Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kości" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 226
Tytuł:
An alternative method in fixation of tibial transverse fractures by intramedullar nailing : Biomechanical and histopathologic investigation
Autorzy:
Aksakal, B.
Varis, O.
Say, Y.
Kom, M.
Yilmaz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951813.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
bone fracture
intramedular nails
coating
fixation
biomechanics
biomechanika
złamanie kości
powłoka
Opis:
A new method was used in fixation of tibial bone fractures. Intramadular nailing (IMN) has been used into mid-diaphysis on left tibias of New Zeland rabbits (n = 5) via an in vivo work. To enable fixation of fracture, without causing too much screw damage on bone and avoiding malunion, nano- and micro-scale hydroxyapatite (HA) was coated at two ends (25 mm in length) of intramadular nails before implantation. After six weeks of survival period and sacrifizing, biomechanical tests and histopathologic examinations were executed. Such experiments have revealed that good stabilization and hence better fracture union for both treated IMN groups (NHA and MHA) over the standard IMN’. Pull-out tests showed the tensile strengths obtained to be significantly higher for the nano (NHA) and micro scale-MHA coated IMN compared to the uncoated standard IM nailing.
Źródło:
Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2013, 15, 2; 81-90
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:
Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biomechanical comparison of straight DCP and helical plates for fixation of transverse and oblique bone fractures
Autorzy:
Aksakal, B.
Gurger, M.
Say, Y.
Yilmaz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/307129.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
unieruchomienie
biomechanika
kości
Straight DC Plate
helical plate
biomechanics
fixation
bone fractures
Opis:
Purpose: Biomechanical comparison of straight DCP and helical plates for fixation of transversal and oblique tibial bone fractures were analyzed and compared to each other by axial compression, bending and torsion tests. Method: An in vitro osteosynthesis of transverse (TF) and oblique bone fracture (OF) fixations have been analysed on fresh sheep tibias by using the DCP and helical compression plates (HP). Results: Statistically significant differences were found for both DCP and helical plate fixations under axial compression, bending and torsional loads. The strength of fixation systems were in favor of DC plating with exception of the TF-HP fixation group under compression loads and torsional moments. The transvers fracture (TF) stability was found to be higher than that found in oblique fracture (OF) fixed by helical plates (HP). However, under torsional testing, compared to conventional plating, the helical plate fixations provided a higher torsional resistance and strength. The maximum stiffness at axial compression loading and maximum torsional strength was achieved at torsional testing for the TF-HP fixations. Conclusion: From in vitro biomechanical analysis, fracture type and plate fixation system groups showed different responses under different loadings. Consequently, current biomechanical analyses may encourage the usage of helical HP fixations in near future during clinical practice for transverse bone fractures.
Źródło:
Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2014, 16, 4; 67-74
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:
Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postawy rodziców wobec dzieci z wrodzoną łamliwością kości
Parents’ attitudes towards children with osteogenesis imperfecta
Autorzy:
Albińska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18797243.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
parental attitudes
osteogenesis imperfecta
chronically ill children
disability
postawy rodzicielskie
wrodzona łamliwość kości
dzieci przewlekle chore
niepełnosprawność
Opis:
Wprowadzenie: Wrodzona łamliwość kości (osteogenesis imperfecta – OI) jest rzadką chorobą kości. Etiologia jej obejmuje defekt genów odpowiedzialnych za produkcję kolagenu typu I lub mutacji genów białek zaangażowanych w jego potranslacyjną obróbkę. Pacjenci doświadczają nawracających złamań kości długich i kręgów oraz trudności funkcjonalnych innych narządów. Cel: Ocena postaw rodziców wobec pacjentów pediatrycznych z rozpoznaniem OI. Materiał i metody: Przebadano 102 osoby (51 rodziców pacjentów z wrodzoną łamliwością kości oraz 51 opiekunów dzieci z rozpoznaniem nieprawidłowości gospodarki wapniowo-fosforanowej). Zastosowano Skalę Postaw Rodzicielskich M. Plopy oraz autorską ankietę socjometryczną. Wyniki: Wykazano brak istotnych statystycznie różnic w ocenie nasilenia postaw rodziców wobec dzieci z OI (wrodzoną łamliwością kości) oraz z NG Ca-P (nieprawidłowościami gospodarki wapniowo-fosforanowej). Opiekunów charakteryzuje wysoki poziom akceptacji, przeciętne nasilenie wymagań, autonomii i ochrony oraz mała niekonsekwencja wobec chorych dzieci. Wnioski: Rodzice dzieci z OI mają potencjał tworzenia dobrych warunków do rozwoju swoich chorych dzieci, a pozytywne postawy są korzystnym czynnikiem sprzyjającym prawidłowej adaptacji dzieci do życia.
Introduction: Osteogenesis imperfecta (OI) is a rare, disease of bone. Its etiology includes the occurrence a defect in the genes that produce type I collagen or mutations in the genes of proteins involved in its post-translational processing. Patients experience recurrent fractures in long bones and vertebrae as well as functional difficulties of other systems and organs. Aim: Assessment of parents’ attitudes towards pediatric patients diagnosed with OI. Material and methods: 102 people 51 parents of patients with OI and 51 caregivers of children with calcium-phosphate abnormalities were examined. The Parental Attitude Scale by M. Plopa and the proprietary sociometric survey were used. Results: There were no statistically significant differences in the assessment of the severity of parents’ attitudes towards children with OI (osteogenesis imperfecta) and Ca-P A (calcium-phosphate abnormalities). The guardians are characterized by a high level of acceptance, average level of requirements, autonomy and protection, and low inconsistency towards sick children. Conclusions: Parents of children with OI have the potential to create good conditions for the development of their sick children and positive attitudes are beneficial factors contributing proper adaptation of their children to life.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica; 2022, 23; 51-71
2353-4842
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola ultrasonografii w rozpoznawaniu utajonych złamań kości łódeczkowatej
The role of ultrasonography in the diagnosis of occult scaphoid fractures
Autorzy:
Ali, Mohammed
Ali, Mujtaba
Mohamed, Ahmed
Mannan, Syed
Fallahi, Farshid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032202.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
złamanie kości łódeczkowatej
Opis:
Background: Ultrasonography is widely utilized by emergency physicians and radiologists to diagnose various orthopaedic diseases, including fractures. We aim to derive a definitive estimate of the diagnostic accuracy of ultrasonography in clinically suspected scaphoid fractures. Methods: We undertook a systematic review and meta-analysis of included diagnostic cohort studies that discussed the use of ultrasonography in the diagnosis of occult scaphoid fractures. We searched the National Institute for Health and Care Excellence database using the Healthcare Databases Advanced Search tool. In addition, we utilized the PubMed database to search the Medical Literature Analysis and Retrieval System Online, Excerpta Medica database, Cumulative Index of Nursing and Allied Health and Allied and Complimentary Medicine databases. Studies were included if they discuss the role of ultrasound imaging in the diagnosis of scaphoid fractures based on cortical interruption, radio-carpal effusion and scapho-trapezium-trapezoid effusion. Quality assessment was performed using the methodological index for non-randomized studies scoring system. Results: 6 non-randomized control studies met the inclusion criteria. Collectively, these included 236 patients with a mean age ranging from 18 to 41.2 years. The quality of these articles ranged between moderate and high based on the methodological index for nonrandomized studies score. The mean sensitivity was 88.95% (standard deviation 10.03) and mean specificity was 89.50% (standard deviation 12.21). Conclusion: The current literature reveals high sensitivity and specificity in the use of ultrasonography in scaphoid fracture diagnosis. However, multiple factors including technical differences in ultrasound machines and probes, small sample sizes and variability of subsequent confirmatory tests have created a challenge in determining the ultimate reliability of ultrasonography in the diagnosis of occult scaphoid fractures. Considering these factors and limitations, large-sample and high-quality clinical trials are needed to adequately assess its reliability for this purpose. One stop clinics, in the authors’ opinion, would be an ideal setting for its introduction as well as for future trials.
Wprowadzenie: Ultrasonografia jest szeroko wykorzystywana w medycynie ratunkowej i radiologii do diagnozowania różnych schorzeń narządu ruchu, w tym złamań. Celem pracy jest jednoznaczne ustalenie stopnia dokładności badania ultrasonograficznego w przypadku klinicznego podejrzenia złamania kości łódeczkowatej. Metody: W pracy podjęto się przeglądu systematycznego i metaanalizy wybranych badań kohortowych, które dotyczą wykorzystania ultrasonografii w rozpoznawaniu utajonych złamań kości łódeczkowatej. Przeszukano bazę National Institute for Health and Care Excellence z wykorzystaniem narzędzia wyszukiwania Healthcare Databases Advanced Search. Wykorzystano również bazę PubMed do przeszukania baz danych Medical Literature Analysis and Retrieval System Online, Excerpta Medica, Cumulative Index of Nursing and Allied Health oraz Allied and Complimentary Medicine Database. Do analizy włączano te badania, które dotyczą roli badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu złamań kości łódeczkowatej na podstawie przerwania ciągłości istoty zbitej, wysięku w stawie promieniowo-nadgarstkowym oraz wysięku w stawie łódeczkowato-czworobocznym. Oceny jakości analizowanych prac dokonywano na bazie klasyfikacji punktowej badań nierandomizowanych. Wyniki: Kryteria włączenia spełniło 6 badań porównawczych bez randomizacji. Badania te obejmowały łącznie 236 pacjentów o średniej wieku od 18 lat do 41,2 roku. Jakość artykułów wahała się pomiędzy średnią a wysoką na podstawie wyniku w klasyfikacji punktowej badań nierandomizowanych. Średnia czułość badania w analizowanych pracach wynosiła 88,95% (odchylenie standardowe: 10,03), a średnia swoistość 89,50% (odchylenie standardowe: 12,21). Wnioski: Najnowsze doniesienia literaturowe mówią o wysokiej czułości i swoistości badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu złamania kości łódeczkowatej. Ustalenie wiarygodności badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu utajonych złamań kości łódeczkowatej jest jednak trudne ze względu na liczne czynniki, takie jak różnice techniczne pomiędzy stosowanymi aparatami i głowicami ultrasonograficznymi, niska liczebność badanych prób oraz różnice w typie badania stosowanego do potwierdzenia rozpoznania. Ze względu na te czynniki i ograniczenia do właściwej oceny wiarygodności badania ultrasonograficznego stosowanego do omawianego celu potrzebne są badania kliniczne wysokiej jakości. Według autorów ośrodki kompleksowej diagnostyki typu „one stop clinic” byłyby idealnym miejscem na wprowadzenie badań ultrasonograficznych do diagnostyki złamań kości łódeczkowatej oraz na prowadzenie badań klinicznych w przyszłości.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 75; 325-331
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwości mechaniczne stabilizatorów zewnętrznych "Carboelastofix" z kompozytów polimerowowęglowych do zespalania kości
Mechanical properties of polymer-carbon composite external stabilizers "Carboelastofix" for bone fixation
Autorzy:
Ambroziak, M.
Herman, J.
Szatkowski, P.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285597.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
biomateriały
stabilizatory kości
kompozyty węglowe
ortopedia
bone stabilizer
biomaterials
carbon composite
regeneration
orthopaedic
Opis:
Zrost pourazowy kości zależy od wielu czynników. Jednym z najważniejszych jest uzyskanie izoelastycznego zespolenia, którego sztywność będzie zmniejszać się w miarę postępu gojenia, i które umożliwi niewielkie ruchy poosiowe w szczelinie złamania, stymulując tym samym tworzenie kostniny. Zespolenie to powinno eliminować ruchy skrętne i kątowe utrudniające zrost kostny. W artykule opisano badania nad innowacyjnym podejściem do stabilizatorów kości. Zaproponowano dwa stabilizatory węglowe (różniące się kształtem przekroju) zastępujące obecnie stosowanie stabilizatory metalowe, które składały się z płytek węglowych zespolonych razem śrubami do uszkodzonej kości. Zbadano właściwości mechaniczne stabilizatorów. Materiał kompozytowy włókno węglowe-żywica epoksydowa okazał się materiałem, którego sztywność umożliwia mikroruchy w szczelinie złamania w zakresie bezpiecznego zrostu kostnego. Niewątpliwą zaletą stabilizatorów z laminatów węglowych jest ich niska waga oraz estetyczny wygląd. Sztywność tych układów podlega regulacji poprzez odejmowanie płytek węglowych, co pozwala na sterowanie sztywnością zespolenia w funkcji czasu i tym samym stwarza możliwość leczenia czynnościowego. Badania statyczne udowodniły, że mniejszą elastyczność zespolenia wykazuje stabilizator Carboelastofix2 o konstrukcji przestrzennej, natomiast mikroruchy w szczelinie międzyodłamowej występują podczas statycznych badań rozciągania zarówno w stabilizatorze z płytkami namiotowymi, jak i przestrzennymi. Badania mechaniczne obu konstrukcji stabilizatora przeprowadzone w ramach tej pracy wraz badaniami klinicznymi przeprowadzonymi w Katedrze i Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu w Warszawie potwierdzają skuteczność leczenia złamań kości z wykorzystaniem konstrukcji stabilizatora Carboelastofix.
Traumatic bone fixation depends on many factors. One of the most important is to achieve izoelastic fusion, which stiffness will decrease with the progress of healing, and which allows small axial movement in the fracture gap, thereby stimulating the formation of callus. This fusion should eliminate torsional and angular movements, which hinder bone fixation. Two composite carbon stabilizers (different cross-sectional shape) replacing currently used metal stabilizers, which consisted of carbon composite plates and screws enabling fixation into the damaged bone were proposed. Mechanical properties of the stabilizers were tested. A composite material consisting of carbon fiber and epoxy resin exhibits stiffness allowing the micro-movements in the gap fracture in terms of safe bone union. An important advantage of the carbon stabilizers is their low weight and aesthetic appearance. The stiffness of the system is regulated by subtracting the carbon plates, thereby controlling the stiffness of fixation as a function of time and thus providing the possibility of functional treatment. Static tests demonstrated that the Carboelastofix2 - stabilizer with spatial structure has lower fusion flexibility, while micro-movements in the gap between bone fragments occur during the static tensile test in both stabilizers – tent-shaped plates and spatial plates. Mechanical tests of both stabilizers presented in this work, including clinical studies conducted in the Chair and Department of Orthopedics and Traumatology of Locomotor System in Warsaw confirm the efficiency of the treatment of bone fractures with the use of Carboelastofix stabilizer.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2016, 19, 137; 30-38
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of osteoporotic bone structures of the pelvic-hip complex on stress distribution under impact load
Autorzy:
Arkusz, K.
Klekiel, T.
Niezgoda, T. M.
Będziński, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/307484.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
gęstość mineralna kości
BMD
osteoporoza
pelvic-hip complex
PHC
bone mineral density
finite element analysis
FEA
osteoporosis
Opis:
Purpose: The aim of this study was to determine the effect of bone mineral density (BMD) on the stress distribution in pelvic-hip complex (PHC) model which included bone structures and soft tissues. Bone mass changes in osteoporosis and osteopenia were considered in this analysis. In addition, the relations between force direction and stress distribution causing PHC fractures were determined. Methods: This paper presents the development and validation of a detailed 3D finite element model with high anatomical fidelity of the PHC and BMD changes in trabecular and cortical bones, modelled based on CT scans. 10 kN loading was induced on a model consisting of 8 ligaments, the pelvis, sacrum, femur in front and side directions. Results: For validation, the results of this model were compared to physiological stress in standing position and previous results with high-energy crashes under side impact load. Analysis of side-impact indicated the influence of BMD on femoral neck fractures, acetabular cartilage and sacroiliac joint delaminations. Front-impact analysis revealed the inferior pubic ramus, femoral neck fractures and soft tissue injuries, i.e., acetabular cartilage and symphysis pubis in osteoporosis and osteopenia. Conclusions: The elaborated PHC model enables effective prediction of pelvis injuries in high-energy trauma, according to Young-Burgess classification, and the determination of the influence of BMD reduction on pelvis trauma depending on force direction. The correlation between BMD and stress distribution causing varying injuries was determined.
Źródło:
Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2018, 20, 1; 29-38
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:
Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śmierć Sergiusza Jesienina – samobójstwo czy zabójstwo upozorowane na samobójstwo? Analiza wybranych okoliczności zgonu i obrażeń ciała
Sergei Yesenin’s death – a suicide or a murder staged to look like a suicide? An analysis of some selected circumstances of the death and injuries
Autorzy:
Arkuszewski, Piotr
Antoszczyk, Łukasz
Mazurek-Wardak, Magdalena
Wardak, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686080.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Sergiusz Jesienin
upozorowanie zabójstwa na samobójstwo
powieszenie
zadzierzgnięcie
włamanie kości czaszki
Sergei Yesenin
staging a murder to look like a suicide
hanging
strangulation
skull bone infarction
Opis:
The article contains some consideration about selected, crucial circumstances of the death of the Russian poet Sergei Yesenin and it also concerns the injuries found in him during the post-mortem examination. The authors have focused on the most important and currently available information which indicates that the true cause of the poet’s death might have been different from the official cause of death. Some facts discredit suicidal hanging and the others suggest a possibility of a murder staged to look like a suicide.
Artykuł zawiera rozważania dotyczące wybranych, kluczowych okoliczności śmierci rosyjskiego poety Sergiusza Jesienina oraz stwierdzonych u niego po śmierci obrażeń ciała. Autorzy skupili się na najważniejszych dostępnych dziś informacjach, które wskazują, że faktyczna przyczyna zgonu poety mogła być inna niż oficjalna. Pewne fakty podają bowiem w wątpliwość samobójcze zawiśnięcie w pętli, a inne z kolei sugerują możliwość dokonania zabójstwa z upozorowaniem go na samobójstwo.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2018, 83; 21-31
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie wyników leczenia z użyciem bandażowania i odlewu ortopedycznego w leczeniu nieprzemieszczonych, pozastawowych złamań dystalnego odcinka kości promieniowej: badanie kliniczne
Autorzy:
Arti, Hamid Reza
Farahnak, Reza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391822.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
bandaż
odlew
wynik DASH
złamanie dystalnego odcinka kości promieniowej
Opis:
Wprowadzenie: W leczeniu nieprzemieszczonych, pozastawowych złamań dystalnego odcinka kości promieniowej istnieją wybory terapeutyczne, będące przedmiotem pewnych kontrowersji. Cel: W niniejszej pracy podjęto próbę zbadania dwóch metod leczenia nieprzemieszczonych, pozastawowych złamań dystalnego odcinka kości promieniowej. Matody: Opisywane badanie było prospektywne, randomizowane, kliniczne, przeprowadzone w 2015 r. u pacjentów (n = 62) z nieprzemieszczonym, pozastawowym złamaniem dystalnego odcinka kości promieniowej. Pacjentów losowo przypisano do grup, w których procedura gojenia złamań opierała się o zastosowanie odlewu ortopedycznego (n = 32) lub bandaża (n = 30). Badanych poddawano obserwacji kontrolnej po jednym, dwóch, trzech i sześciu tygodniach od zastosowania leczenia. Ocenę prowadzono przy użyciu kwestionariusza DASH i skali VAS. U wszystkich osób wykonywano badania radiograficzne jako metodę oceny ewentualnych powikłań. Wyniki: Badanie ukończyło odpowiednio 30 i 32 pacjentów z grup opatrywanych bandażem i odlewem ortopedycznym. Analizy statystyczne wykazały, że średni wynik DASH w grupie opatrywanej bandażem był istotnie wyższy po upływie 1 tygodnia, jednak różnica ta uległa zmniejszeniu przed upływem dwóch tygodni, zaś po 3 tygodniach wynik w grupie z opatrunkami odlewowymi był znacznie wyższy niż w grupie z opatrunkiem bandażowym. Po 6 tygodniach wartości DASH w obu grupach nie różniły się w istotnym stopniu. Nie stwierdzono istotnych różnic między wynikami VAS wykazywanymi przez obie grupy badane we wszystkich badaniach kontrolnych. W grupie opatrunków bandażowych stwierdzono skrócenie czasu powrotu do aktywności zawodowej, a także zmniejszenie kosztów leczenia. Wniosek: Bandażowanie stanowi bardziej odpowiednią opcję leczenia nieprzemieszczonych, pozastawowych złamań dystalnego odcinka kości promieniowej.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 6; 12-15
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The local application of a calcium sulfate bone graft substitute with antibiotics for the treatment of infection after anterior cruciate ligament reconstruction. The results of 3 cases and a literature review
Zastosowanie miejscowe substytutu kości na bazie siarczanu wapnia w leczeniu przewlekłej infekcji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Wyniki w trzech przypadkach i przegląd piśmiennictwa
Autorzy:
Babiak, Ireneusz
Banasiewicz, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191576.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Exemplum
Tematy:
chronic knee infection
ACL reconstruction
local antibiotics
calcium sulfate bone substitute
przewlekła infekcja kolana
rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego
substytut kości – siarczan wapnia
antybiotykoterapia miejscowa
Opis:
Introduction. We report the results of revision surgery in recurrent infection after anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR) consisting of graft canal debridement and the local application of a calcium sulfate bone substitute (CSBS) with the addition of gentamicin and vancomycin in graft canal and infected foci. Materials and methods. Three patients (3 knees) were operated due to a chronic and unsuccessfully treated knee infection after ACLR. Two patients underwent multiple previous revisions (4 and 9, respectively). In all cases, the tibial ACL graft canal and adjacent bone foci were debrided. Post debridement defects in the femur and tibia and the graft tunnel in the tibia were filled with CSBS with an addition of gentamicin and vancomycin. If the absence of the ACL graft was stated, the tibial canal was closed from the joint side with a collagen sponge with gentamicin. Results. After a follow-up of 20 to 26 months, all patients obtained a complete resolution of inflammation and CRP normalization. No side effects related to CSBS were observed. There was no deterioration in the knee function and stability compared to the pre-revision status. Conclusions. CSBS with the addition of gentamicin and vancomycin applied in the graft canal and inflammatory foci in the surrounding cancellous bone proved to be effective and unrelated to complications in chronic infection after ACLR. Level of Evidence: IV (case series).
Wstęp. Opisujemy wyniki operacji rewizyjnych w nawracającej infekcji po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (RWKP) polegających na oczyszczeniu kanałów i aplikacji substytutu kości – siarczanu wapnia z dodatkiem gentamycyny oraz wankomycyn wewnątrz kanałów oraz w ognisku zapalnym. Materiał i metody. Trzech pacjentów (3 stawy kolanowe) zostało zoperowanych z powodu przewlekłej i bezskutecznie leczonej infekcji stawu kolanowego po RWKP. Dwoje Pacjentów przeszło wcześniej wiele operacji rewizyjnych (kolejno 4 i 9). We wszystkich przypadkach kanał piszczelowy przeszczepu WKP i otaczająca go kość zostały oczyszczone. Pozostała po oczyszczeniu przestrzeń w kości udowej oraz piszczelowej zostały wypełnione przy użyciu substytutu kości – siarczanu wapnia z dodatkiem gentamycyny oraz wankomycyny. W przypadku stwierdzenia braku przeszczepu WKP kanał piszczelowy został zaślepiony od strony stawu przy użyciu gąbki gentamycynowej. Wyniki. W okresie obserwacji wahającym się od 20 do 26 miesięcy u wszystkich pacjentów osiągnięto całkowite ustąpienie objawów infekcji oraz normalizację stężenia CRP. Nie zaobserwowano żadnych efektów ubocznych działania siarczanu wapnia. Nie wystąpiło pogorszenie funkcji żadnego ze stawów ani pogorszenia stabilności stawu w porównaniu do czasu sprzed operacji rewizyjnej. Wnioski. Substytut kości – siarczan wapnia z dodatkiem gentamycyny oraz wankomycyny podany do kanału po przeszczepie oraz w ognisko zapalne w otaczającej kości gąbczastej okazuje się być efektywnym w leczeniu przewlekłej infekcji po RWKP, a jednocześnie jest niezwiązany z powikłaniami. Wartość dowodów: IV (seria przypadków).
Źródło:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 4; 165-172
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Medial tibial plateau fracture following unicompartmental knee arthroplasty – characteristics, risk factors, pathogenesis and treatment methods. Literature review and case report
Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego – charakterystyka, czynniki ryzyka, patogeneza i metody leczenia. Przegląd literatury i opis przypadku
Autorzy:
Balabekyan, Arnak
Domżalski, Marcin Edward
Mostowy, Marcin
Lesman, Jędrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191598.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Exemplum
Tematy:
tibial fractures
unicompartmental knee arthroplasty
fracture fixation
złamania kości piszczelowej
endoprotezoplastyka jednoprzedziałowa stawu kolanowego
stabilizacja złamania
Opis:
Introduction. Medial tibial plateau fracture (MTPF) after medial unicompartmental knee arthroplasty (UKA) is a rare but significant complication. Materials and methods. MEDLINE, ScienceDirect and Cochrane Library databases were searched using specific search terms. The inclusion criteria were articles in English, medial unicompartmental knee arthroplasty intraoperative or stress MTPF, reported patients’ demographics and fracture characteristics, the treatment process, any case with a follow-up for a minimum of 3 months and the reported outcome. The exclusion criteria were lateral tibial plateau fracture, traumatic injury, all cases with a follow-up shorter than 3 months and no reported outcome. Results. From 374 records initially found, 36 were included in the analysis highlighting the characteristics, causes and mechanisms of UKA-related MTPF. As to the treatment outcomes, only 10 studies with a total of 19 cases met our inclusion and exclusion criteria. What was also reported was a case report of a 52-year-old patient diagnosed with MTPF one week after UKA and treated using ORIF with support plate and bone augmentation. At the 8-month follow-up, the patient was complaint-free and received 88 points in the KOOS Score. Conclusions. Several measures were proposed in the literature to minimize the risk of UKA-related MTPF. One of them is appropriate patient selection (BMI, BMD). As to the operative technique, positioning tibial pins too close to the medial tibial cortex and tibial plateau, extending the sagittal and vertical cut, damaging the posterior cortex and using excessive force during hammering should be avoided. In addition, the proper tibial component size and placement (considering the gender, race and knee alignment) is also important. UKA-related MTPF was reported to be managed with either conservative treatment, ORIF or revision to total knee arthroplasty (TKA). While conservative treatment carries a high risk of failure, and the revision to TKA is a massive procedure associated with the removal of all UKA components, ORIF was reported to bring favorable outcomes, being less invasive than revision to TKA.
Wstęp. Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego jest rzadkim, ale istotnym powikłaniem. Materiał i metody. Bazy danych MEDLINE, ScienceDirect i Cochrane Library zostały przeszukane przy użyciu określonych haseł wyszukiwania. Kryteriami włączenia były artykuły w języku angielskim, przyśrodkowa jednoprzedziałowa endoprotezoplastyka stawu kolanowego, śródoperacyjne lub przeciążeniowe złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego, zgłoszone dane demograficzne pacjentów wraz z charakterystyką złamań, proces leczenia, każdy przypadek z obserwacją trwającą co najmniej 3 miesiące i zgłoszonym wynikiem. Kryteriami wykluczenia były boczne złamania kości piszczelowej, uszkodzenia pourazowe, wszystkie przypadki z okresem obserwacji krótszym niż 3 miesiące, brak zgłoszonych wyników. Wyniki. Spośród 374 początkowo znalezionych wyników 36 zostało włączonych do analizy podkreślającej cechy, przyczyny i mechanizmy złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanych z przyśrodkową jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jeśli chodzi o wyniki leczenia, tylko 10 badań z łącznie 19 przypadkami spełniło nasze kryteria włączenia i wyłączenia. Opisano również przypadek 52-letniego pacjenta, u którego w tydzień po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego zdiagnozowano złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej, które leczono otwartym nastawieniem z wewnętrzną stabilizacją płytą podporową i augmentacją kości. Po 8 miesiącach obserwacji pacjentka nie zgłaszała dolegliwości i uzyskała 88 punktów w skali KOOS. Wnioski. W literaturze zaproponowano kilka środków w celu zminimalizowania ryzyka złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanego z jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jednym z nich jest odpowiedni dobór pacjenta (wskaźnik masy ciała, gęstość mineralna kości). Jeśli chodzi o technikę operacyjną, należy unikać umieszczania szpilek piszczelowych zbyt blisko przyśrodkowej kory piszczelowej i plateau piszczeli, wydłużania cięcia strzałkowego i pionowego, uszkadzania kory tylnej i używania nadmiernej siły podczas uderzania młotkiem. Ponadto, istotny jest również odpowiedni rozmiar i umiejscowienie komponentu piszczelowego (biorąc pod uwagę płeć, rasę i oś kolana). Zgłoszono, że złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego było leczone nieoperacyjnie, otwartym nastawieniem i wewnętrzną stabilizacją lub rewizją do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego. Podczas gdy leczenie nieoperacyjne niesie ze sobą wysokie ryzyko niepowodzenia, a rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego jest masywną procedurą związaną z usunięciem wszystkich elementów przyśrodkowej jednoprzedziałowej protezy stawu kolanowego, doniesiono, że otwarte nastawienie i wewnętrzna stabilizacja przynosi korzystne wyniki, ponieważ jest mniej inwazyjna niż rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego.
Źródło:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 3; 109-117
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z Legią w Afryce
Autorzy:
Bartkiewicz, Artur (dziennikarstwo).
Powiązania:
Polska Zbrojna 2007, nr 17, s. 50-51
Data publikacji:
2007
Tematy:
Legia Cudzoziemska (Francja) Drugi (2) Korpus Interwencyjny Legii Cudzoziemskiej Trzynasta (13) Półbrygada Legii Cudzoziemskiej działania Afryka
Wybrzeże Kości Słoniowej (Afryka)
Gry komputerowe
Opis:
Gra komputerowa "Cod of Honor: Francuska Legia Cudzoziemska".
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Zapalenie kości skroniowej jako powikłanie wysiękowego zapalenia ucha środkowego – opis przypadku
Autorzy:
Bartoszewicz, Robert
Niemczyk, Elżbieta
Karchier, Emilia
Niemczyk, Kazimierz
Sokołowski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399973.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
wysiękowe zapalenie ucha
zapalenie kości skroniowej
postepowanie operacyjne
Opis:
Autorzy przedstawili przypadek 15-letniej pacjentki z zapaleniem kości skroniowej w przebiegu wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Wysiękowe zapalenie ucha środkowego jest rzadką przyczyną rozwoju zapalenia piramidy kości skroniowej. Zapalenie piramidy kości skroniowej sporadycznie występuje u dzieci, w większości w starszej grupie wiekowej. Podejrzenie zapalenia kości skroniowej wymaga wykonania badań radiologicznych: RM, TK. W przypadku rozwiniętych objawów zapalenia kości wyłącznie leczenie farmakologiczne nie jest skuteczne. Niezbędne jest leczenie operacyjne z zastosowaniem różnych dostępów chirurgicznych, zapewniających radykalne usunięcie zmian zapalnych, w tym dojścia przez środkowy dół czaszki.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 2; 55-59
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Injury Risk in Behind Armor Blunt Thoracic Trauma
Autorzy:
Bass, C. R.
Salzar, R. S.
Lucas, C. R.
Davis, M.
Donnellan, L.
Folk, B.
Sanderson, E.
Waclawik, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/90978.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
blunt trauma
Thora
armor
ballistic
zagrożenia zdrowia
zagrożenia mechaniczne
uszkodzenie kości
profilaktyka
środki ochrony indywidualnej
służba wojskowa
kamizelka kuloodporna
Opis:
First responders and military personnel are particularly susceptible to behind armor blunt thoracic trauma in occupational scenarios. The objective of this study was to develop an armored thorax injury risk criterion for short duration ballistic impacts. 9 cadavers and 2 anthropomorphic test dummies (AUSMAN and NIJ 0101.04 surrogate) were tested over a range of velocities encompassing low severity impacts, medium severity impacts, and high severity impacts based upon risk of sternal fracture. Thoracic injuries ranged from minor skin abrasions (abbreviated injury scale [AIS] 1) to severe sternal fractures (AIS 3+) and were well correlated with impact velocity and bone mineral density. 8 male cadavers were used in the injury risk criterion development. A 50% risk of AIS 3+ injury corresponded to a peak impact force of 24,900 ± 1,400 N. The AUSMAN impact force correlated strongly with impact velocity. Recommendations to improve the biofidelity of the AUSMAN include implementing more realistic viscera and decreasing the skin thickness.
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2006, 12, 4; 429-442
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The application of intramedullary nails and transmedullary support screws in surgical treatment of distal tibia fracture
Zastosowanie gwoździ śródszpikowych i śrub kierunkowych w leczeniu operacyjnym złamań końca dalszego kości podudzia
Autorzy:
Bęcki, Marcin
Falis, Mirosław
Synder, Marek
Lipiński, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2186039.pdf
Data publikacji:
2023-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Exemplum
Tematy:
distal tibia fractures
Goldzak classification
intramedullary nail
TMS screw
złamanie dalszego końca kości podudzia
klasyfikacja Goldzaka
gwóźdź śródszpikowy
śruby TMS
Opis:
Introduction. Fractures of the distal tibia are a difficult treatment problem due to the specific anatomy of this area and the soft tissue injuries resulting from trauma. A distal fracture is short, has a wide marrow cavity, and the asymmetric muscle forces acting on it can cause secondary displacements despite the originally correct positioning. Against the background of the problems presented above, the fixation with an intramedullary nail (IMN) with the use of TMS (trans medullary support) screws directional screws seems to be the best alternative for treatment. Aim. The aim of this study was to evaluate the bone fracture repositioning after surgical treatment of tibia fracture, the time of bone healing and the function of the upper ankle joint. Materials and methods. Forty patients treated surgically due to a fracture of the distal tibia with the use of an intramedullary nail and TMS screws were included in this study. The mean follow-up time was 25.3 months. The function of the ankle joint of the injured limb was evaluated using the AOFAS, VAS and SF-36 questionnaires. Radiological documentation was assessed in terms of correct bone fragment repositioning, placement of directional screws and correct union of the fibula. Post-operative X-rays as well as X-rays taken at the end of treatment in AP and lateral projection were also assessed, evaluating LDTA (lateral distal tibial angle) and ADTA (anterior distal tibial angle). Results. The function of the ankle joint after surgical treatment of a distal tibia fracture using the IMN + TMS method is as follows: AOFAS score 91.5, VAS 2.2 / 10 points. The range of motion of the ankle joint: the angles of ankle movement were significantly greater in the case of the uninjured limb compared to the injured one. Bone union was obtained in all patients. In 80% of patients, it was achieved in less than 6 months. Assessment of repositioning after surgery – mean LDTA angle after surgery was 89 and mean ADTA angle after surgery was 86 (standard LDTA 90, ADTA 85). Conclusions. The function of the ankle joint after treatment of a distal tibial fracture with an intramedullary nail and TMS screws according to the AOFAS and VAS scale was very good and allowed for the anatomical bone fragment fixation. The bone healing after fixation of the distal tibial fracture with an intramedullary nail and TMS screws was shorter than 6 month in most cases.
Wstęp. Złamania dalszego końca kości podudzia stanowią trudny problem leczniczy ze względu na specyfikę anatomii tej okolicy. Z punktu widzenia biomechaniki odłam dystalny jest krótki, ma szeroką jamę szpikową, a działające na niego asymetryczne siły mięśniowe mogą spowodować wtórne przemieszczenia, pomimo pierwotnie prawidłowego nastawienia. Z tego powodu zespolenie gwoździem śródszpikowym z użyciem śrub kierunkowych TMS (trans medullary support screws) wydaje się być najlepszą alternatywą. Cel. Celem pracy jest ocena uzyskanej repozycji odłamów kostnych po leczeniu operacyjnym złamań końca dalszego kości podudzia przy użyciu gwoździa śródszpikowego oraz śrub TMS, a także ocena czasu uzyskania zrostu kostnego oraz funkcji stawu skokowego górnego po leczeniu operacyjnym. Materiał i metody. Ocenie poddano 40 chorych leczonych operacyjnie z powodu złamania końca dalszego kości podudzia przy użyciu gwoździa śródszpikowego oraz śrub TMS. Średni czas obserwacji wyniósł 25,3 miesiąca. Funkcję stawu skokowego uszkodzonej kończyny oceniano za pomocą kwestionariuszy AOFAS, VAS oraz SF-36. Oceniano także dokumentację radiologiczną pod kątem prawidłowości repozycji odłamów, umiejscowienia śrub kierunkowych oraz prawidłowości zespolenia kości strzałkowej. Ocenie poddano radiogramy pooperacyjne oraz kończące leczenie w projekcjach AP i bocznej, oceniając kąty LDTA (lateral distal tibial angle) i ADTA (anterior distal tibial angle). Wyniki. Funkcja stawu skokowego po leczeniu operacyjnym złamania końca dalszego kości piszczelowej metodą IMN + TMS przedstawia się następująco: wynik kwestionariusza AOFAS wynosił 91,5/100 punktów, VAS 2,2/10 punktów. Zakres ruchomości stawu skokowego były istotnie większy w przypadku kończyny nieuszkodzonej. Zrost kostny uzyskano u wszystkich chorych. U 80% pacjentów wystąpił on w okresie krótszym niż 6 miesięcy. Ocena repozycji po leczeniu operacyjnym – średni kąt LDTA po operacji wynosił 89°, a średni kąt ADTA 86° (normy LDTA 90°, ADTA 85°). Wnioski. Funkcja stawu skokowego po leczeniu operacyjnym złamania końca dalszego kości piszczelowej gwoździem śródszpikowym oraz śrubami TMS w skali AOFAS odpowiada ocenie bardzo dobrej, a w skali VAS odpowiada odczuwaniu łagodnego bólu. Zespolenie tą metodą pozwala na uzyskanie anatomicznej repozycji odłamów kostnych, a zrost kostny odłamów w większości przypadków uzyskano w czasie krótszym niż 6 miesięcy.
Źródło:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 1; 5-12
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 226

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies