Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kraków Academy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Jonasz Stern (1904-1988). Powrót do Lwowa. Krajobraz milczenia (Katalog wystawy). Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, Sopot 2008
Autorzy:
Zieliński, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117383.pdf
Data publikacji:
2011-12-31
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
painting
Jonasz Stern
Awangarda Krakowska
Academy of Fine Arts in Krakow
malarstwo
ASP w Krakowie
Opis:
Latem 2005 r. Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie zorganizowała pierwszą od wielu lat indywidualną ekspozycję prac Jonasza Sterna, jednego z najlepszych polskich artystów żydowskiego pochodzenia, współtwórcę I Grupy Krakowskiej, wykładowcę i rektora ASP w Krakowie. Wystawie towarzyszył katalog pt. Stulecie Sterna. Prace Jonasza Sterna (1904-1988) z lat 30.-80., który został opatrzony wstępem autorstwa Włodzimierza Nowaczyka. Ze względu na duże zainteresowanie ekspozycją środowiska artystycznego w Polsce oraz na Ukrainie organizator wystawy postanowił kontynuować projekt, przenosząc wystawę do Muzeum Narodowego im. Andrzeja Szeptyckiego we Lwowie, którą można było tam oglądać na przełomie lipca i sierpnia 2008 r. Prezentacja prac stanowiła swego rodzaju „powrót do korzeni” artysty, bowiem właśnie w tym mieście Stern stawiał swe pierwsze kroki malarskie w pracowni u prof. Gajewskiego. Wystawie towarzyszył katalog pt. Jonasz Stern (1904-1988). Krajobraz milczenia. Powrót do Lwowa. W artykule omówiono wspomnianą publikację, przytaczając nieco faktów z życia i twórczości Sterna.
In the summer of 2005, the State Art Gallery in Sopot organized the first in many years an individual exhibition of works by Jonasz Stern, one of the best Polish artists of Jewish origin, co-founder of the Krakow Group I, lecturer and rector of the Academy of Fine Arts in Krakow. The exhibition was accompanied by a catalog entitled Stern's centenary. Works by Jonasz Stern (1904-1988) from the 1930s and 1980s, with an introduction by Włodzimierz Nowaczyk. Due to the great interest in the exhibition of the artistic community in Poland and Ukraine, the organizer of the exhibition decided to continue the project by moving the exhibition to the National Museum. Andrzej Szeptycki in Lviv, which could be seen there at the turn of July and August 2008. The presentation of the works was a kind of "return to the roots" of the artist, because it was in this city that Stern took his first painting steps in the studio of prof. Gajewski. The exhibition was accompanied by a catalog entitled Jonasz Stern (1904-1988). A landscape of silence. Return to Lviv. The article discusses the aforementioned publication, citing some facts from the life and work of Stern.
Źródło:
Studia Żydowskie. Almanach; 2011, 1, 1; 197-199
2083-5574
Pojawia się w:
Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plus ratio quam vis. Od mimochodem rzuconej sentencji do dewizy uniwersyteckiej
Autorzy:
Wasyl, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636311.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Maximianus, plus ratio quam vis, university mottos, sententiae, Jagiellonian University, Kraków Academy, Karol Estreicher Jr., Roman love elegy, Cornelius Gallus, literary culture in the age of Th eoderic the Great
Opis:
Plus ratio quam vis, or, the career of a sentence Although the Jagiellonian University was established as early as in 1364, its widelyrecognized motto was chosen and inscribed on the portico leading from the Assembly Hall to Copernicus Hall much later, only in the mid-twentieth century. In 1952, Professor Karol Estreicher Jr., the head of the University Museum, came across a sentence which he considered “worth being the Jagiellonian University’s motto” (the inscription was eventually carved on the portico in 1964). Apparently, all that Estreicher knew was that the phrase plus ratio quam vis was “a part of a Latin proverb.” He had no idea whatsoever of its author or the original context in which it had been used. Frequently (still too frequently, in truth) the phrase is quoted as coined by Cornelius Gallus, usually labeled, after Ovid, the first of the elegiac poets of Rome. The mistake is justifiable, at least to some extent, as the actual author of the poetic work in which the hemistich appears was for quite a long time mistaken for Cornelius Gallus. After Pomponius Gauricus’s edition of Cornelii Galli Fragmenta (Venice, 1501 die. XII. Ianuarii, which actually means 1502, as the date is indicated more veneto), the elegiac oeuvre by Maximianus, an author active in sixth-century Italy, was, so to speak, redefined as Gallus’s. Until the late eighteenth century the false attribution continued to be repeated by many other editors, who in fact very willingly published collections of the Roman love poets, Catullus, Tibullus, Propertius, and ‘Gallus’ (= Maximianus). It is to some point ironic that in the modern era Maximianus was so easily deprived of the ‘copyright’ to his own poetry, considering that earlier, in the Middle Ages, he was an author (relatively) well-known (under his real name) and even read in and recommended for schools. This aspect brings us back to our main topic here, i.e. the choice of Maximianus’s phrase as the motto of the Jagiellonian University, one of the oldest universities in the world. Karol Estreicher himself was presumably not aware of this but Maximianus was indeed studied in the Kraków Academy in mid-fifteenth century (as two manuscripts, BJ 1954 and 2141, preserved in the Jagiellonian Library, clearly indicate). He was studied for his vivid descriptions of old age (for which he was  celebrated among many medieval commentators and theorists of teaching, who apparently were not at all embarrassed by the fact that their students, when reading Maximianus, might have also read a laus Mentulae) and for his sententiositas. What is more, the Jagiellonian Library possesses a considerable collection of incunabula and old prints containing Maximianus’s (or ‘Gallus’s’) work. So paradoxically, Karol Estreicher could not have chosen better. The motto of UJ is related to its history, in the sense that it is taken from an author whose work was on the reading list in the Academy in the later Middle Ages, it is concise, intelligent, significant, and ‘decent,’ even though it was originally expressed by a poet who was not less efficient when coining memorable sententiae than when singing the praises of Mentula, the embodiment of human corporeality.
Źródło:
Terminus; 2013, 15, 1(26)
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profesor Adam Stalony Dobrzański– mistrz i nauczyciel Jerzego Nowosielskiego
Professor Adam Stalony-Dobrzański - the Master and the Teacher of Jerzy Nowosielski
Autorzy:
Szmajda, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420185.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Adam Stalony-Dobrzański
Jerzy Nowosielski
Jan Pawlicki
ikonografia polska
teologia ikony
polichromia
witraż
mozaika
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
Przemków
Grabarka
Jelenia Góra
Wrocław
Warszawa
Dojlidy
Polish iconography
theology of the icon
polychrome
stained glass
mosaic
Kraków Academy of Fine Arts
Warsaw
Opis:
Dokonując analizy historii polskiej sztuki sakralnej XX w. można wysnuć stwierdzenie, iż całokształt twórczości prof. Adama Stalony-Dobrzańskiego – wykładowcy Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pozostaje w cieniu dorobku artystycznego jego studenta i późniejszego ucznia prof. Jerzego Nowosielskiego. Zauważalny jest wpływ prof. Jerzego Nowosielskiego na zainteresowanie problemami sacrum w malarstwie współczesnym. Uczeń prof. Adama Stalony-Dobrzańskiego czerpał inspiracje z sztuki i duchowości chrześcijańskiego Wschodu. Prof. Jerzy Nowosielski swoją twórczością wypełnił pewnego rodzaju pustkę artystyczną w okresie wyraźnego kryzysu sztuki sakralnej w Polsce. Prof. Jerzy Nowosielski współpracował z prof. Adamem Stalony-Dobrzańskim przy wykonywaniu wielu polichromii obiektów sakralnych. Sylwetka i dokonania twórcze prof. Adama Stalony-Dobrzańskiego, nie są znane szerszemu kręgu odbiorców co wyraźnie stanowi lukę w polskiej historii sztuki. Polichromie i witraże prof. Dobrzańskiego widoczne są we wnętrzach świątyń katolickich, prawosławnych i protestanckich. Twórczość krakowskiego artysty jest przykładem wielkiej i niezwykle autentycznej wizji sacrum, wizji silniejszej niż komunistyczna cenzura. Koncepcja sztuki Adama Stalony-Dobrzańskiego nie jest podparta jego teoretycznymi rozważaniami a jedynie analizą korespondencji jaką krakowski artysta prowadził z ówczesnym metropolitą krakowskim, arcybiskupem Karolem Wojtyłą – obecnie kanonizowanym Janem Pawłem II. Tematem ich rozmów były zagadnienia związane ze stanem współczesnej sztuki, w szczególności sakralnej oraz próba określenia kierunku, w którym powinien nastąpić rozwój sztuki, by spełniać rzeczywistą potrzebę Kościoła. W przeciwieństwie do mistrza prof. Adama Stalony-Dobrzańskiego jego uczeń prof. Jerzy Nowosielski, pozostawił bogaty komentarz do swojej twórczości. Prof. Adam Stalony-Dobrzański był bardziej praktykiem niż teoretykiem. Zastanawiającym jest więc, jak wielki miał wpływ na osobę i twórczość Jerzego Nowosielskiego. W pierwszej połowie lat 50. artyści współpracowali bowiem w relacji mistrz – uczeń, chociażby w Gródku, Jeleniej Górze, Dojlidach, Warszawie czy Grabarce. Ogniwem łączącym obydwu artystów jest Wschód, prawosławie i ikona oraz otwartość na współczesną formę i odważne połączenie jej z doświadczeniem sztuki cerkiewnej. Na gruncie polskim bez prof. Adama Stalony-Dobrzańskiego i prof. Jerzego Nowosielskiego - mistrza i ucznia historia sztuki sakralnej XX wieku pozostaje uboższa o niezwykle ważny element, który leży u podstaw tak szerokiego zainteresowania ikoną w Polsce. Twórczość prof. Adama Stalony-Dobrzańskiego, pozostawała dotychczas w cieniu dzieł prof. Jerzego Nowosielskiego. Biografia i dokonania twórcze prof. Adama Stalony-Dobrzańskiego zasługują na szczegółową analizę i poznanie, o czym traktuje artykuł.
When analyzing the history of Polish religious art of the XX century, we can affirm that the entire creative work of Adam Stalony-Dobrzański, professor at Kraków Academy of Fine Arts, remains in the shadow of the artistic output of Prof. Jerzy Nowosielski, his student and follower. Jerzy Nowosielski had a noticeable impact on the interest in the problems of the sacred in modern painting. The follower of Prof. Adam Stalony-Dobrzański was inspired by the art and the spirituality of Eastern Christianity. Prof. Jerzy Nowosielski filled some kind of a void in Polish religious art in the period of its evident crisis. Prof. Jerzy Nowosielski together with Prof. Adam Stalony-Dobrzański created polychrome frescoes of numerous religious buildings. The styling and the artistic accomplishments of Prof. Adam Stalony-Dobrzański are unknown for the wide audience which makes an evident gap in the history of Polish art. Polychrome frescoes and stained glass windows can be seen in interiors of Catholic, Orthodox, and Protestant temples. The creative work of the Kraków artist is an example of the great and highly authentic vision of the sacred, which was stronger than communist censorship. The concept of Adam Stalony-Dobrzański’s art is not based on his theoretical conclusions but only on the analysis of correspondence of the artist with the then Metropolitan Archbishop of Kraków Karol Wojtyła - now St. Pope JohnPaul II. The topic of their letters was the issues of modern art and religious art, in particular the attempt to define a way in which art should be developed to meet the current needs of the Church. In contrast to the master, Prof. Adam Stalony-Dobrzański, his follower Prof. Jerzy Nowosielski has left ample commentary on his artwork. Prof. Adam Stalony-Dobrzański was rather a practitioner than a theoretician. Thus the fact of how great an impact he had on the character and the artwork of Jerzy Nowosielski is puzzling. In the first half of the 1950s, the “master-student” relationship existed between artists, at least in Gródek, Jelenia Góra, Dojlidy, Warsaw and Grabarka. The link between the two artists were the East, Orthodox Christianity, the icon and openness to its modern forms and its bold combination with the experience of religious art. As for Poland, the artwork of Prof. Adam Stalony-Dobrzański and Prof. Jerzy Nowosielski are an integral part of the history of religious art of the 20th century as well as the art of stained glass. Its impact lies in the core of such great interest in the icon in Poland. The creative work of Prof. Adam Stalony-Dobrzański has so far remained in the shadow of the works of Prof. Jerzy Nowosielski. The biography and the creative achievements of Prof. Adam Stalony-Dobrzański merit detailed analysis and study. The question of its importance is raised in this article.
Źródło:
ELPIS; 2014, 16; 191-200
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jerzy Nowosielski – „Maestro od marzenia”
Jerzy Nowosielski: Maestro of Dreaming
Autorzy:
Stark, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1288784.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Jerzy Nowosielski
Maestro of dream
Academy of Fine Arts in Krakow
artist
painter
theologican
teacher
Opis:
The paper presents Jerzy Nowosielski – the outstanding Polish painter and professor of the Academy of Fine Arts in Kraków. It was the artist who called himself ”Maestro of dreams”. Nowosielski is still present in the memories of his disciples as a charismatic teacher. In his didactic work he was not only a master of painting but first of all the spiritual pattern impressing the students with his versatile interdisciplinary knowledge. This knowledge determined the unique character of his creative activity shared with the students.
Źródło:
Dydaktyka Polonistyczna; 2017, 3(12); 120-134
2451-0939
Pojawia się w:
Dydaktyka Polonistyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mowy uniwersyteckie Stanisława ze Skarbimierza źródłem wiedzy o uniwersytecie i wychowaniu młodzieży akademickiej na początku XV wieku w Krakowie
The university speeches of Stanisław of Skarbimierz as a source of knowledge about the university and educating academic youth at the beginning of the 15th century in Krakow
Autorzy:
Skrzyniarz, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783875.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Stanisław ze Skarbimierza
Akademia Krakowska w XV wieku
mowy/kazania do studentów, rektorów, profesorów
Stanisław of Skarbimierz
the Academy of Krakow in the 15th century
speeches/sermons addressed to students, rectors, professors
Opis:
Stanisław of Skarbimierz (1365-1431), the first rector of the Academy of Krakow used to give speeches/sermons and collationes during various celebrations and university events such as the election of a new rector, conferring degrees, professors’ funerals, the anniversary of sponsors’ death; he addressed newly appointed rectors, doctors, fellow professors as well as students. He was an excellent observer of the academic life in the medieval Krakow and had specific instructions for each of the mentioned group. He told rectors to care for the interests of the university. Those who received a new degree were recommended to support the development of research for the glory of God and for the good of people. Lecturers were warned against being excessively pride, big-headed and ruining other scientists. Students were given advice on what to do to gain wisdom and knowledge while studying. He denounced their vices and warned that any misconduct could result in their fall and failure to receive an academic title. All these warnings given over six hundred years ago are still apt; nowadays the academic community should also strive to make a university universal, to care for broadening knowledge and developing research as well as contribute to discovering the truth.
Stanisław ze Skarbimierza (1365-1431), pierwszy rektor Akademii Krakowskiej poprzez swoje mowy/kazania kierowane z okazji wewnętrznych uroczystości uczelni i wydarzeń związanych z jej życiem takich jak: wybór rektora, promocje, pogrzeb profesora, rocznica śmierci darczyńców uczelni, a także kazaniach-rozmyślaniach (collationes), zwracał się do nowo wybranych rektorów, promowanych doktorów, do swoich kolegów profesorów, a także do studentów. Był świetnym obserwatorem życia akademickiego średniowiecznego Krakowa. Dla każdej z tych grup miał konkretne pouczenia. Rektorów przestrzegał, aby dbali o dobro uczelni. Promowanym polecał, aby zabiegali o pożyteczny rozwój nauki na chwałę Boga i dla dobra ludzi. Wykładowców przestrzegał przed pychą, zarozumialstwem i niszczeniem innych uczonych. Natomiast dla studentów miał przestrogi, jak mają nie czynić, aby wzrastać w mądrości i wiedzy, którą winni zdobywać w czasie studiów. Piętnował ich wady i napominał, że one mogą doprowadzić ich do upadku, zguby i nieuzyskania tytułu akademickiego. Te wszystkie przestrogi sprzed ponad sześciuset lat są wciąż aktualne, społeczność akademicka i dzisiaj powinna zabiegać, aby uniwersytet miał charakter uniwersalny, a także troszczyć się o rozwój wiedzy i badań naukowych oraz przyczyniać do dochodzenia do prawdy.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 110; 327-338
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Zabawy mędrców" Antoniego Wysockiego – powieść z życia akademików krakowskich XVI wieku
"Zabawy mędrców" by Antoni Wysocki – a novel about the life of academics from Krakow in the 16th century
Autorzy:
Samborska-Kukuć, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40615049.pdf
Data publikacji:
2023-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Antoni Godziemba Wysocki
Zabawy mędrców
the Krakow Academy
Middle Ages
education
Akademia Krakowska
średniowiecze
oświata
Opis:
Zabawy mędrców – a novel by Antoni Godziemba Wysocki, a forgotten writer, an eccentric and intellectual from Lviv, was published in the interwar period and became a literary event. Reviewers unanimously emphasized his innovative approach to history. It was not the historical novel that readers were used to, both in terms of idea and form. Placing the action inside the Krakow Academy in the 16th century, at the turn of the Middle Ages and the Renaissance, was supposed to demonstrate the pathology of education that was dominated by dogma and scholasticism against the background of the daily life of those days. In order to achieve that, the author allegedly worked on his book for over twenty years, thoroughly studying the sources: rare papers, manuscripts and numerous dissertations about the history of the Jagiellonian University. Consequently, a vivid (but strongly biased and clearly depreciating the Middle Ages) study of a few teachers came into life. The professors and bachelors, who had authentic prototypes, were shown through psychoanalytical examination in search of their complexes and personality disorders that limited their mental and didactic work. Wysocki’s work: cool, intellectual, and allusive, it was a unique but one‑sided presentation of Polish culture during the times of the last Jagiellon, but above all, it was a type of warning that concerned the condition and future of Polish education after gaining independence.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2023, 23; 109-123
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kraków Academy: The Crown Main School from 1773 to 1794
Akademia Krakowska. Szkoła Główna Koronna w latach 1773–1794
Autorzy:
Ryś, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2058120.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów
Tematy:
Commission of National Education
Kraków Academy
Crown Main School
universities
Komisja Edukacji Narodowej
Akademia Krakowska
Szkoła Główna Koronna
uniwersytety
kształcenie nauczycieli
Opis:
The establishment of the Commission of National Education initiated a process of profound changes in Polish education, including both organisational structures and teaching programmes. One of the first tasks faced by the new educational authority was the creation of a school system covering the successive stages of education from primary schools to universities. The new structures were to be headed by universities, exercising control over lower-level education. The existing universities in Kraków and Vilnius differed significantly from their modern European counterparts, so the Commission initially wanted to establish new ones. In the course of discussions and at the request of representatives of the Kraków Academy, decisions were made to reform both universities. The reform of the Kraków Academy was undertaken by her student, Hugo Kołłątaj, who learned the current trends in the development of European universities during his studies abroad. The reformed university, which was now called the Crown Main School, consisted of the College of Morality, with schools of theology, law and literature, and the College of Physics, with schools of mathematics, physics and medicine. The Seminary for Candidates for the Academic Estate was launched at the university, in which future teachers were educated. In departure from the medieval rules, the method of hiring and promoting lecturers was also changed. The university was to be a research and teaching institution with a comprehensive range of education opportunities. While modern knowledge, especially in the field of natural sciences, was to be applied in everyday life in order to contribute to raising the economic level of the country, the development of the social sciences and the humanities was aimed at shaping a new model of the Pole, a patriot and citizen.
Źródło:
Rozprawy z Dziejów Oświaty; 2018, 55; 77-107
0080-4754
Pojawia się w:
Rozprawy z Dziejów Oświaty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konferencja naukowa z okazji 200. rocznicy powstania Towarzystwa Naukowego Krakowskiego
Scientific conference on the occasion of the 200th anniversary of the foundation of the Kraków Learned Society
Autorzy:
Pudłocki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783467.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Polish Academy of Arts and Sciences
Towarzystwo Naukowe Krakowskie
Polska Akademia Umiejętności
konferencja
historia nauki
Kraków Learned Society
conference
history of science
Opis:
Autor przedstawił sprawozdanie z konferencji naukowej, która została zorganizowana z okazji 200. rocznicy powstania Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. Sesja odbyła się w dniach 9–10 grudnia 2015 r. przy współpracy Polskiej Akademii Umiejętności, Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Archiwum Nauki Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności. Zgromadziła międzynarodowe grono prelegentów, którzy w swoich wystąpieniach przedstawili różne aspekty działalności TNK. Pokłosiem obrad jest publikacja Towarzystwo Naukowe Krakowskie w 200-lecie założenia (1815–2015). Materiały konferencji naukowej 9–10 grudnia 2015, pod redakcją Wandy Lohman (Kraków 2016).
The author submittedto print the report of the scientific conference which had been organized on the occasion of the 200th anniversary of the foundation of the Kraków Learned Society. The session was held in December 9–10, 2015 as a result of cooperation between the Polish Academy of Arts and Sciences, the Jagiellonian University as well as the Scientific Archives of the Polish Academy of Sciences and the Polish Academy of Arts and Sciences in Kraków. It brought an international group of speakers together to discuss in their deliberations the various aspects of the Cracow Learned Society. The outcome of the meeting is the publication Towarzystwo Naukowe Krakowskie w 200-lecie założenia (1815–2015). Materiały konferencji naukowej 9–10 grudnia 2015, edited by Wanda Lohman (Kraków, 2016).
Źródło:
Studia Historiae Scientiarum; 2016, 15; 387-392
2451-3202
Pojawia się w:
Studia Historiae Scientiarum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odzyskanie statusu uczelni wyższej przez Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie w epoce „dekady architektów”
Autorzy:
Pilikowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560636.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Academy of Fine Arts in Krakow
Adolf Szyszko-Bohusz
Józef Gałęzowski
Ministry of Religious Denominations and Public Enlightenment
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego
Opis:
In the first years after Poland regained independence in 1918, a special place in the history of the Academy of Fine Arts in Krakow was taken as a result of the efforts to maintain the status of a university by the Academy of Fine Arts in Krakow. These efforts were led by rectors-architects, Józef Gałęzowski and Adolf Szyszko-Bohusz, who headed the Academy of Fine Arts from 1919-1929. The Academy’s aspirations encountered obstacles raised by the Ministry of Religious Denominations and Public Enlightenment. Subsequent drafts of the statute were ignored, and the amendments to the relevant laws favorable for the Academy of Fine Arts were postponed. The battle for the award of the academic status to the Academy of Fine Arts in Krakow became a nation-wide legal dispute concerning the competences of the parliament and the interpretation of the constitution. The whole affair was completed on 16 July 1924 when the educational act concerning tertiary education was properly amended (the Academy of Fine Arts in Krakow was attached to the list of schools with full academic status).The problem considered in this article was based on source materials obtained from various polish archives and press reports from discussed period.The article, which presents a fragment of the history of the Academy of Fine Arts in Krakow during one of the most turbulent periods in Poland, may be treated as a contribution to the biographies of the outstanding architects Józef Gałęzowski and Adolf Szyszko-Bohusz.
W pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku w dziejach Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie szczególne miejsce zajęły starania o utrzymanie przez krakowską uczelnię artystyczną statusu szkoły wyższej. Staraniom tym przewodzili rektorzy-architekci, Józef Gałęzowski i Adolf Szyszko-Bohusz, którzy stali na czele ASP w latach 1919-1929. Aspiracje uczelni spotkały się z  niezrozumieniem ze strony Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Kolejne projekty statutu były ignorowane, a korzystna dla ASP nowelizacja odpowiednich ustaw odkładana w czasie. Walka o status akademicki krakowskiej ASP nabrała wymiaru ogólnopolskiego sporu prawników o kompetencje izb parlamentarnych i o interpretację konstytucji. Zakończyła się 16 lipca 1924 roku przyjęciem nowelizacji do ustawy o szkołach wyższych polegającej na dopisaniu krakowskiej ASP do grona uczelni o pełnym statusie akademickim.Prezentowane zagadnienie zostało opracowane na podstawie dokumentów znajdujących się w wielu archiwach polskich oraz artykułów prasowych z epoki.Artykuł, przedstawiający odcinek dziejów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w jednym z jej najbardziej burzliwych okresów, stanowi przyczynek do biografii dwóch wybitnych architektów, Józefa Gałęzowskiego i Adolfa Szyszko-Bohusza.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2019, 26
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From the Faculty of Theology of the Kraków Academy to the John Paul II Pontifical University in Kraków 1397–2009
Autorzy:
Piech, Stanisław Ludwik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668622.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Faculty of Theology in Kraków
Kraków Academy
Jagiellonian University
Pontifical Academy of Theology in Kraków
John Paul II Pontifical University
Opis:
In 1397 Pope Boniface IX, at the request of King Władysław Jagiełło and his wife Saint Jadwiga (Hedvig), Queen of Poland, called into being a Faculty of Theology in Studium Generale in Kraków. Scientific talents and hard work together with universal support of the state and Church authorities set the young faculty on its feet immediately. The period of the first hundred years was a golden age in the development of the Faculty. It rapidly won fame not only in Poland but also in all Europe, mainly because of the speeches of its theologians at the Councils of Constance and Basle. The fame of Kraków theologians spread throughout Europe during the period of the Council of Basle. During the period of the Reformation, professors of the university, then called the Kraków Academy, were involved in defence of the Catholic Church. During the Council of Trent (1545–1563) in the university circles there appeared splendid works impugning the Protestant and neo-Arian views. The codification of dogmas at the Council of Trent facilitated the teaching methods and acceptance of Summa Theologica by St. Thomas Aquinas as the best interpretation of the Christian outlook.In 1795, Poland was completely erased from the map of Europe, torn and divided between Prussia, Russia and Austria. Kraków came under the sway of the Austrians, beginning a difficult period for the Faculty of Theology and the whole University. The Austrian system concerning politics and the Church, called Josephinism, was damaging to the theological studies there. The re-organisation of the Faculty in 1880 was very crucial. It restored full academic rights, and the increasing number of chairs initiated a period of intense re-building of the University’s role in Polish culture, which it had enjoyed in the 15th–16th centuries. In 1880–1939, the Faculty experienced something similar to a second spring, comparable with its golden 15th century. The successful development of the Faculty was dramatically interrupted by the outbreak of World War II in September 1939 and the following gehenna of the Nazi occupation.After the war, the struggle with the Church, atheistic policy and laicisation planned by the communist government prevented a normal development of the Faculty outright. The faculty’s existence was in jeopardy. The threat of liquidation appeared unavoidable and then it became fact. The Council of Ministers of the Polish People’s Republic by its unilateral decision of 1954, without any agreement with the Church, connected the Faculty of Theology of the Jagiellonian University to the Faculty of Catholic Theology of Warsaw University to form the Academy of Catholic Theology in Warsaw, which had just been created by the government. The Faculty of Theology in Kraków survived as an independent faculty due to the uncompromising attitude of the Apostolic See and the Kraków bishops. In 1974 the Faculty, functioning within the Metropolitan Seminary, was bestowed the title ‘pontifical.’ A turning point in the history of the Faculty was its re-structuring as an academy with three faculties. In 1981, Pope John Paul II established the Pontifical Academy of Theology. In 2009, Pope Benedict XVI elevated it to the John Paul II Pontifical University.
In 1397 Pope Boniface IX, at the request of King Władysław Jagiełło and his wife Saint Jadwiga (Hedvig), Queen of Poland, called into being a Faculty of Theology in Studium Generale in Kraków. Scientific talents and hard work together with universal support of the state and Church authorities set the young faculty on its feet immediately. The period of the first hundred years was a golden age in the development of the Faculty. It rapidly won fame not only in Poland but also in all Europe, mainly because of the speeches of its theologians at the Councils of Constance and Basle. The fame of Kraków theologians spread throughout Europe during the period of the Council of Basle. During the period of the Reformation, professors of the university, then called the Kraków Academy, were involved in defence of the Catholic Church. During the Council of Trent (1545–1563) in the university circles there appeared splendid works impugning the Protestant and neo-Arian views. The codification of dogmas at the Council of Trent facilitated the teaching methods and acceptance of Summa Theologica by St. Thomas Aquinas as the best interpretation of the Christian outlook.In 1795, Poland was completely erased from the map of Europe, torn and divided between Prussia, Russia and Austria. Kraków came under the sway of the Austrians, beginning a difficult period for the Faculty of Theology and the whole University. The Austrian system concerning politics and the Church, called Josephinism, was damaging to the theological studies there. The re-organisation of the Faculty in 1880 was very crucial. It restored full academic rights, and the increasing number of chairs initiated a period of intense re-building of the University’s role in Polish culture, which it had enjoyed in the 15th–16th centuries. In 1880–1939, the Faculty experienced something similar to a second spring, comparable with its golden 15th century. The successful development of the Faculty was dramatically interrupted by the outbreak of World War II in September 1939 and the following gehenna of the Nazi occupation.After the war, the struggle with the Church, atheistic policy and laicisation planned by the communist government prevented a normal development of the Faculty outright. The faculty’s existence was in jeopardy. The threat of liquidation appeared unavoidable and then it became fact. The Council of Ministers of the Polish People’s Republic by its unilateral decision of 1954, without any agreement with the Church, connected the Faculty of Theology of the Jagiellonian University to the Faculty of Catholic Theology of Warsaw University to form the Academy of Catholic Theology in Warsaw, which had just been created by the government. The Faculty of Theology in Kraków survived as an independent faculty due to the uncompromising attitude of the Apostolic See and the Kraków bishops. In 1974 the Faculty, functioning within the Metropolitan Seminary, was bestowed the title ‘pontifical.’ A turning point in the history of the Faculty was its re-structuring as an academy with three faculties. In 1981, Pope John Paul II established the Pontifical Academy of Theology. In 2009, Pope Benedict XVI elevated it to the John Paul II Pontifical University.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2013, 3, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistyka hiszpańska na gruncie malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie przełomu XX i XXI wieku
The Spanish mysticism in paintings by artists from the Fine Arts Academy in Krakow at the turn of the 21st century
Autorzy:
Organisty, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560293.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
malarstwo współczesne
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie mistyka karmelitańska
contemporary painting
Academy of Fine Arts in Krakow
Carmelite mysticism
Opis:
W ciągu ostatnich dwóch dekad w twórczości pedagogów Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie – Grzegorza Bednarskiego, Katarzyny Makieły-Organisty, Janusza Matuszewskiego, Mirosława Sikorskiego, Edyty Sobieraj, Zbigniewa Sprychy czy Wojciecha Szybista – widoczne są inspiracje hiszpańskim malarstwem Złotego Wieku. Obrazy krakowskich malarzy wyróżniają się na tle współczesnej sztuki zarówno na gruncie polskim, jak i światowym. Ich płótna omawiać należy w kontekście nowożytnego meditatio mortis oraz tenebrystycznego „barokizmu”, do czego chętnie przyznają się sami artyści. Punktem wyjścia są (niejednokrotnie tytułowane jako homagium) wizje mistyczne, konterfekty pędzla El Greca, bodegony Francisco de Zurbarána czy eschatologiczne „hieroglify śmierci” Juana de Valdés Léala. Odwołaniom do dzieł mistrzów Półwyspu Iberyjskiego towarzyszą odniesienia do pism karmelitańskich czy jezuickich mistyków. Analiza nie tylko od strony formalnej, ale także ideowej pozwala zadać pytanie o możliwość obrazowania we współczesnym malarstwie o charakterze religijnym „teologii mistycznej”, opisanej przez św. Teresę od Jezusa, św. Jana od Krzyża czy św. Ignacego Loyoli.
During the last two decades the works of teachers from the Painting Department of the Academy of Fine Arts in Krakow: Grzegorz Bednarski, Katarzyna Makieła-Organisty, Janusz Matuszewski, Mirosław Sikorski, Edyta Sobieraj, Zbigniew Sprycha or Wojciech Szybist reveal traces of inspiration by the Spanish Golden Age. In this respect, paintings by Krakow artists stand out against other works of contemporary art both in Poland and globally. Their art should be discussed in the context of early modern meditatio mortis and tenebristic „baroqueism”, to which the artists themselves readily admit. The point of departure (frequently referred to as homage) are mystic visions, portraits by El Greco, Francisco de Zurbarán’s bodegóns or eschatological „death hieroglyphics” by Juan de Valdés Léal. References to works by the Iberian masters are accompanied by links to Carmelite writings or Jesuit mystics. Formal and ideological analysis also allows us to ask a question of the possibility of presenting the „mystic theology” described by St. Theresa of the Infant Jesus, St. John of the Cross or St. Ignatius of Loyola in contemporary religious paintings.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2016, 22; 303-328
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zawsze wierny? Sytuacja wyznaniowa w Uniwersytecie Krakowskim w XVI i XVII w.
Autorzy:
Machaj, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/602713.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
stosunki wyznaniowe
Akademia Krakowska
reformacja
kontrreformacja
protestantyzm
kalwinizm
confessional relations
Kraków Academy
Protestant Reformation
Counter-Reformation
Protestantism
Calvinism
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie w nowym świetle sytuacji wyznaniowej Uniwersytetu Krakowskiego w wiekach XVI i XVII, dzięki wykorzystaniu pomijanych w tym kontekście źródeł (głównie albumów studentów) oraz dzięki wnikliwszej analizie tych, z których korzystali wcześniejsi badacze zagadnienia (np. akt rektorskich, konkluzji uniwersyteckich oraz diariuszy profesorów i rektorów). Uniwersytet Krakowski był katolicką instytucją, dlatego interesujące wydaje się przedstawienie stosunku władz uczelni do akatolików w okresie, gdy sprawy wyznaniowe stały się palącym problemem w Krakowie i całej Rzeczypospolitej. Założeniem było także przeanalizowanie możliwości funkcjonowania innowierców w kręgu uczelni w poszczególnych okresach oraz przedstawienie najważniejszych wydarzeń czy regulacji mających wpływ na politykę Uniwersytetu. Kolejnym zadaniem było ukazanie poszczególnych etapów administracyjnego wykluczania (na wielu poziomach) studentów akatolickich. Jednak same kontakty uczelni z mniejszościami religijnymi w Krakowie są kwestią tak złożoną, że pozostały poza granicami tego tekstu.
The article aims at showing in a new light the confessional situation of the Academy of Cracow in the 16th and 17th centuries, using sources omitted in previous research into the topic and thanks to a more detailed analysis of the sources used by other scholars (e.g., Acta rectoralia, university conclusions, rectors’ and professors’ diaries). The Academy of Cracow was a Catholic institution, thus portraying the attitude of the university’s authorities to non-Catholics in a period of confessional struggle in Cracow and in the Commonwealth seemed promising. Another point was to analyse the possibilities for non-Catholics to function within the walls of the University in different periods of time, as well as to describe the most important events and regulations, which influenced the University’s policy. The author also tried to bring to light the subsequent stages of administrative exclusion (on various levels) of non-Catholic students. However, the contacts of the Academy with religious minorities in Cracow is a matter so complex, that it remained beyond the scope of the article.
Źródło:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2015, 59
0029-8514
Pojawia się w:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘The Sarmatian In Languages Trained’. Staniskaw Grzepski (1524-1570) As A Researcher Of The Hebrew Bible And The Septuagint
Autorzy:
Linke, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512123.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Stanisław Grzepski
Guillaume Budé
Academy of Kraków
biblical
metrology
numismatic
biblical archeology
Septuagint
Hebrew Bible
humanism
Opis:
Stanisław Grzepski (1524-1570) an outstanding classic and biblical philologist, the first Greek permanent lecturer of this language at the Krakow Academy. He combined philological interests with the passion of numismatist-collector and researcher of biblical antiquities. The fruit of his erudite knowledge in this area was published in the printing house of Krzysztof Plantin in Antwerp in 1568, the work of De multiplici siclo et talento hebraico. The Cracow scholar in the subtitle referred to Guillaume’s Budé earlier work De asse et partibus eius. Despite the fact that Grzepski presents himself to the reader as the author of a summary of the extensive work of a French scholar and diplomat, he created a work independent and in many places polemic with the findings of the famous predecessor. The article shows the character and significance of the work of Stanisław Grzepski, which has become a part of European science for over 200 years as a textbook of numismatics and biblical archeology.
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2019, 57, 1; 53-71
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akademia Umiejętności (1872–1918) i jej czescy członkowie
The Academy of Arts and Sciences in Krakow (1872–1918) and its Czech members
Autorzy:
LICHOCKA, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520436.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Akademia Umiejętności
Polska Akademia Umiejętności
czescy uczeni
Towarzystwo Naukowe Krakowskie
Królewskie Czeskie Towarzystwo Naukowe
Czeska Akademia Umiejętności
Academy of Arts and Sciences
Polish Academy of Arts and Sciences
Czech humanists
Czech scientists
Krakow Learned Society
Royal Czech Society of Sciences
Czech Academy of Sciences and Arts
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie wpływu, jaki słowianofilstwo czeskie wywierało na kształtowanie się składu osobowego Akademii Umiejętności w Krakowie. Obejmuje on okres, kiedy odrodzony naród czeski poszukiwał wspólnoty z innymi narodami słowiańskimim i to przede wszystkim było czynnikiem sprawczym wzmożonego zainteresowania czeskich uczonych filologiami słowiańskimi, własną historią oraz historią Europy Środkowo- wschodniej, naukami społecznymi, prawnymi itd. Z analizy sprawozdań z działalności Akademii Umiejętności w Krakowie od początku jej funkcjonowania (1872) aż do przekształcenia w Polską Akademię Umiejętności (1919) wynika, że ten rozkwit ukierunkowanej wspólnotowo czeskiej humanistyki spotkał się z pozytywnym oddźwiękiem ze strony krakowskiego środowiska naukowego. Jednym z dowodów na to jest fakt, iż czescy humaniści tworzyli najliczniejszą grupę wśrod wszystkich cudzoziemskich członków Akademii w Krakowie. Pismo cesarza Franciszka Jozefa I z dnia 2 maja 1871 roku, adresowane do ministra wyznań i oświaty Josefa Jirečka, było formalnym początkiem organizowania w Krakowie Akademii Umiejętności. Na jej protektora cesarz wyznaczył arcyksięcia Karola Ludwika. Członkami Akademii byli uczeni ze wszystkich ziem polskich i Polacy na emigracji. Fundusze pochodziły z dotacji państwowej oraz od prywatnych sponsorow. Akademia prowadziła dużą działalność wydawniczą. Akademia miała trzy wydziały: I. Filologiczny, II. Historyczno‑Filozoficzny, III. Matematyczno‑Przyrodniczy. W ich skład wchodzili członkowie krajowi i zagraniczni. Wśród tych drugich liczną grupę stanowili czescy uczeni. Członkami Wydziału I byli: Josef Jireček – filolog, etnograf, historyk; Vaclav Štulc – ksiądz katolicki, pisarz, poeta, tłumacz; Jan Gebauer – twórca nowej gramatyki czeskiej; Zikmund Winter – historyk; Jan Kvičala – filolog klasyczny, pedagog i polityk; Vaclav Vondrak – slawista. Do Wydziału II należeli: František Palacky – historyk, polityk; Antonin Randa – historyk; Vaclav Vladivoj Tomek – historyk, pedagog, polityk; Jaroslav Goll – historyk, poeta; Karel Kadlec – prawnik, historyk prawa, tłumacz; Emil Ott – prawnik; Jaromir Čelakovsky – prawnik, polityk. W skład Wydziału III wchodzili: Karl von Rokitansky – anatomopatolog; Bohuslav Brauner – chemik; František Vejdovsky – zoolog.
The article shows that the Czech humanists formed the largest group among the foreign members of the Academy of Arts and Sciences in Krakow. It is mainly based on the reports of the activities of the Academy. The Academy of Arts and Sciences in Krakow was established by transforming the Krakow Learned Society. The Statute of the newly founded Academy was approved by a decision of the Emperor Franz Joseph I on February 16, 1872. The Emperor nominated his brother Archduke Karl Ludwig as the Academy’s Protector. The Academy was assigned to take charge of research matters related to different fields of science: philology (mainly Polish and other Slavic languages); history of literature; history of art; philosophical; political and legal sciences; history and archaeology; mathematical sciences, life sciences, Earth sciences and medical sciences. In order to make it possible for the Academy to manage so many research topics, it was divided into three classes: a philological class, a historico‑philosophical class, and a class for mathematics and natural sciences. Each class was allowed to establish its own commissions dealing with different branches of science. The first members of the Academy were chosen from among the members of the Krakow Learned Society. It was a 12‑person group including only local members, approved by the Emperor. It was also them who elected the first President of the Academy, Jozef Majer, and the Secretary General, Jozef Szujski, from this group. By the end of 1872, the organization of the Academy of Arts and Sciences in Krakow was completed. It had its administration, management and three classes that were managed by the respective directors and secretaries. It also had three commissions, taken over from the Krakow Learned Society, namely: the Physiographic Commission, the Bibliographic Commission and the Linguistic Commission. At that time, the Academy had only a total of 24 active members who had the right to elect non‑ resident and foreign members. Each election had to be approved by the Emperor. The first public plenary session of the Academy was held in May 1873. After the speeches had been delivered, a list of candidates for new members of the Academy was read out. There were five people on the list, three of which were Czech: Josef Jireček, František Palacky and Karl Rokitansky. The second on the list was – since February 18, 1860 – a correspondent member of the Krakow Learned Society, already dissolved at the time. They were approved by the Emperor Franz Joseph in his rescript of July 7, 1873. Josef Jireček (1825–1888) became a member of the Philological Class. He was an expert on Czech literature, an ethnographer and a historian. František Palacky (1798–1876) became a member of the Historico‑Philosophical Class. The third person from this group, Karl Rokitansky (1804–1878), became a member of the Class for Mathematics and Natural Sciences. The mere fact that the first foreigners were elected as members of the Academy was a perfect example of the criteria according to which the Academy selected its active members. From among the humanists, it accepted those researchers whose research had been linked to Polish matters and issues. That is why until the end of World War I, the Czech representatives of social sciences were the biggest group among the foreign members of the Academy. As for the members of the Class for Mathematics and Natural Sciences, the Academy invited scientists enjoying exceptional recognition in the world. These criteria were binding throughout the following years. The Academy elected two other humanists as its members during the session held on October 31, 1877 and these were Vaclav Svatopluk Štulc (1814–1887) and Antonin Randa (1834–1914). Vaclav Svatopluk Štulc became a member of the Philological Class and Antonin Randa became a member of the Historico‑Philosophical Class. The next Czech scholar who became a member of the Academy of Arts and Scientists in Krakow was Vaclav Vladivoj Tomek (1818–1905). It was the Historico‑Philosophical Class that elected him, which happened on May 2, 1881. On May 14, 1888, the Krakow Academy again elected a Czech scholar as its active member. This time it was Jan Gebauer (1838–1907), who was to replace Vaclav Štulc, who had died a few months earlier. Further Czech members of the Krakow Academy were elected at the session on December 4, 1899. This time it was again humanists who became the new members: Zikmund Winter (1846–1912), Emil Ott (1845–1924) and Jaroslav Goll (1846–1929). Two years later, on November 29, 1901, Jan Kvičala (1834–1908) and Jaromir Čelakovsky (1846–1914) were elected as members of the Krakow Academy. Kvičala became a member of the Philological Class and Čelakovsky – a corresponding member of the Historical‑Philosophical Class. The next member of the Krakow Academy was František Vejdovsky (1849–1939) elected by the Class for Mathematics and Natural Sciences. Six years later, a chemist, Bohuslav Brauner (1855–1935), became a member of the same Class. The last Czech scientists who had been elected as members of the Academy of Arts and Sciences in Krakow before the end of the World War I were two humanists: Karel Kadlec (1865–1928) and Vaclav Vondrak (1859–1925). The founding of the Czech Royal Academy of Sciences in Prague in 1890 strengthened the cooperation between Czech and Polish scientists and humanists.
Źródło:
Prace Komisji Historii Nauki PAU; 2015, 14; 37-62
1731-6715
Pojawia się w:
Prace Komisji Historii Nauki PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ze Szwecji do Polski. Dary Henryka Bukowskiego w bibliotekach krakowskich
From Sweden to Cracow. Henryk Bukowski’s gifts in libraries of Cracow
Autorzy:
Lemanaitė, Greta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/472313.pdf
Data publikacji:
2018-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
Szwecja
Henryk Bukowski
Kraków,
książki,
dary,
Akademia Umiejętności,
Muzeum Narodowe w Krakowie
Biblioteka Uniwersutetu Jagiellońskiego,
XIX wiek
Sweeden
Cracow
books
gifts
Academy of Sciences
National Muzeum in Cracow
Library of the Jagellonian University
19th cen
Opis:
One of the participants of the 1863 uprising, Henryk Bukowski, who later emigrated and settled down in Sweden, was well-known not only to the Polish expatriate community as a great antiquarian. H. Bukowski is also famous for his great work for the foundation, patronizing and donating the Polish National Museum in Rapperswil, which was not his sole activity. Being a great bibliophile, on every possible occasion he presented many valuable books to different libraries and other institutions in exile and in the country as well. It is known that in the years 1887-1890 The Academy of Science in Cracow received a collection of approximately six hundred books, accompanied by a catalogue prepared by Bukowski himself. It is worth mentioning that the Jagiellonian Library was given several dozen books, important for the Polish culture, and several hundred brochures. Also, the National Museum in Cracow has a big collection of artefacts given by the collector from Sweden. None of those collections have been explored before. The article is based on the correspondence between Bukowski and the directors of all three institutions in Cracow donated by the Swedish antiquarian .
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2018, 12; 167-190
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies