Temat: Laparoskopia - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Laparoskopowe operacje przepuklin pachwinowych w materiale własnym
Autorzy:: Załucki, Marek.
Piątkowski, Jacek.
Jackowski, Marek.
Jędrzejczyk, Waldemar.
Powiązania:: Lekarz Wojskowy 1996, Suplement I, s. [97]-100
Data publikacji:: 1996
Tematy:: Przepuklina pachwinowa leczenie chirurgia materiały konferencyjne
Laparoskopia stosowanie materiały konferencyjne
Chirurgia
Materiały konferencyjne
Opis:: Tab.; Bibliogr.; Materiały IV Sympozjum Sekcji Viscero-Syntezy Towarzystwa Chirurgów Polskich. Kazimierz Dolny 4-6 maja 1995.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Open and laparoscopic approaches are associated with comparable 90-day morbidity and mortality following ERAS protocol.
Chirurgia klasyczna i laparoskopowa z zastosowaniem schematów ERAS wiąże się z podobnym ryzykiem powikłań i zgonów
Autorzy:: Vasavada, Bhavin B.
Patel, Hardik
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/527389.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: enhanced recovery after surgery (ERAS)
laparoscopy
gastrointestinal surger
protokół kompleksowej opieki okołooperacyjnej dla poprawy wyników leczenia chirurgicznego (ERAS)
laparoskopia
chirurgia jamy brzusznej
Opis:: Introduction: The aim of this study is to compare 90-day mortality and morbidity between open and laparoscopic surgeries performed in one centre since the introduction of ERAS protocols. Material and Methods: All gastrointestinal surgeries performed between April 2016 and March 2019 at our institution after the introduction of ERAS protocols have been analysed for morbidity and mortality. The analysis was performed in a retrospective manner using data from our prospectively maintained database. Results: We performed 245 gastrointestinal and hepatobiliary surgeries between April 2016 and March 2019. The mean age of patients was 50.96 years. 135 were open surgeries and 110 were laparoscopic surgeries. The mean ASA score was 2.4, the mean operative time was 111 minutes and the mean CDC grade of surgery was 2.56. 40 were emergency surgeries and 205 were elective surgeries. Overall the 90-day mortality rate was 8.5% and the morbidity rate was around 9.79%. On univariate analysis morbidity was associated with a higher CDC grade of surgeries, a higher ASA grade, longer operating time, the use of more blood products, a longer hospital stay and open surgeries. HPB surgeries and luminal surgeries (non hpb gastrointestinal surgeries) were associated with 90-day post-operative morbidity. On multivariate analysis no factors independently predicted morbidity. On univariate analysis 90-day mortality was predicted by the grade of surgeries, a higher ASA grade, longer operative time, the use of more blood products, open surgeries and emergency surgeries. However on multivariate analysis only the use of more blood products was independently associated with mortality. Conclusion: The 90-day mortality and morbidity rates between open and laparoscopic surgeries after the introduction of ERAS protocol were similar.
Wprowadzenie: Celem pracy była ocena ryzyka powikłań i zgonów w ciągu 90 dni po zabiegach operacyjnych wykonywanych w jednym z ośrodków sposobem klasycznym i laparoskopowym z zastosowaniem schematu zdrowienia pooperacyjnego ERAS. Materiał i metody: Przeanalizowano wyniki leczenia wszystkich chorych operowanych w ośrodku w okresie od kwietnia 2016 r. do marca 2019 r., u których stosowano schemat ERAS. Analizę retrospektywną przeprowadzono na danych zbieranych w sposób prospektywny. Wyniki: Między kwietniem 2016 r. a marcem 2019 r. wykonano 245 zabiegów operacyjnych na przewodzie pokarmowym, wątrobie i drogach żółciowych. Średni wiek chorych wynosił 50,96 lat. Przeprowadzono 135 operacji sposobem klasycznym oraz 110 metodą laparoskopową. Średni wynik w skali ASA wynosił 2,4; średni czas trwania operacji to 111 minut, a średnia ciężkość operacji w skali CDC – 2,56. 40 zabiegów było wykonanych ze wskazań pilnych, a 205 planowych. Całkowity odsetek zgonów pooperacyjnych w okresie 90 dni wyniósł 8,5%, a powikłań 9,79%. W analizie jednoczynnikowej czynnikami wpływającymi na ryzyko powikłań były: wyższy wynik w skali CDC, wyższy wynik w skali ASA, dłuższy czas trwania operacji, większe zużycie produktów krwiopochodnych, dłuższy czas pobytu w szpitalu, klasyczny dostęp operacyjny, zabiegi w zakresie wątroby i dróg żółciowych. W analizie wieloczynnikowej nie stwierdzono czynników wpływających na zwiększenie ryzyka powikłań. W analizie jednoczynnikowej czynnikami wpływającymi na ryzyko zgonów w ciągu 90 dni były: wyższy wynik w skali CDC, wyższy wynik w skali ASA, dłuższy czas trwania operacji, większe zużycie produktów krwiopochodnych, klasyczny dostęp operacyjny i zabiegi ze wskazań pilnych. W analizie wieloczynnikowej jedynie zużycie preparatów krwiopochodnych wpływało na zwiększenie ryzyka zgonu. Wniosek: Ryzyko powikłań i zgonów w okresie 90 dni po zabiegach operacyjnych z dostępu klasycznego oraz laparoskopowego z zastosowaniem schematu ERAS było zbliżone.
Źródło:: Państwo i Społeczeństwo; 2020, 2; 39-50
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:: Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Rekomendowane standardy wyposażenia ośrodka leczniczego w zakresie chirurgii bariatrycznej i metabolicznej – doświadczenia własne
Autorzy:: Sztuczka, Ewa
Żukowska, Wioletta
Jackowski, Marek
Janik, Michał R
Paśnik, Krzysztof
Michalik, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392906.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: Chirurgiczne leczenie otyłości
laparoskopia
rekomendacje
Opis:: Ze względu na masę ciała chorego, oraz niejednokrotnie ponadnormatywną posturę, w oddziale chirurgicznym uwzględnić należy wyposażenie w następujący sprzęt: 1. Odpowiednio wzmocnione łóżko szpitalne o szerokości do 120 cm i nośności co najmniej 250–300 kg. Łóżko bariatryczne powinno mieć możliwość podnoszenia leżanki do pozycji zagłówkowej, kucznej, pozycji Trendelenburga (do kąta +10˚) i anty-Trendelenburga (–10˚). W standardzie doposażyć je należy w poręcze i wysięgnik o wzmocnionej konstrukcji oraz solidne lejce ułatwiające wczesne, pooperacyjne uruchomienie pacjenta. 2. Wzmocniony materac (większy komfort zapewni materac próżniowy). 3. Odpowiednie siedzisko, krzesło, wózek inwalidzki, które umożliwią pacjentowi spędzanie czasu w korzystnej dla niego pozycji pionowej (poprawa czynności płuc i krążenia krwi). Siedzisko powinno oferować zadowalające obciążenie robocze do co najmniej 250–300 kg i odpowiednie wymiary siedzenia, które zapewnią wystarczającą przestrzeń dla bioder pacjenta i znajdującej się wokół nich tkanki tłuszczowej oraz uwzględnią kształt ciała chorego, rozkład jego masy (apple – shaped, pear - shaped). Doposażenie siedziska w kółka umożliwia bezpieczne przemieszczanie chorego w dowolne miejsce w szpitalu. 4. Stosowną do badania i leczenia leżankę bariatryczną, która sprosta wykonaniu codziennych czynności terapeutycznych i pielęgnacyjnych, np. zmianom opatrunków, przeprowadzeniu badania fizykalnego. Wskazana byłaby leżanka elektryczna, z regulacją wysokości i oparcia, oraz odpowiednim, bezpiecznym obciążeniem roboczym rzędu ok. 300 kg. 5. Dużych rozmiarów kabinę prysznicową, dostosowaną do potrzeb otyłych pacjentów. Dodatkowo należy wyposażyć ją w poręcze, uchwyty i mobilne krzesło toaletowe. 6. Solidny balkonik umożliwiający samodzielne poruszanie się, utrzymanie własnego ciężaru ciała zarówno w okresie przed-, jak i pooperacyjnym, ewentualnie profesjonalne nosidło do bezpiecznego przekładania pacjenta. 7. Wagę dostosowaną do pomiaru ciężaru ciała pacjentów bariatrycznych (możliwość dokonania pomiaru masy ciała do co najmniej 350 kg). 8. Stopnie (podesty), umożliwiające wejście i położenie pacjenta bariatrycznego, np. na leżance, kozetce opatrunkowej. 9. Specjalistyczne (duże) mankiety, które umożliwiają prawidłowy pomiar ciśnienia tętniczego krwi. Masa ciała chorych kwalifikowanych do operacyjnego leczenia otyłości najczęściej przekracza 100 kg. Bez względu na rodzaj proponowanej procedury chirurgicznego leczenia otyłości, konieczne jest odpowiednie wyposażenie sali operacyjnej w sprzęt i aparaturę medyczną. 1. Automatyczny stół operacyjny, umożliwiający bezpieczne ułożenie pacjenta w pozycji anty-Trendelenburga. Zalecane obciążenie robocze stołu do 350 kg. Wyposażenie w akcesoria umożliwiające utrzymanie żądanej pozycji chorego, np. szerokie podpory pod kończyny górne i dolne, masywne pasy mocujące chorego do stołu i zapobiegające ześlizgiwaniu podczas operacji, ale nieupośledzające krążenia krwi w kończynach. Posiadanie stołu z wymiennym blatem pozwoli na rezygnację z konieczności zabezpieczenia odpowiedniego wózka transportowego ze śluzy do sali operacyjnej. 2. Materac próżniowy, który po wypompowaniu powietrza dopasowuje się do ciała chorego i pozwala na odpowiednie umocowanie pacjenta na stole operacyjnym. Dostępem z wyboru chirurgicznego leczenia otyłości jest dziś technika laparoskopowa. Konieczne jest zatem posiadanie: 1. Dobrej jakości toru wizyjnego z insuflatorem gazu, najlepiej w technologii HDTV prezentującej obraz w naturalnych barwach z dobrym kontrastem i ostrością. System powinien być wyposażony w możliwość rejestracji zapisu przebiegu operacji oraz w pompę ssąco-tłoczącą, niezbędną do ewakuacji nagromadzonych płynów ustrojowych oraz wypłukania pola operacyjnego [6]. 2. Koagulującego urządzenia dwubiegunowego lub noża harmonicznego (preparowanie tkanek techniką laparoskopową wymaga zastosowania zaawansowanych narzędzi służących do cięcia i koagulacji tkanek). Zaletą tego sprzętu jest możliwość zamykania naczyń o średnicy 5–7 mm, a w przypadku skalpela harmonicznego zapewnienie cięcia, preparowania oraz koagulacji tkanek przy zastosowaniu jednego narzędzia roboczego. Nowoczesne instrumentarium elektrochirurgiczne pozwala też zmniejszyć zużycie materiału szewnego (co minimalizuje ryzyko powikłań, zakażenia miejsca operowanego, ponieważ w organizmie pacjenta pozostaje mniej ciała obcego), znacząco skraca czas operacji i zmniejsza utratę krwi [7, 8, 9]. 3. Bazowego i specjalistycznego instrumentarium medycznego. Ilość narzędzi, ich rodzaj oraz rozmiar zależy od wykonywanej procedury bariatrycznej. 1. Trzonek i ostrze nr 11. 2. Strzykawka z 10 ml roztworu 0,9% NaCl. 3. Nożyczki do preparowania tkanek. 4. Nożyczki do szwów. 5. Dwa haki Langenbecka. 6. Końcówka ssąca z drenami. 7. Dren do insuflacji gazu. 8. Igła Veressa do wytworzenia odmy. 9. Dwa kleszczyki typu Pean. 10. Imadło. 11. Dwie pincety chirurgiczne. 12. Dwa opinaki typu Backhaus. 13. Dwa haczyki jednozębne do uchwycenia powięzi, ewentualnie dwa kleszczyki Kochera. 14. Materiał opatrunkowy: 15. Materiał szewny do zamknięcia otworów po trokarach: 16. Dren Redona nr 14 lub 16. 17. Worek do pasywnego drenażu Redona. 18. Antyadhezyjne opatrunki pooperacyjne. Zalecane instrumentarium bazowe przedstawiono na fotografii 1. 1. Trokar optyczny o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm  i długości 15 cm. 2. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm  i długości 15 cm. 3. Dwa trokary o średnicy 5 mm lub dwa trokary o średnicy  10/12 mm z redukcją na 5mm i długości 15 cm. 4. Wideokamera lub optyka skośna o kącie 30˚ ze światłowodem. 5. Retraktor do podtrzymania wątroby. 6. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm. 7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm. 8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm  i długości 40–44 cm. 9. Monopolarna elektroda hakowa o średnicy 5 mm  i długości 40–44 cm. 10. Atraumatyczne kleszczyki typu Babcock o średnicy 5 mm  lub 10 mm. 11. Imadło. 12. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej energii  bipolarnej o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia  od 35 cm. 13. Klipsownica. 14. Klipsy naczyniowe. 15. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją,  o średnicy12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,  lub uniwersalna rączka 16. Kilka (6–7) ładunków do endoskopowego staplera  liniowego o różnej wysokości zszywek (wybierając  ładunek, należy kierować się wiedzą o grubości oraz  biomechanice tkanki). 17. Stapler okrężny o średnicy 25 CDH i długiej rękojeści  (ewentualnie w wyposażeniu dodatkowym kowadełko typu  or-vill). 18. Filtr oddymiający pole operacyjne [10]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji Roux-en-Y Gastric Bypass techniką laparoskopową (LRYGB) przedstawiono na fotografii 2. 1. 5 ml błękitu metylenowego 1% do sprawdzenia szczelności  zespolenia. 2. Strzykawkę10 ml. 3. Sondę żołądkową 34–36. 1. Trokar optyczny o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm  i długości15 cm. 2. Trokar o średnicy 5 mm lub 10/12 mm z redukcją na 5mm  i długości 15 cm. 3. Dwa trokary o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm  i długości 15 cm. 4. Wideokamera lub skośna optyka o kącie 30˚ ze światłowodem. 5. Retraktor do podtrzymania wątroby. 6. Zakrzywiony dysektor o średnicy 5 mm i długości 40–44cm. 7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5mm i długości 40–44cm. 8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm  i długości 40–44 cm. 9. Rurka kalibracyjna z podziałką do 10 cm o średnicy 5mm  i długości 40–44 cm. 10. Imadło. 11. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej  energii bipolarnej o średnicy 5mm lub 10 mm i długości  ramienia od 35cm. 12. Klipsownica. 13. Klipsy naczyniowe do uszczelnienie szwów staplerowych  na żołądku. 14. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją  średnicy 12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,  lub uniwersalna rączka. 15. Kilka (6–7 sztuk) ładunków do endoskopowego staplera  liniowego o różnej wysokości zszywki (wybierając ładunek,  należy kierować się wiedzą o grubości oraz biomechanice  tkanki). 16. Filtr do ewakuacji dymu z pola operacyjnego. 17. Endocatch / bag (do wyjęcia resekowanej części żołądka). 18. Rozwieracz trójramienny do bezpiecznego usunięcia worka  z żołądkiem [11]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji resekcji rękawowej żołądka techniką laparoskopową (LSG) przedstawiono na fotografii 3. 1. sondę żołądkową 34–44 CDH. 2. 5 ml błękitu metylenowego 1%. 3. Strzykawkę 10 ml. 1. Trokar optyczny o średnicy10 mm. 2. Trokar o średnicy15 mm z redukcją na 5 mm. 3. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm. 4. Retraktor Goldfinger. 5. Opaska gastric band. 6. Wideokamera lub skośna optyka 30˚ ze światłowodem. 7. Retraktor do podtrzymania wątroby. 8. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm. 9. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44cm. 10. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm  i długości 40–44 cm. 11. Imadło. 12. Skalpel harmoniczny, lub instrument zaawansowanej energii  bipolarnej, o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia  od 35 cm. 13. Klipsownica i klipsy naczyniowe. 14. Filtr do ewakuacji zadymienia w polu operacyjnym [12]. Wprawdzie odchodzi się obecnie od zakładania opasek bariatrycznych, niemniej jednak są jeszcze ośrodki w kraju, które decydują się na tę metodę operacyjną. null null null Częstość występowania otyłości oraz chorób jej towarzyszących gwałtownie wzrasta zarówno w kraju, jak i na świecie, osiągając skalę epidemii. Zgodnie z wynikami badań naukowych, zabiegi bariatryczne stanowią obecnie jedyną metodę leczenia otyłości olbrzymiej o udowodnionej skuteczności. Postęp wiedzy, który dokonał się na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat, pozwolił na zweryfikowanie wskazań do chirurgicznego leczenia otyłości [1]. Złotym standardem leczenia operacyjnego jest zastosowanie małoinwazyjnych technik laparoskopowych, które wiążą się ze zmniejszonym odsetkiem powikłań oraz niższą śmiertelnością okołozabiegową [2, 3]. Dostęp laparoskopowy zapewnia także mniejsze ryzyko kontaminacji ran operacyjnych, uzyskanie lepszych efektów kosmetycznych i szybszy powrót pacjenta do codziennych czynności życiowych i zawodowych. Zaleca się, aby zabiegi chirurgicznego leczenia otyłości wykonywano w ośrodkach z doświadczeniem w chirurgii bariatrycznej i metabolicznej, posiadających wyszkoloną kadrę oraz niezbędny sprzęt [3]. Terapia i opieka pielęgnacyjna nad pacjentem oraz przygotowanie chorego do bariatrycznej procedury chirurgicznej wymaga odpowiedniego, i dodatkowego, wyposażenia oddziału oraz bloku operacyjnego w aparaturę medyczną, która dostosowana jest do chorych z otyłością olbrzymią [4]. Ośrodek taki powinien dysponować również możliwością leczenia powikłań występujących po operacjach bariatrycznych [5].
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 52-56
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Przydatność laparoskopii w leczeniu guzów przydatków
Laparoscopy in the treatment of adnexal tumors
Autorzy:: Szamatowicz, Jacek
Kuźmicki, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030996.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: laparoscopy
ovarian cancer
ovarian cysts
ovarian tumors
sonography
guzy jajników
laparoskopia
rak jajnika
torbiele jajników
ultrasonografia
Opis:: Adnexal tumors are among the most frequent disorders of the female genital system. According to current estimates, they affect up to 10% of all women. Recently, the role of laparotomy in surgical techniques in gynecology increased considerably, while laparoscopy performed for an adnexal tumor is one of the commonest gynecologic procedures. The aim of this study was a retrospective analysis of 307 laparoscopic procedures performed due to adnexal tumors. In this population of patients, in 2 instances the procedure was converted from laparoscopy to laparotomy because of a suspected malignancy, subsequently confirmed by histological study, while in 2 other cases malignancy was diagnosed post-hoc and a repeat surgery was necessary. The incidence of various types of ovarian lesions was analyzed, whereby the most frequently encountered conditions included simple, endometrioid and dermoid cysts, in decreasing order. No serious laparoscopy- associated complications were noticed and all patients were discharged from hospital on the first postoperative day. The authors highlight the importance of precise diagnosis of adnexal tumors prior to surgery and role of sonographic study, as the basic diagnostic tool used to determine the nature of lesion. Sensitivity and specificity of this study in the diagnosis of adnexal tumors is discussed, as well as predictive value of the non-specific marker CA-125, which proved useless when suspecting endometrial tumors. At present, laparoscopy is the technique of choice in the diagnosis and treatment of benign genital lesions in the females. Nevertheless, adequate qualification of patients to surgical treatment is still the key issue.
Guzy przydatków należą do najczęstszych chorób żeńskiego układu rozrodczego. Szacuje się, że występują one nawet u 10% populacji kobiet. W ostatnich latach wykorzystanie laparoskopii w technikach operacyjnych w ginekologii znacznie się zwiększyło, a wykonywanie laparoskopii z powodu guzów przydatków należy do najczęściej wykonywanych operacji ginekologicznych. Celem niniejszej pracy była retrospektywna analiza 307 operacji wykonywanych z powodu guzów w obrębie przydatków. Spośród analizowanych chorych w dwóch przypadkach dokonano konwersji do laparotomii z powodu podejrzenia o proces nowotworowy złośliwy, w dwóch kolejnych przypadkach zmianę złośliwą rozpoznano pooperacyjnie i konieczna była kolejna interwencja. W pracy przeanalizowano częstość występowania poszczególnych rodzajów zmian w jajnikach. Najczęściej stwierdzano torbiele proste, w kolejności endometrialne i dermoidalne. Nie zanotowano poważnych powikłań związanych z wykonywanymi zabiegami, a wszystkie pacjentki opuściły szpital w pierwszej dobie po operacji. W pracy zwrócono szczególną uwagę na dokładną diagnostykę guzów przydatków przed kwalifikacją do zabiegu. Omówiono przydatność badania ultrasonograficznego jako podstawowego badania przy opracowywaniu charakteru zmian. Krytycznie przedyskutowano czułość i specyficzność tego badania w diagnostyce. Ustosun kowano się do wartości predykcyjnej niespecyficznego markera CA-125, który jest nieprzydatny w podejrzeniu guzów endometrialnych. W chwili obecnej laparoskopia jest metodą z wyboru w diagnostyce i leczeniu niezłośliwych zmian narządu rodnego. Jednak na szczególną uwagę zasługuje właściwa kwalifikacja do zabiegu operacyjnego.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 174-179
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Trudności i powikłania cholecystektomii laparoskopowej
Autorzy:: Syska, Marek.
Piecuch, Telesfor.
Jaworski, Roman.
Polak, Leon.
Sysoevoj V.
Powiązania:: Lekarz Wojskowy 1996, Suplement II, s. [150]-152
Data publikacji:: 1996
Tematy:: Kamica żółciowa leczenie chirurgia materiały konferencyjne
Woreczek żółciowy choroby leczenie chirurgia materiały konferencyjne
Laparoskopia stosowanie materiały konferencyjne
Chirurgia
Materiały konferencyjne
Opis:: Tab.; Bibliogr.; Materiały IV Zjazdu Sekcji Chirurgii Wojskowej Towarzystwa Chirurgów Polskich; Bydgoszcz/Pieczyska 5-7.10.1995 r.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Wczesne wyniki resekcji wątroby techniką laparoskopową
Autorzy:: Stranek, Maciej
Pędziwiatr, Michał
Radkowiak, Dorota
Zychowicz, Anna
Budzyński, Piotr
Major, Piotr
Budzyński, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1394089.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: laparoskopia
resekcja wątroby
przerzuty do wątroby
Opis:: Celem pracy było przedstawienie wczesnych wyników resekcji wątroby techniką laparoskopową. Materiał i metodyka. Przeprowadzono retrospektywną analizę chorych, u których wykonano resekcję wątroby sposobem laparoskopowym. Do analizowanej grupy włączono 23 chorych (11 kobiet i 12 mężczyzn). Średni wiek chorych wyniósł 61,3 lat (37-83 lat). U 15 chorych powodem kwalifikacji do zabiegu były przerzuty do wątroby raka jelita grubego, u 1 przerzut raka sutka, u 5 chorych pierwotny nowotwór wątroby. Pozostałych 2 chorych zakwalifikowano do resekcji wątroby w celu poszerzenia marginesu operacyjnego z powodu raka pęcherzyka żółciowego rozpoznanego w trakcie oceny patomorfologicznej preparatu po laparoskopowej cholecystektomii, pierwotnie wykonanej ze wskazań innych niż onkologiczne. Wyniki. U 11 chorych wykonano hemihepatektomię (9 prawostronnych i 2 lewostronne), u pozostałych 12 chorych mniejsze zabiegi resekcyjne (5 metastazektomię, 4 nieanatomiczne resekcje wątroby, u 1 bisegmentektomię, 2 resekcje łożyska pęcherzyka żółciowego). Średni czas zabiegu wyniósł 275 min (65-600 min). Średnia wielkość usuniętych guzów wyniosła 28 mm (7-55 mm). W trzech przypadkach wystąpiła konieczność konwersji do laparotomii spowodowana nadmiernym krwawieniem z miąższu wątroby. Powikłania pooperacyjne stwierdzono u 4 chorych (17,4%). Mediana czasu hospitalizacji wyniosła 6 dni (2 – 130 dni). Jeden chory (4,3%) został ponownie rehospitalizowany z powodu ropnia podwątrobowego i wymagał ponownej operacji. U wszystkich chorych w naszej grupie ocena histopatologiczna potwierdziła radykalność zabiegu (R0). Wniosek. Laparoskopowe resekcje wątroby wydają się być interesującą alternatywą dla leczenia zmian ogniskowych w wątrobie.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 33-43
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Hernioplastyka laparoskopowa : sposoby operacji, trudności i ograniczenia na początku stosowania metody
Autorzy:: Stanowski, Edward.
Koziarski, Tomasz.
Paczyński, Andrzej.
Gburzyński, Leszek.
Powiązania:: Lekarz Wojskowy 1996, Suplement I, s. [94]-96
Data publikacji:: 1996
Tematy:: Laparoskopia stosowanie materiały konferencyjne
Chirurgia
Materiały konferencyjne
Opis:: Bibliogr.; Materiały IV Sympozjum Sekcji Viscero-Syntezy Towarzystwa Chirurgów Polskich. Kazimierz Dolny 4-6 maja 1995.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Możliwości i ograniczenia laparo- i torakochirurgii
Autorzy:: Stanowski, Edward.
Paczyński, Andrzej.
Koziarski, Tomasz.
Przystasz, Tadeusz.
Chmieliński, Arkadiusz.
Gburzyński, Leszek.
Gołębiowski, Grzegorz.
Powiązania:: Lekarz Wojskowy 1996, nr 11/12, s. [643]-646
Data publikacji:: 1996
Tematy:: Chirurgia
Laparoskopia
Opis:: Bibliogr.; Sod., Sum.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Trudności i możliwości rozwiązań w chirurgii laparoskopowej
Autorzy:: Stanowski, Edward.
Paczyński, Andrzej.
Koziarski, Tomasz.
Gołębiowski, Grzegorz.
Powiązania:: Lekarz Wojskowy 1996, Suplement I, s. [30]-31
Data publikacji:: 1996
Tematy:: Laparoskopia stosowanie materiały konferencyjne
Chirurgia
Materiały konferencyjne
Opis:: Materiały IV Sympozjum Sekcji Viscero-Syntezy Towarzystwa Chirurgów Polskich. Kazimierz Dolny 4-6 maja 1995.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Uszkodzenia laparoskopowe dróg żółciowych : rozpoznawanie i sposoby postępowania
Autorzy:: Stanowski, Edward.
Paczyński, Andrzej.
Koziarski, Tomasz.
Gburzyński, Leszek.
Gołębiowski, Grzegorz.
Powiązania:: Lekarz Wojskowy 1996, Suplement I, s. [27]-29
Data publikacji:: 1996
Tematy:: Drogi żółciowe choroby diagnostyka leczenie materiały konferencyjne
Laparoskopia stosowanie materiały konferencyjne
Chirurgia
Materiały konferencyjne
Opis:: Bibliogr.; Materiały IV Sympozjum Sekcji Viscero-Syntezy Towarzystwa Chirurgów Polskich. Kazimierz Dolny 4-6 maja 1995.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Powikłania po cholecystektomii laparoskopowej w materiale 700 operacji
Autorzy:: Stańkowski, Andrzej.
Sosada, Krystyn.
Martula, Mieczysław.
Krzok, Józef.
Powiązania:: Lekarz Wojskowy 1996, Suplement I, s. [18]-19
Data publikacji:: 1996
Tematy:: Kamica żółciowa leczenie chirurgia materiały konferencyjne
Woreczek żółciowy choroby leczenie chirurgia materiały konferencyjne
Laparoskopia stosowanie materiały konferencyjne
Chirurgia
Materiały konferencyjne
Opis:: Bibliogr.; Materiały IV Sympozjum Sekcji Viscero-Syntezy Towarzystwa Chirurgów Polskich. Kazimierz Dolny 4-6 maja 1995.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Laparoskopowe resekcje żołądka z usunięciem preparatu przez usta w leczeniu guzów śródściennych żołądka
Autorzy:: Stanek, Maciej
Major, Piotr
Wierdak, Mateusz
Pędziwiatr, Michał
Radkowiak, Dorota
Zychowicz, Anna
Budzyński, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393532.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: laparoskopia
nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego
POSE
endoskopia
Opis:: Cel: Celem pracy jest przedstawienie doświadczeń i wczesnych wyników leczenia guzów żołądka z zastosowaniem techniki usunięcia preparatu operacyjnego przez usta (POSE - per oral specimen extraction).. Materiał i Metodyka: Przeprowadzono retrospektywną analizę leczenia chorych, u których wykonano klinową resekcję żołądka techniką laparoskopową z powodu podejrzenia nowotworu podścieliskowego przewodu pokarmowego (GIST). W okresie tym operowano sposobem laparoskopowym 50 chorych z powodu podejrzenia GIST żołądka. U 12 chorych materiał pooperacyjny usunięto przez usta przy pomocy endoskopu (POSE). U pozostałych 38 chorych preparat usunięto przez minilaparotomię. Średni wiek chorych leczonych techniką POSE wyniósł 65,6 lat (48 – 81 lat). W grupie tej znalazło się 9 kobiet oraz 3 mężczyzn. Wyniki: Średni czas zabiegu z użyciem techniki POSE wyniósł 92,5 min (40 – 160). Wielkość usuniętych zmian wahała się od 14 mm do 40 mm (średnio 25 mm). Czas pobytu po zabiegu w oddziale chirurgicznym chorych leczonych techniką POSE wyniósł średnio 3,2 dnia (od 2 do 8 dni). Jeden chory (8,3%) wymagał dłuższego pobytu (hospitalizacja 8-dniowa) ze względu na obecność zbiornika płynowego w okolicy miejsca szycia ściany żołądka. Chorego tego leczono zachowawczo. U jednego chorego (8,3%) stwierdzono infekcję rany pooperacyjnej (rany w pępku po trokarze optycznym). U wszystkich chorych w naszej grupie ocena histopatologiczna potwierdziła radykalność zabiegu (R0). Wnioski: Wydaje się, że technika POSE jest kolejnym etapem rozwoju chirurgii małoinwazyjnej, który może stanowić pośrednie ogniwo w rozwoju technik operacyjnych przez naturalne otwory ciała. Usuwanie preparatu przez usta jest efektowną, skuteczną i bezpieczną metodą, posiadającą jednak wiele ograniczeń.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 16-21
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki