Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kodeks cywilny" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Defender of the Marriage Bond in Secular Matrimonial Law in the Kingdom of Poland in the 19th Century
Autorzy:
Zarzycki, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618685.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
defender of the marriage bond
divorce
marriage annulment
legal separation of marriage
the Kingdom of Poland
the Civil Code of the Kingdom of Poland
obrońca węzła małżeńskiego
rozwód
unieważnienie małżeństwa
separacja prawna małżeństwa
Królestwo Polskie
Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego
Opis:
It was not until 1741, during the pontificate of Pope Benedict XIV, that the office of defender of the bond (defensor vinculi or defensor matrimonium) appeared in church matrimonial law. Next it was applied both to the matrimonial secular codifications in some European countries, as well as to partitioning legislation in our country. Until 1825, during the times of the Duchy of Warsaw and the Kingdom of Poland, in matrimonial cases there was applied the French legislation (the Napoleonic Code) which was of a highly secular character, and did not provide for the office of defender of the bond. Polish conservative factions, mainly the clergy of the Catholic Church, did not like such a state of affairs. There were postulated changes to matrimonial law regulations towards the confessional character, as well as implementation of the office of defender of the bond – following the ABGB pattern of 1811 in the Habsburg Monarchy – taking into account the domestic demands. The first attempts at reforms in this regard (1817–1818) ended in failure. Subsequent changes in marriage law, in the Kingdom of Poland, were implemented in 1825 under the name of the Civil Code of the Polish Kingdom. The Code would have allowed a defender of the bond to appear before a court in such cases as divorce, termination of marriage, or legal separation (“divorce from bed-and-board”). Such a state of affairs was still not appreciated by the Catholic clergy who ultimately led to the adoption of a new marriage law in 1836. New law was of a highly confessional character and referred to jurisdictions and laws of individual religious organizations. These provisions, as amended, were in force in Poland (in the former Kingdom of Poland) until 31 December 1945. 
Urząd obrońcy węzła małżeńskiego (defensor vinculi lub defensor matrimonium) pojawił się w małżeńskim prawie kościelnym dopiero w 1741 r. za pontyfikatu papieża Benedykta XIV. Później został recypowany do świeckich kodyfikacji małżeńskich w niektórych państwach europejskich, także w niektórych ustawodawstwach zaborczych na terenie naszego kraju. W czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego do 1825 r. w sprawach małżeńskich obowiązywało ustawodawstwo francuskie (Kodeks Napoleona), które miało rodowód wybitnie świecki i nie przewidywało instytucji obrońcy węzła małżeńskiego. Taki stan rzeczy nie podobał się polskim ugrupowaniom konserwatywnym, głównie duchowieństwu Kościoła katolickiego. Postulowano zmienić przepisy prawa małżeńskiego w kierunku konfesyjnym i wprowadzić instytucję obrońcy węzła małżeńskiego, za wzorcem ABGB z 1811 r. w Monarchii Habsburskiej, przy uwzględnieniu własnych rodzimych postulatów. Pierwsze próby reform w tym zakresie (1817–1818) zakończyły się fiaskiem. Kolejne zmiany prawa małżeńskiego w Królestwie Polskim udało się wprowadzić w 1825 r. pod nazwą Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego. Kodeks ten przewidywał udział obrońcy węzła małżeńskiego w takich sądowych sprawach małżeńskich, jak rozwód, unieważnienie małżeństwa czy separacja (zwana „rozłączeniem co do stołu i łoża”). Taki stan rzeczy nadal nie podobał się duchowieństwu katolickiemu, które doprowadziło ostatecznie do uchwalenia nowego prawa małżeńskiego w 1836 r. Nowe prawo miało charakter wybitnie konfesyjny i odsyłało do jurysdykcji i praw poszczególnych związków wyznaniowych. Przepisy te, ze zmianami, obowiązywały w Polsce, na terenie byłego Królestwa Polskiego, aż do 31 grudnia 1945 r.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of Judicial Precedents in Japanese Law-Making Process – on the Japanese Civil Code (Law of Obligation) Reform
Autorzy:
Yamada, Yachiko
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619037.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
precedent
Japanese law-making process
Japanese Civil Code
law of obligation
precedens
japoński proces tworzenia prawa
japoński kodeks cywilny
prawo obligacyjne
Opis:
Despite the fact that the Japanese legal system is based on legal provisions, the precedent law plays an essential role in this country. Therefore, judicial judgments exert impact on both the judicial and the academic practice. The author analyses the role of precedents in the law-making process with regard to the reform of the Japanese Civil Code and presents prospective changes as well. The ongoing discussion on the amendments to the Civil Code is justified by the fact that since the new provisions of law were adopted, numerous precedents have been established, which needs to be taken into consideration.
W Japonii prawo precedensowe odgrywa znaczącą rolę, mimo że japoński system prawny jest oparty na przepisach ustawowych. W związku z powyższym wyroki sądowe oddziałują zarówno na praktykę prawniczą, jak i akademicką. Autor publikacji analizuje rolę precedensów w procesie tworzenia prawa w odniesieniu do reformy japońskiego kodeksu cywilnego, a także przedstawia kierunki zmian. Trwająca od lat dyskusja nad nowelizacją kodeksu jest podyktowana tym, że od momentu ustanowienia przepisów powstało wiele nowych precedensów, które należy wziąć pod uwagę.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2018, 27, 1
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie o ubezwłasnowolnienie całkowite w świetle przepisów Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego
Absolute incapacitation procedure in the light of the Civil Code of the Kingdom of Poland
Autorzy:
Wiśniewska-Jóźwiak, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/532838.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
incapacitation
absolute incapacitation
court practice in the Kingdom of Poland
Civil Code of the Kingdom of Poland
Napoleonic Code
family council
ubezwłasnowolnienie
ubezwłasnowolnienie całkowite
praktyka sądowa Królestwa Polskiego
Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego
Kodeks Napoleona
rada familijna
Opis:
The rules contained in the Civil Code of the Kingdom of Poland concerning incapacitation were based on Napoleonic law. Reservation of the court procedure for the application of this institution of law and limitation of the role of the family council solely to the function of an opinion provider aimed at the protection of personal and property interests of the person to be incapacitated. Moreover, it also protected the interests of the closest kin of such a person. Making it possible to resort to this institution in the case of the emancipated and non-emancipated minors in the Civil Code, in the opposition to the principles of the Napoleonic Code, seems by all means justified. The good of not only an incapacitated emancipated person but also of a non-emancipated person aff ected with disability requires protection, which incapacitation served.
Przepisy KCKP dotyczące ubezwłasnowolnienia zostały sformułowane na wzór przyjętych w kodyfikacji napoleońskiej. Zastrzeżenie drogi sądowej dla stosowania tej instytucji prawnej oraz ograniczenie roli rady familijnej tylko do funkcji opiniodawczej miało na celu ochronę interesów osobistych i majątkowych osoby w stosunku, do której miało być orzeczone ubezwłasnowolnienie. Poza tym chroniło również interesy najbliższej rodziny tej osoby. Przyznanie w KCKP, w przeciwieństwie do zasad uregulowanych w KN, możliwości zastosowania tej instytucji do małoletnich usamowolnionych i nieusamowolnionych wydaje się ze wszech miar uzasadnione. Nie tylko dobro ograniczonej osoby usamowolnionej, ale również nieusamowolnionej, dotkniętej niesprawnością wymagało ochrony, czemu służyć mogło właśnie ubezwłasnowolnienie.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2015, 18; 91-106
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozszerzenie ochrony konsumenckiej w kodeksie cywilnym
Extending consumer protection in the Civil Code
Autorzy:
Wiak, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052613.pdf
Data publikacji:
2020-05-31
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
ochrona konsumencka
kodeks cywilny
przedsiębiorca
konsument
consumer protection
civil code
entrepreneur
consumer
Opis:
Artykuł obejmuje analizę zmian w Kodeksie cywilnym dokonanych mocą art. 1 pkt 1–3 ustawy z 31.07.2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych, które wchodzą w życie 1.06.2020 r. Zakładają one rozszerzenie ochrony konsumenckiej w niektórych czynnościach prawnych z udziałem przedsiębiorców. Mają dotyczyć objęcia ochroną przewidzianą dla konsumentów osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla niej charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Zmiany należy ocenić negatywnie. Są one zbędne i prowadzą wyłącznie do pogłębienia istniejącego chaosu terminologicznego. Analiza przesłanek warunkujących rozszerzenie ochrony konsumenckiej prowadzi do wniosku, że taka osoba fizyczna korzysta z ochrony jako konsument w rozumieniu art. 221 k.c. W istocie jest to bowiem osoba fizyczna zawierająca z przedsiębiorcą umowę, która jest wyłącznie pośrednio związana z jej działalnością gospodarczą.
The article covers an analysis of changes in the Civil Code made by Article 1 point 1–3 of the Act of 31 July 2019 amending certain acts in order to limit regulatory burdens, which enter into force on 1 June 1 2020. Their assumption is to extend consumer protection in certain legal transactions with the participation of entrepreneurs. They are to concern the protection provided for consumers of a natural person concluding a contract directly related to his business, when the content of this contract indicates that he doesn't have a professional nature for him, resulting in particular from the subject of his business, made available under the provisions on Central Registration and Information on Economic Activity. Changes should be assessed negatively. They are unnecessary and lead only to the deepening of existing terminological confusion. The analysis of terms conditioning the extension of consumer protection leads to the conclusion that such a natural person enjoys protection as a consumer within the meaning of Article 221 of the Civil Code. In fact, it is a natural person concluding a contract with the entrepreneur who is only indirectly related to his business.
Źródło:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2020, 5; 33-38
0137-5490
Pojawia się w:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected Problems of Deposit in the Contract of Leasing of Premises
Autorzy:
Wiak, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618425.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
civil code
contract of leasing
collateral for claims
Act on the protection of occupants’ rights, the municipal housing stock and the amendment of the Civil Code
deposit
premises
occupant
kodeks cywilny
umowa leasingu
zabezpieczenie wierzytelności
ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego
kaucja
lokal
lokator
Opis:
This article covers an analysis of selected problems of the deposit in the leasing contract on the grounds for Article 6 of the Act of 21 June 2001 on the protection of occupants’ rights, the municipal housing stock and the amendment of the Civil Code. The initial research focuses on the notion and purpose of the deposit. The key issue is the consideration of the basis for the application of this legal act to the contract of leasing of a premises. The author assumed a thesis on its application, which may be supported both by the linguistic, systemic and teleological interpretation. The fundamental issue is also the determining of the legal nature of the deposit. The correct determination of this nature has significant legal consequences for the parties to a contract of leasing. This is a multi-faceted issue that should be dealt with on a case by case basis. The deposit is certainly a kind of collateral for claims of a tangible nature and its payment is a condition precedent to the conclusion of a leasing contract. The article also discusses the regulations on the object secured by the deposit and prohibitions on charging it. Due to the character (nature) of the leasing relationship, they are applicable to the premises leasing contract with significant modifications.
Artykuł obejmuje analizę wybranych problemów kaucji w umowie leasingu lokalu na gruncie art. 6 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Wstępne badania koncentrują się na pojęciu i celu kaucji. Zagadnienie kluczowe stanowi rozważenie podstaw stosowania powyższego aktu prawnego do umowy leasingu lokalu. Autorka przyjęła tezę o jego zastosowaniu, za czym przemawia zarówno wykładnia językowa, systemowa, jak i celowościowa. Kwestię podstawową stanowi też ustalenie charakteru prawnego instytucji kaucji. Prawidłowe jego określenie powoduje znaczące konsekwencje prawne dla stron umowy leasingu. Jest to zagadnienie wielopłaszczyznowe, które powinno być rozpatrywane w odniesieniu do konkretnego przypadku. Niewątpliwie kaucja stanowi rodzaj zabezpieczenia wierzytelności o charakterze rzeczowym, a jej zapłata – warunek zawieszający zawarcie umowy leasingu. Rozważaniom poddano również unormowania dotyczące przedmiotu zabezpieczenia kaucji oraz zakazów co do jej pobierania. Ze względu na właściwość (naturę) stosunku leasingu znajdują one zastosowanie do umowy leasingu lokalu z istotnymi modyfikacjami.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2019, 28, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność nieewidencjonowana – działalność gospodarcza?… Uwagi na tle prawa gospodarczego publicznego i prywatnego
Незарегистрированная деятельность – хозяйственная деятельность? Заметки в контексте публичного и частного хозяйственного права
Незареєстрована діяльність – господарська діяльність? Коментарі до публічного та приватного господарського права
Unregistered activity as economic activity? Comments on the interface between public and private economic law
Autorzy:
Wasilewski, Rafał Radek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2090155.pdf
Data publikacji:
2022-06-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
незарегистрированная деятельность
хозяйственная деятельность
хозяйственное право
предпринимательское право
Гражданский кодекс
незареєстрована діяльність
господарська діяльність
господарське право
підприємницьке право
Цивільний кодекс
działalność nieewidencjonowana
działalność gospodarcza
prawo gospodarcze
prawo przedsiębiorców
kodeks cywilny
unregistered activity
economic activity
commercial law
enterpreneurs law
civil code
Opis:
Na gruncie publicznego prawa gospodarczego prawodawca wykreował szczególny rodzaj działalności, który chociaż przedmiotowo jest tożsamy z działalnością gospodarczą, takiej działalności expressis verbis nie stanowi. Ten specyficzny rodzaj działalności uregulowany w art. 5 ust. 1 Prawa przedsiębiorców określany jest mianem działalności nieewidencjonowanej. O ile status tej działalności na gruncie prawa gospodarczego publicznego uznać należy za jednoznaczny, o tyle postrzeganie takiej aktywności ludzkiej przez pryzmat regulacji prawnej prawa cywilnego (przede wszystkim Kodeksu cywilnego) jest problematyczne. Analiza obydwu wskazanych ustaw w kontekście zasad redagowania tekstów aktu prawnego, a także wobec wykładni systemowej prowadzi do wniosku, że działalność nieewidencjonowana powinna być uznawana na gruncie prawa gospodarczego prywatnego za działalność gospodarczą lub zawodową. Powyższe świadczy o dysharmonii istniejącej pomiędzy prawem gospodarczym publicznym oraz prywatnym.
На підставі публічного господарського права законодавець створив особливий вид діяльності, який, хоча і є тотожним до господарської діяльності, не є такою діяльністю. Цей специфічний вид діяль- ності регулюється ст. 5.1 Права підприємців як незареєстрована діяльність. Якщо статус цієї діяльності за публічним господарським правом слід вважати однозначним, то сприйняття такої діяльності людини че- рез призму правового регулювання цивільного законодавства (насамперед Цивілного кодексу) є проблематичним. Аналіз обох зазначених актів у контексті принципів складання текстів нормативно-правового акту, а також у контексті системного тлумачення, дозволяє зробити висновок, що незареєстровану діяль- ність за приватним господарським правом слід розглядати як господарську або професійну діяльність. Вищесказане свідчить про дисгармонію між публічним та приватним господарським правом.
В рамках публичного хозяйственного права законодатель создал особый вид деятельности, ко- торый, хотя объективно идентичен хозяйственной деятельности, expressis verbis не является таковой. Этот специфический вид деятельности, регулируемый статьей 5 параграфа 1 Закона о предпринимателях, на- зывается незарегистрированной деятельностью. Если статус такой деятельности на почве публичного хо- зяйственного права следует считать однозначным, то восприятие такого рода человеческой деятельности через призму правовых норм гражданского права (прежде всего Гражданского кодекса) проблематично. Анализ обоих указанных актов в контексте принципов редактирования юридических текстов, а также в контексте системного толкования приводит к выводу, что незарегистрированная деятельность должна рассматриваться в рамках частного хозяйственного права как хозяйственная или профессиональная деятельность. Вышеизложенное доказывает дисгармонию, существующую между публичным и частным хозяйственным правом.
On the basis of public economic law, the legislator created a specific type of activity which, although the object is identical with economic activity, does not expressly constitute such activity. This specific type of activity regulated in Art. 5 sec. 1 on the rights of entrepreneurs is defined as unregistered activity. While the status of this activity under public economic law should be considered unambiguous, the perception of such human activity through the prism of the legal regulation of civil law (primarily the Civil Code) is problematic. The analysis of both of the aforementioned acts in the context of the principles of drafting the texts of a legal act, as well as the context of systemic interpretation, leads to the conclusion that unregistered activity should be regarded under private economic law as economic or professional activity. The above proves that there is a disharmony between public and private economic law.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2022, 2; 185-198
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy człowiek ma prawo do samobójstwa?
Has man got the right to commit suicide?
Autorzy:
Tekliński, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523603.pdf
Data publikacji:
2018-11-26
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
autodestrukcja
samobójstwo
Konstytucja
kościół
kodeks cywilny
self-destruction
suicide
Constitution
church
civil code
Opis:
Śmierć towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów, podobnie jak i problematyka samobójstwa, które de facto stanowi istotę śmierci. Z formalnego punktu widzenia każdy człowiek ma prawo do samounicestwienia, wszak na pytanie: „kto mi zabroni?”, w każdym przypadku odpowiedź brzmieć musi: „nikt”. Poza sporem zatem pozostaje fakt, że jednostka ma faktyczną wolność do podjęcia decyzji o czasie i miejscu odejścia. Czy więc człowiek ma prawo do samobójstwa? Niniejsza publikacja stanowi próbę interdyscyplinarnego spojrzenia na prawo człowieka do autodestrukcji i jest podzielona na dwie części, aczkolwiek autor nie wyodrębnia ich podtytułami. Pierwsza poświęcona jest prezentacji poglądów, które mogą przemawiać za istnieniem prawa jednostki do samounicestwienia. Druga zaś koncentruje się na przedstawieniu tych racji, które zdaniem autora mogą prowadzić do wniosków przeciwnych. Przedstawione w opracowaniu rozważania kończy autor prezentacją krótkiej syntezy własnych poglądów na temat prawa człowieka do zadania sobie śmierci, jednak, zdając sobie sprawę ze złożoności poddanej analizie problematyki, kwestię udzielenia odpowiedzi na zadane w tytule pytanie, pozostawia otwartą.
Death has accompanied man since time immemorial, as well as the problem of suicide, which is, in fact, the essence of death. From a formal point of view, every person has the right to self-annihilation, after all the answer to the question: "who will forbid me?" is, in each case "no one". In addition to the dispute, the fact remains that the individual has the actual freedom to decide on the time and place of departure. So, is a man entitled to suicide? The article is an attempt to present an interdisciplinary view on human right to self-destruction and is divided into two parts, although the author does not separate them with subtitles. The first is devoted to the presentation of views that may speak for the existence of the right of the individual to self-annihilation. The second focuses on presenting the reasons which, according to the author, may lead to the opposite conclusions. The article ends with a presentation of a short synthesis of the author’s own views on human right to terminate his life, however, being aware of the complexity of the issue analyzed, the issue of answering the question asked in the title has been leaft open.
Źródło:
humanistica 21; 2018, 2; 97-128
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Protection of the Rights of Necessary Heirs in the Polish Lands in the 19th and 20th Centuries
Autorzy:
Szewczak-Daniel, Mariola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619149.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
necessary heirs
legitime
reserve
civil code
German civil code
Austrian civil code
Napoleonic Code
testament
inheritance
dziedzice konieczni
zachowek
rezerwa
kodeks cywilny
austriacki kodeks cywilny
niemiecki kodeks cywilny
Kodeks Napoleona
spadek
Opis:
The aim of the paper is to review the institutions of the inheritance law regulating the issues of protection of necessary heirs’ rights, that is legitime and reserve, legally binding in the Polish lands in the 19th and 20th centuries. In the context of divergence between the two institutions, their essence is briefly discussed and major differences between their regulations are presented. Moreover, in the summary, the author analyses advantages and disadvantages resulting from the systemic and legal solutions of the presented institutions. A fundamental principle of the modern inheritance law is the rule of free disposition of one’s property in the event of death. However, the rule of free bequeathing has been limited in its material aspect through protection of necessary heirs’ rights, which had its institutional expression in the legal solutions adopted in the inheritance laws of the 19th-century European civil codes. The essence of the protection of necessary heirs’ rights consisted in the fact that they could not be excluded from succession without justification. In modern civil codifications, the institutional expression of legal protection of the closest family members was the system of legitime (known in the Austrian civil code – ABGB and the German civil code – BGB) and the system of reserve (regulated in the Napoleonic Code).
Zasada swobody testowania doznała ograniczeń w aspekcie przedmiotowym przez ochronę praw dziedziców koniecznych, co znalazło wyraz w rozwiązaniach prawnych przyjętych przez prawo spadkowe dziewiętnastowiecznych europejskich kodyfikacji cywilnych. Istota ochrony praw dziedziców koniecznych polegała na tym, iż nie mogli oni bez uzasadnienia zostać wykluczeni przy spadkobraniu. Instytucjonalny wyraz ochrony prawnej najbliższych członków rodziny na gruncie nowożytnych kodyfikacji cywilnych stanowił system zachowku (znany kodyfikacji austriackiej [ABGB] i niemieckiej [BGB]) oraz system rezerwy (uregulowany w Kodeksie Napoleona). Celem artykułu jest dokonanie przeglądu instytucji prawa spadkowego regulujących kwestie ochrony praw dziedziców koniecznych, tj. zachowku i rezerwy, obowiązujących na ziemiach polskich w XIX i XX w. Na tle odmienności wypływających z obu instytucji dokonano krótkiego omówienia ich istoty oraz wskazania zasadniczych różnic, jakie zachodzą w ich uregulowaniu. Ponadto tytułem podsumowania autorka poddała analizie wady i zalety wynikające z rozwiązań ustrojowo-prawnych przedstawianych instytucji.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzaje przedsiębiorców w projekcie kodeksu cywilnego
Types of entrepreneurs in the draft civil code
Autorzy:
Szaraniec, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1317609.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w Krakowie
Tematy:
przedsiębiorca
przedsiębiorstwo
kodeks cywilny
kodeks handlowy
Opis:
Celem artykułu jest omówienie projektowanych rozwiązań w zakresie pojęcia przedsiębiorcy i jego kategorii (przedsiębiorca szczególny, drobny i rejestrowy) w projekcie kodeksu cywilnego (w księdze pierwszej). Projektodawca rozbudował obecnie obowiązującą jedno-artykułową definicję przedsiębiorcy.
The aim of the article is to discuss draft solutions as regards the concept of entrepreneur (in this article the term refers to natural person, legal person and an organizational unit) and its categories (specific, minor and registered entrepreneur) in the draft civil code (in Book One). The legislator developed the one-article definition of an entrepreneur that is currently in force.
Źródło:
Zeszyt Naukowy Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie; 2015, 38; 14-27
2300-6285
Pojawia się w:
Zeszyt Naukowy Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Swoboda przepływu „pracy”: pracowników czy zatrudnionych wewnątrz Unii Europejskiej?
Free movement of “work”within European Union?
Autorzy:
Świątkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443649.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
swoboda przemieszczania się pracownicy
zatrudnieni
praca
Kodeks pracy
Kodeks cywilny
umowy o wykonywanie pracy
freedom of movement
employees
labour
Labour Code
Civil Code
contracts
Opis:
Autor przedstawia prawne dysproporcje między przepisami Kodeksu pracy (art. 2  i 22) i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (art. 45, dawny art. 39 TWE). Tytuł VII Traktatu gwarantuje swobodę przepływu wewnątrz Unii Europejskiej osób, usług i kapitału, natomiast art. 45 TfUE wymienia wyłącznie pracowników w ramach szeroko pojętej kategorii osób aktywnych zawodowo w państwach członkowskich UE. Podstawową tezą sformułowaną w artykule jest objęcie zakresem swobody przemieszczania się osób zatrudnionych na podstawie cywilnoprawnych umów o świadczenie usług, formalnie niemających w świetle przepisów polskiego prawa pracy statusu prawnego pracowników. Zamierzeniem autora jest prewencyjne uniemożliwienie możliwości ograniczenia swobody przemieszczania się wewnątrz Unii Europejskiej osób zawodowo aktywnych, pozostających w zatrudnieniu nie-pracowniczym (cywilnoprawnym). Z tego względu autor proponuje w tekstach właściwych przepisów prawa (polskich i unijnych) zastąpienie terminu „pracownik” określeniem „zatrudniony”, obejmującym osoby świadczące pracę na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.
Author is presenting legal discrepancies between provisions of Polish Labour Code (art.2 and 22) and Treaty for Functioning of the EU (art.45, former art. 39). Title VII of UE Treaty guarantees freedom of movement of individuals, services and capital but art.45 of the above mentioned Treaty lists only employees among broader category of professionally active population of EU Member States which ought to enjoy freedom of movement. therefore, an article published is inspired by the risk which might be created by a national ultra legalistic method of argumentation according to which only individuals defined by the national legislator as an employees may enjoy freedom of movement within EU. In order to prevent such possibility an Author proposes to substitute in both legal texts (Labour Code and Treaty) an oficial definition of an employee by the broader legal term of “labour” which covers also an individuals employed on legal grounds regulated by the Civil Code.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2014, 14/2; 185-202
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artykuł recenzyjny monografii Joanny Machut-Kowalczyk Rada familijna pod powagą sądu pokoju w świetle akt łęczyckich, zgierskich i łódzkich z lat 1809–1876
Autorzy:
Smyk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609132.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
family council
civil law
Napoleon Code
rada familijna
prawo rodzinne
prawo cywilne
Kodeks Napoleona
Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego
Opis:
The review regards the monography dedicated to the institution of family councils on the land of central Poland in the XIXth century and includes a comprehensive analysis of the legal basis governing this institution, i.e. the regulations included in the Napoleonic Code and in the Civil Code of the Polish Kingdom. It also reveals the actual view of functioning of family councils in the practice of the peace courts of the provinces: Zgierz, Łęczyca and Łódź. The strong point of the reviewed study is utilizing the archival research, carried on by the author during the query at the National Archive in Łódź. The study constitutes the original solution of the research problem, not being undertaken broader in the current subject literature. 
Recenzja dotyczy monografii poświęconej instytucji rad familijnych na centralnych ziemiach polskich w XIX wieku. Zawiera kompleksową analizę podstaw prawnych regulujących tę instytucję, tj. przepisów zawartych w Kodeksie Napoleona i Kodeksie Cywilnym Królestwa Polskiego, oraz przedstawia rzeczywisty obraz jej funkcjonowania w praktyce sądów pokoju powiatów: zgierskiego i łęczyckiego. Mocną stroną recenzowanego opracowania jest wykorzystanie dogłębnych badań archiwalnych, przeprowadzonych przez autorkę podczas kwerendy w Archiwum Państwowym w Łodzi. Opracowanie stanowi oryginalne rozwiązanie problemu badawczego, niepodejmowanego szerzej w dotychczasowej literaturze przedmiotu.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2015, 62, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasiedzenie służebności przesyłu
Autorzy:
Ślusarek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081499.pdf
Data publikacji:
2022-06-25
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
zasiedzenie
służebność przesyłu
dobra wiara
nieruchomość
domniemanie prawne
kodeks cywilny
right of prescription
transmission line easement
good faith
property
presumption of law
civil code
Opis:
Tematem pracy jest możliwość zasiedzenia służebności przesyłu – instytucji, która została wprowadzona do polskiego prawodawstwa z dniem 3 sierpnia 2008 r. Na podstawie przeprowadzonej analizy piśmiennictwa prawniczego jak i orzecznictwa Sądu Najwyższego został wyprowadzony wniosek, że możliwe jest zasiedzenie służebności przesyłu poprzez stosowanie odesłań do innych przepisów prawnych zdefiniowanych w kodeksie cywilnym. Kolejnym wnioskiem wysuwającym się z niniejszej pracy jest możliwość rekonstrukcji przesłanek zasiedzenia służebności przesyłu, w zakresie których następuje odesłanie do przepisów o zasiedzeniu nieruchomości i służebności gruntowej, w związku z czym należy wyodrębnić trzy przesłanki pojmowane jako podstawy zasiedzenia służebności przesyłu, mianowicie: posiadanie służebności, korzystanie z trwałego i widocznego urządzenia oraz upływ czasu. Ostatnim wnioskiem jest pogląd, że pomimo sporu w doktrynie prawniczej możliwe jest zaliczenie okresu posiadania służebności przed 3 sierpnia 2008 r. do okresu posiadania służebności przesyłu następującego po tym dniu i skrócenie przez to terminu zasiedzenia służebności przesyłu o ten okres. Temat pracy zasługuje również na szczególną uwagę, gdyż wiele rozwiązań prawnych mających zastosowanie do zasiedzenia służebności gruntowej, zasiedzenia służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu lub zasiedzenia nieruchomości znalazło odzwierciedlenie w rozważaniach prawnych wykształconych przez doktrynę i orzecznictwo, a odnoszących się do możliwości zasiedzenia służebności przesyłu przy jednoczesnym pominięciu takiej możliwości przez ustawodawcę w przepisach prawa cywilnego.
The topic of this study is the possibility of acquisitive prescription of transmission easement, an institution that was implemented into Polish law on 3 August 2008. On the basis of the analysis of the legal literature and the Supreme Court jurisprudence it has been concluded that it is possible to acquire the transmission easement by using legal references to other legal regulations defined in the civil code. Another conclusion that can be drawn from this work is that it is possible to reconstruct the prerequisites for the power of way easement acquisitions, within the scope of which reference is made to the provisions on the acquisitions of real estate and land easement. As a result, three prerequisites should be distinguished as the basis for the power of way easement acquisitions, specifically: the possession of the easement, the use of a permanent and visible facility and the passage of time. The last conclusion is the view that, despite the dispute in legal doctrine, it is possible to include the period of possession of the easement before August 3, 2008, to the period of possession of the transmission easement following that date and consequently to reduce the term of the transmission easement prescription by that period. The subject of this paper deserves special attention because many legal solutions applicable to the preservation of the easement of land, the preservation of the easement of land with the content corresponding to the transmission easement or the preservation of real estate are reflected in the legal considerations developed by the legal doctrine and the jurisprudence and referring to the possibility of the preservation of the transmission easement while omitting such a possibility by the legislator in the provisions of civil law.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2022, 1, 42; 9-27
1896-8333
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasiedzenie służebności przesyłu
Prescription of transmission service easement
Autorzy:
Ślusarek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145225.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
zasiedzenie
służebność przesyłu
dobra wiara
nieruchomość
domniemanie
prawne
kodeks cywilny
right of prescription
transmission line easement
good faith
property
presumption of law
civil code
Opis:
Tematem pracy jest możliwość zasiedzenia służebności przesyłu – instytucji, która została wprowadzona do polskiego prawodawstwa z dniem 3 sierpnia 2008 r. Na podstawie przeprowadzonej analizy piśmiennictwa prawniczego jak i orzecznictwa Sądu Najwyższego został wyprowadzony wniosek, że możliwe jest zasiedzenie służebności przesyłu poprzez stosowanie odesłań do innych przepisów prawnych zdefiniowanych w kodeksie cywilnym. Kolejnym wnioskiem wysuwającym się z niniejszej pracy jest możliwość rekonstrukcji przesłanek zasiedzenia służebności przesyłu, w zakresie których następuje odesłanie do przepisów o zasiedzeniu nieruchomości i służebności gruntowej, w związku z czym należy wyodrębnić trzy przesłanki pojmowane jako podstawy zasiedzenia służebności przesyłu, mianowicie: posiadanie służebności, korzystanie z trwałego i widocznego urządzenia oraz upływ czasu. Ostatnim wnioskiem jest pogląd, że pomimo sporu w doktrynie prawniczej możliwe jest zaliczenie okresu posiadania służebności przed 3 sierpnia 2008 r. do okresu posiadania służebności przesyłu następującego po tym dniu i skrócenie przez to terminu zasiedzenia służebności przesyłu o ten okres. Temat pracy zasługuje również na szczególną uwagę, gdyż wiele rozwiązań prawnych mających zastosowanie do zasiedzenia służebności gruntowej, zasiedzenia służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu lub zasiedzenia nieruchomości znalazło odzwierciedlenie w rozważaniach prawnych wykształconych przez doktrynę i orzecznictwo, a odnoszących się do możliwości zasiedzenia służebności przesyłu przy jednoczesnym pominięciu takiej możliwości przez ustawodawcę w przepisach prawa cywilnego.
The topic of this study is the possibility of acquisitive prescription of transmission easement, an institution that was implemented into Polish law on 3 August 2008. On the basis of the analysis of the legal literature and the Supreme Court jurisprudence it has been concluded that it is possible to acquire the transmission easement by using legal references to other legal regulations defined in the civil code. Another conclusion that can be drawn from this work is that it is possible to reconstruct the prerequisites for the power of way easement acquisitions, within the scope of which reference is made to the provisions on the acquisitions of real estate and land easement. As a result, three prerequisites should be distinguished as the basis for the power of way easement acquisitions, specifically: the possession of the easement, the use of a permanent and visible facility and the passage of time. The last conclusion is the view that, despite the dispute in legal doctrine, it is possible to include the period of possession of the easement before August 3, 2008, to the period of possession of the transmission easement following that date and consequently to reduce the term of the transmission easement prescription by that period. The subject of this paper deserves special attention because many legal solutions applicable to the preservation of the easement of land, the preservation of the easement of land with the content corresponding to the transmission easement or the preservation of real estate are reflected in the legal considerations developed by the legal doctrine and the jurisprudence and referring to the possibility of the preservation of the transmission easement while omitting such a possibility by the legislator in the provisions of civil law.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Collegium Witelona; 2022, 1, 42; 9-27
2956-302X
2956-3208
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Collegium Witelona
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozstrzyganie wątpliwości intertemporalnych w prawie zobowiązań
Autorzy:
Słotwiński, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788206.pdf
Data publikacji:
2014-09-02
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
kodeks cywilny
prawo intertemporalne
stosunek prawny
zmiany w prawie
moc obowiązująca
przepisy prawne
stosowanie prawa
zobowiązania
Civil Code
intertemporal law
legal relationship
changes in law
binding force
regulations
application of law
obligation
Opis:
It is not an easy task to resolve intertemporal problems. This publication is an attempt to create a theory of solving such concerns, accompanying any changes in legal system, as quickly and correctly. as possible. The author focuses on regulations belonging to the contract law. The starting point of this article was an analysis of transitional provisions contained in amendments to Civil Code and in the introductory regulations of the Civil Code. This procedure leads up to a method of managing intertemporal conflicts between undergone significant changes of the legal system which is used by the legislature itself. Considerations begin with an introduction to the issues of the private intertemporal law by a brief characterization of intertemporal law basic rules approved by literature and jurisdiction. Then, the basic principles of the intertemporal law on the basis of the introductory regulations of the Civil Code have been discussed. At the end of this publication a theory of resolving intertemporal conflicts based on law of contract, which corresponds to the nature of obligations has been indicated.
Źródło:
Studia Prawnicze; 2014, 2 (198); 41-89
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Damnum futurum (damnum infectum) – future damage. Comparative law study
Autorzy:
Sitek, Bronisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2204987.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
damnum infectum
damnum futurum
the Civil Code
the Code of Obligations
the damage anticipated but not yet sustained (future damage)
the BGB
kodeks cywilny
kodeks zobowiązań
szkoda przyszła
BGB
Opis:
W tekstach prawa rzymskiego na oznaczenie szkody przyszłej stosowane są dwa bliskoznaczne pojęcia damnum infectum i damnum futurum. W literaturze romanistycznej dawnej i współczesnej nie znajduje się szersze opracowanie, które udzieliłoby ostatecznej odpowiedzi na przyczynę stosowania dwóch określeń co do szkody przyszłej. Analiza źródeł w przedmiotowym opracowaniu pokazała, że oba pojęcia są bliskoznaczne. Szkoda przyszła została wprowadzona do art. 151 § 2 polskiego kodeksu zobowiązań z 1933 przy okazji uregulowania szkody zagrażającej z wadliwego budynku posadowionego na sąsiednim gruncie. W kodeksie cywilnym z 1964 r. został wprowadzony przepis art. 361 § 2, który pozwalałby rozwinąć konstrukcję szkody przyszłej, jednak judykatura jednoznacznie uznaje istnienie jedynie szkody już powstałej. W § 907 ust. 1 BGB istnieje konstrukcja dogmatyczna damnum infectum, jednak zagrożenie pochodzące z gruntu sąsiedniego jest traktowane jako naruszenie spokojnego posiadania. Stąd przyjęto konstrukcję taką, że właściciel gruntu zagrożonego może w przypadku szkody przyszłej wystąpić z actio negatoria. W doktrynie ekonomicznej analizy prawa szkoda przyszła została zaliczona do prawa deliktowego (Tort Law). Obie strony stosunków sąsiedzkich zobowiązane są do zachowania szczególnej ostrożności i efektywności swojego działania (zasada racjonalnego wyboru).
Źródło:
Themis Polska Nova; 2016, 1(10); 116-130
2084-4522
Pojawia się w:
Themis Polska Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies