Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kulturpolitik" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Demokratyzacja – ideał moralny polityki kulturalnej. Filozoficzna rewizja ‘Społecznej krytyki władzy sądzenia’ P. Bourdieu.
Autorzy:
Biedziuk, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056708.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ästhetik
Demokratisierung
Kulturpolitik
Narzissmus
Entfremdung
aesthetics, democratization, cultural policy, narcissism, alienation
estetyka
demokratyzacja
polityka kulturalna
narcyzm
alienacja
Opis:
Demokratyzacja stała się bezwiednie akceptowanym ideałem moralnym polityki kulturalnej. Mniej lub bardziej świadomie opiera się ona na wyrażonym przez Pierre’a Bourdieu postulacie zniesienia Kantowskiego rozróżnienia na gust czysty i gust barbarzyński. Bliższa analiza założeń teoretycznych oraz praktyki kulturalnej pokazuje, że ideał wyrażony i stosowany w tej formie jest wewnętrznie sprzeczny, a z pewnością nie może być uniwersalnie stosowany we wszystkich dziedzinach kultury. Poprawna artykulacja ideału demokratyzacji nie może opierać się na negowaniu estetyki Kantowskiej, lecz – przeciwnie – wymaga jej rehabilitacji w kierunku, który wytyczył m.in. Herbert Marcuse. Artykuł przedstawia niedogmatyczne argumenty na rzecz utrzymania elitarnego charakteru działalności prawomocnych instytucji kultury artystycznej. Jeśli demokratyzacja ma stanowić rzeczywisty (zgodny ze swym pojęciem) ideał moralny, to autonomia kultury wysokiej działa na jej korzyść. 
Demokratisierung ist zu einem reflexartig akzeptierten moralischen Ideal der Kulturpolitik geworden. Sie beruht mehr oder weniger bewusst auf Pierre Bourdieus Forderung, Kants Unterscheidung zwischen reinem Geschmack und barbarischem Geschmack abzuschaffen. Eine genauere Analyse der theoretischen Annahmen und der kulturellen Praxis zeigt, dass das in dieser Form zum Ausdruck gebrachte und angewandte Ideal innerlich widersprüchlich ist und sicherlich nicht universell in allen Kulturbereichen angewandt werden kann. Die korrekte Artikulation des Ideals der Demokratisierung darf nicht auf der Leugnung der Kantischen Ästhetik beruhen, sondern erfordert vielmehr eine Rehabilitation in die u. a. von Herbert Marcuse bestimmte Richtung. Der Artikel präsentiert undogmatische Argumente für die Aufrechterhaltung des elitären Charakters der Aktivitäten der legitimen Institutionen der künstlerischen Kultur dar. Wenn die Demokratisierung ein wahres moralisches Ideal (im Einklang mit ihrer Vorstellung) darstellen soll, dann funktioniert die Autonomie der Hochkultur zu ihren Gunsten.
Democratization has become the unknowingly accepted moral ideal of cultural policy. It is more or less consciously based on Pierre Bourdieu’s postulate to abolish the Kantian distinction between pure and barbaric taste. A closer analysis of theoretical assumptions and cultural practice shows that the ideal expressed and applied in this form is internally contradictory, and it certainly cannot be universally applied in all areas of culture. The correct articulation of the ideal of democratization cannot be based on negating the Kantian aesthetics, but, on the contrary, requires its rehabilitation in the direction that was set, among others, by Herbert Marcuse. The article presents non-dogmatic arguments for maintaining the elitist nature of the activities of legitimate institutions of artistic culture. If democratization is to constitute a real (i.e. consistent with its concept) moral ideal, then the autonomy of high culture works in its favor.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2021, 31; 103-124
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Semantische Überflutung. Heiner Müllers "Herakles 5"
Autorzy:
Thinnes, Verena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032474.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Heiner Müller
dramat
teatr
intertekstualność
polityka kulturalna
NRD
drama
theater
intertextuality
cultural policy
East German
DDR-Drama
Theaterpraxis
Intertextualität
DDR-Kulturpolitik
Opis:
Die Untersuchung zeigt beispielhaft an dem Drama Herakles 5, welche dramaturgischen Strategien Heiner Müller im Umfeld der normativen und restriktiven Vorgaben der SED-Kulturpolitik einsetzt. Letztere werden weder missachtet noch befolgt, sondern zitiert. Müllers spezifische Zitatpraxis leitet dabei gezielt Polyvalenzen und Ambiguitäten in den Text ein und bewirkt so eine semantische Überflutung, die das Ideal eines positiven sozialistischen Arbeiterhelden erodiert. Herakles 5 zitiert darüber hinaus nicht nur die gesellschaftlichen Diskurse einer größeren Öffentlichkeit seines Entstehungsumfeldes, sondern auch Spezialdiskurse zu Theaterprogrammen und -spielweisen, wie zum Beispiel Brechts Durchrationalisierung des Mythos, und verweist damit auf sich selbst als Theater.
Na przykładzie dramatu Herakles 5 ukazano strategie dramaturgiczne Heinera Müllera w zakresie normatywnych oraz restryktywnych dyrektyw polityki kulturalnej SED. Dyrektyw tych się ani nie lekceważy ani przestrzega, je się cytuje. Charakterystyczna dla twórczości Müllera praktyka cytowania celowo wprowadza do tekstu wielowartościowość oraz wieloznaczność, osiągając przy tym semantyczną mnogość, która obala pozytywny ideał przodownika klasy robotniczej. Herakles 5 nie tylko cytuje społeczne dyskursy szerszej opinii publicznej, lecz również wyspecjalizowane dyskursy nawiązujące do programów teatralnych oraz sposobów odgrywania ról, jak na przykład Durchrationalisierung des Mythos Brechta, wskazując tym samym na siebie jako na teatr.  
In this paper Heiner Müller’s Drama Herakles 5 exemplifies the dramaturgical policies used by the author when facing the normative und restrictive SED cultural policy. These guidelines are neither failed nor followed – but cited. Müller’s specific citing practice is deliberately setting ambiguities and polyvalent meanings in motion, thus provoking a semantic overflow capable of undermining the positive ideal of a socialistic working class hero. Furthermore, Herakles 5 is not only citing the ongoing discourses of a broader public but also special discourses related to theatrical concepts and acting methods, such as for example Brecht’s Durchrationalisierung des Mythos, and by doing so refers to itself as theatre.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2015; 217-243
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Białoruś pod niemiecką okupacją w czasie I wojny światowej (Polityka językowa i kulturalna na terenie „Ober Ost” w latach 1915˗1918)
Autorzy:
Bieder, Hermann
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624993.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Belarus
First World War
okkupation zone „Ober Ost”
lingual and cultural policy
Białoruś
I wojna światowa
strefa okupacyjna „Ober Ost”
polityka językowa i kulturalna
Weißrussland
Ersten Weltkrieg
deutscher Militärverwaltung
Sprach- und Kulturpolitik
Opis:
In this article we analyze the linguistic and cultural policy of the German military authorities in the Belarusian district of the multiethnic and multilingual German occupation zone called „Ober Ost“ („Upper East“) during First World War (1915-1918). At that time the German military administration decided on equal treatment of all nationalities and languages of the occupied area, allowed and supported the public use of the local languages (Belarusian, Polish, Yiddish, Lithuanian) in civil administration,  education system, print media and cultural events. In this way the Belarusian language gained official recognition by a foreign power for the first time.
Artykuł jest poświęcony polityce językowej i kulturalnej niemieckich władz wojskowych na terenie zróżnicowanej etnicznie i językowo strefy okupacyjnej „Ober-Ost” („Upper East”) w czasie I wojny światowej (1915˗1918). W owym okresie niemiecka administracja wojskowa podjęła decyzję, że wszystkie narodowości na obszarze „Ober-Ost” będą traktowane jednakowo, także w zakresie polityki językowej. Języki ojczyste (białoruski, polski, jidysz, litewski) były wówczas używane zarówno w administracji publicznej, jak i edukacji, mediach drukowanych, a także podczas imprez kulturalnych. W ten sposób język białoruski został po raz pierwszy oficjalnie uznany przez siły obce.
In diesem Artikel analysieren wir die Sprach- und Kulturpolitik der deutschen Militärbehörden im weißrussischen Teil der multiethnischen und mehrsprachigen deutschen Besatzungszone „Ober Ost“ während des Ersten Weltkriegs (1915–1918). Damals entschloss sich die deutsche Militärverwaltung zu einer Gleichbehandlung aller Nationalitäten und Sprachen in dem besetzten Gebiet, erlaubte und förderte sie den öffentlichen Gebrauch der lokalen Sprachen (Weißrussisch, Polnisch, Jiddisch, Litauisch) in der Zivilverwaltung, im Bildungssystem, in der Presse und bei kulturellen Veranstaltungen. Auf diese Weise erfuhr die weißrussische Sprache erstmals eine öffentliche Anerkennung durch eine fremde Macht.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2015, 9
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies