Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Infection" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 604
Tytuł:
Znaczenie dobrego sadzeniaka dla uzyskania wysokich plonow
Autorzy:
Turska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/835417.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
sadzeniaki
wartosc handlowa
ziemniaki
uprawa roslin
plony
zdrowotnosc
jakosc
poziom porazenia wirusami
seed potato
commercial value
potato
plant cultivation
yield
plant health
quality
plant infestation
infestation level
viral infection
Źródło:
Ziemniak Polski; 1994, 1; 10-13
1425-4263
Pojawia się w:
Ziemniak Polski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zika virus infections from the perspective of the general practitioner
Autorzy:
Gańczak, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551993.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
Zika virus
infection
clinical manifestation
diagnosis
prevention
GP.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2016, 4; 487-491
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół PANDA S. Opis przypadku
PANDAS syndrome. A case report
Autorzy:
Cybertowicz, Monika
Półgrabia, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943904.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
prospective anamnesis
psychiatric diagnosis
separateness
streptococcal infection
compultions
diagnoza psychiatryczna
infekcja paciorkowcowa
natręctwa
wywiad prospektywny
odrębność
Opis:
The aim of the study is to present a case of a girl with PANDAS syndrome, who was multiply misdiagnosed by paediatricians before the final diagnosis was made. The patient was a 15‑year‑old girl, who attended junior high school. The girl was referred to the children’s psychiatrist because of fatigue, asthenia, school performance deterioration, social and emotional difficulties at school and home. She reported to the doctor’s appointment with her mother, who was worried about her daughter’s health status which deteriorated in spite of the previous somatic treatment. The girl was examined by psychiatrist and psychologist. The data obtained during anamnesis as well as conversations, medical advice, psychological consultations suggested obsessive‑compulsive disorder as a presumptive diagnosis. After additional tests, especially detailed anamnesis, physical examination and paediatric treatment record cards, PANDAS syndrome was diagnosed. The prospective anamnesis and rapid, dramatic onset of the symptoms were the main factors contributing to the final diagnosis. Simultaneously, a connection between the onset of the disease and streptococcal infection, which was confirmed during hospitalisation, was shown. The above data indicate that detailed anamnesis and confirmation of infection are of great importance during PANDAS syndrome diagnosis. This may indicate that a separate group of PANDAS syndrome exists. A directed diagnosis of obsessive‑compulsive disorders should be considered particularly in the case of a sudden or fierce onset of symptoms related to the upper respiratory tract infection. Neuro‑immunological factors involved in the aetiology of the disorder should be considered in the case of a medical history suggesting rheumatic fever in the family members
Celem pracy jest opis przypadku dziewczynki chorującej na zespół PANDAS, którą przed ostatecznym rozpoznaniem wielokrotnie diagnozowano pediatrycznie. Pacjentką była 15‑letnia uczennica gimnazjum. Powodem zgłoszenia dziewczynki do lekarza psychiatry dziecięcego były objawy zmęczenia, osłabienia, pogorszenie wyników w nauce, trudności w funkcjonowaniu w szkole oraz w domu. Pacjentka zgłosiła się wraz z matką, która była zaniepokojona jej stanem zdrowia i brakiem efektu wcześniejszego, długiego leczenia pediatrycznego. Dziewczynka została przebadana psychiatrycznie oraz psychologicznie. Dane z wywiadu, badania, porady, konsultacje psychologiczne wskazywały na rozpoznanie wstępne zaburzeń obsesyjno‑kompulsyjnych. W wyniku przeprowadzonego postępowania, w szczególności pogłębionego wywiadu, badań fizykalnych oraz oceny kart informacyjnych leczenia pediatrycznego, postawiono diagnozę: zespół PANDAS. Szczególny wpływ na ostateczne rozpoznanie miał wywiad prospektywny oraz charakter pojawienia się objawów (w sposób nagły, dramatyczny). Wykazano również związek z infekcją paciorkowcową, która została potwierdzona badaniem w trakcie hospitalizacji pediatrycznej. Powyższe dane zwracają uwagę na znaczenie dobrze przeprowadzonego wywiadu oraz potwierdzenie związku czasowego z infekcją paciorkowcową przed ostatecznym postawieniem diagnozy zespołu PANDAS. O ukierunkowanym rozpoznaniu zaburzeń obsesyjno‑kompulsyjnych należy pamiętać zwłaszcza w przypadkach pojawienia się objawów z nagłym bądź gwałtownym początkiem, które wiąże się z infekcją górnych dróg oddechowych. O udziale czynników neuroimmunologicznych w etiologii zaburzenia trzeba myśleć w przypadku, gdy w wywiadzie wśród członków rodziny występowała gorączka reumatyczna.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 255-258
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Melkerssona‑Rosenthala jako przyczyna nawracającego porażenia nerwu twarzowego u 10‑letniej dziewczynki
Melkersson‑Rosenthal syndrome as a cause of recurrent facial nerve palsy in 10‑year‑old girl
Autorzy:
Szałowska, Dorota
Wosik‑Erenbek, Marzenna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032355.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Herpes simplex infection
Melkersson‑Rosenthal syndrome
facial nerve palsy
facial oedema
fissured tongue
zespół Melkerssona‑Rosenthala
porażenie nerwu twarzowego
zespół melkerssona‑rosenthala
bruzdowany język
obrzęk
twarzy
zakażenie herpes simplex
Opis:
The facial nerve is the seventh, paired cranial nerve. The pathogenesis of the facial nerve disorders is strictly connected with the way it is placed. The peripheral or central paralysis of the nerve may occur at any age. The most common causes of the palsy are: idiopathic, post‑traumatic, post‑viral infectious paralysis, the transition of the inflammation from the middle ear to the VII nerve stem as well as neoplastic changes and vascular changes on the nerve. Melkersson‑Rosenthal syndrome is a rare cause of the recurrent facial nerve palsy. Though Melkersson‑Rosenthal syndrome develops most commonly between the age of 20 and 30, the early manifestation of the syndrome can start at any age. Melkersson‑Rosenthal syndrome is reported to occur also in young children. The main causes of this syndrome still have not been clearly established, however, the infectious, allergic, immunological and genetic factors are taken into consideration as the ones implicated in its aetiology. The syndrome is characterized by a triad of symptoms: recurrent facial nerve palsy, facial oedema and a fissured tongue. The full triad of symptoms occurs very rarely and thus is very uncommon. Most often the symptoms are oligosymptomatic. The paper presents a 10‑year‑old girl with the recurrent facial nerve palsy, fissured tongue and lip oedema. On the basis of the examination the girl was diagnosed to suffer from the Melkersson‑Rosenthal syndrome. The aggravation of the pathological symptoms was accompanied by the recurrent, caused by Herpes simplex virus infections.
Nerw twarzowy jest siódmym, parzystym nerwem czaszkowym. Patogeneza schorzeń nerwu VII jest ściśle związana z jego przebiegiem. W każdej grupie wiekowej może wystąpić porażenie nerwu twarzowego – ośrodkowe lub obwodowe. Wśród najczęstszych przyczyn porażenia nerwu VII wymienia się: porażenie idiopatyczne, porażenie pourazowe, porażenie po infekcji wirusowej, przejście stanu zapalnego na pień nerwu VII ze struktur ucha środkowego, zmiany nowotworowe, a także naczyniowe na przebiegu samego nerwu. Zespół Melkerssona‑Rosenthala jest rzadką przyczyną nawracającego porażenia nerwu twarzowego i choć występuje zazwyczaj między 20. a 30. rokiem życia, to jego wczesne objawy mogą pojawić się w każdym wieku. Występowanie tego zespołu opisywane jest także w populacji pediatrycznej. W nieustalonej do końca etiologii zespołu bierze się pod uwagę między innymi czynniki infekcyjne, alergiczne, immunologiczne i genetyczne. W zespole Melkerssona‑Rosenthala występuje charakterystyczna triada objawów klinicznych: nawracający obrzęk tkanek miękkich twarzy, porażenie nerwu twarzowego i bruzdy (pofałdowania) na powierzchni języka (lingua plicata). Postać zespołu Melkerssona‑Rosenthala z pełną triadą wymienionych objawów występuje rzadko, najczęściej spotykane są postacie niepełne czy monosymptomatyczne. W pracy przedstawiono przypadek 10‑letniej dziewczynki z nawracającym porażeniem nerwu twarzowego, bruzdami na języku i obrzękiem wargi, u której na podstawie badania przedmiotowego i podmiotowego rozpoznano zespół Melkerssona‑Rosenthala. Zaostrzeniom choroby towarzyszyły nawracające zakażenia wirusem Herpes simplex.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 3; 263-267
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie HPLC do oznaczania meropenemu w osoczu krwi pacjentów leczonych z powodu infekcji po przebytym zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego
Application of HPLC to meropenem determination on plasma samples of patients with infections treated after coronary artery bypass graft surgery
Autorzy:
Bafeltowska, J.
Pokorska, A.
Bialek, K.
Wilczynski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/876537.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
bypass aortalno-wiencowy zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
farmakokinetyka
infekcja
leczenie chirurgiczne
meropenem
metoda HPLC
osocze
oznaczanie
pacjenci
pomost aortalno-wiencowy zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
pomostowanie aortalno-wiencowe
pomostowanie tetnic wiencowych zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
pomostowanie wiencowe zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
zespolenie omijajace aortalno-wiencowe zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
coronary artery bypass surgery
pharmacokinetics
infection
surgical treatment
high performance liquid chromatography
plasma
determination
patient
Opis:
W przeprowadzonych badaniach oceniano skuteczność dawkowania meropenemu stosowanego leczniczo w terapii zakażeń po przebytym zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego na podstawie analizy stężeń antybiotyku w próbkach osocza krwi pacjentów oznaczonych metodą HPLC. Celem pracy było wyznaczenie wartości parametrów farmakokinetycznych meropenemu w osoczu krwi pacjentów po wielokrotnym podaniu antybiotyku dożylnie, a ponadto ocena wartości stężeń meropenemu w odniesieniu do MIC patogénnych bakterii. Materiał biologiczny pobierano do badań w 2; 4; 5 i 6 dobie antybiotykoterapii. Proces izolacji meropenemu z próbek osocza krwi prowadzono techniką ekstrakcji do fazy stałej. Warunki analizy chromatograficznej antybiotyku uwzględniały zastosowanie kolumny LiChrisopher 100 RP-18 (5 µm, 250mm x 4mm);fazy ruchomej o składzie buforfosforanowy pH 7,0/acetonitryl (92:8); detektora DAD, długość fali 296 nm. Stężenie maksymałne meropenemu w stanie stacjonarnym (Cssmax) w 2 dobie antybiotykoterapii 0,25 h po podaniu kolejnej dawki leku wynosiło 17,58 µg/ml. W próbkach osocza krwi pobranych pod koniec przedziału dawkowania (8h) w kolejnych dobach terapii nie stwierdzono obecności leku. Tylko u jednego pacjenta stężenie minimalne w stanie stacjonarnym (Cssmax) wynosiło 0,87-0,89 µg/ml i przekraczało MIC Staphylococcus aureus, Enterobacter, Escherichia coli і Serratia. Należy rozważyć skrócenie częstości dawkowania antybiotyku celem zabezpieczenia terapeutycznych wartości stężeń.
In performed study the effectiveness of meropenem administration was estimated after therapeutic using in infections treatment after coronary artery bypass graft surgery on the base of antibiotic concentrations determined by HPLC method in the plasma samples of patients. The aim of the present study was to determine pharmacokinetic parameters of meropenem in patients 'plasma samples after multiple intravenous antibiotic administration and the estimation of meropenem concentrations to MIC of bacterial patogens. The biological material to our study was taken in 2; 4; 5 and 6 day of the antibiotic therapy. The solid phase extraction was used to the isolation of meropenem from the plasma samles. Applied chromatographic conditions of antibiotic included the column LiChrisopher 100 RP-18 (5 µm, 250mm x 4mm); the mobile phase comprised phpsphate buffer pH 7,0/acetonitrile (92:8); DAD with detection at 296 nm. The maximal meropenem concentration in the steady state (Cssmax) in 2 day of treatment 0,25 h after administration of the next dose of antibiotic was 17,58 µg/ml. In the plasma samples which were taken in the end of the dosage regimen (8h) in subsequent days the antibiotic was not fund. Only in one patient the minimal concentration in the steady state (Cssmax) was 0,87-0,89 µg/ml and exceeded MIC for Staphylococcus aureus, Enterobacter, Escherichia coli і Serratia. The shorter frequency of drug administration has to be consider to assure the therapeutic range of antibiotic concentrations.
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2010, 61, 3
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie wirusem zika – nowe zagrożenie epidemiczne
Zika virus infection – a new epidemic threat
Autorzy:
Pomorska, Dominika
Kuchar, Ernest
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034189.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ZIKV
horizontal infection
microcephaly
public health emergency
vector-borne disease
zikv
zakażenie matczyno-płodowe
małogłowie
choroba wektorowa
zagrożenie epidemiczne
Opis:
Zika virus, like dengue and yellow fever viruses, is an RNA virus of the Flaviviridae family. The virus is transmitted by Aedes mosquitoes. On February 1, 2016, the World Health Organization declared Zika virus a Public Health Emergency of International Concern, similarly as in the case of Ebola virus in 2014 and bird flu virus in 2009. Although the Zika virus commonly causes a mild flu-like illness, it can cause congenital infections in the foetus. Based on the recommendations of the International Health Regulations Emergency Committee, the World Health Organization confirmed the possible relationship between the increase in the incidence of Zika virus infections and an increased number of infants with microcephaly. The incidence of microcephaly in Brazil in 2015 was 10–20 times higher than in previous years. A total of 691 cases of travel-related Zika infections have been reported in the United States of America, including 206 pregnant women – with 11 cases of sexually transmitted infection; Guillain–Barré syndrome complication was identified in 2 cases. There is an emphasis on measures to prevent mosquito bites and eliminate mosquito breeding sites in the countries affected by the epidemic. Due to both, Zika virus isolation from sperm and the growing number of sexually transmitted infections, measures to prevent sexual transmission of Zika virus have also been taken. There is an ongoing research to develop vaccine against the Zika virus, however, the estimated time of vaccine development is several years.
Wirus zika należy do wirusów RNA z rodziny Flaviviridae, podobnie jak wirus żółtej gorączki i dengi. Jest przenoszony przez komary z rodziny Aedes. W wydanym 1 lutego 2016 roku oświadczeniu Światowa Organizacja Zdrowia określiła wirus zika jako zagrożenie epidemiczne o potencjalnie światowym zasięgu, podobnie jak wirus ebola w 2014 roku oraz wirus ptasiej grypy w 2009 roku. Wirus zika najczęściej wywołuje łagodne objawy grypopodobne, jednak u ciężarnych może wywołać zakażenia wrodzone płodów. Na podstawie rekomendacji International Health Regulations Światowa Organizacja Zdrowia potwierdziła możliwy związek między wzrostem zachorowań wywołanych przez wirus zika a znacznym zwiększeniem liczby noworodków z małogłowiem. W Brazylii rodzi się obecnie 10–20-krotnie więcej dzieci z małogłowiem w porównaniu z latami poprzednimi. Na terenie Stanów Zjednoczonych potwierdzono obecnie 691 przypadków przywleczonych zakażeń wirusem zika, spośród których 206 to kobiety w ciąży – do 11 zakażeń doszło drogą płciową, w 2 przypadkach stwierdzono powikłanie w postaci zespołu Guillaina–Barrégo. W krajach objętych epidemią nacisk kładzie się na profilaktykę ukąszeń oraz ograniczenie miejsc namnażania się komarów. Ze względu na izolowanie wirusa zika z nasienia i zwiększającą się liczbę potwierdzonych zakażeń nabytych drogą płciową zaleca się również profilaktykę w tym zakresie. Rozpoczęto prace nad szczepionką, jednak przewidywany czas jej opracowania wynosi kilka lat.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 2; 150-156
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie układu moczowego u dzieci w pierwszym roku życia w materiale Kliniki Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego
Urinary tract infection in children during their first year of life as evidenced by the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology, Military Institute of Medicine
Autorzy:
Wachnicka-Bąk, Anna
Nowak, Justyna
Szwejkowska, Martyna
Jastrzębska, Katarzyna
Przekora, Jędrzej
Lewicki, Sławomir
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034139.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
abdominal ultrasound scan
infants
urinary tract infection
vesicoureteral reflux
zakażenie układu moczowego
niemowlęta
badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej
odpływy
pęcherzowo-moczowodowe
Opis:
Urinary tract infections are the most common type of infection of bacterial origin in the paediatric population. The main aetiological factor for urinary tract infections are Gram-negative bacteria colonising the gastrointestinal tract, subpreputial area or vaginal vestibule. The most common cause of the infection is Escherichia coli. Quite frequently a urinary tract infection may be the first symptom of anatomical or functional abnormalities in the urinary tract; therefore, special attention should be paid to urinary tract infection incidents in the youngest age group. Cases of children aged 1–12 months during a first-time urinary tract infection episode hospitalised at the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology of the Military Institute of Medicine in 2008–2014 were assessed retrospectively. The method of retrospective analysis of medical records was used. A group of 217 children was assessed, with girls slightly outnumbering boys. The most commonly observed symptom was fever, which was often accompanied by symptoms indicating a respiratory tract infection. This fact is worth emphasising since in such cases the presence of a urinary tract infection may be overlooked. Elevated inflammation parameters were observed in the majority of patients. The most common cause of the infection was Escherichia coli. A normal ultrasound image of the urinary tract was reported in only 17% of children. In 60% of patients who had a voiding cystourethrography no abnormalities were observed, in 30% vesicoureteral reflux was found and in 7% of such patients posterior urethral valves were the primary abnormality. Clinical symptoms and inflammation parameter values did not differentiate children with an isolated infection, vesicoureteral reflux and other urinary tract defects. In patients with urinary tract defects other than vesicoureteral reflux a different cause of the infection than Escherichia coli was significantly more common – strains of Gram-positive bacteria were more frequently found.
Zakażenia układu moczowego są najczęstszą chorobą infekcyjną o etiologii bakteryjnej w populacji dziecięcej. Główny czynnik etiologiczny zakażenia układu moczowego stanowią bakterie Gram-ujemne zasiedlające przewód pokarmowy, okolicę podnapletkową lub przedsionek pochwy. Najczęściej zakażenia powodują Escherichia coli. Niejednokrotnie zakażenie układu moczowego może być pierwszym objawem nieprawidłowości anatomicznych lub czynnościowych w układzie moczowym, dlatego szczególną uwagę należy zwrócić na incydenty zakażenia układu moczowego w najmłodszej grupie wiekowej. Oceną retrospektywną objęto dzieci hospitalizowane w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w latach 2008–2014, których wiek w momencie pierwszego epizodu zakażenia układu moczowego wynosił 1–12 miesięcy. Posłużono się retrospektywną analizą dokumentacji medycznej. Oceniano grupę 217 dzieci, z niewielką przewagą dziewczynek. Najczęściej obserwowanym objawem choroby była gorączka, której często towarzyszyły objawy sugerujące infekcję dróg oddechowych, co warto podkreślić, gdyż w tej sytuacji można przeoczyć obecność zakażenia układu moczowego. U większości pacjentów obserwowano podwyższone wykładniki stanu zapalnego. Najczęstszą przyczyną zakażenia była Escherichia coli. W badaniu ultrasonograficznym prawidłowy obraz dróg moczowych opisano jedynie u około 17% dzieci. Wśród pacjentów, u których wykonano cystografię mikcyjną, u ponad 60% nie opisano nieprawidłowości, u około 30% stwierdzono odpływy pęcherzowo-moczowodowe, u 7% pierwotną nieprawidłowością były zastawki cewki tylnej. Objawy kliniczne i wysokość parametrów zapalnych nie różnicowały dzieci z izolowanym zakażeniem, z odpływami pęcherzowo-moczowodowymi i innymi wadami układu moczowego. U pacjentów z wadami układu moczowego innymi niż odpływ pęcherzowo-moczowodowy znamiennie częściej występowała inna niż Escherichia coli etiologia zakażenia – częściej wykrywano szczepy bakterii Gram-dodatnich.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 1; 54-68
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie układu moczowego u dzieci
Urinary tract infections in children
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Jung, Anna
Żuber, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032315.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
treatment
urinary tract abnormalities
urinary tract infection
vesicoureteric reflux
zakażenie układu moczowego
wady układu moczowego
dzieci
leczenie
odpływ pęcherzowo-moczowodowy
Opis:
Urinary tract infections are one of the most common bacterial diseases among children. In the adult population urinary tract infections represent 10‑20% of community‑acquired infections and approximately 40‑50% of nosocomial infections. In the neonatal period and in the first three months of live urinary tract infections are observed more frequently among boys whereas in the following years this is more common among girls. Urine found in the urinary tract of a healthy men is sterile. The presence of microorganisms (bacteria, viruses, fungi) in the urinary tract located above the sphincter of the bladder is considered to be the urinary tract infection. Increased uropathogenic colonization around the external urethral orifice, urinary retention and weakness of local defence mechanisms are playing crucial role in developing the urinary tract infections. Evolution of urinary tract infections among children usually takes place through the ascending path. Haematogenous urinary tract infections occur mainly during neonatal period and among infants. Recurrent urinary tract infections are usually observed among children during their first year of life. Escherichia coli is responsible for approximately 33‑90% cases of urinary tract infections among children, depending on age and sex. Clinical symptoms of urinary tract infections vary depending on the child’s age, anatomic location and severity of inflammatory changes. It is not possible to take one standardized approach in the treatment of urinary tract infections. Generally, the rule is that the younger the child and the more severe form of the disease, the therapy should be more intense. Method treatment is always chosen individually. Co‑trimoxazole prophylaxis treatment, for 12 months, reduces the risk of re‑infection.
Zakażenia układu moczowego należą do najczęstszych chorób bakteryjnych wieku dziecięcego. W populacji dorosłych zakażenia układu moczowego stanowią około 10‑20% wszystkich zakażeń pozaszpitalnych i około 40‑50% zakażeń szpitalnych. W okresie noworodkowym i w pierwszym kwartale życia znacznie częściej chorują chłopcy, w późniejszym wieku dziewczynki. Mocz znajdujący się w układzie moczowym zdrowego człowieka jest jałowy. Obecność drobnoustrojów (bakterii, wirusów, grzybów) w drogach moczowych położonych powyżej zwieracza pęcherza moczowego uznaje się za zakażenie układu moczowego. W rozwoju zakażenia układu moczowego istotną rolę odgrywają: zwiększona kolonizacja uropatogennymi drobnoustrojami okolicy zewnętrznego ujścia cewki moczowej, zaleganie moczu oraz osłabienie miejscowych mechanizmów odpornościowych. Rozwój zakażenia układu moczowego u dzieci najczęściej odbywa się drogą wstępującą. Zakażenie drogą krwiopochodną występuje głównie w okresie noworodkowym i niemowlęcym. Najczęstsze nawroty zakażeń układu moczowego obserwuje się u dzieci w 1. roku życia. Za 33‑90% przypadków zakażeń u dzieci, w zależności od płci i wieku, odpowiada Escherichia coli. Objawy kliniczne zakażenia układu moczowego różnią się w zależności od wieku dziecka, lokalizacji i ciężkości zmian zapalnych. W leczeniu zakażenia układu moczowego generalnie obowiązuje zasada, że im młodsze dziecko i cięższa postać choroby, tym terapia powinna być bardziej intensywna. W uzasadnionych przypadkach stosowanie profilaktyki kotrimoksazolem przez 12 miesięcy zmniejsza ryzyko powtórnego zakażenia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 1; 12-22
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie układu moczowego o etiologii Enterobacter sakazakii – opis przypadku
Urinary tract infection caused by the Enterobacter sakazakii – case study
Autorzy:
Galicka-Brzezina, Anna
Leks-Sadowska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/528484.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Enterobacter sakazakii
Cronobacter sakazakii
urinary tract infection
carrier
zakażenie układu moczowego
bezobjawowe nosicielstwo
Opis:
Enterobacter sakazakii (Cronobacter sakazakii) is a rare bacteria causing necrotizing enterocolitis and meningitis mainly in newborns and infants (particularly pre-term, low birth weight or with immunodefi ciency). The best known source of infection is infant formula. Among adults there are only a few reports of Enterobacter sakazakii infections. In this article we introduce 87-year-old female with urinary tract infection due to Enterobacter sakazakii.
Enterobacter sakazakii (Cronobacter sakazakii) jest rzadkim patogenem niebezpiecznym zwłaszcza dla noworodków oraz niemowląt, w szczególności tych: przedwcześnie urodzonych, z niską masą urodzeniową lub niedoborem odporności, wywołującym martwicze zapalenia jelit oraz zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Najlepiej poznanym źródłem zakażenia E. sakazakii są wtórnie zanieczyszczone gotowe mieszanki mleczne w proszku dla niemowląt. Wśród dorosłych odnotowano jedynie pojedyncze przypadki zakażenia. Jednym z nich jest opisany w niniejszym artykule przypadek 87-letniej pacjentki z zakażeniem układu moczowego o etiologii Enterobacter sakazakii.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2019, 1; 105-111
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie lodów gronkowcem złocistym
Autorzy:
Czarnowska, W.
Wierzchowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/872987.pdf
Data publikacji:
1956
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
gronkowiec zlocisty
lody
zakazenia
czlowiek
choroby czlowieka
zaklady mleczarskie
badania naukowe
Staphylococcus aureus
infection
man
human disease
dairy plant
scientific research
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1956, 07, 2
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie HPV i jego związek z nowotworami złośliwymi
HPV infection and HPV-related malignancies
Autorzy:
Jach, Robert
Dumin, Magda
Radoń-Pokracka, Małgorzata
Basta, Antoni
Kojs, Zbigniew
Karolewski, Kazimierz
Klimek, Małgorzata
Blacharz, Paweł
Ziętarski, Grzegorz
Dulińska-Litewka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030988.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
HPV infection
HPV type
cancer
extracervical HPV infection
intraepithelial neoplasia
pozaszyjkowe zakażenie hpv
rak
typ hpv
zakażenie hpv
śródnabłonkowa neoplazja
Opis:
Human papillomavirus (HPV) infection is the most frequent sexually transmitted disease. According to current estimates, there are about 5 500 000 new infections diagnosed annually. Among about 100 known types of HPV, 40 are designed as genital due to their preferential affinity to vulvar, vaginal, cervical, penile and anogenital epithelium. Chronic infection with types 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58 and 59 is associated with an elevated risk of malignant transformation, whereby the type 16 is detected in 50-55% of cases of invasive cervical cancer. Certain diagnosis of HPV infection at every stage of viral life cycle is provided by molecular virological techniques, while detection of viral DNA gains a novel significance as an adjunct to cytological study. Promising diagnostic potential in the setting of chronic HPV infections is associated with the test based on analysis of mRNA transcripts, enabling detection of active oncogenes E6 and E7 of the virus. This enables not only to confirm the presence of virus as such, but also to determine its activity gauged by initiation of transcription, i.e. the earliest phase of carcinogenesis. This is most useful the management of women infected by non-highly oncogenic HPV types. Most vulvar, vaginal and anal cancers are associated with HPV infection. Recently, the incidence of anogenital malignancies is increasing significantly. In view of continuously increasing number of HPV infections, it is reasonable to expect an increased number of anogenital malignancies and precursor lesions thereof, being diagnosed in the near future. Therefore, current epidemiological studied focus on inclusion of HPV testing (HPV DNA, HPV mRNA and early HPV genes) into large-scale screening programs for cervical cancer.
Zakażenie HPV jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową. Rocznie rozpoznaje się około 5 500 000 nowych zakażeń. Spośród 100 typów wirusów HPV 40 określa się mianem genitalnych z uwagi na ich preferencyjne występowanie w nabłonku okolic sromu, pochwy, szyjki macicy, penisa i okolicy anogenitalnej. Przetrwałe zakażenie wywołane przez typy 16., 18., 31., 33., 35., 39., 45., 51., 52., 56., 58., 59. wiąże się z wysokim ryzykiem rozwoju raka, przy czym typ 16. jest wykrywany w 50-55% przypadków inwazyjnego raka szyjki macicy. Pewne rozpoznanie zakażenia HPV w każdym stadium cyklu życiowego wirusa zapewniają molekularne metody wirusologiczne, a oznaczenie DNA HPV nabiera znaczenia jako procedura uzupełniająca badanie cytologiczne. Obiecujące możliwości diagnostyczne rozpoznania przetrwałego zakażenia HPV niesie ze sobą test oparty na wykrywaniu aktywnych onkogenów E6 i E7 wirusów HPV poprzez analizę transkryptów mRNA. Pozwala on określić nie tylko obecność, ale również aktywność wirusa, w tym rozpoczęcie transkrypcji, czyli najwcześniejszy etap karcinogenezy. Ma zastosowanie również wśród kobiet zakażonych typami wirusów HPV nienależącymi do grupy wysokoonkogennych. Przeważająca większość przypadków raka sromu, pochwy oraz odbytu związana jest z zakażeniem wirusem HPV. Częstość występowania nowotworów okolicy płciowo-odbytniczej znacząco zwiększyła się w ostatnich latach. Z uwagi na stały wzrost liczby zakażeń HPV należy w przyszłości spodziewać się diagnozowania większej liczby przypadków raków okolicy anogenitalnej i ich zmian prekursorowych. Dlatego też obecne badania epidemiologiczne koncentrują się na włączeniu testowania HPV (DNA HPV, mRNA HPV oraz genów wczesnych HPV) do programu masowych badań skryningowych raka szyjki macicy.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 200-213
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie Helicobacter pylori. Diagnostyka i leczenie
Helicobacter pylori infection. Diagnosis and treatment
Autorzy:
Dryla, Przemysław
Gil, Jerzy
Wojtuń, Stanisław
Korszun, Karolina
Kasińska, Ewa
Mackiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033698.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Helicobacter pylori
diagnosis
efficacy of treatment
eradication
infection
helicobacter pylori
zakażenie
diagnostyka
eradykacja
skuteczność leczenia
Opis:
Helicobacter pylori infection is common. The World Health Organization estimates that about 70% of people in developing countries and 30% in developed countries are infected with this bacterium. The infection spreads through personal contacts via an oral-oral, gastro-oral and faecal-oral route of transmission. Helicobacter pylori infection is asymptomatic in 80–90% of cases. Both invasive and non-invasive methods are used in the diagnosis of this infection. The choice of the method depends on the current clinical condition and the necessity to perform endoscopy of the upper gastrointestinal tract. Since the incidence and prevalence of Helicobacter pylori infection are high, H. pylori detection tests should be performed only when eradication therapy is planned. According to the guidelines of the Working Group of the Polish Society of Gastroenterology, eradication treatment involves a multidrug therapy with proton pump inhibitors, antibiotics and bismuth citrate. All of these drugs should be used for a period of 10–14 days. Clarithromycin should not be used as the first choice treatment because of increasing resistance in Poland. A breath test is an optimal way to evaluate the effectiveness of the antibacterial therapy but is rarely performed due to high price and low availability. Serology tests are available and cheap, but are not suitable to assess the efficacy of eradication. Helicobacter pylori antigen detection in stool is therefore important in the diagnosis. The test is not very expensive, available and characterised by very high sensitivity and specificity of up to 90%.
Zakażenie Helicobacter pylori jest powszechne. Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że zainfekowanych tą bakterią jest około 70% ludzi w krajach rozwijających się i około 30% w krajach rozwiniętych. Zakażenie szerzy się przez kontakty międzyludzkie. Dochodzi do niego na drodze: oralno-oralnej, gastro-oralnej oraz fekalno-oralnej. W 80–90% przypadków infekcja H. pylori ma charakter bezobjawowy. W diagnostyce zakażenia tym drobnoustrojem stosuje się metody inwazyjne i nieinwazyjne. Wybór metody uwarunkowany jest aktualną sytuacją kliniczną oraz koniecznością wykonania badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego. Wobec znacznego rozpowszechnienia i dużej częstości rozpoznawania zakażenia H. pylori testy na obecność tej bakterii należy wykonywać tylko w sytuacji, gdy planowane jest włączenie odpowiedniego schematu leczenia eradykacyjnego. Zgodnie z wytycznymi Grupy Roboczej Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii w leczeniu eradykacyjnym stosuje się schematy wielolekowe uwzględniające inhibitory pompy protonowej, antybiotyki i cytrynian bizmutu. Wszystkie wymienione leki powinny być stosowane przez okres 10–14 dni. Z uwagi na narastającą w Polsce oporność na klarytromycynę antybiotyk ten nie powinien być wykorzystywany w leczeniu pierwszego wyboru. Optymalną ocenę skuteczności terapii przeciwbakteryjnej przeprowadza się na podstawie testu oddechowego, lecz z powodu ceny i dość trudnej dostępności nie jest to podstawowe narzędzie diagnostyczne. Z kolei dostępne dość szeroko i niezbyt drogie testy serologiczne nie nadają się do oceny skuteczności eradykacji. Na uwagę zasługuje więc oznaczanie antygenu H. pylori w kale, będące niezbyt drogim badaniem, dostępnym, charakteryzującym się wysoką czułością i swoistością, sięgającymi 90%.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 1; 68-74
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenia układu moczowego u noworodków
Urinary tract infections in neonates
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Jung, Anna
Maślany, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031694.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
neonate
premature infant
treatment
urinary tract abnormalities
urinary tract infection
noworodek
wcześniak
zakażenie układu moczowego
wady układu moczowego
leczenie
Opis:
Urinary tract is a frequent location of infection among children, this also applies to neonatal period. The prevalence of urinary tract infections (UTI) ranges from 0.1% to 1% among newborns born on time with a normal weight, about 10% among patients with a low birth weight and 4 to 25% in premature newborns. There are several defence mechanisms protecting against the development of UTI. The most significant microorganisms responsible for developing UTI among neonates are: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis and Candida albicans. Chlamydia trachomatis is also playing an important role in these kind of infections. The most frequent is occurrence of E. coli. In the neonatal period UTI is usually hematogenous or developed by the continuity of the reproductive tract of the mother. Nosocomial infections are also play a significant role in spreading microorganisms in this age group. Diagnosis UTI among newborns is difficult because of the nonspecific clinical representation. The course of the disease can vary from asymptomatic and mild to very severe and fully-blown. The diagnostic process should include markers of inflammation (i.e. leukocytosis, C-reactive protein and OB), urinalysis, urine culture and abdominal sonography. Other advanced diagnostic methods such as voiding cystourethrography and renal scintigraphy are chosen individually. Popularity of prenatal ultrasound tests has resulted in earlier detection of urinary abnormalities that constitute 20% of all birth defects. Antibiotics are a treatment of choice in urinary tract infections among neonates. Intensity of treatment depends on general state of the newborn, clinical symptoms and laboratory findings. The following antibiotic prophylaxis is recommended until completion of all diagnostic tests. A history records of urinary tract infections in a neonatal period is an indication for a specialist nephrological care, and often an urological care in the future.
Układ moczowy jest częstym miejscem lokalizacji zakażeń u dzieci, również u noworodków. Częstość występowania zakażeń układu moczowego (ZUM) wynosi 0,1‑1% u noworodków urodzonych o czasie z prawidłową masą ciała oraz około 10% wśród pacjentów z niską masą urodzeniową i 4‑25% u urodzonych przedwcześnie. Istnieje szereg mechanizmów obronnych przed rozwojem ZUM. Wśród drobnoustrojów wywołujących ZUM u noworodków istotną rolę odgrywają: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis oraz Candida albicans. Duże znaczenie w etiologii ZUM ma zakażenie Chlamydia trachomatis. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym ZUM jest E. coli. W okresie noworodkowym do rozwoju ZUM może dochodzić drogą krwiopochodną lub przez ciągłość z dróg rodnych matki. Ważną rolę odgrywają zakażenia szpitalne. Rozpoznanie ZUM u noworodka jest trudne z uwagi na niecharakterystyczny obraz kliniczny. Przebieg choroby może być bardzo gwałtowny lub skryty oraz skąpo- lub bogatoobjawowy. W diagnostyce ZUM u noworodków należy uwzględnić: wykładniki stanu zapalnego we krwi (leukocytoza, ↑OB, ↑CRP), wynik badania ogólnego moczu i posiewu moczu oraz badanie ultrasonograficzne układu moczowego. Dalsza diagnostykę – cystografię mikcyjną, scyntygrafię nerek – wykonuje się według indywidualnych wskazań. Upowszechnienie prenatalnych badań USG przyczyniło się do jeszcze wcześniejszego wykrywania wad układu moczowego, które stanowią 20% wszystkich wad wrodzonych. Antybiotykoterapia jest postępowaniem z wyboru w leczeniu ZUM u noworodków. Intensywność leczenia zależy od stanu ogólnego noworodka, objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych. Do czasu zakończenia diagnostyki układu moczowego zaleca się profilaktykę przeciwbakteryjną. Przebycie zakażenia układu moczowego w okresie noworodkowym jest w przyszłości wskazaniem do opieki nefrologicznej, a często również urologicznej.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 121-123
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Yielding of grain maize and presence of Fusarium toxins in depence on harvest time
Autorzy:
Michalski, T
Perkowski, J.
Stachowiak, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/66304.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
mycotoxin
pathogen
yielding
harverst time
fungi
grain maize
maize
Fusarium
stem infection
Opis:
Later harvest time increased the infection of stems by Fusarium spp. and plant lodging. With the delay of harvest, the dry matter content in grain increased, but the crop in the later periods decreased. The optimal harvest time seems to be 20 days after reaching physiological maturity. In spite of using different genotypes and a wide range of harvest dates, the chemical analysis used to determine the presence of trichothecens B (DON, 3-AcDON, 15-AcDON and NIV) did not reveal their presence above the detection limit 0,001 mg/kg.
W latach 1998-1999 przeprowadzono doświadczenie polowe z 4 odmianami kukurydzy: Janna, Dragon, Marietta i LG 2310. Roślin tych odmian zbierano w czterech terminach: po osiągnięciu dojrzałości fizjologicznej ziarna (stadium czarnej plamki) oraz 10, 20 i 30 dni później. Analizowano przebieg wegetacji, zdrowotność roślin, poziom plonu i jego strukturę oraz przydatność ziarna do przerobu przemysłowego. Zawartość w ziarnie trichotecenów grupy B, tworzonych przez grzyby z rodzaju Fusarium oznaczano metodą GC/MS, po wykonaniu prób w pochodne sililowe. Wraz z opóźnianiem terminu zbioru wzrastała zawartość suchej masy w ziarnie. Plony początkowo nieco wzrastały, natomiast później ulegały wyraźnemu obniżeniu. W kolejnych terminach zbioru rosło porażenie łodyg fuzariozą i zwiększało się wyleganie. Było to widoczne szczególnie w roku 1998, w warunkach chłodnej pogody i opóźnionych zbiorów. Biorąc pod uwagę rosnące wyleganie, postępujące porażenie łodyg fuzariozą oraz straty masy ziarna, optymalnym terminem zbioru kukurydzy na ziarno okazał się termin III, po 20 dniach od osiągnięcia dojrzałości fizjologicznej. Analizowane odmiany różniły się istotnie: wilgotnością i plonami ziarna oraz odpornością na fuzariozę źdźbła. Mimo szerokiego zakresu terminów zbioru kukurydzy i zróżnicowanych genotypów, nie wykazano obecności na ziarnie trichotecenów grupy B (DON, 3-ACDON, 15-AcDON i NIV) – na poziomie oznaczalności 0,001 mg/kg.
Źródło:
Journal of Plant Protection Research; 2000, 40, 3-4
1427-4345
Pojawia się w:
Journal of Plant Protection Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Yeasts isolated from frequently in-patients and out-patients
Autorzy:
Dynowska, M.
Ejdys, E.
Biedunkiewicz, A.
Kubiak, D.
Sucharzewska, E.
Roslan, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/5588.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
yeast
isolation
in-patient
out-patient
patient
fluconazole
nystatin
nosocomial infection
Opis:
The paper is a part of a general mycological monitoring study of nosocomial infections. Differences in the species composition and drug resistance of fungi isolated from in-patients and out-patients prompted an analysis of this topic. The studies were conducted with fungi from the collection of the Department of Mycology, University of Warmia and Mazury in Olsztyn, that were isolated from the oral cavity, sputum, bronchoscopic fluid, anus and skin from 100 in-patients and 100 out-patients. Laboratory analyses, including species categorization of fungi, were performed according to routine mycological diagnostics. Drug sensitivity to fluconazole and nystatin was tested with the disc diffusion method. In the group of in-patients, a wider taxonomic diversity of fungi (12 species) was found in comparison with the out-patients (7 species) and 31 cases of multifocal infections were recorded, while in the second group the number of the latter was only six. In all patients, C. albicans were predominant, constituting the largest proportion in focal infections in all patients and in multifocal infections in the in-patients. In the latter, over a half of the examined individuals were resistant to fluconazole (C. glabrata and C. krusei – 80%, C. tropicalis and S. capsularis – 60%, C. guilliermondii – 50%) and nystatin (T. beigelii – 80%, C. krusei and C. tropicalis – 50%). Substantially lower drug resistance of fungi was recorded in the out-patients. The hospital environment is an abundant reservoir of different fungal species with significantly greater expansiveness and aggressiveness compared to the environment outside a hospital.
Źródło:
Annals of Parasitology; 2014, 60, 3
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 604

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies