Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Justynian" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 26
Tytuł:
Obraz stosunków bizantyńsko-frankijskich w listach władców merowińskich do justyniana i. Część 2: „tytulatura”
Autorzy:
Bętkowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640583.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Frankowie, Bizancjum, cesarz Justynian, Merowingowie, relacje dyplomatyczne, tytulatura
Opis:
Byzantine-Frankish Relations Portrayed in the Letters Of MEROVINGIAN Monarchs yo Emperor Justinian I. Part 2: Titulature The article is the second part of the study of diplomatic relations between Merovingian kings and the Byzantine Empire in the 6th century. The sources comprise three preserved letters from Frank rulers to Emperor Justinian I (527–565). The subject of the analysis is the titulature used in the correspondence. The diplomatic protocol can provide precise information about the relations between the two countries. Various opinions have been formulated on the subject of the titulature of the above-mentioned letters, treating them either as an expression of dependence of Franks on the empire, or as a provocative manifest of their independence. Those titles which refer to family relationships (pater, filius) are supposed to confirm the theory that the concept of the “family of dynasties” was used as an instrument of Byzantine domination. The following analysis points out that those theses should be approached with caution. The titulature seems to express the recognition of the honorary superiority of Byzantium yet without renouncing political independence by the Frank rulers.
Źródło:
Prace Historyczne; 2014, 141, 3
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz stosunków bizantyńsko-frankijskich w listach władców merowińskich do Justyniana I. Część 1: „Posłowie”
Autorzy:
Bętkowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640426.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Frankowie, Bizancjum, cesarz Justynian, Merowingowie, relacje dyplomatyczne, posłowie
Opis:
Byzantine-Frankish Relations Portrayed in the Letters of Merovingian Monarchs to Emperor Justinian IThe following article is the first part of a broader study dedicated to diplomatic relations between Merovingian monarchs and the Byzantine Empire in the 6th century. The source texts consist of three preserved letters written by Frankish monarchs to emperor Justinian I (527–565). The first part of the article is a presentation of Byzantine envoys whose names appear in the correspondence. The author tries to disambiguate their position and identity as well as answer the question if the envoy’s status can in any way provide solid information about the relations between the two countries. The picture of the envoys emerging from the letters seems in line with canons of imperial diplomacy, even though the scarcity of sources allows only a hypothetical reconstruction of their position. Taking into consideration their status itself, one cannot affirm that they neglected the Frankish partner or that the Merovingian Empire was dependent on Byzantium
Źródło:
Prace Historyczne; 2014, 141, 1
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NAJSTARSZE ANGIELSKIE TŁUMACZENIE ‘INSTITUTIONES’ JUSTYNIANA
Autorzy:
Korporowicz, Łukasz Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663957.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Roman law
Justinian
England
translation.
prawo rzymskie
Justynian
Anglia
tłumaczenie.
Opis:
The scholarship on Roman law in English has accumulated a great number of the translations of the legal sources, including the Justinianic sources. Justinian’s Institutions were translated nine times in the 19th and 20th centuries alone. Te earliest English translation of this opus was published in 1756. Te translator was George Harris, an English civil lawyer, ecclesiastical judge and chancellor of several Church of England dioceses.Harris’ translation, which went through several editions and re-issues, also contained the translator’s invaluable commentaries and notes on the similarities and differences between English and Roman law. Te modern reader may be surprised by the abundant bibliography Harris cites.Harris’s translation received good English and Continental reviews.
Romanistyka angielskojęzyczna doczekała się licznych przekładów źródeł prawa, w tym wielu tłumaczeń źródeł justyniańskich. Instytucje Justyniana w samym XIX i XX w. doczekały się dziewięciu przekładów. Najstarsze angielskie tłumaczenie tego dzieła opublikowane zostało jednak już w roku 1756. Jego autorem był angielski cywilista, sędzia kościelny oraz kanclerz wielu anglikańskich diecezji George Harris.Przekład, który był wielokrotnie wznawiany, obejmował bardzo wartościowe komentarze i uwagi tłumacza dotyczące podobieństw i różnic prawa angielskiego i rzymskiego. Współczesnego czytelnika zaskakuje również bogactwo wykorzystanej przez G. Harrisa literatury przedmiotu.Warto odnotować także, że tłumaczenie G. Harrisa spotkało się z przychylnymi reakcjami recenzentów pracy zarówno w Anglii, jak i na kontynencie.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2018, 18, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przysporzenia majątkowe na rzecz konkubiny w Digestach Justyniana
Donations in favor of concubine in the Digest of Justinian
Autorzy:
Kursa, Sławomir Patrycjusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621630.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
konkubina, darowizna, legat, fideikomis, Digesta, Justynian
concubine, donation, legacy, trust, Digest, Justinian
Opis:
This article is a contribution to show the evolution of the legal regulation of donations in favor of concubine in the legislation of Justinian. It contains an overview of all the extracts from Justinian’s Digest relating to donations in favor of concubine made by legal acts inter vivos and mortis causa. Analysis carried out on particular extracts reveals that apart from indicating the possibility of donations being made there is no mention of restrictions on their property values, and none of the fragments contained in the Digest refer either to testamentary inheritance, or intestate inheritance by a concubine after the deceased partner. Legal solutions approved in the Digest show that Justinian did not intend to carry on a restrictive policy towards concubinage, that characterized especially the legislation of Constantine the Great, but treated it positively and fully rationally.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2014, 13, 2; 9-24
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O sławnych prawodawcach w wierszach Adama Mickiewicza
About Famous Lawgivers in Poems by Adam Mickiewicz
Autorzy:
Szczygielski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621414.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Adam Mickiewicz, sławni prawodawcy, Zaleukos, Appiusz Klaudiusz, Justynian
Adam Mickiewicz, famous lawgivers, Zaleucus, Appius Claudius, Justinian
Opis:
Adam Mickiewicz is regarded as the greatest Polish poet. His works have a timeless value, providing an inexhaustible source of inspiration for subsequent generations of readers. In the works by Adam Mickiewicz, we can find many references to ancient laws, including the famous lawgivers. In the poem Warcaby, the poet notes that lawgi- vers often did not obey the laws which they themselves had established. He reminds the reader of the story of the Greek ruler Zaleucus, who lived in the 7th century B.C. He punished adulterers with the loss of both eyes. When his own son committed the crime, Zaleucus violated this law. He decided to have one of his son’s eyes taken out and one of his own. Another lawgiver mentioned by Adam Mickiewicz in the poem is Appius Claudius. He was a member of a special commission composed of ten men (decemviri legibus scribundis) who wrote in the years 451–450 B.C. the Law of the Twelve Tables (lex duodecim tabularum). Shortly afterwards, however, he was guilty of violating the law in an attempt to deprive a beautiful plebeian girl, Verginia, of her freedom. Ano- ther of the famous lawgivers mentioned by the poet, in his poems Walka miodowa and Jamby [Na imieninach Onufrego Pietraszkiewicza], is byzantine emperor Justinian the Great. In Jamby Adam Mickiewicz mentions the Digest (Digesta), the main part of the codifica- tion of the Roman law written during the reign of Justinian. The Digest was published in Latin in 533 A.D., and later translated into Greek, so it’s also known as the Pandects.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 2; 281-295
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pogańskie idee polityczne w chrześcijańskim świecie. Władza, jej granice i źródła legitymizacji w ocenie autora dialogu περι πολιτικησ επιστημεσ (De scientia politica)
Pagan political ideas in a Christian world: power, its limits and legitimization in the eyes of the author of περι πολιτικησ επιστημεσ (De scientia politica)
Autorzy:
Wolińska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611870.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Justynian I
cesarz
władza cesarska
platonizm
teoria polityczna
Justinian I
emperor
imperial power
Platonism
political theory
Opis:
De scientia politica was written in the form of a Platonist dialogue and constituted a political and philosophical theory of a state and its ruling king or emperor. The writing was created in the 6th century A.D., during the reign of Justinian I. The information about its existence had been known from a short note in Photios Library, long before its parts were found and published in 1827. The author – excellently educated and continuing the Platonist and Neo-Platonist tradition – preferred to remain anonymous, despite some attempts of identification. The work is highly intellectual, addressed to educated readers, capable of understanding sophisticated literary references and allusions. The author’s effort to give it a scholarly character is clearly visible. Book IV was devoted to military affairs, whereas Book V – to imperial power, where the author discussed the problem of its origin, limitations, principles of choosing a ruler and ruler’s obligations. While expressing the principles which a 6th century ruler (i.e. already a Christian ruler) should obey, the author makes references to the Greek and Roman writers – Homer, Plato and Neo-Platonists, Cicero, Seneca, Titus Livius and others. The Persian model was not alien to him either and it is not always clear if he took from the pagan or the Christian heritage. Frequent references to the predecessors’ thought do not mean that the author of De Scientia politica uncritically took over all of their views. He rather selected from the antique heritage what he thought to be current and at the same time he tried to adjust his work to the reality of a 6th century world. The work, albeit preserved only in fragments is, according to P. N. Bell: „the only surviving example of a Neo-Platonic political theory outside the Arab world”.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 66; 327-351
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dostęp do światła – komparatystyka starożytnych przepisów rzymskich i obecnych przepisów polskich
Access to light – Comparison of the ancient Roman recipes and the current Polish regulations
Autorzy:
Gwizdak, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/345651.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:
dostęp do światła
nasłonecznienie
przesłanianie
przepisy budowlane
służebność
Justynian Wielki
Digesta
prawo rzymskie
light
access to light
sunlight
building regulations
easement
servitude
Opis:
Niniejszy artykuł jest początkiem badań nad Digestami Justyniana, skupia się na tomie 8 – o służebnościach. Szczególną uwagę zwrócono na przepisy odpowiadające przepisom budowlanym (w dzisiejszym rozumieniu), a zwłaszcza te, które dotyczą dostępu budynków do światła. Rzymianie wyodrębnili 19 zapisów dotyczących służebności związanych ze światłem, dzieląc je na służebności dla gruntów miejskich i wiejskich, były one regulacjami cywilnymi. W Polsce mamy paragrafy 12, 13, 60 WT, które mówią o nasłonecznieniu i przesłanianiu, są one obowiązujące dla zabudowy miejskiej i wiejskiej (zasady dla zabudowy śródmiejskiej funkcjonują jako wyjątek od ogólnie panujących przepisów). W artykule zostały porównane starożytne zapisy z obecnie obowiązującymi przepisami polskimi, zwraca się uwagę na podobieństwa i różnice między nimi.
This article is the beginning of research on Justinian’s Digest, concentrating on Volume 8 – On Servitude. Particular attention has been paid to regulations that comply with building regulations (in today’s sense), and in particular, those one that relate to the access of buildings to light. The Romans identified 19 lightning-related records, dividing them into servants for urban and rural land, and mostly they were civil regulations. In Poland we have paragraphs 12, 13, 60 WT, which talk about sunlight and the termination, they are obligatory for urban and rural development (principles for urban development function as an exception to the general rule). The article has compared the ancient records with the current Polish regulations, attention is drawn to the similarities and differences between them.
Źródło:
Środowisko Mieszkaniowe; 2017, 20; 151-161
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:
Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The legislation of emperor Justinian (527–565) and itsPrawodawstwo cesarza Justyniana (527–565) i jego recepcja w rejonie karpacko-najdunajsko-pontyckim reception in the Carpathian-Danubian-Pontic space
Autorzy:
Mititelu, Cătălina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669661.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Roman Law
Byzantine Law
Comments of the Roman jurists
Justinian (527–565)
prawo rzymskie
prawo bizantyjskie
komentarze jurystów
Justynian (527–565)
Opis:
From this study, the reader will find out that the reception of the Roman Law, and especially of the old Roman Law (ius antiquum) – consisting of the utterances of Roman jurists about Law and its nature etc. – in the Carpathian-Danubian-Pontic space, went through a new phase during Justinian (527–565), who actually managed to master a part of the north-Danubian territory. Both the old “Law of the Land” and the “Nomocanons” (Pravila), which contain elements of Roman and Byzantine Law, and also of customary law, confirm that Justinian’s legislation – accompanied by comments by the great jurists of the time – was also disseminated in the Carpathian-Danubian-Pontic space.
Niniejszy artykuł dostarcza czytelnikowi wiadomości dotyczących recepcji prawa rzymskiego w rejonie karpacko-najdunajsko-pontyckim, a dokładnie mówiąc – dawnego prawa rzymskiego (ius antiquum), na podstawie wypowiedzi rzymskich jurystów o prawie, jego charakterze itp. Recepcja ta weszła w nową fazę podczas panowania Justyniana (527–565), któremu udało się opanować część terytorium na północ od Dunaju. Zarówno stare „Prawo ziemi”, jak i „nomokanony” (Pravila), które zawierają elementy prawa rzymskiego i bizantyjskiego, a także prawa zwyczajowego, potwierdzają, że ustawodawstwo Justyniana oraz towarzyszące mu komentarze wielkich prawników tamtego czasu były również rozpowszechniane w rejonie karpacko-najdunajsko-pontyckim.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2016, 48
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
THE ‘SOCIETAS LEONINA’ IN THE WORK OF COMMENTATORS
Autorzy:
Palmirski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663811.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo rzymskie
Justynian
szkoła glosatorów
szkoła komentatorów (konsyliatorów)
spółka
lucrum
damnum
societas leonina.
Roman law
Justinian
school of Glossators
school of Commentators (Counsellors)
partnership
Opis:
W prawie rzymskim societas był to kontrakt zawierany pomiędzy przynajmniej dwiema osobami w celu podziału osiąganych przez spółkę zysków i strat, które ona przynosiła. Podział ten następował w pierwszym rzędzie stosownie do postanowień umowy, przy czym zabroniona była spółka, w której jeden wspólnik ponosił tylko straty, nie otrzymując żadnych zysków. Tego typu spółka nazywana była lwią spółką (societas leonina). W niniejszym artykule podjęta została próba odpowiedzi na pytanie o wkład komentatorów w rozwój tej instytucji.
In Roman law a societas was a contract concluded between two or more persons with the purpose of sharing profts and losses. In the first place they were divided according to the provisions of the agreement, but a partnership in which one of the partners was only liable for loss and excluded from sharing in the profit was prohibited. A partnership of this kind was called a societas leonina. This article attempts to answer the question whether the Commentators contributed to the development of this institution.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2018, 18, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Societas leonina w poglądach francuskich przedstawicieli tak zwanej eleganckiej jurysprudencji
Societas Leonina in the views of the French representatives of the so-called school of elegant jurisprudence
Autorzy:
Palmirski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621793.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
prawo rzymskie, Justynian, francuska elegancka jurysprudencja, spółka, lucrum, damnum, societas leonina
Roman law, Justinian, French school of elegant jurisprudence, partnership, lucrum, damnum, societas leonina
Opis:
For Roman law, the 16th and 17th centuries were a period of humanism. Lawyerswho were active at that time were referred to collectively as the so-called elegantjurisprudence.The overview of the opinions of French humanist lawyers on the issue of societasleonina put forward in this article indicates that in principle they assumed suchcontracts to be invalid, following the example of Justinian law and medieval glosses.However, their understanding of the term differed.Thus, Iacobus Cuiacius and Duarenus understood a leonine partnership to be one inwhich the profit earned was accrued entirely to one partner, while the other had tobear all the losses (Balduinus considered it even worse than leonine). Cuiacius wentfurther than that, deeming a partnership to be invalid if one of the partners partiallyparticipated in the losses while not receiving any profits. The first one to label sucha partnership as a societas leonina was Donellus.The situation would differ, if – according to the concluded contract – one of theparties were only entitled to a minuscule share of the profits, while participating inthe losses (societas nummo uno). According to Connanus, such contracts were valid,since a minimum contribution to a partnership should entitle one only to a minimumshare in the profit, while the person contributing a lion’s share as investment shouldalso correspondingly receive a lion’s share of the profits. The validity of such anagreement was questioned by Dionysius Gothofredus, who considered a partnershipto be a societas leonina not only where one of the partners bore only the losseswithout any share in the profits, but also where the contract stipulated that one ofthe partners only had a negligible share in the profits. Antoninus Faber proposed yetanother solution for cases where a societas nummo uno was concluded: accordingto him, the minimum ratio between the respective shares of the partners should bedetermined by a judge according to the principles of honest judgement. Alternatively– and this solution was considered an even more appropriate one by AntoninusFaber, the shareholder who incurs all or most of the losses should have at least onefourth of the profit.
Dla prawa rzymskiego wiek XVI i XVII były okresem humanizmu. Prawnicy, któ-rzy ówcześnie działali i tworzyli, określani byli zbiorowo jako tzw. elegancka jurysprudencja.Przedstawiony w tym artykule przegląd opinii francuskich prawników humanistówna temat societas leonina wskazuje, że w zasadzie przyjęli oni takie umowy za nieważne, na wzór prawa Justyniana i średniowiecznych glos. Jednak ich rozumienietego terminu różniło się.Iacobus Cuiacius i Duarenus rozumieli, że udział w spółce lwiej to taki, w którymzysk zarobiony został w całości na jednego partnera, podczas gdy drugi musiał ponieść wszystkie straty (Balduinus uważał to za jeszcze gorsze niż leonina). Cuiaciusposzedł dalej, uznając partnerstwo w takiej spółce za nieważne, jeśli jeden ze wspólników częściowo uczestniczył w stratach, nie uzyskując żadnych zysków. Pierwszym,który oznaczył taki udział wspólników jako societas leonina, był Donellus.Sytuacja byłaby inna, gdyby – zgodnie z zawartą umową – jedna ze stron byłauprawniona jedynie do niewielkiej części zysków, uczestnicząc w stratach (societasnummo uno). Według Connanusa takie umowy były ważne, ponieważ minimalnywkład wspólnika powinien uprawniać tylko do minimalnego udziału w zysku, podczas gdy osoba wnosząca lwią część jako inwestycję powinna również otrzymać lwiączęść zysków. Ważność takiej umowy została zakwestionowana przez DionysiusaGothofredusa, który uznał udział wspólnika w societas leonina nie tylko tam, gdziejeden ze wspólników poniósł tylko straty bez udziału w zyskach, ale także w przypadku, gdy umowa przewidywała, że jeden ze wspólników miał jedynie znikomyudział w zyskach. Antoninus Faber zaproponował jeszcze jedno rozwiązanie dlaprzypadków, w których zawarto societas nummo uno. Według niego minimalny stosunek między odpowiednimi udziałami wspólników powinien być określony przezsędziego zgodnie z zasadami słuszności. Alternatywnie – i to rozwiązanie zostałouznane za jeszcze bardziej odpowiednie przez Antoninusa Fabera, udziałowiec, któ-ry ponosi wszystkie lub większość strat, powinien mieć co najmniej jedną czwartązysku.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 175-188
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies