Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kritik" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Fremdes im neuen Gewand. Einige Bemerkungen zur Rezeption fremdsprachiger Literatur im Schlesien des 17. Jahrhunderts
    Autorzy:
    Jabłecki, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/458669.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
    Tematy:
    literary criticism
    reception literature
    Benjamin Neukirch
    occasional poetry
    verse satire
    educational novel
    literarische Kritik
    Rezeptionsliteratur
    Gelegenheitsdichtung
    Verssatire
    Erziehungsroman
    Opis:
    Stranger in a New Guise: Some Remarks on the Reception of Foreign Language Literature in 17th Century Silesia Reception literature made a relevant contribution to the development of historically belated German literature to the national literature in the German language in the 17th century. The example of Martin Opitz, who had been the first to establish German as the language of poetry, was soon followed by other, not only Silesian, poets. Silesian poet Benjamin Neukirch, whose work involves original, purely creative forms, as well as translations and critical texts, has particular relevance to the process of emancipation of German literature in view of the polarity of his artistic activity.
    Die Rezeptionsliteratur leistete einen relevanten Beitrag zur Entwicklung der historisch verspäteten deutschen Literatur zu einer Nationalliteratur in deutscher Sprache im 17. Jahrhundert. Dem Beispiel von Martin Opitz, der sich als erster für die Etablierung des Deutschen als Dichtungssprache eingesetzt hatte, folgten bald andere, nicht nur schlesische Dichter. Eine besondere Relevanz für den Prozess der Emanzipation der deutschen Literatur gewinnt im Hinblick auf die Polarität seiner künstlerischen Tätigkeit der schlesische Dichter Benjamin Neukirch, in dessen Werk originelle, rein schöpferische Formen, wie auch Übersetzungen und kritische Texte einhergehen.
    Źródło:
    Linguistische Treffen in Wrocław; 2018, 14; 307-320
    2084-3062
    2657-5647
    Pojawia się w:
    Linguistische Treffen in Wrocław
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krytyka Kościoła – źródła, typy i granice
    Criticism of the Church – sources, validity and limitations
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2011244.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Kirche
    Menschwerdung
    Kritik
    Heiligkeit
    Reform
    Erneuerung
    Church
    incarnation
    criticism
    holiness
    reform
    renewal
    Kościół
    wcielenie
    krytyka
    świętość
    reforma
    odnowa
    Opis:
    Krytyka Kościoła jest jednym z pilniejszych zadań do podjęcia w ramach refleksji teologicznej. Chodzi o to, by określić jej źródła, prawomocność, a także wskazać na ograniczenia, którym ona podlega. Źródłem krytyki Kościoła jest sama jego natura, która posiada wewnętrzny wymiar ludzki i historyczny, która czyni go nieadekwatnym w stosunku do jego ideału ukazanego w Jezusie Chrystusie. W artykule uwaga zostaje zwrócona głównie na dwa wymiary krytyki Kościoła, to znaczy krytykę wewnętrzną i krytykę zewnętrzną. W ramach krytyki wewnętrznej, która jako jedyna jest uzasadniona, można wskazać na dwa sposoby jej dokonywania. Pierwszym rodzajem krytyki, którą można uznać za prawomocną i wyjątkowo skuteczną, jest krytyka oparta na osobistej świętości, której przykładem jest św. Ignacy Loyola. Drugi rodzaj krytyki wyraża się w mocnym słowie o charakterze napominającym i oskarżającym – jej wyjątkowym przykładem jest św. Katarzyna ze Sieny. Krytyka zewnętrzna traci swoją prawomocność, ponieważ najczęściej łączy się z odchodzeniem od Kościoła, a tym samym kwestionuje to, co zamierza osiągnąć.
    Criticism of the Church is one of the most urgent tasks to be undertaken as part of theological reflection. The point is to define its sources, legitimacy, and indicate the limitations to which it is subject. The source of the criticism of the Church is her very nature, which has an internal human and historical dimension that makes her inadequate to her ideal as revealed in Jesus Christ. The article focuses mainly on two dimensions of the criticism of the Church, that is, internal and external criticism. Within the framework of internal critique, which is the only one that is justified, there are two ways of making it. The first type of criticism that can be considered legitimate and extremely effective is that based on personal holiness, exemplified by St. Ignatius of Loyola. The second type of criticism is expressed in a strong admonishing and accusing word – an exceptional example of which is St. Catherine of Siena. External criticism loses its validity because it is most often associated with abandoning the Church and thus questions what it intends to achieve.
    Kirchenkritik ist eine der dringlichsten Aufgaben der theologischen Reflexion. Es geht darum, ihre Quellen und ihre Legitimität zu definieren und die Grenzen anzugeben, denen sie unterliegt. Die Quelle der Kritik an der Kirche ist ihre Natur, die eine innere menschliche und historische Dimension hat, die sie ihrem in Jesus Christus offenbarten Ideal unangemessen macht. Der Artikel konzentriert sich hauptsächlich auf zwei Dimensionen der Kirchenkritik, nämlich interne und externe Kritik. Im Rahmen der internen Kritik, die als einzige berechtigt ist, gibt es zwei Möglichkeiten, sie zu machen. Die erste Art von Kritik, die als legitim und äußerst wirksam angesehen werden kann, ist die, die auf der persönlichen Heiligkeit beruht, wie sie der hl. Ignatius von Loyola. Die zweite Art der Kritik wird in einem stark warnenden und anklagenden Wort ausgedrückt - St. Katharina von Siena. Äußere Kritik verliert ihre Gültigkeit, weil sie meist mit dem Austritt aus der Kirche in Verbindung gebracht wird und damit deren Zielsetzungen hinterfragt.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 177-196
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kritik des Stoizismus in Johann Michael von Loëns "Epicurische Sittenlehre die beste" (1751)
    Critique of stoicism in the text of J. M. von Loën "Epicurische Sittenlehre die beste" (1751)
    Autorzy:
    Grzesiuk, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592359.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Kritik des Stoizismus
    Johann Michael von Loën
    Alexander Gottlieb Baumgarten
    Georg Friedrich Meier
    Critique of stoicism
    Krytyka stoicyzmu
    Opis:
    Der vorliegende Aufsatz ist ein Beitrag zur Erforschung der Kritik des Stoizismus im 18. Jahrhundert in Deutschland. Die Autorin weist darauf hin, dass Johann Michael von Loëns Text der von Christian Thomasius initiierten und von Alexander Gottlieb Baumgarten sowie Georg Friedrich Meier weiterentwickelten Strömung einer kritischen Aufnahme des stoischen Gedankenguts zuzurechnen ist. Die Terminologie, die von Loën anwendet, verweist auf evidenten genetischen Zusammenhang mit der Terminologie Baumgartens („rauhe Sittenlehre/Tugend“), die Argumentation dagegen auf ein argumentatives Bemühen Meiers, der das stoische Postulat, der Mensch müsse die Emotionen unterdrücken bzw. vertilgen, vehement abgelehnt hat. Von Loën ist – genauso wie Meier – ein Anhänger der Konzeption des ganzen Menschen und er plädiert für das Ideal einer Harmonie von Geist und Körper („Gemütsruhe“).
    Artykuł jest przyczynkiem do badań nad krytyką stoicyzmu w XVIII wieku. Autorka wskazuje, że tekst Johanna Michaela von Loëna wpisuje się w trend zainicjowany przez Thomasiusa, który został rozwinięty przez Baumgartena i Meiera. Terminologia, jakiej używa von Loën, ewidentnie wykazuje genetyczne związki z terminologią Baumgartena („rauhe Sittenlehre/Tugend”), a krytyczna argumentacja ma związek z argumentacją Meiera, który stoicki postulat tłumienia emocji nazwał pozbawieniem człowieka połowy człowieczeństwa. Von Loën – podobnie jak Meier – jest zwolennikiem koncepcji „całego człowieka” („der ganze Mensch”) i optuje za ideałem harmonii ducha („Gemütsruhe”).
    This article is a contribution to analysis of the critique of stoicism in the 18th century. The author suggests that the text of J. M. von Loën is intertwined with the trend initiated by Thomasius that was developed by Baumgarten and Meier. The terminology that is used by von Loën evidently suggests genetic connotations with the terminology used by Baumgarten (“rauhe Sittenlehre/Tugend”), and the critical argumentation has the connection with the argumentation used by Meier, who has termed the stoic postulate of stifling emotions as a removal of half of humankind from a human being. Von Loën – similarly to Meier – is a proponent of the concept of a whole human being (“der ganze Mensch”) and he opts for the harmony of the soul (“Gemütsruhe”).
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2019, 28; 69-82
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie historii w kształtowaniu się teorii wojny Carla von Clausewitza
    The Value of History in the Theory of War by Carl Von Clausewitz
    Autorzy:
    Górka, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2081040.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Clausewitz
    On War
    Critical analysis
    theory of war
    military history
    O wojnie
    Die Kritik
    teoria wojny
    historia wojskowości
    Nauki Humanistyczne i Społeczne
    Opis:
    The purpose of this paper is to go beyond the usual scheme associated with Clausewitz, which narrows his life down to being a soldier and concentrates solely on his theory of war. By presenting his main methodological approach, the study examines the role of history in Clausewitz’s thinking and analyses how his historical studies tested and validated his evolving theoretical structure and how they could enable soldiers who had never fought or served as commanders to develop their battle intuition and enhance decision making process by learning from real world examples in times of peace.
    Źródło:
    Historyka studia metodologiczne; 2018, 48; 347-371
    0073-277X
    Pojawia się w:
    Historyka studia metodologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Weinen und Lachen als tragende Säulen der Schweiz-Kritik im Theaterstück Zwanzigtausend Seiten von Lukas Bärfuss
    Crying and laughing as the pillars of criticism of Switzerland in the play Twenty Thousand Pages by Lukas Bärfuss
    Płacz i śmiech jako podpora krytyki Szwajcarii w sztuce Zwanzigtausend Seiten Lukasa Bärfussa
    Autorzy:
    Trna, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395380.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Lachen
    Weinen
    Zwanzigtausen Seiten
    Lukas Bärfuss
    Empathie
    Schweiz-Kritik
    śmiech
    płacz
    Zwanzigtausend Seiten
    empatia
    krytyka Szwajcarii
    laughter
    crying
    Twenty Thousand Pages
    empathy
    criticism of Switzerland
    Opis:
    Im Mittelpunkt dieses Beitrags steht das bis jetzt wenig erforschte Theaterstück Zwanzigtausend Seiten des Schweizer Dramatikers Lukas Bärfuss. Die Kritik an der Schweizer Gesellschaft wird unter dem Fokus der emotionalen Erscheinungen Lachen und Weinen dargestellt. Im ersten Schritt wird auf die Begriffe Weinen und Lachen aus biologischer sowie gesellschaftlicher Sicht eingegangen. Im Speziellen wird unterschieden, wie diese Phänomene mit dem Tragischen bzw. dem Komischen (fokussiert auf die emotionalen Äußerungen, die im Weinen und Lachen ihren Ausdruck finden) zusammenhängen und welche Rolle in dieser Wechselbeziehung die Vernunft spielt. Ferner wird auch der Bezug von Weinen und Lachen zur Empathie(losigkeit) der Gemeinschaft gegenüber dem Individuum näher betrachtet und an konkreten Textpassagen festgemacht. Die Leitthese dieser Abhandlung lautet: Man kann seine emotionalen Grenzen beliebig ausweiten, jedoch vermag weder Weinen noch Lachen den Strom des vorherrschenden Diskurses innerhalb einer Gesellschaft zu unterbrechen.
    Płacz i śmiech jako podpora krytyki Szwajcarii w sztuce Zwanzigtausend Seiten Lukasa Bärfussa Przedmiotem analizy są narzędzia krytyki społeczeństwa szwajcarskiego oparte na zjawiskach emocjonalnych – śmiechu i płaczu zastosowane w słabo dotychczas zbadanej sztuce Zwanzigtausend Seiten szwajcarskiego dramaturga Lukasa Bärfussa. W pierwszym kroku omawiane są pojęcia płaczu i śmiechu z perspektywy biologii i aspektów społecznych. Szczególnie podkreślony został związek tych fenomenów z kategoriami tragizmu i komizmu oraz zdefiniowana rola rozumu (Vernunft), jaką odgrywa on w tej wzajemnie warunkującej się relacji. Następnie zbadana została na konkretnych fragmentach tekstu relacja płaczu i śmiechu do empatii (lub jej braku) we wspólnocie wobec jednostki. Zgodnie z tezą artykułu, można dowolnie poszerzać własne granice emocjonalne, lecz ani płaczem ani śmiechem nie da się przerwać prądu dominującego dyskursu w społeczeństwie.
    The focus of this article is the little-explored play Twenty Thousand Pages by the Swiss playwright Lukas Bärfuss. The criticism of Swiss society is presented under the focus of the emo-tional manifestations of laughter and crying. The focus is on two main protagonists, Wüthrich and Tony. One weeps constantly in his hiding place over the negative attitude of Swiss society to its behavior during World War II. The other tries to make the serious allegations public through an amusing TV show. The following research questions are examined in this regard: Are the main characters Wüthrich and Tony to be understood as complementary oppositions, each of which can be equated with crying and laughing? For the same reason, have their efforts to criticize Swiss cop-ing with the past concerning the atrocities of the Second World War failed? What position does society take regarding these two individuals, and what role do crying and laughter play in this?
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 97-111
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy sprawiedliwość może być niesprawiedliwa? Feministyczna krytyka kanonu myśli politycznej
    Autorzy:
    Citkowska-Kimla, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609170.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Gerechtigkeit
    Ungerechtigkeit
    feministische Kritik am politischen Denken
    Gleichheit
    Ungleichheit
    justice
    injustice
    feminist criticism of political thought
    equality
    inequality
    sprawiedliwość
    niesprawiedliwość
    feministyczna krytyka myśli politycznej
    równość
    nierówność
    Opis:
    Ziel des Artikels war es, zwei Situationen aufzuzeigen, in denen die Anwendung eines bestimmten Gerechtigkeitskonzepts als Ungerechtigkeit erscheint. Der erste Fall bezieht sich auf die feministische Interpretation der Gerechtigkeitsphilosophie Aristoteles, genauer gesagt auf die „Verantwortung“ des Stagyriters für den Ausschluss von Frauen aus dem öffentlichen Raum. Es bezieht sich auch im Allgemeinen auf die feministische Kritik am Kanon des politischen Denkens. Der zweite Fall betrifft den Bereich der zwischenmenschlichen Beziehungen, insbesondere zwischen Eltern und Kindern.
    In the article, there are presented two situations wherein the application of a particular concept of justice appears as injustice. The first case refers to the feminist interpretation of Aristotle’s philosophy of justice, more specifically his “responsibility” for the exclusion of women from the public sphere. It also refers generally to the feminist criticism of the canon of political thought. The second one covers the area of interpersonal relations, especially between parents and children.
    Celem podjętych rozważań było ukazanie dwóch sytuacji, w których zastosowanie konkretnej koncepcji sprawiedliwości jawi się jako niesprawiedliwość. Pierwszy przypadek odnosi się do feministycznej interpretacji filozofii sprawiedliwości Arystotelesa, a ściślej do „odpowiedzialności” Stagiryty za wykluczenie kobiet ze sfery publicznej. Odnosi się on także ogólnie do feministycznej krytyki kanonu myśli politycznej. Drugi casus obejmuje obszar relacji międzyludzkich, zwłaszcza między rodzicami a dziećmi.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy kultura masowa oznacza kryzys wartości? Stanowisko Dwighta Macdonalda i kwestia jego aktualności
    Autorzy:
    Stefaniuk, Tomasz Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643878.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Dwight Macdonald
    Kultur
    Theorie der Kultur
    Masscult
    Kritik der Massenkultur
    culture
    theory of culture
    mass culture
    criticism of mass culture
    kultura
    teoria kultury
    kultura masowa
    krytyka kultury masowej
    Opis:
    Dwight Macdonald hat eingehend Anfänge der Massenkultur – der Masscult und ihre wesentlichen Eigenschaften beschrieben. Er hat treffend vorhergesehen, dass Masscult eine dominierende Stellung im Verhältnis zu der Hochkultur gewinnt, indem sie sich auf den Gewinn, und nicht auf die Qualität der angebotenen Kulturgüter konzentriert. Er konnte jedoch nicht vorhersehen, was erst kommen sollte: die Revolution im Bereich der Informationsvermittlung und das Auftauchen von neuen Vertriebswegen von Kulturgütern. Masscult bedeutet nach ihm eine Wertekrise, weil finanzielle Gewinne keinesfalls den Verfall der traditionellen Kunst und Kultur aufwiegen. Die Massenkultur bedeutet eine Bedrohung besonders für solche Werte wie der Wert des Kunstwerkes, der Wert des „natürlichen“ Menschenlebens und der Wert der „natürlichen“ sozialen Beziehungen.
    Dwight Macdonald was generally right in describing the beginnings of mass culture, or Masscult, and its essential features. Besides, he rightly predicted that Masscult – focusing on profit, not on the quality of the cultural goods offered – would gain a dominant position in relation to higher culture. However, he could not predict what was to come, especially the revolution in the field of information transfer and emergence of new ways of cultural goods distribution. According to him, Masscult means a crisis of values. This is because financial profits by no means balance the fall of art and culture, traditionally understood. Masscult is a  threat especially to such values as the value of a work of art, the value of a “natural” human life and the value of a “natural” social relations.
    Dwight Macdonald wnikliwie opisał początki kultury masowej, lub Masscultu, i jej zasadnicze cechy. Poza tym słusznie przewidział, że Masscult – koncentrując się na zysku, a nie na jakości oferowanych dóbr kultury – uzyska dominującą pozycję w stosunku do kultury wysokiej. Nie mógł jednak przewidzieć tego, co dopiero miało nadejść, zwłaszcza rewolucji w dziedzinie przekazywania informacji, a także pojawienia się nowych sposobów dystrybucji dóbr kultury. Według niego, Masscult oznacza kryzys wartości. Jest tak dlatego, że zyski finansowe w żaden sposób nie równoważą upadku tradycyjnie pojmowanych sztuki i kultury. Kultura masowa stanowi zagrożenie szczególnie dla takich wartości, jak wartość dzieła sztuki, wartość „naturalnego” życia ludzkiego i wartość „naturalnych” stosunków społecznych.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2018, 25
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Społeczeństwo resentymentu: Współczesny proces dezintegracji Niemiec jako efekt (nie)udanej rewolucji kulturowej z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.
    A society of resentment: The contemporary disintegration process of Germany as a result of the “cultural revolution” of the Sixties and Seventies.
    Eine Gesellschaft des Ressentiments: Der gegenwärtige Prozess der Desintegration Deutschlands als Effekt der „Kulturrevolution“ aus den Sechzigern und Siebzigern.
    Autorzy:
    Lipowicz, Magnus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441153.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Resentyment
    rewolucja kulturowa
    cnoty obywatelskie
    krytyka
    wyzwolenie
    życia
    tolerancja
    Resentment
    cultural revolution
    civic virtues
    critique
    liberation of life
    tolerance
    Ressentiment
    Kulturrevolution
    bürgerliche Tugenden
    Kritik
    Befreiung des Lebens
    Toleranz
    Opis:
    Artykuł przedstawia współczesne społeczeństwo niemieckie jako „społeczeństwo resentymentu”. Termin ten podkreśla, że normatywny porządek społeczny republiki Niemiec bynajmniej nie wynika ze zbiorowo zaakceptowanego pojęcia „wspólnego dobra”, lecz niemal wyłącznie dyktowany jest przez te części społeczeństwa, które twierdzą, że są wykluczone lub dyskryminowane. Konsens zbiorowy opiera się raczej na ciągłym rozszerzaniu społecznej wrażliwości i społecznego uznania dla wszelkiej formy indywidualnej lub kulturowej „inności” oraz cechuje się niechęcią do akceptacji wszelkich wartości moralnych o uniwersalnie obowiązującym charakterze. W oparciu o wyniki badawcze badań empirycznych artykuł stawia tezę, że to „rewolucja kulturowa” z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w Niemczech doprowadziła do całkowitej eksternalizacji dawnych „cnót obywatelskich”. Analitycznym punktem wyjścia jest ciesząca się poparciem dużej części niemieckiej opinii publicznej książka Thilo Sarrazina Niemcy się likwidują, w której autor krytykuje deformację ogólnych zasad socjalizacji w Niemczech. Metodologicznej dyrektywy artykułu dostarcza reinterpretacja Nietzscheańskiego pojęcia resentymentu dokonana przez Maxa Schelera oraz wykład Georga Simmla pt. Konflikt nowoczesnej kultury. Deformacja niemieckiego życia społecznego w Niemczech jest przedstawiona jako efekt buntu skierowanego przeciw kulturze w imię wyzwolenia życia spod władzy porządku instytucjonalnego. Łącząc obie koncepcje Schelera i Simmla, artykuł wykazuje, że „Nowej Lewicy” w Niemczech – zogniskowanej wokół „teorii krytycznej” Szkoły Frankfurckiej – w ostatnich czterdziestu latach udało się stworzyć republikę, w której wszelka próba konstytuowania jakichkolwiek ogólnospołecznie obowiązujących norm i wartości uchodzi za nieuprawomocnioną represję względem „życia” – za nietolerancję.
    The paper describes the German society as a “society of resentment”. The term expresses that the normative order of the German Republic is not in the least based on an collectively accepted idea of the “common good”, but is almost entirely dictated by those parts of society, which claim to be excluded or discriminated against. The social consensus is predominantly based on the constant widening of social sensibility and social recognition of every form of individual or cultural “difference” and also is characterized by an unwillingness to accept universal moral values. According to the results of scientific research the article presents the thesis that it was the “cultural revolution” of the sixties and seventies which externalized all former “civic virtues”. The starting point of the analysis is Thilo Sarrazin’s book Germany Does Away With Itself, which addresses the issue of the deformation of general principles of socialization and has recently received major support form the German public opinion. The methodological directive will be the reinterpretation of Nietzsche’s concept of resentment accomplished by Max Scheler and the lecture by Georg Simmel entitled The Conflict Of Modern Culture. The deformation of social life in Germany will be described as an effect of a revolt turned against culture itself conducted in the name of the liberation of “life” from all kinds of institutionalized order. By connecting both concept of Scheler and Simmel, the article will prove, that in the past forty years the New Left in Germany – focused on the Critical theory of the Frankfurt School – constituted a republic, in which any attempt of creating generally applicable norms and values for society in general passes for being an illegitimate repression of “life” – for being intolerant.
    Der Artikel stellt die gegenwärtige deutsche Gesellschaft als „Gesellschaft des Ressentiments“ dar. Dieser Terminus soll darauf hinweisen, dass die normative Ordnung der deutschen Republik sich keineswegs an der Idee des „Gemeinwohls“ orientiert, sondern fast ausschließlich durch diejenigen Gesellschaftsmitglieder aufgezwungen wird, die angeben diskriminiert oder ausgegrenzt zu sein. Der soziale Konsens beruht daher auf einer ständigen Ausweitung der gesellschaftlichen Sensibilität und der Anerkennung jeglicher Form individueller oder kultureller „Andersheit“. Darüber hinaus kennzeichnet diesen sozialen Konsensus eine Abneigung gegenüber universal geltenden moralischen Werten. In Anlehnung an empirische Forschungsergebnisse stellt der Artikel die These, dass es durch die Kulturrevolution der sechziger und siebziger Jahre zu einer vollkommenen Externalisierung der „bürgerlichen“ Tugenden gekommen ist. Der analytische Ausgangspunkt des Artikels wird das unter der deutschen Bevölkerung sehr populäre Buch von Thilo Sarrazin Deutschland schafft sich ab sein, in welcher der Autor die Deformation der allgemeinen Regeln der Sozialisierung in Deutschland kritisiert. Die methodologische Direktive wird Max Schelers Reinterpretierung des nietzscheanischen Begriffs des Ressentiments und die Vorlesung von Georg Simmel unter dem Titel Der Konflikt der modernen Kultur sein. Die Deformation des Gesellschaftslebens in Deutschland wird als Aufstand gegen die Kultur als solcher dargestellt, indem sich das Leben im Namen der Befreiung das Recht nimmt sich aus allen Schranken der institutionellen Ordnung zu lösen. Indem ich beide Konzeptionen von Simmel und Scheler verbinde, wird der Artikel zeigen, dass es der „Neuen Linken“ in Deutschland, die sich um die „Kritische Theorie“ der Frankfurter Schule konzentriert, in den letzten vierzig Jahren gelungen ist eine Republik zu konstituieren, in welcher jeder Versuch der Konstitution von allgemeingültigen Normen und Werten als nicht gerechtfertigte Repression an dem „Leben“ angesehen wird – als Intoleranz.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2010, 8; 34-51
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czyste pojęcia intelektu oraz transcendentalna jedność apercepcji jako źródła dialektyki Hegla
    Autorzy:
    Wodziński, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644241.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    reine Begriffe des Verstandes
    transzendentale Einheit der Aperzeption
    Hegels Kritik von Kant
    intellektuelle Anschauung
    pure concepts of understanding
    transcendental unity of apperception
    Hegel’s critique of Kant
    intellectual intuition
    czyste pojęcia intelektu
    transcendentalna jedność apercepcji
    Hegla krytyka Kanta
    ogląd intelektualny
    Opis:
    Die im vorliegenden Artikel durchgeführte Analyse macht deutlich, welchen Einfluss Kants Tafel der reinen Begriffe des Verstandes und die in ihrem Rahmen erscheinenden Beziehungen zwischen einzelnen Kategorien als Inspiration für die Entstehung des Hegelschen Entwurfes der Dialektik hatte. Wie es gezeigt wurde, gründen die in der Wissenschaft der Logik entwickelten Begriffe wie Anfang, Einheit der Vielfalt, Werden oder Sein auf Kantischen Kategorien der Allgemeinheit, der Relation und der Qualität. In Anlehnung an Kantische Kategorien aus der Gruppe der Modalität schafft Hegel seine Dialektik des Notwendigen, indem er das Zufällige (was jedoch bei Kant das Mögliche ist) mit dem Seienden verbindet. Außer einer genauen Untersuchung der "Abstammung" dieser Entlehnungen, verweist der Artikel auch darauf, dass solche Konzepte wie die transzendentale Einheit der Aperzeption, intuitiver Verstand, die Idee der Unsterblichkeit der Seele und das allgemeine Primat der praktischen Vernunft vor der theoretischen (Fichte und Schellling übernahmen es von Kant) zur Grundlage von Hegels Entwurf des Absoluten in der uns heute bekannten Form wurden.
    Analyzed  is the impact  that Kant’s table of pure concepts of understanding and the relations between its specific categories had on Hegel’s dialectics concept. The author observes that concepts which appear in the first part of Science of Logic such as Beginning, Unity of Multiplicity, Mediation or  Being are based on Kant’s categories such as Totality, Relation or Quality. Also based on Kant’s categories, but  those from the modality group, Hegel creates his dialectics of what is necessary by combining that which is accidental ( yet possible, in Kant’s case) with that which is existing. Aside from a precise analysis of the “heritage” of these references, the author notes that concepts such as transcendental unity of apperception, intuitive intellect, the idea of soul immortality and the overall domination of practical reason over the theoretical  one (taken by Fichte and Schelling from Kant), became the foundation of Hegel’s concept of Absolute in the shape that we know it now.
    Analiza przeprowadzona w niniejszym artykule pokazuje, jak wpływową inspiracją dla stworzenia przez Hegla swojej koncepcji dialektyki była Kantowska tablica czystych pojęć intelektu i pojawiające się w jej obrębie relacje między poszczególnymi kategoriami. Jak zostało wykazane pojawiające się w Nauce Logiki pojęcia, takie jak początek, jedność wielości, stawanie się czy istnienie, bazują na Kantowskich kategoriach ogółu, stosunku, czy jakości. Również w oparciu o Kantowskie kategorie, lecz tym razem z grupy modalności, Hegel tworzy swoją dialektykę tego, co konieczne, łącząc ze sobą to, co przypadkowe (a u Kanta możliwe) z tym, co istniejące. Oprócz dokładnej analizy „rodowodu” tych zapożyczeń, artykuł wskazuje również, że takie koncepcje, jak transcendentalna jedność apercepcji, intelekt intuitywny, idea nieśmiertelności duszy i ogólny prymat rozumu praktycznego nad teoretycznym (przejęte przez Fichtego oraz Schellinga od Kanta), stały się fundamentem Heglowskiej koncepcji absolutu w kształcie, jaki znamy obecnie.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2018, 26
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Unterwegs zu heiligen Orten – alte und neue Wallfahrtskritik im Christentum als Inspiration für die Pilgerpastoral
    On the Way to Holy Places – Old and New Criticism of Pilgrimage in the Christian Tradition as Inspiration for the Pastoral Accompaniment of Pilgrims
    W drodze do miejsc świętych – dawna i współczesna krytyka pielgrzymowania w chrześcijańskiej tradycji jako inspiracja dla duszpasterstwa pielgrzymkowego
    Autorzy:
    Hastetter, Michaela C.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953991.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Pilgerfahrt
    Pilger
    Kritik der Pilgerfahrt
    Kirchenväter
    Katechismus der Katholischen Kirche
    Seelsorge
    Geistigkeit
    Ökumenismus
    pilgrimage
    pilgrims
    criticism of pilgrimage
    church fathers
    Catechism of the Catholic Church
    pastoral accompaniment
    spirituality
    ecumenism
    monotheistic religions
    pielgrzym
    krytyka pielgrzymki
    ojcowie Kościoła
    Katechizm Kościoła katolickiego
    duszpasterstwo
    duchowość
    ekumenizm
    Opis:
    Angesichts der Pilgerschaft als religiösem Phänomen in den drei große monotheistischen Religionen geht die Autorin der Pilgerkritik in den Schriften der frühen Kirchenväter nach. Die dort nachweisliche Verschiebung von der äußeren zur inneren Wallfahrt lässt sich heute wieder im Katechismus der Katholischen Kirche feststellen. Von dort aus werden Konsequenzen für die pastorale Begleitung von Pilgern diskutiert hinsichtlich der Wallfahrtsmotivation, dem heiligen Ort, den Überschritt von der äußeren zur inneren Wallfahrt wie auch ökumenischen Aspekten.
    According to the religious phenomenon of pilgrimage in the monotheistic religions the author references to the criticism of pilgrimage in the early church fathers. Their shifting of the focal point from the extern to an interior pilgrimage can also be considered today in the Catechism of the Catholic Church. From there consequences concerning the motivation to Christian pilgrimage, the locus sacer, the transitus from extern to interior pilgrimage as well as ecumenical aspects are discussed for the pastoral accompaniment of pilgrims.
    Autorka prezentuje krytykę zjawiska pielgrzymowania w monoteistycznych religiach podejmowaną przez wczesnych ojców Kościoła. Jej wielostronne podejście do centralnego zagadnienia, obejmujące zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne aspekty problemu, poddano refleksji w świetle Katechizmu Kościoła katolickiego. Wychodząc od kwestii motywacji pielgrzymowania, zagadnień odnoszących się do miejsc świętych jako celu pielgrzymowania, zjawiska ewoluowania świadomości pielgrzymów (od pielgrzymowania fizycznego ku duchowemu), jak też aspektów ekumenicznych, artykuł omawia problemy duszpasterstwa pielgrzymkowego.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2015, 19, 4(41); 39-68
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charles’a Maurras’a krytyka republikanizmu.
    Charles Maurras’ critique of republicanism.
    Charles Maurras’ kritische Auseinandersetzung mit dem französischen Republikanismus.
    Autorzy:
    Pazik, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441149.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Charles Maurras
    Francja
    republikanizm
    republika
    Trzecia Republika Francuska
    krytyka, monarchia
    Action Française
    kontrrewolucjonizm
    rządy
    władza
    system polityczny
    France
    republicanism
    republic
    French Third Republic
    critique
    monarchy
    government
    political system
    Frankreich
    Republikanismus
    Republik
    die Dritte Republik
    politische Kritik
    die Monarchie
    Ligue d'Action française
    die Regierungskunst
    die Macht
    politisches System
    Opis:
    Charles Maurras to twórca i przywódca „l’Action Française”, monarchicznego i kontrrewolucyjnego ruchu politycznego. Jest również autorem doktryny nacjonalizmu integralnego. Działalność Maurras’a i „l’Action Française” przypadła na szczególny okres w historii politycznej Francji. Po przegranej we wrześniu 1870 roku bitwie pod Sedanem, której skutkiem była klęska w toczonej wówczas wojnie z Prusami, a także utrata Alzacji i Lotaryngii na rzecz jej wschodniego sąsiada, Francja przyjęła ustrój republikański. We francuskim społeczeństwie doszło wówczas do polaryzacji poglądów w oparciu o dychotomię: monarchizm – republikanizm. Konflikt ten pogłębiła tzw. afera Dreyfusa. Charles Maurras uważał, że państwo o ustroju republikańskim jest państwem słabym, pozbawionym możliwości realizacji racji stanu, a także działania ponad partiami politycznymi, przywiązanymi do swoich partykularnych interesów. Wskazywał przy tym, że „zarówno rozum, jak i doświadczenie” udowadniają, że rząd republikański nie jest w stanie kierować francuskim interesem narodowym. Powołując się na Jacques’a Bainville’a, stwierdzał, że republikańska forma rządów (bez względu na jej charakter występujący w historii politycznej Francji) była czynnikiem zagrażającym istnieniu państwa - poprzez wzmacnianie jedności niemieckiej. W artykule została przeprowadzona wielopłaszczyznowa analiza krytyki republikanizmu dokonana przez Charles’a Maurras’a: w wymiarze historycznym (w oparciu o tradycję republikańską we Francji), organizacyjno-instytucjonalnym i aksjologiczno-normatywnym.
    Charles Maurras was a creator and a leader of the “French Action”, monarchist and counter-revolutionary political movement. He was also an author of the conception of “integral nationalism”. Activity of the movement coincided with the particular period in the evolution of French political system. After a lost battle at Sedan in September 1870, which resulted in a French defeat in a war with Prussia and annexation of Alsace and Northern Lorraine to Germany, France adopted a republican political system. At that time, the political views of French society were polarized on the basis of a dichotomy: monarchism – republicanism. The conflict was reinforced due to Dreyfus affair. Charles Maurras reckoned that republican political system determines the frailty of State’s institutions, as they are incapable of acting in accordance with French national interest. Referring to Jacques Bainville, he considered the republican form of governance as a menace to the existence of the State – through strengthening the German unity. In the article, the Maurras’ critique of republicanism is considered in multiple aspects: historical (on the basis of the French republican tradition), institutional and axiological.
    Charles Maurras war Mitbegründer und Anführer die Ligue d'Action française, einer monarchistisch und nationalistisch sowie militant organisierten, katholischen, deutschfeindlich und antisemitisch orientierten Bewegung. Er verschrieb sich ganz der Ideologie des integralen Nationalismus. Sein Wirken und die unter seiner Ägide agierende d'Action française fiel in eine besondere Zeit in der Geschichte Frankreichs. Nach der Niederlage in der Schlacht bei Sedan 1870 und folglich im deutsch-französischen Krieg, was von Frankreich erzwang, das Elsass und Lothringen zugunsten des Nachbarn im Osten abzutreten, wurde die dritte Republik eingeführt. Doch in der französischen Gesellschaft kam es zu einer tiefen Spaltung, die sich zusätzlich aus der sog. Dreyfus-Affäre speiste. Auf beiden Seiten der Barrikade standen Republikaner und Monarchisten. Charles Maurras ging davon aus, dass ein republikanischer Staat schwach ist, seine Interessen nicht durchsetzen könne und dem Parteidenken verhaftet bleibe, da er sich von den Parteien nicht abzuheben vermöchte. Ferner verwies er auch darauf, dass „sowohl die Ratio als auch die Erfahrung“ zu genüge belegen, dass eine republikanische Regierung die Politik betreibt, welche den französischen Interessen zuwiderläuft. Indem er auf Jacques Bainville rekurrierte, klassifizierte er das republikanische System ab (und zwar unabhängig davon, wann es als Phänomen die französische Geschichte durchzog), da es sich immer zu einer Bedrohung für die eigene staatliche Existenz entpuppte und die deutsche Einheit förderte. Der Artikel setzt sich mit der Kritik des republikanischen Regierungsmodells aus der Feder von Charles Maurras auseinander, und berücksichtigt dabei die historischen (in Anlehnung an die republikanische Tradition in Frankreich), organisation-institutionellen und normativ-axiologischen Perspektiven.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2011, 9; 76-88
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies