Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Konflikty etniczne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-16 z 16
    Tytuł:
    The Central African Republic as a Fragile (Failed) State
    Autorzy:
    Lizak, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091872.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    Ethnic conflicts
    Abuse
    Corruption
    Konflikty etniczne
    Przemoc
    Korupcja
    Opis:
    During its 65-year history, the Central African Republic proved to be a country highly susceptible to destabilising processes. Tribalism, corruption, violence and the incompetence of the ruling elite have become immanent elements of the political system, leading to a gradual decomposition of the state and its evolution towards a dysfunctional ('failed') state, unable to perform its basic external and internal functions. The civil war that engulfed the country in 2013 was a consequence of political, social and economic conflicts that had been accumulating for many years. In this article, the author sets himself the task of identifying the main factors (internal and external) leading to the destabilisation of the state as well as the sources of contradictions that lay at the root of this process. Accumulation of negative trends along with low levels of socio-economic development at the moment of gaining independence and the inability to initiate modernisation processes, as well as the existence of negative international interrelations (conflicts in the immediate international neighbourhood) led to a crisis of statehood in the CAR.(original abstract)
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2016, 52, 2; 179-193
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza i anatomia konfliktów wewnętrznych w Birmie
    Genesis and anatomy of Burma’s internal conflicts
    Autorzy:
    Niedziela, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1386976.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Birma
    mniejszości etniczne
    konflikty etniczne
    dyskryminacja
    Burma
    ethnic conflicts
    ethnic minorities
    discrimination
    Opis:
    Od czasu uzyskania niepodległości w 1948 roku Birma znajduje się w stanie wojny domowej. Podłożem konfliktów jest zróżnicowanie etniczno-religijne oraz generujący powszechną opozycję niedemokratyczny system rządów. Birma jest państwem zdominowanym pod względem polityczno-ekonomicznym przez buddyjskich Bamarów (Birmańczyków). Powoduje to rewindykacje mniejszości narodowych: Szanów, Karenów, Kaczinów, Czinów, Karenni i Monów. Obecnie najbardziej dyskryminowaną grupą są muzułmanie Rohingya. Dalsze prześladowania w stosunku do tej wspólnoty mogą doprowadzić do powstania lokalnych organizacji fundamentalistycznych oraz zaktywizować regionalne komórki Al-Kaidy. Zawarte w latach 2011-2013 porozumienia z ugrupowaniami rebelianckimi nie gwarantują natychmiastowego wygaszenia sporów i pełnej stabilizacji państwa, gdyż siły rządowe ciągle odpowiedzialne są za brutalne akcje pacyfikacyjne i nagminne łamanie praw człowieka. Wydarzeniem o epokowym znaczeniu dla historii Birmy były wybory parlamentarne z 8 listopada 2015r. W pełni potwierdziły one legitymizację partii opozycyjnych. Główne ugrupowanie antyreżimowe Narodowa Liga na Rzecz Demokracji odniosło druzgocące zwycięstwo nad popieraną przez rząd i kręgi wojskowe Partią Jedności, Solidarności i Rozwoju. Głównym zadaniem nowych władz Birmy będzie pokojowe rozwiązanie konfliktów etniczno-religijnych, zagrażających integralności i spoistości wewnętrznej państwa
    The article discusses the issue of internal conflicts in contemporary Burma (Myanmar). The author is putting forward the idea that for most of its independent years (since 1948), Burma has been involved in one of the world’s longest-running civil wars. Many ethnic groups including Karens, Kachins, Shans, Karennis, Chins and Mons have been waging separate wars for more than 60 years. Initial ceasefire agreements have been signed in 2011-2013. However fighting is still on-going in many areas and peace continues to remain elusive. Actually the Rohingya people (Burmese muslims) are one of the most persecuted minorities in the world. In 2012 two waves of violence erupted between the Rohingya and Buddhist Rakhine resulting in mass killings and torture.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2017, 20; 95-116
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    UNIA EUROPEJSKA W OTOCZENIU KONFLIKTÓW NA TLE RELIGIJNYM I ETNICZNYM
    Autorzy:
    Rafał, Kręgulec,
    Witold, Mazurek,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/891496.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-17
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
    Tematy:
    konflikty etniczne i religijne
    pokój międzynarodowy
    system bezpieczeństwa
    zagrożenie bezpiecznej egzystencji
    Opis:
    Współczesny człowiek powinien uznać bezpieczne istnienie państw i międzynarodowy pokój (tak jak i swoją wolność) za wartości aksjologiczne, a równocześnie powinien posiadać orientację na temat ewentualnych konfliktów etnicznych i religijnych, które stanowią realne zagrożenie bezpiecznej egzystencji mieszkańców Unii Europejskiej (i świata). Szczególnie dzisiaj niepokoi obszar Bałkanów Zachodnich, który jest najpoważniejszym terytorium konfliktowym w Europie. Stosunkowo liczne są także konflikty z udziałem krajów należących do Wspólnoty Niepodległych Państw. Toteż należałoby dostrzegać znaczenie Unii Europejskiej w podejmowaniu wielu odpowiedzialnych aktywności na rzecz bezpiecznej egzystencji jej obywateli.
    Źródło:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2015, 20; 306-317
    2299-4033
    Pojawia się w:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konflikt o Górski Karabach. Problem azerskich przesiedleńców
    Autorzy:
    Wirowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810723.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-12
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    przesiedleńcy
    dyskryminacja
    konflikty etniczne
    obszar poradziecki
    discrimination
    ethnic conflicts
    post-Soviet territories
    Opis:
    Według rankingu ONZ Azerbejdżan jest jednym z czołowych państw, na których terenie występuje wysoki odsetek przesiedleńców. Mniej więcej co ósmy Azerbejdżanin przynależy do jednej z tych grup. Sprawę pogarsza fakt, że ok. 79 % przesiedleńców cierpi z powodu ubóstwa lub społecznej dyskryminacji. Sytuacja ta jest rezultatem konfliktu między Armenią a Azerbejdżanem o Górski Karabach, który rozpoczął się u schyłku lat 80- tych. Pierwsze migracje rozpoczęły się w 1987 roku, a zakończyły w 1991 i dotyczyły głównie Azerów i Ormian powracających do ojczyzny (około 500.000 wszystkich razem). W 1988 sytuacja w regionie była już bardzo groźna i prawie nikt nie potrafił przejąć nad nią kontroli. Zaczęło dochodzić do pogromów, w wyniku których zginęło wielu ludzi w Sumgait i Baku. W latach 1992-94 doszło do regularnej wojny między Armenią i Azerbejdżanem. Gdy miały miejsce największe migracje, wielu Azerów i Kurdów musiało opuścić swe domy z powodu ormiańskiej inwazji w Szuszi i Chodżali. Najbardziej traumatyczne wydarzenia miały miejsce w roku 1993, podczas których Azerbejdżan utracił 13% swego terytorium, a wszystkich ludzi stamtąd zmuszono do wyniesienia się. W maju 1994, pod auspicjami WNP, podpisano zawieszenie broni między tymi dwoma poradzieckimi państwami. Od tego czasu między Azerbejdżanem i Armenią ma miejsce coś, co można nazwać „stanem pokojowo-wojennym”. Prace nad przywróceniem pokoju, w które zaangażowane są Mińska grupa OBWE (z Rosją, USA, Francją) oraz ONZ, wciąż trwają bez powodzenia. Niemożliwy będzie potencjalny powrót przesiedleńców nawet w następnej dekadzie. Jest to związane z nieuregulowanym statusem Górskiego Karabachu i Korytarza Laczyńskiego (stanowiącego strefę buforową).
    According to UN report Azerbaijan is ranked as one of the top countries with the vast majority of refugees and internally displaced persons- every eight Azerbaijani citizen belongs to one of these groups. What makes that matter worse is that 79% of IDP`s suffers from poverty or social discrimination. That situation is a result of the conflict between Armenia and Azerbaijan over Nagorny Karabakh which broke out in the end of 80s`. The first migrations started in 1987 and finished in 1991 and concerned mainly Azerbaijanis and Armenians going back to their motherlands(around 500.000 people all together). In 1988 situation in the region was getting very serious and hardly nobody could take control over it. Rallies stared to turn into pogroms and a lot of people were killed in Sumgait and in Baku. In 1992-1994 a regular war broke out between Armenia and Azerbaijan. That is when the biggest migrations took place- Azerbaijanis and Kurds had to leave their homes because of the Armenian invasion on Shushi and Khodzaly. The most traumatic event occurred in 1993- Azerbaijan lost 13% of its territory and all people leaving there were forced to move out. In may 1994 a ceasefire under auspicious of CIS was signed between these two former-Soviet countries. Since then, something what might be called “a peace-war state” between Armenia and Azerbaijan has been existing. The peacemaking process is still in progress- there are OSCE Minsk Group (with Russia, USA, France) and UN working on that- unsuccessfully. The potential IDP`s comeback will be impossible even in next decade. That is connected with unsettled status of Nagorny Karabakh and Lachin corridor (which is a buffer zone).
    Źródło:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2012, 9, 9; 307-315
    1730-0274
    Pojawia się w:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pacyfikacja pięciu wsi. O ciemnych kartach biografii kapitana Romualda Rajsa „Burego”
    Autorzy:
    Semczyszyn, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/602565.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Romuald Rajs „Bury”
    Michał Ostapiuk
    partyzanci
    opór zbrojny
    konflikty etniczne
    Romuald Rajs aka Bury
    partisans
    armed resistance
    ethnic conflicts
    Opis:
    Biografia kpt. Romualda Rajsa „Burego” autorstwa Michała Ostapiuka opowiada o życiu jednego z żołnierzy wileńskiej konspiracji Armii Krajowej z czasów okupacji niemieckiej, który po wojnie kontynuował działalność zbrojną na terenie Białostocczyzny, walcząc w szeregach 5. Wileńskiej Brygady AK, a następnie 3. Brygady Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. W 1948 r. kpt. Rajs został stracony na podstawie wyroku, który zapadł w politycznym procesie prowadzonym przed Wojskowym Sądem Rejonowym.
    A biography of Captain Romuald Rajs aka Bury by Michał Ostapiuk describes the life of one of the members of the Polish Home Army Wilno (Vilnius) Underground under the German occupation who, after the war, continued military operations in the Białystok Region. Bury fought, first, in the ranks of the Fifth Wilno Brigade of the Home Army, and then in the Third National Military Union Brigade. In 1948, Capt. Rajs was executed after being sentenced to death by a Military District Court.
    Źródło:
    Kwartalnik Historyczny; 2020, 127, 2
    0023-5903
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Historyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kreso-pograniczny świat prozy Marii Schoferowej
    Autorzy:
    Suchomłynow, Lech Aleksy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2030761.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    borderland
    Kresy
    ethnical conflicts
    ethno-cultural model
    the antinomy Another-Stranger
    pogranicze
    konflikty etniczne
    model etniczno-kulturowy
    antynomia Inny – Obcy
    Opis:
    In his stories of the homeland Polish writer Maria Schofer created a specific and unique model of multi-ethnic borderland interwar period. A cursory analysis of the works of this author can state that the image of the Other, is inextricably linked to the texts of writer.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2017, 12, 7; 195-205
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On the Polish National and Territorial Autonomy in Lithuania (the Spring–Summer of 1991)
    Autorzy:
    Sirutavičius, Vladas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/958062.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Republika Litewska 1991
    mniejszości narodowe na Litwie
    konflikty etniczne na Litwie
    autonomia narodowo-terytorialna
    Związek Polaków na Litwie
    republic of lithuania
    national minorities
    ethnic conflict
    national-territorial autonomy
    union of poles in lithuania
    coordination council for the creation of the polish national autonomous region
    Opis:
    A new system of Polish-Lithuanian relations was shaped manly by the passivity of Poles inhabiting the eastern Lithuania in the plebiscite organised by the Lithuanian government on 9 February 1991, and a decision of the authorities of Vilnius and Šalčininkai (Polish: Sołeczniki) regions to hold a referendum, initiated by Mikhail Gorbachev, on the future of the Soviet Union to turn it into a new, loose confederation of states, which was not recognized by the Lithuanian authorities. Such an attitude of Lithuanian Poles was determined by several factors. Firstly, the Soviet social and economic structure; secondly, for a large part of people the old governments of the Vilnius and Šalčininkai districts and the memory of the Lithuanian Soviet Socialist Republic guaranteed stability and predictability. The soviet structures were more trusted than a newly introduced, not strong yet Lithuanian social and political order. The sense of threat was intensified by an unquestionable domination of Lithuanians on all levels of the new hierarchy. Social and political reforms were perceived by the Polish minority in Lithuania through the prism of a rule of the majority. For the rest of the Lithuanian society (except of the Russian minority) such an attitude was completely incomprehensible. In such complex geopolitical circumstances Poles from the regions of Vilnius and Šalčininkai decided to convene a congress of deputies of the Vilnius and Šalčininkai regions to Mostiškės. According to a project adopted at the Congress, the Vilnius district was to become “an autonomous administrative-territorial unit within the Lithuanian Republic”, with a broad political autonomy. In the opinion of Lithuanians, however, the region of Vilnius should not be “an autonomous administrative-territorial unit of the Lithuanian State”, but form a part of Lithuanian federation. This meant that the Poles wanted to enlarge the status of the Vilnius region and to strengthen its autonomy within Lithuania. The implementation of such a project would mean a decentralisation of the state. In a complex geopolitical situation of that time all attempts at the decentralisation of the country was regarded by the Lithuanian political elite as the threat of the security of the young Lithuanian state, its sovereignty and territorial integrity. 
    О польской национально-территориальной автономии в Литве (весна-лето 1991 г.)Пассивность поляков, живших в Восточной Литве, в плебисците, организованном литовскими властями 9 февраля 1991 и решение властей Виленского и Солечницкого районов организовать референдум о преобразовании Советского Союза в новую, более свободную конфедерацию, объявленный Горбачевым и признанный литовскими властями нелегальным, формировал новый контекст для польско-литовских отношений. Причины такой позиции литовских поляков были предопределены несколькими обстоятельствами. Во-первых, старой, советской общественно-экономической структурой. Во-вторых, прежними властями Виленского и Солечницкого районов, а также памятью о Литовской ССР, которые для значительной части жителей гарантировали стабильность и предсказуемость. Советские структуры вызывали больше доверия, чем новый, еще не укрепленный, литовский общественный и политический строй. Дополнительно, чувство опасности среди жителей усиливалось из-за подавляющего преобладания литовцев на всех уровнях новой власти. Общественно-политические реформы оценивались представителями польского меньшинства сквозь призму господства большинства. В настолько сложном геополитическом положении поляки из Виленского и Солечницкого районов решились на созыв съезда депутатов в Мостишках. Согласно, принятому на съезде проекту статус Виленского края был определен как «автономная административно-территориальная единица в составе Литовской Республики”. Для нее предусматривалась широкая политическая автономия. В итерпретации литовцев, Виленский край таким образом становился не столько автономной административнотерриториальной единицей литовского государства, а «государственной единицей” соединенной федеративными узами с Литвой. Можно делать вывод, что целью поляков являлось расширение статуса Виленского края и укрепление его автономии по отношению к центральным властям. Осуществление такого проекта означало децентрализацию Литвы. В сложных геополитических условиях этого периода литовские политические элиты истолковывали попытки децентрализации страны как угрозу безопасности молодого литовского государства, его суверенитета и территориальной целостности.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2017, 52, 1
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On the Polish National and Territorial Autonomy in Lithuania (the Spring–Summer of 1991)
    Autorzy:
    Sirutavičius, Vladas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/958063.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Republika Litewska 1991
    mniejszości narodowe na Litwie
    konflikty etniczne na Litwie
    autonomia narodowo-terytorialna
    Związek Polaków na Litwie
    republic of lithuania
    national minorities
    ethnic conflict
    national-territorial autonomy
    union of poles in lithuania
    coordination council for the creation of the polish national autonomous region
    Opis:
    A new system of Polish-Lithuanian relations was shaped manly by the passivity of Poles inhabiting the eastern Lithuania in the plebiscite organised by the Lithuanian government on 9 February 1991, and a decision of the authorities of Vilnius and Šalčininkai (Polish: Sołeczniki) regions to hold a referendum, initiated by Mikhail Gorbachev, on the future of the Soviet Union to turn it into a new, loose confederation of states, which was not recognized by the Lithuanian authorities. Such an attitude of Lithuanian Poles was determined by several factors. Firstly, the Soviet social and economic structure; secondly, for a large part of people the old governments of the Vilnius and Šalčininkai districts and the memory of the Lithuanian Soviet Socialist Republic guaranteed stability and predictability. The soviet structures were more trusted than a newly introduced, not strong yet Lithuanian social and political order. The sense of threat was intensified by an unquestionable domination of Lithuanians on all levels of the new hierarchy. Social and political reforms were perceived by the Polish minority in Lithuania through the prism of a rule of the majority. For the rest of the Lithuanian society (except of the Russian minority) such an attitude was completely incomprehensible. In such complex geopolitical circumstances Poles from the regions of Vilnius and Šalčininkai decided to convene a congress of deputies of the Vilnius and Šalčininkai regions to Mostiškės. According to a project adopted at the Congress, the Vilnius district was to become “an autonomous administrative-territorial unit within the Lithuanian Republic”, with a broad political autonomy. In the opinion of Lithuanians, however, the region of Vilnius should not be “an autonomous administrative-territorial unit of the Lithuanian State”, but form a part of Lithuanian federation. This meant that the Poles wanted to enlarge the status of the Vilnius region and to strengthen its autonomy within Lithuania. The implementation of such a project would mean a decentralisation of the state. In a complex geopolitical situation of that time all attempts at the decentralisation of the country was regarded by the Lithuanian political elite as the threat of the security of the young Lithuanian state, its sovereignty and territorial integrity. 
    О польской национально-территориальной автономии в Литве (весна-лето 1991 г.)Пассивность поляков, живших в Восточной Литве, в плебисците, организованном литовскими властями 9 февраля 1991 и решение властей Виленского и Солечницкого районов организовать референдум о преобразовании Советского Союза в новую, более свободную конфедерацию, объявленный Горбачевым и признанный литовскими властями нелегальным, формировал новый контекст для польско-литовских отношений. Причины такой позиции литовских поляков были предопределены несколькими обстоятельствами. Во-первых, старой, советской общественно-экономической структурой. Во-вторых, прежними властями Виленского и Солечницкого районов, а также памятью о Литовской ССР, которые для значительной части жителей гарантировали стабильность и предсказуемость. Советские структуры вызывали больше доверия, чем новый, еще не укрепленный, литовский общественный и политический строй. Дополнительно, чувство опасности среди жителей усиливалось из-за подавляющего преобладания литовцев на всех уровнях новой власти. Общественно-политические реформы оценивались представителями польского меньшинства сквозь призму господства большинства. В настолько сложном геополитическом положении поляки из Виленского и Солечницкого районов решились на созыв съезда депутатов в Мостишках. Согласно, принятому на съезде проекту статус Виленского края был определен как «автономная административно-территориальная единица в составе Литовской Республики”. Для нее предусматривалась широкая политическая автономия. В итерпретации литовцев, Виленский край таким образом становился не столько автономной административнотерриториальной единицей литовского государства, а «государственной единицей” соединенной федеративными узами с Литвой. Можно делать вывод, что целью поляков являлось расширение статуса Виленского края и укрепление его автономии по отношению к центральным властям. Осуществление такого проекта означало децентрализацию Литвы. В сложных геополитических условиях этого периода литовские политические элиты истолковывали попытки децентрализации страны как угрозу безопасности молодого литовского государства, его суверенитета и территориальной целостности.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2017, 52, 1
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konflikty militarne i niemilitarne na Bałkanach w XX i XXI wieku w perspektywie polemologicznej
    Współwytwórcy:
    Gibas-Krzak, Danuta. Redakcja
    Krzak, Andrzej (1965- ). Redakcja
    Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe ZAPOL Dmochowski, Sobczyk. pbl
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Szczecin ; Warszawa : Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe ZAPOL Dmochowski, Sobczyk
    Tematy:
    Konflikty zbrojne Bałkańskie, kraje 20-21 w.
    Stosunki etniczne
    Opis:
    Publikacja jest efektem badań Centrum Naukowo-Badawczego nad konfliktami militarnymi i niemilitarnymi "Polemos" Uniwersytetu Szczecińskiego.
    W sygn. 463971 dedykacja autorów dla Biblioteki.
    Bibliogr. s. [181]-203. Indeks.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Początki ruchu komunistycznego na Górnym Śląsku (1918–1924)
    The Beginnings of the Communist Movement in Upper Silesia (1918–1924)
    Autorzy:
    Dziuba, Adam
    Rosenbaum, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/436439.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Upper Silesia, Polish-German borderland, Silesian voivodship, Upper Silesian Province, industrial district, social conflicts, ethnic conflicts, labour movement, communist movement, Communist Party of Germany, Communist Party of Poland, Communist Party of Upper Silesia
    Górny Śląsk, pogranicze polsko-niemieckie, województwo śląskie, prowincja górnośląska, okręg przemysłowy, konflikty społeczne, konflikty etniczne, ruch robotniczy, ruch komunistyczne, Komunistyczna Partia Niemiec, Komunistyczna Partia Polski, Komunistyczna Partia Górnego Śląska.
    Opis:
    The defeat of the German Empire in World War I contributed to the radicalisation of social and political sentiment in Germany. In the territory of Upper Silesia, a borderland of the German Reich, these conflicts strengthened national antagonisms. In such a situation the Communist Party of Upper Silesia was created at the end of 1918, achieving serious organisational successes and greatly influencing the attitude of a large number of industrial workers. These local communists sought to channel radical social moods into a communist revolution, but they collided with and lost to Polish and German nationalism. At the time of the decisive battle for Upper Silesia’s nationalities, the communist movement was seriously weakened and did not matter in the struggle for the future of the region. After the division of Upper Silesia in 1922, the structures of the Communist Party of Upper Silesia were incorporated on a territorial basis into the Communist Party of Germany (KPD) or the Communist Party of Poland (KPP). The communists operating in the Polish Silesia (Silesian voivodship) region managed to take advantage of mass strikes in 1923 and led to civil unrest. An attempt to escalate this tension was hindered by the pacification action carried out by state authorities. The most important activists were imprisoned and the party itself had to go underground, sharing the fate of the KPP. The communists active in the KPD also tried to lead the population of the German part of Upper Silesia into revolt but, although they were close to success several times, did not manage to channel the strike into a communist revolution. However, they remained one of the three most influential political parties in the German Upper Silesian Province.
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 10; 184-224
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postawy Polaków wobec Rosjan i Ukraińców w kontekście współczesnych konfliktów politycznych
    The Attitudes of the Polish to the Russians and Ukrainians in the Context of the Contemporary Political Conflicts
    Autorzy:
    Załęcki, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1832352.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    postawy
    stereotypy
    uprzedzenia etniczne
    konflikty polityczne
    attitudes
    stereotypes
    ethnical prejudice
    political conflicts
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: jak w ostatnim dwudziestoleciu kształtowały się postawy Polaków wobec Rosjan i Ukraińców, czy i w jakim stopniu ulegały one zmianie oraz w jakim stopniu na postawy te miały wpływ konflikty polityczne i bieżąca sytuacja na wschodzie Ukrainy. Za podstawę analizy posłużył materiał empiryczny pochodzący z badań prowadzonych corocznie przez CBOS na reprezentatywnych próbach ogólnopolskich, dotyczących deklarowanego stosunku (sympatii lub niechęci) do kilkunastu narodów, w tym do Rosjan i Ukraińców. Z badań wy-nika, że w okresie ostatnich dwudziestu lat systematycznie wzrastał odsetek Polaków deklarujących sympatię wobec Ukraińców. W ostatnich latach odnotowano także wzrost odsetka Polaków dobrze oceniających stosunki polsko-ukraińskie oraz deklarujących optymizm co do możliwości pojednania między oboma narodami. Nieco inaczej sytuacja przedstawia się w przypadku Rosji – tendencja nie ma tu charakteru liniowego. Postawy Polaków wobec Rosjan przybierają postać sinusoidy – po okresach wzrostu pozytywnych nastawień następują okresy spadku sympatii, zwłaszcza wówczas, gdy w stosunkach międzypaństwowych dochodzi do konfliktów na tle politycznym.
    The purpose of this article is to answer the following questions: how has the attitude of Poles to Russians and Ukrainians developed over the recent two decades? Has the attitude changed? How has it pertained to the political conflicts and the current situation in eastern Ukraine? The analysis is based on the empirical material obtained from Public Opinion Research Centre (CBOS) surveys held annually on representative national samples to ponder the declared attitudes (friendliness or reserve) to a dozen or so nations, including Russians and Ukrainians. The surveys reveal that the percent of the Poles declaring friendly feelings towards Ukrainians has grown steadily over the recent twenty years. Over the last years too, the percent of the Poles who share a positive view of Polish-Ukrainian relations and declare optimism about a chance for reconciliation between the two nations has also been recorded to go up. The situation is somewhat different in the case of Russia – here the tendency is not linear. The attitudes of Poles towards Russians change sinusoidally – periods when the percent of positive attitudes is on the rise are interspersed with periods of dwindling friendliness, especially when conflicts of political nature develop in the mutual relationships between the states.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2017, 45, 2; 155-175
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-16 z 16

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies