Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Keats" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Those Wholesome Feasts: John Keats’s Green Medievalism
Niegdysiejsze zdrowe ucztowanie, czyli o zielonym mediewalizmie Johna Keatsa
Autorzy:
Kowalik, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571844.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
John Keats
Medievalism
ecopoetics
Opis:
John Keats often describes poetic creation through an ingestion metaphor and figures the poet and the act of poetic creation within the framework of a healthy ecosystem. The motif of wholesome nourishment appears, in particular, in Keats’s poems of nostalgic retreat into the Middle Ages, where the poet’s present-day concerns are couched in medieval-like literary idiom and imagery. This paper discusses the motif of the wholesome feast in some of these poems to illustrate what I call Keats’s green medievalism.
Artykuł analizuje mediewalizm Johna Keatsa, angielskiego poety okresu Romantyzmu,z perspektywy ekokrytyki. Przedmiotem analizy są w głównej mierze krótkie wiersze poety, takie jak sonet, ballada, czy oda, nawiązujące do tekstów i legend średniowiecznych. Niektóre z tych utworów powstały, jak sygnalizują ich tytuły, na kanwie konkretnych lektur Keatsa, zwłaszcza Chaucera czy tekstów mylnie jemu przypisywanych w XIX wieku. Analiza skupia się na prześledzeniu motywu uczty, bądź celebracji, w bliskości i ścisłym powiązaniu ze światem przyrody. Mediewalizm Keatsa jawi się jako odmiana nurtu sielankowego i realizacja toposu złotego wieku w obliczu niekorzystnych skutków industrializmu, a także jako przejaw ekologicznej wrażliwości poety. Artykuł zwraca uwagę m. in. na leczniczą moc roślin, obrazy miodu, pszczół, wina, działanie snu, nawiązania do legend o Robin Hoodzie, jak również próbuje zgłębić fascynację Keatsa średniowiecznym poematem alegorycznym „Kwiat i liść”.
Źródło:
Acta Philologica; 2015, 47; 37-49
0065-1524
Pojawia się w:
Acta Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Venezia nella poesia di Jarosław Iwaszkiewicz
Venice in the poetry of Jarosław Iwaszkiewicz
Autorzy:
Prola, Dario
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929894.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Venice
Iwaszkiewicz
Keats
Blok
Salome
Venezia
Salomè
Opis:
The article explores the problem of the representation of Venice in Jarosław Iwaszkiewicz’s poetry, starting from the short series “Tram Tickets,” from the mid-1920s, to the masterful “Ode on the Destruction of Venice,” a true farewell and poetic testament of the writer. This study seeks to define the characteristics of the city’s genius loci, tracing the relationships between romantic historicism, perceptual poetics, and the decadent aestheticism of Iwaszkiewicz. For the poet, Venice constituted a complex palimpsest where every added word necessarily had to be negotiated with a complex and cumbersome tradition of texts and images; every attempt to define the nature of the city implied a Sisyphean effort to find a pure and non-conditioned look. For this reason, he was convinced that Venice could be described only indirectly, through the rhetorical tools—similes, synaesthesia, metaphors —offered by poetic language. Iwaszkiewicz’s representation of Venice appears to be rooted in particular in the modernist tradition and in its complex network of cultural and symbolic references. The essay highlights the influence of John Keats and Aleksandr Blok, as well as the specific interpretation of the figures of Endymion and Salome, symbols of eternal youth and beauty, the myths on which the poetics of the Polish writer was based. Among all the cities that are reflected in Iwaszkiewicz’s works, Venice is the one that best expresses his conception of the crisis of European civilisation, awareness of the end of a historical period, and hope of a future palingenesis.
L’articolo affronta il problema della rappresentazione di Venezia nella produzione lirica di Jarosław Iwaszkiewicz a partire dalle brevi poesie del ciclo “Biglietti del tram”, della metà degli anni Venti, sino all’Ode sulla distruzione di Venezia, scritta alla fine della sua vita, vero e proprio commiato e testamento poetico dello scrittore. Nello studio si cerca di definire le caratteristiche del genius loci della città, tracciando i rapporti tra lo storicismo romantico, la poetica percettiva e l’estetismo decadente dello scrittore. Per Iwaszkiewicz, Venezia si poneva come un complesso palinsesto dove ogni parola aggiunta doveva necessariamente venire negoziata con una complessa e ingombrante tradizione di testi e di immagini, ogni tentativo di definizione implicava la fatica sisifea di ritrovare uno sguardo puro, originario, non condizionato. Per questa ragione era convinto che Dario Prola 196 Venezia potesse venire descritta al meglio solo in modo indiretto, attraverso gli strumenti retorici - similitudini, sinestesie, metafore - offerte dal linguaggio poetico. La rappresentazione di Venezia di Iwaszkiewicz appare radicata in particolare nella tradizione modernista e nella sua complessa rete di riferimenti culturali e simbolici. Nel saggio si mette in evidenza l’influenza di John Keats e di Aleksandr Blok, la specifica interpretazione delle figure di Endimione e di Salomè, simboli dell’eterna giovinezza e della bellezza, i miti su cui si fondava la poetica dello scrittore polacco. Tra tutte le città che trovano espressione nella sua letteratura, Venezia è quella che meglio esprime la sua concezione della crisi della civiltà europea, la consapevolezza della fine di una fase storica, la speranza di una prossima palingenesi.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2021, 12.1; 177-196
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ODA O URNIE GRECKIEJ I MARMUR-BIAŁY W KONTEKŚCIE POGLĄDÓW ESTETYCZNYCH JOHNA KEATSA I CYPRIANA KAMILA NORWIDA
“ODE ON A GRECIAN URN” AND “MARMUR-BIAŁY” IN THE CONTEXT OF AESTHETIC VIEWS OF JOHN KEATS AND CYPRIAN KAMIL NORWID
Autorzy:
Żyrek-Horodyska, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911725.pdf
Data publikacji:
2019-03-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Cyprian Kamil Norwid
John Keats
aesthetics
romanticism
ode
estetyka
romantyzm
oda
Opis:
Głównym celem niniejszego artykułu jest komparatystyczne spojrzenie na twórczość Cypriana Kamila Norwida i Johna Keatsa. Przedmiotem analiz są dwa wiersze: Marmur-biały oraz Oda o urnie greckiej, które mogą być odczytywane w kontekście poglądów estetycznych obu romantycznych twórców. Szczególną uwagę zwracam przede wszystkim na stosunek przedstawicieli drugiej generacji romantycznej do tradycji grecko-rzymskiej. Ponadto interesowała mnie również refleksja obu autorów nad zagadnieniami związanymi ze sztuką i miejscem autora w procesie twórczym.
The main aim of this article is to discuss the poetry of Cyprian Kamil Norwid and John Keats in the comparative perspective. I focused on two poems: Marmur-biały and Ode on a Grecian urn that can be read in the context of aesthetic views of both romantic artists. I am particularly interested in the attitude of the representatives of the second generation of romantic poets to the Greco-Roman tradition. Moreover, I also focus on the reflection of both authors on issues related to art and the place of the author in the creative process.
Źródło:
Porównania; 2018, 22, 1; 127-143
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sublime Fragments: The Romantic Path to Knowledge
Autorzy:
Łuczyńska-Hołdys, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888915.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Henry Fuseli
John Keats
P. B. Shelley
painting
poetry
Romantic aesthetics
the sublime
Opis:
In the following article an attempt will be made to look at a famous painting – An Artist Overwhelmed by the Grandeur of Antique Ruins by Henry Fuseli, and two famous sonnets by Keats and Shelley, in the context of the chief aesthetic concept of the Romantic era – the sublime. I will try to elucidate how the idea of the sublime is inscribed into the notion of the fragment, ever-present in the Romantic aesthetics. The sublime encounter with the fragment, in turn, leads to a breathtaking moment of illumination, and conditions attainment of ultimate, yet not rational, knowledge.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2012, 21/1; 31-39
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Echa lektury poezji Johna Keatsa w twórczości wybranych prerafaelitów
The echoes of John Keats’ poetry in Preraphaelites’ artworks
Autorzy:
Piotrowska, Agata Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459610.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Prerafaelici
Keats
poezja romantyczna
Millais
Hunt
malarstwo angielskie
Preraphaelites
romantic poetry
British painting
Opis:
Cel badań. Celem przeprowadzonej analizy było dostrzeżenie i zdefiniowanie zróżnicowanego charakteru relacji pomiędzy poezją Johna Keatsa i malarstwem dwóch przedstawicieli Bractwa Prerafaelitów: Sir Johna Everetta Millais’a i Williama Holmana Hunta. Metoda. Jako przedmiot badań obrane zostały dwa poematy Keatsa (Isabella or the pot of basil, nietłumaczony na język polski, oraz The Eve of St. Agnes, przetłumaczony przez Zofię Kierszys) oraz cztery obrazy odnoszące się do ich treści (Sir J. E. Millais’aIsabellai The Eve of Saint Agnes oraz W. H. Hunta, Isabella and the pot of basil i The Eve of St. Agnes). Przeanalizowana została warstwa ikonograficzna oraz symboliczna obrazów, a one same zostały podzielone ze względu na relację z literackim pierwowzorem na portrety, mające na celu oddanie emocji jednostki oraz złożone sceny zbiorowe, próbujące opowiedzieć całą historię od strony narracyjnej. Wyniki. Przeprowadzona analiza pozwoliła zauważyć, że zarówno jeden, jak i drugi ze wspomnianych Prerafaelitów próbował podejść do interpretacji poematów Keatsa z dwóch odmiennych stron : obydwaj stworzyli zarówno sceny mające na celu przedstawienie opisywanej historii w sposób syntetyczny, jak i portrety skupiające się na emocjach jednostki i/lub niedopowiedzianej warstwie poematu. Wnioski. Z analizy wynikło, że podejście Prerafaelitów do poezji Keatsa bywało różne (dominowały dwa typy przedstawień), aczkolwiek we wszystkich przypadkach można im jednakowo zarzucić modyfikowanie twórczości literackiej na własne potrzeby. Malarze inspirowali się twórczością poety, chcąc stworzyć innymi środkami działa dorównujące jego utworom, widzieli w nim jednak głównie estetę, tak więc, umyślnie bądź nie, spłycali niekiedy jego dzieła.
Aim of research and method. I have chosen to analyze two poems by John Keats, Isabella or the pot of basiland The Eve of St. Agnes, as well as four paintings trying to tell the same story in the pictorial way (these are Isabella and the pot of basil and The Eve of St. Agnes by J. E. Millais and two others by W. H. Hunt : Isabella and the pot of basil and The Eve of St. Agnes). The paper contain then an analysis of the iconography and the symbolism of the abovementioned paintings.The diversity of their relations with the literary prototype by Keats resulted in the devision of Preraphaelites’ works into portraits traying to highlight feelings of an individual and into narrative scenes attempting to tell the whole story in one single picture. Results. An analysis carried out in the paper has shown that both Millais and Hunt tried different approches to Keats’ poetry. They both created very synthetic illustrations to the poems, as well as portrayals of the individuals. Conclusions. The main conclusion is the observation that there existed very different approches to Keats’ poetry in the Preraphaelites’ paintings, all of which constituted quite volitional modifications of poet’s message. Painters were inspired by the abovementioned poems and many others, willing to create artworks equal to them, but in many cases they were seeing Keats only as an esthete, and thus they were just trivializing his poetry. Key words : Preraphaelites, Keats, romantic poetry, British painting, Millais, Hunt Wprowadzenie Poezja Keatsa, w szczególności niektóre spośród jego poematów, wywarły głęboki wpływ na twórczość wielu artystów różnych dziedzin, współczesnych poecie oraz późniejszych. Szczególne oddziaływanie tej poezji zaznaczyło się w malarstwie kręgu Prerafaelitów. Można by zadać sobie pytanie, jaki charakter miało to oddziaływanie: czy było to, jak chcieli sami Prerafaelici, oddziaływanie na zasadzie horacjańskiego ut pictura poesis, sugerującego równowartość i paralelizm malarstwa i poezji, mających wzajemne się dopełniać, czy raczej zwyczajna inspiracja tematyką poematów, czy może w końcu przeinaczenie ich poprzez nienaturalne wyodrębnienie jedynie wybranych wątków i w konsekwencji spłycenie utworów?
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2018, 8; 534-542
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Darkling I Listen”: Melancholia, Self and Creativity in Romantic Nightingale Poems
Autorzy:
Łuczyńska-Hołdys, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888800.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
poetry
John Milton
Charlotte Smith
John Clare
John Keats
nightingale poems
Romanticism
Ovid
Sappho
Opis:
The present article is an attempt to look at selected Romantic poems which concentrate on the image of the nightingale. Starting from Charlotte Smith’s sonnets and continuing with poems by other writers of the period, I will try to trace the link between nature and poetic convention in English Romanticism. While some of the nightingales which sing in Romantic poetry seem deeply symbolic, other forsake poetic tradition and stubbornly persist in their birdy nature, resisting descriptions in terms of melancholia or woe. Nevertheless, the fate of Philomela, whose sad story of violation identifies the nightingale with loss, suffering and poetic creation, still remains an important context for Romantic nightingale poems.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2014, 23/1; 105-114
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies