Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Język grecki" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Christophe Rico – Emmanuel Vicart – Pau Morales – Daniel Martinez, Πόλις. Polis. Parlare il greco antico come una lingua viva (Cinisello Balsamo: Edizioni San Paolo 2010)
    Autorzy:
    Piwowar, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053589.pdf
    Data publikacji:
    2016-01-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Nowy Testament
    greka
    język grecki
    koine
    Opis:
    Book Review: Christophe Rico – Emmanuel Vicart – Pau Morales – Daniel Martinez, Πόλις. Polis. Parlare il greco antico come una lingua viva (Cinisello Balsamo: Edizioni San Paolo 2010). Pp. 294. €29,50. ISBN 978-88-215-6847-3.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2016, 6, 1; 159-166
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Monika Mikuła, ̔ Ελληνιστὶ γινώσκεις; Podręcznik do nauki greki chrześcijańskiej (Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa 2013)
    Autorzy:
    Piwowar, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053648.pdf
    Data publikacji:
    2016-04-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Nowy Testament
    greka
    język grecki
    koine
    Opis:
    Book Review: Monika Mikuła, ̔ Ελληνιστὶ γινώσκεις; Podręcznik do nauki greki chrześcijańskiej (Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa 2013). Pp. 379. PLN 45. ISBN 978-83-64003-03-5.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2016, 6, 2; 297-305
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tēlephilon – tajemnicza roślina wróżebna potwierdzająca wzajemność w miłości
    Tēlephilon – a Mysterious Plant Used to Charm Whether a Love is Reciprocal
    Autorzy:
    Kaczyńska, Elwira
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806911.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dysymilacja; język grecki; nazwy roślin
    disimilation; Greek language; phytonymy
    Opis:
    Fitonim grecki τηλέφιλον (dosłownie ‘miłość z daleka’) pojawia się w antycznej i bizantyńskiej literaturze (Teokryt, Id. 3.28-30; Agatiasz, AP V 296) i leksykografii (Hesychios, HAL τ-24), a także w kreteńskiej nazwie wodnej Τηλεφίλας (IC 174.26). Oznacza on jakąś roślinę, za pomocą której greccy kochankowie próbowali wywróżyć sobie, czy ich miłość będzie odwzajemniona. W źródłach antycznych i bizantyńskich (Pedanios Dioskurides, Ps.-Dioskurides; cod. Parisinus gr. 2419) owa tajemnicza roślina nosi wariantową nazwę τηλέφιον, jak tego dowodzi grecki synonim ἀείζῳον ἄγριον, poświadczony w pracach leksykograficznych. Nieregularna zmiana τηλέφιλον > τηλέφιον pojawiła się na skutek dysymilacji progresywnej (typu λ–λ > λ–ø). Źródła antyczne dowodzą, że grecki fitonim τηλέφι(λ)ον oznaczał jakąś roślinę podobną do portulaki pospolitej (Portulaca oleracea L.), przypuszczalnie ‘Andrachne telephioïdes L.’. Jako alternatywę można brać rozchodnik biały (Sedum album L.) albo rozchodnik gwiazdowy (Sedum stellatum L.).
    The Greek phytonym τηλέφιλον (literally ‘far-love, love-in-absence’) is attested in the Ancient and Medieval Greek literature (Theocritus, Id. 3.28–30; Agathias, AP V 296) and lexicography (Hesychius, HAL τ-24), as well as in the Cretan river name Τηλεφίλας (IC 174. 26). This appellative (of Doric origin) refers to a mysterious plant, used by the Greek lovers to charm whether their love is mutual or not. The same plant is called τηλέφιον in the ancient and medieval sources (Pedanios Dioscorides, Ps.-Dioscorides; cod. Parisinus Gr. 2419), as it is confirmed by the Greek synonym ἀείζῳον ἄγριον, attested in ancient lexicographic works. Irregular change τηλέφιλον > τηλέφιον appears to be caused by the progressive dissimilation (λ–λ > λ–ø). Ancient sources demonstrate clearly that the Greek phytonym τηλέφι(λ)ον means a plant similar to ‘common purslane, Portulaca oleracea L.’, probably ‘Andrachne telephioïdes L.’. Other possible alternatives refer to two Mediterranean plants: ‘white stonecrop, Sedum album L.’ or ‘starry stonecrop, Sedum stellatum L.’.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3; 95-110
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim
    Greek heritage in Romanian and Aromanian languages
    Autorzy:
    Klimkowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909906.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Greek language
    Romanian language
    Aromanian language
    Język grecki
    język rumuński
    język arumuński
    Opis:
    This article analyses the Greek influence upon two major Balkan Romance languages, Romanian and Aromanian (the most affected, as it seems, by this influence, historically, like Romanian, and also contemporarily, like Aromanian). In Romanian, for the period of the strongest Greek impact, the Greek lexicon is estimated to be over 10%, but in the contemporary language, the words of Greek origin represent only 2%. In Aromanian, due to its constant contact with Modern Greek (especially in Greece), Greek borrowings are extremely common, expressing not only abstract and specialized terminology, but also many notions of everyday life. Besides the Greek elements in Romanian and Aromanian vocabulary, we notice a number of phonetic, phonological, morphological and syntactic features of Greek origin, either obvious or potential. They appear especially in Aromanian, which borrowed some Greek phonemes and morphemes (both inflectional and derivational) and also adopted, more constantly than Romanian, some syntactic constructions, possibly of Greek origin.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2012, 19, 1; 19-30
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozważania nad kreteńskim hydronimem Κυμαῖος
    Considerations on the Cretan river Κυμαῖος
    Autorzy:
    Kaczyńska, Elwira
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879638.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    hydronimia
    język grecki
    Kreta
    nazwy florystyczne
    hydronymy
    Greek language
    Crete
    floristic names
    Opis:
    Antyczna nazwa wodna Κυμαῖος, poświadczona na dwóch inskrypcjach opisujących granice pomiędzy kreteńskimi miastami-państwami Hierapytną i Lato, określała okresowy ciek wodny noszący w dobie współczesnej miano Kseropótamos (ngr. Ξεροπόταμος, dosłownie ‘sucha rzeka’) lub Fruzí Potamós (ngr. Φρουζή Ποταμός, dosłownie ‘rzeka Fruzisa’). Wywód starożytnego hydronimu od apelatywu gr. κῦμα (gen. sg. κύματος) n. (osnowa na -t-) ‘fala, bałwan’ wydaje się wątpliwy zarówno z punktu widzenia greckiego słowotwórstwa (rzekomy derywat nie wykazuje śladów tematycznej spółgłoski zębowej -t-), jak i z formalnych względów (rzeka nie płynie przez cały rok i nie niesie ‘falującej, wzburzonej’ wody). Za bardziej prawdopodobny należy uznać wywód od apelatywu greckiego κύμη f. ‘jakaś odmiana kapusty’. Florystyczne nazwy wodne cieszyły się popularnością zarówno w dobie starożytnej, jak i nowożytnej.
    The ancient river name Κυμαῖος, attested in two inscriptions describing the boundaries of the Cretan cities Hierapytna and Lato, referred to a seasonal stream which is today called Kseropótamos (Mod. Gk. Ξεροπόταμος, literally ‘dry river’) or Fruzí Potamós (Mod. Gk. Φρουζή Ποταμός, literally ‘Fruzis’ river’). It is impossible to derive the ancient hydronym from the Greek appellative κῦμα (gen. sg. κύματος) n. (t-stem) ‘wave, billow’ because of formal reasons (it is not ‘a seething river’) as well as some problems connected with Ancient Greek word-formation (no traces of a t-stem are visible in the river name under analysis). The derivation from the Ancient Greek noun κύμη f. ‘a kind of cabbage’ is the most probable explanation. River names derived from plants were widespread in both ancient and modern times.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 3; 5-16
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Exploring the Construction of Identities in Written Humorous Narratives by L2 Learners of Greek
    Badania nad konstruowaniem tożsamości w tekstach narracyjnych o charakterze humorystycznym na przykładzie uczących się języka greckiego jako obcego
    Autorzy:
    Gasteratou, Spyridoula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1192910.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
    Tematy:
    narratives
    humor
    identities
    L2
    GTVH
    teksty narracyjne
    tożsamość
    język grecki jako obcy
    Opis:
    The aim of this paper is to explore how adult learners of Greek as a second language construct their identities through humorous written narratives. Analyzing 135 written humorous narratives with Bamberg’s (1997) narrative positioning model and the knowledge resources of script opposition and target from the General Theory of Verbal Humor (Attardo 1994, 2001), we detect two main categories: (a) narratives of legitimizing identities and (b) narratives of resistance identities. Here we discuss one narrative of each category in which narrators position themselves towards aspects of the Greek sociolinguistic context. Humor emerges as a basic tool for identity construction and stance expression, as narrators either align themselves with dominant values of the L2 context or disassociate themselves from it.
    Celem niniejszego artykułu jest zbadanie w jaki sposób osoby dorosłe uczące się języka greckiego jako obcego (L2) definiują swoją tożsamość poprzez teksty narracyjne o charakterze humorystycznym. Używając modelu pozycjonowania narracyjnego Bamberga (1997) oraz opozycji skryptów i obiektu dowcipu będących częścią ogólnej teorii humoru słownego (General Theory of Verbal Humor) (Attardo 1994, 2001) do przeanalizowania zbioru 135 tekstów o charakterze humorystycznym, wyróżniono dwie główne kategorie: (a) narracje o tożsamości legitymizującej oraz (b) narracje o tożsamości wyrażającej opór. W niniejszym artykule omawiamy po jednej narracji z każdej kategorii, w której została wyrażona postawa narratora wobec wybranych socjolingwistycznych elementów kontekstu języka greckiego. Humor okazuje się głównym narzędziem przy konstruowaniu tożsamości i wyrazicielem postaw, a narratorzy albo akceptują dominujące wartości obecne w kontekście języka L2, albo odcinają się od nich.
    Źródło:
    Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2020, 5, 1; 132-149
    2543-7844
    Pojawia się w:
    Półrocznik Językoznawczy Tertium
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Grecy a języki obce w starożytności
    The Greeks and foreign languages in antiquity
    Autorzy:
    Dworacki, Sylwester
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496987.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
    Tematy:
    Grecy
    język grecki
    język niegrecki
    autorzy greccy
    Greeks
    Greek language
    foreign language
    Greek authors
    Opis:
    The article shows how some of Greek authors from different epochs arranged the problem of the language communication among the Greeks and the non-Greeks. This question emerged gradually, however it appeared perspicuously but in the Hellenistic period, and in time of the Roman Empire. If sometimes this problem was ignored the reason could be that from the time of Alexander the Great the Greek language was a primary one on large areas of the ancient world. Nevertheless, the non-Greeks unknowing the Greek language appeared in Greek literature up to the end of antiquity, and the poets and writers solved the issue of language communication in a more or less probable way. One of them was introducing a professional interpreter particularly in the royal palaces.
    Źródło:
    Język. Religia. Tożsamość; 2017, 1(15); 121-134
    2083-8964
    2544-1701
    Pojawia się w:
    Język. Religia. Tożsamość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowy podręcznik do nauki składni nowotestamentowej greki
    New Coursebook for Learning the Syntax of New Testament Greek
    Autorzy:
    Piwowar, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1178955.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-09
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    język grecki
    koine
    składnia biblijnej greki
    nowy testament
    greek
    the syntax of biblical greek
    new testament
    Opis:
    Artykuł jest dokładną analizą treści książki D.P. Bécharda Syntax of New Testament Greek. A Student’s Manual . W zamyśle autora tej gramatyki ma to być podręcznik lub ewentualnie główna pomoc dla studentów Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie w nauce składni greki nowotestamentalnej. Szczegółowe badanie zawartości tego opracowania wykazało, że jego autor pominął wiele ważnych zagadnień syntaksy greki biblijnej, co sprawiło, że Syntax of New Testament Greek. A Student’s Manual nie może być uznane za całościowe opracowanie podjętego zagadnienia, a jedynie za gramatykę na poziomie podstawowym (wstępnym).
    The article constitutes an in-depth analysis of D.P. Béchard’s Syntax of New Testament Greek: A Student’s Manual. The author conceives of the book as a coursebook for the students of the Pontifical Biblical Institute in Rome that will aid them in learning the syntax of New Testament Greek. Detailed analysis of the content of the book makes it clear that the author has overlooked many important aspects of biblical Greek. Because of that, Syntax of New Testament Greek: A Student’s Manual cannot be treated as a comprehensive overview of New Testament Greek but only as a grammar coursebook at the rudimentary level.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2019, 9, 3; 547-568
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orygenes i hebrajski tekst Pisma Świętego
    Origen and the Hebrew text of the Bible
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612167.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Biblia
    Septuaginta
    Orygenes
    Heksapla
    tekst biblijny
    język grecki
    język hebrajski
    Bible
    Septuagint
    Origen
    Hexapla
    biblical text
    Greek
    Hebrew
    Opis:
    Origen is the exegete and Old Christian writer whose influence on the understanding of the Bible has always been determinative. Undoubtedly, for ecclesiastical reasons he deemed the Septuagint superior and regarded it as the Christian Old Testament. He thought highly of Hebrew text as well, which he often used for his research. An expression of this belief was among others the Hexapla worked out by Origen, which can be regarded as an exceptional manifestation of esteem towards the Old Testament and its Hebrew version. Origen’s attitude towards the Bible can be characterized by two approaches: on the one hand it is the ecclesiastical approach which gives the first place to the text commonly accepted in the Church namely the Septuagint, but on the other hand he is open to every other text Hebrew or Greek, trying to understand it and take it into account in his commentary.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 69; 393-404
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jakimi językami mówili chrześcijanie w Afryce Prokonsularnej? Analiza odnośnych tekstów Tertuliana, św. Cypriana i św. Augustyna
    What Languages did the Christians of Africa Proconsularis use? An Analysis of Corresponding Texts of Tertullian, St. Cyprian and St. Augustine
    Autorzy:
    Turek, Waldemar Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612546.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Afryka Prokonsularna
    język łaciński
    język fenicki
    język grecki
    Tertulian
    Cyprian
    Augustyn
    Vetus Latina
    Akta męczenników
    język
    Proconsular Africa
    Latin
    Greek
    Punic
    Tertullian
    Augustine
    language
    Acts of martyrs
    Opis:
    The study has focused on the languages used by Christians in Proconsular Africa. Since they derived primarily from three cultural backgrounds (Phoenician, Greek and Latin), first of all, it tries to ascertain how many of them spoke Phoenician (strictly speaking: Punic), Greek or Latin. It turns out that in the studied time period, from the III to V centuries, the Roman circles furthered their own language and culture and they did this very effectively. As a result, more and more Christians in the region used Latin, and in consequence most of the literary production (even that which originally had been in Punic and Greek) survived in the Latin version. Furthermore, it is noted that it was thanks to the Christians of Proconsular Africa, and not of Rome, that in time Latin became the major language of the Church. As the respective texts of Tertullian, St. Cyprian and St. Augustine are compared, it becomes clear that there were three different styles of Latin used by these Christians. First of all, there was the polished language, in which the authors continued the style of writing based on ancient classical Latin (even though they introduced changes as to the meaning and terminology used). These same authors, in many cases, in particular in catechesis and preaching used a simpler Latin, taking into account the perceptive capacities of the simple faithful. The poorest Latin was used by those who were brought up in the lowest strata, particularly in the Phoenician society.
    W opracowaniu został podjęty temat języków, którymi posługiwali się chrześcijanie Afryki Prokonsularnej. Jako że wywodzili się oni głównie z trzech obszarów kulturowych (fenickiego, greckiego i łacińskiego), próbuje się najpierw ustalić, jak wielu z nich mówiło po fenicku (właściwiej: po punicku), grecku albo po łacinie. Ukazuje się następnie, że w analizowanym okresie od III do V w. środowisko Rzymian propagowało bardzo skutecznie swój język i swoją kulturę. To powodowało, że coraz więcej chrześcijan tego regionu posługiwało się łaciną i, konsekwentnie, najwięcej świadectw literackich (także w odniesieniu do języków fenickiego i greckiego) zachowało się w tym języku. Co więcej, dostrzega się, że to właśnie dzięki chrześcijanom Afryki Prokonsularnej, a nie Rzymu, łacina stała się z biegiem czasu głównym językiem Kościoła. Analizując odnośne teksty Tertuliana, św. Cypriana i św. Augustyna, wyróżnia się trzy różne style łaciny używanej przez tamtejszych chrześcijan. Chodzi najpierw o język wykwintny, którego twórcy kontynuowali (wprowadzając znaczące zmiany co do treści i słownictwa) styl pisania oparty na starożytnej łacinie klasycznej. Ci sami jednak autorzy używali w wielu wypadkach, zwłaszcza w katechezie i w kaznodziejstwie, łaciny prostszej, biorąc pod uwagę możliwości percepcyjne zwykłych wiernych. Najuboższą łaciną posługiwali się ci, którzy byli wychowani w najniższych warstwach, zwłaszcza społeczności fenickiej.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 72; 27-48
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theologization of Greek Terms and Concepts in the Septuagint and New Testament
    Teologizacja terminów i pojęć greckich w Septuagincie i Nowym Testamencie
    Autorzy:
    Mickiewicz, Franciszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1621015.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Septuaginta
    teologia Starego i Nowego Testamentu
    biblijny język grecki
    kultura hellenistyczna
    Septuagint
    Theology of the Old and New Testaments
    Biblical Greek
    Hellenistic culture
    Opis:
    Hellenistic literature, having great achievements in the fields of philosophy, drama, and poetry, did not know the theological concepts and issues which underlie the texts contained in the Hebrew Bible. So when the creators of the Septuagint, and then also the authors of the New Testament, used the Greek language to convey God’s inspired truths to the world, they were forced to give secular terms a new theological meaning, frequently choosing neutral words for this purpose, not burdened with negative associations. With their translation work, they built a kind of bridge between Hellenic and Jewish cultures. On the one hand, the Septuagint allowed Jews reading the Bible in Greek to remain connected not only with the religious heritage of their fathers, but also with the cultural values that were closely related to that language and its world. In turn, for the Greeks, who after some time began to appreciate this work and gained knowledge of its content, it opened vast horizons of new religious and spiritual values, which until then were completely alien to them. The work of the authors of the Septuagint was continued and developed by the authors of the New Testament, which added to their theological output many new religious and moral values arising from the teaching of Jesus Christ. That way they contributed considerably to the development of the Koinē Greek and significantly transformed the spiritual life of the people speaking the language.
    Gdy twórcy Septuaginty tłumaczyli na język grecki nazwy lub pojęcia związane z ich moralnością i religią monoteistyczną, zaś autorzy nowotestamentowi przekazywali w języku greckim naukę zawartą w Ewangelii Jezusa, często musieli nadać świeckim terminom greckim nowe, teologiczne znaczenie, przeniesione ze świata biblijnego. W artykule tym są najpierw przedstawione główne przyczyny i skutki takiej teologizacji terminów i pojęć greckich w Septuagincie i Nowym Testamencie, a następnie – na pięciu wybranych przykładach – są ukazane sposoby i kierunki teologizacji terminów, które odgrywają ważną rolę w orędziu autorów Septuaginty i Nowego Testamentu.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 751-769
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Сцены застолья в русских оригиналах и переводах (на материале произведений М.А. Булгакова)
    SCENES OF MEAL IN ORIGINAL RUSSIAN TEXTS AND ITS TRANSLATIONS (BASED ON TRANSLATIONS OF M.A BULGAKOV’S NOVELS)
    Sceny biesiadne w rosyjskich oryginałach i tłumaczeniach (na materiale utworów Michaiła Bułhakowa)
    Autorzy:
    Есакова, Мария Николаевна
    Харацидис, Элефтериос
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1181897.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-02
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    художественный перевод, М.А. Булгаков, французский язык, греческий язык, сцены застолий
    tłumaczenie literackie
    Bułhakow
    język francuski
    język grecki
    sceny uczt
    literary translation, M.A. Bulgakov, French language, Greek language, feast scenes
    Opis:
    При переводе художественных произведений с одного языка на другой нередко перед переводчиком возникает ряд трудностей. Это связано, прежде всего, с различиями менталитета наций.  Особая область национального менталитета – это представления о трапезе, застольях, составляющих одну из центральных сфер жизни человека. Понимание своеобразия этих процессов является непростой задачей для переводчиков, носителей иной культуры. Сравнивая русскую, греческую и французскую традиции застолья, мы обнаруживаем множество несовпадающих элементов как в последовательности поступления блюд на стол, так и в составе блюд, в наборах посуды и сервировке стола и т.п. Именно об этих фрагментах текста, часто вызывающих вопросы у переводчиков, и пойдет речь в данной статье.
    Przekładając literaturę piękną z jednego języka na drugi, tłumacz często napotyka na trudności. Wynika to przede wszystkim z różnic w mentalności narodów.  Szczególnym obszarem mentalności narodowej jest pojęcie posiłku, biesiadowania, które jest jedną z centralnych sfer życia człowieka. Zrozumienie specyfiki tych procesów nie jest łatwym zadaniem dla tłumaczy, nosicieli innej kultury. Porównując rosyjskie, greckie i francuskie tradycje biesiadne, znajdujemy wiele elementów dysonansowych zarówno w kolejności potraw na stole, jak i w kompozycji dań, w zestawach naczyń, podawaniu do stołu itp. Właśnie o tych fragmentach tekstu, które często budzą wątpliwości tłumaczy, będzie mowa w niniejszym artykule.
    When translating novels from one language into another, a translator faces a number of difficulties. This is primarily due to the differences in the mentality of nations. A special area of the national mentality is the idea of a meal, feasts, which are some of the central spheres of human life. Understanding of the identity of these processes is not an easy task for translators from a different cultural background. Comparing the Russian, Greek and French traditions of the meal, we find many divergent elements in the sequence of the arrival of dishes on the table, in the composition of dishes, in the sets of dishes and table setting, etc. This article considers these fragments of text, which often cause difficulties for translators.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2021, 2 (174); 156-181
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Eli, Eli, lema sabachthani” (Mt 27,46). Aramejskie wyrażenia w greckim tekście Nowego Testamentu
    Eli, Eli, lama sabachthani? (Mt 27:46) Aramaic Phrases in the Greek New Testament
    Autorzy:
    Ostański, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607197.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Aramaic
    the Greek New Testament
    język aramejski
    grecki Nowy Testament
    Opis:
    There is no doubt that in Jesus’ times the three ancient languages, Hebrew, Aramaic, and Greek were commonly spoken in Roman Palestine. It is also beyond discussion that Jesus’ mother tongue was Aramaic. There are many Aramaic wordings in the Greek New Testament that are hinting at the original language of Jesus’ sermons. The aim of this paper is to investigate three Aramaic phrases in the Greek Gospels: Jesus’ cry from the cross (Eli, Eli, lema sabachthani?; Mt 27:46; Mk 15:34), his command to the daughter of Jairus (Talitha koum; Mk 5:41) and his allusion to Aramaic characters (iōta – keraia; Mt 5:18). Furthermore, there are also many Aramaic common words and proper names (personal and place names) in the Greek New Testament. They will require an extra future research.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2016, 30; 215-225
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    POLYSEMIC TERMS IN CHINESE, GERMAN, GREEK AND POLISH LEGAL LANGUAGE. A COMPARATIVE STUDY
    TERMINY WIELOZNACZNE W CHIŃSKIM, NIEMIECKIM, GRECKIM I POLSKIM JĘZYKU PRAWA
    Autorzy:
    GORTYCH-MICHALAK, Karolina
    GRZYBEK, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920450.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-06
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    legilingwistyka porównawcza
    grecki
    chiński
    język prawa
    niemiecki
    comparative legilinguistics
    legal linguistics
    Chinese
    Greek
    German
    Opis:
    The main issue of the paper is the phenomenon of polysemy, which is present in the Chinese, German, Greek and Polish legal languages. The phenomenon is seen as the criterion of comparative studies between the specified legal languages. As polysemy is often discussed together with homonymy, the authors have decided to define polysemy in the introduction of the text, on the basis of etymology and being contrary to homonymy. The first assumption is an existence of the polysemy of certain terms (words and syntagmas), which relies on simultaneous existence of the term both in general (lay) language and in language for special purposes. The LSP may be the legal language, for example. Based on the existing research of legal language, the authors assume polysemy does not have a homogenous character as a term and moreover this is confirmed by various legilinguistic classifications. There are typologies of legal language based on the criterion of source text, but the authors also propose the consideration of a classification performed on the basis of various fields of law i.e. civil law, constitutional law, criminal law together with confirmation of classification. This criterion may be very useful when explaining the polysemy of legal terms as it originates not only from different types of legal texts, but primarily comes from legal fields. The performed comparative analysis of selected legal terms of different Chinese, German, Greek and Polish legal fields indicates that the multiplicity of meanings of the same term (word/syntagma) comes from the presence of this term in different legal fields. Simultaneously, the primarily assumed statement of the existence of polysemy in the frame of a certain language for special purposes, i.e. legal language, is confirmed. This assumption may be a valuable aspect of further research of national legal languages and may be useful for the users of legal language such as legal translators or legal comparatists.
    Przedmiotem niniejszego artykułu jest zagadnienie wieloznaczności obecne w chińskim, niemieckim, greckim i polskim języku prawa w ujęciu porównawczym. Ponieważ zagadnienie polisemii jest w literaturze przedmiotu często omawiane wraz z zagadnieniem homonimii, autorki artykułu na wstępie przyjmują określoną definicję polisemii, opartą na kryterium etymologicznym. Pierwszym założeniem, jakie przyjmują autorki, jest fakt istnienia wieloznaczności określonych terminów - wyrazów i syntagm - wynikającej z ich jednoczesnej obecności w języku ogólnym orazw języku specjalistycznym, którym jest np. język prawa. W oparciu o istniejące badania nad językiem prawa w artykule zakłada się niejednorodny charakter tergo pojęcia, co potwierdzają różne klasyfikacje języka prawa dokonane przez legilingwistów. Autorki proponują, aby obok przyjętych klasyfikacji uwzględnić w badaniach porównawczych języka prawa również podział prawa na działy, np. prawo cywilne, prawo konstytucyjne etc. Przyjęcie takiego kryterium sprawia, iż zagadnienie polisemii terminów prawnych może być wyjaśnione w oparciu o znaczenie i funkcję tekstów prawnych i prawniczych, z jakich pochodzą dane terminy. Przeprowadzona analiza porównawcza wybranych terminów z różnych gałęzi prawa chińskiego, niemieckiego, greckiego i polskiego, wskazuje, że wieloznaczność terminów prawnych wynika przede wszystkim z obecności i używania tych samych terminów w różnych gałęziach prawa. Jednocześnie potwierdza to przyjętą na początku artykuł tezę, mówiącą że polisemia jest zjawiskiem obecnym również w ramach danego języka specjalistycznego. Taka konstatacja może być przydatna, jak wskazuje się na przykładach, dla użytkowników różnych narodowych języków prawa, jakimi są tłumacze, czy komparatyści prawa.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2013, 15, 1; 19-32
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Maria Magdalena powiedziała do niego po hebrajsku: «rabbuni»” (J 20,16). „Rabbuni” i inne aramejskie określenia odnoszące się do Boga/Chrystusa w greckim tekście Nowego Testamentu
    “Mary of Magdala said to him in Hebrew, «Rabbouni»” (John 20:16). “Rab- bouni” and other Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek New Testament
    Autorzy:
    Ostański, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607243.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Aramaic
    the Greek New Testament
    Messiah
    Teacher
    Father
    język aramejski
    grecki Nowy Testament
    Mesjasz
    Nauczyciel
    Ojciec
    Opis:
    Everyone who studies the New Testament Bible must take into account its Aramaic backgro- und that results from several factors: – the Aramaic language was very popular in Roman Palestine during the rst century A.D.; – the Aramaic was Jesus’ mother tongue;– Jesus’ teaching was being recorded in Aramaic and then it circulated among the people; – the oldest Church consisted of Aramaic speaking communities. It is worth remembering that the New Testament authors, when working on the Greek Gospels, they were following their Aramaic language habits. The e ects of them were aramaisms in the Greek texts, Aramaic sentence constructions and even Aramaic words rendered by Greek letters. The aim of this paper was to investigate the Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek text of the New Testament. Three Aramaic words were analysed: – Messias (John 1:41; 4:25); Greek equivalent is Christos;– Rabbouni (John 20:16; Mk 10:51); Greek equivalent is Didaskale;– Abba (Mk 14:36; Rom 8:15; Gl 4:6); Greek equivalent is ho patēr.The last term is semantically di erent from its Greek equivalent. Being derived from everyday language, it reveals the truth about God in a surprising way.
    Everyone who studies the New Testament Bible must take into account its Aramaic backgro- und that results from several factors: – the Aramaic language was very popular in Roman Palestine during the rst century A.D.; – the Aramaic was Jesus’ mother tongue;– Jesus’ teaching was being recorded in Aramaic and then it circulated among the people; – the oldest Church consisted of Aramaic speaking communities. It is worth remembering that the New Testament authors, when working on the Greek Gospels, they were following their Aramaic language habits. The e ects of them were aramaisms in the Greek texts, Aramaic sentence constructions and even Aramaic words rendered by Greek letters. The aim of this paper was to investigate the Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek text of the New Testament. Three Aramaic words were analysed: – Messias (John 1:41; 4:25); Greek equivalent is Christos;– Rabbouni (John 20:16; Mk 10:51); Greek equivalent is Didaskale;– Abba (Mk 14:36; Rom 8:15; Gl 4:6); Greek equivalent is ho patēr.The last term is semantically di erent from its Greek equivalent. Being derived from everyday language, it reveals the truth about God in a surprising way.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2018, 32; 63-75
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies