Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Japanese Buddhism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Cielesność w tradycji shingon, japońskiej szkoły buddyzmu ezoterycznego
    Carnality in the Tradition of Shingon—the Japanese School of Esoteric Buddhism
    Autorzy:
    Kozyra, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578131.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-14
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Orientalistyczne
    Tematy:
    Body
    carnality
    Japanese Buddhism
    Shingon
    mystery of a body
    Genshin
    Kūkai
    Opis:
    In Buddhist teachings, a human body is often regarded as an obstacle in religious practice, due to the fact that bodily passions are a source of attachment to worldliness. Buddha taught that there is no separate, unchanging self and therefore the experience of a ‘no-self’ state is a necessary condition for attaining Enlightenment. No-attachment to the self was often understood as no-attachment to one’s body and as a readiness to sacrifice one’s life. Many Japanese Buddhists have propagated a negative image of the human body, as can be testified by Ōjōyōshū (The Essentials of Rebirth in Pure Land), a treatise written by a Tendai monk, Genshin (942-1017). Under the influence of Blood Bowl Sutra (Jpn. Ketsubonkyō; Chin. Xuepanjing), the female body was perceived as especially impure, as it is polluted by menstrual or childbirth blood. In this article the author tries to answer the question, why in Shingon, contrary to other Japanese Buddhists sects, is a human body not treated as an obstacle in religious practice. The key term ‘the mystery of the body’ (Jpn. Shinmitsu) was explained in the context of the theory of ‘attaining Enlightenment in this very existence’ (Jpn. Sokushin jōbutsu). Special attention was directed at the possibility of the transformation of bodily passions into a desire for Enlightenment during religious practice.
    Źródło:
    Przegląd Orientalistyczny; 2017, 3-4 (263-264); 401-413
    0033-2283
    Pojawia się w:
    Przegląd Orientalistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    To the Brighter Side. New Tendencies in Erecting Statues of Bodhisattva Jizō in Japanese Buddhist Temples
    На Светлую Сторону. Новые тенденции в возведении статуй бодхисаттвы Дзидзо в японских буддийских храмах
    Autorzy:
    Donnere, Alīse Eishō
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24988499.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Japanese Buddhism
    Japan
    Buddhism
    Jizo
    statues
    funeral Buddhism
    modern Buddhism
    японский буддизм
    Япония
    буддизм
    Дзидзо
    статуи
    погребальный буддизм
    современный буддизм
    Opis:
    Japan is a predominantly atheistic country, however, Buddhism is still keeping its influence on society. Firstly, funerals are mostly performed according to the Buddhist ritual. Secondly, several times a year the majority of Japanese families visit their relatives’s graves in cemeteries, belonging to Buddhist temples. As a result, Buddhism is associated first of all with death and funeral. Buddhist priests try to make the image of Buddhism brighter in many ways. In this article, we will look at one of these ways – erecting statues that depict simultaneously the beloved bodhisattva Jizo, the priests themselves, visitors and the dead relatives.
    Япония – преимущественно атеистическая страна, однако буддизм по-прежнему сохраняет свое влияние на общество. Во-первых, похороны в основном совершаются по буддийскому ритуалу. Во-вторых, несколько раз в год большинство японских семей посещают могилы своих родственников на кладбищах, принадлежащих буддийским храмам. В результате буддизм ассоциируется прежде всего со смертью и похоронами. Буддийские священники разными способами пытаются сделать образ буддизма ярче. В этой статье мы рассмотрим один из таких способов – возведение статуй, изображающих одновременно возлюбленного бодхисаттву Дзидзо, самих жрецов, посетителей и умерших родственников.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2023, 2(37); 72-90
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Shugendō and Ecology
    Autorzy:
    Ożóg, Tadeusz Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/423223.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Shugendo
    Omine
    ecology
    religion
    deep ecology
    Christianity,
    Buddhism
    Japanese thought
    Opis:
    When thinking about religion and ecology, or ecology alone, we need to develop theories which are based on real assessments and propose workable solutions. One of the most serious problems we face is how religions are responsible for the current state and how can they contribute to solving ecological problems. In this short article we try to show that Shugendo, an over 1300 year-old Japanese religious movement, because of its unique fusion of various teachings and practice, may offer a missing element that could make ecological theories applicable and workable to the real life. The essential part of Shugendō’s practices are mountain pilgrimages that offer an original and sound opportunity of rethinking man’s relation to the environment and help to realize the intrinsic interdependence of man and all other beings that constitute and share the same environment. This experience though religious in its character has consequences to ecological attitudes that exceed the limits of any particular religion and may have great influence on how we behave and treat the environment in everyday life, beyond the sphere of applicability of religious teachings. And finally,Shugendō can also help us to close the gap between the development of ecological theories and revision and modification of daily choices and behaviors of individuals, to bear positive consequences on the environments that sustain their existence.
    Źródło:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2014, 26; 341-364
    0860-4487
    Pojawia się w:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrześcijaństwo a kultura japońska
    Autorzy:
    Kość, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041439.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    christianity
    Japanese culture
    Shinto
    confucianism
    Buddhism
    inculturation
    chrześcijaństwo
    kultura japońska
    szintoizm
    konfucjanizm
    buddyzm
    inkulturacja
    Opis:
    Celem tego artykułu jest przedstawienie relacji między chrześcijaństwem a kulturą japońską. Problemem nie jest tu pojęcie chrześcijaństwa, ale pojęcie kultury japońskiej. W myśli japońskiej trudno jest odróżnić religię od filozofii. Filozofia, religia i kultura są synonimami „filozofii życia". Oryginalną filozofią japońską jest Shinto i otrzymana z Chin konfucjanizm i buddyzm. W przypadku chrześcijaństwa musimy brać pod uwagę Kościół katolicki i prawosławny. Szczególną uwagę musimy zwrócić na proces inkulturacji Ewangelii na japońskiej ziemi.
    The aim of this article is to present the relation between christianity and Japanese culture. the problem here is not the concept of christianity, but the concept of Japanese culture. in the Japanese thought is hard to distinguish between religion and philosophy. philosophy, religion and culture are synonyms for “philosophy of life”. The original Japanese philosophy is Shinto and received from china confucianism, and Buddhism. in the case of christianity we have to consider catholic church and Orthodox church. Special attention we have to pay to the process of inculturation of the Good news in the Japanese soil.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 153-172
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dym uleciał, a otulona śniegiem równina Toribe oddaje nastrój żurawiego gaju”. O buddyjskiej idei przemijania i wątkach nekropolicznych w japońskiej literaturze wczesnego średniowiecza
    „The Smoke Ended, and Toribeno in Its Snowy Mantle Seems to A Grieving Heart Like the Whitened Trees of Crane Grove”. On The Buddhist Concept of Vanity and Necropolistic Threads in Japanese Literature of The Early Medieval Period
    Autorzy:
    Bednarczyk, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179199.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Japanese courtly literature
    Heian period
    evanescense
    Buddhism
    Toribe
    necropolis
    japońska literatura dworska – okres Heian
    przemijanie
    buddyzm
    nekropolia
    Opis:
    Wątki nekropoliczne w japońskiej literaturze wczesnego średniowiecza są tematyką do tej pory mało badaną i opisywaną. Pomimo licznych deskrypcji śmierci różnych osób, szczegóły na temat miejsc grzebania i kremacji, a także towarzyszących im ceremoniom, pozostają w dalszym ciągu słabo omówione. Niniejszy artykuł jest próbą uchwycenia znaczenia i metaforyki Toribe, jako jednego z nielicznych miejsc nekropolicznych, które stało się wątkiem lub motywem utworów literackich począwszy od okresu Heian (794-1192). W tym celu autor skupił się z jednej strony na stricte toponimicznym ujęciu Toribe, umożliwiającym interpretację wybranych fragmentów literackich pod kątem rzeczywistego opisu tejże nekropolii. Natomiast szczegółowe zbadanie motywu Toribe, jako toposu, miało przybliżyć kilka możliwych ścieżek jego interpretacji, od rozbudowanej metafory, aż po jego funkcję zdobniczą.
    The necropolistic threads in Japanese literature of the early medieval times have been scarcely discussed material. Although there are extant numerous accounts on someone’s dead, details concerning places of burial or cremation and descriptions of accompanying ceremonies are almost unknown. The present paper is an attempt to grasp the meaning and metaphorics of Toribe as one of few necropolistic sites that have become a motif of literary works since the Heian period (794-1192). In order to develop a possible interpretation of selected excerpts from the literary works as well as the necropolis itself, the author focused especially on its toponymic aspect. On the other hand, detailed study of Toribe motif as a topos let the author approach a few possible ways of its interpretation as a complex metaphor, but also from the point of view of its stylistic function.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 18; 91-114
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Pursuit of Tangible Happiness Religion and Politics in a Japanese ‘New, New Religion’
    Swoboda ubiegania się o rzeczywiste szczęście: religia i polityka w nowej japońskiej Nowej Religii
    Autorzy:
    Shields, James Mark
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441314.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Happiness
    religion and politics
    Japanese new religions
    Kōfuku-no-kagaku
    2009 election
    Kōfuku Jitsugentō
    Okawa Ryūhō
    New Komeitō
    Sōka Gakkai
    Nichiren Buddhism
    Szczęście
    religia i polityka
    nowe japońskie religie
    Kōfuku-no-Kagaku
    wybory 2009
    Komeitō
    Buddyzm Nichiren
    Opis:
    Religion and politics have long been intertwined in Japan, to the extent that it is often difficult to draw lines of distinction between one realm and the other. The ancient Japanese term for the affairs of the state—matsurigoto 政 (lit., festival doings)—is a classic instance of this, implying as it does “the unity of worship and rule” (saisei itchi 祭政一致). In modern times, the Meiji Restoration of 1868 brought with it a renewed fusion of religion and state, in the guise of State Shinto. Japan’s defeat in 1945, however, saw a turn—both legal and social—towards a Western style “separation of Church and State.” At the same time, the decline of traditional religions led to an explosion of so-called “new religions” (shin shūkyō 新宗教), many of which have made forays into the political realm. The best known—and most controversial—example of a “political” new religion is Sōka Gakkai 創価学会, a lay Buddhist movement originally associated with the Nichiren sect that in the 1960s gave birth to a new political party, Komeitō 公明党 (lit., Clean Government Party), which in the past several decades has emerged as the third most popular party in Japan (as New Komeitō). Since the 1980s, Japan has also seen the emergence of so-called “new, new religions” (shin shin shūkyō 新新宗教), which tend to be more technologically savvy and less socially concerned (and, in the eyes of critics, more akin to “cults” than the earlier new religions). One new, new religion known as Kōfuku-no-Kagaku 幸福の科学 (lit., Institute for Research in Human Happiness or simply Happy Science), founded in 1986 by Ōkawa Ryūho 大川隆法, has very recently developed its own political party, Kōfuku Jitsugentō 幸福実現党 (The Realization of Happiness Party). This article will analyse the political ideals of Kōfuku Jitsugentō in relation to its religious teachings, in an attempt to situate the movement within the broader tradition of religio-political syncretism in Japan. In particular, it will examine the recent “manifesto” of Kōfuku Jitsugentō in relation to those of New Komeitō and “secular” political parties such as the Liberal Democratic Party (Jimintō 自民党) and the Democratic Party (Minshutō 民主党).
    W Japonii religia i polityka od dawna są ze sobą związane do tego stopnia, że często trudno oddzielić jedną rzeczywistości od drugiej. Najlepiej udowadnia to klasyczne, starożytne słowo japońskie na oznaczenie spraw państwa — matsurigoto 政 (dosłownie, roboty festiwalu), ponieważ zawiera w sobie „jedność kultu i władzy” (saisei itchi 祭政一致). Czasy przywrócenia epoki Meiji w 1868 roku przyniosły ze sobą odnowione połączenie religii i państwa pod pozorem Państwa Shinto. Natomiast klęska Japonii po 1945 roku wprowadziła znaczne zmiany zarówno prawne, jak i społeczne w kierunku zachodniego stylu rozdziału Kościoła od państwa. Towarzyszył temu stopniowy upadek tradycyjnych religii i wzrost popularności tak zwanych “nowych religii” (shin shūkyō 新宗教), z których wiele spróbowało wejść na arenę polityczną. Najlepszym i najbardziej znanym przykładem takiej politycznej nowej religii jest Sōka Gakkai 創価学会, świecki buddyjski ruch pierwotnie skojarzony z sektą Nichiren, który z kolei w latach sześćdziesiątych przekształcił się w nową partię polityczną Komeitō 公明党 (dosłownie. „Partia Czystej Władzy), będącą w ostatnich latach trzecią najpopularniejszą partią polityczną w Japonii, znaną jako Nowa Komeitō. Od lat osiemdziesiątych powstały również inne tak zwane “nowe, nowe religie” (shin shin shūkyō 新新宗教), które są lepiej zorientowane w technologii, a mniej zainteresowane sprawami społecznymi. W oczach wielu krytyków Nowa Komeitō, w przeciwieństwie do swoich poprzedników, jest jednak partią o charakterze zbliżonym do sekty. Jedna z nowej, nowej religii Kōfuku-no-Kagaku 幸福の科学 (dosłownie „Instytut do Badania nad Szczęściem Człowieka, lub po prostu Szczęśliwa Nauka), założona w 1986 przez Ōkawa Ryūho 大川隆法, została niedawno przekształcona w partię polityczną Kōfuku Jitsugentō 幸福実現党 (czyli Partia Realizacji Szczęścia). Artykuł jest próbą analizy ideałów politycznych Kōfuku Jitsugentō w stosunku do jej nauczania religijnego oraz próbą usytuowania tego ruchu w szerszym kontekście synkretyzmu polityczno-religijnego w Japonii. W szczególności skupia się na ostatnim manifeście Kōfuku Jitsugentō, porównując go do deklaracji innych partii świeckich, takich jak Nowa Komeitō, i innych świeckich partii politycznych, np. Partii Liberalno-Demokratycznej (Jimintō 自民党) i Partii Demokratycznej (Minshutō 民主党).
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2009, 6; 46-65
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies