature
    digital literature
    hypertext
    hypermedia
    zwrot narracyjny
    literatura latynoamerykańska
    literatura cyfrowa
    hipertekst
    hipermedia
    Opis:
    The transformation of literary models was born out of a process initiated by the avant-garde and is still present nowadays in the form of the post avant-garde, understood as the creation of many new manifestations of literary expressions, including digital literature. The aim of the article is to analyse the forms, changes and structures of digital literature in comparison to the procedures of so-called “traditional literature”. The methodology is based on comparative literature. The topic is viewed from the perspective of Ibero-American literature exemplified with proto-hypertexts, hypertexts and literary hypermedia from Latin America. As a summary, we can say that digital literature is not going to change literature, but it is going to introduce new literary aesthetics which, in turn, will provide literature with new, different, and experimental narrative structures.
    Transformacja modeli literackich zrodziła się z procesu zapoczątkowanego awangardą i trwającego do dziś w postaci postawangardy, rozumianej jako kreacja wielu nowych przejawów ekspresji literackiej, wśród których znajduje się literatura cyfrowa. Celem artykułu jest analiza form, zmian i struktur literatury cyfrowej w porównaniu z procedurami tzw. „literatury tradycyjnej”. Metodologia pracy opiera się na literaturze porównawczej. Temat potraktowany został z perspektywy literatury iberoamerykańskiej, za przykład posłużyły protohipertksty, hiperteksty i hipermedia literackie z obszaru Ameryki Łacińskiej. Odnosząc się do wniosków możemy powiedzieć, że literatura cyfrowa nie zmieni literatury, jedynie zaproponuje nowe estetyki literackie, a w ramach nich odmienne i eksperymentalne struktury narratologiczne.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2020, 22; 183-192
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    RECEPCJA TWÓRCZOŚCI AUGUSTO ROA BASTOSA W KONTEKŚCIE POLSKIEGO BOOMU (NAWIĄZANIA I INTERPRETACJE)
    Reception of Augusto Roa Bastos’ Works in the Context of Polish Boom (References and Interpretations)
    Autorzy:
    Drozdowicz, Maksymilian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/555967.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich
    Tematy:
    Augusto Roa Bastos
    dwujęzyczność
    Guaraní
    Syn człowieczy
    mit,
    literatura latynoamerykańska
    post-boom
    bilingualism
    Son of Man
    myth
    Latin American literature
    Opis:
    Artykuł przedstawia najważniejsze głosy krytyki hiszpańskojęzycznej i polskiej dotyczące najważniejszych bloków tematycznych w interpretacji dzieła Augusto Roa Bastosa i przedstawia polską recepcję dzieła tego paragwajskiego pisarza. Zestawia się w tekście opinie dotyczące tylko trzech książek przetłumaczonych na język polski: dwóch powieści Syn człowieczy i Ja, Najwyższy oraz zbioru Kurupí i inne opowiadania. Inną kwestią jest umieszczenie twórczości Augusto Roa Bastosa w kontekście boomu oraz „nowej powieści latynoamerykańskiej”. Ważnymi tematami są przede wszystkim kwestia dwujęzyczności i dwukulturowości w pisarstwie Roa Bastosa. Pisarstwo Roa Bastosa stanowi świadectwo o kulturze i domaga się także sprawiedliwości społecznej, wpisując się w tak zwany „społeczny realizm magiczny”. To szkic o Roa Bastosie jako nieco zapomnianym klasyku literatury latynoamerykańskiej XX wieku, z uwzględnieniem zwłaszcza najnowszych badań i opracowań na gruncie polskim.
    This article presents the most important Hispanic and Polish voices of criticism concerning the most important thematic blocks in the interpretation of works by Augusto Roa Bastos and presents the Polish reception of the works by this Paraguayan author. Summarized in the text are opinions concerning only the three books translated into Polish: two novels Son of Man, and I, the Supreme, and the collection Kurupí and other tales. Another issue is to place the works of Augusto Roa Bastos and in the context of boom as well as „new Latin-American novel”. Important topics are first and foremost a matter of bilingualism and biculturalism in the writings of Roa Bastos. The writings of Roa Bastos are a testimony about the culture and also a demand for social justice, by typing in the so-called “social magic realism”. This is a sketch about Roa Bastos as a somewhat forgotten twentieth century Latin American literature classic.
    Źródło:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny; 2013, 21, 3-4(81-82); 30-76
    1506-8900
    2081-1152
    Pojawia się w:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vargas Llosa i tubylcy. O poznaniu Innego dla siebie samego
    Vargas Llosa and the Natives. On the Understanding the Other for Yourself
    Autorzy:
    Pluta, Nina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/54446756.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    literatura hispanoamerykańska XX–XXI wiek
    powieść postkolonialna
    Mario Vargas Llosa
    przedstawienie Innego
    Latin American literature in the 20th and 21st centuries
    postcolonial novel
    depictions of the Other
    Opis:
    W poniższym tekście przyglądam się napięciu, które tworzy się między tematyką postkolonialną a tradycją powieści skupionej na przemianach wewnętrznych białego bohatera w dwóch książkach Maria Vargasa Llosy: Raju tużza rogiem (2003) i Marzeniu Celta (2014). W obu tych powieściach występują postacie historyczne (malarz Paul Gauguin i irlandzki patriota Roger Casement), Europejczycy, którzy podróżują do terytoriów kolonialnych na przełomie XIX i XX wieku. Także w obu tubylcy pełnią wobec europejskich bohaterów funkcję służebną: zarówno dosłownie, zajmując wobec nich pozycję podległą, jak i na poziomie fabuły – kontakt z nimi katalizuje przemiany wewnętrzne głównych bohaterów. Wyjaśniam skrótowo szczególną sytuację intelektualistów hispanoamerykańskich, których więź kulturowa z dawnym imperium jest silniejsza niż w innych rejonach kolonialnych. Następnie komentuję relację Europejczyk–tubylcy, dowodząc, że postkolonialny charakter powieści Vargasa Llosy jest ograniczony, poprzez, paradoksalnie, udaną i atrakcyjną realizację schematu tradycyjnej powieści europejskiej, w której wizje i plany bohatera wchodzą w konflikt ze światem zewnętrznym.
    In the following text I take a closer look at the tension that arises between postcolonial themes and the tradition of the novel focused on the internal transformation of a white hero in two books by Mario Vargas Llosa, The Way to Paradise (2003) and The Dream of the Celt (2010). Both of these novels feature historical personas, the painter Paul Gauguin and the Irish patriot Roger Casement – two Europeans who traveled to colonial territories at the turn of the 20th century. In both novels natives play a subservient role towards the European heroes: literally, adopting a subordinate stance towards them; and at the plot level, as coming in contact with them is the catalyst of the protagonists’ internal transformation. I briefly explain the special situation of Latin American intellectuals, whose cultural ties with the former empire are stronger than in other colonial regions. Next, I comment on the relationship between Europeans and natives, arguing that the postcolonial character of Vargas Llosa’s novel is limited, paradoxically, by the successful and enjoyable implementation of the traditional European narrative in which the hero’s visions and plans come into conflict with the outside world.
    Źródło:
    Konteksty Kultury; 2019, 16, 3; 358-375
    2083-7658
    2353-1991
    Pojawia się w:
    Konteksty Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Parodia, intertextualidad y sátira en la narrativa policial de Lorenzo Lunar Cardedo
    Parody, Intertextuality and Satire in the Detective Stories of Lorenzo Lunar Cardedo
    Autorzy:
    Gómez-de-Tejada, Jesús
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048209.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Lorenzo Lunar Cardedo
    Latin American Detective Novel
    Neopolicial (New Detective Fiction)
    Cuban Literature
    Satire
    Parody
    Opis:
    Detective fiction as parodic reformulation of genre’s defining patterns has a long history in the Latin American tradition: Borges, Bioy Casares, Soriano, Levrero, Ibargüengoitia, etc. Besides, the evolution of Latin American detective genre has always been characterized by a progressive focalization in the social aspects over the detective story line which has served as a mask to depict in a critical way the flaws of the region’s societies and governments. In nowadays Cuba it could be highlighted the crime narrative of parodic slant by Lorenzo Lunar Cardedo. Among the major features of Lunar Cardedo’s style there are the marginal atmospheres, the stylization of popular speech, the intertextuality, the humor, the parody, and the social criticism. This article focuses on the parodic, intertextual and satiric aspects of his work, particularly discernible in the novel Proyecto en negro (2013), in which the author emphasizes – in opposition to the official discourse – the perpetuation of corrupt, chauvinist, racist, and homophobic behaviors in contemporary Cuba, while relaxing the genre formula limits in order to follow a much more irreverent path within the new Latin American detective fiction.
    Źródło:
    Studia Romanica Posnaniensia; 2020, 47, 1; 5-17
    0137-2475
    2084-4158
    Pojawia się w:
    Studia Romanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    El concepto del indigenismo y las dificultades en la traducción al idioma polaco
    Pojęcie indygenizmu i trudności w przekładzie na język polski
    The Notion of Indigenism and Difficulties in Translation into the Polish Language
    Autorzy:
    Fabjańska-Potapczuk, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/509028.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    novela
    región andina
    estructura social
    indigenismo
    novela indigenista
    literatura latinoamericana
    “boom” editorial
    asimilación de palabras
    mentalidad
    El llano en llamas
    powieść
    region andyjski
    struktura społeczna
    indygenizm
    powieść indygenistyczna
    literatura latynoamerykańska
    "boom wydawniczy”
    asymilacja pojęć
    mentalność
    Równina w płomieniach
    novel
    Andean region
    asocial structure
    indigenism
    indigenist novel
    Latin American literature
    editorial boom
    assimilation of notions
    mentality
    The Burning Plain
    Opis:
    Para un traductor polaco, que se propone traducir la novela andina contemporánea le es difícil mantener la fidelidad absoluta al contenido, así como aplicar al mismo tiempo la libertad necesaria en cuanto al estilo. La novela hispanoamericana, desde sus principios, ha presentado de modo diverso, al indio, al mestizo, en su ambiente propio o enfrentado a la colonizadora raza blanca. Entre los países de América Latina, el Perú y los demás países andinos son los que enfrentan más problemas en cuanto a su estructura social. Dentro de ella, el más grave consiste en la integración en la sociedad de la masa indígena. Todo es debido a la escasez de vías y medios de comunicación que les actualicen en su forma de pensar y obrar y a la falta de medios educativos que enseñen a leer y escribir. En las repúblicas andinas, se han iniciado esfuerzos para incorporar al indio a la sociedad, de un lado aculturándolo mediante la enseñanza y el adiestramiento en nuevos métodos de la agricultura, y del otro, intentando preservar las lenguas y tradiciones indígenas. A finales del siglo XIX aparecieron novelas en las cuales los indios y sus tradiciones estaban presentados con simpatía. Se mantenía la vision eurocentrista del indio como “salvaje noble”. Más tarde, a partir de los años 20 se puede observar un paulatino desarrollo y profundización ideológica y formal de este tipo de novela. Los autores más conocidos de la novela indigenista ofrecen más dificultades a los traductores, ya que en su obra tratan de comprender al indio por medio de sus mitos, poesías y leyendas. Más aún el traductor polaco debe tener en cuenta que su lector generalmente asocia el término “indio” con los aborígenes de Norteamérica, y no con los indios latinoamericanos, y por ello el mundo andino le es mucho más lejano y resulta difícil la plena comprensión de las obras indigenistas, de los temas que tratan y de los personajes que aparecen en ellas. El interés por la literatura latinoamericana en Polonia estalló a principios de los años setenta con la publicación de El llano en llamas de Juan Rulfo, que apareció en la colección “Prosa Iberoamericana” de la editorial Wydawnictwo Literackie de Cracovia. Generalmente, las obras indigenistas se diluyeron en la ola del “boom” editorial de los setenta y en el círculo de lectores perdieron en la emulación con los autores de las obras más innovadoras. Sin embargo, precisamente gracias a sus traducciones, en el lenguaje polaco se han asimilado algunas palabras, no existentes anteriormente, y vinculadas con la cultura latinoamericana, como por ejemplo “poncho”, “sombrero”, “macho”, “fiesta”, “selva”, “pampa”, “yuca” y otras. A pesar de esto, las novelas indigenistas no contribuyeron a la divulgación de la cultura andina en Polonia, ya que ésta es tan distinta de la nuestra, que para una plena comprensión de la mentalidad, la cultura, las costumbres y los problemas presentados en estas novelas serían necesarios amplios comentarios extraliterarios, por lo menos en forma de prólogo o apéndice. En consecuencia, la cultura andina sigue siendo desconocida, aunque seguramente podría constituir una valiosa contribución al conocimiento de la fundición de razas en América Latina y de las condiciones de vida de los indios contemporáneos.
    Polskiemu tłumaczowi zamierzającemu przełożyć współczesną powieść regionu andyjskiego trudno jest dochować wierności oryginałowi, jak również zastosować niezbędną wolność stylistyczną. Powieści z Ameryki hiszpańskojęzycznej od samych swych początków przedstawiały Indianina i Metysa w ich własnym środowisku lub przeciwstawionych białej rasie kolonizatorów. Spośród krajów Ameryki Łacińskiej, Peru i pozostałe kraje andyjskie stoją przed największymi problemami zwią-zanymi ze strukturą społeczną. Najpoważniejszym z nich jest integracja grup indiańskich. Wynikają one z niedoboru środków i sposobów na uwspółcześnienie myślenia i działania, oraz z braku dostępu do edukacji, prowadzącej do opanowania czytania i pisania. W republikach andyjskich podjęto wysił-ki mające na celu dołączenie Indian do społeczeństwa – za pomocą środków edukacyjnych, próbując zachować języki i tradycje indiańskie oraz wprowadzając nowe metody uprawy roli. Pod koniec XIX wieku pojawiły się pierwsze powieści, w których bohaterem byli Indianie i ich obyczaje. Przedstawieni byli z sympatią, z zachowaniem eurocentrycznej wizji „szlachetnego dzikusa”. W latach 20. można już zaobserwować stopniowy rozwój oraz pogłębienie ideologiczne i formalne tego typu powieści. Najbardziej znani autorzy tzw. „powieści indygenistycznej” sprawiają najwięcej kłopotu tłumaczom, gdyż w swoich dziełach starają się zrozumieć indiańskich bohaterów za sprawą mitów, poezji i legend. Polski tłumacz zawsze musi mieć na uwadze fakt, że jegoczytelnik najczęściej kojarzy termin „Indianin” z mieszkańcami Ameryki Północnej, a nie Łacińskiej, i dlatego świat andyjski jest mu bardziej obcy. Trudno mu więc w pełni zrozumieć powieść indygeni styczną oraz tematy, jakie porusza, i utożsamić się z występującymi w niej bohaterami. Zainteresowanie literaturą latynoamerykańską pojawiło się w Polsce w latach 70. wraz z publikacją Równiny w płomieniachJuana Rulfo, wydanej w serii „Proza Iberoamerykańska” krakowskiego Wydawnictwa Literackiego. Zasadniczo dzieła indygenistyczne nie wybiły się podczas fali „boomu wydawniczego” lat 70. Większość czytelników wybierała autorów bardziej innowacyjnych dzieł. Jednakże, dzięki wczesnym przekładom tych powieści, język polski zasymilował trochę nie istniejących wcześniej pojęć, a powiązanych z kulturą latynoamerykańską, takich jak np. „ponczo”, „sombrero”, „macho”, „fiesta”, „selva”, „pampa”, „juka”. Mimo to, powieści indygenistyczne nie pomogły w rozprzestrzenieniu kultury andyjskiej w Polsce. Jest ona tak inna od polskiej, że pełne zrozumienie mentalności, kultury, obyczajów i problemów prezentowanych w powieściach wymaga szerokiego komentarza pozaliterackiego. W konsekwencji kultura andyjska nadal jest nieznana, choć mogłaby stanowić wartościowy wkład w poznanie historii stapiania się ze sobą ras w Ameryce Łacińskiej i warunków życia współczesnych Indian.
    The Polish translator attempting to translate a modern novel of the Andean region encounters difficulties to remain faithful with the original as well as to apply an indispensable stylistic freedom. Novels from the Spanish-speaking America, had presented, from their very beginnings, an American Indian and Metis in their own environment or opposed to the white race of colonisers. Among the countries of Latin America, Peru and other Andean countries face the greatest problems connected with the social structure. The most crucial of them is integration of Indian groups. They stem from deficit of means and ways to make thinking and acting modern as well as from lack of access to education leading to overmastering reading and writing. In the Andean republics, they made efforts aimed at inclusion Indians into the society – by way of educational means, trying to retain Indian languages and traditions and introducing new methods of farming. At the end of the 19thcentury, there appeared the first novels whose heroes were Indians and their customs. They were presented with sympathy, retaining the Eurocentric vision of ‘noble savage’. In the 1920s, there can already be observed a gradual development and ideological and formal intensification of such novels. The best-known authors of the so-called ‘indigenist novel’ cause the greatest trouble to translators as in their works they try to understand Indian heroes thanks to myths, poetry and legends. The Polish translator must always keep in mind the fact that their reader most often associate the term ‘Indian’ with inhabitants of North America and not Latin America; hence, the Andean world is stranger to them. Therefore, it is difficult for them to fully understand the indigenist novel and the topics touched by the novel, and to identify themselves with the heroes appearing therein. The interest in the Latin American literature appeared in Poland in the 1970s together with the publication of El Llano en llamas (translated into English as The Burning Plain and Other Storiesby Juan Rulfo, issued in the series “Proza Iberoamerykańska” [Spanish American Prose] of the Cracow Wydawnictwo LiterackiePublishing House. In principle, the indigenist works did not stand out during the editorial boom wave of the 1970s. Most readers chose the authors of more innovative works. However, owing to early translations of those novels, the Polish language assimilated to some extent the earlier not existing notions connected with the Latin American culture such as, e.g. ‘poncho’, ‘sombrero’, ‘macho’, ‘fiesta’, ‘selva’, ‘pampa’, ‘yucca’. Despite this fact, indigenist novels have not helped to diffuse the Andean culture in Poland. This is so different from the Polish novel that the full understanding the mentality, culture, customs and problems presented in novels require broad non-literary comments. In result, the Andean culture has still been unfamiliar, though it could be a valuable contribution to learning the history of melting with one another of races in Latin America and living conditions of the contemporary American Indians.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2015, 39/2015 Filologia IV; 72-82
    2353-2688
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies