Czy sprawiedliwość może być niesprawiedliwa? Feministyczna krytyka kanonu myśli politycznej

Ziel des Artikels war es, zwei Situationen aufzuzeigen, in denen die Anwendung eines bestimmten Gerechtigkeitskonzepts als Ungerechtigkeit erscheint. Der erste Fall bezieht sich auf die feministische Interpretation der Gerechtigkeitsphilosophie Aristoteles, genauer gesagt auf die „Verantwortung“ des Stagyriters für den Ausschluss von Frauen aus dem öffentlichen Raum. Es bezieht sich auch im Allgemeinen auf die feministische Kritik am Kanon des politischen Denkens. Der zweite Fall betrifft den Bereich der zwischenmenschlichen Beziehungen, insbesondere zwischen Eltern und Kindern.

In the article, there are presented two situations wherein the application of a particular concept of justice appears as injustice. The first case refers to the feminist interpretation of Aristotle’s philosophy of justice, more specifically his “responsibility” for the exclusion of women from the public sphere. It also refers generally to the feminist criticism of the canon of political thought. The second one covers the area of interpersonal relations, especially between parents and children.

Celem podjętych rozważań było ukazanie dwóch sytuacji, w których zastosowanie konkretnej koncepcji sprawiedliwości jawi się jako niesprawiedliwość. Pierwszy przypadek odnosi się do feministycznej interpretacji filozofii sprawiedliwości Arystotelesa, a ściślej do „odpowiedzialności” Stagiryty za wykluczenie kobiet ze sfery publicznej. Odnosi się on także ogólnie do feministycznej krytyki kanonu myśli politycznej. Drugi casus obejmuje obszar relacji międzyludzkich, zwłaszcza między rodzicami a dziećmi.